De Linkse Socialist mei 2014

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 334 

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

Mei 2014

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

door

V

Emily (Namen)

oor het eerst in lange tijd zijn er in België gelijktijdige verkiezingen voor de Europese, federale en regionale parlementen.

Het is een gedroomde kans voor de politici om ons vanalles te beloven en alle leugens uit de kast te halen. Zo beweert de PS dat zij de sociale zekerheid heeft ingevoerd, terwijl dit op basis van massastrijd was. Ecolo beweert het onderwijs te zullen redden, ook al stemmen de groenen in de regionale parlementen evenzeer voor de besparingen.

Langs Nederlandstalige kant wordt alle gevestigde partijen. Volgens deze minder met beloften gestrooid, maar politici nemen ze hun “verantwoordeook hier probeert spa zich op te werpen lijkheid” op om hun “politieke moed” als een dam tegen de harde besparin- te tonen bij het opknappen van het gen die N-VA voorstelt. Dat ze samen in “vuile werk”. de Vlaamse regering zaten, wordt niet De verantwoordelijkheid van de gevermeld. Dat sp.a noch Groen op lokaal vestigde politici heeft geen betrekking vlak een fundamenteel ander beleid op de vele sociale tekorten bij diegenen voert dan de gemeenten waar de N-VA die voor hen kiezen. Het beperkt zich het voor het zeggen heeft evenmin. tot de banken, grote aandeelhouders en De retoriek mag dan wel verschillen, de trojka, kortom, tot die kleine minderde besparingspraktijk slaat op alle ni- heid van superrijken voor wie de crisis veaus toe en dit met medewerking van een opportuniteit biedt om de winsten

nog verder de hoogte in te jagen.

Na 25 mei hebben de politici als marionetten van de grote werkgevers vier jaar de tijd om zonder verkiezingen over te gaan tot een aanval op alle sociale verworvenheden van de werkenden, sociale uitkeringstrekkers, jongeren,... We hebben die verworvenheden met harde strijd afgedwongen, nu liggen ze onder vuur. Als we zien hoe er al op onze kap bespaard is in een periode dat verkiezingen nooit veraf waren, dan moeten we wel ongerust zijn over wat er komt in de volgende vier jaar.

Volgens de gevestigde politici is het besparingsbeleid de enige optie. Ze beweren dat er geen andere keuze is.

De afgelopen jaren kregen we al meermaals te horen dat iedereen een inspanning moet doen. Dat is een rookgordijn om de belangen van de superrijken te beschermen. Diegenen die beweren dat ze geen andere keuze hebben en ‘moeilijke’ beslissingen moeten nemen, heb-

ben hun kant gekozen. Het ‘moeilijke’ element van hun beslissingen komt altijd op ons bord terecht.

In de vorige legislatuur is voor 21 miljard euro bespaard in zowat alle domeinen. De regering besliste ook om de uitkering van tot 55.000 werklozen vanaf 1 januari 2015 af te nemen. En dat terwijl er nu al 15 keer meer werkzoekenden zijn dan vacatures. Er wordt gesproken over ‘zachte’ besparingen, maar de 1,5 miljoen Belgen met een armoederisico leven in een harde situatie.

Terwijl wij verliezen, zijn er ook winnaars. De topmanagers van de grote overheidsbedrijven klaagden steen en been omdat hun jaarloon beperkt werd tot 290.000 euro. Eigenlijk werd de grens op 650.000 euro gelegd en zelfs dat bedrag wordt niet strikt toegepast.

Dominique Leroy, de nieuwe topvrouw van Belgacom, is goed voor een jaarloon van meer dan 800.000 euro... De topmanagers vinden dat weinig, bij de

bedrijven van de Bel-20 verdienden de topmanagers vorig jaar gemiddeld 2,2 miljoen euro of 11% meer dan een jaar voorheen. In deze kringen geldt er geen loonstop.

In de private sector eisen de grote aandeelhouders steeds meer fiscale cadeaus. Daartoe klagen ze over de grote loonlasten. Volgens de sociaaleconomische barometer van het ABVV deelden de niet-financiële bedrijven in 2011 maar liefst 11,3 miljard euro aan dividenden uit aan de aandeelhouders.

Ze kregen 9,71 miljard euro overheidssteun in de vorm van lastenverlagingen, subidies en notionele intrestaftrek.

Het pamperbeleid voor de rijken gaat onverminderd verder, de besparingen worden afgewenteld op de gewone bevolking. Na de verkiezingen willen de vestigde politici daarmee verdergaan en nog een versnelling hoger schakelen.

Het is dan ook hoog tijd om ons daarop voor te bereiden.

Tegenover de besparingslawine is het meer dan ooit noodzakelijk om ons te organiseren. Om onze sociale verworvenheden te beschermen, zullen we samen moeten strijden voor vooruitgang. Daartoe moeten alle linkse krachten na de verkiezingen samenwerken en met een maximale betrokkenheid van onderuit een krachtsverhouding uitbouwen. Een dergelijk front van verzet tegen het besparingsbeleid zal nodig zijn!

Er is een steeds meer openlijke vorm van klassenstrijd bezig. Om die strijd te winnen, hebben we nood aan strijdbare ordewoorden en een actieplan gericht op een maximale mobilisatie door middel van opeenvolgende en opbouwende acties (betogingen, stakingen,...). Dat is de enige manier om te vermijden dat onze eisen enkel op papier bestaan. Laat ons strijden om te winnen, samen is dat mogelijk! Voor een verenigd front van verzet tegen het besparingsbeleid!

Foto: Collectif Krasnyi

Paul Murphy over crisis en verzet in Ierland P 11

LGBTQI: strijd voor holebirechten blijft actueel P 15

Dossier: doorbraak van PVDA op 25 mei?

P 8-9

thema Binnenland

de

Linkse Socialist

Brussel. Stop de besparingen, kies voor Gauches Communes door

Pietro (Brussel)

O

p 16 april hield Gauches Communes in het Brusselse café Metteko een persconferentie om haar kiesprogramma voor te stellen. De linkse eenheidslijsten brengen werkenden, syndicalisten, jongeren, gepensioneerden, sociale uitkeringstrekkers en verschillende linkse strekkingen samen in een verzet tegen het besparingsbeleid. Met deze verkiezingsdeelname stimuleren we het debat over de nood aan een breed politiek verlengstuk voor de strijd van de werkenden en voor de opbouw van een front van verzet tegen het besparingsbeleid.

Gauches Communes heeft lijsten voor de Kamer en het Brusselse Parlement.

Het initiatief wordt gesteund door de Linkse Socialistische Partij (LSP-PSL) en de Humanistische Partij (HP-PH).

Gauches Communes ondersteunt de oproep van het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen met respect voor elkaars eigenheid.

De persconferentie begon met een voorstelling van het programma van Gauches Communes door Gilles Smedts (HP), lijsttrekker voor het Brussels parlement, en Anja Deschoemacker (LSP), lijsttrekker voor de Kamer en woordvoerder van Gauches Communes.

Het geld halen waar het zit

Gilles begon met het programma rond energie: “We mogen de energiesector niet aan de private sector overlaten.

Gauches Communes komt op voor de volledige nationalisatie van de sector onder gemeenschapscontrole. De toekomst van de planeet is belangrijker dan de belangen van de grote bedrijven!” Hij had het ook over de kwestie van vrede: “De Belgische regering wil 6 miljard uitgeven om F35’s te kopen.

Met dat geld kunnen we ziekenhuizen of scholen bouwen die beantwoorden

aan de echte behoeften van de bevolking.” Gauches Communes pleit ervoor dat België uit de NAVO stapt en wereldwijd opkomt voor vrede.

Vervolgens sloot Gilles af door nadruk te leggen op de strijd voor echte democratie. Hij stelde dat er een wet van politieke verantwoordelijkheid moet komen met afzetbaarheid van verkozenen zodat ze de belangen van de gemeenschap moeten dienen in plaats van die van een kleine elite.

Anja Deschoemacker nam hierna het woord. “De regering-Di Rupo (PS, MR, CdH, CD&V, Open Vld, sp.a) en alle gevestigde partijen zeggen ons op de een of andere wijze dat er geen alternatief is op het besparingsbeleid. Ze verschillen enkel van mening over de vorm of het ritme van de besparingen.

Het besparingsbeleid wordt niet opgelegd aan de minderheid in de samenleving die alle rijkdom bezit, de meerderheid van de bevolking moet ervoor opdraaien.”

De centrale slogan van Gauches Communes is dan ook: “Stop de besparingen”. Het programma vertrekt van de behoeften en noden van de bevolking en niet van de belangen van de elite. In het onderwijs is er bijvoorbeeld al 20 jaar sprake van een gebrek aan middelen. De overheden zijn hierdoor niet

Persconferentie van Gauches Communes met Gilles Smedts (HP) en Anja Deschoemacker (LSP) meer in staat om een plaats voor alle kinderen te garanderen. Hetzelfde zien we op vlak van huisvesting. Terwijl 1,6 miljoen vierkante meter kantoren leegstaan, is de wachtlijst voor sociale huisvesting bijna eindeloos. We mogen het niet aan de markt overlaten om fundamentele behoeften te organiseren. Op vlak van werk wordt een derde van de jongeren uitgesloten terwijl anderen veroordeeld zijn tot onzekere en tijdelijke jobs. Terwijl de algemene rijkdom toeneemt, gaan de gewone lonen erop

Asociaal, asocialer, N-VA

A

chteruitgang van onze levensstandaard wordt als ‘verandering’ omschreven.

De vooruitgang is beperkt tot wie vandaag al tot de kleine elite van superrijken behoort.

Lastenverlagingen en andere cadeaus vallen hen te beurt. En dat op onze kosten. Dat is kort samengevat waar het ‘Plan V’, het sociaaleconomische programma van N-VA, op neerkomt.

Terwijl er volgens N-VA niet met de Franstaligen kan worden samengewerkt in het kader van het kleine België, heeft de partij minder problemen met de dictaten van de Europese Unie. “We gaan met Europa de verbintenis aan om een direct herstelbeleid te voeren, een begroting in evenwicht te realiseren in 2018 en een overschot in 2019.”

De werklozen moeten het grootste deel van de besparingsoperatie van N-VA voor hun rekening nemen: 3 miljard euro. Dat moet door de werkloosheid in de tijd te beperken, na drie jaar volgt onvermijdelijk een leefloon in plaats van een uitkering. De neoliberale N-VA vindt niet de werkloosheid problematisch, maar wel de werklozen.

Werklozen vallen sneller terug op een leefloon en worden dan verplicht tot gemeenschapsdienst. Stadsdiensten kunnen dan meteen afgebouwd worden, reguliere arbeid wordt vervangen door dwangarbeid tegen bijzonder concurrentiële voorwaarden in de vorm van een uitkering ter hoogte van de armoedegrens.

Gewone werkenden moeten eveneens hard betalen. De indexering van de lonen, een aanpassing aan de stijgende levensduurte, moet eraan geloven. In 2015 wil N-VA een indexsprong gevolgd door de afschaffing

van nationale onderhandelingen die plaats moeten maken voor all-inakkoorden op sectorniveau. Lees: bye bye index en koopkracht. De lonen wil N-VA sterker individueel bepalen, onder meer door een einde te maken aan verhogingen op basis van anciënniteit. De partij pleit voor “een verloning die meer dan vandaag vertrekt vanuit de competenties van de werknemer en niet of minder van leeftijd of anciënniteit.”

Naast de 2 miljard euro die N-VA rechtstreeks op onze koopkracht wil besparen, komen daarbovenop nog eens 2,1 miljard euro besparingen op de gezondheidszorg, 2,5 miljard euro van de afschaffing van iedere vorm van brugpensioen en 2,4 miljard euro besparingen op de algemene overheidsuitgaven, onder meer door extra privatiseringen en afbouw van belangen in vroegere overheidsbedrijven. “We bouwen de overheidsparticipaties in commerciële bedrijven verder af. Zo maken we verder werk van

de liberalisering van de verschillende sectoren zoals de Europese Unie die voorschrijft.”

Het pensioen ligt eveneens onder vuur. De pensioenleeftijd van 65 jaar blijft, maar wordt een ondergrens in plaats van een bovengrens. Vanaf 65 jaar wordt pensioen mogelijk na een loopbaan van 45 jaar. Wie niet blijft werken tot 45 loopbaanjaren zal het met een lager pensioen moeten doen.

Terwijl wij hard moeten inleveren, zijn er ook winnaars. N-VA wil de werkgeversbijdragen vanaf 1 april 2016 – en wees er maar zeker van dat dit géén aprilgrap is – verminderen met 3 miljard euro op jaarbasis, oplopend tot 4,5 miljard in 2019.

De maatregelen die N-VA wil doorvoeren zijn niet gericht op de ‘modale Vlaming’ waar de partij de spreekbuis van beweert te zijn. ‘Da joenk’ De Wever biedt voor ons geen vooruitgang, maar achteruitgang naar het model van Thatcher en Reagan.

achteruit. Een grote lageloonsector orOp de vraag of die weigering het reganiseren zal geen oplossing vormen. sultaat is van programmaverschillen, De oplossing van Gauches Communes antwoordde Boris dat er inderdaad bestaat uit een radicaal plan van publie- meningsverschillen zijn maar dat een ke investeringen in onderwijs, huisves- constructief debat hierover mogelijk ting, degelijke jobs en meer koopkracht. is. Zo zijn we het eens dat de prijs van Anja: “De middemedicijnen te len zijn er, we moehoog is, maar Het besparingsbeten de middelen denken we dat leid wordt niet opgedurven te zoeken een openbare legd aan de minderwaar ze zich bea anbestedi ng heid in de samenleving vinden. Gauches met het kiwidie alle rijkdom bezit, Commes is niet gemodel geen opkant tegen maatrelossing biedt. de meerderheid van gelen die de grote Wij komen op de bevolking moet fortuinen aanpakvoor een natiervoor opdraaien. ken. Maar we moeonale gezondten duidelijk zijn: heidsdienst met de rijken zullen niet zomaar bijdragen een nationalisatie van de farmaceutiaan de samenleving. Net zoals de elite sche industrie. De BTW-verlaging voor nu reeds een deel van haar rijkdom- energie werd door de regering gebruikt men in fiscale paradijzen parkeert, zal om een verdoken indexsprong door te er een kapitaalvlucht zijn als we hen voeren. We begrijpen dat de PVDA aanpakken. Dat is waarom we op- zich op de campagne wil concentreren komen voor de nationalisatie van de en niet meteen dit soort discussies wil sleutelsectoren van de economie on- aangaan. Maar we denken dat de PVDA der controle en beheer van de werken- zich op dat vlak vergist. den. De volledige economie moet ten Wij zijn het niet eens met de analyse dienste van de bevolking staan. Zonder in het nieuwe boek van Pascal Delwit maatschappijverandering is dat niet over de PVDA. De analyse van Delwit mogelijk.” is fout, de PVDA is wel degelijk veranderd en die verandering is niet beperkt Samenwerking met PVDA? tot het gezicht van de partij. Anderzijds is er een gevaar om inzake programma Er waren verschillende vragen van naar rechts op te schuiven. journalisten over de houding tegenover “Zal Gauches Communes de linkse PVDA. “Wat denken jullie van linkse stemmen niet verdelen?” Gilles anteenheid en waren er gesprekken met woordde op die vraag: “We dienen enPVDA?”, vroeg een van hen. Gilles kel in Brussel lijsten in en roepen op Smedts antwoordde: “LSP en HP heb- om in Antwerpen en Luik voor PVDA ben actief deelgenomen aan elk links te stemmen om Raoul Hedebouw en eenheidsinitiatief (in 2009 met PSL, Peter Mertens naar het parlement te LCR, PC en PH, in 2010 met het Front sturen. Ook in Charleroi roepen we op des Gauches en in 2012 met Gauches om voor PVDA te stemmen om de verCommunes). PVDA heeft voor deze ver- dere ontwikkeling van de oproep van kiezingen iedere samenwerking met ons het ABVV in Charleroi te ondersteuafgewezen. Wij zijn voor eenheid van nen.(*) In Brussel heeft PVDA jammer consequent links met respect voor alle genoeg een lijstverbinding met ons gecomponenten. De diversiteit versterkt weigerd. We hebben voldoende goede de linkerzijde. Gauches Communes wil getoond, maar we zullen nu ook staat open voor ieder eenheidsinitia- geen politieke zelfmoord plegen door tief ter linkerzijde.” niet op te komen.” Anja concludeerde Campagneleider Boris Malarme leg- dat we na de verkiezingen nood zullen de uit dat LSP in mei vorig jaar, met hebben aan een front van verzet tegen de steun van de Humanistische Partij, het besparingsbeleid. reeds een voorstel deed om tot eenheidslijsten te komen onder de vorm van PVDA-Eenheid of iets gelijkaardigs qua naam. We publiceerden daar (*) Noot van de redactie. Gauches een open brief over. Wij verdedigden Communes komt enkel op in Brussel de optie van een samenwerking van voor de Kamer en het Br usselse de volledige linkerzijde met vrijheid Parlement. In Vlaanderen roepen we van discussie en eenheid in actie. De op om voor PVDA te stemmen. In lijsten van PTB-GO langs Franstalige Wallonië roepen we op om te stemmen kant zijn een stap in deze richting, maar voor de lijsten links van PS en Ecolo, in jammer genoeg werd onze deelname Luik en Charleroi roepen we expliciet eraan geweigerd. op om voor PTB-GO te stemmen.

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be Mei 2014

verkiezingen van 25 mei

Links versterken, maar om wat te doen?

D

e verkiezingen van 25 mei zijn historisch. Voor het eerst sinds de jaren 1980 kunnen verkozenen van radicaal links hun intrede in de parlementen maken, zowel op federaal als regionaal vlak. Premier Di Rupo waarschuwde echter meteen: “Iedere stem minder voor de PS is een stem die de weg voor rechts opent.” (1) Dit oude refrein is afgeleefd, gelukkig wordt dit argument steeds minder aanvaard.

EDITO

N icolas C roes , F r an s talige ein dredacteur ‘D e L i n kse S ocialist ’ door

In een dubbelinterview met Yasmine Kherbache, zijn kabinetschef en sp.a-fractieleidster in de Antwerpse gemeenteraad, stelde Di Rupo: “Om de waarheid te zeggen: we hebben een inspanning van 22 miljard euro gedaan. Maar we hebben niet de ondernemers die werk creëren geviseerd.”(2) Dat is de realiteit: het zijn niet de zogenaamde ‘werkgevers’ – de grote bazen en speculanten – die geraakt worden, maar wel de gemeenschap, de werkenden en hun gezinnen. Dat zijn nochtans diegenen die iedere vorm van rijkdom creëren.

Om de waarheid te zeggen, Elio, wie opent hier eigenlijk de weg voor rechts?

Het weerhield de voorzitter van het ABVVGewest Luik-Hoei-Waremme, Marc Goblet, er niet van om in de zakenkrant L’Echo uit te leggen waarom op de PS moet gestemd worden: “Het ABVV heeft nood aan een politiek verlengstuk in de regeringen om daar haar eisen naar voor te brengen.” (3) Dat is een opmerkelijk standpunt als je weet dat de laatste syndicale eis die door de PS werd gerealiseerd de invoering van de verhoogde tegemoetkoming in 1964 was... De PS is federaal aan de macht sinds 1988 en sindsdien zijn alle sociale verworvenheden afgebouwd. Zou het zonder de PS erger zijn? Dat argument wordt ons steeds opnieuw voorgelegd om de ene aanval na de andere te slikken. Het wordt tijd dat we daarvan afstappen en ons niet laten gijzelen door zogenaamd ‘links’ dat gespecialiseerd is in het verraden van onze belangen en het cumuleren van mandaten.

– is een stap vooruit. Maar het volstaat niet. Na 25 mei wachten ons vier jaren zonder verkiezingen.

De burgerij wil daar gebruik van maken om een hard besparingsbeleid te voeren. We zullen een zo breed mogelijke eenheid van de werkende bevolking nodig hebben om daar tegen in te gaan. We zullen iedereen nodig hebben om samen te pleiten voor een terugkeer naar strijdbaar en gedurfd syndicalisme en om iedere vorm van verdeeldheid die de organisatie van onze strijd in de weg staat te overstijgen.

Laat ons van de komende jaren gebruik maken om onze strijd te organiseren en er een breed politiek verlengstuk aan te koppelen naar het beeld van de oproep van het ABVV in Charleroi en ZuidHenegouwen op 1 mei 2012. Toen riep het ABVV in Charleroi op tot een bundeling van de krachten links van de PS en Ecolo met respect voor elkaars eigenheid. We kunnen een eerste concrete stap in die richting zetten door nu al te bouwen aan een breed front van verzet tegen de besparingen.

Enkele maanden geleden werd in Luik een platform opgezet tegen het Europese besparingsverdrag met onder meer militanten van PVDA, LSP, Véga, Mouvement de Gauche, CNE (de Franstalige tegenhanger van LBC), ABVV,... Er waren ook de acties van eind december tegen een Europese top die door verschillende organisaties werden ondersteund. Die ervaringen werden door iedereen positief bevonden. Waarom zouden we deze dynamiek niet op een grotere schaal verderzetten?

Na 25 mei wachten ons vier jaar zonder verkiezingen. De burgerij wil daar gebruik van maken om een hard besparingsbeleid te Een front van sociaal verzet Noten voeren. We zullen een (1) Radio-uitzending Matin Première (RTBF) op 17 april zo breed mogelijke De peilingen voorspellen een electorale door- 2014 braak voor PTB-GO langs Franstalige kant (2) Knack, 16 april 2014 eenheid van de wer(3) L’Echo, 12 april 2014 kende bevolking nodig en in mindere mate ook voor PVDA+ langs Nederlandstalige kant. Het openen van die lijsten hebben om daar tegen – zelfs indien het beperkt is tot onafhankelijke kan- Meer over de verkiezingen: www.socialisme.be/nl/tag/vk2014 in te gaan. didaten en leden van SAP en Parti Communiste

Meigroeten 2014 - bedankt!

Op deze en andere pagina’s van deze krant vind je meigroeten: boodschappen van lezers en sympathisanten ter gelegenheid van 1 mei, de internationale dag van strijd.µ

ZO GEZEGD

Sp.a-minister Pascal Smet toonde zich in De Tijd wel erg elitair. Hij verklaarde in een dubbelinterview met André Oosterlinck: “Ik ben ervan overtuigd dat een samenleving een elite nodig heeft. Niet iedereen zal daartoe behoren. Maar iedereen die ertoe kan behoren, moet die kans krijgen.” Dat was uiteraard een kolfje naar de hand van Oosterlinck die als rector van de KUL destijds steeds voorstander was eliteonderwijs.

Oosterlinck was dan ook een voortrekker van de vermarkting van het hoger onderwijs en de Bologna-agenda. Hij kan zich in het standpunt van Smet vinden, wat eigenlijk op zich al duidelijk maakt dat er niets socialistisch is aan de standpunten van Smet. Oosterlinck stelde: “De elite moet zich ten dienste stellen van de samenleving.

We zullen onze elitestudenten nodig hebben.”

Antwerps N-VA-schepen Nabilla Ait Daoud heeft een oplossing voor het personeelstekort en de werkdruk in de kinderdagverblijven in de stad.

Neen, extra opvangplaatsen en extra personeel hoort niet bij die oplossing. “Als de kinderverzorgsters minder ziek zouden zijn, dan zou er helemaal geen probleem meer zijn.”

Het stadsbestuur van de Zweedse stad Göteborg wil het personeel van de stad zes in plaats van acht uur per dag laten werken. De 30-urenweek moet “de gezondheid en productiviteit van het personeel” ten goede komen. De arbeidsduurvermindering gebeurt zonder loonverlies. Uiteraard is dit toe te juichen, maar als het betekent dat het personeel voortaan op zes uur moet presteren wat voorheen op acht uur het geval was, dan zal deze maatregel weinig effect hebben. Een opvallend detail: in een peiling van de krant De Morgen bij het online artikel stelde twee derde van de lezers dat ze het een goede maatregel vinden.

Bedankt aan LSP voor de hulp aan onze verkiezingscampagne en in de strijd van 15NOW Vanwege Socialist Alternative en gemeenteraadslid Kshama Sawant (Seattle)

Met de viering van 1 mei sluiten we aan bij de tradities van de arbeidersbeweging, de dag ontstond als internationale actiedag voor de achturendag. Strijd, solidariteit en socialisme zijn vandaag nog steeds onze uitgangspunten.

Als onderdeel daarvan bouwen we aan eigen media met deze krant en onze dagelijks geactualiseerde website socialisme.be. Met de steun die we met de meigroeten ophalen, kunnen we deze kritische media verder uitbouwen.

Onderschat nooit de kracht van een kleine groep toegewijde menen, vastberaden de wereld te veranderen.

De redactie bedankt iedereen die ons heeft gesteund. Het werd een recordeditie waarbij we voor het eerst meer dan 5.000 euro ophaalden met voor het eerst een groter bedrag langs Franstalige kant (bijna 3.000 euro). Bedankt voor deze steun!

Koenraad Depauw (uit eigen naam)

5 jaar na de genocide in Sri Lanka: de strijd gaat door!

Vanwege de redactie We wensen iedereen een strijdbare 1 mei!

Familie Byl De Pelsemaecker Geraardsbergen Strijdbare groeten

dauwlabel.tumblr.com Voor een radicaal plan van publieke investeringen!

Stem Gauches Communes

www.tamilsolidarity.org Socialistische meigroeten Familie Djelassi-Byl Oudergem

Uit sympathie en overtuiging Roger Ulburghs Wies Voncken

Ik wens iedereen een strijdbare 1 mei Kameraad Monique

* de herinvoering van de gratis beurten in het containerpark * in plaats van duurdere vuilniszakken (2,25€ per zak) voldoende gratis vuilniszakken voor ieder gezin, betaald door een reële belasting op de winst van grote bedrijven zoals AB Inbev * buurtcontainerparken in de stad die bereikbaar zijn voor iedereen.

De vergaderzaal en accommodatie van het café zijn altijd ter beschikking Lange Vlierstraat Antwerpen

Uit sympathie Bert De Vos

• Weg met de besparingen • Voor een sociaal en echt democratisch Europa • Voor solidariteit en waardigheid voor alle volkeren

LSP Leuven komt op voor:

Vriendelijke meigroeten van het Verdronken Land

Iedereen is welkom te Steendam 57, 9000 Gent

SYRIZA

Alliantie van radicaal links

Schaf de GAS-boetes af, voor meer middelen voor een juridisch systeem gecontroleerd door de bevolking en met democratisch verkiesbare en afzetbare rechters.

Geen besparingen op diensten, geen belastingen op de kap van de werkenden om begrotingen te doen kloppen.

Strijdbare meigroeten van de lezers van de Linkse Socialist in Leuven en Kessel-Lo

Syndicale rechten

de

Linkse Socialist

Zes jaar na staking bij Carrefour bevestigt het Hof van Beroep:

Vakbondsmilitant krijgt boete wegens deelname aan stakingspiket door een correspondent

I

n november 2008 werd een stakingspiket aan Carrefour in Sint-Pieters-Leeuw ontmanteld door de lokale politie. Een door de directie opgeroepen gerechtsdeurwaarder voerde de politietroepen aan: het uitdelen van pamfletten, het aanspreken van klanten en werkwilligen, en zelfs het in vakbondskleuren aanwezig zijn op het terrein werd zomaar verboden. Verschillende militanten werden opgepakt. Politie noch gemeente kon de redenen voor deze arrestaties aangeven, maar toch werd een boete opgelegd in de vorm van de zogenaamde ‘combitaks’.

de Belgische regering weigert deze Europese beslissingen door te voeren, Eind 2008 wilde Carrefour het per- werkgevers blijven dan ook gretig gesoneel van haar nieuwe vestiging in bruik maken van het systeem.

Brugge, “Blauwe Toren”, onder een veel slechter paritair comité dan ge- Pinkerton in Sint-Pietersbruikelijk voor supermarkten plaat- Leeuw sen. De nabijheid tot het historische stadscentrum, 7 kilometer, werd ge- Aan de stakerspost bij Carrefour in bruikt om er “toeristisch gebied” van Sint-Pieters-Leeuw verscheen in 2008 te maken. Het personeel kreeg lagere een gerechtsdeurwaarder die werd bijlonen, slechtere uurroosters inclusief gestaan door de directeur van de winzondagwerk en meer flexibiliteit op- kel en de lokale politie. Intimiderende gelegd. Voor Carrefour was de winkel telefoontjes door de kaderleden hadden in Brugge een precedent, andere win- slechts een tiental werkwilligen (op 112 kels zouden volgen en ook bij Delhaize werknemers) opgeleverd. De deurwaarwas er interesse voor dit slechtere per- der betekende het verzoekschrift niet, soneelsstatuut. er werd enkel gezegd dat de toegang tot Over het hele land werden bij grote de winkel moest gegarandeerd worden.

Carrefourvestigingen stakingsacties Elke poging om dat te verhinderen, ingevoerd, met een grote stakingsbereid- clusief het uitdelen van pamfletten of heid onder het personeel. De directie discussies met mensen, werd verboging over tot een den. (2) agressieve campagRuimte voor Het verbieden van het ne waarbij persodiscussie was uitdelen van pamfletneelsleden, vooral er niet, de geten en het aanspremensen met tijdelijr e c h t s d e u rken van mensen is een ke contracten, onder waarder en de druk werden gezet politie hielden flagrante aanfluiting om toch te werken. zich strikt aan van het recht op colKaderleden belden het motto van lectieve actie. rond om de werknewester n held mers te intimideren.

Joh n Waine: Toen dat niet het gewenste effect had, “Never apologize and never explain, volgden eenzijdig verzoekschriften bij it’s a sign of weakness.” Vermoedelijk de rechtbank. Er werd een dwangsom waren westerns inderdaad een inspiravan 1.000 euro gevraagd voor iedere tiebron voor de gerechtsdeurwaarder vakbondsmilitant die een werknemer en de lokale politie van Sint-Pietersof een klant van Carrefour de toegang Leeuw. Hun optreden deed terugdentot de winkel zou ontzeggen. ken aan de Pinkerton Men, private deDe afgelopen jaren maakten werk- tectives die eind 19de en begin 20ste gevers steeds meer gebruik van een- eeuw werden ingezet om stakersposten zijdige verzoekschriften. Ze trekken in de Verenigde Staten te ontmantelen, naar de rechter en vragen preventieve desnoods met geweld. maatregelen om ‘hinder’ bij stakersToen de actievoerders niet meteen inposten te verbieden en dit op straffe gingen op de onmogelijke eisen van de van een dwangsom. Zoals de naam gerechtsdeurwaarder, duidde die één doet vermoeden, krijgt de geviseerde voor één de militanten aan die moespartij, de vakbonden en het personeel, ten worden opgepakt. De auteur van niet de kans om tegenargumenten naar dit artikel was een van hen. Ondanks voor te brengen. Enkel de werkgever herhaaldelijke vragen werd geen PV wordt gehoord. opgesteld en weigerde de politie onze Door stakersposten aan banden te leg- arrestatie in te schrijven in het aanhougen, wordt het recht op collectieve actie dingsregister. geschonden. In 2012 veroordeelde het Europees Comité voor Sociale Rechten Combitaks deze praktijk. In 2011 werd het door het Europees Hof voor de Rechten van De gemeente besliste om de gearresde Mens aan de kaak gesteld (1). Maar teerden een administratieve boete op te Het conflict bij Carrefour

leggen, de zogenaamde ‘combitaks’ of een “belasting op het vervoer met een politievoertuig”. We hebben deze boete meteen betwist, het politieoptreden was immers niet correct en we kregen geen antwoord op de vraag waarom we werden opgepakt. Het beroep bij de gemeente werd afgewezen, waarop beroep bij de rechtbank van eerste aanleg in Brussel werd aangetekend.

De rechtbank weigerde zich over de grond van de zaak uit te spreken, met name de vraag wat de redenen voor de arrestatie waren en of dit opportuun en gerechtvaardigd was. De gemeente stelde dat dit niet ter zake deed. Er was vervoer per politiecombi geweest en dus was een combitaks vereist. Blijkbaar is de gemeente Sint-Pieters-Leeuw een soort politiestaat waar sociale vrijheden en grondwettelijke rechten niet gelden bij een politieoptreden. De politie dient geen enkele verantwoording af te leggen wanneer ze personen aanhoudt.

Ook in hoger beroep werd de beslissing bevestigd. Op de vraag waarom tot arrestaties was overgegaan, antwoordde de raadsman van de gemeente dat er op stakersposten “wel vaker ongeregeldheden gebeuren.” Concrete feiten kon de advocaat niet aangeven, een algemene anti-syndicale retoriek volstond. De rechter in beroep weigerde zich over de grond van de zaak uit te spreken, een rechtvaardiging van het politieoptreden was niet nodig.

De rol van gerechtsdeurwaarders in sociale conflicten

Over het eenzijdig verzoekschrift schreef de rechter in het arrest: “Bij verhoor verklaarde appellant dat hij aan de ingang van het bedrijf stond en werkwilligen poogde te overtuigen van het nut van een vakbondsactie.

Blijkbaar werd ingevolge een vonnis vervolgens een bevel betekend met bijstand van een gerechtsdeurwaarder tot het stopzetten van die actie.” (3) En verder wordt erop gewezen dat “appellant op de voornoemde datum deelnam aan een syndicale actie waarbij de werkgever een beschikking had bekomen van de Voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg te Brussel om bepaalde syndicale acties te verbieden” (4). Daarop

In 2008 zette de directie van Carrefour een deurwaarder en de politie in om een stakerspost aan de vestiging in Sint-Pieters-Leeuw aan te pakken. Een militant die toen werd opgepakt, werd veroordeeld tot betaling van een combitaks. De redenen voor de arrestatie werden niet in vraag gesteld. oordeelt de rechter dat “appellant op de voornoemde datum aanwezig was op een niet toegelaten plaats en wijze […] waarbij de betrokken werkgever […] de stopzetting van de actie vorderde.” (5).

En tenslotte: “Immers is sprake van het bestaan van een rechterlijk bevel op grond waarvan de stopzetting van de al genoemde actie met bijstand van de politiediensten werd benaarstigd.” (6) Dat het eenzijdig verzoekschrift pas na de arrestatie werd betekend, toen de auteur van dit stuk na een kort verblijf in de cel van het politiekantoor terug naar de terreinen van Carrefour werd gebracht, was voor de rechter niet van tel. Bijzonder problematisch is de uitspraak dat ondergetekende werd opgepakt op basis van “verboden feiten”, met name “het proberen overtuigen van werkwilligen van het nut van een vakbondsactie.” Het uitdelen van pamfletten en aanspreken van werknemers zijn plots “verboden feiten” terwijl het eenzijdig verzoekschrift zich beperkte tot het fysiek de toegang tot de winkel ontzeggen.

Het verbieden van het uitdelen van pamfletten en het aanspreken van mensen is een flagrante aanfluiting van het recht op collectieve actie. Uiteraard brengt de gerechtsdeurwaarder een brede interpretatie van het eenzijdig verzoekschrift, hij speelt geen ‘neutrale’ rol maar wordt door de werkgever betaald om elke vorm van syndicale actie de kop in te drukken. Met dwangsommen heeft de deurwaarder een machtsmiddel om naar eigen goeddunken te

Lanxess. Rechter verwerpt vordering werkgever

B

ij Lanxess in Zwijndrecht wordt al wekenlang gestaakt tegen een onaanvaardbaar CAO-voorstel van de directie. Die directie speelt het hard, arrogantie en intimidatie gaan hand in hand.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat de directie al snel naar de rechter trok om de stakersposten te verbieden. Zes arbeiders, delegees, werden eruit gepikt en moesten voor de rechter verschijnen.

In het vonnis van 31 maart krijgt de directie geen gelijk. De rechter merkt op dat wel een beslissing kan genomen worden, maar dat een rechter geen collectief geschil kan beslechten. De bevoegdheid van de rechter is beperkt tot “feitelijkheden” die niet eigen zijn aan een normale uitoefening van het stakingsrecht, denk maar aan geweld. Ook wordt opgemerkt dat het argument van het recht op arbeid door werkwilligen niet door de werkgever kan ingeroepen worden. Dit recht komt enkel de individuele werknemer toe, stelt de Antwerpse rechter.

Meer fundamenteel stelt het vonnis dat een gerechtelijke tussenkomst met de nodige omzichtigheid dient

te gebeuren omdat het stakingsrecht een grondrecht is.

“Enkel wanneer voldoende bewezen is dat de grenzen van de normale en gangbare uitoefening van de stakingsactie kennelijk overschreden worden, zal een rechtelijk optreden verantwoord zijn.”, aldus het vonnis.

De rechter in Antwerpen oordeelt dat het stakingsrecht een grondrecht is en dat het eigen aan dit recht is dat “de uitoefening ervan gepaard gaat met ongemakken voor het bedrijf.” En nog: “Het recht op collectieve actie is waardeloos indien het onmiddellijk zou kunnen geneutraliseerd worden door zich te beroepen op het eigendomsrecht of het recht op ondernemen.” Een vreedzame stakerspost is volgens het vonnis geoorloofd en past binnen de normale grenzen van het stakingsrecht indien het beperkt is “tot het bedrijf waar het conflict zich afspeelt”. Wat met een stakerspost die een volledig industrieterrein blokkeert?

De uitspraak bevestigt het stakingsrecht en indirect ook dat de omvang van dat stakingsrecht afhankelijk is van de krachtsverhoudingen op het terrein. Het is aan ons, de arbeidersbeweging, om te bepalen wat een “normale en gangbare uitoefening” van het stakingsrecht is. Op basis van solidariteit en vastberaden acties moeten we onze rechten afdwingen!

bepalen tot welk punt collectieve actie is toegelaten. Grondwettelijke rechten moeten wijken voor de willekeur van de gerechtsdeurwaarder.

Elke syndicale militant kan het slachtoffer worden van deze praktijken, de ervaring leert dat het gebruik van gerechtsdeurwaarders steeds vaker voorkomt. Het is belangrijk dat vakbonden zich verzetten tegen deze gang van zaken, enerzijds door systematisch juridische stappen te zetten om de legitimiteit van deze praktijken onderuit te halen, maar ook door een strategie van massamobilisatie en georganiseerd verzet te organiseren, telkens wanneer een werkgever probeert gebruik te maken van gerechtelijke bevelen of gerechtsdeurwaarders om een syndicale actie te breken. Enkel door het uitbouwen van een syndicale krachtsverhouding kunnen we ons recht op collectieve actie verdedigen! www.socialisme.be /nl /category/ op- de-werkvloer /syndicalerechten

Voetnoten (1) http://www.abvv.be/web/guest/press-releases-nl/-/press/607552/ (2) Lees ook het artikel dat we toen schreven: http://www.socialisme.be/nl/4991/spl (3) Arrest van het Hof van Beroep te Brussel, Kamer 6B, AR. Nr. 2011/AR/765, p. 2 (4) Idem, p. 4 (5) Idem, p. 5 (6) Idem, p. 5

Europese betoging

www.socialisme.be Mei 2014

Radicale stemming op Euromanifestatie van 4 april door

V

Eric Byl

olgens de vakbonden namen 50.000 syndicalisten uit 21 landen deel aan de Euromanifestatie van 4 april in Brussel. Ondanks het folkloristische karakter van dit soort manifestaties van een Europees Vakverbond (EVV) dat min of meer correcte diagnoses stelt maar er helaas niet naar handelt, waren er meer dan de verwachte 40.000 betogers. De opkomst, de overduidelijke openheid voor meer radicale eisen dan de officiële en de gespannen atmosfeer op de betoging weerspiegelen de druk van onderuit voor meer vastberaden actie.

“Onze boodschap is eenvoudig”, zei Bernadette Ségol, algemeen secretaris van het Europees Vakverbond.

“Besparingen werken niet (…) Terwijl de EU leiders zichzelf feliciteren dat de eurocrisis voorbij is, stellen wij dat de crisis van werkloosheid en armoede nog steeds door raast (…) In 18 van de 28 EU-landen zijn de reële lonen gedaald. In Griekenland met bijna een kwart – en dat is dan nog zonder rekening te houden met de toename van directe belastingen! Lonen zijn na aanpassing aan de inflatie niet alleen in Spanje, Portugal en Hongarije afgenomen, maar ook in het VK en in Nederland. Meer dan 26 miljoen Europeanen zijn werkloos. Het zijn er 10 miljoen meer dan in 2008. De situatie onder jongeren is nog slechter. Van jonge Europeanen zijn er 7,5 miljoen die noch werken, studeren of een opleiding volgen. Veel van de best opgeleide en meest ondernemende jongeren

verlaten hun geboorteland om elders werk te zoeken.”

Wat stelt het EVV dan voor? “Het is belangrijk dat de EU-leiders zich realiseren dat besparingen alleen onze economische tegenslagen niet zullen keren – integendeel hoge werkloosheid en dalende lonen doen de consumptie afnemen en bijgevolg ook de vraag naar goederen en diensten.” Zo laat het EVV de deur op een kier voor nog meer besparingen. Het wordt nog verontrustender in wat volgt: “Doordat de VS hebben geïnvesteerd in groei en tegelijk op een aantal terreinen de overheidsuitgaven beperkten, zijn de groei en de jobcreatie er hoger.” De EVV-leiding moet dringend door haar overzeese collega’s bijgespijkerd worden over de echte werkloosheid en sociale afbraak in de VS. “Ten tweede is er behoefte aan investeringen in infrastructuur, onderwijs, opleiding, onderzoek en ontwikkeling van nieuwe industrieën.” Het EVV

ijvert voor een herstelplan door gedurende 10 jaar 2% van het Europees BBP te investeren in duurzame groei en stabiele tewerkstelling.

Het EVV noemt dat een nieuwe weg voor Europa. Hoe dit zal worden afgedwongen en als het zou lukken, hoe dit dan de armoede en de werkloosheid zou uitroeien, wordt niet toegelicht. Zelfs indien het lukt, en dat zal niet, dan nog biedt het EVV aan de werklozen een perspectief van nog eens 10 jaar uitzichtloosheid. Dat loopt ver achter op wat wij gehoord hebben tijdens de betoging, laat staan op wat nodig zou zijn om werkloosheid en armoede echt te bestrijden. Duitse betogers ijverden vooral voor wettelijke minimumlonen en een rijkentaks. Nederlandse schoonmakers pleitten voor in- in plaats van outsourcing. In Litouwen, vertelde men ons, is staken voor loonsverhoging verboden. Syndicalisten van het Franse CGT waren woest over het verantwoordelijkheidspact dat de regering er gesloten heeft met de patroons. Hun nieuwe weg voor Europa is een andere dan die van het EVV en ze beschouwen de sociaaldemocratie geenszins als een bondgenoot in hun strijd.

Hoewel nog steeds verre van voldoende, boden de eisen van de Belgische vakbonden tegen werkloosheid en nepjobs, tegen sociale dumping, toenemende armoede en ongelijkheid en tegen deregulering tenminste meer concrete

referenties voor mobilisatie. Maar zelfs dan was de mobilisatie maar flauw, vooral gericht op delegaties zonder officiële stakingsoproep voor de collega’s.

Soms moesten vakbondsdelegees letterlijk de pamfletten uit de handen van hun secretarissen trekken die nauwelijks mobiliseerden of dachten dat hun leden toch niet geïnteresseerd waren.

De mobilisatie moest het EVV vooral de gelegenheid bieden om haar magere eisen aan de EU leiders te overhandigen in aanloop naar de Europese verkiezingen. Het was een eenmalige mobilisatie, zonder verdere aankondiging, laat staan een echt actieplan om deze beperkte eisen ook echt af te dwingen.

We ontmoetten delegaties uit veel werkplaatsen die met sluiting bedreigd zijn of door een herstructurering gaan.

Het meest prominent waren de 1.500 dokwerkers uit Antwerpen, Gent en Zeebrugge. Zij namen onmiddellijk de kop van de betoging en eindigden in een fysieke confrontatie met de politie.

Het is schandalig hoe Bernadette Ségol van het EVV zich distantieerde. “Ik hoop dat het geweld van een kleine minderheid de aandacht niet afleidt van de ernstige en vreedzame boodschap van de overweldigende meerderheid.” Geen woord over de aanval die de Europese Commissie heeft ingezet tegen de wetMajor (een wet op basis waarvan enkel erkende dokwerkers ook in de logistieke afdeling van de haven mogen ingezet

worden). Geen woord over het feit dat de Europese Commissie daarmee een van de meest agressieve patroons van België steunt.

De Linkse Socialistische Partij denkt dat het de leiders van het EVV en van de Belgische vakbonden ontbreekt aan vastberadenheid en dat ze een strijdbaardere opstelling moeten innemen in het verdedigen van onze rechten. Dat zou ook een campagne tegen privatisering en liberalisering vereisen, tegen de loonbevriezing en voor bruto loonsverhogingen, voor kwaliteitsvolle jobs en een algemene verkorting van de arbeidsduur zonder loonverlies, voor degelijke minimumlonen en ter verdediging van de openbare diensten.

We zijn het eens met de vakbonden dat Europa anders en beter moet, maar we denken niet dat dit kapitalistische Europa eenvoudig omgevormd kan worden tot een sociaal Europa.

Loontrekkenden hebben een ander politiek perspectief nodig en hun eigen onafhankelijke partijen gebaseerd op en programma dat de Europese richtlijnen afwijst, de afbetaling van de overheidsschuld weigert, en de nood om de sleutelsectoren van de economie te nationaliseren onder arbeiderscontrole verdedigt. Samen met de internationale solidariteit en gecoördineerde strijd kan dit de basis leggen voor een echt ‘ander en beter’ Europa, een socialistische federatie van Europa.

LANGER VROEGER WERKEN

Strijdbare groeten

We moeten strijden voor de 32-uren week!

ABVV Total Raffinaderij

Vaste jobs, betere (brug)pensioenen en vrije loononderhandelingen = investeren in een toekomst voor onze kinderen

ABVV Algemene Centrale Antwerpen-Waasland

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

Allen op een strijdbaar spoor Acod Spoor Brussel

ABVV ABVV Bayer/Lanxess

Blokbuster bedankt de 500 betogers tegen racisme en extreemrechts op 20 maart in Antwerpen

www.roodoor.info

Voor rechtvaardige verdeling van de rijkdom

http://www.vub.ac.be/abvv/

Meigroeten van ACOD Onderwijs Oost-Vlaanderen

* Degelijk en goedkoop goederentransport onder publieke controle haalt tienduizenden vrachtwagens van de weg * Toegankelijk reizigersverkeer lost files op * Geen besparingen, maar meer middelen voor personeel en een betere dienstverlening * Geen liberaliseringen en privatiseringen * Voor een geïntegreerd publiek spoorbedrijf

strijdbare militanten bij het spoor

Voor arbeiderseenheid en socialisme De Franstalige kameraden

De mobiliteitsknoop oplossen door een massaal investeringsplan in gratis en efficiënt openbaar vervoer strijdbare militanten bij De Lijn

sociaal thema

de

Linkse Socialist

Crisis in Oekraïne aangegrepen door fracking-lobby door

I

Europarlementslid Paul Murphy en Tanja Niemeier

n de context van de escalatie over Oekraïne tussen de VS en de EU enerzijds en Rusland anderzijds, grijpen de vertegenwoordigers van de grote bedrijven en conservatieve politici terug naar de raad van Winston Churchill: “Verspil nooit een goede crisis”.

Als onderdeel van de dreiging van sancties tegen Rusland en de mogelijke Russische vergelding als gevolg daarvan, wordt steeds meer gesproken over “energieveiligheid” en de noodzaak van onafhankelijkheid op vlak van energie en van Russisch gas in het bijzonder. De natuurlijke rijkdommen van Rusland en van het grote gasbedrijf Gazprom zijn een politiek wapen dat door de regeringPoetin wordt ingezet in de strijd voor politieke macht en invloed in de regio en daarbuiten.

In 2012 was Gazprom goed voor 34% van de invoer van natuurlijk gas in de Europese Unie. Vorig jaar leverde Gazprom een record van 162 miljard kubieke meter gas aan de EU en Turkije.

Daarvan ging 86 miljard kubieke meter via Oekraïne. Dit maakt duidelijk waarom de EU zoveel interesse heeft in Oekraïne en het bevestigt meteen ook dat economische belangen centraal staan in het conflict.

De Poolse conservatieve premier Donald Tusk verklaarde bij een ontmoeting met de Duitse kanselier Merkel: “De kwestie van Oekraïne gaat over de toekomst van de EU, de veiligheid van de EU en een verbetering van het energiebeleid van de EU. We zullen in de toekomst potentieel agressieve stappen van Rusland niet kunnen beantwoorden indien zoveel Europese landen afhankelijk zijn van Russisch gas.”

Polen is een van de meest fervente aanhangers van schaliegas. Momenteel importeert het land 60% van zijn gas via Gazprom, maar de reserves van schaliegas en -olie worden op de grootste van Europa geschat. De Poolse regering kondigde al aan dat bedrijven die schaliegas ontginnen gedurende zes jaar belastingvrijstelling krijgen.

Er wordt gehoopt dat buitenlandse bedrijven zo snel mogelijk investeren en

tot de ontginning van het schaliegas overgaan.

Ook de Britse premier Cameron verklaarde meteen dat Groot-Brittannië de plicht heeft om de ontginning van schaliegas, het zogenaamde ‘fracken’, te aanvaarden. Dat Groot-Brittannië veel minder van Russisch gas afhankelijk is, wordt niet in rekenschap genomen.

Lokale gemeenschappen, milieuactivisten en socialisten zijn gekant tegen het ontginnen van schaliegas met de methode die ‘fracking’ wordt genoemd. Er zijn steeds meer bewijzen van gezondheids- en milieurisico’s als gevolg van fracking of hydraulisch kraken. Er is steeds meer bewijs dat dergelijke gasproductie het drinkwater aantast, de lucht en de bodem vervuilt, het klimaat ten slechte komt en aanleiding kan geven tot aardbevingen.

Bovendien zorgt fracking ervoor dat de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen nog decennialang in stand kan gehouden worden. Naast de pleidooien om hier deze sociaal en ecologisch rampzalige gasontginning te ontwikkelen, wordt ook opgeroepen om schaliegas uit de VS te importeren.

De conservatieven, reactionairen en de ontkenners van klimaatverandering in het Europees Parlement zijn heel openlijk over hun standpunten.

Zo stelde de partij Verenigd Polen (dat deel uitmaakt van de groep rond de Britse UKIP) in een resolutie in het Europees Parlement: “Schaliegas neemt een belangrijk deel van de Noord-Amerikaanse markt in en heeft de prijs naar beneden gehaald. Dit kan in Europa herhaald worden en het kan de energietoevoer veiligstellen en de economische concurrentiepositie versterken.”

De EU en de VS onderhandelen momenteel een vrijhandelsakkoord, de

Transatlantic Trade and Investment Partnerschip (TIPP). Indien dit akkoord erdoor komt, zal het de fracking-lobby goed uitkomen. Toen de Amerikaanse president Obama in Brussel was om de handelsrelaties en de situatie in Oekraïne te bespreken, stelde hij dat het akkoord de export van schaliegas gemakkelijker zou maken.

Om tot vreedzame oplossingen voor problemen inzake energieproductie,

Van non-profit naar profit met Sodexo door

Wouter W (Gent)

H

ligheid. Herinner je het paardenvlees dat vorig jaar zonder melding in r undvlees werd verwerkt in het Verenigd Koninkrijk? Meer nog: in de VS onderdrukt het bedrijf werknemers door vakbonden onmogelijk te maken. Een bedrijf dat steeds meer winst nastreeft, zal op de kwaliteit van de dienstverlening en op arbeidsvoorwaarden besparen. Dit is de helse toekomst waarin zowel geïnterneerden als personeel gevangen zullen zitten.

De Morgen kopte op 4 april 2014 terecht: “Psychiatrie wordt big business”.

Het is een grote stap in een proces dat al langer bezig is. Bij tal van diensten en ziekenhuizen zijn keuken- en onderhoudsploegen reeds uitbesteed aan privéspelers die ‘beter’ de werkvoorwaarden kunnen drukken. Vorig jaar trachtte de directie van het SintJansziekenhuis in Brussel ook een basisdienst zoals sterilisatie uit te besteden aan Sterima-Vanguard. Dit werd echter met succes tegengehouden door verzet van vakbonden en personeel.

Meer dan 15% van de rust- en verzorgingstehuizen (RVT’s) wordt uitgebaat door privébedrijven. De vermarkting van de zorg betekent vandaag meer dan alleen maar management in de non-pro-

UGent. Rechts offensief tegen linkse studenten artikel door Koerian, eerder gepubliceerd op actieflinks.be

et is gebeurd! Een nieuwe slag in het gezicht voor hulpverleners, zorgverstrekkers en uiteraard de mensen die van hulp en zorg gebruikmaken.

Waar zorg aan geïnterneerden een taak van de overheid was, wordt het nu in handen gelegd van bedrijven die winst nastreven. Begin april werd kenbaar gemaakt dat het nieuwe Forensisch Psychiatrisch Ziekenhuis in Gent volledig uitgebaat zal worden door privébedrijven. De winnaars zijn Sodexo, Parnassia en Securitas.

Al decennia verkommeren geïnterneerden in de Belgische gevangenissen.

Tot op vandaag verblijven daar ongeveer 1.150 geïnterneerden, naast meer dan 3.000 geïnterneerden die buiten de muren leven. Eigenlijk werd door rechters geoordeeld dat deze mensen gepaste zorg nodig hebben. De Belgische Staat werd meermaals veroordeeld door het Europese Hof voor Rechten van de Mens omdat ze dit niet voorziet. De federale regering heeft (reeds in 2007) beslist om twee nieuwe Forensisch Psychiatrische Ziekenhuizen te bouwen. De eerste zou in Gent komen, met plaats voor 272 mannelijke geïnterneerden. Naast het feit dat dit niet volstaat voor alle gevangen geïnterneerden (er wordt daarenboven bespaard in de bestaande residentiële en ambulante gespecialiseerde hulp, bv. de afbouw van bedden in de psychiatrie via artikel 107), is het onheilspellend dat zo’n ziekenhuis in handen komt van privébedrijven.

De traditionele partijen zijn het erover eens dat dit moet kunnen: “We moeten compromissen sluiten met de liberale partijen”, of, “Men doet het in het buitenland ook!” Inderdaad: Sodexo veroorzaakt het ene schandaal na het andere in het buitenland. Het bedrijf staat bekend om voedselleveranciers onder druk te zetten om de prijzen te verlagen en zit niet erg in met de voedselvei-

consumptie en milieu te komen, moe- controle en bezit worden geplaatst zoten we breken met de winstlogica en de dat de belangen van de samenleving en inhaligheid. Massale publieke inves- het milieu centraal kunnen staan. teringen in hernieuwbare energie zijn noodzakelijk, naast publieke middelen voor onderzoek en ontwikkeling van Voor analyses en standpunalternatieve energie alsook onderzoek ten over het conflict in Oekraïne naar klimaatverandering en energieefficiëntie. De grote energiebedrijven verwijzen we naar onze website: moeten genationaliseerd worden. Ze http://www.socialisme.be/nl/tag/ moeten onder democratisch publieke oekraine

O

p het laatste PFK (Politiek Filosofisch Konvent) organiseerde de rechterzijde van politieke studentenorganisaties een laffe aanval op links. Aanleiding was de eerdere provocatie van het KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond) en NSV (Nationalistische Studentenvereniging) op een tentoonstelling over antifascisme op de Blandijn.

fit, het is profit! Winst voor een kleine laag in de bevolking die zich op de kap van zieken, zorgbehoevenden en hulpvragers rijk wil maken. Dat zulke besparingen getolereerd worden!

Een halt toeroepen aan de privatisering en commercialisering van de zorg- en hulpverlening maakt deel uit van verzet tegen het globale besparingspakket. Bijna overal in de sector wordt er verwacht met minder middelen meer diensten en hulp te voorzien. De woede hierover neemt toe. Laten we eisen dat zorg in publieke handen beheerd wordt, met controle door personeel en gebruikers. Laten we eisen dat het geld dat nu in winst opgaat, ingezet wordt voor hulp en zorg die kwaliteitsvol en op maat is, én uiteraard voor goede werkcondities. Laten we eisen dat mensen degelijke jobs, gezonde huisvesting en publieke diensten krijgen zodat preventie realiteit wordt: psychiatrische problemen zijn immers maatschappelijke problemen. Ze dienen dus ook maatschappelijk opgelost te worden!

Leden van NSV en KVHV wilden bij wijze van provocatie de tentoonstelling ‘De laarzen van de leeuw’ verstoren. Die tentoonstelling vond plaats in het kader van de ‘Week tegen Racisme’ eind februari, een week georganiseerd door Comac en het Anarchistisch Kollektief. De terechte weigering om extreemrechtse studenten op deze activiteit toe te laten, werd aangegrepen om Comac (de studenten van PVDA) te schorsen.

Bij gebrek aan steun onder de studenten, kijk maar naar de recente marginale NSV-betoging in Antwerpen waar een veelvoud aan tegenbetogers op straat kwam, wordt links dan maar bestreden via bureaucratische manoeuvres. KVHV, NSV en JongNVA probeerden Comac uit te sluiten, maar moesten genoegen nemen met het verlies van stemrecht in het PFK en Comac moet publiekelijk verontschuldigingen aanbieden.

De Actief Linkse Studenten hebben zich uiteraard, maar vreemd genoeg als enigen, verzet tegen deze sancties.

De studentenorganisaties van Groen (GRAS) en sp.a (JongSocialisten)

stemden er voor, de vrijzinnigen van ’t Zal Wel Gaan onthielden zich.

Tegelijk werd ook een offensief tegen ALS ingezet op basis van het jaarverslag. Dat ALS bijzonder actief is, weten alle studenten. Met 24 in plaats van de benodigde 10 activiteiten bevestigde ons jaarverslag dat. Rechts wilde het jaarverslag laten afkeuren om de subsidies van ALS af te nemen.

Uiteindelijk werd een derde van de ALS-subsidies afgenomen.

Het gaat om een georkestreerde aanval om links aan de UGent monddood te maken. Wij verdedigen het recht van COMAC om leden van KVHV en NSV van haar activiteiten te weren. ALS verzet zich al jaren tegen de erkenning van organisaties als NSV aan de Ugent wegens hun racistische en neofascistische activiteiten. Het KVHV organiseerde afgelopen jaren een homofobe ‘Juist Geparkeerd fuif’ om hun “gezonde aard te onderstrepen.” Zowel NSV als KVHV organiseerden activiteiten met sprekers van Casa Pound, een expliciet fascistische Italiaanse beweging.

Dit is niet de eerste aanval van rechts tegen links aan de UGent en het zal ook niet de laatste zijn. Wij zullen rechts echter van antwoord blijven dienen met een sociaal programma en massale mobilisaties. Extreemrechts leidt de aandacht af van de echte verantwoordelijken van de huidige crisis: de 1% rijken die de economie controleren en enkel voor haar eigen winstzucht inzetten. Wil je strijden tegen fascisme en racisme, dan moet je de sociale voedingsbodem van extreemrechts aanpakken. Dat betekent opkomen tegen het kapitalisme en voor een alternatief op het besparingsbeleid. www.actieflinks.be

Brussel thema

www.socialisme.be Mei 2014

Verdedig iedere job!

Voor degelijke jobs met echte contracten en echte lonen door K arim Brikci, 2e plaats op de K amerlijst van Gauches Communes in Brussel

Structureel gebrek aan werkgelegenheid in Brussel

E

lke dag verdwijnen duizenden jobs. Op amper vier jaar tijd verdwenen meer dan 100.000 jobs in ons land. Met de crisis wordt het vinden van werk een zwaar hindernissenparkoers, een job met een stabiel contract en een degelijk loon is stilaan een mirakel geworden.

Foto: vakbondsprotest tegen de aanvallen op de werklozen op 10 maart in Brussel In de openbare diensten zijn er steeds minder middelen waardoor jobs verdwijnen of afgebouwd worden. Het resultaat is dat de kwaliteit van de dienstverlening vermindert en dat de druk op het overheidspersoneel steeds groter wordt. In de private sector stapelen de afdankingen zich op. Na de sluiting van Ford, Duferco, ArcelorMittal en andere waren er ook herstructureringen bij Caterpillar, NMLK, Heinz,…

Bedrijven willen zo hun winsten maximaliseren.

Onder het mom van het stimuleren van tewerkstelling, hebben de regeringen de afgelopen jaren steeds nieuwe onzekere contracten gecreëerd waarbij de overheid een deel van het loon betaalt en de private bedrijven meer winsten kunnen boeken. Momenteel is een op de drie jobs gesubsidieerd! Dit maakt de voorwaarden om aangeworven te worden moeilijker. Vaak wordt geëist dat aan de voorwaarden voor bijvoorbeeld Activa wordt voldaan.

Bovendien gaat het vaak om slecht betaalde jobs en onzekere statuten. Het perspectief van een vast contract – wat steeds minder voorkomt – wordt als wortel voorgehouden om de werkenden onder de knoet te houden. Zodra een werknemer niet meer aan de voorwaarden voor subsidies voldoet, wordt die vervangen door iemand die wel voldoet. Tegelijk wordt de werkdruk steeds verder opgevoerd.

In plaats van minicontracten die door de overheid betaald worden, hebben we nood aan echte jobs met statutaire contracten in de openbare diensten. In

plaats van elkaar te beconcurreren in de strijd voor de weinige jobs, moeten we het beschikbare werk verdelen door een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen. Op deze manier is een volledige tewerkstelling mogelijk. Begin 2013 gaf een peiling van La Libre aan dat 43% van de Belgen (en 52% van de Brusselaars) voorstander was van de nationalisatie van bedrijven die dreigen te sluiten.

Neen aan de creatie van een grote lageloonsector!

De regering-Di Rupo heeft de lonen aangepakt met een algemene loonstop terwijl de levensduurte maar blijft stijgen. Met een omweg werd zelfs een indexsprong doorgevoerd via een tijdelijke BTW-verlaging op energie. Wij vinden dat de index volledig hersteld moet worden en dat de afbraak van onze sociale verworvenheden moet stoppen.

Tegelijk worden de sociale uitkeringen en pensioenen aangepakt.

Duizenden uitkeringstrekkers worden tot armoede veroordeeld, dat is onder meer het geval bij een vijfde van de gepensioneerden. Duizenden werklozen worden geschorst en meer dan 55.000 werklozen (waarvan 64% vrouwen) dreigen vanaf 1 januari volgend jaar hun inschakelingsuitkering, de vroegere wachtuitkering, te verliezen.

Laat het duidelijk zijn, hiermee worden alle werkenden en hun gezinnen aangevallen. Door mensen ertoe te

dwingen om gelijk welke job aan gelijk welke voorwaarden te aanvaarden en door de lonen te bevriezen terwijl de kosten blijven stijgen, wil de regering de lageloonsector fors uitbreiden. Dat is de essentie van het Duitse model.

Als we ons verzetten tegen de aanvallen op de werklozen, is dat onderdeel van een algemeen verzet tegen het opdringen van steeds lagere lonen die ook werkenden tot armoede veroordelen.

Alle gevestigde partijen zijn voorstander van een concurrentieschok. Na de verkiezingen zullen er ongetwijfeld heel wat asociale maatregelen volgen.

Wij plaatsen daartegenover de noodzaak van een solidariteitsschok die de werkenden, met of zonder werk, kan verenigen. Naast een herverdeling van het beschikbare werk komen we op voor een minimumloon van 15 euro bruto per uur, een minimumpensioen van 1.500 euro per maand en een minimale werkloosheidsuitkering van 1.200 euro per maand. Alle uitkeringen moeten individuele rechten zijn, onbeperkt in de tijd en de bedragen moeten welvaartvast zijn. De kinderbijslag moet de reële kosten van de opvoeding van kinderen dekken.

Om een dergelijk programma te realiseren, moeten we een krachtsverhouding uitbouwen met een oplopend actieplan waarbij we ook het wapen van de algemene staking inzetten.

We moeten bouwen aan een verenigd front van verzet tegen het besparingsbeleid om werkenden, syndicalisten, militanten en linkse organisaties te verenigen.

11 mei. Mars tegen de jacht op de werklozen Het Br usselse Net werk va n Werklozengroepen organiseert een betoging tegen de maatregelen die de werklozen aanpakken: uitsluitingen, sancties, verlagingen van uitkeringen en beperking van de uitkeringen in de tijd.

Na de nationale acties van 10 maart moet de strijd tegen de geplande tegenhervormingen verdergaan. We kunnen enkel op onze eigen krachten rekenen om de jacht op de werklozen te stoppen.

Afspraak: 11 mei om 14u aan het Zuidstation in Brussel langs de kant van de Fonsnylaan voor het gebouw van de RVA/ONEM.

In juli bedroeg de werkloosheidsgraad 20,4% in het gewest. Deze bleef de laatste twee jaar stabiel, net zoals de jongerenwerkloosheidsgraad van 31,2%. Dat de werkloosheidsgraad nu stabiliseert nadat ze door de crisis een aantal jaren gestegen was, toont aan dat er een catastrofaal gebrek is aan werk en dat elk nieuw jobverlies de structurele werkloosheid – die al enorm was – enkel nog verder consolideert.

Toen Picqué in 1989 in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest aan de macht kwam, bedroeg de werkloosheidsgraad ‘nog maar’ 12,4%.

De massale werk loosheid i n Brussel bestaat vooral uit niet- of laaggeschoolde arbeiders, waaronder vooral jongeren. Dat is het onvermijdelijke gevolg van de desindustrialisering, waarbij het jobverlies niet werd opgevangen door een andere sector. Er is een onevenwicht tussen de laaggeschoolde arbeidskrachten en de werkgelegenheid in Brussel want de zowat 714.000 jobs in de regio situeren zich voornamelijk in de diensten, de openbare diensten en de financiële vastgoedsector. Jobs waarvoor met andere woorden een diploma hoger onderwijs of meertaligheid vereist is. Bijgevolg klopt het argument niet dat de zowat 350.000 pendelaars de jobs van Brusselaars innemen: de kern van het probleem is het kolossaal gebrek aan werk.

De sector van de lokale en regionale besturen in Brussel telde in 2010 48.966 agenten voor 42.227 VTE’s (voltijdse equivalenten). Vandaag zijn nog slechts 40% van de agenten vastbenoemd, tegenover 58% in 1995. Het overwicht aan contractuelen is heel duidelijk bij het personeel van de gemeenten en OCMW’s, de grootste werkgever van Brussel met meer dan 27.000 werkenden. Bij de OCMW’s gaat het over bijna 80%.

De politiezones zijn de uitzondering met bijna 95% vastbenoemden.

De gemiddelde jaarlijkse groei van de uitgaven voor personeel per inwoner in de gemeenten bedroeg in de laatste legislatuur 1,8% en zat daarmee dus onder de gemiddelde inflatie van 2,4% in diezelfde periode. Van 2005 tot 2011 steeg het

aantal VTE’s van 14.577,33 naar 15.056,34, wat absoluut niet beantwoordt aan de groeiende behoefte door de demografische groei. SintGillis is de enige gemeente die al vóór de verkiezingen van 2012 begonnen was met beduidende besparingen, waarbij het aantal jobs daalde van 675 VTE’s in 2009 naar 647 in 2011. In het Brussels Gewest zijn 69% van de gemeentelijke arbeiders in het gewest zelf gedomicilieerd en in Sint-Gillis loopt dat aantal zelfs op tot 77%. Slechts 29% van hen zijn vastbenoemd (en in Sint-Gillis amper 17%).

De precaire jobsituatie heeft zware gevolgen voor de levensomstandigheden van jongeren. In de wijken van de arme Brusselse Halve Maan bedraagt de jongerenwerkloosheid minstens 45%. In Kuregem en Molenbeek loopt dit zelfs op tot meer dan 50%. Zwartwerk en precaire jobs (interims, tijdelijke jobs, dienstencheques, gesco’s,…) zijn het enige perspectief voor jongeren, waardoor het natuurlijk moeilijk is om zich klaar te stomen voor de toekomst. De afgelopen twee jaar is de situatie nog verergerd met de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen en de beperking van de wachtvergoeding, waardoor armoede en sociale uitsluiting nog verder toegenomen zijn. Op termijn riskeren hierdoor alleen al in Brussel meer dan 50.000 mensen en hun families in armoede en sociale uitsluiting terecht te komen.

In mei 2013 telden de OCMW’s in heel België om en bij de 150.000 mensen die hulp van hen ontvangen, wat een record is. In Brussel gaat het over 32.000 mensen, 5% van de 18tot 64-jarigen en 14% meer dan in 2008. Dat is drie keer meer dan in de rest van het land en in de arme halve maan is het zelfs vijf keer meer.

De samenstelling van mensen die bij het OCMW komen aankoppen, verandert en toont de precaire situatie van de samenleving: meer en meer zijn jongeren betrokken - een derde van degenen die een leefloon krijgen, is jonger dan 25 jaar - en vrouwen vormen de meerderheid, vooral alleenstaande moeders.

thema dossier

de

Linkse Socialist

Naar een electorale doorbraak van P

Na 25 mei voor het eerst in 30 jaar opnieuw dossier door

P

Eric Byl

eilingen bevestigen een mogelijke electorale doorbraak voor de Partij van de Arbeid (PVDA). Bij de verkiezingen van 25 mei kan de partij vijf of meer verkozenen in het federaal parlement halen en tot dubbel zoveel verkozenen in de regionale parlementen. Het zou voor het eerst in dertig jaar zijn dat krachten links van de sociaaldemocratie en de groenen in het parlement vertegenwoordigd zijn.

hoe de arbeidersbeweging het best wordt aangepakt – op nationaal vlak of eerst op regionaal vlak, verklaart waarom het In vergelijking met de belangrijkste 194 dagen duurde om na de verkiezingen handelspartners in de buurlanden, kla- van 2007 een regeringscoalitie van vijf gen de Belgische vertegenwoordigers partijen te vormen en na de verkiezingen van het kapitaal over de traagheid waar- van juni 2010 zelfs 541 dagen om een mee de lonen en openbare diensten wor- coalitie van zes partijen samen te stelden aangepakt. Dit komt vooral door len. De huidige regering onder leiding de potentiële sterkte van de arbeiders- van Elio Di Rupo (PS) schoof een reeks beweging met een syndicalisatiegraad bevoegdheden naar de regio’s door, maar van 60% (zonder bruggepensioneerden slechts een deel van de bijhorende miden werklozen). De burgerij is zich daar delen waardoor er automatisch besparinbewust van. Iedere algemene staking, gen worden opgelegd aan de regio’s en waarvan de laatste in januari 2012, heeft gemeenschappen. Daarnaast werd een de bazen het zwijgen opgelegd. besparingsplan van ongeveer 20 miljard Het establishment probeert traditioneel euro doorgevoerd, het zwaarste bespanationale en religieuze tegenstellingen ringsplan uit de Belgische geschiedenis. uit te spelen om de klassentegenstellin- Voor de werkgevers en hun politieke gen te verbergen. Het land ontwikkelde schoothonden, is dit echter nog maar het van een unitaire staat tot een complexe begin. Na 25 mei zijn er vier jaar zonder federatie met drie regio’s (Vlaanderen, verkiezingen en dat biedt volgens hen Wallonië en Brussel) en drie taalge- enorme mogelijkheden. meenschappen (Vlaanderen, Franstalige De aanhoudende besparingen hebgemeenschap en Duitstalige gemeen- ben de autoriteit van de gevestigde parschap). De crisis heeft de spanningen tus- tijen ondermijnd. Zeker in Vlaanderen sen de gemeenschappen en regio’s over heeft dit geleid tot politieke fragmentade verdeling van tie. De peilingen De PS deed zich voor de middelen vergeven N-VA nu sterkt. Een aantal ongeveer 32%, als een partij die werkgevers, poligevolgd door de besparingen niet tiek vertegenwoorCD&V (18%), kon stoppen, maar digd door de natis p. a (14, 5%), toch kon afzwakken. onalistische N-VA, Open VLD Met Di Rupo als prewil verder gaan en (13%), G roen de federale struc(8,5%), Vlaams mier wordt dat imago tuur omvormen tot Belang (7,5%) en ondermijnd. Volgens wat zij omschrijven PVDA+ (3,7%). de peilingen zou de PS als een confederale In Wallonië is ongeveer 10% verliestructuur. Er zijn de steun voor de zen. Vooral PTB haalt verschillende opgevestigde parvattingen over wat tijen nog grodaar voordeel uit dit betekent, maar ter. De PS haalt doorgaans wordt doorgaans tuservan uitgegaan dat het inhoudt dat het sen 35% en 40%. Ondanks deelname zwaartepunt van de bevoegdheden van aan iedere federale regering sinds 1988, het federale niveau naar de regio’s en raakte de partij steeds weg met het beeld gemeenschappen gaat. van een oppositiepartij binnen een regeDit debat, in essentie een discussie over ring die gedomineerd werd door rechtse Discussie over ritme besparingsbeleid

Foto: MediActivista

Raoul Hedebouw (links) en Peter Mertens (midden) op de Europese vakbondsbetoging van 4 april. Foto: PPICS Vlaamse partijen. De PS deed zich voor Franstalige kant leken de banden met de als een partij die de besparingen niet PS als ‘interne oppositie’ in de regering kon stoppen, maar toch kon afzwak- logischer. Veel werkenden zagen (en ken. Met Di Rupo als premier wordt dat zien) een stem voor de PS als de beste imago ondermijnd. Volgens de peilin- garantie om de rechtse Vlaamse partijgen zou de PS ongeveer 10% verliezen. en te stoppen.

Vooral PTB haalt daar voordeel uit met Maar hier komt er verandering in. Na een historisch hoge score van 7% en het de algemene staking van januari 2012 extreemrechtse Parti Populaire staat op kwam het ABVV-Gewest van Charleroi iets meer dan 5%. en Zuid-Henegouwen, goed voor 110.000 leden, tot de conclusie dat het genoeg had Discussies in de vakbonden van de PS. Op de daaropvolgende 1 mei werd een publieke oproep aan de radiDe vakbondsleiders van zowel ABVV cale linkerzijde – PTB/PVDA, PSL/LSP, als ACV houden vast aan hun banden LCR/SAP, PC, de linkerzijde in de PS en met politici van de sociaaldemocratie Ecolo (voor zover die nog bestaan) – om en de christendemocratie. Ze zien dat zich te verenigen en een nieuwe politieke als cruciaal om de gevolgen van af- formatie te vormen die de eisen van de dankingen en besparingen te verzach- werkenden en hun vakbonden kan verteten. Om nog meer rechtse aanvallen te genwoordigen. Eind 2012 ging de PVDA vermijden, roepen ze op om voor deze sterk vooruit bij de lokale verkiezingen partijen en voor de groenen te stemmen. met 52 verkozenen in gemeenteraden en In Vlaanderen heeft deze tactiek volko- districten, tegenover 13 voorheen. men gefaald. Bij gebrek aan een links Begin 2013 nodigde het ABVV van alternatief konden rechtse populistische Charleroi en Zuid-Henegouwen de buipartijen op de voorgrond komen. Langs tenparlementaire linkerzijde uit om een

coördinatiecomité te vormen en er werd een bijeenkomst met 400 militanten georganiseerd. Er volgden twee brochures die op massale schaal werden verdeeld.

De eerste brochure komt op voor een meer strijdbare syndicale positie en stelt de politieke banden in vraag. De brochure brengt de noodzaak van een nieuwe politieke partner naar voor en roept de radicale linkerzijde op om met steun van meer strijdbare vakbonden stappen daartoe te zetten. De tweede brochure pleit voor een economisch en sociaal noodprogramma rond tien centrale thema’s.

Het ABVV van Charleroi en ZuidHenegouwen staat voorlopig nog alleen met dit standpunt, maar er zijn gelijkaardige discussies in andere vakbonden en andere regio’s. Deze tendens zal groter worden op basis van het verzet tegen de hardere besparingen die in de vier jaar na 25 mei zullen volgen. Een electorale doorbraak zou de PVDA en haar nieuw verkozen parlementsleden in een positie plaatsen waarbij het platform in het parlement kan gebruikt worden om een

Dossier thema

www.socialisme.be Mei 2014

PVDA

w linkse verkozenen in het parlement! front van verzet tegen de besparingen op te zetten, waarbij de linkerzijde, strijdbare syndicalisten en die werkenden en vakbonden die momenteel nog een afwachtende houding innemen, wordt bijeengebracht. Een dergelijke benadering zou de druk op de banden tussen de vakbonden en de gevestigde partijen verder vergroten. Deze banden vormen een belangrijke rem op de ontwikkeling van strijd. Bovendien zou zo’n front van verzet de basis kunnen leggen voor een nieuwe massale arbeiderspartij in de nabije toekomst.

De oorsprong van PVDA

De PVDA komt voort uit AMADA (Alle macht aan de arbeiders), dat ontstond in de tweede helft van de jaren 1960. Tegen midden jaren 1970 bracht AMADA weekbladen in het Nederlands en het Frans uit, waren er eigen gezondheidscentra van Geneeskunde voor het Volk, controleerde het enkele basisorganisaties die ontstonden uit reactie op het verraad van de beweging van bedrijfsbezettingen begin jaren 1970 en was er een jongerenorganisatie opgezet. AMADA volgde een brutale vorm van stalinisme in navolging van de officiële Chinese theorie van de ‘drie werelden’. AMADA gaf onder meer steun aan de UNITA-beweging in Angola of de Rode Khmer in Cambodja. Er werd gepleit voor het verlaten van de officiële vakbonden om autonome rode arbeidersgroepen op te zetten.

Na de dood van Mao wilde AMADA meer worden zoals de ‘communistische’ partijen in andere landen. In 1979 werd de naam van de partij veranderd naar PVDA. De positie over de vakbonden werd afgezwakt en de partijstructuren werden wat geopend. Deze bocht kwam abrupt tot een einde in 1989 toen de PVDA de brutale repressie tegen de opstand op het Tienanmenplein ondersteunde en de verdediging van de Roemeense dictator Ceausescu opnam.

De historische partijleider (die van 1971 tot 2008 voorzitter was), Ludo Martens, werd een internationaal bekende verdediger van Stalin en het stalinisme.

In 2008 kondigde de PVDA aan dat Martens ziek was, hij overleed in 2011.

Peter Mertens werd de nieuwe partijvoorzitter. Hij begon een herpositionering van de partij op een ‘vernieuwingscongres’ in 2008. Volgens Mertens was deze vernieuwing een kwestie van politiek overleven. Hij stelde dat PVDA “afstand neemt van dogmatisme en sectarisme en naar voor wil komen met concrete oplossingen voor concrete problemen, waarbij het de term ‘opkomend links’ verkiest boven ‘radicaal links’.”

Met betrekking tot de vakbonden stelde Mertens: “Gedurende lange tijd hebben we een confrontatiekoers met de vakbondsleiding gevaren. We verweten hen deel uit te maken van het establishment.

Dat was verkeerd.” Sindsdien wordt iedere publieke kritiek op de vakbondsleiding vermeden, ook al komen heel wat PVDA-leden regelmatig in aanvaring met de vakbondsleiding.

Andere tijden in 1979. Een delegatie van Amada, de voorloper van PVDA, wordt ontvangen door de Chinese Communistische Partij

de farmaceutische sector onder de con- Peter Mertens verklaarde op de PVDAtrole van het personeel en de gebrui- website: “We gaan ook Borgerhout niet kers kan leiden tot betaalbare prijzen nog eens overlaten aan de N-VA. Bart en voldoende aanvoer van geneesmid- De Wever heeft Antwerpen uitgekozen delen zonder de arbeidsvoorwaarden te als proefproject voor de onafhankelijondermijnen. ke republiek Vlaanderen (…) Wij gaan Als antwoord op de toenemende werk- vanuit ons programma, in de mate van loosheid stelt PVDA voor om collec- het mogelijke, in Borgerhout mee heltieve afdankingen pen om een sociin winstgevende aal project op de Peter Mertens: “Wij bedrijven te verkaart te zetten. baseren ons niet op bieden en sancties (…) Dat is ook op te leggen aan wat al die menhet marxisme-leniniswerkgevers d ie me en wij zijn niet voor sen die voor ons deze regel niet nahebben gestemd een systeem zonder leven. Uiteraard is in Borgerhout, privé-eigendom. Wij LSP voorstander van ons verzijn een moderne marvan iedere legawachten.” le beperking van Recent kwam xistische partij, zoals afdankingen. De d e PV DA o n de SP in Nederland of b e s t a a n d e we tder vuur te ligDie Linke in Duitsland.” gen van de rechtten volstaan niet.

Maar terwijl alle se academicus middelen, waarPascal Delw it onder wetten en rechtbanken, moeten (ULB) die stelde: “Inhoudelijk verangebruikt worden om de arbeiders te ver- derde er weinig. Het ideologische uitdedigen, kunnen deze geen alternatief gangspunt van de partij blijft het marvormen op de uitbouw van een sterke xisme-leninisme, met als einddoel de beweging van onderuit waarbij ook so- socialistische heilstaat zonder privélidariteit van andere werkenden wordt eigendom.” Mertens reageerde: “Dit is georganiseerd. een groteske absurditeit. Wij baseren Een andere centrale eis van de PVDA ons niet op het marxisme-leninisme en is deze van een miljonairstaks van 1% wij zijn niet voor een systeem zonder op fortuinen van meer dan 1 miljoen euro, 2% op fortuinen van meer dan 2 miljoen en 3% op meer dan 3 miljoen.

Hiermee wil de partij 8,7 miljard euro ophalen voor publieke investeringen. Op basis van de bestaande vermogensbelasting in Frankrijk stelt de PVDA dat de kapitaalvlucht beperkt zou zijn. Maar de Franse belasting is slechts goed voor 4,4 miljard euro per jaar, de helft van wat de PVDA wil ophalen en in een economie die 5,5 keer zo groot is als die van België. Ook hier zal enkel de nationalisatie van de financiële sector en de grote bedrijven onder democratische controle en beheer van de werkende Concrete oplossingen voor bevolking en de gemeenschap in staat zijn om de nodige middelen te voorzien concrete problemen? om de dringende nood aan investerinDe eerste ‘concrete oplossing’ werd in gen in schoolgebouwen, spoorwegen, 2004 naar voor gebracht en was gericht ziekenhuizen, bejaardenzorg, sociale op goedkopere medicijnen. De PVDA huisvesting, energieneutrale publieke stelde het ‘kiwimodel’ voor, een verwij- gebouwen, bescherming van het mizing naar het stelsel in Nieuw-Zeeland lieu,… aan te vatten. waar met openbare aanbesteding wordt gewerkt waarbij de sociale zekerheid Voor een verenigd front enkel de medicijnen met de beste prijs- tegen besparingen kwaliteitsverhouding terugbetaalt. Toen de federale regering dit stelsel gedeelVoor nieuwe linkse formaties is de telijk invoerde, ontstonden er tekorten kwestie van coalities belangrijk. Bij de bij net deze medicijnen. LSP was nooit lokale verkiezingen van 2012 haalde voorstander van dit voorstel omdat de PVDA 17% in het Antwerpse district farmaceutische industrie het systeem Borgerhout. De partij vormde een coonvermijdelijk zou aanwenden om druk alitie met de sociaaldemocraten, groete zetten op de lonen en arbeidsvoor- nen en een voormalige christendemowaarden. Enkel de nationalisatie van craat die als onafhankelijke ging zetelen.

privé-eigendom. Wij zijn een moderne marxistische partij, zoals de SP in Nederland of Die Linke in Duitsland.”

(De Tijd, 3 maart) Ondanks onze kritieken erkent LSP dat PVDA een integraal onderdeel zal zijn van het proces om de arbeidersbeweging opnieuw te organiseren. We hebben tal van voorstellen voor verschillende vormen van samenwerking gedaan aan PVDA en dit in de geest van eenheid in actie. Zo neemt LSP net als PVDA deel aan het comité dat door het ABVV van Charleroi is opgezet.

De meerderheid van de PVDA-kiezers hebben niets te maken met de oude stalinistische bagage. Ze zien de PVDA als de partij van de dokters voor het volk, de partij die de excessen van het kapitalisme aanklaagt en in de media een heel ander geluid laat horen dan de andere partijen. Ze zien PVDA als een partij die een links project vertegenwoordigt in een politiek landschap dat door rechts wordt gedomineerd.

Langs Franstalige kant vormde PVDA een eenheidslijst onder de naam PTBGO (Gauche d’Ouverture, linkse opening), langs Nederlandstalige kant werd voor PVDA+ geopteerd. Enkele onafhankelijke linkse militanten, academici, artiesten,… staan op deze lijsten net als kandidaten van LCR/SAP en de PC. We

hadden met de PVDA een gesprek over de mogelijkheid van LSP-kandidaten op hun lijsten. Maar ze waren duidelijk: “LSP wil zich net als ons opbouwen, dat is een probleem. LCR en PC hebben kandidaten, maar hebben die ambitie grotendeels opgegeven. LSP zal niet nalaten om pamfletten te verdelen en kranten te verkopen. PVDA heeft veel nieuwe leden die het programma nog niet volledig begrijpen. Aanwezigheid van LSP zal voor ons meer energie vragen om de verschillen uit te leggen dan dat we aan de verkiezingscampagne kunnen besteden.”

De PVDA aanvaardt dus enkel individuen en organisaties die het programma van de partij niet in vraag stellen. Toch roept LSP op om in Wallonië voor PTBGO te stemmen en in Vlaanderen voor PVDA+, zeker daar waar ze een echte kans op verkozenen hebben.

In Brussel nemen we aan de verkiezingen deel met Gauches Communes, een alliantie met de kleine radicaallinkse Humanistische Partij en enkele onafhankelijke linkse individuen. De verkiezingsregels laten verschillende lijsten toe om zich aan elkaar te verbinden zodat het resultaat wordt samengeteld om aan de kiesdrempel te geraken.

Jammer genoeg heeft de PVDA wel een akkoord gesloten met de kleine regionalistische lijst Pro-Bruxelles en de unitaire Belgique Unie België, twee rechtse partijen, terwijl vooralsnog een akkoord met Gauches Communes wordt afgewezen.

Het verkiezingsgewoel en de begrijpelijke hoop op een mogelijke linkse verkiezingsdoorbraak mogen ons niet verblinden voor het aanhoudende besparingsbeleid. Het zou bijzonder nuttig zijn om linkse parlementsleden te hebben die de belangen van gewone mensen niet enkel op straat en tijdens meetings naar voor brengen, maar ook in de media. Tegelijk zullen we het verzet moeten opbouwen.

De PVDA kan na 25 mei haar parlementaire platform gebruiken om het idee van een front van verzet tegen besparingen en sociale aanvallen te populariseren. Zo’n front van verzet zou nood hebben aan een actieplan met regionale betogingen, stakingen en bezettingen tegen sluitingen en herstructureringen.

Als de PVDA haar verkozen functies zou gebruiken om samen met anderen hiervoor te pleiten, dan zou zo’n front van verzet een cruciaal instrument kunnen worden in de verdediging van de werkenden en armen

10

Frankrijk thema

de

Linkse Socialist

Frankrijk. Strijdbare linkse oppositie nodig! artikel op basis van analyses door Franse zusterorganisatie

Gauche Révolutionnaire, onze

B

ij de gemeenteraadsverkiezingen kregen president Hollande en de PS een serieuze klap. Het aantal kiezers dat niet kwam stemmen liep op tot een record van 38% in de tweede ronde, vooral onder jongeren en in de volkswijken werd niet gestemd. Samen met de Fransen die niet ingeschreven zijn voor de verkiezingen heeft meer dan de helft van de bevolking niet gestemd. De afkeer is dus erg groot, zelfs indien er nog wat hoop is dat het met Hollande toch niet zo erg is als met Sarkozy.

De regering reageerde op de electora- gen de regering niet naar zich kunnen le opdoffer met een herschikking van toetrekken. De verschillende affaires de regering. Valls, een vertegenwoor- en de algemene afkeer tegenover de diger van een kleine rechtse stroming gevestigde politici (met ook tal van jubinnen de PS, werd de nieuwe premier. ridische procedures tegen Sarkozy) en De eerste aankondiging van de regering het ongenoegen tegenover het asociale ging over een “verantwoordelijkheids- beleid waar Sarkozy destijds voor stond pact”, een monsterlijk besparingsplan en Hollande vandaag, maken dat zowel ter waarde van 50 miljard euro met de PS als de officiële rechterzijde worbesparingen den afgestraft. op a l le ove rHet ext reemMélenchon, had gelijk heidsuitgaven recht se Front toen hij stelde dat maar ook met Na t io n a l h e ef t 30 miljard euro daar gebruik van het beter is dat het aan lastenverk u n ne n m a ke n Front de Gauche en lagingen voor en kreeg heel wat alle componenten de werkgevers. aandacht in de inervan een duidelijke De 40 grootste ternationale meoppositie tegen de PS Franse bedrijdia. Als we de verven maakten vokiezingsresultaten zouden voeren en dat rig jaar 48 milvan het FN verdit het beste kan met jard euro winst, gelijken met die maar daar wil- linkse eenheidslijsten van 1995 (toen ex- Betoging op 12 april met vooraan (met sjaal) Jean-Luc Mélenchon en naast hem Alexis Tsipras van het Griekse Syriza. in heel het land. len Hollande en treemrechts een co de middelen meerderheid haalniet gaan zoede in verschillende aan een verenigd front van verzet en deze verkiezingen immers niet op de leerd staan. Hiervoor is er nood aan een ken… steden), is er amper vooruitgang. Er is linkse oppositie tegen de regering en agenda. Het is echter belangrijk dat de politiek programma dat in staat is om een laag van kiezers die aangetrokken het patronaat. strijd zich niet beperkt tot het kader van alle werkenden - jongeren, werklozen, Een overwinning voor wordt door racistische of reactionaire de verkiezingen. Op 12 april was er een gepensioneerden, mannen, vrouwen, ideeën, maar de meesten voelen zich Welke linkse oppositie? massale betoging onder de slogan van Fransen en migranten – die de strijd rechts? vooral in de steek gelaten of zelfs vereen “linkse revolte”. Het initiatief ging willen aangaan te verenigen.

De rechtse UMP verdedigt dezelfde raden door de opeenvolgende gevallen De lijsten die links van de PS opkwa- uit van Mélenchon, Besancenot (NPA) Een brede en democratisch georgapatronale belangen als de PS, met soms van verraad door ‘links’. Nadat ze 20 men, haalden zeker geen slechte resul- en de meeste krachten links van de PS. niseerde oppositie kan een beslissende nuances over het ritme en de vorm van tot 30 jaar aan hun lot zijn overgelaten taten. Het Front de Gauche heeft waar Het succes van de betoging moet een kracht worden in de komende jaren en de besparingen. De gemeenteraadsver- en onder meer kampen met massale het onafhankelijk van de PS opkwam eerste stap zijn in de opbouw van een kan de strijd vooruit stuwen om te kokiezingen komen twee jaar na de verkie- werkloosheid, is een stem voor het FN het electorale potentieel van een link- verenigde strijd tegen het beleid van men tot een samenleving zonder uitzing van Hollande als president, maar niet zo vreemd. Die partij blijft bijzon- se oppositie getoond. Maar algemeen Hollande en tegen het kapitalisme. buiting en miserie, een socialistische de officiële rechterzijde slaagde er niet der gevaarlijk voor de werkende bevol- genomen heeft het Front de Gauche Er is nood aan een gemeenschappelijk samenleving! in om een machtsniveau te heroveren king, maar we moeten begrijpen dat ze en radicaal links zich niet kunnen op- actieplan met stakingen om een einde te (zowel het parlement, de senaat als de enkel groot kan worden en blijven door werpen als een nationale kracht van maken aan de afdankingen en de aanregio’s zijn in handen van de PS, net als het verraad van de ‘linkse’ regeringen linkse oppositie. Een van de belang- vallen op de openbare diensten. Dit zou Meer info (in het Frans): de meeste grote steden). De partij van en de weigering van de krachten links rijke kwesties daarbij is de vraag of er ervoor kunnen zorgen dat strijdbare Sarkozy heeft de afstraffende stem te- van de PS om consequent te bouwen al dan niet wordt gebroken met de PS syndicale delegaties niet langer geïsowww.gaucherevolutionnaire.fr en met diegenen die de regering van de PS ondersteunen.

De voorman van het Front de Gauche, Jean-Luc Mélenchon, had gelijk toen hij stelde dat het beter is dat het Front de Gauche en alle componenten ervan een duidelijke oppositie tegen de PS zouden voeren en dat dit het beste kan met linkse eenheidslijsten in heel het land. Hij richtte zich met dat standpunt tegen de erg diverse posities die door de PCF (Parti Communiste Français) werden ingenomen. Anderzijds ging Mélenchon in zijn voorstel van eenheidslijsten uit van samenwerking met EELV (Europe Ecologie – les Verts), een politieke formatie die voor haar posities grotendeels afhankelijk is van samenwerking met de PS en het asociale beleid waar de PS voor staat.

Het Front de Gauche en andere krachten hadden natuurlijk al de Europese verkiezingen in hun achterhoofd. Die Bij de lokale verkiezingen haalde het Front National van Marine Le Pen 12 bur- verkiezingen laten toe om op natio- Van links naar rechts: president Hollande, de nieuwe premier Valls en de vorige gemeestersjerpen binnen en de burgemeesterpost voor een sector in Marseille. naal vlak eenduidig naar voor te ko- premier Ayrault. Hun PS kreeg in de lokale verkiezingen een zware opdoffer te Het FN telt nu 1.546 gemeenteraadsleden. men. Deelname aan het beleid staat bij verduren.

Franse Consulaire verkiezingen. LSP en Gauches Communes op de lijsten van het Front de Gauche in België

S

amen met de Europese verkiezingen zijn er ook consulaire verkiezingen in Frankrijk. Daar worden vertegenwoordigers van Fransen in het buitenland verkozen. Er zijn 81.000 Fransen in ons land stemgerechtigd. Het Front de Gauche dient in ons land een linkse lijst in onder de naam ‘L’humain d’abord’ (‘Eerst de mensen’).

Deze slogan van het Front de Gauche uit Frankrijk bevestigt de noodzaak van een alternatief op de gevestigde partijen. De af keer tegenover deze politici die eens verkozen vooral oog hebben voor de verdeling van de postjes is erg groot. De gevestigde partijen voeren een beleid in dienst van de bedrijven en grote werkgevers.

In Frankrijk werd François Hollande verkozen op basis van een afkeer tegenover Sarkozy en diens beleid in dienst van zijn superrijke vrienden.

Het gevolg is dat de Franse PS nu een systeem in diepe crisis beheert zonder de oorzaken van die crisis in vraag te stellen of aan te pakken. Na de electorale opdoffer in de gemeenteraadsverkiezingen heeft de PS geen lessen getrokken, met Valls werd de rechterzijde van de PS naar voor geschoven om de asociale aanvallen verder op te voeren. In plaats van strijd te voeren tegen dit systeem en tegen de logica die de werkenden laat opdraaien voor deze crisis, worden extra harde bespa-

ringen voorbereid.

De PS slaagt er evenmin in om extreemrechts te bestrijden. Er wordt zelfs niet geaarzeld om elementen van de racistische retoriek van het FN over te nemen. Dat leidde eerder tot massale woede en jongerenprotest toen een scholiere van Roma-afkomst tijdens een schoolreis werd opgepakt om uitgewezen te worden.

De consulaire raadsleden die op 25 mei verkozen worden, vertegenwoordigen de Fransen die zich bui-

ten Frankrijk gevestigd hebben bij de ambassades en consulaten. Ze verkiezen ook de senatoren die de Fransen in het buitenland vertegenwoordigen.

Bij de vorige consulaire verkiezingen in 2012 steunde LSP de kandidatuur van Charlotte Balavoine, de kandidate van het Front de Gauche in de kiesomschrijving van de Benelux. Het is logisch dat we nu de lijst ‘L’humain d’abord’ ondersteunen en we hebben twee kandidaten op deze lijst: Laure Miège en Nicolas Menoux.

Ierland thema

www.socialisme.be Mei 2014

11

Ierland, een model om uit de crisis te geraken?

Een militant in het parlement

B

egin 2014 was Ierland het eerste land van de eurozone dat het ‘hulpplan’ dat in 2010 met de trojka (IMF, Europese Centrale Bank en Europese Unie) werd gesloten, kon stopzetten. Het plan kwam er als gevolg van de massale publieke schuldenberg door de redding van de banken na de uitbarsting van de crisis.

Voor heel wat Europese verantwoordelijken is het Ierse besparingsbeleid een model. Voor Paul Murphy, het Europees parlementslid van de Socialist Party (onze Ierse zusterorganisatie), is dat niet het geval. Hij voert momenteel een campagne om herverkozen te worden nadat hij aantoonde hoe een parlementaire positie kan aangewend worden om de strijd van de gewone bevolking, zowel in Ierland als elders, te versterken.

“Ze spreken over economisch herstel, maar wij slagen er nog steeds niet in om de eindjes aan elkaar te knopen”, stelt Paul in zijn verkiezingscampagne.

Het einde van het besparingsbeleid is zeker nog niet in zicht. Voor dit jaar zijn er maatregelen voorzien voor een bedrag dat overeenstemt met 1,5% van het Bruto Binnenlands Product. Het beleid was al bijzonder hard: het gemiddelde loon van overheidspersoneel zakte met 17%, het aantal ambtenaren nam met een tiende af, de BTW ging omhoog, er kwamen tal van nieuwe taksen,… Sinds het begin van de crisis in 2008 is een op de zeven jobs verloren gegaan. Een van de gevolgen is een massale emigratie van jongeren. Op een bevolking van 4,5 miljoen mensen, hebben 180.000 jongeren tussen 15 en 24 jaar het land verlaten! En on-

dertussen heeft zich een nieuwe vastgoedzeepbel ontwikkeld waarbij deze zeepbel op ieder moment doorprikt kan worden.

Paul stelt dat het regeringsbeleid de bevolking kopje onder duwt: “In plaats van af te remmen, blijft de regering snijden in de middelen voor cruciale diensten zoals de gezondheidszorg en wordt binnen enkele maanden een draconische waterbelasting ingevoerd. De bevolking heeft

“Ze spreken over economisch herstel, maar wij slagen er nog steeds niet in om de eindjes aan elkaar te knopen” (Europarlementslid Paul Murphy) al moeite om rond te komen door de loonsverlagingen, de veralgemening van deeltijdse arbeid en de verhoging van de werkloosheidsgraad. De lage lonen voor nieuwe jobs en de vereiste flexibiliteit bij deze jobs zorgen ervoor dat een lagelooneconomie tot stand komt.”

Als het Europese establishment het heeft over een “Iers mirakel” dan kijkt het niet naar de positie van de gewone werkenden. “De 300 rijksten zagen hun vermogen tussen 2010 en 2012 aangroeien met 50 tot 66 miljard euro en multinationals kunnen genieten van voorwaarden die een belastingparadijs waardig zijn terwijl ze tegelijk op goedkope arbeidskrachten beroep kunnen doen.”

“In feite gaat het om een echte overlevingsstrijd, niet om een reëel economisch herstel of een betere toekomst voor de meerderheid van de bevolking en de jongeren in het bijzonder”, stelt Paul Murphy. “Een echt socialistisch programma biedt wel een toekomst.

Door de intrest op de schulden van de grote aandeelhouders niet meer af te betalen, zou dit jaar al 8 miljard euro beschikbaar zijn. Een belasting van slechts 5% op de miljonairs zou 3 miljard opleveren en een verhoging van de vennootschapsbelasting tot het Europese gemiddelde levert 5 miljard euro per jaar op. Een programma van 5 miljard voor werk, zou 150.000 jobs kunnen creëren en daarmee een reële economische dynamiek.” Dat kan enkel door een socialistisch alternatief op de dictatuur van de markten te vestigen met de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle om de economie democratisch te plannen met het oog op de behoeften van de bevolking.

Paul Murphy heeft in het Europees parlement het asociale beleid in Ierland en de rest van de wereld onvermoeibaar aangeklaagd. Hij deed dit als opvolger van Joe Higgins die in 2009 in het Europees parlement verkozen raakte maar nadien in het Ierse parlement ging zetelen toen hij daar verkozen werd. Paul zit in de parlementaire fractie GUE/NGL (Europees Unitair Links/Noords Groen Links) dat onder meer het Front de Gauche (Frankrijk), Syriza (Griekenland), Izquierda Unida (Spanje) en Die Linke (Duitsland) omvat.

Tegelijk was Paul bijzonder actief in de ontwikkeling van verschillende campagnes tegen het Ierse besparingsbeleid. Zo nam hij recent het initiatief voor een campagne tegen een jobplan dat er vooral op gericht is om jonge werkenden extra uit te buiten. De campagne komt op voor een echt programma van jobcreatie.

Er waren ook campagnes tegen de nieuwe belastingen die de regering heeft opgelegd. Voor deze verkiezingen kreeg Paul de steun van de Anti Austerity Alliance (AAA).

De afgelopen maanden nam Paul

actief deel aan de strijd voor het recht op abortus en holebirechten in Ierland. Ook in het Europees parlement ging hij in tegen homofobie en discriminatie in Ierland en de rest van de wereld. Hij voerde mee verzet tegen het Transatlantisch Verdrag dat een grote vrijhandelszone tussen de EU en de VS wil vestigen.

Paul trok naar Griekenland, Spanje, Italië en Portugal om de arbeidersstrijd daar te ondersteunen en te pleiten voor eengemaakt verzet tegen het Europese besparingsbeleid.

Hij gaf actieve steun aan de staking van oliearbeiders in Kazachstan en sprak zich uit tegen de genocide op minstens 40.000 Tamils door de Sri Lankese autoriteiten. Tijdens de massabetogingen in Turkije vorig jaar trok hij naar Istanboel om mee te betogen en met de organisatoren te discussiëren. In 2011 nam hij deel aan de ‘Vrijheidsvloot’ voor Gaza. Hij werd in internationale wateren gevangen genomen door het Israëlische leger en zat een week in een Israëlische cel. Ook daarna bleef hij de Europese medeplichtigheid aan de onderdrukking van de Palestijnen aanklagen.

Foto: Paul Murphy en Jean-Luc Mélenchon met enkele militanten om het protest van 30 maart voor het recht op abortus te ondersteunen.

Linkse vooruitgang bij Europese verkiezingen?

O

p 22 maart was er een miljoenenbetoging in Madrid. Een menselijke zee trok op in een ‘mars voor waardigheid’. Er waren naar schatting 1 tot 2 miljoen aanwezigen, waardoor dit de grootste Spaanse betoging sinds de val van de dictatuur van Franco was.

Duizenden betogers eisten “brood, werk en huisvesting voor iedereen” alsook de “niet-betaling van de schulden” en het vertrek van de regering en de trojka.

In het kader van de Europese verkiezingen is er in de gevestigde media vooral aandacht voor de groei van extreemrechtse en reactionaire populistische krachten. Voor de vooruitgang van de radicale linkerzijde is er minder aandacht, ook al is die zowat overal in Europa zichtbaar. Volgens peilingen kan de linkse fractie GUE/ NGL bijna even groot worden als de liberale fractie van Verhofstadt. Van 35 zetels kan de fractie groeien tot meer dan 50 verkozenen met onder meer sterke vooruitgang voor Syriza in Griekenland (op 27% in de peilingen) en Izquierda Unida in Spanje (op 13% in de peilingen). In Italië, waar de zelfvernietigende koers met deelname aan centrumlinkse regeringen een groot vacuüm heeft nagelaten, is

er een lijst rond de kandidatuur van Tsipras (Syriza, Griekenland) als linkse frontman. Deze lijst haalt 3% tot 5% in de peilingen en maakt kans op een verkozene.

Een vooruitgang voor de linkerzijde, een fenomeen dat nu ook ons land bereikt, brengt discussies met zich mee.

De noodzaak van een consequent verzet tegen alle besparingen en geen deelname aan besparingscoalities met gevestigde partijen bijvoorbeeld. Maar ook de discussie over welk alternatief we naar voor schuiven. Het kapitalisme in crisis laat weinig manoeuvreerruimte, de noodzaak van een socialistisch alternatief op het kapitalisme stelt zich steeds dringender. De linkse krachten in Europa lijken daar vandaag niet op In Spanje kan Izquierda Unida van 1 naar 7 zetels in het Europees Parlement voorbereid. gaan. Het Griekse Syriza kan van 1 naar 6 groeien.

Zo besliste het Duitse Die Linke met het oog op regeringsdeelname in Duitsland om de EU niet te omschrijven als “neoliberaal, erg ondemocratisch en militaristisch”. Een resolutie in die zin werd verworpen op een congres. Het eisenplatform van de partij beperkt zich tot een hervorming van de bestaande EU. Ook de leiding van Syriza lijkt het partijprogramma af te zwakken met het oog op regeringsdeelname.

Om van de linkerzijde een politieke kracht te maken die strijdbewegingen tot overwinningen kan brengen, moet een duidelijk politiek programma van socialistische omvorming van de samenleving worden aangenomen. We moeten breken met de trojka en met het kapitalisme. Enkel een arbeidersregering met een socialistisch programma als onderdeel van een internationale strijd voor socialisme voldoet aan de noden van de meerderheid van de bevolking. www.socialisme.be /nl /category/ internationaal /europa

12

thema boeken

de

Linkse Socialist

De neoliberale strafstaat aangeklaagd door

Geert Cool

D

e Brusselse jeugdwerker en filosoof Bleri Lleshi beschrijft in dit boek op krachtige wijze hoe dit systeem fout loopt. Hij doet dit op een betrokken wijze, niet als commentator vanop afstand. In zekere zin legt dit boek ook uit hoe de auteur zelf is gaan radicaliseren op basis van wat hij meemaakt in zijn job als Brusselse jeugdwerker.

Het boek bevat heel wat cijfers en argumenten inzake armoede, onderwijs, werkloosheid,…Bleri Lleshi legt ook terecht het verband tussen de afbouw van de sociale zekerheid en openbare diensten aan de ene kant en de opmars van wat hij de neoliberale strafstaat noemt: het kluwen van repressieve maatregelen dat van uitsluiting een individuele verantwoordelijkheid maakt.

De cijfers in het boek zijn hallucinant.

Bijna 37% van alle kinderen in eenoudergezinnen leeft in armoede, maar ook grote gezinnen worden getroffen: 37% van de gezinnen met meer dan drie kinderen kent armoede. In een aantal Brusselse gemeenten loop de jongerenwerkloosheid op tot 45% en

over heel de stad bedraagt het ongeveer 35%. Bijna 50% van de Brusselse gezinnen komt in aanmerking voor een sociale woning terwijl het aandeel sociale woningen slechts 8% van het totale woonbestand bedraagt (waar het in Amsterdam bijvoorbeeld 55% is). De afgelopen jaren is de kindersterfte in Brussel met 36,5% toegenomen. Het zijn maar enkele cijfers en gegevens die Bleri Lleshi aanhaalt in deze vernietigende analyse van wat het neoliberalisme betekent voor gewone gezinnen in een stad als Brussel.

Wij zijn het op veel vlakken eens met de analyses van Bleri Lleshi en delen zijn verontwaardiging over de vele sociale tekorten en de opmars van willekeur en repressie. De auteur verwijst naar de campagne TegenGAS en de acties tegen de GAS-boetes waar wij mee een actieve voortrekkersrol in speelden.

Maar verontwaardiging volstaat niet, de vraag is welke alternatieven we naar voor brengen. Daartoe is een stevig uitgewerkte analyse van de huidige gang van zaken nodig om van daaruit antwoorden en alternatieven te formuleren. Op dat vlak blijft Bleri Lleshi wat steken. Hij wil enkele constructieve aanzetten geven, maar de scherpte van de verontwaardiging stemt niet overeen met de beperkingen van de

antwoorden.

In zijn analyse van het systeem is verontwaardiging het centrale uitgangspunt, soms ten koste van een meer onderbouwde analyse. Zo meent Bleri Lleshi dat de middenklasse vandaag de grootste groep in de samenleving is, ook al geeft hij toe dat de definities ervan uiteenlopen (al waagt hij zich niet aan een eigen definitie). Hierdoor zouden middenklassenidealen dominant zijn in de media en bij politici. Wij zijn het daar niet mee eens. In de kapitalistische klassensamenleving is de arbeidersklasse de grootste groep, een meerderheid van de bevolking verkoopt zijn of haar arbeidskracht in ruil voor een steeds kleiner loon. De dominante ideologie is deze van de heersende klasse, de burgerij.

In de aanzetten tot alternatieven komt Bleri Lleshi niet verder dan zaken als coöperatieven, meertalig onderwijs en een Tobintaks om het te financieren.

Een massaal programma van publieke investeringen in onderwijs, huisvesting en tewerkstelling betaald door het niet-afbetalen van de overheidsschulden en door het geld te halen waar het zit, wordt jammer genoeg niet voorgesteld.

Na enkele concrete voorstellen zoals coöperatieven gaat Lleshi een stap ver-

der, er moet buiten het kapitalisme gedacht worden, stelt hij terecht, en meteen verwijst hij naar Marx. Het is wat vreemd om de concrete eisen niet te verbinden met een breuk met het huidige vernietigende systeem. En het boek blijft vaag over wat een alternatief op het kapitalisme kan vormen, laat staan hoe we tot dat alternatief zullen komen.

De aanzetten tot een alternatief op het kapitalisme zijn interessant: arbeidsherverdeling in de vorm van een 30urenweek, een economie gericht op de noden en behoeften van de bevolking, zelfbeheer, meer democratie,… Maar waarom niet meteen een stap verder gaan en pleiten voor een socialistisch alternatief, een samenleving waarin de gemeenschap de controle en het beheer over de productiemiddelen in handen neemt teneinde de behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking effectief centraal te stellen?

De aanklacht van de neoliberale strafstaat met dit boek is krachtig. Laat het ons, zoals de auteur aangeeft, effectief aangrijpen om een constructieve discussie aan te gaan over alternatieven erop.

LLESHI, Bleri, “De neoliberale strafstaat”, EPO, 2014, 319 pagina’s, 22,5 euro

“Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois”. Over de opkomst van het industriële kapitalisme in ons land

G

uido Fonteyn was jarenlang journalist bij De Standaard en is gefascineerd door Wallonië, waar hij al jarenlang woont. Het boek ‘Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois’ brengt elementen uit de geschiedenis van ons land die essentieel zijn om de huidige stand van zaken te begrijpen. Fonteyn is geen marxistische militant, maar op basis van zijn onderzoek naar de ontwikkeling van het kapitalisme in ons land merk je toch een radicalisering in zijn positie.

Het boek beschrijft met grote en kleine verhalen de opkomst van het kapitalisme in ons land, meer bepaald de ontwikkeling van de steenkoolsector in Wallonië. Fonteyn beschrijft het dagelijkse leven van de mijnwerkers met het gevaar van de onveilige arbeidsomstandigheden en bijhorende ongevallen maar ook met de komst van migranten en bijhorend racisme. Terecht merkt Fonteyn op dat er enorme winsten zijn gemaakt met de industriële ontwikke-

ling van Wallonië, maar dat deze winsten naar een bijzonder kleine kliek van grote aandeelhouders uit voornamelijk Brussel ging. Eigenlijk beschrijft hij terloops zowel het ontstaan van de Belgische burgerij als de ontwikkeling van de arbeidersbeweging.

De ‘kleine’ verhalen in het boek brengen een opmerkelijk inzicht in de gang van zaken bij het opkomende industriële kapitalisme. Zo verwijst Fonteyn naar een arbeidsreglement voor bedienden van Bois-du-Luc in La Louvière uit 1910 met bepalingen als: “Als de directie het nodig acht, maakt iedereen overuren”, “Het is verboden te spreken tijdens de werktijd”, “Elk personeelslid heeft het recht over zijn gezondheidstoestand te waken. Bij ziekte wordt geen salaris uitbetaald”,… en het pakkende slot: “Ten slotte vestigen wij uw aandacht op de grootmoedigheid van dit nieuwe reglement. Wij verwachten er een gevoelige vermeerdering van de arbeid van.”

De armoede in Vlaanderen leidde tot een massale uittocht richting Waalse industrie. De armoede was enorm, in 1848 leefde de helft van de bevolking

van Kortrijk van openbare steun. Er werd geklaagd over een groot drankgebruik onder Vlamingen en over hoge criminaliteitscijfers, driekwart van de Belgische gevangenen waren Vlamingen. De komst van de Vlaamse migranten in Wallonië leidde tot spanningen. Fonteyn wijst op een krantenartikel uit 1909 over een vechtpartij in La Louvière: “Ze zijn mooi, de Vlaamse zeden! Alleen zouden die brutale kerels ze beter niet in Wallonië invoeren. Wij beweren niet dat alle Walen lammeren zijn, maar wij mogen toch vaststellen dat zij er minder verwilderde zeden op nahouden dan deze die bij de bevolking van de Vlaamse Far-West gangbaar zijn.” Nadien volgden gelijkaardige opwerpingen tegen onder meer de Italiaanse migranten, met opschriften aan cafés als “Verboden voor honden en Italianen”. De toonzetting klinkt vandaag nog bekend in de oren, mits enkele wijzigingen aan de bevolkingsgroepen natuurlijk. Wat essentieel was in het doorprikken van de verdeeldheid, was de solidariteit onder de werkenden.

“In de mijnen zijn we allemaal zwart”, luidde een slogan in de Limburgse mij-

nen destijds.

De Belgische burgerij ging met enorme winsten lopen. Om die te maximaliseren werden constructies als Naamloze Vennootschappen en holdings opgezet.

Fonteyn wijst op een bron die stelt dat in 1857-1906 in Brabant (Brussel dus) voor 2,2 miljard frank winsten aan NV’s werd uitbetaald. Daarop werd amper 50 miljoen frank belastingen betaald. Fiscale creativiteit is niet nieuw, merkt hij terecht op. Wallonië bleef verarmd achter omdat de winsten naar “het Brussel van de banken en van de holdings” gingen, naar het Brussel van “de fiscale advocatuur, van de zitpenningen en van de raden van bestuur allerhande.”

Ook dat is dus niet nieuw.

Wie meer wil weten over de ontwikkeling van het Belgische kapitalisme, moet dit boek zeker lezen. Het is bijzonder leesbaar door de vele kleine verhalen, maar het blijft onthullend voor het grote verhaal van kapitalistische uitbuiting.

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

FONTEYN, Guido, “Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois”, EPO, 2014, 186 pagina’s, 19,95 euro

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

Partijnieuws thema

www.socialisme.be Mei 2014

Agenda

3 mei. Socialisme 2014 Op 3 mei is er Socialisme 2014, een dag van politieke vorming en debat in Brussel.

Socialisme 2014 vindt plaats in De

Pianofabriek, Fortstraat 35 in SintGillis (Brussel). Kaarten kosten in voorverkoop 6 euro voor niet-loontrekkenden en 8 euro voor loon-

trekkenden, de dag zelfs is dat 8 en 10 euro.

Het programma en praktische info vind je op socialisme.be.

Doe mee met de campagne van Gauches Communes in Brussel Op 2 april hield Gauches Communes een meeting om de verkiezingscampagne in Brussel te lanceren. Er waren een 50-tal aanwezigen. Anja Deschoemacker en Gilles Smedts, de lijsttrekkers voor de Kamer en het Brussels parlement, lichtten de grote lijnen van het programma van Gauches Communes toe. Er werd uitgelicht wat we verstaan onder een programma van massale publieke investeringen. In de tussenkomsten was er onder meer aandacht voor de kwestie van het voorstel om de schulden niet af te betalen.

Tijdens de bijeenkomst werd ook nadruk gelegd op de noodzaak van een front van verzet tegen het besparingsbeleid. Dat werd ook benadrukt door René, een kandidaat op de lijst PTBGO in Henegouwen.

De komende weken draait de campagne van Gauches Communes verder op volle toeren. Wie wil meewerken, is uiteraard welkom! Contacteer onze Brusselse werking via bxl@socialisme.be.

• Zat. 3 mei. Brussel. Socialisme 2004. Pianofabriek, Fortstraat St-Gillis • Zo. 4 mei. Antwerpen. Protest tegen BAM-tracé • Zo. 11 mei. Brussel. Nationaal protest tegen werkloosheid • Woe 14 mei. Antwerpen. ALS-meeting: oorlog en imperialisme, van WO 1 tot Oekraïne • Zat. 17 mei. Brussel. Pride4Every1 • Zo 18 mei. Antwerpen Herdenking genocide op Tamil bevolking in Sri Lanka • Zat. 24 mei. Brussel. Protest tegen Monsanto en GGO’s • 3 - 6 juli: zomerkamp van ALS en Zutendaal

Pro-keuze betoging Op 30 maart was er een geslaagde protestactie tegen een optocht van tegenstanders van abortus. Onder de slogan “pro keuze” kwamen honderden vrouwen én mannen samen in Brussel. LSP was een van de voortrekkers van dit protest.

Foto door MediActivista

3-6 juli: zomerkamp De 85 rijksten bezitten vandaag evenveel als de helft van de wereldbevolking. Een toekomst opbouwen voor jongeren wordt vandaag alsmaar moeilijker. Ze worden slachtoffer van jobtekorten, besparing in het onderwijs en toenemende GAS-repressie.

Jongeren spelen een vooraanstaande rol in het verzet hiertegen. Wij koppelen dat aan de strijd voor een ander systeem.

Het is in dat kader dat we op ons zomerkamp enkele discussies willen voeren over allerhande thema’s zoals internationale en actuele problemen, marxistische vormingen en onze jongerencampagnes. Workshops wisselen ontspanning af!

ALS gebruikt het marxisme als instrument om de maatschappij te analyseren. Onze conclusies leiden tot concrete actie. We bekijken de kapitalistische crisis door na te gaan

13

hoe marxisten de economie analyseren. We gaan dieper in op extreemrechts door lessen te trekken uit de jaren 1930.

De winsthonger laat zich niet stoppen door nationale grenzen. Het kapitalisme is internationaal georganiseerd, ons verzet ertegen ook. We kijken naar internationale bewegingen uit Brazilië, Zuid-Afrika, de VS en Europa. We verbinden dit ook aan de wereldwijde strijd tegen de neoliberale afbraak van het onderwijs, besparingen, racisme, seksisme en homofobie.

Met campagnes, debatten en concrete actie strijdt ALS tegen iedere vorm van kapitalistische uitbuiting.

Tijdens het kamp stomen we ons klaar voor een actief nieuw werkingsjaar. Discussies over campagnes als TegenGAS, Blokbuster en de strijd tegen seksisme en homofobie staan

op de agenda.

Naast discussie is er uiteraard plaats voor ontspanning: vrije namiddag op de groene weide, Wereldbeker voetbal, filmavond, rode cantus, ALS-café aan het kampvuur en natuurlijk een groot rood feest!

Sta niet aan de zijlijn. Doe mee!

Openbaar vervoer: Trein tot Genk.

Bus nr 10: Genk-Bilzen of bus nr 17: Genk-Lanaken.

Ontvangst op donderdag om 12u, breng je tent, matras en slaapzak mee.

Prijs: 45 euro voor 4 dagen of 12 eur per dag. Verblijf, infrastructuur en maaltijden inbegrepen. Betaling mogelijk via overschrijving op 0012260393-78 met vermelding van naam en “Kamp 2014”

Vakbondsbetoging Tientallen LSP-militanten namen aan de Europese vakbondsbetoging van 4 april deel. We hadden drie stands en ook tal van verkopers in de betoging zelf naast syndicalisten die met hun delegaties mee opstapten. Er werden 86 exemplaren van ons maandblad verkocht.

Er werd ook voor ongeveer 40 euro aan boeken verkocht en een goede 100 euro aan steun opgehaald met tshirts, badges,…

Steun ons kies- en strijdfonds!

LSP en De Linkse Socialist zijn financieel volledig onafhankelijk van het establishment. Al onze middelen komen van leden en sympathisanten.

We vragen wie onze standpunten deelt om dat ook te laten blijken, onder meer op financieel vlak.

Elke drie maanden proberen we 11.000 euro met campagnemomenten en sociale activiteiten op te halen. Dit jaar voegen we de eerste twee kwartalen samen met onze oproep voor kiesfonds. Om de campagne in Brussel mogelijk te maken en om de Zuid-Afrikaanse campagne van Workers and Socialist Party (WASP) te ondersteunen, halen we nog eens 11.000 euro extra op. Samen is dat 33.000 euro.

Begin mei zijn er in Zuid-Afrika parlementsverkiezingen en maken strijdbare syndicalisten en socialisten kans op een verkozene. Twintig jaar na de val van de apartheid is dat een belangrijke ontwikkeling. Wij ondersteunen deze mogelijke doorbraak en hebben 6.000 euro aan de WASP overgemaakt.

Wil je onze campagnes ondersteunen? Aarzel dan niet om een bijdrage te storten. Alle bedragen - groot én klein - zijn welkom. Waarom bijvoorbeeld geen maandelijkse doorlopende opdracht van 5 of 10 euro? Dan sturen we onze krant op en hebben we een vaste bron van inkomsten.

Hieronder een stand van zaken van ons strijd- en kiesfonds eind april.

Onder meer dankzij het succes van de meigroeten in deze krant zitten we op 65%.

Henegouwen-Namen: 3.006 € Bxl-W.Brab: 5.497 € O en W Vlaanderen: 5.831 € Luik-Lux: 1.618 € Vl Brab-Limburg: 1.776 € Antwerpen: 2.792 € Nationaal: 868 €

104% 81% 63% 56% 55% 47% 43%

TOTAAL: 21.387 €

65%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

Voor een echte keuze:

Recht op abortus – Recht op het krijgen van kinderen zonder te verarmen

Vrouwen

Groeten van een strijdbare ACOD-delegee bij BPost

Wij willen geen verloren generatie zijn!

Brussel Actief Linkse Studenten en Scholieren

“The rich always betray the poor”

Henry Joy McCracken

Een vertegenwoordiger voor arbeiders, aan een arbeidersloon.

Samen voor een socialistisch Europa!

Europarlementslid Paul Murphy www.paulmurphymep.eu

Linkse Socialist 14 Jongeren thema Neen, het Gentse stadsbestuur verlaagt de GAS-leeftijd niet.

Het is véél erger de

reren. Een voetballer wordt ook niet gevraagd een medespeler een rode kaart te geven. De Franse criminoloog Lacassagne zei in de negentiende eeuw al dat een samenleving de criminaliteit krijgt die ze verdient. Zo wordt het kind in FO-light niet langer als persoon met een probleem gezien: het is het probleem geworden. Deze short cut in de rechtspraak plaatst overlast in een flou repressiekader dat iedere voeling met de achterliggende oorzaken is kwijtgeraakt.

Stadsbesturen raken zo steeds verder verwijderd van hun kerntaken: een maatschappelijke context aanbieden waarin ieder kind alle kansen krijgt om zich zorgeloos te ontplooien.

Inzetten op de aanpak van torenhoge jeugdwerkloosheid, schoolmoeheid, dakloosheid, leegstand en vele andere oorzaken van toenemende armoede moeten hierbij de speerpunten zijn van sociaal beleid. Zonder de ontworteling van hardnekkige ongelijkheid blijft de

Artikel door David De Beukelaer namens TegenGAS en Mathias Vander Hoogerstraete namens GASvrij Gent. Dit opiniestuk verscheen op 8 april in De Morgen Het Gentse stadsbestuur besliste om het GAS-reglement voortaan op alle kinderen toe te passen. U leest het goed.

De stad verlaagt weliswaar de leeftijd voor administratieve sancties niet tot 14 jaar, maar voert een eigen sanctioneringsproject (First Offenders Light) zonder leeftijdsbeperking in.

Op de debatdag rond GAS in Gent, begin april, stelde het stadsbestuur zijn nieuwe beleidsnota voor. Het probeert hierin een moeilijk evenwicht te vinden tussen de uitbreiding van de nieuwe federale GAS-wet die vorig jaar werd gestemd en de toenemende oppositie van middenveld, vakbonden en sociale bewegingen.

Het stadsbestuur breidt zijn bestaande First Offenders-project (FO) uit met een ‘light’-variant. Het FO-project sanctioneerde vorig jaar reeds - zonder enig wettelijk kader - 93 kinderen, van wie de jongsten 9 jaar waren. De willekeur en rechtsonzekerheid van de GAS-wet wordt nu via een (symbolisch) kindercontract schaapskleren aangemeten.

De stad negeert hiermee de maatschappelijke wortels van asociaal gedrag, de noodzakelijke vrijwilligheid van bemiddeling met juridische bij-

stand, de niet-gegarandeerde onafhankelijkheid van de sanctionerende ambtenaar en de wenselijkheid van GAS voor kinderen. Progressief Gent Light, zeg maar.

Het First Offenders Light-project voorziet dat zelfs de kleinsten die een banale GAS-overtreding begaan, een vermanende brief krijgen van de burgervader en nadien een bezoek van de jeugdinspecteur. Ook in het bestaande FO krijgen de kinderen de politie over de vloer, tekenen ze een contract (met het oog op gedragscorrectie) en genieten ze zes maanden opvolging door de politie.

Het FO-light (een werktitel tot er een wolliger term wordt gevonden) elimineert iedere rechtswaarborg van het kind. De fundamentele rechten (advocaat, vermoeden van onschuld, rechtspraak en scheiding der machten) worden zonder waarborg op bredere zorg met voeten getreden.

Dader en beul

Bij overlast is een stad bovendien steeds betrokken partij. Hierdoor is ze nooit geplaatst om als rechter te ope-

GAS-wet een gevaarlijke onkruidverdelger: in de lente is het probleem blijkbaar terug bij af.

Pas wanneer het gedrag van jongeren als indicator van een falend beleid wordt gezien, kan de gerichte aanpak van onderuit vruchten afwerpen. Het uitbouwen van een derde parallel circuit zal enkel klassenjustitie verder in de hand werken. Bovendien blijft het uitzuiveren van de lokale GAS-reglementen (door ‘absurde’ sancties te schrappen) een ondermaats signaal dat voorbijgaat aan de inherente willekeur van iedere GAS-wetgeving.

Via sancties worden problemen ingedijkt waar een sociale politiek faalt.

De harde realiteit van een lost generation wordt gemaskeerd door jongeren in probleemsituaties als jonge boefjes af te schilderen. Illustratief hiervoor is dat in de beleidsnota rond GAS met geen woord wordt gerept over tekorten in het onderwijsnet en de kinderopvang, over de 25% jeugdwerkloosheid

en het wegvallen van een toekomstperspectief voor een hele generatie waarvan in Gent een op de vijf in armoede opgroeit.

Woord en wederwoord

De GAS-wet illustreert zo de groeiende kanker binnen onze rechtsstaat.

Professionele magistraten hadden van oudsher de taak de duidelijkheid te bewaken: zij moesten voor elk individueel geval nagaan of de feiten overeenstemden met een door de wet bepaalde strafbare handeling. Dit alles verliep steeds in een patroon van woord en wederwoord. Laat dat nu zijn waar het tijdens de debatdag in Gent aan ontbrak: woord en wederwoord.

Het ondermaats functioneren van justitie leidt tot afkoopwetten voor rijke criminelen en bureaucratisch paternalisme voor het plebs. Zo worden we allen onder de voet gelopen door een fastfoodgerecht.

Acties voor kwaliteitsvol onderwijs

Op 2 april werd zowel in Brussel als Gent betoogd voor kwaliteitsvol onderwijs en tegen de oplopende studiekosten.

De sterke toename van het aantal studenten de afgelopen jaren ging niet gepaard met een gelijkaardige stijging van de middelen. Dit ondermijnt de kwaliteit en de toegankelijkheid van het hoger onderwijs. In Gent waren er ongeveer 1.500 betogers en in Brussel waren er 2.000 actievoerders. Dit nationale protest is een nuttige stap om ons voor te bereiden op de besparingen die na de verkiezingen ook het hoger onderwijs dreigen te treffen, zo hebben verschillende Vlaamse partijen het al over een verhoging van de inschrijvingsgelden. (Foto van de betoging in Gent door Emma)

Nation valt antifascisten aan in Brussel hadden dan zich te verdedigen. De politie was van bij het begin aanwezig en gebruikte de confrontatie als excuus om de antifascistische betogers aan te vallen. Hierdoor konden de leden van het Vlaams Belang door om naar hun meeting te trekken.

“Het is onaanvaardbaar dat antifascistische acties door de ordediensten vervolgd worden. Ondanks de verklaring van Yvan Mayeur dat hij de meeting zou verbieden, aarzelde hij niet om bevel te geven om de antifascisten aan te vallen. De politie begeleidde nadien de fascistische splinterbeweging naar het station. De interventie van de politie en de aanvallen door de fascisten hebben geleid tot enkele gewonden.

“Extreemrechts toonde zijn ware gezicht: gewelddadig en gevaarlijk. De betogers kwamen na de actie bijeen en klaagden de arrestatie van een 62jarige betoger aan. Het ging om de voorzitter van een cultureel centrum. De betogers riepen op tot solidariteit met deze militant die ten onrechte geExtreemrechtse hooligans maken zich op om antifascisten fysiek aan te vallen. Foto ernaast: de vuisten worden boven gehaald. criminaliseerd wordt.

Foto’s: Collectif Krasnyi “De betogers lieten zich niet intimideren door de fascisten en dwongen het Vlaams Belang om de p 3 april hield het Vlaams Belang een In Brussel werd snel een mobilisatie van antifas- in werkelijkheid tot verdeeldheid door racisme en meeting te verplaatsen. De mobilisatie toonde aan verkiezingsmeeting in het centrum cisten opgezet. Zowat 150 mensen verzamelden na haat te verspreiden. Extreemrechts voert haar aan- dat extreemrechts geen formaties zijn zoals de anvan Brussel. De meeting werd een oproep die door verschillende groepen werd on- wezigheid in onze steden op. Eerder werd nog in deren en dat ze niet welkom zijn. ondersteund door het Franse Front National dersteund. Extreemrechts viel het protest aan. De Brussel betoogd tegen het recht op abortus.

“De bijeenkomst na de betoging besloot dat deze dat electoraal net had gescoord bij de lokale neofascistische militanten droegen T-shirts van het “Voor de antifascistische betogers is het belangrijk mobilisatie een eerste stap was in de opbouw van verkiezingen. Nadat het Vlaams Belang Franstalige Nation. Het Vlaams Belang trok zich te- om in de straten aanwezig te zijn om in te gaan tegen een verenigde strijd tegen de opkomst van het faseerder op de Nederlander Wilders beroep rug op de tweede verdieping van een café. de onaanvaardbare en gevaarlijke standpunten van cisme. Er werd opgeroepen om deel te nemen aan moest doen om in de belangstelling te komen, Hieronder de verklaring van de antifascistische extreemrechts. De betoging verdedigde een bood- de antiracistische en antifascistische betoging van moest ook in dit geval een buitenlander betogers na de actie. schap van solidariteit en eenheid.

1 mei tegen de poging van extreemrechts om zich zorgen voor mediabelangstelling. Le Pen “De antifascistische militanten protesteerden tegen “De betogers kwamen bijeen voor de locatie van de de dag van de werkenden toe te eigenen.” kwam echter niet, nadat het VB het in het feit dat extreemrechts de crisis en de wanhoop meeting. Daar daagde een handvol militanten van Antwerpen met ‘minder Wilders’ deed, van het besparingsbeleid van de regering kan uit- een extreemrechtse splinterbeweging op. Na enkeMeer antifascistisch nieuws: volgde nu een rondje ‘minder Le Pen’ in spelen om zich te versterken. Extreemrechts doet le provocaties gingen ze over tot een gewelddadige Brussel. zich voor als een alternatief, maar het beperkt zich fysieke aanval op betogers die geen andere keuze www.blokbuster.be

O

LGBTQI thema

www.socialisme.be Mei 2014

15

Lesbiennes, Gays, Biseksuelen, Transseksuelen, Queers en Interseksen (LGBTQI)

Onze rechten en vrijheden afdwingen door tegen de besparingen te strijden!

Stéphane: “Neen, ik denk niet dat we elkaar worden uitgespeeld, los van hun discriminatie kunnen oplossen door verschillen, en dit onder democratische matrakken en boetes boven te halen. controle van de werkenden gericht op Er bestaan al langer strenge wettelijke de reële behoeften en met respect voor maatregelen tegen geweld op vrouwen, ons milieu. Kortom, we hebben nood maar toch ondergaan 36% van de vrou- aan een socialistische samenleving. wen ouder dan 15 jaar in ons land een Dat is de basis om een einde te kunvorm van fysiek of seksueel geweld. nen stellen aan homofobie, lesbofobie, Dat soort oplossing werkt niet. De ver- transfobie en alle andere vormen van schillende gevestigde partijen en ook discriminatie.” een aantal holebi-organisaties verdedigen de misvatting dat dergelijke proble- Welke concrete voorstellen zijn er om men juridisch kunnen opgelost worden. efficiënt te strijden tegen homofoob, Ze willen ons hiermee doen geloven dat lesbofoob en transfoob geweld? homofobie, lesbofobie of transfobie individuele uitingen zijn die los staan van Stéphane: “De regeringen en gevesde samenleving en van de economische tigde partijen hebben het vaak over het en sociale ongelijkheid.” belang van het onderwijs om in te gaan tegen homofobie, lesbofobie en transVolgens jou kan er geen kapitalisme fobie. Er wordt dan gewezen op onderzijn zonder dat er ook sprake is van wijsmodules over persoonlijke relaties homofobie en transfobie? en seksualiteit. Daar is natuurlijk niets op tegen, maar als het komt van dezelfStéphane: “Het kapitalisme is een de partijen die met hun besparingsbeongelijk systeem gebaseerd op de uit- leid verantwoordelijk zijn voor een tebuiting van de werkende bevolking om kort aan middelen voor het onderwijs een kleine minderheid te verrijken. Dat klinkt het wel erg hypocriet. Het gebrek alles gebeurt op perfect legale wijze en aan middelen leidt tot overvolle klassen, Aan de megafoon: Stéphane Passelecq van de LGBTQI-werking van LSP het wordt gedekt door wetten die in de een gebrek aan personeel en afgeleefde parlementen gestemd worden. Dit sy- gebouwen. Moeten lessen in tolerantie p zaterdag 17 mei is er in Brussel de 19de editie van de steem is gebaseerd op een fundament van daar komen? Er is dringend nood Pride4Every1, de jaarlijkse optocht voor holebirechten. De van economische discriminatie, de aan meer publieke middelen voor onLinkse Socialist had hierover een gesprek van LGBTQI-activist kleine elite wordt steeds rijker op de derwijs zodat het volledig gratis en van kap van de overgrote meerderheid van goede kwaliteit kan zijn.

Stéphane Passelecq, lid van LSP en kandidaat voor Gauches Communes bij de verkiezingen voor de Kamer in Brussel. de bevolking.

“Veel jonge holebi’s die thuis proble“De strijd tegen alle vormen van discri- men hebben, kunnen niet zomaar zelfHet homohuwelijk werd in 2003 in- psychiatrische patiënten bestempelt en minatie kan geen blijvend succes ople- standig wonen omdat de huurprijzen gevoerd, vanaf 2006 is adoptie door zelfs een gedwongen sterilisatie oplegt veren als we geen einde maken aan de onbetaalbaar zijn. Als een eigenaar kan partners van hetzelfde geslacht mo- als ze hun geslacht wettelijk willen er- economische en sociale discriminatie kiezen tussen tientallen kandidaten, zal gelijk. Zijn er nog juridische rechten kennen. Er blijft dus werk aan de winkel die eigen is aan het kapitalisme. We steeds voor een ‘goede’ huurder gekodie moeten afgedwongen worden? op juridisch vlak om gelijke rechten te moeten opkomen voor een economisch zen worden. Ook holebi’s vallen dan al bekomen voor onder meer transseksu- en sociaal systeem dat vertrekt van ge- eens uit de boot. Er is nood aan een raStéphane: “Er is ook op juridisch vlak elen en interseksen.” lijkheid zonder de heerschappij van de dicaal plan van publieke investeringen nog een hele weg af te leggen op het ene klasse over de andere. Een geplande om in Brussel alleen al 60.000 nieuwe vlak van het ouderschap, draagmoe- In 2012 waren er verschillende ho- economie waar de werkenden niet tegen sociale wooneenheden te realiseren en derschap of het verbod op holebi’s om mofobe moorden in ons land. Ihsane bloed te geven. Het belangrijkste is dat Jarfi en Jacques Kotnik kwamen de Belgische wet van transseksuelen en daarbij om het leven. De verschilinterseksen fysiologische veranderin- lende regeringen reageerden met een gen of medische ingrepen vereist als “interfederaal actieplan tegen homovoorwaarde om hun geslacht legaal te foob en transfoob geweld.” Hoe staat erkennen. Zelfs de Verenigde Naties het met de destijds aangekondigde hebben deze eis omschreven als een maatregelen? vorm van marteling.

“Interseksen [mensen met zowel manStéphane: “Het is belangrijk om ook nelijke als vrouwelijke kenmerken] lesbofobie op te nemen aangezien dit worden van bij geboorte door de medi- anders is dan homofobie. Het combische wereld gecatalogeerd als ‘man’ of neert doorgaans twee vormen van ge‘vrouw’. We moeten ons verzetten tegen weld: seksisme en homofobie. Het iniedere niet-levensbelangrijke chirurgi- terfederaal actieplan bestond vooral sche ingreep op interseksuele kinderen. uit papieren beloften. In het dagelijkse We moeten ook terugkomen op de in- leven is er niets veranderd. Zelfs de ofdeling die het geslacht beperkt tot man ficiële organisaties laten zich erg kriof vrouw, die indeling houdt geen reke- tisch over dit actieplan uit. In dat plan ning met alle menselijke realiteiten. We werd overigens niets gezegd over de moeten andere mogelijkheden van ge- nodige financiële middelen om het te slacht erkennen, of waarom de opdeling concretiseren.” niet meteen aan de kant schuiven?

“Transseksuelen in ons land kunnen Er werd toch voorzien in strengere niet vrij over hun leven beschikken, er straffen voor daders van homofoob, is nog steeds de wet inzake transseksu- lesbofoob of transfoob geweld. Is dat aliteit uit 2007 die transseksuelen als geen stap vooruit?

O

Stop extreemrechts, weg met de neoliberalen

JOBS

Geen racisme Foto: antifascistische betoging van 20 maart 2014 in Antwerpen

Afdeling Antwerpen Noord

Weg met het BAM-tracé!

Gratis en degelijk openbaar vervoer!

Afdeling Antwerpen Oost

dit onder democratische controle.

“Het allereerste Belgische onderzoek naar seksisme, homofobie en transfobie (‘Beyond the box’, 2014) concludeert: “Het scheppen van een diverse sociale omgeving op de werkvloer (...) is essentieel voor een open en tolerante blik.”

Daartoe moet er natuurlijk wel voldoende werk zijn. Momenteel zijn er 600.000 werkzoekenden in ons land tegenover 40.000 openstaande vacatures. Het is niet in een dergelijke context van tekorten dat de mentaliteit zal veranderen.

We moeten opkomen voor werk voor iedereen door een algemene arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen.

“Dat soort sociale maatregelen kunnen we niet verwachten van een regering onder leiding van de PS of N-VA met hun groene, blauwe of oranje vrienden. Na de verkiezingen van mei zullen de regeringen vier jaar lang zonder verkiezingen kunnen overgaan tot een besparingsbeleid. Dat zal leiden tot afbraak van onze openbare diensten, een afbouw van onze levensomstandigheden en sociale achteruitgang. Dat vormt een vruchtbare voedingsbodem voor discriminatie en homofobie, lesbofobie of transfobie.

“Al wie vandaag gediscrimineerd wordt heeft nood aan eigen woordvoerders in de parlementen om onze standpunten naar voor te brengen en tegen de besparingen in te gaan. Maar dat volstaat niet. We moeten met de LGBTQI-mensen zelf actief in strijd gaan en politiek actief zijn in onze buurt, werkplaats, school, vakbond,... zelfs indien dit vaak moeilijker is dan voor hetero’s. Het is door tegen het kapitalisme te strijden dat we de basis kunnen leggen om voor echte gelijkheid op te komen.”

Jongeren in strijd voor een toekomst!

Jongerenafdeling Antwerpen

socialisme.be

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 334  Mei 2014 s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

Gauches Communes in Brussel

e d n e g e t n e r e s Ons organi e n i gslaw n i ar p s komende be Anja Deschoemacker,

lijsttrekker voor de Kamer in Brussel

Gilles Smedts,

lijsttrekker voor het Brussels Parlement

d gesteun

eringen st ve in ke lie b u p n va n la p l aa ic Voor een rad ng, isvesti in scholen, sociale hu cht! ra k p o o k r e e m n e s b degelijke jo

door :

Een programma van maatschappijverandering op de agenda zetten! door Anja Deschoemacker, lijsttrekker voor de K amer

Die enorme transfer van middelen naar een parasitaire laag heeft in de laatste 30 jaar steeds grotere stukken van de welvaartstaat weggelles gaat goed: Le Soir bracht op knabbeld. Belangrijke diensten als onderwijs 18 april een verslag van een studie en kinderzorg, als gezondheidszorg en openin opdracht van de ECB waaruit baar vervoer,… werden ondergefinancierd met blijkt dat het (gekende) vermogen van “de wachtlijsten en overwerkt personeel tot gevolg.

Belgen” tussen 2012 en 2013 toegenomen In de openbare besturen en bedrijven zagen we is tot 1.085 miljard euro (+37 miljard eens een constante verschuiving van vast benoemd, inflatie afgetrokken). Daarmee schaart degelijk verloond personeel naar contractuelen ons land zich in het rijtje van de “rijke en zelfs regelrecht armoedige nepstatuten. landen”.

De ontslagen in de industrie en in de private diensten samen met de creatie van lageloonjobs Dat vermogen is echter zeer ongelijk verdeeld: drijven het algemene loonpeil naar beneden, met de 10% rijksten beschikt gemiddeld over een ver- daar bovenop nog de loonbevriezing van de remogen van 84.700 euro terwijl de armste 20% gering-Di Rupo. Ondertussen kreeg de jacht op het moet stellen met gemiddeld 27.400 euro en werklozen nieuwe wapens, waarbij tienduizende 40% die erop volgt een stuk onder de 50.000 den werklozen hun uitkering dreigen te verliezen euro blijft zitten. Er is ook een groeiende eens- terwijl nog eens tienduizenden door de degresgezindheid onder economen en sociologen dat siviteit nog slechts een aalmoes krijgen. de samenleving minder “mobiel” is geworden, De programma’s van de traditionele partijen, met andere woorden dat je vandaag van werken groenen en N-VA tonen dat die enorme tekorten niet rijk wordt, dat rijk worden weggelegd is voor op alle terreinen van het leven – werk, betaalzij die al rijk zijn. bare huisvesting, kinderopvang, onderwijs, ge-

A

steun dit maandblad

zondheidszorg, zorg voor bejaarden en mensen met een beperking, jeugdzorg, armoedige uitkeringen… - niet hun eerste bekommernis zijn.

Zij willen de meerderheid doen besparen om de minderheid toe te laten nog rijker te worden, zelfs als sommige partijen tegelijk voorstellen om hen een kleine bijdrage aan de samenleving op te leggen om die realiteit te verdoezelen.

Gauches Communes denkt dat de enige manier om de verarming van de overgrote meerderheid van de bevolking tegen te gaan, bestaat in massaal verzet van de georganiseerde arbeidersbeweging, van jongeren, van sociale organisaties…

We roepen op tot de vorming van een front van verzet tegen de besparingen die na de verkiezingen zullen volgen.

We zijn bereid onze steun te verlenen aan elk gevecht die een besparing kan tegengaan of een betere verdeling van de rijkdom nastreeft. Maar we denken dat de elite over zeer veel middelen beschikt om iedere belasting doeltreffend te ontwijken. Als we een politiek willen die de enorme rijkdom die vandaag in België wordt geproduceerd inzet voor de oplossing van de tekorten

: BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press

waarmee de meerderheid van de bevolking geconfronteerd wordt, zullen we noodgedwongen moeten vechten voor de controle over de productie van die rijkdom.

Gauches Communes pleit dan ook openlijk voor eisen als de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie, banksector inbegrepen en voor de kwijtschelding van het grootste deel van de staatsschuld (met compensatie enkel voor de kleine obligatiehouder). En voor fundamentele maatschappijverandering: om een sociale samenleving uit te bouwen waar de productie gebaseerd is op de behoeften en niet op de winstperspectieven op korte termijn moeten we de macht uit handen slaan van de rijke elite.

Steun deze ideeën door op Gauches Communes te stemmen op 25 mei, maar aarzel ook niet om meer te doen. Tot 25 mei wordt onze campagne op straat gevoerd en je kunt ons daarin helpen.

Volg de website van Gauches Communes en contacteer ons om op de hoogte te blijven. www.reprenonsnoscommunes.be