De Linkse Socialist 352 - februari 2016

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 351  februari 2016 strijd  solidariteit  socialisme

Het kapitalisme anno 2016 in cijfers: de 62 rijkste mensen bezitten evenveel als de helft van de wereldbevolking; 7600 miljard dollar zit verborgen op offshore bankrekeningen; van de 201 grootste bedrijven zijn er 188 actief in belastingparadijzen; die belastingparadijzen zorgen ervoor dat ontwikkelingslanden elk jaar minstens 170 miljard dollar aan inkomsten verliezen.

Dat is de toestand van de wereld vandaag, volgens een nieuw rapport van Oxfam. En wat stelt Bart De Wever, schaduwpremier van de Belgische federale regering, dan voor? Nog meer op sociale zekerheid besparen. door

62

rijksten

zijn even rijk als de armste helft van de wereldbevolking

Jarmo (Antwerpen)

Dat België op deze globale situatie geen uitzondering is, weten we al langer dan vandaag. Grote Belgische bedrijven zijn bijzonder actief op offshore bankrekeningen en in belastingparadijzen. Geen enkele Belgische regering heeft daar de afgelopen decennia iets tegenover gesteld. Via notionele interestaftrek en andere gratuite cadeaus aan het patronaat, werd ook in België een ‘investeringsklimaat’ geschapen waarbij de allerrijksten nagenoeg geen belastingen betalen en wij voor hun winsten opdraaien door in te boeten op ons inkomen, onze sociale zekerheid en onze openbare diensten, gaande van onderwijs tot publieke zwembaden.

Recent nog sloot de Belgische regering met 35 stinkend rijke multinationals een aantal deals - de zogenoemde excess profit rulings - die hen vrijstelden van belastingen. Dezelfde federale regering die de mond vol heeft van besparen en er niet voor terugdeinst om onze meest elementaire benodigdheden kapot te bezuinigen, schenkt vrijwillig haar grootste inkomstenbronnen weg aan dat deel van de bevolking dat barst van het geld. Zelfs voor de Europese Commissie (niet bepaald een links-socialistische denktank) was dat een brug te ver. Zij verklaarde de deals illegaal en verplicht België de misgelopen inkomsten terug te vorderen. Wanneer een werknemer of kleine zelfstandige belastingen moet terugbetalen, is er maar één optie: snel betalen. Voor een multinational gelden andere regels: minister van Financiën Van Overtveldt (N-VA) gaat in beroep tegen de beslissing van de Europese Commissie.

Regering zet de strijd voort - aan ons om hetzelfde te doen

7600

miljard

700

miljoen

staat geparkeerd in belastingparadijzen

belastingvoordelen

onterecht toegekend aan grote bedrijven in ons land

Het tijdperk van de nieuwe slavernij

Asielcrisis.

Bye Bye Schengen?

p4

p 11

Bart De Wever, voorzitter van de N-VA, laat er bij het begin van een nieuw kalenderjaar geen twijfel over bestaan: de oorlog tegen de werkende en werkloze bevolking van dit land moet tot het bittere einde doorgevoerd worden. Hij roept alle regeringspartijen op om hun verantwoordelijkheid daarbij op te nemen. Er moet méér bespaard worden. Wie denkt dat het Oxfam-rapport en de illegale belastingdeals De Wever tot inkeer hebben gebracht, dwaalt natuurlijk. Volgens De Wever is de sociale zekerheid de enige inkomstenbron die de regering nog rest.

De inschatting dat deze regering de belangen van de kleine zelfstandigen of kleine ondernemers dient, is compleet fout. Ook zij worden, samen met de arbeidersklasse, verpletterd in de heilige kruistocht ter verdediging van elke eurocent van de miljardenwinsten die het grootkapitaal maakt. Daar heeft deze regering werkelijk alles voor over. Ook het stakingsrecht - het enige wapen waarover de werkende bevolking in dit land beschikt - moet op de schop. De reden? Sterkere vakbonden zorgen er ook volgens IMFonderzoekers voor dat de ongelijkheid wordt afgeremd. Afremmen kan niet voor De Wever die zelfs uithaalt naar zijn coalitiepartners die volgens hem niet enthousiast genoeg besparen: “Ik hoop voor 2016 dat iedereen nu op de trappers gaat staan, en niet voortdurend probeert om op de bagagedrager te gaan zitten.”

De val van deze regering en eender welke andere besparingsregering die erop zou kunnen volgen, is noodzakelijk om onze levensstandaard te verdedigen. Dit zal niet vanop de bagagedrager van De Wever en co bereikt worden, maar door onze strijd te organiseren zoals tijdens het actieplan eind 2014. Nog jaren van harde besparingen uitzitten, mag geen optie zijn.

Voer samen met LSP strijd voor een socialistisch alternatief op de kapitalistische barbarij!

NMBS: rechtse regering versus mobiliteit en klimaat p 8-9

binnenland

de

Linkse Socialist

Arbeidersbeweging moet zich politiek organiseren

Voor onze veiligheid kunnen we niet vertrouwen op neoliberale politici “Ons normale leven zal er nog lang anders uitzien.” Met deze mededeling bereidt premier Michel in een interview in Het Nieuwsblad (12 december) de geesten voor op het semi-permanente karakter van een aantal van de crisismaatregelen die tijdens de “lockdown” van november werden genomen. Eind januari patrouilleren er nog steeds militairen op straat, in stations, op drukke plaatsen. door

Bart Vandersteene

De verschrikkelijke aanslagen in Parijs waarbij de gewone bevolking werd geviseerd - op een concert, op restaurant, bij een sportevenement, … kortom op plaatsen waar iedereen zich wel eens bevindt - hebben bij velen een diepe indruk nagelaten.

Volgens een peiling van RTBF en La Libre zijn 63% van de Belgen redelijk of zeer ongerust over de terreur. Maar liefst 50% beweert z’n gedrag te zullen aanpassen.

Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat de wereld wordt opgeschrikt door een nieuwe terreurdaad. Van Indonesië over Irak, Burkina Faso, Syrië, Nigeria tot Turkije. Daarnaast brengen de media ons dagelijks nieuws over de jacht op een terroristennetwerk in België. Eind vorig jaar besliste de regering 400 miljoen extra ter beschikking te stellen van de veiligheidsdiensten. Intussen zijn er vanuit alle mogelijke ministeries aanspraken gemaakt op dat geld: voor de lokale politie, de rechtbanken, de federale politie, bescherming van de kerncentrales, leger, staatsveiligheid, … “Als we de sommen van alle verlanglijstjes zouden optellen, spreken we wellicht over miljarden euro’s,” heet het in De Standaard (20/01/16).

Geen enkele minister wil overkomen als “zwak”.

Op hetzelfde ogenblik is beslist dat het Belgische leger aan militaire operaties in Syrië zal deelnemen, onder meer met luchtbombardementen. Er worden veertig F35 gevechtsvliegtuigen voor minimum 3,5 miljard euro aangekocht. Dat de oorlogspolitiek in het Midden-Oosten bijdraagt aan de voedingsbodem waarop terrorisme kan groeien en een belangrijke oorzaak van het vluchtelingenprobleem is, wordt gemakshalve aan de kant geschoven. Deze maatregelen zullen geen veiligheid brengen.

Wij willen echte veiligheid, voor iedereen!

Vandaag hebben politici, de top van de veiligheidsdiensten en de burgerlijke media het monopolie op communicatie en standpunten over veiligheid.

Het is een discours van militarisering en oorlogstaal, imminente terreurdreiging, het stigmatiseren van vluchtelingen en migranten, kortom

Besparingen op collectieve diensten, degelijk onderwijs, werk voor allen, sociale bescherming, … ontnemen de mogelijkheid om iedereen zekerheid en veiligheid te garanderen.

Geen enkel politieapparaat is opgewassen tegen een samenleving die steeds harder wordt.

een klassieke verdeel-en-heersretoriek die bevolkingsgroepen tegen elkaar uitspeelt. De sociale tegenstellingen, de besparingsdrift, de excessieve winsten en managerslonen, de gevolgen van een alsmaar brutaler kapitalistisch systeem, dit alles wordt naar de achtergrond verwezen voor de terreurdreiging.

We leven in een wereld waar er onveiligheid heerst voor de meerderheid van de bevolking; onveiligheid in al haar aspecten. Ondanks de enorme toename aan rijkdom in de samenleving is het leven voor velen onzekerder en onveiliger geworden. De neoliberale samenleving heeft komaf gemaakt met een aantal zekerheden uit het verleden. Dit is geen tijdelijk fenomeen dat het neoliberalisme vanzelf zal corrigeren. Het is het resultaat van een politiek waarbij de machtsverhouding werd gewijzigd ten voordele van de kapitalistische klasse, in het nadeel van de werkende klasse.

Regelmatig wordt gezegd dat links de discussie over veiligheid niet aan rechts mag overlaten. De conclusie van de gevestigde linkerzijde is dan meestal om de rechtse voorstellen na te praten. Louis Tobback, SP.a burgemeester en oud-minister van Binnenlandse Zaken stelde in een interview in Knack op 2 december: “Inderdaad. Er is geen andere optie dan law and order. (...) De Wever wil meer en zwaarbewapende politie, en net zoals David Cameron en Margaret Thatcher destijds wil hij dat versterkte veiligheidsapparaat betalen uit de sociale zekerheid. Wij vragen óók een sterkere politie, maar wij willen ze financieren uit de opbrengsten van een vermogensbelasting.”

Law-and-order is het enige antwoord van neoliberale politici, ook van de groenen en sociaaldemocraten. Enkel de wijze waarop dit beleid gefinancierd wordt, zou nog een verschil tussen links en rechts aangeven.

Besparingen op collectieve diensten, degelijk onderwijs, werk voor allen, sociale bescherming, … ontnemen de mogelijkheid om iedereen zekerheid en veiligheid te garanderen. Geen enkel politieapparaat is opgewassen

tegen een samenleving die steeds diensten in plaats van publieke, vuilharder wordt. Proportioneel gezien bakscholen, … in zo’n samenleving kennen de Verenigde Staten het groot- worden sociale relaties op de proef ste aantal gevangenen, maar het heeft gesteld en kan de verdeel-en heerspovan de VS geen veilig land gemaakt, litiek van racisme, seksisme, religieus integendeel. fanatisme bloeien. Er ontstaat immers strijd om die tekorten.

Afbouw van de welvaartsstaat Deze ontwikkeling kan gekeerd leidt tot verharding van worden. Meer en meer wordt het neosamenleving liberale beleid in vraag gesteld, zowel in het kieshokje als op straat. Maar Wat creëert stabiliteit in het leven zoals verschillende strijdbeweginvan een individu, een gezin, een ge- gen in eigen land en bijvoorbeeld in meenschap? Een betaalbaar en kwa- Griekenland al aantoonden, is de inliteitsvol dak boven het hoofd. Een tentie om het tij te keren niet voldoenvast inkomen via een aangename job de. Er is een programma en strategie met voldoening en waardering. Een nodig die even scherp is als deze van sociale zekerheid die ervoor zorgt dat onze tegenstanders. Een eisenproeen tegenslag je toekomst niet op de gramma waarvoor met een even grote helling zet. Een gezondheidszorg die vastberadenheid wordt gestreden als betaalbaar en kwaliteitsvol is voor ie- de resolute manier waarop de kapitadereen. Aantrekkelijk onderwijs met listen hun belangen verdedigen. voldoende, gemotiveerde leerkrachten.

Openbare diensten die ervoor zorgen Linkse socialisten pleiten dat iedereen toegang heeft tot mobi- voor een collectieve politieke liteit, sociaal contact, voorzieningen, benadering ontspanning en bescherming. Tijd en ruimte voor maatschappelijke partiEnkel de arbeidersbeweging en cipatie die noodzakelijk is voor een haar sociale en politieke organisaties democratische samenleving. Dat zijn dragen het potentieel in zich om de allemaal voorwaarden om een maat- noodzakelijke eenheid te organiseren, schappij te creëren waar elk individu solidariteit van onderop te kunnen zonder angst voor de toekomst vol- opbouwen en met een eisenpakket de op kan ontwikkelen en participeren. stem van de meerderheid te vertegenDaar waar tekorten zijn, niet genoeg woordigen in het veiligheidsdebat. werk voor iedereen, wachtlijsten voor De vakbonden zouden een massale allerhande diensten of sociale wonin- ledenwervingscampagne onder vluchgen, klassenjustitie, geprivatiseerde telingen kunnen organiseren. Zo wor-

Begin januari vielen er 11 slachtoffers bij een aanslag in het Turkse Istanboel. Het ging om 11 toeristen.

den ze geïntegreerd in de sociale strijd en vermijden we dat ze uitgebuit worden en zo ook bijdragen tot de neerwaartse druk op de lonen. Er zijn voorbeelden in ons land. In Antwerpen is een groep vluchtelingen actief bij Tamil Solidariteit. Vluchtelingen van Tamil-origine werken er met de actieve steun van LSP samen met andere vluchtelingen uit Azië in de strijd voor hun rechten, tegen racisme, maar ook met en binnen de Belgische vakbonden. Niranjan is één van de voortrekkers en zei in de Linkse Socialist “Met Tamil Solidariteit proberen we het lot van Tamils bekend te maken, maar we willen ons niet beperken tot onze gemeenschap. Zo betoogden we begin juli in Antwerpen samen met mensen van Koerdische, Kasjmiri, Pakistaanse, … afkomst tegen de vervolging van Rohingya in Birma. Die bevolkingsgroep is het slachtoffer van een genocide die amper bekend is en waar niets tegen wordt gedaan.

Onze beste bondgenoot in de strijd tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid vinden we bij andere slachtoffers van onderdrukking, in de eerste plaats bij de arbeidersbeweging.

Tamil Solidariteit probeert mee de vakbond uit te bouwen. Hier samen opkomen voor een degelijke levensstandaard legt ook de basis voor een sterkere internationale solidariteit.”

Vakbonden die opkomen voor de zwakste groepen creëren eenheid tegen verdeel-en-heers. Een ketting is maar zo sterk als haar zwakste schakel. Dit geldt ook voor de arbeidersbeweging. De mate waarin de arbeidersbeweging de belangen verdedigt van de meest uitgebuite en de zwakst georganiseerde delen van haar klasse bepaalt haar algemene sterkte om de belangen van de klasse in al haar aspecten te verdedigen.

De kapitalisten hebben de laatste 25 jaar de wereld kunnen kneden volgens hun belangen. Een onzekere en onveilige toekomst met dramatische toestanden is het resultaat. De beste manier om op te komen voor veiligheid voor iedereen is door het debat open te trekken en weg te leiden van de valse “law and order”-retoriek. We zullen pas in een veilige omgeving kunnen wonen en werken, wanneer iedereen, waar ook ter wereld echt kan delen in de enorme rijkdommen die aanwezig zijn. Enkel als iedereen een job en een degelijke woning, onderwijs en gezondheidszorg - een reële toekomst - heeft, en wanneer oorlog tot het verleden behoort, zal veiligheid mogelijk worden.

onze mening

www.socialisme.be februari 2016

Zonder politieke stakingen was er nooit politieke democratie geweest EDITO

lid

door Eric Byl, Uitvoerend Bureau LSP

Net zoals verkiezingen zijn petities, betogingen, plein- en bedrijfsbezettingen en stakingen legitieme politieke wapens. Ze zijn onmisbaar voor wie tegen de gevestigde orde wil ingaan.

Regering en patronaat beroepen zich graag op de ‘westerse’ waarden: scheiding tussen kerk en staat, ‘onafhankelijkheid’ van justitie, niet-inmenging in de media, democratische instellingen, enzovoort. Men zou haast denken dat die ons aangeboren zijn of een logisch bijproduct van de ‘vrije’ markt. Was dat maar waar. In werkelijkheid kostte het de arbeiders bloed, zweet, tranen en talloze martelaren om deze waarden af te dwingen. Het cruciale instrument daartoe was de politieke staking, waarvoor regering en patronaat nog steeds huiveren.

“Mijn collega’s en ik zijn door het volk verkozen om te doen wat we beloofd hebben. We gaan het regeerakkoord uitvoeren,” zei Vlaams minister Philippe Muyters (N-VA) in september 2014 aan De Tijd. “Als bij de NMBS alles blokkeert, kan ik begrijpen dat in heel uitzonderlijke omstandigheden naar het stakingswapen wordt gegrepen.

Maar ik ga er uiteraard niet mee akkoord dat het wordt ingezet om politieke drijfveren. Een staking is geen politiek wapen,” zegt vice-premier Kris Peeters (CD&V) in De Standaard naar aanleiding van de 48-urenspoorstaking begin dit jaar.

Dat die gericht was tegen een politieke beslissing, het plan-Galant, waarbij directie en vakbonden hooguit mogen overleggen hoe ze het plan zullen uitvoeren, doet Peeters niet verpinken.

Had schaduwpremier Bart De Wever immers niet de primauteit van de politiek afgekondigd?

Alsof democratie er enkel uit kan bestaan om om de zoveel jaar een bolletje te kleuren waarmee men de verkozen partij een mandaat schenkt waar met geen man en macht meer aan te tornen valt. De Wever heeft dat ontleend aan zijn idool Margaret

Thatcher. Volgens haar bestond er niet zoiets als een maatschappij, enkel individuele mannen en vrouwen. Kortom: Vlaamsgezinde individuen hebben bestaan, maar een Vlaamse beweging?

Arbeiders bestaan, maar een arbeidersbeweging?

Thatcher’s opvattingen waren slechts een eigentijdse vertaling van het negentiende eeuwse verbod op verenigingen.

Marx wees erop dat de heersende ideologie in de maatschappij doorgaans die van de heersende klasse is, en dat die slechts in revolutionaire en prerevolutionaire situaties massaal in vraag wordt gesteld. Negen op de tien keer zouden slaven op de vraag of ze voor de afschaffing van de slavernij waren, wellicht ontkennend geantwoord hebben omdat ze zich geen andere levensomstandigheden konden of durfden inbeelden. Had de arbeidersbeweging eeuwen later de primauteit van de politiek als onbeweegbaar aanvaard, dan was de kleine minderheid van 5.000 betogers voor algemeen enkelvoudig stemrecht in 1850 thuis gebleven en had ze de zwijgende meerderheid die zich daar wellicht niet mee bezig hield met rust gelaten,

zoals het toenmalige establishment wenste.

Echt vooruitgang kwam er pas met wat de Duitse sociaaldemocratie in het begin van de vorige eeuw een “Belgische staking” noemde. Dat kwam doordat de algemene raad van de Belgische Werkliedenpartij (BWP) in 1893 als eerste een algemene politieke staking uitriep waarmee 250.000 stakers het algemeen meervoudig stemrecht voor mannen afdwongen. In 1902 was het BWP-leider Emile Vandervelde die de primauteit van de politiek inriep, namelijk de stemming op 18 april in het parlement, om de algemene staking af te blazen.

Pas in de internationale context na de Russische Revolutie durfde de burgerij het algemeen stemrecht, enkel voor mannen, niet langer te weigeren.

Politieke stakingen zouden ons later het betaald verlof (1936) en de vijfdagenweek (1955) opleveren.

Daarna werden ze vooral defensief ingezet.

Het verzet tegen politieke stakingen door De Wever, Peeters, Rutten en co is zuivere hypocrisie. Ze trachten verwarring te stichten door de reële bekommernissen achter de vakbondsacties voor te stellen als een PS-complot. Tegelijk zijn ze heel selectief. We hoorden niemand van hen zeggen dat stakingen en/of pleinbezettingen geen politieke wapens mogen zijn op het moment dat de massa’s in Kiev of pakweg Hong Kong wekenlang hun tenten opsloegen voor het parlement. Net zoals verkiezingen zijn petities, betogingen, pleinen bedrijfsbezettingen en stakingen legitieme politieke wapens. Ze zijn onmisbaar voor wie tegen de gevestigde orde wil ingaan.

Voor zowel de betaalbaarheid als de veiligheid: Breng energie in publieke handen

ZO GEZEGD Robots bedreigen 5 miljoen jobs

sche rechten werden hiervoor zelfs aan de kant geschoven of beperkt.

Alles moest wijken voor de veiligheid. Maar blijkbaar eindigt de aandacht voor veiligheid daar waar het de winsthonger van grote bedrijven bedreigt. Hoe kan anders verklaard worden dat de scheurtjescentrales Tihange 2 en Doel 3 open blijven?

Zelfs Jan Bens, de voormalige directeur van het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle, verklaarde dat een nieuwe centrale zoals Tihange 2 of Doel 3 vandaag geen toelating meer zou krijgen.

De winstlogica is een gevaar voor de veiligheid. Dat werd reeds aangetoond met verschillende rampen, door Alain (Namen) van de kernramp in Fukushima tot de olieramp in de Golf van Mexico Sinds de vreselijke aanslagen in waarbij BP beschuldigd werd van Parijs in november is veiligheid vol- grove nalatigheid. gens de regering-Michel een absoEr werd ons beloofd dat de libelute prioriteit. Sommige democrati- ralisering van de energiemarkt tot

Na Molenbeek duiken ook Doel en Tihange in de Duitse en Nederlandse krantenkoppen op.

Verschillende buurlanden eisen verduidelijkingen van België over de veiligheid van de kerncentrales. Er wordt zelfs gedacht aan juridische stappen. De regering-Michel lijkt de buurlanden niet te kunnen overtuigen dat de veiligheid voldoende ernstig wordt genomen.

lagere prijzen zou leiden. Vandaag besteden gezinnen een groter deel van hun huishoudbudget aan energie dan voorheen. Bovendien moeten we met de Turteltaks nog eens opdraaien voor de velden met zonnepanelen die door grote bedrijven werden aangelegd. De 3.386 grote zonnepanelenparken kregen jaarlijks 231 miljoen euro subsidies; een bedrijf als Katoen Natie was goed voor 13,4 miljoen euro subsidie per jaar. De Turteltaks dient om deze subsidies te betalen.

En dat terwijl Electrabel en moederbedrijf Engie superwinsten boeken, onder meer door de verouderde kerncentrales te gebruiken.

De nucleaire sector stelt dat hun centrales goed zijn voor het milieu omdat ze niet bijdragen aan de opwarming van de aarde. Er wordt daarbij geen rekening gehouden met alle elementen van vervuiling als gevolg van het productieproces

en al helemaal niet met de kwestie van nucleair afval. Bovendien is er steeds het gevaar op ongevallen, zeker naarmate de centrales ouder worden. Om de winsten veilig te stellen, is veiligheid voor private energiebedrijven geen prioriteit. Dat speelde een grote rol in de kernramp van Fukushima. Laten we het hier ook zo ver komen?

Energie is te belangrijk en de productie ervan te gevaarlijk om dit in handen van de private sector te laten.

Er is nood aan veilige, duurzame en goedkope energie. Daartoe moeten we de volledige sector in publieke handen nemen. Het zou een rationele planmatige benadering mogelijk maken waarbij van de expertise van het personeel in de sector gebruik kan gemaakt worden om de productie af te stemmen in functie van de behoeften, waaronder ecologische behoeften.

“Robots en andere vormen van technologische verandering zullen de komende jaren 5 miljoen jobs doen verdwijnen,” toont een rapport in opdracht van het Wereld Economisch Forum aan. HR-managers uit de 15 grootste economieën ter wereld werkten aan het onderzoek mee. Ze verwachten dat er tegen 2020 7 miljoen jobs zullen verdwijnen door robots, artificiële intelligentie, genetica en andere vormen van technologische verandering.

In de plaats komen ongeveer 2 miljoen jobs, waardoor er een nettoverlies van 5 miljoen overblijft. Technologische vooruitgang leidt op deze manier tot sociale achteruitgang.

Mensheid bedreigd door gevaren die ze zelf creëert

Op 13 januari lazen we in De Tijd: “De mensheid wordt bedreigd door gevaren die ze zelf creëert: een nucleaire oorlog, de klimaatopwarming, artificiële intelligentie en genetisch gemanipuleerde virussen. Dat zei Stephen Hawking tijdens de Reithlezing, die volgende week op de BBC wordt uitgezonden en ieder jaar een werelddenker aan het woord laat.

Vooruitgang in de wetenschap en de technologie zal nieuwe manieren creëren waarop het fout kan gaan.” Zoals Hawking eerder opmerkte, vormt het kapitalisme een bedreiging voor de mensheid.

op de werkvloer

de

Linkse Socialist

Flexi-jobs, gemeenschapsdienst voor werklozen, langdurig zieken aan de slag, …

Het tijdperk van de nieuwe slavernij Bart De Wever heeft zijn best gedaan om ervoor te zorgen dat we de feestdagen snel vergeten waren. Hij begon het jaar met een frontale aanval op de sociale zekerheid. “Het is wel duidelijk dat als we op de sociale zekerheid niet extra besparen, we helemaal niet meer besparen. Enkel daar valt nog veel geld te rapen,” vertelde hij in De Tijd (9 januari). door

Nicolas Croes

Werken tot je erbij neervalt. Letterlijk Het gaat niet om een kleine besparing. Volgens Di Rupo (PS), die zich baseert op de berekeningen van de Nationale Bank, moet de federale regering nog 6 miljard euro vinden om tegen 2018 een begroting in evenwicht te hebben. Of dacht de regering de besparingen tegen de eisen van de Europese Commissie in uit te stellen?

De N-VA-voorzitter stak zijn bewondering voor de recepten van de Britse conservatieven nooit onder stoelen of banken. Het thatcherisme is de hoeksteen van zijn politieke filosofie van “meelevend conservatisme” en het principe waarbij vooral de plichten en niet de rechten van mensen centraal staan. Zo denkt De Wever dat het niet mogelijk is om de langdurig zieken niet aan te pakken: zij moeten zo snel mogelijk aan de slag. Het zou een besparing op de sociale zekerheid moeten opleveren, net als de versnelde afbouw van het brugpensioen, de beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, de stopzetting van de terugbetaling van een aantal dure behandelingen, verlaging van de pensioenen, ...

Aan de andere kant van het Kanaal zien we de gevolgen van deze opvattingen. De conservatieve regering van David Cameron voerde er het programma ‘fit for work’ door. Er werd begonnen met de uitsluiting van langdurig zieken om hen terug aan het werk te zetten. Dit gebeurde vanaf 2011. Aanvankelijk weigerde het ministerie van arbeid cijfers vrij te geven van het aantal ‘fit verklaarde’ langdurig zieken die meteen na hun herintrede op de arbeidsmarkt overleden. Deze cijfers zouden “verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden”, luidde de redenering van de regering. Na protest en onder meer een petitie die door 250.000 mensen getekend werd, kwamen er in augustus 2015 dan toch cijfers.

Daaruit blijkt dat tussen december 2011 en februari 2014, iets meer dan twee jaar dus, 2.650 uitkeringsgerechtigde zieken korte tijd nadat ze ‘fit verklaard’ waren overleden. Het is inderdaad mogelijk om op de sociale zekerheid te besparen door de men-

sen te laten werken tot ze er letterlijk bij neervallen.

Op 12 februari verklaarde ook minister Maggie De Block (Open Vld) op een debat van de werkgeversorganisatie Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO): “We zullen een mechanisme creëren om langdurig zieken te responsabilseren.” Dit ligt in de lijn van het regeerakkoord.

Er wordt hierover gediscussieerd omdat er steeds meer zieken zijn. Zo zijn er studies over het groeiend aantal fysieke klachten, depressies en burn-outs, ... Het is een logisch gevolg van de wijze waarop de arbeidsmarkt werkt.

Hoeveel bedrijven – private en publieke – hebben niet bespaard door gepensioneerden niet langer volledig te vervangen? Hoeveel studies zijn er niet verricht om zelfs de minste seconde tijd te winnen, onder meer door toiletbezoeken tot een minimum te herleiden? Wat hadden de politici dan wel verwacht toen ze beslisten dat oudere werknemers langer aan de slag moeten blijven? In De Tijd schreven Pieter Blomme en Jasper D’Hoore: “De stijging van de uitgaven voor langdurig zieken is deels het gevolg van de beslissing om het systeem van brugpensioen af te bouwen, waardoor de arbeidsongeschiktheid een soort communicerend vat is met de werkloosheid.”

Offensief tegen alle werkenden De Wever wil niet alleen op sociale zekerheid besparen. “We moeten nagaan of we de flexi-jobs ook niet buiten de horeca kunnen invoeren. Ook inzake de nachtarbeid voor e-commerce moeten we misschien nog wat verder gaan. En natuurlijk moeten we onze soms te rigide arbeidsmarkt durven te versoepelen. Ik denk aan het ontslagrecht, maar ook aan de anciënniteitsverloning. En aan de herinvoering van de proefperiode bij vaste contracten, die door de vorige regering werd geschrapt.” We wis-

ten al dat werklozen en zieken in de logica van De Wever profiteurs zijn, maar blijkbaar zijn ook werkenden rotverwend.

Om ‘onze’ concurrentiepositie te versterken, willen De Wever en co alle werkenden aanpakken. Daartoe probeert hij meteen om verschillende groepen werkenden tegen elkaar op te zetten. Ook met dit voorstel staat NVA niet alleen. Gwendolyn Rutten van Open Vld stapt maar al te graag mee in het neoliberaal opbod van sociale afbraak. Ze verklaarde in juli reeds:

“De horeca is een testcase, ook voor de nieuwe economie. Als dit flexstatuut werkt, kunnen andere sectoren er ook gebruik van maken.” Ter herinnering: een flexi-job is goed voor een uurloon van minstens 9,5 euro waarbij bruto gelijk is aan netto en de werkgever elke dag kan zien of een flexi-werker wordt opgeroepen.

In het regeerakkoord werden nog enkele voorstellen gedaan die sindsdien nog niet terug opgediept werden; denk maar aan de verplichte gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen.

Vakbonden onder vuur Tussen december 2011 en februari 2014 overleden in Groot-Brittannië 2.650 uitkeringsgerechtigde zieken korte tijd nadat ze ‘fit verklaard’ waren. Het is inderdaad mogelijk om op de sociale zekerheid te besparen door de mensen te laten werken tot ze er letterlijk bij neervallen.

Brits protest tegen de aanvallen op zieken en mensen met een beperking

De rechtse regering droomt ervan euro niet veel bespaard kan worden: om de lageloonsector drastisch uit te de overheidsinstelling van de Hulpkas breiden. Ze willen een arbeidsmarkt is duurder dan de vakbonden die verwaar de werkenden geen rechten heb- lies maken aan de organisatie van de ben, enkel plichten tegenover hun uitbetaling van de uitkeringen. Als werkgever in ruil voor een armoedig De Wever dit aanhaalt, is het om een loontje en zonder sociale bescherming. rookgordijn op te trekken. Elke geleOm dat erdoor te krijgen, wil de rege- genheid om een extra aanval op de ring het sociaal verzet breken. Dat is vakbonden in te zetten wordt aangede reden waarom De Wever aanvallen grepen en is vooral gericht op de disop de vakbonden blijft lanceren. cussies over minimale dienstverlening Zo stelde hij in hetzelfde interview en beperking van het stakingsrecht. in De Tijd dat de vakbonden en muNiet alle werkgevers zijn enthousitualiteiten miljoenen krijgen voor het ast over de aanhoudende provocaties. beheer van de uitbetalingen. Het is De N-VA blijft de vakbonden zien echter duidelijk dat op die 227 miljoen als lege dozen die niets voorstellen, De Wever ziet de kracht van de georganiseerde arbeidersbeweging niet.

Sommige werkgevers vrezen echter dat de arrogantie te ver doorslaat en dat het beter is om niet teveel olie op het vuur te gieten. Zo verklaarde het VBO dat er effectief in de sociale zekerheid kan bespaard worden, maar dat de voorstellen rond langdurig zieken te ver gaan. Zelfs bij de Vlaamse werkgevers van VOKA, niet meteen een organisatie die als gematigd bekend staat, was er kritiek. Zoals Luc Van Der Kelen in Het Laatste Nieuws opmerkte: “De voorzitter van de N-VA heeft de vakbonden eraan herinnerd wie hun grootste vijand is. En alles wijst erop dat ze dankzij hem morgen opnieuw front zullen vormen.”

Dat is wat niemand in het establishment wil.

Hopelijk komt er inderdaad een front van verzet met een opbouwend actieplan zoals dat in de herfst van 2014 toen we de regering aan het wankelen kregen. We moeten daar een voorbeeld aan nemen, niet aan de acties zonder perspectief die we in 2015 zagen. In 2014 verloren we een kans om de regering ten val te brengen, maar dit betekent niet dat alles verloren is.

De sociale verkiezingen zullen onge-

twijfeld de kracht van ons aantal opnieuw bevestigen; bij de vorige waren er 130.000 kandidaten. Wellicht zullen er nu ook heel wat nieuwe strijdbare kandidaten verkozen raken die hun eerste ervaringen opdeden in het actieplan van 2014.

Jammer genoeg lijken de meeste vakbondsleiders ervan uit te gaan dat we de regering beter kunnen uitzitten. Voor onze levensstandaard is die strategie onverantwoord: de aanvallen en besparingen zullen blijven komen. En wie zegt dat er na de volgende verkiezingen een andere regering of een ander beleid komt? De Britse vakbondsleiders dachten ook van de eerste regering-Cameron uit te zitten, maar die werd in een context van demoralisatie en gebrek aan politiek alternatief opgevolgd door een tweede regering-Cameron die nog harder bespaart.

Zoals Luc Van Der Kelen in Het Laatste Nieuws opmerkte: “De voorzitter van de N-VA heeft de vakbonden eraan herinnerd wie hun grootste vijand is. En alles wijst erop dat ze dankzij hem morgen opnieuw front zullen vormen.” Dat is wat niemand in het establishment wil.

op de werkvloer

www.socialisme.be februari 2016

Ondanks recordoverslag in Antwerpse haven en buitenlandse lof voor dokwerkers

Regering met Europese hulp in aanval tegen dokwerkers

O

p 18 januari hield het Antwerpse Havenbedrijf een persconferentie over de recordcijfers van 2015 met een goederenoverslag van meer dan 208 miljoen ton. De vakbonden voerden actie en maakten duidelijk dat dit record enkel kon door de inzet van de havenarbeiders. Die arbeiders krijgen nu een nieuwe aanval op hun statuut als cadeau. door

Luc (Antwerpen)

Na klachten door Fernand Huts en andere werkgevers die anoniem bleven, begon de Europese Commissie een procedure tegen de wet-Major die de havenarbeid regelt. Minister Kris Peeters werkte een voorstel uit waarmee de Eurocommissaris Violeta Bulc volgens Peeters akkoord zou gaan. Hij voegde eraan toe dat tot 1 juli kan onderhandeld worden. Als de bonden tegen dan niet akkoord gaan met de grote lijnen van het voorstel van Peeters, wordt het zonder aanpassingen in een wet gegoten en opgelegd. Regering en havenpatronaat verschuilen zich maar al te graag achter Europa; zo denken ze zelf buiten schot te blijven.

Het voorstel van Peeters moet aanwervingen buiten de pool, het bekende ‘Kot’, mogelijk maken. Vanaf 2017 zouden havenbedrijven werknemers buiten de pool om kunnen aanwerven met contracten van langer dan twee jaar; tegen 2020 wordt dat ook mogelijk voor dagcontracten. Wel moet het om erkende havenarbeiders gaan waarbij de erkenning door een ‘onafhankelijke commissie’ wordt toegekend. Daarnaast wil Peeters ook meer soepelheid bij de samenstelling van ploegen en de mogelijkheid tot multitasken; nu mogen de havenarbeiders slechts één taak uitoefenen.

Vooral de dagcontracten en het multitasken zijn problematisch: het raakt de kern van de wet-Major en het ondermijnt de veiligheid op de werkvloer. Opvallend is overigens dat veel werkgevers niet staan te springen voor dagcontracten; grote bedrijven werken al meer met havenarbeiders die een langdurig contract hebben. De pool zorgt voor bijkomende flexibiliteit. Dat de Antwerpse dokwerkers efficiënt zijn, wordt tot in Rotterdam

erkend. Een Nederlandse journalist merkte in december op: “Zeker jullie groei van 8 procent in de containervaart doet ons pijn. Bij ons is de groei nul. We bewonderen ook jullie havenarbeiders die schepen efficiënt en snel lossen.”

Een tweede luik in het voorstel gaat over de logistieke havenarbeid. Naast het algemene contingent (watergebonden activiteiten) met ongeveer 6.000 havenarbeiders zijn er ongeveer 1.500 havenarbeiders actief in het logistieke contingent. Daar wordt vandaag al een pak flexibeler gewerkt: zo is er onder meer interimarbeid en kan de erkenning achteraf gebeuren. Peeters wil de erkenning van logistieke havenarbeiders volledig overboord gooien. Daar is het Huts en co natuurlijk om te doen. Voorlopig zouden logistieke havenarbeiders onder hetzelfde Paritair Comité blijven vallen en dus dezelfde loon- en arbeidsvoorwaarden kennen, maar het zet wel de deur open om daar verandering in te brengen.

Dat is waar Huts, maar ook Open Vld en N-VA, nu al op aandringen.

op de wet-Major. Zo zijn een aantal werkgevers geen vragende partij voor onder meer de invoering van dagcontracten buiten de pool. Alleen hierop verdergaan, lijkt ons een gevaarlijke strategie. Een bedrijf als bijvoorbeeld DP World staat wereldwijd bekend als een anti-vakbondsbedrijf. Er is ook het gevaar dat op andere vlakken toegevingen worden gedaan: zo zwijgen de vakbondspamfletten over het aanStrijd is nodig werven van lange termijncontracten Vakbondsman Marc Loridan (BTB) buiten de pool, de versoepeling van verklaarde op de actie van 18 januari het ploegensysteem en het einde van dat onderhandelen wel kan, maar en- erkende havenarbeid in de logistiek. kel op de voorwaarden van de vakIn het verleden waren er al veel toebonden. Nochtans dreigde minister gevingen, maar de aanvallen blijven Peeters al om het voorstel door te komen. Zo kan het multitasken in voeren als er geen akkoord komt. Dat Zeebrugge wel en is er in Gent net maakt dat de werkgevers in een zetel een akkoord met de vakbonden gezitten. Enkel het gevaar van sociale sloten waardoor het ploegenstelsel onrust kan werkgevers en regering voor laden en lossen van de binnenonder druk zetten. vaart verdwijnt. Ben Weyts reageerDe strategie van de vakbondsleiding de hierop in de pers: “Dankzij dit aklijkt er vandaag vooral op gericht om koord wordt het mogelijk om met één een aantal grote spelers standpunt havenarbeider een schip te lossen in te laten innemen tegen de aanvallen plaats van met vier.” Dit zal de aan-

vallen niet stoppen. De wet-Major wordt steeds verder uitgehold waarna de bescherming van de havenarbeid volledig kan verdwijnen.

De logistieke arbeid bevestigt dit: de opsplitsing tussen een algemeen en een logistiek contingent was slechts een opstap om logistieke havenarbeid volledig uit de wet-Major te halen. Voolopig blijft het onder hetzelfde Paritair Comité, maar hoe lang zal het duren vooraleer Huts en co volledige sociale dumping en flexi-jobs zullen bekomen?

De toegevingen zorgen voor verdeeld heid t ussen verschillende Belgische havens en verschillende beroepsgroepen. Dezelfde strategie werd op Europees vlak toegepast. De algemene Europese aanvallen, Port Package 1 en 2, werden in 2003 en 2006 weggestemd na strijdbewegingen door de dokwerkers in heel Europa. Ondanks een poging tot criminalisering van het protest in 2006, moest het establishment terugkrabbelen. De vrees voor een algemene sta-

king in alle Europese havens zorgde ervoor dat de havenarbeiders nadien land per land aangepakt werden. Als lidstaten niet snel genoeg handelen, geeft de EU een duwtje in de rug. Zo werd Spanje al veroordeeld door het Hof van Justitie.

In 2003 en 2006 werden de aanvallen gestopt door strijd. Dat is hoe de wet-Major is bekomen en hoe ze kan verdedigd worden. Bij heel wat havenarbeiders is er wrevel over de beperkte informatie. Algemene personeelsvergaderingen om de situatie en een actieplan te bespreken, zouden daar een antwoord op vormen.

Het gevaar is dat de strijd wordt geïsoleerd, vorige keer werd dit doorbroken met acties doorheen heel Europa.

Vandaag zal het erop aankomen om de brug te maken naar andere sectoren die geconfronteerd worden met de liberaliseringsgolf en sociale dumping, denk maar aan het spoor of het wegtransport. Mits een degelijk opbouwend actieplan kan gezamenlijk verzet tot overwinningen leiden.

1.700 euro boete voor spoorman die stakingsrecht uitoefent

E

en Franstalig lid van ACODSpoor in Brussel kreeg een aangetekend schrijven van een deurwaarder waarin hem meegedeeld werd dat hij een dwangsom moet betalen naar aanleiding van de spoorstaking van 6 en 7 januari.

militant van ACOD-Spoor een dwangsom opgelegd: met kosten erbij een boete van maar liefst 1.700 euro. Het eenzijdig verzoekschrift werd tijdens de actie niet aan de militant betekend en ook de politie vroeg geen identificatie. De syndicalist oefende het recht op collectieve actie uit, een recht dat ook het vormen van een stakerspost omvat. De deurwaarder oorTijdens die staking was de politie met deelde dat een discussie voeren met een deurwaarders aanwezig. Toen de staking directeur van Infrabel neerkwam op het begon en er zowat 300 aanwezigen aan verhinderen van de toegang. het piket waren, keken politie en deurPhilippe Dubois van ACOD-Spoor in waarders werkloos toe. Toen de aanwe- Brussel verklaarde in de media: “Dit is zigheid beperkter was, werd wel opge- een aanslag op het stakingsrecht en het treden. Enkele weken later kreeg een recht om een piket te organiseren. Het

Gevangenisstraf voor Franse syndicalisten

A

cht militanten van de vakbond CGT bij Goodyear in het Franse Amiens zijn veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar, waarvan negen maanden effectief.

De voormalige werknemers van Goodyear werden beschuldigd van “gijzeling” en sommigen ook van “geweld tijdens vergaderingen.”

Begin 2014 werd het personeel gemobiliseerd om te protesteren tegen de sluiting van de vestiging waarbij 1.143 jobs verloren zouden gaan. Het gaat om een winstgevend bedrijf, de sluiting was louter ingegeven door een nog grotere inhaligheid. Na tientallen bezettingsacties, betogingen en stakingen bleef de direc-

tie elk gesprek weigeren. Acht syndicalisten zijn daarop naar de kantoren van de Human Resources managers getrokken om een sociale dialoog te eisen. De twee managers waren blijkbaar geschokt omdat ze enkele uren in hun eigen bureau moesten blijven.

Achteraf werd niet gesproken over het geweld van het bedrijf dat honderden gezinnen sociale ellende bezorgt. Neen, de acht vakbondsmilitanten werden van geweld beschuldigd wegens hun rol in het sociaal verzet. De Franse regering wil de komende maanden een hervorming van de arbeidswet doorvoeren. Nu werd een voorbeeld gesteld van repressie tegen syndicalisten om verzet tegen de komende asociale maatregelen af te schrikken.

doel is om het spoorpersoneel angst aan te jagen. Dit is niet erg slim van de verantwoordelijken van Infrabel op het ogenblik dat de sociale dialoog in de groep wordt hervat. We zullen ons alleszins niet laten doen.”

Verzet tegen dit soort maatregelen is noodzakelijk. Een beroep voor de rechtbank kan nuttig zijn, maar er is meer nodig. De bonden moeten gaan voor een solidariteitsbeweging die duidelijk maakt dat we deze aanval op het recht op actievoeren niet aanvaarden. Vandaag is het tegen het spoorpersoneel, morgen volgt al de rest en voor we het goed beseffen is er geen recht op collectieve actie meer.

Acties cipiers dwingen beloften af

D

e cipiers toonden aan dat strijd loont. Het ongenoegen tegen het personeelstekort en gebrek aan werkkledij is al langer aanwezig.

“We hebben hier alles tekort, behalve gevangenen,” vatte een cipier het samen. Er waren verschillende acties en eind december dreigde ACOD met nieuwe stakingsacties. Bij overleg werden van minister Geens beloften bekomen, onder meer rond een nieuwe premie voor onregelmatige werktijden en extra middelen voor werkkledij en bijkomende aanwervingen.

Centraal op de foto (met fakkel): spoorman Jordan die een boete van 1700 euro kreeg. Foto: PPICS

Linkse Socialist

sociaal Racisme, seksueel geweld, homofobie, kleine criminaliteit, ... beantwoorden met een sociaal alternatief! de

Wij verzetten ons tegen seksisme en seksueel geweld, los van wie dit pleegt en los van de vorm waarin het wordt gepleegd. Seksueel geweld wordt niet van buitenaf naar België gebracht. Seksisme en geweld zijn onderdeel van elke klassensamenleving, ook in Europa.

De omvang van het geweld op nieuwjaarsnacht in Keulen is schokkend. En dan zijn de straten nog niet de gevaarlijkste plaats voor vrouwen, het grootste aantal gewelddaden wordt niet door wildvreemden gepleegd. Geweld tegen vrouwen is in België nog steeds vooral geweld binnen het gezin, vaak door de eigen partner of familieleden. Eén op de vijf vrouwen krijgt er ooit mee te maken! 8,9% van de vrouwen zijn voor hun 18e levensjaar ooit het slacht-

offer geweest van gedwongen seksuele contacten of relaties. De dader is doorgaans een familielid of iemand uit de directe omgeving. Seksueel geweld heeft meestal weinig met seks te maken, des te meer met macht.

Geweld tegen vrouwen is Seksisme en geweld op vrouwen afin België nog steeds vooral doen als een cultureel gegeven, is niet geweld binnen het gezin, correct. In de jaren 1970 was het niet ongewoon dat Afghaanse vrouwen in vaak door de eigen partner een minirok door Kaboel trokken op of familieleden. weg naar de universiteit. Vandaag zou dit onmogelijk zijn, zelfs basisscholen voor meisjes worden platgebrand door de Taliban. Komt dit omdat de Afghaanse cultuur de afgelopen veer- deerd is? tig jaar zo sterk veranderd is en nieuOp sociale puinhopen kunnen rawe regels is gaan opleggen, of omdat cisme, seksisme, homofobie maar ook de oorlog en daaropvolgende burger- kleine criminaliteit groeien. Dit los je oorlogen het land vernietigd hebben niet op door verdeeldheid te versterken waardoor er ruimte ontstond voor de of goed te praten. Een systeem in crisis, extreem conservatieve Taliban? Hoe zoals het kapitalisme vandaag, brengt denken de ministers van oorlog dat alle mogelijke rottigheid naar boven. de Syrische ‘cultuur’ er zal uitzien Er is nood aan eengemaakte strijd voor eens dat land volledig platgebombar- een alternatief op dit systeem.

Foto: Vrouwen in Afghanistan in de jaren 1970. Vandaag worden meisjesscholen platgebrand. Is de Afghaanse cultuur de afgelopen veertig jaar zo sterk veranderd of komt het omdat de oorlog en daaropvolgende burgeroorlogen het land vernietigd hebben waardoor er ruimte ontstond voor de extreem conservatieve Taliban?

Een feministische moslima spreekt

Op 6 december hield Blokbuster samen met Steunpunt Antifascisme in Antwerpen een dag van internationale solidariteit. Een van de sprekers op dit evenement was Andleeb Haider, een activiste van Pakistaanse afkomst. Ze had het onder meer over religie en vrouwenonderdrukking in Azië.

“Elke godsdienst vertrekt van pure lessen van mensheid en gelijkwaardigheid, maar de handelaars in religie gebruiken deze voor geld en macht. Dit is in alle godsdiensten het geval, of het nu moslims, christenen, hindoes, joden of boeddhisten zijn.

Religieuze autoriteiten en orthodoxe interpretaties van godsdiensten gaan op een vreselijke wijze om met vrouwen. Sommigen gaan daar heel ver in, zo werden vrouwen recent levend verbrand in Afghanistan en werden ze onder de Taliban verplicht analfabeet gehouden. Godsdienst is in handen van de onderdrukkers. De onthoofding van het 9-jarige Hazara meisje Shukria toont aan dat het er niet toe doet of het om Daesh, Taliban of Al Qaeda gaat, het zijn allemaal vreselijke groeperingen die vrouwen en meisjes niet sparen De Keulse bevolking was geschokt door de gebeurtenissen op oudjaar, toen tientallen vrouwen van hun barbarij.

“In Pakistan zijn er de Hadood-wetslachtoffer waren van ongewenste seksuele intimiteiten. Er kwamen pogingen van extreemrechts om ten tegen vrouwen. In Iran en Saoediracisme als ‘antwoord’ naar voor te brengen. Socialisten waren betrokken bij het protest tegen zowel Arabië hebben vrouwen geen eigen seksisme als racisme. We spraken met Claus Ludwig van Sozialistische Alternative, onze Duitse paspoort en mogen ze hun huis niet zusterorganisatie. verlaten zonder begeleiding door hun vader, broer of man. Hetzelfde zien we Hoe reageerde de bevolking in Keulen iedereen die er ‘buitenlands’ uitzag. Het onder het hindoeïsme in India of het op de gebeurtenissen? was een aanzet tot een pogrom.” christendom op de Filipijnen. Kortom, “Iedereen spreekt erover. De mensen alle Aziatische godsdiensten zien zijn geschokt dat dit kon gebeuren. De Hoe reageerde de linkerzijde? In vrouwen nog steeds louter als bron gevestigde media en politici begonnen welke acties en campagnes is van seksuele bevrediging en bron van Op het internet en de een demagogische campagne om ver- SAV betrokken? kwaad voor mannen. der in te binden op rechten voor asiel“Alle Aziatische samenlevingen zitsociale media kwam er een ten zoekers. Extreemrechts zag een kans “In de eerste week van januari waren vast in oude tijden, in praktijken vloedgolf van racistische om vluchtelingen te beschuldigen. Op er vijf betogingen waar we aan deelnavan discriminatie die onderdeel zijn het internet en de sociale media kwam men. Er waren 400 betogers tegen een haat. Wie er anders uitziet, van het patriarchaat. We zijn niet er een vloedgolf van racistische haat. brandstichting in een vluchtelingenvergeten hoe de voeten van Chinese werd tot in de rij voor de Wie er anders uitziet, werd tot in de rij centrum. We zijn ook actief in de anvrouwen werden vastgebonden, hoe voor de kassa in de supermarkt open- tifascistische alliantie “Keulen tegen de Geisha vrouwen in Japan werden kassa in de supermarkt lijk aangesproken en gevraagd om ‘naar Rechts” en stelden daar voor om de slomisbruikt, wat er met kasteloze vrouhuis’ te gaan. gan “Tegen seksistisch geweld, tegen ra- openlijk aangesproken en wen in India gebeurt of de praktijk van “Op 9 januari was er een betoging van cisme” te hanteren. Deze slogan haalde gevraagd om ‘naar huis’ te sati waarbij weduwen levend verbrand Pegida met 1.500 aanwezigen, vooral alle internationale mediaberichten van worden met hun overleden man, … We gaan. hooligans en neonazi’s. Een dag later de betogingen in Keulen. kennen praktijken als eremoorden, het trokken 300 racisten door de stad op “We schreven het pamflet van de alverkopen van vrouwen, het uithuwezoek naar migranten, onder het mom dat liantie voor een betoging tegen Pegida vluchtelingen zeggen neen aan seksueel lijken van vrouwen in Pakistan, … In ze ‘vrouwen zouden beschermen’. Ze op 9 januari. Daarop waren 4.000 anti- geweld” en nog andere acties. We probe- de meeste Aziatische landen worden vielen migranten fysiek aan, minstens fascisten aanwezig, terwijl we slechts ren de basis voor de antifascistische alli- vrouwen veroordeeld tot een leven drie mensen raakten gewond, mensen drie dagen hadden voor onze mobilisa- antie te verbreden en nieuwe mensen te tussen vier muren in huis. Ze worden van Syrische, Pakistaanse en Indische tie. De media minimaliseerde het pro- organiseren. We koppelen verzet tegen als minderwaardig gezien en moeten afkomst. Onder de aanvallers waren er test: sommige media spraken over 1.300 seksisme en racisme aan sociale thema’s het mannelijke hoofd van het gezin neonazi’s en hooligans, maar ook ge- betogers. SAV had een spreker op deze zoals het gebrek aan betaalbare huisves- gehoorzamen. organiseerde criminelen met enkele betoging en kreeg veel steun voor een ting. We proberen de antifascistische “Het is goed dat er een opmars van de‘Hell’s Angels’ en buitenwippers. socialistische benadering van strijd te- beweging politiek te versterken, maar mocratie is in Azië, maar er zijn op zijn “De politie verklaarde dat het recht niet gen racisme en seksisme. tegelijk moeten we ook de kwestie van zachtst gezegd enorme beperkingen. in eigen handen mag genomen worden. “Verder waren er ook een linkse be- veiligheid voor onze activiteiten ernstig Zowel onder democratie, dictatuur, Maar daar ging het niet om, de racisten toging voor vrouwenrechten met 300 nemen. De toename van extreemrechts autoritaire regimes of een mengeling zochten niet de daders van oudjaar maar aanwezigen, een betoging “Syrische geweld dwingt ons daartoe.” hiervan worden vrouwen onderdrukt.

Keulen: socialisten mee in verzet tegen seksisme en racisme

De kapitalistische globalisering heeft vrouwen bovendien herleid tot een instrument voor de entertainmentindustrie terwijl tegelijk een meedogenloze concurrentiestrijd wordt verheerlijkt.

Het onderwijs is een instrument voor de rijken. De prostitutie is toegenomen en werd geïnstitutionaliseerd in tal van nieuwe vormen. Geen enkel Aziatisch land kent een volwaardige politieke vertegenwoordiging voor vrouwen. We weten dat politiek slechts een uitdrukking van de onderliggende economische werkelijkheid is. Het kapitalistische productiemodel is het centrale probleem dat ons verhindert om tot menselijke gelijkwaardigheid te komen.

“We moeten samen, met mannen en vrouwen, ingaan tegen deze waanzin en terreur. Er is een proces van verandering. Vrouwen voeren de strijd aan de kant van de revolutionairen, rebellen en hervormers.”

Elke godsdienst vertrekt van pure lessen van mensheid en gelijkwaardigheid, maar de handelaars in religie gebruiken deze voor geld

Andleeb Haider op de infodag van 6 december. Foto: Liesbeth

na COP21

www.socialisme.be februari 2016

“Stakend spoorpersoneel: de klimaatactivisten van de 21e eeuw” Dit is een citaat van Naomi Klein, klimaatactiviste en auteur van een ophefmakend boek over klimaatverandering. Dit citaat geeft een idee van de politieke strijdpunten voor de strijd tegen klimaatverandering en botst pijnlijk met de povere resultaten van de COP21. In dit artikel geven we onze mening over het klimaatakkoord en over de belangrijkste uitdagingen voor de klimaatbeweging. door

Michael Bouchez

Uiteindelijk was de belangrijkste verwezenlijking van de COP21 de betrokkenheid van duizenden mensen en organisaties in de protesten in de marge van de klimaattop. Zij hebben nogmaals aangetoond dat de gevolgen van klimaatverandering en de opwarming van de atmosfeer ongerustheid opwekken en dat miljoenen mensen uitkijken naar reële oplossingen. Het was die noodzaak en die hoop op een radicaal antwoord die, ondanks de noodtoestand in Frankrijk en Brussel, toch geleid hebben tot meer dan 10.000 betogers in Oostende, alles samen honderdduizenden betogers in andere landen en verschillende betogingen in Parijs.

In tegenstelling tot de hoera-berichten van politici en in de grote media, is het overgrote deel van de klimaatactivisten heel realistisch: de regeringsleiders en betrokkenen in de klimaatonderhandelingen hebben geen enkel antwoord geboden op de klimaatverandering (zie kader). Vele activisten zullen daar niet meer verwonderd van opkijken, maar dat mag niet leiden tot passiviteit of verslagenheid.

Integendeel, we doen er beter aan conclusies te trekken die de beweging wapent met politieke eisen want voor de zoveelste keer is gebleken dat de regeringen geen oplossingen zullen bieden die ingaan tegen de oliesector, de nucleaire lobby’s en de multinationals.

Tijdens de COP21 werd opnieuw “groen kapitalisme” gepromoot door tal van nucleaire lobbies, petroleumbedrijven, … die van de gelegenheid gebruik maakten om zich groen voor te stellen. Ondertussen blijven tal van

nieuwe voorbeelden de nefaste effecten van de vrije markt illustreren. Het fraudeschandaal met sjoemelsoftware blijft niet beperkt tot VW maar blijkt ook bij Opel en Renault aanwezig. Niet alleen het klimaat, maar ook volksgezondheid wordt door het winstbejag op de helling gezet: In Flint, Michigan werd de noodtoestand uitgeroepen ten gevolge van besparingen op de watervoorziening in de stad die tot dramatisch hoge loodconcentraties in het drinkwater leidden (zie kader).

Onze eigen regering volgt dezelfde logica. Besparen op openbaar vervoer staat hoog op de agenda. Tussen 2016 en 2019 wil de regering 3 miljard euro op de spoorwegen besparen.

Daarbij moeten meer dan 6000 jobs verdwijnen bij Infrabel, NMBS en HR-Rail. Daarmee wordt de NMBS meteen klaargestoomd voor een privatisering. Wat dit betekent, zien we in Groot-Brittannië: prijzen zijn daar tot vijf maal hoger dan in België en treinen rijden veel minder regelmatig. Op welke manier zal dat het openbaar vervoer stimuleren? Ondertussen zorgen files voor een enorme uitstoot, maar bedrijfswagens worden voor 4 miljard euro gesubsidieerd en daaraan raken is taboe voor de rechtse regering. Het geld voor de subsidiëring van bedrijfswagens moet blijkbaar bij de NMBS gehaald worden? Milieuvervuilend transport wordt dus gesubsidieerd ten koste van collectief transport …

Wie ziet daar nog enige logica in?

Investeren in openbaar vervoer zou dit aantrekkelijker, efficiënter én milieuvriendelijker kunnen maken, maar publieke diensten zijn geen winstpost

Loodvergiftiging in Flint, Michigan

In Flint, Michigan werd de waterbevoorrading in 2014 gereorganiseerd. De oude bevoorradingswijze vanuit Detroit werd als onderdeel van een kostenbesparing vervangen door bevoorrading uit de rivier Flint. Het water in die rivier was echter zo bijtend dat het lood uit versleten waterleidingen opnam in het drinkwater voor gezinnen. Tests gaven aan dat het water zoveel lood bevatte dat het toxisch afval was. Resultaat: tot 12.000 mensen met een te hoog loodgehalte in hun bloed, een 10-tal doden, vele ziektes en gezondheidsrisico’s.

Dergelijke vervuiling is niet onoverkomelijk. Het is het resultaat van een politieke keuze om de goedkoopste weg te volgen in plaats van te investeren in degelijke watervoorziening. Maandenlang werden klachten van bewoners genegeerd. Als de ‘kosten’ voor publieke diensten zoveel mogelijk gedrukt worden, zijn de armste en gewone gezinnen de eerste slachtoffers. Michael Moore zei terecht dat dit niet zomaar een watercrisis is, maar een armoedecrisis en een raciale crisis. Flint is namelijk één van de armste steden in de VS met de vierde hoogste werkloosheidsgraad en 53% Afro-Amerikanen.

Protestactie in Oostende naar aanleiding van de klimaattop in Parijs. Foto: MediActivista voor bedrijven en dus niet interessant zijn de klimaatactivisten van de 21e ven vergeten. voor onze neoliberale regering. eeuw. Door zich te verzetten tegen de Opkomen voor een leefbaar klimaat, De vraag is hoe de klimaatbeweging afbouw van de dienstverlening, ver- is onderdeel van onze strijd voor een haar eisen kan koppelen aan een ver- dedigen ze klimaatvriendelijke op- systeem waarin de belangen van de dediging van publieke diensten als de lossingen. De staking bij de NMBS meerderheid van de bevolking cenNMBS. Gaan we ons nog verder la- werd nochtans zelfs door De Morgen traal staan en niet de winsten van een ten wijsmaken dat de vrije markt en beschimpt. De verontwaardiging over steeds kleiner wordende minderheid. dus ook hun politieke vertegenwoor- het politieke gestuntel om met de ver- De klimaatbeweging kan de strijd van digers een antwoord kunnen bieden? schillende regio’s een akkoord te slui- het personeel in verschillende sectoren Enkel klimaateisen die gekoppeld zijn ten zodat de Belgische delegatie iets steunen om ook op hun beurt de steun aan investeringen in en democratische kon voorstellen in Parijs, was al lang te krijgen van die sectoren in klimaatcontrole over publieke diensten kun- vergeten. De vele dossiers over COP21, betogingen. Zoals regels rond veilignen een breed front tot stand brengen de rampzalige berichten over klimaat- heid en gezondheid op de werkvloer waarin ook de vakbonden en de ar- verandering, ... waren blijkbaar slechts afgedwongen zijn door de arbeidersbeidersbeweging een sterke rol kun- papiervulling. Bij de eerste acties rond beweging, zullen we met strijd voor nen spelen. eisen die iets kunnen betekenen in het een andere samenleving ook wereldNaomi Klein maakte het punt heel terugdringen van de uitstoot, zijn de wijde gezondheid voor onze planeet duidelijk: stakende spoorarbeiders journalisten al wat ze eerder schre- afdwingen.

COP21: een historisch akkoord?

Klimaatactivisten moeten al veel goede wil aan de dag leggen om het akkoord van de klimaattop in Parijs als historisch te bestempelen. Er worden aanbevelingen gedaan, maar er zijn geen becijferde of bindende voorstellen. Er worden “gemeenschappelijke maar gedifferentieerde verantwoordelijkheden en respectievelijke capaciteiten” gevraagd. Dit betekent zo veel als het ondergeschikt maken van de inspanningen aan economische belangen die voor de elite uit het ene of het ander land belangrijk zijn. Het akkoord “nodigt” de verschillende partijen “uit” of “raadt hen aan” om “naar eigen goeddunken” en “naar eigen mogelijkheden” de nodige maatregelen te nemen om de effecten van de klimaatopwarming tegen te gaan.

De realisatie van die verantwoordelijkheid zou gebeuren door hogere

Klimaatactivisten moeten al veel goede wil aan de dag leggen om het akkoord van de klimaattop in Parijs als historisch te bestempelen.

matigingsdoelstellingen - die verder slissingen zoals het verlagen van de niet worden uitgewerkt - en door kli- maximale temperatuurstijging tegen maatfinanciering van 100 miljard 2050 tot 1,5 graden Celsius in plaats om de armere landen te helpen. Die van 2 graden hoeven we maar te financiering van 100 miljard dollar zeggen dat het akkoord op geen enwordt voorgesteld als een enorme kele wijze aangeeft hoe dit kan gebijdrage van de rijke landen. In rea- realiseerd worden. Integendeel, met liteit ligt het ver onder de noden en de op COP21 voorgestelde inspanverbleekt het in het niets tegenover ningen van de verschillende landen pakweg de 498 miljard dollar jaar- komen we volgens wetenschappers lijkse subsidies voor fossiele ener- aan een stijging van 2,7 graden. De gie (cijfers van 2013). Over fossiele eerstvolgende evaluatie mag dan wel brandstoffen werd onder druk van gepland zijn in 2023, sancties voor onder andere Saoedi-Arabië en de landen die hun doelstellingen niet olie-industrie overigens niets gezegd. halen zijn er niet. Voor handelsakOok de beruchte emissiehandel kan koorden is dit wel de standaard, maar rustig verder gaan. die blijken belangrijker te zijn dan Over de ogenschijnlijk radicale be- een klimaatakkoord.

NMBS

de

Linkse Socialist

Rechtse regering versus mobiliteit en klimaa hakbijl in openbaar vervoer De 48-urenstaking bij het spoor begin januari leidde tot een stortvloed aan propaganda en clichés: het spoorpersoneel zou over veel privileges beschikken, amper moeten werken, om de paar weken de reizigers gijzelen met stakingsacties, enkel de Franstaligen zouden staken, de acties zouden gaan om slechts één feestdag (koningsdag), ... Je zou bijna vergeten dat de regering maar liefst 20% van de publieke middelen voor de NMBS wil schrappen met een sociaal bloedbad waarbij 6000 tot 7000 jobs verdwijnen. een dossier door

GEERT COOL

Plan-Galant: na jaren van zachte afbouw, de harde afbraak De afgelopen jaren zijn de middelen voor de NMBS het groeiend aantal reizigers niet gevolgd. Op een goede tien jaar tijd kwamen er 50% reizigers bij, maar verdween bijna een kwart van het personeel. Met minder personeel en aftakelend materieel meer reizigers vervoeren, was de wijze waarop de afgelopen jaren in de praktijk op openbaar vervoer bespaard werd.

Nu wil de rechtse regering een versnelling hoger schakelen. Minister Galant wil 2,1 miljard euro besparen op de NMBS, tegen 2019 gaat het om meer dan 600 miljoen euro op een jaar.

Samen met maatregelen van de vorige regering is er een besparingen van in totaal 3 miljard tegen 2019.

De dotatie bedraagt nu ongeveer 3 miljard euro, er wordt dus een besparing van 20% voorgesteld. De maatregelen die nu al voorgesteld worden – onder meer inzake flexibiliteit en dalend aantal personeelsleden – zullen niet volstaan om dit te realiseren. Er volgen dus jaren van afbraakpolitiek waarbij zowel personeel als reizigers de gevolgen zullen voelen.

Waar de regering en directie alvast niet willen besparen, is aan de dure top van de NMBS. Door het bedrijf in drie te splitsen (Infrabel, NMBS en HR-Rail) zijn er meer managers en toplui nodig, maar worden ook hoge prijzen aan elkaar doorgefactureerd.

De vele externe consultants aan de top of managers die niet aarzelen om veel geld te besteden aan luxehotels en uitstapjes, blijven allemaal buiten schot.

Dit zijn immers politieke vrienden van de door de regering aangestelde topmanagers.

De besparingen worden elders gezocht: er zouden meer dan 6.000 jobs verdwijnen bij Infrabel, NMBS en HRRail. In het vorige collectieve akkoord – een protocol, vergelijkbaar met een CAO in de private sector – werd nog uitgegaan van een gegarandeerd personeelsbestand van 38.000. Momenteel zijn er 33.000 personeelsleden, waarvan 55% de komende 10 jaar met pensioen gaan. De regering voorziet in

1.200 aanwervingen per jaar. Er gaan treinbegeleider wegbesparen, betekent 18.000 mensen op pensioen en zij wor- dus ook een besparing op de veiligheid. den vervangen door 12.000 nieuwe col- En verder wil de regering de flexibilega’s. Een eenvoudige rekensom leert liteit van het personeel opvoeren: de dus dat er 6.000 jobs bedreigd zijn. Dit productiviteit moet met 20% toeneis een sociaal bloedbad dat ongeveer men. Dat zou onder meer gebeuren even groot is als dat van Ford Genk door nog flexiberele arbeidstijden en waar eind 2014 bijna 6.000 jobs ge- een voorstel dat nu al op tafel ligt: een schrapt worden. Is protest tegen een arbeidsduurverlenging zonder loonsnieuw Ford Genk, aangericht door de verhoging. regering zelf, zo onverantwoord?

Over de pensioenleeftijd van 55 jaar Hoe kunnen 6.000 jobs geschrapt na 30 jaar dienst voor het rijdend perworden? Er wordt onder meer gedacht soneel (bestuurders, treinbegeleiders) wordt voorlopig enkel geklaagd door de rechtse politici. De leeftijd optrekken, gebeurt wellicht nog niet om er zeker van te zijn dat er voldoende personeel op pensioen vertrekt om het sociale bloedbad van 6.000 jobs die verdwijnen te realiseren.

Er zijn 6.000 jobs bedreigd. Verder besparen op de NMBS beDit is een sociaal bloedbad tekent ook een verdere onderinvestering in infrastructuur. Een gebrek dat ongeveer even groot is aan investeringen in nieuw materieel als dat van Ford Genk waar en in de toename aan onderhoud waar eind 2014 bijna 6.000 jobs het verouderende materieel nood aan heeft, is vandaag al een belangrijke regeschrapt worden. den voor vertragingen. Het opdrijven van de flexibiliteit van het personeel, aan een forse sluitingsoperatie van lo- bijvoorbeeld door de keertijd in eindketten: tot 600 loketten zijn bedreigd. stations te beperken (zodat dezelfde Het betekent dat er straks amper nog personeelsleden in theorie meer ritpersoneel in de stations zal zijn. Wie ten op een kortere tijd kunnen afwerzal dan oudere mensen helpen? Of ken), zorgt eveneens voor vertraginmensen met een beperking die op gen. De keertijd kon voorheen immers een trein moeten geholpen worden? gebruikt worden als buffer bij vertraOf hebben ouderen en gehandicapten gingen zodat de aansluitende rit wel geen recht op openbaar vervoer? Ook op tijd reed. in andere taken wordt naar besparinZelfs met al deze maatregelen zal gen uitgekeken: zo zouden 20% van de de directie er niet in slagen om de betreinen geen treinbegeleider meer aan sparing van 2,1 miljard euro te realiboord hebben. De NMBS-administra- seren. De enige optie die overblijft, is tie doet al concreet onderzoek naar de om rechtstreeks de reizigers te treffen mogelijkheden van zo’n “one-man-car” door meer te vragen voor de dienstver(waarop enkel de bestuurder zit). Zal lening. Voorlopig wordt hier nog niet dit de regel worden op bijvoorbeeld de over gesproken om een ééngemaakt voorstadslijnen die nu al een afzon- front van personeel en reizigers te derlijk logo kregen en nadien als eer- vermijden, maar de omvang van de ste kunnen uitbesteed worden aan de geplande besparing zal naast een afprivé? Een treinbegeleider controleert bouw van de dienstverlening onverniet alleen de tickets, maar vervult ook mijdelijk leiden tot tariefverhogingen. een belangrijke veiligheidsfunctie, on- En mogelijk ook tot het schrappen van der meer bij het op- en uitstappen. De lijnen en stations.

Spoorman: “170 dagen per jaar werken? Waar kan ik daarvoor tekenen?”

H

et spoorpersoneel zou volgens topman Cornu maar 160 dagen per jaar werken en dit optrekken tot 170 zou toch niet erg zijn, voegt hij eraan toe. Mogelijk verwart hij met zijn eigen arbeidstijd, wat meteen zou verklaren waarom hij tot voor kort tijd had om bij te klussen als bestuurder van onder meer KBC en Belgacom.

Een spoorman zei ons: “Cornu zegt dat hij ons 170 dagen per jaar wil laten werken, in plaats van 160. Waar moeten we tekenen? Ik werk 210 tot 220 dagen per jaar, en ik heb nog 50 recuperatiedagen staan die ik niet kan opnemen.”

Wij maken even zelf de berekening: * Vertrekpunt: 52 weken van 5 werkdagen = 260 werkdagen * Vakantiedagen: 24 dagen verlof (voor oudere werknemers kan dit oplopen tot 26) + 10 wettelijke feestdagen + 3 extralegale feestdagen (zoals koningsdag) die voor alle ambtenaren gelden = 37 tot 39 vakantiedagen * Dit brengt ons op 220 werkdagen per jaar Hoe komt Cornu dan aan dat veel lagere cijfer? Wellicht rekent hij compensatiedagen - arbeidsduurverminderingsdagen in de privésector – mee als vakantiedag.

Dat is niet correct, het gaat om een compensatie voor de wekelijks gepresteerde overuren. De arbeidstijd bij de NMBS daalde van 40 uur per week naar eerst 38 en vervolgens 36. Voor die laatste daling van de arbeidstijd werd overigens loon ingeleverd. Maar zelfs met deze compensatie- en kredietdagen (in totaal 26 per jaar), komen we nog aan bijna 200 werkdagen per jaar. Het verschil kan Cornu niet uitleggen.

Een niet onbelangrijk detail: veel compensatie-, krediet- en vakantiedagen kunnen niet opgenomen worden door een gebrek aan collega’s. In juni 2014 werd een dag gestaakt om te protesteren tegen het feit dat het totale aantal achterstallige dagen voor alle personeelsleden het miljoen overschreden had!

Afbouw goederentransport: een sociale en een milieuramp

N

MBS Logistics werd de voorbije jaren uitgekleed en voor een groot deel uitverkocht aan de privé. Dit gebeurde voor een spotprijs. De afbouw van het goederenverkeer per spoor is onderdeel van deze operatie van liberalisering en privatisering. Uiteraard speelde ook de economische crisis een rol, maar de daling blijft aanhouden. Waar het spoor in 2000 nog goed was voor 10% van het goederenvervoer, was dit in 2012 nog maar 8%. Ook de binnenvaart verloor terrein waardoor het aandeel van het wegvervoer van 75% tot 79% toenam (*). Investeren in goederenverkeer per spoor en over het water betekent dat honderden vrachtwagens van de weg worden gehaald. In plaats van transport van goederen op een vervuilende wijze te organiseren met personeel dat vaak slachtoffer is van sociale dumping, kan het beter op een milieuvriendelijkere wijze gebeuren met goed betaald personeel dat over een degelijk statuut beschikt. (*) Zie: http://www.milieurapport.be/nl/feitencijfers/sectoren/transport/activiteiten-van-transport/tonkilometers-van-goederenvervoer/

www.socialisme.be februari 2016

at:

NMBS

Besparen op openbaar vervoer is een bewuste politieke keuze economie volgens het VBO 8 miljard euro per jaar kosten, zonder rekening te houden met gezondheidskosten. Terwijl de rechtse regering miljarden uitgeeft aan bedrijfswagens, wil ze tegelijk besparen op de gezondheidszorg. Volgens De Wever kan immers enkel in de sociale zekerheid nog geld gevonden worden.

Investeren in degelijk openbaar vervoer zou goed zijn voor de economie, voor het mobiliteitsprobleem en voor het milieu en de gezondheid van de bevolking. De regeringen kiezen ervoor om dit niet te doen, maar om wel 4 miljard aan bedrijfswagens uit te geven, 9 miljard aan nieuwe gevechtsBedrijfswagens kosten de gemeenschap jaarlijks 4 miljard vliegtuigen (zullen die de pendelaars naar Brussel brengen?) euro, zonder rekening te houden met de milieu- en filekos- en als zelfs Europa aandringt op de terugvordering van 700 ten. Als de NMBS effectief 20% moet inleveren, dan zul- miljoen euro onterechte belastingvoordelen voor grote belen de totale publieke middelen voor alle openbare vervoer drijven, steigert minister Van Overtveldt (N-VA) en kondigt (NMBS, De Lijn, MIVB en TEC) nog net hij aan in beroep te gaan. Dus ja, bemeer dan 4 miljard euro per jaar bedragen. sparen op openbaar vervoer, op mobiHet is een politieke keuze om evenveel uit liteit en op milieu is een bewuste polite geven aan bedrijfswagens als aan opentieke keuze. baar vervoer.

Een alternatief hierop ligt voor de Nochtans levert de NMBS de economie hand: investeren in degelijk en gratis Volgens het VBO kost heel wat op. Na de spoorstaking van begin openbaar vervoer zodat het aandeel van januari bracht werkgeversfederatie VBO een dag spoorstaking de individueel vervoer, zowel van personen het cijfer dat een dag spoorstaking de eco- economie 40 miljoen. Een als van goederen, drastisch kan afnenomie 40 miljoen euro kost. Op jaarbasis men. Met de 8 miljard euro die de files goedwerkende NMBS zou een goedwerkende NMBS de economie onze economie jaarlijks kosten, kan dit dus meer dan 10 miljard opleveren. En dat brengt de economie per probleemloos betaald worden. Degelijk voor een investering van amper 3 miljard openbaar vervoer kan enkel met tevrejaar dus 10 miljard op euro door de overheid. Er zijn al maatregeden en gemotiveerd personeel op het len ‘om de economie te stimuleren’ geno- voor een investering van terrein. In plaats van zoals nu enkel te men die minder efficiënt waren... Is degelijk investeren in lucratieve contracten voor amper 3 miljard. Er zijn ‘externe’ adviseurs en andere toplui aan openbaar vervoer een kost of een investering die opbrengt? het waterhoofd van openbare vervoersal maatregelen ‘om de De grootste kost wordt aan het fileleed maatschappijen er meer personeel economie te stimuleren’ in de stations, opmoet toegeschreven, daarvoor rekent het VBO de treinen, in de busgenomen die minder 16 miljoen euro per dag. Het mobiliteitssen, ... komen. Gratis openbaar vervoer probleem is inderdaad groot. Zo groot dat zet mensen aan tot het gebruik ervan. efficiënt waren... transportspecialisten de efficiëntie van de Toen in de Estse hoofdstad Tallinn graAntwerpse haven aanprijzen, vooral de aftis openbaar vervoer voor de eigen inhandeling van goederen door de dokwerkers, maar wijzen woners werd ingevoerd, leidde dit tot een toename van het op de files en het gebrek aan degelijk goederentransport per aantal reizigers met 10% en een afname van het aantal waspoor als negatieve elementen. Files zouden de Belgische gens op de weg met 15%.

De beslissing van de regering om 2,1 miljard euro te besparen op de NMBS is een politieke keuze.

Net zoals de uitspraak van De Wever dat er “enkel in de sociale zekerheid nog geld te rapen valt” een politieke keuze is. Toch wordt dit allemaal graag voorgesteld als de enige optie, er zou immers geen alternatief zien. We zouden allemaal een steentje moeten bijdragen en het spoor zou te duur zijn.

Nog meer flexibiliteit? “Misschien moeten de ministers eens een weekje mee buiten reeks staan...”

D

e directie wil de flexibliteit van het personeel verder opvoeren, onder meer door aan de begin- en einduren te morrelen, de maximale arbeidstijd per dag, de woonwerkafstand, de minimale rust tussen twee shifts, ... Werkt het spoorpersoneel dan al niet extreem flexibel op dit ogenblik?

We spraken met een jonge treinbegeleidster, die na twee jaar dienst ook al 25 achterstallige niet-opgenomen compensatie- en kredietdagen heeft opgebouwd. Ze vertelde ons hoe ze in recent op zeven dagen tijd 56 uur had gewerkt. Ze stond in die week “buiten reeks”, dus niet in een vaste ploeg, waarbij ze bovendien vaak maar een dag op voorhand wist wanneer ze moest werken. “Misschien moeten de ministers en directeurs eens een weekje mee buiten reeks staan”, zei ze ons.

Privatiseren: het Britse voorbeeld

T

ijdens de spoorstaking begin januari riep de Werkbond, een online antistakingsinitiatief opgezet door leden van Jong Vld, op tot een privatisering van het spoor. Volgens de liberale jongeren zou dit de stiptheid ten goede komen.

Wat de Werkbond uiteraard niet vermeldt, zijn de tarieven. We gingen even bij de Britse spoorwegmaatschappijen enkele prijzen bekijken voor een enkele rit in de spits voor gelijkaardige afstanden: • 25 kilometer. Londen-Dagenham: 8 euro. Brussel-Aalst: 5,3 euro • 45 kilometer. Chelmsford-Londen: 20 euro. Antwerpen-Brussel: 7,3 euro.

• 160 kilometer. Doncaster-Liverpool: 45 euro. Gent-Luik: 21,1 euro. Met een Railpass kan dit voor 7,6 euro per rit.

De Britse prijzen werden op internet opgezocht, als je gewoon aan een loket een ticket wil kopen, betaal je nog meer. Met deze prijzen betaal je voor een maandabonnement Antwerpen-Brussel niet langer 136 maar 500 euro.

Bovendien worden vandaag in Groot-Brittannië veel meer publieke middelen aan de private spoorbedrijven gegeven dan wat er omgerekend voorheen aan het publieke spoorbedrijf werd besteed. Een grote meerderheid van de Britten wil dan ook de hernationalisatie van het spoor.

Is dit hoe de rechtse regering de toekomst van het spoorverkeer ziet? (afbeelding door Jon)

Eengemaakt verzet is nodig! kijk. Aan de basis was het ongenoegen niet communautair gekleurd, zo reden 30% van de treinen langs Vlaamse kant niet en dit ondanks de opvordering van extra personeel. Het gaat niet enkel om lijnen die de taalgrens oversteken, ook de lijn Oostende-Antwerpen was verstoord. Aan station Berchem was er op het begin van de staking een piket om te bespreken hoe de solidariteit vanuit Vlaanderen zoveel mogelijk kon getoond worden. Onder de Antwerpse treinbegeleiders was er een stakingsTijdens de spoorstaking begin januari stond er ook aan Antwerpen-Berchem percentage van 31% op de eerste dag en een piket.

42,5% op de tweede stakingsdag. Die cijfers tonen de actiebereidheid en tonen een scherp wantrouwen in de vakbondsDe regering wil het spoor hard aanpakken. leiders die opriepen om niet te staken. Het potentieel voor Voormalig liberaal minister Fientje Moerman eengemaakte strijd blijft groot en dit ondanks de sabotage schreef onder een pseudoniem een lezersbrief in door een aantal vakbondsleiders.

Knack waarin ze ervoor pleitte om het voorbeeld De regering is niet bereid om ernstige onderhandelingen te van het ontslag van stakende luchtverkeersleiders voeren. Minister Galant liet daar geen twijfel over bestaan: “De grote lijnen liggen vast, maar over de modaliteiten en onder Reagan te volgen. Dat vormde een het tijdstip kan gediscussieerd worden.” (De Standaard 7 belangrijke eerste stap in het harde neoliberale januari.) De vakbonden mogen enkel onderhandelen over offensief dat erna zou volgen. Het offensief hoe de forse besparing van 20% van de publieke middelen werd al langer voorbereid met onder meer een zal doorgevoerd worden. Is dat onderhandelen?

Er zal dus nog strijd nodig zijn. Het zal belangrijk zijn om propagandacampagne die stilaan door alle daarin de eenheid van onderuit te versterken. De rechtse remedia werd overgenomen. Ook werden – soms gering speelt het hard, symbolische of halfslachtige acties succesvolle – pogingen gedaan om verdeeldheid door het personeel zullen onverbiddelijk afgestraft worden. te zaaien tussen personeel en reizigers, tussen Om daarop te antwoorden, is een grotere betrokkenheid van verschillende vakbonden en ook op communautair onderuit noodzakelijk. Personeelsvergaderingen voor alle ploegen en op elke werkplaats om niet alleen de voorstellen vlak. Het doel is duidelijk: verdelen om harder te van regering en directie toe te lichten, maar ook om de acbesparen. ties te bespreken en te stemmen, zouden daar een grote rol Het spoorpersoneel wordt zo hard aangepakt omdat het in kunnen spelen. Als personeelsleden het gevoel hebben een traditie van strijdbaarheid kent; denk maar aan de wij- dat acties slechts door enkele toplui beslist worden, zoals ze waarop de spontane acties van het spoorpersoneel in vandaag weleens gebeurt, zullen ze niet de noodzaak van Charleroi in 1983 het begin vormden van een wekenlange personeelsvergaderingen inzien of het louter zien als inforbeweging van alle openbare diensten tegen de vorige rechtse matiemoment. Een grotere betrokkenheid van personeelsleregering. De rechtse regering erkent de traditie van strijd. den die hun strijd in handen nemen, is een voorwaarde om Bij het voorstel van minister Alexander De Croo (Open Vld) met die personeelsleden naar de reizigers te kunnen stapom een volledige privatisering van Bpost en Proximus mo- pen om hen mee te trekken. Het is ook een noodzaak om gelijk te maken, werd de NMBS er bewust buitengelaten. inbreuken op het actierecht door deurwaarders en politie De Tijd merkte hierover op: “De regering heeft even over- onmogelijk te maken. wogen ook de NMBS hierbij te betrekken, maar daar werd Reizigers kunnen betrokken worden op basis van een ofvan afgezien uit vrees voor sociale onrust bij de spoorwe- fensieve campagne voor publieke investeringen in meer en gen.” (De Tijd, 6 mei 2015) Als de regering erin slaagt om betere dienstverlening. De groeiende bezorgdheid rond klimet de hakbijl door het spoor te gaan, dan zullen andere maat en milieu maar ook het groeiende ongenoegen rond publieke en private sectoren volgen. het fileleed kunnen gebruikt worden voor een stoutmoeEr is nood aan eengemaakte strijd met solidariteit uit an- dige campagne voor een alternatief van gratis en degelijk dere sectoren. De beslissing van enkele vakbondsverant- openbaar vervoer. Dit kan een cruciale rol spelen in onze woordelijken om op 6 en 7 januari langs Nederlandstalige strijd om een einde te maken aan deze rechtse regering en kant niet mee te staken, zette de verdeeldheid aan de top te het volledige besparingsbeleid.

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Midden-Oosten.

De oude wereld is aan het sterven, de nieuwe wereld laat nog op zich wachten In Turkije en Saoedi-Arabië is 2016 begonnen met bloedige repressie en geweld. Dit leverde de rechtse regimes van beide landen slechts voorzichtige verontwaardiging in de westerse media en onder gevestigde politici op. Tegenover barbarij gelden blijkbaar twee maten en twee gewichten: barbarij door “bevriende” regimes wordt door de vingers gezien. door

Nicolas Croes

Repressie tegen de oppositie

“Twee maten en twee gewichten” is ook de benadering van de Turkse president Erdogan rond terrorisme. Onder het voorwendsel van terrorisme werd overgegaan tot intensieve bombardementen op posities van Koerdische strijdkrachten in het noorden van Syrië, waar deze Koerdische strijders moedig verzet leverden tegen Islamitische Staat. Opmerkelijk genoeg werd Islamitische Staat gespaard bij de Turkse bombardementen.

Daarna werd een avondklok opgelegd aan de Koerdische bevolking in verschillende plaatsen in het zuidoosten van Turkije. Er kwamen dagelijkse vernederingen, massale arrestaties en willekeurige moorden door de ordediensten. Die hadden het over maatregelen tegen “terroristen”, maar er was willekeurig geweld tegen mensen van alle leeftijden. Toen een twintigtal Turkse academici een internationale petitie tegen het bloedbad door het leger ondertekenden, werden ze eveneens opgepakt.

In Saoedi-Arabië ging het regime over tot de executie van 47 gevangenen, die eveneens van “terrorisme” werden beschuldigd. Er zaten jihadisten tussen de 47, maar ook de sjiietische sjeik Nimr al-Nimr Baqr, een voortrekker van het politieke verzet tegen het rechtse Saoedische regime. Al-Nimr speelde onder meer een actieve rol in de massamobilisaties van 2011 in het kader van de golf van protest en revolutionaire opstanden in het Midden-Oosten en NoordAfrika waarbij de dictators Ben Ali in Tunesië en Moebarak in Egypte ten val kwamen. De heersende kliek in Saoedi-Arabië heeft vorig jaar 151 mensen geëxecuteerd, doorgaans op dezelfde brutale wijze als executies

door Islamitische Staat. Dit regime staat bekend voor de vervolging van alle dissidenten, zeker onder de sjiietische minderheid.

In beide landen heeft dit toenemende geweld uiteraard te maken met een groeiende bezorgdheid als gevolg van de slechter wordende economische situatie en de mogelijkheid van bewegingen en protest tegen de nieuwe asociale maatregelen. Saoedi-Arabië is voor 90% van zijn inkomsten afhankelijk van olie. De ineenstorting van de olieprijzen leidt tot een snel groeiend overheidstekort. Het regime ging al over tot besparingen in de publieke uitgaven; zo werd geknipt in de subsidies voor basisgoederen en stegen de prijzen voor brandstof, elektriciteit en water. tal gevechtsvliegtuigen in om de in Turkije verblijven? sjiieten in Jemen te bombarderen.

Vijf jaar geleden, in 2011, was er een Deze elementen versterken de cock- Tegen Islamitische Staat in Irak wor- golf van massaprotest en het begin tail van instabiliteit die de regio al den slechts 15 vliegtuigen ingezet, van een proces van revolutie en constevig in zijn greep houdt: oorlog in wat evenveel is als Nederland en trarevolutie in de hele regio van het Syrië; chaos in Irak; interventies door Denemarken samen. Iran en Saoedi- Midden-Oosten en Noord-Afrika. De Rusland en westerse machten tegen Arabië zijn verder betrokken in in- val van de Tunesische dictatuur kreeg Islamitische Staat; crisis in Jemen; sec- directe confrontaties in Bahrein en navolging met massabewegingen in taire spanningen in Libanon; miljoe- Libanon. andere landen. Maar nu zijn het de nen vluchtelingen in Jordanië, Libanon krachten van de contrarevolutie – zoen Turkije; dalende olieprijzen; ...

Welk antwoord? wel reactionaire regimes zoals die van Onder de Saoedische leiders is er Saoedi-Arabië en Turkije als groepen woede en paniek als gevolg van de toeOnder meer als gevolg van de ver- zoals Islamitische staat – die de overnadering tussen de westerse machten schillende imperialistische inter- hand halen. De uitkomst van de strijd en de Iraanse dictatuur. Het sjiietische venties de afgelopen decennia werd tussen barbarij en een nieuwe wereld Iran is de belangrijkste regionale ri- een oncontroleerbaar monster van staat nog niet vast. vaal van Saoedi-Arabië. Na de recen- Frankenstein gecreëerd in de regio.

Turkije kende de afgelopen jaren verte executies werd de Saoedische am- De autoriteit en actiemogelijkheden schillende grote protestbewegingen bassade in Teheran in brand gestoken van de westerse machten zijn boven- en stakingen. Het leidde onder meer en het Saoedische regime werd ervan dien sterk afgenomen. De toekomst is tot een sterke score van de linkse probeschuldigd dat het “opzettelijk” de meer dan ooit onzeker. Wat indien de Koerdische HDP in de parlementsverIraanse ambassade in de Jemenitische chaos zich verder uitbreidt tot Turkije? kiezingen: deze partij haalde de ondehoofdstad Sanaa had gebombardeerd. Wat indien de bloedbaden onder de mocratische kiesdrempel van 10%. In In Jemen voeren beide regionale riva- Koerden leiden tot een burgeroorlog? Iran zorgt de economische recessie len een proxy-oorlog.

Wat zal er dan gebeuren met de mil- voor een groeiend gevaar van nieuwe Saoedi-Arabië zet een honderd- joenen Syrische vluchtelingen die nu massamobilisaties zoals die van 2009.

Regionale spanningen

In Tunesië waren er in januari nieuwe mobilisaties na een jongerenrevolte in de stad Kasserine. In 2011 zagen we hoe revolutionaire gebeurtenissen niet aan landsgrenzen stoppen, maar snel een regionale en internationale impact kunnen krijgen.

“De oude wereld ligt op sterven, de nieuwe wereld laat nog op zich wachten. En in deze schemerzone ontstaan monsters”, zei de Italiaanse revolutionair Gramsci over de jaren 1930. Een nieuwe golf van bewegingen in de regio op basis van strijd tussen sociale klassen is onvermijdelijk. Daarin moeten fouten uit vorige bewegingen vermeden worden. De werkenden en armen in de regio moeten hun eigen politieke en syndicale organisaties opzetten, los van de heersende klassen, om niet alleen tegen het imperialisme te strijden maar ook tegen de regionale heersende klieken. Dat zal de basis zijn waarop een einde kan gemaakt worden aan dit systeem van ellende, uitbuiting, terrorisme en oorlog.

Solidariteit met de stagiair-leerkrachten in Marokko Op 7 januari betoogden 20.000 stagiair-leerkrachten en hun sympathisanten in heel Marokko. Ze protesteerden tegen een harde aanval op hun inkomen en hun werkgelegenheid. De overheid wil hun statuut van stagiair omzetten in een van beursstudent, met een halvering van het loon. Het protest botste op repressie. Dit geweld leidde tot verontwaardiging in het land, maar ook onder de Marokkaanse gemeenschap in het buitenland.

Sinds de beweging van 20 februari 2011 is er niets fundamenteel veranderd in Marokko. Sinds 2011 zijn er meer dan 300 politieke gevangenen, vooral jongeren en studenten, opgepakt op basis van valse beschuldigingen van inbreuken op wettelijke regels.

Sociale bewegingen worden gecriminaliseerd. De cultuur en taal van de Amazigh (Berbers) worden eveneens aan de kant geschoven, ondanks de grondwettelijke erkenning ervan in 2011. Er is een sterke achteruitgang van het onderwijs. De wetten die de

Brussel. In Marokko is er net zoals in België een neoliberaal beleid ten dienste van de multinationals die onze verworvenheden aanpakken en de bevolking in armoede onderdompelen. Als de linkerzijde geen antwoord biedt in de vorm van collectieve strijd, dan kunnen populisten van allerhande slag het vacuüm vullen. In de Marokkaanse gemeenschap hebben fundamentalisten spijtig genoeg kunnen profiteren van de afwezigheid van de linkerzijde in de wijken om onze jongeren in rampzalige avonturen mee te slepen. “ We koze n e r voor om op het Anneessensplein actie te voeren. We wilden vooral de lokale bevolking bereiken, met hen in discussie gaan naar aanleiding van de strijd van de stagiair-leerkrachten, maar ook rond het feit dat het Marokkaanse regime de pensioenleeftijd wil optrekken en de subsidies voor basisgoederen wil intrekken. Dit zal ook gevolgen hebben taal in het actieve leven moeten inte- die de Marokkaanse linkerzijde in de maar we wilden ons niet beperken tot voor de Marokkanen in het buitenland greren, zijn nog steeds niet gestemd. jaren 1970 en 1980 op de been kon overtuigde militanten in de vorm van die hun familie ondersteunen.

Op 16 januari werd in Brussel een brengen. Dat is een uitdrukking van een actie aan de ambassade of een an- “We wilden met de actie tenslotte solidariteitsactie gehouden. Rachid de achteruitgang in politiek bewust- dere plaats die symbolisch is voor het ook onze wijken heroveren door met brengt verslag uit: zijn onder de volledige bevolking, zo- Marokkaanse regime. werkenden en andere uitgebuitenen in “We waren met een dertigtal pro- wel Marokkanen, Belgen als anderen, “Doorheen de solidariteit met de sta- België een collectief antwoord naar gressieve Marokkanen en LSP-leden. na de val van de Berlijnse Muur en de giair-leerkrachten willen we met deze voor te schuiven op de tekorten in het We werden vervoegd door enkele bocht naar rechts van de sociaaldemo- actie ook bijdragen aan het bijeenbren- onderwijs, de werkloosheid, het gebrek Koerdische militanten. We staan na- cratie en de volledige reformistische gen en organiseren van wat overblijft aan netheid in de wijken en op alle potuurlijk nog ver af van de mobilisaties linkerzijde. Dat speelt zeker een rol, van de Marokkaanse linkerzijde in gingen om ons te verdelen.”

internationaal

www.socialisme.be februari 2016

11

Ierland: gevestigde partijen onderuit, naar een linkse doorbraak?

Bij het ter perse gaan van deze krant kan de Ierse regering op elk moment vallen. In de campagne naar de vervroegde verkiezingen zullen de internationale media het hebben over het Ierse model van ‘stabiliteit’ en ‘herstel’. Er zijn optimistische vooruitzichten van 5 tot 7% groei de komende jaren. Maar dit rooskleurig plaatje stemt niet overeen met de realiteit voor de meerderheid van de bevolking. door

Finghin Kelly

Het besparingsbeleid heeft de arbeidersklasse hard geraakt. De lonen gingen erop achteruit en laagbetaalde onzekere jobs werden de norm. Ierland is nu het Europese land met het grootste percentage laagbetaalde jobs. Er is een huizencrisis en de dakloosheid neemt zienderogen toe. Voor de meerderheid van de bevolking is er geen herstel of stabiliteit. Het economische ‘herstel’ beperkt zich tot de superrijken. De 300 rijkste Ieren zagen hun vermogen de afgelopen vijf jaar aangroeien van 50 miljard tot 84 miljard euro.

Naast deze enorme ongelijkheid zullen deze verkiezingen ook in het teken staan van de brede beweging tegen de waterbelasting. Deze beweging ontstond van onderuit met tienduizenden werkenden die in hun buurt actief werden. Ondanks de intimidatie door regering en media betaalt meer de helft van de bevolking niet. De AntiAusterity Alliance, waar de Socialist Party deel van uitmaakt, speelt een belangrijke rol in de beweging tegen de

waterbelasting.

Het afgelopen jaar kende Ierland een groeiende beweging voor abortusrechten. De roep naar gelijkheid en een seculiere staat bleek vorig jaar ook al uit de massale ja-stem in het referendum over het homohuwelijk.

Zoals overal in Europa verliezen de gevestigde partijen van het establishment heel veel autoriteit. De ineenstorting van de sociaaldemocratische Labour Party is het meest opvallend.

Een recente peiling plaatst Labour nog op 6% wat de vraag opwerpt of de partij nog verkozenen zal overhouden.

De afkeer van de gevestigde besparingspartijen levert vooral Sinn Fein extra steun op. Sinn Fein is geen arbeiderspartij en is niet antikapitalistisch.

De partij haalt regelmatig 16-20% in de peilingen, vooral op basis van een antibesparingsimago. Maar Sinn Fein heeft duidelijke zwaktes. Het speelt geen actieve rol in de opbouw van de beweging tegen het besparingsbeleid, het ontbreekt aan een programma of

een tactiek om strijd te winnen. Rond De Anti-Austerity Alliance zal in de de kwestie van de waterbelasting wei- verkiezingen een duidelijk links progerde Sinn Fein een oproep te doen om gramma tegen besparingen naar voor de belasting niet te betalen. De partij brengen waarin de belangen en noden verklaarde dat ze in een regering de be- van de werkende bevolking centraal grotingsregels van de EU zal naleven. staan. We verwerpen het besparingsSinn Fein wil zoals in Noord-Ierland dictaat van de EU. De AAA zal benain een coalitieregering stappen met ge- drukken dat de werkende bevolking vestigde partijen. actief en georganiseerd moet zijn om

deze eisen af te dwingen. Sommige peilingen plaatsen de AAA samen met andere linkse groepen op 7% op nationaal vlak. Mogelijk kan AAA een doorbraak maken en bijdragen aan een groter aantal zetels die een platform kunnen zijn voor de consequente linkerzijde in de komende strijdbewegingen.

Schengen

Opnieuw institutionele crisis voor Europese establishment

laatste golf van aanslagen in Europa en Turkije of de gebeurtenissen met oudjaar in Keulen versterken deze tendens.

Geconfronteerd met het verval van het kapitalisme, zijn de leiders van dit systeem blijkbaar enkel nog in staat door Baptiste (Henegouwen) tot een vlucht vooruit met nog meer repressie en besparingen. De bevolking En kele ma a nden geleden was staat onder druk. een degelijke toekomst aanbieden, zit Hongarije slechts een marginale stoorHet opvoeren van de grenscontro- er immers niet meer in. zender binnen Europa toen het besloot les gaat gepaard met een criminaliseom de grenzen met hekken en prik- ring van asielzoekers en toenemende Bye bye Schengen? keldraad af te sluiten. Maar de afge- repressie. In Oostenrijk en Duitsland lopen weken volgden verschillende zijn er meer controles om vluchtelinEnkele citaten om de sfeer van de andere Europese regeringen met een gen terug te drijven of uit te wijzen in- afgelopen weken te schetsen. Charles harder asielbeleid, het opvoeren van dien hun papieren niet in orde zijn. In Michel bleef voorzichtig: “Misschien grenscontroles tussen Frankrijk en Denemarken en Zwitserland worden moeten we Schengen aanpassen.”

Duitsland en zelfs het sluiten van de maatregelen genomen om vluchtelin- Sa rkoz y d a a r e nt ege n ve rk la a rgrenzen rond Oostenrijk, Tsjechië, gen te laten betalen voor hun ‘verblijf’, de: “Schengen is dood”, zijn nieuwe Noorwegen of op de brug tussen onder meer door hun juwelen of cash Vlaamse vriend De Wever stelde dat Denemarken en Zweden (historisch geld af te nemen, zelfs indien dit de er op vlak van migratie “taboes moenochtans de ‘goede leerling’ in de enige bezittingen zijn die ze konden ten sneuvelen”.

Europese asielklas). Schengen, het redden tijdens hun vlucht. Elke regeHet is opmerkelijk dat de politici metstelsel van vrij verkeer van personen ring schuift naar rechts op, ook die een klaar staan om de heilige huisjes zonder grenscontroles binnen Europa, waarin sociaaldemocraten zitten. De van Schengen te slopen, terwijl dezelf-

Na de drama’s en de humanitaire chaos die 2015 domineerden, zijn alle waarnemers het erover eens dat we de ergste vluchtelingencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog kennen. De Europese leiders lijken niet in staat om nog antwoorden te bieden die gebaseerd zijn op samenwerking tussen landen.

de politici geen enkele flexibiliteit aan de dag leggen als het om Europese besparingsregels gaat. De logica is eenvoudig, het gaat om de verdediging en bescherming van de belangen van een sociale klasse: de werkgevers en hun vrienden. Vanuit dat vertrekpunt worden de regels gekneed, aangepast of in beton gegoten naargelang het patronaat het wil.

De Schengen-akkoorden kwamen 20 jaar geleden tot stand om het vrije verkeer van personen en goederen tussen Europese landen gemakkelijker te maken. Het werd een hoeksteen van de uitbouw van Europa als handelsblok met een eenheidsmunt. Alle beperkingen aan de grenzen die de afgelopen weken werden opgetrokken, zijn formele inbreuken op Schengen.

Na de dreiging van een Grexit enkele maanden geleden, duurde het niet lang voor het Europese establishment opnieuw geconfronteerd werd met het risico op instorting van een belangrijke instelling. Het doet denken aan de mythologische straf van Sisyphus: elke poging tot oplossing zonder aan de fundamenten van het rotte systeem te raken, maakt de problemen enkel erger.

De tegengestelde belangen tussen Europese lidstaten halen het steeds meer op de samenwerking. Om het in één cijfer samen te vatten: voor de 160.000 vluchtelingen die over de lidstaten zouden verdeeld worden, is er al een akkoord gevonden voor... 184 personen. Een volledig verdwijnen van Schengen wil het establishment vermijden, dat zou immers economische gevolgen hebben. Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker was duidelijk: “Een ontmanteling van Schengen zou een nefast effect hebben op de werkgelegenheid en het kan de eenheidsmunt in vraag stellen.” Wellicht zullen we allerhande vormen van institutioneel knoeiwerk zien.

Naast de institutionele maatregelen wordt ingezet op een versterking van Frontex en de militarisering van de buitengrenzen van de Schengenzone.

Er werd ook een akkoord met de Turkse regering van Erdogan die in ruil voor 3 miljard euro “de vluchtelingenstroom naar Europa moet indijken”.

Zal Erdorgan dit met dezelfde methoden doen die hij inzet tegen zijn eigen

Koerdische bevolking?

Het Europese establishment probeert tijd te winnen, maar heeft geen antwoorden op de redenen waarom mensen vluchten.

Nood aan een alternatief op de chaos

De omvang van de humanitaire ramp voor vluchtelingen is immens. Tal van landen zijn in sectaire oorlogen en chaos ondergedompeld: Irak, Libië, Jemen, Afghanistan, Somalië, ... Het dwingt tienduizenden mensen om op de vlucht te gaan. Na meer dan vier jaar van sectair conflict in Syrië zijn er 11 miljoen mensen gevlucht in de hoop elders wel te kunnen overleven.

Zolang het kapitalisme en de bijhorende ellende, oorlogen en horror blijven bestaan, zullen miljoenen mensen geen andere optie hebben dan te vluchten. Het imperialistische beleid – van oorlogen met lokale milities over economische uitbuiting tot het militariseren van de grenzen – draagt een grote verantwoordelijkheid.

Slechts een beperkt aandeel van de vluchtelingen trekt naar Europa. Maar in een context van tekorten, besparingen, onzekerheid en massale werkloosheid, ligt die migratie gevoelig voor veel jongeren en werkenden. Dit kan tot spanningen leiden. De arbeidersbeweging moet zich op het politieke terrein begeven om betere levensvoorwaarden voor iedereen te eisen.

Enkel dan kunnen we vermijden dat populisten en extreemrechts het politieke debat domineren en de bestaande frustraties en ellende misbruiken voor hun verdelende retoriek die zondebokken aanduidt op basis van afkomst, religie, etnie, ...

De regeringen beweren op te komen tegen terrorisme door de repressie op te voeren en de grenzen te sluiten. Ze criminaliseren diegenen die vluchten voor de chaos die aangericht wordt door imperialistische oorlogen en chaos. De kapitalisten zijn niet meer in staat om de complicaties als gevolg van hun systeem in crisis te beheren. Dat is een symptoom van een uitgeput systeem in verval. We moeten ons organiseren rond een programma dat onze belangen verdedigt in de strijd voor een socialistische samenleving.

Linkse Socialist 12 boek / Sport “In Molenbeek”: Kennismaking met een veelbesproken Brusselse gemeente de

Het boek “In Molenbeek” brengt een soort reisverslag waarin de problemen niet uit de weg worden gegaan, maar in hun sociale en menselijke context worden geschetst.

met een bevolking die zoveel mogelijk wegtrok en plaats liet voor nieuwkomers die op de goedkope huurprijzen afkwamen. De groeiende desindustrialisering en verschuiving naar een diensteneconomie in Brussel vanaf de jaren 1970 creëerde een grote werkloosheid onder de migranten. door Geert Cool Het is tegen deze achtergrond dat Molenbeek gekenmerkt werd door Er wordt gestart met een histori- verloedering en aftakeling. De auteur sche schets. Langs het kanaal Brussel- stelt dat dit vooral in de jaren 1970 en Charleroi ontstond in de 19e eeuw een 1980 het geval was, over het beleid van razendsnelle industriële ontwikkeling Phillippe Moureaux (PS) vanaf 1992 van voornamelijk kleine fabrieken in is Vandecandelaere opmerkelijk posidiverse sectoren. Molenbeek groeide tief. Tegelijk moet hij erkennen dat de van 1.380 inwoners in 1800 tot ruim structurele problemen blijven en toe72.000 aan de vooravond van de Eerste nemen. “De mislukking om procesWereldoorlog. De grootschalige indu- sen van maatschappelijke achterstelstrie van na de Tweede Wereldoorlog ling fundamenteel om te buiten, was ontwikkelde vooral aan de rand van voor mij de hardste ervaring van twee de stad, niet in de dichtbevolkte centra jaar reizen.” waar de kleine fabriekjes stilaan onder Maar liefst 56% van de huizen in de concurrentie ten onder gingen. Er Oud-Molenbeek dateert van voor bleef een industriële woestijn achter 1945 en in 2001 was bijna de helft

van de wooneenheden kleiner dan 55 m². In 15% van de woningen is er geen badkamer, stromend water of binnentoilet. Maar ook bij veel andere woningen ontbreekt basiscomfort. Huisjesmelkers verhuren dure kamers in krotten. Armoede is alomtegenwoordig in Molenbeek. De afgelopen tien jaar daalde het gemiddeld inkomen per inwoner met 5%. Het aantal leefloners nam toe van 3.600 in 2003 (op een bevolking van 66.000) tot 7.200 onder de 94.000 inwoners die Molenbeek in 2014 reeds telde. In Oud-Molenbeek is er een werkloosheidsgraad van 42%, waarvan twee derden langdurig werkloos is. Onder de jongeren loopt de werkloosheidsgraad op tot 54%.

De structurele werkloosheid vanaf de jaren 1970 heeft ook geleid tot een grotere invloed van conservatieve opvattingen op vlak van religie, gezin en leefomstandigheden. “Wie via de arbeidsmarkt niet wordt toegelaten tot

het bredere systeem, plooit zich terug op alternatieve identiteiten. Want je moet toch iemand kunnen zijn”, zegt priester Daniel Alliët. Dit wordt aangevuld met een stevige portie ervaring met discriminatie en racisme. “De maatschappij heeft ons niet graag”, is volgens een jeugdwerkster een veelgehoorde opmerking. “Discriminatie speelt hier een rol in, net als hun perceptie van discriminatie.”

Aan dromen van hoe Molenbeek er zou kunnen uitzien, ontbreekt het Vandecandelaere niet. Wat wel ontbreekt, is een voorstel hoe verandering kan gefinancierd worden. Een massaal plan van publieke investeringen in infrastructuur, onderwijs en huisvesting zou werkgelegenheid creëren en Molenbeek stappen vooruit laten zetten. Dit vereist een beweging die ervoor opkomt om de beschikbare middelen in de samenleving in te zetten in het belang van de meerderheid van de bevolking.

Verkiezingen voor de FIFA-leiding

Haal big business weg uit onze sport!

Het voorbije jaar werd gekenmerkt door tal van schandalen in de hoogste kringen van de voetbalinstellingen. Aan de top van die instanties hopen velen dat 2016 anders zal worden en dat de voorzittersverkiezingen in de FIFA het begin vormen van een nieuw tijdperk. Alleen gelooft niemand daar nog echt in. door

De echte liefhebber van voetbal en sport in het algemeen – of het nu spelers, vrijwilligers of supporters zijn – moeten hun sport uit de handen van big business en hun volgzame managers halen.

Dit vereist een strijd voor een andere samenleving.

Stephane Delcros

Sommigen stelden hem voor als de ‘witte ridder’ die het blazoen van de internationale voetbalfederatie terug zou oppoetsen na het vertrek van Sepp Blatter. Maar ook de Franse voormalige international Michel Platini moest uiteindelijk afhaken. Eind december werd hij net als Blatter voor acht jaar geschorst omdat hij een dubieuze betaling van 1,8 miljoen euro had ontvangen. Platini was ook mee verantwoordelijk voor wapenfeiten als het toekennen van de wereldbeker voetbal aan Qatar in 2022.

Wat na Blatter en Platini? Sommigen zeggen dat ze de FIFA willen hervormen, maar geen enkele van de vijf kandidaat-voorzitters vertegenwoordigt de belangen van de voetballief hebbers.

Ze zijn allemaal producten van het institutionele systeem van de FIFA en de continentale voetbalfederaties. De enige uitzondering is Tokyo Sexwale, een voormalige ANC-minister die in

de regering zat tijdens het bloedbad onder de mijnwerkers van Marikana in 2012. Sexwale is een multimiljonair en zakenman die rijk werd in de mijnbouw, vastgoed en het financiewezen.

De twee favorieten steunen beiden Michel Platini na zijn schorsing.

De eerste is sjeik Salman al-Khalifa, een lid van de koninklijke familie van Bahrein en voorzitter van de Aziatische voetbalfederatie. Hij speel- Qatar zet vooral onderbetaalde migranten in om de luxeueze stadions voor de de een actieve rol in de bloedige on- Wereldbeker van 2022 te bouwen. Er vielen al honderden doden. derdrukking van de volksopstand in Bahrein in 2011. De tweede favoriet is beperkt onderdeel van het ongebreidel- door het economisch systeem dat geDe echte liefhebber van voetbal en de Zwitser Gianni Infantino, de alge- de winstbejag van de hoogste voetbal- richt is op individuele prestaties in de sport in het algemeen – of het nu spemeen secretaris van de Europese voet- instanties die zich niet laten hinderen jacht op steeds grotere winsten. We lers, vrijwilligers of supporters zijn – balfederatie UEFA en sinds jaar en dag door rampzalige sociale gevolgen van zagen dit onder meer met de recente moeten hun sport uit de handen van big de rechterhand van Platini. beslissingen zoals die om de wereld- onthullingen van dopinggebruik in de business en hun volgzame managers Weinige verwachten een ‘witte rid- beker van 2022 in Qatar te houden. Er atletiek of van verkochte wedstrijden halen. Dit vereist een strijd voor een ander’ die de FIFA kan hervormen, de vielen daar al honderden doden, bin- in het tennis. In beide gevallen waren dere samenleving. De FIFA hervormen FIFA kan niet hervormd worden. De nenkort zullen het er duizenden zijn, de verantwoordelijken van de sport- is een illusie, net zoals het een illusie algemeen verspreide corruptie is niets bij de bouw van voetbalstadia. Dat vat instanties al lange tijd op de hoogte is dat we het kapitalisme kunnen heranders dan het resultaat van het kapi- de situatie goed samen. van de problemen, maar deze werden vormen. We komen op voor een ander talisme. Deze corruptie is slechts een De sport wordt om zeep geholpen toegedekt. systeem, met voetbal zonder FIFA.

waar LSP voor staaT De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake

meer van diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit.

Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het

milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

www.socialisme.be februari 2016

“De emancipatie van de vrouw en de strijd voor socialisme: twee handen op één buik!”

partijnieuws Agenda

N

et als vorig jaar organiseren we in het kader van de internationale vrouwendag (8 maart) een vormingsdag in Brussel. Deze dag zal plaatsvinden op zaterdag 5 maart in zaal Randstad, Hovenierstraat 45. De komende dagen zal meer informatie over het programma volgen. We spraken er al even over met Emily, een van de verantwoordelijken van onze vrouwenwerking.

“De strijd voor vrouwenrechten is onlosmakelijk verbonden met de opbouw van een andere samenleving. We willen bouwen aan een samenleving waar vrouwen een echte keuze hebben over hoe ze er uitzien en wat ze met hun lichaam doen, zonder dat dit misbruikt wordt om te verdelen of te stigmatiseren en zonder dat seksuele vrijheid gebruikt wordt voor commerciële doeleinden. We willen strijden voor toegankelijke en degelijke openbare diensten die ook instaan voor een deel van de taken die nu steeds meer bij de gezinnen – en vooral bij vrouwen – terechtkomen als gevolg van het besparingsbeleid. Er is nood aan een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies.

Het beschikbare werk verdelen, zou het probleem van de werkloosheid en van de niet-vrijwillige deeltijdse arbeid aanpakken. Het zou de financiële onafhankelijkheid van iedereen versterken en ervoor zorgen dat we een beter evenwicht hebben tussen gezin en werk.

“We pleiten voor een eengemaakte strijd van mannen en vrouwen, werkenden, jongeren en uitkeringstrekkers tegen het kapitalisme om een einde te maken aan seksisme. Daartoe moeten we er ook voor opkomen dat vrouwen betrokken zijn in alle onderdelen van de strijd. Geen enkele grote sociale verworvenheid is bekomen zonder de vrouwen, geen enkele verandering van systeem is mogelijk zonder een actieve betrokkenheid van de helft van de bevolking. We komen op voor democratisch socialisme, voor een samenleving die de behoeften van de volledige bevolking centraal stelt waarbij meteen ook de economische en materiële basis voor echte gelijkheid wordt gelegd.

“Rond de internationale vrouwendag van 8 maart, een dag waarop strijd van vrouwelijke werkenden tegen uitbuiting wordt herdacht, organiseert de vrouwenwerking van LSP een dag van discussie en debat. We nodigen iedereen uit om mee te discussiëren. We zullen er ingaan op

M

De voorbije drie jaar waren niet van de minste. Het proces waarbij elementen van revolutie en contrarevolutie afwisselend de bovenhand halen, bleef aanhouden. In het Midden-Oosten betalen de massa’s het falen van de revoluties met wanhoop, contra-revolutie, burgeroorlog en barbarij, maar zien we ook een aantal elementen van herstel van de klasse. In Europa kwam voor het eerst in decennia een Griekse regering aan de macht waarvan veel arbeiders dachten dat ze de hunne was, tot ook zij het volgende memorandum goedkeurde. In Engeland werd een linkse rebel tot voorzitter van Labour verkozen. In de VS is een soortgelijke rebel de belangrijkste uitdager van Hillary Clinton. Alles samen biedt dat enorme kansen voor onze stroming. Vooral in de VS, Zuid-Afrika en Brazilië konden we die in de voor-

• Di 2 feb. Gent. Besparen tot het spoor kraakt - Gespreksavond met strijdbare militanten van de NMBS. 19u30 Geuzenhuis, Kantienberg • Do 4 feb. Brussel. Protest tegen Theo Francken.

16u30 Wetstraat 18 • Zo 21 feb. Gent. Antiracistische betoging tegen Voorpost. 14u voor stadhuis, Botermarkt 1 • Za. 5 maart. Brussel. Dag van vorming en debat: “De emancipatie van de vrouw en de strijd voor socialisme: twee handen op één buik!” Vanaf 10u in Hovenierstraat 45, Molenbeek • Di. 15 ma. Brussel. Betoging tegen repressie en politiegeweld • Za. 9 april. Vormings- en discussiedag: Socialisme 2016.

Pianofabriek, St Gillis • Zo 24 april. Betoging tegen gevechtsvliegtuigen. 14u Centraal station • Di 26 april. Betoging tegen kernenergie. 14u Doel • 1-6 juli: zomerkamp van LSP en ALS

Geslaagd nieuwjaarsfeest in Brussel Het is ondertussen een gevestigde waarde: het traditionele oudjaarsfeest van LSP in Brussel was opnieuw een groot succes. In een feestelijke sfeer werd onder kameraden de overgang van oud naar nieuw gevierd.

Met een honderdtal aanwezigen was de zaal goed gevuld. Er traden dit jaar enkele nieuwe chefs op - bedankt Anja en Amar! - en daarna volgde een feest tot in de vroege uurtjes. Het feest bracht ongeveer 1.300 euro strijdfonds op.

de redenen van onderdrukking van vrouwen, wat is de rol hierin van mannen, van religie, van het kapitalistische economische systeem, … We zullen het hebben over hoe de gebeurtenissen zoals die in Keulen gebruikt worden om ons op racistische basis te verdelen onder het mom van strijd tegen seksisme. We zullen ingaan op ervaringen van strijd in het verleden: zo is het dit jaar net 50 jaar geleden dat de vrouwelijke arbeidsters van FN Herstal

staakten voor gelijke lonen. En er is aandacht voor vrouwenstrijd in het buitenland, van Pakistan tot Noord-Afrika. Tenslotte zal ingegaan worden op de methoden en het programma dat we naar voor schuiven (hoe staan we tegenover een identitaire benadering in de strijd tegen onderdrukking van vrouwen?) en de wijze waarop we aan een sterke beweging kunnen bouwen voor de emancipatie van vrouwen en tegen het besparingsbeleid.”

Nieuw op de boekenplank: “Geen hervormingen meer zonder revolutionaire strijd” arxisme.be, ons uitgavenfonds, publiceert de politieke resolutie die besproken, geamendeerd en gestemd werd op het 14de congres van LSP eind november 2015. Deze tekst omvat verschillende elementen van onze analyses en gaat in op de meest waarschijnlijke perspectieven waaraan we ons politiek werk aanpassen.

13

beginnen herstellen en onze eigen posities fors te versterken. Velen waren, zoals marxisten dat uitdrukken, dronken van revolutie en verloren de talloze complicaties uit het oog. Ze werden daar in het voorjaar brutaal aan herinnerd. De actiebereidheid bleef - zoals we op 7 oktober konden vaststellen – overeind, maar veel van de illusies maakten plaats voor teleurstelling en woede. In de komende maanden zullen we meermaals de kans krijgen om die om te buigen naar vastberadenheid.

We hopen dat dit zich in het voorjaar van 2016 vertaalt via de verkiezing van talloze strijdsyndicalisten.

Het boek “Geen hervormingen meer zonder revolutionaire strijd – perspectieven voor een uitgeleefd kapitalisme” gaat op deze en andere elementen in.

Het is een politiek wapen met als doel om de wereld beter te begrijpen zodat we hem kunnen veranderen. Het is belangrijk dat deze tekst niet alleen voor bije periode benutten, maar we denken leden van LSP beschikbaar is, maar dat het aantal kansen in de komende ook voor een breder publiek. periode zal toenemen.

Ook in België is met het aantreden van de rechtse regering een keerpunt Het boek telt 110 pagina’s en is verbereikt. Het actieplan van de vakbon- krijgbaar via onze redactie (02/345 den in het najaar van 2014 was uniek in 61 81 of redactie@socialisme.be). haar soort. We hebben deze kans maxi- Bestellen kan door 10 euro over te maal benut om onze jongerenwerking schrijven op BE 48 0013 9075 9627 een impuls te geven, een aantal verlo- van Socialist Press met als medederen gegane tradities van de klasse te ling ‘congresboek’.

9 april: Socialisme 2016 De jaarlijkse discussiedag van LSP vindt dit jaar op 9 april plaats. Jonge activisten, syndicalisten en al wie opkomt voor een betere wereld zijn daarop welkom om collectief de discussie te voeren over de belangrijkste sociale en politieke kwesties van dit moment. Het is geen dag met academische debatten, maar een moment waarop we gelijkgezinden ontmoeten om samen na te gaan hoe we op het terrein een krachtsverhouding kunnen uitbouwen.

Op Socialisme 2016 staan we ook stil bij historische gebeurtenissen en internationale actualiteit, maar de nadruk ligt toch vooral op wat er in ons land gebeurt. We willen lessen trekken uit bewegingen van de afgelopen maanden om sterker te staan in de strijd tegen het kapitalisme om te bouwen aan een samenleving zonder uitbuiting, oorlog en ellende.

Het volledige programma volgt spoedig op socialisme.be. Een eerste spreker die we al kunnen aankondigen is Iers parlementslid Paul Murphy.

Strijdfonds: steun LSP In het laatste kwartaal van 2015 haalden we uiteindelijk 74% van ons streefdoel om 11.000 euro op te halen. Over het volledige jaar 2015 kwamen we aan 94% van onze doelstelling inzake financiële steun. Met deze middelen voeren we politieke campagnes, geven we pamfletten en affiches uit, ... Daarmee verdedigen we onze politieke standpunten tegenover alle propaganda van de heersende klasse.

Steun ons, doe ook een bijdrage aan ons strijdfonds. Doe een gift of neem een doorlopende opdracht waarbij je maandelijks steunt. Voor doorlopende opdracht van 2 euro of meer sturen we ook onze krant op. Stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met als mededeling ‘steun’.

Hieronder de cijfers van het vierde kwartaal van 2015.

Luik-Lux: 1.169 € Henegouwen-Namen: 726 € Bxl-W.Brab: 1.579 € Vl Brab-Limburg: 699 € Antwerpen: 945 € O en W Vlaanderen: 1.425 € Nationaal: 1.566 €

117% 73% 72% 70% 56% 46% 157%

TOTAAL: 8.108,14 €

74%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

14

oorlog

de

Linkse Socialist

Wapenverkoop aan Saoedi-Arabië: kiezen tussen ethiek of jobs?

D

e recente executie van 47 gevangenen in Saoedi-Arabië heeft geleid tot een discussie over de wapenverkoop aan dat land. Met de executies wilde het regime de bevolking duidelijk maken dat protest naar aanleiding van de besparingen door de dalende olieprijzen niet aanvaard wordt. Tegelijk toonden de soennitische Saoedische leiders hun ongenoegen tegenover de toenadering tussen de westerse bondgenoten en het sjiietische Iran, de regionale rivaal waarmee Saoedi-Arabië conflicten uitvecht in Jemen, Syrië en elders. door

Boris Malarme

Wapenwedloop en nieuwe markten Een samenscholingsverbod, vervolging van opposanten (in het bijzonder van de sjiietische minderheid), martelingen, excuties, … Het is moeilijk om te begrijpen waarom Saoedi-Arabië de voorzitter van de VN-Mensenrechtenraad mocht leveren.

De medeplichtige zwijgzaamheid van westerse machten kan enkel uitgelegd worden door de enorme olievoorraden en de rol van Saoedi-Arabië als regionale bondgenoot. En natuurlijk zijn er ook de lucratieve handelsrelaties. Er zijn zowat 1.500 Belgische bedrijven die handel drijven met Saoedi-Arabië, de farmaceutische en chemische sector zijn goed voor een derde van de Belgische export naar dat land.

Instabiliteit, oorlogen en sectaire conflicten in het Midden-Oosten geven aanleiding tot een wapenwedloop.

De wapenhandelaars doen gouden zaken. Saoedi-Arabië kent de grootste toename van het budget voor defensie, nu is dit al goed voor bijna een derde van de publieke uitgaven. In 2014 was Saoedi-Arabië de belangrijkste wapenimporteur ter wereld, goed voor aankopen ter waarde van 6,4 miljard dollar. Amnesty International toonde aan dat de wapens van Islamitische Staat uit de VS, China, Rusland en Europa komen. Belgische wapens die eerder verkocht werden aan het regime van Khadaffi in Libië vielen in handen van de lokale afdeling van Al Qaeda.

Belgische wapens die aan Qatar ver-

kocht werden, kwamen in handen van Islamitische Staat.

De vicevoorzitter van de Amerikaanse multinational Lockheed Martin, Bruce Tanner, verklaarde dat zijn bedrijf “indirecte winsten” haalt uit de oorlog in Syrië, onder meer door een toename van de verkoop van gevechtsvliegtuigen zoals de F22 en de F35. Volgens Tanner zijn dergelijke vliegtuigen nodig als antwoord op de Russische gevechtsvliegtuigen die al ingezet worden. De Belgische federale regering besloot vlak voor Kerstmis om tegen 2030 maar liefst 9,2 miljard euro in defensie te investeren, onder meer voor de aankoop van 34 gevechtsvliegtuigeen en twee fregatten.

Werkgelegenheid versus ethiek?

Belgische wapens die eerder verkocht werden aan het regime van Khadaffi in Libië vielen in handen van de lokale afdeling van Al Qaeda.

Belgische wapens die aan Qatar verkocht werden, kwamen in handen van Islamitische Staat.

Het debat over de exportvergunningen voor het leveren van wapens aan Saoedi-Arabië wordt voorgesteld als een keuze tussen ethiek en economie, waaronder ook werkgelegenheid.

Geert Bourgeois en de Vlaamse regering zagen een kans om zich ethisch voor te doen, de wapenexport vanuit Vlaanderen naar Saoedi-Arabië was in 2014 slechts goed voor 600.000 euro terwijl het in hetzelfde jaar om bijna 400 miljoen euro ging in Wallonië.

Ook Canada is een belangrijke partner van België op het vlak van wapenhandel, zo was er een contract van 3,2 miljard euro tussen het Belgische bedrijf CMI Defence en het Canadese General Dynamics. Het contract loopt 15 jaar en CMI levert wapens voor op tanks die vervolgens verkocht worden... aan Saoedi-Arabië. Wat gebeurt

er als die tanks uiteindelijk in Jemen terecht komen?

De wapenexport wordt door PS, cdH en MR verdedigd met het argument dat er in Wallonië 10.000 directe en indirecte jobs in de sector zijn.

De Franstalige metaalbond van het ABVV verzet zich tegen het idee van een Waals embargo zoals door Ecolo verdedigd wordt. De vakbond zegt de jobs bij FN-Herstal en de rest van de sector te verdedigen. Ook de PVDA blijft binnen de logica van de markteconomie steken, de partij verdedigt een embargo op voorwaarde dat de maatregel op Europees niveau wordt genomen en gepaard gaat met subsidies voor werkgelegenheid, zoals dit het geval was na het embargo tegen Rusland. Naïma Regueras van de vredesorganisatie CNAPD stelde dat ze geen vertrouwen heeft in de Waalse regering en ze roept de vakbonden op om samen met de vredesbeweging te

werken aan pistes voor de reconversie van de Waalse wapenfabrieken.

De productie in wapenfabrieken kan omgevormd worden tot sociaal nuttige productie. De aanwezige know-how kan immers ook voor andere doeleinden ingezet worden. Dit zou het mogelijk maken om elke job te behouden, maar tegelijk de wapenhandel te stoppen. De Waalse regering wil FNHerstal privatiseren, wat een dergelijke reconversie onmogelijk zou maken.

De volledige sector moet in publieke handen komen. Op deze basis kan er een democratisch reconversieplan opgemaakt worden door de arbeidersbeweging als onderdeel van een project van massale publieke investeringen in sectoren gericht op de sociale behoeften. In plaats van de chaos van de markt is er nood aan een rationele en democratische planning als onderdeel van de opbouw van een democratisch socialistische samenleving.

Sans-papier Serge reageert op de uitlatingen van Theo Francken

I

edereen was geschokt door het geweld tegen vrouwen in Keulen op oudjaar. Dit werd door extreemrechts aangegrepen om hun racisme te verspreiden en een volledige bevolkingsgroep te stigmatiseren. Ook Theo Francken ging daar een heel eind in mee, onder meer met het voorstel om asielzoekers een cursus “respect voor vrouwen” op te leggen. We spraken met Serge, de woordvoerder van het “comité van werkenden met en zonder papieren” van ACV Brussel-HalleVilvoorde. door

Discriminatie en geweld tegen vrouwen komt voor in alle samenlevingen, ook de westerse. De strijd voor volledige emancipatie van vrouwen is nog niet gestreden, dat is een taak van ons allemaal.

Pietro

Wat denk jij van de gebeurtenissen in Keulen?

“Het gaat om een nooit gezien incident dat ten stelligste moet veroordeeld worden. We mogen dit echter niet veralgemenen. Het is vreselijk voor de vrouwen die het slachtoffer waren van dit geweld. Zij verdienen onze volledige solidariteit, zowel op individueel vlak als collectief via onze organisaties zoals de vakbonden. We moeten tegelijk ingaan tegen de wijze waarop de media een amalgaam maakt van migranten en geweld.

“Natuurlijk zijn er misdadigers onder de migranten, dat is onder alle bevolkingsgroepen het geval. Maar de gebeurtenissen in Keulen kunnen we niet toeschrijven aan alle migranten van de ene of de andere gemeenschap, het ging om individuele da-

ders. Zij zijn verantwoordelijk voor hun daden.”

nochtans geen probleem dat door migranten wordt veroorzaakt, het is in de volledige samenleving aanwezig.

Wat denk je van het voorstel van Francken wil de bevolking verdelen Theo Francken om cursussen voor door ons te stigmatiseren. Dit soort vluchtelingen op te starten over voorstellen zal geen antwoord bie“respect voor vrouwen”? den op het onderliggende probleem.

“Minister Francken staat graag in Discriminatie en geweld tegen vroude belangstelling. Het is een oppor- wen komt voor in alle samenlevintunist zonder veel inspiratie. Als hij gen, ook de westerse. De strijd voor een situatie ziet waarin migranten volledige emancipatie van vrouwen betrokken zijn, staat hij meteen klaar is nog niet gestreden, dat is een taak om in de aanval te gaan. Seksisme is van ons allemaal.”

pieren, met of zonder werk, gepensioneerden, asielzoekers, vluchtelingen, mannen en vrouwen, ... – is de enige manier waarop we kunnen ingaan tegen verdelende argumenten zoals die van Francken en tegen onderdrukking in het algemeen.

“Daarom zullen we met ons collectief, maar ook met de coördinatie van mensen-zonder-papieren, deelnemen aan een actie op 4 februari voor het kabinet van Francken. We zullen er opkomen voor onze rechten en ingaan tegen zijn uitspraken. We blijven strijden voor een regularisatie van mensen-zonder-papieren, maar ook voor een rechtvaardige samenleving zonder geweld. Dat vereist een strijd tegen het kapitalisme.”

Hoe reageer je op diegenen die zeggen dat alle migranten het land uit moeten omdat ze verantwoordelijk zijn voor criminaliteit?

“We moeten resoluut ingaan tegen seksisme en racisme. Deze retoriek is gericht op discriminatie van migranten en het verdeelt de arbeidersbeweging in de strijd tegen het besparingsbeleid dat zowel door de Europese Unie als de Belgische regeringen wordt opgelegd. Eengemaakte strijd 4 februari - 16u30 Wetstraat 18. van alle werkenden – met of zonder pa- Protest aan kabinet Francken

15

www.socialisme.be februari 2016

21 februari: actie tegen extreemrechts

Solidair tegen haat en terreur, tegen oorlog, racisme en seksisme

O

p 21 februari betoogt Voorpost, een racistische en gewelddadige organisatie, die vaak en graag als ordedienst - lees knokploeg - van het Vlaams Belang optreedt, in het centrum van Gent onder de slogan “terrorisme moe, grenzen toe”. Met deze haatmars willen ze gewone Gentenaars opzetten tegen vluchtelingen. door

Fabian

Sinds de verschrikkelijke terreurdaden in Parijs en het seksueel geweld tegen vrouwen in Keulen, proberen rechts en extreemrechts de hele migrantengemeenschap en specifiek de vluchtelingen als zondebok aan te duiden. Ze viseren bewust de slachtoffers die net zelf op de vlucht gaan voor terreur, niet de verantwoordelijken.

O p 9 ja nu a r i h ield Peg id a i n Antwerpen al een actie onder dezelfde slogan als die van Voorpost. Ook in Antwerpen waren naast kopstukken van het Vlaams Belang, militanten Voorpost en diverse extreemrechtse en neonazistische groupuscules aanwezig.

Het zelfvertrouwen van extreemrechts is toegenomen, wat leidt tot meer publieke acties. Elders in Europa leidt het al tot een toename van geweld. We mogen het hier niet zo ver laten komen!

Protest is nodig zodat extreemrechts de publieke ruimte niet zomaar kan vullen met haat en racisme.

Toename racistisch geweld

De traditionele media hadden er weinig aandacht voor, maar er was de voorbije maanden een toename van extreemrechts en racistisch geweld .

Zo werden migranten en asielcentra aangevallen. In twee Nederlandse dorpen, Heesch en Geldermalsen, werd de gemeenteraad tijdens raadsvergaderingen over het opvangen van vluchtelingen bestormd door extreemrechtse groeperingen. In het Corsicaanse Ajaccio vond een pogrom plaats tegen moslims; 200 relschoppers trokken onder de slogan “Arabieren buiten!” naar de lokale moskee om deze vervolgens volledig te vernielen. In Zweden waren er in oktober alleen zes brandstichtingen in gebouwen waarin vluchtelin-

Actie van ALS en Blokbuster tegen Pegida in Antwerpen op 9 januari. Foto: PPICS gen werden opgevangen, naast brandstichting in huizen van antiracistische activisten uit Göteborg. In Duitsland maakt de overheid melding van 567 gewelddaden tegen vluchtelingencentra in 2015, met 104 gewonden tot gevolg waaronder vrouwen en kinderen.

En de lijst gewelddaden gaat zo maar door. Ondertussen duiken op heel wat plekken in Europa zogenaamde ‘burgerwachten’ op “om de vrouwen te beschermen”. In de praktijk zijn het extreemrechtse groeperingen die zich publiekelijk semi-gewapend organiseren, waardoor ze eigen geweld kunnen systematiseren. Het is een typisch voorbeeld van een extreemrechtse strategie om de publieke ruimte te ‘zuiveren’ van al wie anders is: andersdenkenden, mensen met een andere huidskleur of religie, ... Enkel de ergste bloedbaden, zoals de terreuraanslag van de neonazi Anders Breivik in Noorwegen met 77 doden tot gevolg, komen nog in de aandacht.

Het geweld komt overigens dichterbij dan velen aannemen. Eind januari werden de debatten gesloten in het proces tegen extreemrechtse militanten van Nation die in juni vorig jaar een dakloze migrant in elkaar sloegen op het Luxemburgplein na een actie tegen vluchtelingen. Op de actie van Nation voor de aanval, waren ook de organisatoren van Pegida Vlaanderen aanwezig.

Blame the system, not its victims!

In december kwamen 46,5% van alle asielaanvragen in ons land van Afghanen, 17,1% van Syriërs en 8% van Irakezen. Samen leveren de oorlogslanden Syrië, Irak en Afghanistan dus meer dan 70% van de vluchtelingen naar ons land aan.

De lijst van landen waar het grootste aantal terreurdoden valt, stemt in grote mate overeen met deze lijst. In 2014 vielen 78% van de wereldwijde terreurdoden in Irak, Nigeria, Pakistan, Afghanistan en Syrië. Diegenen die de terreur en chaos ontvluchten, worden hier door extreemrechts voorgesteld als verantwoordelijken voor terrorisme. Daarmee draaien ze de logica om: extreemrechts keert zich tegen

In Duitsland maakt de overheid melding van 567 gewelddaden tegen vluchtelingencentra in 2015, met 104 gewonden tot gevolg waaronder vrouwen en kinderen. de slachtoffers van terrorisme, maar zwijgt ondertussen over de aanstokers van oorlogen en chaos.

De aanhoudende besparingen op alle sociale diensten zorgen ervoor dat de autoriteiten de toestroom van vluchtelingen niet aankunnen, waardoor veel vluchtelingen tot mensonwaardige omstandigheden veroordeeld worden. Dit kan niet alleen aan het grotere aantal vluchtelingen toegeschreven worden, het is eigen aan het besparingsbeleid.

In december 2014 besloot de regering nog om meer dan 1.200 opvangplaatsen definitief te sluiten en 800 plaatsen tot bufferplaatsen om te vormen.

Vluchtelingenwerk Vlaanderen moest 30% besparen.

Het gebrek aan opvang, moeilijke toegang tot degelijke jobs, dure huizenprijzen, ... maken het moeilijk om een perspectief op een beter leven waar te

maken. De armoede neemt toe en als gevolg hiervan ook de sociale spanningen. Extreemrechts gebruikt dit om verdeeldheid te zaaien, de maatregelen die armoede veralgemenen onder groeiende lagen van de bevolking bestrijdt extreemrechts niet.

Op sociale media wordt dit vaak met volgend verhaaltje uitgelegd. Een bankier, een hardwerkende Belg en een vluchteling zitten aan een tafel met 10 koekjes. De bankier neemt 9 koekjes en zegt aan de Belg dat hij moet oppassen dat de vluchteling niet met zijn koekje gaat lopen.

wake verdreven door de aanwezigen, die niet aanvaardden dat extreemrechts het verdriet probeerde om te zetten in haat tegen moslims.

Doorheen mobilisaties en acties tegen racisme moeten we tevens antwoorden op de voedingsbodem waarop extreemrechts, maar ook reactionaire fundamentalisten, ingang vinden: groeiende sociale tegenstellingen en vervreemding. We moeten ons politiek organiseren om voor een menswaardige toekomst voor iedereen, met of zonder papieren, hier en elders op te komen. Asielzoekers en vluchtelingen moeten zich ook richten op de arbei#Refugees Welcome, solidair dersbeweging, die zelf ook offensietegen haat en terreur, oorlog, ver moet opkomen voor de belangen van alle werkenden. Een sociaal protegen racisme en seksisme gramma van jobs, diensten en huisvesEr is ook solidariteit. Duizenden ting voor iedereen – kortom wat ons mensen waren betrokken bij acties, verenigt – is het beste antwoord op al van het ophalen en verdelen van ma- wie ons verdeelt, zowel de besparingsteriële hulp in de tentenkampen in partijen als extreemrechtse racisten en Noord-Frankrijk tot het organiseren fundamentalisten.

Enkel een sociaal alternatief dat aan van benefieten of het in huis nemen van vluchtelingen. Eind september trok iedereen een degelijke toekomst biedt, de betoging ‘Refugees Welcome’ in kan de voedingsbodem voor terreur, Brussel meer dan 20.000 deelnemers. racisme en seksisme wegnemen. Voor Humanitaire hulp is belangrijk, maar zo’n alternatief moeten we samen opkomen, tegen de verdelende retoriek er is meer nodig.

Het volstaat niet om geen racist te van extreemrechts in. Blokbuster en zijn, we moeten ons als antiracisten or- de Actief Linkse Studenten roepen ganiseren. In Duitsland verloor Pegida daarom op tot een actie in Gent op 21 momentum toen onder druk van steeds februari. We protesteren tegen haat en groter wordende tegenacties de interne terreur, oorlog, tegen racisme en sekverdeeldheid sterker naar voor kwam. sisme. We organiseren ons voor een alIn Rijsel werden neonazi’s van een ternatief op de sociale tekorten!

Strijden tegen alle vormen van verdeeldheid

Gentse professor schoffeert Indische kastelozen

B

egin januari barstte in India een massale studentenbeweging los na de dood van de kasteloze doctoraatstudent Rohith Vemula. Hij werd van de universiteit verbannen na een valse aantijging door een rechtse studentenorganisatie verbonden met de regerende hindoenationalistische BJP van Modi. Het protest tegen de uitsluiting van de kastelozen activisten werd tegengewerkt door de universiteit, het dreef Vemula tot de dood. De rechtse regering in India werkt geweld en discriminatie tegen Dalits (kastelozen) in de hand, net zoals het sectair geweld tegen moslims en christenen versterkt.

voor extreemrechtse hindoenationalistische organisaties in India. Begin november schoffeerde hij kasteloze collega’s en studenten aan een universiteit in Hyderabad, hij verweet hen idioten te zijn. Moslimdocenten waren terroristen en linkse activisten gewelddadige guerrillastrijders.

De uitspraken leidden tot protest in India, zowel van docenten als studenten. Aan de Gentse universiteit bleef het stil. Enkel Tamil Solidariteit protesteerde.

De Gentse professor beweert dat het kastenstelsel een neokoloniale uitvinding is, terwijl het rigide sociale stelsel ingebakken zit in de eeuwenoude Aziatische productiewijze.

Tegelijk aarzelt professor Balu niet om ermee uit te pakken dat hij zelf tot de hoogste kaste van Brahmanen behoort. Dat verklaart meteen waarProfessor Balu van de Gentse uni- om hij zo neerkijkt om mensen versiteit gaat regelmatig spreken van lagere kasten. Op de website

van de vakgroep ‘Vergelijkende Cultuurwetenschappen’ kondigt de professor bijeenkomsten aan die hij samen met extreemrechtse groeperingen in India organiseert. Dit is onaanvaardbaar.

Tamil Solidariteit vraagt dat de Ugent geen faciliteiten ter beschikking stelt voor een boodschap van haat en discriminatie tegen kastelozen. We vragen dat de universiteit zich verontschuldigt voor de uitspraken van Balu. En we vragen een debat aan de unief met academici van Dalit-af komst en activisten, zoals van Tamil Solidariteit, om tegengewicht te bieden voor de politieke standpunten van professor Balu.

Protest tegen hindoefundamentalistische discriminatie is voor velen hier abstract. Maar het is onmogelijk om consequent in te gaan tegen racisme en seksisme zonder in te gaan tegen alle vormen van discriminatie.

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 351  februari 2016 strijd  solidariteit  socialisme

De gebeurtenissen in Keulen op oudejaarsnacht deden heel wat stof opwaaien. Enkele dagen na nieuwjaar werd duidelijk dat honderden vrouwen het slachtoffer waren van overvallen, ongewenste seksuele intimiteiten en in twee gevallen zelfs van verkrachting. Hoe dit geweld onopgemerkt kon gebeuren, blijft een open vraag. In plaats van daarop te antwoorden ging alle aandacht naar een debat over vluchtelingen en migranten, de daders waren volgens de politie van Noord-Afrikaanse afkomst.

Extreemrechts, dat van de eigen vrouwen eist dat ze aan de haard blijven en niet over hun eigen lichaam en lot kunnen beschikken, sprong meteen op de kar. Seksisme met racisme beantwoorden, zal de problemen enkel vergroten. door

Tegen haat en verdeeldheid: solidariteit. Protest tegen extreemrechts in Gent op 21 februari.

De emancipatie van de vrouw en de strijd voor socialisme: twee handen op één buik!

Tine (Antwerpen)

Niet alleen extreemrechts schreef seksueel geweld meteen toe aan vluchtelingen. Ook staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (NVA) stond meteen klaar met een cursus “Hoe omgaan met vrouwen” voor asielzoekers. De opmerkingen over het algemene probleem van seksisme, waaronder alledaags seksisme, werden aan de kant geschoven. Een televisieprogramma waarin een beeld werd getoond van een tweet over N-VA’er Pol Van Driessche, over wie verschillende vrouwen getuigden dat hij handtastelijk was geweest, deed voorzitter De Wever af als een “ framing om van te kotsen.”

Seksisme en ongewenste seksuele intimiteiten zijn om van te kotsen, wie ook de dader is.

Maar ook verschillende activisten gingen een heel eind mee in de retoriek die het probleem als een cultureel gegeven benadert. Zo schreef de

Iraans-Belgische vrouwenrechtenactiviste Darya Safai op deredactie.be dat het probleem zijn oorsprong vindt in de “genderapartheid van de islamitische cultuur.” Ze riep de moslimgemeenschap op om zich uit te spreken tegen het geweld in Keulen en om de “superieure westerse rechtsregels” te aanvaarden. Volgens Darya Safai is er hier een cultuur “waarin vrouwen met respect behandeld worden en hun vrouwelijke en seksuele eigenheid ten volle kunnen beleven.”

Nochtans zijn er voorbeelden genoeg van ‘westerse’ seksdeliquenten, denk maar aan DSK, Berlusconi of operatie Kelk in de katholieke kerk. Ook blijft er een loonkloof van 25% voor bedienden en 17% voor arbeiders in België.

Vrouwen verdienen minder en doen een groter deel van het huishoudelijk werk.

Het besparingsbeleid doet het huishoudelijk werk toenemen, denk maar aan

We willen seksisme en racisme de wereld uit maar dat zal enkel lukken op basis van een programma gericht op een samenleving die aan de voorwaarden voldoet om van ieder mens een gelukkige mens te maken. Dit vereist een collectieve strijd, los van afkomst, geslacht of religie.

steun dit maandblad

:

de sterke opmars van de mantelzorg en het tekort aan collectieve kinderopvang.

Verder is er het alledaagse seksisme, denk maar aan de wijze waarop vrouwen in lingerie de verkoopscijfers op het Autosalon moeten opkrikken.

Cultuur is een uitdrukking van de achterliggende sociale omstandigheden. De maatschappij maakt de cultuur, niet omgekeerd. Onder het kapitalisme betekent dit een groeiende kloof tussen een kleine elite die superrijk is en de meerderheid van de bevolking die moeite heeft om rond te komen of in armoede leeft. Het winstbejag maakt van vrouwenlichamen koopwaar, bijvoorbeeld als reclame. Sociale tekorten leiden tot uitsluiting en isolement, wat meer ruimte biedt voor allerhande conservatieve stromingen.

Seksisme en seksueel geweld beantwoorden met racisme, is geen oplossing.

De strijd voor vrouwenrechten moeten

BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press

p 15

p 6 en 13

we koppelen aan strijd tegen de problemen die inherent verbonden zijn met het kapitalisme en die ons allemaal treffen.

Structurele werkloosheid, de wachtlijsten voor sociale woningen, onderwijs dat steeds duurder wordt maar kwalitatief daalt, de steeds succesvollere voedselbanken, het dreigende klimaatprobleem, enzoverder.

We willen seksisme en racisme de wereld uit maar dat zal enkel lukken op basis van een programma gericht op een samenleving die aan de voorwaarden voldoet om van ieder mens een gelukkige mens te maken. Dit vereist een collectieve strijd, los van afkomst, geslacht of religie. Racisme en seksisme verdelen ons en dus verzwakken ze onze strijd voor een andere samenleving. Wij komen op voor een democratisch socialistische samenleving die de voedingsbodem voor racisme en seksisme wegneemt.