De Linkse Socialist 348 - oktober 2015

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 348  oktober 2015 strijd  solidariteit  socialisme

Z

echt alternatief en klare ordewoorden vereist

oals veel militanten werken ook die van LSP zich de naad uit het lijf om van de mobilisatie op 7 oktober een succes te maken. Het moet. De regering van de rijken blijft immers maar inhakken op onze sociale bescherming, lonen en arbeidscondities. De 150.000 van 6 november vorig jaar, zullen we naar ons aanvoelen echter niet herhalen.

We zullen eerder met 50 tot 80.000 zijn. Dat is nog steeds veel meer dan om het even welke andere sociale beweging. Maar het wordt toch tijd om te bezinnen. Op die manier zullen we deze rechtse regering immers niet stoppen. door

Eric Byl

Alles wat deze regering aanraakt, draait uit op een aanval op de werkende klasse. Een taxshift om ook de grote vermogens een steentje bij te laten dragen, wordt een gigantische overdracht via accijnzen en BTW-verhogingen van de zakken van de werknemers naar de koffers van de bedrijven. Het leidt tot een record aan ... overnames. Als een handvol verzekeringsmaatschappijen de ‘wettelijk gegarandeerde’ rente waarmee men ons de tweede pensioenpijler heeft aangesmeerd, te hoog vindt, dumpt de regering die garantie gewoon.

Afbouw middelen en personeel bedreigt spoor p4

2019 maar mogelijk al in maart 2016 opgedoekt.

Redenen te over om op straat te komen. Ook al omdat heel wat maatregelen nu pas volop spelen. Symbolische maatregelen zoals het optrekken van de pensioenleeftijd naar 67 jaar of de indexsprong, zijn er deze keer niet bij.

De ACV-top mag dan wel beweren dat ze zich daar tegen blijft verzetten, in werkelijkheid heeft ze het al lang aanvaard. Uit de mond van de ACV-top beMaar als duizenden hardwerkende bel- tekent “eerst onderhandelen, dan actie” gen de uitbuiting aanklagen, vindt ze blijkbaar vooral “geen actie”. Door de die “conservatief”. Wie voor uitbuiting mobilisatie dan maar alleen op gang te op de vlucht slaat, heet een “gelukzoe- trekken, zou de ABVV-top die van het ker”. Wie gaat lopen als er oorlog van ACV onder druk kunnen zetten. Maar komt die maakt een pleziertochtje op dat gebeurt niet. Zou het kunnen dat ze zee, want in Turkije is er toch geen zich maar al te graag verstopt achter de oorlog aldus de N-VA. Intussen zal wie houding van de ACV-top om ook zelf 20 jaar geleden als leraar aan de slag niet uit de kast te moeten komen? ging vijf tot twaalf jaar langer werken Veel collega’s, zowel van ABVV als dan collega’s die destijds op pensioen van ACV, hebben het de vakbondsvertrokken. De belangrijkste garantie leidingen nog niet vergeven dat ze de op het statuut van het spoorpersoneel, opofferingen die gevraagd werden tijHR-Rail, wordt niet zoals gevreesd in dens het actieplan verkwanselden in

Uber en de recuperatie van de deeleconomie p7

eindeloze onderhandelingen die zo goed als niets opleverden. Een nieuw actieplan? Graag, maar niet om in te binden in ruil voor kruimels. Wat baten personeelsvergaderingen om te informeren in aanloop naar actie als we voor de resultaten ervan naar de media doorverwezen worden? Dat de vakbondsleidingen werken aan de externe communicatiestrategie, waarom niet?

Maar zouden ze ook eens werk willen maken van de ‘interne communicatie’ of de ‘interne democratie’ zoals wij dat noemen? Er is geen syndicalist die het belang van vertegenwoordiging niet begrijpt, maar bij ‘vertegenwoordigen’ hoort ook ‘verantwoorden’, niet enkel voor de media, maar vooral voor de achterban, op personeelsvergaderingen en militantenbijeenkomsten.

Tijdens het vorige actieplan hadden we al gewaarschuwd dat de arbeidersbeweging zich niet laat aan- en uitzetten als een vuurtje. Het zal tijd vergen om het vertrouwen en enthousiasme dat er was tijdens het najaar van 2014

opnieuw op te bouwen. We moeten vooral ophelderen dat we wel degelijk strijden om te winnen. De beste manier om dat te doen, is uitpakken met een echt alternatief en duidelijke ordewoorden. We hopen dat we ons vergissen, maar zien de vakbondsleidingen dit najaar geen veralgemeende strijd organiseren. Strijdbare militanten mogen zich daardoor niet laten demoraliseren. Op sectoraal vlak en op het niveau van de bedrijven staan ons harde conflicten te wachten. Van de sociale verkiezingen in het voorjaar van 2016 moeten we gebruik maken om strijdsyndicalisten te laten verkiezen. Deze regering zal hier niet stoppen. Bij elke overwinning die ze behaalt, groeit haar honger naar meer sociale afbraak. De vakbondsleidingen zijn wat hard van begrip, maar ook zij zullen uiteindelijk inzien dat deze regering niet met argumenten, maar enkel met gemeende actie gestopt kan worden.

Corbyn: enthousiasme voor verzet tegen besparingen p10

actualiteit

de

Linkse Socialist

TTIP: stop het neoliberale keurslijf waarmee onze rechten worden afgebouwd!

O

p 15, 16 en 17 oktober zijn er verschillende acties tegen het beruchte Transatlantische verdrag (TTIP, zie kader). We spraken over deze acties met Sebastian Franco van Alter Summit Europe, een van de organisatoren van de acties naast Hart boven Hard, de alliantie D19-20 en het Waalse Netwerk van Strijd tegen Armoede. interview door

Pietro (Brussel)

Van waar komt dit nieuwe platform tegen het Europese besparingsbeleid en wat is het doel ervan?

“Alter Summit ontstond na het verdwijnen van het Europees Sociaal Forum. Het eerste doel van het netwerk is om te bouwen aan een gunstiger krachtsverhouding. Daarnaast willen we nagaan hoe we de politieke alternatieven waarover we al jaren spreken in de praktijk kunnen omzetten. Om tot een ander Europa te komen, moeten we over alternatieven discussiëren maar ook over hoe we die kunnen afdwingen tegenover de huidige economische en politieke machthebbers.”

In het kader van die drie actiedagen tegen het TTIP is er een alliantie van verschillende Europese organisaties die zich tegen het vrijhandelsverdrag verzetten. Wat zijn de politieke eisen en het programma van die drie dagen?

“Het gaat over veel meer dan enkel de vrijhandel. We werken met sociale krachten die het besparingsbeleid verwerpen, ingaan tegen Fort Europa of actief zijn tegen belastingontduiking en de corruptie van de Europese elite.

De politieke boodschap is dat we het Europese beleid radicaal willen veranderen, zowel het beleid van de EU als van de lidstaten. We zeggen daarom: Oxi, basta, genoeg! We willen een ander Europa en weten dat we daarvoor moeten samenwerken om alternatieven naar voor te schuiven op alle vlakken van het sociale en economische leven. Op de actiedagen willen we samen opkomen voor een ander Europa, een democratisch, sociaal, vreedzaam, solidair, ... Europa.”

Heeft het TTIP concrete gevolgen voor gewone mensen? Welke rol kan de arbeidersbeweging in deze strijd spelen?

“TTIP en andere gelijkaardige akkoorden (zoals CETA, TISA, ...) zullen gevolgen hebben op bijna alle onder-

een crisis, de aanvallen komen langs alle kanten. Europa is steeds meer in de ban van neoliberalisme, autoritarisme en chauvinisme. De toekomst van dit Europa heeft ook gevolgen voor ons leven. Maar gewoon terugkeren naar een situatie van voor de Europese eenmaking is ook geen optie. We moeten strijden voor verandering, voor een delen van ons leven. De arbeidsvoor- ander Europa.” waarden zullen er uiteraard onder lijden, maar ook wat we eten, de zorg Kunnen de actiedagen ook een rol die we krijgen, het onderwijs en het spelen in de Belgische strijd tegen milieu. Het is eigenlijk onderdeel van de rechtse regering van Michel? En een samenlevingsmodel gericht op de kunnen de vakbonden een rol spelen winsten van de grote bedrijven en het in de strijd tegen het TTIP? individualiseren van problemen.

“Ik hoop van wel. Maar dat hangt af “De werkenden kunnen een grote rol van de mobilisatie van Belgische orspelen, onder meer om in te gaan te- ganisaties voor die actiedagen. Dat is gen de opgelegde concurrentie waarbij nog niet zeker. Het idee van acties rond we tegen elkaar opgezet worden. Dat Europese kwesties is nog niet overal vereist een politieke positie die van- even sterk verspreid. We moeten op daag niet altijd evident is in de arbei- twee fronten tegelijk strijden, zowel op dersorganisaties. Maar de werkenden nationaal als op Europees vlak. hebben een grondige kennis van hun “We zagen dit ook in Griekenland. werkmiddelen, zij kunnen dan ook in- Los van de discussies die de Griekse schatten wat de gevolgen van het in- ervaring opwekt, was het duidelijk dat ternationale beleid op hun dagelijkse de Griekse bevolking zijn kracht toonleven zijn.” de in het referendum. Maar toch namen alle andere regeringen en de instellinDe acties worden ondersteund door gen standpunt in tegen de bevolking. vakbonden, NGO’s, diverse actie- Ondanks een zekere Europese mobigroepen, ... Hoe verliep de voorberei- lisatie gaan de onderhandelingen rond ding van de drie actiedagen? het TTIP vandaag ook gewoon door.

“Het is niet evident om iedereen rond De onderhandelaars willen het dossier tafel te krijgen, er zijn verschillende snel afwerken, voor het te laat is.” organisatiemethoden en soms complexe beslissingsprocessen. Maar an- Kunnen we het akkoord nog stopderzijds hebben we een zekere erva- pen? Hoe kunnen we de strijd verring, er zijn al een tijdlang diverse derzetten? ontmoetingen doorheen Europa. Het “De onderhandelingen over het TTIP vertrouwen wordt gevestigd, maar het kunnen nog een tijdje duren. Dat is is een lang proces. voor ons een goede zaak, het verzet “Met deze actiedagen is dit overigens groeit immers aan. Maar het vrijhaneen belangrijke doelstelling: het mobi- delsakkoord met Canada, CETA, kan liseren van verschillende delen van de er mogelijk wel snel komen en dat zou samenleving, het samenbrengen van een slecht precedent zijn. strijdbewegingen die elkaar niet vaak “Tegen het TTIP kunnen we volgens ontmoeten. Het is een uitdaging, niet mij een overwinning boeken. Dat zou alleen voor deze actiedagen maar voor belangrijk zijn, het ontbreekt ons aan de toekomst van de sociale bewegin- overwinningen. Maar dit akkoord is gen in Europa.” slechts een onderdeel van heel het economische en commerciële neoEr wordt nadruk gelegd op het vrij- liberale bouwwerk dat de afgelopen handelsverdrag, besparingen en de decennia is opgetrokken. Een overvluchtelingencrisis. Waarom werden winning rond het TTIP moet ons het die zaken met elkaar verbonden? vertrouwen geven om ook op andere “Het leek ons belangrijk om verschil- terreinen overwinningen te boeken en lende strijdbewegingen die nu vaak los een einde te maken aan het neoliberale van elkaar plaatsvinden te verbinden. keurslijf dat onze levensstandaard in Het volledige Europese project kent zijn greep houdt.”

Foto: Liesbeth

TTIP: een gevaar voor onze levensstandaard Het Transatlantisch verdrag (TTIP) wil de grootste vrijhandelszone ter wereld tot stand brengen, met name tussen de VS en de EU. Het project is gericht op het openen van de markten, met grotere concurrentie tussen de werkenden, het onder druk zetten van kleine producenten (landbouwers en anderen), slechtere regels inzake sociale bescherming, gezondheidsvoorschriften of milieuregels, het zou het gebruik van chemische producten en andere productiemethoden die verboden zijn in Europa toelaten, de zuidelijke landen zouden slechtere handelsvoorwaarden moeten aanvaarden, bedrijven zouden landen voor de rechter kunnen slepen wegens sociale regels, ... Kortom, het is een enorm neoliberaal offensief.

Het TTIP is een erfgenaam van een akkoord dat in 1998 uitlekte en vervolgens van tafel verdween, het Multilateriaal Akkoord over Investeringen.

Protestacties, onder meer van de vakbonden, zorgden er destijds voor dat het akkoord werd afgevoerd. Maar zoals steeds is een overwinning binnen dit systeem slechts tijdelijk. Het akkoord werd opgeborgen om enkele jaren onder een andere naam terug te komen.

Onze mening: Tegen het Europa van het kapitaal, voor een socialistisch Europa!

Na decennia van neoliberaal beleid en dictatuur van de markten, beseffen steeds meer mensen dat deze Europese Unie niet het onze is. Enkel de werkgevers en hun marionetten proberen ons dat te laten geloven. De EU heeft niets te maken met vrede en samenwerking tussen volkeren, het is een instrument om onze lonen, arbeidsvoorwaarden en levensstandaard af te breken. Als de EU spreekt over ‘harmonisering’ gaat het voor onze rechten steeds over afbraak met meer flexibiliteit, privatiseringen, liberaliseringen en minder sociale bescherming.

Het TTIP versterkt dit beleid verder. Het zal niet volstaan om dit verdrag van tafel te krijgen. We moeten een einde maken aan het neoliberale Europa en bouwen aan een samenleving gebaseerd op solidariteit onder werkenden en armen in Europa. Deze solidariteit en deze eenheid moeten zich baseren op vrijwillige samenwerking tussen werkenden uit verschillende Europese landen in het kader van een economie zonder uitbuiting door de sleutelsectoren uit handen van de bankiers en grote aandeelhouders te halen. Een socialistische federatie in Europa op basis van een democratisch geplande economie zou de middelen inzetten in het belang van de bevolking.

Voor een socialistisch Europa onder controle van de bevolking in plaats van het Europa van het kapitaal!

15, 16 en 17 oktober: drie dagen van verzet

In september protesteerden de landbouwers naar aanleiding van de crisis in hun sector. Organisaties van landbouwers nemen ook deel aan het protest tegen TTIP omdat dit vrijhandelsverdrag hun activiteiten bedreigt.

Op 15 oktober zullen verschillende betogingen vanuit Europa in Brussel aankomen. De top van de regeringsleiders zal omsingeld worden. Daarmee zal geprotesteerd worden tegen de onderhandelingen over het Transatlantisch verdrag.

Op 16 oktober zullen er verschillende acties en meetings plaatsvinden, zo is er onder meer een betoging tegen armoede in Namen, een discussie over de publieke schulden en een meeting over politieke alternatieven in Europa.

Op 17 oktober is er in de namiddag een Europese betoging met delegaties vanuit verschillende landen.

Meer info (programma, afspraakplaatsen, …) : www.ox15.eu

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be oktober 2015

Om te winnen, moeten we samen strijden!

Foto: Nico

D

e arbeidersbeweging is net zoals een ketting maar zo sterk als zijn zwakste schakel. Het is dan ook een bewuste tactiek van het patronaat om ons zoveel mogelijk te verdelen. Dat levert meer kans op zwakkere schakels op. Het gebeurt door tal van loonschalen in te voeren, maar even goed door interimmers naast vaste werknemers te zetten of door bepaalde taken uit te besteden aan onderaannemers.

Of nog door rode en groene vakbondsleden tegen elkaar op te zetten.

Vandaag komt daar het onderscheid tussen migranten, nieuwe vluchtelingen en werkenden van Belgische afkomst bij.

EDITO door

G eert C ool

h o o f d reda c teur

‘D e L i n kse S o c ialist ’

Iedere syndicale militant weet dat het personeel sterker staat als het zich verenigt. De werkgevers weten dat ook, dat is waarom er bij het begin van de industrialisering een verbod op ‘samenspanning’ was. Officieel golden voor iedereen dezelfde regels: de werknemers mochten niet samenspannen om betere arbeidsvoorwaarden en lonen af te dwingen, net zoals de werkgevers niet mochten samenspannen. Het spreekt voor zich dat dit voor het patronaat niet dezelfde gevolgen had. Nieuwe

aanvallen op het stakingsrecht halen het ‘verbod op samenspanning’ terug vanonder het stof.

Organisatie en solidariteit vormen de basis waarmee doorheen strijd sociale rechten en bescherming zijn afgedwongen. Het zijn diegenen die vandaag onze sociale bescherming en onze levensstandaard afbouwen, die baat hebben bij verdeeldheid langs onze kant.

Dat ze die verdeeldheid willen versterken door de angst voor sociale afbraak te gebruiken, benadrukt het cynisme

waarmee ze tevens de verantwoordelijkheid voor hun eigen beleid willen doorschuiven.

Racisme is niet nieuw. In 1870 beschreef Karl Marx hoe Ierse migranten in Engeland gebruikt werden door de kapitalisten: “De Engelse burgerij heeft de Ierse ellende niet alleen gebruikt om de arbeidersklasse in Engeland neer te drukken door de gedwongen immigratie van arme Ieren, maar ook door de arbeidersklasse in twee vijandige kampen te verdelen.

De gewone Engelse arbeider haat de Ierse arbeider als concurrent die de lonen en levensstandaard naar beneden trekt.” Verdeeldheid maakt gezamenlijke strijd moeilijker en het biedt ook opportuniteiten om de lonen en arbeidsvoorwaarden naar beneden te halen. Vervang de Ierse migranten in bovenstaand citaat door Syrische vluchtelingen en de Engelse burgerij door de rechtse regering, en je hebt een vrij accuraat beeld van hoe de vluchtelingencrisis bij ons vandaag wordt misbruikt.

De verdeeldheid die Marx beschreef, verdween pas toen de Ierse migranten deel werden van de arbeidersbeweging. Dat is ook vandaag noodzakelijk, de georganiseerde arbeidersbeweging is de enige kracht die racisme en verdeeldheid kan overstijgen en actief bestrijden. Het recht op asiel verdedigen samen met gezamenlijke strijd voor jobs, diensten, onderwijs,... voor iedereen is de enige manier waarop we kunnen vermijden dat rechts de discussie over de vluchtelingencrisis blijft domineren en er op die manier ook in slaagt om collega’s op de werkvloer mee te krijgen.

In de strijd tegen besparingen en uitbuiting, zijn andere slachtoffers van het steeds meer ongelijke systeem de best mogelijke bondgenoten. “In de mijnen zijn we allemaal zwart”, werd destijds vastgesteld. Vandaag zijn de mijnen

Nationale betoging op 25 oktober

ZO GEZEGD

Interview met Saïd, lid van de Brusselse coördinatie van de mensen-zonder-papieren

D

e Europese Unie probeert op de humanitaire vluchtelingencrisis te antwoorden met een stelsel van quota en door de toegang voor ‘economische vluchtelingen’ moeilijker te maken. We spraken hierover met Saïd, een lid van de Brusselse coördinatie van mensenzonder-papieren. interview door

Pietro

“We hebben geholpen waar mogelijk.

Zo organiseerden we een mobiele keuken met Collectactive, een collectief van mensen-zonder-papieren. We vertoonden films, zorgden voor muziek en er kwam zelfs een radio voor het kamp. We organiseerden ook algemene vergaderingen. Dat is volgens ons essentieel om het debat te politiseren en om met de vluchtelingen te discussiëren over hoe we voor onze rechten kunnen strijden.

“Humanitaire steun is zeker in een eerste periode noodzakelijk. Maar zonder politiek perspectief heeft de beweging geen toekomst. We moeten een strategie ontwikkelen om ons te verbinden aan de arbeidersbeweging en om allianties te sluiten met brede lagen van de samenleving zodat we een regularisatie kunnen afdwingen.”

Wat denk je van de EU-aanpak?

De coördinatie van de mensen-zon“De Europese Unie probeert de proble- der-papieren bestaat al langer. Nu men op te lossen die ze zelf gecreëerd probeert ze banden aan te gaan met heeft. Het zijn het imperialistische be- nieuwe vluchtelingen. Waarom? leid en de militaire interventies van de “Eerst en vooral om aan te klagen dat de westerse machten die de regio van het regering-Michel zijn verantwoordelijkheid Midden-Oosten destabiliseren. De quota niet neemt voor de opvang van asielzoezijn voor de Europese elite een middel kers. Internationale conventies verplichten om de mensen op te delen en tegen elkaar België tot het organiseren van een waardiop te zetten. Deze strategie is erop ge- ge opvang voor asielzoekers. Voor het toericht om de migranten te verdelen tussen passen van besparingen worden Europese de ‘goede’ en de ‘slechte’ vluchtelingen. verdragen tot op de letter nageleefd. Rond Het Duitse voorbeeld is veelzeggend, de opvang van asielzoekers werd niets gedaar werken er al vluchtelingen voor 1 daan. De regering heeft eerder bespaard op euro per uur. Daar gaat het voor de heer- de publieke middelen voor opvang. Dat is Er komt ook een nationale betoging sende klasse om: toegang tot goedkope schandalig. Dit is niet gewoon een huma- op 25 oktober? arbeidskrachten.” nitaire crisis, het is ook een besparings- “Inderdaad. We zullen die dag met iecrisis. De besparingen raken alle zwak- dereen samen betogen, met mensen-zonWat denk je over de houding van de kere lagen in de samenleving, waaronder der-papieren, vluchtelingen, werkenden N-VA? veel migranten. met of zonder papieren en met of zonder “De voorstellen van de N-VA zijn niet “We weten dat ongeveer 40% van de werk. We moeten eengemaakt optreden nieuw, ze stonden eerder al in pamflet- asielzoekers geen recht op asiel zullen met de arbeidersbeweging, we mogen ten van het Vlaams Belang. Maar nu krijgen. Wat zullen zij doen? Ze worden ons niet laten verdelen door deze regeworden ze wel herhaald door een partij mensen-zonder-papieren. De vluchtelin- ring. De belangrijkste eis zal natuurlijk die in de federale regering zit. De N-VA gen van vandaag zijn de mensen-zonder- de regularisatie zijn, maar we beperken wil zijn rechtse kiezers niet verliezen en papieren van morgen. Voor die mensen- ons daar niet tot. We komen op voor maakt daarvoor gebruik van extreem- zonder-papieren is er geen plan B, er is betaalbare huisvesting, degelijke jobs, rechtse standpunten. Een speciaal sta- enkel maar uitbuiting. Dat is waarom we toegang tot gezondheidszorg, ... voor tuut voor vluchtelingen, geen toegang tot een regularisatie eisen, het is de enige iedereen. Dat is ook waarom de coördihet OCMW, lagere uitkeringen: het zijn mogelijkheid.” natie van mensen-zonder-papieren op 7 middelen om migranten te verdelen en oktober aan de vakbondsbetoging deelom van vluchtelingen hapklare prooien Wat hebben jullie gedaan om de soli- neemt. Allemaal samen, kunnen we een te maken voor extreme uitbuiting door dariteit met de vluchtelingen van het einde maken aan deze regering en aan het patronaat.”

Maximiliaanpark te organiseren? heel het besparingsbeleid.”

verdwenen, maar we zitten nog altijd in hetzelfde bootje. Diegenen die ons als profiteurs bestempelen omdat we geen indexsprong willen of op 65 jaar op pensioen willen gaan, zijn dezelfden die vluchtelingen als profiteurs bestempelen als ze oorlog en onderdrukking achter zich willen laten. Alle cijfers bevestigen dat enkel de superrijken, de 1% rijksten, er de afgelopen jaren op vooruit zijn gegaan. Wie zijn de profiteurs?

Er is nood aan een offensieve campagne van de arbeidersbeweging. Waarom niet beginnen met mensen-zonder-papieren op syndicale delegaties hun situatie te laten toelichten? Of het sterker organiseren van groepen van de meest onderdrukte migranten in de vakbonden, denk maar aan de horeca of de schoonmaaksector? Binnen de bewegingen van mensen-zonder-papieren en van solidariteit met vluchtelingen, is een oriëntatie op de arbeidersbeweging nodig. Een prominente aanwezigheid op de betoging van 7 oktober kan de banden versterken. LSP probeert alvast om bescheiden bijdragen te leveren, bijvoorbeeld door met de in Antwerpen geconcentreerde campagne Tamil Solidariteit een vakbondswerking onder Tamil vluchtelingen aan te vatten of door met mensen-zonder-papieren in Brussel de eenheid onder vluchtelingen en met de arbeidersbeweging te verdedigen en te organiseren.

We moeten met de vakbonden strijden om te winnen, daarvoor zijn duidelijke ordewoorden en een alternatief op de besparingen nodig. Winnen en onze levensstandaard veilig stellen, is ook de enige manier om de rechtse verdeelen-heerspolitiek te stoppen en het zou een bron van inspiratie zijn voor strijdbewegingen doorheen de wereld zodat we stappen kunnen zetten naar een democratisch socialistische samenleving waarin niemand hoeft te vluchten of honger te lijden .

Wenselijk

“Een politieke beweging opbouwen betekent dat je moet omhelzen wat wenselijk is, en vervolgens moet zien hoe je het kunt realiseren. De hopeloze realisten stellen altijd het omgekeerde voor. Ze zoeken zich een lijst bij elkaar met maatregelen die te realiseren zijn. Vervolgens proberen ze ons ervan te overtuigen dat die dingen ook wenselijk zijn.” Aldus George Monbiot, columnist van The Guardian, over de voorzitterstrijd bij Labour. Deze opmerking geldt overigens niet alleen voor de voorzitter van Labour, ook in de vakbonden of bij linkse partijen bij ons zijn er heel wat van die ‘hopeloze realisten’ die niet vertrekken van wat nodig is voor de meerderheid van de bevolking maar van wat aanvaardbaar is voor het establishment.

Activistenpost

Foto: PPICS

Humanitaire steun is zeker in een eerste periode noodzakelijk.

Maar zonder politiek perspectief heeft de beweging geen toekomst.

Bart De Wever op ATV op 20 september: “Het Maximiliaanpark is een extreemlinkse activistenpost”.

Partijgenote Sarah Smeyers stelde eerder dat het park een “broeihaard van extreemlinkse anarchie” is. Werkgeversfederatie Unizo liet bij monde van topman Karel Van Eetvelt op 11 september noteren dat het een geslaagde infodag hield in het Maximiliaanpark over ondernemen en werken in Vlaanderen. Dat Van Eetvelt een extremist is, wisten we al langer. Maar links is hij niet. Links verdedigt immers de zwaksten in de samenleving in plaats van hen te misbruiken voor het verlagen van de lonen en voor politieke spelletjes.

op de werkvloer

de

Linkse Socialist

Afbouw personeel en middelen bedreigt het spoor

B

ovenop de mobilisatie naar de nationale betoging van 7 oktober, maken de spoormannen en -vrouwen zich ook klaar voor een nieuwe fase van strijd tegen de voortschrijdende liberalisering van onze spoorwegen, de afbouw van de dienstverlening, de uitholling van de arbeidsvoorwaarden, het gebrek aan personeel, ... en alsof dat nog niet genoeg was, nu ook een reeks aanvallen op hun democratisch recht om te staken. De Linkse Socialist sprak met een vakbondsmilitant bij het spoor. interview door

Jarmo (Antwerpen)

Jullie maken zich op voor een nieuw actieplan? Waarover gaan deze stakingen juist?

“Dat klopt. Wij worden op verschillende fronten tegelijk aangevallen. Eerst en vooral beschikken wij nog altijd niet over een protocol van sociaal akkoord (vergelijkbaar met een collectieve arbeidsovereenkomst). Het vorige protocol liep af in 2010 en werd daarna met één jaar verlengd. Dat betekent dat we dus al vier jaar zonder cao zitten.

“In april kwam de directie dan toch met een tekst waar een voorstel tot protocol instond. Die tekst was echter compleet onaanvaardbaar voor het personeel. 95% van de voorgestelde maatregelen bestonden uit afbraak van de dienstverlening en een uitholling van de arbeidsvoorwaarden. De overige 5% van de tekst (de elementen die ‘positief’ moesten zijn voor het personeel) was totaal niet geconcretiseerd. Zo wordt

Op 24 september was er een staking bij het goederentransport. Foto vanop het piket aan Antwerpen -Noord. Foto: Luc zelfs op de vraag voor een fietsvergoe- dat er ongetwijfeld volledige werksta- te compenseren.” ding of een verhoging van het bedrag tions afgeschaft zullen worden. Met de van de maaltijdcheques niet ingegaan. afschaffing van een extralegale feestdag Op welke fronten worden jullie nog Slechts één van de twee maatregelen wil men 10 miljoen euro besparen... aangevallen? kan er komen.

“De teneur van de tekst laat duidelijk “Er wordt over gesproken om onze “Tegelijk vraagt de directie wel om sta- zien wat de houding van de bazen is. Er pensioenen te berekenen op basis van tutaire werknemers te mogen ontslaan! wordt met geen woord over de verzeke- de laatste 4 jaar van de carrière. Dat Terwijl het personeelsbestand nu al ring van tewerkstelling gerept. In de vo- was voorheen het laatste jaar. Dit zou slinkt omdat een groot deel van de ge- rige tekst werd nog gesteld dat NMBS een verlies van honderden euro per pensioneerden niet vervangen worden, met minstens 38.000 werknemers zou maand kunnen betekenen voor gepensiwillen de bazen nog agressiever men- blijven werken. In de realiteit zijn dat oneerde spoormannen en -vrouwen. sen op straat zetten. Het zou erop neer- er nu nog maar 34.000.”

“Vanaf 2016 zullen er geen statukomen dat wie niet meer mee is met de taire aanwervingen meer gebeuren. recentste technologieën zijn baan zou Statutairen die op pensioen gaan, zulverliezen, of dat je simpelweg pech hebt len niet vervangen worden. Dat is De NMBS moet tegen als je werkpost afgeschaft wordt.” enorm problematisch, want wie blijft 2019 633 miljoen euro er straks nog over om de rechten van Jullie verwachten dus ook dat er in iedereen te verdedigen? Het statuut bij besparen. Dat komt de toekomst ontslagen zouden kunde NMBS is zo ongeveer één van de neer op ongeveer nen vallen? laatste manieren om in België nog een 20% van de totale “De besparingen bij de NMBS komen degelijke vorm van werkzekerheid te werkingsmiddelen. neer op een inkrimping met één vijfde, hebben.

Dat zal betekenen of 20%, van de middelen. Dat betekent “Ook de liberalisering van de spoordat de helft van wegen zet zich sluipend voort. Argos, de loketbedienden een Zwitsers investeringsfonds, kon verdwijnen. Op voor 20 miljoen euro twee derden van diezelfde periode de aandelen van NMBS Logistics in evolueren we van 365 handen krijgen; en dat terwijl Logistics seinhuizen in België recent nog locomotieven en gebouwen naar een luttele 8 à van de NMBS gekregen heeft. Argos 10: dat komt neer op heeft Logistics dus voor een prikje opgekocht.”

2000 seingevers die

van de bazen is ook bijzonder cynisch.

Op het voorstadsnet stellen ze voor om treinbegeleiders te schrappen. Zonder treinbegeleiders zouden treinen immers minder lang blijven stilstaan in stations waardoor er minder tijd verloren wordt.

Volgens de directie zijn treinbegeleiders die ervoor zorgen dat iedereen veilig op de trein zit voor die vertrekt, dus hinderlijk voor het treinverkeer.”

Hoeveel wordt er nu eigenlijk bespaard bij de NMBS en wat zijn enkele concrete gevolgen?

“De NMBS moet tegen 2019 633 miljoen euro besparen. Dat komt neer op We mogen dan toch aannemen dat ongeveer 20% van de totale werkingsdeze tekst door de vakbonden is af- middelen. Dat zal betekenen dat de helft geschoten? van de loketbedienden verdwijnen. Op “Dat klopt. Maar ondertussen zitten diezelfde periode evolueren we van 365 we wel nog steeds zonder protocol; wat seinhuizen in België naar een luttele wil zeggen dat er dus ook geen koop- 8 à 10: dat komt neer op 2000 seingekrachtverhoging is om de indexsprong vers die hun job verliezen. De retoriek

Is er een grote stakingsbereidheid?

“De actiebereidheid is groot, zowel langs Vlaamse als Franstalige kant, hoewel het actieplan niet duidelijk genoeg gecommuniceerd wordt, zowel naar het personeel als de reizigers om eenheid met hen op te bouwen tegen het mediaoffensief in. We weten alleen dat er op 9 oktober een 24-urenstaking komt, met verder in oktober nog regionale beurtstakingen. Dat zou eind oktober in een 48-urenstaking moeten uitmonden.”

hun job verliezen.

Openbare omroep afgebouwd De openbare omroep VRT moet va n de V la a m se r ege r i ng. Het Transformatieplan van de directie bedreigt 286 jobs, maar de bonden vrezen dat dit aantal nog verder zal oplopen.

Alle activiteiten die niet tot de kernopdracht van de VRT behoren zouden geoutsourced worden. Het gaat onder meer om de bewaking, catering, kinderopvang en delen van de IT. Op 15 september werd gestaakt.

De Vlaamse regering wil met de afbouw van de openbare omroep niet alleen besparen, maar tegelijk ook de ruimte voor commerciële media vergroten. Eerdere besparingen leidden al tot een beperking van het aanbod en een grotere rol voor commerciële onderaannemers, onder meer voor het aanleveren van programma’s. Voortaan zou binnen de afdeling-fictie enkel de reeks ‘Thuis’ nog door de VRT zelf geproduceerd worden.

Moeten we de aanvallen op het stakingsrecht ook in die context zien?

“Uiteraard. Het is duidelijk dat de spoorbazen verwachten dat er verzet zal ontstaan tegen een zo verregaande agressie. Het spoorwegpersoneel staat erom bekend dat ze voor haar rechten opkomt. Dat zal ook nu niet anders zijn.

“Het idee van een minimale dienstverlening bij het spoor is zeer problematisch. Gaan ze met opvorderingen werken, zoals in ziekenhuizen? Wij kunnen niet stellen dat er mensen sterven als het treinpersoneel staakt... Integendeel, een afbouw van de dienstverlening betekent minder veilige spoorwegen.

“We zullen wel moeten staken om deze maatregelen tegen te houden. Anders riskeren we op langere termijn al onze rechten te verliezen.”

Havenarbeid bedreigd

T

egen 23 oktober moet België van de Europese Commissie de wetMajor aanpassen. Die wet regelt de havenarbeid en beschermt de dokwerkers.

De Europese Commissie heeft vooral een probleem met het feit dat alleen erkende dokwerker mogen werken. De Commissie wil net zoals de havenbazen een liberalisering waarbij om het even wie aan gelijk welke voorwaarden havenarbeid kan verrichten, ook interimmers of scheepsbemanning zonder dezelfde professionele achtergrond als erkende dokwerkers.

In 2003 werd het Europees voorstel voor de liberalisering van de havenarbeid verworpen na massale acties van de dokwerkers. Door strijd werd toen een overwinning geboekt, maar voor het havenpatronaat is elke overwinning slechts tijdelijk. Sindsdien zijn de bijzonder regimes voor havenarbeid in de meeste Europese landen afgebouwd. De EU doet er alles aan om dit proces van liberalisering te versnellen, zo werd een onderdeel van de Spaanse regeling van de havenarbeid veroordeeld door het Hof van Justitie.

Het establishment doet er alles aan om goed-

Foto: Rachid kopere en onveiligere havenarbeid mogelijk te maken.

Ondanks alle aandacht voor de veiligheid vallen er nu al gemiddeld twee doden per jaar onder de zowat 8.000 erkende havenarbeiders in Antwerpen. Een liberalisering van de havenarbeid dient enkel om de zakken van de patroons te vullen en dit ten koste van

zowel het inkomen als de veiligheid van de dokwerkers. Op basis van strijd kan een liberalisering gestopt worden, het internationale karakter van de strijd in 2003 was belangrijk. Samen met andere sectoren, denk maar aan het spoor, ingaan tegen de liberaliseringsgolf kan ook nu tot overwinningen leiden!

op de werkvloer

www.socialisme.be oktober 2015

O

p 7 oktober is er een nieuwe betoging tegen de Thatcheriaanse maatregelen van deze regering. Na het actieplan van eind 2014 bleven er veel vragen. Kunnen we deze regering stoppen? Hoe kunnen we de besparingen stoppen?

Over welke alternatieven op dit besparingsbeleid beschikken we? We willen de discussie over deze punten aangaan om betere antwoorden te vinden. Het moet ons toelaten om in de volgende acties te strijden om te winnen. door

Alain (Namen)

Actieplan wekt enthousiasme op

Als we terugkijken naar dezelfde periode een jaar geleden, dan was de sociale stemming erg anders. De discussies in de samenleving gingen vooral over de sociaaleconomische kwesties en over de nieuwe maatregelen van de openlijk rechtse regering. De gevolgen van het besparingsbeleid werden besproken op de werkvloer, in de scholen, onder vrienden en familie. Waar er personeelsvergaderingen of algemene vergaderingen van studenten plaatsvonden, bleek een grote actiebereidheid tegen het asociale beleid.

Deze sfeer kwam tot uiting in het succes van alle acties in het actieplan. Op 6 november was er een betoging met meer dan 120.000 aanwezigen, wellicht eerder 150.000. Eind november en begin december volgden provinciale

stakingen en op 15 december toonde de algemene staking dat de Belgische arbeidersbeweging in staat is om te mobiliseren en de krachtsverhouding in zijn voordeel om te buigen. Heel wat ideeën werden naar de prullenmand verwezen. Wie dacht dat de communautaire tegenstellingen fundamenteel waren of wie dacht dat de vakbonden geïsoleerd stonden, werd van antwoord gediend. De vakbonden slaagden er met het offensieve actieplan overigens ook in om andere sociale lagen mee te trekken.

De leiding gebruikt de dynamiek niet om verandering te bekomen

Op 15 december was de regering aan het wankelen, zelfs indien dit niet openlijk toegegeven werd. Geen enkele commentator dacht dat de regering de volledige legislatuur zou uitzitten. De vakbondsleiding dacht dat dit volstond om sterker te staan in onderhandelingen. Er waren verschillende onderhandelingen met de werkgevers, waar ook akkoorden uitkwamen. Het gaf de regering wat tijd om op adem te komen.

Dat een meerderheid van de bevolking, zelfs onder de kiezers van de rechtse partijen, voorstander was van een belasting op de grote vermogens, werd aangegrepen om de eis van een tax shift, een fiscale hervorming, naar voor te schuiven. De vakbondsleiding moest alles uit de kast halen om de militanten ervan te overtuigen dat onderhandelingen nuttig waren. De militanten volgden enkel omdat het perspectief van strijd nog steeds naar voor werd

Foto: Alex GD - Collectif Krasnyi

7 oktober gebruiken om het verzet tegen de regering en het besparingsbeleid opnieuw uit te bouwen

geschoven. Het potentieel voor een ver- zijn noodzakelijke antwoorden om de volg op het actieplan bleef overeind. vluchtelingencrisis aan te pakken. Het is met deze benadering dat we de eisen Was het mogelijk om de van verschillende lagen in de samenregering te doen vallen? leving kunnen verenigen. De betoging Er waren kansen om de regering te van 7 oktober is een uitstekende geledoen vallen. Daarvoor was er nood genheid om onze solidariteit centraal aan een vastberaden leiding die de be- te stellen. weging kon uitbreiden door de twijfelaars over de streep te trekken met het Geen pauze voor de sociale perspectief dat de strijd tot overwin- strijd ning kon leiden. In plaats daarvan liet Veel strijdbare militanten zijn gefrusde vakbondsleiding het momentum treerd omdat er na de algemene staking passeren waardoor andere thema’s de van 15 december geen ernstig vervolg agenda volledig konden domineren. De op de acties kwam. We moeten echter terreuraanslag op Charlie Hebdo en de opletten dat de frustraties er niet voor bloedige operatie tegen een groep van zorgen dat nieuwe kansen en mogelijkvermeende terroristen in Verviers, ga- heden gemist worden. Er liggen heel ven de regering de kans om het initia- wat belangrijke dossiers op tafel. De tief terug in handen te nemen. De lei- vooruitzichten voor de economische ding van de arbeidersbeweging bracht groei worden naar beneden herzien geen alternatief rond deze kwestie naar en de fiscale inkomsten zijn beperkter voor. Dat liet ruimte aan de regering dan voorzien. Dit leidt onvermijdelijk om de aandacht van de sociaalecono- tot nieuwe besparingen, de federale remische problemen af te leiden. gering moet 456 miljoen euro vinden Vandaag wordt de actualiteit niet be- om het gat te vullen. heerst door sociaaleconomische theDe regering heeft ook beslist om een ma’s, maar eerder door de vluchtelin- versnelling hoger te schakelen in de gencrisis. Net zoals steeds moeten we afbouw van de NMBS en de openbare ook dat thema benaderen vanuit een diensten. Er wordt onder meer een ofstandpunt van solidariteit. Veel poli- fensief ingezet tegen het stakingsrecht tici praten over opvang en solidariteit, met een discussie over een minimale maar zij zijn net diegenen die de so- dienstverlening. Het personeel en de ciale bescherming afbouwen. Om de reizigers liggen onder vuur door de opvang van mensen in nood en een harde besparingsmaatregelen die de inclusieve solidariteit te realiseren, regering wil doorvoeren. moeten we samen opkomen voor de Verder is er de discussie over de verdediging en uitbouw van collectie- tweede pensioenpijler of nog die over ve solidariteit. Een degelijke job voor het opdrijven van de flexibiliteit op de iedereen, betaalbare huisvesting en arbeidsmarkt. goede openbare diensten voor iedereen Mogelijk zullen deze dossiers niet

meteen tot een sterke algemene mobilisatie leiden zoals dit eerder met de indexsprong en de verhoging van de pensioenleeftijd wel het geval was.

Maar strijd in verschillende sectoren en bedrijven is onvermijdelijk. In september zagen we onder meer sociale conflicten bij Caterpillar, FN herstal of nog bij GSK. Sociale vrede staat niet op de agenda.

Bovendien laten de gevolgen van het besparingsbeleid zich steeds meer voelen. De krant ‘La Libre’ titelde bijvoorbeeld: “60% van de uitgesloten werklozen hebben niets meer.” Een studie geeft aan dat het aantal leefloners tussen 2010 en 2015 met maar liefst 21% is toegenomen. Het ABVV publiceert elke maand een correctie van de werkloosheidscijfers waarin wel rekening wordt gehouden met werklozen die hun uitkering verloren. Daaruit blijkt dat de werkloosheid niet afneemt, enkel het aantal werklozen met een uitkering neemt af. Er is een toename van armoede en het sociale weefsel wordt afgebouwd. Dit zal de sociale woede groter maken. We moeten ervoor zorgen dat deze woede georganiseerd wordt om de oorzaken die er aanleiding toe geven te stoppen.

Welk verzet in de komende periode?

We staan niet voor een rustige periode. Maar als we een beweging willen opbouwen waarmee we overwinningen kunnen boeken, dan hebben we nood aan klare ordewoorden en ernstige alternatieven. De betoging van 7 oktober is een goede gelegenheid om de discussie over die ordewoorden en dat politieke alternatief te voeren. We moeten ons solidair tonen met diegenen die vooraan in de strijd staan, zoals het personeel van de NMBS dat zich voorbereidt op een actieplan met regionale stakingen gevolgd door een 48-urenstaking. We moeten ook ons antwoord op de vluchtelingencrisis naar voor brengen, een antwoord op basis van solidariteit en verzet tegen de symptomen van een fundamentele crisis van het kapitalisme.

De sociale verkiezingen van 2016 zullen een uitstekende kans vormen om met onze collega’s te spreken over de nood aan strijdbare delegaties. De tegenstander in deze sociale verkiezingen moet niet gezocht worden bij militanten van de andere bonden, maar wel bij het patronaat en zijn bondgenoten.

We moeten strijdbare delegaties uitbouwen die met de steun en betrokkenheid van onderuit de bestaande woede kanaliseren naar een nieuw actieplan.

Het veranderen van de krachtsverhoudingen op interprofessioneel vlak is ook de beste manier om in elk bedrijf en iedere sector sterker te staan.

LSP wil hierover in discussie treden met militanten en activisten. Versterk onze werking door de discussie aan te gaan, onze standpunten te verspreiden en lid te worden!

prostitutie

de

Linkse Socialist

Amnesty International wil prostitutie als mensenrecht laten erkennen – wat denken socialisten?

M

et de verklaring dat “prostitutie een mensenrecht is”, sluit Amnesty International zich aan bij een groeiende groep instellingen, prominenten en zelfs staten die onder druk staan om de seksindustrie te normaliseren. Die normalisering dient vooral de belangen van pooiers en de grote spelers op de miljardenmarkt van de prostitutie. door

K atia Hancké (Socialist Party, Ierland)

Door prostitutie los te zien van de achter het discours van de ‘gelukkige en concrete realiteit ervan, wordt er ab- vrije prostituee’. Amnesty International stractie gemaakt van alle argumenten. spreekt zich uit tegen “het criminaliseWie zijn wij om te zeggen wat iemand ren van seks met wederzijdse instemmet zijn of haar lichaam mag doen? Of, ming tussen volwassenen.” Hoe wedererger nog, om hier een mening over te zijds is die instemming bij prostitutie? hebben? Tegenstanders van prostitutie Een recent onderzoek over sekswerkers worden al gauw verweten dat ze veel in negen landen geeft aan dat 60% van te preuts zijn. de prostituees in slavenvoorwaarden werkt, dat 38% zegt geen andere keuze Seksindustrie ziet vrouwen als objecten

We baseren ons op de spijtige realiteit We mogen niet dat uitbuiting op basis van sekse erger aanvaarden dat dit wordt in een samenleving waarin het systeem in zijn niet voorstellen van vrouwen als objecten aflatende honger een miljardenbusiness is en waarin genaar meer winsten weld tegen vrouwen gerechtvaardigd en zelfs gepromoot wordt via porno, zelfs de universele videospelletjes, media en dergelijke. menselijke begeerte Prostitutie moet in deze context geherleidt tot een zien worden. handelswaar die Het verkopen en kopen van iemands moet opbrengen. lichaam, wat is dat anders dan de ultieme voorstelling van een lichaam van een vrouw of man als een object, als koopwaar? De overweldigende meer- te hebben als gevolg van armoede, raderheid van de prostituees zijn meisjes cisme, een gebrek aan kansen en seken vrouwen, waaronder ook transseksu- sisme. Slechts 2% van de ondervraagelen. Als vrouwen nog meer als objecten de prostituees denkt deze activiteit op gezien worden, heeft dat gevolgen voor gelijk welk ogenblik te kunnen stoppen. alle iedereen. Het versterkt immers de Waar zit het wederzijdse element van gender ongelijkheid. instemming bij prostitutie?

Prostitutie gebeurt toch met wederzijdse instemming?

We moeten wijzen op de harde realiteit

Is het kopen van seks een mensenrecht?

Wij verdedigen het decriminaliseren van prostitutie. Het criminalise-

ren van meest kwetsbare schakel in de seksindustrie, de prostituees, versterkt de controle van de pooiers. Dat is niet aanvaardbaar. Maar dat een mensenrechtenorganisatie prostitutie voorstelt als onderdeel van die mensenrechten geeft de illusie dat prostitutie zonder uitbuiting mogelijk is. In feite komt het standpunt van Amnesty International erop neer dat mannen, het zijn immers bijna steeds mannen die beroep doen op prostituees, het recht hebben om seks te kopen en dat handel op basis van onderdrukking van vrouwen geen probleem vormt.

Studies uit Nederland en Duitsland geven aan dat vooral diegenen die voordeel halen uit het aanbieden van het lichaam van anderen, de pooiers dus, winnen bij een legalisering van de seksindustrie. De mensenhandel is in die landen zelfs toegenomen. De meeste prostituees leven nog steeds in de illegaliteit en zijn kwetsbaar voor seksueel en fysiek geweld naast andere vormen van misbruik. De prostitutiebuurt van Amsterdam alleen al telt 7.200 sekswerkers die in de illegaliteit werken, vaak onder het juk van een pooier. Ondanks het feit dat er naar schatting jaarlijks 220.000 ‘transacties’ plaatsvinden, zijn er minder dan 100 politierapporten per jaar van deze activiteiten.

Moest er wat meer openheid zijn over masturbatie en seksuele opvoeding in het algemeen, dan zouden de volgende generaties misschien minder verward en gefrustreerd zijn. Zodra het om relaties met iemand anders gaat, moet er sprake zijn van een wederzijdse instemming in de echte betekenis van de term: tussen twee gelijke personen met wederzijds respect. We mogen niet aanvaarden dat dit systeem in zijn niet aflatende honger naar meer winsten zelfs de universele menselijke begeerte herleidt tot een handelswaar die moet opbrengen.

Enkele cijfers

•

71% van de prostituees kwam in aanraking met fysiek geweld • 62% werd verkracht • 89% wil een andere job, maar ziet geen andere optie om te overleven • 65% tot 95% van de prostituees werd als kind seksueel misbruikt • Meer dan de helft kwam voor de leeftijd van 18 jaar in de prostitutie terecht • In België wordt de omzet van de prostitutiesector op 870 miljoen euro geschat

Prostitutie

Geen antwoord op onzeker toekomstperspectief, maar gevolg ervan

P

rostitutie is een van de ergste vormen van uitbuiting en een hardnekkige uiting van seksisme. De gevestigde media wijzen graag naar de escortebedrijven die luxeprostitutie aanbieden om daarmee aan te geven dat prostitutie een keuze zou zijn.

De realiteit ziet er anders uit.

Luxeprostituees zijn slechts een kleine minderheid. Veel mensen die in prostitutie belanden, hebben geen andere ‘oplossing’ om te overleven. Het gaat onder meer om mensen-zonder-papieren of om mensen die uit de boot vallen en geen enkele bron van inkomsten hebben. Voor hen is de ‘keuze’ voor prostitutie dan ook erg relatief. door

Morgane (Charleroi)

Dat mensen zo wanhopig zijn dat ze zich gaan prostitueren, zeker in tijden van crisis, is echter wel het gevolg van keuzes, van politieke keuzes. We stellen het steeds weer vast: als de gevestigde partijen een nieuwe ronde besparingen opleggen, dan worden vrouwen bijzonder hard geraakt. De regering-Di Rupo kwam bijvoorbeeld met de beperking in de tijd van de zogenaamde inschakelingsuitkeringen. Zowat twee derden van de werklozen die op deze manier hun uitkering verliezen, zijn vrouwen. De regering-Michel deed er nog een schep bovenop door de aanvullende uitkeringen voor deeltijds werkenden naar beneden te trekken. Het besparingsbeleid en het kapitalistische systeem – het fundament van onderdrukking – zorgen ervoor dat mensen bij gebrek aan een degelijk leven, hun

lichaam verkopen om te overleven.

meteen ook een alternatief op prostitutie. We hebben ook nood aan betaalFundamenteel recht? bare huisvesting zodat de woonkost Amnesty International zegt dat pros- mensen niet langer in de onzekerheid titutie een fundamenteel recht is. Wat duwt. Een massaal plan van publieke denkt LSP over fundamentele rech- investeringen in sociale woningen zou ten en denkt het dat prostitutie er een ook de private huurprijzen drukken. van is? Wij zien prostitutie niet als een Veel mensen die zich prostitueren, lerecht, maar als een vreselijke vorm ven in de clandestiniteit. Het regulavan uitbuiting. Dit betekent niet dat riseren van mensen-zonder-papieren wie zich prostitueert crimineel is, we moet toegang geven tot legale jobs en verzetten ons tegen de omstandighe- een degelijk leven. den die mensen ertoe brengen om zich te prostitueren. Het is net de uithol- Hoe dit bekomen? ling van fundamentele rechten, zoals Werkenden en werklozen, mensen het recht op een degelijk leven, die met of zonder papieren, moeten samen strijden. Dat is de beste en ook de enige manier om een einde te maken Dat mensen zo aan uitbuiting. wanhopig zijn In eerste instantie willen we strijden dat ze zich gaan tegen de omstandigheden die vrouwen aanzetten tot prostitutie. Dit betekent prostitueren, deelname aan de strijd tegen het bezeker in tijden van sparingsbeleid, maar ook tegen vercrisis, is wel het deeldheid. De vakbondsbetoging van gevolg van keuzes, 7 oktober is een uitstekende kans om van politieke ons verzet tegen het besparingsbeleid van de regering-Michel te tonen. keuzes voor een Ten tweede is er strijd tegen het kabesparingsbeleid pitalistisch systeem nodig. Dat is het dat ongelijkheden fundament van de onderdrukking van versterkt. alle werkenden, zowel vrouwen als mannen. Prostitutie en seksisme zijn geen fataliteit. We hebben nood aan mensen ertoe aanzet om hun lichaam een politiek alternatief dat ingaat tete verkopen. gen de materiële en economische basis Een degelijke job met een minimum- van onzekerheid en ongelijkheid. We loon van 1500 euro voor iedereen, komen op voor een samenleving waar zou een goed vertrekpunt zijn voor de behoeften van de meerderheid van de emancipatie van vrouwen en alle de bevolking en niet enkel die van de werkenden. Een 30-urenweek zonder 1% rijksten centraal staan. Voor ons loonverlies, met bijkomende aanwer- is dat een democratisch socialistische vingen en een daling van de werkdruk, samenleving. is een eerste stap om iedereen een desocialisme.be /nl /category/ gelijke job te kunnen bieden. Dit vormt vrouwen

uber

www.socialisme.be Oktober 2015

Uber

en de opkomst van de deeleconomie

D

e snelle opmars van Uber en de conflicten met de ‘traditionele’ taxichauffeurs leiden tot een nieuw debat over de economische evoluties als gevolg van het internet. Los van de discussie over Uber hebben de gevestigde media het vaak over een nieuwe vorm van ‘deeleconomie’. dossier door

Sector in groei

Pierre (Namen)

Uber is een bedrijf dat een app ontwikkelde om een autobestuurder die enkele euro’s wil bijverdienen in contact te brengen met een particulier die zich wil verplaatsen. Om het even wie kan zich registreren voor de app en een tijdelijke taxichauffeur worden om zo een centje bij te verdienen. Het zet natuurlijk druk op de taxisector, waar veel regels moeten nageleefd worden en waar de prijzen hoger liggen. De situatie ontaardt soms zelfs in fysieke confrontaties tussen taxichauffeurs en chauffeurs van Uber. Dit was reeds het geval in Brussel in Parijs. Beide kanten verdedigen hun recht op een degelijk inkomen.

Uber – dat mikt op een omzet van 2 miljard dollar dit jaar – is slechts het topje van de ijsberg van deze “digitale bedrijven”. Airbnb bijvoorbeeld laat iedereen toe om een kamer enkele nachten te verhuren en zo in concurrentie te gaan met hotels. Postmastes organiseert kleine leveringen in een stad naar keuze voor een paar euro. Voor velen zijn Google, Amazon en Facebook onderdeel van het dagelijkse leven geworden. Maar bedrijven als Uber gaan een stap verder, ze zijn “Consumer to consumer” (CtoC) gericht; ze organiseren een uitwisseling van diensten tussen particulieren en halen hun omzet uit een commissie op de prijs van die uitwisseling. In de meeste geval-

len worden traditionele aanbieders bare voedingsbodem waarop Uber kan van diensten (taxichauffeurs, hotels, groeien. Welke werkloze of slecht bepakjesbedrijven, …) voorbijgestoken. taalde werkende wil geen klein aanvulDie traditionele bedrijven vrezen voor lend inkomen door wat met de wagen hun omzet. Woordvoerders van Uber rond te rijden (voor zover die kan been co beweren dat zij jobs en inko- taald worden natuurlijk)? Het bedrijf mens creëren. maakt gebruik van de crisis maar biedt er geen antwoord op. Achter de mooie Allemaal zelfstandig? woorden schuilt een veralgemening Uber werft de chauffeurs niet echt van de onzekerheid en een terugkeer aan, het gaat om zelfstandigen. De van het stukloon. chauffeur is volledig vrij, autonoom Het gebruik van schijnzelfstandigen en beslist zelf over uurroosters. In feite kent beperkingen. Op 17 juni 2015 beomzeilt het bedrijf vooral de miljoenen sloot de Arbeidscommissie van San euro aan sociale bijdragen en belastin- Francisco dat Uber een chauffeur als gen die bij een gewone tewerkstelling werknemer moest erkennen. Hierna moeten betaald worden. Door de wer- trokken duizenden chauffeurs naar de kenden geen loon uit te betalen, is er rechter. Voor Uber is dit een groeiend geen enkele ziekteverzekering, wordt gevaar. Het wijst er tegelijk op dat het geen rekening gehouden met kosten zelfs tegen dit soort multinationals movoor brandstof, zijn de chauffeurs vol- gelijk én noodzakelijk is om de werkenledig verantwoordelijk bij ongevallen, den te organiseren. zijn er geen vakbonden, … Deze methode vormt de kern van het business- Kapitalistische recuperatie model van Uber. van de deeleconomie Het einde van de sociale zekerheid en De opkomst van internet in de javan de bescherming van de werkenden ren 1990 leidde tot een opkomst van die werd afgedwongen door enorme ar- de beweging voor vrije software. beidersstrijd; dat is het model van deze Aanhangers ervan kwamen op voor bedrijven en hun zogenaamde ‘deel- het vrij en gratis delen van software economie’. Alle rechten opgeven, is de waar collectief aan gewerkt werd. Los prijs voor “zoveel en wanneer werken van de technische kant, was dit ook het als men wil.” principe waarop nadien projecten als De kapitalistische crisis versterkt de Wikipedia ontstonden. Het werd ook werkloosheidscrisis en het fenomeen gebruikt voor de zogenaamde ‘deelecovan precaire jobs. Het is een vrucht- nomie’. Dit concept heeft vage gren-

zen, het omvat een geheel van diensten die zich baseren op solidariteit en samenwerking: autodelen, couchsurfing, groepsaankopen, alternatieve munten, lokale uitwisseling, …

Sommige intellectuelen ontwikkelden dit verder in theoretische modellen. Er zou een nieuwe vorm van economie ontstaan op basis van een ecologisch bewustzijn, uitwisseling en de bijna oneindige communicatiemogelijkheden die het internet biedt.

Deze economie van de toekomst zou het kapitalisme opslokken. Deze theorieën vertrekken van goede intenties

De deeleconomie is door de kapitalisten overgenomen. Alles wordt gedeeld, behalve de winsten uiteraard. maar een slecht begrip van het kapitalistische systeem. Er wordt niet ernstig ingegaan op het klassenkarakter van het kapitalisme en de noodzaak om te breken met dit systeem.

De ondernemers zagen uiteraard mogelijkheden en potentieel in nieuwe ontwikkelingen. Ze begonnen de diensten naar zich toe te trekken en verder te ontwikkelen in functie van hun belangen. Airbnb bijvoorbeeld heeft het

idee van couchsurfing overgenomen.

Crowdfunding of participatief financieren werd opgezet om projecten van verenigingen en actiegroepen te financieren, maar werd overgenomen door bedrijven. Fiverr is een succesvolle Amerikaanse site die lokale uitwisseling van diensten heeft overgenomen maar het gratis karakter ervan heeft vervangen door ‘alles aan 5 euro’. De Franse marktleider inzake autodelen, Blablacar, is een bedrijf dat een exponentiële groei kent sinds het in 2012 naar een betalend model overstapte.

Het organiseren van mensen in netwerken en het delen van informatie is nog steeds aanwezig, maar de uitwisseling wordt betalend. Waar deze sectoren als ze klein zijn op een alternatieve wijze beheerd kunnen worden, neemt de logica van het systeem het volledig over eens ze groter worden. De deeleconomie is door de kapitalisten overgenomen. Alles wordt gedeeld, behalve de winsten uiteraard.

De opkomst van nieuwe technologie brengt nieuwe kansen voor de kapitalisten met zich mee. Het maakt het voor hen mogelijk om toegang te krijgen tot onderdelen van het leven die nog aan de winstlogica onttrokken waren. Het delen van auto’s, uitwisseling van diensten onder buren, participatief financieren, gegevens over onze voorkeuren en privéleven, ontmoetingen, … wordt overgenomen door de grote bedrijven.

Technologie in wiens belang?

De eerste ontwikkelingen van het internet kwamen er vooral door een groep van geeks die niet op winsten uit waren. Het toonde het enorme potentieel van netwerken en samenwerking tussen mensen. Wat onderschat werd, is de capaciteit van het kapitalisme om zich aan nieuwe situaties aan te passen en om alle stromingen die niet direct met het kapitalisme in confrontatie gaan te recupereren.

Algoritmen, ‘big data’, het democratiseren van PC’s en nadien smartphones die steeds performanter worden, 3D-printers, … Het zijn fascinerende zaken die ons kunnen toelaten om de samenleving op een echt democratische wijze te organiseren. We kunnen deze technologie inzetten om democratisch en collectief te beslissen wat we produceren en hoe we dat doen. Het kan het mogelijk maken dat iedereen meer dan ooit voorheen in de geschiedenis zijn of haar mening kan uiten. De mogelijkheden van automatisering kunnen de arbeidstijd drastisch naar beneden trekken. Uber-chauffeurs en gewone taxichauffeurs zouden niet in een absurde concurrentiestrijd meegetrokken worden. Dat is waaraan wij denken als we het over socialisme hebben.

Maar het vereist wel een breuk met het huidige systeem. De meerderheid van de bevolking moet het voor het zeggen hebben en niet een kleine minderheid. We kunnen geen alternatief systeem uitbouwen als de productiemiddelen en de technologische industrie in handen zijn van de heersende kapitalistische klasse.

Economische veranderingen als gevolg van de opkomst van het internet en nieuwe technologische mogelijkheden leiden tot belangrijke en noodzakelijke discussies. Al wie voor een breuk met het kapitalisme opkomt, moet rekening houden met deze nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden. Maar het kapitalisme zal niet vanzelf verdwijnen. We moeten de strijd organiseren met een programma en methoden die ingaan tegen de fundamenten van het kapitalisme.

asiel

de

Linkse Socialist

Falend systeem probeert slachtoffers voor crisis te laten opdraaien

Niet de vluchtelingen creëren crisis en tekorten!

W

ereldwijd zijn er tot 60 miljoen vluchtelingen en intern verplaatste personen. Op vier jaar tijd kwamen er 20 miljoen vluchtelingen bij. Het systeem dat zorgt voor armoede, oorlog en ellende toont zijn falen op alle vlakken. Dit kapitalisme ondermijnt niet alleen onze levensstandaard en –kwaliteit, het is een gevaar voor onze planeet door het gebrek aan ecologische planning en het duwt steeds meer mensen op de vlucht. dossier door

Geert Cool

Er is een gevoel van solidariteit onder gewone mensen, meer dan bij de overheden die vooral nagaan hoe ze vluchtelingen enerzijds kunnen stoppen en anderzijds kunnen gebruiken om de lonen en arbeidsvoorwaarden van iedereen onder druk te zetten. Maar er is ook een angst bij velen. We hebben al zoveel moeten inleveren en dan komen daar nog vluchtelingen bij, wordt onze sociale zekerheid straks helemaal onbetaalbaar? Zullen wij weer eens moeten opdraaien voor de kosten met nieuwe besparingen?

We moeten rekening houden met die angst en er antwoorden op bieden. Gezamenlijke strijd voor degelijke jobs aan goede voorwaarden, toegankelijk onderwijs met inbegrip van taalonderwijs, betaalbare huisvesting, goede openbare diensten, ... voor iedereen is nodig. Samen opkomen om meer middelen af te dwingen voor onze behoeften, is het enige alternatief op verdeeldheid en allerhande vooroordelen. Niet wij moeten betalen voor de crisis, maar diegenen die ze veroorzaakt hebben. Dat geldt voor de economische crisis, maar ook voor de vluchtelingencrisis!

Wellicht wordt op zowat elke werkvloer, in elke school en aan elke toog over de vluchtelingencrisis gesproken. Een poging tot antwoord op enkele vaak voorkomende argumenten.

een antwoord op enkele vaak voorkomende argumenten “Asielzoekers zullen onze jobs inpikken” De werkgevers waren er snel bij om te zeggen dat asielzoekers sneller moeten kunnen werken. Havenbaas en beroepsprovocateur Fernand Huts zei dat hij meteen 500 asielzoekers wil aanwerven als de wet-Major wordt afgeschaft. De liberaal Patrick Dewael stelde voor om asiezoekers gemeenschapsdienst te laten doen, niet alleen voor de gemeente maar ook voor private bedrijven. Hij dacht onder meer aan de fruitpluk. De Britse conservatieven denken ook aan bejaardenzorg. De werkgevers van Unizo hielden een infodag in het Maximiliaanpark in Brussel waar asielzoekers in een tentenkamp proberen te overleven.

Jarenlang al is er een grote werkloosheid in ons land en nu blijkt dat zowel de overheid als de private sector toch honderden jobs kunnen aanbieden. Voor de werkgevers biedt een reserveleger van arbeidskrachten kansen om alle lonen en arbeidsvoorwaarden naar beneden te halen. Fernand Huts was er het openlijkst over, maar ook de andere voorstellen hebben nooit betrekking op een degelijke job aan een degelijk loon.

Gemeenschapsdienst bijvoorbeeld betekent werken in ruil voor een leefloon. Welke werkgever zal nog leefbare lonen betalen als er asielzoekers zijn die aan een leefloon werken? Natuurlijk willen asielzoekers werken en een toekomst uitbouwen. Maar als een leefloon de norm wordt, is dat niet mogelijk.

Als het van de werkgevers afhangt, zullen er inderdaad goede jobs verdwijnen. Maar het waren geen asielzoekers die Ford Genk sloten en het zijn geen vluchtelingen die de tewerkstelling bij pakweg de NMBS verder afbouwen. Dat gebeurde door de werkgevers en de rechtse regeringen. De neerwaartse druk op de lonen en arbeidsvoorwaarden en andere onderdelen van het harde besparingsbeleid zorgden er voor dat ook jongeren uit Griekenland, Spanje, Portugal of Ierland hun land verlieten om elders een toekomst te zoeken. Laat de werkgevers en hun rechtse politieke marionetten onze arbeidsvoorwaarden en lonen niet afnemen! Dat kunnen we het beste door gelijk loon voor gelijk werk te eisen en betere arbeidsvoorwaarden voor iedereen.

Als het van de werkgevers afhangt, zullen er inderdaad goede jobs verdwijnen. Maar het waren geen asielzoekers die Ford Genk sloten en het zijn geen vluchtelingen die de tewerkstelling bij pakweg de NMBS verder afbouwen.

“We kunnen toch niet iedereen opvangen” Nu al kunnen de diensten de toevloed van asielzoekers niet aan. In Brussel ontstond in de buurt van de Dienst Vreemdelingenzaken een tentenkamp, in feite een krottenwijk die eerder aan de zogenaamde Derde Wereld doet denken. Dit komt niet alleen door de hoeveelheid asielzoekers, overigens een resultaat van een buitenlands beleid dat even rampzalig is als het binnenlandse besparingsbeleid voor de werkenden en armen bij ons. Het is ook het gevolg van jarenlange besparingen op sociale diensten en opvang. In de sector van individuele hulp en juridische bijstand aan vluchtelingen werd eerder een besparing van 17% opgelegd. Vluchtelingenwerk Vlaanderen klaagde aan dat het hierdoor dit jaar slechts ongeveer de helft van het aantal asielzoekers uit 2012 kan opvangen.

In de plaats hiervan wordt vluchtelingenopvang steeds meer aan private bedrijven uitbesteed, zo is de grootste aanbieder van opvang in Duitsland het bedrijf European Homecare, een bijzonder winstgevend concern. Ook in ons land stappen private bedrijven op de markt van de opvang, hotelgroep Corsendonk en bewakingsdienst G4S bijvoorbeeld zullen 502 vluchtelingen opvangen in de Kempen. “We zijn een commercieel bedrijf, dus we willen winst maken”, klinkt het daar. Op de kap van de vluchtelingencrisis maken private bedrijven winst en de rechtse partijen spelen het budget dat aan deze bedrijven wordt gegeven uit om de rest van de bevolking te laten geloven dat asielzoekers in luxe leven.

Natuurlijk kunnen we niet ellende van de wereld in een klein land als België opvangen, maar ons land is wel bereid om zich in zowat elk conflict in de wereld te mengen. Van Afghanistan over Irak tot Libië wordt militair tussengekomen. Wat is het resultaat van die oorlogsinspanningen? De lijst van landen van waar vluchtelingen komen vertoont opmerkelijk veel gelijkenissen met die van militaire conflicten.

Niemand vlucht voor zijn plezier, niemand laat zijn familie en geboorteplaats achter om elders een onzekere toekomst tegemoet te gaan. De enige echte oplossing voor het vluchtelingenprobleem is het stoppen van oorlog, ellende en uitbuiting.

Zoniet zal de vluchtelingenstroom enkel groter worden. Wat

indien de Turkse president Erdogan verder gaat met zijn wanhoopsbeleid van oorlog tegen de Koerdische bevolking waardoor het volledige land in een bloedige burgeroorlog dreigt meegesleurd te worden? Hoeveel van de miljoenen Syrische vluchtelingen die nu in Turkije zitten zullen dan naar Europa komen? Door impliciet groen licht te geven aan Erdorgan zijn de VS en de NAVO-landen mee verantwoordelijk.

Dat het excuus van massavernietigingswapens een leugen was om een oorlog om olie en prestige te starten in Irak, is ondertussen algemeen bekend. Miljoenen mensen betoogden tegen die oorlog, in Brussel waren het er ook honderdduizend.

De gewone bevolking was klaar en duidelijk tegen die oorlog.

Aangedreven door de oliebelangen en verhongerd op het strategisch gelegen Irak besloot het establishment van vooral de VS en Groot-Brittannië om toch ten oorlog te trekken. Twaalf jaar later is er geen vrede en democratie in Irak, maar een sectair conflict dat tot in Syrië gevolgen heeft. Dat veel private bedrijven in de oorlog betrokken waren, droeg eraan bij dat er geen sprake was van heropbouw in Irak.

De rechtse krachten die ons zeggen dat we niet alle ellende van de wereld kunnen opvangen, zijn dezelfden die druk bezig zijn met het vergroten van die ellende. We moeten hen stoppen door samen op te komen tegen neokoloniale plunderingen en imperialistische oorlogen. De anti-oorlogsbeweging van 2003 toonde het potentieel daarvoor, net zoals de revolutionaire golf in het Midden-Oosten en Noord-Afrika in 2011. Die bewegingen hebben geen einde kunnen maken aan de ellende omdat ze niet doorgezet werden tot de vestiging van een alternatief systeem waarin de belangen van de meerderheid van de bevolking centraal staan. Maar het potentieel van strijd hiervoor zat wel in deze bewegingen vervat. Met de nieuwe acties tegen corruptie en privatisering van de afvalophaling in Libanon, arbeidersacties in Egypte en strijd in Irak wordt duidelijk dat de revolutionaire golf kan terugkeren. De 1% rijksten willen de ellende over ons allemaal verdelen, dat beantwoorden we best door samen te strijden voor een andere samenleving waarmee we een einde maken aan die ellende.

Op de kap van de vluchtelingencrisis maken private bedrijven winst en de rechtse partijen spelen het budget dat aan deze bedrijven wordt gegeven uit om de rest van de bevolking te laten geloven dat asielzoekers in luxe leven.

Het Maximiliaanpark in Brussel. Foto: Liesbeth

“Ja maar, ons sociaal stelsel ligt al onder Het Vlaams Belang verspreidt een folder met als titel: “Bespaar op asiel, niet op eigen mensen”. Daarin wordt verwezen naar de besparingen zoals de indexsprong of de verhoging van de pensioenleeftijd. Er wordt gesuggereerd dat asielzoekers daarvoor verantwoordelijk zijn. Natuurlijk is het hypocriet van het VB om eerst zelf te pleiten voor de besparingen die deze regering doorvoert, zoals gefoefel aan de index of de verhoging van de pensioenleeftijd, om dat vervolgens enkel aan te klagen als het tegen asielzoekers kan gebruikt worden. In de aankondiging voor de meeting met Marine Le Pen op 15 september stelde het VB dat het de financiële inspanningen voor asielzoekers en Zuid-Europa wil stoppen om deze middelen aan te wenden om “de belastingen omlaag te halen zodat de economie weer zuurstof krijgt.” Extreemrechts richt zich tegen de slachtoffers van de crisis om de verantwoordelijken ervan te pamperen.

Hetzelfde liedje horen we bij andere rechtse partijen, zoals N-VA, die plots beweren dat ze ‘onze sociale zekerheid’ willen beschermen en dat we daarom niet iedereen kunnen opvangen. Dezelfde rechtse partijen zijn zelf verantwoordelijk

Als ons sociaal stelsel onder vuur ligt, dan de rechtse partijen die onze s

“Wie gaat de factuur betalen? Wij hebben

De miljoenen vluchtelingen slaan niet op de vlucht voor een onvermijdbare natuurramp maar voor oorlogen en contrarevolutie. De heersende klassen van zowel de imperialistische landen als van het Midden-Oosten moeten betalen voor de zorg en opvang van vluchtelingen, alsook voor de latere heropbouw van de regio. Ze moeten betalen omdat het hun systeem en hun beleid is dat verantwoordelijk is voor de crisis, of het nu gaat om de imperialistische inter venties in Irak en Libië of de financiële steun aan jihadistische groepen vanuit Saoedi-Arabië en de Golfstaten.

Olie- en wapenbedrijven maakten grote winsten in deze regio. In 2014 was Saoedi-Arabië de grootste wapenimporteur ter wereld, goed voor 6,4 miljard dollar of 10% van de wereldwijde wapenhandel ter waarde van 64,4 miljard dollar. De Verenigde Arabische Emiraten waren goed voor 2,2 miljard dollar wapenimport. De Europese ambassadeur in Irak, Jana Hybášková, stelde een jaar geleden in het Comité over Buitenlandse Zaken in het Europees Parlement dat sommige Europese landen olie kochten van ISIS en op die manier de groe pering mee financierden. Jana Hybášková weigerde nadien om namen te noe men. Zoals steeds in het kapitalisme komen de winsten voor de mensenrechten of democratische rechten.

Het Amerikaanse en het Britse imperialisme hebben een directe verantwoor

De strijd voor het recht op asiel moet gekopp aan de eis voor noodprogramma’s gefinancie rijken en diegenen die winst haalden uit het M waaronder de olie- en wapenindustr

asiel

www.socialisme.be Oktober 2015

Interview.

Brede solidariteit en steun, een voorbeeld uit Luik

D

e vluchtelingencrisis laat niemand onberoerd. Er ontstonden tal van solidariteitsinitiatieven, vaak gericht op humanitaire hulp.

Er wordt kledij, speelgoed, ... ingezameld voor vluchtelingen in Brussel, Calais en elders. We spraken met Frank Delandshere, een Luikenaar die een inzamelactie hield voor een opvangcentrum van het Rode Kruis waar net 200 bijkomende plaatsen werden geopend.

Van waar kwam dit initiatief?

“Ik was eind augustus op een rommelmarkt in Poulseur. Met een vriendin ging ik langs de standhouders om hen te vragen of ze op het einde van de dag wat materiaal zouden overlaten voor de vluchtelingen. We werden bijzonder warm onthaald, iedereen vond het een uitstekend idee. Niemand zei: “Aan die mensen geven we niets.”

“In het centrum van het Rode Kruis van Fraipont werden we erg hartelijk bedankt. Ze waren erg blij en niet alleem om de kledij. De steun deed ook het personeel goed. Een verantwoordelijke van het centrum zei ons: “Het is fantastisch om de solidariteit te zien.

Als we de kranten lezen of op de sociale media kijken, raken we soms wanhopig.” Zonder actieve solidariteit is de realiteit van bredere steun niet duidelijk.”

r vuur” voor de jarenlange afbouw van de sociale zekerheid. Zij zijn het die werklozen schorsen en naar het OCMW doorsturen of die de gezondheidszorg compleet ondermijnen. Voor jongeren creëerden ze al een speciaal sociaal statuut zonder recht op een inschakelingsuitkering, nu willen ze ook in de kinderbijslag speciale statuten invoeren. Als ons sociaal stelsel onder vuur ligt, dan komt dit niet door de asielzoekers maar door de rechtse partijen die onze sociale bescherming afbouwen. Het zijn niet de vluchtelingen die de BTW op elektriciteit verhogen of de pensioenleeftijd verhogen, dat doen de rechtse partijen.

Om de aanvallen op ons sociaal stelsel te stoppen, moeten we samen strijden tegen de rechtse regeringen. Uiteraard doet rechts er alles aan om ons te verdelen zodat we zwakker staan. Werkenden worden tegen werklozen opgezet, mensen van Belgische afkomst tegen migranten, migranten die hier al langer zijn tegen vluchtelingen, ‘goede’ vluchtelingen tegen ‘slechte’ vluchtelingen, ... In onze strijd tegen sociale afbraak geldt het principe dat alles wat ons verdeelt, ons verzwakt.

Hoe ging het verder?

“We lanceerden een facebookgroep voor een ophaling waarbij iedereen in zijn of haar omgeving aan vrienden en familie kledij, speelgoed, schoenen, ... vroeg. Op amper 24 uur was het een overrompelend succes. Er was een komen en gaan van mensen die spullen brachten. Ik had de handen vol om personen met auto’s in contact te brengen met mensen die iets wilden geven maar geen vervoer hadden. In het asielcentrum van Ans wisten ze niet wat hen overkwam toen ik hen zei dat we met tientallen auto’s zouden komen. Er was daar niet voldoende plaats, we moesten terugvallen op het jeugdhuis van Jupille als tweede opslagplaats.

“Er werd ook een facebookpagina ‘Refugees Welcome to Liège’ opgezet met tientallen voorstellen om animatie voor kinderen in het centrum te organiseren, fietsen te herstellen, ... Op 11 oktober is er een benefietavond gepland

waarop tal van Luikse groepen gratis zullen spelen. En dat is dan nog maar een klein initiatief in een enkele stad.”

Van waar komt die solidariteit denk je?

“Er was natuurlijk de foto van het aangespoelde lijkje van Aylan. En er was die schandalige voorpagina van de krant ‘La Dernière Heure’ met als titel: “Belgen willen geen migranten”, op basis van een “exclusieve peiling.”

Veel mensen waren kwaad en wilden het daar niet bij laten. Ze willen actief ingaan tegen de racistische opmerkingen. De breed gedragen solidariteit toont dat racisme niet dominant is onder de bevolking. Er is trouwens meer solidariteit van gewone mensen dan van de overheden. Die slagen er niet in om de dringende problemen aan te pakken en hielden zich vooral bezig met cynische uitspraken.”

“Het is allemaal erg, maar wij kunnen er niets aan doen”

Socialisten zijn duidelijk dat het alleen de verenigde actie van naargelang de behoeften van de meerderheid van de bevolking de werkende bevolking en de armen in het Midden-Oosten is en niet de heersende klassen. die een einde kan maken aan burgeroorlog, de sectaire krachTegelijk verdedigen we hier het recht op asiel. Wij eisen een ten een nederlaag kan toebrengen, dictators omverwerpen, onmiddellijk plan om vluchtelingen een degelijke toekomst democratische rechten afdwingen en de ketenen van het ka- aan te bieden met betaalbare huisvesting, voldoende taalonpitalisme en imperialisme breken. De revoluties vanaf 2011 derwijs, plaatsen op school, psychologische ondersteuning in Noord-Afrika en het Midden-Oosten gaven een beeld van voor post-traumatische stress, … Dit moeten we verbinden komt dit niet door de asielzoekers maar door hoe actie door de werkende bevolking tot verandering kan met een algemeen plan om de huisvestingcrisis aan te pakken sociale bescherming afbouwen. leiden. Veel kansen gingen verloren omdat de massabewe- door te strijden voor meer huisvesting, jobs en een degelijke gingen geen duidelijk alternatief hadden en niet wisten hoe toekomst voor iedereen. ze hun doelstellingen konden bekomen. Om te vermijden dat We verwerpen alle pogingen om verdeeldheid te zaaien onder dit opnieuw gebeurt, moeten onafhankelijke bewegingen uit- de slachtoffers van besparingen en kapitalisme. Deze slachtn al genoeg betaald...” gebouwd worden met een socialistisch programma en metho- offers hebben wereldwijd belang bij een gezamenlijke strijd den. Zulke bewegingen kunnen een einde maken aan sectaire tegen de heerschappij van de 1% superrijken. Het huidige e delijkheid voor wat nu gebeurt in het Midden-Oosten. Het was de invasie van verdeeldheid, oorlogen, repressie, armoede en zouden opko- beleid leidt tot een enorme ongelijkheid – volgens jaar zuln Irak in 2003 die leidde tot een reeks gebeurtenissen die bij gebrek aan een gemen voor een wereld zonder kapitalistische uitbuiting waar len de 1% rijksten meer rijkdom hebben dan de 99% armsten. n slaagde beweging van de Irakese arbeidersklasse leidde tot sectaire verdeeldheid, de middelen volgens democratische planning ingezet worden Het is deze ongelijkheid die leidt tot oorlogen en een groeiw geweld en burgerend aantal vluchtelingen. Het versterken van de ongelijkheid t oorlog. De strijd bij ons – door een afbouw van de sociale zekerheid en lagere r- voor het recht op lonen – zal daar geen antwoord op bieden, maar integendeel t asiel moet gekoptot meer problemen. peld worden aan de We kunnen ook hier in België dingen doen. De strijd tegen s eis voor noodprohet rechtse besparingsbeleid voeren, is cruciaal. Deelname d gramma’s gefinanaan de betoging van 7 oktober en een vakbondsaanwezigheid d cierd door de rijin de discussies en acties over vluchtelingen, kunnen een stap r ken en diegenen die vooruit bieden. Het biedt een antwoord op de verdelende ren winst haalden uit toriek van rechts en het is een aanzet tot antwoord op de ret het Midden-Oosten, denen waarom mensen vluchten. Niemand pleit voor “ongee- waaronder de oliecontroleerde migratie” zoals De Wever suggereert, niemand e- en wapenindustrie. vlucht voor zijn plezier. Meer bommen en extra racisme zuln len de conflicten niet stoppen, maar integendeel versterken.

Een breuk met het besparingsbeleid bij ons realiseren, zou rook een voorbeeld zijn voor strijdbewegingen in het MiddenOosten. Dit systeem biedt de meerderheid van de bevolking geen toekomst, laat ons actief strijden voor een alternatief in ppeld worden de vorm van een democratisch socialisme dat op planmatierd door de ge wijze de economie in publieke handen neemt en de vooridden-Oosten, Tientallen wagens vol hulpgoederen trokken begin september naar Calais. Foto: Mathias (Kempen) waarden creëert om te komen tot een wereld waarin niemand rie. hoeft te vluchten.

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Enthousiast verzet tegen besparingsbeleid brengt Jeremy Corbyn aan het hoofd van Labour

J

eremy Corbyn werd op 12 september verkozen als nieuwe leider van Labour.

Hij won met een enorme score van 59,5% van de uitgebrachte stemmen. Corbyns overwinning is een belangrijke gebeurtenis voor de linkerzijde in Groot-Brittannië, en zal het debat over de nood aan een partij die de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt tegenover de hebzucht van de 1% nog steviger doen opleven. Het toont aan dat met een principieel links programma verkiezingen kunnen gewonnen worden, maar ook dat de economische crisis leidt tot een crisis van het traditionele politieke systeem. door

Tim (Brussel)

Nieuwe nederlaag voor besparingspolitici bij Labour

verkiesbaar” zou zijn, want veel te radicaal. Die bewering werd meteen teniet gedaan door peilingen die aantoonden dat Corbyn de verkiezingen met de vingers in neus zou winnen, vooral door een grote toestroom van nieuwe kiezers naar Labour vanuit UKIP, de SNP en die laag van mensen die bij de vorige verkiezingen het niet de moeite vonden te gaan stemmen. Veel van deze mensen hadden vertrouwen in Corbyn en werden lid van Labour om zijn campagne te ondersteunen.

In een tweede fase probeerde men Corbyns programma als veel te radicaal en onrealistisch af te schilderen, zelfs indien hij in de toekomst verkiezingen zou winnen. Uiteindelijk probeerde men zijn overwinning nog af te wenden door massaal leden van Labour te schrappen waarvan vermoed werd dat ze Corbyn zouden steunen. Desondanks bleef Corbyn, in tegenstelling tot zijn tegenkandidaten, massaal veel volk trekken op zijn verkiezingsmeetings, en was het enthousiasme voor zijn kandidatuur onstuitbaar.

Jeremy Corbyn was decennialang een relatief onbekend figuur in de Britse politiek. Als linkse anti-besparingsfiguur stond hij zeer geïsoleerd binnen Labour. Dat veranderde toen zijn kandidatuur voor het leiderschap van Labour plots ook werd gesteund door een aantal parlementsleden uit de rechterzijde in Labour. Die zagen hem als een onverkiesbaar figuur die de stemmen van de officiële linkerzijde binnen de partij zou opsplitsen. Ze begrepen niet dat Corbyn kon inspelen op de roep naar politieke verandering door brede lagen van de bevolking.

In mei 2015 waren de verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk uitgedraaid op een onverwachte nederlaag voor Labour. Deze nederlaag was vooral het failliet van de tactiek van de Britse arbeidersbeweging waarbij strijd tegen de conservatieve regering Cameron ondergeschikt werd gemaakt aan de electorale ambities van Labour. Het idee dat met het programma van “iets zachtere besparingen” van Labour on- Gevestigde partijen der Ed Milliband verkiezingen zouden verliezen autoriteit gewonnen worden, werd ontkracht door Doorheen de crisis vanaf 2008 heeft de onverwachte verkiezingsoverwin- de burgerij enorm veel autoriteit verning van de Conservatieven. Meteen loren bij brede lagen. Het kapitalisme ging een golf van strijd doorheen de blijkt steeds minder in staat te zijn om, Britse samenleving, met op 20 juni zelfs in Europa, een degelijke levenseen betoging met 200.000 deelnemers standaard te garanderen voor de meerin Londen tegen de besparingen die de derheid van de bevolking, en het blijkt nieuwe regering-Cameron na haar aan- ook niet in staat te antwoorden op de treden aankondigde. grote uitdagingen die voor ons liggen, zoals de vluchtelingencrisis of de ecoZoektocht naar alternatief logische ramp die op ons afkomt. Het De steun voor Corbyn is een uitdruk- idee dat er een fundamenteel alternaking van deze nieuwe fase, waarin veel tief op de besparingen, én op het kaBritten op zoek zijn naar een politiek al- pitalisme, moet komen, vindt stilaan ternatief. Corbyns politiek programma ingang bij een groeiende groep van de is gebaseerd op investeren in onderwijs, bevolking. openbare diensten, gezondheidszorg, Dat heeft ook gevolgen op politiek het hernationaliseren van de energie- vlak met nieuwe formaties als Syriza markt en het openbaar vervoer om de in Griekenland of Podemos in Spanje. dienstverlening aan de bevolking te En soms komt het zelfs tot uiting binverbeteren. Corbyn verzet zich dan ook nen de traditionele partijen zelf, denk tegen de besparingen. Zo’n programma maar aan aan de campagne van Bernie is een welkom alternatief op de politieke Sanders bij de Democraten in de VS consensus van alle traditionele partijen, of Corbyn binnen Labour. Socialisten met name het idee dat de meerderheid moeten een open houding aannemen van de bevolking moet opdraaien voor tegenover die gebeurtenissen, en een de crisis die veroorzaakt werd door de manier vinden om in dialoog te gaan 1% allerrijksten. met de massa’s die zulke veranderinNochtans heeft het establishment gen ondersteunen. binnen Labour, sterk gesteund door de burgerlijke media, alles uit de kast ge- Brede steun organiseren haald om Corbyns overwinning tegen Het is nog onduidelijk in welke richte gaan. Blair probeerde eerst te doen ting Corbyn zal evolueren. Wat wel geloven dat Labour onder Corbyn “on- zeker is, is dat het establishment hem

geen millimeter ruimte zal geven, net zoals Syriza geen enkele ruimte kreeg om zelfs de meest gematigde programmapunten tot uitvoering te brengen. Zal Corbyn het politiek inzicht en de persoonlijke kracht hebben om aan de druk van het establishment te weerstaan waar Tsipras het niet kon?

Corbyns programma is gebaseerd op publieke investeringen die moeten betaald worden door “people’s quantative easing”, een linkse versie van de tactiek van geld bijdrukken om de economie te

Brittannië dan elders, of waarom de elite Corbyn meer ruimte zal laten dan ze Syriza hebben gegeven.

Of zoals Bernie Sanders in de VS het zei: “Wie ook verkozen wordt als president, die persoon zal de enorme problemen voor de bevolking niet kunnen aanpakken. De macht van de bedrijven, Wall Street en campagnedonatoren is immers zo groot, dat een president alleen er niet tegenop kan. Deze campagne moet dus niet gaan over het verkiezen van Bernie Sanders als president, maar over het opbouwen van een massabeweging”. Enkel wanneer mensen zich masHet organiseren saal organiseren, wordt een alternatief van de brede steun op dit systeem realistisch.

Dit is ook de houding die de Socialist voor Corbyn is Party, de zusterpartij van LSP in ook nodig als Engeland en Wales aanneemt tegentegenmacht tegen over Corbyn. Wij hebben zijn campagne de rechterzijde van in het begin verwelkomd omwille die Labour op van het enthousiasme bij brede lagen van de bevolking. We hebben Corbyn alle vlakken opgeroepen dit enthousiasme te gebruidomineert. Onder de ken om een breed anti-besparingsfront parlementsleden is op te richten tussen de nieuwe linkse er amper steun voor leden van Labour, de vakbonden en Corbyn en op lokaal alle andere partijen en organisaties die zich tegen de besparingen verzetten. niveau stapt Labour Een campagne die democratisch wordt volledig mee in het georganiseerd, met lokale comités in de besparingsbeleid. wijken en de bedrijven, waarin mensen actief worden aangezet te strijden voor redden die ook door Obama in de VS hun belangen. Alleen zo kan een echte of Draghi in Europa werd toegepast. tegenmacht opgebouwd worden tegenEr is geen reden om aan te nemen dat over de elite, de bankiers, de multinadeze tactiek beter zou werken in Groot- tionals, de superrijken en de traditio-

nele media.

Het organiseren van de brede steun voor Corbyn is ook nodig als tegenmacht tegen de rechterzijde die Labour op alle vlakken domineert. Onder de parlementsleden is er amper steun voor Corbyn en op lokaal niveau stapt Labour volledig mee in het besparingsbeleid. In de praktijk bestaat Labour nu uit twee partijen en dat kan niet blijven duren.

Vanuit de huidige situatie kan een nieuwe formatie ontstaan die de belangen van de werkenden verdedigt. De kleine groep van oprecht linkse figuren binnen Labour, samen met de toestroom van nieuwe leden, moeten ingaan tegen de rechterzijde in de partij. Als dat niet lukt, zal er nood zijn aan een nieuwe formatie met zowel de kiezers van Corbyn als de duizenden activisten die geen deel van Labour uitmaken.

Er is een actieve beweging nodig in elke stad en regio van het land, zowel binnen als buiten de structuren van Labour. Wij zijn bereid actief mee te bouwen aan zo’n beweging. We zullen meebouwen aan campagnes tegen de besparingen die het programma van Corbyn realiteit kunnen maken. We zullen tegelijk ook de noodzaak van een socialistisch programma verdedigen om de belangrijkste bedrijven onder democratische controle van de hele bevolking te plaatsen. Enkel zo kan de macht van de elite worden gebroken, en kan er democratisch beslist worden waar de rijkdommen in deze maatschappij worden ingezet.

internationaal

www.socialisme.be Oktober 2015

Griekenland bijzonder weinig enthousiasme voor verkiezingen

T

sipras en de leiding van Syriza hebben het ‘neen’ van het referendum over het besparingsbeleid omgevormd tot een ‘ja’.

In plaats van het mandaat van 61,5% van de bevolking te gebruiken, besloot Syriza om zelf een nieuw memorandum met bijhorend besparingsbeleid uit te voeren.

Dat kan op weinig enthousiasme rekenen.

Bij de verkiezingen van 20 september waren de thuisblijvers de grootste groep, maar liefst 41,4% van de stemgerechtigden namen niet deel aan de verkiezingen. Daarnaast waren er nog 2,42% ongeldige of blanco stemmen. Bijna de helft van de Grieken liet deze verkiezingen aan zich voorbijgaan. De frustratie is groot. Het

leidt tot een parlement met zes besparingspartijen, een neonazipartij en de communistische KKE als enige overblijvende linkse kracht.

De twee grootste partijen, Syriza en Nieuwe Democratie, haalden samen 3,45 miljoen stemmen. Syriza verloor sinds januari 320.074 kiezers en ND 192.489. In 2004 waren de twee gevestigde partijen Pasok (sociaaldemocratie) en ND samen goed voor 6,36 miljoen stemmen.

Waar in januari enthousiast voor het antibesparingsprogramma van Syriza werd gestemd, zagen veel kiezers het nu als het ‘minste kwaad’.

Na de verkiezingen werd opnieuw een coalitie gesloten tussen Syriza en het rechtse nationalistische ANEL (Onafhankelijke Grieken). Deze coalitie zal snel uitgetest worden, het besparingsbeleid zal immers snel concreter worden voor de meerderheid van de bevolking.

Gouden Dageraad is voor de derde opeenvolgende keer de derde grootste partij. In absolute cijfers verloor het 10.000 kiezers, maar onder meer op de eilanden in de buurt van Turkije won het door in te spelen op de vluchtelingencrisis. De KKE verloor 38.000 stemmen. Volkseenheid, de linkerzijde van Syriza die een nieuwe partij vormde, haalde de kiesdrempel niet. Het slaagde er niet in om een coherent alternatief aan te bieden en het werd gezien als een gesloten partij van voormalige Syriza-kopstukken. Het slechte resultaat voor de antibesparingskrachten is geen eindpunt.

Na het falen van Syriza zal er een nieuwe start nodig zijn.

11

Catalonië sociale rechtvaardigheid en recht op zelfbeschikking onlosmakelijk met elkaar verbonden

D

e overwinning van linkse eenheidslijsten in lokale verkiezingen in grote steden als Madrid en Barcelona was een belangrijke stap vooruit. Er kwamen al maatregelen tegen uithuiszettingen, een audit van de stadsschulden en er is een netwerk van steden die vluchtelingen opvangen als antwoord op de migratiecrisis. Maar ook de beperkingen waarop de linkse besturen botsen, worden stilaan duidelijk.

ringen of verzet ertegen.

De sociale en nationale kwesties zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Er kan geen echte sociale rechtvaardigheid zijn indien er geen recht op zelfbeschikking is. Er kan geen echte onafhankelijkheid zijn, indien er geen sociale rechtvaardigheid is. Samenwerking met burgerlijke partijen en organisaties gaat dan ook in tegen de democratische en sociale belangen van de bevolking.

Jammer genoeg was er geen eenheid, maar waren er twee linkse lijsten die pleiten voor een breuk met de besparingen. Er is de CUP Er volgt een nieuwe electorale kans om het (antikapitalistische linkse pro-onafhankelijkde strijd en de mobilisaties van de afgelopen heidspartij) en Catalunya Sí que es Pot (een jaren te vertalen. Op 27 september waren er samenwerking van antibesparingskrachten). deelstaatverkiezingen in Catalonië. Daarin Stemmen zal niet volstaan. Nieuwe lagen van speelt de nationale kwestie een belangrijke rol. werkenden en jongeren moeten actief worden.

De vraag beperken tot een gepolariseerd ant- De strijd tegen de besparingen en voor de verwoord voor of tegen onafhankelijkheid, ver- dediging van democratische rechten vereist sterkt vooral de reactionaire rechterzijde. Los ook samenwerking tussen de linkerzijde in van de vraag over onafhankelijkheid, zal de Catalonië en die in Spanje, Europa en de rest volgende deelstaatregering sowieso voor een van de wereld. keuze staan tussen het doorvoeren van bespa-

Nieuwe linkse krachten: de besparingen omarmen of ermee breken?

I

n tegenstelling tot enkele maanden terug stokt de opmars van de nieuwe linkse Spaanse formatie Podemos. Bij de laatste regionale verkiezingen in mei werd Podemos de waardige, maar toch wat teleurstellende derde partij. Sindsdien heeft de partij de mogelijkheid van akkoorden met traditionele partijen naar voor geschoven. De onduidelijkheid van Podemos over de kwestie van klasse wordt stilaan beslissend. Podemos staat immers voor een keuze tussen een breuk met dit systeem of een ‘lightversie’ van hetzelfde besparingsbeleid. Een van de discussies met het oog op de parlementsverkiezingen in Spanje later dit jaar, is die van coalities bij de regeringsvorming. Een coalitie van het sociaaldemocratische PSOE met Podemos is daarbij een mogelijkheid. door

Marisa (Brussel)

De PSOE is al jarenlang betrokken bij het neoliberale besparingsbeleid waarbij ook de lonen onder vuur werden genomen. De Europese sociaaldemocratie heeft ook tijdens de ‘onderhandelingen’ met Griekenland het rechtse discours gevolgd. De vroegere sociaaldemocraten zijn niet meer in staat om nog maar de minste progressieve hervorming af te dwingen en ze lijken er ook steeds minder voor te pleiten. Deze partijen zijn openlijk overgestapt naar het kamp van de kapitalisten en de tegenhervormingen.

Syriza is jammer genoeg, net zoals de Griekse sociaaldemocratische Pasok eerder, zelf tot een besparingsbeleid overgegaan.

Dit heeft ongetwijfeld gevolgen voor de strijd tegen het besparingsbeleid in andere landen, zoals Portugal, Ierland, Italië of Spanje. De leiding van Podemos maakte een bocht naar rechts en verklaarde het akkoord in Griekenland te steunen. Er werd aan toegevoegd dat Spanje in een betere positie zit om te “onderhandelen” met de Europese instellingen. Alsof de trojka er niet alles aan zou doen om doorheen zulke ‘onderhandelingen’ een regering die het dictaat van de trojka in vraag stelt volledig te breken en te discrediteren.

Als er na de crisis in Griekenland iets duidelijk is geworden, dan is het dat linkse formaties een programma nodig hebben dat de strijd blijft voeren tot het besparingsbeleid volledig wordt gestopt. De verkiezing van Corbyn als

voorzitter van Labour (zie pagina 10) aan de kant te schuiven. In een puis even belangrijk als de opkomst van blieke banksector kunnen onhoudbare Podemos in Spanje. Het is overigens hypotheekafbetalingen omgezet woropmerkelijk dat Corbyn opkwam met den in betaalbare huurprijzen, kleine een programma dat radicaler is dan dat bedrijven kunnen goedkope leningen van Podemos en bovendien een duide- krijgen, een massaal programma van lijke oriëntatie op de arbeidersbewe- publieke werken zoals de bouw van ging naar voor schuift. Het succes van sociale woningen zou mogelijk worCorbyn bevestigt opnieuw dat er een den. Het zou meteen ook jobs oplevezoektocht bezig is naar alternatieven ren. Geen enkele besparingspartij zou op het huidige beleid. met dergelijke maatregelen instemmen omdat ze breken met hun systeem.

Geen hervormingen zonder Een coalitie met besparingspartijen is revolutionaire strijd dan ook niet “realistisch” of een uiHet is vandaag onmogelijk om zelfs ting van “stabiliteit”. Het is gewoon maar beperkte hervormingen voor de onmogelijk. meerderheid van de bevolking te bekoOm dit te verduidelijken, volstaat het men, zonder in te gaan tegen de econo- om te kijken naar wat er in Andalusië mische basis van het kapitalisme. Een gebeurde. Izquierda Unida (Verenigd herschikking van de schulden volstaat Links) haalde het slechtste resultaat uit niet, en kan gebruikt worden om een zijn geschiedenis en niemand trok in onhoudbare schuld te verlichten ten- twijfel dat dit kwam door de deelnaeinde een volledig falen van terugbe- me aan een deelstaatregering die met taling te voorkomen. Het vertrekpunt de PSOE overging tot een besparingsvan een linkse regering moet bestaan beleid, zelfs indien het om een trager uit een programma dat de afkeer tegen ritme van besparingen ging. De bevolde besparingen koppelt aan socialisti- king zag dit als een fout. Een herhaling sche maatregelen zoals een weigering hiervan met coalities van Podemos om de schulden terug te betalen, de of andere linkse krachten met bespanationalisatie van de sleutelsectoren ringspartijen, zal opnieuw als een onder democratische controle en be- fout gezien worden. Er is een brede heer van de werkende bevolking en linkse eenheid nodig, maar dan wel een massaal programma van publieke op basis van een duidelijk programinvesteringen. ma dat breekt met de besparingen in Enkel door het volledige bankwe- plaats van ze zelf mee uit te voeren. zen te nationaliseren en onder con- De Spaanse parlementsverkiezingen trole van de gemeenschap te plaatsen, van 20 december vormen daartoe een is het mogelijk om de speculanten die kans voor Podemos, IU en andere sode werkende klasse vandaag gijzelen ciale bewegingen.

12

recensies

de

Linkse Socialist

“Straight Outta Compton” – film over legendarische hip-hopgroep N.W.A.

‘S

traight Outta Compton’ doet het verhaal van N** With Attitude (N.W.A.). Het komt op een uitstekend moment nu opstanden in Ferguson en Baltimore aangeven hoe politiegeweld tegen kleurlingen nog steeds tot de orde van de dag behoort, maar ook nu het verzet tegen de besparingen en de opkomst van Black Lives Matter zorgen voor een terugkeer van bewuste hip-hop. Denk maar aan het album ‘To Pimp a Butterfly’ van Kendrick Lamar, overigens ook afkomstig uit Compton. door

Eljeer Hawkins

De oprichters van N.W.A., Ice Cube, Dr Dre, Easy-E, MC Ren en DJ Yella, groeiden op in Compton, een voorstad van LA die bekend stond voor zijn straatbendes. Die bendes hadden een grotere impact na de gewelddadige ontmanteling van de Black Panther Party en de repressie tegen de zwarte bevrijdingsbeweging onder de regering-Nixon en door de FBI. Het geweld door de overheid en in de wijken, leidde in 1992 in LA tot een explosie van woede na de brutale arrestatie van Rodney King en de beslissing om de gewelddadige agenten niet te vervolgen. ‘F** tha Police’ van N.W.A. gaf uitdrukking aan de woede tegen politiegeweld. Met de moorden op tal van zwarte jongeren blijft het actueel.

Music Entertainment, EMI Group en Warner Music Group – en hun sub-labels zijn goed voor 70% van de muziek die wereldwijd verkocht wordt. Zij bepalen de boodschap, de sound en het imago van wat cool en hip is, uiteraard gericht op de eigen winsten. Dit komt ook aan bod in de film, vooral rond de figuur van N.W.A.-manager Jerry Heller.

De diversiteit en creativiteit uit het ‘gouden tijdperk’ van de hip-hop (19871993) maakten plaats voor ‘gangstarealisme’ en onderling geweld dat gemakkelijker verkocht. De taal van de hip-hop werd gebruikt, maar zonder historisch begrip van de voorwaarden waaronder de hip-hop ontstond in de steden.

de productie van de film, werden succesvolle zakenlui. Ze lijken de film te gebruiken om hun vroegere rebelse acties tegen politiegeweld, maar ook het laffe geweld op vrouwen onder de mat te vegen.

Filmmaker F. Gary Gray was nochtans zelf getuige van dergelijk geweld.

Hij was cameraman van het programma ‘Pump it Up!’ toen presentatrice Dee Barnes door de groep rond N.W.A. en de pas uit de band gestapte Ice Cube werd aangevallen. Het geweld tegen vrouwen uit ‘Straight Outta Compton’ houden, is hetzelfde als het verhaal van Bill Cosby brengen zonder in te gaan op de 40 vrouwen die Cosby van seksueel misbruik beschuldigen.

Met de huidige aanvallen op vrouSay her Name wenrechten, de ondermijning van de Alles voor het geld ‘Straight Outta Compton’ blijft op sociale zekerheid en de doden van tal Hip-hop is een miljardenbusiness ge- de vlakte over het geweld tegen vrou- van transgender vrouwen, moeten we worden. De ‘vier grote’ muzieklabels wen en het seksisme van N.W.A. Ice de revisionistische geschiedschrijving – Universal Music Group, Sony BMG Cube en Dr Dre, beiden betrokken bij verwerpen en namen noemen. Ingaan

tegen geweld, seksisme en transfobie is onderdeel van de strijd tegen uitbuiting en onderdrukking. gemaakt in kapitalistisch Amerika

‘Straight Outta Compton’ is een mooi gepolijst product van de filmindustrie in Hollywood. We moeten er kritisch naar kijken. Maar het laat ons ook toe om terug te blikken op de periode waarin de hip-hop groot werd. In de nieuwe strijd tegen politiegeweld, armoede en kapitalistische onderdrukking zien we overigens ook invloeden op artiesten als D’Angelo, Janelle Monet en J Cole. De dagelijkse strijd van werkende mensen en sociale bewegingen versterkt hun bewustzijn en hun muziek.

N.W.A. was met al zijn invloed en tegenstellingen het kind van het neoliberale kapitalisme en de achterstelling van arbeidersbuurten.

‘Het establishment’ van Owen Jones: hoe de gevestigde orde bestrijden?

H

et boek van Owen Jones is nuttig om kritiek op het establishment te populariseren. Maar waar socialisten in hun analyse benadrukken hoe strijd tussen verschillende klassen de parameters van de democratie bepalen, lijkt Owen Jones er in dit boek van uit te gaan dat de conservatieve ideologie op basis van de kracht van ideeën terrein kon winnen, ook binnen de Labour partij. door

Michael Barker

Marxisten zijn het niet eens met die benadering, maar het boek is nuttig omdat het aangeeft hoe het politieke establishment neerkijkt op ons, hun kiezers. Jones maakt gebruik van het valse gevoel van bescherming en isolement van het politieke establishment door een uitgebreid onderzoek te voe-

ren met soms erg openhartige interviews van leden van deze elite.

“Het huidige establishment bestaat – zoals dit steeds het geval was – uit machtige groepen die hun positie moeten beschermen in een democratie waarin zowat de volledige volwassen bevolking stemrecht heeft”, legt Jones uit. “Het establishment is een poging om voor deze groepen de democratie te ‘beheren’, om ervoor te zorgen dat hun belangen niet bedreigd worden.”

Een belangrijk deel gaat over Jones’ analyse van de neergang van Labour.

“De aanpassing van Labour aan het establishment vanaf 1994”, schrijft hij, “werd uitgewerkt door Tony Blair en Gordon Brown.” De vakbonden hadden in de jaren 1970 dan wel “enkele strijdbewegingen gewonnen”, maar “de volledige vakbeweging stond op de rand van een zware nederlaag. GrootBrittannië stond steeds meer open voor de ideeën van de [extreemrechtse] Mont Pelerin stichting.”

Hier begeeft Owen Jones zich op wel erg glad ijs. Wanneer kwam de Britse bevolking meer onder invloed van rechtse ideeën? Wij denken dat dit vooral het resultaat was van de bocht naar rechts door de leiding van Labour doorheen de jaren 1970 toen de na-oorlogse economische groei die een reformistisch beleid mogelijk maakte ten einde kwam. In 1977 ging Labour over tot besparingen op de publieke uitgaven voor maar liefst 8 miljard pond. Het is wellicht geen toeval dat Margeret Thatcher aan de macht kwam op het ogenblik dat de rechtse leiders een Thatcheriaans beleid omarmden.

Jones verwijst naar reclameman Lord Bell als “een spil in de Thatcheriaanse kruistocht” van ideeën. Hij stelt dat Lord Bell meewerkte aan het “mediaoffensief van de National Coal Board tegen de vakbonden.” Maar de vakbonden werden niet verslagen door louter ideeën. Het was eerst en vooral de leiding van Labour die vakbonden

aan hun lot overlieten, in het bijzonder ten tijde van Neil Kinnock in de jaren 1980. Maar voor Jones is de rol van de Labour-leiding in die periode niet van belang.

Ondanks de bijtende kritiek van Owen Jones op Labour, ziet hij deze partij nog steeds als het minste kwaad tegenover de Tories en de Liberal Democrats. “Nadat Tony Blair partijleider werd, heeft New Labour de partijdemocratie aan banden gelegd”, schrijft hij. Door de problemen tot Blair en co te beperken, denkt Jones dat Labour nog steeds heroverd kan worden.

In plaats van te bouwen aan een nieuw democratisch socialistisch alternatief, met als “doel om tegen de machtigen en rijken in te gaan”, vormt het standpunt van Owen Jones een rem op dergelijke vooruitgang. Zijn voorstellen maken van hem eerder een moderne tegenhanger van de conservatieve vakbondsleiders die in de 19de eeuw tegen

de vorming van een nieuwe politieke organisatie waren omdat ze “ dachten dat d e a rb e i dersbeweging meer zou bereiken door zijn ba n den met de Liberal Party.” Ondanks deze analyse van de oppositie tegen de oprichting van de Labour Party blijft Owen Jones aan zijn achterhaald standpunt vansthouden.

Tegelijk erkent hij dat de gevestigde partijen vandaag geen “democratische bewegingen met een basis in de gemeenschappen” zijn, maar slechts “lege dozen.”

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

partijnieuws

www.socialisme.be oktober 2015

Abonnementencampagne van ‘De Linkse Socialist’

D

e gevestigde media verliezen snel aan geloofwaardigheid.

Komt dit enkel door de digitale media? Ook daar stelt zich hetzelfde probleem. De dominante ideeën die centraal staan in de traditionele media worden steeds meer in vraag gesteld.

Dat ondermijnt meteen ook de autoriteit van die media.

Onze krant is anders. We speelden een rol door argumenten aan te reiken tegen de patronale voorstellen. We trokken in elke fase van de beweging lessen om de volgende stappen voor te bereiden. We benadrukten de beste tradities van de arbeidersbeweging, van stakingspiketten tot personeelsvergaderingen. En we droegen bij aan de discussie over het politieke alternatief dat nodig is.

In een context van verzet en zoekdoor Boris Malarme tocht naar een alternatief nam het aantal abonnementen op deze krant toe. Nu Ondanks de angstcampagne stemden willen we een volgende kaap nemen en 61,5% van de Grieken “neen” in het re- voeren we een campagne om 135 nieuferendum over het besparingsbeleid in we abonnementen op drie maanden tijd juli. Tsipras ging nadien over naar het te maken. We willen vooral onder vakandere kamp. In de gevestigde media bondsmilitanten, jongeren en sympathiwerd de ‘extreemlinkse rebel’ plots een santen naar nieuwe abonnees zoeken. ‘waardige en verantwoordelijke leider’. In de eerste drie weken maakten we er Tijdens de syndicale acties eind 2014 alvast een 40-tal nieuwe. zagen we ook bij ons een aanval in de Syndicalisten die vorig jaar een abonregel door de gevestigde media. Er kwa- nement namen, vragen we om dit abonmen in die media amper stemmen tegen nement te hernieuwen, bijvoorbeeld de besparingen of voorstanders van het met een maandelijkse doorlopende opsociale verzet en van een belasting op dracht van 2 euro en indien mogelijk grote vermogens aan bod. iets meer. Dat zou de ontwikkeling van

13

Agenda onze media versterken. We willen onze krant ook populariseren onder de nieuwe generaties. We koppelen de mogelijkheid van een proefabonnement van drie nummers aan het lidmaatschap van de Actief Linkse Studenten (5 euro).

Onze dagelijks geactualiseerde website en onze wekelijkse nieuwsbrief via email lezen, volstaat niet. We willen uiteraard wel verder investeren in onze site en in nieuwe media. Maar los van het feit dat dit toegang tot internet vereist waarbij bedrijven een grote controle hebben op de verspreiding van artikels, is er ook gewoon nood aan geschreven media. Dit maakt immers discussies op straat, op de werkplaats of in de scholen mogelijk. Het laat ons toe om in gesprek te gaan met mensen die ons nog niet kennen. Onze krant is ook een instrument om onze activiteiten te organiseren en het is vormend voor leden en sympathisanten. De keuze van artikels en thema’s in onze krant is er tenslotte op gericht om een rode draad van onze analyses en belangrijkste voorstellen te bieden.

• woe 7 oktober: nationale vakbondsbetoging tegen de rechtse regering. 11u Brussel Noord • do 15 -za 17 oktober: acties tegen TTIP in Brussel • zo 25 oktober: betoging van mensen-zonder-papieren in Brussel. 15u Brussel Zuid • woe. 11 november: antikapitalistisch milieufestival van ALS-Gent • za 14 november: antikapitalistisch milieufestival van ALSAntwerpen • 20-22 november: nationaal congres LSP • 29 november: betoging tijdens de Klimaattop in Parijs • 12 december: betoging tijdens de Klimaattop in Parijs • 31 december: spetterend eindejaarsfeest van LSP-Brussel

LSP in actie Retrouvailles in Luik

De Actief Linkse Studenten en LSP waren aanwezig op het weekend ‘Retrouvailles’, het jaarlijkse evenement in Luik waarop alle verenigingen zich begin september kunnen voorstellen. Het weer zat niet mee, het regende veel. Maar we konden onze campagnes toch aan veel mensen voorstellen. Met een dynamische en enthousiaste ploeg konden we veel mensen aanspreken.

We verkochten hierbij ook 157 exemplaren van ons maandblad, waarvan 7 abonnementen. Een goede start van het nieuwe werkjaar!

Tarieven voor abonnementen:

• Proef: 3 nummers voor 5 euro of 6 nummers voor 10 euro • 12 nummers: 20 euro • 12 nummers (steunabo): 30 / 50 euro • Doorlopende opdracht: 2 euro per maand (steun 5/maand)

Stort op rekeningnummer: BE 48 0013 9075 9627 van ‘Socialist Press’.

Van 20 tot 22 november 2015

14de congres van de Linkse Socialistische Partij

O

m de twee jaar is er een nationaal congres van LSP/PSL. In augustus en september van 2014 dwong de objectieve situatie ons ertoe om het congres met een jaar uit te stellen.

De regering-Michel stond toen in de steigers, de eerste openlijk rechtse regering sinds 26 jaar was op weg naar een algemeen offensief op de levensvoorwaarden en de verworvenheden van alle werkenden en jongeren in België.

We dachten dat het verzet tegen dat besparingsbeleid massaal en historisch zou zijn.

sten worden door het Nationaal Comité jongerenwerking. voorgesteld en uitgebreid besproken De financiële oproep op het congres op de afdelingen. Leden en afdelingen zal ook bijdragen aan de organisatie kunnen bijdragen en amendementen van een wereldcongres van het CWI, de indienen. De democratische betrok- internationale organisatie waar LSP de kenheid van zoveel mogelijk leden is Belgische afdeling van is. Dit wereldnoodzakelijk om als collectieve kracht congres vindt in januari 2016 plaats en sterker te staan. is van groot belang gezien de ontwikkelingen op zowat de volledige planeet.

Stemrecht, lidgeld en Om de vier jaar is er een dergelijk wereldcongres waarbij afgevaardigden wereldcongres In de maand november zullen afge- van alle afdelingen van het CWI geduvaardigden voor het congres verkozen rende een tiental dagen samenkomen worden. Het gaat om vertegenwoordi- voor discussies. gers zonder bindend mandaat die een Het feit dat we lid zijn van een intereffectieve stem kunnen uitbrengen nationale socialistische organisatie die op het congres. Andere leden zijn ook in een veertigtal landen op alle condoor Stéphane Delcros welkom en kunnen een raadgevende tinenten actief is, vormt een enorme stem uitbrengen. Er zal gestemd wor- troef voor alle leden. We beseffen het Onder die omstandigheden zou het den over de teksten, de amendemen- belang van dit internationalisme. Het opstarten van de voorbereiding op een ten en er wordt ook een nieuwe leiding LSP-congres en ook het wereldcongres congres niet alleen betekenen dat we voor LSP voor de komende twee jaar zullen ons de nodige politieke wapens niet zo sterk kunnen tussenkomen in verkozen. geven waarmee we de uitdagingen van de strijd tegen de besparingen om daar Om te kunnen stemmen, zowel op de de komende maanden en jaren kunnen onze ideeën en methoden naar voor te afdeling als op het congres, moet een aangaan. brengen. Het zou tevens de voorberei- lid voor de drie voorafgaande maanding op het congres zelf ondermijnd den in orde zijn met de ledenbijdrage. We nodigen alle leden uit om aan de hebben.

We maken van de gelegenheid gebruik discussies in voorbereiding van het om achterstallige lidgelden te innen bij congres deel te nemen, alsook aan het Wat is de rol van een wie niet regelmatig betaalt. Er komt ook congres zelf. Contacteer een verantcongres? een financiële oproep, waarbij we ver- woordelijke van uw afdeling of regio Een congres van LSP dient vooral om hogingen van lidgeld willen bekomen voor meer informatie en om de discuscollectief en grondig te discussiëren maar ook giften voor onder meer de in- sieteksten te krijgen. Deze teksten zulover de processen die we in de objectie- vesteringen die we nu al doen in onze len midden oktober beschikbaar zijn. ve situatie zien. We baseren ons op een marxistische analyse van de afgelopen periode en proberen daaruit politieke perspectieven voor de komende periode te halen. De conclusies uit deze discussie hebben ook betrekking op de oriëntatie van onze militante tussenkomsten en de opbouw van onze partij. De vele ervaringen van onze militanten, zowel van syndicalisten als van jongeren, de voorbije jaren en zeker in de beweging eind 2014 zullen de discussies in het kader van het komende congres ongetwijfeld verrijken.

Het congres wordt wekenlang voorbereid op de afdelingen. Er wordt gewerkt met een politieke perspectieventekst en een tekst waarin een bilan van onze werking wordt opgemaakt. Deze tek-

Jongerencampagnes voor milieu

Op 9 september werden er in Gent en Antwerpen jongerenacties rond het klimaat gehouden. De Actief Linkse Studenten en Scholieren trokken naar een plaats in het centrum van de stad om jongeren aan te spreken en het protest tegen de Klimaattop in Parijs eind november bekend te maken. We vroegen om een spandoek met als opschrift ‘Save the planet from capitalism’ te ondertekenen, deze spandoeken zullen we meedragen in Parijs.

In Gent kwamen scholieren van minstens 5 scholen mee campagne voeren aan het station. In Antwerpen werd op de Groenplaats campagne gevoerd.

Strijdfonds: steun LSP Op enkele dagen van het einde van het derde kwartaal van 2015 staan we dicht bij het behalen van onze doelstelling om 11.000 euro financiële steun op te halen. In september haalden we onder meer grote bijdragen op met geslaagde BBQ’s in Gent met een 70-tal aanwezigen en in Keerbergen met een 60-tal aanwezigen. We haalden op straat ook steun op, onder meer met de jongerencampagnes rond milieu of tegen racisme. Hieronder de cijfers van het derde kwartaal. Steun onze werking, doe een bijdrage aan ons strijdfonds. Dat kan ook in de vorm van een maandelijkse bijdrage. Vanaf 2 euro per maand sturen we ook onze krant op. Stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘steun’.

Henegouwen-Namen: 2.081 € Vl Brab-Limburg: 1.090 € Luik-Lux: 804 € O en W Vlaanderen: 2.216 € Bxl-W.Brab: 1.044 € Antwerpen: 710 € Nationaal: 2.356 €

208% 109% 80% 71% 47% 42% 236%

TOTAAL: 10.301,51 €

94%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

JONGEREN

14

J

de

Linkse Socialist

Besparingen op onderwijs laten zich overal voelen

arenlang reeds kampt het onderwijs in Vlaanderen met tekorten: achterstand in de bouw en renovatie van verloederde scholen, plaatstekorten in basis- en secundaire scholen, hoge studiekosten en gebrek aan ondersteuning voor studenten in hoger onderwijs. De 800 miljoen euro besparingen op onderwijs van de Vlaamse regering zullen de situatie enkel verergeren. door

Fabian (Gent)

de universiteiten wordt dan wel geïnvesteerd in meer professoren maar er wordt al jarenlang veel meer bespaard Als direct gevolg van de stijging van de op ondersteunend personeel, hetgeen inschrijvingsgelden voor hoger onder- de werkdruk voor de proffen enkel verwijs, van 610 vorig jaar naar 890 euro hoogt en de kwaliteit van onderwijs en nu, vroegen nog nooit zoveel studenten onderzoek verder doet dalen. een gespreide betaling aan van dat bedrag. Een jaar studeren en op kot zitten Gratis werken tijdens kost gemiddeld 12.000 euro per jaar en opleiding deze kosten blijven stijgen terwijl de De V la a m se Hogescholen r a a d financiering van faciliteiten voor stu- (VLHORA) ondertekende onlangs denten vermindert. Ook het aanmoedi- een verklaring waarin de hogescholen gingsfonds om studenten uit technische zich “engageren om maatschappelijk en beroepsrichtingen aan te zetten om engagement te verankeren in de leraverder te studeren werd geschrapt. renopleiding.” Dit betekent dat men Voor het eerst in jaren is er geen stij- leerkrachten wil inzetten in vrijwilliging in het aantal inschrijvingen voor gerswerk, lees: als onbetaalde werkhoger onderwijs en studenten gaan voor krachten in de sociale sector die de meer pratijkgerichte opleidingen, in laatste jaren zwaar getroffen is door de zoektocht naar werkzekerheid. Ook besparingen. Ook het voorstel voor de oriënteringsinstrumenten voor stu- het verlengen van de duur van de opdenten (zoals de SIMON-test aan de leiding verpleegkunde naar 4 jaar, met UGent) duwen steeds meer studenten het excuus dat dan meer praktijkervanaar marktgerichte opleidingen. Het ring wordt aangeboden, heeft expliciet Vorig jaar organiseerden de Actief Linkse Scholieren verschillende acties tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. enige wat nog telt, is het afleveren van als doel gratis werkkrachten te leveren Foto: Liesbeth hoogopgeleide werkkrachten, die men aan de zorgsector, waar ook al jaren gimeteen in het belang van winsten voor gantisch bespaard wordt met nijpende grote bedrijven kan ingeschakelen. personeelstekorten tot gevolg.

Onderwijs als leverancier van kant-en-klare arbeidskrachten?

Ongelijk onderwijs

Volgens de OESO is het Belgische onderwijs reeds bij de meest ongelijke, waarin de economische achtergrond het hardst de slaagkansen bepaalt.

Steeds meer jongeren zien een diploma hoger onderwijs als een noodzaak voor het vinden van een deftige job maar het wordt moeilijker om dit diploma te behalen, vooral voor de minder gegoede studenten, die hun studies al vaak met een job moeten combineren om rond te komen. Rector Rik Torfs (KU Leuven) onderlijnt de doelstelling van de regering met een pleidooi voor “intellectueel elitarisme” aan de universiteiten.

Tegenover Torfs’ uitspraken staan de loze beloften van rector Anne De Paepe (UGent) die stelt dat de extra kosten voor inschrijving rechtstreeks terugvloeien naar studenten in de vorm van begeleiding. Hoe ze dit wil bereiken terwijl de besparingen, 15 miljoen euro aan de UGent, hoger liggen dan de inkomsten uit het verhoogde inschrijvingsgeld, zegt ze niet. In verschillen-

Meer publieke middelen nodig!

Het secundair onderwijs in Vlaanderen kampt al jaren met plaatstekorten in de scholen vanwege een enorme achterstand in scholenbouw. Deze tekorten, symptoom van jarenlange verwaarlozing, waren echter makkelijk te voorzien door gelijkaardige problemen in lagere scholen enkele jaren geleden. De 245 miljoen euro die minister Crevits extra wil vrijmaken voor investeringen in onderwijsinfrastructuur zijn slechts een doekje voor het bloeden. Dit jaar werden opnieuw duizenden leerlingen geweigerd wegens gebrek aan plaatsen en moesten ze verder van huis onderwijs volgen met alle bijkomende transportkosten en pendeltijd van dien.

Enkel eengemaakte strijd van werkenden en studenten tegen alle besparingen kan de situatie omkeren. Op 7 oktober lopen opnieuw heel wat studenten mee in de betoging, in verzet tegen de asociale regeringen. We zullen daarbij opkomen voor een drastische verhoging van de publieke middelen voor onderwijs.

Moeten studenten verpleegkunde straks een jaar gratis werken?

V door

anaf 2016 zal een nationale hervorming van de studies verpleegkunde van start gaan. Het officiële doel van de hervorming is om de studies aan de Europese normen aan te passen. De concrete maatregelen zijn alvast niet in het belang van de studenten, docenten en patiënten.

Céline, studente verpleegkunde uit Namen

Er bestaan in ons land twee vormen van opleiding voor verpleegkundigen.

Er is de opleiding aan de hogeschool met de mogelijkheid van een bijkomend specialisatiejaar. Daarnaast is er de mogelijkheid van een vierde graad in het secundair beroepsonderwijs. Die opleiding kent vooral veel stages, maar geen mogelijkheid van specialisatie. Na drie jaar studie krijgen studenten uit beide opleidingsvormen een diploma van “algemeen verpleegkundige”. Maar een bachelor verdient bruto wel 200 euro meer dan wie de opleiding in de vierde graad volgde. Het is dan ook interessant om goedkopere verpleegkundigen aan te werven en hen vervolgens hetzelfde

werk te laten doen.

De geplande hervorming zou nu de hogeschoolstudie met een jaar uitbreiden, vier jaar om een “algemeen verpleegkundige” te worden en daarna mogelijk nog een specialisatiejaar.

Vervolgens zou de mogelijkheid van een opleiding via de vierde graad in het secundair onderwijs geschrapt worden. Ook de opleiding van verzorgenden zou aangepast worden en een jaar langer duren.

Voor studenten is dit problematisch omdat ze langer moeten studeren, vooral om extra stages en dus gratis arbeid te verrichten. Het personeel dat nu verpleegkundigen in de vierde graad van het secundair onder-

wijs opleidt, zou herschoold worden om in de hogescholen les te geven.

Mogelijk zou een deel van het personeel afvloeien.

De langere duur van de opleiding zou gebeuren in een context van besparingen op het onderwijs. Voor het Franstalig onderwijs gaat het om een besparing van 320 miljoen euro voor 2016. In een besparingscontext raakt elke hervorming de studenten, het personeel en de volledige sector. We mogen ons niet laten verdelen, maar moeten samen opkomen voor meer publieke middelen en een opleiding gericht op een optimale dienstverlening aan patiënten.

Antifascisten betogen tegen komst Marine Le Pen

O

p 15 september betoogden 400 antifascisten in Brussel tegen de komst van Marine Le Pen. Die sprak op uitnodiging van het Vlaams Belang. We spraken na afloop van de betoging met Julien Englebert van de Actief Linkse Studenten in Brussel.

Was de betoging geslaagd?

“Er waren 400 aanwezigen. Op de actie waren er niet alleen doorwinterde militanten, er waren ook heel wat jongeren die voor het eerst aan een betoging deelnamen.”

Hoe verliep de actie?

“Er werd begonnen met een inhoudelijk deel, we willen niet alleen actie voeren maar ook discussiëren over ons programma. Alle aanwezige organisaties konden het woord nemen. We trokken vervolgens naar het Europees Parlement. Daarmee klaagden we de hypocrisie van de EU aan. Die voert enerzijds een oorlogspolitiek in het

Midden-Oosten, wat tot een vluchte- Hoe verliep de campagne? lingencrisis leidt. Anderzijds voert de “Heel goed. We kregen veel reacties EU een besparingsbeleid waar de be- aan de scholen en op enkele late zovolking hier het slachtoffer van is. Het merfestivals. Er waren enkele groepen maakt dat velen door het gebrek aan scholieren op de betoging, met hen toekomstperspectief en alternatief voor zullen we verdere acties ondernemen. extreemrechts kiezen.”

Minder positief was dat onze ordedienst twee gemaskerde agenten uit de Er was veel media aanwezig, zeker in betoging moest zetten. Onder toezicht vergelijking met eerdere gelijkaardi- van commissaris Vandersmissen werd ge acties. Hoe kwam dit? blijkbaar geprobeerd om de betoging te “In alle media is er heel veel aandacht infiltreren om rellen uit te lokken.” voor de vluchtelingencrisis. Er is een brede solidariteit, maar er zijn ook veel Komen er nog acties? vooroordelen. We wilden met onze ac- “Er zijn natuurlijk de acties rond vluchtie benadrukken dat alle werkenden en telingen met ‘Refugees Welcome’ op hun gezinnen dezelfde belangen heb- 27 september en de betoging van de ben. Degelijke jobs, betaalbare huisves- mensen-zonder-papieren op 25 oktober. ting, voldoende middelen voor onder- Met een polarisatie rond vluchtelingen wijs, ... voor iedereen afdwingen, kan is er een gevaar van extreemrechtse door samen in te gaan tegen de super- campagnes, van racistische toespraken rijke minderheid die het vandaag voor in het parlement tot fysiek geweld en het zeggen heeft. Niet de migranten brandstichtingen in asielcentra. Door pakken ons werk en onze levensstan- te mobiliseren en ons te organiseren, daard af, dat doen de speculanten, ban- willen we dat tegenhouden.” kiers en hun marionetten.”

milieu

www.socialisme.be oktober 2015

Klimaatverandering: wat kunnen we van COP21 verwachten?

O

p internationaal niveau bouwt de strijd tegen klimaatveranderingen voort op het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties, een verdrag dat in 1992 op de top van Rio de Janeiro werd ondertekend. Nadien volgden meer dan 20 jaar waarin de 195 staten die het verdrag tekenden zich bezig hielden met het bespreken van een nieuw akkoord. Dit nieuw internationaal akkoord zou concrete voorstellen moeten doen om de uitstoot van schadelijke gassen te beperken.

Sinds de top in Berlijn in 1995 komen duizenden vertegenwoordigers van regeringen elk jaar bijeen op de Conferenties van Partijen (COP). COP21 vindt eind dit jaar in Parijs plaats. door

Nicolas Croes

EDF of Engie. De uitstoot van hun steenkoolcentrales zijn goed voor een equivalent van ongeveer de helft van de uitstoot in Frankrijk.”

Pablo Solon is scherp in zijn conclusies: “Voor het kapitaal zou het ideaal zijn indien de onderhandelingen leiden tot een akkoord dat hen geen beperkingen oplegt, dat hen niet verplicht om weinig winstgevende investeringen te doen, dat de ontginning van grondstoffen die al een beurswaarde hebben niet aan banden legt, dat niet raakt aan de consumptie waar de verkoop van afhankelijk is, dat geen versneld ritme van transformatie oplegt zodat de winsten niet bedreigd zijn – en tegelijk moet het akkoord toelaten dat de bedrijfswereld zijn imago oppoetst. Dat is het soort akkoord waar de COP naartoe gaat.”

ExxonMobil al sinds 1981 op de hoogte van klimaatverandering Het grootste oliebedrijf ter wereld, ExxonMobil, weet al van het verband tussen klimaatverandering en het gebruik van fossiele brandstoffen sinds... 1981.

De discussie over klimaatverandering werd pas zeven jaar later publiek gevoerd toen James Hansen, een wetenschapper van de NASA, op de dreiging van klimaatverandering wees. Greenpeace wees erop dat ExxonMobil in 1981 al het verband tussen fossiele brandstoffen en klimaatverandering kende, maar sinds 1998 toch meer dan 22 miljard dollar gaf aan klimaatsceptici.

Obama: kijk naar mijn woorden, niet naar mijn daden

Concreet

De onderhandelingstekst van COP21 heeft het over “het volledig stoppen van uitstoot tegen het midden of het einde van de eeuw.” Dat is niets meer dan een mooi voornemen waar echter geen tussentijdse doelstellingen binnen vijf, tien of vijftien jaar aan verbonden worden. De noodzaak om te stoppen met de winning van fossiele brandstoffen uit de ondergrond om zo de uitstoot van koolstofdioxide te verminderen, komt nergens in de tekst aan bod.

Toonaangevende studies stellen dat het beperken van de globale opwarming tot 2 graden (een cijfer dat zoals eerder gezegd door velen als conservatief wordt gezien) vereist dat 80% van de bestaande reserves aan fossiele brandstoffen niet ontgind worden. Hoe kan de uitstoot van CO2 beperkt worden zonder dat probleem aan te pakken?

Er is geen sprake van een bindend akkoord. Er wordt gegaan voor een “vrijwillige bijdrage” waarbij landen vrij beWie heeft het voor het zeggen? slissen wat ze doen. Nadien wordt de impact hiervan bekeIn het collectieve werk “Stop klimaatmisdaden. Een op- ken. COP21 zal die logica van INDC (Intended Nationally roep van het maatschappelijke middenveld”, vertelt Pablo Determined Contributions) doortrekken tot in 2030.

Solon, de voormalige verantwoordelijke van de Boliviaanse Tenslotte gaat de onderliggende logica van de COP ervan onderhandelaars over klimaatverandering, een anekdote. uit dat bossen, grond en landbouw slechts opslagplaatsen Een ambassadeur die lange tijd actief was als onderhande- zijn of verantwoordelijk voor de uitstoot van broeikaslaar rond klimaat beschreef de veranderingen die hij in 20 gassen. Verder gaat het niet. De natuurlijke cycli (de wajaar onderhandelingen zag: “Vroeger werd onderhandeld tercyclus, stikstof, koolstof, …) of nog de biodiversiteit door mensen die om het milieu bezorgd waren, nu zijn het worden volledig buiten beschouwing gelaten. Dat is niet vooral onderhandelaars die de belangen van de bedrijven verwonderlijk, de kapitalistische economie ziet de natuur voor ogen hebben.” slechts als een voorraad van grondstoffen die zoveel moDat de commerciële belangen van de grote bedrijven gelijk benut moet worden. Als deze logica kan domineren, voorgaan op de bescherming van het milieu, is niet nieuw. aanvaarden we een ecologische zelfmoord.

Het was al duidelijk van bij het begin van de onderhandelingen, van het raamakkoord over klimaatverandering op De planeet van het kapitalisme redden! de VN-top in Rio de Janeiro in 1992. Artikel 3.5 van dat De mobilisaties in het kader van de klimaattop in Parijs akkoord stelt dat er geen sprake van kan zijn dat “maatre- vormen een kans om een andere stem te laten horen, een gelen in de strijd tegen klimaatverandering (...) een middel stem die de belangen van het milieu, de inheemse bevolvormen om willekeurige discriminatie of verdoken beper- kingsgroepen, de bewoners van met overstroming bedreigkingen van de internationale handel op te leggen.” de landen en de werkenden en armen in brede zin van het Er is inderdaad een trend naar een grotere impact van woord niet onderwerpt aan de inhaligheid van de kapitade bedrijfswereld. De neoliberale machine doet zijn werk. listische klasse. Diegenen die het argument van jobs in de Toen de onderhandelingen over klimaatverandering be- sector van de fossiele brandstof naar voor brengen, kunnen gonnen, waren de bedrijven slechts een van de partijen we antwoorden dat hernieuwbare energie wereldwijd voor die als observator aan de onderhandelingen deelnamen. miljoenen jobs kan zorgen.

Vandaag speelt de bedrijfswereld een centrale rol, ze zijn De verantwoordelijkheid van het kapitaal en de grote bemet duizenden vertegenwoordigers aanwezig. Qua aantal drijven wordt vandaag door brede lagen erkend. Maar toch zijn ze met meer aanwezigen dan het zogenaamde ‘maat- worden de eisen vaak beperkt tot een legaal kader of andere schappelijke middenveld’. maatregelen die jammer genoeg niet antwoorden op de vastDe greep van de multinationals op de onderhandelingen stelling dat we geen controle hebben op wat we niet bezitten. is bijzonder groot geworden. Dat blijkt overigens uit de lijst De discussie over het milieu moet dan ook dringend ingaan van bedrijven die de COP21 financieel ondersteunen. Amis op de noodzaak van de onteigening van de multinationals de la Terre, Attac Frankrijk, Corporte Europe Observatory, en de sleutelsectoren van de economie om deze in publieke WECF en 350.org onthulden dat de professionele vervui- handen te brengen zodat de energietransitie op democratilers de belangrijkste financierders van de COP zijn: “De sche wijze kan gebeuren in het kader van een rationeel en meerderheid van deze bedrijven is verantwoordelijk voor democratisch geplande economische productie. Dat is wat een grote uitstoot van broeikasgassen die verantwoorde- wij onder socialisme verstaan. lijk zijn voor klimaatverandering. Het gaat onder meer om We zullen de spanning er niet langer inhouden, alle vorige klimaattoppen hebben niets opgeleverd en het ziet er niet naar uit dat het in Parijs anders zal zijn. Nochtans is het een dringende kwestie. Wetenschappers zijn het erover eens dat een wereldwijde stijging van de temperatuur met 2 graden of meer rampzalig zou zijn. Om dit te vermijden, zou de uitstoot van broeikasgassen na een piek in 2014 vanaf dit jaar een daling moeten kennen. We zijn daar nog lang niet. En dat moet je nog weten dat de grens van 2 graden (zoals naar voor gebracht door het Internationaal Klimaatpanel) volgens velen een conservatieve inschatting is. Tussen 1880 en 2012 was er al een verhoging van de temperatuur met 0,85 graden. Verschillende wetenschappers stellen dat 1,5 graden een maximale grens moet zijn.

15

Protest tegen boorplatform van Shell dat in het Noordpoolgebied zal ingezet worden.

Eind augustus was Barack Obama in Alaska. Hij verklaarde toen: “Het klimaat verandert sneller dan onze inspanningen om er antwoorden op te bieden”. Was hij geraakt door een wel erg plotse bewustwording? Obama is nog steeds de leider van het tweede meest vervuilende land ter wereld inzake uitstoot van broeikasgassen. Obama was niet zuinig op straffe uitspraken. Hij riep “de internationale gemeenschap” op om dringend het tij te keren ten aanzien van de “uitdagingen die voor deze eeuw meer dan gelijk welk ander thema bepalend zullen zijn.” Net voordien gaven de Amerikaanse autoriteiten toestemming aan oliemultinational Shell om over te gaan tot olieboringen in het Noordpoolgebied. Hoe werd dit verklaard? De Amerikaanse economie “moet zich richten op olie en gas”. Anders gezegd: ‘business as usual’.

Verwacht je aan meer uitstoot als je met een Volkswagen rijdt...

Als er al wetgeving is die regels oplegt, zijn er natuurlijk altijd mogelijkheden om die regels te omzeilen.

Dat bleek erg scherp uit het schandaal van clandestiene software in dieselmotoren van Volkswagen. De software zat in 482.000 auto’s die in de VS verkocht werden en mogelijk in miljoenen auto’s in Europa.

De auto’s voldeden aan de uitstootnormen als ze in laboratoria getest werden, maar in werkelijkheid was er tot 40 keer zoveel uitstoot als wettelijk toegelaten. En dit is nog maar een begin. Zoals de journalist James Grimmelmann opmerkte: “De auto van de toekomst is een computer op wielen. En zodra er software is, zijn er bugs, piratenversies en het beruchte blauwe scherm [als Windows vastloopt door een systeemfout verschijnt een blauw scherm].”

Eerder dit jaar was er een reclamecampagne met als slogan “Verwacht meer als je met een Volkswagen rijdt”. Blijkbaar ging dat over de uitstoot?

socialisme.be

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 348  oktober 2015 strijd  solidariteit  socialisme

D

e afgelopen maanden was er heel wat solidariteit voor vluchtelingen. Mensen trokken naar Calais of Brussel met kledij en voeding, tal van vrijwilligers boden zich aan, er waren betogingen om de vluchtelingen te ondersteunen, … Velen waren geschokt door de foto’s van verdronken vluchtelingen die hoopten op een betere toekomst. Deze solidariteit van onderuit zien we overal, maar het maakt geen einde aan het antivluchtelingenbeleid doorheen Europa. door

Julie N (Luik)

De Belgische regering voert een beleid dat zich tegen migranten en vluchtelingen keert. De rechtse politici doen aan een opbod van schandalige uitspraken. Europa wordt omgebouwd tot een onbereikbaar fort. Wie er toch geraakt, wordt onderworpen aan quota van hoeveel migranten elk land aankan. In Hongarije wordt de grens afgebakend met een hekken van 175 kilometer lang en 4 meter hoog. Het leger mag er ‘onder bepaalde voorwaarden’ zelfs op vluchtelingen schieten.

Vluchtelingencrisis: wie is verantwoordelijk?

De afgelopen jaren was er een sterke toename van het aantal oorlogen.

Bovendien zorgen de klimaatveranderingen voor een groeiend aantal klimaatvluchtelingen, in 2013 ging het om 20 miljoen mensen. De steeds grotere

had. Het vormde een vruchtbare voedingsbodem voor reactionaire groepen zoals Islamitische Staat.

De milieuproblemen zijn verbonden met het excessief gebruik van natuurlijke rijkdommen door grote bedrijven.

Sinds het begin van de industriële revolutie werd 63% van de koolstofdioxide uitgestoten door slechts 90 multinationals. Het gaat om grootschalige kloof tussen arm en rijk met extreme vervuiling die vandaag al leidt tot een armoede voor een groot deel van de toename van het aantal extreme weerswereldbevolking, maakt het nog erger. omstandigheden (cyclonen, stormen, Het zijn op het eerste gezicht erg ver- droogtes, overstromingen, ...). schillende oorzaken van de vluchtelinHet establishment in ons land gaat gencrisis, maar ze zijn wel te herleiden over tot een hard besparingsbeleid dat tot een gemeenschappelijke bron: het de ellende onder de gewone bevolking kapitalisme. doet toenemen. Om de eigen verantImperialistische oorlogen onder het woordelijkheid te verdoezelen, worden mom van ‘democratie’ hadden slechts de werkenden opgezet tegen vluchtelintot doel om het prestige van de groot- gen. Verdelen om te heersen, is dat. machten te vestigen en toegang te verlenen tot grondstoffen (olie, lithium, Wie haalt voordeel uit plutonium, diamanten, ...). De ‘herop- racisme? bouw’ van Irak was in feite niets anders De werkgevers maken graag gebruik dan een nieuwe plundertocht waarbij de van de vluchtelingencrisis om een neerbevolking na de gruwel van de oorlog waartse druk op alle lonen en arbeidsgeen enkel perspectief op beterschap voorwaarden te zetten. Veel vluchte-

lingen willen maar al te graag werken, desnoods aan slechte voorwaarden en in gevaarlijke omstandigheden. Hun wanhoop wordt door het patronaat misbruikt om de uitbuiting van werkenden op te voeren en zo ook hun winsten te verhogen.

Tegen een achtergrond van economische crisis en harde besparingen op onze kap is er een terechte angst voor nieuwe aanvallen op onze levensstandaard. Dit kan gepaard gaan met een angst voor de komst van vluchtelingen die onze jobs ‘inpikken’. Het cliché wordt alvast breed verspreid door de rechtse krachten.

De arbeidersbeweging is de enige kracht die daarop kan antwoorden door alle onderdrukten te verenigen in een strijd voor betere levensvoorwaarden voor iedereen. Dat vereist de regularisatie van mensen-zonder-papieren, het organiseren van migranten in de vakbonden om samen op te komen voor degelijke jobs, voldoende huisvesting, genoeg plaatsen op school, ... voor iedereen.

25 oktober: betoging van mensen-zonder-papieren in Brussel

steun dit maandblad

: BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press

Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

Landen die verwoest zijn door oorlog, milieurampen, dictaturen of de ‘gewone’ uitbuiting ontvluchten, is geen misdaad. Hopen op een toekomst, is geen misdaad. In onze strijd tegen de rechtse regering die haar besparingsbeleid probeert door te drukken door de verantwoordelijkheid voor de tekorten naar vluchtelingen door te schuiven, verzetten we ons ook tegen het racisme en de verdeeldheid.

Het eenmaken van werkenden en werklozen, mensen met en zonder papieren, mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, ... is noodzakelijk in de strijd tegen het kapitalisme. Dit systeem ondermijnt onze levensvoorwaarden en ontzegt steeds meer mensen een toekomst. Het leidt tot een groeiend vluchtelingenprobleem. Een systeem dat de meerderheid van de bevolking geen toekomst kan bieden, moet zelf naar de geschiedenis verwezen worden. Laat ons samen opkomen, zowel hier als in de landen vanwaar mensen vluchten, voor een andere samenleving waarin niemand zich genoodzaakt voelt om te vluchten.