De Linkse Socialist 356 - zomer 2016

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 356  zomer 2016 strijd  solidariteit  socialisme

Belgische strijd tegen sociale afbraak p. 3-9

revolte vereist alternatief

Britten stemmen tegen establishment p 10

Spaanse linkerzijde bevestigt potentieel p 11

: N E G N ZI IE K ER V SE N N AA P S N EREIDE E B IT X OOR V RE GIË NA B ER EL B B N I TEM P VER ZET G OP 29 SE ER IN B G TO K ETO O B 7 P O G N !

STAKI ELEID B DIT N E G N ERI REG E Z DE MET NDAARD WEG SSTA EN V LE E F! Z N O ATIE N VAN K ALTER H AFBRAA BERALE NEOLI N MET EEN SOCIALISTISC E STOPP w w w. s o c i a l i s m e . b e

het systeem hervormen?

de

Linkse Socialist

Lampiris & de groene vrije markt:

wachten op Godot met gevaarlijke gevolgen Lampiris is het zelfverklaarde wonderkind van de Belgische energiemarkt. Op 6 jaar tijd werd het de tweede grootste gasleverancier van Wallonië en op 13 jaar tijd de vierde speler op de Belgische markt in termen van het aantal aansluitingen.

Zelfverklaard want het profileerde zich als uitsluitend groene leverancier en dus als de toekomst voor de energiemarkt.

Marketing stond daarbij centraal. Groen logo, groene site, niet bijzonder vergezocht, maar doeltreffend. Uiteraard waren ze ook actief als sponsors van evenementen zoals loopwedstrijden, festivals (Dranouter, Couleur Café, Fête des Solidarités, …) en zelfs van milieuorganisaties zoals Natuurpunt, Natagora en een project ter bescherming van de bijenpopulatie. Ze pakten uit met investeringen in windmolenparken om naast leverancier zelf ook producent te worden. Op hun site beloofden ze er alles aan te doen om de energiemarkt te vergroenen. door

Michael (Gent)

Tot daar het sprookje. Achter de marketing ging een andere realiteit schuil. De claim dat elke kWh aangekocht werd bij kleinere en lokale producenten van hernieuwbare energie, was onwaar. In 2010 gold dit volgens Greenpeace voor 65%. Nog volgens Greenpeace was in 2013 slechts 37% van de aankopen echt hernieuwbaar, 21% kwam uit kernenergie, 20% uit steenkool en olie en 10% uit afvalverbranding. Uiteraard werd dit toegedekt met de mantel der groene progressie in de vrije markt. Greenpeace zelf stelde dat ze “een heel positieve rol op de markt” speelden. Volgens die logica zouden ze namelijk volledig groen kunnen worden en zelf investeren in groene productie naarmate ze groeiden, meer klanten aan zich bonden en dus meer winst maakten. Dat is het mantra van het ecokapitalisme.

Maar de logica van het kapitalisme is vrij eenvoudig. Wat het meeste winst maakt, haalt het. Eenmaal de winstvoet van een bepaald concept niet meer aangehouden kan worden, moet het hervormd of verkocht worden. Door decennialange miljardeninvesteringen in ontginning van fossiele brandstoffen, ligt de winstvoet bij fossiele brandstoffen nog steeds pakken hoger dan bij hernieuwbare energie. De investeringen die in die laatste moeten gebeuren, zijn veel te duur om interessant te zijn voor zowel grote petroleummagnaten als kleinere spelers. Voorbij een bepaald marktaandeel wordt het voor kleinere bedrijven zoals Lampiris onbegonnen

werk om die concurrentie nog aan te gaan omdat de nodige investeringen niet genoeg meer opleveren.

De winstlogica wacht dus niet op de vergroening van de markt. Die logica geldt voor elk bedrijf en is uiteindelijk dé drijfveer van elke grote aandeelhouder die zijn investeringen niet in rook wil zien opgaan. Oprichters Bruno Vanderschueren en Bruno Venanzi vonden dat het tijd was om de aandelen te cashen. De groene ondernemers bleken ordinaire zakenmannen te zijn.

Telkens we de logica van de groene vrije markt Total zag haar kans schoon om een plaatsje uit te bouwen op de markt van omarmen, zullen we bedrogen uitkomen. Het is als de particuliere energievoorziening.

Dat ze tezelfdertijd ingang vindt op wachten op Godot, maar met ernstige gevolgen. Telkens de “groene markt”, de verkooptechopnieuw verliezen we kostbare tijd en energie. Tijd en niek van het moment, is mooi meegeenergie die we beter investeren in de uitbouw van een nomen. Veel geloof in de groene bocht massabeweging die opkomt collectieve oplossingen en van Total, waar ook de verkopers bij Lampiris zich achter verschuilen, is een rationele planning van de energieproductie. er echter niet. Total neemt financieel deel aan de boringen van Gazprom in het Noordpoolgebied, zelf ontgint het schaliegas en teerzandolie in Alberta, Voor democratische controle zitten, maar verdeeld worden over de Canada. op de energiesector en de klanten, lijken voor sommigen een De verontwaardiging bij klanten winsten uitweg. Het zou een gelijkaardig scevan Lampiris is begrijpelijk, maar het nario, waarbij twee aandeelhouders mag ons niet meer verwonderen. De De vijf grootste petroleum- en ener- beslissen over de koers van een begroene labels, certificaten en intenties, giebedrijven draaiden in 2012 een om- drijf, kunnen vermijden. Maar coözijn ondertussen al talloze keren door- zet van 2000 miljard dollar. Onder de peraties zijn niet in staat de door big prikt en ontmaskerd voor wat ze zijn: vorm van greenwashing wordt een mi- business gedomineerde energieproverkooppraatjes. Van Monsanto over nuscule fractie daarvan geïnvesteerd ductie en petroleumlobby te breken.

Volkswagen tot Lampiris: allemaal in hernieuwbare energie. De gecombi- Uiteindelijk maken ze deel uit van misbruiken ze de oprechte bezorgd- neerde winsten van meer dan 110 mil- de marktlogica, maar ze kunnen niet heid van de meerderheid van de be- jard gaan naar aandeelhouders. concurreren met de prijzen, de omzet volking over de bewoonbaarheid van Coöperatieven waarbij aandelen niet en de invloed van de gevestigde petroonze planeet. in handen van enkele aandeelhouders leumbedrijven.

In de stakingsgolf van de laatste maanden tegen de nieuwe arbeidswet in Frankrijk, werden raffinaderijen en brandstofdepots van onder andere Total geblokkeerd. Hoewel dit nu niet hun eerste bekommernis is, zou hernieuwbare energie deel kunnen zijn van discussies in stakerscomités en fabriekscomités die opgericht worden tijdens zulke blokkades. Dat zou een extra argument aanleveren om energieconcerns en hun winsten niet in handen te laten van de aandeelhouders en CEO’s, maar om ze te nationaliseren onder democratische controle en beheer van de werknemers. Niet de winst, maar door de noden van de werknemers, de bevolking en de planeet zouden de investeringen dan sturen.

Telkens we de logica van de groene vrije markt omarmen, zullen we bedrogen uitkomen. Het is als wachten op Godot, maar met ernstige gevolgen. Telkens opnieuw verliezen we kostbare tijd en energie. Tijd en energie die we beter investeren in de uitbouw van een massabeweging die opkomt voor collectieve oplossingen en een rationele planning van de energieproductie.

Paarse bank ‘Optima’ failliet Sociaaldemocratische poging om het systeem te ‘hervormen’ door het zelf mee te besturen, loopt faliekant af. Nogmaals. de raad van bestuur zat verder ook een laag van rijken richtte en bolokaal VLD-kopstuk Geert Versnick. vendien weinig zorgvuldig omging Yannick De Clercq, de regerings- met personeelsleden die als schijncommissaris van de Ugent en UZ zelfstandigen werden ingeschreven.

Gent, gaf groen licht aan UZ Gent De grootheidswaanzin van topman om 10 miljoen te storten aan Optima. Piqueur die graag zijn rijkdom etaDe Nationale Bank stelde echter leert, maakt het helemaal af. een veto. De liberale regeringscomIs dit hoe de SP.a’ers denken de missaris is tevens voorzitter van bankwereld te ‘hervormen’? Is dit basketclub Gent Hawks, voorheen wat er van het ‘meest progressieve’ Zelf ging Crombez in 2013 vlot op Optima Gent… ‘Ons kent ons’ in stadsbestuur langs Vlaamse kant de foto met de toplui van Optima, de kringen van het Gentse paarse kan verwacht worden? Crombez ook al waren er toen al opmerkingen establishment. over de werking ervan. Dat Optima Dat verschillende SP.a-kopstukeerder de bankdivisie van Ethias ken zoveel inspanningen deden had overgenomen, op aangeven van voor Optima Bank is opmerkelijk SP.a-kopstuk Steve Stevaert, zat er aangezien de groep zich vooral op wellicht voor iets tussen. Optima had in Gent goede contacten met zowel SP.a als Open VLD, die al jarenlang een coalitie vormen in In plaats van de de Arteveldestad. Burgemeester Termont sprak op het trouwfeest van bankenwereld te Optima-topman Piqueur. hervormen, werden Toen Optima in 2011 een bankpolitici als Luc Van den licentie kreeg, werd Luc Van den Bossche voorzitter van het directieBossche zelf hervormd comité. De raad van bestuur werd tot kapitalisten die niet voorgezeten door voormalig SP.a-seanders waren dan de nator Herman Verwilst (tevens voorandere bankiers. malige topman van Fortis Bank). In SP.a-voorzitter John Crombez moet erkennen dat het failliet van Optima niet goed is voor het imago van zijn partij. Hij probeert de schade te beperken tot voormalig kopstuk en voormalig Optima-bestuurder Luc Van den Bossche, maar het probleem zit dieper.

probeert de banden tussen SP.a en Optima af te doen als “perceptie”, maar er kan niet aan voorbijgegaan worden dat Optima wel erg paarsgekleurd was. Met Van den Bossche, samen met Guy Verhofstadt de architect van de eerste paarse coalitie in Gent in 1988 (vlak nadat Verhofstadt uit de regering verdween wegens onaanvaardbaar Thatcheriaans…), aan het roer van Optima werd dit symbolisch bevestigd.

Na het Arco- en Dexia-débâcle is nu ook de opvolger van de bankdivisie van Ethias in een schandaalsfeer terechtgekomen. Wordt hieruit de les getrokken dat de pogingen van de ‘linkerzijde’ en de arbeidersbeweging om het bankensysteem beter te beheren dan de kapitalisten mislukt zijn? Dat ze in plaats van de bankenwereld te hervormen, zelf hervormd werden tot kapitalisten die niet anders waren dan de andere bankiers?

De linkerzijde moet energie steken in het bestrijden van een systeem dat leidt tot een nooit geziene kloof tussen rijk en arm. Het moet daarbij consequent de kant kiezen van de armste meerderheid van de bevolking in plaats van aan te pappen met omhooggevallen ‘nouveaux riches’ als Piqueur. Socialisten kunnen beter opkomen voor een financiële sector in publieke handen met een democratische controle op het financiewezen. Pogingen om het systeem te hervormen door het mee te besturen (en “betere” kapitalisten te zijn dan de kapitalisten) mislukken keer op keer. Tijd om te breken met dit systeem.

onze mening

www.socialisme.be zomer 2016

De inzet van het actieplan: De regering doen inbinden of ten val brengen?

We moeten al teruggaan tot Dehaene I (1992-95) om een regering te vinden die meer stakingen heeft uitgelokt dan Michel I. Het lijkt er bovendien sterk op dat Michel dat record nog dit jaar breekt. Van stakers vergt dat pijnlijke financiële opofferingen, van sommigen zelfs regelrechte aderlatingen. Om wat te bereiken?

Inbinden strookt niet met de bestaansreden van die regering, enkel haar val beantwoordt aan de geleverde inspanningen.

EDITO door

Eric Byl

Destijds wou Dehaene de sociale relaties herschikken met een nieuw sociaal pact. Het Globaal Plan was veel minder gunstig voor de werknemers, maar bleef wel een compromis. Tijdens de stakingen tegen het Globaal Plan klonk de roep om de regering ten val te brengen steeds luider. Met het argument dat ieder alternatief nog rechtser zou zijn dan de zittende coalitie deden de toenmalige vakbondsleiders de beweging echter landen. De huidige regering is niet uit op een verdere herziening van het compromis, maar wil een totale omslag waarbij compromissen plaats moeten ruimen voor regelrechte confrontatie.

De regering werpt zich op als voorhoede van de sociale afbraak, de leidende fractie om de politiek van het patronaat gestalte te geven. Ze wil

volgens Michel “het DNA van de Belgische werknemers veranderen.”

Zelfs de minste patronale toegeving in de Groep van 10 wijst ze af. Als we er toch in zouden slagen haar op een aantal punten en komma’s te doen inbinden, dan zal ze daar zo snel mogelijk op terugkomen. Ze heeft niet het risico genomen een regering te vormen die in het zuiden van het land slechts door een op vijf kiezers gesteund wordt, om genoegen te nemen met cosmetische veranderingen.

Sommige vakbondsleiders zijn echter zo aan compromissen vastgeklonken dat ze steevast de confrontatie trachten te ontlopen. Dat ondermijnt de actiebereidheid, vooral in Vlaanderen. Hoewel zowat ieder alternatief deze keer linkser moet zijn dan de zittende coalitie, lijkt dat onmogelijk. Sociaaldemocraten en Groenen

zijn niet gehaast om over te nemen.

Zij verkiezen dat de regering haar termijn vol maakt en zoveel mogelijk vuil werk opknapt. In Frankrijk voeren hun zusterpartijen immers krak hetzelfde afbraakbeleid als Michel en wekken niet minder weerstand op.

De PVDA/PTB, in het parlement de enige echt linkse oppositiepartij, blijft herhalen dat we de regering niet ten val moeten brengen. Een regering die aantreedt nadat haar voorganger door sociale strijd gevallen is, zou nochtans ongeacht haar samenstelling flink gas moeten terugnemen. De PVDA wil daarentegen Michel doen inbinden in afwachting van ‘een volksfront’ van haarzelf met SP.a en Groen binnen 10 à 15 jaar. LSP begrijpt het verlangen naar linkse eenheid, maar wel om te breken met de besparingspolitiek, niet om het verzet in te tomen of om zoals Hollande of Tsipras een rechts beleid te voeren. Op die manier wordt de indruk versterkt dat de arbeidersbeweging geen alternatief heeft op het programma van rechts.

Dat is er nochtans wel: een samenleving gebaseerd op solidariteit. Het vergt geen front, maar juist een breuk met de traditionele partners van de Belgische vakbonden, die een kor-

Gevestigde partijen jutten nationale verdeeldheid op om opgaande sociale strijd te bestrijden De laatste maanden spoelen golven van ongenoegen en woede over het brutale regeringsbeleid over het land. De regering en de gevestigde media proberen het voor te stellen als “politieke stakingen” van de Franstaligen die de N-VA-regering weg willen om de PS terug aan de macht te brengen. Als het verzet tegen het asociale beleid een verschillende impact heeft langs Nederlandstalige en Franstalige kant, heeft dit veel te maken met een verschillende strategie van vakbondsleiders. Het ongenoegen is langs beide kanten van de taalgrens quasi gelijk. De Vlaamse vakbondsleiders lijken bang om te pleiten voor de val van de regering, langs Franstalige kant kunnen ze niet om die oproep heen. door

2014 en in de massabetoging van oktober 2015, de steun onder de bevolking aan de actiegolven en de afkeer van de regeringsmaatregelen,… tonen duidelijk het tegendeel aan.

Het is echter niet verwonderlijk dat Foto: Jente de regering en de burgerlijke media volop de sociale strijd proberen te regelmatig tumultueuze strijd van de communautariseren. Nationale ver- arbeidersklasse. Ook in de jaren ’80 deeldheid opjutten in perioden van werd het vallen van de regeringen opgaande sociale strijd is een klas- geweten aan de kwestie Voeren, niet siek instrument van de gevestigde aan de langdurige en massale sociapartijen in dit land en dat overigens le strijd tegen de regeringen Martens aan beide zijden van de taalgrens. met baby-Thatcher Verhofstadt. Een regering die valt over de eisen van de arbeidersbeweging brengt onmiddellijk de daaropvolgende regering in de problemen met een hoge druk voor een meer sociale politiek. De gevestigde partijen in België zijn op die We moeten ervoor zorgen manier solidair met elkaar. Eens ze hun besparingen erdoor krijgen, kan dat in het najaar alle nationale verzoening volgen. neuzen in één richting Nu is er echter de N-VA, die door de burgerij niet vertrouwd kan worstaan: een tweede den om dit spelletje correct te blijven actieplan dat een spelen. De partij die Vlaamse onafoverwinning nastreeft op hankelijkheid wil, was bereid om de nationale kwestie vijf jaar te begraalle centrale eisen van de ven om een hard besparingsbeleid te beweging kunnen voeren dat in de smaak zou vallen van het Vlaamse patronaat. De burgerij nam een berekend risico door Tot voor kort gaven Belgische diplo- ze regeringsverantwoordelijkheid te maten en politici overal ter wereld geven, in de hoop zo twee vliegen in advies over hoe men intelligent kan één klap te slaan: een aantal natte droverdelen en heersen in landen waar men van het Belgische patronaat reanationale conflicten bestaan. De na- liseren, vooral in termen van een antitionale kwestie is de voornaamste re- vakbondspolitiek, én het aan de macht den waarom in de recente Belgische verbranden van de N-VA om zo terug officiële geschiedenis nog nooit een tot stabiliteit in België te komen. regering is gevallen over de nochtans We moeten als arbeidersbeweging

daat politiek initiatief zouden moeten nemen dat open staat voor nieuwe sociale bewegingen, de PVDA en andere krachten van radicaal links, ook LSP. Wij zijn ervan overtuigd dat een dergelijk initiatief een enorm enthousiasme kan opwekken. Als de arbeidersbeweging echter geen alternatief biedt, dan zullen rechtse populisten en extreemrechts, zoals in Oostenrijk, het ongenoegen aanwenden om zich te versterken. Peilingen wijzen nu al op een terugkeer van het Vlaams Belang.

ZO GEZEGD Leve de ongelijkheid!

Anja Deschoemacker

Er zijn verschillende tradities, maar dit argument moet niet overroepen worden. Er is ook een verschillend politiek landschap. De federale regering heeft langs Franstalige kant nooit een meerderheid gehad. Waar de Vlaamse regering gewoon de federale regering is zonder de MR, zijn in Wallonië en Brussel regeringen aan de macht waarin de PS een sleutelrol speelt. Hoewel ook daar het besparingsbeleid dat de PS voerde - en voert op regionaal en lokaal vlak - nog met bitterheid herinnerd wordt (getuige de opgang van de PVDA in peilingen), lijkt een alternatief op de federale regering er evident en in lijn met de bestaande regionale coalities: Di Rupo II. In Vlaanderen is dit anders: de N-VA aan de kant zetten, zowel federaal als in Vlaanderen, is mathematisch mogelijk met de huidige parlementaire meerderheden, maar het betekent wel een partij aan de kant zetten die onbetwistbaar de grootste Vlaamse partij is.

Dus ja, de arbeidersbeweging wordt in België geconfronteerd met verschillende situaties die op bepaalde momenten ook kunnen leiden tot een verschil in wat op korte termijn mogelijk wordt geacht. Van daar de sprong maken naar de voorstelling van zaken waarbij de regering-Michel geen sociale basis heeft in Franstalig België maar wel de steun heeft van “het Vlaamse volk”, inbegrepen de Vlaamse arbeidersklasse die dan wel “begrip” zou hebben voor het harde besparingsbeleid, is echter van de pot gerukt. De deelname van de Vlaamse arbeiders in het eerste actieplan in

De huidige regering is niet uit op een verdere herziening van het compromis, maar wil een totale omslag waarbij compromissen plaats moeten ruimen voor regelrechte confrontatie.

inzicht verwerven in dit politieke schaakspel om er op te kunnen antwoorden. We moeten ons echter niet laten afleiden van de klassenstrijd, de enige strijd die de basis creëert voor de oplossing van zowel de sociale problemen als de nationale kwestie.

We moeten discussiëren en ervoor zorgen dat in het najaar alle neuzen in één richting staan: een tweede actieplan dat een overwinning nastreeft op alle centrale eisen van de beweging, in het kort een einde aan het besparingsbeleid en het terugkomen op de aanvallen op de rechten en verworvenheden van de arbeidersklasse die al zijn gestemd. Daarvoor zal deze regering moeten vallen, daar kunnen we niet omheen. Het is niet dé oplossing, maar het is een noodzakelijke stap ernaartoe.

Anja Deschoemacker schreef het boek ‘De nationale kwestie in België.’

Dit boek telt 298 pagina’s en is via onze redactie beschikbaar voor 18 euro (verzendkosten inbegrepen).

Steeds meer ongelijkheid en een nooit geziene kloof tussen arm en rijk. Voor Gwendolyn Rutten van Open Vld is het alvast geen probleem. In Humo stelde ze: “Er is op zich niks mis met ongelijkheid, en het is dus niet mijn ambitie om alle mensen van de wereld gelijk te maken. Als je dat doortrekt, eindig je in Noord-Korea.” Volgens de liberale politica is het goed gesteld met de ongelijkheid. En dat komt door de vrijheid: “Je hebt alle keuzes tussen je geboorte en – de moeilijkste keuze van allemaal – sterven zelf in de hand. Gecombineerd met een sterke sociale zekerheid maakt dat van België een goed land.”

Dat alle studies aangeven dat onderwijs in ons land bijzonder sociaal bevestigend is of nog dat mensen met een migratie-achtergrond amper uit de armoede geraken, het zijn allemaal gegevens waar Rutten gemakshalve aan voorbijgaat. Waarom de realiteit onder ogen zien als er nog wat neoliberale dromen kunnen verspreid worden?

Ondankbaar

Het asociale beleid leidt tot steeds meer protest, ook onder ACV-leden. Bij CD&V wordt dit als ‘ondankbaarheid’ beschouwd. Zo stelde Eric Van Rompuy: “Dat CD&V er alles aan doet om het beleid sociaal te corrigeren wordt duidelijk niet gewaardeerd door het ACV.” De annualisering van de arbeidstijd om nog meer flexibiliteit op te leggen, wordt nu al de wet-Peeters genoemd. Is dat hoe CD&V een ‘sociaal gezicht’ wil vormen?

STAKERS AAN HET WOORD Er werd nogal wat gestaakt de voorbije weken en maanden. Als we de kranten mogen geloven, is er daar geen steun voor en worden reizigers of klanten ‘gegijzeld’ door ‘egoïstische’ werknemers die hun privileges verdedigen terwijl we toch allemaal moeten besparen. Dat er in zoveel verschillende sectoren acties zijn, wijst er nochtans op dat er iets fundamenteler fout loopt. Het zijn niet enkele ‘heethoofden’ en het gaat niet om privileges, maar om waardigheid en respect voor mensen die dag in dag uit hard werken. In de gewone media kwamen zij amper aan bod.

Wij vroegen enkele stakers waarom zij actie voerden. De meest gehoorde opmerking was dat de recente maatregelen slechts een druppel waren die de emmer doet overlopen, waarbij dat overlopen zich niet tot die ene druppel beperkt. We laten de onderstroom van ongenoegen en woede aan het woord.

stakers aan het woord Dylan, werknemer bij Lidl in Antwerpen: “Overdag en ’s avonds wordt Lidl bemand door vier werknemers, dat is veel te weinig”

Foto: Liesbeth “Een specifiek gevoelig punt in het bedrijf is de werkdruk. Die lag al hoog en wordt nu nog opgedreven. Enkele jaren geleden was Lidl kleinschaliger, er waren minder filialen en een minder uitgebreid aanbod van producten. Nu groeit de keten snel, er komen filialen bij, er is meer bekendheid, er zijn meer klanten, maar de arbeidsomstandigheden bleven dezelfde. Zo zijn er nog steeds geen voltijdse betrekkingen mogelijk, alleen voor leidinggevenden, niet voor gewoon personeel. Zowel overdag als ’s avonds wordt Lidl bemand door 4 werknemers en dat is veel te weinig. De rijen aan de kassa zijn soms bijzonder lang en het werk in de winkel blijft liggen. Door incorrecte productiviteitscijfers te geven, wordt de druk nog meer opgedreven. Iedereen kan zich wel voorstellen dat deze manier van werken stresserend is.”

de

Pablo, brandweerman uit Henegouwen: “Ook voor ons is de maat vol”

“Er is dagelijks ongenoegen onder brandweerlieden. Elke nieuwe maatregel leidt tot meer frustraties. De hervorming van de Civiele Bescherming sinds anderhalf jaar is een ramp.

We hadden grote investeringen in collega’s en materieel verwacht, maar dat gebeurde niet. Er komen minder nieuwe mensen bij dan voor de hervorming en de invoering van brandweerzones. Het materieel wordt maar met mondjesmaat vervangen en de droom van nieuwe kazernes is stilaan opgegeven. We werken bijna overal met een beperkt aantal effectieven, met voertuigen die hun beste tijd gehad hebben en vanuit lokalen die bouwvallig zijn.

“Nog erger is dat er geleidelijk aan stappen gezet worden om delen van onze diensten te privatiseren. In veel zones zijn er al betalende interventies zoals het weghalen van wespennesten, het oppompen van olie uit kelders of nog het bevrijden van mensen uit geblokkeerde liften. Het feit dat deze diensten betalend zijn, is een gevaar voor de veiligheid. Burgers zullen eerst proberen om zonder hulp tot oplossingen te komen. Maar het opent ook de mogelijkheid voor private bedrijven om taken over te nemen aan aanvankelijk aantrekkelijke tarieven voor de gebruikers. Zullen we straks kazernes van G4S of Securitas hebben?

“We vragen geen luxe, enkel voldoende middelen om onze job te kunnen doen en mensen effectief te kunnen helpen. De regering en in het bijzonder meneer Jambon denkt alleen maar aan het besparen op middelen. De minister van Binnenlandse Zaken had ons meer middelen beloofd, maar ondertussen laat hij de gemeenten die al onder financiële druk staan aan hun lot over.”

Linkse Socialist

Boris, OCMWmedewerker uit Luik: “Besparingsbeleid bedreigt de menswaardigheid”

Foto: piket aan het OCMW op 24 juni.

“We willen protesteren tegen alle maatregelen van sociale uitsluiting, ook de maatregelen die door de vorige regering onder Di Rupo genomen zijn. Al wie elders uitgesloten is, komt bij het OCMW terecht. We zien dus de gevolgen van al die maatregelen. Het leidt tot een sterke toename van het aantal dossiers en een druk op onze arbeidsvoorwaarden. We kunnen geen menswaardige hulp meer garanderen.

“Als we er al in slagen om alle documenten op tijd afgewerkt te krijgen, is er nog geen garantie dat er op tijd hulp zal zijn. Alle diensten zijn immers overbevraagd. Dergelijke vertragingen hebben ook betrekking op levensbelangrijke vragen van hulpbehoevenden. Het leidt tot frustraties die soms ook uitmonden in verbaal of zelfs fysiek geweld tegen de hulpverleners. De menswaardigheid van de gebruikers wordt bedreigd door het besparingsbeleid van de opeenvolgende regeringen.

“Dit dreigt nog verder uit de hand te lopen met het project van geïndividualiseerde sociale integratie van minister Borsus (MR), de verplichte gemeenschapsdienst voor leefloners. Op langere termijn dreigt dit tot een neerwaartse spiraal van alle lonen te leiden. Als er voor het vegen van de straten leefloners kunnen ingezet worden, waarom dan nog iemand met een echt loon aannemen?”

Spoorstaking ging niet om privileges van personeel, maar om protest tegen de afbraak van het openbaar vervoer Eind mei en begin juni waren er verschillende stakingsdagen bij het spoor. De eenzijdige beslissing van de directie om kredietdagen af te nemen, leidde tot woede en protest.

Kredietdagen zijn recuperatiedagen die toegekend worden omdat het personeel in de praktijk 40 uur per week werkt, terwijl er officieel een 36-urenweek is. Dagen afnemen, betekent dus langer werken voor hetzelfde loon. Waarom werd er zo lang en zo veel gestaakt? We vroegen het aan een treinbegeleider.

“Het ongenoegen zit heel diep. Op een goede tien jaar tijd kwamen er 50% reizigers bij, maar nam het personeelsbestand met een kwart af.

Het gebrek aan middelen en investeringen leidt tot meer problemen met het materieel, extra flexibiliteit voor het personeel, kortere wisseltijden in eindstations, ... Meer vertragingen en frustraties onder zowel personeel als reizigers zijn daar het gevolg van.

“En dan wil de regering nog eens tot 20% van de publieke middelen afpakken, het gaat om 663 miljoen euro.

Eén op de vijf treinen zou een oneman-car worden, dus zonder treinbegeleider. Zal ik als treinbegeleider morgen nog een job hebben? Uit ervaring weet ik dat mijn functie belangrijk is voor de veiligheid, ik heb al verschillende ongevallen voorkomen.

Een trein met slechts één personeelslid aan boord, de bestuurder, is een onveiligere trein. Van het loketpersoneel moet 60% weg, probeer als reiziger maar eens informatie te vragen aan een automaat... Nu stelt de directie het graag voor alsof het personeel enkel voor eigen privileges opkomt, maar 663 miljoen euro besparen kan niet zonder gevolgen voor de dienstverlening en dus ook voor de reizigers.

“De aankondiging dat we kredietda-

gen moesten inleveren, was de druppel die de emmer deed overlopen. Het komt bovenop alle eerdere maatregelen. En het gaat gepaard met arrogantie: de directie doet alsof wij een geprivilegieerd werkritme hebben, terwijl veel collega’s op erg afwisselende en soms onmogelijke uren moeten werken. Hoeveel verdienen die topmanagers eigenlijk om ons hele dagen zwart te maken?

“De acties werden voorgesteld als een operatie ‘reizigers gijzelen’. Dat is nonsens, het is een verdeel-en-heersspel van een directie en een regering die het openbaar vervoer willen afbreken. Enkel als er gestaakt wordt, lijken ze over dienstverlening te spreken. Over iets anders dan minimale dienstverlening horen we hen niet, maximale dienstverlening willen ze namelijk niet. Moesten de regering en haar volgzame media echt om het lot van de reizigers bekommerd zijn, dan zouden ze de besparingen terugdraaien, de acties van het personeel ondersteunen en investeren in meer en degelijk openbaar vervoer. Dat zou ook het milieu ten goede komen.

“Het klopt wel dat we voor onze acties meer en beter moeten informeren onder de reizigers. Nu was het personeel zelf vaak niet goed geïnformeerd,

Actie voor de kantoren van de NMBS in Brussel. Foto: PPICS laat staan de reizigers. We vernamen uit de kranten, dezelfde die de propagandacampagne van de directie klakkeloos overnemen, waarover er onderhandeld werd en wat de resultaten daarvan waren. De spontane acties toonden dat de woede overkookt.

Maar het ontbrak aan centrale ordewoorden. De vakbondsleiding is daar nochtans toe in staat, dat zagen we toen de acties stilgelegd werden.

“Uiteindelijk is er een compromis uit de bus gekomen waarbij we nog altijd twee extralegale feestdagen verliezen en in geval van ziekte ook kredietdagen. We gaan erop achteruit.

Door de spontane acties misschien iets minder dan in het oorspronkelijk voorstel. Maar we hadden veel meer

kunnen bekomen door de strijd ernstig te organiseren op nationaal vlak.

En er blijft de dreiging van sancties, daarover zou afzonderlijk onderhandeld worden.

“Het ongenoegen is niet verschillend in Vlaanderen, Br ussel of Wallonië. Het werd voorgesteld als een ‘Waalse’ staking alsof er in Brussel en Vlaanderen door iedereen werd gewerkt. Dat is een leugen die bewust in de hand gewerkt werd door de directie. De cijfers van het aantal stakers spreken de leugen tegen: ook in Vlaanderen waren er veel stakers.

Minder dan langs Franstalige kant omdat de acties bijna niet georganiseerd werden. Want ja, ook spontane acties vergen een minimum aan or-

ganisatie.

“Het initiatief werd aan de basis overgelaten. In Antwerpen organiseerden we personeelsvergaderingen om met strijdbare militanten en collega’s elke stap van de acties en de onderhandelingen te bespreken. Hierdoor werd de actie gedragen en goed opgevolgd.

“Er zullen nog acties volgen. Deze regering wil het openbaar vervoer kapot besparen. Aan de 4 miljard subsidies voor bedrijfswagens wordt niet geraakt, maar de 3 miljard voor de NMBS vindt ze niet kunnen. In plaats van het openbaar vervoer af te bouwen, is er dringend nood aan een plan van extra publieke investeringen. Met deze regering zal dat niet gebeuren, we zullen ze moeten wegstaken.”

stakers aan het woord

www.socialisme.be zomer 2016

Politieke aanval op stakingsrecht in Antwerpse haven

Het antwoord van Bart De Wever op het democratisch recht op collectieve actie: repressie.

Foto: Geert

Luc, buschauffeur uit Antwerpen: “Soms zijn er niet eens genoeg bussen om alle diensten te verzorgen”

Foto: Laurent

“Na 6 à 7 jaar besparingen zijn er veel ef- “De directie is niet bekommerd om het perfecten, onder meer op het materieel, de werk- soneel of de reizigers, alleen om de cijfers druk, de gezondheid van het personeel maar die dan aanleiding geven tot bonussen zodat ook op ons loon. De technische diensten ze zelf een goed loon hebben, terwijl chaufhebben onvoldoende middelen waardoor er feurs al zes tot zeven jaar wachten op een soms niet genoeg bussen zijn om alle dien- ernstige opslag en ook nog eens een indexsten te verzorgen. Reizigers staan dan tever- sprong ondergingen. geefs te wachten op een bus die niet komt. “En de regering zet er dan helemaal de hakSoms rijden er bussen uit die niet in orde bijl in. We werken al heel flexibel, soms zijn. Rij maar eens een hele dag rond in een combineren we binnen tijdspanne van vier bus zonder airco of ventilatie als het 30 gra- dagen een late dienst tot 1 uur ‘s nachts en den warm is! een vroege dienst vanaf 4-5 uur ‘s ochtends.

“Tegelijk wordt de werkdruk opgevoerd, Blijkbaar is dat nog niet flexibel genoeg door te strikte rij- en rusttijden. Vroeger werd voor Peeters? dat soms nog opgevangen door meer tijd te “Dat alles leidt er samen met de aanhoudengeven, maar nu krijgen we altijd het deksel de besparingen en de facturen die stijgen toe op de neus en wordt ons gezegd dat er nu dat mensen het moeilijk hebben om de eindeenmaal besparingen zijn. Het leidt tot meer jes aan elkaar te knopen. Het leidt tot frusziektes en problemen. tratie en woede.”

op plaatsen waar niemand het merkt. In een politiecel bijvoorbeeld.

Het stakingsrecht omvat het zetten van stakersposten. Zelfs het opwerpen van wegblokkades kan onderdeel zijn van het recht op collectieve actie.

In de Antwerpse haven wordt al tientallen jaren gewerkt met stakersposten die de vier toegangspunten tot de Scheldelaan afzetten. Op 24 juni was het niet anders. De beslissing om dit te doorbreken is politiek en gericht tegen het stakingsrecht. Met Alle vier de piketten van de Algemene Centrale het vrijmaken van de weg had het in de praktijk in het havengebied werden één voor één door een niets te maken. Het verkeer verliep een pak vlotter indrukwekkende politiemacht gebroken. Het ging toen de politie nog niet tussengekomen was. De om een grondig voorbereide actie. Wie heeft be- stakers zorgden ervoor dat iedereen netjes terug vel gegeven tot deze voorbereiding en uitvoering? kon rijden, de files vielen mee.

Wie draagt de politieke verantwoordelijkheid voor Na de zomer volgen nog stakingsacties en betodeze inbreuk op het recht op collectieve actie? Om gingen. Laat ons van de zomer al gebruik maken het repressieve punt helemaal duidelijk te maken, om die goed voor te bereiden en de mobilisatie werd de voorzitter van ABVV Antwerpen, Bruno drastisch op te voeren. Laten we ook nadenken Verlaeckt, opgepakt en vier uur vastgehouden. over actiemiddelen waarmee we het volledige haEen land waar de voorzitter van een vakbond die vengebied kunnen platleggen zonder dat dit relatief staakt tegen het regeringsbeleid wordt opgepakt op eenvoudig wordt gebroken met een politie-optrebevel van de regering waartegen wordt geprotes- den zoals op 24 juni. Vier stakersposten met elk teerd, doet eerder aan een dictatuur denken. Deze een 50-tal aanwezigen kunnen vrij snel gebroken regering laat niet alleen geen enkele ruimte voor worden, wat met tientallen dergelijke stakersposoverleg, ze wil ook nog zelf beslissen hoe het pro- ten? Ons belangrijkste wapen is ons aantal, laten test tegen haar beleid er moet uitzien: stilletjes en we dat ook optimaal mobiliseren.

Het democratisch recht op collectieve actie, dat volgens Europese rechtspraak ook het zetten van stakersposten en zelfs van wegblokkades omvat, werd op 24 juni met harde politiehand gebroken in de Antwerpse haven. De grote middelen werden ingezet: verschillende ploegen robocops, waterkanon en ander materieel. Het doel? Het stakingsrecht breken.

Bpost. “Er is een hoge werkdruk die steeds toeneemt wegens het gebrek aan personeel” We spraken met een postman over de arbeidsvoorwaarden bij Bpost. Op 13 juni was er een staking. Er is veel ongenoegen door een reeks onopgeloste dossiers. Daarbovenop kwamen de geheime onderhandelingen met PostNL die afsprongen, maar onder het personeel wel leidden tot de vrees voor een verdere afbouw van het statuut en de werkomstandigheden.

Interview door Christophe (Keerbergen) Hoe is het om vandaag voor Bpost te werken?

“Ik werk al 43 jaar voor de post. Het is vandaag zeer stressvol. Er is een hoge werkdruk die steeds toeneemt wegens het gebrek aan personeel.

Veel mensen die met pensioen gaan, worden niet vervangen. Nieuwe mensen krijgen onvoldoende opleiding.

Daarenboven zijn er veel interimmers, met contracten variërend van een week of zelfs van 1 dag. Hierdoor gaat de kwaliteit van het werk achteruit en verhoogt nogmaals de werkdruk van het overgebleven meer ervaren postpersoneel. Het postpersoneel moet zich zowel bezighouden met het eigen werk als met het steeds opnieuw opleiden van interimmers. De dienstverlening leidt hier dubbel onder. Er gaat veel ervaring verloren.”

Hoelang duurt het vooraleer een nieuw personeelslid het werk goed kent en efficiënt kan werken?

“Dit kan een paar maanden duren.

Het werk is variërend tussen gewone brieven, platte stukken (grote enveloppen) en pakjes. Er zijn daarenboven ook wekelijkse kranten en folders. In het begin kennen de mensen de rondes niet. Hierdoor gaat het sorteren van de poststukken zeer langzaam met veel fouten, want er zijn immers verschillende uitzonderingen zoals postbussen, firma’s, speci-

ale beroepen, … Het duurt verschillende weken vooraleer ze een beetje ingewerkt zijn en hun ronde beginnen te kennen, zodat ze niet op lijsten alles moeten opzoeken om te weten in welk vak de post moet maar automatisch steeds sneller sorteren. Dit gaat natuurlijk niet indien men werkt met dag- of weekcontracten. Daarenboven verwacht men steeds meer flexibiliteit en verschuift men het personeel steeds vaker tussen verschillende rondes - en zelfs bureaus - om het vele werk op te vangen. Maar hierdoor leren ze moeilijk tot zelden een bureau aantal gewone brieven, maar er zijn of ronde goed kennen waardoor het veel meer reclamefolders en pakjes rendement veel minder is.” bij internetwinkelen. Pakjes komen bovendien in allerlei vormen, maten Worden de brieven tegenwoordig en gewichten, waardoor de machines niet met machines automatisch dan moeilijkheden kennen bij het sorteren. gesorteerd?

Het aantal reclamefolders dat huis aan “Ja, er worden veel brieven en stuk- huis wordt bezorgd, neemt toe en dus ken automatisch gesorteerd. Maar er ook het gewicht voor de postbode. De zijn ook heel veel stukken die de ma- rondes zijn bovendien veel uitgebreichines “rejecten” (= niet herkennen). der met meer brievenbussen waardoor Dit moet dan manueel opgevangen de toename van gewicht nog groter is. worden door de postmensen die niet Veel postbodes werken enkele uren voorzien zijn in de verdeling van de per week gratis om toch maar hun taken. In theorie zouden de machines ronde af te krijgen.”

99% van de post kunnen sorteren, in de praktijk moet 1/3 nog steeds met Vroeger had de postbode nog een de hand gesorteerd worden.” sociale functie, blijft daar nog iets van over?

Is er door e-mail en zo niet veel min- “Vroeger betaalden de postbodes der post vandaag? de pensioenen uit waardoor er soci“Er is inderdaad een daling van het aal contact was en op tijd problemen

konden opgemerkt worden. Nu wor- als wij maar aan veel lagere lonen en den de pensioenen enkel aan de in- minder voordelen. Het management validen uitbetaald, de rest wordt op maakt een soep van alle verschillende de rekening gestort. Ook wordt deze statuten om toch maar steeds goedkouitbetaling aan invaliden in seconden per en flexibeler te werken. Zo zijn gemeten met de georoute, een gechro- er 4 categorieën: de klassieke ambnometreerd managementsysteem. Om tenaren, de baremieke contractuelen nog een voorbeeld te geven: vroeger (=contract van onbepaalde duur), de waren postbodes de referentie voor niet-baremieke contractuelen en hulpmensen die de weg vroegen, vandaag postmannen. Vier verschillende cateis daar geen tijd meer voor. Het gaat gorieën van postpersoneel die identiek bovendien vaak om interimmers die werk doen, maar niet aan hetzelfde zelf de weg niet goed kennen.” loon of dezelfde voordelen. Het management holt op deze manier trapsDe job is vandaag dus minder aan- gewijs steeds verder de contracten uit. trekkelijk dan toen jij begon?

Feitelijk zijn interimmers de vijfde “Zelf heb ik nog geluk dat ik benoem- categorie, omdat deze steeds vaker de ambtenaar ben, die het werk met en meer systematisch worden ingevoldoening wil uitvoeren. Als ambte- zet. Hoe precairder het contract, hoe naar heb ik nog verschillende voorde- banger het personeel is om de dagdalen. Nieuwe aangeworvenen zoals de gelijkse problemen aan te kaarten bij hulppostbodes, doen hetzelfde werk hun oversten.”

recensies

de

Linkse Socialist

“Ik heb Thatcher één keer meegemaakt, ik wil haar geen tweede keer meemaken”

Stand-upcomedian Nigel Williams over de strijd tegen Thatcher toen en nu We zien het in veel landen: stand-upcomedians komen vaak scherper uit de hoek over politiek en kapitalisme dan veel politici, zelfs diegenen die zich tot de linkerzijde rekenen. Nigel Williams is zo’n scherpe stem. Met het boekje ‘Fuck TINA’ zorgt hij voor een nuttige bijdrage aan de strijd tegen het besparingsbeleid in ons land. door

“Er is wel een alternatief, maar daar is lef voor nodig.

Het is een alternatief voor een nieuw economisch systeem, een systeem dat in dienst staat van de meerderheid van de bevolking en niet van de klasse die zichzelf alles heeft toegeëigend.”

Geert Cool

Het boek ‘Fuck TINA’ is erg toegankelijk en gaat samen met een DVD waarop onder meer enkele interviews staan. Daarnaast wordt het boek aangevuld met uitspraken van verschillende bekende Vlamingen die het protest tegen de rechtse regering steunen.

Door deze uitspraken in een band onderaan de pagina’s te laten doorlopen, zijn ze jammer genoeg niet erg leesbaar. Maar het hoofdpunt van dit boek is de tocht van Nigel Williams naar zijn thuisstad Bristol om aan te geven wat Thatcher en haar opvolgers aangericht hebben.

De wijk waar Williams opgroeide stond volledig in het teken van de grote industriële vestigingen waar iedereen uit de wijk werkte. Ondertussen is de industrie verdwenen, maar de wijken bleven. Er is een concentratie van armoede, werkloosheid en alle bijhorende sociale problemen. Het gaat om grote wijken zonder voorzieningen; zelfs de bibliotheken werden er door het besparingsbeleid gesloten. Om het geweld en andere problemen onder controle te houden, zijn de toegangswegen tot de wijk beperkt tot twee ingangen.

Dat maakt het makkelijker om de wijk volledig af te zetten. Het algemene sociale beeld kan samengevat worden met dit cijfer: volgens UNICEF is de

kinderarmoede opgelopen tot 25,6%.

De 1% rijksten bezitten evenveel als de 57% armsten.

Het antwoord van de Thatcherianen op de werkloosheid bestaat uit het aanpakken van de werklozen. Die worden zelf verantwoordelijk gesteld voor het probleem van de werkloosheid. ‘Als ze willen, is er werk genoeg,’ luidt het dan. Dat de arbeidsvoorwaarden dermate afgebouwd zijn dat er vandaag nulurencontracten met bijhorende onzekerheid bestaan, wordt niet vermeld. Nigel Williams doet dit wel: zo spreekt hij met Tom Baldwin die in Bristol mee het verzet tegen de nulurencontracten organiseert. Tom is actief bij de Socialist Party, onze zusterorganisatie.

Williams verwijst terecht naar arbeidersstrijd als antwoord op het rechtse beleid. Hij erkent dat het protest tegen de Poll Tax Thatcher ten val bracht.

Het ging om een massale beweging tegen een gehate vlaktaks waarbij tot 18 miljoen mensen de taks weigerden te betalen als onderdeel van een nietbetalingscampagne waarin Militant (voorloper van de Socialist Party) een grote rol speelde. Williams vreest dat zo’n beweging vandaag niet meer mogelijk is omdat de “geesten dertig jaar murw geslagen zijn met steeds

weer hetzelfde riedeltje: There Is No antivakbondswetten die tot op vandaag Alternative.” bestaan. De sociaaldemocratische preDe overwinning op de Poll Tax en miers na Thatcher en John Major lieThatcher kwam er ondanks de neder- ten die regels ongemoeid... Momenteel laag van de mijnwerkersstaking in wil de conservatieve regering van 1984-85. Thatcher wilde immers een Cameron nog een stap verder gaan. precedent stellen door de militante In het boek wordt ingegaan tegen de mijnwerkers aan te pakken terwijl de retoriek dat er geen alternatief op het vakbondsleiding de ernst van de situ- neoliberalisme bestaat. Voor alternaatie niet correct inschatte. De arbei- tieven wordt onder meer uitgekeken dersbeweging betaalde daar een hoge naar Jeremy Corbyn, die als voorzitprijs voor, onder meer in de vorm van ter van Labour verkozen werd met een

links programma van verzet tegen de besparingen. “Er is licht aan de horizon, er is opnieuw hoop,” besluit het boek. Of Corbyn de test zal doorstaan, blijft een vraag.

Maar de conclusies van Nigel Williams zijn terecht: “Er is wel een alternatief, maar daar is lef voor nodig.

Het is een alternatief voor een nieuw economisch systeem, een systeem dat in dienst staat van de meerderheid van de bevolking en niet van de klasse die zichzelf alles heeft toegeëigend.” In hetzelfde nawoord pleit hij meteen ook voor een brede beweging die ervoor gaat. Dat is inderdaad hoe we tot verandering kunnen komen. Thatcher is al éénmaal ten val gebracht: we kunnen het bij ons nog een tweede keer meemaken en dit aangrijpen om te bouwen aan een brede beweging die voor een nieuw systeem opkomt, een socialistisch systeem.

Piet Akkerman: van Antwerpse vakbondsleider tot Spanjestrijder ‘Piet wie?’ zullen velen zich afvragen. De linkse militant Piet Akkerman is vandaag niet meer bekend, maar zijn verhaal is daarom niet minder opmerkelijk.

De jonge Piet en zijn broer Emiel braken met hun strikte Joodse opvoeding en kwamen begin jaren 1930 via linkse Joodse strekkingen bij de Communistische Partij (KPB) in Antwerpen terecht. Hij kwam in de diamantsector terecht waar hij een linkse oppositie organiseerde tegen de starre vakbondsleiding.

De Algemene Diamantwerkersbond (ADB) werd geleid door Louis Van Berckelaer, tevens senator voor de

BWP (voorloper van de BSP, nadien SP en sp.a). Van Berckelaer dacht de crisis in de sector te kunnen beheren via overleg met de werkgevers. Dit leidde meteen ook tot negatieve standpunten tegenover delen van het personeel, vooral de Oost-Europeanen. Van Berckelaer merkte op dat de sector “vermoord werd door vreemdelingen.”

In de staking van 1936, de beweging waarmee onder meer het betaald verlof werd afgedwongen, volgden de strijdbare diamantbewerkers de oproep van de Antwerpse dokwerkers.

De staking werd niet erkend door de ADB, maar in de 6de Wijk staakten toch 1.207 van de 1.605 arbeiders. Er werd een stakerscomité onder voor-

zitterschap van Piet Akkerman opgezet.

Akkerman was een van de weinige vooraanstaande KPB-leden die eind 1936 naar Spanje trok om er mee te vechten tegen de troepen van Franco die een fascistische dictatuur naar Duits en Italiaans model wilden vestigen door de strijdbare arbeidersbeweging volledig de kop in te drukken. Vanuit België vertrokken ongeveer 2400 vrijwilligers naar Spanje, waarvan 800 vreemdelingen. Emiel Akkerman kwam in december 1936 om bij de verdediging van Madrid, Piet Akkerman enkele weken later.

De politieke elementen van de gebrekkige bewapening van de troepen of de

wijze waarop de Communistische Partij de beweging wilde beperken tot een Republikeinse strijd voor democratie, waarbij radicalere stromingen als de anarchisten en de POUM zelf bestreden werden, komen niet echt aan bod in dit boek. Het blijft beperkt tot de opmerkelijke moed en heldhaftigheid van Piet Akkerman en zijn kameraden.

Het boek van Sven Tuytens en Rudi Van Doorslaer brengt het vlot leesbare verhaal van een strijdbare syndicalist van 80 jaar geleden. Een mooi initiatief van de Algemene Centrale (ABVV) Antwerpen-Waasland om ervoor te zorgen dat dit verhaal nu ook in boekvorm beschikbaar is voor de huidige en toekomstige generaties syndicalisten.

waar LSP voor staaT De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake

meer van diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit.

Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het

milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

politiek alternatief

www.socialisme.be zomer 2016

Regering doen vallen, maar wat dan? Wat is het alternatief?

De vraag naar het alternatief op deze regering is de meest prangende van de beweging en mee bepalend voor het vertrouwen in het potentieel van het sociaal verzet om de aanvallen te stoppen en de regering te doen vallen. door

Els Deschoemacker

Regering onpopulair, stakingsgolf van onderuit

We zitten nu ergens halverwege het tweede actieplan tegen de besparingen en hervormingen van deze regering. Opnieuw werd het actieplan enthousiast aangegrepen. Het breed verspreide ongenoegen in de maatschappij bereikte een nieuw kookpunt.

De peilingen gaven aan dat de regering haar meerderheid in het parlement bij nieuwe verkiezingen zou verliezen. In navolging van de cipiers ontwikkelde er zich een stakingsgolf van onderuit, vooral in Wallonie, maar met het begin van uitwaaiering naar Vlaanderen, vooral bij het spoor. Indien de vakbondsleiding de staking mee had georganiseerd en gecoördineerd met inspraak van onderuit langs Waalse kant en met als doel om die argumentatie en ordewoorden aan te reiken om de beweging verder te doen uitbreiden, had de aarzeling langs Vlaamse kant gemakkelijk kunnen doorbreken.

Onder cipiers, spoorpersoneel, vuilnismannen, ... groeide het besef dat het moment er was om te proberen eisen binnen te halen die op andere momenten onmogelijk te realiseren lijken. De voorzichtige oproep door Timmermans van het VBO eind mei om toch maar opnieuw rond tafel te zitten en te stoppen met provoceren.

Samen met diens pleidooi om met Europa en de regering “doelgerichte en weloverwogen” overheidsinvesteringen in mobiliteit, gevangenissen en justitie te overwegen, toonde het de schrik voor een beweging van onderuit zoals in Frankrijk. Timmermans probeerde de angel uit het verzet te halen.

Even leek het niet onmogelijk dat de

regering nog voor de zomervakantie in de problemen zou geraken. Dan zou ze geen kans meer krijgen om een derde besparingsronde op ons af te vuren nog voor de twee eerste helemaal zijn doorgevoerd. Het zou de arbeiderswereld de mogelijkheid geboden hebben om de uitbouw aan te vatten van een alternatieve politieke kracht met diezelfde militanten en activisten die het verzet hebben gedragen en te beginnen met de uitwerking van een programma gebaseerd op de noden in de brede samenleving.

De syndicale strijd is politiek, de genomen maatregelen waartegen we protesteren zijn politiek. We zullen niet winnen als we ons verzet niet ook op dat terrein voeren. Een kunstmatig onderscheid tussen politiek en syndicaal terrein verzwakt ons. Het sociaal verzet toont het potentieel en maakt de eisen concreter.

Deze regering zal niet stoppen met sociale afbraak, we zullen de regering zelf moeten stoppen. Foto: Liesbeth Een politiek alternatief

Het klopt dat een alternatief niet “ready made” is, dat het niet georganiseerd is en klaar om de macht over te nemen. De PVDA heeft wel de wind in de zeilen en zou op basis van de laatste peilingen van twee naar tien kamerzetels gaan: twee in Vlaanderen, zeven in Wallonië en één in Brussel. Een enorme stap vooruit, maar niet de massabasis voor de vorming van een linkse regering.

Volgens Peter Mertens wil de PVDA “zo snel mogelijk verantwoordelijkheid opbouwen in de maatschappij” door “in deze fase de tegenmacht op te bouwen.” Hij verwijst naar de beweging rond Sanders in de VS, maar ook naar Spanje of Frankrijk waar “er zich een tegenmacht vormt die zich

Even leek het niet onmogelijk dat de regering nog voor de zomervakantie in de problemen zou geraken.

Dan zou ze geen kans meer krijgen om een derde besparingsronde op ons af te vuren nog voor de twee eerste helemaal zijn doorgevoerd. Het zou de arbeiderswereld de mogelijkheid geboden hebben om de uitbouw aan te vatten van een alternatieve politieke kracht met diezelfde militanten en activisten die het verzet hebben gedragen en te beginnen met de uitwerking van een programma gebaseerd op de noden in de brede samenleving.

PVDA-voorzitter Peter Mertens. Foto: Liesbeth

niet beperkt tot een politieke partij, maar gedragen wordt door een grote beweging van mensen die bewust worden, die mondig worden en die de gevestigde macht uitdagen”.

Hij voegt eraan toe dat “als wij die tegenmacht in reële macht willen opzetten, er natuurlijk een aantal voorwaarden zijn waaraan voldaan moet worden. Een voorwaarde is zeker dat we moeten kunnen breken met de huidige politieke orientatie van de Europese Unie. Wij gaan niet in een regering zitten die doet wat de sociaal democraat Hollande doet in Frankrijk.” En verder “We moeten een krachtsverhouding opbouwen om het beleid van Europa te veranderen.

En, als dat morgen kan, dan stappen we morgen in de regering. Maar als dat binnen twee jaar is, dan zal het maar binnen twee jaar zijn.”

De PVDA rekent op een geleidelijke radicalisatie naar links en hoopt dat zij daar de meeste vruchten van zal plukken door ter linkerzijde incontournable te worden. Tien tot vijftien jaar denkt ze daarvoor nodig te hebben.

Ze gaat daarbij voorbij aan het potentieel en de dringendheid van vandaag om de honderdduizenden werkenden die het afgelopen jaar en een half mee de strijd hebben gevoerd te bundelen in een brede onafhankelijke politieke en synidicale kracht. Zeker als de beweging in staat zou zijn de regering te doen vallen zou er een enorme ruimte vrijkomen om een dergelijke kracht te bouwen met een massabasis in die maatschappij. Zo zou het momentum en de dynamiek te volle benut worden.

We mogen de lessen van Griekenland niet vergeten.

Niet alleen door het momentum om komaf te maken met een regime van besparingen te grijpen.

Maar ook door te vechten voor een programma dat de breuk maakt met de besparingen, de EU en het kapitalisme dat zich maar kan bestendigen door uitbuiting en onderdrukking

Strijdfront van onderuit of volksfront met ‘linkse’ besparingspartijen?

Dat is helaas niet de oriëntatie van de PVDA. Integendeel. Als shortcut zou de PVDA in Antwerpen SP.a en Groen oproepen tot een kartel bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen, met als doel burgemeester De Wever van zijn troon te stoten. Denkt de PVDA dit te kunnen doen met SP.a en Groen op een geloofwaardig anti-besparingsticket? Zullen beide partijen tegen dan voldoende verveld zijn tot anti-besparingspartijen? En welke boodschap en rol geef je ondertussen aan de werkende klasse?

Wachten tot deze voorwaarden vervuld zijn?

In plaats van haar eieren in de mand van SP.a en Groen te leggen, zou de PVDA alles in het werk kunnen stellen om de beweging ook een politieke uitweg te bieden door de oproep die ooit kwam van het FGTB van Charleroi echt waar te maken en de krachten ter linkerzijde samen te brengen met de vele duizenden syndicale militanten om een brede linkse strijdpartij te vormen.

Een oproep gericht aan de vakbondsbasis om een nieuwe brede politieke beweging op te zetten, bestaande uit de honderduizenden vakbondsactivisten en militanten, en een nieuwe arbeiderspartij te bouwen met vrije en democratische discussie over programma en strategie zou een

enorm enthousiasme opwekken. De beweging tegen de regering Michel toont dat er daarvoor een massabasis bestaat. Het gebrek aan initiatief om deze basis te organseren en in te schakelen daarentegen zorgt dat de beweging in een impasse belandt.

Programma dat breekt met de besparingen

Om wat te realiseren? Een programma van dringende publieke investeringen in onze openbare diensten.Het stopzetten en terugdraaien van de privatiseringen. Stoppen met de aanvallen op het pensioen en brugpension, intrekking van de verhoging van de pensioenleeftijd.

Werktijdverkorting in plaats van meer uren te kloppen voor minder loon. En de middelen eindelijk eens gaan halen waar die zitten.

In een dossier in Knack op 8 juni vindt miljardair Roland Duchâtelet dat de regering zich laat “opjagen door extreemlinks.” Hij liegt ons voor dat België “koploper is wat betreft taksen en belastingen op vermogens” en dreigt: “Desnoods verhuis ik naar Zwitserland.” Een efficiënte vermogensbelasting vereist de opheffing van het bankgeheim, een sluitend vermogenskadaster en de mogelijkheid om te onteigenen. Gezien hun gewicht in de maatschappij zou het absurd zijn daar niet meteen de nationalisatie van de financiële sector en de grote bedrijven onder democratische controle en beheer van de werkende bevolking aan te koppelen.

Dan pas zou een miljonairstaks zijn reële betekenis krijgen: niet als illusie voor een sociaal beheerd kapitalisme, maar als overgangsmaatregel in het kader van de socialistische omvorming van de maatschappij.

De regering probeert ons eens te meer een rad voor de ogen te draaien met de belofte van meer rechtvaardigheid en een grotere inspanning door de grote vermogens. Maar wie gelooft dat nog? Als er al iets in die richting komt, zal het hoogstens symbolisch zijn en vooral om ons een nieuwe miljardenbesparing door het strot te rammen.

We mogen de lessen van Griekenland niet vergeten. Niet alleen door het momentum om komaf te maken met een regime van besparingen te grijpen. Maar ook door te vechten voor een programma dat de breuk maakt met de besparingen, de EU en het kapitalisme dat zich maar kan bestendigen door uitbuiting en onderdrukking!

de

Linkse Socialist

De stakers hebben gelijk.

Sociale afbraak beantwoorden met strijd!

Op 6 juni overleed de 46-jarige Pascal Wauters thuis. Hij was ziek van zijn werk teruggekeerd en probeerde ’s avonds meermaals het noodnummer 112 te bellen, maar hij kreeg geen antwoord. De diensten van het noodnummer in OostVlaanderen waren die avond overbelast door het noodweer. Binnenlandse Zaken verklaarde dat het onaanvaardbaar was dat de man geen hulp kreeg en bevestigde dat het doel is om alle oproepen binnen de vijf seconden te beantwoorden.

Hoe is dit mogelijk? Het antwoord is duidelijk: in zowat alle diensten, ook de noodcentrales, is er een gebrek aan personeel. door

Nicolas Croes

Het incident kreeg relatief weinig aandacht in de media. Mocht er een mogelijkheid geweest zijn om het in verband te brengen met een of andere staking, dan was dit anders gelopen. Dan was het dagenlang het hoofdpunt geweest. Maar nu het ging om een gevolg van een tekort aan openbare dienstverlening, werd het als een fait divers behandeld.

Vergelijk dit met de reacties in alle kranten toen in oktober vorig jaar een Luikse dokter niet op tijd in zijn ziekenhuis raakte, zogezegd wegens een wegblokkade, en een patiënt om het leven kwam. Over de minimale dienstverlening in ziekenhuizen werd toen niet gerept; het was allemaal de schuld van de stakers. Er werd die stakers uiteindelijk niets ten laste gelegd, maar de toon was gezet. Het vele en aanhoudende protest van de voorbije maanden wordt nochtans mee aangewakkerd door de tekorten in alle openbare diensten, aangevuld met aanvallen op de voorwaarden van het personeel in de publieke en private sector.

Twee maten en twee gewichten

Voor de bedrijfswinsten en de dividenden van de aandeelhouders is er geen crisis: die blijven stijgen.

De al dan niet legale fiscale fraude neemt een zodanig hoge vlucht in ons land dat het stilaan op de lijst van belastingparadijzen terechtkomt. Tegelijk zouden de gewone werkenden moeten aanvaarden dat ze langer en flexibeler werken voor minder inkomen?

De regering heeft de lonen eerder al geblokkeerd met een indexsprong waardoor de prijsstijgingen niet in de lonen en uitkeringen doorgerekend werden. Als er deze zomer nog eens miljarden moeten gevonden worden, is het niet uitgesloten dat er een tweede indexsprong komt. Dan zijn we al 4% van ons inkomen kwijt. De arbeidsmarkt wordt geflexibiliseerd waarbij de 38-urenweek wordt opgeofferd met weken waarin tot 45 uur gewerkt wordt en andere weken waarin minder gewerkt wordt. De werkgever beslist wanneer dit het geval is. Voor deeltijdsen zal het uurrooster nog maar 24 uur op voorhand bekend gemaakt moeten worden. De penStop de besparingen en de asociale maatregelen tegen de werkenden en hun gezinnen Voor het onmiddellijk opheffen van het bankgeheim en de vestiging van een vermogenskadaster.

sioenleeftijd gaat naar 67 jaar met strengere voorwaarden om een volwaardig pensioen te genieten.

Leefloners kunnen tot gratis gemeenschapsdienst verplicht worden. Langdurig zieken moeten sneller terug aan de slag. Er wordt verder bespaard op alle openbare diensten en de infrastructuur zit dieper dan op het tandvlees.

Dat is onderdeel van de horrorcatalogus voor ons.

Voor de superrijken kan het ondertussen niet op.

De LuxLeaks zijn amper uitgelekt of daar komen de Panama Papers al om te bevestigen hoeveel rijkdom er in belastingparadijzen wordt verstopt.

Als er dan al een erg beperkt Europees akkoord is tegen fiscale vluchtroutes, de Anti Tax Avoidance Directive, staat de Belgische regering vooraan om dit helemaal alleen te blokkeren.

Woede zet aan tot actie

Op 24 juni waren er duizenden stakersposten in heel het land. Het was slechts de meest zichtbare uitdrukking van de enorme woede als gevolg van het besparingsbeleid. Achter elk piket staan nog tal van andere werkenden die staakten maar thuis bleven. En daarachter stonden nog meer mensen die kwaad of ongerust zijn, maar om de een of andere reden nog niet konden of wilden deelnemen aan de staking.

Na de betoging van 24 mei hebben verschillende werkenden niet gewacht tot 24 juni om tot stakingen over te gaan. Bij het spoor waren er spontane stakingen gedurende meer dan een week tegen de werkdruk met als directe aanleiding het afnemen van enkele kredietdagen. Ondertussen bleven de cipiers hun nooit geziene staking verderzetten. Op 31 mei werd een actiedag van de openbare diensten langs Franstalige kant omgezet in een stakingsdag.

Nadien bleef het gemeentepersoneel van SaintNicolas (Luik) twee weken staken. Hun collega’s van Intradel (afvalophaling in het Luikse) staakten een week. Verschillende andere sectoren gingen één, twee of drie dagen in staking met regelmatige personeelsvergaderingen.

Op woensdag 8 juni was er een betoging van

Volledig herstel van de index, vrije loonsonderhandelingen en een minimumloon van 15€ bruto/uur Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen

Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen

brandweerlui in Namen. Op 13 juni was er een 24- boven onze stand leven. Amper 7% gelooft Charles urenstaking bij Bpost. Op 14 juni hield de ACOD Michel als hij het heeft over een positief effect van in Bergen een actie aan de gemeenteraad na de het beleid op de koopkracht. Ondertussen denken staking van het personeel van de intercommunale 81% van de Franstaligen en 75% van de Vlamingen Hygea. Op 20 juni was er een lokale blokkade van dat vakbonden belangrijk zijn om hun rechten te FGTB-Centre waarbij onder meer de brandstofop- verdedigen. Vlak na het actieplan van 2014 gaf een peiling aan dat 85% van de Vlamingen positief stond tegenover een vermogensbelasting.

De beste manier om het potentieel te mobiliseren, is door onze woede vastberaden en gedurfd te organiseren. Tachtig jaar geleden, in mei 1936, begon de grote staking tegen de regering-Van Voor de bedrijfswinsten en de Zeeland. Deze beweging dwong de regering tot dividenden van de aandeelhouders ontslag en de daaropvolgende regering moest onis er geen crisis: die blijven stijgen. der meer het betaald verlof veralgemenen en een begin van sociale zekerheid erkennen. Dit werd De al dan niet legale fiscale fraude afgedwongen door stakingsacties. De slogan toen was: “Uw voornaam is Waal of Vlaming, uw achneemt een zodanig hoge vlucht ternaam is arbeider.” Eengemaakte strijd van de in ons land dat het stilaan op volledige arbeidersklasse kan de regering en de werkgevers tot toegevingen dwingen. de lijst van belastingparadijzen

terechtkomt. Tegelijk zouden de gewone werkenden moeten aanvaarden dat ze langer en flexibeler werken voor minder inkomen?

“Een regering heeft nog nooit aan stakingen toegegeven”

Dat was de titel van La Libre na de actiedag van de openbare diensten op 31 mei. Maar de krant moest de titel meteen zelf nuanceren door te verwijzen naar de jaren 1970 en de regeringslag van Feluy, het hellend vlak van Ronquières en Tindemans. Verschillende vakbondsverantwoordede sluis van Havré plat lagen. Het zijn maar enkele lijken (onder meer van ACOD en ACV-Onderwijs van de vele acties. langs Franstalige kant) komen openlijk op voor de val van de regering. Ze geven daarmee uiting aan Geen actiebereidheid in Vlaanderen? een gevoel dat breed gedragen wordt in het land.

In een open brief aan de stakers verwees VBOHet klopt dat er verschillen zijn tussen Vlaanderen, voorzitter Pieter Timmermans eveneens naar de Brussel en Wallonië. Maar in de aanloop naar de massale stakingen die de regering-Tindemans debetoging van 24 mei was er een peiling die aangaf den vallen. Eind jaren 1980 viel de rechtse regeringdat 52% van de Belgen het protest steunde. Het ging Martens na vakbondsprotest. Op dezelfde dag dat om 64% van de Walen, 55% van de Brusselaars en La Libre titelde dat stakingen nooit iets uithaalden, 45% van de Vlamingen. Er is een verschil, maar schreef Le Soir nog over hoe de leerkrachten in het ongenoegen is ook in Vlaanderen bijzonder 1990 de regering tot toegevingen dwongen. groot. Maar liefst 93% van de Belgen vond dat Kris Tijdens het opbouwend actieplan eind 2014 slaagPeeters ongelijk had toen hij zei dat we allemaal den we erin om de regering te doen wankelen. Na

Handen af van het statuut van de openbare ambtenaren, geen afbouw van de openbare diensten, geen privatisering en liberalisering

Voor de volledige terugbetaling van de 942 miljoen euro van de Excess Profit Rulings en van andere fiscale cadeaus aan de multinationals.

Haal het geld waar het zit: bij de superrijken en in de belastingparadijzen.

Herstel brugpensioen, handen af van het vervroegd pensioen en eindeloopbaansystemen met ADV

Optrekken van de pensioenen tot minimum 75% van het laatst verdiende loon met een minimum van 1500€ per maand

Wat we niet bezitten, kunnen we niet controleren: nationalisatie van de sleutelsectoren (financiewezen, energie, staal, ...) onder controle en democratisch behe van de werkenden en gebruikers, nationalisatie met enk compensaties op basis van bewezen behoeften.

dossier

Jongeren: voor onze toekomst moeten we strijden!

www.socialisme.be zomer 2016

door

Emily (Namen)

De toekomst van jongeren is bedreigd door het Thatcheriaanse beleid van de rechtse regering die de superrijken verder wil bedienen. De besparingen treffen alle machtsniveaus, van het lokale terrein tot Europa. De federale regering kiest wel voor een sneller ritme van besparingen. Zowel in Frankrijk als in België zijn er hervormingen van de arbeidsmarkt die verregaande gevolgen hebben voor jongeren. Een superflexibele toekomst van laagbetaalde en onzekere jobs is het beste scenario, langdurige werkloosheid en armoede is de realiteit voor veel jongeren. Op straat is er een toename van verzet. De Franse jongeren staan vooraan in het protest tegen de hervorming van de arbeidswet.

Ook bij ons is er potentieel.

Waarom is die hervorming van de arbeidswet belangrijk voor jongeren? Vandaag zijn 70% van de interimmers jonger dan 30 jaar en 36% ervan zijn studenten die werken om te kunnen studeren. De regering wil het onzekere interimstatuut uitbreiden, straks is het mogelijk om je hele leven lang met een interimcontract van onbepaalde duur te wer-

de grote betoging van 6 november, de grootste vooral hebben over ‘hinder’. Op de concrete aanleivakbondsbetoging sinds 1986, de regionale en de dingen wordt nauwelijks ingegaan. Onvermijdelijk algemene staking die in heel het land goed opge- laat dit sporen na op de publieke opinie. Sommige volgd werden, was het mogelijk om de regering vakbondsleiders gaan de strijd om de publieke ten val te brengen. opinie niet meer aan, maar bezwijken ervoor. Ze willen kost wat kost akkoorden sluiten en verlieDe woede organiseren zen daardoor soms de druk uit het oog die wij in de bedrijven moeten ondergaan. Nog erger wordt De algemene staking van 24 juni was geen on- het als die akkoorden beklonken worden zonder verdeeld succes. Nadat de vakbondsleidingen de dat de werknemers zelf naar hun mening gevraagd cipiers en het spoorpersoneel alleen lieten strijden werd. De baronnen die zonder inspraak van de baen in sommige gevallen deze strijd dan nog stok- sis het vakbondsfront op springen zetten of erger ken in de wielen staken, was dit niet verwonder- nog, communautaire verdeeldheid van bovenaf lijk. Waar de staking goed georganiseerd was en inspuiten in de beweging, zijn we met velen grongekoppeld werd aan het specifieke ongenoegen dig moe. “Cynisme is afgekoelde hoop,” stelde de op de werkvloer, werd ze wel goed opgevolgd en linkse schrijver Roger Vailland. Als strijdbaarheid waren er soms opmerkelijk goede stakersposten. niet gepaard gaat met een strategie en een proHet ongenoegen vastberaden organiseren met een gramma waarmee we tot overwinningen kunnen duidelijke doelstelling om de regering en de bespa- komen, dreigt het cynisme het te halen. ringen weg te krijgen, kan na de zomer leiden tot We begrijpen dat er met afgevaardigden, vertenieuwe grotere acties. genwoordigers en gemandateerden gewerkt moet Beperktere acties leiden meteen tot harde aanval- worden, maar dat mag niet misbruikt worden om len van de werkgevers en de regering. Dat is wat we de leden af te schermen van informatie en de vrijzagen in de Antwerpse haven waar robocops en een heid van debat en netwerken aan banden te leggen. waterkanon verschillende stakersposten wegveeg- De arbeidersbeweging is geen leger dat op bevel den. Het ging om een politieke aanval op het sta- van generaals aangevuurd en teruggetrokken wil kingsrecht. Dat die er nu kwam, heeft ook te maken worden. Het is een maatschappelijke klasse, waarmet onze mobilisatie die beperkter was. Laat er ons in diverse opinies via democratisch debat tot een lessen uit trekken en zorgen voor meer en grotere gemeenschappelijk standpunt omgesmeed worden. stakingspiketten. Dat kan enkel op basis van een Op sommige plaatsen worden personeelsvergadegelijke informatiecampagne en maximale be- deringen gehouden, in een aantal gewesten af en trokkenheid van de basis. Personeelsvergaderingen toe een militantenvergadering, maar dat gebeurt kunnen dat mogelijk maken. te weinig en is dikwijls louter informatief zonder Mits een goede voorbereiding moet opnieuw een echt debat. massabetoging in Brussel met 150.000+ mogelijk Bij de cipiers, het spoor maar ook elders is er een zijn. Als we daarin slagen, mag je gerust zijn dat toename van het aantal personeelsvergaderingen. de regering, het patronaat en de grote persgroepen Die omvatten niet altijd alle collega’s, maar ze voreven van hun melk zullen zijn. We kunnen hen men een stap om op democratische wijze de discusdan op 7 oktober en de dagen die daarop volgen sie aan te gaan, de redenen voor stakingsacties uit volledig wegstaken. Dan is het immers niet enkel te leggen en de eisen uit te werken zodat ze voor het ABVV en enkele Franstalige centrales van het iedereen duidelijk zijn. Het laat ook toe om te beACV zoals op 24 juni, maar iedereen samen die slissen over de acties zodat deze breder gedragen het werk zal neerleggen. worden. Zo kunnen we opbouwen naar volgende We weten dat de persgroepen het bij stakingen stappen in de strijd.

e

er kel

Stop jacht op werklozen, geen degressiviteit, geen gemeenschapsdienst voor leefloners, neen aan de 45-urenweek! Volledige tewerkstelling door een veralgemeende arbeidsduurverkorting tot 30u/week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen

Voor een sterkere strijd tegen de grote fraude en belastingontduiking.

ken. Dit betekent dat je soms niet weet of en wanneer je morgen zal werken. Een sociaal leven wordt dan erg moeilijk, maar ook op financieel vlak is een planning dan quasi onmogelijk. Het tekort aan beschikbaar werk weegt zwaar door. In Brussel is er per 17 ingeschreven werkzoekenden slechts 1 openstaande vacature. Werkenden worden tegen elkaar opgezet, wie zich het hardste laat uitpersen, krijgt af en toe een laag betaalde tijdelijke job. De rest moet maar zijn plan zien te trekken.

Ook op andere vlakken zijn er maatregelen die het leven van jongeren raken. Denk maar aan de verhoging van het inschrijvingsgeld. Er wordt meteen al verder gekeken: voor Master-na-Masteropleidingen is een volgende verhoging voorlopig deels afgewend aan de Ugent. Langs Franstalige kant is er het plan om het inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten op te trekken. Nationaal is er over de verschillende onderdelen van het onderwijs bijna een miljard euro bespaard. Besparen op onderwijs betekent besparen op de toekomst van de jongeren en de samenleving.

Informeren

Veel jongeren weten nog niet wat er op hen afkomt en wat de besparingen betekenen. Informeren en discussies in onze omgeving zijn belangrijk. Met deze krant willen we daar een bijdrage aan leveren. In Frankrijk wordt er ook veel gebruik gemaakt van alle mogelijke communicatiemiddelen om ideeën en informatie verspreid te krijgen. Dat kan hier ook. We kunnen van de zomer gebruik maken om vrienden te overtuigen van de noodzaak om te protesteren zodat we in september op de campussen en in de scholen voorbereid zijn om acties te organiseren.

Organiseren

Na de vakantie kunnen we op school of op de campus bijeenkomsten houden, bijvoorbeeld tijdens de middag, om de maatregelen voor te stellen en actieplannen te doen waarbij iedereen zijn of haar inbreng kan hebben. Een dergelijke vergadering kan leiden tot het opzetten van een actiecomité tegen de besparingen waaraan iedereen die dit wil deelneemt. Zo kunnen we acties voorbereiden door materiaal te maken: pamfletjes, spandoeken, video, afbeeldingen, ...

Actie

Hoe begin je aan een actiecomité? Pols bij wat klasgenoten of zij weten wat de maatregelen inhouden en of ze willen meedoen met acties. Als je een tweede, derde, ... medestander gevonden hebt, kan je als groep naar de andere klassen kijken. Zo kan je een eerste kern vormen waarmee acties kunnen georganiseerd worden. Met een petitie of een enquête onder alle scholieren of studenten van je faculteit kan je de kern laten groeien.

Je kan steun opbouwen door een spandoek te maken met een slogan op en daarna iedereen op de campus of de school te vragen om zijn of haar naam op het spandoek te zetten. Waarom geen korte sit-in organiseren voor het begin van de lessen of in een pauze? Je kan pamfletten uitdelen om zoveel mogelijk jongeren te informeren en een bijeenkomst te organiseren. Er kan gemobiliseerd worden naar de vakbondsacties. Waarom geen video in elkaar steken met reacties van verschillende jongeren over wat de maatregelen betekenen maar ook over wat jongeren willen voor hun toekomst?

Met spandoeken en slogans kunnen we deelnemen aan de grote vakbondsbetoging van 29 september waarop er een jongerenblok zal zijn. Veel personeelsleden uit het onderwijs zullen aan de betoging deelnemen, we kunnen samen met leerkrachten en docenten naar Brussel trekken. Op de grote vakbondsbetoging van 6 november 2014 waren er duizenden jongeren van honderden scholen, vanuit Gent alleen waren er meer dan honderd scholieren na een reeks acties tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld.

Op de algemene staking van 7 oktober kunnen we op onze school of campus deelnemen aan het opzetten van een levendige stakerspost voor de ingang. Daar kunnen we samen met het personeel spreken over wat het huidige beleid betekent en hoe we er verder tegenin zullen gaan. We kunnen vanop de stakerspost naar andere piketten gaan om er solidariteit te tonen. De stakingsdag kan afgesloten worden met een algemene vergadering waarop een evaluatie van de dag wordt gemaakt en de volgende stap wordt voorbereid.

Allemaal samen in verzet!

Voor een rationeel beheer van de natuurlijke grondstoffen en de economische productie op basis van een democratische planning van de industrie en de diensten.

Enkel dan kunnen we ervoor zorgen dat de economie gericht is op de sociale behoeften van de bevolking.

Voor een socialistische samenleving

De actiecomités mogen zich niet beperken tot de school of de campus. Het beleid treft iedereen: jongeren, werklozen, werkenden, … We moeten dan ook samen in actie gaan. We kunnen contact leggen met de vakbondsvertegenwoordigers op onze school of onderwijsinstelling maar ook met omwonenden.

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Na de Brexit-stemming: ongenoegen organiseren om Tories en hun beleid weg te krijgen!

Op 23 juni stemde een meerderheid van de Britten voor een exit uit de EU. Het establishment, zowel in Groot-Brittannië als in de rest van Europa, was geschokt. Er werd uitgehaald naar de kiezers die het niet begrepen hadden en meteen allemaal als racisten weggezet werden. Dit klopt niet. Het resultaat van het referendum was een revolte van werkende mensen die er genoeg van hebben. We vroegen een reactie van Hannah Sell van de Socialist Party.

“Met de Socialist Party voerden we campagne voor een stem om de EU te verlaten. Wij hebben niets gemeen met de ‘kleine Engelse man’ van Nigel Farage of met de conservatieve politici Boris Johnson en Gove van de Leavecampagne. Onze eerste campagne was overigens net een protest tegen het feit dat deze mensen de officiële status van de Leave-campagne zouden krijgen. We wisten immers dat ze de miljoenen ponden en de zendtijd in de media die hiermee verbonden waren, zouden gebruiken voor een nationalistische en racistische oproep voor een ‘leave’-stem.

“Wij verzetten ons tegen het Europa van het kapitaal, want dat is de EU. Het is een unie van werkgevers die handelt in het belang van de 1% rijksten. De EU legt privatiseringen en besparingen op onze openbare diensten op. Wij verzetten ons daarom tegen die EU. We doen dit samen met de arbeidersklasse in Groot-Brittannië die voor een exit stemde, alsook met de miljoenen werkenden doorheen Europa, in Griekenland, Spanje en Portugal die hard lijden onder het beleid van de EU. “Er is een gevoel van euforie omdat we het establishment een slag toebrachten op 23 juni. Maar we begrijpen ook dat heel wat werkenden en jongeren voor ‘remain’ stemden en bezorgd zijn over de gevolgen van de exit. Velen zijn bezorgd dat gewone mensen eens te meer de prijs zullen moeten betalen door de economische onrust als gevolg van de exit. Ze zijn ook bezorgd omwille van het gevaar van een toename van racisme, nationalisme en een stemming tegen migranten na het referendum.

“Dat is een reëel gevaar, los van wie het referendum won. De kapitalistische politici langs beide kanten van het referendumdebat probeerden in

de campagne gebruik te maken van een antimigrantenstandpunt. Jammer genoeg was er geen massale, onafhankelijke arbeiderspositie. De overgrote meerderheid van de vakbondsleiders en jammer genoeg ook de leiders van Labour zetten zich allemaal achter het standpunt van de officiële ‘remain’campagne. Er is dus een gevaar van racisme, maar we kunnen dat doorbreken met een verenigde beweging van werkenden tegen racisme en tegen besparingen. “ De vakbondsleiders moeten duidelijk zijn: elke poging om opnieuw te besparen op de levensstandaard van de werkenden als gevolg van het referendum of waarbij de Brexit als excuus wordt ingeroepen, moet meteen beantwoord worden met een algemene 24-urenstaking om deze besparingen te stoppen.

“Tegelijk moeten we in het offensief gaan en opkomen voor onmiddellijke vervroegde verkiezingen. De rechterzijde zal niet automatisch als winnaar uit de bus komen na dit referendum.

Zoals Jeremy Corbyn terecht opmerkte, hebben miljoenen mensen tegen de besparingen gestemd in het referendum. We moeten dit nu in een beweging omzetten.

“Voor alle duidelijkheid: er zijn verschillende stemmingen onder werkenden over de resultaten van het referendum. Maar onder elite, de 1% van de grote bedrijven en kapitalisten, is er eensgezindheid. Zij zijn verenigd in hun schok omdat dit resultaat niet in hun belang is. De Financial Times vatte het op 24 juni in een edito samen: “The pitchforks are coming” [vrij vertaald: er komt een afrekening]. Daar zijn ze bang van, ze zijn erdoor verzwakt en hun traditionele partij, de Tories, ligt in de touwen. De gehate premier Cameron is weg, of heeft toch gezegd dat hij zal vertrekken.

De transportvakbond RMT riep op om tegen de EU te stemmen en voert al jarenlang campagne tegen het Europese besparingsbeleid. Dat de EU de privatisering van het spoor oplegt, is daar niet vreemd aan. startpunt daarvoor kan het programma zijn waarmee hij voorzitter werd: een verhoging van het minimumloon tot 10 pond per uur, massale bouw van sociale huisvesting, nationalisatie van de Wij verzetten ons tegen het Europa van het kapitaal, spoorwegen en de energiesector. Ook want dat is de EU. Het is een unie van werkgevers die moet hij benadrukken dat de lokale handelt in het belang van de 1% rijksten. De EU legt gemeentebesturen tegen de besparingen moeten ingaan. Hij moet duidelijk privatiseringen en besparingen op onze openbare maken dat geen enkel door Labour diensten op. Wij verzetten ons daarom tegen die EU. gecontroleerd bestuur nog meer besparingen zal doorvoeren en dat deze We doen dit samen met de arbeidersklasse in Grootbesturen een begroting zonder bespaBrittannië die voor een exit stemde, alsook met de ringen zullen opmaken.

“Dat programma zou een goed vermiljoenen werkenden doorheen Europa, in Griekenland, trekpunt zijn. Wij zouden verder gaan Spanje en Portugal die hard lijden onder het beleid van en opkomen voor een uitgewerkt socialistisch programma met de natiode EU. nalisatie onder democratische arbeiderscontrole van de grote bedrijven die “De linkerzijde en de arbeidersklasse in Labour, de aanhangers van Tony onze economie domineren. Wij zullen moeten daar gebruik van maken. We Blair, na het referendum proberen om daar campagne voor voeren. Maar inweten dat een linkse regering die op- Jeremy Corbyn af te zetten. Er is geen dien Jeremy Corbyn opkomt met een komt voor een programma in het be- compromis met deze vertegenwoordi- duidelijk antibesparingsprogramma, lang van de meerderheid van de be- gers van het kapitalisme mogelijk. dan kan dit veel enthousiasme opwekvolking en tegen de besparingen de “Corbyn moet het been stijf houden ken. Er zijn veel kansen voor de arbeiergste vrees is voor het establishment. en onmiddellijk nieuwe verkiezingen dersbeweging om op het ongenoegen Zoals we waarschuwden zullen de ver- eisen waarbij hij opkomt met een dui- in te spelen, maar we moeten ons daartegenwoordigers van het establishment delijk anti-besparingsprogramma. Een toe organiseren.”

Links en de EU: neen aan het Europa van het kapitaal!

Internationalisten en socialisten die tegen de EU zijn, spreekt dat zichzelf niet tegen? Wij denken van niet. De EU is een instelling van verplichte besparingen, van sancties tegen landen die niet in de neoliberale pas lopen, van verplichte liberaliseringen en privatiseringen van onder meer de spoorwegen en de havenarbeid.

We verzetten ons tegen die EU vanuit een internationalistisch standpunt: we staan aan de kant van de Griekse, Franse, Spaanse, Portugese, Ierse, Britse, ... werkenden en jongeren in onze gezamenlijke strijd tegen de afbraak van onze levensstandaard.

Binnen de Europese linkerzijde zijn er meningsverschillen over de houding tegenover de EU. De capitulatie van de Griekse premier Tsipras een jaar geleden, nadat een meerderheid hervormd worden. van de bevolking ‘Oxi’ (neen) stemde De voormalige Griekse minister in een referendum over de Europese van Financiën Varoufakis stelde achbesparingsplannen, vormde een keer- teraf dat er binnen de EU niet geluispunt. Als een linkse regering er niet terd werd naar zijn nochtans sterke in slaagt om ook maar iets van een argumenten om geen extra bespaandere koers te varen dan de dicta- ringen aan de Griekse bevolking op tuur van de neoliberale besparingen, te leggen. Vreemd genoeg voerde dan geeft dit aan dat de EU niet kan Varoufakis in Groot-Brittannië cam-

standpunt waarin erkend wordt dat de EU “een oorlogsmachine tegen de bevolking en de sociale rechten” is. Het Spaanse Izquierda Unida, dat samen met Podemos naar de verkiezingen van 26 juni trok, stelt: “De EU kan niet hervormd worden en is onverenigbaar met de soevereiniteit van de volkeren of met gelijk welk beleid van sociale verandering.”

Er zijn onoverbrugbare beperkingen aan het kapitalistische Europese eenheidsproject. Dit proces kon vooruitgang boeken in een context van economische groei, maar in een periode van crisis moest het tot problemen leiden. Er zijn belangenconflicten tussen de dominante nationale kapitalistische klassen in Europa. Er is natuurlijk een vorm van internationale integratie, maar de nationale tegenstellingen zijn daarmee niet verdwenen. pagne voor ‘Remain’, terwijl hij zelf De EU is niet internationalistisch, ondervond dat het niet mogelijk is het is een geïnstitutionaliseerde onom deze EU te hervormen. Andere derwerping van de economische linkse krachten in het zuiden van zwakkere landen aan de sterkere.

Europa kwamen wel tot die conclu- De kloof tussen de sterkte van de sie. Het Links Blok in Portugal ging Duitse economie en de zwakte van de van een “links Europeanisme” om Spaanse, Portugese, Ierse of Griekse de crisis vanuit de EU op te lossen economie is door de invloed van de met een progressief beleid naar een EU groter geworden in plaats van

kleiner. Bovendien wordt de politieke beslissingsmacht van nationale regeringen sterk aan banden gelegd.

De verhoudingen binnen de EU zijn niet gebaseerd op internationale solidariteit, het doet eerder denken aan kolonialisme.

Enkel met een democratisch socialistisch publiek bezit en controle op de belangrijkste productiemiddelen, is het mogelijk om de logica van nationale spanningen in Europa te doorbreken en echte eenheid te realiseren.

Daartoe is een Europese coördinatie van strijdbewegingen noodzakelijk. Een linkse regering die in één land breekt met de besparingen, zou een inspiratiebron zijn voor andere de werkenden en jongeren in andere landen. Het zou een aanzet kunnen geven tot bijvoorbeeld eerst een Zuid-Europese federatie van linkse regeringen. Het zou een bres vormen waarlangs de Europese arbeidersbeweging kan bouwen aan een nieuw internationaal alternatief.

Artikel op basis van een langere analyse door Danny Byrne van het CWI, beschikbaar op marxisme.be of verkrijgbaar via de redactie: 02/345 61 81

internationaal

www.socialisme.be zomer 2016

11

Unidos Podemos blijft onder de verwachtingen, maar bevestigt links potentieel Op zondag 26 juni trok de Spaanse bevolking opnieuw naar de stembus, zes maanden na de verkiezingen van december 2015.

De politieke instabiliteit als gevolg van de groeiende afkeer tegen de twee gevestigde besparingspartijen, maakt het bijzonder moeilijk om een regering te vormen. We zijn nog ver van het Belgische record van 541 dagen zonder regering, maar voor Spanje is dit toch een primeur. door

Boris (Brussel)

Geen herstel van het tweepartijenstelsel

linkse eenheidslijsten in Catalonië, Galicië en rond Valencia. Het aantal kiezers dat niet stemde, nam toe met 3,7%. Dit had vooral gevolgen voor het resultaat van Unidos Podemos.

Ondanks het feit dat Unidos Podemos een miljoen stemmen verloor waardoor het 21,1% behaalde en ondanks het verlies van 400.000 stemmen voor Ciudadanos dat 13% behaalde, is het establishment er niet in geslaagd om het tweepartijenstelsel te herstellen en een einde te maken aan de diepgaande politieke instabiliteit.

Podemos is niet tevreden over het resultaat, zelfs indien de radicale linkerzijde zijn 71 zetels behoudt. Zeker na de peilingen die volgden op de aankondiging van de alliantie tussen Podemos en IU is een zekere ontgoocheling begrijpelijk. Die peilingen hadden Unidos Podemos voor PSOE geplaatst en zelfs nek aan nek met de PP. Het leidde tot paniek waarop het volledige establishment een intimidatiecampagne voerde tegen Unidos Podemos en het “spook van het communisme.” Het resultaat blijft echter opmerkelijk en toont het potentieel voor links. Op de avond van de verkiezingen stelde Pablo Iglesias van Podemos terecht dat de alliantie met IU een goede zaak was. Ook Alberto Garzon, de nieuwe voorzitter van IU, riep op tot verdere linkse samenwerking.

De verkiezingen van december 2015 werden gekenmerkt door het einde van het tweepartijenstelsel van de conservatieve PP en de sociaaldemocratische PSOE. Daarnaast was er ook de linkse doorbraak met Podemos dat 20,7% van de stemmen behaalde.

Het was een uitdrukking van de radicalisering van een brede laag van de bevolking en het kwam voort uit verschillende massale bewegingen.

De nieuwe verkiezingen eind juni bevestigden dit proces in grote lijnen, ondanks de erg volatiele campagne en kiespubliek.

De PP kon haar positie als grootste partij consolideren ondanks een reeks corruptieschandalen. In december verloor de PP 3,6 miljoen stemmen en de PSOE haalde haar slechtste resultaat ooit. De Spaanse burgerij en het Europese establishment drongen aan op een grote coalitie van PP en PSOE, eventueel aangevuld met de kleine rechtse populistische partij Ciudadanos. Zo zou het besparingsbeleid trouw verdergezet worden.

De nieuwe verkiezingen moesten de gevestigde partijen opnieuw wat versterken. De PP slaagde er effectief in om 700.000 stemmen terug te winnen en van 28,7 naar 33% te gaan. Maar dat is nog ver van de absolute meerderheid die ze voorheen had. Een rechtse minderheidsregering is echter niet uit Unidos Podemos: naar een te sluiten. De sociaaldemocratische nieuwe sociaaldemocratie of PSOE behield haar 22%, volgens de een antikapitalistische breuk? partij een succes aangezien de peilingen aangaven dat ze zou verliezen en Dat de radicale linkerzijde in heel voorbijgestoken worden door Unidos Spanje samenwerkt, is een belangPodemos. Die laatste partij is een al- rijke stap vooruit. Dit werd mogelijk liantie van Podemos, Izquierda Unida door een groeiende steun voor sa(IU, Verenigd Links) en de regionale menwerking onder de basis van zo-

Pablo Iglesias en Alberto Garzon wel Podemos als IU, maar ook door het afnemende gewicht van Podemos tegenover IU in de peilingen.

Het proces van “matiging” van Podemos werd tijdens de periode van mislukte pogingen om een regering te vormen vertaald in toegevingen met het oog op een coalitie met PSOE, zogezegd om de rechterzijde tegen te houden. Het leidde zelfs tot een korte crisis toen een deel van de leiding zich uitsprak voor een coalitie met PSOE en Ciudadanos. PSOE is echter niet bereid om een einde te maken aan het besparingsbeleid, het akkoord met Ciudadanos bevestigde dit. Deze opstelling is inherent verbonden met het proces van verburgerlijking van de sociaaldemocratie.

Tijdens de campagne stelde Pablo Iglesias Podemos voor als de “nieuwe sociaaldemocratie” die aan PSOE een “vierde weg” voorstelt op basis van publieke inveteringen die gefinancierd worden door nieuwe belastingen op de hoogste inkomens en door de begrotingsdoelstellingen in overleg met de EU wat uit te stellen. Syriza volgde in Griekenland een gelijkaardige benadering, met als resultaat dat een regering onder leiding van Syriza nu

Het establishment is er niet in geslaagd om het tweepartijenstelsel te herstellen en een einde te maken aan de diepgaande politieke instabiliteit. een besparingsbeleid voert. Veel activisten vresen het scenario van een Spaanse Tsipras.

Anderzijds was er bij Alberto Garzon van IU een linksere retoriek te horen en kwam IU met een links programma dat lessen trekt uit de capitulatie van Syriza. IU stelt dat de EU niet kan hervormd worden en dat het “bereid is om de gevolgen te dragen van een eigen economisch beleid in het voordeel van de meerderheid van de bevolking, zoals een uitsluiting van Spanje uit de EU.” Tegelijk verdedigt IU socialistische maatregelen zoals de nationalisatie van sleutelsectoren van de

economie. IU kan een belangrijke rol spelen met deze linkse kritieken op de leiding van Podemos.

Er was een dynamiek van lokale campagnecomités, zoals bij de lokale verkiezingen. Er waren verschillen van stad tot stad, maar het is een belangrijke stap. Onze Spaanse zusterorganisatie, Socialismo Revolucionario, nam actief deel aan de campagne met een socialistisch programma (massale publieke investeringen, weigering om de staatsschulden te betalen, recht op zelfbeschikking van de volkeren, nationalisatie van de banken en sleutelsectoren van de economie, ...).

Als Unidos Podemos kan uitgroeien tot een echte linkse samenwerking van onderuit, met open comités voor al wie zich wil verzetten tegen het besparingsbeleid waarbij linkse militanten, strijdbare syndicalisten en activisten van nieuwe sociale bewegingen bijeenkomen, dan zal deze dynamiek zich niet beperken tot kiescampagnes. Het kan dan ook een grote rol spelen in de strijd op straat en in de bedrijven om zo een einde te maken aan de besparingen en de voorwaarden te creëren voor een toekomstige arbeidersregering.

Bernie Sanders’ politieke revolutie verderzetten Na de voorverkiezingen likt het Amerikaanse establishment zijn wonden. Bij zowel de Democraten als de Republikeinen kreeg de partijleiding het moeilijk, hun kandidaten waren onpopulair.

In november zullen Clinton en Trump strijden om de overwinning, maar beiden zijn gehaat door een significant deel van de bevolking. Wellicht zal Clinton het halen, ze geniet de steun van het establishment en veel mensen verafschuwen Trump meer dan dat ze Clinton wantrouwen. De belangrijkste ontwikkeling in de voorverkiezingen was de enorme steun voor de voorheen onbekende zelfverklaarde socialist Bernie Sanders. door

Bart Vandersteene

De electorale revolte in de VS wordt veroorzaakt door de dramatische ineenstorting van de “Amerikaanse Droom.” Die vormde voorheen het bindmiddel tussen de elite en de werkende bevolking. Maar de droom ligt aan diggelen: de ongelijkheid op vlak van inkomen en rijkdom tart de verbeelding. Deze ongelijkheid heeft gevolgen op alle vlakken. In 1979 leef-

den de 10% rijksten gemiddeld een jaar langer dan de 10% armsten, voor Amerikanen geboren in 1950 is het verschil ondretussen opgelopen tot 14 jaar voor mannen en 13 jaar voor vrouwen.

De Republikeinen hebben een probleem met Trump als kandidaat. De krant New York Times schreef daarover: “De Republikeinen maken zich zorgen omdat ze met een historische ‘loser’ opgescheept zitten. Trump’s racistische commentaren over een federale rechter die zich moet uitspreken in een zaak tegen de Trump University, de felicitaties aan zichzelf omdat hij de massaschietpartij in Orlando zou hebben voorspeld en zijn insinuatie dat de Amerikaanse moslims en president Obama op een bepaalde manier betrokken zijn bij binnenlandse terroristische samenzweringen, hebben ertoe geleid dat veel Republikeinen ervan overtuigd zijn dat Trump nooit hun hoop zal inlossen om een verstandiger presidentskandidaat te worden.”

Veel Republikeinse parlementsleden staan voor een verscheurende keuze: zich distantiëren van Trump in de hoop hun eigen zetel te behouden of Trump steunen om de partij niet te verzwakken maar de eigen zetel daarmee op het spel zetten.

Minste kwaad tegen Trump?

Nu Clinton de kandidaat van de Democraten is, wordt de druk opgevoerd om de rangen van de Democraten te sluiten. Helaas gaat Bernie Sanders mee in die richting.

Veel activisten die zijn campagne steunden, zijn daar niet langer toe bereid. Veel Amerikanen zijn de klassieke politiek kotsbeu en haten alle politici van beide partijen vanwege hun rol om de rijke elite te dienen.

Kshama Sawant, het socialistisch gemeenteraadslid in Seattle, lanceerde een petitie om Bernie Sanders op te roepen om als onafhankelijke kandidaat verder te gaan. Op enkele weken tijd verzamelde de petitie meer dan 115.000 handtekeningen. De massabeweging rond de kandidatuur van Sanders is te belangrijk om ze te laten stranden bij Hillary Clinton: hij haalde 12 miljoen stemmen, won in 22 staten en financierde een professionele campagne zonder een dollar steun van het bedrijfsleven.

Deze ervaring toont dat de VS meer dan klaar is voor een nieuwe partij, een partij voor de 99%. Het is de enige kans om Trump en het rechts-populisme te stoppen.

Kshama Sawant

12

partijnieuws

de

Linkse Socialist

Zomercampagne in teken van strijd tegen discriminatie en voor onze toekomst ging niet verder kon groeien om tot een overwinning te komen. Maar het toonde wel het potentieel en ook het verschil dat een georganiseerde politieke jongerengroep kan maken.

De nationale vakbondsbetoging van 29 september en de staking van 7 oktober bieden mogelijkheden om met jongeren deel te nemen aan verzet. Ook de betoging tegen TTIP op 20 september is belangrijk, we mogen niet toelaten dat multinationals een ijzeren greep op ons leven krijgen. Tegen de dictatuur van de multinationals die trouw wordt opgelegd door neoliberale besparingspartijen, plaatsen wij de strijd voor een alternatief, voor een andere samenleving waarin jongeren wel een toekomst kunnen uitbouwen. Voor ons is dat een socialistische samenleving. Werk samen met ons aan een jongerenorganisatie die daarvoor opkomt!

Contacteer ons via info@actieflinks. be of 02/345 61 81. Websites: www. actieflinks.be en blokbuster.be

Elke zomer trekken we met de Actief Linkse Studenten en Scholieren naar verschillende festivals en andere plaatsen waar jongeren bijeenkomen. We doen dit om mee te genieten van de sfeer, maar ook om campagne te voeren.

Dit jaar staat onze zomercampagne in het teken van de strijd tegen discriminatie: racisme, seksisme, homofobie, ... Daarnaast besteden we ook aandacht aan het verzet tegen het besparingsbeleid met de vakbondsacties na de zomer maar ook het protest tegen het vrijhandelsverdrag TTIP.

Op pagina’s 14-16 vind je enkele artikels waarin we onze benadering over de strijd tegen discriminatie naar voor brengen. We komen actief op voor een sociaal antwoord op tekorten en we bestrijden wat ons verdeelt in die strijd. Met ALS beperken we ons niet tot woorden en standpunten, we organiseren ook tal van acties. Zo waren we dit jaar betrokken in de organisatie van verschillende antiracistische betogingen, onder meer in Antwerpen (januari), Gent (februari) en Leuven (maart).

Die betogingen overtroffen telkens de opkomst van de extreemrechtse haatmarsen. Telkens een racistische haatgroep zoals Pegida de kop opsteekt, proberen we het verzet ertegen te organiseren. Via mobilisatie kunnen we vermijden dat extreemrechts de straten overneemt en gaan we in discussie met jongeren en werkenden over

een programma en actiemethoden waarmee we een krachtsverhouding uitbouwen om racisme te isoleren in de samenleving.

Ook rond seksisme en homofobie organiseren we tal van acties en activiteiten. Zo hielden we dit jaar in het kader van de internationale vrouwendag niet alleen een vormingsdag maar namen we ook deel aan een betoging van het vrouwencomité van de mensen-zonder-papieren. Daarmee werd

Hoe organiseer je een afdeling van LSP?

Met wekelijkse stand in St-Gillis onze lokale aanwezigheid versterken Vorige maand stelden we in deze krant de werking van onze afdelingen voor. Er werd gewezen op het belang van onze afdelingsvergaderingen.

Het doel van die vergaderingen is om zoveel mogelijk naar buiten te treden om campagne te voeren en onze ideeën te verdedigen. Dat gebeurt onder meer met stands op straat.

In St-Gillis, Brussel, zet de afdeling elke week een stand.

We spraken hierover met afdelingsverantwoordelijke Pietro.

“Zoals overal in het land hebben we wekelijkse afdelingsvergaderingen. Voor die vergadering voorzien we telkens twee uur om af te spreken met mensen die meer informatie willen of leden die rond een specifiek punt opheldering willen en waar niet altijd voldoende tijd voor is op de vergadering. De afdelingsvergadering is de kern van onze werking. Daar wordt ook besproken hoe we nationale campagnes lokaal vertalen.

“In St-Gillis verspreiden we regel-

maat een pamflet in alle woningen.

Daarnaast hebben we een wekelijkse stand, een kleine tafel die we tijdens de markt opzetten om onze krant, pamfletten, ... voor te stellen.

We gaan met een groep militanten actief op zoek naar discussie met de marktgangers. We spreken altijd wat vroeger af op café om de specifieke campagne van de week te bespreken en na te gaan hoe we dat het beste kunnen aanbrengen.

Die voorbereiding helpt om iedereen te betrekken, zowel nieuwe leden als veteranen.

“De mensen verwachten op de markt niet meteen politieke discussies, ze gaan er om inkopen te doen. Maar doorheen discussies wordt wel duidelijk wat leeft en het is een interessante ervaing om onze standpunten af te toetsen bij een publiek dat niet noodzakelijk actief betrokken is bij strijd.

“Tenslotte wordt de stand geëvalueerd op de afdelingsvergadering.

Dat laat toe om de stand van de week erna voor te bereiden en onze methoden om te bouwen verder te verfijnen, aangepast aan de mogelijkheden van elk lid.”

de bijzonder kwetsbare positie van vrouwelijke vluchtelingen naar voor gebracht en werd solidariteit georganiseerd. Net als na de aanslagen in ons land namen we actief deel aan de solidariteitswake na de homofobe aanslag in Orlando. Op de jaarlijkse Pride pleitten we voor een strijdbare positie tegen homofobie.

Een belangrijke uitdaging voor jongeren in de komende maanden zal de strijd tegen het besparingsbeleid zijn.

Er wordt hard bespaard op onze toekomst. Dit mogen we niet aanvaarden, onze plaats is in het sociaal verzet. In Frankrijk nemen jongeren het voortouw in de acties, dit moet ook bij ons mogelijk zijn. Toen het inschrijvingsgeld voor hoger onderwijs verhoogd werd, organiseerden de Actief Linkse Scholieren honderden Gentse scholieren in een beweging daartegen. Het bleef jammer genoeg beperkt tot scholieren in één stad, waardoor de bewe-

De plaats van linkse socialisten is in de strijd Daarna volgden Mathias (Antwerpen) ging van de brandweerlieden in Namen. met 15 exemplaren en Emily (Namen) Tijdens de spoorstaking hadden we op en Roos (Brugge) met elk 14. We ver- elk cruciaal punt een nieuw pamflet kochten voor 100 euro aan boeken. met ordewoorden en voorstellen.

Daarnaast haalden we ongeveer 450 Elders kwamen we tussen met algeeuro steun op, onder meer met bad- mene pamfletten, onder meer bij acties ges. Alex uit Brussel haalde 59 euro van de cipiers en gemeentepersoneel. op, Aisha uit Antwerpen 40. Heel wat syndicale militanten die lid zijn van Staking 24 juni LSP verkochten enkele exemplaren Betoging 24 mei van onze krant onder hun collega’s en Op de stakingsdag van 24 juni vergingen een discussie aan om abonne- deelden we ons pamf let op meer We hadden vier stands en tientallen menten te maken. dan 100 piketten in het hele land. militanten die ons materiaal verspreidVerschillende LSP-leden waren beden. Daarnaast liepen tientallen leden Stakingsgolf trokken bij het organiseren van een mee in hun delegaties. We verkochten stakerspost op hun eigen werkplaats 225 exemplaren van onze krant. Dat In de stakingsgolf tussen 24 mei en 24 of sector. Anderen trokken naar verhet nog om de mei-editie ging was juni waren onze militanten aanwezig. schillende piketten om solidariteit te wat een handicap. Topverkoper was We hadden specifieke pamfletten bij betuigen en om onze voorstellen te Max uit Bergen met 20 exemplaren. onder meer Bpost, NMBS en de beto- verspreiden. We vroegen stakers naar hun mening en verkochten tientallen exemplaren van onze krant en tal van abonnementen.

Militanten en sympathisanten van LSP spannen zich in om van het sociaal verzet tegen de regeringMichel een succes te maken. We doen dit op de werkvloer, onder jongeren, op straat, tijdens betogingen, op piketten, ... Enkele verslagen van tussenkomsten.

LSP opbouwen

Een ploeg LSP-leden die op 24 juni in Namen naar verschillende piketten trok.

Strijdfonds: doelstelling overtroffen!

Dit systeem van uitbuiting, armoede, oorlog, milieuverwoesting en besparingen heeft er alle belang bij dat het verzet zich niet organiseert en dat de meerderheid van de bevolking verdeeld wordt op basis van racisme, seksisme, homofobie, ... Om tegen het kapitalisme in te gaan, kunnen we enkel rekenen op onze eigen krachten. Dat geldt voor alle onderdelen van onze strijd, ook op financieel vlak. LSP wil elke drie maanden 11.500 euro steun ophalen met campagnes en onder sympathisanten.

Zo kunnen we onze acties en opbouw organiseren.

In de maanden april-juni haalden we onze doelstelling. Zorgen jullie er mee voor dat dit ook in de periode juli-september het geval is?

20 september: betoging tegen TTIP in Brussel • 29 september: nationale betoging tegen het besparingsbeleid • 7 oktober: algemene staking •

Luik-Lux: 1.692€ Vl Brab-Limburg: 1.258 € O en W Vlaanderen: 3.736 € Bxl-W.Brab: 2.474 € Antwerpen: 1.656 € Henegouwen-Namen: 939 € Nationaal: 1.329 €

154% 120% 119% 108% 95% 85% 127%

TOTAAL: 13.083,53 €

114%

Steun de strijd voor een socialistisch alternatief: stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘steun’.

In de acties maken verschillende LSPleden een verschil. Politieke vorming en discussie over elke stap in de strijd is immers van groot belang. Door ervaringen collectief te bespreken, staan we sterker op onze eigen werkvloer of school, faculteit of wijk.

Contacteer ons om lid te worden of om uitgenodigd te worden naar activiteiten: info@socialisme.be of 02/345 61 81.

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

13

www.socialisme.be zomer 2016

Stop TTIP

Stop de dictatuur van de multinationals!

De inhoud van het Transatlantisch vrijhandelsverdrag TTIP is nog niet volledig bekend, maar de grote lijnen zijn duidelijk: alle macht aan de aandeelhouders! De Europese en Amerikaanse autoriteiten stellen dat het verdrag nodig is om de “economie te ondersteunen” en om “jobs te creëren.” Ze willen dit doen door dezelfde ingrediënten die tot de economische crisis en structurele werkloosheid leidden nog te versterken. TTIP zal de vele problemen enkel nog erger maken. door

Julien (Brussel)

Alles moet wijken voor vrijhandel

en met de wetten en openbare diensten van een land. Alles moet wijken voor de winst.

Er zijn al verschillende voorbeelden van landen die veroordeeld werden door gelijkaardige speciale rechtbanken. Dit gebeurde toen Egypte het minimumloon wilde verhogen of nog toen Peru giftige uitstoot wilde beperken. Uruguay en Australië werden veroordeeld voor hun anti-tabaksbeleid. Canada werd veroordeeld voor de hervorming van de farmaceutische patenten waarmee het bepaalde geneesmiddelen goedkoper wilde maken. Duitsland werd op de vingers getikt wegens de belofte van een kernuitstap.

Op basis van TTIP zal een multinational als Monsanto overal Genetisch Gemodificeerde Organismen (GGO’s) kunnen inzetten. Hierdoor zullen we niet langer weten wat we eten. De groep Yum, eigenaar van onder meer fastfoodketen KFC, wil het einde van het Europese verbod op het desinfecteren van kippen met chloor. Er zijn nog tal van gelijkaardige voorbeelden die aangeven dat TTIP de democratie aan banden wil leggen.

Het fundament van de samenleving is hoe de economie georganiseerd is. Vandaag is dit op basis van concurrentie en winstbejag, niet op basis van samenwerking en solidariteit. Zolang dit de basis vormt, is het niet mogelijk om af te stappen van het idee dat “onze” bedrijven beter moeten doen dan de andere.

Het doel van TTIP is om de grootste vrijhandelszone ter wereld te creëren, met name tussen de EU en de VS. Het gaat om een gebied dat goed is voor 45,5% van het wereldwijde BBP. In mier Dehaene die nadien bestuurder 2006 werd in het Europees Parlement bij AB InBev werd. Maar dat verklaart gezegd dat het verdrag de “regelgeving niet alles. moest harmoniseren”, met als doel om Het fundament van de samenleving de nationale wetten aan te passen aan is hoe de economie georganiseerd is. de behoeften van de bedrijven. Regels Vandaag is dit op basis van concurinzake milieu, gezondheid of arbeids- Maar waarom stemmen ‘onze’ rentie en winstbejag, niet op basis van wetten worden gezien als mogelijke vertegenwoordigers hier voor? samenwerking en solidariteit. Zolang remmen op de vrijhandel. dit de basis vormt, is het niet mogelijk Er wordt zelfs voorzien dat multinaHoe komt het dat de meeste politici om af te stappen van het idee dat “onze” tionals rechtszaken tegen landen kun- en regeringen dit verdrag dat hun be- bedrijven beter moeten doen dan de nen beginnen voor speciale rechtban- slissingsmacht beperkt toch steunen? andere. De aanvallen op onze levensken. Als een land een wet wil opleggen Sommigen zijn natuurlijk zelf bijna en arbeidsvoorwaarden moeten we er die de winsten van een multinational openlijk lobbyisten van de grote be- dan maar bijnemen. Sommige politici bedreigt, kan de rechtbank dit verhin- drijven, anderen wachten tot na hun onderwerpen zich met alle plezier aan deren en zware sancties opleggen. Zo politieke loopbaan om leidinggeven- deze logica, anderen doen bij gebrek krijgen de grote aandeelhouders de de functies in multinationals op te ne- aan alternatief uiteindelijk hetzelfde. mogelijkheid om zich direct te moei- men. Denk maar aan voormalig preHet maakt dat de politieke en eco-

Foto: PPICS nomische elite vandaag doet denken aan middeleeuwse dokters die op alle kwalen reageerden met bloedzuigers op de rug van de patiënt.

Naar een economische remedie die aangepast is aan de huidige mogelijkheden

Sindsdien heeft de geneeskunde grote stappen vooruit gezet. Vandaag zijn er op alle vlakken heel wat technologische en wetenschappelijke mogelijkheden. Maar die botsen stelselmatig op de winstlogica. Multinationals willen enkel winst maken en alles moet daarvoor wijken: onze levensstandaard, het milieu, sociale bescherming, gezondheid, ... Wij staan voor een totaal andere logica die onverenigbaar is met het kapitalisme.

Nooit voorheen was er zoveel rijkdom op de planeet. Maar de middelen waren ook nooit zo ongelijk verdeeld.

De bestaande middelen volstaan om iedereen een degelijk leven aan te bieden.

De sleutelsectoren van de economie, zoals het financiewezen, wetenschappelijk onderzoek, de grote distributiebedrijven, farmaceutica, ... kunnen op basis van het delen van kennis in harmonie functioneren onder beheer en controle van de werkenden, gebruikers, ... We kunnen niet controleren wat we zelf niet bezitten. De commandoposten van de samenleving moeten uit handen van de multinationals en grote aandeelhouders gehaald worden om een democratisch beheer en rationele planning mogelijk te maken.

De verdedigers van het kapitalisme wijzen socialisme af met het voorbeeld van de stalinistische karikatuur van de

Sovjet-Unie. Daar was er een genationaliseerde en geplande economie, maar onder leiding van een monsterlijke bureaucratische dictatuur. Zoals Leon Trotski opmerkte, heeft een geplande economie nood aan democratie zoals een menselijk lichaam nood heeft aan zuurstof. Wij staan voor een democratisch socialistische samenleving.

Internationale strijd van de 99%

Het Transatlantisch verdrag is een zoveelste uitdrukking van de nachtmerrie die dit systeem voor ons en de toekomstige generaties is. We moeten onze woede organiseren om tot een andere samenleving te komen. Het establishment wil de werkenden en armen van verschillende landen tegen elkaar uitspelen. Onze strijd moet internationaal zijn. Vandaar dat LSP deel uitmaakt van het Committee for a Workers’ International met onder meer een Amerikaanse afdeling, Socialist Alternative, die eveneens actief ingaat tegen vrijhandelsverdragen.

Het TTIP is een belangrijk strijdpunt en kadert in een algemeen asociaal offensief. Denk maar aan de aanvallen op de arbeidsregels met de wet-Peeters bij ons waardoor de 45-urenweek mogelijk wordt of de wet-El Khomri in Frankrijk. Op 20 september is er een nationale betoging in Brussel tegen het TTIP. Op 29 september is er de grote vakbondsbetoging en op 7 oktober de stakingsdag. Al die acties zijn met elkaar verbonden: het is een strijd tegen een neoliberale logica die de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking opoffert voor de winsten van een handvol rijken.

Ugent. Verhoging inschrijvingsgeld voor éénjarige ManaMa’s en postgraduaten afgevoerd na protest Na een aantal studentenacties aan het rectoraat heeft de Ugent de verhoging van het inschrijvingsgeld voor éénjarige Master-na-Masters (ManaMa) en postgraduaten afgevoerd. Dit betekent dat de ManaMa’s aan de faculteiten Economie, Politieke en Sociale Wetenschappen, Letteren en Wijsbegeerte gevrijwaard zijn.

Tweejarige masters en de masters Data-analyse en Milieusanering worden wel nog steeds duurder.

Er komen voor deze laatste wel overgangsmaatregelen voor studenten die de opleiding al hebben aangevat. door

Koerian

Eerder kondigde de Ugent aan dat de inschrijvingsgelden voor ManaMaopleidingen zouden opgetrokken worden tot bedragen tussen 1.730 en 5.300 euro. Bij gebrek aan financiering door de Vlaamse overheid wilde de universiteitsbureaucratie de reguliere bachelors en masters meer fondsen geven door die voor de ManaMa’s en postgraduaten af te schaffen.

De maatregel past in het project van deze regering om een elite-onderwijs te creëren, waarbij gewone studenten enkel via leningen hoger onderwijs kunnen volgen. Na het verhogen van de algemene inschrijvingsgelden, was dit een testcase voor verdere besparingen.

Door telkens een klein deel van de vakgroepen en studenten aan te pakken, wil men hen tegen elkaar opzetten en veralgemeend protest vermijden.

Al gauw na het aankondigen van de maatregel werd een protestactie opge-

zet. Met een honderdvijftigtal studenten werd naar het rectoraat getrokken.

De actie werd vooral gedragen door studenten uit verschillende ManaMa’s.

Vicerector Freddy Mortier verdedigde de beslissing. Een paar weken later vond na een beperkte mobilisatie een gelijkaardige actie plaats, opnieuw aan het rectoraat. De acties waren met slogans als “Betaal onze ManaMa met geld uit Panama” strijdbaar.

De rector zei dat haar handen gebonden waren door de Vlaamse regering.

Zo wordt onderwijs een luxe voor wie er het geld voor heeft.

De acties toonden het potentieel voor een beweging tegen de besparingen.

Een beperking was dat de eis van de intrekking van de prijsverhoging van de ManaMa’s niet verbonden werd met het algemene besparingsbeleid. De regering-Bourgeois heeft al 400 miljoen euro op onderwijs bespaard en daar zal

het niet bij blijven. Een sterke studentenbeweging had een belangrijke rol kunnen spelen in de mobilisatie naar het actieplan van de vakbonden waarin het personeel van de openbare diensten een belangrijke rol zal spelen.

De huidige toegeving is erg belangrijk. Het toont aan dat strijd loont. Dat zelfs relatief kleine protestacties een besparingsmaatregel kunnen terugdringen, moet studenten het vertrouwen geven om zich verder te organiseren rond offensieve eisen, voor meer investeringen in onderwijs, voor een volledige afschaffing van het inschrijvingsgeld, voor gratis koten en degelijke voorzieningen. En ook rond deze maatregel is de strijd niet afgelopen.

Zo zullen tweejarige ManaMa’s duurder worden en is er het gevaar dat de maatregel er uiteindelijk gefaseerd door komt.

Laat deze overwinning de basis zijn

om een sterke studentencampagne op te bouwen. Een campagne die via democratische actiegroepen op elke faculteit kort op de bal kan spelen, elke poging tot besparingen tegenhoudt en een offensief programma naar voor schuift. Een campagne die verder gaat dan protestacties, maar via muurkranten, algemene vergaderingen, ... structuren en steun opbouwt die een langdurige strijd kunnen dragen. De betoging van 29 september en de staking van 7 oktober bieden een kans om met studenten en personeel samen in verzet te gaan tegen de besparingen op onderwijs. In de vakgroep Conflict en Ontwikkeling geeft het academisch personeel een goed voorbeeld: er werd beslist om een piket te zetten op 7 oktober en daar les te geven over de gevolgen van het besparingsbeleid maar ook te beslissen over verdere acties.

14

racisme

de

Linkse Socialist

Racisme stoppen door op te komen voor jobs, onderwijs en een toekomst voor iedereen!

Theo Francken meent dat het succes van zijn beleid kan afgemeten worden aan de resultaten van extreemrechts bij volgende verkiezingen. “Mocht extreemrechts toch opnieuw grote scores halen in Vlaanderen, dan zou ik dat voor een stuk zien als een persoonlijke nederlaag,” verklaarde hij. Volgens Francken werkt zijn beleid omdat er minder vluchtelingen komen. Tegelijk groeit het Vlaams Belang in de peilingen. Is het asociale asielbeleid een antwoord op extreemrechts?

gedwongen zien om op de vlucht te gaan, zijn in Turkije in heel wat gevallen onaanvaardbaar. Er is zelfs sprake Europa sloot een akkoord met Turkije van kinderarbeid door Syrische ooren wil dit herhalen met onder meer logsvluchtelingen. Enkel door oorlog Soedan en Eritrea. Turkije krijgt 6 en ellende te stoppen, wat een breuk miljard euro om een groot gevange- met het huidige systeem vereist, kunniskamp voor vluchtelingen te vor- nen we ervoor zorgen dat niemand men. Dat het land afglijdt naar een zich nog genoodzaakt voelt om te brutale dictatuur die mensenrechten vluchten. aan de lopende band schendt, vormt geen probleem. Een oorlog tegen de Racisme kan niet gestopt Koerdische bevolking, beperking van worden met een asociaal beleid democratische rechten, verbod op de Gay Pride, ... passeren zonder protest Volgens Francken en co zou het opvanuit Europa. Zolang Turkije vluchte- sluiten van vluchtelingen in een openlingen tegenhoudt, mag alles. luchtgevangenis in Turkije nuttig zijn Artsen Zonder Grenzen besloot om om extreemrechts hier te stoppen. niet langer geld van EU-instellingen Alsof racisme kan gestopt worden door te gebruiken omdat “ het schanda- een asociaal beleid te voeren. Het verlig verdrag tussen Europa en Turkije sterkt integendeel het idee dat vluchhet vluchtelingenrecht ondermijnt.” telingen jobs afnemen of de oorzaak Oxfam had het over een “koehandel zijn van sociale problemen bij ons. met mensenrechten.” VN-vluchtelin- Vluchtelingen worden als zondebok genorganisatie UNHCR stelde dat het gebruikt om de verantwoordelijkheid plan mogelijk ingaat tegen internatio- voor het asociale besparingsbeleid door nale conventies. te schuiven. Dit geeft extra argumenten Voor Theo Francken en de rech- aan extreemrechts. In Oostenrijk haalterzijde is het probleem opgelost in- de de extreemrechtse presidentskandien de vluchtelingen niet meer tot in didaat het nipt niet, in Frankrijk doet Europa geraken. Ondertussen blijven Marine Le Pen het goed en bij ons is er de oorlogen en conflicten in Syrië, de terugkeer van het Vlaams Belang.

Irak, Afghanistan, Libië, ... escaleren Toch vindt de illusie van een rechts waardoor meer mensen onder oorlogs- beleid om extreemrechts te stoppen geweld gebukt gaan. Tegenover dat hier en daar ingang. Zo werd het in het menselijke lijden hanteert Francken de Brexit-debat gebruikt om voor de EU struisvogeltactiek: wat je niet meteen op te roepen: een stem voor een Brexit ziet, is er ook niet. De instabiliteit in zou meer ruimte geven aan rechtse poTurkije door het onverantwoorde dic- pulisten zoals Nigel Farrage (UKIP) of tatoriale regime van Erdogan zorgt er- Boris Johnson en zou leiden tot een harvoor dat de vluchtelingencrisis op elk der anti-migrantenbeleid. De rechtse ogenblik opnieuw en op grotere schaal populisten zouden bovendien extreemtot in Europa kan komen. rechtse geweldenaars, zoals de moorEn, geen onbelangrijk detail, de le- denaar van politica Jo Cox, het nodige vensvoorwaarden van mensen die zich zelfvertrouwen geven.

Vluchtelingenprobleem niet opgelost

Het asociale beleid van de EU geeft Europa leegstaan. Als we de infrastruc- pogingen om de verantwoordelijkheid extra voeding aan rechtse populisten. tuur van de wegen en andere openbare door te schuiven naar vluchtelingen Dit beleid laat uitschijnen dat we vluch- diensten bekijken of de tekorten in de en wie het slechter heeft. We worden telingen moeten stoppen om ‘onze soci- sociale sector, dan is het duidelijk dat aangeleerd om naar beneden te schopale zekerheid’ te verdedigen, alsof het er ook werk genoeg kan verricht wor- pen zodat we niet naar boven zouden niet de rechtse politici zijn die daarop den. Maar zo werkt het kapitalisme terugvechten. besparen. Het harde anti-migranten- niet. Er wordt niet vertrokken van wat Laten we samen actief opkomen beleid van de EU – denk maar aan het nodig en nuttig is voor de meerderheid voor een sociaal antwoord van werk, akkoord met Turkije – zorgde ervoor van de bevolking. Enkel de winsten van huisvesting, onderwijs en openbare dat zelfs de Hongaarse neonazi’s van die kleine toplaag zijn van tel. En dus diensten voor iedereen. Dat is waar de Jobbik verklaarden dat ze voor het eerst wordt bespaard op onze levensstan- Actief Linkse Studenten en Scholieren een kans zagen “voor de EU om in een daard en gaat dit gepaard met cynische voor gaan. Doe mee! positieve richting te evolueren.”

In het opbod van rechts en extreemrechts verliest de gewone bevolking: Vraagt Francken van asielzoekers wat hij zelf niet vluchtelingen, migranten, werklozen, gepensioneerden, werkenden, ... bereid is toe te passen?

Extreemrechts stoppen, betekent de gewone werkenden en hun gezinnen De nieuwkomersverklaring van staatssecretaris voor Asiel Theo een degelijke toekomst aanbieden. Dat Francken doorstond het onderzoek van de Raad van State niet. Blijkt dat vereist een consequent links programde verklaring niet voldoet aan de regels van het Europees Verdrag voor ma dat de belangen van de meerderheid de Rechten van de Mens (EVRM), een internationale verklaring die de van de bevolking verdedigt tegen het zogenaamde normen en waarden vastlegt. Het laten aanvaarden van de handvol kapitalisten dat zijn groeiende verklaring gaat immers in tegen de gewetensvrijheid. Van asielzoekers rijkdom beter kan verdedigen door de verwacht Francken dat ze de regels van het EVRM nakomen, maar in zijn rest te verdelen. eigen beleid geeft hij dus niet bepaald het voorbeeld. Misschien moet hij Er waren vorig jaar 1,2 miljoen asieleerst zelf bevestigen dat hij internationale normen en waarden zal nakoaanvragen in Europa. In 2014 raakte men vooraleer hij het van anderen verwacht? bekend dat 11 miljoen woningen in

Verdwijnt het racistisch politiegeweld op de Antwerpse Luchtbal in de doofpot?

Begin juni was het onrustig in de wijk Luchtbal. De politie kwam schijnbaar zonder aanleiding gespierd tussen tegen een groepje jongeren die na het verbreken van de vasten (Ramadan) bij het Cultureel Centrum samenkwamen.

De 22-jarige Abdel raakte daarbij ernstig gewond: zijn oogkas werd gebroken. Jongeren die op 11 juni samenkwamen om te bespreken hoe ze hierop zouden reageren, werden opnieuw uiteengejaagd en sommigen opgepakt.

Abdel na het politiegeweld Een alleenstaande moeder van drie kinderen getuigt: “Er kwamen via enkele jongeren oppakten.

Facebook oproepen om samen te “Toen een jongeman riep: ‘zeg me komen om over een protestactie te eerst wat ik misdaan heb’, werd hij discussiëren. Er zou zaterdagavond nog brutaler aangepakt door de polisamengekomen worden. Rond 18u tie die hem als een zak aardappelen in passeerde ik aan het Tampicopark de politiewagen gooide. Mijn dochter met mijn dochter van 9 jaar. Er waren en andere kinderen waren erg bang, enkele jongeren die spraken over het ze begonnen te huilen en wilden naar politiegeweld. Ik liet mijn dochter in huis. Ik ging ook naar huis en onderhet park spelen. Dan zag ik plots dat weg vroeg ik mijn zoon om nog wat er 10 politiewagens in de straat ston- inkopen te doen voor de winkels sloden en dat ze de straten blokkeerden. ten. Hij ging naar een winkel op 200 Het leek alsof ze een internationale meter van ons appartement. Toen hij bende kwamen oprollen. We zaten daar buitenkwam, stond het vol poin het park en zagen hoe de agenten litie. Hij moest op zijn knieën zitten

met de handen achter het hoofd en werd grondig gefouilleerd. Toen ze niets vonden, zeiden ze: ‘Ga naar huis, dat ik je lelijk gezicht niet meer op straat zie.’ Mijn zoon zei dat hij het recht heeft om op straat te zijn, maar de agent zei: “Zwijg, nog één woord en ik breek je gezicht.” Tijdens het fouilleren werd mijn zoon verweten dat hij vreemdeling is.

“Dit kan tot gevaarlijke toestanden leiden. Gefrustreerde jongeren en politiegeweld kunnen de situatie uit de hand doen lopen. Het systeem versterkt dit: er wordt wel geïnvesteerd in oorlog en repressie, maar niet in onderwijs en werk. Samen met de vluchtelingencrisis versterkt dit racisme. De kloof tussen jongeren van ‘vreemde afkomst’, veelal in België geboren jongeren, en het administratieve systeem in dit land wordt groter. Ook ENAR (Europees netwerk tegen racisme) stelt vast dat er in België “aanhoudende ongelijkheid is met een onmiskenbare hiërarchie van socio-economische posities.” Deze ongelijkheid was er al toen het economisch goed ging, wat zal het worden nu het slecht gaat? De arbeidsmarkt is doorweven met racis-

me, moeten studies erkennen. En dan komen daar nog incidenten als dat op de Luchtbal bij.”

De politie kondigde een intern onderzoek aan, de burgemeester wilde enkel reageren op vragen die per email verstuurd werden. Er is een

doofpotoperatie bezig. We mogen het protest hiertegen niet enkel aan de jongeren uit de buurt overlaten. Er is nood aan een onafhankelijk onderzoek naar het politieoptreden, ook de lokale bevolking moet hierbij betrokken worden.

Op 11 juni hield de politie racistische controles in de Luchtbal.

15

www.socialisme.be zomer 2016

Na Orlando de strijd tegen LGBTQ-fobie opvoeren

Brusselse solidariteitswake na de aanslag in Orlando. Foto: Jan (Leuven) extreemrechts racistisch geweld. In Groot-Brittannië werd een parlementslid op straat vermoord door iemand die met neonazigroepen verbonden was. Ook afkeer tegenover LGBTQ-mensen komt vaak terug bij rechtse stromingen, sommige daarvan beroepen zich op religie.

Verdeeldheid en vooroordelen zitten ingebakken in dit systeem. Het kapitalisme heeft nood aan racisme, seksisme, homofobie, ... om een bres te slaan tussen diverse gemeenschappen die samen de onderdrukte laag van de bevolking vormen. Waarom zijn door Hanne (Antwerpen) de 99% armsten nog niet massaler in opstand gekomen tegen de dictatuur Was dit een aanslag van religieuze van de 1%? Omdat ze niet altijd benormen op een minderheidsgroep die seffen dat wie hen onderdrukt en zich pas haar rechten begint op te eisen in nog niet als 99% georganiseerd hebonze samenleving? Of is er een die- ben. Verdeeldheid speelt de 1% rijkperliggend probleem? sten in de kaart.

Allereerst moeten we deze laffe daad Na jaren van milde vooruitgang voor veroordelen. Eender welke vorm van de LGBTQ-gemeenschap - denk aan discriminatie of geweld op een min- de legalisering van het homohuwelijk derheidsgroep is een aanval op onze of de mogelijkheid van adoptie door klasse, los van wie de dader is of homokoppels - is er opnieuw een toewat zijn motieven zijn. Deze mensen name van homofoob geweld. De gewerden weggerukt van hun families boekte vooruitgang is belangrijk en en geliefden om geen enkele reden veelal het resultaat van een breed gebehalve het zaaien van haat en ver- dragen steun. Dat zagen we met het deeldheid. referendum over het homohuwelijk in Verschillende rechtse stromingen Ierland in 2015, maar we zien het ook spelen in op haat en verdeeldheid bij ons met de massale deelname aan en versterken deze. Denk maar aan de jaarlijkse Pride. Op basis van die Over heel de wereld waren er sympathiserende boodschappen en solidariteitswakes na de brutale aanval op de LGBTQ-club (Lesbiennes, Gays, Biseksuelen, Transgenders en Queers) Pulse in het Amerikaanse Orlando op 12 juni. Het nieuws dat 49 mensen om het leven kwamen nadat een man het vuur opende op de aanwezigen in de club ging de wereld rond.

Naast de wakes en verklaringen is er ook een vernieuwde discussie opgestart.

solidariteit kunnen we op homofoob geweld antwoorden.

lijke vormen van discriminatie. De da- heeft. Of we nu gay, moslim, blank of der van de aanslag in Orlando had naar zwart zijn, maakt geen fundamenteel eigen zeggen banden met Islamitische verschil. Onze rechten liggen onder Racisme is geen antwoord op Staat. Dit wil niet zeggen dat de volle- vuur en we kunnen ze enkel verdedihomofobie dige moslimgemeenschap verantwoor- gen en uitbreiden door er samen voor delijk is voor dit geweld. Net zomin als op te komen. Als LGBTQ-rechten of De aanslag werd meteen aangegre- alle blanke Britten verantwoordelijk die van migranten bedreigd worden, is pen om een nieuw klimaat van angst zijn voor de moordenaar die Jo Cox dit om de positie van de volledige weren haat te creëren, maar dan tegen de om het leven bracht. Er kwamen ook kende klasse te ondermijnen. Hoe stermoslimgemeenschap. Dat is verwer- vanuit de moslimgemeenschap dui- ker en eengemaakter in respect voor pelijk en hypocriet. De rechterzijde die zenden boodschappen van sympathie elkaars eigenheid we opkomen tegen het voortouw neemt in het verspreiden en veroordeling van de aanslag. Dat elke vorm van onderdrukking, hoe van vooroordelen tegen migranten, is geen toeval, de overgrote meerder- zwakker de machthebbers staan. stond zelf jarenlang vooraan in het heid van de slachtoffers van IS zijn De Pride is al jarenlang een verzaverzet tegen holebirechten. gewone moslims. melplaats voor LGBTQ-mensen om De Republikeinse presidentskansamen hun eigenheid te vieren. Laat didaat Donald Trump verklaarde na Solidariteit! er ons voor zorgen dat dit ook terug de aanslag in Orlando: “We kunnen meer een moment van strijdbaarheid niet blijven toestaan dat duizenden Tegenover haat en terreur plaatsen wordt om LGBTQ-rechten te verdedien nog eens duizenden mensen ons wij solidariteit. We zijn één klasse, gen en bij te dragen aan de strijd voor land binnenstromen, van wie velen de werkende klasse die onderworpen een nieuwe samenleving gebaseerd hetzelfde gedachtegoed dragen als is aan een systeem waarin een kleine op gelijkheid en respect, een socialisde meedogenloze killer van Orlando.” groep superrijken het voor het zeggen tische samenleving!

En dat terwijl Trump zelf een boegbeeld is van conservatief en homofoob Amerika. Trump verzet zich conSchandaal: homofoben protesteren tijdens begrafenis sequent tegen het homohuwelijk. Hij slachtoffers Orlando ontdekt homofobie enkel als het zijn racistische agenda kan dienen.

Dieper dan dit kan je niet vallen. Een handvol manifestanten van de orRechtse populisten als Trump werthodoxe Westboro Baptist Church probeerde de begrafenis van een slachtken verdeeldheid in de hand. Hun pleioffer van de aanslag in Orlando te verstoren met homofobe boodschappen. dooi voor individualisme en haat dat, De schandalige actie botste meteen op protest van omstaanders. Zowat gericht op een maximale mediabelang200 mensen omsingelden het groepje extremisten met regenboogvlaggen stelling, zo schokkend mogelijk wordt zodat de rouwenden er niet direct mee geconfronteerd werden. gebracht, geeft een aanzet tot monster-

Seksisme: ook onder ondernemers en academici.

Femme de l’unif?

Enkele jaren geleden zorgde de “Vroeger lieten vrouwen meer ruimdocumentaire ‘Femme de la rue’ te aan hun mannen om te ondernevoor ophef. Met een verborgen men. Ze zijn veeleisender geworden. camera werden seksistische Een man moet mee instaan voor het opmerkingen in Brusselse straten huishouden, thuis zijn, meegaan op gefilmd. Het waren schokkende citytrip, skiverlof, en liefst nog verlof beelden. Sommigen grepen dit aan hebben in de krokus- en paasvakantie, om seksisme voor te stellen als in het groot verlof, met Allerheiligen een probleem van migranten. Na en tussen kerst en nieuw. Begin dan de vreselijke gebeurtenissen van maar als ondernemer.” Hij klaagde oudejaarsnacht in Keulen, toen nog aan dat “de huidige generatie tientallen vrouwen het slachtoffer vrouwen een ‘nieuwe man’ wil, iewerden van ongewenste mand die moet opdraaien voor alle intimiteiten, kregen we dit dingen waar hij toch geen verstand opnieuw te horen. Staatssecretaris van heeft.”

Francken kwam zelfs met een Er was heel wat protest tegen dit ontnieuwkomersverklaring om hutsende seksisme, meer dan tegen migranten aan te zetten tot meer de eveneens 19de-eeuwse visie van vrouwvriendelijkheid.

Fernand Huts over werkenden. Maar

sommigen probeerden het toch goed Seksisme beperkt zich niet tot één te praten. In De Standaard merkte Ngroep of laag in de samenleving. Het VA-politica Grete Remen op: “Huts komt in alle kringen voor. Wat de formuleert het fors, maar ik voel me liberale ondernemer Fernand Huts niet aangevallen. Ik lees er een anvraagt, wordt meteen uitgevoerd door dere boodschap in: dat het ondernezijn bereidwillige politieke vrienden merschap nog niet zo goed loopt in bij onder meer Open Vld en N-VA. Vlaanderen. Je moet echt hard werIn juni verklaarde Huts in Trends: ken om ergens te geraken.” Wat een

solidariteit onder liberale ondernemers om seksisme goed te praten...

Aan de Gentse universiteit raakte een schandaal bekend van een professor letterkunde die zijn doctoraatstudentes wel erg intiem begeleidde en als trofeeën liet opdraven.

Slachtoffers van deze praktijken stelden dat de universitaire structuren dit steeds in de doofpot probeerden te steken. Nu het uit die doofpot kwam, reageerde de rector bijzonder stuntelig. Liefst werd ook heel de behandeling van de doofpot naar een nieuwe doofpot verwezen. Een vrouw als rector is geen garantie voor een krachtdadig optreden tegen seksisme aan de universiteit. Het probleem was al langer bekend. In 2013 werd in een rapport opgemerkt dat er in de vakgroep een probleem was inzake we- Op de internationale vrouwendag (8 maart) hielden LSP en ALS een vorderzijds respect en grensoverschrij- mingsdag. Een dag later betoogden we samen met mensen-zonder-papieren dend gedrag. in Brussel. Foto: PPICS De strijd tegen seksisme is nog niet gestreden. Vrouwen én mannen moe- vormen van onderdrukking en dis- die geen belang hebben bij die verten zich organiseren om samen in te criminatie, kan enkel naar de vuil- deeldheid: de brede arbeidersklasse gaan tegen elke vorm van seksisme. nisbak verwezen worden indien de die de overgrote meerderheid van de Seksisme, zoals racisme en andere samenleving wordt beheerd door zij bevolking uitmaakt.

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nr 356  zomer 2016 strijd  solidariteit  socialisme

kapitalisme. Vrouwelijke asielzoekers hebben het bijzonder moeilijk: door hun onzekere lot en zwakke positie in de samenleving hebben ze weinig rechten om in te gaan tegen seksueel geweld en onderdrukking.

Het is opmerkelijk dat de rechtse politici die na Keulen beweerden dat de strijd tegen seksisme prioriteit was, wel erg stil zwegen toen de extremistische neoliberale ondernemer Fernand Huts stelde dat moderne vrouwen hun mannen niet toelaten om te ondernemen omdat ze moeten meewerken in het huishouden. Of toen aan de Gentse universiteit een schandaal losbarstte rond een professor die doctoraatstudentes wel erg intiem begeleidde. Toen N-VAgemeenteraadslid Carl Huybrechts nog een sportpresentator op de nationale televisie was, mochten er naar verluidt geen vrouwelijke commentatoren in zijn programma komen. “Geen wijven in mijn show,” zou het geklonken hebwaren de Pride-optochten in de VS dit ben. Seksisme is nog alomtegenwoordig Op vijf jaar tijd is het aantal dossiers over islamofobie in ons land jaar bijzonder groot. en moet op alle vlakken bestreden worverviervoudigd van 55 tot 201. In juni maakte homofobe terreur Ook bij ons is er een toename van den.

Dat zal niet gebeuren door enkel in in Orlando minstens 49 dodelijke slachtoffers. Ondertussen wordt racisme en seksisme. Wie dacht dat woorden tegen seksisme in te gaan voor seksisme goedgepraat door delen van het establishment. Neen, gelijke rechten afgedwongen waren, zover het uitkomt om een andere, racisde strijd tegen racisme, seksisme en homofobie is nog lang niet vergist zich. Vrouwen verdienen nog tische, agenda te dienen. steeds minder dan mannen en worden R a ci s me ke nt e e n o p m a r s. I n gestreden. in een bijzonder gecommercialiseerde Oostenrijk werd een extreemrechtIedereen was geschokt door de aanslag De rechtse populist en notoire seksist media als lustobjecten voorgesteld. Na se presidentskandidaat nipt niet verop een gayclub in Orlando. Het leidde Trump probeerde ook een graantje mee de vreselijke gebeurtenissen in Keulen kozen, in Frankrijk doet het FN van tot een golf van protest en verontwaar- te pikken: niet om homofobie aan te kla- op oudejaarsnacht, toen er sprake was Marine Le Pen het goed in de peilindiging. Maar ook tot schandalige acties gen, maar wel om racisme te propageren. van ongewenste intimiteiten op grote gen en ook bij ons komt het extreemvan extremistische religieuze groepen Haat zal niet beantwoord worden door schaal, deden de rechtse politici alsof rechtse Vlaams Belang terug. Tegelijk die de begrafenissen van de slachtoffers nog meer haat, maar door solidariteit seksisme een probleem is van migran- is er een toename van het aantal raciswilden verstoren met homofoob pro- van de gewone bevolking. Die solida- ten en asielzoekers. Nochtans zijn ook tische gewelddaden. Unia, het vroegere test. In hun haat vinden conservatieve riteit zagen we na Orlando eens te meer asielzoekers en migranten slachtoffer Gelijkekansencentrum, kreeg in 2010 55 extremisten van allerhande slag elkaar. in heel wat wakes en protestacties. Zo van het seksisme dat eigen is aan het klachten over islamofobie binnen. Vorig

steun dit maandblad

:

BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press

jaar waren dat er al 201. Het ging onder meer om meldingen van moslima’s wier hoofddoek op straat afgerukt was of gevallen van vandalisme tegen moskeeën.

Naar aanleiding van de Brusselse aanslagen ontstond er discussie over racisme in het Mechelse politiekorps waardoor een mogelijk levensreddende tip over de terroristen van de aanslagen in Brussel verloren ging.

Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren voeren we actief campagne tegen racisme, seksisme en homofobie.

We doen dit omdat wat ons verdeelt, ons verzwakt. Discriminatie is een logisch onderdeel van een systeem vol ongelijkheid. Het kleine groepje kapitalisten dat het vandaag voor het zeggen heeft – denk aan de 62 superrijken die evenveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking – heeft alle belang bij discriminatie en vooroordelen. Deze vormen namelijk een obstakel voor eengemaakte strijd van de 99% voor een andere samenleving. Ze verbergen de fundamentele tegenstelling in deze samenleving: deze tussen de 1% superrijken en de 99% anderen.

Kapitalisme zonder racisme, seksisme en homofobie is niet mogelijk. Als er belangrijke stappen vooruit gezet zijn, is dit omdat we er actief voor gestreden hebben met de arbeidersbeweging.

Maar elke stap vooruit is nooit permanent onder dit systeem dat steeds nieuwe manieren zoekt om de heerschappij van een kleine elite in stand te houden.

Voer met ons campagne voor een andere samenleving, een socialistisch systeem waarin onderdrukking en discriminatie definitief tot het verleden behoren!