De Linkse Socialist juni 2013

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 325 

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Juni 2013

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

! m r o n n o o l Bre e k de

g n i z e i r v e Geen b ! n e n o l e z van on Foto: Collectif Krasnyi Geert Cool

geïnvesteerd te zijn.

Het resultaat is er naar: een enorme transfer van middelen van de gemeene ene provocatie volgt snel schap – van ons allemaal dus – naar de op de andere. We zijn zakken van de grote aandeelhouders. amper bekomen van de De topmanagers, aandeelhouders en maatregel die bepaalt dat onze speculanten zitten op een fenomenale lonen de komende twee jaar geldberg. Maar hun inhaligheid kent niet mogen stijgen of er worden geen grenzen, ze eisen steeds meer. al plannen gesmeed om tot een Het nieuws dat er 25.000 miljard euro permanente loonstop te komen. op rekeningen in enkele belastingparaEn alsof dat nog niet genoeg was, dijzen staat, wordt al gauw naar de achstaan de liberale extremisten van tergrond geduwd om onze lonen als het Unizo en VLD al klaar met hun grote probleem voor te stellen.

Duitse mini-jobs met bijhorende Alle obstakels voor het in stand houmini-lonen. den van de recordwinsten worden onder vuur genomen. Van de belastingen De afgelopen jaren werden de grote bleef al niet veel over, dus wordt op anbedrijven in ons land getrakteerd op dere ‘kosten’ gejaagd. Dat is waarom een fiscaal gunstregime. Allerhande in- onze lonen vandaag in het vizier liggewikkelde constructies zorgen ervoor gen. Officieel wordt gezegd dat iederdat multinationals amper nog belastin- een in deze crisistijden inspanningen gen betalen. In plaats van te investeren moet leveren. in spitstechnologie om armoede en miDat geldt nochtans niet voor de grote serie te bestrijden, lijkt er de afgelopen aandeelhouders die nog nooit zo hard jaren vooral in fiscale spitstechnologie verwend werden en evenmin voor de door

D

Open brief van LSP voor linkse eenheid bij de verkiezingen P2

topmanagers die steeds meer verdienen. Bovendien is nergens aangetoond dat een drastische loonsverlaging leidt tot economische groei. De Griekse werkenden leverden inmiddels soms tot de helft van hun inkomen in, maar zonder resultaat. Integendeel, na vijf jaar van crisis wordt nu al gesproken over een verloren decennium.

In een aantal bedrijven in ons land legt het personeel zich terecht niet neer bij de loonnorm. Zo eist het personeel van Bayer in Antwerpen een opslag van 4%. Dat is nog een pak minder dan de 15% verhoging van de dividenden voor de aandeelhouders.

‘Onwettelijk’, schreeuwt de patroonsfederatie. ‘Onverantwoord’, vullen de gevestigde partijen aan. ‘Rode’ neoliberalen zoals minister De Coninck (SP.a) willen een loonstop op langere termijn opleggen en zelfs wettelijk verplicht maken. Waarom sociaal overleg tolereren als de uitkomst toch op voorhand vastligt: onze levensstandaard moet naar beneden.

Welk actieplan om de strijd te winnen?

P4

Als het van de donkerblauwe neoliberalen afhangt, moet nog een stap verder gegaan worden. In die kringen wordt gepleit voor mini-jobs met mini-lonen.

Dat zou de toegang tot de arbeidsmarkt gemakkelijker maken. Vertel dat maar eens aan de 60% werkloze jongeren in Griekenland en Spanje! Of aan de ruim 30% werkloze jongeren in Brussel. Het doel van de donkerblauwen is duidelijk: de lonen drastisch naar beneden trekken. Overigens is het hypocriet dat zo’n partijvoorzitter als Gwendolyn Rutten met een bruto jaarloon van meer dan 200.000 euro voorstellen doet om minijobs aan 450 euro per maand in te voeren. Zelf verdient ze meer op een dag.

Als we hen laten doen, zullen we steeds verder wegzakken in een neerwaartse spiraal van lage lonen, onzekere jobs en onveilige arbeidsomstandigheden. Niet onze lonen zijn de reden waarom de economie stokt. Dat komt door het falen van hun systeem. Een verkeerde diagnose van de problemen leidt tot verkeerde remedies. Bovendien

gebeurt het met kwaad opzet: het verder verrijken van de superrijken ten koste van de levensstandaard van de overgrote meerderheid van de bevolking.

Verzet is nodig, iedere zwakheid langs onze kant zal nieuwe patronale agressie uitlokken. Het breken van de loonnorm kan een eerste stap zijn om het tij te keren. Het ongenoegen neemt toe en moet dringend op een ernstige manier georganiseerd worden in een strijd die niet alleen gericht is tegen de sociale af braak maar ook op het afdwingen van nieuwe verworvenheden. Het besparingsbeleid heeft zoveel tekorten gecreëerd (kinderopvang, plaats op school, betaalbare huisvesting, ouderenzorg,...) dat we ons niet kunnen beperken tot een defensieve strijd.

LSP komt in die strijd op voor een socialistisch alternatief op het kapitalisme, een alternatief waar de noden en behoeften van de overgrote meerderheid van de bevolking - en niet de bankrekeningen in belastingparadijzen - bepalen wat en hoe er wordt geproduceerd.

Hoe de Europese besparingen stoppen?

P 8-9

thema binnenland

de

Linkse Socialist

Links van de gevestigde partijen

Open brief van LSP:

Voor een electorale krachtenbundeling in 2014

H

ieronder publiceren we een voorstel van de Linkse Socialistische Partij (LSP) aan iedereen die de strijd tegen de sociale afbraak wil aangaan.

Wij doen dit na intern beraad en in overleg met onze partners in Gauches Communes, Rood! en Front de Gauche Charleroi. We hopen hiermee te vermijden dat links in gespreide orde naar de verkiezingen van 25 mei 2014 trekt. Het resultaat van deze verkiezingen zal de hardheid van de sociale afbraak mee bepalen maar ook de weerbaarheid van de arbeiders en hun gezinnen.

We zijn ons bewust van de diversiteit binnen links, van de gegrondheid van historische meningsverschillen, van verschillen qua analyse, strategie, tactiek en programma en van de wisselende krachtsverhoudingen die we niet zomaar terzijde willen schuiven. Alle proporties in acht genomen, willen we een Grieks scenario vermijden, waar rechts aan zet blijft door de verdeeldheid van links. We denken dat één of meer linkse verkozenen in 2014 niet uitgesloten is. Het zou een lichtpunt zijn in verkiezingen die gedomineerd zullen worden door een discours van harde bezuinigingen, een aanzienlijke versterking kunnen betekenen voor heel links, maar ook en vooral voor de arbeidersbeweging. Zelfs het behalen van één verkozene zal een aanzienlijke inspanning vergen. Dit voorstel kan, in wederzijds respect voor eenieders verwezenlijkingen en rekening houdend met de krachtsverhoudingen tussen de verschillende componenten, de krachten bundelen om deze kans niet door onze vingers te laten glippen.

Vele duizenden gezinnen werden sinds het begin van de crisis in 2008 reeds getroffen door de forse toename aan herstructureringen, afdankingen en bedrijfssluitingen. Groeiende werkloosheid en onzekerheid worden door de patroons aangegrepen om de lonen onder druk te zetten, de flexibiliteit op te drijven, de arbeidscondities te ondermijnen en de arbeidscontracten uit te hollen. Maar een uitweg uit de crisis is nog lang niet in zicht. Zelfs volgens de meest optimistische prognoses zal de crisis nog vijf jaar aanslepen.

De vorming van een regering na de langste politieke crisis uit de Belgische geschiedenis heeft dit proces van af-

Op 27 april was er in Charleroi een druk bijgewoonde bijeenkomst voor een discussie over een politiek alternatief links van de gevestigde partijen. Het initiatief ging uit van het ABVV Charleroi & Zuid-Henegouwen en CNE-Henegouwen. Zowat alle consequent linkse partijen en organisaties namen aan de dag deel.

braak nog versneld en er een dimensie aan toegevoegd. Het besparingsbeleid is sindsdien een echte bezuinigingsgolf geworden. Werklozen worden opgejaagd, uitstapmogelijkheden ingeperkt en de werkelijke pensioenleeftijd opgetrokken. Net op een moment dat de behoefte aan openbare dienstverlening toeneemt, worden de publieke uitgaven teruggedraaid. Wachtlijsten worden niet weggewerkt, maar talrijker en langer. Het bezuinigingsbeleid komt van alle kanten, van het federale niveau over de sociale zekerheid, inclusief de gezondheidszorg, tot het regionale niveau en de lokale overheden.

Op 25 april voerden militanten van Gauches Commune (waar LSP aan deelneemt) en PVDA in het Brusselse Elsene samen actie tegen de besparingen die door het gemeentebestuur worden opgelegd.

De neoliberale transfer van arm naar rijk gaat versneld verder

Alle middelen, zowel in de privésectoren als bij de overheden, worden ingezet om de economie drijvend te houden. Volgens de smalle toplaag van de maatschappij kan dit enkel door een overdracht van gemeenschapsmiddelen naar private “investeerders” en meer algemeen een transfer van arm naar rijk. Bankiers en speculanten worden miljarden toegeschoven.

Bedrijven, de grootste eerst, genieten van fiscale gunstregimes. Intussen worden royaal dividenden uitgekeerd, genieten bedrijfsleiders nog steeds van toplonen en bonussen en worden massale sommen zwart of grijs geld versluisd naar exotische belastingparadijzen. Dit alles weerhoudt zelfs SP.a-voorzitter Tobback er niet van op 1 mei te pleiten voor alweer een verlaging van de loonkosten.

Die politieke keuze wordt er ingehamerd met een enorm propagandaoffensief in de commerciële en publieke massamedia. Ons wordt een gevoel van onmacht aangepraat. Wat vermag een klein landje als België tegen een internationale trend? Een ommekeer zou enkel op Europees niveau mogelijk zijn en dat terwijl de Unie en haar instellingen aan het hoofd staan van een Europese machine van sociale afbraak. Er is verzet, heel veel zelfs, maar helaas te dikwijls symbolisch en vooral in gespreide orde. Dit creëert ruimte voor een politiek van verdeel en heers, handig uitgebuit door allerlei rechtse nationalistische en/of populistische formaties die voor een nog harder beleid van sociale afbraak staan.

Alle traditionele partijen verdedigen de neoliberale eenheidsworst

verkiezingsretoriek. Of ze daar tot de verkiezingsdatum mee wegkomen, is niet helemaal zeker. Het VBO en andere patroonsorganisaties, de Europese De toplaag van de maatschappij en Commissie en rechtse politici drijven haar spreekbuizen stellen het bespa- de druk op. De sluiting van een belangringsbeleid, de afbouw van overheids- rijk bedrijf kan de agenda doorkruisen. schuld en de ontmanteling van de soci- Bovendien komen binnenkort zowel de ale bescherming voor als een objectieve uitgestelde dossiers over het éénheidsnoodzaak, een technische, zoniet we- statuut, als dat over de financieringswet tenschappelijke waarheid, waaraan en de begroting 2014 samen. niet te ontkomen valt. Het beleid van Vast staat echter dat de besparingspode Europese instellingen en van recht- litiek na de verkiezingen fors opgedrese politici zou niet langer een politieke ven wordt. Met de N-VA indien nodig, keuze zijn, maar om de kracht van veranDe officiële noodzakelijk om dering te laten voelen, een veranderende “linkse” partijen maar zelfs zonder de Nwereld tegemoet en politici willen VA om hen zogezegd de te treden. Wie nog wind uit de zeilen te neuiteindelijk niet alles wil prijs- hetzelfde bereiken, men. Dit op voorwaarde geven, wordt afgedat de drie historische niet zoals hun leid naar het minste politieke families er nog kwaad. De officiële officieel rechtse in slagen een meerdertegenhangers “linkse” partijen en heid bijeen te sprokkepolitici willen uitlen. Binnen het ABVV via openlijke eindelijk hetzelf- confrontatie, maar en het ACV staat in een de bereiken, niet aantal gewesten en cenzoals hun officieel verborgen achter trales de band tussen de rechtse tegenhan- een rookgordijn vakbond en de traditiovan sociaal gers via openlijke nele partijen onder druk. confrontatie, maar Na de verkiezingen zal overleg. verborgen achter die druk verder toeneeen rookgordijn van sociaal overleg. men. Niet voor niets werd op 27 april De regering zal trachten nieuwe har- in Charleroi zowel door het ABVV-gede maatregelen uit te stellen tot na de west Charleroi- Zuid Henegouwen als verkiezingen van 2014. De PS doet door de Franstalige bediendencentrale opnieuw beroep op de Socialistische CNE van het ACV gepleit voor een Gemeenschappelijke Actie. SP.a pakt nieuw politiek relais. LSP ijvert al jauit met strijd tegen fiscale fraude en ren voor een nieuwe arbeiderspartij die gebruikerscoöperatieven, de CD&V- iedereen verenigt die de besparingspotop maakt weer plaats voor drie ACW- litiek wil bestrijden. We weten echter kopstukken en Ecolo heeft het over eco- dat de PVDA daar niet akkoord mee keynesianisme. Ze hopen daarmee een is en gezien haar gewicht in het debat, deel van het verloren electoraat terug doen we een concreet voorstel dat daar te winnen. Het is echter niet meer dan rekening mee houdt.

Een sterke, politieke stem voor het verzet is nodig Een belangrijke factor in het ondermijnen van verzet is het totale gebrek aan publiek debat over een echt alternatief. Zelfs slachtoffers van de sociale afbraak herhalen daardoor, tegen beter weten in, de mantra’s dat we met zijn allen wat langer moeten werken en dat de lasten op arbeid te hoog zijn. Concrete ervaring heeft aangetoond dat de parlementen geen instrumenten zijn voor maatschappelijke verandering, dat alle grote verworvenheden van de arbeidersbeweging zijn afgedwongen door sociale strijd. Verkozenen kunnen, ondanks die beperkingen, een belangrijk klankbord zijn voor sociale actie. Een of enkele stemmen die een ander geluid laten horen, kunnen de interesse voor linkse ideeën en het klassenbewustzijn

voeden, een hulpmiddel zijn voor het versterken van sociale strijd, en een maatschappij gebaseerd op solidariteit tegenover de maatschappij gebaseerd op concurrentie stellen.

LSP heeft belangrijke meningsverschillen met de PVDA, niet alleen over historische inschattingen, maar ook over de huidige analyse, de vereiste tactieken en het programma dat eraan beantwoordt. Wij kennen het programma van de PVDA en het zou ons sterk verbazen indien dat omgekeerd niet het geval was. We denken dat de PVDA het best geplaatst is om de ruimte op links gedeeltelijk te benutten. Zonder de jarenlang volgehouden militante inzet en de belangrijke inplanting in een aantal wijken en bedrijven te willen minima-

liseren, was de koerswijziging naar meer openheid een belangrijke factor in de groei van de PVDA qua leden en kiezers. Veel nieuwe leden en kiezers willen deze ontwikkeling aanmoedigen en verdiepen. Andere geïnteresseerden wachten nog steeds af of deze ontwikkeling zich doorzet. Dat is niet vrijblijvend. In de politiek bestaat er niet zoiets als automatische herkansingen. Als men het moment voorbij laat trekken, kan het jaren duren vooraleer een nieuwe kans zich voordoet.

Maar wat geldt voor de PVDA, is ook van toepassing voor andere linkse formaties. Zij kunnen, door mee hun schouders te zetten onder een gemeenschappelijk project, helpen de afstand te overbruggen naar een eerste

parlementair verkozene op een linkse lijst. Ze helpen daarmee niet alleen de PVDA, maar de linkerzijde en de arbeidersbeweging in haar geheel. Die kans missen, zal niet alleen op de PVDA afstralen, maar op iedere component van links en de arbeidersbeweging in haar geheel. We begrijpen dat de PVDA geen duiventil wil, niet in een avontuur wil stappen en haar naam wil behouden. Tegelijk bestaan er naast de PVDA talloze georganiseerde en ongeorganiseerde militanten die eveneens beschikken over een niet-verwaarloosbare inplanting. We denken dat geen enkele andere formatie met recht kan opeisen dat haar naam naast die van de PVDA moet verschijnen als lijstnaam.

Maar het zou evenmin aanvaardbaar

zijn als ze allen genoegen moeten nemen met een plusteken.

Daarom dit voorstel: bij de verkiezingen van 25/05/2014 worden er lijsten ingediend onder de noemer “PVDA – eenheid” of “PVDA+ eenheid” of iets dergelijks. De vrijheid voor elke component om in eigen naam eigen materiaal te verspreiden en haar deelname aan de lijsten toe te lichten. Een lijstvorming waarbij iedere component gemotiveerd wordt om dynamisch campagne te voeren. Regelmatig overleg op nationaal en lokaal vlak zodat we elkaar niet voor de voeten lopen.

Wij denken dat dit een redelijk voorstel is dat op zijn minst de discussie waard is.

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be Juni 2013

Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie nodig om levens te redden

EDITO

A nj a D eschoem acker , U itvoerend B u r eau va n LSP door

l i d v an het

D

e “vrije markt” zou volgens de officiële doctrine leiden tot de beste voorwaarden voor de ontwikkeling van iedereen.

Dan moeten we onder “beste voorwaarden” wel verstaan dat er van de zeven miljard mensen op de wereld meer dan 2,6 miljard zijn die moeten leven van minder dan twee dollar per dag en dus honger lijden…

Maar we moeten België niet verlaten om aan te tonen hoe die zogenaamd vrije markt niet alleen jobs, maar ook levens bedreigt. Zowel in het geval van de peperdure medicijnen voor de kleine Viktor en andere mensen met levensbedreigende zeldzame ziekten als bij de treinramp in Wetteren moet de vraag worden gesteld of we dergelijke sectoren – die nodig zijn om levens te redden of die levens potentieel in gevaar kunnen brengen – wel kunnen overlaten aan bedrijven die enkel uit zijn op de grootst mogelijke winst op de kortst mogelijke termijn.

De discussie werd gevoerd of de medicijnen van Viktor, een jongetje met een zeldzame immuunziekte, door de ziekteverzekering terugbetaald moesten worden. Zijn behandeling met Soliris kost 18.000 euro per maand. Ouders van kinderen met een zeldzame en levensbedreigende ziekte deden een oproep om structureel iets te doen en niet gewoon geval per geval. We kregen te horen dat onderzoek naar dergelijke medicijnen peperduur is terwijl het door het gering aantal patiënten niet evident is om winst te boeken. En winst is nodig om te kunnen investeren in nog meer onderzoek...

Met andere woorden: het is normaal.

Het enige wat de overheden dan nog kunnen doen, is via onderhandelingen de prijs naar beneden proberen duwen.

Wanneer minister Onkelinx geweigerd zou hebben die peperdure prijs te

Alexion keerde dit jaar 250 miljoen dollar aan de aandeelhouders uit. Het bedrijf vraagt 18.000 euro per maand voor de behandeling met Soliris, een medicijn dat voor de zeldzame immuunziekte van Viktor levensnoodzakelijk is. Superwinsten op kap van mensen met zeldzame ziektes, dat is het kapitalisme te voeten uit. betalen, zou zij door de “publieke opi- werken, en niet voor de winsten. De nie” als de “moordenaar” van Viktor kennis en knowhow die door de geworden aangewezen, niet Alexion dat meenschap zijn opgebouwd, zijn de dit jaar 250 miljoen dollar aan zijn laatste decennia steeds meer verlapt aandeelhouders uitkeerde. aan de privé-sector – zo is Alexion een LSP verdedigt de eis voor de natio- spin-off van de Yale-universiteit – die nalisering van de farmaceutische in- er de bevolking enkel nog gebruik van dustrie. Het is de enige manier om die laat maken als ze kan betalen. Viktor sector voor de gemeenschap te laten zou in de armere regio’s van de wereld

enkel een kans hebben gemaakt indien zijn familie steenrijk was.

Ook de ramp in Wetteren brengt de nood voor een grotere controle door de gemeenschap naar voor. Op pagina 7 van deze krant kan je lezen hoe de sector van het goederenvervoer steeds meer in handen komt van “cowboys voor wie veiligheid een kost is die de winst in de weg staat”. En zoals ieder treinongeval levens kan kosten, is dat nog meer zo bij het vervoer van gevaarlijke chemische producten. Waar in de (grote) chemische bedrijven de vakbonden een rol spelen in het verzekeren van de veiligheid op de werkplaats en in het installeren van procedures indien er iets misloopt – procedures die de levens van het personeel en omwonenden beschermen tegen de winsthonger van het patronaat – is er bij het vervoer van die producten geen enkele controle van de gemeenschap.

Alles doen wat nodig en met de huidige stand van de wetenschap mogelijk is om levens te redden, is niet mogelijk indien de economie niet in handen is van de gemeenschap, maar moet draaien om een kleine superrijke elite nog rijker te maken. De nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie is niet enkel een eis om jobs te redden, maar ook om een samenleving uit te bouwen waarin niemand nog de macht heeft om te beslissen dat de winst belangrijker is dan het redden en beschermen van levens.

geen antwoord op weigering van kapitalisten om te investeren

Volkslening of volksverlakking?

M

door

ZO GEZEGD

Tim (Brussel)

inister Koen Geens moet het nog een beetje leren: minister zijn is wat anders dan academicus zijn. Toen hij het idee van de “volkslening” lanceerde, ging het debat hierover verloren in de hetze rond het tweede deel van zijn verklaring: het schrappen van de belastingsvrijstelling voor kleine spaarders. Het land stond op zijn kop, en de discussie over de volkslening werd nauwelijks gevoerd. Nochtans is het een fundamentele discussie: waar zit de rijkdom in deze maatschappij en hoe moeten we die mobiliseren?

Slechts vier dagen waren de arbeiders van Swissport in staking en minister Wathelet dreigde met dwangsommen en opeisingen. Geen woord sprak hij over de harde werkdruk, de zware flexibiliteit en de onmenselijke uurroosters: als de arbeiders hun staking niet zouden stopzetten, zou het gerecht ingrijpen. Het grootkapitaal daarentegen staakt al jaren, onbestraft.

Minstens 25.000 miljard dollar staat geparkeerd in belastingsparadijzen, ongeveer een derde van het BNP van alle landen ter wereld samen! Centrale banken doen wanhopige pogingen om dit geld richting de reële economie te bewegen: historisch lage rentevoeten moeten banken en kapitaalbezitters aanzetten geld te investeren in productie. Tot dusver zonder succes.

Integendeel zelfs: het bedrijf Apple zit op een cashberg van 145 miljard dollar, grotendeels “belastingvrij” geparkeerd in belastingparadijzen. Niet alleen worden die middelen niet gebruikt om te investeren in de reële economie, voor het uitbetalen van het dividend aan haar aandeelhouders maakt het bedrijf gebruik van

De 20% armste gezinnen in België hebben een gemiddeld vermogen van 2.800 euro. Daar zal minister Geens niet veel geld vinden voor zijn volkslening. De 10% rijkste gezinnen bezitten gemiddeld 1,5 miljoen euro. Zij zijn goed voor 44% van het totale vermogen. De superrijken weigeren hun middelen echter te investeren in reële productie, financiële speculatie is immers veel interessanter... de historisch lage rentevoeten om te beidersklasse het maar doen, met haar lenen, en spaart zo nogmaals 9,2 mil- beperkte spaarcenten. De 1% kan rusjard dollar belastingen uit. Dit is hoe tig verdergaan met belastingsontduide grote staking king en speculavan het grootkatie, het is opnieuw De 1% kan rustig pitaal er uit ziet: de arbeidersklasomdat er in de rese die wordt aanverdergaan met ële economie niet belastingsontduiking gesproken om de genoeg winst kan gaten te v ullen en speculatie, gemaakt worden, die de superrijken het is opnieuw de blijven de miljaren de speculanten arbeidersklasse die den op geheime hebben achtergerekeningen in be- wordt aangesproken laten. lastingsparadijzen Op zich staan om de gaten te staan of wordt er socialisten niet vullen die de vooral ingezet op negatief tegenover superrijken en de speculatie. het idee van een speculanten hebben “volkslening”. Wel Dit is de acht e rl ig ge n d e r e zou zo’n volksachtergelaten. den waarom onze lening voor ons politici vandaag moeten pa ssen het idee van de binnen het kader “volkslening” lanceren: als het groot- van een genationaliseerde bankseckapitaal niet meer meewil, moet de ar- tor die onder democratische controle

staat van de bevolking. Zo’n publieke banksector zou enerzijds een veilig onderkomen moeten bieden voor kleine spaarders, met een gegarandeerde rente. Anderzijds kunnen die spaargelden dan gebruikt worden voor investeringen in openbare diensten, en voor aantrekkelijke leningen aan KMO’s.

Maar socialisten zouden de middelen ook halen waar ze grotendeels zitten: in de handen van de 1%.

De crisis in Cyprus heeft ons geleerd dat het technisch haalbaar is een hele banksector onder controle te houden, om internationale transfers en belastingsontduiking in kaart te brengen, en tegen te houden. Socialisten zouden die mogelijkheden gebruiken om de 25.000 miljard dollar die vandaag in belastingsparadijzen geparkeerd staat, te mobiliseren om te investeren in onderwijs, onderzoek, gezondheidszorg, groene energie en andere behoeften van de hele bevolking.

Voormalig vrederechter Jan Nolf is niet te spreken over de verstrenging van de GAS-regels.

In een opiniestuk stelt hij: “Deze brede coalitie van de kortzichtigheid is doof voor het gegrom om GAS dat steeds luider klinkt.

GAS is nep als recht en echt als onrecht. GAS verspilt en verdeelt: wanneer wijken bloeiden in plaats van te bloeden was dat nog nooit aan GAS te danken maar aan bewustwording, cultuur en samenhorigheid.” Hij wijst er ook op dat de willekeur van de GAS-boetes in de komende periode dreigt ingezet te worden tegen iedere vorm van contestatie: “Binnenkort wordt GAS niet alleen ingezet tegen vrolijke rakkers als Occupy Antwerp maar massaal tegen betogingen, net als de Canadese Matrakkenwet.”

De voormalige neoliberaal en thans voor zichtige neo Keynesiaan Paul De Grauwe komt wel vaker in deze rubriek met zijn terechte kritiek op het besparingsbeleid, ook al menen wij dat de professor er geen alternatief op aanbiedt. Zijn kritiek lijkt vooral ingegeven te zijn door de angst voor verzet en strijd tegen het systeem. In een interview in De Standaard stelde hij: “Het besparingsbeleid is gevaarlijk en leidt tot een economische recessie die sociale en politieke onrust met zich meebrengt. Met zo’n situatie moet je oppassen. Dat is vandaag het grootste risico.”

ABVV

de

Linkse Socialist

Opeenvolging van acties

Dit is geen actieplan…

Luik, 30 maart

door

D

Ben (Charleroi)

e golf van besparingen en talloze aankondigingen van afdankingen zorgden ervoor dat de roep naar een actieplan steeds luider weerklonk in de vakbonden. Dat heeft de vakbondsleiding ertoe aangezet om een ‘actieplan’ uit te werken. Sinds maart is er iedere week wel ergens in het land een actie of een betoging.

Mogelijk heb je zelf ook al van deze de arbeiders zonder perspectief van beacties gehoord, ook al was je er niet al- toging naar betoging en ze waren met tijd op voorhand van op de hoogte. Wie steeds minder. Een syndicale verantwel van een of andere actie of betoging woordelijke stelde recent: “De mensen wist, had ongetwijfeld niet door dat er beginnen te zeggen dat er geen hoop een actieplan achter zat. Het volstaat meer is en ik begin zelf ook pessimisniet om acties te organiseren door een tisch te worden.” e-mail rond te sturen.

Alleszins was het actieplan niet duiHet zijn overigens niet alleen de de- delijk. We vernamen druppelsgewijs legees en militanten die weinig we- nieuws over verschillende acties, zonten van het fameuze ‘actieplan’, ook der dat er een volledig overzicht was heel wat vrijgestelden die voor de vak- en zonder dat er een plan was om alle bond werken, begrijpen het ‘plan’ niet.

Sommigen stelden dat het actieplan be- Er is geen gebrek aan gon met de betoging in Luik in maart, acties geweest. Deze anderen hadden het over de betoging in waren noodzakelijk, Namen in april en nog anderen denken want alle sociale dat het actieplan begon met de betoging verworvenheden in Charleroi op de vooravond van 1 mei.

Mogelijk zullen sommigen denken dat liggen onder vuur. het actieplan uiteindelijk begon met de Maar waar we wel betoging in Doornik op 23 mei. over moeten nadenken, Acties voeren of een plan?

Er is geen gebrek aan acties geweest, sommigen waren beter georganiseerd en getuigden van meer strijdbaarheid dan anderen. Deze acties waren zeker noodzakelijk, alle sociale verworvenheden liggen immers onder vuur. Maar waar we wel over moeten nadenken, is over de strategie en over wat het planmatige element van het ‘actieplan’ is.

Zonder strategie riskeren we geleidelijk aan tot een demobilisatie van de militanten te komen omdat de opeenvolgende acties eerder een uitputtingsslag zijn in plaats van een opbouw van een beweging. Kijk maar naar wat er bij ArcelorMittal gebeurde. Daar trokken

is over de strategie en over wat het planmatige element van het ‘actieplan’ is.

militanten te betrekken bij de mobilisatie van hun collega’s, vrienden,... Op zijn minst was het goed geweest dat er op de acties zelf een volgende datum werd aangekondigd om zo de organisatie ervan te versterken. Het zou ook goed geweest zijn moest een actieplan opgebouwd hebben naar een algemene 24-urenstaking als voorlopige conclusie van het actieplan. Dat zou het mogelijk maken om de beweging op te bouwen om uiteindelijk de kracht van de arbeidersbeweging ook effectief te benutten in een stakingsdag.

De zwaktes bediscussiëren om onze strategie te versterken

Sommigen zeggen dat we de kritiek niet moeten richten op de vakbonden die tenminste nog iets van actie ondernemen. Dat zou ons niet vooruithelpen, maar hoe geraken we dan wel vooruit? Door onze zwaktes te negeren en er niet over te discussiëren? Als we geen kritiek kunnen geven op onze eigen organisaties om lessen te trekken uit fouten en om onze strategie aan te scherpen, stevenen we af op demoralisatie en demobilisatie.

Het patronaat en haar politieke lakeien weten maar al te goed wat onze zwaktes zijn. Ze zullen hun asociale plannen niet opbergen omdat wij eens kwaad kijken. De krachtsverhouding ligt momenteel niet in ons voordeel, we ondergaan tal van aanvallen die onvoldoende beantwoord worden. Als we daar verandering in willen brengen en opkomen voor het behoud van onze verworvenheden waarbij we opnieuw overwinningen boeken, dan moeten we de strijd ernstig nemen en ze dus ook ernstig organiseren.

Er is nood aan een echt actieplan.

Een plan dat acties, betogingen en stakingen omvat. Maar ook een plan dat wordt bediscussieerd en opgebouwd van onderuit om de beweging te versterken en de betrokkenheid op te drijven waarbij er in alle bedrijven, scholen, wijken,... een democratische discussie is over het actieplan en de verdere stappen alsook over onze alternatieven. Op die basis kunnen we overwinningen boeken.

Namen, 18 april

Nationale actiedag voor een eenheidsstatuut, 25 april

ABVV-Metaal

Delegee dient voorzitter van antwoord

O

p de Website voor Syndicalisten verscheen een opiniebijdrage van een delegee van ABVV New Holland in Antwerpen. De delegee neemt het niet dat de voorzitter van de metaalcentrale, Herwig Jorissen, stelselmatig klaagt dat er teveel acties zijn en de acties van andere centrales afbreekt. “Wij zijn de stakingen/acties niet beu maar wel al die acties, betogingen waar onze vakbondsleiders verder niets mee doen,” stelt de delegee terecht. Om een grondige discussie te voeren, stelt de delegee een algemene militantenvergadering voor. We publiceren een ingekorte versie van deze open brief.

“Herwig Jorissen zegt dat de metaalcentrale niet meedoet met de actiedag van het ABVV voor de harmonisering van het arbeiders-en bediendenstatuut op 25 april, “Er zijn te veel acties, onze militanten trekken dat niet meer”.

“Als ABVV-delegee van New Holland Antwerpen ben ik niet akkoord met wat onze voorzitter zegt. BBTK heeft gelijk om acties te voeren tegen de afbraak van het bediendenstatuut, want daar wil men naartoe. Ik heb Jorissen nog niet horen zeggen dat hij hier tegen gekant is. Al maanden aan een stuk worden we vanuit onze centrale met mails rond het arbeiders-bediendenstatuut bestookt, onze delegees/militanten klikken constant op “delete”. Zij zijn het moe om maar één punt te horen/lezen terwijl we Jorissen niet horen over de afbraak die de regering (onze socialistische vrienden) doorvoert.

“ABVV-militanten zijn stakingen beu? Wij zijn de stakingen/acties niet beu maar wel al die acties, betogingen waar onze vakbondsleiders verder niets mee doen. Er waren 40.000 betogers [op 21 februari], maar nadien horen we er niets meer van. Bij elke actie/betoging was New Holland Antwerpen met veel volk present maar we kunnen de mensen niet blijven mobiliseren als onze vakbond schrik heeft om de volgende stap te zetten. In [het ABVV-blad] De Nieuwe Werker lezen we goede artikels/standpunten, maar in de praktijk doet men er niets mee want in feite is men akkoord met de analyse van de regering en Europa. Men laat

maar betijen. wordt onze industrie zwaar getroffen, “De ABVV-metaalcentrale heeft maar welk antwoord geven we hierop? steeds aan de spits gestaan in de strijd, De crisis gaat de zaak verergeren en maar wat schiet er nog van over? Niets, de geschiedenis toont aan dat we geen fabrieken als Opel en Ford laat men andere keuze hebben dan het gevecht sluiten, duizenden mensen staan op aan te gaan. straat. Proficiat voor de toeleverings- “Jorissen zou dat moeten weten. bedrijven van Ford dat zij de strijd zijn Alhoewel. Tijdens een driedaagse van aangegaan, anders stonden ze op straat de automobiel in Melreux omtrent de met een aalmoes. Strijd loont, heb ik invoering van de Japanse methoden steeds geleerd heb ik ook meegein de vakbond. maakt dat Jorissen Wat is het antgewaar werd dat die Proficiat voor de woord van methoden verworHerwig hierop? toeleveringsbedrijven pen gingen worden Aanvaarden waarop hij razend van Ford dat zij de loonstop, flexi- strijd zijn aangegaan, werd. Tijdens het beler gaan wereten riep hij uit: “Ik anders stonden ze op ken,... Ook al heb jullie niet hier b o e k t N e w straat met een aalmoes. laten komen eten Holland superen drinken om een Strijd loont, heb ik w i n s t e n , we ‘nee’ te horen, ik steeds geleerd in de mogen vanuit wil ‘ja maar’ hovakbond. de metaalcenren”! Opel was het trale geen verproefproject, maar hoging van bijwaar is Opel nu? voorbeeld de bijpas bij dop vragen, Goe bezig! onze centrale legt zelf een loonstop “Herwig heeft er al voor gezorgd dat er op! een splitsing is tussen de Vlaamse en “Denkt men nu echt dat bedrijven hier Waalse afdelingen, wil hij nu het gehele gaan blijven als we niet strijden en in ABVV splitsen? Neen Herwig, je bent het stof kruipen? Af braak van onze niet goed bezig. Als je wil weten wat koopkracht zorgt ervoor dat de crisis uw militanten/delegees werkelijk denverergert, dat meer fabrieken sluiten ken, roep dan een algemene militantenen mensen hun job verliezen waardoor vergadering bijeen en laat ons daar de de crisis nog erger wordt. Vechten voor zaak in alle openheid bespreken.” uw rechten? Ja. Maar met leiders die schrik hebben van de strijd en er zelf Fred Van Aelst, ABVV-delegee niet in geloven gaat dat niet. Natuurlijk New Holland Tractor Antwerpen

Charleroi, 29 april

Doornik, 23 mei

Syndicaal

www.socialisme.be Juni 2013

het relaas van een sluiting

Betonnen vloerelementen-producent Trilco vloert zijn werknemers

door Wilfried Mons, voormalig vakbondsafgevaardigde bij Trilco

D

rie jaar geleden verklaarden de managers van de ECHO-groep in Trends: ‘De crisis is net plezant’.

Toen waarschuwde een arbeider op socialisme.be voor grootspraak. Helaas blijkt dat de arbeider gelijk had. Trilco, een producent van betonnen vloerelementen uit Hemiksem en onderdeel van ECHO, is op 2 mei definitief failliet verklaard. Het overblijvende personeel - 45 arbeiders en 8 bedienden - is opgeofferd.

Vanaf 2001 waren de afvoercijfers (de vierkante meters afgevoerd product / geleverd product) van Trilco in vrije val. De firma maakte op dat moment al enkele jaren deel uit van de ECHO-groep, een producent van betonnen vloerelementen met hoofdzetel te Houthalen. De piek in afvoer bij Trilco – 1.143.000 m² in 2000 – zakte tot 380.000 m² in 2008. Dat kwam vooral door een (totaal) gebrek aan investeringen en innovatie. De bedrijfspolitiek stond bol van de eigenwaan. “Klant is koning, maar Echo is keizer”, was de slogan. Dat keizerrijk

vertoonde steeds meer scheuren, ook bij Trilco. De dalende afvoercijfers leidden ook tot een dalende tewerkstelling. Van de meer dan 100 arbeiders en bedienden bij Trilco in 2000 bleven er op het einde nog 45 arbeiders en 8 bedienden over.

De grootspraak van de ECHO-groep bleek onder meer in het artikel ‘De crisis is net plezant’ (Trends, 11 maart 2010). Marc en Bob Cuyvers, die aan het hoofd van de groep stonden, halen daarin onder meer uit naar het personeel (“de werknemers denken dat ze zo veel mogelijk moeten krijgen door

zo weinig mogelijk te werken”), de jongeren (“ je diploma krijg je toch, wat je ook doet”) of nog de overheid (“de overheid kijkt niet op een miljard meer of minder. Het interesseert hen blijkbaar niet”).

De journaliste zou het interview niet eerst hebben laten nalezen, waardoor de onverbloemde uitspraken het tijdschrift haalden. Enkele jaren later en in het licht van wat er op volgde, blijkt het artikel bijzonder cynisch te zijn. Dat zal echter niet in Trends verschijnen, daarom geven we het hier weer.

In 2010 bracht het zakenblad ‘Trends’ een uitgebreid interview met de toplui van de ECHO-groep. Zij verklaarden: “De crisis is net plezant”. Voor de tientallen mensen die hun job verloren bij Trilco is de crisis helemaal niet plezant. Het verhaal achter het sociale drama haalde Trends niet.

Wanbeheer komt voor de val Toen het artikel in Trends verscheen moest de splinternieuwe fabriek op de site van Genk beginnen draaien. Het zou de modernste welfselfabriek van Europa worden waarbij elke bestelling 48 uur na definitieve opgave kon afgehaald worden. Zou – want na anderhalf jaar proberen moest het concept opgegeven worden en vloog de dure software buiten. Er was nooit geluisterd naar de opmerkingen van het personeel dat in de praktijk stond. Veel werknemers voelden aan dat het verkeerd zou aflopen, zeker toen een van de verantwoordelijken voor het project met stille trom de fabriek verliet. De ondernemingsraad stond machteloos.

Van de ondernemingsraad – of het zogenaamde ‘infoteam’ op Trilco (dat vanaf januari 2009 in de plaats van de ondernemingsraad kwam) – werd geen enkele kritiek geduld. In een verslag uit 2010 werd het als volgt gesteld: “Van Trilco wordt een constructieve samenwerking verwacht.”

De problemen in Genk werden als vergiftigd geschenk doorgeschoven naar een nieuwe ‘Operations Director Floor Solutions’ (aan ronkende titels heeft het nooit ontbroken). Bovendien was op dat moment het grootste deel van de activa van de ECHO-groep verpand. De hele groep stond borg voor elkaar. Iedere syndicale vraag naar het kluwen van verpandingen en wederzijdse leningen van de ene zusterfirma aan de andere

werd telkens ontweken.

Samen met de ‘opstartperikelen in ECHO Genk’ was er de crisis vanaf 2008. Hierdoor kwam het tot een stroomversnelling. De financieel directeur gooide op 11 april 2012 de handdoek in de ring. Op 23 april werd de procedure ‘Wet Continuïteit Ondernemingen’ (WCO) gestart voor onder meer Trilco. Nerva, een onderdeel van de groep met vestiging te Harelbeke, ontsnapte aan deze procedure omdat er een minderheidsaandeelhouder was.

Professioneel ingehuurd om klus af te maken

Voor de afwikkeling van de WCOprocedure werd Christel Gijsbrechts als CEO belast. Op 10 september 2012 werd de intentie tot sluiting van Trilco aangekondigd om de procedureRenault te starten. Op 23 oktober 2012 werd de WCO-procedure met zes maanden verlengd. Op 23 april 2013 werd tenslotte het faillissement van Trilco aangekondigd.

Normaal wordt bij een WCO-procedure een herstelplan met de schuldeisers afgesproken. Dat was bij Trilco nooit het geval. Toch zag de rechtbank daar in oktober 2012 geen bezwaar in om de WCO-procedure met zes maanden te verlengen.

“De familie Cuyvers mag tevreden uitblazen in haar appartement te Monaco... En wij?

Wij ZIJN opgeofferd.”

Bob Cuyvers

Trilco in betere tijden...

De hoop dat de Limburgse Reconversie Maatschappij als bijkomende investeerder met geld over de brug zou komen, werd al gauw de kop ingedrukt. Het bedrag dat ECHO nodig had was immers te groot. Bijgevolg werd er aan gedacht om Trilco failliet te laten gaan.

Maar er volgde een tweede tegenslag: de verkoop van de grond van Trilco wilde niet vlotten. Na het afhaken van LRM werd erop gerekend dat een deel van het geld van de verkoop van de grond kon gebruikt worden voor een sociaal plan. De grond zou aan Umicore verkocht worden, dat bedrijf had immers een voorkooprecht. Maar er bleek niet alleen een historische vervuiling afkomstig van Umicore te zijn. Midden in het terrein was de firma Revos jarenlang actief, een firma die afvalolie verwerkte. De eigenaar van het bedrijf vertrok met de noorderzon, de afvalolie in de grond bleef. De vervuiling kwam ten laste van Ovam, maar die bleek niet gehaast om de vervuiling op te lossen. De verkoop kwam hierdoor vast te zitten.

Maar de tijd begon te dringen. De potentiële kopers van Nerva begonnen nadrukkelijker met geld te zwaaien.

Indien Nerva zou verkocht worden, kon dit geld gebruikt worden om onder meer de hypotheek van Trilco te lichten. De groep stond immers borg voor elkaar en bij elke verkoop van een onderdeel was een akkoord met de banken nodig.

Toen Ovam op 20 maart 2013 eindelijk met positief nieuws kwam, volgde bijna meteen de verkoop van Nerva.

Wat was er wellicht gebeurd? Eerst was er een compromis over de verkoop van de grond van Trilco. Achteraf blijkt dat het gaat om 6,4 miljoen

euro, exact het bedrag van de hypotheek die op Trilco rustte. De banken waren dus tevreden, de hypotheek kon gelicht worden. Hierna kon de verkoop van Nerva doorgaan en kon het geld elders ingezet worden. De familie Cuyvers leek zich, met de medewerking van Christel Gijsbrechts, vooral te richten op twee onderdelen van de ECHO-groep (Vaheja nv uit Neerpelt en Frederickx bvba uit Messelbroek).

Het resultaat was dat het geld van de verkoop van Nerva niet voor de hypotheek van Trilco werd gebruikt en er hierdoor een lege doos overbleef bij Trilco. Voor een sociaal plan bleven er geen middelen over. Indien Nerva eerst verkocht was, zou dat geld voor de hypotheek van Trilco gebruikt worden en kwam het geld van de verkoop van de grond in het faillissementsdossier.

Nu niets van dit alles: de compromisverkoop van de grond dient om de hypotheek te lichten en de banken zijn er mee weg. Voor de rest blijft over: een deel nog niet verkochte stock maar grotendeels onverkoopbaar, nog enkele bestellingen die klaarstaan en de productiehal van de ruwe welfsels met onder meer een knipinstallatie (wellicht goed voor 150.000 euro). Wat daar nog van te gelde wordt gemaakt, gaat naar de leveranciers/schuldeisers. Het personeel wordt doorverwezen naar het Fonds Sluiting van Ondernemingen (waarbij de bedienden die normaal op een voordelige ontslagvergoeding kunnen terugvallen het meeste verlies lijden).

Dat mevrouw Gijsbrechts dit systeem zou bedacht hebben, is haar teveel eer toekennen. Anderen zijn haar voorgegaan door een of meerdere firma’s binnen een groep failliet te laten gaan

waarbij het personeel in de kou blijft staan. Het zet vooral kwaad bloed dat hier twee procedures zijn misbruikt: de WCO-procedure die de INDRUK gaf dat een herstel mogelijk was (de Rechtbank van Koophandel speelde het spel mee, zelfs NA een aangekondigde sluiting!) , vervolgens de wetRenault waarbij de tweede fase de BEDOELING heeft om een sociaal plan af te spreken, maar dat er nooit gekomen is. Konden de vakbondssecretarissen dit spel niet (eerder) doorzien? Zij die schuld hebben komen nog redelijk goed weg, zij die geen schuld hebben boeten .

Wat als?

Gedurende de hele WCO-procedure stonden de vakbonden volledig buiten spel. Kon men bij de aankondiging van de sluiting (10 september 2012) een staking en/of een blokkade uitroepen?

Stellig was het resultaat niet anders geweest. De directie zou wel niet nagelaten hebben om ons de schuld van het faillissement te geven in de zin van: ‘het zijn de vakbonden weer die door hun acties de bedrijven kapot maken. …’ De werkelijkheid is duidelijk anders!

Zoals we in een mail op 3 april reeds voorspelden: “Wij (Trilco) zijn al lang de ‘ achterhoede’ die zoals in een oorlog opgeofferd wordt”. De expertise van Christel Gijsbrechts is in werkgeverskringen en bij de banken in waarde toegenomen. De familie Cuyvers mag tevreden uitblazen in haar appartement te Monaco... En wij (nog 45 arbeiders en 8 bedienden)? Wij ZIJN opgeofferd.

vervoer thema

de

Linkse Socialist

uitbuiting op de luchthaven

Swissport: een staking die kleur deed bekennen door

Eric Byl

Het aantal beschikbare arbeidskrachten reduceren tot een absoluut minimum ijf dagen staking hadden de werknemers van bagageafhandelaar mag dan wel rendabel zijn als alles goed Swissport op de luchthaven van Zaventem nodig. Dat is - na de draait. Een beperkte groep, 1500 werkonderaannemers bij Ford - de tweede keer in enkele maanden nemers van Swissport, kan daardoor dat de meest uitgebuite lagen van de werknemers eigenhandig limieten snel heel het radarwerk stil leggen. stellen aan de vloedgolf van dereguleren, uitbesteden en liberaliseren.

Ze konden bovendien rekenen op de Ook bij Swissport namen ze geen genoegen met de toegevingen die solidariteit van diegenen die de job het de vakbonden, deze keer na vier dagen, konden afdwingen. Ook zij best kennen, hun collega’s bij het insleepten uiteindelijk meer binnen dan oorspronkelijk voor mogelijk was tussen zelfstandige Swissport Cargo gehouden. en bij concurrent Aviapartner. Beide weigerden het werk over te nemen. Bij Onhoudbare werkdruk Normaal laden drie man 1,5 ton, maar Aviapartner deelden de vakbonden zelfs door onderbezetting zijn ze dikwijls een pamflet uit om zich achter de eisen Dagelijks moeten bagagisten 30 tot 40 maar met twee. Twee onervaren ba- van de stakers te scharen. Ook daar tikt ton verslepen, meestal gehurkt of let- gagisten die samen in 40 minuten 1,7 de tijdbom. terlijk op handen en voeten. Ze stapelen ton moesten laden, was de aanleiding koffers in 5 à 10 meter lange schachten voor de staking. Diezelfde druk wordt van gemiddeld anderhalve meter, soms ten koste van de veiligheid toegepast Front tegen de stakers slechts één meter hoogte. Dat leidt tot op de planners van de lading en ook op rugpijn, artrose en spierpijnen. Maar de cleaning. Bovendien wil Swissport Maar ook de patroons vormden front. de liberalisering dwingt luchtvaart- voor de bedienden 24 splitshifts per jaar Volgens CEO Marcel Buelens zou het maatschappijen tot bikkelharde concur- invoeren, waarbij men enkel tijdens de winstgevende Swissport dit jaar door rentie. Ze zetten de afhandelaars onder spitsuren werkt met tussenin belangrij- de daling van het aantal vluchten op druk, die dat trachten te compenseren ke onderbrekingen.

Zaventem en het verlies van het condoor onderbezetting en flexibiliteit met tract met Jetairf ly, mogelijk in het werkonzekerheid als stok achter de deur. rood belanden. Dagbladeditorialisten Luchtvaartmaatschappijen kunnen con- Luchthaven gaat plat waarschuwden de werknemers om de tracten met de afhandelaars immers tak waarop ze zitten niet door te zagen. steeds herzien.

Hoeft het dan te verwonderen dat men Brussels Airlines dreigde haar contract Dat dit de winstmarges onder druk het werk neerlegde en op de personeels- met Swissport te herzien en gebruikte zet, zal wel. Maar Fligthcare, dat vo- vergadering met de vakbonden besloot haar afhandelingslicentie die ze norrig jaar door Swissport werd overgeno- te staken? Binnen de kortste keren was maal uitbesteedt aan Swissport in een men, haalde in 2011 nog een rendement de luchthaven in chaos, werden tiental- poging de staking te breken. Media van 30% op het eigen vermogen. Toch len vluchten geannuleerd en stapelden voerden gestrande reizigers op die tast Swissport sindsdien de grenzen af. duizenden koffers zich op. in de toekomst de nationale luchtha-

V

ven zouden vermijden als gevolg van In de media heeft het een tirade voor de staking. Dat tegelijk bij Lufthansa minimumbezetting en inperken van het werd gestaakt voor loonsverhoging en stakingsrecht op gang gebracht. Hoe de sociale spanningen ook in andere men dat doet, staken zonder een afneluchthavens oplopen, kwam nu even mer, een cliënt of een reiziger te raken, niet van pas. Reizigers werden gecul- heeft niemand ooit uitgelegd. pabiliseerd. Niet de winsthonger van de aandeelhouders, maar het feit dat we allen goedkoop willen reizen, zou Strijd loont immers de onmenselijke werkomstandigheden verklaren.

Uiteindelijk kwam de CEO van De patroons konden uiteraard ook Swissport International eraan te pas. op politieke steun rekenen. Etienne Die begreep wellicht dat de spanning Schouppe (CD&V) ten top drijven op terwil niet de arbeidsmijn de lucratieve poomstandigheden sitie van Swissport op twee onervaren maar het effect van Zaventem onhoudbaar bagagisten die de staking teniet samen in 40 minuten zou maken. doen met een derHet systeem met twee 1,7 ton moesten de af handelaar in arbeiders per vliegtuig laden, was de Zaventem. Dus nog werd afgevoerd en het meer liberalisering. aanleiding voor de aantal stuks bagage per Met toegevingen arbeider in de bagastaking. aan de bedienden, gezaal wordt beperkt maar niet aan de tot 300. arbeiders, wou Monica De Coninck Bedienden zullen maximaal 12 en niet (SPa) de stakers verdelen. Melchior 24 splitshifts per jaar presteren, maxiWathelet (CDH) dreigde namens de maal 6 voor 45-plussers en 50-plussers federale regering met dwangsommen. worden helemaal vrijgesteld.

De PS zweeg. Dat is een primeur. Tot De CEO bood ook zijn excuses aan nog toe beriep de regering zich op on- voor de fouten die het Belgische mamacht tegen misbruik van dwangsom- nagement heeft begaan. men door patroons, deze keer schaarNa vijf dagen volharden heeft het perde ze zich openlijk aan de kant van de soneel de directie, de media en de repatroon en dreigde ze zelf dat wapen gering te kijk gezet met een klinkende te gebruiken. overwinning.

Brussel en Wallonië. Ondanks groene minister van mobiliteit...

65-plussers niet langer gratis op bus en metro

E

door

Boris Malarme

en jaar geleden reageerden alle gevestigde politici geschokt toen de topmanager van de Brusselse openbare vervoersmaatschappij Kris Lauwers in een interview met De Morgen voorstelde om de klanten meer “uit te melken” door de prijzen te verhogen, in het bijzonder die van de abonnees die korte afstanden even goed te voet of met de fiets kunnen afleggen. Dacht hij toen al aan de gepensioneerden die soms enkele haltes meerijden om naar de markt te gaan?

Gepensioneerden uitmelken?

Terwijl dezelfde politici recent nog in koor zwoeren dat de begrotingsmaatregelen van de regionale regeringen ‘pijnloos’ zouden zijn, schaffen ze nu het gratis openbaar vervoer voor 65plussers af. Deze maatregel is al doorgevoerd in Wallonië (TEC) en nu ook in Brussel (MIVB). De discussie staat ook voor De Lijn op de agenda.

Bij de MIVB zullen duizenden gepensioneerden voortaan 60 euro moeten betalen voor een jaarabonnement.

Bij de TEC gaat het om 36 euro. Dat is misschien geen groot bedrag, maar het komt wel hard aan bij ouderen wiens pensioenen tot de laagste van Europa behoren. Op dit ogenblik ligt het inkomen van 20,3% van de gepensioneerden onder de armoedegrens.

Van de 320.000 Waalse 65-plussers die van het gratis openbaar vervoer gebruik konden maken, zouden volgens de verwachtingen ongeveer 110.000 mensen een abonnement van 36 euro nemen wat 3,9 miljoen euro zou opbrengen. Zowat 60.000 mensen zouden van een verhoogde tegemoetkoming kunnen genieten. De helft zou geen nieuwe abonnement nemen. Het asociale offensief zal het isolement van ouderen versterken. Het beperkt hun mobiliteit nog verder en bijgevolg ook hun fysieke activiteiten, wat nochtans goed is voor de gezondheid en het welzijn.

Solidair met jongeren?

De Ecolo-minister van mobiliteit Philippe Henry kwam met een originele naam voor het nieuwe betalende TEC-abonnement voor 65-plussers: “solidariteitsbijdrage”. Het argument is hetzelfde als in Brussel: omdat de Franstalige gemeenschap de goedkope schoolabonnementen niet langer financiert, moet het gewest bij de ouderen besparen.

Ecolo-minister van mobiliteit Philippe Henry laat 65-plussers voor bus en tram betalen met het argument dat ze solidair moeten zijn met de jongeren.

Het is uiteraard de schuld van een ander machtsniveau, ook al zijn het dezelfde partijen (PS, cdH en Ecolo) die in alle meerderheden zitten. Alle gevestigde partijen verdedigen een besparingsbeleid dat de zwaksten eerst treft. Ze weigeren immers om de echte verantwoordelijken voor de crisis te laten betalen.

Voor gratis en degelijk openbaar vervoer

In 2009 kondigde de Brusselse gewestregering nog aan dat het gratis openbaar vervoer wou doorvoeren en dat mobiliteit een prioriteit was om iets te doen aan de files en de vervuiling.

Sindsdien werd een andere richting uitgegaan. Er werd bespaard waarbij de gebruikers meer moeten betalen met aanhoudende prijsstijgingen. De prijzen stegen twee keer zo snel als de gemiddelde inflatie! Ook het personeel lag onder vuur: de arbeidsomstandigheden en de veiligheid op de werkvloer kregen het hard te verduren.

In Wallonië maakten dezelfde partijen dezelfde verkiezingsbeloften die evenmin werden gehouden.

Het ergste is dat de stelselmatige onderfinanciering leidt tot problemen die op termijn als excuus worden gebruikt om een privatisering op te dringen als ‘oplossing’ voor het slecht functioneren en de tekorten.

Er wordt ons gezegd dat gratis niet meer kan. Het gaat evenwel om een politieke keuze en het is duidelijk dat we niet op de gevestigde politici kunnen rekenen. We moeten opkomen voor degelijk en gratis openbaar vervoer. Daartoe is er nood aan een radicaal plan van publieke investeren in openbaar vervoer, maar ook in scholen, rusthuizen, kinderopvang, sociale huisvesting,…

treinramp thema

www.socialisme.be Juni 2013

Ramp in wetteren

Winsthonger vormt een gevaar op de weg!

D

e vijfde treinramp sinds begin 2012 toont hoe verregaand de gevolgen van zo’n catastrofe kunnen zijn. Honderden inwoners van Wetteren werden geëvacueerd, sommigen konden pas weken later terug naar huis. Er viel zelfs een dode. De exacte impact van de vervuiling op mens en milieu kan nog niet ingeschat worden. Het gaat om een sociale en ook een ecologische ramp.

De meeste aandacht ging naar de gevolgen van de ramp in Wetteren en de wijze waarmee met die gevolgen werd omgegaan. De chaotische communicatie van de N-VA-gouverneur van OostVlaanderen werd in het parlement tot hoofdpunt van het debat uitgeroepen.

Natuurlijk is er bij een ramp van deze omvang nood aan een strak rampenplan, wat meteen impliceert dat er voldoende wordt geïnvesteerd in veiligheidsdiensten (brandweer, civiele bescherming,...) om een rampenplan te kunnen uitvoeren en zo snel mogelijk duidelijkheid te kunnen verschaffen aan de getroffen inwoners.

Er was amper aandacht voor de vraag hoe deze ramp mogelijk was. Als er al aandacht voor was, werd gewezen op de individuele verantwoordelijkheid van de Nederlandse bestuurder die te snel zou gereden hebben. Waar niets over wordt gezegd, is dat het goederenvervoer op alle vlakken steeds meer

Sinds begin 2012 zijn er al vijf ongevallen geweest. Maatregelen om ongevallen te voorkomen - zoals investeringen in betere veiligheidssystemen, in degelijk onderhoud en in attent en goed geschoold personeel (wat degelijke arbeidsvoorwaarden, opleidingen in handen komt van cowboys voor wie en loon vereist) – passen niet in het veiligheid een ‘kost’ is die de winst in geliberaliseerde plaatje waar concurde weg staat. rentie en winsten Transport over het spoor is centraal staan. potentieel bijzonder veilig. Waar niets over In plaats van te wordt gezegd, Maar dan moet wel geïnvesbesparen op persoteerd worden in degelijk onneel en veiligheid, is dat het derhouden infrastructuur en goederenvervoer is er net nood aan dan moet het transport zelf een nieuwe publiezo veilig mogelijk worden ge- op alle vlakken ke investering. In steeds meer in organiseerd. Dat gebeurt niet bedrijven met gemet allerhande private opera- handen komt van vaarlijke productoren die tegen elkaar concurtie worden terecht cowboys voor reren en daarbij steeds slech- wie veiligheid een strenge nor men ter betaald personeel inzetten opgelegd, maar met steeds slechter onderhou- ‘kost’ is die de deze regels (zoals winst in de weg Seveso-normen) den materieel. De toestanden staat. op de weg met vrachtwagengelden vandaag chauffeurs die uit lageloonniet voor t ranslanden worden overgebracht om hier portroutes. Met het huidige beleid van te rijden, dreigen ook op het spoor in- liberalisering zal daar geen verandegang te vinden. Met ladingen die dood ring in komen. Europese eenmaking en vernieling kunnen teweegbrengen, betekent vandaag niet dat overal deis dat totaal onverantwoord. zelfde veiligheidsmaatregelen worden

genomen, enkel de winsthonger is eengemaakt. Een uniforme beveiliging van het spoorverkeer zou nochtans een belangrijke stap vooruit zijn waardoor menselijke fouten minder gemakkelijk mogelijk zijn. Bij gevaarlijk transport zou bovendien extra personeel kunnen ingezet worden om de risico’s verder te beperken.

De ramp in Wetteren was te vermijden en gelijkaardige rampen in de komende maanden kunnen eveneens afgewend worden. Maar dan is er wel nood aan een drastische koerswijziging waarbij de winsthonger van de (spoor-) wegen wordt gehaald. Het personeel is het beste geplaatst om te

weten hoe de veiligheid kan geoptimaliseerd worden. In plaats van hen als citroenen uit te persen, zou het personeel – samen met de gemeenschap in het algemeen - zelf het beheer en de controle moeten overnemen. Opkomen voor vervoer dat in publieke handen is en gericht op de behoeften van iedereen – met inbegrip van de behoefte aan veiligheid en een leefbaar milieu vormt een onderdeel van de strijd voor een andere samenleving.

Meer info: www.libreparcours.net

Reactie door een treinbestuurder

“De vrije markt trekt zich weinig aan van arbeidsomstandigheden en veiligheid”

O

p 25 april reed een vrachtwagen geladen met gasflessen door de middenberm op de E34. Er was een aanrijding met een andere vrachtwagen. Eén van de bestuurders was op slag dood en daarna volgde een inferno waardoor de snelweg bijna een week afgesloten bleef. Is het een goed idee om gevaarlijke goederen over lange afstanden over de weg te vervoeren? De bestuurder zal het zich zelf wellicht niet afgevraagd hebben. Vrachtwagenchauffeurs moeten immers concurreren en werken vaak aan dumpingprijzen.

Besparen op veiligheid en arbeidsomstandigheden

De ‘concurrentiepositie’ gaat ten koste van de veiligheid en de arbeidsomstandigheden. Oost-Europese chauffeurs die via Belgische bedrijven worden ingezet en amper 3 euro per uur verdienen voor lange werkdagen waarbij de chauffeurs ook met de tachograafschijven moeten knoeien, het is een dagelijkse realiteit die de veilig-

heid op de wegen niet versterkt.

Ook de binnenschippers voerden recent actie tegen de dumpingprijzen.

Door de crisis zijn er minder goederen te vervoeren. De grote investeringen die de kleine zelfstandige schippers voor 2008 maakten, kunnen ze niet meer terugbetalen. De binnenschippers eisen een gecontroleerde prijs voor het vrachtvervoer. Ze blokkeerden een tijdlang enkele sluizen.

Werkgeversfederatie VOKA was er

snel bij om te spreken over de schade voor de economie als gevolg van de acties van de binnenschippers. Over de enorme maatschappelijke schade aan het milieu, binnenschippers, vrachtwagenchauffeurs,... als gevolg van de liberalisering van het goederenvervoer en de bijhorende dumpingprijzen horen we VOKA natuurlijk niet. Deze praktijken bedreigen nochtans de veiligheid van ons allen, de inwoners van Wetteren mochten dat aan den lijve ondervinden.

Het goederenvervoer per spoor wordt steeds meer in hetzelfde stramien van goedkoop transport geduwd. Tot voor kort was er B-Cargo, een deel van het staatsbedrijf NMBS. Sinds 1 januari 2012 zijn er 12 operatoren actief. Een staatsbedrijf als B-Cargo dat werkt met statutaire betrekkingen (en dus betere werkomstandigheden voor het personeel) kan natuurlijk niet concurreren met private concurrenten en met wegvervoer waar veel slechtere werkomstandigheden de norm zijn.

Bij alle discussies over het goederenvervoer per spoor wordt steeds vertrokken van de vraag hoe dit transport marktconform kan zijn. Lees: hoe het zo goedkoop mogelijk kan gebeuren.

De vraag hoe transport op een zo veilig en milieuvriendelijk mogelijke manier kan georganiseerd worden, is niet aan de orde.

Treinramp in Wetteren

Omstreeks 2u ’s nachts op 4 mei ontspoorde in Wetteren een goederentrein.

Vijf honderd omwonenden werden prompt door de civiele bescherming uit hun bed gelicht. Het rampenplan werd in werking gesteld. In het eerste persbericht werd al benadrukt dat het om een Nederlandse treinbestuurder ging die voor een Duitse firma werkte.

Daarbij moet worden opgemerkt dat ook Belgische bestuurders lange ritten in het buitenland maken, zelfs als ze niet vertrouwd zijn met de eigenheden van het net.

De N-VA was er meteen bij om op basis van ‘een goede bron’ te beweren dat het probleem bij het slechte onderhoud van een wissel lag. Wellicht was dit niet correct. Maar het klopt wel dat het onderhoud van de sporen vandaag veel minder zorgvuldig gebeurt dan pakweg 30 jaar geleden. Dat komt door de beperkte middelen die voor onder-

houd worden uitgetrokken, terwijl er tegelijk een intensiever gebruik ervan is. Niet dat N-VA pleit voor publieke investeringen in onderhoud en veiligheid op het spoor...

Als de ramp in Wetteren iets duidelijk maakt, is het een totaal gebrek aan controle op deze ‘vrije’ markt. Die ‘vrije markt’ trekt zich weinig aan van arbeidsomstandigheden en veiligheid.

Neen, enkel het winstbejag is van tel.

Wie de cowboy uithangt en risico’s neemt, kan grote winsten boeken. Als het fout loopt, zal de gemeenschap wel betalen. Zo gaat het ook bij de spoorwegen.

Het is hoog tijd dat we het over een andere boeg gooien en het goederenverkeer volledig in publieke handen organiseren. Enkel dan kunnen arbeidsomstandigheden, veiligheid en milieu centraal staan. Gezien de gevaren en de verregaande gevolgen van ongevallen zoals die in Wetteren of eerder op de E34, is dat geen overbodige luxe.

thema dossier

de

Linkse Socialist

Hoe de Europese besparingsmachine stop dossier door

H

Nicolas Croes

et ontbrak de afgelopen jaren niet aan massamobilisaties tegen het besparingsbeleid. Er waren heel wat betogingen en stakingen, waaronder ook algemene stakingen. Ondanks de mogelijkheden om informatie te vervalsen of niet te verspreiden, konden de gevestigde media niet om het massaprotest heen. Er was dan wel massaprotest, maar de bulldozer van sociale afbraak bleef gewoon verdergaan. De koers van deze bulldozer wordt nu zelfs nog sterker verankerd met het Europese Besparingsverdrag (officieel: het Verdrag over Stabiliteit, Coördinatie en Bestuur). Hoe kunnen we in het verweer gaan en hoe kunnen we mobiliseren om de strijd te winnen?

Verkeerde diagnose leidt tot verkeerd medicijn De besparingslogica werkt gewoon niet. Alles zit fout, van begin tot einde.

Deze politiek van het sociale bloedbad is gebaseerd op een totaal verkeerd uitgangspunt: de crisis van de eurozone komt volgens deze logica niet voort uit het failliet van de bankensector en het feit dat de private bankenschulden op de gemeenschap werden afgewenteld, maar van de ‘onhoudbare’ publieke uitgaven. Bankiers en speculanten haalden voordeel uit de actieve en enthousiaste medeplichtigheid van de kapitalistische politici en de gevestigde media om hun eigen verantwoordelijkheid weg te stoppen achter de ‘luie ambtenaren’, de ‘geprivilegieerde werknemers’, de ‘parasiterende werklozen’ en de gepensioneerden die ‘de sociale zekerheid bedreigen’. Naargelang het uitkwam, werd dit lijstje verder aangevuld met migranten, homoseksuelen, vrouwen, vakbonden,…

Verdeeldheid versterken is niet het alleenrecht van extreemrechts.

Het was steeds duidelijk dat dit beleid de positie van de gewone bevolking niet zou verbeteren. Als ons gevraagd werd om de broeksriem verder aan te halen, was dit niet als voorbereiding op betere dagen maar wel om de riem nog harder aan te spannen. Voor 2008 waren de overheidsschulden nog relatief onder controle, maar dat heeft niet verhinderd dat een aantal Europese landen sindsdien in een diepe crisis terecht kwamen. Voor

zover het nog nodig zou zijn, volstaat een blik op de huidige situatie in de Europese Unie om het complete bankroet van het besparingsbeleid aan te tonen.

In Spanje is het einde van de recessie na jaren van besparingen op de uitgaven, verhogingen van de belastingen (voor de gewone man in de straat, niet voor diegenen die ons toekijken vanuit hun veilige ivoren toren) en afbraak van de arbeidsen loonsvoorwaarden nog steeds niet in zicht. De werkloosheidsgraad breekt telkens nieuwe records, in het eerste kwartaal van dit jaar ging het om 27,16%. Dat betekent dat 6.202.700 Spanjaarden zonder werk zitten, op drie maanden tijd zijn er 237.400 werklozen bijgekomen. In de Europese miserielijst moet Spanje enkel Griekenland laten voorgaan met een officiële werkloosheid van 27,2% in januari. Alle inspanningen van de gewone bevolking zouden nodig zijn om de overheidsschuld terug te dringen. Maar die bereikte in het eerste kwartaal van 2013 net een nieuw hoogtepunt in Spanje. Er was een schuld van 923,31 miljard euro of 87,8% van de totale waarde die op een jaar tijd in het land wordt geproduceerd, het BBP (Bruto Binnenlands Product).

De Centrale Bank voorziet een verdere stijging tot 91,4% van het BBP in 2013 en 99,8% in 2016. Het besparingsbeleid werkt duidelijk niet. Welke conclusie trekt het establishment daar uit? Het zet het falende beleid gewoon verder!

Het sociale bloedbad werkt niet, daar komt de hakbijl!

In Griekenland heeft het harde besparingsbeleid niet verhinderd dat de overheidsschuld eind 2012 al was opgelopen tot 159,9% van het BBP. Als in maart 2012 niet een derde van de Griekse schulden (of 100 miljard euro) was kwijtgescholden, dan zou de overheidsschuld meer dan 190% van het BBP hebben bedragen.

Eind 2012 was de Ierse overheidsschuld goed voor 117,6% van het BBP (+25,5% tussen 2010 en 2012) en die van Portugal voor 123,6% van het BBP (+29,6% tussen 2010 en 2012).

Deze drie landen lagen vooraan in het vizier van de dictatuur van de markten en werden het slachtoffer van de vernietigende politiek van de trojka (met de Europese Centrale Bank, de Europese Commissie en het IMF). Om beroep te kunnen doen op de ‘hulp’ van het Europese Financiële Stabiliteitsfonds en vervolgens het Europese Stabiliteitsmechanisme voerden de regeringen in deze landen een extreem brutale besparingspolitiek. Het resultaat van dit beleid (explosie van werkloosheid, zelfmoorden, uithuiszettingen, zieken die geen gezondheidszorg kunnen betalen,…) is bijzonder hard. Er komen bovendien steeds nieuwe

getroffen landen bij, ook de Cypriotische bevolking werd onderworpen aan een machtsgreep van de trojka.

En nu wil de EU de volledige Europese bevolking aan eenzelfde asociale regime onderwerpen. Daartoe is er het ‘Europese Besparingsverdrag’. De tekst ervan werd op 2 maart 2012 ondertekend door 25 lidstaten van de EU (alle lidstaten met uitzondering van Groot-Brittannië en Tsjechië). Het verdrag voorziet in het “versterken van de economische pijler van de economische en monetaire unie door een aantal regels vast te stellen ter bevordering van de begrotingsdiscipline door middel van een begrotingspact, ter versterking van de coördinatie van hun economisch beleid en ter verbetering van het bestuur van de eurozone.” Vrij vertaald uit het Eurocraats: er wordt een permanent besparingsbeleid in de hele Europese Unie opgelegd. dictatuur van de markten

Artikel 3 van het verdrag verbiedt een ‘structureel tekort’ van meer dan 0,5% op de

Waarom besparingen?

Zoals we in dit dossier uitleggen, is het besparingsbeleid niet gericht op het ‘in evenwicht brengen van de begrotingen’. In een context van een overproductiecrisis die het volledige kapitalistische systeem meetrekt (niet alleen in Europa), gaat het voor ‘onze’ elites over het herstellen van de winstvoet van de kapitalisten, de eigenaars van de productiemiddelen.

Naomi Klein legt in haar boek ‘De schokdoctrine’ (op het internet gratis verkrijgbaar als documentaire) uit dat een schok van een crisis kan gebruikt worden om het offensief op te voeren tegen alle sociale verworvenheden die door de arbeidersbeweging zijn afgedwongen op basis van strijd.

Vandaag zien we een versnelling van het neoliberale beleid met een transfer van rijkdom van de gemeenschap naar de kapitalisten. Het neoliberale beleid werd eerst uitgetest door Pinochet in Chili, Reagan in de VS en Thatcher in Groot-Brittannië.

Dit economische beleid werd noodzakelijk na de crisis van de jaren 1970 en het kon verder opgevoerd worden na de ineenstorting van het stalinisme begin jaren 1990.

Sindsdien werden tal van publieke bedrijven geprivatiseerd, namen de middelen voor sociale diensten af en gingen de belastingen voor grote bedrijven sterk naar beneden.

Dat allemaal heeft echter niet verhinderd dat de crisis opnieuw toesloeg.

begroting van een regering. Indien de overheidsschuld minder dan 60% van het BBP bedraagt, wordt dat verdubbeld. Om die regel na te komen, moeten nog hardere besparingen worden doorgevoerd op de publieke uitgaven en dat op een ogenblik dat investeringen van de overheid in de economie meer dan ooit nodig zijn. Het begrip ‘structureel tekort’ is overigens totaal willekeurig. In 2006 schatte het IMF het Ierse structurele tekort op 5,4% van het BBP terwijl de Europese Commissie tot een schatting van 2,2% kwam. Het is de Europese Commissie – het Europese hoofdkwartier van het asociale offensief – die bepaalt welk cijfer wordt gehanteerd en tegelijk beslist de Commissie over de maatregelen die moeten genomen worden om aan de begrotingsdiscipline te voldoen.

Dit is slechts een voorbeeld, de rest van de tekst borduurt hierop verder en beperkt zich tot een visie op korte termijn voor de kapitalistische economie en een winstmaximalisatie. De Europese elite is ideologisch zo nauw verweven met het neoliberalisme dat ze niet in staat is om het vernietigende effect van het

verdrag te kunnen inschatten, terwijl dat effect nochtans ook de belangen van de kapitalisten op langere termijn zal schaden.

Het verdrag is een antidemocratische aanval. De Europese Unie staat al gekend als ondemocratische instelling, er is zelfs geen ‘parlementaire democratie’. Alle macht wordt geconcentreerd bij de Europese Commissie en de Europese Raad. Eind 2011 werden zes maatregelen genomen, de beruchte ‘six-pack’, om belangrijke bevoegdheden over te dragen van de verkozen regeringen naar de niet verkozen Europese Commissie. De beslissingsprocedure in de Europese Raad werd bovendien aangepast waardoor er bijna automatisch sancties komen indien de neoliberale dictaten niet worden nageleefd.

Het verdrag wil het neoliberalisme als verplichting opleggen en niet enkel als economische keuze. Zo voorziet artikel 5 van het verdrag dat een land onder direct bestuur door de Europese autoriteiten kan geplaatst worden. Vandaag staan meer dan 20 van de 27 Europese lidstaten onder voogdij van de EU.

Welke

Er waren petitie ringen,… tegen d wat sterke argum ken, maar de gebr het verdrag ware omvang van de a enkel in Ierland a worpen, met een patronaat om het Uiteindelijk leidd stem. In de ander nale parlementen nemen of verwerp dat de tekst moet Parlement en de S is goedgekeurd) e Waalse parlement het parlement va Brussel (de Franst parlement van de Het verzet tegen beleid beperkte z lobby bij parleme een besparingsbe De Franstalige b

Dossier thema

www.socialisme.be Mei 2013 Juni 2013

ppen?

Voor een Europese algemene staking

De internationale strijd mag geen excuus zijn om de eigen nationale heersende klasse gerust te laten. Er is een coördinatie van strijd over de grenzen heen nodig, zeker op Europees niveau. Dat is van cruciaal belang, maar het is ook een niveau waarop de zwakte van de leiding van de arbeidersbeweging erg groot is. Het Europees Vakverbond (EVV) is mee afhankelijk van subsidies van de Europese Commissie en plaatst haar acties steeds in het kader van een loyale houding tegen de kapitalistische Europese Unie (met ‘sociale correcties’). We zien tot wat dat geleid heeft.

Het ordewoord van een Europese algemene staking is vandaag van groot belang. De Europese actiedag van 14 november vorig jaar toonde het potentieel.

Het ging om gecoördineerde acties op een grotere schaal dan voorheen ooit het geval was. De actiedag was een uitdrukking van de groeiende druk van de vakbondsbasis op de verschillende bonden doorheen Europa en het EVV zelf. In Spanje en Portugal waren er algemene 24-urenstakingen – in Portugal de grootste en meest strijdbare sinds 1974. In Barcelona en Madrid kwamen meer dan een miljoen betogers op straat. Er waren ook stakingsacties in Italië, Griekenland, Cyprus, Malta en België. Zoals we toen opmerkten: “de geest van de internationale stakingsacties is uit de fles.”

Er is een grote strijdbaarheid aanwezig. Maar deze energie kan snel verdwijnen als het niet gekanaliseerd wordt met een strijdbaar actieplan waarmee bredere lagen van de bevolking kunnen gemobiliseerd worden in een strijd om te winnen. Als de vakbondsleiders zelf niet overtuigd zijn dat het mogelijk is om de huidige asociale koers om te keren, zullen we er niet geraken. Als we de situatie gewoon laten aanslepen, creëert dit meer ruimte voor de reactionaire rechterzijde en extreemrechts. Met alle gevolgen vandien.

e vorm van verzet?

es, opiniestukken, verkladit verdrag. Er waren heel menten in deze opiniestukruikte middelen tegenover en niet aangepast aan de aanval. Het verdrag werd aan een referendum onderenorme chantage van het verdrag er door te krijgen. de dat tot een nipte ‘ja’re landen zijn het de nation die de tekst moeten aanpen. In België betekent dit passeren voor het Vlaams Senaat (waar het verdrag al en ook voor de Kamer, het t, het Brusselse parlement, an de Federatie Walloniëtalige gemeenschap) en het Duitstalige gemeenschap. het Europese besparingszich spijtig genoeg tot geentsleden die dagdagelijks eleid voeren. bediendencentrale van het

ACV, de CNE, nam de afgelopen periode heel wat strijdbare standpunten in (onder meer over de noodzaak van een algemene staking tegen het besparingsbeleid in ons land of nog over de roep naar een politiek verlengstuk voor de arbeidersbeweging waarbij het de oproep van ABVV Charleroi en Zuid-Henegouwen ondersteunt). Maar rond het Europese besparingsverdrag beperkte de CNE zich tot een oproep aan “alle Belgische parlementsleden om moed te tonen voor de verdediging van onze democratie. Het verdrag ratificeren is als op open zee kiezen voor een riem met een loden bal in plaats van voor een reddingsboei.” De CEPAG, een onderzoeksinstelling die nauw verbonden is met het Waalse ABVV, lanceerde een petitie waarin het onder meer stelde: “We moeten handelen om de ogen van onze verkozen vertegenwoordigers te openen zodat ze zich niet neerleggen bij het Europa van de besparingen en het begrotingspact verwerpen. Laat ons druk zetten op de parlementsleden zodat ze geen tekst ondertekenen die regelrecht ingaat tegen de

belangen van de bevolking.” Met lobbywerk zullen we er niet komen, we zullen de arm van de gevestigde politici moeten omwringen om iets af te dwingen. krachtsverhouding opbouwen

Velen vragen zich af hoe we de strijd kunnen voeren tegen het asociale beleid van een Europese Unie die zo ver af lijkt te zijn. De gevestigde politici beroepen zich overigens op dat gevoel van onmacht om hun beleid goed te praten. “We kunnen niet anders, het moet van Europa”, is een vaak gebruikt argument. Dit is overigens geen nieuw gegeven. Karl Marx stelde destijds al dat “de klassenstrijd internationaal is qua inhoud, maar nationaal qua vorm.” Het is vandaag niet anders. De meeste problemen waarmee de arbeiders vandaag worden geconfronteerd, plaatsen hen direct tegenover de heersende klasse in hun land. Helaas moeten we daarbij vaststellen dat de Europese vakbondsleidingen vandaag niet de durf en de vastberadenheid hebben om een echte

confrontatie met de kapitalistische staat en de verschillende nationale burgerijen aan te gaan.

Het voorbeeld van Griekenland is hierbij veelzeggend. De afgelopen jaren was er een opeenvolging van algemene stakingen.

Nergens anders in Europa zagen we zoveel stakingen. Maar het ging om acties die van bovenaf werden beslist en gestopt. Er was geen actieplan waardoor de acties eerder gericht waren op het aflaten van stoom aan de basis in plaats van het blokkeren van de economie om de middelen te zoeken waar ze zich bevinden: in de kas van de grote bedrijven en de banken. De arbeidersbeweging moet in elk land de strijd aangaan om eigen instrumenten van massastrijd te ontwikkelen. Dat betekent opkomen voor syndicale democratie (onder meer omdat een strijd die van onderuit wordt georganiseerd moeilijker van bovenaf te stoppen is) zodat het syndicalisme van overleg over afbraak plaats kan maken voor strijdsyndicalisme.

De terughoudendheid tegenover het patronale offensief komt volgens ons voort uit de

afwezigheid van een alternatief op de kapitalistische samenleving. Onze syndicale leiders zijn zo ver mee gegaan met het idee van het ‘minste kwaad’ en het overleg met de kapitalistische instellingen, dat ze geen uitweg buiten de grenzen van het kapitalisme zien.

Om tot een strijdbaar syndicalisme te komen, is er dan ook nood aan een antikapitalistisch anticrisisprogramma dat zich baseert op de collectivisatie van de productiemiddelen en een democratisch beheer en controle erop.

Het is de enige manier om te komen tot een herstelplan waarin de sociale en ecologische behoeften centraal staan en niet de winsten.

Gewoon opkomen voor ‘fiscale rechtvaardigheid’ voldoet niet en gaat voorbij aan de mogelijkheid van kapitaalvlucht indien het kapitaal niet resoluut uit handen van de kapitalisten wordt gehaald. Het vereist ook een politiek verlengstuk voor de eisen van de arbeiders en hun gezinnen, een politiek verlengstuk dat zich niet tot een puur electorale activiteit mag beperken. De PS, PASOK en andere sociaaldemocratische partijen staan aan de andere kant van de barricade.

Welk programma tegen de besparingen?

•

Neen aan de besparingen! Voor de verdediging van onze openbare diensten en pensioenen! Laat het patronaat voor hun crisis betalen!

•

Voor strijdbare en democratische vakbonden en brede arbeiderspartijen!

•

In elk land is er nood aan een strijdbaar actieplan dat democratisch wordt bediscussieerd aan de basis. Met dit actieplan kan een sterkere krachtsverhouding uitgebouwd worden tegenover het asociale offensief en kan het bewustzijn van de massa’s worden aangescherpt doorheen discussie en collectieve actie.

•

Voor een actieplan naar een algemene 24-urenstaking op Europees niveau!

•

Neen aan de massale werkloosheid! Voor een inkorting van de arbeidsduur zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen!

•

Neen aan de dictatuur van de markten! Weg met de internationale kredietbeoordelaars en het IMF! Stop de afbetaling van de overheidsschulden aan de kapitalisten! Haal de rijkdom uit de handen van de superrijke speculanten!

•

Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie (financiewezen, energie, staal,…) onder democratische controle en beheer van de arbeiders en hun gezinnen!

•

Voor een massaal programma van publieke werken om sociaal nuttige jobs te creëren en aan de behoeften van de bevolking tegemoet te komen!

•

Neen aan het Europa van de bazen en de markten! Voor een democratisch socialistisch Europa!

10

Internationaal

de

Linkse Socialist

Geen uitzicht op beterschap

Establishment zit gevangen in eigen crisis

D

door

Baptiste (Waver)

e Europese Centrale Bank besliste recent om de richtinggevende rentevoet van 0,75% te laten zakken tot 0,50%. Dat betekent dat de geldkraan voor de bankensector in de eurozone verder wordt open gedraaid. Zal het leiden tot een economisch herstel ?

De ECB hield meer dan een jaar vast aan een rentevoet van 0,75%. In tegenstelling tot de Amerikaanse collega’s van de FED voerde de ECB geen verdere daling door. In de VS is er sinds 2009 een richtinggevende rentevoet tussen 0% en 0,25%, of het technisch laagst mogelijke niveau. Het betekent dat geld lenen bijzonder goedkoop is, wat bedrijven moet aanzetten om te lenen en te investeren.

De FED gebruikte wel meer ‘onconventionele’ maatregelen zoals quantitative easing, de moderne versie van ‘geld bijdrukken’. Dit gebeurde door met de FED financieel waardepapier op te kopen dat als gevolg van de crisis eigenlijk niets meer waard was. Er werden dus massaal waardeloze papieren gewisseld voor echt geld dat in de economie terecht kwam. Sinds 2009 waren er inmiddels drie rondes van dergelijke ‘quantitative easing’.

De ECB veranderde dan ook het geweer van schouder. In december 2012 werd al een voorproefje gegeven van een ‘onconventionele’ maatregel.

Toen werd een onbeperkt inkoopprogramma voor staatsobligaties goedgekeurd om de speculatie tegen de zogenaamde PIGS-landen (Portugal, Italië, Griekenland en Spanje) te stoppen. En sindsdien volgde dus de beslissing om de richtinggevende rentevoet te verlagen tot 0,5% en dat minstens tot in juli 2014. Het idee daarachter is dat er een verlaging is tot er een economisch herstel komt, de economen van de ECB voorzien immers een stagnatie in de eurozone tot in de zomer van 2014.

Waarvoor zal het geld dienen?

De koerswijziging van de ECB wijst op de diepe economische impasse waar het kapitalisme in zit. De meest ernstiBye bye stagflatie, ge economen en analisten weten ook welkom onconventionele dat de particuliere consumptie niet zal maatregelen? aantrekken en dat bedrijven hun investeren hierdoor uitstellen. De meest De reden waarom de ECB weigerde vooruitziende kapitalistische leiders om de rentevoet verder te laten dalen hadden nooit de illusie dat ze hun eien de ‘financiële bazooka’ boven te ha- gen overproductiecrisis konden oploslen, was vooral de angst voor inflatie. sen. In het beste geval kon die crisis Die vrees wordt nu door de economen uitgesteld worden, met behulp van een van de ECB opzij geschoven. Het be- scherpe toename van krediet bijvoorsparingsbeleid in de eurozone heeft al beeld. Vandaag is zelfs dat, gezien de dergelijke verregaande gevolgen voor staat van het kapitalisme, een te hoog de gewone bevolking dat die niet in gegrepen ambitie. staat zijn om de consumptie te vergroWaarom worden de financiële geldten en de bedrijven stellen bijgevolg kranen dan wat verder open gezet, investeringen uit. De geldcirculatie in waarvoor moet dat geld dienen? Sinds de ‘reële economie’ blijft dus op een de aankondiging van de ECB merkten bijzonder laag pitje draaien, ondanks heel wat analisten op dat deze liquidide verlaging van de rentevoeten. teiten een bestaande tendens verster-

Paul Murphy: laat de rijken betalen!

D

e Ierse regering wil een belasting invoeren voor al wie een eigen huis of appartement bezit – een grote meerderheid van de Ierse bevolking is eigenaar. Deze taks zou, voor wie een huis/ appartement heeft waarvan de waarde op 150.000 tot 200.000 euro wordt geschat, in 2014 oplopen tot 1.099 euro. Ondertussen doet Ierland dienst als route voor belastingontduiking door grote bedrijven als Apple, Facebook en Google. Europarlementslid Paul Murphy van de Socialist Party (Ierland) verscheurde zijn aangifte voor de eigendomstaks in het parlement en maakte onderstaande tussenkomst in de plenaire zitting.

“Benjamin Franklin schreef destijds dat er in deze wereld niets zeker is, behalve de dood en belastingen. Vandaag zou hij daaraan moeten toevoegen: ‘tenzij je Apple bent of Google of Facebook’. De cijfers zijn immers opvallend: Apple boekte een internationale winst van 17 miljard euro waarop het 8 miljoen euro belastingen betaalt. Dat is een belastinggraad van 0,05%.

Google Ireland Limited is goed voor 9 miljard euro winst waar het 22,2 miljoen euro belastingen op betaalt. Dat is een belastinggraad van 0,25%.

Facebook Ireland maakt 1 miljard euro winst en betaalt 3,2 miljoen euro belastingen of 0,33%.

“Hoe geraken ze daarmee weg? Ze gebruiken allemaal dezelfde belastingontduikingsroute die ‘Double Irish’ wordt genoemd met een tweede bedrijf dat voor de belastingen in een land als Bermuda is gevestigd. Hoe kan de minister ernstig spreken over het aanpakken van belastingontduiking als Ierland zelf een belastingparadijs is?

“Wat het nog erger maakt, is dat de regering - terwijl het de belastingontduiking mogelijk maakt - de middelen gaat zoeken bij de gewone werkende bevolking met een campagne om een taks op eigendommen op te leggen. Ik zal samen met honderdduizenden anderen die belasting niet betalen. Laat de rijken hun belastingen betalen, de gewone bevolking heeft al genoeg betaald.”

De gevolgen van de crisis worden steeds meer zichtbaar in het straatbeeld. ken: de speculatie en de ontwikkeling deeld door andere multinationals. Er van een cashberg voor de miljardairs wordt van de erg lage rentevoet geprovan de financiële holdings en multina- fiteerd om eigenlijk gratis te lenen, de tionals. Dezelfde superrijken die aan de aandeelhouders hiermee te verwennen, basis lagen van de financiële catastrofe de off-shore rekeningen in belastingdie in 2007 losbarstte… paradijzen te spijzen en vervolgens te wachten op een fiscale amnestie om een deel terug te brengen. Deze prakBezuinigingen voor ons, tijk heeft een dergelijke omvang aangenomen dat de economen van de FED recorddividenden voor hen hebben berekend hoeveel zo’n fiscale Het leek de ironie van het lot te zijn. amnestie kan opbrengen: 90 miljard Op bijna hetzelfde ogenblik dat de ECB dollar. haar koerswijziging bekend maakte, werden de economische berichten in de media gedomineerd door een ander “Besparingen als gevolg feit. Met name de beslissing van Apple van de speculatie op de om haar aandeelhouders in de periode schulden…” tot eind 2015 een totaal bedrag van 100 miljard dollar uit te keren… Dat is een Een neveneffect van de opkoop van fenomenaal groot bedrag, bijna een staatsobligaties door de ECB en de daderde van het bruto binnenlands pro- ling van de richtinggevende rentevoeduct van België. Het is een nooit gezien ten, is een tijdelijke verlichting van de dividend voor de aandeelhouders. Dat rente die de lidstaten van de eurozone schandaal ging samen met een ander, moeten betalen op hun overheidsschulzo werd bekend dat Apple 148 miljard den. De rentevoet voor Belgische oblidollar van haar liquiditeiten van zowat gaties op tien jaar is gedaald tot 1,9%, 200 miljard dollar in belastingparadij- een historisch laag niveau. Minder dan zen heeft geparkeerd. Om de aandeel- anderhalf jaar geleden stond het nog op houders vet te mesten, zou dus daar een 5,9%, een hoogterecord in België sinds flinke hap uit genomen worden? Niet de invoering van de euro. De snelle bepaald. Apple besliste om de geldberg overgang van een record langs de ene in de belastingparadijzen onaangeraakt kant naar een record langs de andere te laten en een lening aan te gaan om kant is veelzeggend voor de speculade aandeelhouders te verwennen. Met tieve hysterie… een rentevoet die tegen de 0% aanleunt, De afgelopen jaren hebben alle regeis dat immers goedkoper. ringen in de eurozone ons uitgelegd dat De strategie van Apple wordt ook ge- ze wel een besparingsbeleid moesten

voeren. Ze hadden immers geen keuze want de hoge rentevoeten voor de overheidsschulden maakten besparingsoperaties noodzakelijk. Als we de logica van toen nu zouden hanteren, zou een besparingsbeleid dus niet langer noodzakelijk zijn?

Dat is een misrekening. De klassenoorlog blijft overal in Europa doorgaan en de neoliberale regeringen houden vast aan hun besparingsplannen. Zo was er in België eerst een begroting met een besparingsoperatie van 3 miljard euro in 2013, gevolgd door een eerste begrotingsaanpassing van 2,8 miljard euro in maart en in juli komt er wellicht een nieuwe aanpassing voor nog eens 500 miljoen euro.

Strijden voor onze toekomst, strijden voor socialisme

De hypocrisie toont eens te meer aan dat de regeringen en de gevestigde partijen vol overtuiging aan de andere kant van de barricaden staan, aan de kant van de kapitalisten. We moeten het verzet tegen dit systeem zonder toekomst organiseren. LSP komt op voor een socialistische samenleving waarin de economie onder democratische controle van de bevolking wordt geplaatst en waar de economische keuzes worden bepaald door de behoeften van iedereen en niet door de winsthonger van een minderheid.

Apple doet de aandeelhouders 100 miljard dollar cadeau en leent daarvoor geld. Dat is goedkoper dan de 148 miljard dollar aanspreken die het bedrijf in belastingparadijzen heeft geparkeerd.... Topman Cook verdedigde dit in het Amerikaanse parlement.

internationaal

www.socialisme.be Juni 2013

11

meer dan duizend doden

Ramp in Bangladesh toont barbarij van het kapitalisme

D

door

Geert Cool

e instorting van een textielfabriek in het Rana Plaza in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh, leidde volgens officiële cijfers tot 1.127 doden en ongeveer 2.500 gewonden. Het leidde ook tot hernieuwd arbeidersprotest in Bangladesh en tot verontwaardiging in het Westen.

De ramp maakte duidelijk dat miljoenen Bengaalse arbeiders voor een hongerloon in onveilige omstandigheden voor grote textielconcerns werken.

Lage lonen en onveiligheid

De textielindustrie is de belangrijkste sector van Bangladesh, de export van textiel is goed voor ongeveer 80% van de totale export. Er werken ongeveer 4 miljoen mensen in de sector die goed is voor een jaarlijkse omzet van 19 miljard dollar. De sector werd wereldwijd als een voorbeeld gezien omdat de meeste fabrieken eigendom zijn van lokale investeerders. Het gaat echter om bedrijven die werken voor grote textielconcerns die het vuile werk aan lokale onderaannemers overlaten.

Daarnaast is er ook een opmars van Chinese bedrijven in de sector. Deze bedrijven verlaten China omdat de lonen in Bangladesh nog lager liggen.

Het personeel in de sector kent bijzonder lage lonen. Een maandloon van 30 euro is niet uitzonderlijk laag. Het officiële minimumloon van 30 euro kwam er in 2010 na aanhoudend arbeidersprotest. Armoede is een algemeen voorkomend fenomeen, zelfs volgens de officiële cijfers leeft meer dan de helft van de 150 miljoen Bengalen in armoede. Het

armoedig loon in de textielsector wordt gecombineerd met onveilige arbeidsomstandigheden. Arbeidsongevallen zijn schering en inslag, bovendien blijken de fabrieken zelf ook niet veilig te zijn. De ramp door de instorting van het Rana Plaza was geen alleenstaand geval, op 26 november vorig jaar was er nog een fabrieksbrand waarbij 112 textielarbeiders omkwamen. Het bedrijf in kwestie leverde onder meer aan C&A. Arbeiders in verzet

Er is een traditie van arbeidersstrijd in Bangladesh. Het wordt vakbonden niet gemakkelijk gemaakt. Vorig jaar nog werd een syndicalist vermoord omwille van zijn vakbondsactiviteiten.

De afgelopen jaren waren er tal van betogingen en acties van textielpersoneel, onder meer om achterstallige lonen op te eisen of om voor betere arbeidsom- noodzakelijkerwijze betekent dat klestandigheden op te komen. Vorig jaar dij bij ons duurder zou worden. Tenzij gingen patroons van drie bedrijven de winsten op peil moeten blijven naover tot een lock-out waarbij 6.600 tuurlijk… Maar al te vaak wordt gepersoneelsleden op straat werden ge- probeerd om ons verantwoordelijk te zet omdat ze staakten voor de betaling laten voelen voor de misdaden die mulvan achterstallige lonen en voor loons- tinationals in de neokoloniale wereld verhoging. aanrichten.

De ramp in het Rana Plaza leidde De mediabelangstelling voor de ramp tot hernieuwd en eengemaakt arbei- in Dhaka leidde tot een verklaring van dersprotest met grote betogingen in verschillende textielbedrijven dat ze Dhaka in de loop van de maand mei, er enkel ‘schone kleren’ zouden aanbiewerd onder meer gestaakt bij bedrijven den, daarmee bedoelen ze kledij die die leveren aan H&M. Dat de regering niet in onmenselijke omstandigheden de beloften van verbeterde veiligheid is geproduceerd. Het probleem is echniet ernstig neemt, blijkt uit de harde ter dat dit vaak moeilijk te controleren repressie die de stakende arbeiders te valt gezien de vele vormen van onderbeurt viel. Op dat vlak is de nieuwe aanneming. Om degelijke arbeids- en ‘linkse’ regering niet anders dan de vo- loonsomstandigheden af te dwingen, rige rechtse regering. is er nood aan sterke vakbonden die internationaal samenwerken. Om volledige controle te kunnen hebben op Schone kleren? de omstandigheden in de fabrieken moet de sector in publieke handen koDe goedkope productie in Bangladesh men. Enkel dan zullen niet de winsten versterkt de winsten van grote bedrij- centraal staan, maar de behoeften van ven als H&M, dat vorig jaar goed was zowel de arbeiders in de sector als de voor een wereldwijde winst van 1,96 gemeenschap in het algemeen. miljard euro. Die winst bedraagt meer dan het totale jaarloon van de 4 miljoen textielarbeiders in Bangladesh bij Politiek alternatief nodig Betoging van Bengaalse textielarbei- elkaar. Het is niet correct om te denken ders dat een loonsverhoging in Bangladesh Het protest van de textielarbeiders

komt amper enige maanden na een dende gewelddadige onderlinge conharde en bloedige confrontatie tus- frontaties. De Awami League maakte sen hoofdzakelijk jonge betogers en de meteen van de gelegenheid gebruik machtige islamfundamentalisten die om een algemeen betogingsverbod ook een grote economische macht heb- op te leggen, waardoor ook het arbeiben. De nieuwe dersprotest moeiregering van de lijker wordt.

H&M maakte vorig Awami League De arbeiders jaar 1,96 miljard euro begon met de en armen in winst. Dat is meer vervolging van Bangladesh zulen kele topf ilen moeten boudan het totale jaarguren van de wen aan een eigen loon van de 4 milf u ndamentap ol it iek i n st r ujoen textielarbeilisten wegens ment waarmee ze ders in Bangladesh. hun bloedige de strijd tegen het Loonsverhoging in rol in de onkapitalisme kuna f h a n k e l i j knen versterken. Op Bangladesh betekent heidsstrijd in de gevestigde parniet noodzakelijk dat 1973. Dat leidtijen, de handlande tot vergel- kledij bij ons duurder gers van de textielzou worden. Tenzij de dingsacties die bazen, kunnen ze winsten op peil moeop hun beurt immers niet rekeeen massabenen. Door te bouten blijven natuurweging met tot wen aan een polijk… e e n m i ljo e n litiek alternatief betogers op de gewapend met een been bracht. socialistisch proDe eigenaar van het Rana Plaza had gramma zouden de Bengaalse massa’s banden met zowel de rechtse opposi- de strijd tegen onderdrukking en uittiepartij BNP als de heersende Awami buiting die ook in de jaren 1970 werd League. Beide partijen probeerden gevoerd tot de noodzakelijke concluvoordeel te halen uit de ramp en er sie van maatschappijverandering kungebruik van te maken in de aanhou- nen brengen.

Pakistaanse verkiezingen brengen geen stabiliteit

D

e Pakistaanse verkiezingen waren uitzonderlijk, voor het eerst werd een democratisch verkozen regering opgevolgd door een andere democratisch verkozen regering. Daarmee is meteen al het goede nieuws gebracht.

De verkiezingen zelf werden traditiegetrouw gekenmerkt door omkoopoperaties, fraude en geweld. Er waren verschuivingen waardoor het totale politieke plaatje er niet stabieler op wordt.

Toen de PPP (Pakistani People’s Party) van Zardari, de weduwnaar van Benazir Bhutto, in 2008 een verkiezingsoverwinning boekte, was dit grotendeels op basis van de grote afkeer tegenover het vorige militaire bewind van Musharraf.

De afkeer tegenover Musharraf is gebleven. Hij slaagde er niet in om een politieke comeback te maken. Na vier jaar anti-Musharraf bewind is er echter weinig veranderd en de afkeer die de dictator ten deel viel, treft nu ook de PPP en haar coalitiepartners uit de vorige regering. De PPP verschrompelt stilaan tot een partij die enkel nog in de provincie Sindh voet aan grond heeft met haar traditionele publiek van feo-

dale heersers. provinciale regering in Sindh en KPK. De Pakistan Muslim League-Nawaz In Balochistan is de versnippering zo (PML-N), de partij van voormalig pre- mogelijk nog groter. In Kasjmir waren mier Nawaz Sharif, won de verkiezin- er geen verkiezingen, maar dat betekent gen omdat ze in de dichtst bevolkte natuurlijk niet dat de nationale kwestie provincie Punjab een massale score er geregeld is. Met een verscherping neerzette. Maar liefst 118 van de 126 ze- van nationale en regionale tegensteltels werden in die provincie gehaald. In lingen in de rest van Pakistan, zal ook de tweede provincie, Sindh, werd maar Kasjmir steeds opnieuw op de agenda één zetel behaald. blijven komen.

De derde partij is die van voormalige De positie van het leger blijft een heicricket-ster Imran Khan. Zijn PTI com- kel probleem. Sharif haalde heel wat bineerde een jong stedelijk imago met steun op basis van een retoriek die ineen weinig verdoken steun aan islamis- ging tegen de rol van het leger en de inten. In de Westerse media werd enkel het ‘jonge imago’ belicht. De PTI haalde vooral zetels in de provincie Khyber Pakhtoonkwa (KPK, de voormalige Noordwestelijke Grensprovincie) waar het meteen de grootste werd en voor de regionale regering coalitiegesprekken is gestart met de islamfundamentalisten van JI. De fundamentalisten blijven op nationaal vlak een beperkte politieke kracht met slechts een handvol verkozenen.

Met dit verkiezingsresultaat ziet de politieke kaart er in iedere provincie anders uit. De nationale regering Nawaz Sharif baseert zich grotendeels op steun uit Punjab, de twee grootste oppositiepartijen leiden elk een eigen

menging vanuit de VS. Hoe zal hij die bestaande strijdbare syndicalisten verkritiek combineren met een poging om enigen en de elementen van socialistisch greep te krijgen op het leger en vooral bewustzijn versterken, is de moeilijke op de sterke (economische) macht van maar tegelijk dringende uitdaging die het leger? Het vertrouwen van het leger de Socialist Movement Pakistan aanin Sharif zal alvast niet groot zijn - de gaat. Ze doet dat onder meer door strijdvorige keer dat hij premier was, werd bare syndicalisten bijeen te brengen in hij opvolgd door een militaire dictator de Progressive Workers Federation dat (Musharraf). een half miljoen leden telt. Onze interDe verkiezingen toonden een groeiend nationale solidariteit met de Pakistaanse wantrouwen tegenover de gevestigde arbeidersbeweging is van groot belang partijen en een zoektocht naar een al- om ze te versterken in de strijd tegen ternatief. De arbeidersbeweging bestaat een verder afglijden naar steeds ergere nog maar is weinig georganiseerd. De barbarij.

12

thema Cultuur

interview met David Murgia

Toespraak voor de natie: de taal van de macht

D

Interview door Cécile (Brussel)

avid Murgia is een geëngageerde artiest die onder meer actief is als acteur en theatermaker. Hij speelde mee in bekende films als Rundskop. Naar aanleiding van zijn theaterstuk ‘Toespraak voor de natie’ (‘Discours à la Nation’) spraken we met hem.

In het Nationaal Theater in Brussel bracht je een interpretatie van een tekst van Ascanio Celestini, ‘Discours à la Nation’. In dat stuk plaats je je in de huid van politieke leiders en breng je hun discours met heel wat humor en poëzie. Celestini is afkomstig uit Italië en baseerde zich sterk op het politieke circus van Berlusconi en zijn kliek. Komt enkel de populistische rechterzijde aan bod in jouw toespraken?

len van gewone burgers. Zo is er iemand die vanuit het raam van zijn appartement kijkt zoals naar televisie wordt gekeken. Hij ziet beelden van miserie, barbaarse oorlogen, maar bevindt zich in de veiligheid van zijn salon. Hij voelt niets, maar is niet sadistisch. Alles wat hij ziet, is niet reëel voor hem. Het doet hem niets, hij is optimist.”

de

plaats waar de heersende klassen in een istische concepten, aangepast aan het totaal andere realiteit leven als de on- theater, door het stuk geweven en er kan derdrukte klassen, een klein land waar zo verwezen worden naar de economide machtige patroons en hun leerlingen- sche en politieke actualiteit. Zo wordt tirannen het marxistische begrip van de ingegaan op meerwaarde, privaat bezit, klassenstrijd het beste hebben opgeno- burgerlijke democratie,...” men. Het is dus niet slechts fictie. De crisis wordt uitgebeeld door de regen en Kunst wordt vaak gebruikt als in dit kleine land regent het altijd. middel tot contestatie. Recent her“Oscar Wilde stelde ooit dat cynisme ontdekten we – met het nodige pleerin bestaat dat de zaken worden ge- zier – de golf van kritiek op Thatcher zien zoals ze zijn en niet zozeer zoals bij pop- en rock-muzikanten in de ze zouden moeten zijn.”

Angelsaksische wereld. Wat denk je daarvan? Is dat ook hoe je het theaDit stuk kent heel wat succes in ter benadert? kringen van theaterbezoekers en de gevestigde media. Hoe sta je daar “Ik hoop dat theater ontspanning tegenover? brengt maar ook aanzet tot reflectie.

Een theater dat het ‘gewone kader van “Het stuk brengt eigenlijk niets nieuw, het leven’ door elkaar schudt. Het kan er worden enkel bestaande verhoudin- natuurlijk een middel tot contestatie gen en mechanismen herontdekt. We zijn, maar ik wil theater niet enkel zo laten het zien vanuit een ander oogpunt, zien. Als het enkel contestatie is, vormt buiten het ritme van het dagelijkse le- het geen theater meer. Dan is het enven en met metaforen en poëzie. kel protest.

“De verhalen lijken me interessant “Theatermakers worden vaak geals voorstelling van een wereld die be- vraagd of ze ‘politiek theater’ brengen. staat uit sterke tegenstellingen tussen Maar theater en politiek zijn twee verde klassen, tussen de heersende en de schillende zaken, twee verschillende onderdrukte klassen. Door die inter- talen. Aan politiek doen, vereist direcpretatie van de wereld te onderzoeken, te interactie met de realiteit. Het theapubliek te brengen en te confronteren ter kan dat niet doen. Het theater kan met andere visies op de wereld (zoals verhalen brengen en het is vervolgens het standpunt dat er geen haalbaar alter- aan de toeschouwer om na te denken natief op het kapitalisme zou bestaan), wat die verhalen betekenen voor de is het mogelijk om de realiteit opnieuw wereld.” te definiëren of, anders gezegd, om de algemeen geldende interpretaties van Even terug naar de reële wereld. onze samenleving te veranderen. Dat In november vorig jaar was er prois mogelijk een verklaring voor het en- test van de artistieke wereld. Er thousiasme voor onze voorstelling. werd geprotesteerd aan het kabinet “De media waren erg positief voor dit van de minister van cultuur van de project, zelfs indien dezelfde kranten Franstalige gemeenschap, Fadila soms andere vormen van sociale kri- Laanan (PS). Dat protest was getiek de kop proberen in te drukken. richt tegen de besparingen in de theDaarbij denk ik in het bijzonder aan atersector. Hoe staat het hier vande wijze waarop soms over stakingen daag mee? wordt bericht.”

“De werkgroep ‘Conseildead’, samenIn een van de toespraken speel je gesteld uit enkele jonge theatermakers, een onschuldige dief die brood steelt. heeft de dreiging van de minister aanEr wordt vrij expliciet verwezen naar gegrepen om de volledige artistieke de diefstal door het patronaat, wat wereld bij elkaar te brengen. Op 29 marxisten meerwaarde noemen. Een mei is er een ontmoeting met de midiefstal die niet bestraft wordt. nister gepland om een aantal kwesties te bespreken rond het beheer van de “Er worden inderdaad een aantal marx- theatersector. Een verslag van dit ge-

Linkse Socialist

sprek zal publiek gemaakt worden op conseildead.be “Terwijl alle kosten toenemen, zijn de middelen voor cultuur die amper 1% van de begroting van de Franstalige gemeenschap vertegenwoordigen al 12 jaar niet meer geïndexeerd. De volledige artistieke wereld is ongerust en vreest een afbouw van de culturele sector. We weten dat de cultuur in een economische dictatuur niet op een zelfde manier wordt gered als een bank.”

Naar verluidt heb je net als veel collega’s problemen met de werkloosheidsdiensten. Worden artiesten niet erkend?

“Er is geen echt statuut voor artiesten.

Het weinige dat bestaat, dreigt bovendien snel te verdwijnen. Een aantal artiesten zijn erkend als werkzoekenden onder de zogenaamde ‘houthakkersregel’ die ook voor vissers geldt [met een soepele controle]. Het gebrek aan erkenning en de constante dreiging voor theatermakers, zowel jongeren als ouderen, leidt tot een ondraaglijke situatie.

We zijn nog niet zo ver weg gezakt als onze collega’s in Griekenland, Spanje of Portugal, maar het begint wel die richting uit te gaan.”

Een laatste vraagje. Je richt je regelmatig tot het publiek. Welke boodschap wil je aan hen meegeven? Wat hoop je dat het publiek van je stuk zal meedragen?

“Ik hoop dat ook buiten de instellingen over het stuk zal gesproken worden, op publieke plaatsen of tijdens feesten.

Lachen is een fundamenteel revolutionair wapen. We moeten zelf meesters en bezitters van ons eigen leven worden. Ik probeer een ander leven te beschrijven dat de moeite waard is om gespeeld te worden.”

‘Discours à la Nation’ zal in het Nationaal Theater van Brussel gespeeld worden van 26 november tot 14 december 2013. Reservaties via 02/2035303. Tekst en regie: Ascanio Celestini. Gespeeld door David Murgia.

Muziek : Carmelo Prestigiacomo. (www.ascaniocelestini.it)

Worden de verhalen gekenmerkt door cynisme en fictie?

“Wat in de voorstelling aan bod komt, “Bij het brengen van de toespraken is de taal van de macht. Of het nu om door de machthebbers, speel ik met een politici, patroons, bankiers of voorzit- zekere onbeschaamdheid en brutaliteit. ters van raden van bestuur gaat, het zijn Ik gebruik die opstelling enkel om het mensen van de heersende klasse die idee van een natie of van een samenleronduit spreken en zich oprecht uiten ving transparant te maken. We brengen op een directe en eerlijke manier. een metafoor van een natie, die niet veel “En dan komen er meer intieme verha- afwijkt van een natie vandaag, als een

Foto: protest van de culturele sector in Spanje

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

Partijnieuws thema

www.socialisme.be Juni 2013

Agenda

drie dagen vol discussie & ontspanning

4-7 juli: zomerkamp van ALS en LSP

D

it jaar organiseren de jongeren van ALS en LSP drie dagen boordevol discussie over allerhande thema’s zoals internationale en actuele problemen, marxistische vormingen, campagnes tegen seksisme en racisme, etc. Naast meer dan 13 workshops is er natuurlijk ook plaats voor ontspanning, film en natuurlijk een grote BBQ en afsluitend feest. Kortom, een ideale gelegenheid om de vakantie te starten en je voor te bereiden op de strijdbewegingen in het najaar, in een aangenaam en kameraadschappelijk kader!

Donderdag 04/07

Zaterdag 06/07

- 15u00 Ontvangst en tent opzetten - 17u30 Verwelkoming - 21u00 ALS-café bij kampvuur

- Ochtend (10u00): Ons antwoord op...

Keuze uit onderstaande commissies: * De opkomst van extreemrechts, vroeger en nu * De onderdrukking en emancipatiestrijd van de vrouw doorheen de geschiedenis * Politierepressie en het GAS-beleid * Commercialisering van het onderwijs - Middag (13u00): Bouw mee aan ALS Keuze uit onderstaande commissies: * Op de universiteiten en hogescholen * In het middelbaar onderwijs - Namiddag (16u00): Slotmeeting met * Donna Litzou (Griekse activiste) * Benjamin Dussaussois (Front De Gauche) * Arbeider Ford-Genk - Avond (20u30): BBQ en feest

Vrijdag 05/07

- Ochtend (10u00): ABC’s van het marxisme Keuze uit onderstaande commissies: * De rol van de staat * Evolutie vs. revolutie doorheen de geschiedenis * Marxistische economie en de huidige crisis - Middag (13u00): Trotskisme vandaag Keuze uit onderstaande commissies: * De permanente revolutie in het Midden-Oosten en Noord-Arifka * De relevantie van de Russische Revolutie * Trotski’s overgansprogramma in de 21ste eeuw - Namiddag (16u00): Ontspanning en recreatie - Avond (20u30): Film The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism

Zondag 07/07

- Ochtend (10u00): Samen opruimen en vertrekken Praktische info

- Locatie: Zutendaal (nabij Genk) - Openbaar vervoer: Trein tot Genk. Bus 10: Genk-Bilzen of bus 17: Genk Lanaken (contacteer ons voor collectief vertrek) - Breng je tent, matras en slaapzak mee.

- Prijs: 30 euro voor de drie nachten. Verblijf, infrastructuur en maaltijden inbegrepen - Meer info? : 02 345 61 81 / 0483042208 - BETALING via OVERSCHRIJVING: 001-2260393-78 met vermelding van naam en “KAMP 2013”

13

- do. 6 juni. Vakbondsactie in gemeenschappelijk front in Brussel zo. 9 juni. Frankrijk: vrouwenmars tegen het besparingsbeleid za. 22 juni. Rood! Feest in Gent zo. 30 juni. Opening van ons lokaal in Charleroi met BBQ 4-7 juli. ALS Zomerkamp.

22-26 juli. CWI Zomerschool in Leuven 26 juli - 4 augustus. Griekenland. Antifascistisch zomerkamp van YRE (Youth Against Racism) en Antinazi Zone

Waarom ik lid werd Politiek en geschiedenis interesseerden me al toen ik klein was. De laatste jaren hoorde ik meer een meer het woord crisis. Dat wordt gebruikt om van alles en nog wat te verklaren. Ik hoorde het vaak, maar niemand kon me duidelijk uitleggen hoe de crisis begon en wat de verdere ontwikkeling ervan was. In deze tijd leerde ik ALS en LSP kennen.

Door middel van hun kritische kijk op de maatschappij en het kapitalistische systeem leerde ik meer over de crisis, het systeem zelf en de strijd ertegen.

Deze strijd wil ik meevoeren omdat het duidelijk is dat er meer nodig is dan wat de huidige politici zeggen en doen. Zij hebben geen antwoord voor de huidige crisis en zijn de spreekbuis van de huidige elite/rijke klasse wiens rijkdom jaar na jaar blijft toenemen. Vele mensen zijn het geloof in politiek kwijt, ze zeggen dat het hen niet interesseert of dat het hen niets kan schelen.

ALS en LSP brengen politiek terug naar de basis met een kritische analyse over onze maatschappij en het sociaaleconomische systeem. Dat wordt gekoppeld aan actief verzet tegen de blindelingse besparingen en het neoliberale beleid. Aan de zijlijn staan en niets doen, is niets voor mij.

Daarom wil ik deze strijd samen voeren en ik hoop nog anderen mee te overtuigen om met ons samen te strijden. Wil u dit ook? Sluit dan aan bij ALS en LSP! Alexander, student, Antwerpen

LSP in actie In Charleroi was er op 27 april een bijeenkomst over een politiek alternatief op de gevestigde partijen, op 29 april een grote vakbondsbetoging voor werk met 10.000 aanwezigen en op 1 mei was er de traditionele optocht. Op de drie activiteiten samen verkochten we meer dan 100 exemplaren van ons maandblad. Hieronder een foto vanop de betoging van 29 april.

dag van de arbeid

Linkse socialisten sterk aanwezig op 1 mei

O

p 1 mei waren militanten van LSP op tal van activiteiten aanwezig. We maakten van de internationale dag van strijd, solidariteit en socialisme gebruik om onze socialistische boodschap in de verf te zetten.

voerden, vestigde een traditie om met Brussel en Luik telkens ongeveer 500 abonnementen te werken. Op 1 mei euro steun opgehaald. In beide steden werden er 22 gemaakt. Daarnaast wa- neemt 1 mei een eerder feestelijk karen er nog een tiental beloftes om een rakter aan met heel wat stands. We abonnement te nemen. maakten daar gebruik van om sangria Er werden goede resultaten be- te verkopen. haald in Brussel (173 exemplaren van Ook elders werden goede resultaten onze krant), Luik (140), Gent (119), behaald met ongeveer 300 euro steun Charleroi (97) en Antwerpen (78). Met in Antwerpen en 100 euro in Gent. Met We verkochten 745 exemplaren van dit resultaat deden we het beter dan de een mei-avondfeest in Aalst werd 200 ons maandblad. De abonnementen- afgelopen drie jaar. euro steun opgehaald. campagne die we in maart en april Op het vlak van strijdfonds werd in Oostende

Brussel

Steun ons strijdfonds!

Eind mei waren we al goed gevorderd met ons strijdfonds voor de maanden april tot en met juni. Nadat we in het eerste kwartaal van 2013 onze doelstelling haalden, stevenen we ook in het tweede kwartaal op een uitstekend resultaat af. Dat betekent echter niet dat we op onze lauweren rusten, we willen onze doelstelling effectief behalen en als we het overschrijden, zijn er extra mogelijkheden. Onze werking is volledig afhankelijk van de steun die we via leden en sympathisanten ophalen, zowel via ledenbijdragen als via de steun die we via ons strijdfonds ophalen. Doe zelf ook een bijdrage en stort op rekeningnummer 001-2260393-78 van LSP met vermelding ‘Strijdfonds’.

meigroet In onze vorige editie brachten we meigroeten: boodschappen van individuen of organisaties naar aanleiding van 1 mei.

Om onze krant op tijd af te krijgen, moesten we met een strikte deadline werken. Een enkele meigroet haalde hierdoor de krant niet. Daarom publiceren we hieronder nog een late meigroet van ABVV Oost-Vlaanderen.

Strijdbare groeten!

Luik-Lux: 1.265 € Bxl-W.Brab.: 2.409 € Hen.-Namen: 808 € Vl. Brab-Limb: 758 € Antwerpen: . 1.174 € O en W Vlaanderen: 1.736 € Nationaal: 1.630 €

126% 109% 81% 76% 69% 56% 163%

TOTAAL: 9.779,27 €

89%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

14

jongeren thema

de

Linkse Socialist

Gesprek met Eliott, Chloé en Mateo van de Actief Linkse Scholieren

Nieuwe scholierengroep van ALS op het atheneum Jean Absil (Brussel)

J

ongeren worden wel eens verweten van onverschillig te zijn. Ze zouden enkel bezig zijn met chatten en berichtjes sturen naar vrienden. Dat is natuurlijk een cliché dat vooral wordt gebruikt om iedere vorm van engagement onder jongeren meteen in de kiem te smoren. Om een ander geluid te laten horen, spraken we met drie voortrekkers van een nieuwe groep van de Actief Linkse Scholieren. Het gaat om een scholierengroep op het atheneum Jean Absil in Brussel.

Waarom hebben jullie de stap gezet om jullie te engageren en waarom hebben jullie een ALS-groep opgezet?

Welke ervaringen hebben jullie opgedaan en welke lessen trekken jullie er uit voor campagnes en acties in de komende periode?

“We worden geconfronteerd met een systeem in crisis. Er zijn gevestigde partijen die officieel links zijn, maar niet in staat zijn om een antwoord te bieden op wat wij willen en op de problemen van de samenleving. Dat leidt tot een radicalisering onder jongeren, waaronder wijzelf, en de zoektocht naar organisaties waarmee we de strijd kunnen voeren en onze belangen kunnen verdedigen. Dat is waarom we actief geworden zijn en bij de Actief Linkse Scholieren vonden we de organisatie die in staat was om strijdbewegingen bijeen te brengen.”

“Onze eerste ervaring was de betoging tegen politiegeweld in maart. Daar vernamen we hoe de GAS-boetes en de repressie in het algemeen worden gebruikt om sociale bewegingen de kop in te drukken. We zagen er ook dat we niet alleen zijn, dat er een dynamiek is onder jongeren. Dat heeft ons gemotiveerd om nog meer vastberaden te bouwen aan onze ALS-groep.

“We beseften ook dat alle verworvenheden uit het verleden terug in vraag worden gesteld en dat het nodig is om de strijd te voeren om onze verworvenheden te verdedigen en uit te breiden.

Ons engagement is ook verbonden met de hernieuwde terugkeer van neofascisten en de verantwoordelijkheid van de gevestigde partijen daarvoor.

“We denken dat we antwoorden moeten bieden door de discussie aan te gaan en ons te mobiliseren in onze scholen en wijken. Dat kan het politieke bewustzijn onder jongeren versterken. We maken gebruik van sociale netwerken maar benadrukken ook een meer ‘reële’ aanwezigheid op straat met campagnes die ons aanbelangen – zoals tegen de GAS-boetes, de anti-NSV betoging,...

We willen organiseren, politiseren en sensibiliseren om het aantal echt actieve linkse scholieren te vergroten.

“Met de Actief Linkse Scholieren ken en om samen te strijden voor een brengen we jongeren bij elkaar om te betere toekomst, waarbij jongeren en discussiëren over thema’s die ons ra- werkenden samen opkomen voor een

alternatief op het kapitalisme. Wij willen er alvast voor gaan!”

antifascisme

Verzet tegen Gouden Dageraad ondersteunen

O

p 2 mei wilde het Griekse Gouden Dageraad een stunt uithalen door op het Syntagmaplein in Athene voedsel uit te delen aan wie voldoende Grieks was. Dat lukte niet, de actie werd verboden. Verschillende media werpen inmiddels op dat de reële impact van Gouden Dageraad beperkt is en niet in verhouding staat tot de plaats die ze in alle media krijgen.

Zo schreef de Britse k rant The Guardian: “Gouden Dageraad zit absoluut niet in een machtspositie. De basis van activisten blijft beperkt, het kan geen grote aantallen mobiliseren.

Heel wat bijeenkomsten vinden onaangekondigd plaats zodat antifascistische activisten de tijd niet hebben om te mobiliseren en hen van de straten te verjagen. De voedselbedelingen worden vooral voor de media gehouden, maar het blijft erg beperkt in vergelijking met het netwerk van solidariteitsinitiatieven zoals de ‘aardappelbeweging’ Dit klopt allemaal, maar het is gevaar- leid dat Gouden Dageraad een brede Zo zijn er sinds september 2012 een – markten waar boeren hun producten lijk om de tegenstander te onderschat- steun kon uitbouwen. Dat gebeurt met reeks lokale antifascistische campagrechtstreeks aan de consumenten ver- ten. Gouden Dageraad blijft stabiel haat tegenover migranten en het politie- nes opgezet die ingaan tegen het gevaar kopen aan prijzen tot 30% onder die in op 9 tot 12% in de peilingen. Zonder ke stelsel. De partij hanteert slogans als van de neonazi’s. Met de campagnes de supermarkten – of vrijwillig beheer- enig perspectief op verbetering en een ‘Griekenland voor de Grieken’ en ‘bui- wordt nadruk gelegd op een actieve de ziekenhuizen, naschoolse opvang steeds verder wegzakkende economie, tenlanders buiten’. Dat levert Gouden rol in de strijd tegen lokale aanwezigvoor kinderen en andere initiatieven kan de breed gedragen wanhoop door Dageraad een zekere electorale steun heid van fascisten. Er zijn lokale meedie de Griekse bevolking helpen om- de neonazi’s worden aangegrepen om op, maar tegelijk is er ook een grote tings, discussies en solidariteitsacties. gaan met de gevolgen van de massale er voordeel uit te halen. bereidheid tot deelname aan antifas- Zo wordt ook praktische hulp aangewerkloosheid en dalende lonen.”

De economische crisis heeft ertoe ge- cistische acties. boden op basis van solidariteit en sa-

menwerking onder de werkende klasse, niet doorheen haat en verdeeldheid.

Een succesvolle strijd tegen Gouden Dageraad vereist een antwoord op de voedingsbodem ervan, het kapitalistische systeem dat inmiddels vier miljoen Grieken onder de armoedegrens heeft geduwd.

Het belang van een oprechte anti-besparingskracht is evident. De antifascistische comités kunnen daar een belangrijke rol in spelen. Ze proberen vaak om solidariteit te stimuleren door collectieve discussies te organiseren over de problemen in de wijken en door erg concrete steun zoals het ruilen van kledij, boeken, speelgoed, voedsel,… Op die manier wordt de bevolking betrokken bij de strijd tegen fascisme en tegen besparingen. Deze benadering gaat regelrecht in tegen de liefdadigheid van de fascisten en de kerken die mensen proberen te isoleren en die afhankelijkheid stimuleren.

Wat in Griekenland gebeurt, is van groot belang voor de rest van Europa.

Een erger wordend economisch klimaat zal leiden tot gelijkaardige ontwikkelen. Het is dan ook belangrijk dat we de uitbouw van antifascistische comités in Griekenland ondersteunen en dit koppelen aan de strijd tegen het besparingsbeleid. Stort een bijdrage op rekeningnummer BE05 0012-28240975 van Blokbuster met vermelding ‘Griekenland’.

N-SA: Nieuwe Solidaristische Afgang

D

e neonazi’s van N-SA hadden het zich anders voorgesteld. Nadat de geplande betoging op 1 mei in Borgerhout was afgelast, zou een strijdmeeting in een café op de Grote Markt van Antwerpen worden gehouden. De paar neonazi’s die daar samenkwamen, moesten door de politie ontzet worden. Ze waren op de kracht van de arbeidersbeweging gebotst.

De provocatie om op 1 mei een betoging te houden in Borgerhout kreeg een enorme mediabelangstelling. Wellicht hoopte het groepje rond Eddy Hermy om daar op 1 mei verder op door te gaan. Het resultaat was dat er in Borgerhout een buurtfeest plaatsvond terwijl er op de geplande meeting van N-SA meer media en nog meer politie waren dan neonazi’s. Die waren wellicht nog niet bekomen van hùn feestdag – die valt immers op 20 april met de verjaardag van Hitler.

De N-SA-top zat helemaal alleen in verwijzing naar de Griekse neonaDe Bengel. Zoals te verwachten was, zi’s), maar die dag zou alvast niet op zag de Grote Markt op 1 mei volle- 1 mei vallen. dig rood. Verschillende syndicalisDe afgang van de N-SA was geen ten bleven napraten bij een drankje. toeval. De neonazi’s waren op de Een aantal van hen was al eens gaan kracht van de arbeidersbeweging gekijken naar de botst. Door de De afgang van de neonazi’s, wat massale aanwebij de politie voor N-SA was geen toeval. zigheid van syncommotie zorgdicalisten en soDe neonazi’s waren de. Het grootste cialisten bleef er op de kracht van de probleem voor geen millimeter arbeidersbeweging Hermy en de zijruimte voor de gebotst. nen was de vraag neonazi’s over. hoe ze de aftocht Zo zien wij het zouden blazen. Daarvoor zouden ze ‘blokkeren van fascisten’ in de prakvoorbij een grote groep ABVV-mi- tijk. Gelukkig gaat het voorlopig om litanten moeten passeren. En die kleine groepjes die zelfs wat zielig wisten ook welke asocialen er bo- overkomen. Maar de Griekse waar- De drie N-SA’ers die op 1 mei op de Antwerpse Grote Markt samenkwamen, ven zaten. schuwing mogen we niet in de wind hadden een uitgebreide politie-interventie nodig om het café waar ze zaten te Het werd een door de politie be- slaan. verlaten. Buiten stonden tientallen syndicalisten. geleide aftocht – eerder afgang De sleutel om deze neonazi’s te – waarbij Hermy en de zijnen let- stoppen – best van zodra ze pogin- den dat de extreemrechtse krachten cale verandering, een breuk met het terlijk afdropen. In een schreeuwe- gen doen om uit hun riolen te krui- een bredere electorale steun vinden, kapitalisme in crisis dat tot sociale rige ‘toespraak’ voor de media had pen – ligt bij de arbeidersbeweging. moet de arbeidersbeweging een ei- rampen leidt.

Hermy het nog over zijn hoop op een Die is in staat om fascisme en racis- gen politieke agenda hebben met dag met een ‘gouden dageraad’ (een me fysiek te stoppen. Om te vermij- een offensief programma voor radiMeer info: www.blokbuster.be

tegen thema gas

www.socialisme.be Juni 2013

Debat: Gent, een GAS(t)vrije stad? verslag door

Fabian

T

egenGAS organiseerde op donderdag 16 mei samen met een 15-tal Gentse organisaties een debat over het GAS-beleid. De Gentse burgemeester Daniël Termont verdedigde het gebruik van GASboetes door het zelf verklaarde ‘meest progressieve’ stadsbestuur van Vlaanderen. Hij deed dit tegenover Mathias Vander Hoogerstraete (TegenGAS), Raf Jespers (Liga voor de Mensenrechten), Geert De Cock (Unie van Jeugdadvocaten) en de 120 aanwezigen.

Op de dag van het debat keurde de Kamercommissie het wetsvoorstel

goed om de toepassing van de GASboetes uit te breiden en de leeftijd te verlagen naar 14 jaar. De Vlaamse Jeugdraad zou daarbij een adviserende rol krijgen wat betreft GAS-boetes voor minderjarigen. Voor onder meer Termont zou de minimumleeftijd zelfs tot 12 jaar moeten zakken.

Termont opende het debat in een spreidstand die hij de hele avond zou volhouden. Hij vertelde de aanwezigen dat hij het GAS-beleid zelf ook geen goed systeem vindt, maar dat het een noodzakelijk kwaad is om de gemeenschap samen te houden. Hij stelde dat de verschillen per gemeente leiden tot rechtsonzekerheid en dat de omkering van de bewijslast slechte zaken zijn, maar dat dit niet opweegt tegen de straffeloosheid die anders in de stad zou heersen. Nochtans moest ook Termont erkennen dat het GAS-beleid niet leidt

Antwerpse GAS-waanzin: 308 boetes wegens het buitenzetten van huisvuil op een feestdag

O

p 1 mei genoten de GASambtenaren in Antwerpen niet van een dagje verlof.

Ze moesten overuren kloppen om boetes uit te schrijven. Maar liefst 308 Antwerpenaren mogen zich aan een GAS-boete verwachten omdat ze hun huisvuil buiten zetten terwijl het een feestdag was.

Er werd extra gecontroleerd in de buurten waar het huisvuil normaal op die dag moest buiten staan.

Als het huisvuil normaal op een feestdag buiten moet staan, wordt dit met een dag opgeschoven zodat het personeel van de afvalophaling van de wettelijke feestdag kan genieten. De dag erna wordt extra hard gewerkt om de achterstand in te halen. De GAS-ambtenaren moeten wel werken op feestdagen.

Om zoals in 2012 aan 22.437 boetes op een jaar te komen, moeten er iedere

dag meer dan 60 worden uitgedeeld. Er zijn natuurlijk de vaste klanten: de drie bedelaars die per dag een boete krijgen om te bedelen bijvoorbeeld.

Op 1 mei heeft de GAS-brigade een grote slag geslagen met 308 boetes op één dag. De stad is categoriek. Als er vuilnis op een feestdag is buitengezet, blijft dit niet gewoon een dag langer staan maar wordt het als sluikstort bestempeld.

Eind mei volgde een nieuwe grote slag: 80 GAS-boetes op een namiddag omwille van een niet-aangevraagde betoging tegen genetische gemanipuleerd voedsel en de rol van Monsanto daarbij.

De ‘verGASsing’ van de samenleving schakelt een versnelling hoger. Alles wordt overlast, je moet al een grote fraudeur zijn om geen boetes en straffen opgelegd te krijgen. Dit soort beleid verdient een stevige portie tegengas!

tot minder overlast door wildplassen of sluikstorten.

Raf Jespers stemde ermee in dat er moet worden opgetreden tegen overlast maar voegde er aan toe dat GAS geen goed systeem is omdat de regelgeving, berechting en de inning van de boetes allemaal bij de uitvoerende macht zitten. Hij stelde dat de GAS-boetes er kwamen als gevolg van de overbelasting van de politierechtbanken die vanaf 1995 verantwoordelijk werden voor het vervolgen van alle verkeersdelicten.

Jespers meende dat het geen toeval is dat de meeste Antwerpse GAS-botes in de armste wijken worden uitgeschreven.

Hij citeerde Tom Meeuws, een van de bezielers van het GAS-beleid: “Steden zoals Antwerpen ontvangen de komende jaren meer volk dan ooit. De spanning tussen arm en rijk, nooddruft en welstand, zal alleen maar toenemen en

daarmee ook de vraag naar ordehandhaving en overlastbeteugeling.”

Voor Geert De Cock is de uitvoerende macht niet bevoegd om een maatschappelijk reactie op overlast te geven.

Bovendien leidt de GAS-regelgeving automatisch tot willekeur als er niet duidelijk gedefinieerd wordt wat overlast precies inhoudt. Hierdoor weten mensen niet waar ze aan toe zijn.

Mathias Vander Hoogerstraete verlegde het debat van het juridische naar het politieke terrein. Het GAS-beleid doet niets aan de sociale problemen. Op een moment dat de crisis bij de armste lagen van de bevolking reeds hard toeslaat, dat de werkloosheid stijgt en reeds 1 op 7 in armoede leeft, is een toename van overlast en kleine criminaliteit logisch.

Om deze problemen op te lossen, is er nood aan een sociaal beleid dat onder andere voorziet in jobs voor iedereen,

15

Foto: Jean-Marie Versijp meer en beter publiek sanitair, degelijke voorzieningen voor jongeren, maar ook gratis huisvuilophaling.

De GAS-boetes maken deel uit van het besparingsbeleid dat sociale problemen criminaliseert in plaats van ze op te lossen. Elke gemeente kan zeggen dat ze niet wil meewerken, ging Mathias verder, en tegelijk op een hoger niveau pleiten voor een echte hervorming van justitie. Maar de gevestigde politieke partijen gaan allemaal mee in het GAS-beleid omdat zij zelf verantwoordelijk zijn voor de situatie waar de jeugd zich vandaag in bevindt.

Het stadsbestuur pleit zichzelf vrij en schuift de verantwoordelijkheid voor sociale problemen door naar individuen.

En bovendien vormt het een bedreiging voor democratische rechten, de combitaks voor betogers is ook in Gent pas na protest ingetrokken.

In Elsene en elders: wij betalen hun GASboetes niet!

Laure (Elsene)

men de totaal willekeurige GAS-boetes nog eens boven op. De operatie van 27 april kwam amper drie dagen nadat p zaterdag 27 april voerde het stadsbestuur stemde over een gede politie in Elsene meentelijke begroting waarbij dit jaar een gespierde actie om nog voor 1,2 miljoen euro wordt bede gemeentekas te vullen. Op spaard bij het gemeentepersoneel, 30 enkele uren tijd werden 148 voltijdse jobs worden geschrapt, twee GAS-boetes uitgedeeld door sociale restaurants worden gesloten, zogenaamde ‘vredesagenten’. Het de subsidies voor verenigingen met ging voornamelijk om boetes de helft afnemen, tal van nieuwe bewegens het op straat gooien van lastingen en retributies worden doorsigarettenpeukjes. Maar er waren gevoerd,... ook boetes voor het planten van Omdat het gat in de begroting als gebloemen in de openbare ruimte, volg van de speculatie van de banken het uitlaten van een hond zonder nog niet volledig gevuld was, wordt het leiband of nog voor te luide geld op een creatieve manier uit de zakmuziek in de wagen. Deze boetes ken van de gewone bevolking gehaald. criminaliseren de bevolking van Dat is het doel van de GAS-boetes.

Elsene en dienen enkel om de kas Tegelijk worden de boetes gebruikt van de gemeente te vullen. om al wie zich verzet tegen het besparingsbeleid te criminaliseren en te verHet bestuur legt de bevolking van volgen. De afgelopen maanden was er Elsene harde besparingen op. Daar ko- een sterke toename van het aantal boedoor

O

tes bij betogingen of zelfs voor het uitdelen van pamfletten op de openbare weg. De GAS-boetes zijn een aanslag op de vrije meningsuiting en op de actievrijheid.

Er waren al eerste acties tegen het besparingsbeleid in Elsene en ook tegen de GAS-boetes waren er acties in Brussel. We zullen met dit verzet doorgaan. We kunnen immers niet aanvaarden dat de jongeren en werkenden in onze gemeenten worden gecriminaliseerd. We aanvaarden niet dat iedere vorm van contestatie de kop wordt ingedrukt. We willen evenmin doorheen deze boetes of andere asociale maatregelen opdraaien voor hun crisis.

Er is nood aan een echt antwoord op de problemen: degelijke jobs, betaalbare huisvesting, goede en toegankelijke openbare diensten,... Een sociaal beleid zou de echte verantwoordelijken voor de crisis aanpakken in plaats van de slachtoffers ervan.

in actie

Na TegenGAS nu ook Franstalige campagne opgezet: StopSAC

E

nkele maanden na de lancering van TegenGAS in Vlaanderen wordt ook in Brussel een platform opgezet om collectief in verzet te gaan tegen de gemeentelijke administratieve sancties. Het platform brengt individuen en organisaties bijeen in de strijd tegen de criminalisering van jongeren en tegen het gebruik van GAS-boetes om iedere vorm van protest de kop in te drukken.

Er werden in juni vorig jaar ook antifascistische betogers opgepakt. Nu wil de regering de toepassing van de GASboetes verder uitbreiden en veralgemenen in heel het land. De GAS-boetes worden overigens ook gebruikt om de kas van de gemeenten te spekken. Een medewerker van minister Milquet erkende dat het stelsel “een miljoen euro kost, maar drie keer zoveel kan binnen brengen.”

Het platform StopSAC wil zich niet beperken tot het juridische element van de discussie, ook al moet ook op Het platform kwam tot stand nadat dat vlak een antwoord geboden worverschillende militanten een GAS-boe- den. Er werden ook acties opgezet, zo te opliepen bij protestacties. Zo wer- waren er op 18 februari een 200-tal acden 145 betogers in oktober vorig jaar tievoerders en werd midden mei actie opgepakt tijdens een betoging die ge- gevoerd aan de gemeenteraad. Tegelijk richt was tegen een ‘banket van rijken’. werd een juridische campagne opgezet,

er zijn inmiddels 31 dossiers van hoger beroep ingediend tegen GAS-boetes van elk 40 euro.

Momenteel omvat het platform een tiental organisaties waaronder ALS en LSP maar ook JOC (Franstalige tegenhanger van KAJ), ABVV-studenten, Comac,... Op 13 mei was er een interpellatie in de gemeenteraad en werd ’s avonds ook actie gevoerd. Na de examens zal de campagne worden voortgezet. We willen bij het begin van het nieuwe academiejaar een grote actie opzetten.

Om de juridische campagne mogelijk te maken, wordt financiële steun gezocht. Stort op rekeningnummer BE09 5230 8059 5557 van ‘StopSAC’ met vermelding ‘steun boetefonds’.

Foto: Mediactivista

socialisme.be Ben

je de dagelijkse stroom van

desinformatie in de traditionele media beu?

Wil je ook een andere Neem

kant van het nieuws horen?

dan een abonnement op dit blad

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 325  Juni 2013

en volg onze dagelijkse website socialisme.be.

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

T

erwijl een groot deel van de bevolking ofwel negatief staat ofwel vragen heeft bij de willekeurige repressiemaatregelen van de GAS-boetes (gemeentelijke administratieve sancties), was er in het parlement amper tegenstand. Met de steun van oppositiepartij N-VA werd de minimumleeftijd voor zo’n boete verlaagd tot 14 jaar en werd de hoogte van de boetes verhoogd tot 350 euro (voor minderjarigen 175 euro). De stelselmatige uitbreiding van het stelsel van GAS-boetes zorgt voor een nooit geziene willekeur.

In de Kamercommissie Binnenlandse Zaken werd de uitbreiding van de GASboetes goedgekeurd door de meerderheidspartijen aangevuld met N-VA. De meeste maatregelen werden ook door VB gesteund, maar de partij onthield zich. Enkel Groen stemde tegen. De GAS-boetes geven een quasi willekeurige macht aan de gemeenten om naar goeddunken boetes uit te delen om de kas te spekken of om zich een bepaald imago aan te meten. Kleine overlast zal er niet door verdwijnen. Om sluikstorten aan te pakken, zou gratis en

Steun

regelmatige huisvuilophaling en een drastische uitbreiding van publieke vuilbakken bijvoorbeeld veel efficiënter zijn. Om wildplassen tegen te gaan, is er nood aan openbare toiletten. In plaats van vuilbakken en toiletten krijgen we nu meer GAS-boetes.

De boetes werden onder meer controversieel door uitspattingen zoals de GAS-boete voor jongeren die een broodje aten op een publieke plaats, fout op een bankje zaten of de 308 Antwerpenaren die een GAS-boete kregen omdat ze hun vuilniszak op woens-

dag 1 mei gewoontegetrouw buiten zetten zonder erbij te denken dat het een feestdag was en de zakken dus een dag later buiten moesten staan.

We hebben het dan nog niet over hoe de GAS-boetes worden gebruikt om bedelaars te verjagen – in Antwerpen werden vorig jaar gemiddeld drie GASboetes per dag gegeven aan bedelaars.

Pak de armen aan zodat de armoede niet zichtbaar is, dat is het armoedebeleid van de gevestigde partijen. In Gent vroeg de ‘progressieve’ burgemeester Termont overigens een nationaal bedelverbod omdat het effect van de GASboetes te beperkt was, veel bedelaars beschikken immers niet over een domicilieadres...

De GAS-boetes worden gebruikt omdat een normale vervolging met de mogelijkheid van wat onder dit systeem een ‘eerlijk proces’ wordt genoemd niet haalbaar was door het falen van

het gerechtelijk apparaat. De tekortkomingen in het gerechtelijk stelsel werden gebruikt om het recht op een eerlijk proces administratief af te schaffen. Waarom al die poespas als er ook gewoon direct een boete kan opgelegd worden? Als het dan nog eens het eigen falen op gerechtelijk vlak kan toedekken, is het helemaal goed. En wie ligt nu wakker van het recht op verdediging van wie een boete krijgt?

Met de GAS-boetes kan zowat iedere vorm van afwijkend gedrag worden bestraft. Zo wordt het ook tegen betogingen gebruikt, in Brussel worden 145 mensen vervolgd met een GAS-boete omdat ze deelnamen aan een vreedzame betoging. In Antwerpen kregen 80 betogers tegen genetisch gemanipuleerd voedsel een GAS-boete.

Als we dit aanvaarden, zal de werking van de GAS-boetes steeds verder worden uitgebreid. Alles wordt overlast:

dit maandblad: BE48 0013 9075 9627

op naam van

Socialist Press

een radio in de auto die te luid staat, een baby die op een verkeerd ogenblik begint te huilen, kinderen die spelen, havelozen die moeten bedelen om te overleven,... Niets mag nog en de GASboetes zijn niet hoog genoeg om ze voor een goedkoper tarief te kunnen afkopen (zoals frauderende diamanthandelaars dat kunnen).

De meerderheidspartijen en hun loyale bondgenoot van de N-VA willen willekeurige repressie vrije baan geven.

Ze laten Big Brother overuren kloppen en bereiden zich voor om ook iedere vorm van contestatie van hun asociale beleid op repressieve wijze de kop in te drukken. Naarmate de achterliggende context van kapitalistische crisis alle autoriteit van de gevestigde instellingen ondermijnt, is er meer nood aan repressie. Wij zijn het niet eens met het opvoeren van de repressie en roepen op om tegengas te geven.