De Linkse Socialist juni 2015- nummer 345

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 345 

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

juni 2015

strijd  solidariteit  socialisme

V

olgens minister van werk Kris Peeters (CD&V) en zijn collega op financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) is de zomerperiode, een moment zonder begrotingscontroles en aanpassingen, ideaal om de grote lijnen van de veelbesproken tax shift vast te leggen. Deze grote fiscale hervorming wordt op 5 tot 10 miljard euro geschat en heeft als doel om tot een groter evenwicht te komen in de bijdrage die iedereen doet aan de gemeenschap. De maatregel zou de werkgelegenheid en de koopkracht stimuleren. Maar hoe zit het nu eigenlijk echt? door

Baptiste (Henegouwen)

Het succesvolle actieplan tegen de regering eind 2014 toonde de enorme woede als gevolg van het besparingsbeleid van de regering-Michel die de meerderheid van de bevolking wil laten betalen om de winsten van de 1% rijksten te verdedigen. Charles Michel en Kris Peeters benadrukten toen dat er een tax shift zou komen zodat het beleid ook een sociale component zou kennen.

Er werd de illusie gewekt dat op deze manier iedereen, ook de rijksten, een steentje zouden bijdragen.

Deze regering kan het nochtans moeilijk verstoppen wiens belangen ze dient: die van de rijken. Het is geen toeval dat volgens een enquête een meerderheid van de Vlaamse ondernemers voor N-

Is de stakingsbereidheid geblust?

P3

VA kiest. Van zodra de regering gevormd was, werden de aanvallen op onze sociale verworvenheden ingezet.

Sindsdien blijven de provocatieve verklaringen in de media elkaar opvolgen.

Over werk, openbare diensten, sociale huisvesting of migratie, ... maken de rechtse partijen plannen om steeds verder te gaan. Tenzij we hen stoppen natuurlijk. Als het van deze partijen afhangt, zal de aangekondigde fiscale hervorming enkel de belangen van de rijken dienen terwijl wij meer moeten betalen.

De werkgevers positioneren zich al wekenlang op dit thema. Hun federaties Agoria en VBO willen dat de hervorming gebruikt wordt om de hei-

lige concurrentiekracht te versterken door de “sociale lasten te verlagen.”

De ‘loonkost’, alsof het hen geld kost in plaats van opbrengt als wij werken, heeft vooral betrekking op ons indirecte loon waaronder de basis van de sociale zekerheid. Deze bijdragen afbouwen zal onze sociale verworvenheden verder ondermijnen.

In hun offensief om de tax shift binnen te halen, krijgen de werkgevers zoals steeds ideologische steun van hun instellingen, met de Europese Commissie op kop. Die blijft maar herhalen dat de loonkosten te hoog zouden zijn en een handicap vormen voor de economie. Wat een cynisme op een ogenblik dat de kloof tussen arm en

Asiel.

Voor een algemene regularisatie P7

rijk volgens de OESO groter is dan ooit tevoren!

We mogen ons niet laten vangen. In deze regering mag geen enkel vertrouwen gesteld worden, ook niet in diegenen die zoals CD&V beweren een sociale component in de regering te vormen.

Mogelijk zal geprobeerd worden om maatregelen voor te stellen als gunstig voor de gewone werkenden, zoals met een verlaging van de belastingen op onze lonen. Maar dit zal steeds gebruikt worden om elders in onze verworvenheden te knippen. Wat we langs de ene kant krijgen, zullen we langs de andere kant zelf betalen. Tegelijk wordt van een mogelijke hervorming gebruik gemaakt om de solidariteitsmechanis-

men zoals de sociale zekerheid verder uit te hollen.

Van Overtveldt was er snel bij om te verklaren dat een verhoging van de belasting op inkomsten uit kapitaal als compensatie voor lagere belastingen op arbeid uitgesloten is. Blijft over: belastingen op onze kap. Een verhoging van de BTW of vormen van ecotaksen (meer accijnzen op diesel, kilometerheffing voor auto’s, ...) zijn voorbeelden van asociale belastingen. Het doel van deze regering is om de winsten van de speculanten en de belastingontduikers te ontzien en ons meer te laten betalen voor steeds nieuwe fiscale cadeaus voor de rijksten. Hoogstens komt er een symbolische belasting op bepaalde inkomsten uit kapitaal om de fiscale hervorming als ‘evenwichtig’ voor te stellen.

In werkelijkheid zal er niets evenwichtig aan zijn, er wordt een nieuwe transfer van rijkdom uit de zakken van de werkenden naar die van de kapitalisten voorbereid.

Deze regering wil alle verworvenheden van de arbeidersbeweging afbouwen. Zolang deze regering bestaat, zullen er nieuwe asociale maatregelen volgen. Er is maar een manier om dit te stoppen: een nieuw offensief van de arbeidersbeweging met een goed uitgewerkt opbouwend actieplan zoals dat van eind 2014. We kregen de regering al eens aan het wankelen, laat ons een nieuwe dynamiek opbouwen om de regering en het besparingsbeleid weg te krijgen. We moeten daarbij bouwen aan een politiek alternatief op de inhalige kapitalisten en hun politieke marionetten.

Werklozen: de regering pakt de zwaksten eerst aan P 8-9

binnenland

de

Linkse Socialist

Werklozen wanhopig op zoek naar werk, werkenden gebukt onder steeds hogere werkdruk

Verdeel het werk met een 30-urenweek

I

n België – maar ook daarbuiten – worden we nog steeds geconfronteerd met een hoge werkloosheid. De lichte daling van vorig jaar ten opzichte van 2013 werd in de eerste maanden van 2015 alweer ongedaan gemaakt. Met meer dan 600.000 (1) werklozen (nog los van alle bruggepensioneerden, leefloners, ...), een veelvoud van het aantal vacatures, telt ons land een enorm leger van werklozen die graag willen werken. door een

ACV- militant

Tegelijk stijgt onder werkenden het in 1964 naar een 40-uren werkweek aantal burn-outs spectaculair. De werk- in 1974 (2). druk wordt overal opgedreven en zorgt Sindsdien – met de oliecrisis en later voor enorme stress bij degenen die zo de val van de Berlijnse Muur – werd ‘gelukkig’ zijn dat ze werk hebben. De geen significante vooruitgang op dit populariteit van individuele oplossin- vlak meer geboekt. De eis voor arbeidsgen zoals deeltijds werk, tijdskrediet, duurvermindering verdween naar de thematisch verlof, einde loopbaan, ... achtergrond omdat de arbeidersklasse toont aan dat werkenden het graag rus- zich in het defensief bevond. Tegelijk tiger aan zouden doen. Het maakt dat bleef de productiviteit sterk toenemen. de gemiddelde arbeidsduur nu 31 uur Nu – in een periode van verhoogde per week bedraagt, maar dan wel via klassenstrijd – verschijnt de roep naar onvrijwillig deeltijse arbeid en vooral een arbeidsduurvermindering weer via deeltijdse verloning. hier en daar.

De 30-urenweek (zoals voorgesteld Collectieve door Femma en nu ook PVDA) zou arbeidsduurvermindering ervoor zorgen dat degenen die wermet loonbehoud en ken, minder lang moeten werken en bijkomende aanwervingen meer tijd overhouden voor ontspanning. Tegelijk zouden vele werklozen Een collectieve arbeidsduurvermin- ingeschakeld worden door de massale dering met compenserende aanwervin- arbeidsherverdeling. gen kan een oplossing bieden. Deze eis Bovendien toont Femma aan dat er is niet nieuw. Al in de 19de eeuw ont- met een dergelijke maatregel een grostond in de arbeidersbeweging de eis tere gelijkheid tussen mannen en vrouvoor een 8-uren werkdag (8 uur werken, wen zou komen. Vrouwen werken vaker 8 uur ontspannen en 8 uur slapen per deeltijds dan mannen aangezien zij nog dag). Na de Eerste Wereldoorlog en on- steeds meer huishoudelijke en zorgtader impuls van het dreigende commu- ken op zich nemen. Mocht de 30-urennisme werden daartoe in de jaren ‘20 week de norm zijn, dan zou een grote de eerste stappen gezet. Na de Tweede groep vrouwen wel ‘voltijds’ werken Wereldoorlog – in de Golden Sixties – en dus hetzelfde loon hebben en degingen we van een 45-uren werkweek zelfde rechten opbouwen als mannen.

Terwijl stress en burn-outs toenemen als gevolg van de stijgende werkdruk, zoeken duizenden anderen wanhopig en tevergeefs naar werk....

Foto: MediActivista Daarboven zou dat een enorme verbetering betekenen voor de pensioenen van vrouwen (die tot op vandaag vaak onvolledig zijn).

De linkse denktank Poliargus onderzocht de overgang van de 39 naar de 35-urenweek in Frankrijk en kwam tot de conclusie dat deze maatregel veel positieve effecten had (3). Er kwamen 350.000 jobs bij en de werkloosheid ging van 10,3 naar 7,5%, er was een verbetering van de levenskwaliteit, meer gendergelijkheid in het gezin, meer ouderen aan de slag en een vermindering van het aantal deeltijdse tewerkstellingen.

Maar de maatregel zorgde in Frankrijk ook voor een hogere werkdruk. Femma argumenteert (4) terecht dat een te kleine verlaging van het aantal uren in de werkweek de werkgevers zal aanmoedigen om hun werknemers gewoon hetzelfde werk te laten doen op minder uren. Bij een drastische verlaging – naar de 30-uren werkweek bijvoorbeeld – is dat niet mogelijk en moeten er wel bijkomende aanwervingen gebeuren om de werklast op te vangen.

Een arbeidsduurvermindering met loonbehoud zou ervoor zorgen dat de enorme productiviteitsstijgingen van de afgelopen jaren niet gewoon in de zakken van de werkgevers verdwijnen.

35-urenweek gepaard met een enorme lastenverlaging voor de bedrijven en een akkoord met de sociale partners voor een loonstop. De vraag is inderdaad wie de arbeidsduurvermindering betaalt.

Volgens de meerwaardetheorie van Marx werken we de eerste uren voor ons loon, maar na een bepaald deel van de werkdag (en bij een hogere productiviteit wordt dat een steeds kleiner deel) beginnen we op te brengen voor de werkgever die de opbrengst van onze arbeid als winst opstrijkt en dit deel van de dag dus probeert zo groot mogelijk te maken.

Binnen het kapitalistisch systeem is de motivatie voor het hebben van een ‘legertje werklozen’ erg groot. Hiermee kan het patronaat een enorme druk zetten op de loon- en arbeidsvoorwaarden van werkenden, die immers te pas en te onpas kunnen vervangen worden als ze moeilijk doen. De plannen van de federale regering om een verplichte gemeenschapsdienst in te voeren voor werklozen kan ook in dit kader gezien worden: elke werkende kan op die manier zomaar vervangen worden door een ‘gratis werkloze’. Een verplichte gemeenschapsdienst is dan ook een tegenovergestelde eis aan arbeidsduurvermindering: het verhoogt het totaal Breken met het systeem aantal gewerkte uren door de bevolking zonder te raken aan de winst (en dus In Frankrijk ging de invoering van de zonder vermindering van werkloosheid

#Helfie: help en red jezelf

N

-VA probeert zich sociaal voor te doen. Als onderdeel van de #helfie-campagne werd een veiling georganiseerd door N-VA-kopstukken. Dat bracht 14.000 euro op voor Kom op tegen Kanker. De partij schreeuwde het van de daken en haalde er alle media mee. Maar een campagne die de gemeenschap 1 miljoen euro kost gebruiken om een kruimel van 14.000 euro aan de strijd tegen kanker te geven, doet toch vreemd aan. Zeker door een regeringspartij die bespaart op onderwijs en onderzoek, ook op onderzoek naar de strijd tegen kanker.

dan 15 jaar, mantelzorg geeft. Bijna de helft verleent dagelijks zorg, in 20% van de gevallen gaat het om meer dan 20 uur per week. Het WIV becijferde dat dit neerkomt op meer dan 150.000 voltijdse jobs. Jobs die door een gebrek aan middelen gratis worden uitgeoefend. Voor dienstverlening als openbaar vervoer zou ‘gratis niet bestaan’, voor de zorg die wij moeten verlenen is het steeds evidenter dat we het gratis aanbieden.

En veel beterschap is er niet op komst.

Steeds meer elementen van openbare dienstverlening worden naar het gezin en de liefdadigheid doorgeschoven. Als ‘antwoord’ op de armoede stelt Vlaams minister Homans voor om 1-euromaaltijden voor armen aan De gevolgen van de besparingen in te bieden. In plaats de armoede aan te de zorgsector bleken uit de omvang pakken, houdt de minister het op een van de mantelzorg in ons land. Uit cij- terugkeer naar de soepbedelingen van fers van het Wetenschappelijk Instituut de tijd van Daens.

Volksgezondheid blijkt dat 860.000 Het besparingsbeleid zorgt ervoor dat Belgen, of 9% van de bevolking ouder grotere delen van wat vroeger openbare

diensten waren op de bevolking worden afgeschoven. De 150.000 voltijdse jobs die nu door vrijwillige mantelzorg opgevangen worden zijn er een voorbeeld van. Maar de neoliberalen willen verder gaan. Zo wil de directie van De Lijn naar Nederlands voorbeeld in dunbevolkte gebieden het busverkeer af hankelijk maken van de inzet van vrijwilligers. Bestuurders die door de besparingen geen werk vinden, kunnen nadien als werkloze misschien verplicht worden om gemeenschapsdienst te verrichten als vrijwillige bestuurder.

Dat dit geen absurde stelling is, bleek eerder uit het voorbeeld van een Nederlandse straatveger die zijn job verloor en enkele jaren later in ruil voor zijn uitkering verplicht werd om de straten te vegen. Dergelijke dwangarbeid wil de N-VA ook bij ons invoeren.

De helfie van deze partij staat voor een duwtje in de richting van armoede voor ons, terwijl tegelijk de rode loper wordt uitgerold voor de grote bedrijven.

en werkdruk), terwijl een arbeidsduurvermindering het totaal aantal gewerkte uren beter spreidt over de bevolking met een vermindering van werkloosheid en werkdruk tot gevolg.

Een arbeidsduurvermindering zorgt voor minder winst voor de werkgevers.

Dit opvangen met lastenverlagingen en andere akkoorden (zoals in Frankrijk), betekent in de praktijk dat de werkenden voor de maatregel opdraaien via een aanslag op hun directe en hun indirecte loon. Om een geslaagde arbeidsduurvermindering door te voeren waarbij er geen werklozen meer zijn, de arbeid optimaal verdeeld wordt en de productie gebeurt in functie van de behoeften, zal een maatschappijverandering noodzakelijk zijn. De arbeidersklasse zal de sleutelsectoren in eigen handen moeten nemen en dit zal het einde moeten betekenen van het kapitalisme.

(1) http://www.abvv.be/web/guest/pressreleases-nl/-/press/3262544/ (2) http://www.socialisme.be/nl/21226/destrijd-voor-arbeidsduurvermindering (3) http://poliargus.be/in-vijf-jaar-naar-35uur/ (4) http://www.femma.be/frontend/files/userfiles/files/ Verkiezingen2014/2014_05_dossier. pdf

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be juni 2015

Is de stakingsbereidheid geblust of spelen de vakbondsleidingen met vuur?

V

an het ACV-congres in Oostende heeft de pers vooral onthouden dat de vakbond het stakingswapen wil inruilen voor andere actievormen.

Bij het ABVV zou de animo om er alleen voor te gaan ook niet al te groot zijn, zeker niet in Vlaanderen. Is dat zo of spelen de vakbondsleiders met vuur?

EDITO door lid

E ric B yl

U i tvoer end B u r eau LSP

meerderheid over het loonakkoord.

Vertegenwoordigers van beroepscentrales wilden hem toen niet publiekelijk te kijk zetten. Maar als hij hen zo blijft schofferen, zou dat voortaan anders kunnen uitdraaien, deze keer niet alleen bij de bediendencentrales.

In de pers gaat men er prat op dat ‘slechts’ 35% van het federale comité van het ABVV zich uitsprak voor een algemene staking op 12 mei. Wij lezen dat anders: na de slecht georganiseerde actieweek van april en de staking van de openbare diensten vreesden wij en vele anderen dat een algemene staking zo kort voor de zomer slechts een opgestoken middenvinger zou betekenen

die eerder de zwakte dan de sterkte van de beweging zou illustreren. Dat er toch nog zoveel voor stemden, is

top, maar door vrees voor een mislukking op 12 mei.

Wie denkt dat het sociaal verzet ‘over and out’ is, vergist zich. Deze regering is nog maar pas begonnen. Na Wie denkt dat het zes maanden zal ze niet op haar lauweren gaan rusten. Het patronaat zal sociaal verzet ‘over na de eerste successen ook meer wiland out’ is, vergist len. We weten nu hoe een actieplan een zich. krachtsverhouding kan opleveren en wat er schort aan de leiding. De arbeieen uiting van protest tegen het ge- ders hebben de eerste veldslag na een brek aan een daadkrachtige strategie beloftevolle wending uiteindelijk nog van de ABVV-top, een protest dat ook verloren. Het patronaat en deze rechtse door heel wat van de 65% tegenstem- regering zijn echter niet uit op een veldmers gedeeld wordt, wiens tegenstem slag, maar op een heuse klassenoorlog niet ingegeven was door steun aan de waarbij alles op de schop moet.

Dat de beweging dit voorjaar in een dipje is beland, erkennen we. Dat komt niet omdat de regering plots aan populariteit gewonnen heeft, noch omdat men heeft vastgesteld dat er niets tegen te beginnen valt. Integendeel, afgelopen najaar heeft voor velen herbevestigd dat de arbeidersbeweging wel degelijk nog bestaat, dat ze de motor voor verandering is en alle lagen van de maatschappij in beweging kan zetten. Het ontbrak slechts aan een klein duwtje om de regering ten val te brengen, maar dat duwtje is er niet gekomen.

Velen waren - bij wijze van spreken - dronken van het succes van de beweging in het najaar, maar daardoor ook onvoorbereid voor de onvermijdelijke complicaties, dit voorjaar geïllustreerd door het desastreuse effect van een leiding zonder daadkracht en zonder alternatief. Juist omdat we er zo dicht bij waren om de regering ten val te brengen, is de ontgoocheling nog zo groot. Regering en patronaat willen dat aanwenden om ons te demoraliseren.

De vakbonden tegen elkaar opstoken en de verschillen tussen Vlamingen en Franstaligen uitvergroten zijn beproefde methodes.

In zijn slottoespraak op het ACVcongres negeerde Leemans dat het congres bij de discussie over nieuwe actievormen expliciet liet inschrijven dat “we uiteraard nog steeds gebruik zullen maken van het stakingswapen als dat nodig is”. “Voor medebeheer is de organisatie nog niet rijp”, zei hij.

Leemans zou best op zijn tellen passen. In januari behaalde hij met de hakken over de sloot een historisch nipte Betoging op 22 maart in Antwerpen. Foto: MediActivista

PS en sp.a in de touwen ondanks beweging tegen regering

Sociaal verzet niet laten gijzelen door gebrek aan alternatief

R

ecente peilingen geven aan dat N-VA en MR geen serieuze klappen zouden krijgen als er vandaag verkiezingen plaatsvonden. Sterker nog: oppositiepartijen PS en sp.a kunnen niet eens profiteren van de enorme afkeer aan beide kanten van de taalgrens over de besparingsregering. Hoe is dat mogelijk?

krachten, zou je denken.

Nochtans mag het niet verwonderen dat de (Belgische) sociaaldemocratie rond deze thema’s niet weet te scoren.

Na jaren machtsdeelname zijn het immers voornamelijk sp.a en PS die in grote mate verantwoordelijk zijn voor de afbouw van sociale diensten en voorzieningen. Dan is het niet onlogisch dat voor een alternatief elders gekeken wordt. Indien er zich geen reële linkse kracht ontwikPostelectoraal door Jarmo kelt die een zeker onderzoek van ver t rouwen onPostelectoraal der bredere lagen ISPO toont aan dat onderzoek na de kan opbouwen, is N-VA-overwinning verkiezingen van overwinning van niet communautair 25 mei vorig jaar, wat zich rechts bebepaald werd, maar uitgevoerd door vindt en als ‘alterdoor het gebrek aan ISPO (Instituut natief’ voorstelt, voor Sociaal en onvermijdelijk. Ngeloofwaardigheid Politiek OpinieVA behaalde op van PS en sp.a onderzoek), toon25 mei geen overde een aantal opmerkelijke cijfers aan in winning op basis van haar core business vergelijking met voorgaande verkie- - het communautaire - maar op basis van zingen. Zo blijkt dat slechts 6% van de het gebrek aan een betrouwbaar alternakiezers hun stem door communautaire tief op de traditionele partijen. overwegingen liet bepalen. In 2007 en PS en sp.a houden zich dan weer voor2010 was dat nog respectievelijk 13,3 namelijk met zichzelf bezig. Geen van en 19,7%. Na 8 jaar crisis was het com- beide partijen lijkt van plan ooit nog een munautaire echter resoluut naar de ach- verkiezing te winnen. De voorzittersvertergrond geschoven om plaats te ruimen kiezingen bij sp.a, die in juni plaatsvinvoor een aantal fundamentelere sociaal- den, zijn een populariteitswedstrijd waareconomische thema’s: 43% koos voor bij het er - volgens Frank Vandenbroucke jobcreatie als belangrijkste thema, 37% - vooral om gaat niet de indruk te geven voor gezondheidszorg en 32% voor pen- dat men een ruk naar links zou willen sioenen. Niet bepaald een recept voor maken. De PS zoekt naar vernieuwing de overwinning van rechtse electorale met haar ‘12 bouwwerven’, maar beperkt

zich daarbij tot een mediacampagne die het gebrek aan inhoudelijke vernieuwing moet verhullen.

Ook in Groot-Brittannië slaagden de gehate Tories er tegen alle verwachtingen in om de verkiezingen te winnen en de Britten op te zadelen met nog 5 jaar rechts beleid. Ook daar ging het niet zozeer om een overwinning van de rechterzijde, als wel om een nederlaag van Labour, dat er niet meer in slaagt de bevolking te overtuigen van haar bestaansreden, laat staan dat het zichzelf als een alternatief op een rechtse regering kan voorstellen.

Dit is een ontwikkeling die verregaande gevolgen heeft voor onze strijd tegen de besparingen. Vakbondsleidingen die met handen en voeten aan besparingspartijen zoals de sociaal- en christendemocratie gebonden zijn, kunnen geen weg vooruit zien uit deze patstelling. Zij beschouwen de strijd als zinloos als NVA blijft vooruitgaan en de - ten dode opgeschreven - sociaaldemocratie niet groeit. Tegelijkertijd lijken ze blind voor de enorme slag die de arbeidersbeweging de regering in het najaar toebracht.

Ook toen stelden we dat een terugkeer naar een regering van traditionele partijen geen stap vooruit zou betekenen.

Om onze strijd succesvol verder te zetten, zullen we de strijdbeweging moeten koppelen aan de nood aan een politiek alternatief dat wel bereid is om de regering ten val te brengen en de belangen van de werkende bevolking politiek te vertegenwoordigen.

ZO GEZEGD Werkgevers: zwijg over rechtvaardigheid!

VOKA-topman Jo Libeer vindt dat een discussie over een tax shift op een juiste manier moet gevoerd worden. “Het debat gaat te veel over rechtvaardigheid en te weinig over het opkrikken van het concurrentievermogen en het creëren van jobs.” Een debat over rechtvaardigheid, daar zitten de werkgevers niet op te wachten. Ze weten immers dat ze daar niets mee te winnen hebben. Hoe zou dat toch komen?

Muyters: sluiting Ford Genk was goede zaak

Minister Philippe Muyters (N-VA) beweerde in De Zondag dat sociale bloedbaden niet slecht zijn. “Ik sprak onlangs met een ex-werknemer van Ford Genk. Die man was achteraf gezien ongelooflijk tevreden met de sluiting van de fabriek. Hij besefte dan pas dat hij zijn werk nooit echt graag gedaan heeft. Dankzij de begeleiding van onze diensten is hij in de zorgsector aan de slag gegaan en ging hij voor het eerst in zijn leven fluitend naar het werk.” Honderden anderen gaan niet bepaald fluitend op zoek naar werk dat ze niet vinden. Pogingen om sociale bloedbaden als iets positief voor te stellen, tonen dat het cynisme van de neoliberalen geen grenzen kent.

Record ongelijkheid

De OESO kwam met een rapport over ongelijkheid en stelt vast dat deze op een recordniveau staat. “We hebben een kritiek punt bereikt.

De ongelijkheden in de OESO-landen zijn, sinds wij die zijn beginnen meten, nooit zo groot geweest,” verklaarde secretaris-generaal Angel Gurria. In 2012 bezat de onderste 40% van de bevolking amper 3% van de totale gezinsrijkdom, de 1% rijksten waren goed voor 18 procent. Zelfs de OESO moet vaststellen dat een “grote ongelijkheid slecht is voor de groei”.

op de werkvloer

de

Linkse Socialist

Federaal comité van het ABVV

Naar een tweede actieplan zoals dat van eind 2014?

E

ind april kwam het federaal comité van het ABVV samen. Het federaal comité is verantwoordelijk voor het algemeen bestuur en is samengesteld uit vrijgestelden maar ook afgevaardigden van de verschillende centrales. Eind april werd gediscussieerd over een mogelijke staking op 12 mei. door een

ABVV- militant

Op de bijeenkomst werd het voorstel van een algemene staking op 12 mei door meer dan tweederde van de aanwezigen verworpen. Wel werden verschillende acties gepland om de strijd voor een “rechtvaardig en sociaal beleid” kracht bij te zetten. Op 28 mei werd deelgenomen aan de actiedag rond fiscale rechtvaardigheid en hierna volgen op 4 juni een actie rond vrouwenrechten, op 15 juni een actiedag van gepensioneerden en eind juni komt er een Europese actie. Op 12 mei, op de eerste actie die inging tegen de gevolgen van het besparingsbeleid voor jongeren, kondigde Marc Goblet, algemeen secretaris van het ABVV, aan dat er na de zomer een tweede actieplan komt naar het model van het actieplan eind 2014.

Het resultaat van de stemming in het federaal comité kan de indruk wekken dat het idee van een algemene staking bijna unaniem werd weggestemd, maar dit betekent niet dat er geen druk van de basis is. Heel wat militanten klaagden dat ze niet gehoord werden. Er werd ook

gesteld dat de beweging van eind 2014 veel meer potentieel had dan gewoon wat stoom aflaten om vervolgens terug over te gaan naar business as usual.

Het enthousiasme dat opgebouwd werd tijdens het actieplan eind 2014, ging opnieuw verloren door de lange periode waarin de vakbondsleidingen de “onderhandelingen een kans wilden geven”.

En dat terwijl de regering de aanvallen steeds verder opvoerde en geen enkele twijfel liet bestaan over de plannen om het model van sociaal overleg te ondermijnen. Ondertussen blijven de verworvenheden en lessen van de beweging wel overeind. Velen namen voor het eerst deel aan een vakbondsactie, de ervaring van het actieplan herstelde het vertrouwen van de werkende bevolking in haar kracht en aantal. Er werden vaak ook banden aangegaan met werkenden van andere bedrijven en we konden andere lagen zoals jongeren of de socioculturele sector meetrekken in ons verzet.

Het ongenoegen is nog steeds aanwezig en de beweging kan terug opgebouwd worden naarmate de asociale maatregelen van de regering-Michel I concreter worden. De aanvallen zullen niet stoppen en we zullen bovendien steeds meer de gevolgen voelen van besparingen op alle niveau’s.

Een algemene staking organiseer je niet op een geïmproviseerde manier.

Het voorstel van een algemene staking op 12 mei liet wel heel weinig tijd om een nieuwe dynamiek op te starten nadat het enthousiasme maandenlang afgeremd werd. Dat is wellicht een ge-

deeltelijke verklaring voor de verwerping van het voorstel van een staking op 12 mei. Daarnaast zijn er onderhandelingen in de sectoren opgestart en hopen de vakbonden om via die weg een aantal zaken af te dwingen. Dat zal ongetwijfeld niet gemakkelijk zijn als we zien hoe het patronaat zich gesterkt weet door het beleid van de vrienden in de regering van de rijken.

Het valt te vrezen dat de voorgestelde acties in verspreide slagorde op basis van thema’s die bovendien vaak door regionaal beleid ingevuld worden, weinig effect zullen hebben en geen hernieuwde dynamiek zullen brengen.

De werkende bevolking heeft nood aan een eigen arbeiderspartij die de verschillende linkse stromingen kan verenigen met respect voor elkaars eigenheid. Het zou ons toelaten om werkenden over sectoren heen bijeen te brengen en te organiseren rond een programma dat de verschillende eisen opneemt. Het zou een breuk betekenen met het besparingsbeleid en een dergelijke arbeiderspartij zou uiteindelijk gaan voor een alternatief op het bestaande beleid. Een politiek instrument zou strijdbare syndicalisten sterken in het verzet tegen de afbouw van onze verworvenheden en de afbraak van onze openbare diensten.

Foto hiernaast: op 12 mei kondigde Marc Goblet aan dat er na de zomer een nieuw actieplan komt naar het model van dat eind 2014. Foto: PPICS.

ACV. Zaten wij op hetzelfde congres?

BM&S. Directie weigert akkoord nog steeds na te komen. Naar nieuwe acties?

V

orig jaar gingen de 14 werknemers van schoonmaakbedrijf BM&S in Schaarbeek vier maanden in staking tegen het ontslag van twee delegees en drie interimmers. De arrogante directie haalde alles uit de kast tegen de staking, van deurwaarders tot stakingsbrekers. Gesterkt door een brede solidariteit en steun hielden de stakers vol. Uiteindelijk kwam er in december een doorbraak, de directie beloofde om het ontslag van de vijf in te trekken.

O

p het vierjaarlijks federaal Aangezien dit voor de overgrote meer- congres aan bod kwam. Integendeel: in ACV-congres van 23 en 24 derheid van militanten absoluut ‘not de passage van de congrestekst waarin april in Oostende met als done’ is, werd het al snel zonder al te we discussieerden over mogelijke nieuthema ‘zeggenschap’, werden een veel discussie weggestemd. In zijn slot- we actievormen, lieten de militanten heel aantal vooruitstrevende zaken speech had Leemans het echter over expliciet opschrijven dat we (uiteraard) op papier gezet, denk maar aan de ‘het nog niet rijp zijn van de organisatie nog steeds gebruik zullen maken van eis van arbeidsduurverkorting met voor dit idee’. Hopelijk zal het ACV er het stakingswapen als dat nodig is. Dat loonbehoud en compenserende nooit rijp voor worden! de vakbondsleiding deze aanpassing aanwervingen of nog een Verder werd er op het congres amper liever niet had gezien, bleek alweer uit steunmotie aan de linkse regering gerept over naar het Grondwettelijk Hof de speech van de voorzitter die dit vakin Griekenland. Wat onze trekken om de indexsprong te laten an- kundig negeerde. voorzitter Marc Leemans echter nuleren. Het heeft zelfs enige krachtDe beweging die in dit congres zat, beklemtoonde in zijn slotspeech toeren gekost om in de congresteksten was duidelijk een gevolg van de strijd waren andere zaken dan degene te krijgen dat we ons blijven verzetten die eind 2014 gevoerd werd en stond die door de militanten naar voor tegen de indexsprong, waarbij mijn in- in schril contrast met het vorig gezagebracht werden. ziens weinig militanten de illusie koes- pig congres van 2010. Men kan zich teren dat dit kan geregeld worden via dus afvragen of voorzitter Leemans door een ACV- militant het Grondwettelijk Hof. Ondertussen is deelnam aan hetzelfde congres als elk momentum van actie verdwenen en wij… Zo strijdbaar als hij eind 2014 Zo wilde de vakbondstop gaan voor heeft de vakbondsleiding de kans om in de pers uit de hoek kwam, zo mak het systeem van ‘mitbestimmung’ zo- de regering te doen vallen (toen ze eind stelt hij zich nu op. In het licht van de als dat in Duitsland bestaat: delegees 2014 wankelde) verkwanseld. stemming over het interprofessioneel die zetelen in de raad van bestuur van Dat er alternatieven vereist zouden akkoord waarbij hij nauwelijks een hun bedrijf en mee beslissen (dus ook zijn op het stakingswapen, is iets wat meerderheid kon overtuigen, is dat een over herstructureringen en ontslagen). in de pers verscheen, maar niet op het gevaarlijk spel.

Het bedrijf zou de delegees eerst een tijdje op Nederlandstalige werkplaatsen laten werken in Leuven en Antwerpen. Maar BM&S liet verstaan dat een definitieve heropname in Schaarbeek zou volgen. De drie interimmers werden naar Hasselt doorgestuurd, maar daar werden ze aan de deur gezet omdat ze weigerden een document te ondertekenen dat ze niet begrepen omwille van de taal. De twee delegees werden op economische werkloosheid geplaatst omdat ze geen Nederlands spreken. Dat ze het niet naleven van veiligheidsvoorschriften aanklaagden, zal ongetwijfeld ook een rol gespeeld hebben.

Ondertussen werd de werkplaats in Schaarbeek terug opgestart en kwamen er daar nieuwe collega’s. Ondanks de belofte dat de vijf prioritair zouden terugkeren, gebeurde dit niet. Dat BM&S zomaar terugkomt op beloften is opmerkelijk. Dat de NMBS nog steeds deze onderaannemer blijft verdedigen, is helemaal schandalig. Indien de vijf niet heropgenomen worden in Schaarbeek, zoals beloofd werd door de directie van BM&S, zullen nieuwe acties volgen.

Intussen hebben we vernomen dat de directie bereid zou zijn de werknemers terug tewerk te stellen in een Franstalige werkplaats. Wordt vervolgd.

Piket aan BM&S. Foto: PPICS

op de werkvloer

www.socialisme.be juni 2015

Tegen verdere privatisering: staking Bpost in Luik uitbreiden

H

et regeringsvoorstel om de volledige privatisering van Proximus (het vroegere Belgacom) en Bpost mogelijk te maken, is bijzonder gevaarlijk. Nu heeft de overheid nog een meerderheid van de aandelen in deze “NV’s van publiek recht”. Een volledige privatisering is een bedreiging voor zowel het personeel als de gebruikers. De ministerraad heeft in mei al een voorontwerp van wet goedgekeurd waardoor het overheidsaandeel in beide bedrijven onder de grens van 50% kan zakken. door

Simon (Luik)

Als het tot een volledige uitverkoop komt, zou de overheid iets minder dan 6 miljard opstrijken voor de aandelen van Proximus en 2,6 miljard voor die van Bpost. ACOD stelt dat Belgische overheid op deze manier “de instrumenten die vandaag de twee belangrijkste communicatiemarkten reguleren” aan de privé overdragen. De werkgelegenheid wordt eveneens bedreigd. “Uiteindelijk wint niemand bij deze strategie. De Belgische overheid verliest de jaarlijkse dividenden voor een eenmalige opbrengst, de burger riskeert meer te moeten betalen voor slechtere diensten en het personeel zal zich in een onzekere positie bevinden.”

In Luik waren er vanaf 12 mei een aantal stakingsacties op initiatief van de ACOD maar met de steun van het ACV. Het postpersoneel werd de afgelopen jaren al hard aangepakt. Het bedrijf werd geherstructureerd op de kap van het personeel en de gebruikers. De sluiting van honderden postkantoren de afgelopen tien jaar maakt dat postdiensten minder toegankelijk zijn. Voor het personeel waren er de georoutes (ondertussen zijn we al aan de zevende editie van dit plan) en andere methoden om de werkdruk fors te laten toenemen.

Bovendien gingen goede jobs weg om plaats te maken voor onzekere en slecht

betaalde statuten.

Een anonieme interimmer getuigde aan het stakingspiket in Luik: “We moeten om 6u50 klaar staan om 800 brievenbussen te bedienen. We moeten ook de reclamefolders voor andere postbodes voorbereiden. We klasseren de post en laden de briefwisseling over in bakken, we bereiden de pakjes voor die we moeten verdelen, dat zijn er ongeveer 30 per dag, en vervolgens de aangetekende zendingen, ongeveer 20 per dag. Tenslotte vertrekken we om alles te verdelen onder de klanten.

Start People betaalt ons 6,2 euro per Aan het piket van Bpost in Luik. Foto: LSP Luik uur met een Activa-contract en een extra compensatie van de RVA van 125 We legden de problemen uit en er werd euro. Het loon is erg laag, het werk “Start People betaalt over de staking gestemd”, legt Eric uit. erg zwaar. Iedereen klaagt over het “De actie wordt goed opgevolgd, zelfs ons 6,2 euro per loon en de werkdruk, ook de oudere indien er wat vermoeidheid is na het uur met een Activapostbodes.” vorige actieplan. Maar we kunnen colAan het piket bij Luik 2 spraken we contract en een extra lega’s mobiliseren omdat we de acties ook met twee ACOD-delegees, Eric en voorbereiden. Er zijn personeelsvergacompensatie van de Pascal. Ze stonden vanaf 5u voor het deringen, we houden het personeel op RVA van 125 euro. Het kantoor en daarvoor stonden ze met de hoogte, we gaan in discussie.” De loon is erg laag, collega’s voor het sorteercentrum van twee delegees beseffen dat het een strijd het werk erg zwaar.

Luik X. Daarna trokken ze nog naar het van lange adem zal zijn. “Onze secretapiket van Awans waar ze tot de middag rissen zijn nu in Brussel voor een verIedereen klaagt zouden blijven. Wie zegt dat stakers gadering over het uitbreiden van de over het loon en de lui zijn, moet hen maar eens proberen beweging”, stelde Pascal. “We weten werkdruk, ook de te volgen. dat de mensen iets willen doen, zelfs oude postbodes.”

“We brachten onze leden bijeen. Het de bedienden van een aantal bureaus gaat om een 50-tal mensen in Luik 2. hebben werkonderbrekingen voorzien”,

vervolgt Eric.

We hopen dat de actieweek bij Bpost in Luik als voorbeeld kan dienen voor andere regio’s om nationaal de strijd aan te gaan. Op die manier kunnen we aantonen dat we de mogelijke volledige privatisering niet aanvaarden en verder strijden tegen de asociale agenda van de regering-Michel. Een actieplan naar het model van dat eind 2014, maar dan zonder op het einde gewoon stil te vallen, zou voor het personeel van Bpost en Proximus erg nuttig zijn om zowel de strijd tegen de algemene plannen van de regering van rijken te voeren als die tegen de geplande totale uitverkoop van hun diensten.

De Lijn: kapot besparen om dan te privatiseren?

I

n de beheersovereenkomst van De Lijn, afgesloten met de vorige Vlaamse regering, werd ingeschreven dat het aantal reizigers tussen 2011 en 2015 met 10,5% moest stijgen. Een mooi streefdoel, maar diezelfde regering bespaarde al ruim honderd miljoen euro op de dotatie van De Lijn. Resultaat: een daling van het aantal reizigers met 3% tussen 2011 en 2014. Het enige ‘positieve’ resultaat was de stijging van de kostendekkingsgraad van 14,9% tot 15,8%. Met andere woorden, de gebruikers betalen meer voor minder dienstverlening. door een buschauffeur

De huidige regering kondigde een De Lijn wil zich vooral richten op nieuwe besparing van 115 miljoen openbaar vervoer in stedelijke gebieeuro tegen 2019 aan. Tegen 2019 zal De den omdat dit rendabeler is. Maar nieuLijn het dus met we grotere trams een kwart minder en enkele nieuwe Directeur Roger publieke middelijnen volstaan Kesteloot kijkt naar len moeten doen daar niet. In de het Nederlandse in vergelijking spits zitten de voorbeeld, waar met 2010. Aan voer t uigen op volgens de vakbond de overheidssubveel lijnen oversidies voor bevol. De frequenFNV Bondgenoten drijfswagens mag tie verhogen en ondertussen meer ondertussen niet extra bussen of dan 10% van de geraakt worden trams inzetten, buschauffeurs in het volgens Bart De zou daar een opopenbaar vervoer Wever. Dat vier lossing voor vorkeer meer publiemen. Maar dat vrijwilligers zijn. ke middelen aan kan niet wegens bedrijfswagens worden gegeven dan te duur. Efficiëntie betekent voor de aan De Lijn, maakt de politieke keuze managers dat twee overvolle voertuivandaag duidelijk. Er wordt voor geko- gen beter zijn dan drie waarmee de reizen om files te organiseren, terwijl het zigers comfortabel vervoerd worden. openbaar vervoer afgebouwd wordt om het uiteindelijk verder te liberaliseren Personeel onder vuur en privatiseren.

De directeur-generaal van De Lijn, Eerst de rendabiliteit, niet Roger Kesteloot, zegt dat er aan alterde diensten natieven wordt gewerkt. Er doken verschillende ideeën op: taxicheques, Uber, Om de rendabiliteit op te krikken, buurtbussen met vrijwilligers, ... Al wordt gesnoeid in de dienstverlening. deze voorstellen zijn een aanval op de Zo verdwijnen veel belbussen in min- arbeidsvoorwaarden van het personeel. der bevolkte gebieden. De belbus werd Kesteloot kijkt naar het Nederlandse destijds onder meer ingevoerd als alter- voorbeeld, waar volgens de vakbond natief op het schrappen van reguliere FNV Bondgenoten ondertussen meer lijnen. In de provincie Antwerpen blij- dan 10% van de buschauffeurs in het ven er van de 14 belbusgebieden nog openbaar vervoer vrijwilligers zijn. vijf over. In april leidde dit tot een ac- Alsof dit nog niet volstaat, stelde tie in Malle, veel vaste gebruikers van Kesteloot ook dat het personeel een de belbus komen er uit zorginstellingen. tandje moet bijsteken. Hij wil het baDe afschaffing van de belbus is voor sisloon enkel garanderen als er meer hen rampzalig. flexibiliteit komt en bovendien wil hij

deeltijdse aanvangcontracten. De werk- vervoer in regio’s opgedeeld waarbij in druk is al sterk gestegen. Een repor- elke regio een privaat bedrijf de concestage van Volt op de nationale televisie sie uitbaat. De dienstverlening ging er bevestigde dat rij- en rusttijden onder fors op achteruit en de prijzen stegen druk staan, de reportage toonde chauf- snel. Bedrijven bieden scherpe prijzen feurs die zeven uur zonder pauze aan tijdens de aanbestedingen, maar nemen het stuur zitten. Het ging vooral om er ook de boetes bij voor het niet nakochauffeurs bij pachters, private onder- men van delen van het contract. aannemers van De Lijn, maar als het Een andere structuur zal de dienstvan de directie afhangt wordt dit steeds verlening niet verbeteren, daarvoor meer de norm. is er immers nood aan meer publieke middelen. Van de gemeenten die het fiKapot besparen om dan te nancieel al moeilijk hebben, valt geen extra inspanning te verwachten. De verkopen? gemeenten schroeven nu integendeel In het parlementair debat over de ko- al hun tussenkomsten in de prijs van mende beheersovereenkomst pleitte het openbaar vervoer terug.

Marino Keulen (Open Vld) voor een versnelde liberalisering. Hij kwam ver- Strijd tegen liberalisering volgens samen met Bart Somers pleiten = strijd tegen de voor een opdeling van De Lijn in een besparingen twintigtal regio’s.

Ook hier wordt het Nederlandse voorDeze regering wil de liberalisering beeld gevolgd. Daar is het openbaar en privatisering doorvoeren. Bpost

en Proximus staan al in de vitrine.

Alexander De Croo stelde dat dit voor de NMBS nog niet het geval is uit angst voor sociale onrust. Om een verdere afbraak te stoppen, loont een strijdbare opstelling.

De besparingen vandaag zullen de dienstverlening afbouwen en het draagvlak voor een volledige liberalisering vergroten. Het is onderdeel van een besparingslogica waarbij openbare diensten en andere elementen van de levensstandaard van de gewone bevolking afgebouwd worden. De strijd tegen de liberalisering is onderdeel van de strijd tegen het volledige besparingsbeleid. We moeten met personeel en reizigers opkomen voor massale publieke investeringen in openbaar vervoer. Dat is meteen de enige manier om de mobiliteitsproblemen echt aan te pakken. www.libreparcours.net

Internationaal thema

de

Linkse Socialist

Groot Brittannië.

Labour kan Tories geen nederlaag toebrengen: nog eens “vijf verdoemde jaren”

N

a vijf jaar van harde aanvallen op de levensstandaard met een explosie van armoede, opgedreven flexibiliteit in de vorm van nulurencontracten waarbij een werknemer geen enkele garantie op werkuren en bijhorend loon heeft en een afbouw van de publieke sector, slaagde Labour er niet in om David Cameron en zijn Tories van de macht te verdrijven.

Het is nochtans niet zo dat de conservatieven veel stemmen wonnen. Ze haalden kiezers weg van hun voormalige coalitiepartner, de Liberaal Democraten, die een zware nederlaag leed. Maar nationaal gingen de Tories er met slechts 0,8% op vooruit. Labour ging met 1,5% vooruit met winst in Londen, maar zwaar verlies in Schotland.

De Tories werden ondersteund door de rechtse media die alles uit de kast haalden om Labour te bestrijden. De Daily Mail, een krant die in de jaren 1930 de fascistische zwarthemden van Oswald Mosley steunde, waarschuwde een dag voor de verkiezingen voor Labour-leider Ed Miliband: “Laat deze zeloot van de klassenstrijd en de SNP onze economie en onze natie niet verwoesten”. Dat Miliband steeds gepleit heeft voor een “verantwoordelijk kapitalisme” en de besparingsmantra van de conservatieven slaafs aanvaardde, was voor de Daily Mail niet van tel.

Ook de kranten van mediamagnaat Murdoch speelden een rol. In Schotland

steunde The Sun de ‘antibesparings- heeft zich de voorbije jaren vooral gepartij’ SNP (Scottish Nationalist Party), distantieerd van elke strijd tegen de maar in de rest van het land werd voor regering. Er werd uitgehaald naar stade Tories opgeroepen. De mediasteun kingen en de grote lijnen van het regevoor de Tories volstaat echter niet als ringsbeleid werden gesteund. verklaring voor de opdoffer die Labour Labour verloor niet omdat het te links kreeg. Het asociale beleid van de afge- was. De SNP haalde immers een uitstelopen vijf jaar had Labour meer dan vol- kend resultaat op basis van een antibedoende munitie bezorgd om electoraal sparingsretoriek. De partij kon ook in te scoren. Maar dat gebeurde niet.

Engeland en Wales op heel wat sympathie rekenen, zelfs indien het duidelijk Labour kan niet winnen slechts om verzet in woorden gaat. Dat Labour en Miliband ieder voorstel van Er is heel wat discussie over het feit SNP tot samenwerking na de verkiedat Labour ondanks het asociale beleid zingen afwezen, heeft hun nederlaag van de conservatieven minder verkoze- enkel versterkt. nen haalde dan in 2010. De overwinning van de Tories was nochtans geen Na besparingen nog meer uitgemaakte zaak. Met een andere aan- besparingen pak dan die van Labour en Miliband hadden de besparingspartijen verslagen De regering van conservatieven en kunnen worden. Labour ging volledig Liberaal Democraten schepte op over mee in de mantra van de besparings- het economisch herstel. Maar slechts logica, kopstuk Ed Balls beloofde om weinig mensen voelen de beweerde “het tekort elk jaar verder terug te drin- voordelen van dit herstel dat bovendien gen”. Miliband verklaarde trots dat hij het traagste herstel na een recessie is de eerste Labour-leider uit de geschie- sinds meer dan 100 jaar. De bouwsector denis was die campagne voerde met de staat op het laagste punt sinds de jaren belofte om te besparen.

1920, er is een drastische toename van Het is niet verwonderlijk dat sommigen de dakloosheid en voor miljoenen jonde voorkeur gaven aan de echte Tories geren is het bezit van een eigen huis een in plaats van de ‘rode Tories’, zoals onrealistische droom. Voor het eerst in Labour door Schotse kiezers werd ge- decennia was er over een periode van noemd nadat Labour met Cameron vijf jaar een daling van de levensstanhad samengewerkt in de campagne om daard. Meer dan 900.000 mensen zijn ‘Neen’ te stemmen in het referendum afhankelijk van voedselbanken, dat is over Schotse onaf hankelijkheid. De 15 keer zoveel als ten tijde van de vopogingen om in de campagne een iets rige verkiezingen. linksere retoriek te laten horen, waren Deze regering zal de gehate belasting te weinig en kwamen te laat. Labour op leegstaande kamers in sociale wo-

ningen behouden en wil bovendien 12 dat het gevaar geweken is. miljard pond besparen op kinderbijslag en andere uitkeringen. De regering zal Een alternatief de gezondheidszorg verder plunderen en meedogenloos verdergaan met de TUSC (Trade Unionist and Socialist privatiseringsagenda. Ze zal ook de Coalition) pleitte consequent voor een campagne tegen de vakbonden opvoe- breuk met het besparingsbeleid en voor ren, onder meer door willekeurig ont- een socialistisch alternatief. TUSC slag door werkgevers gemakkelijker haalde in de verkiezingen voor parlemogelijk te maken. ment en gemeenteraden 120.000 stemmen. Het resultaat van TUSC was beNa de verkiezingen perkt omdat veel werkenden het idee van ‘het minste kwaad’ aanvaardden Cameron is triomfalistisch, maar er en Miliband het voordeel van de twijfel stellen zich heel wat problemen. Er is gaven. Maar met de campagne is TUSC interne verdeeldheid binnen de Tories op de kaart gezet als electorale kracht over de EU. Heel wat eurosceptische op nationaal en lokaal vlak. verkozenen willen meer toegevingen De conservatieve aanval op de levan de EU bekomen, maar in het door vensstandaard van de werkenden en Cameron beloofde referendum over de op de vakbonden zal tot verzet leiden.

EU zal ook de druk van de grote be- De strategie van de rechtse vakbondsdrijven tegen een ‘Brexit’ een impact leiders om te wachten tot na de verkiehebben. zingen en miljoenen in de campagne Met een vorm van ‘fiscale autono- van Labour te pompen, heeft gefaald. mie’ willen de conservatieven de ver- Als de arbeidersbeweging geen voorantwoordelijkheid voor de besparingen uitgang kan boeken op het electorale deels naar de SNP doorschuiven. Dat terrein, dan zal ze zich op het syndicale zal meteen een test vormen voor de terrein richten. Het zal erop aankomen antibesparingsretoriek van de Schotse om meteen de organisatie van het verzet nationalisten. Hetzelfde geldt overi- op te nemen, zoniet zullen de aanvallen gens voor de lokale gemeenteraden, van de voorbije periode verbleken tegen ook diegenen waar Labour een meer- wat ons te wachten staat. derheid heeft. Zullen de lokale en regionale autoriteiten volledig meestappen in de aanvallen of zullen ze ertegen in verzet gaan?

De rechtse populisten van UKIP haal- Artikel op basis van een langere den veel stemmen, maar slechts een ver- analyse door Peter Taaffe, de vollekozene. Partijleider Nigel Farage werd dige versie van dit artikel vind je op niet verkozen. Dit betekent echter niet socialisme.be

Nepal: hulpverlening moet onder democratische publieke controle

N

epal is een van de armste landen uit de ZuidAziatische regio. Het land werd hard geraakt door de recente aardbeving. De gevolgen van die natuurramp werden nog versterkt door het kapitalisme.

De regering van Nepal en geologen wisten op voorhand dat een ramp van deze omvang mogelijk was en zou gebeuren. Het was alleen een kwestie van tijd. Toch werd niets ondernomen om de gevolgen van een aardbeving te beperken. Kapitalistische regeringen zijn immers niet in staat om de productie te plannen zodat de behoeften van de massa’s centraal staan.

De brede steun voor de maoïstische UCPN-M (Unified Communist Party of Nepal–Maoist) na de bewegingen van 2006-2009 stond de voorbije periode onder druk. De partij ging niet voor een breuk met het kapitalisme, maar had het in het kader van de ‘burgerlijk democratische fase’ van de revolutie vooral over een alliantie met de rechtse partijen om een nieuwe grondwet op te stellen. Dat sleepte aan, wat rechts tijd gaf om terrein terug te winnen. In 2013 leden de maoïsten een zware verkiezingsnederlaag. Het falen van de rechtse regering om de hulpverlening na de aardbeving degelijk te organiseren, leidt tot ongenoegen en kan zorgen voor nieuwe bewegingen.

Zoals bij eerdere rampen is er een brede internationale solidariteit. Het ontbreekt echter veelal aan betrouwbare instrumenten om dit in effectieve steun om te zetten. Een groot deel van het geld dat mensen aan hulporganisaties geven, blijft bij ‘administratie’ plakken en soms wordt het door de regering gebruikt voor eigen propagandadoeleinden. De voormalige dictatoriale president Rajapaksa in Sri Lanka gebruikte heel wat hulpmiddelen na de tsunami van 2004 om in zijn kiesdistrict een grotere basis uit te bouwen. Er zijn nu al verslagen die aangeven dat de Indische en Chinese regeringen de ‘opportuniteit’ aangrijpen om hun invloed in Nepal te vergroten.

Democratisch verkozen comités van werkenden, boeren en armen zijn nodig om de controle op de hulp te organiseren en om op een planmatige manier de heropbouw te organiseren.

Deze comités moeten de bevoegheid hebben om compensaties te geven aan gezinnen die levens en eigendom verloren, maar ook om de prijzen van grond en goederen zoals bouwmaterialen te controleren. Kapitalistische bedrijven staan al klaar om hun voordeel te halen uit de ramp. De hulpverlening moet onder democratische publieke controle en bezit gebeuren zodat de belangen van de slachtoffers centraal staan.

thema asiel

www.socialisme.be juni 2015

De Middellandse Zee, massagraf van het kapitalisme

D

e recente drama’s op de Middellandse Zee bevestigen het falen van het huidige systeem om een antwoord te bieden op de crisissen die het zelf veroorzaakt. Oorlogen, economische ellende, klimaatveranderingen, politieke instabiliteit, afwezigheid van veiligheid en het niet respecteren van basisrechten zijn allemaal factoren die het aantal vluchtelingen doen toenemen. Hoe gaat het kapitalisme hiermee om en welk alternatief brengen wij naar voor? door

Alain (Namen)

Europese Unie: ‘elk voor zich’

Op 19 april kwam een boot op 220 kilometer van Lampedusa in Italië tot zinken waardoor ongeveer 800 mensen om het leven kwamen. Volgens Carlotta Sami, woordvoerder van het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen, ging het om “de ergste massamoord ooit op de Middellandse Zee”. Die zee is stilaan de meest gevaarlijke vluchtroute ter wereld.

Het aantal doden op de Middellandse Zee neemt fors toe sinds Europa verantwoordelijk is voor reddingsoperaties en dit via het agentschap Frontex. In 2013 had Italië onder druk van de bevolking na verschillende drama’s beslist om een operatie onder de naam Mare Nostrum op te zetten om toezicht te houden en vluchtelingen vanop zee te redden. Met deze operatie werden 150.000 mensen gered op een jaar tijd. Tegelijk kwam er kritiek van de rechterzijde die overal in het zuiden van Europa inspeelt op de vluchtelingenstromen. In Italië verzetten onder meer de Lega Nord en de partij van Berlusconi maar ook de populisten van Beppe Grillo zich tegen Mare Nostrum. Ze wezen vooral op de kost ervan: 9 miljoen euro.

De Europese Unie heeft sindsdien een eigen reddingsoperatie opgezet onder de naam Triton. Maar deze operatie moet het met veel minder middelen doen: 2,9 miljoen euro. Voor de Europese Unie is het enige antwoord repressie en militarisering. De Europese Commissie besloot om oorlogsschepen naar de Libische kust te sturen en wil met operaties als Mos Maiorum migranten stoppen.

Tegelijk kwam de voorzitter van de Europese Commissie met het idee om de vluchtelingen te verdelen onder de verschillende landen op basis van quota die vastgesteld worden aan de hand van het aantal inwoners en economische paramaters. Maar dit voorstel botst op verzet van landen als Groot-Brittannië, Frankrijk en Polen.

Waarom vluchten mensen?

Er is doorheen de geschiedenis altijd sprake geweest van migratie. Er zijn daar verschillende redenen voor zoals de zoektocht naar voedsel of ecologische beperkingen. Vandaag is er vooral migratie als gevolg van de crisis van het systeem en de verschillende uitdrukkingen ervan.

De cijfers van het Hoge Commissariaat voor de Vluchtelingen bevestigen dit: in 2014 waren er in de geïndustrialiseerde landen 900.000 asielaanvragen of 45% meer dan in 2013. De herkomst van deze asielzoekers komt overeen met de brandhaarden van oorlog: 150.000 uit Syrië, 68.000 uit Irak, 60.000 uit Afghanistan en daarna volgen Servië en Eritrea.

Inzake opvang stonden Duitsland met 173.000 en de VS met 121.000 asielzoekers bovenaan de rangschikking. Maar dit zijn slechts erg gedeeltelijke cijfers.

Rechtse partijen stellen vaak dat ‘wij niet alle problemen van de wereld kunnen opvangen.’ Maar het grootste aantal vluchtelingen komt nooit tot in Europa en raakt niet in de cijfers van asielaanvragen. De overgrote meerderheid van de vluchtelingen blijft in eigen land of in de buurlanden. Zo zijn er momenteel 1,5 miljoen Syrische vluchtelin-

gen in Turkije.

Ons antwoord: solidariteit

Goedkope arbeidskrachten

Rechtse politici bij ons komen niet verder dan bijzonder asociale voorstellen. Denk maar aan het idee van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) om vluchtelingenboten te laten zinken voor ze kunnen vertrekken. Nadat de toegang over het land en via de lucht volledig afgesloten werd, wil de EU nu ook de route over zee volledig afblokken. Op de redenen waarom mensen moeten vluchten, wordt nooit een antwoord geboden.

Door Libië plat te bombarderen hebben de Europese landen er de voorwaarden gecreëerd voor een burgeroorlog.

Krijgsheren en andere maffiosi halen er onder meer inkomsten uit mensenhandel. Hetzelfde zien we in Irak en Afghanistan. De burgeroorlog in Syrië versterkt de problemen. We moeten ons verzetten tegen alle oorlogen en imperialistische interventies. Deze creëren immers enkel meer ellende.

Massamobilisatie van onderuit om de

Het patronaat maakt gebruik van de komst van migranten om de eigen verantwoordelijkheid voor de aanvallen op onze levensstandaard te verdoezelen.

Allerhande populisten en extreemrechts spelen daar gretig op in. Recent werd dit nog duidelijk met het lokale succes van de antimigrantenbeweging Pegida in het Duitse Dresden. Het establishment werkt racisme in de hand, maar heeft tegelijk voldoende migratie nodig om de lonen naar beneden te halen.

Voor de werkgevers is de komst van goedkope arbeidskrachten immers interessant. Mensen die om het even welke voorwaarden aanvaarden, worden gebruikt om alle arbeidsvoorwaarden en lonen naar beneden te duwen.

Zo stelde de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken Alfano voor om vluchtelingen gratis te laten werken voor de gemeentediensten.

arbeids- en levensvoorwaarden te verbeteren is de enige uitweg. Dit vereist ook een breuk met het neoliberale besparingsbeleid, zowel bij ons als in de rest van de wereld.

Het besparingsbeleid leidt tot een hoge menselijke tol. Om te besparen werd het Italiaanse programma Mare Nostrum gestopt waardoor duizenden doden vielen. Door ons te organiseren en samen te strijden voor alle werkenden en hun gezinnen, kunnen we ingaan tegen de besparingslogica maar ook tegen alle pogingen om ons te verdelen en tegen elkaar uit te spelen.

De aanwezigheid van mensen-zonder-papieren op de vakbondsacties van de afgelopen maanden was alvast een goede stap in de richting van een grotere eenheid in onze strijd. We hebben nood aan een andere samenleving zodat echt vrij verkeer van mensen mogelijk is en iedereen de kans heeft om een degelijk leven uit te bouwen in zijn land van herkomst.

De ene Kazach is niet de andere...

O

p de betoging van de mensen-zonder-papieren van 3 mei ontmoetten we Yalkun (fictieve naam), een jonge kerel die met twee voeten stevig in het leven staat. Hij vroeg informatie aan onze stand en we begonnen te discussiëren. Zijn vader was politiek actief in het grensgebied tussen Kazachstan en Xingjiang. Het leidde tot vervolging en het gezin moest vluchten. Terwijl geweten is dat mensen van de Oeigoerse minderheid waartoe Yalkun en zijn familie behoren gediscrimineerd en vervolgd worden, weigert de Belgische overheid hen asiel te geven. door

Liesbeth en Geert

De ene Kazach is de andere niet. In te bevolking die vooral in de Chinese 1997 werd de Kazachse miljardair regio Xingjiang leeft, maar ook in Chodiev op spoedtempo Belg, hij kreeg Kazachstan en andere landen. Deze daarvoor steun van liberale vrienden bevolking werd internationaal bekend zoals Serge Kubla. Terwijl het gezin met de opstand in Xingjiang in 2009, waar wij mee spraken vervolgd wordt een uitbarsting van woede en protest door een corrupt en repressief regime, tegen de aanhoudende onderdrukking. werd Chodiev in ons land vervolgd Het Chinese regime beantwoordde de wegens corruptie. Chodiev kocht dit opstand met brutale repressie. Heel wat proces in België Oeigoeren sloea f , h ij m a a kgen op de vlucht, Voor rijke fraudeurs te als eerste geonder meer naar zoals Chodiev bruik van de wet Kazachstan. wordt de rode waardoor strafDit versterkte vervolging kan de discriminaloper uitgerold, afgekocht wortie in dat land. maar vervolgde en den. Met seO mw ille va n gediscrimineerde na at svoor zite c o nom i s che Oeigoeren uit ter Armand De banden met hetzelfde Kazachstan Decker als een China stapt de van zijn advocaKazachse dicworden met uitwijzing ten was dat geen t a t u u r vol le bedreigd. probleem. Voor dig mee in het het Oeigoerse verhaal dat gezin daarentegen dreigt de uitwij- Oeigoeren die voor hun rechten opkozing. Er wordt hen zelfs gezegd dat het men allemaal fundamentalistische jihabewijsmateriaal in het dossier in twijfel disten en terroristen zijn. wordt getrokken omwille van de breed Dat komt bovenop de reeds bestaanverspreide corruptie in Kazachstan... de discriminatie waardoor Oeigoeren De constante angst en onzekerheid in Kazachstan geen kans maken om waarbij het gezin niet weet of het vol- hoger op de sociale ladder te klimmen. gende maand nog in België kan blijven, Reeds in 2001 werd geprotesteerd teweegt zwaar door. gen de uitwijzing van 33 Kazachse De Oeigoeren vormen een onderdruk- Oeigoeren uit ons land. Sindsdien werd

Betoging van mensen-zonder-papieren in Brussel op 3 mei. Foto: PPICS de situatie enkel erger, zeker na 2009. vervolging en geweld, werd door de toekomst te laten uitbouwen, worden En dat tegen een achtergrond van een Belgische asielinstanties zomaar aan ze tot onzekerheid veroordeeld. Voor dictatoriaal bewind waarin vrijheid de kant geschoven. rijke fraudeurs zoals Chodiev wordt van meningsuiting of organisatie onIn tegenstelling tot Oeigoeren uit de rode loper uitgerold, maar vervolgbestaande is. Mensenrechtenactivisten China maken die uit Kazachstan wei- de en gediscrimineerde Oeigoeren uit zoals Vadim Kurashim, een lid van de nig kans op asiel in ons land. Nochtans hetzelfde Kazachstan worden met uitSocialistische Beweging Kazachstan, zijn de problemen dezelfde en loopt wijzing bedreigd. worden ongenadig vervolgd. Het regi- ook het gezin waar wij mee spraken Wij steunen de eis van een algemene me van president Nazarbajev werd door enorme gevaren bij een eventuele te- regularisatie van mensen-zonder-patal van mensenrechtenorganisaties aan- rugkeer. In plaats van mensen die ern- pieren. In het geval van dit gezin met geklaagd. Dat het gezin waar wij mee stige risico’s lopen bescherming te bie- schoollopende kinderen is dit bijzonspraken bewijzen kon voorleggen van den en jongeren zoals Yalkun hier hun der dringend.

thema dossier

Werklozen:

de

600.000

500.000

tussen criminalisering en uitsluiting, de regering pakt de zwaksten eerst aan

D

e massale werkloosheid is ondertussen al meer dan 40 jaar structureel onderdeel van de kapitalistische samenleving. Het lijkt surrealistisch als we terugkijken naar pakweg 1964, toen de werkloosheidsgraad in ons land 2,2% bedroeg. Er waren toen amper 55.000 werklozen! (1) In plaats van collectieve oplossingen aan te bieden, komen de gevestigde politici en media niet verder dan de werklozen zelf individueel verantwoordelijk te stellen voor hun lot. Werklozen behoren tot de meest gecontroleerde mensen van het land. Staatssecretaris van Fraudebestrijding Bart Tommelein (Open Vld) wil er nog een schepje bovenop doen met onaangekondigde huiscontroles.

Een dossier door Nicolas Croes

400.000

300.000

200.000

100.000

0

Vlaanderen

Wallonië

Brussel

Totaal

Werkzoekenden

219.576

237.276

107.749

564.601

Vacatures

50.551

3.755

4.300

58.606

schuldig te zijn, terwijl zelfs bij criminelen een vermoeden van onschuld geldt. (...) Werklozen worden steeds meer gecriminaliseerd en dat is onaanvaardDe regering wil de verplichting om een werkloze baar.” De krant La Libre vroeg op 8 mei aan verte verwittigen van een huiscontrole afschaffen. Die schillende onderzoeksrechters of ze een huiszoeverplichting werd in 2000 ingevoerd onder druk van kingsbevel zouden geven indien een werkloze de sociaal protest, het was een sociale verworvenheid deur niet opent voor controleurs. De onderzoeksdie uiteindelijk slechts 15 jaar stand gehouden heeft. rechters zijn volgens de krant “meer dan terughouEn dat is niet alles. Toen Tommelein zijn plan voor dend, sommigen aarzelen niet om te stellen dat de strijd tegen sociale fraude voorstelde, had hij het uitvoerende macht het gerecht misbruikt om haar ook over een centraal contactpunt waar mogelijke politiek te legitimiseren.” fraude kan gemeld worden, kwestie van verklikking De Liga voor de Mensenrechten protesteerde aan te moedigen. Komt daar nog bij dat de facturen stellig tegen de toelating om gegevens van enervan gas, elektriciteit en water zouden gecontroleerd giebedrijven te gebruiken als controlemiddel. De worden om zeker te zijn dat werklozen geen domi- Liga had het over “een bijkomende, nooit geziene ciliefraude plegen. De gegevens hiervoor zouden en bijzonder gevaarlijke stap in de inmenging van door de energie- en waterleveranciers “systematisch de autoriteiten in het privéleven van burgers.” De en anoniem” aan de Kruispuntbank van de Sociale onaangekondigde huiscontroles werden omschreZekerheid doorgespeeld worden. Tommelein wil de ven als een “onrechtvaardige en stigmatiserende” inkomsten uit de strijd tegen sociale fraude verdub- maatregel die “in het bijzonder ingaat tegen het belen, van 50 tot 110 miljoen euro. privéleven van werkzoekenden” waarbij de maatDeze maatregelen komen bovenop een hele reeks regel niet opweegt tegen het beoogde doel. De Liga andere die werklozen stigmatiseren en steeds weer voor de Mensenrechten besloot steun te geven aan voorstellen als profiteurs, tweederangsburgers en een burgerinitiatief dat de controleurs wijst op de verantwoordelijken voor alles wat fout loopt op onschendbaarheid van de woning die voorzien is economisch vlak. De regering wil nog verder gaan, door artikel 15 van de Grondwet. De Liga vraagt in het regeerakkoord stond immers het idee van om een affiche aan de deur of het raam te hangen een verplichte gemeenschapsdienst voor langdu- uit solidariteit met uitkeringstrekkers. rig werklozen. Dat is een invoering van een vorm van dwangarbeid. Als er hiervoor werk genoeg is, Sociale en fiscale fraude waarom krijgen die langdurig werklozen dan geen echt contract en een echt loon?

Net zoals LSP eisen ook de Liga voor de De cijfers tonen een ander beeld van werklozen. Mensenrechten en het Collectif Solidarité contre Volgens de RVA waren er in 2014 219.576 Vlaamse l’Exclusion de afschaffing van het onderscheid tuswerklozen tegenover 50.551 openstaande vacatures. sen samenwonende en alleenstaande werklozen. Het In Wallonië waren er 237.276 werkzoekenden voor statuut van samenwonende werklozen moet weg om 3.755 vacatures en in Brussel 107.749 werkzoeken- het recht op een uitkering te individualiseren. Zoals den voor 4.300 vacatures. Alles samen waren er dus Yves Martens stelt: “Beeld je in dat je verzekeraar 564.601 werkzoekenden (zonder rekening te houden je na een auto-ongeluk zegt dat er minder terugbemet mensen die hun uitkering verloren) voor 58.606 taald wordt omdat je samenwonend bent? Dat zou openstaande vacatures (2). In sommige regio’s zijn je toch niet aanvaarden! Hetzelfde geldt voor de er voor elke vacature tientallen werkzoekenden. Het werkloosheidsverzekering. Iedereen draagt daar steeds terugkerende cliché dat ‘wie wil gemakkelijk ten volle aan bij. Het recht moet dan ook hetzelfde werk vindt’, stemt dus niet overeen met de realiteit. zijn voor iedereen. Er moet een individualisering De verantwoordelijkheid voor de werkloosheid op van het recht komen. Als dit gebeurt, verdwijnt de de werklozen afschuiven, is absurd. zogenaamde domiciliefraude overigens vanzelf.”

Daarbij moet nog opgemerkt worden dat domici“Wie niets te verbergen heeft, moet liefraude in veel gevallen een kwestie van overlevingsstrategie is in een poging om een duidelijke niets vrezen” (Joseph Goebbels) discriminatie in de wet te omzeilen.

In een televisiedebat over de onaangekondig- Alle sociale uitkeringen (niet alleen de werkloosde huiscontroles bij werklozen verklaarde Denis heidsuitkeringen, maar die van het OCMW, uitDucarme, fractieleider van de MR in de Kamer: keringen als gevolg van ziekte of invaliditeit, ...) “een werkzoekende die niet fraudeert, hoeft niets optrekken tot de armoedegrens van 900 euro per te vrezen.” Wellicht beseffen die neoliberalen niet maand zou de overheid tussen 5 en 8 miljard euro eens zelf welke logica ze verdedigen. Onbewust kosten. Dat stond alleszins in een advies van het herhaalde de MR-topman een uitspraak van Rekenhof in 2012. Yves Martens verwijst naar Joseph Goebbels, de minister van Propaganda en dit cijfer en vergelijkt het met de fiscale fraude in Volksvoorlichting in het nazistische Derde Rijk. De ons land: “Er is een studie van de ULB waarin de naam van Goebbels blijft tot op vandaag vooral ver- opbrengst van een betere vervolging van fiscale bonden met het gebruik van moderne technieken fraude op 20 miljard euro wordt geschat.” Even van massamanipulatie. ter herinnering: de voorgestelde maatregelen van Voor Yves Martens, de coördinator van het Tommelein in het kader van het plan van strijd teCollectif Solidarité Contre L’Exclusion en lid van gen sociale fraude beoogt een opbrengst van 110 het platform Stop de jacht op de werklozen, “zijn miljoen euro... de werklozen al de meest gecontroleerde mensen Over de opbrengst van de strijd tegen sociale frauin dit land (...) De werklozen worden steeds geacht de in 2011, bevestigde Jean-Claude Heirman van de Een individuele verantwoordelijkheid?

Linkse Socialist

Jagen op werklozen De jacht op de werklozen is al meer dan tien jaar aan de gang. Het begon met maatregelen om de werklozen te activeren. Sinds enkele jaren pleiten zowel het Verbond van Belgische Ondernemingen, het IMF, de OESO en de EU voor een hervorming van de arbeidsmarkt. Ze willen de automatische indexering van de lonen herzien en de werkloosheidsuitkering in de tijd beperken. Tegelijk willen ze het bedrag van de uitkeringen naar beneden herzien en meer sancties voorzien indien onvoldoende naar werk wordt gezocht. De lonen worden al op verschillende manieren aangepakt (loonstop, manipulatie van de indexkorf, indexsprong, ...). Hierdoor wordt de aandacht nu vooral op de uitkeringen gevestigd. De verschillende opeenvolgende regeringen namen de voorbije jaren maatregelen tegen de werklozen.

In 2004 kwam de regering-VerhofstadtOnkelinx met het het plan van “verhoogde controle van de beschikbaarheid van werklozen”. Bij de tiende verjaardag van die maatregel maakte het Collectif Solidarité Contre l’Exclusion een bilan op: bijna 800.000 sancties tussen 2004 en 2012 (het laatste jaar waarvoor cijfers beschikbaar waren op het ogenblik dat hun dossier gepubliceerd werd)! (3) Vorig jaar alleen waren er meer dan 62.000 sancties voor werklozen. Daar komt ook nog de uitsluiting van de zogenaamde inschakelingsuitkeringen bij. De vorige regering onder Di Rupo besloot om die uitkering in de tijd te beperken, de regering-Michel scherpte

Sociale Inlichtingen- en Opsporingsdienst (SIOD): “De opgehaalde miljoenen hebben betrekking op flagrante fraude, zoals die van georganiseerde bendes die illegale vreemdelingen in de bouw tewerkstellen of van bedrijven die valse C4-documenten verkopen.” De inbreuken door werklozen vertegenwoordigen slechts een marginaal aandeel.

Marc Goblet, de algemeen secretaris van het ABVV, stelde over de nieuwe maatregelen tegen ‘sociale fraude’: “De regering richt zich op de sociale fraude en de zwaksten, maar ze toont geen zelfde vastberadenheid in de strijd tegen fiscale fraude.”

Hij klaagt aan dat maatregelen als de Kaaimantaks of de doorkijktaks, maatregelen om belastingontduiking door juridische constructies in het buitenland op te zetten, verre van doeltreffend zijn. “Van de 57 miljard euro die volgens de Nationale Bank en de FOD Financiën beschikbaar is in fiscale paradijzen [buiten Zwitserland, Luxemburg en de VS], hoopt de regering 460 miljoen euro belastingen te recupereren. En ik hoor de fiscale experts al zeggen dat het zal volstaan om de structuur van de offshore vennootschappen te wijzen om niets te moeten betalen.” De kwestie van domicilie wordt niet in alle gevallen even ernstig genomen...

Het recente SwissLeaks-schandaal alleen al wees op 3.000 Belgische belastingbetalers die van

de maatregel nog aan. In de eerste vier maanden van dit jaar verloren 21.351 mensen hierdoor hun uitkering. De sector van activiteiten gericht op werkzoekenden kent een gigantische groei, er ontstaat stilaan een echte markt voor het arbeidsmarktbeleid.

Sinds midden jaren 1970 wordt het werkgelegenheidsbeleid bepaald door de loonmatiging.

Het principe hiervoor werd in 1974 door de Duitse sociaaldemocratische kanselier Helmut Schmidt als volgt omschreven: “De winsten van vandaag zijn de investeringen van morgen en de werkgelegenheid van overmorgen.” Vanuit de idee dat de winsten moesten stijgen om investeringen en vervolgens werkgelegenheid tot stand te brengen, werd alles in het werk gesteld om de lonen naar beneden te halen zodat meer winsten geboekt werden. Het aandeel van de lonen in de totale geproduceerde rijkdom gedurende een jaar in een bepaald land, het Bruto Binnenlands Product, daalde jaar na jaar terwijl het aandeel van het kapitaal toenam.

De maatregelen tegen de werklozen moeten in dat kader gezien worden. Jonge werklozen die in armoede en onzekerheid leven en langs alle kanten gecontroleerd worden, zullen gelijk welke job aanvaarden. Het zet aan tot een algemene neerwaartse druk van lonen en arbeidsvoorwaarden. Het doet de winsten van de werkgevers en aandeelhouders stijgen. Maar zoals we ondertussen weten, leidt dit niet tot investeringen en werkgelegenheid.

het stelsel van fiscale fraude van de bank HSBC gebruikmaakten. Het ging in dit geval om ongeveer 6 miljard euro (zie eerdere edities van deze krant). Twee jaar geleden bezorgde OffshoreLeaks een document aan de Speciale Belastinginspectie (een dienst die de Vlaamse liberalen in 2003 wilden afschaffen) met 200 namen van Belgen die bedrijven in de fiscale paradijzen bezitten.

LuxLeaks maakte duidelijk dat 26 van de rijkste families in België gebruikmaakten van fiscaal erg gunstige maatregelen in Luxemburg om geen belastingen in België te moeten betalen. De bedragen waarvan sprake zijn bijzonder hoog, maar toch gaat alle aandacht uit naar de werklozen en hun vermeende ‘sociale fraude’. Zoals Malcolm X destijds al opmerkte: “Als je niet oplet, laat de media je de onderdrukten haten en de onderdrukkers aanbidden.”

Ten slotte nog dit: de fiscale fraude levert geen enkele bijdrage aan de reële economie. Deze middelen vergroten enkel de speculatieve zeepbellen op de beurzen, slapen op buitenlandse bankrekeningen in belastingparadijzen of worden gebruikt om te speculeren op overheidsschulden. Dat is toch wat anders dan die zogenaamde ‘sociale fraude’ door armen die het hoofd boven water proberen te houden...

dossier thema

www.socialisme.be Oktober juni 20152014

Reserveleger voor het kapitaal Het bestaan van een grote groep werklozen die gelijk welke job aanvaarden, is niet nieuw. In ‘Het Kapitaal’ beschrijft Karl Marx het concept van een reserveleger voor het kapitaal. Moderne economen hebben het over NAIRU (Non Accelerating Inflation Rate of Unemployment): de noodzaak om een ‘natuurlijk’ werkloosheidsniveau aan te houden om de inflatie te bestrijden en indirect ook de financiële belangen en de winsten te beschermen.

In België zou die werkloosheidsgraad ongeveer 13% bedragen.

In 2009 kwam het Planbureau met ‘Economische perspectieven 2007-2012’. Daarin stond onder meer een analyse van de ‘sociale spanningen’ over de lonen aan het begin van de eeuw toen er sprake was van de informaticaboom. Volgens het Planbureau was de werkloosheidsgraad toen te laag waardoor er strijd voor hogere lonen ontstond (4).

De oude strijd voor de verdeling van de geproduceerde rijkdom tussen arbeid en kapitaal blijft bijzonder actueel. De werklozen, hun aantal en de druk die ze zetten op de arbeidsvoorwaarden en lonen van alle werkenden, zijn onderdeel van die strijd.

“A l s

je n i e t oplet, laten de m e d i a j e d e on d e r d r u k t e n haten en de on d e r d r u k k e r s a a nb i d d e n ”

- Malcolm X

Het verzet organiseren!

I

n België zijn ongeveer 85% van de werklozen lid van een van de drie grote vakbonden. Sinds ongeveer 20 jaar zijn werklozen goed voor 15% tot 20% van de leden van ACLVB, ACV en ABVV. (5). Deze hoge syndicalisatiegraad onder werklozen is verbonden met het feit dat de vakbonden de werkloosheidsuitkering betalen. Dat wordt uiteraard betwist door de N-VA en Bart De Wever die ook via deze weg het gewicht van de vakbonden willen verminderen.

sociale zekerheid. Het duurde tot midden jaren 1970 vooraleer werklozencomités werden opgezet, eerst buiten en nadien in de vakbonden (er bestonden in andere periodes ook werklozengroepen). Begin jaren 1980 kwamen er in het ACV en vervolgens ook in het ABVV structuren voor de werkloze leden. In het ACLVB is dit nog niet het geval. (6).

Tot op vandaag wordt weinig aandacht gegeven aan de verdediging van de werkloosheidsuitkeringen. Dat is nochtans een cruciaal onderdeel van onze sociale zekerheid. Er was geen masDe banden tussen vakbonden en werklozen in sale strijd tegen de jacht op de werklozen die in België is ongezien en komt voort uit onze soci- 2004 werd geopend of tegen de beperking van ale geschiedenis en die van de opbouw van onze de zogenaamde inschakelingsuitkering in de tijd

vanaf 2012. Tijdens het ambitieuze actieplan in het najaar van 2014 werd de intrekking van die maatregelen niet expliciet opgenomen in de eisen van het gemeenschappelijk vakbondsfront.

Maar toch sloten heel wat werklozen aan bij de strijd tegen de rechtse regering. Er waren ook specifieke acties, onder meer op initiatief van het netwerk Stop Artikel 63§2 (naar het artikel van de wet over de beperking van de inschakelingsuitkering in de tijd). De verdediging en uitbreiding van onze sociale zekerheid en de verdediging van onze lonen en arbeidsvoorwaarden vereisen ook een harde strijd voor het recht op degelijke werkloosheidsuitkeringen die niet in de tijd beperkt worden.

Een ander samenlevingsmodel

A

Voetnoten (1) ‘‘Des années ‘60 à nos jours’’, Marie-Claude Prévost, in Santé conjuguée - janvier 2006 - n° 35 (2) Fraude, une occasion ratée? Chronique de Philippe Walkowiak, rtbf.be, 5 mai 2015 (3) Trimestriel Ensemble pour la solidarité contre l’exclusion n°82, mars 2014 (4) Econosphère : Le NAIRU en Belgique : 13 % de chômage utile ! Le Bureau du plan veut activer les plus de 50 ans !

(5) L’organisation des chômeurs dans les syndicats, Publié dans Courrier hebdomadaire du CRISP 2006/24 (n° 1929-1930) (6) L’organisation des chômeurs dans les syndicats, Publié dans Courrier hebdomadaire du CRISP, 2006/24 (n° 1929-1930)

ls antwoord op de breed verspreide werkloosheid, moet er een verdeling van het beschikbare werk komen. Dit moet gebeuren zonder loonverlies en met een vermindering van de werkdruk.

Gemiddeld werken we vandaag in België nog 31 uur per week. Dat is nog zonder rekening te houden met de niet gebruikte productiemogelijkheden en ook niet met de inherente verspilling die eigen is aan het systeem. Onder het kapitalisme zien we dat er enerzijds een massale werkloosheid bestaat terwijl anderzijds de werkenden geconfronteerd worden met een vaak onhoudbare werkdruk. Moesten de technologische mogelijkheden aangewend worden in het belang van de werkenden, dan zou de arbeidstijd drastisch kunnen afnemen en zouden we ook bevrijd kunnen worden van puur repetitieve taken.

Een eis van arbeidsduurvermindering betekent een directe confrontatie tussen de arbeidersklasse, de klasse van diegenen die hun arbeidskracht verkopen voor een loon, en de kapitalistische klasse die de productiemiddelen bezit. Het gaat immers om een herverdeling van de door de arbeiders geproduceerde rijkdom. Om de werkenden te bevrijden van de vervreemding van hun werk en om tijd vrij te maken voor ontspanning, een sociaal leven en betrokkenheid bij het beheer van de samenleving, moet de eis van een collectieve arbeidsduurvermindering met bijkomende aanwervingen en zonder loonverlies ook gekoppeld worden aan het perspectief van een ander maatschappijmodel, een socialistische samenleving.

Daaronder verstaan we de collectivisering van de sleutelsectoren van de economie en de grote bedrijven onder de controle en het beheer van de werkenden en de gemeenschap in het algemeen.

Op deze manier zou werk niet langer gelijk staan met een schakel in de monsterlijke productieketen die sociale en ecologische verwoestingen aanricht, maar zou het net een belangrijke bijdrage zijn tot zelfontwikkeling en tot de uitbouw van de samenleving. Het zou op termijn kunnen leiden tot een samenleving zonder loonarbeid.

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Interview met Jeremie Cravatte (CADTM), net terug van Griekse commissie overheidsschulden

O

p 4 april installeerde Zoe Konstantopoulou, de Griekse parlementsvoorzitster, een commissie die de Griekse overheidsschuld moet onderzoeken. De commissie bestaat uit 15 buitenlandse personaliteiten en 15 Grieken. We spraken met Jeremie Cravatte, medewerker van CADTM (Comité voor de opheffing van de derdewereldschulden) en lid van het platform voor een burgeraudit van de Belgische schulden. Jeremie was net terug van een tweede werkvergadering van de commissie in Athene. door

Nicolas Croes

Wat is het karakter van dit initiatief?

“Het doel van de commissie is om na te gaan welk aandeel van de schulden illegaal (schulden aangegaan zonder het toepasselijke recht na te leven), niet legitiem (in strijd met het algemeen belang of enkel in het voordeel van een bevoorrechte minderheid), ongewenst (in strijd met de fundamentele rechten van de bevolking) of niet-duurzaam (schuld die de verlening van basisdiensten aan de bevolking verhindert) is. Het gaat om schulden uit twee periodes: tussen 1990 en 2010 en tussen 2010 en 2015.

Die tweede periode moet het dringendste onderzocht worden in het kader van de onderhandelingen met de trojka. De overgrote meerderheid van de huidige Griekse overheidsschulden dateren uit deze periode en 80% werd uitgeleend door de trojka.”

De gevestigde media en het politieke en economische establishment hebben het over een ‘schuldencrisis’.

Is die term correct of een leugen?

beeld is veelzeggend op dat vlak.

“Alle operaties van de Griekse overheid en de instellingen van de trojka (IMF, Europese Centrale Bank en Europese Commissie) sinds 2010 bestonden uit het overnemen van risico’s van de Duitse, Franse, Italiaanse, Belgische, ... banken om deze over te dragen naar de Griekse en Europese bevolking. Naar schatting 75% tot 90% van de bedragen van de leningen die sinds 2010 aan Griekenland werden toegekend, kwam direct op de rekeningen van deze banken. De herstructering van de schulden in 2012 werd door de gevestigde media voorgesteld als een cadeau aan de Griekse bevolking, terwijl het ging om een transfer van Griekse schulden vanuit private handen naar publieke handen (IMF, ECB, 14 lidstaten van de eurozone en het Europees Stabiliteitsfonds).

“De zogenaamde ‘reddingsplannen’ voor Griekenland hadden enkel tot doel om de grote private banken in Europa te redden en tegelijk werden ze als excuus ingeroepen om harde besparingsmaatregelen aan de Griekse bevolking op te leggen. Dat zagen we overigens eerder ook al in de zogenaamde ‘derdewereldlanden’.”

“Deze term verbergt dat het probleem in Europa (en elders) niet de publieke schulden zijn, maar de private schulden van ondernemingen, in het bijzonder financiële bedrijven zoals banken, Zorgt de discussie over de publieke verzekeringen of pensioenfondsen, die schulden ook voor debat binnen grote risico’s namen binnen het kapita- Syriza? listische systeem en wier schulden gesocialiseerd werden. Het Griekse voor- “Tot nu toe was er spijtig genoeg geen

sprake van debat, maar eerder van een niet aan om sterker te pleiten voor een totaal stilzwijgen. Op de eerste zitting breuk met de dominantie van de trojka van de commissie waren alle ministers en het Europese kapitalistische estaaanwezig, ook Tsipras en Varoufakis. blishment in het algemeen. Een breuk Ze kondigden er aan dat ze het werk van met de schuldeisers zou onvermijdede commissie steunen. Maar ze vesti- lijk tot andere discussies leiden: een gen er zeker de publieke aandacht niet strikte kapitaalcontrole, socialisering op. De strategie van onderhandelingen van de financiële sector of nog de namet de schuldeisers toont dat de leiding tionalisatie van de sleutelsectoren van van Syriza niet van plan lijkt te zijn om de economie. de legitimiteit en de terugbetaling van “Wat er ook gebeurt, de Griekse bevolde schulden in vraag te stellen. king kan het werk van de audit aangrij“Een opschorting van de betaling zou pen om te antwoorden op de verkeerde de krachtsverhoudingen nochtans kun- voorstellingen over de oorsprong van nen doen keren en de audit kan de re- de Griekse schulden en over de oplosgering argumenten aanbieden in het singen die voorgesteld worden. De aukader van een dergelijke confrontatie. dit kan een belangrijk instrument zijn De houding van de leiding van Syriza is in de mobilisaties van de Griekse en de misschien niet verwonderlijk, maar dat internationale bevolking. Uiteindelijk ook het linkse platform binnen Syriza zal die mobilisatie beslissend zijn om zwijgt, is wel opmerkelijk. Op dit ogen- te bouwen aan een echt alternatief op blik grijpt dit linkse platform de audit het kapitalisme.”

Steun de Griekse bevolking

#stopbesparingen #democratie #solidariteit

Betoging op 21 juni om 13u30 aan het Centraal Station in Brussel LSP en A LS nemen deel a an het platform ‘Met de Griekse bevolking’ dat een dertigtal organisaties omvat, waaronder Syriza België, Solidariteitsinitiatief met het Griekse verzet, de metaalbond van het ABVV in Wallonië en Brussel, ACOD-Wallonië, MOC-Brussel, Alter Summit, CADTM en tal van linkse organisaties en verenigingen. Er komt een nationale betoging in het kader van een oproep voor een actieweek tijdens de volgende Europese top.

Spaanse verkiezingen met politieke crisis en linkse kandidaten op het menu

D

e hoop op een breuk met het besparingsbeleid in Spanje leidt tot een zoektocht naar een politiek instrument op een ogenblik dat er heel wat verkiezingen zijn.

Op 24 mei zijn er gemeenteraadsverkiezingen en tal van verkiezingen voor de autonome regio’s. Deze verkiezingen vormen een eerste grote test voor Podemos in de aanloop naar de parlementsverkiezingen van eind dit jaar. door

Boris Malarme

Gevestigde partijen gediscrediteerd, versnipperd politiek landschap

De laatste peilingen wekken de indruk dat de explosieve electorale groei van Podemos minstens tijdelijk tot stilstand is gekomen. In plaats van een scenario van onafgebroken groei van Podemos waarbij de dominantie van de twee grote partijen, de rechtse conservatieve PP en de sociaaldemocratische PSOE, wordt doorbroken, is er eerder sprake van een versnippering van het politieke landschap. Er is ook een sterke groei van het rechts populistische Ciudadanos (partij van de burgers). Die partij kan groeien op basis van een anticorruptiediscours. Dat ligt gevoelig door de talloze schandalen. De situatie van politieke crisis en instabiliteit kan de vorming van lokale en regionale besturen bijzonder moeilijk maken.

Pablo Iglesias en de leiding van Podemos kozen ervoor om hun programma af te zwakken. Zo werd afstand gedaan van de eis om de schulden niet langer terug te betalen en werd ook de invoering van een basisinkomen overboord gegooid. Podemos wil “realistischer” zijn. Deze aanpak wordt nu in vraag gesteld. Onder leden en sympathisanten van Podemos is er heel wat discussie, dat ook tot debat op algemene vergaderingen zal moeten leiden. De radicale linkerzijde moet gedurfd naar buiten komen. De electorale afstraffing van Izquierda Unida (Verenigd Links) in Andalusië was grotendeels te wijten aan het feit dat IU er aan een besparingsregering met de sociaaldemocratische PSOE deelnam onder het mom dat dit nodig was om rechts te stoppen.

Ook uit deze ervaring moeten we lessen trekken.

Onze Spaanse zusterorganisatie, Socialismo Revolucionario (SR), werkt

zowel binnen Izquierda Unida als lijke lijsten zijn ‘Zaragoza en Común’, Podemos. SR roept op om te stemmen ‘Marea Atlántica’ in A Coruña of nog voor kandidaten die zich duidelijk uit- ‘Barcelona en Comú’ (waar de linkse spreken tegen de besparingen. SR komt Catalaanse nationalistische CUP niet op voor een beleid dat breekt met de aan meewerkt). In al deze grote steden huidige gang van zaken. Dat kan door staan de linkse eenheidslijsten op de de schulden niet terug te betalen en de tweede plaats in de peilingen. Sommige banken en sleutelsectoren van de eco- peilingen zetten ‘Barcelona en Comú’ nomie te nationaliseren onder demo- zelfs op de eerste plaats. Dat opent de cratisch beheer en controle van de ge- mogelijkheid van een links bestuur onmeenschap. der leiding van Ada Colau, de woordvoerder van het platform tegen de uitLinkse eenheidslijsten op huiszettingen. Maar in de meeste steden lokaal vlak was het proces van discussie over linkse eenheid erg chaotisch. Zo besloot de loIn een aantal steden zijn er linkse kale leiding van Izquierda Unida om in eenheidslijsten bij de gemeenteraads- Madrid apart op te komen naast de lijst verkiezingen. Dit is belangrijk om het Ahora Madrid. verzet tegen de besparingen te vereniSocialismo Revolucionario (SR) speelgen. Het gaat om lijsten met onder meer de een kleine rol in het proces van linkPodemos, Izquierda Unida, linkse eco- se frontvorming in Badalona, een gelogisten, linkse nationalisten, strijdba- meente die aan Barcelona grenst. De re syndicalisten, activisten van sociale lijst Guanyem Badalona en Comú wordt bewegingen, ... Voorbeelden van derge- ondersteund door Podemos, CUP, SR

en kritische militanten van IU en de Groenen. Kritische militanten binnen IU, de linkerzijde waar SR mee samenwerkt, verzetten zich tegen de hernieuwing van de oude alliantie tussen IU en de Groenen. Die alliantie werd vervoegd door diegenen die verloren in de voorverkiezingen binnen Podemos. Dit voorbeeld is indicatief voor de situatie in tal van Spaanse steden waar de lokale leiding van IU de vorming van linkse eenheidslijsten blokkeerde. We moeten alle strijdbare en kritische lagen verenigen rond een programma dat opkomt voor een draai naar links en voor een eengemaakt front van onderuit, zowel binnen als buiten IU. Linkse gemeentebesturen of linkse verkozenen kunnen een belangrijke rol spelen in het ondersteunen van het verzet tegen het neoliberale beleid rond een programma dat actief ingaat tegen de door de nationale regering opgelegde besparingen.

www.socialisme.be juni 2015

Een nieuw keerpunt in Latijns-Amerika

internationaal

11

Het einde van de linkse golf in Latijns-Amerika?

D

e historische ontmoeting tussen Barack Obama en Raul Castro, politieke en economische onrust in Venezuela, het stilvallen van de hervormingen in Bolivia en de crisis in Brazilië zijn uitdrukkingen van een nieuw keerpunt in Latijns-Amerika. De verwachtingen in de radicale hervormingen in Venezuela, Bolivia en Ecuador maakten plaats voor ontgoocheling en crisis. door Tony Saunois marxisme.be

- een langere versie van dit dossier vind je op

Einde economische groei

Hugo Chavez in Venezuela en Evo Morales in Bolivia beloofden een overgang naar het socialisme, maar de woorden gingen niet gepaard met maatregelen om effectief met het kapitalisme te breken. Hierdoor zijn de hervormingen nu bedreigd. In landen met centrumlinkse regeringen, zoals Brazilië, werd niet gebroken met de alomtegenwoordige corruptie. Het leidt tot een politieke crisis bovenop de economische problemen.

De afgelopen tien jaar kende het continent een snelle economische groei.

Dit liet de centrumlinkse regeringen toe om een aantal hervormingen door te voeren. Maar zelfs in deze periode van sterke groei bleven miljoenen mensen in armoede leven. Olie, gas, koper, soja en andere grondstoffen die in overvloed voorkomen in Latijns-Amerika vonden een gretige afzetmarkt in China en dit zorgde voor groei. De vertraging van de Chinese economie heeft ook de export van grondstoffen snel doen vertragen en zet de prijzen ervan onder druk.

De af hankelijkheid van de export van grondstoffen tijdens de periode van groei leidde tot een snelle desindustrialisering van deze landen. Zo zijn grondstoffen goed voor 60% van de Braziliaanse export en komt 96% van de de Venezolaanse exportinkomsten van olie.

Politieke gevolgen

De crisis slaat toe op een ogenblik dat linkse of centrumlinkse regeringen aan de macht zijn. Dit leidt tot heel wat verwarring. Sommigen hebben het over een verrechtsing van het continent. Het klopt dat het ongenoegen ruimte geeft aan traditonele rechtse krachten om een grotere steun te vinden. Dit is evenwel geen uitdrukking van een bocht naar rechts in de samenleving. Het is vooral een uitdrukking van de afwezigheid van een sterk socialistisch alternatief.

In Brazilië was er eerder dit jaar een golf van arbeidersstrijd. Personeel uit de publieke sector, leraars, arbeiders uit de automobielsector, metaalarbeiders, ... gingen in staking en strijd. In Paraná was er een staking van onbepaalde duur door het personeel van de publieke sector waardoor de lokale overheid de besparingen moest intrekken. Arbeiders van Volkswagen en General Motors behaalden gedeeltelijke overwinningen in stakingen tegen afdankingen.

De enorme corruptie in het land,

Brazilië: de druk van onderuit voor de neemt toe.

waarbij ook verantwoordelijken van de regerende PT (Arbeiderspartij) van Dilma Rousseff betrokken zijn, versterkte het wantrouwen in het politieke stelsel. De rechterzijde speelt daar op populistische wijze op in en organiseerde acties om het ontslag van Rousseff te eisen. De PT probeerde hierop de eigen achterban te mobiliseren, maar velen zijn daar niet toe bereid. Gelukkig waren er ook acties die sociale hervormingen eisen en ingaan tegen zowel de regering als de rechterzijde. Zo was er op 15 april een betoging in São Paulo met 30.000. Het initiatief ging uit van de linkse partij PSOL en de beweging van daklozen MTST, met ook steun van de strijdbare vakbond CSP-Conlutas en uiteindelijk zelfs van de officiële vakbondsfederatie CUT. De druk op de vakbondsleiding is groot om tot een al- kenhuizen kunnen er slechts 16.000 efgemene 24-urenstaking over te gaan. fectief gebruikt worden.

Dat consequent links zich kan verDe steun voor president Maduro is sterken in het verzet tegen het beleid volgens peilingen onder de 30% gezakt. van centrumlinks dat niet breekt met Wij waarschuwden eerder al voor imde kapitalistische logica, bleek eer- passe als niet gebroken werd met het der ook in Argentinië. De electora- kapitalisme. Er kwam geen nationalile groei van de trotskistische allian- satie van de economie onder democratie FIT (Frente de Izquierda y de los tische arbeiderscontrole en -beheer. De Trabajadores) weerlegt de idee dat het impasse opent de weg voor ontgoochecontinent naar rechts opschuift. Maar ling, waar de rechtse oppositie op haar het succes van de FIT stelt wel nieuwe beurt kan op inspelen. uitdagingen. Zal de alliantie erin slagen om op het succes verder te bouwen Het einde van het embargo en ook delen van de voormalige aan- tegen Cuba hangers van de Peronistische vakbonden te betrekken in de opbouw van een Het VS-imperialisme maakte een bredere arbeiderspartij? bocht in het beleid ten aanzien van Cuba. Begin dit jaar kondidgden de Venezolaanse regime onder Amerikaanse president Barack Obama druk en de Cubaanse president Raul Castro een reeks historische akkoorden aan.

De economische ramp in Venezuela Obama erkende: “Je kan niet meer werd versterkt door de val van de olie- dan 50 jaar hetzelfde doen en toch prijzen. Dit jaar zou de economie met een ander resultaat verwachten.” De 5% krimpen nadat ze vorig jaar ook al Europese en Canadese heersende klaseen negatieve groei van 4% kende. Er sen, maar ook het grootste deel van het is een tekort aan zowat alles. Volgens Latijns-Amerikaanse kapitalisme, koschattingen zijn een op de drie basis- zen voor een andere aanpak die nu ook goederen niet beschikbaar. Het gaat door Obama wordt gedeeld. onder meer om voedsel, geneesmiddeSinds de Cubaanse revolutie heeft het len en kledij. Er zijn prikborden waar VS-imperialisme een strikt embargo mensen aan ruilhandel doen, bijvoor- opgelegd tegen Cuba en werden verbeeld toiletpapier ruilen voor wasmid- schillende pogingen ondernomen om del. Venezuela kent met ongeveer 70% het regime omver te werpen en het kade hoogste inflatiecijfers ter wereld. pitalisme te herstellen. In 1961 was er Dit ondermijnt de steun voor de rege- zelfs een gewapende interventie daarring. De tekorten zijn veroorzaakt door toe. Ondanks de verregaande gevolgen speculanten of het gevolg van de po- van het embargo, heeft de VS-aanpak gingen van de kapitalisten om het land gefaald. Dat kwam vooral door de brete destabiliseren. Maar ze zijn ook het de steun voor de revolutie in Cuba. Nu gevolg van de bureaucratische aanpak kiezen de VS voor een ander beleid, van het regime. De hervormingen van maar met hetzelfde doel. Zoals Leon Chavez worden hierdoor ondermijnd. Trotski waarschuwde met betrekking Het gezondheidssysteem is in crisis, tot de voormalige Sovjet-Unie kan van de 45.000 bedden in publieke zie- de dreiging van kapitalistisch herstel ook komen in de vorm van “goedkope producten in de goederentrein van het imperialisme.” Door de Cubaanse economie te overspoelen met goederen en investeringen hopen de VS het kapitalisme volledig te herstellen.

De revolutionaire ontwikkelingen in Venezuela, Bolivia en Ecuador begin van deze eeuw werden jammer genoeg niet gebruikt om stappen te zetten in de richting van een vrijwillige socialistische federatie van deze landen. De reformistische regimes van Morales, Chavez en Rafael Correa voerden belangrijke hervormingen door, maar bleven vastzitten in het kader van het kapitalisme. Tegelijk zette het Cubaanse regime stappen in de richting van kapitalistisch herstel. Zo werd in de toeristische sector een bruggenhoofd voor zo’n herstel gevestigd en kwamen er maatregelen zoals een verhoging van de pensioenleeftijd, vrijhandelszones zoals die in de haven aan de baai van Mariel, ... organisatie van een algemene staking Het afzwakken van de reisbeperkingen moet zeker verwelkomd worden, maar

andere maatregelen bedreigen de over- van Raul, in januari: “De Cubaanse blijvende en reeds uitgeholde verwor- bevolking wil geen terugkeer naar het venheden van de revolutie. kapitalisme.” Op dit ogenblik zijn de De overgang naar een volledig ka- sleutelsectoren van de economie nog pitalistisch herstel zal niet rechtlijnig niet geprivatiseerd of verkocht aan buiverlopen. Delen van het regime zien tenlandse kapitalisten. De komst van deze ontwikkeling ook niet zitten. Zo Mastercard en Netflix is opmerkelijk verklaarde Mariela Castro, de dochter maar blijft grotendeels symbolisch.

In Chili waren er de voorbije maanden massale betogingen met honderdduizenden deelnemers. De betogers kwamen op voor gratis onderwijs.

Crisis en verzet Voor socialisten en de werkende klasse vormen de maatregelen in de richting van kapitalistisch herstel een stap achteruit. Het ondermijnt de verworvenheden van de Cubaanse revolutie voor de massa’s. Het zal uiteindelijk door de heersende klasse, zeker in Latijns-Amerika, gebruikt worden om de idee van socialisme als alternatief op het kapitalisme te discrediteren. Maar dit zal niet dezelfde effecten hebben als het ideologische offensief tegen het socialisme na de val van de voormalige stalinistische regimes in de SovjetUnie en Oost-Europa in 1989/90.

Het opheffen van het embargo zal Cuba de mogelijkheid bieden om handel te drijven op de wereldmarkt. Zonder een echte arbeidersdemocratie dreigt dit de ontwikkeling van kapitalistisch herstel te versnellen. Een staatsmonopolie op buitenlandse handel onder democratische controle van een arbeidersdemocratie is essentieel om deze dreiging af te wenden. Tegen de achtergrond van een nieuwe internationale kapitalistische crisis is het mogelijk dat de stappen naar kapitalistisch herstel beperkt blijven. Het is mogelijk dat Cuba een langere tijd een gemengde of hybride situatie kent.

Aanvankelijk zullen verworvenheden van de revolutie op het vlak van gezondheidszorg en onderwijs mogelijk behouden blijven, zelfs al gaan ook deze gebukt onder een gebrek aan investeringen. Delen van de bevolking zijn bang voor het verdwijnen van de verworvenheden van de revolutie en vrezen dat het land een nieuw Puerto Rico kan worden. Er is verzet nodig tegen het kapitalistisch herstel, gekoppeld aan strijd voor arbeidersdemocratie en een geplande economie.

In Latijns-Amerika is er nood aan een massaal socialistisch alternatief.

Daarbij moeten we de beperkingen van de radicale reformistische maatregelen en bureaucratische methoden in Venezuela, Bolivia en Ecuador erkennen.

Deze landen bleven gevangen zitten in het kapitalisme. De opportunistische populistische mobilisaties van de rechterzijde in Brazilië, Venezuela en andere landen tonen de dringendheid van een sterke socialistische beweging. In de nieuwe fase van crisis en strijd moeten de arbeidersklasse en de revolutionaire socialisten bouwen aan een strijdbaar socialistisch alternatief.

12

banken

de

Linkse Socialist

“Dit kan niet waar zijn”, journalist in de wereld van bankiers en speculanten

J

ournalist Joris Luyendijk had als correspondent in het Midden-Oosten al een en ander meegemaakt en leek voor The Guardian dan ook een geknipte correspondent om enkele maanden ondergedompeld te worden in de gevaarlijke wereld van bankiers en speculanten in The City, het financiële hoofdkwartier in Londen. door

Geert Cool

Wat hij daar zag, heeft hem sterk verbaasd. In de inleiding op het boek wordt meteen met de deur in huis gevallen. De financiële crisis wordt vergeleken met een vliegtuig waarbij je als passagier merkt dat een vleugel in brand staat.

De stewardess zegt zelfverzekerd dat alles in orde is maar dan ga je kijken in de cockpit en blijkt er geen piloot te zijn. Wat Luyendijk bedoelt, is dat de crisis niet veroorzaakt wordt door enkele hebzuchtige bankiers maar dat het ingebakken zit in het systeem. De crisis kwam er niet door een samenzwering van enkelingen. Neen, “het probleem is dit systeem” merkt Luyendijk in zijn conclusie op. “Zouden we morgen de hele City naar een onbewoond eiland afvoeren en vervangen door een kwart miljoen nieuwe mensen, dan ben ik ervan overtuigd dat we in no time hetzelfde wangedrag weer zullen zien.”

Doorheen tientallen gesprekken met mensen uit de financiële sector probeert Luyendijk deze wereld te doorgronden, patronen te ontdekken en een zicht te krijgen op de oorzaken van de financiële crisis van 2008. Hij ontdekt een harde wereld waar elke job onzeker is, lange uren worden geklopt, mensen tegen elkaar worden opgezet en ingewikkelde constructies de nodige winsten met bijhorende bonussen moeten opleveren. Met moeite doorbreekt Luyendijk de wet van de zwijgplicht die de sector zichzelf heeft opgelegd. Maar veel wijzer worden we niet van wat er zich achter dat rookgordijn bevindt. Bankiers

moeten toegeven dat ook zij de ingewikkelde constructies niet begrijpen en dat de problemen die tot de crisis van 2008 hebben geleid nog steeds aanwezig zijn. “Is de sector fixed sinds de crisis?”, vraagt Luyendijk aan een senior toezichthouder. Het ontnuchterende antwoord laat geen twijfel bestaan: “I don’t think so”.

Wa arom gebeu r t er d an n iets?

Luyendijk merkt terecht op dat alle gevestigde partijen mee in bad zitten.

Corruptie is het niet, dat veronderstelt dat je in ruil voor geld iets doet wat je anders niet had gedaan. “Capture

“Het systeem is het probleem”, is de conclusie van het boek. gaat een stap verder. Daarbij is er geen geld meer nodig, omdat je als politicus, toezichthouder of wetenschapper oprecht bent gaan geloven dat de wereld in elkaar zit zoals de bankiers hem schetsen.” Verschillen in benadering zijn er amper, het maakt niet uit of de sociaaldemocratie mee aan de macht is of niet.

Het boek gaat vrij ver in kritiek op het kapitalisme, maar alternatieven worden niet geboden. “Cynisme over de huidige politici bij grote partijen lijkt me terecht”, schrijft Luyendijk. Maar

het democratische stelsel zoals we dat kennen, is wel de regeervorm “die zich aan de eigen haren uit het moeras kan trekken.” Hoe dat kan, wordt niet duidelijk.

Er is een omwenteling nodig, erkent Luyendijk. Dat is een goed uitgangspunt, maar zonder veel nut indien het huidige systeem gewoon overeind blijft.

Het volstaat niet om individuele bankiers of politici te vervangen, heel het systeem moet weg. Socialisten pleiten daarbij voor een nationalisatie van de volledige financiële sector onder democratische controle van de gemeenschap en gericht op de belangen van de gemeenschap. Het zou bijdragen aan het invullen van de noden en behoeften van de grote meerderheid van de bevolking. In plaats van miljarden in speculatie te steken waarbij enkele grote aandeelhouders met de winsten gaan lopen en de huurlingen in de financiële sector met ruime kruimels in de vorm van bonussen gedwongen worden om in de pas te lopen, zouden deze middelen kunnen aangewend worden voor onderwijs, gezondheidszorg, sociale zekerheid, infrastructuur, ...

‘Dit kan niet waar zijn’ is een bestseller, een uitdrukking van het feit dat de verontwaardiging groot is. “Het systeem is het probleem”, is de conclusie van het boek. Laat ons dat aangrijpen om te strijden tegen dit systeem zodat de beschreven speculatie en financiële waanzin inderdaad niet waar meer kunnen zijn.

DVD. ‘Dexia of de gijzeling van een democratie’

L

even we echt in een democratie? Onder bredere lagen van de bevolking is er daar sinds het uibreken van de economische crisis twijfel over ontstaan. Het failliet van Dexia en de redding ervan, de wijze waarop ‘onze’ vertegenwoordigers toegaven aan de grillen van de financiële sector, … droegen niet bij aan het wegnemen van die twijfel. De gebeurtenissen rond Dexia vormen het onderwerp van een documentaire die op DVD beschikbaar is.

In december 2011 legden ATTAC en CADTM (comité voor de opheffing van

de derdewereldschulden) een klacht neer tegen de Belgische Staat. Een regering van lopende zaken kende inderhaast een garantie van 54,45 miljard euro toe aan de bank Dexia, zonder parlementair debat en zonder voorwaarden! De juridische procedure leidde niet tot een publiek debat, onder meer door een compleet stilzwijgen van de gevestigde media. Uiteindelijk kwam er in de lente van 2013 een wet waarmee de bankgaranties met terugwerkende kracht door het parlement werden goedgekeurd. Hierdoor maakte de juridische klacht geen kans meer.

Maar dit ongelooflijke verhaal wordt nu wel gebracht in een documentaire van Valentin Fayet van ZinTV. Die ge-

bruikte hiervoor archiefmateriaal en tal van interviews.

De Dexia-affaire is een symptoom van een breder probleem. De economische crisis werd overal aangegrepen om een verdere stap te zetten in de afbraak van democratische rechten en betrokkenheid. Zo was er een machtsoverdracht van verkozen regeringen naar de niet-verkozen Europese Commissie die bij niemand verantwoording moet afleggen. Er waren tijdelijk ook nietverkozen technocratische regeringen in Italië en Griekenland met als doel om de belangen van de bankiers te dienen.

Er is ook het Europees begrotingsverdrag, officieel een verdrag over “stabiliteit, coördinatie en bestuur”, dat

als doel heeft om het verkiezen van regeringen die tegen het neoliberale besparingsbeleid ingaan onmogelijk te maken.

In België hebben de media, gevestigde politici en hun commentatoren zoals elders geprobeerd om de geschiedenis van de reddingsoperaties voor de banken te herschrijven. Er werd voortaan gesproken over de schuldencrisis en niet langer over de financiële crisis. De verantwoordelijkheid voor de schulden lag niet langer bij de financiële sector maar bij de zogenaamde ‘excessieve’ publieke uitgaven. De crisis werd aangegrepen voor een brutale aanval op de publieke sector en de rechten van de werkenden.

De toename van de schulden is vooral een gevolg van de crisis en niet zozeer de oorzaak ervan. Het is onder meer het gevolg van een enorme overdracht van private schulden naar de gemeenschap. Deze crisis zit ingebakken in het kapitalistische systeem zelf en niet in de publieke sector die te groot zou zijn. Deze documentaire licht een tipje van de sluier van de Dexia-affiare. Het is dan ook nuttig om in te gaan tegen de heersende retoriek van besparingen waarbij wij gevraagd worden om op te draaien voor een crisis die wij niet veroorzaakten.

“Dexia of de gijzeling van een democratie” is beschikbaar voor 15 euro via zintv.org.

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

partijnieuws Schrijf je nu in voor ons zomerkamp!

Agenda www.socialisme.be juni 2015

De wereld begrijpen om hem te veranderen

H

et zomerkamp van de Actief Linkse Studenten is een ideale gelegenheid om politieke inzichten aan te scherpen en ervaringen uit te wisselen met andere jonge activisten. Na een onderbreking door examens kan de strijd met het zomerkamp direct terug opgenomen worden. En ja, het zomerkamp biedt natuurlijk ook mogelijkheden inzake ontspanning en feesten.

Het kamp start op 1 juli. Van 4 tot en met 6 juli komen er thema’s aan bod die minder specifiek op jongeren gericht zijn. Daarvoor nodigen we alle leden uit, ook diegenen die iets minder jong zijn.

Op de agenda onder meer discussies over volgende thema’s: de oorsprong van ongelijkheid, de beweging voor burgerrechten in de VS, marxistische filosofie, studentenstrijd in Chili en Québec, de rol van actiecomités en algemene vergaderingen in sociale strijd, antiracisme en antifascisme, de regering van Syriza in Griekenland, de publieke schulden en strijd tegen besparingen, de strijd tegen Islamitische Staat en tegen imperialisme, fort Europa, globalisering

13

• Donderdag 4 juni. Brussel. 10u30 Sint-Jansplein.

Vakbondsactie voor de verdediging van vrouwenrechten tegen het besparingsbeleid • Dinsdag 9 juni. Antwerpen. 19u30 café Multatuli.

Algemene ledenvergadering: Spanje en de zoektocht naar een politiek alternatief. Spreker: Marisa • Maandag 15 juni. Brussel. Syndicale militantenconcentratie voor de verdediging van de pensioenen • Zondag 21 juni. Br ussel. 13u30 Br ussel Cent raal.

Solidariteitsbetoging met het verzet van de Griekse bevolking • Eind juni: vakbondsbetoging in het kader van de Europese Top • 1-6 juli: zomerkamp van ALS en LSP • 19-24 juli: zomerschool van het CWI • November: nationaal congres van LSP

Neem een abonnement op deze krant en migratie, strijd tegen seksisme, hoe sociale zekerheid werd bekomen en hoe het verdedigen, het trotskisme en andere linkse stromingen (reformisme, stalinisme, anarchisme), de oprichting van de BWP en nieuwe linkse krachten (Syriza, Podemos), ...

Er is alleszins genoeg stof tot discussie, dat staat vast. En verder wordt ook tijd gemaakt voor een barbecue, film, cantus, ... Enkele ontspannen dagen met ook een goede portie po-

litieke vorming en dit in een relaxte omgeving, dat is wat ons zomerkamp te bieden heeft.

Deelname aan het kamp (met eten en overnachtingen inbegrepen) kost 75 euro voor het volledige kamp (60 euro voor scholieren). Wie van 4 tot en met 6 juli komt, betaalt 55 euro in voorverkoop. Voor informatie, inschrijvingen, programma,... kan je ons contacteren via info@socialisme.be of 02/345 61 81.

LSP in actie

L

SP is geen commentator die vanop de zijlijn naar gebeurtenissen kijkt. We nemen deel aan tal van initiatieven en acties waarbij we steeds pleiten voor een strijd gericht op een andere samenleving. De voorbije weken ontbrak het zeker niet aan acties, er waren tal van mobilisaties waarop LSP aanwezig was.

1 mei : internationale dag van strijd en solidariteit voor het socialisme

Deze eerste mei kwam na een prachtige beweging tegen het besparingsbeleid van de rechtse regering in het najaar.

Ondanks de propaganda en de dreigementen van het patronaat, hun politici en hun media, was het sociaal verzet massaal. Dat was mogelijk op basis van de strijdbare tradities van de arbeidersbeweging, een traditie waar ook 1 mei toe behoort. Op 1 mei benadrukten wij onze evaluatie van het eerste actieplan en de twijfelende opstelling van de vakbondsleidingen in de daaropvolgende maanden.

We verkochten 603 exemplaren van ons maandblad, dat waren er 120 meer dan vorig jaar. Er waren uitstekende resultaten met 148 kranten in Luik, 122 in Brussel, 87 in Gent, 60 in Brugge en 55 in Aalst. In Antwerpen vormden we een delegatie met onder meer een groep activisten van Tamil afkomst. Dankzij de actieve steun van ABVV Horval probeert deze groep de vakbond uit te bouwen onder de meest onderdrukte werkenden, een pionierswerk dat eveneens goed aansluit bij de traditie van 1 mei.

Nationale betoging van mensen-zonderpapieren

Enkele duizenden mensen namen deel aan de grote nationale solidariteitsbetoging van mensen-zonder-papieren op 3 mei. Er waren veel mensen-zonder-papieren, politieke activisten, vakbondsmilitanten, ... die allemaal samen ingingen tegen het asielbeleid van Theo Francken. Doorheen strijd is het mogelijk om het lot van mensen-zonder-papieren iets te verbeteren, maar het kapitalisme kan niet menselijk gemaakt worden. In dit systeem tellen enkel de winsten van de multinationals. We moeten een einde maken aan dit systeem dat mensen doet vluchten wegens oorlog, crisis en ellende.

Er is een andere samenleving nodig om tot een echt vrij verkeer van mensen die dat wensen te komen, terwijl er tegelijk de mogelijkheid is om een degelijk leven uit te bouwen in elk land van herkomst.

Pride.be in Brussel

De 20ste Brusselse editie van Pride op 16 mei moest afrekenen met regen. De optocht had traditioneel een feestelijk karakter met een sterke commerciële inslag.

Maar dat hield ons niet tegen om succesvol campagne te voeren voor gelijke rechten en tegen homofobie. We wezen steeds op het verband tussen discriminatie en het besparingsbeleid dat verworvenheden uit het verleden op de helling zet en de ruimte voor allerhande verdeeldheid doet toenemen. Wetten volstaan niet om homofobie te stoppen, net zoals dit ook niet het geval is met racisme of seksisme.

Vakbondsactie tegen de impact van besparingen op jongeren

Op 12 mei waren er enkele honderden betogers op een actie van ABVV en ACV tegen de gevolgen van het asociale regeringsbeleid voor jongeren. Die worden hard geraakt door maatregelen zoals de beperking van de inschakelingsuitkering in de tijd of het voorstel om het minimumloon voor jongeren te verlagen. Op het podium kondigde Marc Goblet van het ABVV aan dat er na de zomer een nieuw actieplan komt naar het model van dat in het najaar van 2014.

Tegen het racisme van De Wever, solidariteit met de Amazigh!

De stelling van Bart De Wever dat gemeenschappen zoals de Berbers (die zelf de term ‘Amazigh’ verkiezen) afgesloten leven en racisme gebruiken om persoonlijk falen te verbergen, leidde tot protest. Een eerste actie leverde repressie en GAS-boetes op. Maar op 17 mei was er een toegelaten actie op de Antwerpse Groenplaats met 250 tot 300 aanwezigen. Wij organiseerden een kleurrijke delegatie met militanten van diverse afkomst, zowel Amazigh, Tamils, Kasjmiri, Pakistanen als andere Antwerpenaren.

We haalden op de actie 82 euro strijdfonds op met badges en steunkaarten en we verkochten 7 exemplaren van ons maandblad.

Van febr uari tot en met mei voerden we een campagne om 120 nieuwe abonnementen op deze krant te realiseren. Nog voor het einde van deze periode hebben we deze doelstelling behaald. Een groter aantal abonnementen maakt een bredere verspreiding van onze krant mogelijk. Bovendien laat het ons toe om ook in relatief rustige maanden, zoals in de zomer, doorheen onze krant in discussie te gaan met een grotere groep lezers. We willen niet alleen een alternatieve bron van informatie aanbieden, maar ook voorstellen doen om de strijd vooruit te helpen. Deze krant vormt een onderdeel van de strijd. Steun dit door vandaag nog een abonnement te nemen! Een gewoon abonnement kost 20 euro voor 12 exemplaren (er verschijnen er 10 per jaar), maar een steunabonnement van 30 of 50 euro mag uiteraard ook. Nog gemakkelijker is een doorlopende opdracht van minstens 2 euro per maand, een klein bedrag voor u en een vaste bron van inkomsten voor ons. Stort op BE 48 0013 9075 9627 van ‘Socialist Press’.

Militanten van LSP op 1 mei in Luik (foto: LSP Luik). Rechtsboven: militanten op Pride.be (foto: Liesbeth)

Strijdfonds: steun LSP Elk kwartaal proberen we 11.000 euro financiële steun op te halen op straat of onder sympathisanten. Voor de maanden april tot en met juni, het tweede kwartaal van 2015, stonden we eind mei op 91% van onze doelstelling. Het moet dan ook mogelijk zijn om niet alleen onze doelstelling te behalen, maar deze ook te overschrijden. Dit strijdfonds laat ons toe om campagnes te organiseren en onze politieke werking te ontwikkelen. Steun ons, stort een bijdrage op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘steun’. Of neem een doorlopende steunopdracht van minstens 2 euro per maand, dan sturen we ook onze krant op!

Luik-Lux: 1.584 € Bxl-W.Brab: 2.957 € Henegouwen-Namen: 1.071 € Vl Brab-Limburg: 750 € O en W Vlaanderen: 2.137 € Antwerpen: 1.122 € Nationaal: 402 €

158% 134% 107% 75% 69% 66% 40%

TOTAAL: 10.022,90 €

91%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

14

tegen racisme en homofobie

Protest tegen uitspraken De Wever over Berbers

N

-VA-voorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever deed een onhandige poging om zijn stigmatiserende uitspraken over Berbers te nuanceren.

‘Amazigh’ (‘vrije mensen’) is de naam die Berbers (‘vreemd volk’) zelf hanteren.

de

Linkse Socialist

Delegatie gemobiliseerd door LSP op de actie in Antwerpen op 17 mei. Foto: PPICS

een “gesloten gemeenschap” zouden 300 aanwezigen was het geen grote acvormen. Dat hij eraan toevoegde dat tie. Maar het was wel belangrijk om een groepen zoals de Berbers racisme als klaar en duidelijk protest tegen de uitexcuus voor persoonlijk falen inroepen spraken van De Wever te tonen. Jammer (met andere woorden, dat racisme rela- genoeg werd er niet meer aandacht betief zou zijn), werd gemakshalve achter- steed aan het betrekken van Amazigh wege gelaten in de poging tot nuance. in de organisatie van het protest en dat Een eerste protestactie tegen de uit- kwam ook tot uiting op de dag zelf. spraken van De Wever werd represWij besloten om een degelijke en Hij verklaarde dat hij slechts herhaal- sief in de kiem gesmoord. Iedereen kleurrijke mobilisatie naar de actie te de wat Marokkaanse ‘gezagsdragers’ werd opgepakt. Enkele weken later organiseren. Daarbij beperkten we ons stellen over Amazigh en beperkte zijn kwam er toch een toegelaten actie op niet tot de vraag naar excuses van De uitspraken tot de stelling dat de Berbers de Groenplaats. Met ongeveer 250 tot Wever. We willen een ander beleid zon-

der discriminatie, racisme, seksisme, en mobiliseerden tegelijk ook onder homofobie, … Dit is enkel mogelijk als Antwerpse Aziaten, mensen die volwe breken met het besparingsbeleid dat gens De Wever de gevolgen van racissociale spanningen, tekorten en moge- me niet zouden ondervinden. We hadlijke bronnen van verdeeldheid in de den spandoeken bij tegen het racisme hand werkt. inzake werk, huisvesting, onderwijs, LSP was met een 35-tal leden en … maar ook tegen de repressieve aansympathisanten aanwezig, waaronder pak van antiracisten. Op onze borden Amazigh uit Brussel maar ook Tamils, stonden slogans tegen haat, racisme Kasjmiri, Pakistanen en andere ‘locals’ en alles wat ons verdeelt. Zes betogers uit Antwerpen. We hadden een stand en die we nog niet kenden willen met LSP verkochten ons maandblad. We zorgden discussiëren om kennis te maken en/of voor een aanwezigheid van Amazigh actief te worden.

Rechtse studenten in het offensief tegen ALS

I

n Leuven probeerde de extreemrechtse NSV (Nationalistische Studentenvereniging) eerder dit jaar een bijeenkomst van de Actief Linkse Studenten over Griekenland te verstoren.

erkenning van ALS te behouden, NSV werd op de vingers getikt.

In navolging van de Leuvense NSVvrienden besloot ook het Gentse KVHV om de Actief Linkse Studenten te intimideren. Met een 15-tal leden in vol ornaat met pet en lint verstoorden ze een meeting over Griekenland. Bij een volDe extreemrechtse militanten wer- gende poging daartoe tijdens een meeden niet op de meeting binnengelaten. ting over de strijd tegen seksisme werd Hierop ondernamen ze een poging om hen kordaat de toegang geweigerd. dit aan te grijpen om de erkenning Het doel van KVHV is om ALS het van ALS aan de universiteit te betwis- zwijgen op te leggen, vooral het verzet ten. ALS reageerde met een uitgebreid van de studenten tegen het besparingsdossier waarin het extreemrechtse ge- beleid vinden ze problematisch. Dat we welddadige karakter van NSV werd niet toelaten dat een groep KVHV’ers aangekaart. De overkoepeling van meetings komt verstoren, grijpen ze studentenorganisaties besloot om de aan om de openbaarheid van deze ac-

tiviteiten te betwisten. Waar leden van bleef. Het is opmerkelijk dat een N-VAKVHV onze waarden en normen inza- kopstuk als Siegfried Bracke op deze ke meetings aanvaarden, maken we er manier het politiek debat aan de Gentse nochtans geen probleem van om hen toe universiteit in de kiem probeert te smote laten. Zo waren er twee KVHV’ers ren. Eeder liet de Kamervoorzitter zich op een Antwerpse ALS-meeting over ook al opmerken op een provocatieve de strijd tegen racisme en seksisme. N-VA-actie tegen de stakingen in het Maar in groep komen provoceren, is najaar. natuurlijk iets anders.

De Actief Linkse Studenten blijven Eerder dit jaar verloor ALS zijn er- ingaan tegen het besparingsbeleid en kenning aan de UGent na een rechts of- de pogingen van de studenten van de fensief in het overkoepelende PFK. De besparingspartijen om elk verzet mondSociale Raad volgde de argumentatie dood te maken of te criminaliseren. van ALS. Maar in het Bestuurscollege Werk hieraan mee, sluit je aan! Maak voerde Siegfried Bracke de strijd tegen mee plannen voor de komende maanALS aan waarna de erkenning ingetrok- den tijdens ons jaarlijkse zomerkamp. ken bleef maar ALS rechtstreeks onder de Dienst Studentenactiviteiten erkend www.actieflinks.be

ZOMERKAMP ALS Schrijf je nu in voor ons zomerkamp: zes dagen van discussie en ontspanning van 1 tot en met 6 juli. Er wordt gestart met enkele dagen die vooral op jongeren gericht zijn en in het weekend van 4 en 5 juli wordt het kamp open getrokken voor alle leeftijden. Het volledige programma vind je op socialisme.be en ook de praktische info voor inschrijvingen vind je daar. Een volledig kamp kost 75 euro (60 euro voor scholieren), overnachtingen en eten inbegrepen.

Conservatieven houden homofobe mars

V

oor het eerst ging de jaarlijkse Pride, een parade voor gelijke rechten van LGBTQI-mensen (lesbiennes, gays, biseksuelen, trans, queer en interseksuelen), gepaard met een tegenbetoging in ons land.

Religieuze conservatieven hielden op hetzelfde ogenblik een ‘Mars voor het gezin’ in Antwerpen met naargelang de bronnen 150 tot 250 aanwezigen, minder dan de 80.000 deelnemers aan de Pride.

Voor deze betoging werd onder meer campagne gevoerd aan de uitgang van kerken. Zo zagen we foto’s van N-VAmilitant Wouter Jambon, maar ook van gekende neonazi’s als Kris Roman van Nation.

Het platform voor de actie las als een manifest uit lang vervlogen tijden met onder meer een verbod op abortus, verbod op homo-adoptie, verbod op de Pride, … Op de actie zelf werd een grote Maria-afbeelding meegedragen. De conservatieven kregen versterking uit het buitenland, met name van Poolse anti-abortusactivisten.

Samen met Poolse migranten actie voeren voor een strikte religieuze benadering, dat was toch een ietwat nieuwe ervaring voor VB-kopstuk Filip Dewinter. Waar hij jaren geleden

zijn toenmalige conservatief-katholie- homofobe optocht. ren, kunnen we vermijden dat ze zich Deze beperkte mobilisatie betekent ke partijgenote Alexandra Colen nog Het is belangrijk dat we de ruimte versterken en steeds offensiever naar echter niet dat het gevaar geweken is. verweet een puriteinse kwezel te zijn, voor homofoben beperken. Wij on- buiten treden.

Het zal erop aankomen om te blijven stond Dewinter nu zelf op de eerste dernamen reeds verschillende acties De conservatieve optocht was be- mobiliseren, acties te organiseren om rij op een bijeenkomst van puriteinse tegen de conservatieve anti-abortus- perkt qua opkomst. Een dag later slaag- hun ruimte te beperken en een polikwezels. Als wonderbaarlijke bekering lobby en waren ook nu op de Pride de ook Pegida er niet in om een goede tiek programma naar voor te schuiven kan dit tellen! aanwezig met materiaal waarin we ons mobilisatie op poten te zetten. Met een waarmee we antwoorden op het bespaDe aanwezigheid van het extreem- uitspraken tegen de homofobe mars in 20-tal betogers tegen de actie tegen ra- ringsbeleid dat verdeeldheid versterkt rechtse Vlaams Belang was op zich Antwerpen. Door het protest tegen de cisme op de Groenplaats, kan de actie en de voedingsbodem voor racisme, niet verwonderlijk. Maar dat gekende religieuze conservatieven te organise- van Pegida een flop genoemd worden. seksisme en homofobie vergroot.

N-VA-militanten van de partij waren en campagne voerden voor de betoging terwijl verschillende partijkopstukken in Brussel op de Pride aanwezig waren, was wel opmerkelijk. Het toont een wel erg grote spreidstand van N-VA. Of was het de bedoeling om verschillende flanken te bedienen: zowel de homofoben als de LGBTQI-mensen?

Er was geen echte tegenactie tegen de Mars voor het Gezin. Een actie tegen een tegenactie organiseren, zou wat vreemd zijn. Het politiseren van de Pride leek ons een betere optie.

Toch verzamelden enkele jongeren op de Groenplaats. Enkele jonge lesbische meisjes werden door de politie gevraagd om niet hand in hand te lopen of te kussen om niet te provoceren.

Alsof een homofobe mars op zich geen enorme provocatie is. Burgemeester De Wever verdedigde het politieoptreden, maar zweeg uiteraard over de aanwezigheid van partijgenoten op de Op Pride.be voerden wij campagne tegen de homofobe mars in Antwerpen. Foto: Liesbeth

jongeren en werk

www.socialisme.be juni 2015

15

Debat onder politieke studentenorganisaties aan de Antwerpse universiteit

Wouter Jambon (KVHV en N-VA-lid): “Ja, wij willen de vakbonden aan banden leggen”

T

raditioneel wordt er in Antwerpen op het einde van elk academiejaar een debat georganiseerd door PFK Spectrum, de overkoepeling van de politieke studentenverenigingen, en de studentenvereniging PSW. Dit jaar waren er een 70-tal toehoorders, iets meer dan vorig jaar. De Actief Linkse Studenten waren aanwezig met een spreker en enkele jongeren in de zaal om mee het debat te voeren. Er waren twee grote thema’s waarbij telkens vier sprekers aan bod kwamen. De thema’s waren de vakbonden en de stakingen alsook de jongerenwerkloosheid. door

Alex

Over het thema van de vakbonden gingen Comac (PVDA), Jong Groen, de rechtse conservatieven KVHV en het extreemrechtse NSV in debat. Het ging onder meer over de stakingsacties en het beruchte “recht op werk”. Tevens werd de discussie over de rechtspersoonlijkheid van de vakbonden en de uitbetaling van de werkloosheid gevoerd. Wat ons opviel waren de harde antivakbondstandpunten van het KVHV, vertegenwoordigd door Wouter Jambon. Deze wilde de vakbonden volledig “depolitiseren”, iets waarin het KVHV werd bijgetreden door NSV. Voor KVHV en NSV mogen vakbonden zich enkel per sector en bedrijf organiseren en enkel sectoriële akkoorden sluiten.

Werkloosheidsuitkeringen willen ze laten uitbetalen door de werkgevers of overkoepelende organen van de werkgevers.

De linkse sprekers van Comac en Jong Groen stelden terecht dat het doel van de rechtse voorstellen is om de vakbonden te breken en de syndicale strijd te stoppen. Na een vraag vanuit de zaal of het KVHV niet gewoon de vakbonden aan banden wilde leggen, kwam er een volmondige “ja”. Omdat er felle reacties uit de zaal kwamen, probeerde Jambon zijn standpunt wat te nuanceren. KVHV en NSV maakten met enkele beweringen ook duidelijk dat ze maar weinig voeling hebben met wat er leeft op de werkvloer. Zo zou het volgens hen een mythe zijn dat sommige werkenden niet durven staken omdat ze voor hun keuze worden afgestraft. KVHV overtrof NSV inzake brutale antivakbondsstandpunten. De NSV-spreker probeerde zich gematigder op te stellen, ook al weten we dat dit slechts schone schijn is. Enkele dagen eerder organiseerde NSV nog een

Europese bijeenkomst van wel erg aangebrande fascisten.

In het debat over jongerenwerkloosheid kwam Mathias als spreker van de Actief Linkse Studenten aan bod.

Andere sprekers waren die van Jong Socialisten, CDS (christendemocraten) en LVSV (liberalen). Dit debat ging Op het debat aan de Antwerpse universiteit werd Wouter Jambon (links) geflanvooral over hoe we de jongerenwerk- keerd en ondersteund door een vertegenwoordiger van NSV. loosheid kunnen oplossen en wat de rol van de overheid en de markt is in die lossingen’ niet verder dan een extra dat dit onzin is. Het opdrijven van de oplossing. Tevens kwam het minimum- ‘jobkorting’ voor ‘laaggeschoolden’ en productiviteit leidt er niet toe dat het beloon ter sprake en vroegen sommigen het Europees minimumloon. Dat de schikbare werk verdeeld wordt, vandaag zich af of we niet meer flexibiliteit moe- Duitse mini-jobs door de sociaaldemo- leidt het net tot een afbraak van de werkten vragen van de werkenden. cratische SPD ingevoerd zijn, bevestigt gelegenheid. Minder werkenden produDe Jong Socialisten erkenden het pro- het gebrek aan echte oplossingen van- ceren evenveel of meer. Mathias ging in bleem en vonden het idee van nog meer uit deze hoek. tegen de vele cadeaus aan het patronaat ‘flexibele’ arbeid waanzin, waarbij hun De spreker van het liberale LVSV die slechts leiden tot voordelen voor de vertegenwoordiger terecht verwees naar vond dat de overheid zich niet veel moet grote aandeelhouders. De crisis en het de mini-jobs in Duitsland die vele ge- bemoeien op de arbeidsmarkt en vond daaropvolgende harde besparingsbeleid wone banen hebben vervangen. Helaas zelfs dat de VDAB een overbodig in- wijzen op de beperkingen van het kapikwamen de sociaaldemocratische ‘op- stituut was. Ook stelden de liberalen talisme. Binnen dit systeem zullen we dat mini-jobs een opstap zijn naar vast logische voorstellen zoals een herverwerk en geen vaste jobs vervangen. Met deling van het beschikbare werk door nog extra flexibiliteit en een algeme- de arbeidsduur te verlagen tot 30 uur ne jobkorting willen de liberalen alle per week met behoud van loon en verwerkenden goedkoper maken voor de laging van de werkdruk niet bekomen. werkgevers. Het argument was dat dit Het zou nochtans logisch zijn dat we de tot meer omzet en meer winst zou lei- werkloosheid aanpakken door het werk den, wat dan automatisch zou leiden tot te verdelen en jongeren toegang te gemeer jobs. Alsof alle vorige cadeaus ven tot degelijke jobs waarmee ze hun aan de werkgevers tot meer jobs ge- toekomst kunnen uitbouwen. De voorleid hebben. stellen van ALS werden alvast positief Mathias van ALS maakte duidelijk onthaald door de zaal.

Stijgende productiviteit doet werkloosheid toenemen...

Tussen 1988 en 2014 nam het aantal jobs in de Vlaamse industrie af van 508.000 tot 356.700. Volgens de Nationale Bank werd in 2014 in de Vlaamse industrie de helft meer geproduceerd dan in 2000, maar dus met een pak minder werknemers. De gevestigde media moesten erkennen: “Een belangrijke reden voor de teloorgang van industriële jobs is de stijgende productiviteit.” (De Standaard 24 april) . In plaats van technologische vooruitgang aan te wenden in het belang van de gemeenschap wordt het gebruikt om de aandeelhouders rijker te maken en de gemeenschap hiervoor te laten betalen met meer werkloosheid.

Mini-jobs leiden niet tot volwaardige jobs

De Actief Linkse Studenten en Scholieren maakten deel uit van de stakingsbeweging in het najaar. De rechtse studenten willen stakingen, vakbonden en linkse studenten aanpakken. Foto: SooRa

Verlaging minimumloon voor jongeren?

De regering-Michel wil het minimumloon voor jongeren onder de 21 jaar verlagen. Er zijn werkgroepen opgezet om na te gaan hoe dit kan doorgevoerd worden. Daar wordt niet gesproken over een verlaging van het nettoloon, maar wel van het brutoloon.

Dat betekent wellicht dat er voorstellen zullen komen om de sociale bijdragen te verlagen.

Jongeren zijn werkenden zoals alle anderen. Het is niet aanvaardbaar dat ze minder loon zouden krijgen voor hetzelfde werk. Gelijk werk betekent gelijk loon! Het voorstel zou leiden tot een concurrentie tussen jonge en iets oudere werkenden. Oudere werknemers krijgen nu al vaak te horen dat ze te duur zijn, maar tegelijk moeten ze wel tot 67 jaar werken. Wat zal er gebeuren indien jongeren nog minder loon krijgen? Het zal wellicht enkel dienen om vervolgens ook de andere lonen naar beneden te trekken.

Jongeren krijgen al vaak te maken met onzekere jobs (interim, con-

tracten van bepaalde duur, …) waar ze steeds moeilijker uit geraken.

Arbeidsovereenkomsten van onbepaalde duur, dus met jobzekerheid, worden stilaan een onmogelijke droom voor jongeren. Het verlagen van sociale bijdragen voor nieuwe arbeidsovereenkomsten zal dit enkel versterken.

Ook sociale bijdragen zijn onderdeel van ons loon. Hoe meer die sociale bijdragen worden afgebouwd, hoe minder geld er is voor de sociale zekerheid: werkloosheidsuitkeringen, kinderbijslag, pensioenen, … Het voorstel om jonge werkenden in de solden te zetten, zal niet leiden tot meer werkgelegenheid. Het zal enkel leiden tot meer winst en een algemene neerwaartse druk op de lonen. Om jongeren aan het werk te krijgen, moet de pensioenleeftijd uiteraard niet verhoogd worden en moet het beschikbare werk verdeeld worden.

Een arbeidsduurvermindering met behoud van loon (zowel bruto als netto) en een verlaging van de werkdruk is daartoe nodig.

Het liberale argument dat mini-jobs een opstap zijn naar volwaardige jobs, wordt weerlegd in Duitsland. De invoering van mini-jobs heeft op zeven jaar tijd het aantal werkenden onder de armoedegrens met 25% doen stijgen. In 2013 waren ze al met 3,1 miljoen. Een half miljoen Duitse werknemers nuttigt slechts om de twee dagen een volledige maaltijd om geld uit te sparen. Sinds het invoeren van de mini-jobs was er een afname van het aantal volwaardige voltijdse jobs. Waar begin jaren 1990 45% van de Duitsers op arbeidsgeschikte leeftijd een voltijdse vaste job had, is dat gedaald tot 40%. Het enige wat wel toenam, was de armoede onder werkenden.

socialisme.be

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 345  juni 2015 strijd  solidariteit  socialisme

Verzet tegen het Europa van het kapitaal

Dit beleid heeft geleid tot de grootste ongelijkheid die ooit is vastgesteld binnen de industrielanden van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De 10% rijksten verdienen bijna tien keer zoe kregen de afgelopen veel als de 10% armsten, in de jaren 1980 decennia steeds te horen was dat zeven keer zoveel. Dit heeft endat we moesten besparen kel betrekking op loon, de ongelijkheid om de concurrentiepositie van inzake vermogen is nog een pak groter. de bedrijven te verbeteren en De OESO, niet bepaald een linkse club, zo de economie te versterken. pleit voor een herverdeling omdat de Als de economie het slechter ongelijkheid een bedreiging vormt voor deed, werd verwijtend naar de de economie. werkenden en werklozen gekeken.

Het establishment van speculanten aarOpkomen voor degelijke lonen zelt niet om eigen kortzichtige belangen of vaste contracten, werd als centraal te stellen om zich steeds verder egoïsme gezien. Het neoliberale te verrijken. Dit gaat ten koste van de mantra van besparingen op onze meerderheid van de bevolking en het levensstandaard werd door alle bedreigt volgens de OESO zelfs hun sygevestigde partijen aanvaard. Het steem. Angel Gurria van de OESO stelde werd ook steeds agressiever naar over zijn pleidooi voor meer gelijkheid: voor gebracht door internationale “Er is niks ideologisch aan. Meer inkoinstellingen zoals de EU. mensgelijkheid zorgt voor meer economische groei, meer sociale cohesie en meer vertrouwen in de politiek.”

Er werd ons gezegd dat we omwille van de crisis, een crisis die niet wij veroorzaakt hadden, allemaal de broekriem moesten aanhalen. Nu blijkt dat de arm-

W

sten het meeste moesten inleveren, ter- blijven echter koppig vasthouden aan valt, heeft dit vooral met de kracht van wijl een kleine toplaag ook in tijden van hetzelfde beleid van groeiende onge- de vakbonden te maken. crisis rijker werd. De arrogantie van de lijkheid en besparingen die een steeds Het establishment organiseert zich insuperrijken die steeds meer willen en de grotere groep tot armoede veroordelen. ternationaal om onze levensstandaard slaafse opstelling van de neoliberale po- Het Europese establishment probeert verder af te breken. Dat moeten we van litici die doen wat hun bazen bij het pa- de linkse regering in Griekenland op de antwoord dienen. Een Europese betoging tronaat hen zeggen, leiden inderdaad tot knieën te dwingen. Daarna kan dit ge- tegen de EU-top eind juni kan een goede een groeiend verzet. bruikt worden om elders te zeggen dat stap zijn, maar het wordt ook tijd dat we onze kracht Europees organiseren met E r w e r d o n s g e z e g d d a t we omwille van de een slagkrachtige syndicale werking en Europese actiedagen die niet louter symc r i s i s , e e n c r i s i s d i e n i et wij veroorzaakt bolisch zijn of beperkt tot wandelingen h a d d e n , a l l e m a a l d e broekriem moesten in Brussel. Het actieplan in ons land eind 2014 bracht de rechtse regering aan het a a nha l e n . N u b l ijk t dat de armsten het wankelen, wat zou het effect niet zijn m e e s t e m o e s t e n i n l eve r en , terwijl een kleine moesten een dergelijk type van actieplan t o p l a a g o o k i n t ij d e n van crisis rijker werd .

Europees opgezet worden?

Doorheen ons verzet moeten we poHet draagt bij tot de politieke instabi- verzet niets uithaalt. litieke alternatieven uitbouwen. Er zijn liteit in Europa met grote verschuivinOok met goede argumenten zullen we eerste pogingen in die richting met onder gen in verkiezingen. Allerhande nieuwe het establishment niet overtuigen, dat meer Syriza (Griekenland) of Podemos formaties, waaronder rechtse populisten hebben de ‘onderhandelingen’ tussen (Spanje). Deze formaties worden uitgemaar ook linkse krachten, komen op de de Griekse regering en de EU voldoende test in de confrontatie met de besparingsvoorgrond. Tegelijk was er de afgelopen aangetoond. Er zal strijd van onderuit no- machine van de EU, ECB en IMF. Als jaren een toename van strijd, met grote dig zijn. Dat dit resultaat oplevert, moe- we hen alleen laten strijden, zullen ze bewegingen in het zuiden van Europa die, ten zelfs experts van het IMF erkennen. het niet halen. De kracht van ons aantal zoals het actieplan eind 2014 in België Twee onderzoekers van het IMF schre- laten spelen en dit koppelen aan een soaangaf, ook navolging krijgen in het ven in een rapport dat sterke vakbonden cialistisch programma dat breekt met de noorden van Europa. een toename van ongelijkheid afremmen. kapitalistische afbraakpolitiek, biedt een De EU en de neoliberale regeringen Als de ongelijkheid in België nog mee- weg vooruit aan.

steun dit maandblad

: BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press