De Linkse Socialist september 2015, nummer 347

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 347 

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

september 2015

strijd  solidariteit  socialisme

r e b o t k o 7 g betogin w u e i n t n u p t r a t moet s n e d r o w n a l actiep H

opelijk heeft het betaald verlof – afgedwongen door de strijd van onze grootouders – iedereen toegelaten om de batterijen op te laden voor een nieuwe golf van sociaal verzet tegen de regering van de rijken. Het zal nodig zijn, want deze regering is niet van plan om te stoppen in het offensief tegen onze levensstandaard. Alles wat we in het verleden aan sociale verworvenheden bekwamen, is door strijd afgedwongen.

Enkel door onze strijd eind 2014 kwam de regering in de problemen. Laat ons de betoging van 7 oktober goed voorbereiden en er het startpunt van maken voor een nieuw actieplan waarmee we de regering doen vallen en met haar het volledige besparingsbeleid. door

Maud (Brussel)

CD&V kan ACV geen sociale toegevingen aanbieden...

P2

De betoging van 7 oktober moet het begin vormen van een nieuw interprofessioneel actieplan in gemeenschappelijk vakbondsfront. Na het geslaagde actieplan eind 2014 gingen de vakbondsleidingen op de rem staan (zie pagina 5). Er werd ruimte gelaten voor onderhandelingen. Maar de aanvallen bleven maar komen. De niet aflatende stroom van besparingen op onze kap, moet aangegrepen worden om een groter aantal mensen in actie te brengen. Er is de tax shift die enkel de werkgevers goed uitkomt, bruggepensioneerden moeten beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt, wie ziek is moet ‘geactiveerd’ worden waardoor de mutualiteiten nu een bijkomend controle-orgaan op de zwaksten moeten worden, ... We mogen dit alles niet zomaar laten passeren.

Veel vakbondsmilitanten, maar ook bredere lagen van jongeren en minder jongeren of mensen die niet bij de vakbonden aangesloten zijn, toonden eerder hun enorme mobilisatiekracht.

Ongetwijfeld is dat nu opnieuw mogelijk. Het zal nodig zijn. De regering zal immers niet stoppen. De werkgevers willen steeds verdergaan in de aanval op onze levensstandaard. Kijk maar naar de verklaringen van de nieuwe voorzitter van VOKA, de werkgeversfederatie die Bart De Wever ‘zijn baas’ noemt. Deze nieuwe voorzitter stelt dat de reeds genomen maatregelen nog

Vluchtelingen op zoek naar een toekomst P 6-7

maar het begin zijn... (zie pagina 4). Hij wil de werkloosheidsuitkering in de tijd beperken, het stakingsrecht herzien en de sociale zekerheid aanpakken omdat die “te sociaal en te zeker” zou zijn!

De projecten die Kris Peeters wil doorvoeren, gaan in de richting van nog meer flexibiliteit op de werkvloer en het individualiseren van sociale rechten. Het komt op hetzelfde neer: meer cadeaus voor de werkgevers! En dan hebben het nog niet over de projecten van N-VA voor individuele onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden en lonen.

De regering toont het telkens weer aan: er is geen ernstig overleg mogelijk. Het enige ogenblik waarop de regering wankelde, was tijdens onze grote mobilisaties eind vorig jaar. We moeten een nieuwe mobilisatie opzetten om duidelijk te maken dat we ons niet neerleggen bij het Thatcheriaanse refrein dat er “geen alternatief is”. De besparingen lossen niets op. We moeten onze eigen eisen naar voor schuiven op basis van een programma dat zich richt tegen de kern van het probleem: het kapitalistische systeem en de winsthonger waarbij iedereen elkaars concurrent wordt. We moeten duidelijke eisen stellen, zoniet kunnen ze omgevormd worden tot nieuwe aanvallen, zoals met de tax shift het geval was

Het recht op verzet en op collectieve onderhandelingen wordt overal in vraag gesteld. We zagen het onder meer in Spanje met de beperkingen op het recht op actievoeren, in Frankrijk met de wet-Macron, in Ierland met de vervolging van 23 activisten waaronder parlementslid Paul Murphy wegens een actie tegen de waterbelasting of nog in België met onder meer het idee van minimumdienstverlening bij het openbaar vervoer om het stakingsrecht aan banden te leggen. De aanvallen op het recht op collectieve actie tonen aan dat de heersende klasse bang is van onze mobilisatiekracht. Dat is niet verwonderlijk, wij zijn immers de motor van de economie.

Een nieuwe mobilisatie met een interprofessioneel actieplan in gemeenschappelijk vakbonsfront dat opbouwt naar een algemene staking: dat is wat nodig is en waaraan we kunnen bouwen met personeelsvergaderingen, waar mogelijk, om zoveel mogelijk collega’s te overtuigen en te betrekken. We kunnen die personeelsvergaderingen ook gebruiken om ons alternatief verder uit te werken.

Als we niets doen, zal de regering steeds verder gaan in de aanvallen op onze levensstandaard en onze openbare diensten. De regering van de rijken zal de meerderheid van de bevolking het elementaire recht op een degelijk leven ontzeggen. Afspraak op 7 oktober om dat te stoppen!

Griekse arbeidersklasse zal strijd verderzetten P 8-9

binnenland

de

Linkse Socialist

Tax shift maakt einde aan laatste hoop in CD&V ACV moet klaar staan voor de strijd

D

e tax shift kwam hard aan. In plaats van de grote vermogens en superrijken meer te laten betalen, werd het een nieuwe aanval op onze levensstandaard. We spraken met LBC-secretaris Tina De Greef over de tax shift en de acties dit najaar.

Interview door Anja Deschoemacker

De tax shift van deze zomer toont dat er niets te verwachten valt van de CD&V. Hoe wordt hierop in het ACV gereageerd?

is eraan voor de moeite.” De CNE rekende uit dat de sociale zekerheid en de staat drie maal meer bijdragen dan het kapitaal. Zelfs oud-ACV-voorzitter Cortebeeck stelt dat de CD&V het verTina: “Verschillende figuren uit ACV- schil niet maakt. Oud-LBC-voorzitter middens hebben zich negatief uitge- Ferre Wyckmans stelde “we zijn nog sproken over de taxshift zoals ze werd meer bedrogen dan we al waren”. Als beslist door de regering. Beweging.net- de betoging van 7 oktober niets oplevoorzitter Patrick Develtere stelde: “De vert, moet volgens hem hardere actie grote vermogens ontspringen de dans, overwogen worden. alweer. Wie (…) een echte taxshift van “Nu moet alle nadruk liggen op de moarbeid naar vermogens had verwacht, bilisatie voor 7 oktober. Maar de lessen uit de vorige acties tegen deze regering moeten getrokken worden. Een betoging zal niet volstaan als zelfs de massale beweging van vorig jaar slechts een lege belofte opleverde. En we kunnen enkel op onze eigen kracht rekenen, de kracht van de georganiseerde arbeidersbeweging tegenover de regering en Nieuw is het evenwicht bij CD&V niet: werkgevers liggen in de bovenste schuif, de belangen van de werkenden en hun het patronaat.” gezinnen komen laatst.

Deze zomer was er de woordenwisseling tussen ACV-leidster MarieHélène Ska en ABVV-leider Marc Goblet. Goblet stelde onder meer: “Ze (de ACV-top) blijven maar geloven dat CD&V en Kris Peeters gaan kunnen wegen”.

“Als de leiding van de grote vakbonden kan vasthouden aan een band met partijen als CD&V en PS, ondanks hun besparingspolitiek, dan is dat niet door de steun onder de basis voor die partijen, maar door het gebrek aan alternatief.”

LBC-secretaris Tina De Greef

“Het actieplan van vorig jaar eindigde in een anticlimax, waarin de belofte van een voor de arbeiders gunstige tax shift die het kapitaal meer doet bijdragen centraal stond. Deze houding stootte op een historisch grote tegenstand binnen de ACV-rangen, waardoor het akkoord met de allerkleinste meerderheid mogelijk werd goedgekeurd. Bovendien werd daarbij benadrukt dat het akkoord niet inhield dat de strijd tegen de indexsprong en het besparingsbeleid werd gestopt.

“In realiteit was er grote scepsis in de ACV-rangen over de steun aan/hoop in de rol die CD&V zou spelen. Dat de partij niet werd opgesomd in het lijstje van besparingspartijen in de slotspeech op het congres vonden velen gewoon belachelijk. Op het congres werd ook een poging van de nationale leiding tegengegaan om het instrument van de staking een minder belangrijke plaats

te geven, een teken dat bij de basis minder geloof heerst in wat met overleg bereikt kan worden dan bij de leiding.

“Zwakheid zet aan tot agressie. Wat ook de mening van de leiding moge zijn, er kan niet ontkend worden dat deze regering haar aanvallen op de arbeidersklasse en de vakbonden verder zet. Wat ze nu ook zou kunnen willen, de CD&V kan het karakter van deze regering niet wijzigen. Niet reageren, zal voor het ACV geen optie zijn. Een nieuw actieplan moet worden uitgewerkt en we mogen ons ditmaal niet laten afremmen door hoop op de ene of de andere regeringspartij.”

regering te hebben. De laatste 30 jaar staat dit steeds meer onder druk omdat de toegevingen steeds meer enkel van één kant, van de werkenden, moeten komen. In plaats van dat tegen te houden, hebben de staatsdragende partijen CD&V en PS zich daaraan aangepast.

In plaats van garant te staan (tenminste in de perceptie) voor een belangenverdediging voor de werkenden, deden ze niets anders dan wat sociale begeleiding bieden in de achteruitgang van de positie van de werkenden. Dit begrip is steeds meer aan het doorsijpelen in de basis, zeker na de fantastische mobilisatie van vorig jaar en de vaststelling dat we ons niet alleen met een kluitje En toch houdt men bij ACV en in het riet hebben laten sturen, maar Beweging.net tot nu toe vast aan de dat we daar ook een bijkomende prijs relatie met CD&V. voor moeten betalen in de vorm van steeds meer regeringsmaatregelen die “Ik denk dat er gelijkenissen zijn in ons treffen. We moeten ook vaststellen de discussie binnen het ACV over de dat de rol naar buiten uit die de PS sinds CD&V en die binnen het ABVV en 1987 heeft gespeeld als zijnde “de sode PS. In het overlegsyndicalisme dat ciale oppositie binnen de regering” de na de Tweede Wereldoorlog tot stand CD&V minder goed afgaat. kwam, binnen een kader waarin het “Als de leiding van de grote vakbonkapitaal wel verplicht was toegevin- den kan vasthouden aan een band met gen te doen aan de arbeidersbeweging, partijen als CD&V en PS, ondanks kwam het de grote vakbonden goed hun besparingspolitiek, dan is dat niet uit steeds een gesprekspartner in de door de steun onder de basis voor die

partijen, maar door het gebrek aan alternatief. Daar waar geloofwaardige alternatieven worden geboden, blijkt al zeer snel dat de band tussen de basis van de vakbonden en de partijen die officieel nog steeds verbonden zijn met de vakbonden nog slechts aan een zijden draadje hangt. Wat blijft er nog van PASOK over na de kansen die de opkomst van Syriza bood?

“PS en in mindere mate CD&V hebben electorale steun bij de werkenden kunnen behouden vanuit het idee van “het minste kwaad”, stemmen voor hen gebeurde voornamelijk om “erger te vermijden”. Als we meer willen, moeten we ten eerste rekenen op onze eigen kracht, de mobilisatie van de arbeidersklasse. En daar moet het vandaag alle hens aan dek zijn. En ten tweede moet ook in België een nieuw politiek instrument worden uitgebouwd, een partij die vecht voor de belangen van de arbeidersklasse op dezelfde manier als deze regering vecht voor de belangen van het kapitaal: zonder scrupules. Die discussie moet door alle linkse militanten in alle vakbonden worden gevoerd. De komende beweging kan kansen bieden om daar ook concrete stappen in te zetten.”

Verdeeldheid aan de top beantwoorden met strijdbare eenheid aan de basis

D

e zakenkrant L’Echo, tegenhanger van De Tijd, publiceerde op 3 augustus een interview met MarieHélène Ska (ACV) die over Marc Goblet (ABVV) zei: “Ik ben alles waar hij een afkeer van heeft: een vrouw, ik heb gestudeerd, ik lees dossiers. Ik denkt dat dit op zijn zenuwen werkt.” Goblet reageerde meteen op Twitter: “Klopt niet. Waar ik niet van hou, is dat de belangen van de werkenden aan die van CD&V worden verbonden.” door

Ben (Charleroi)

Marie-Hélène Ska (ACV) en Marc Goblet (ABVV)

Er waren al langer spanningen, de staat op het gemeenschappelijk vakvorming van een regering met CD&V bondsfront is dit vooral een kwestie van maar zonder PS was natuurlijk het be- de leiding. Dat de sociale verkiezingen langrijkste element. De ACV-leiding van 2016 dichterbij komen, zal dit fenowas bang om na het vorige actieplan meen wellicht erger maken. Tegenover verder te gaan. Dat CD&V in de pro- de verdeeldheid aan de top, moeten we blemen kwam, speelde ongetwijfeld de eenheid van onderuit uitbouwen. mee. De ABVV-leiding zou liefst de PS En er zal nood zijn aan een eigen zo snel mogelijk terug politiek verlengaan de macht krijgen, stuk. Gevraagd Als er vandaag Goblet trok de kaart van naar de politieke druk staat op het de ‘Gemeenschappelijke gemeenschappelijk figuren die haar Actie’ met PS en de muhet sterkste invakbondsfront tualiteit. spireren, verwees is dit vooral een Ondanks het gewicht Marie-Hélène Ska van de ACV-leiding is naar Verhofstadt kwestie van de er aan de basis onder de en Dehaene (Le leiding. militanten en delegees Soir, 1 augustus). een bereidheid om de De nauwe banden strijd tegen deze regering verder te zet- van Goblet met de PS zijn eveneens beten. Net zoals in het ABVV verschijnt kend. Zullen zij die strijdbare leiding het eerste mobilisatiemateriaal van vormen die we zo hard nodig hebben?

ACV naar 7 oktober relatief vroeg. En Een strijdbare leiding zal het resullaat er geen twijfel over bestaan, ook taat van strijd zijn en moet voortkoin de ABVV-leiding is er een probleem men uit de basis van de vakbonden, de met verantwoordelijken die de PS of werkenden en delegees die zich op het SP.a als enige alternatief verdedigen terrein organiseren. De ervaringen van of die stellen dat nieuwe stakingsacties personeelsvergaderingen om over de niets zullen opleveren (een uitspraak te volgen strategie te beslissen en die van BBTK-voorzitter De Deyn begin maken dat we doorheen ons collectief februari). werk sterker staan, tonen de weg naar De vakbondsleidingen vormen stel- een strijdbaar syndicalisme dat vereniselmatig een rem. Als er vandaag druk gend werkt.

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be september 2015

Betoging van 7 oktober mag geen gemiste kans worden

E

ind mei werd de betoging van het gemeenschappelijk vakbondsfront op 7 oktober al aangekondigd. Die datum is niet toevallig gekozen: het is de eerste verjaardag van de regering-Michel. Dat deze rechtse regering zijn eerste verjaardag gehaald heeft, komt voor velen als een verrassing.

Zeker omdat het in het najaar vorig jaar mogelijk leek om de regering te laten vallen.

EDITO door

N icolas C roes ,

h o o f d redacteur

‘L u t t e S ocialiste ’

Na de algemene staking van 15 december 2014 volgden amper nieuwe acties: er waren slechts enkele specifieke mobilisaties rond thema’s als pensioenen, jongeren, vrouwen en sociale dumping. De regering kreeg ruimte om zich terug recht te hijsen en dat werd gebruikt om nieuwe asociale maatregelen voor te stellen.

ging van 7 oktober moet het startpunt van een nieuw actieplan worden, niet het ‘hoogtepunt’ ervan waarmee de mobilisaties stoppen.

De nationale vakbondsverantwoordelijken hebben gelijk als ze zeggen dat dit de regering van de onrechtvaardigheid is waarbij de “lasten voor de gezinnen zijn en de lusten voor de grote bedrijven en grote vermogens.” De afgelopen maanden werd aangetoond dat met deze regering van de rijken geen ernstige dialoog mogelijk is. Ludieke of symbolische acties zullen niet volstaan. De nationale betoging, regionale stakingen en nationale algemene staking van eind 2014 gaven aan hoe we onze acties kunnen opbouwen. Als dit niet volstond, moeten we verder gaan.

Politicoloog en historicus Marc Hooghe bevestigt: “De arbeidersbeweging kan het meest realiseren als ze op straat komt en haar stakingsmiddel hanteert.” (deredactie.be, 20 augustus)

collega’s te informeren en te mobiliseren, maar ook regionale en sectoriële militantenbijeenkomsten in september zijn belangrijk om de mobilisatie te versterken.

Deze personeelsvergaderingen moeten gebruikt worden om over een nieuw actieplan te discussiëren.

Door op deze bijeenkomsten over de acties te stemmen, nemen we de strijd in eigen handen. Het wordt dan moeilijker voor de leidingen om een beweging zomaar stil te leggen.

Niet alleen strijd, ook alternatief nodig

Een opbouwend actieplan kan de regering laten vallen. Als er vervolgens een nieuwe tripartite komt onder leiding van de sociaaldemocratie, zou dit het besparingsbeleid niet stoppen. Enkel het ritme van de Nood aan nieuw actieplan aanvallen zou verschillen. Het gebrek aan een politiek Een maand om 7 oktober voor te alternatief speelt de arbeidersbeweging parten.

Toen de datum van 7 oktober naar voor werd ge- bereiden Strijd is nodig, maar we hebben ook een alternatief bracht, stelde ABVV-topman Marc Goblet dat de nodig op politiek vlak. LSP denkt dat als alle oprechte betoging met een 24-urenstaking zou gedekt worden Het zal erop aankomen om jongeren en werkenden linkse activisten, organisaties en partijen hun krachen het “hoogtepunt zou worden van een oplopend opnieuw te mobiliseren, zelfs indien het enthousias- ten bundelen tot een nieuwe brede en democratische actieplan” (Le Soir, 28 mei). We zijn het eens dat er me en de strijdbaarheid van het actieplan vorig jaar strijdpartij, dit het politieke landschap flink dooreen nood is aan een opbouwend actieplan, maar de beto- geen vervolg kreeg. Algemene vergaderingen om de kan schudden.

Tax shift werd nieuwe aanval op onze levensstandaard

D

e rechtse regering-Michel had zich voor deze zomer tot doel gesteld om een tax shift goed te keuren, een hervorming van het fiscale stelsel in ons land. Het aanvankelijke idee achter een tax shift was het verzachten van de lasten voor de werkenden en hun gezinnen om meer middelen te zoeken bij de grote fortuinen die amper belast worden. Met een rechtse regering zoals die van Michel kon een fiscale hervorming uiteindelijk enkel een transfer van rijkdom van de werkenden naar het patronaat zijn met als kers op de taart nog een verdere afbraak van de sociale zekerheid. door

ZO GEZEGD Leve de economische crisis!

“In een stabiele economie staan mensen niet echt open voor nieuwe ideeën en concepten. De crisis was voor ons een zegen. We hebben onze omzet in die periode haast verdubbeld. Niet het minst omdat we die crisis ook tijdig zagen aankomen, en daar goed op hebben geanticipeerd, maar daarvoor ben je dan ook ondernemer, niet?” Aan het woord is havenbaas Fernand Huts in een interview met De Morgen.

Baptiste

7 miljard euro: dat is de omvang van de besparing die de regering op 23 juli voorstelde. Het omvat de begrotingscontrole voor 2015 en een fiscale hervorming voor 3,7 miljard euro die geleidelijk ingevoerd wordt. Op het menu: verhoging van de BTW op elektriciteit, verhoging van taksen op tabak, alcohol, frisdranken en diesel, besparingen in de openbare diensten onder het mom van ‘beter beheer’, ...

Waarvoor zal het geld dienen? Er wordt gewezen op beperkte belastingvoordelen voor de laagste inkomens. Maar er wordt vooral ingezet op een verlaging van de sociale bijdragen die de werkgevers betalen: die gaan van 33% naar 25%.

Nu de BTW terug verhoogt, wil de re- op consumptie. En het gaat meteen ge- ken. De nieuwe fiscale amnestie moet gering vermijden dat de verhoging in paard met een daling van de indirecte 250 miljoen euro opbrengen. Het zou de index wordt meegerekend. Anders lonen. Wat ons met de ene hand wordt de vierde soortgelijke operatie in 15 gezegd: een tweede indexsprong wordt gegeven, wordt ons met de andere dub- jaar zijn. Het is een bewuste keuze om voorbereid. bel en dik terug afgenomen. grote fiscale fraude niet te bestrijden, maar te regulariseren.

Sociale bijdragen: blanco cheque voor werkgevers

Waar is de belasting op grote fortuinen gebleven?

Hernieuwde strijd nodig!

De verlaging van de sociale bijdragen CD&V probeert angstvallig op te Deze ‘tax shift’ maakt duidelijk uit van 33% naar 25% zal ons 1,3 miljard werpen dat er ook een sociaal luik in welke zakken de regering het geld wil euro kosten. De regering rechtvaardigt de tax shift zit. Zo wordt gewezen op halen. We zien ook hoe een aanvande maatregel met het argument dat het de belasting op speculatie. Die maat- kelijk progressieve eis – meer fiscale jobs zal opleveren. Net zoals de notio- regel is wel erg vaag en moet slechts lasten voor de rijksten – wordt omgenele intrestaftrek eerder voor jobs zou een symbolisch bedrag van 25 miljoen vormd tot een nieuwe aanval op onze zorgen?! Wie gelooft nog dat cadeaus euro opbrengen. Het weegt niet op te- verworvenheden. De tax shift was amaan de grote bedrijven tot jobs leiden? gen de cadeaus met de lagere sociale per aangekondigd of Open Vld kwam al De werkgevers zelf alvast niet, die zeg- bijdragen. met het idee om de anciënniteit niet langen dat ze niets kunnen beloven. De De tax shift leidt niet tot een transfer ger mee te rekenen in de loonvorming, Elektriciteit: hogere BTW regering zelf zegt dat we nu eenmaal van fiscale lasten naar de rijksten, zoals kortom om de lonen te laten dalen. De geen planeconomie kennen. Kortom, naar voor gebracht door de vakbonden neoliberale agenda van deze regering ondermijnt koopkracht er wordt 1,3 miljard euro van ons indi- tijdens het actieplan. De belasting op stopt niet met deze aanvallen, er wordt De BTW op elektriciteit gaat van rect loon afgenomen en aan het patro- speculatie is hoogstens een schaam- steeds verder gegaan.

6% naar 21%. Deze asociale maatre- naat gegeven. lapje om het zogenaamde sociale geNog voor de start van het nieuwe gel moet 700 miljoen euro opbrengen.

De regering-Michel beweert dat de zicht van de CD&V in deze regering werkjaar zijn er al redenen genoeg om Voor geen gemiddeld gezin betekent fiscale hervorming door het optrek- te redden. de strijd tegen deze regering opnieuw het een verlies aan koopkracht van 133 ken van het belastingvrije deel van de In plaats van de rijksten meer te la- op gang te trekken. De betoging van 7 euro per jaar. inkomsten voor de laagste lonen voor- ten betalen, wil de regering tegen 2017 oktober is een goede gelegenheid als De regering-Di Rupo liet de BTW op delig zal zijn. Het blijft allemaal vaag, een nieuwe fiscale regularisatie orga- startpunt voor een nieuw actieplan om elektriciteit zakken tot 6% om te ver- maar zelfs indien er een voordeel voor niseren. SwissLeaks maakte duidelijk de regering en het besparingsbeleid mijden dat de spilindex zou overschre- mensen met een laag loon komt, zal dat fiscale fraude omvangrijk is in ons weg te krijgen. den worden en om een loonaanpassing dit niet volstaan als compensatie voor land, bij deze affaire was er 6 miljard aan de stijgende prijzen uit te stellen. de verhoging van andere belastingen euro aan zwart geld uit ons land betrok-

Leve de ecologische crisis!

Willy Naessens, handelaar in zwembaden en zichzelf, ziet het probleem van klimaatverandering niet. “Hoe meer zon, hoe liever.

Van mij mag het gerust twee graden warmer worden door de opwarming van de aarde. Het zou niet slecht zijn voor mijn zaken,” liet hij optekenen in Het Nieuwsblad (14 augustus).

Daar is de redder!

Bart De Wever ziet zichzelf als een nieuwe keizer Augustus. In De Tijd (14 augustus) stelde hij: “Ook al hadden Brutus en Antonius betere kaarten - Augustus zat in Griekenland toen Caesar werd vermoord - toch heeft hij het gehaald.

Met niets in handen, maar door zijn enorme sluwheid, bruutheid en meedogenloosheid is hij erin geslaagd de anderen uit te rangeren.”

Sluwheid, bruutheid en meedogenloosheid zijn de methoden waarin De Wever zich herkent.

patronaal extremisme

de

Linkse Socialist

Nieuwe VOKA-topman: sociale zekerheid is “té sociaal” en “té zeker”

D

e Vlaamse werkgevers van VOKA hebben met Hans Maertens sinds 1 juli een nieuwe topman. Die viel meteen met de deur in huis. “Er is veel protest gerezen tegen de hervormingen van de regering-Michel, maar ik denk dat die slechts een eerste stap waren.” De indexsprong, verhoging van de pensioenleeftijd en tal van andere asociale maatregelen moeten voor Maertens verder opgevoerd worden. Het centrale doelwit staat ook al vast: de sociale zekerheid.

Die zou “te sociaal en te zeker” zijn.

De film “The wolf of Wall Street” toonde de decadentie van patronale extremisten. Wie de aanhoudende stroom van rijkdom van de werkenden naar de parasieten aan de top in vraag durft te stellen, wordt door het patronaat gezien als een aanhanger van “syndicaal radicalisme.”

Ook werkgevers verwachten nieuw verzet en houden vorming: “hoe omgaan met syndicaal radicalisme?”

W

ij zijn niet de enigen die stellen dat nieuwe sociale strijd in België op de agenda blijft staan. Ook de werkgevers bereiden zich voor.

Het potentieel dat werd getoond tijdens het actieplan in het najaar van 2014 heeft een nieuwe laag vakbondsmilitanten op de voorgrond gebracht.

De rechtse regering blijft bovendien onverkort een hard besparingsbeleid voeren. Het getwijfel en getalm van de vakbondsleidingen zorgde er dan wel voor dat de beweging na 15 december stilviel waardoor er hier en daar wat demoralisatie was, maar alle onderliggende elementen wijzen in de richting van nieuwe strijdbewegingen.

Ook de werkgevers zijn zich daar bewust van. Op 5 november is er zelfs een heuse vorming over “Hoe omgaan met syndicaal radicalisme in bedrijf, bij de overheid en non-profit?” De vorming kadert in de HRM Inspiration Day georganiseerd door HRMinfo. De doelgroep bestaat uit managers die voor de vorming over syndicaal radicalisme 200 euro (zonder BTW) moeten neertellen, voor dat soort vormingen een

spotprijs.

Als eerste spreker is gekozen voor André Leclercq, manager bij FN Herstal maar voorheen bij ArcelorMittal waar hij volgens de uitnodiging “het hoofd bood aan menig sociaal conf lict.”

Eerder was Leclercq ook betrokken bij de sociale onderhandelingen bij VW Vorst met als resultaat dat het personeelsbestand op twee jaar tijd zakte van 7.700 naar 5.400. Na de herstructureringen bij VW en ArcelorMittal, is het personeel van FN Herstal gewaarschuwd. Deze manager komt niet om te bouwen, maar om af te breken. Een geknipte figuur dus om over “syndicaal radicalisme” te praten? Of moeten we zeggen: om het patronaal radicalisme goed te praten?

De t weede spreker is T h ier r y Heurteaux van het Franse adviesbureau Cardinale Sud Services dat onder meer begeleiding aanbiedt bij herstructureringen of patroons tips geeft over hoe ze met vakbonden moeten omgaan.

Het doel daarvan is ook duidelijk: de patroons leren hoe ze hun boodschap kunnen inpakken. Net zoals de eerste spreker over ‘syndicaal radicalisme’ gaat het dus om iemand die vooral moet aanbrengen hoe het patronaal radicalis-

me goed te praten.

Het is opmerkelijk dat de werkgevers zich met een heuse vormingsdag klaarstomen om een hete herfst en nieuwe herstructureringen met sociale bloedbaden voor te bereiden. Laat het een aanzet zijn om ook langs onze kant beter voorbereid te zijn en het initiatief niet aan hen over te laten. Als het aan hen ligt, is elk verzet tegen een sociaal bloedbad meteen een vorm van “syndicaal radicalisme” en worden alle mogelijke tactieken om ons dit beleid te laten slikken bovengehaald. Daartegenover staat onze sterkste kracht: die van ons aantal. Dat hebben we eind 2014 aangetoond en we zullen het opnieuw moeten doen.

De mobilisatie naar 7 oktober, de grote betoging naar aanleiding van één jaar rechtse regering, biedt een enorme kans.

Als we deze mobilisatie ernstig nemen en bijvoorbeeld voorbereiden met een militantenconcentratie begin september waarop voldoende mobilisatiemateriaal aanwezig is, dan kan 7 oktober het startpunt zijn van een nieuw actieplan. Dat zal nodig zijn als antwoord op het patronale extremisme dat op radicale wijze wordt verdedigd door de regering van rijken.

Dat de werkgevers met de tax shift opnieuw een cadeau van enkele miljarden kregen, vindt Maertens natuurlijk positief. “Ondernemers slaken een eerste zucht van opluchting”, stelde hij hierover. Maar er zal nog veel meer moeten gebeuren. Zo denkt Maertens aan een beperking van de werkloosheid in de tijd, een hervorming van het stakingsrecht en een grondige herziening van de sociale zekerheid. Op korte termijn moet er uiteraard een nieuwe indexsprong komen zodat de BTW-verhoging voor elektriciteit niet in de lonen wordt doorgerekend.

Voor Maertens sleepte de discussie over de tax shift lang aan omdat “Er is veel protest niet iedereen begreep waarover het gerezen tegen de ging. “Voor ons was het duidelijk hervormingen van de dat het versterken van de concurren- regering-Michel, maar tiekracht voor de bedrijven centraal ik denk dat die slechts stond. Anderen wilden eerder focussen op jobs of op een rechtvaardiger een eerste stap waren.”

Hans Maertens, VOKA fiscaal systeem.” Dat een patronale extremist als Maertens uiteindelijk tevreden is met de tax shift maakt duidelijk hoe weinig er bereikt is inzake jobs of rechtvaardige fiscaliteit. Op nieuwe jobs moeten we niet rekenen, de tax shift zal er volgens Maertens “in eerste instantie toe leiden dat we jobs kunnen behouden.”

Ook Maertens denkt dat er nieuw protest tegen de rechtse regering komt. “Ik vrees een nieuwe protestgolf, al begrijp ik niet goed waarom de bonden opnieuw de straat op willen. Deze regering wil onze concurrentiekracht versterken en zo jobs creëren. Wat kan een vakbond daar tegen hebben?” Wat kan een vakbond er nu op tegen hebben dat we steeds harder moeten werken voor lagere lonen terwijl werklozen in ellende wegkwijnen? Wat kan een werknemer er nu op tegen hebben dat hij of zij steeds weer het gelag moet betalen terwijl de superrijken steeds rijker worden?

De werkgevers hebben het bloed van de werkenden en hun gezinnen geroken en zullen steeds verder gaan om ons leeg te zuigen. Met 85 rijken die wereldwijd evenveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking menen deze wereldvreemde patronale extremisten dat wie een herverdeling van rijkdom eist ‘onverantwoord’ is. Protest tegen de groeiende ongelijkheid is ‘onbegrijpelijk’ en getuigt van ‘syndicaal radicalisme’. Als we hen laten doen, mogen we enkel nog dank u zeggen terwijl onze levensstandaard gepluimd wordt.

Er is niets onverantwoord aan de eis dat iedereen een menswaardig leven kan leiden, beroep kan doen op uitgebreide en kwaliteitsvolle openbare diensten en kan genieten van voldoende hoge uitkeringen zoals pensioenen. De sociale zekerheid is vandaag niet sociaal genoeg en met 15% van de bevolking die in armoede leeft, is er duidelijk ook geen zekerheid genoeg.

Horeca: flexi-jobs aan 9,5 euro per uur zonder werkzekerheid

D

eze zomer heeft de ministerraad Er is geen minimumtermijn om de werknemer beslist om maatregelen te nemen te verwittigen wanneer hij of zij moet werken, er rond tewerkstelling in de horeca. kan dag per dag gekeken worden of en hoeveel Met flexi-jobs en goedkope overuren flexi-werkers worden opgeroepen. Een contract krijgen de werkgevers enorm veel voor een flexi-job moet niet noodzakelijk schriftelijk worden opgesteld, een mondeling contract mogelijkheden. Voor Gwendolyn Rutten (Open Vld) is het slechts een opstap: met een dagelijkse aangifte is eveneens moge“De horeca is een testcase, ook voor de lijk. De stap naar nulurencontracten, waarbij nieuwe economie. Als dit flexstatuut werkt, een contract geen garantie op werkuren en bijkunnen andere sectoren er ook gebruik horend loon omvat, wordt wel heel klein. van maken.”

Ook voltijds personeel in de horeca wordt onder druk gezet. Het aantal overuren dat dit personeel mag kloppen, wordt verhoogd tot 360 per jaar. Dat zijn er bijna twee per normale werkdag.

Een flexi-job is mogelijk voor wie drie kwar- Een overurentoeslag voor deze uren wordt aftalen minstens vier vijfden elders werkt of ge- geschaft en zelfs de zon- en feestdagtoeslagen werkt heeft. Onder het mom van bijverdienen in verdwijnen. De regel van een vlak loontarief bij de horeca is het dan mogelijk om aan een hon- de flexi-jobs wordt dus stilaan veralgemeend tot gerloon van minstens 9,5 euro per uur te werken, de volledige sector. waarbij geen baremaverhogingen mogelijk zijn Deze voorstellen vormen een aanval op de been waarop geen bijdragen aan sociale zekerheid scherming van werknemers, de lonen en de sociof bedrijfsvoorheffing betaald worden. De werk- ale zekerheid. Het is onderdeel van de invoering gever betaalt enkel een bijzondere bijdrage. Het van een steeds grotere lageloonsector waarin argument is dat er in de vorige tewerkstelling werkenden geen rechten hebben, maar in ruil van minstens vier vijfden al voldoende aan de voor een hongerloon dag en nacht ter beschiksociale zekerheid is bijgedragen... king van hun werkgever moeten staan.

op de werkvloer

www.socialisme.be september 2015

7 oktober als startpunt van nieuw actieplan – lessen uit het vorige actieplan

O

p woensdag 7 oktober zal er een nationale vakbondsbetoging plaatsvinden tegen het besparingsbeleid van de regeringMichel. Op verschillende plekken circuleren al pamfletten en in bepaalde regio’s werden reeds militantenvergaderingen aangekondigd.

Het zal belangrijk zijn om van deze betoging een succes te maken, zodat ze het begin kan zijn van een nieuwe beweging die een einde kan maken aan deze regering en haar besparingsbeleid. Daarbij is het nuttig om terug te kijken op de ervaringen van de vorige strijdbeweging eind 2014. door

Tim (Brussel)

Geen toegevingen, maar steeds meer aanvallen

Diegenen die ons de voorbije maanden vertelden dat er met deze regering kon onderhandeld worden, hebben ofwel zichzelf bedrogen ofwel hebben ze ons doelbewust voorgelogen. Op geen enkel vlak heeft deze regering een toegeving gedaan. Integendeel, vaak is de regering nog een stap verder gegaan dan iedereen had verwacht. De “tax shift” werd geen maatregel om de speculanten, grote bedrijven en superrijken een steentje te laten bijdragen.

Er werd integendeel beslist om nieuwe lastenverlagingen aan het patronaat te geven en dit te betalen met onder meer een BTW-verhoging, een belasting die vooral de lage en middelgrote inkomens treft. Met de BTW-verhoging voor elektriciteit werd meteen de discussie over een nieuwe indexsprong geopend. En Open Vld kwam dan nog met een nieuwe aanval op de lonen met een discussie over de anciënniteit.

Zelfs een kleine symbolische sociale overwinning werd CD&V niet gegund. De regering ging voor de frontale aanval van directe sociale afbraak.

Ze zal daar niet van afwijken zolang ze niet door de arbeidersbeweging gestopt wordt. De Duitse socialiste Lucy Redler stelde over de rampzalige houding van de Griekse regering in de onderhandelingen met de trojka: “Als je met haaien gaat onderhandelen, kan je maar beter geen goudvis zijn.” Een waarschuwing die ook geldt voor onze vakbondsleiding in haar houding tegenover deze regering.

chures waren ruim op tijd beschikbaar.

Er werd gewerkt met regionale militantenvergaderingen. Syndicale delegaties werden aangespoord om ook op de werkvloer vergaderingen te organiseren. Daar waar dit gebeurde, was het een succes en werd de mobilisatie versterkt. De nationale betoging van 6 november 2014 was de grootste vakbondsbetoging sinds decennia. De regionale stakingen en uiteindelijk de nationale staking van 15 december waren enorme successen.

De vakbondsbeweging bepaalde het politieke debat: een tax shift voor sociale rechtvaardigheid, het stopzetten van de besparingen, het einde van het gemorrel aan de index. Deze ideeën werden algemeen bediscussieerd in de maatschappij en genoten brede steun.

Wie erop gokte dat de regering nog langer dan enkele maanden zou standhouden, was een sociale paria geworden.

Vakbondsleiding maakt het niet af

De vakbondsleiding liet na om het af te maken. Hierdoor kreeg de regering

de kans om zich opnieuw te organiseren.

Door de illusie te wekken dat er kon onderhandeld worden en door tegelijkertijd geen nieuwe ernstige mobilisaties te voorzien als die onderhandelingen zouden mislukken, ging het momentum verloren. Dit was niet gewoon een tactische misvatting van onze vakbondsleiding, het was fundamenteler. Het ontbrak aan een alternatief voor wanneer de regering effectief zou vallen.

Het enige alternatief dat de vakbondsleidingen in de aanbieding hadden, was een nieuwe tripartite onder leiding van de sociaaldemocratie en de christendemocratie. Zo’n regering zou niet breken met het besparingsbeleid van haar voorganger, ze zou er hoogstens de scherpste kantjes van afvijlen. Na de val van een rechtse regering door een sociale beweging, zou ook zo’n tripartite snel op massaal sociaal protest botsen. Het gebrek aan een echt alternatief beperkte de opties voor de vakbondsleiding. De regering meteen laten vallen, werd te riskant.

respons op de campagne van Bernie Sanders. De vraag naar een alternatief komt naargelang de omstandigheden op erg diverse manieren tot uiting.

Hetzelfde geldt voor België. De aankondiging van de nationale betoging op 7 oktober biedt een kans voor een algemene beweging tegen de rechtse regering en haar asociale beleid. We kunnen de positieve elementen van de beweging eind 2014 opnieuw gebruiken: een opbouwend actieplan over langere termijn waarbij bredere lagen van de bevolking bij de strijd betrokken worden, werkt mobiliserend en heeft meer effect. Een nieuwe reeks van regionale acties in opbouw naar een nationale staking is nodig.

Tegelijk moeten we zien wat beter kan.

Regionale militantenvergaderingen en personeelsvergaderingen bleken heel goed voor de mobilisatie en organisatie van onze strijd. We kunnen dit verder versterken. Door op zo’n vergaderingen democratisch en collectief te beslissen over volgende acties en over ons programma, maken we de beweging breNiet alleen strijd, ook der en actiever. In de vorige beweging waren er alleen bijeenkomsten om de alternatief nodig acties te plannen, niet om ze te evalueDe discussie over een alternatief op ren en verdere stappen te bespreken. Dat de besparingen wint overal in Europa maakte het voor de vakbondsleidingen aan belang. Dat is niet alleen het geval mogelijk om het momentum voorbij te in landen als Griekenland, Spanje of laten gaan.

Ierland waar nieuwe linkse partijen opDe basis heeft een manier nodig om duiken. Ook in Groot-Brittannië duikt zelf te discussiëren over wat de doelen de discussie op nu Jeremy Corbyn met van de beweging zijn: de val van de reeen antibesparingsimago favoriet ge- gering, het stoppen van de besparingen, worden is in de voorzittersverkiezingen het terugdraaien van de maatregelen bij Labour. In de VS blijkt de zoektocht rond de pensioenen, de index, een echte naar een links alternatief uit de enorme sociaal rechtvaardige tax shift, nieuwe

Opbouwend actieplan brengt regering aan het wankelen

Met het actieplan eind 2014 kwam de regering in de problemen. De syndicale beweging gedroeg zich niet als een goudvis, maar als een sterke walvis die met een extra slag de regering van haaien ten val had kunnen brengen.

Het opbouwende actieplan was een succes. Er werd gestart met een militantenconcentratie in september waarna een actieplan van langere duur werd aangekondigd. Pamfletten en infobro- Betoging van 6 november 2014. Foto: PPICS

investeringen in openbare voorzieningen, degelijke lonen en uitkeringen, ...

Dit kwam reeds aan bod op de personeelsvergaderingen eind 2014, maar ze werden nog niet samengebracht in een democratisch uitgewerkt programma voor het actieplan.

Politiek instrument

Onze eisen leiden onmiddellijk tot de vraag naar een politieke kracht die zo’n programma kan verwezenlijken. De traditionele politieke partners van onze vakbonden hebben geen dergelijk programma en het ziet er niet naar uit dat dit snel zal veranderen. Een breuk met deze partijen is onvermijdelijk en een campagne voor een brede formatie die wel de belangen van de werkende bevolking verdedigt eveneens. De vakbonden hebben een enorme kracht in handen en kunnen deze discussie vooruitstuwen. Waarom geen duidelijk politiek alternatief op de besparingen uitwerken, hiervoor brede steun verwerven bij de vakbondsbasis en consequent de noodzaak van een politieke partij die dat programma wil verdedigen naar voren brengen? Organisaties zoals Hart Boven Hard/Tout Autre Chose, politieke organisaties of militanten en iedereen die wil meewerken aan zo’n politiek alternatief kunnen dan uitgenodigd worden om de discussie mee aan te gaan.

Dit zou betekenen dat de strijd niet enkel meer zou gaan over voor of tegen deze regering, maar wel over een alternatief op de besparingen. Over hoe we de enorme rijkdommen die er zijn in deze maatschappij kunnen gebruiken voor sociale vooruitgang. Vandaag zit de meerderheid van die rijkdommen in de zakken van een kleine minderheid superrijken, die niet langer mogelijkheden ziet voor investeringen in de reële economie en maatschappij en die zich beperkt tot speculatie. Hoe kunnen we die rijkdommen inzetten voor het belang van de hele bevolking?

De taken voor zo’n beweging zijn enorm, maar de mogelijkheden zijn nog veel groter. Steeds meer mensen zijn op zoek naar een alternatief op dit systeem van ellende en uitbuiting. Door dit debat op te starten, kunnen we de beweging versterken. De elite zal elke mogelijkheid gebruiken om zo’n politiek alternatief tegen te houden. Maar wij beschikken over een dynamische kracht van honderdduizenden militanten die de strijd willen aangaan. Door van de betoging van 7 oktober een overweldigend succes te maken en daarop verder te bouwen aan een beweging, kunnen we niet alleen deze regering maar heel het besparingsbeleid stoppen!

asiel thema

de

Linkse Socialist

Fort Europa, globalisering en kapitalisme:

Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers!

H

eb je een bankrekening met pakweg 1 miljoen euro? Wil je dat in Europa investeren? In dat geval zal je met open armen ontvangen worden door alle Europese regeringen. Je hoeft je leven niet te riskeren met een gevaarlijke overtocht van de Middellandse Zee met een gammel bootje, of maandenlang in vreselijke omstandigheden in Calais verblijven in de hoop om verborgen op een vrachtwagen of trein de overtocht te kunnen maken. Voor de meerderheid van mensen die oorlog, dictatuur en ellende in pakweg het Midden-Oosten en Afrika proberen te ontvluchten, gaat het allemaal wat moeilijker. De meesten hebben geen middelen en zitten vast in hun eigen land of een buurland.

In het beste geval kunnen ze zich een mensensmokkelaar veroorloven en riskeren ze hun leven tijdens een gevaarlijke vlucht. dossier door

Pietro

Fort Europa

De re ce nt e geb eu r t e n isse n i n Lampedusa of aan de Griekse kusten tonen het falen van het kapitalisme om het fenomeen van migratie onder controle te krijgen. Vorig jaar kwamen 219.000 mensen op deze manier naar Europa, dit jaar zal het aantal hoger liggen. Eind juni was er al sprake van 137.000. In 2014 waren er 900.000 asielaanvragen, een stijging met 45% in vergelijking met 2014. Duizenden anderen overleefden de overtocht over de Middellandse Zee niet. (1) De meesten die hun leven riskeren, vluchten voor conflicten en oorlogen.

Van de mensen die in Griekenland en Italië aankomen, zijn er meer dan 85% afkomstig uit Syrië, Afghanistan, Irak en Somalië. Dat zijn niet toevallig landen waar militaire interventies door het westerse imperialisme een belangrijke rol speelden in het creëren van een nachtmerrie voor de bevolking. Dit versterkte de politieke instabiliteit, het sectaire geweld en het ondermijnde de economie. Een groeiend aantal mensen ziet geen andere keuze dan vluchten, zelfs indien dit enorm gevaarlijk is.

In de media horen we vaak dat migratie uiteindelijk goed is voor ontwikkelingslanden. Dit wordt nochtans weerlegd door studies. Het voorbeeld van Malawi is veelzeggend: de overgrote meerderheid van het verplegend personeel heeft het land verlaten, er blijven voor de 12 miljoen inwoners nog amper 336 verplegenden over! (2) Slechts een kleine minderheid van de vluchtelingen komt in Europa terecht.

Het beleid van de Europese Unie is gebaseerd op de criminalisering van vluchtelingen en het militariseren van de grenzen. Eerst was er Frontex en vervolgens Triton. Dat zijn operaties die de veiligheid en verdediging van de Europese grenzen moeten verhogen.

Er kwam ook een Italiaanse operatie, “Mos Maiorum”, gericht op controles van vluchtelingen op zee. Er werden al 150.000 mensen gered en naar de Italiaanse kust gebracht. De gevestigde politici stellen dat ze willen vermijden dat mensen op zee omkomen, maar tegelijk wordt de toegang tot Europese landen steeds moeilijker.

Als ‘oplossing’ voor de toeloop van vluchtelingen in verschillende landen, was er een uitgebreid debat in de EU om quota’s vast te stellen waarbij vluchtelingen worden verdeeld over de verschillende lidstaten. Dit werd meteen onder vuur genomen door extreemrechts en door populistisch rechts. Voor hen is het ondenkbaar dat geld wordt besteed aan het redden van vluchtelingen. Toen de banken in 2008 gered werden met publieke middelen, hoorden we hen niet. De Europese lidstaten raakten het niet eens, de hete aardappel werd telkens doorgeschoven.

Migratie en kapitalisme

Het falen van de Europese elite toont een van de inherente tegenstellingen in de ontwikkeling van het kapitalisme. Er is een spanning tussen de ontwikkeling van de productiekrachten en de natiestaten. De markt duwt de productiekrachten over de grenzen van staten heen, maar tegelijk heeft het kapitalisme nood aan nationale grenzen en staten. Bedrijven hebben nood aan een staat om hun belangen te dienen en aan een staatsapparaat met politie, leger, rechtbanken, gevangenissen, ... om te vermijden dat de werkenden en onderdrukten in verzet gaan en de private eigendom van de productiemiddelen in handen van de kapitalisten betwisten. Terwijl de productiekrachten de nationale grenzen overstijgen, blijft het bewustzijn van de meerderheid van de werkende bevolking wel beperkt tot

Op 22 augustus betoogden in Luik 350 mensen tegen het asociale asielbeleid in Europa en België. Foto: Cathy diezelfde nationale grenzen.

Terwijl de kloof tussen de armste en rijkste landen 250 jaar geleden in een verhouding van één op vijf werd samengevat, is er nu sprake van een verhouding van één op 400. (3) Het voornaamste doel van de heersende kapitalistische klassen blijft om de winsten te vergroten. De exponentiële groei van ongelijkheid – vooral de afgelopen 30 jaar – ging gepaard met een sterke toename van het fenomeen van migratie. Op politiek vlak wordt dat gebruikt om werkenden meer tegen elkaar op te zetten.

De enorme uitbuiting van werkenden met een migratieachtergrond in Europa heeft een dubbel belang: de uitbuiting van goedkope arbeidskrachten aan de ene kant en een algemene neerwaartse druk op de lonen in het algemeen, zeker in die sectoren die niet kunnen delokaliseren zoals logistiek, schoonmaak of horeca. Als de regering mensen-zonder-papieren niet wil regulariseren, is dat vooral omdat het de bedrijven goed uitkomt. Ook het criminaliseren van mensen-zonder-papieren is geen toeval, maar een bewust beleid dat deze mensen ertoe moet brengen om gelijk welke job aan gelijk welke voorwaarden te aanvaarden.

De EU voorziet in vrij verkeer van

alle inwoners. Maar die vrijheid wordt lisme, lokale oligarchen en reactionaire bepaald door het kapitalisme en on- krachten. We hebben meer gemeen met derworpen aan de wet van de markt werkenden uit Azië of Afrika dan met en de concurrentie onder werkenden. de roofzuchtige kapitalisten van de Sommigen verdedigen vanuit een li- multinationals. beraal standpunt het idee van volledig Een ander aspect van die internatiovrij verkeer en open grenzen, dat was nale solidariteit is de strijd voor asielonder meer het geval in The Economist recht voor wie oorlog, sectaire conflicin april 2011. ten, ellende of dictatuur ontvlucht. We In de praktijk is er uiteraard geen vrij komen er ook voor op dat asielzoekers verkeer van personen, denk maar aan niet langer als criminelen worden bede migranten die aan de grens tussen handeld en vastgehouden worden in geFrankrijk en Italië werden gestopt. Voor sloten centra die amper verschillen van de meeste kapitalistische landen zou gevangenissen. het volledig openzetten van de grenzen We moeten ook ingaan tegen extreemvooral tot destabilisering leiden. rechts dat olie op het vuur gooit in de hoop racisme te stimuleren en migranPak de multinationals aan, ten als zondebokken voor het falen van het kapitalisme te gebruiken. De spanniet hun slachtoffers ningen en verdeeldheid worden gestiAls de arbeidersbeweging voldoende muleerd naar de bekende strategie: versterk staat, zowel inzake organisaties delen om te heersen. De georganiseerde als op ideologisch vlak, dan kan ze een arbeidersbeweging is in staat om de ander geluid laten horen, die van een strijd van migranten te verbinden met actieve solidariteit. We moeten ons ver- die van andere uitgebuite lagen in de zetten tegen elke imperialistische mi- samenleving. litaire interventie die volledige regio’s Het zijn niet de asielzoekers die fadestabiliseert en de deur openzet voor brieken sluiten en jobs afnemen. Het krijgsheren en andere maffia-organi- zijn niet de asielzoekers die speculeersaties voor wie chaos gelijkstaat met den en de gokschulden naar de gemeenopportuniteiten. We steunen massabe- schap doorschoven. De stelling dat er wegingen die opkomen voor betere le- geen middelen zijn om iedereen een vensvoorwaarden en tegen het imperia- toekomst en degelijke levensvoorwaarden aan te bieden – los van afkomst – is een leugen. In werkelijkheid plunderen grote aandeelhouders en patroons de gemeenschapsmiddelen en de rijkdom die door ons zweet tot stand gekomen is. Wij krijgen slechts wat kruimels.

De politici van de superrijken die hun zakken steeds meer vullen, zeggen ons: “opgelet, de migranten gaan de kruimels die resten afpakken.” Zoals de slogan het over de crisis zegt: “Het probleem is de bankier, niet de migrant.”

De enige realistische uitweg uit de vluchtelingencrisis is een eengemaakte strijd van alle werkenden, los van hun afkomst, geslacht of seksuele geaardheid. Samen moeten we strijden om de hefbomen van de economie uit de handen van de kapitalistische elite te halen. We zouden dan over voldoende middelen beschikken om een einde te maken aan oorlogen, ellende, milieuverwoesting, ... Enkel de komst van een nieuwe samenleving, een democratisch socialistische samenleving, zal ons in staat stellen om tot een wereld te komen waarin iedereen de vrijheid heeft om te gaan waar hij of zij dat wil zonder gedwongen te worden om alles achter te laten en op risico van eigen leven gevaarlijke vluchtroutes te zoeken.

Noten

Schrijnende toestanden in Calais.

(1) Haut Commissariat aux Réfugiés des Nations Unies (HCR).

(2) Pour le malawi : santé afrique : http://www. ipsinternational.org/ (3) Rapport OXFAM 2014

thema asiel

www.socialisme.be september 2015

Dheepan: schokkende film over Tamil vluchtelingen

D

heepan van Jacques Audiard is een aangrijpende film die ook volgens kenners goed gemaakt is.

Op het filmfestival van Cannes won Dheepan een Gouden Palm.

Het verhaal is opmerkelijk en bevat veel lagen. De film begint met de horror van de oorlog in Sri Lanka waarbij tienduizenden Tamils vervolgd en uitgemoord werden door het regime. Een man verliest zijn gezin en besluit te vluchten. Hij krijgt de tip om een andere identiteit aan te nemen, die van de pas overleden activist Dheepan. Omdat Dheepan een vrouw en dochter had, zoekt de Tamil man willekeurig een vrouw en kind onder de vele slachtoffers van de oorlog. Samen trekken ze per boot naar India en vervolgens naar Frankrijk. door

Geert Cool

De film brengt vooral het verhaal van de confrontatie van vluchtelingen met de nieuwe omgeving waar ze terechtkomen. Doorheen de film wordt vaag verwezen naar de tragedie in Sri Lanka, zo worden korte fragmenten getoond van de schokkende documentaire ‘Sri Lanka’s Killing Fields’ waarin GSMopnames van schokkende oorlogsmisdaden uit 2009 werden getoond. Deze context wordt niet uitgewerkt, maar de geïnteresseerde kijker kan de documentaire en achtergrondmateriaal opzoeken. In deze krant en op onze campagneblog tamilsolidariteit.wordpress.com hebben we er regelmatig over bericht.

Het nieuw samengestelde gezin van Dheepan moet omgaan met zowel de trauma’s en de wanhoop uit het verleden als de ellende die vluchtelingen in Europa te beurt valt. Het leidt tot angstaanvallen, maar ook drankmisbruik en geweld. Dheepan en zijn gezin komen in een banlieu van Parijs terecht waar drugs en geweld schering en inslag zijn. De hoop op een beter leven blijft er een toekomstbeeld. Zo is naar school gaan niet evident voor het jonge meisje dat zich tegelijk moet hechten aan twee nieuwe ouders die niet de hare zijn en elkaar nu pas leren kennen. Een verantwoordelijke vraagt

haar waarom ze in Sri Lanka niet naar school ging. “Omdat die platgebrand was door de regering”, antwoordt het meisje. Dheepan en zijn vrouw begrijpen niet dat de verantwoordelijke van de school dat vreemd vindt. “Iedereen brandt toch scholen plat?”

Op de persvoorstelling van de film in België was Tamil Solidariteit uitgenodigd. We gingen samen met Niranjan kijken. Hij zei achteraf: “Ja, de film is hard. Maar dat is nu eenmaal ons leven.” Veel elementen uit de film kwamen hem bekend voor. “Mijn tante regelde mijn vlucht naar Europa. Ze zei me dat België een goed land was. Ik moest het op een wereldkaart opzoeken. Op het vliegtuig deed de naam Brussel een belletje rinkelen. Toen ik hier twee jaar geleden net was, kwam ik twee maanden niet buiten. Het was me allemaal te vreemd en ik was bang.

Als 18-jarige helemaal alleen een nieuw

leven opbouwen in een ver land en dit met onzekerheid over mijn papieren, was moeilijk. Ik zag hoe andere Tamils er totaal onderdoor gingen als gevolg van angststoornissen door de oorlogstrauma’s. En nog steeds ben ik bang.

Hopelijk krijg ik papieren na mijn derde interview eind augustus zodat ik uit het asielcentrum van Kapellen weg kan om aan mijn leven te beginnen.”

Toen een activist van Tamil Solidariteit eerder dit jaar in Groot-Brittannië dreigde uitgewezen te worden, steunde Antonythasan Jesuthasan, de acteur die Dheepan speelt, onze campagne hiertegen. Omwille van de blijvende onderdrukking in Sri Lanka krijgen de meeste Tamils momenteel asiel in ons land. In België leven er een paar duizend Tamil vluchtelingen uit Sri Lanka - de grootste groep woont in Antwerpen.

Het is een kleine gemeenschap in vergelijking met de 300.000 Tamils in Groot-

Brittannië of de 150.000 in Frankrijk.

Met de campagne Tamil Solidariteit organiseren we een tiental activisten die de strijd voor rechtvaardigheid willen verderzetten. We doen dit door onze solidariteit te betuigen met het verzet tegen de aanhoudende discriminatie en het geweld in Sri Lanka. Maar we doen het ook door hier als deel van de arbeidersbeweging in te gaan tegen het asociale besparingsbeleid. Zo proberen activisten van Tamil Solidariteit met de actieve steun van ABVV Horval in Antwerpen een vakbondswerking uit te bouwen, onder meer bij personeel in de horeca. We hopen een 20-tal Tamils te mobiliseren naar de betoging van 7 oktober.

Voor de neoliberale politici is asiel een kwestie van aantallen en van het stoppen van vluchtelingenstromen. De vluchtelingen zijn voor hen het probleem, niet de redenen waarom mensen

tot dergelijke wanhopige stappen overgaan. Tegelijk worden de slachtoffers van het asociale besparingsbeleid in eigen land opgezet tegen de slachtoffers van het rampzalige buitenlandse beleid.

De film ‘Dheepan’ heeft als verdienste dat de kwestie vanuit het standpunt van vluchtelingen wordt gebracht. Er wordt geen romantisch beeld gegeven, maar het is evenmin allemaal kommer en kwel. Hoe het einde van de film geïnterpreteerd moet worden, laten we aan de kijkers over. Maar om in het echte leven tot verbetering te komen, zullen we nog hard moeten strijden en dit zowel in eigen land als op internationaal vlak. We proberen daar met de campagne Tamil Solidariteit een bescheiden bijdrage aan te leveren. meer info:

tamilsolidariteit.wordpress.com

Tamil vluchteling Niranjan: “Ik ben niet voor mijn plezier gevlucht”

N

iranjan is een van de voortrekkers van Tamil Solidariteit in ons land.

Hij sprak op de première van de film ‘Dheepan’ in Brugge op 23 augustus.

maar niemand vlucht voor zijn of haar stopt worden zodat niemand nog hoeft het lot van Tamils bekend te maken, plezier. In een vreemd land met rare ge- te vluchten. Hiervoor kunnen we niet maar we willen ons niet beperken tot woontes, een ander klimaat, een moei- rekenen op de internationale instellin- onze gemeenschap. Zo betoogden we lijke taal en tal van sociale problemen, gen, zij zwegen over de oorlogsmisda- begin juli in Antwerpen samen met is het niet gemakkelijk om een leven uit den in Sri Lanka of zijn zelf mee ver- mensen van Koerdische, Kasjmiri, te bouwen. Bovendien blijven er veel antwoordelijk voor de situatie in Irak Pakistaanse, ... afkomst tegen de vertrauma’s over van wat er in de oorlog en Syrië. We zullen zelf moeten opko- volging van Rohingya in Birma. Die in Sri Lanka gebeurde. men voor verandering, zowel hier in bevolkingsgroep is het slachtoffer van “De enige oplossing zou erin bestaan België als op internationaal vlak. een genocide die amper bekend is en dat oorlogen, geweld en uitbuiting ge- “Met Tamil Solidariteit proberen we waar niets tegen wordt gedaan.

“Onze beste bondgenoot in de strijd tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid vinden we bij andere slachtoffers van onderdrukking, in de eerste plaats bij de arbeidersbeweging. Tamil Solidariteit probeert mee de vakbond uit te bouwen. Hier samen opkomen voor een degelijke levensstandaard legt ook de basis voor een sterkere internationale solidariteit.

“Mijn vader was een taxichauffeur in Jaffna, Sri Lanka. In 2005 werden chauffeurs van driewielers door de LTTE (Tamil Tijgers) verplicht om een opleiding te volgen in Vanni. Begin 2006 begon het leger chauffeurs als doelwit uit te pikken. Ze kwamen te weten dat mijn vader een opleiding had gevolgd en doorzocht ons huis.

Mijn vader was gevlucht, we weten niet waarnaartoe en hoorden niets meer van hem. Het leger geloofde dit niet, mijn moeder en ikzelf werden gemarteld.

Het leger bedreigde mijn moeder in 2009, ze kreeg te horen dat ik op de lijst van vermiste personen zou terechtkomen als ze niet zou zeggen waar mijn vader was. Mijn leven was in gevaar; ik moest het land verlaten.

“Zes jaar later is de situatie in Sri Lanka nog altijd onveilig. Het noorden van het land wordt bezet door het leger. Er zijn nog tienduizenden vermisten bovenop tienduizenden doden.

Kinderen verloren hun ouders, vrouwen hun man en kinderen. Er zijn veel gevallen van verkrachtingen. Er worden bewust drugs binnengebracht om jongeren onder controle te houden.

De oorlog is officieel voorbij, maar voor de slachtoffers ervan is dat niet het geval.

Op 10 juli betoogden een 100-tal mensen in Antwerpen tegen de vervolging van Rohingya in Birma. Tienduizenden mensen zijn dat land ontvlucht, vele duizenden “In Europa is er veel racisme. Er wordt kwamen op bootjes om het leven. Met de actie van 10 juli toonden we onze solidariteit met de slachtoffers en kwamen we op voor massaal verzet tegen de dictatuur gesproken over vluchtelingenstromen, en tegen uitbuiting. Helemaal rechts op de foto: Niranjan. Foto door Liesbeth

thema griekenland

de

Linkse Socialist

Griekse arbeidersklasse zal strijd ver

Andros Payiatsos: “Na capitulatie door Syriza worden eerste stappen geze van een nieuw massaal alternatief op besparingen en kapitalisme”

X

ekinima, de Griekse afdeling van het CWI, publiceerde nadat premier Tsipras een nieuw ‘memorandum’ met de trojka ondertekende een verklaring waarin het stelde dat Tsipras “de Rubicon is overgestoken”. Er werd opgeroepen tot een “nieuwe massale linkerzijde” in Griekenland. Lucy Redler van Sozialistische Alternative, de Duitse afdeling van het CWI, sprak met Andros Payiatsos van Xekinima over de situatie in Griekenland en de vooruitzichten voor nieuwe linkse initiatieven.

Wat is de sfeer onder de Griekse werkenden en jongeren?

grijpen wat de gevolgen zijn van het akkoord tussen Syriza en de trojka. In september en oktober zullen de nieuwe besparingsmaatregelen immers deel worden van het dagelijkse leven.

“Onder de linkervleugel van Syriza en bij andere activisten was er wel een grote schok.

Duizenden basismilitanten die nooit verwacht hadden dat Syriza een nieuw memorandum zou tekenen, ze hadden hun collega’s en omgeving altijd op het hart gedrukt dat Syriza niet dezelfde weg zou opgaan als Pasok en Nieuwe Democratie toen zij in de regering zaten. Toen Tsipras toegaf, voelden duizenden activisten zich verraden en schaamden ze zich. Velen durfden hun huis dagenlang niet verlaten om niet te moeten uitleggen wat er gebeurde. Duizenden basisactivisten waren dagenlang depressief.

“Voor wie depressief is, komt het erop aan om niet gedemoraliseerd te raken. Dat kan enkel door correcte conclusies uit de nederlaag te trekken en een volgende stap voor te bereiden in de opbouw van een nieuwe massale linkse kracht met een programma dat ingaat tegen het kapitalisme en de elite van de eurozone.”

“Onmiddellijk nadat Tsipras het memorandum ondertekende, stelden we dat er dringend nood was aan een nieuwe massale linkse kracht. We hadden de bocht van Tsipras verwacht, eerder deed hij immers de ene toegeving na de andere. Een nieuwe linkse kracht is nodig als antwoord op het enorme vacuüm ter linkerzijde. Deze ruimte werd groter door het feit dat Syriza het sterke neen-mandaat van het referendum van 5 juli, toen maar liefst 61,5% tegen de eisen van de trojka stemde, heeft uitverkocht.

“Een nieuwe sterke linkse kracht is nodig omwille van twee redenen. Ten eerste om de werkende bevolking een alternatief aan te bieden dat links is. Zoniet dreigt een grote demoralisatie opgang te maken in de samenleving. En ten tweede is het nodig om zo’n kracht uit te bouwen zodat het extreemrechtse Gouden Dageraad zich niet kan opwerpen als de enige antibesparingskracht en zich daarop kan opbouwen waardoor het een groot gevaar wordt voor alle democratische en arbeidersrechten.

“Op de vraag naar de stemming onder de Grieken, moeten we een onderscheid maken Vindt het idee van een ‘nieuwe linkerzijde’ steun onder de activisten?

Toen Tsipras toegaf, voelden duizenden activisten zich verraden en schaamden ze zich. Velen durfden hun dagenlang niet buitenkomen om niet te moeten uitleggen wat er gebeurde. tussen brede lagen van de bevolking en het bewustzijn onder een meer vooruitgeschoven laag van activisten in de sociale bewegingen, in de klassenstrijd en onder de linkse basis van Syriza. De massa’s hebben de gevolgen van het nieuwe memorandum nog niet begrepen, de maatregelen zijn nog niet doorgevoerd en de mensen hebben het dus nog niet concreet ondergaan. Er is dan ook een zekere afwachtende houding en het gevoel dat Tsipras toch zijn best deed in de strijd tegen de trojka.

“Maar de steun voor Syriza in de peilingen neemt al af. Een peiling van twee weken na het memorandum wijst op een daling van 5% in de steun. De massa’s zullen steeds meer be-

“Samen met andere activisten en linkse groepen namen we het initiatief voor een publieke meeting in Athene op 17 juli. We hadden eigenlijk maar twee dagen om ernaar te mobiliseren. Ondanks de timing was het een geslaagde meeting met 250 tot 300 aanwezigen.

Er waren minstens een tiental verschillende linkse groepen vertegenwoordigd, waaronder de belangrijkste linkse stromingen binnen Syriza. Het kreeg de voorlopige naam ’17 juli initiatief’.”

Andros Payiatsos van Xekinima op de zomerschool van het CWI. Andros is een van de ondertekenaars van de opr Platform in Syriza, om een brede beweging van verzet tegen het besparingsbeleid uit te bouwen. Met het oog op ver sieve antibesparingskracht die zich ook verzet tegen het nieuwe memorandum dat door de leiding van Syriza werd g

die gesloten zijn of de economie saboteerden, 30% van het BBP op export gebaseerd is. deze bedrijven moeten onder arbeidersbe- Natuurlijk is toerisme een belangrijke secheer geplaatst worden; 6. Nationalisatie van tor maar ook de landbouwproductie blijft beWat is het programma van dit initiatief? de sleutelsectoren van de economie waarbij langrijk en er zijn ook mineralen. Het grootze onder controle en beheer van de werken- ste deel van de Griekse export blijft echter de “De ervaringen van de afgelopen vijf jaar van den en de samenleving worden geplaatst om industrie. Er zijn geen grote fabrieken en incrisis en het draconische besparingsbeleid het productie- en distributieproces te demo- dustriële centra zoals elders in Europa, maar hebben de radicale delen van de Griekse lin- cratiseren; 8. Het is belangrijk om de strijd de export van industriële productie blijft onkerzijde tot gelijkaardige conclusies gebracht van de Griekse werkenden te verbinden met danks de desindustrialisering en ondanks de over de nood aan een ‘overgangsprogramma’ arbeidersstrijd tegen besparingen en kapita- Europese besparingen een belangrijk deel dat breekt met het kapitalisme en de EU. Er lisme doorheen heel Europa.” van de Griekse economie. Met een degelijis een brede eensgezindheid rond volgende ke democratische planning van de economie punten: 1. De publieke schulden moeten niet Wat blijft er nog over van de sleutelsecto- zou er een enorm potentieel zijn.” betaald worden; 2. De banken moeten gena- ren van de Griekse economie? tionaliseerd worden; 3. Kapitaalcontrole en Hoe verhoudt het ’17 juli initiatief’ zich publieke controle op buitenlandse handel; 4. “Het klopt dat er de voorbije decennia een tot de ontwikkelingen binnen de linkerExit uit de euro en vestiging van een natio- desindustrialisering was in Griekenland. zijde van Syriza? nale munt; 5. Nationalisatie van alle bedrijven Maar het blijft een land waar ongeveer

“Met het initiatief prob bouwen tussen de link grote delen van Antarsy linkerzijde) die de no actie en de opbouw va formatie begrijpen, en a zoals Xekinima of het de 1.000’ waarin versch waren. We houden gez sten en discussies om d een nieuwe massale lin “Op dit ogenblik zijn e loop naar het congres zijde en vooral het Li Syriza eisten van de le aal congres zou kome basis heeft Tsipras een aangekondigd.”

Naar een eengemaakte nieuwe linkse par

B

egin augustus was er een druk bijgewoond socialistisch jongerenkamp op het Griekse eiland Thassos. Het initiatief ging uit van Youth Against Racism in Europe (YRE), de antifascistische campagne van Xekinima, onze Griekse zusterorganisatie. We waren er naar goede gewoonte ook met enkele Belgische activisten aanwezig.

waaronder heel wat vakbondsmilitanten uit tientallen vakbonden, voortrekkers van sociale bewegingen, jongeren en werkenden, lokale inwoners en een 25-tal internationale gasten, waaronder parlementslid Paul Murphy uit Ierland en gemeenteraadslid Victor Egio uit Spanje.

Naast ontspanning met concerten, films, ... was er veel aandacht voor recente sociale bewegingen in Griekenland. Zo sprak een journalist van de publieke omroep ERT en verslag door Mathias (Gent) spraken verschillende antifascistische activisten. Er werd ingegaan op de strijd tegen Het 22ste antifascistische zomerkamp was de aanleg van een vervuilende goudmijn in een van de meest succesvolle ooit. Het kamp Skouries. Vakbondsafgevaardigden hadden kwam na een erg drukke periode met de cam- het over de strijd op hun werkvloer. De mipagne voor het referendum en daarna de op- gratiecrisis op de Middellandse Zee kwam bouw van een linkse oppositie tegen het be- aan bod. sparingsproject van de regering. De interesse De belangrijkste discussie was die over in de discussies bleek uit de aanwezigheid op het verraad van de regering onder leiding het kamp: er waren meer dan 500 activisten van Syriza. Die werd verkozen met de hoop

op sociale verandering besparingen. Er is on visten een grote frustr ziging van Tsipras. On er heel wat discussie ov in het opzetten van ee sitie buiten Syriza.

Op het kamp was er 300 aanwezigen over ternatief op Syriza. Er van sprekers, waaronde van het Links Platform renafdeling van Syriza alliantie Antarsya en n van Xekinima.

De spreker van de j Syriza, Simos Simo kelijk strijdbare positi had meer dan 85% ‘ne ferendum over het be gerenafdeling neemt

griekenland thema

www.socialisme.be Zomer 20152015 september

rderzetten

et in de opbouw

roep van verschillende linkse krachten, waaronder die van het Links rvroegde verkiezingen pleit Xekinima voor een eengemaakte en offengoedgekeurd. (Foto: Natalia Medina)

beren we een brug te Wat zal er op dat congres gebeuren? Komt kerzijde binnen Syriza, er een splitsing in de partij? ya (anti-kapitalistische ood aan eengemaakte “Syriza is op weg naar een splitsing. We an een nieuwe massale denken dat het bewaren van de ‘eenheid’ in andere linkse krachten Syriza na de capitulatie van Tsipras aan de eerdere ‘Initiatief van trojka een bijkomende nederlaag zou vorhillende groepen actief men. De linkerzijde in Syriza voert strijd om zamenlijke bijeenkom- de meerderheid van de partij over te winnen. de basis te leggen voor Het is een correcte benadering, maar de kans nkse kracht. om dit ook effectief te bereiken is klein. De er discussies in de aan- linkerzijde in Syriza moet de strijd binnen de van Syriza. De linker- partij naar aanleiding van het komende coninkse Platform binnen gres koppelen aan de eis van een nieuwe leieiding dat er een speci- ding, daar wordt vooralsnog over gezwegen. en. Onder druk van de “Indien de linkerzijde in Syriza verliest, wat n congres in september het meest waarschijnlijke is, dan moet de linkerzijde de partij verlaten en met krach-

ten buiten Syriza bouwen aan een nieuwe tief.’ Deze rol mag niet onderschat worden, linkse partij. Zo zou deze nieuwe partij met- in het verleden was de jongerenafdeling een een sterk genoeg staan om in het parlement bastion van Tsipras. En ook de aanhangers te zetelen.” van Alavanos, de partijleider van Syriza voor Tsipras, namen aan de bijeenkomsten van het Betekent dit dat het ’17 juli initiatief’ nieuwe initiatief deel.” moet wachten op de ontwikkelingen binnen Syriza?

Wat is de benadering van de Griekse Communistische Partij KKE inzake de “Neen. De linkse krachten buiten Syriza nieuwe linkse initiatieven? die de nood aan een nieuwe massale linkse kracht begrijpen, kunnen niet wachten op “De KKE heeft de kracht om de kaart van de ontwikkelingen binnen Syriza. Ze moe- de Griekse linkerzijde te hertekenen, maar de ten hun positie in de bewegingen en de sa- partij weigert om er deel van uit te maken. In menleving in het algemeen gebruiken om de praktijk staat de KKE aan de zijlijn waarbij de ontwikkelingen in Syriza te beïnvloe- iedereen wordt aangevallen en enkel de eigen den. Als acht tot tien grotere onafhankelij- partij wordt voorgesteld als de enige echte reke groepen buiten Syriza, maar met banden volutionaire kracht. Elke samenwerking op binnen de linkerzijde van Syriza, oproepen gelijk welk niveau wordt geweigerd. Maar tot een nieuwe linkse formatie en daarvoor de KKE beschikt wel nog steeds over een beeen eenheidsfrontmethode gebruiken, zou dit langrijke basis. Omdat mensen met een afwijook een groot effect hebben op de processen kend standpunt van de officiële partijlijn van binnen Syriza. de KKE meteen uitgesloten worden, zullen “Maar er is een tweede reden waarom we initiatieven voor een nieuwe linkerzijde geen niet kunnen wachten. Er zijn al veel kiezers, effect hebben op de georganiseerde krachten aanhangers en zelfs leden van Syriza die de in de partij. Maar het zal wel een impact hebpartij de rug toekeren. We moeten hen drin- ben onder de kiezers van KKE. gend een alternatief aanbieden. Met de acti- “Wat Antarsya betreft, deze antikapitalisviteiten van Xekinima hebben we op lokaal tische alliantie biedt evenmin een oplossing vlak al een aantal eengemaakte linkse initi- omdat de belangrijkste ontwikkelingen van atieven opgezet.” de Griekse linkerzijde zullen gebeuren rond krachten die ofwel in Syriza zitten ofwel Hoe wordt op die lokale linkse alliantie een ‘eenheidsfrontbenadering’ hebben naar gereageerd? de basismilitanten van Syriza. Er is een crisis binnen Antarsya. Een groot deel van de “Deze linkse initiatieven krijgen een goede alliantie, ongeveer 40%, is het eens met het respons van de lokale bewegingen en de ge- standpunt dat er nood is aan een nieuwe masmeenschap. Sommige van de beste elemen- sale linkse kracht. Maar de meerderheid van ten van de sociale bewegingen en uit de klas- Antarsya verdedigt het idee dat de krachten senstrijd maken er deel van uit. Het gaat om rond de ‘Neen-comités’ naar aanleiding van alle delen van de linkerzijde, zowel binnen als buiten Syriza. Om maar een voorbeeld Dit is geen ‘finale te geven: in Volos, een stad met ongeveer nederlaag’ van de 150.000 inwoners, trok de lokale linkse alGriekse arbeidersklasse liantie alle activisten aan. Alle publieke bijin deze historische eenkomsten tellen er meer dan 100 aanweperiode. Het potentieel zigen, wat veel is voor zo’n kleine stad. Ter van strijd blijft bestaan. vergelijking: een meeting van Syriza (waar Het bleek nog bij het Tsipras niet de spreker is) telt er doorgaans referendum waarin 61,5% 150 tot 200 aanwezigen, maar dat was voor neen stemde. de bocht van Tsipras. In Athene hielden we gelijkaardige bijeenkomsten in verschillende wijken, op elk van die bijeenkomsten waren er ongeveer 70 aanwezigen. het voorbije referendum verder moeten opge“Deze lokale initiatieven komen politiek tus- bouwd worden. Dat is op zich niet verkeerd, sen, verspreiden persberichten en brengen de maar het volstaat niet. De discussie moet ook nood aan een nieuwe linkerzijde ook natio- gaan over een nieuwe politieke kracht die in naal naar voor. Dat gebeurt op basis van de het vacuüm kan treden.” eerder vermelde programmapunten. Deze lokale linkse allianties maar ook het ’17 juli Is de opbouw van een links initiatief geinitiatief’ zijn geen eindpunt, ze vormen een richt op vervroegde verkiezingen? hefboom om in de nabije toekomst iets groter op te bouwen.

“De tijd om dit initiatief te ontwikkelen is “Ik moet ook nog wijzen op de rol die de natuurlijk beperkt. Wellicht komen er nieuwe jongerenafdeling van Syriza kan spelen in de verkiezingen in de herfst. Een nieuw massaal ontwikkeling van een nieuwe linkerzijde. De links initiatief moet dan aan de verkiezingen jongerenafdeling publiceerde een verklaring kunnen deelnemen en eenheid bekomen met tegen het nieuwe memorandum en neemt deel de linkerzijde in Syriza. Het is belangrijk aan de bijeenkomsten van het ’17 juli initia- dat de linkerzijde van Syriza deel uitmaakt

van het proces. Tsipras zal mogelijk voor vervroegde verkiezingen gaan om de linkse verkozenen van Syriza aan de kant te schuiven. Tsipras kan dit op basis van de Griekse grondwet ook doen. Als de vervroegde verkiezingen binnen de 18 maanden na de vorige verkiezingen plaatsvinden, is het de partijleiding die de kandidatenlijsten kan bepalen.

Wellicht zouden vervroegde verkiezingen het proces van splitsing binnen Syriza versnellen. De linkse verkozenen binnen Syriza weten dan immers dat ze niet op de lijst van de partijleiding zullen staan en dus niet kunnen herkozen worden.”

Wat is het gevaar van de neofascistische Gouden Dageraad?

“Zoals al gezegd probeert Gouden Dageraad zich na de capitulatie van Tsipras op te werpen als de enige kracht die ingaat tegen het memorandum. De leiding van Gouden Dageraad wordt dan wel vervolgd, het blijft de derde partij in het parlement.

“Als Gouden Dageraad zich zo kan voorstellen, heeft dit niet alleen te maken met het verraad van de leiding van Syriza maar ook met de sectaire opstelling van de KKE en de meerderheid van Antarsya. Die isoleren zich van het algemene bewustzijn in de samenleving en brengen geen concrete eisen die aangepast zijn aan de concrete situatie. Het maakt dat KKE en Antarsya het vacuüm niet kunnen vullen. Daarom is er nood aan een nieuw links initiatief met verschillende groepen en stromingen ter linkerzijde die in deze richting willen gaan.

“Nieuwe initiatieven kunnen doorheen verschillende fasen gaan, met verschillende namen en verschillende samenstellingen, maar uiteindelijk moet het leiden tot een nieuwe massale radicale linkse kracht met een socialistisch programma.

“Gouden Dageraad kent al een zekere opmars. Als de maatregelen van het derde memorandum concreet worden voor de bevolking, vanaf september dus, kan de partij mogelijk verder groeien.”

Is er na deze nederlaag nog aanleiding om optimistisch te zijn?

“Dit is geen ‘finale nederlaag’ van de Griekse arbeidersklasse in deze historische periode. Het potentieel van strijd blijft bestaan. De Griekse werkende bevolking heeft aangetoond dat ze steeds opnieuw tot strijd kan overgaan. Het bleek nog uit de ontwikkelingen rond het referendum. Niemand had verwacht dat maar liefst 61,5% neen zou stemmen.

“Als we in de komende periode een nieuwe massale linkerzijde in Griekenland kunnen uitbouwen, op basis van het eerder vermelde programma, dan zullen de werkenden en hun gezinnen terug tot strijd overgaan en is een verbazingwekkende terugkeer mogelijk. De kans om een nieuwe linkerzijde uit te bouwen, is reëel en heeft kansen op succes.”

rtij in Griekenland

g en een breuk met de van de regering en had het over de nood aan nder een laag van acti- een eenmaking van linkse krachten buiten ratie over de koerswij- Syriza om de strijd tegen de nieuwe bespander die activisten was ringen aan te gaan. Simotas was het met ons ver de verdere stappen eens dat een dergelijke formatie van onderen nieuwe linkse oppo- uit moet opgebouwd worden en nood heeft aan een programma dat de confrontatie met r een debat met zowat de EU en het kapitalisme aangaat. de vraag naar een alEnkele dagen na het kamp verscheen een r was een breed panel oproep van het Links Platform en 12 andere er vertegenwoordigers organisaties om te bouwen aan een linkse m in Syriza, de jonge- beweging tegen het nieuwe memorandum. a, de antikapitalistische Xekinima was een van de ondertekenaars en natuurlijk ook iemand benadrukte de nood aan een eengemaakte nieuwe beweging. Vanuit de oproep kwam jongerenafdeling van het tot een nieuwe partij, Volkseenheid tas, nam een opmer- (LAE), die 25 parlementsleden groepeert en ie in. Onder jongeren daarmee de derde fractie in het parlement is. een’ gestemd in het re- Tsipras kondigde vervroegde verkiezingen esparingsplan. De jon- aan om zich van de linkervleugel in zijn paruitdrukkelijk afstand tij te ontdoen en om zijn populariteit te meten

voordat de besparingen concreet worden.

Het is een enorme uitdaging voor de Griekse linkerzijde om een nieuwe partij uit te bouwen. De nieuwe verkiezingen eind september zijn maar een eerste afspraak. Het verzet tegen de besparingen in alle delen van het land organiseren en versterken, zal de grootste uitdaging zijn. De eerste indicaties van het programma van LAE gaan alvast in de goede richting: stop aan de besparingen, einde van de privatiseringen, nationalisatie onder sociale controle van de financiële sector en de sleutelsectoren, weigering om het merendeel van de publieke schulden te betalen, ...

Voor updates over Griekenland: socialisme.be /nl /tag/griekenland.

Als voorman van het Links Platform in Syriza nam Panayiotis Lafazanis mee het initiatief om de nieuwe linkse partij LAE op te zetten, een partij die met 25 parlementsleden meteen de derde grootste in het Grieks parlement is. Xekinima, de Griekse zusterorganisatie van LSP, werkt mee aan het opzetten van de nieuwe linkse partij.

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Neen aan de Turkse staatsterreur tegen de Koerden!

D

e Turkse president Erdogan maakte eenzijdig een einde aan het bestand tussen de regering en de Koerden. Na de verkiezingen waarin de AKP van Erdogan haar meerderheid verloor en de electorale doorbraak van de linkse HDP, met ook proKoerdische krachten, kondigde Erdogan aan dat Turkije het front tegen Islamitische Staat zou vervoegen. Het werd meteen gekoppeld aan een strijd tegen ‘alle vormen van terreur’, waarbij vooral de Koerdische PKK een doelwit is en niet zozeer IS. artikel op basis van bijdragen door Dikili, een gepensioneerde Belgische syndicalist die in Turkije woont

de staatsterreur tegen de Koerden de steun voor HDP kan terugdringen om De Turkse lira is sinds begin dit jaar links uit het parlement te krijgen en met een vijfde gedevalueerd, waardoor zelf opnieuw een meerderheid te bede geïmporteerde grondstoffen duur- halen. der worden. De beperkte toegevoegde waarde en dalende benutting van Rampzalig buitenlands de productiecapaciteit zorgen ervoor beleid dat amper nog wordt geïnvesteerd. De werkloosheid schommelt rond de 10%.

De toenmalige regering-Erdogan De economische groei zal de voorspel- was ervan overtuigd dat het Syrische de 3% dit jaar niet halen. regime van Assad snel zou vallen en De gewone bevolking wordt gecon- koos onmiddellijk de kant van de gefronteerd met sterk stijgende prijzen. wapende oppositie. Elke oppositieDe toerismesector laat het afweten, kracht tegen Assad, waaronder het onder meer de belabberde toestand met al-Qaeda verbonden al-Nusra, van de Russische economie die zorgt kreeg steun. Erdogan dacht dat er een voor minder toeristen uit dat land. De regime van de Moslimbroederschap politieke instabiliteit en de aanslagen aan de macht zou komen na Assad. wegen eveneens door.

De Syrische oppositie verbrokkelde Veel mensen zetten hun spaargeld en Islamitische Staat verscheen op in euro of dollar om. De reserves van het toneel. de centrale bank volstaan niet om de Het sterkste verzet tegen IS kwam schulden af te betalen. Grote bedrijven van de Koerden in onder meer Kobane. kregen grote leningen zonder waarbor- Turkije weigerde enige hulp te geven gen, er dreigen slechte leningen uit de aan Kobane. Turkije stelde zich inkast te vallen. Een verhoging van de tegendeel erg laks op tegen IS in de rentevoeten in de VS zou de problemen hoop dat deze organisatie de Koerden in Turkije nog versterken. een nieuwe nederlaag zou toebrengen.

Bij de parlementsverkiezingen begin Maar Kobane vocht terug en sprak juni verloor de conservatieve AKP haar steeds meer tot de verbeelding. Een absolute meerderheid. Naast de groei- Koerdisch gebied met aaneengesloten ende economische problemen, botsten provincies aan de grens met Turkije, ook de pogingen van Erdogan om een was voor de AKP een nachtmerriepresidentieel systeem te vestigen op scenario. verzet. Ook zijn ultranationalistische Onder het mom van deelname aan retoriek leverde weinig op, kiezers van de anti-IS coalitie werd een militaire het extreemrechtse MHP verkozen het campagne opgezet die vooral tegen de origineel boven de kopie. Erdorgan Koerden is gericht. De IS-militant die verklaarde dat er geen Koerdisch pro- in Suruç een bom liet ontploffen waarbleem meer is, waardoor de AKP ook bij tientallen jonge vredesactivisten onder Koerden verloor. De brede steun omkwamen, werd niet opgepakt. Een voor de linkse HDP duwde deze partij vergeldingsactie door een commando boven de bijzonder ondemocratische van de PKK tegen twee politieagenten kiesdrempel van 10%. Het leidde tot – volgens de PKK agenten met banden een parlement waarin AKP niet langer met IS – werd aangegrepen om het beover een meerderheid beschikt. stand met de Koerden op te zeggen.

Op 1 november komen er vervroegDe hypocrisie van de Turkse regering de verkiezingen. Erdogan hoopt dat over de ‘strijd tegen terreur’ blijkt uit Economische groei stokt

Op 20 juli kwamen meer dan 30 leden van de Socialistische Federatie van Jongerenverenigingen (SGDF) om het leven bij een zelfmoordaanslag door Islamitische Staat (ISIS) in de zuidoostelijke stad Suruç. Hierboven een herdenkingsspandoek op de plaats van de aanslag. Foto: Kim Taylor (Offensiv, onze Zweedse zusterkrant) de cijfers. Op enkele dagen tijd werden drie doelwitten van IS bestookt met bommen, in dezelfde periode werden meer dan 180 bombardementen uitgevoerd tegen de PKK in het Kandil-gebergte. Het leger stelde na twee dagen dat meer dan 260 ‘PKK-terroristen’ waren uitgeschakeld. Onder IS-militanten viel nog geen enkele dode. Het Turkse regime kocht het stilzwijgen van de VS af door toelating te geven om Turkse luchtmachtbasissen te gebruiken voor aanvallen op IS. Chaos die niemand wil

Turkije gebruikt de officiële steun aan de coalitie tegen IS om opnieuw de oorlog tegen de Koerden aan te gaan. Meer dan honderd Koerdische dorpen of steden vallen onder de ‘staat

van beleg.’ Het betekent dat alle democratische vrijheden er opgeschort zijn, internetverbindingen en telefoons werken niet, de pers krijgt er geen toegang.

Honderden Koerdische websites zijn afgesloten. Tegelijk wil Turkije een ‘neutrale zone’ in Syrië opzetten, vooral gericht tegen de Koerden.

De Koerdische doden worden niet geteld, de zowat 40 slachtoffers van de PKK worden elke dag op de Turkse televisie getoond. Het gaat vooral om militairen en nationale politie, maar de geïsoleerde aanslagen worden door het regime gebruikt om de repressie en oorlog te rechtvaardigen en om anti-Koerdische gevoelens op te zwepen. Het geweld en de chaos die niemand wil, moeten een eenmaking van een massale beweging in Koerdisch gebied en een groeiend ongenoegen

onder de rest van de Turkse arbeidersklasse stoppen. Dat is waar Erdogan het meest van al bang van is.

Door een oorlog te starten, dreigt het geweld uit de hand te lopen. Wat indien er ook in de toeristische gebieden aanslagen plaatsvinden? Deze oorlog kan niet gewonnen worden door de Turkse staat en evenmin door de PKK. Het beste antwoord op de verdeel-en heerspolitiek is een programma dat de democratische rechten en nationale verlangens van elk volk verdedigt. Het betekent opkomen voor democratische controle over de rijkdom in de regio zodat alle werkenden en armen een degelijke levensstandaard bereiken. Zo’n socialistisch programma zou meteen de steun van wanhopige volkeren voor reactionaire en repressieve organisaties als IS ondermijnen.

Hoe verder in Rojava?

D

e luchtaanvallen van het Turkse regime tegen de Koerdische PKK, de poging om een bufferzone in Noord-Syrië op te zetten en de reactie van de PYD (Democratische Eenheidspartij, de zusterorganisatie van de PKK in Syrië) leidt tot belangrijke vragen over de revolutionaire strategie.

Een vluchtelingenkamp in Suruç in Turkije, vlakbij de grens met Syrië.

Foto: Kim Taylor (Offensiv, onze Zweedse zusterkrant)

PYD totnogtoe elke confrontatie met het Syrische leger vermeden. In delen van Rojava bleven er Syrische overheidsdiensten bestaan. Met de Turkse aanvallen op Koerdische doelwitten in Turkije, maar ook in Syrië, dreigt het gevaar van een wanhopige toenadering tussen de PYD en het Syrische regime.

Terwijl het op zich natuurlijk niet verkeerd is om verdeeldheid tussen Sinds de zomer van 2012 heeft de PYD heersende machten uit te spelen om de controle verworven over grote delen massastrijd te versterken, mag dit niet van Noord-Syrië waar een Koerdische gepaard gaan met de minste illusies meerderheid leeft. Dat was mogelijk in de bedoelingen van die machten. na het terugtrekken van de Syrische Socialisten baseren zich op onafhantroepen uit die gebieden. Assad wilde kelijke mobilisatie van onderuit als bezijn militaire macht concentreren om langrijkste factor in het bekomen van de opmars van Soennitische groepen verandering. elders in het land te stoppen.

Het is gevaarlijk om op kortzichtige De machtsovername door de PYD, wijze te balanceren tussen de verschileen politieke kracht die zich baseert lende kapitalistische machten die allen op de Koerdische massa’s, leidde tot meermaals aantoonden dat de belangen een golf van enthousiasme onder de van de Koerdische massa’s hen niet inKoerdische bevolking, zowel in Syrië teresseren. Het bedreigt bovendien de als elders. De gewapende eenheden van opbouw van solidariteit over sectaire de PYD (YPG en YPJ) spraken tot de tegenstellingen heen. In een gebied als verbeelding wegens het moedige ver- Rojava met tal van minderheden is dat zet tegen IS en wegens de strijdbare ba- een belangrijke zaak. taljons van vrouwelijke militanten. De Enkel een strategie die vertrekt van pogingen om een alternatief bestuur uit een consequent programma gericht op te bouwen op basis van eenheid over eengemaakte actie van de arbeidersbereligieuze en etnische grenzen heen, weging en voor democratische rechten midden in een sectaire oorlogszone, voor alle volkeren in de regio, zonder was inspirerend voor de linkerzijde enige hoop te stellen in gelijk welke doorheen de wereld. imperialistische macht of regionale auMaar er duiken ook gevaren op. De toritaire heersers, maakt kans om een houding van de PYD tegenover Assad uitweg te vinden uit de huidige rampis soms dubbelzinnig. Alleszins heeft zalige situatie.

internationaal

www.socialisme.be september 2015

11

Corbyn in Engeland, Sanders in de VS: opmars van linkse antibesparingskandidaten schokt neoliberale elite

Links: Jeremy Corbyn. Rechts: een van de vele grote meetings van Bernie Sanders in de VS.

H

et stof in Griekenland met het massieve “nee” tegen de besparingen van de EU - en de snel daaropvolgende uitverkoop door de Syriza leiding - is nog maar net even gaan liggen, of er dienen zich voor de heersende elites al nieuwe stormen aan. In Groot-Brittannië staat de linkse verrassingskandidaat Jeremy Corbyn uitgesproken op kop in de peilingen voor de nieuwe voorzitter van de Labour partij. Zijn meetings lokken duizenden jongeren, werkenden en gewone mensen die zich tot voor kort totaal niet meer aangesproken voelden door de politiek. De kapitalistische pers en het establishment staan er stilaan in paniekmodus. door

Peter Delsing

Corbyn verwerpt de idee dat politiek draait om personen, waarbij “iedereen” achterliggend akkoord is met neoliberale besparingen. Hij voert campagne met thema’s als de nationalisatie van energie en het spoor. Hij wil de strijd aangaan met ongelijkheid en kapitalistische oorlogen stoppen. En dan is er nog Bernie Sanders in de VS, een linkse kandidaat om president te worden bij de Democraten. Aanvankelijk doodgezwegen in de door machtige kapitaalgroepen gecontroleerde pers, jagen Sanders en de groeiende linkse beweging rond hem stroomstoten door de campagne van Hilary Clinton, de gedoodverfde kandidaat voor het presidentschap voor de Democraten.

Sanders lokt eveneens massa’s volk, het meeste van alle presidentskandidaten in de VS, bepleit universele gezondheidszorg, gratis hoger onderwijs in plaats van de schuldslavernij van studenten, en pikte de eis van een minimumloon van 15 dollar op. Hoe kunnen we deze opmerkelijke linkse opstoten in de internationale politiek verklaren?

“Alles wat solide leek, lost op in lucht”

Met zijn analyse in “Het Kapitaal” legde Marx een rationele basis voor de verklaring van crisis binnen het systeem. De laatste 30 à 40 jaar zagen we een stelselmatige terugval van de investeringen, ondanks een herstel van de winsten voor de kapitalisten door de neoliberale politiek. Terwijl er in de jaren ‘70 vooral elementen aanwezig waren van een crisis van winstgevendheid, zagen we de afgelopen decennia steeds lagere groei, dalende koopkracht, lagere uitkeringen,... en elementen van Marx’ idee van overaccumulatie van kapitaal, tegenover wat de markt kan opnemen. Dit drukt zich uit in structurele werkloosheid van meer dan 10% in België, en massawerkloosheid in ZuidEuropa. Hele generaties van jongeren en werkenden kennen het systeem enkel als instabiel en asociaal, waarbij

elke economische tegenslag snel de levensstandaard kan ondermijnen of wegvegen. Politiek opende dit een vacuüm waarin rechts-populistische of extreemrechtse krachten probeerden te stappen, maar dat ook kansen biedt aan nieuwe linkse bewegingen.

Groot potentieel, maar onafhankelijk instrument is nodig

lonen, de nood aan investeringen,... en dat is een stap vooruit. Het steekt schril af tegen de inhoudloze retoriek van de establishment kandidaten. Hoe meer Amerikanen de Sanders campagne leren kennen, hoe sneller hij stijgt in de peilingen. In New Hampshire ligt Sanders nu al voor op Clinton, met 44% tegenover 37% in de peilingen. Andere peilingen tonen overigens aan dat het argument van “onverkiesbaarheid” niet opgaat. Sanders zou het kunnen halen - hoewel hij vooral beroep doet op de giften van gewone mensen - tegen de door multinationals gevulde schatkisten van Jeb Bush of Scott Walker.

Onze zusterorganisaties in de VS en Groot-Brittannië gaan in dialoog met deze nieuwe “socialistische” bewegingen. Maar er zit ook een tegenstelling in de campagnes van Sanders en Corbyn. De Democraten in de VS zijn overweldigend een partij van het kapitaal met een pro-kapitalistisch partijapparaat. De partijstructuren van Labour in Groot-Brittannië, ondanks de recente instroom, zijn geen forum voor debat en het uittesten van linkse ideeën en campagnes. De tegenover Corbyn vijandige rechterzijde controleert de parlementaire fractie en het partijapparaat.

Ofwel saboteren ze Corbyn, ofwel komt er een splitsing binnen de partij. Als Corbyn als voorzitter wordt gedoogd door de rechtse parlementairen, zal het zijn om zijn voorstellen uit te hollen en hem intern te bekampen.

In ieder geval is er een compleet nieuwe partijstructuur nodig, democratisch en inclusief: de opbouw van een strijdpartij. De Socialist Party in GrootBrittannië, onze zusterpartij, roept Corbyn op om zo’n partij voor werkende mensen en jongeren op te richten, doorheen een conferentie van de linkerzijde en iedereen die wil strijden tegen besparingen. Op dezelfde manier roepen we Sanders in de VS op om bij een mogelijke nederlaag tegen Clinton in de voorverkiezingen, een onafhankelijke socialistische campagne op te zetten. Er kan geen steun worden gegeven aan een big business kandidaat van de Democraten voor het presidentschap.

Het potentieel moet worden benut om een brede, onaf hankelijke beweging van de arbeidersklasse uit te bouwen.

De opkomst van Corbyn en Sanders gooit in Groot-Brittannië en de VS alle conventionele wijsheden overhoop. De verklaring van de nederlaag van Labour in de laatste verkiezingen werd door burgerlijke commentatoren - en de rechtse volgelingen van Blair gezocht bij een “te linkse” campagne, waarbij er zijdelings wat kritiek was van Milliband op de ongelijkheid. Maar de overweldigende indruk, en ervaring, van de meeste werkenden en jongeren in Groot-Brittannië van Labour is er een van neoliberale besparingen, zij het iets trager dan de Tories. De Tories “wonnen” de verkiezingen met slechts de steun van 24% van het electoraat.

In werkelijkheid verloor Labour door de totale onaantrekkelijkheid van haar programma van medebeheer van de kapitalistische crisis. Jeremy Corbyn, die door neoliberale Labour figuren in extremis mee werd voorgedragen om de race niet te saai te maken, en de beweging die hij spontaan uitlokt, tonen aan dat meer radicale linkse standpunten absoluut de kiezer niet afstoten, integendeel. Het is juist dat er investeringen in openbare diensten en jobs nodig zijn.

Het succes van Corbyn - en Sanders in de VS - toont het immense potentieel van een onafhankelijke socialistische beweging in Groot-Brittannië, de VS, en ook elders.

De waarschuwing van de Sanders had 28.000 mensen in Syriza capitulatie Portland, Oregon, op zijn meeting. In Los Angeles waren er 27.000 aanweziWe steunen de linkse wending die gen in het stadion, en wellicht nog eens deze bewegingen uitdrukt. Net zoals evenveel erbuiten. Sanders bespeelt net onze Griekse zusterorganisatie Syriza als Corbyn reële thema’s - onderwijs, met haar linkse eisen aanvankelijk kri-

tisch steunde. We waarschuwden van meet af aan dat Tsipras en de leiding naar het centrum opschoven - rond de staatsschuld en publieke eigendom van de economie - en dat een linkse regering met het kapitalisme zou moeten breken om een sociale politiek te kunnen voeren. Het was duidelijk, nog voor het referendum, dat Tsipras geen ernstig alternatief had op het kapitalistisch systeem. Dit leidde uiteindelijk tot capitulatie voor de EU, het neoliberalisme en tot nieuwe besparingen.

Jeremy Corbyn zegt dat hij voor “quantitative easing” is om te investeren in openbare diensten en jobs. Die investeringen moeten er komen. Maar op kapitalistische basis zal het kapitaal zo’n geldcreatie uit het niets niet beantwoorden met brede nieuwe investeringen. Het kan leiden, zoals eind jaren ‘70 met de Keynesiaanse maatregelen toen,

tot inflatie, of stagflatie: economische stagnatie gekoppeld aan prijzen die door het dak gaan. Het falen van reformistisch Keynesianisme zette de deur open voor de neoliberale politici.

Een linkse regering zou tegengewerkt worden door het burgerlijke staatsapparaat, door hoge ambtenaren en managers. Er zou de dreiging zijn van kapitaalvlucht op de beurzen en sabotage van de grote bedrijven. Het kapitaal zou er alles aan doen om “linkse regeringen” als economisch avonturisme af te schilderen. Daartegenover hebben we een massabeweging nodig op straat en in de bedrijven, met eigen politieke instrumenten en een programma om de sleutelsectoren te nationaliseren. Niet op een bureaucratische manier, maar door democratisch verkozen organen op de werkvloer, in de scholen en in de wijken.

Kshama Sawant haalt 52% in primaries in Seattle

Dit jaar worden de negen gemeenteraadsleden van Seattle allemaal herkozen met een nieuw stelsel van verkiezingen per district (7 verkozenen) en twee verkozenen in heel de stad. Er zijn voorverkiezingen (primaries). Nadien volgen in november de verkiezingen tussen de twee kandidaten die het beste scoorden in elke voorverkiezing. In district 3 is de socialiste Kshama Sawant topfavoriet, ze haalde 52% in de primaries.

Als eerste socialistische gemeenteraadslid sinds decennia in Seattle speelde Kshama Sawant een cruciale rol in het afdwingen van de verhoging van het minimumloon tot 15 dollar. Seattle was de eerste grote stad die daartoe besliste, nadien volgden ook andere steden. Nadien legde Sawant nadruk op andere strijdpunten, zoals de beperking van de huurprijzen en de ,bouw van sociale huisvesting als antwoord op het onbetaalbaar wonen in de stad.

De campagne van Sawant werd gedragen door 600 vrijwilligers en er werd 265.000 dollar opgehaald, waarvan geen cent van grote bedrijven kwam. Het resultaat is een goede uitgangspositie voor de verkiezingen in november, ook al zal big business zwaar blijven investeren in campagnes tegen Sawant.

12

tegen verdeeldheid

de

Linkse Socialist

Neen aan racisme

Betoging tegen komst Marine Le Pen naar Brussel

H

et Vlaams Parlement ontvangt op 15 september een meeting van het Vlaams Belang, ingekleed als een colloquium met ‘stadskledij’ als dresscode voor de aanwezigen. Hoe het ook verpakt wordt, het blijft een ranzige racistische meeting.

VB-voorzitter Van Grieken zal er spreken naast Annemans en Barbara Pas. Opmerkelijk: voor Filip Dewinter is er geen spreektijd voorzien. Het VB wil vooral een graantje meepikken van de aandacht voor Marine Le Pen, kopstuk van het Front National. Onder de titel ‘grenzen stellen’ wordt de verantwoordelijkheid voor de crisis afgeschoven op vluchtelingen en op de bevolking van Zuid-Europa. Extreemrechts stelt dat het de financiële inspanningen voor asielzoekers en Zuid-Europa wil stoppen om deze middelen aan te wenden om “de belastingen omlaag te halen zodat de economie weer zuurstof krijgt.” Extreemrechts richt zich tegen de slachtoffers van de crisis om de verantwoordelijken ervan te pamperen.

Blokbuster en Actief Linkse Studenten nemen het initiatief voor een betoging tegen de komst van Marine Le Pen naar

een meeting in het Vlaams Parlement in Brussel. Hieronder onze oproep.

Op 15 september organiseert het Vlaams Belang een colloquium in Brussel met onder meer Marine Le Pen die zal spreken over ‘de dictaten van de Europese Unie’ en vooral over de migranten en de bevolking van het zuiden van Europa. De samenwerking tussen het Front National van Marine Le Pen en het Vlaams Belang wordt versterkt door het opzetten van een nieuwe extreemrechtse groep in het Europees Parlement.

We verwerpen de hypocrisie van de Europese Unie. De diepgaande econo- ontwricht. Sommigen nemen het risico mische crisis van het kapitalisme, het van een gevaarlijke overtocht over de neokoloniale beleid en de militaire in- Middellandse Zee. Het asielbeleid van terventies in het Midden-Oosten en in de EU criminaliseert de vluchtelingen Afrika creëerden politieke instabiliteit, en militariseert de grenzen. gaven voeding aan sectair geweld en Op Twitter stelt het FN “Grenzen en hebben de economie van deze landen vliegtuigen terug: de oplossing voor

Calais en de rest.” Extreemrechts gooit olie op het vuur om racisme aan te wakkeren. Extreemrechts gebruikt migranten als zondebokken voor het economisch falen van het kapitalisme om zo de spanningen en verdeeldheid tussen verschillende groepen in de sa-

menleving te versterken.

Het FN beweert dat het niet aan de Fransen is om te betalen voor de Grieken. De Griekse overheidsschuld kan nooit volledig terugbetaald worden.

Maar dit zijn niet de schulden van de Grieken, de Spanjaarden, de Fransen, de Duitsers of de Belgen. De gewone bevolking moet niet voor deze schulden opdraaien, het zijn de schulden van de speculanten, de bankiers en de multinationals. Dat wil het FN zoveel mogelijk verborgen houden.

We mogen ons niet laten verdelen. Een eengemaakte strijd van werkenden en jongeren, met of zonder papieren, met of zonder werk, is nodig om het besparingsbeleid in België en Europa te stoppen. Deze strijd is nodig om een plan van massale publieke investeringen af te dwingen om onder meer scholen en sociale huisvesting te bouwen en degelijke jobs voor iedereen mogelijk te maken.

Betoging op dinsdag 15 september om 18u op het Luxemburgplein in Brussel.

Neen aan seksisme

Protest tegen Julien Blanc, specialist verleiding of verkrachtingscultuur?

D

e afgelopen jaren zagen we vooral op internet een nieuwe generatie van ‘coaches’ inzake verleiding opduiken. Het is een sector die vooral op jonge mannen gericht is en die zich baseert op seksisme, manipulatie en discriminatie. Het is geen toeval dat deze sector het goed doet, seksisme verkoopt nu eenmaal. Het speelt ook in op de druk op jonge volwassenen om zo snel mogelijk een gezin te vormen, de economische basiseenheid die het gevestigde systeem toelaat om fors te besparen op huishoudelijke arbeid. door

Julie N (Luik)

Op 18 september komt een van die coaches naar ons land. Het gaat om Julien Blanc, een Zwitser die zichzelf omschrijft als ‘verleidingsexpert’.

Blanc is niet alleen een expert inzake seksisme en manipulatie, hij maakt ook gebruik van tal van andere vormen van discriminatie waaronder racisme. Geen enkel cliché of vooroordeel wordt onbenut gelaten. Volgens Blanc is een “neen”

van een vrouw niets anders dan een onuitgesproken “ja” omdat vrouwen nu eenmaal graag opgejaagd wild zijn of vernederd worden.

ding van een naakte vrouw die met strijd stappen vooruit te zetten. Deze PhotoShop bewerkt werd. bewegingen dreigen niet verder te kunIn de video’s provoceert Blanc. Hij nen ontwikkelen en opnieuw te verdoet alsof hij seks heeft met jonge dwijnen zodra de aandacht voor Julien Japanse vrouwen omdat die volgens Blanc gaat liggen. Maar dan zal Blanc Seksisme verkoopt hem alles doen wat mannen willen. slechts vervangen worden door andere Japanse vrouwen zouden zo opgevoed ‘artiesten’ die winst willen maken op baJulien Blanc doet goede zaken op ba- zijn dat ze zich nooit verdedigen. In sis van dezelfde verkrachtingscultuur. sis van onderdrukking en discriminatie een andere video omhelst Blanc zovan vrouwen in de huidige kapitalisti- maar vrouwen die aan de kassa van de Hoe seksisme stoppen? sche samenleving. In zijn conferenties supermarkt zitten. spreekt hij onder meer over seksueel We kunnen geen einde maken aan geweld dat hij zelf pleegt. Het is opmer- Verzet tegen seksisme seksisme zolang er een klassensamenkelijk dat hij dit zomaar ongestraft kan. leving bestaat. De besparingen dragen En het maakt vooral duidelijk dat somHet seksisme van Blanc leidde tot bij tot de af braak van de levensstanmige ‘artiesten’ niet aarzelen om van protest zoals betogingen en breed daard van de overgrote meerderheid seksisme hun handelsfonds te maken. verspreide petities. Het leidde ertoe van de bevolking, en die van vrouwen Het fenomeen speelt in op het feit dat dat Blanc conferenties moest afzeg- in het bijzonder. De aanvallen op de vrouwen en hun lichamen steeds meer gen in Australië, Japan, Brazilië en openbare diensten (gezondheidszorg, als koopwaar worden gezien.

Canada. Dit najaar wil Blanc optre- kinderopvang, ouderenzorg, ...) maBlanc gebruikt de verkrachtings- den in Nederland, Groot-Brittannië en ken dat veel zorgtaken op de kap van cultuur om het aantal kijkers op zijn Frankrijk. Het leidt tot protestacties en vrouwen terecht komen. Dit wordt nog YouTube-kanaal de hoogte in te jagen mobilisaties. versterkt door de blijvende ongelijkheid of om dure toegangstickets voor zijn De opkomst van een figuur als Julien op vlak lonen, vrouwen verdienen nog ‘conferenties’ te verkopen. In feite doet Blanc leidt tot de ontwikkeling van fe- steeds minder dan mannen. hij hetzelfde als de een groot deel van ministische bewegingen. Doorgaans We moeten een einde maken aan het de reclamewereld waarbij bijvoorbeeld richten deze bewegingen zich niet te- kapitalisme dat vrouwen in een kwetsvrouwenlichamen worden gebruikt om gen de voedingsbodem van seksisme bare positie houdt of duwt. Dat moet een auto te verkopen. Alsof er een ver- en wordt geen alternatief aangeboden. de basis leggen om een einde te maband is tussen een auto en een afbeel- Dat is nochtans essentieel om met onze ken aan seksisme door te investeren in

onder meer uitgebreide en kwaliteitsvolle openbare diensten voor iedereen, degelijke lonen en een algemene arbeidsduurvermindering. Seksisme en de verkrachtingscultuur zijn logische gevolgen van de klassensamenleving, het besparingsbeleid versterkt dit nog.

Een socialistische samenleving is het enige systeem dat antwoordt op fenomenen als seksisme.

Actie op 18 september om 18u in Antwerpen. Stop Julien Blanc, neen aan de verkrachtingscultuur! De vrouw is baas over haar eigen lichaam!

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

www.socialisme.be september 2015

Geslaagde zomercampagne aan de festivals

D

e zomervakantie loopt teneinde en hiermee ook de festivalperiode.

De Actief Linkse Studenten (ALS) en Blokbuster voerden traditiegetrouw hun antikapitalistische campagnes aan verschillende festivals. We gingen daarbij in op kwesties als racisme, seksisme en homofobie. Maar ook het thema van milieu en de noodzaak van systeemverandering stonden dit jaar centraal. Alle studies tonen immers duidelijk aan dat we op een ecologische ramp afstevenen als er niets verandert.

gen van werkenden en jongeren. Dat is hoe de arbeidersbeweging traditioneel bouwt aan eigen onafhankelijke organisaties.

Dit jaar werd sterk nadruk gelegd op de kwestie van milieu in het kader van de mobilisatie naar de volgende VNtop over klimaat in Parijs, de 21ste dergelijke top. ALS neemt deel aan de mobilisatie van Climate Express dat 10.000 Belgen naar Parijs wil brengen.

We mogen niet aanvaarden dat het kapitalistische systeem onze planeet naar de vaantjes helpt. In ons zomerpamflet hadden we het onder meer over de mobilisatie naar de acties bij de klimaattop, maar ook de acties tegen het Transatlantisch vrijhandelsverdrag, het door Max (Bergen) TTIP, dat rampzalig is op zowel sociaal als ecologisch vlak. Het stelt de noodDour, Esperanzah, Pukkelpop, Reggae zaak van systeemverandering. Wat we Geel, … Er waren tal van festivals waar niet bezitten kunnen we niet controleonze militanten aanwezig waren om ren, er is nood aan echte verandering met de aanwezigen te discussiëren en door de sleutelsectoren van de econoom financiële steun op te halen onder mie onder publieke controle te plaatdiegenen die het met onze voorstellen sen zodat de vernietigende winstlogica eens zijn. We haalden onze doelstellin- wordt uitgeschakeld. gen en met het opgehaalde geld kunnen Georganiseerde massabewegingen we politiek materiaal maken om in het kunnen een einde stellen aan deze najaar in tal van mobilisaties een rol te ecologische ramp. Met een democratispelen. Wij hebben immers geen ande- sche controle van onderuit op de grote re financiële bronnen en zijn volledig bedrijven, kunnen we beslissen hoe afhankelijk van de steun die we krij- geproduceerd wordt en kunnen de no-

partijnieuws

dige middelen vrijgemaakt worden om iedereen een degelijke levensstandaard aan te bieden. We eisen niet het onmogelijke, enkel een menswaardig leven voor iedereen. Met de bestaande middelen zou dat perfect mogelijk zijn.

Een antikapitalistische benadering die vertrekt van het rationeel beheer van de bestaande middelen op basis van een democratische planning van de economie vindt een groeiende steun. Aan verschillende festivals hadden we tal van discussies waarin ook de gebeurtenissen van het voorbije jaar doorwogen op het bewustzijn. Het verzet tegen het besparingsbeleid, zowel in Griekenland als met het actieplan tegen de rechtse regering in het najaar van 2014, maar ook de vluchtelingencrisis kwamen vaak terug in de discussies.

Met onze aanwezigheid op verschillende festivals en doorheen de discussies konden we tal van jongeren overtuigen dat een samenleving die enkel ten dienste van de superrijken staat ten koste van de meerderheid van de bevolking, niet onontkombaar is. De werkenden en jongeren hebben de kracht van hun aantal, we kunnen een einde maken aan het kapitalisme en een samenleving uitbouwen die vertrekt van de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Dat is democratisch socialisme.

13

Agenda

• woe 2 sep. Antwerpen. Algemene vergadering: voorbereiding najaar. 19u30 Multatuli • za. 5 september. Keerbergen: socialistische BBQ van 14-20u (meer info: LSP-Keerbergen.be) • za 12 september. Gent: BBQ van LSP en ALS vanaf 16u in Het Hoeveke (Handbalstraat). Meer info en inschrijven via: lsp.barbecue@gmail.com • din. 15 september. Brussel: betoging tegen komst van Marine Le Pen. 18u Luxemburgplein • woe. 16 sep. Brussel: algemene vergadering LSP over migratie.

19u Pianofabriek, Fortstraat 35 St Gillis • vr 18 sep. Antwerpen: protest tegen komst Julien Blanc - meer info op socialisme.be • ma 21 sep. Leuven. Syndicaal café naar aanloop van 7 oktober • do 24 sep. Gent. Openingsmeeting ALS. Het kapitalisme biedt ons enkel economische, sociale en ecologische crisis? Welk alternatief?

19u30 Blandijn • do 1 okt. Antwerpen. Openingsmeeting ALS. Het kapitalisme biedt ons enkel economische, sociale en ecologische crisis? Welk alternatief? 19u30 campus Rodestraat • woe 7 oktober: nationale vakbondsbetoging tegen de rechtse regering • do 15 -za 17 oktober: acties tegen TTIP in Brussel • 20-22 november: nationaal congres LSP

CWI zomerschool Eind juli was er de jaarlijkse internationale zomerschool van het CWI, onze internationale organisatie. Deze school werd in Leuven georganiseerd door de Actief Linkse Studenten. Het was een opmerkelijke zomerschool waarin de Griekse crisis centraal stond. Er waren een 300-tal aanwezigen uit meer dan 30 landen. We publiceerden verslagen van de belangrijkste discussies en ook een aantal interviews. Deze vind je online op http://www.socialisme.be/nl/ tag/cwi15. Of bestel de pdf met deze verslagen voor 2 euro bij de redactie.

Foto: Liesbeth

Solidariteit met Griekse verzet LSP was op verschillende solidariteitsacties rond Griekenland aanwezig. Eind juni was er een betoging met 5.000 aanwezigen.

Daarop verkochten we 149 exemplaren van dit maandblad. Er volgden in juli twee kleinere acties, met na het referendum heel wat discussie over de nieuwe besparingsplannen die door de regering werden goedgekeurd. Op de acties Foto: PPICS had LSP telkens materiaal van haar Griekse zusterorganisatie bij. We kwamen op voor een consequent verzet tegen de besparingen en de dictaten van het kapitaal.

Stand op Dour

Bruisend zomerkamp bereidt hete herfst voor

D

e impact van de hete herfst liet zich duidelijk voelen op ons zomerkamp van 1 tot 6 juli in Balen, vlakbij Mol. We hebben het dan niet alleen over de weersomstandigheden – die met plezier opgevangen werden met de nodige zwembadbezoeken – maar vooral over de kennismaking van veel jongeren met wat een georganiseerde strijdbeweging is.

gericht op de versterking van het actieplan van de vakbonden. Die band met de arbeidersbeweging heeft ook onze jongerenwerking versterkt. Het resultaat was duidelijk in de verfrissende dynamiek op het zomerkamp.

Met tal van discussies en vormingen werd een evaluatie gemaakt van de campagnes van het voorbije jaar en werden plannen gesmeed voor het komende jaar. Er was tijd en ruimte voor historische en actuele vormingen over De acties waar we zelf een rol in speel- diverse thema’s, maar ook om op een den, onder meer onder scholieren in ontspannen wijze te genieten na de harGent maar ook onder studenten, waren de examenperiode. Een 90-tal mensen

Strijdfonds: steun LSP nam deel aan het kamp, waarvan een 50-tal voornamelijk jongeren de volledige periode.

Het kamp was ook een succes door de fantastische kookploeg. Gerte en François kregen daarvoor versterking van Jan en Ann. Aan de boekenstand werd voor 150 euro materiaal verkocht naast nog eens 220 euro aan t-shirts en sweaters. De feesten ‘s avonds leverden enkele honderden euro strijdfonds op.

Volgend jaar opnieuw een zomerkamp, wie weet nog groter en nog beter, zelfs al wordt het moeilijk om deze editie te evenaren.

Na het succesvolle tweede kwartaal van 2015 waarin we onze doelstelling om 11.000 euro steun op te halen overschreden, willen we in het derde kwartaal natuurlijk minstens even goed doen. Van juli tot en met september willen we eenzelfde bedrag ophalen onder sympathisanten. We hadden geslaagde interventies aan festivals en organiseerden verschillende sociale evenementen. Ook in september is er nog heel wat gepland, met BBQ’s in Gent en Keerbergen. Steun onze werking, doe een bijdrage aan ons strijdfonds. Dat kan ook in de vorm van een maandelijkse bijdrage.

Vanaf 2 euro per maand sturen we ook onze krant op. Stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘steun’.

Henegouwen-Namen: 1.584 € Luik-Lux: 618 € Vl Brab-Limburg: 455 € Bxl-W.Brab: 710 € O en W Vlaanderen: 798 € Antwerpen: 422 € Nationaal: 1.460 €

158% 62% 45% 32% 26% 25% 146%

TOTAAL: 6.046,79 €

55%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

14

milieu

de

Linkse Socialist

Asociale beleid is ook slecht voor milieu

D

e regering-Michel probeert het besparingsbeleid een ecologisch tintje te geven.

In naam van het milieu worden taksen op diesel opgetrokken, in naam van gezondheid ook die op tabak, alcohol en frisdrank.

Niet dat de regering in milieu en gezondheid investeert. Neen, ook daarop wordt bespaard.

Met de onderhandelingen over het vrijhandelsverdrag TTIP, onderhandelingen waarin de lobbyisten van de grote bedrijven meer te zeggen hebben dan verkozen vertegenwoordigers laat staan gewone mensen, wordt de basis gelegd voor een volgende ronde van aanvallen op sociale verworvenheden en ecologische normen. Het asociale besparingsbeleid is ook rampzalig voor het milieu. door

Emily (Namen)

Tax shift en ecofiscaliteit: pogingen om ons verantwoordelijk te stellen voor milieuproblemen

De excuses van ecofiscaliteit en promotie van de gezondheid dienen met de tax shift enkel voor het rechtvaardigen van de besparingen. Zal een verhoging van de BTW op elektriciteit echt leiden tot minder energieverbruik? Energie is een basisbehoefte waarvan de particuliere consumptie amper verandert bij prijsveranderingen. De verhoging van de accijnzen op diesel gaan gepaard met een afbouw van het aanbod en prijsstijgingen bij het openbaar vervoer. Straks is enkel de fiets nog een betaalbaar vervoermiddel. Maar dan val je beter niet zonder werk waarna je verplicht bent om gelijk welke job binnen een straal van 60 kilometer te aanvaarden.

Naast het zogenaamde ‘groene besparingsbeleid’ aarzelt de regering niet om geheime akkoorden met bedrijven als Electrabel te sluiten. Het akkoord dat uitlekte, had betrekking op het langer openhouden van Tihange 1. De grote aandeelhouders krijgen daar een enorme premie voor: 9,3% van het bedrag van de investeringen en 57 miljoen voor een ‘studie’ van Tractebel (1), dat is al een cadeau van 113 miljoen euro. De ‘nucleaire taks’ wordt beperkt tot 70% van de winst boven het rendement van 9,3%. In het geval van tekorten, zelfs indien dit boekhoudkundig georganiseerd wordt, zijn deze volledig voor de gemeenschap. Tenslotte kan de overheid in tegenstelling tot Electrabel het contract niet eenzijdig beëindigen. (2) Weg met de regering van rijken die slecht is voor mens en milieu!

7 oktober: nationale betoging

Nieuwe Europese aanval in voorbereiding

De Europese Unie en de Amerikaanse regering onderhandelen in het geheim over een “Trans-Atlantisch Vrijhandelsen Investeringsverdrag”, het beruchte TTIP. De politieke leiders willen ons doen geloven dat wat goed is voor de winsten van de multinationals en de grote bedrijven ook goed zou zijn voor ons.

Met dit verdrag kunnen sociale en ecologische regels gezien worden als hindernissen voor de vrijhandel. Een multinational die meent dat een land regels oplegt die de vrije handel belemmeren, kan naar een internationale rechtbank stappen die de staat boetes kan opleggen. Alles voor de winsten van de rijksten, ook de democratie moet ervoor wijken. baar vervoer, dan moeten we ingaan Ga met ALS tegen de liberalisering en privatisering van de sector. Een democratische plannaar Parijs ning van de productie in de metaalsecClimate-express.be legt treitor die in handen is van de werkenden en de consumenten zou toelaten om de nen en bussen in naar Parijs. nodige bussen en treinen te bouwen.

Ook ALS gaat mee met deze Hoe het asociale beleid We moeten een krachtsverhouding bussen en treinen. Schrijf je stoppen? uitbouwen om onze bedrijven zelf in via ons in om samen naar handen te nemen. Een democratische Parijs te gaan!

De gevestigde politici en wereldlei- controle en publiek bezit van de sleuders tonen vooral hun hypocrisie: de telsectoren zijn nodig om de productie 21ste Klimaattop wordt een nieuwe te kunnen plannen op basis van de behoogmis van hypocrisie. De gevestigde hoeften van de meerderheid van de be- Noten partijen verdedigen de belangen van de volking. Het zou de creatie van degelijsuperrijken en leggen ons een chaoti- ke jobs mogelijk maken en tegelijk ook (1) Tihange 1: le contrat secret entre l’État et Electrabel” in RTBF : http://www.rtbf. sche productie op die leidt tot enorme rekening houden met het milieu. be/info/belgique/detail_tihange-1-leverspilling en die zich baseert op de uitcontrat-secret-entre-l-etat-et-electrabelbuiting van de werkenden en uitputting exclusif?id=9028884 van de natuur.

Jongeren, werkenden, uitke(2) Electrabel dépouille l’État belge et le ciDe strijd tegen het besparingsbeleid ringstrekkers, we moeten ons toyen” in Greenpace: http://www.greenen voor de verdediging van ons milieu organiseren en strijden voor peace.org/belgium/fr/actualites-blogs/ gaan hand in hand. Als we bijvoorbeeld een democratisch socialistische actualites/Electrabel-depouille-Etat-belge-et-citoyen/ opkomen voor gratis en degelijk open- maatschappijverandering

Stop het Europa van het kapitaal - neen aan TTIP. 15 oktober: omsingeling van de Europese Top. 17 oktober: Europese betoging

Vier jaar na Fukushima opnieuw kernreactor in gebruik in Japan

E

en grote meerderheid van de Japanse bevolking is tegen kernenergie - in 2013 waren er nog 200.000 betogers voor een kernvrij Japan. Niet alleen werd het land het slachtoffer van de kernbommen van Hiroshima en Nagasaki 70 jaar geleden, Japan werd in maart 2011 ook opgeschrikt door de kernramp van Fukushima.

De gevolgen van die ramp waren vreselijk. Meer dan 160.000 mensen werden uit de regio geëvacueerd en velen kunnen wellicht nooit terug. Het ontmantelen van Fukushima zal decennia duren en minstens 100 miljard dollar kosten. De ramp bleef niet beperkt tot het land: een grote hoeveelheid radioactief water kwam in zee terecht. Tot op vandaag zijn er gevolgen voor de visserij voor de kust van Fukushima.

Uitbater Tepco werd meteen met de vinger gewezen wegens een gebrek aan investeringen in veiligheidsmaatregelen. Het bedrijf greep de ramp in 2011 aan om de lonen met 20% te verlagen. Er werd laagbetaald personeel aangeworven om puin te ruimen; in sommige gevallen ging het om daklozen die door de maffia werden aangeworven voor onderaannemers van Tepco.

Nu wil de Japanse regering voor het eerst een van de 50 Japanse kernreactoren heropstarten. In oktober zou een tweede kernreactor volgen. De regering verwijst hiervoor naar de hoge elektriciteitsprijzen, alsof conservatieve politici om de levensstandaard van gewone mensen bekommerd zijn.

Neen, het doorslaggevende element is de winsthonger van de energiebedrijven. Tepco kondigde aan dat het in het tweede kwartaal van dit jaar 1,5

miljard euro winst kon boeken, onder meer dankzij de gedaalde olieprijzen en ‘besparingsmaatregelen’. Het bedrijf stelde dat het geen voorspellingen wil doen voor de komende kwartalen, onder meer door de onzekerheid over de timing van de herstart van de kerncentrales.

Kortom, om aan de winsthonger van grote energiebedrijven te voldoen, wordt alles klaargestoomd om de volgende kernrampen mogelijk te maken.

Ook in het verleden kregen we te horen dat voortaan strengere veiligheidsvoorschriften zouden gevolgd worden.

In het verleden kregen we te horen dat een ramp in Fukushima niet mogelijk was. Vier jaar na deze ramp doen alsof er niets is gebeurd, geeft aan hoe waanzinnig het kapitalisme is. Tijd voor een nieuw systeem waarin wordt ingezet op onderzoek naar en ontwikkeling van duurzame energie!

een van de wegbespaarde energiesnoeiers spreekt

Getuigenis over het falende energiebeleid

W

e spraken met een LSP-lid die als werkbegeleider voor een Kringwinkel werkt en meer specifiek als energiesnoeier. De taak van energiesnoeiers bestaat uit het helpen van mensen bij het besparen op hun energiefactuur, begeleiden bij het aanvragen van premies, ... Als onderdeel van de besparingen besliste de regering eind 2014 om het project van energiesnoeiers te stoppen.

“De afgelopen drie jaar kwam ik grote bedrijven – zal de factuur voor praktisch elke dag in contact met elektriciteit met 8% doen stijgen. Ook mensen die hun energiefactuur am- ons project van energiesnoeiers stopt per of niet meer kunnen betalen. Het op 1 januari 2016. gaat om mensen die in armoede weg- “Als de facturen voor een gemidzinken en vaak in slechte en niet ge- deld gezin met 200 tot 250 euro per ïsoleerde woningen overleven. Voor jaar stijgen, zullen veel mensen het hen was het energie- en huisves- moeilijk krijgen. Zowel om armoetingsbeleid van de te bestrijden als de vorige rege- “Zowel om armoede om duurzame enerring ook al een gie mogelijk te mate bestrijden regelrechte ramp. ken, moet de enerals om duurzame Maatregelen zogiesector in publieke energie mogelijk als het sociaal handen komen. Een tarief, minima- te maken, moet de grootschalig project le lever i ngen om woningen strucenergiesector in van energie, het tureel te verbeteren, publieke handen energiefonds van investeringen in effikomen.”

OCMW’s, ... volciënte verwarmingsstaan niet en botinstallaties - waarom sen telkens op hun beperkingen. overigens niet op collectieve basis “De maatregelen van de huidige re- voor volledige wijken, dorpen of stegering zullen tot meer onbetaalde den? – en het begeleiden van mensen facturen en armoede leiden. De af- bij hun energieverbruik, kunnen het bouw van de sociale zekerheid, de energieverbruik drastisch beperken. indexsprong en de mogelijkheid van Het zou zowel de mensen als het klieen tweede indexsprong om de BTW- maat ten goede komen. verhoging voor elektriciteit uit de “Uiteraard ligt de opwarming van de index te houden, zullen de armoede aarde en klimaatverandering vooral versterken. Mensen die nu nog net aan het systeem en de productiewijze hun factuur kunnen betalen, zullen die maakt dat bedrijven op massale dat straks niet meer kunnen. schaal het klimaat om zeep helpen.

“Het is niet alleen de BTW-verho- Maar dat betekent niet dat we niet ging op elektriciteit die een rol speelt. moeten ingaan op hoe energie, huisEen aantal premies worden afge- vesting, ... kunnen verbeterd worden. bouwd en vanaf 1 januari wordt geen Bij voorstellen daarover botsen we gratis elektriciteit meer geleverd. Het wel meteen met het huidige systeem. gefaalde beleid rond zonnepanelen Het volstaat niet om binnen het syen groene stroomcertificaten – een steem het beleid wat te wijzigen. Het beleid dat gekaapt werd door enkele hele systeem moet veranderen.”

milieu

www.socialisme.be september 2015

15

Ecologische barbarij of rationele socialistische planning

D

e Actief Linkse Studenten en LSP trekken naar Parijs met een radicaal programma van onmiddellijke en massale publieke investering in een duurzame energiesector onder democratische controle. Er zijn middelen genoeg aanwezig. De vijf meest winstgevende energie- en petroleumbedrijven maakten in 2012 114 miljard euro winst. Dat kan aangewend worden om op basis van onderzoek en investeringen in alternatieven een vermindering van 95% van de uitstoot van CO² te realiseren tegen 2050. Ook een onmiddellijke uitstap uit kernenergie, waarvan er soms ten onrechte wordt beweerd dat het een alternatief is op fossiele brandstoffen kan daarmee gerealiseerd worden. We hebben de destructieve gevolgen van kernenergie voor de meerderheid van de bevolking en de toekomstige generaties al meerdere malen pijnlijk gezien: hoeveel Fukushima’s zijn er nog nodig? Enkel door de nationalisatie van de sector samen met een publiek plan van onderzoek naar alternatieve energiebronnen, jobcreatie en omscholing van personeel kan een veilige en duurzame energiesector opgebouwd worden. dossier door

Michael (Gent)

Om die democratische controle over de energiesector te bekomen, moeten we ecologische eisen koppelen aan massamobilisaties en een strijdbaar programma dat geen illusies heeft in marktoplossingen. Die ‘oplossingen’ werden op de voorbije 20 klimaattoppen van de VN verdedigd met als gevolg dat we nog geen stap verder staan.

Tal van bedrijven nemen ecologische labels aan of nemen kleine initiatieven om een ecologisch profiel te hebben, maar dat heeft vaak vooral met marketing te maken. Zolang winsten alles bepalen, zullen de grote vervuilers zoals de grote petroleumbedrijven

gewoon doorgaan met hun rampzalige dat we niet kunnen rekenen op de webeleid. Alternatieve energiebronnen reldleiders, onze regeringen of de mulleveren niet dezelfde winstmarges op tinationals die in Parijs vergaderen. als fossiele brandstoffen. Bovendien Hun neoliberaal beleid en het ‘groene zijn de machines, fabrieken en know- kapitalisme’ dat zij verdedigen, is enkel how voor fossiele brandstoffen al ont- gericht op de winsten van de 1% rijkwikkeld waardoor er relatief weinig sten en dit terwijl de klok verder tikt in moet geïnvesteerd worden; en dus in de richting van steeds meer ecologiwordt verder gegaan met fossiele brand- sche barbarij. Het is hoog tijd om met stoffen en dit ondanks de steeds ingrij- de winstlogica te breken en te bouwen pendere ecologische gevolgen. Denk aan een economisch systeem dat invesmaar aan de ontginning van schaliegas teert in de noden en behoeften van de of de boringen onder ijskappen van de meerderheid van de bevolking en de Noordpool waarvoor president Obama toekomstige generaties. toelating gaf.

Dat alles toont op pijnlijke wijze aan

De consument doen betalen: beter dan niets?

Sinds Agalev, de voorloper van Groen, de ecotaksen in het leven riep, zijn er al heel wat maatregelen doorgevoerd die daaraan schatplichtig zijn.

Er worden koolstoftaksen en taksen op vervuilende producten of verpakkingen geheven om de consument te verplichten een ‘ecologische keuze’ te maken.

De realiteit is dat die keuze helemaal niet bestaat. Hoe kan je kiezen tussen duurdere benzine en openbaar vervoer waarop wordt bespaard? Een treinticket wordt steeds duurder en de dienstverlening gaat achteruit. Eigenlijk wordt de keuze beperkt tot duurdere brandstof of geen vervoer. De ecotaksen van de regering Michel I en de verhoging van de BTW op elektriciteit zijn niets meer dan besparingsmaatregelen die cynisch verkocht worden als groene maatregelen terwijl tegelijk op echte collectieve oplossingen wordt bespaard.

Op de private markt kan je in een vliegtuig Green Seats kopen of kan je bij je bank zelfs groene beleggingsfondsen aanschaffen. Sommige bedrijven gaan er ook prat op dat ze een biolabel hebben. Hierachter schuilt een pervers marktmechanisme: biolabels worden bijvoorbeeld gecontroleerd door andere private bedrijven. De logica van de markt wil dat een bedrijf dat te streng is, haar klanten verliest.

Daardoor worden de controles een lachertje. Het zijn reclamestunts die heel slecht gereguleerd zijn en waarmee de bedrijven zichzelf “greenwashen”.

Achter vele zogenaamde groene beleggingsfondsen gaan investeringen in vervuilende bedrijven schuil. Er wordt ingespeeld op de terechte bekommernissen van gewone mensen, niet om antwoorden te bieden maar wel om er een graantje van mee te pikken.

Het grootste probleem van ‘individuele oplossingen’ en marktgedreven

oplossingen is dat ze ons doen geloven dat we allemaal in dezelfde mate verantwoordelijk zijn voor de ecologische crisis en dat de strijd tegen de klimaatveranderingen niet politiek zou zijn.

Dit klopt nochtans niet.

In Frankrijk is 18% van de industriële installaties verantwoordelijk voor 87% van de uitstoot, 46% van de uitstoot valt terug te brengen tot 21 installaties. De grootste verantwoordelijken zijn een handvol superrijken, het grootste aantal slachtoffers van de ecologische crisis valt in landen die amper industrie hebben maar waar droogtes, overstromingen, ziektes, ... verregaande gevolgen hebben.

Het promoten van ‘individuele maatregelen’ en ‘groen kapitalisme’ dient vooral om de echte vervuilers, de eigenaars van de energiebedrijven en andere multinationals, uit de wind te zetten en de werking van het systeem niet in vraag te stellen.

Een krachtsverhouding voor echte verandering uitbouwen!

Vandaag heeft de meerderheid van de bevolking niets te zeggen over de manier van produceren. Arbeiders en bedienden werken in bedrijven, maar het enige wat er telt is de arbeidskracht die ze liefst zo goedkoop mogelijk leveren. Mee beslissen over hoe en wat er wordt geproduceerd, kunnen we niet.

Regels inzake veiligheid en gezondheid op het werk hebben de werkenden moeten afdwingen. Voor werkgevers zijn dat vooral extra kosten, in landen zonder dergelijke bescherming kan goedkoper geproduceerd worden. De ecologische kosten zijn voor de gemeenschap, de winsten voor de eigenaars van de grote bedrijven. Als werkenden regels inzake veiligheid en gezondheid op de werkvloer afdwongen, was dit op basis van strijd en een bijhorende krachtsverhouding.

De essentie van het kapitalisme bestaat uit kortetermijndenken in functie van de winsten, zelfs indien dit de problemen op langere termijn groter maakt. Dit verklaart waarom niet massaal in duurzame energie wordt geïnvesteerd. Voor de oliesector brengen dergelijke investeringen onvoldoende winst op, de grote aandeelhouders schuiven de rampzalige gevolgen door naar de meerderheid van de bevolking. Voor zichzelf rekenen ze erop dat ze persoonlijke oplossingen kunnen veroorloven.

Het is dus niet zozeer de mens die de oorzaak is van het probleem, maar de maatschappelijke organisatie, de verhoudingen tussen mensen. Niet alle manieren van het organiseren van de productie hebben dezelfde gevolgen voor het milieu. Het kapitalisme is een systeem waarbinnen de productie zeer chaotisch verloopt met nadruk op een snelle zoektocht naar winstmaximalisatie voor een kleine minderheid ten koste van de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Een democratisch geplande economie zou ge-

richt zijn op de behoeften van de hele bevolking. Een leefbare menselijke omgeving is uiteraard onderdeel van de behoeften van de bevolking, het is immers een essentiële kwestie voor de mensheid.

Om tot een energiesector in publieke handen te komen, moet de klimaatbeweging zich richten op diegenen die in staat zijn om bedrijven onder hun democratische controle te nemen: de werknemers. De vakbonden kunnen een cruciale rol spelen in de milieubeweging door de eisen rond gezondheid en veiligheid op de werkvloer open te trekken naar de gezondheid van de planeet en de mensheid. Door de werkenden te organiseren, wordt bovendien de basis gelegd voor democratische comités die het beheer van bedrijven kunnen overnemen.

Alle belangrijke verworvenheden van de meerderheid van de bevolking zijn afgedwongen door massamobilisaties en stakingen die aantoonden dat het beleid van de regeringen en multinationals niet in het belang waren van de meerderheid van de bevolking. We hebben niets verkregen door het vriendelijk te vragen. Er was organisatie, strijd en een duidelijk programma voor nodig. In tegenstelling tot wat de verdedigers van de marktoplossingen ons willen doen geloven, vereist ook de ecologische crisis zo’n benadering.

Scholieren-, studenten-, wijk- en fabriekscomités kunnen de mobilisaties naar de top zelf organiseren en in hun school, wijk of werkplaats discussiëren over eisen en strategieën. Zulke comités zullen ook de discussie voeren over de redenen van klimaatveranderingen, wie ervoor verantwoordelijk is en hoe we een alternatief kunnen bieden. Op die manier kunnen we van Parijs niet het eindpunt maken, maar een stap in de opbouw van een beweging die echte systeemverandering kan verwezenlijken.

socialisme.be

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 347  september 2015 strijd  solidariteit  socialisme

De natuurwetten kunnen we niet veranderen, het economisch systeem wel

D

e 21ste Klimaattop van de VN vindt van 29 november tot 12 december in Parijs plaats. Na 20 eerdere toppen die niets opleverden, wordt algemeen weinig verwacht van COP21. We zijn getuige van het falen van het kapitalistische systeem. Bovenop de economische en sociale crisis, heeft ook de ecologische crisis steeds nefastere gevolgen voor onze levensstandaard. door

Emily (Namen)

Volgens de Wereldgezondheidsorga nisatie zorgde luchtvervuiling in 2012 voor 7 miljoen voortijdige overlijdens.

Er zijn ook steeds meer extreme weersituaties met heel wat vernielingen, overstromingen of droogtes. De verhoging van het zeeniveau zal honderden miljoenen mensen dwingen om te migreren naar hoger gelegen gebieden.

Zijn wij daar niet allemaal verantwoordelijk voor?

Twee derden van de uitstoot van CO² sinds het begin van de industriële revolutie is toe te schrijven aan amper 90 multinationals. Bij tal van ecologische

rampen is er een verantwoordelijkheid land schaliegas uit de VS in te voeren. van grote bedrijven: olierampen op zee, Met nieuwe vrijhandelsverdragen kernrampen of nog de recente ontplof- zoals TTIP, het Transatlantisch vrijfing van een magazijn met chemische handelsverdrag, zal de ontginning van producten in de haven van Tianjin in schaliegas mogelijk ook in de EU inChina. Het is duidelijk: we zijn niet al- gang vinden. Het verdrag laat multilemaal in dezelfde mate verantwoor- nationals toe om staten voor de rechter delijk! Als we geen democratische te dagen wegens sociale of ecologische controle en beheer op deze bedrijven regels in die landen. Alles moet wijken uitoefenen, is het onmogelijk om de voor de winsten van de grote bedrijven huidige tendens van klimaatverande- en hun politici. ring en een toenemend aantal rampen Er is dringend nood aan een grotere te vermijden. rol voor alternatieve energiebronnen, maar geen enkele regering zet daar Kunnen we op ‘onze’ echt op in. Amper 2% van de wereldpolitieke leiders wijde middelen voor onderzoek naar rekenen om tegen energie gaat naar duurzame energie.

Bovendien worden ook deze middeklimaatverandering te strijden? len vaak gecontroleerd door private bedrijven. Het onderzoek wordt afgeDe hypocrisie van de politieke leiders stemd op de winsten en elke stap voorkent geen grenzen. Het winnen van uit wordt angstvallig geheim gehouden schaliegas door de methode van hy- of wettelijk beschermd met allerhande draulisch fractureren (het zogenaamde patenten waardoor de ontwikkeling fracken) is er een voorbeeld van. De van duurzame technologie en alternaAmerikaanse president Obama kwam tieve energiebronnen wordt afgeremd. met tal van mooie ecologische belof- Technologische en wetenschappelijke ten, maar tegelijk blijft hij steun geven kennis moet in handen van de gemeenaan de exploitatie van schaliegas. Deze schap komen zodat onderzoek kan getechniek wordt in Europa nog niet toe- richt worden op de behoeften van de gepast wegens te vervuilend en te ris- samenleving in plaats van de winsten kant. Toch zijn er plannen om in ons van een kleine minderheid.

steun dit maandblad

Welk alternatief op de ecologische en sociale crisis?

We kunnen enkel rekenen op de gewone werkenden, jongeren en mensen die van een sociale uitkering genieten.

De grote betogingen van 29 november en 12 december naar aanleiding van de Klimaattop in Parijs worden belangrijke data voor de opbouw van een krachtsverhouding. Op 14,15 en 16 oktober zijn er in Brussel ook acties tegen TTIP. We willen bouwen aan een sterke beweging van verzet tegen het kapitalistische systeem. We kunnen dit versterken door comités op te zetten om de mobilisatie te ondersteunen, door vergaderingen te houden om inhoudelijk sterker te staan, door lokale acties te organiseren maar ook door deel te nemen aan nationale en internationale acties. Dit alles richten we op de nood aan een democratisch socialistische verandering van samenleving. Wil je daaraan meewerken? Neem dan contact met ons op en sluit je aan!

Natuurwetten kunnen we niet veranderen, het economische systeem wel.

Daar moeten we een alternatief op bieden. Het kapitalisme zorgt voor sociale ellende, maar bedreigt ook onze planeet.

Om het kapitalisme te stoppen, moeten we ingaan tegen de grote bedrijven met hun winsthonger en tegen de politici die als schoothondjes van die bedrijven optreden.

Wetenschappelijk onderzoek, de energiesector en de sleutelsectoren van de economie moeten in publieke handen komen zodat ze democratisch gecontroleerd en beheerd kunnen worden door de werkenden en de consumenten, vertrekkende van de behoeften van de bevolking waaronder ecologische behoeften.

Er is nood aan een massale publieke investering in openbaar vervoer, in isolatie van gebouwen, in duurzame voedselproductie en een programma van recyclage. Dat vereist een demohttps://www.facebook.com / cratische planning die rekening houdt SystemChange met alle aspecten van de productie, van de ontginning van grondstoffen tot de Lees ook onze artikels over milieu op distributie en de consumptie. pagina’s 14 en 15

: BE48 0013 9075 9627 op naam van

Strijd verenigen!

Socialist Press