strijd
solidariteit
socialisme
maandblad van de L i n k s e S o c i a l i s t i s c h e Pa r t i j nr 403 april 2021
€2
P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek
€5 steunprijs
Na het applaus, de slag in het gezicht
Geen kruimels, strijden voor meer loon O
nze lonen mogen met maximaal 0,4% stijgen de komende twee jaar. Dat is wat de bazen voorstellen. Ze zeggen dat dit nu eenmaal moet omdat we in de grootste economische crisis sinds de oorlog zitten. Looneisen stellen en ervoor staken, vinden ze onverantwoord. De traditionele media lopen dit standpunt kritiekloos achterna. Het moet gezegd: ook in de vorige periode vonden ze staken onverantwoord.
door Thomas (Gent) Niet allemaal in hetzelfde schuitje
loonsverhogingen is dat nooit het geval.
De bazen proberen ons nog steeds wijs te maken dat we allemaal in hetzelfde bootje zitten en dezelfde belangen hebben. Dat is niet het geval. De BEL20-bedrijven, de beursgenoteerde bedrijven in ons land, keerden al meer dan 5 miljard euro aan dividenden uit. Bedrijven maken nog steeds grote winsten. Dat is niet het resultaat van de aandeelhouders, maar van de werknemers die met gevaar voor besmetting elke dag gaan werken. Zonder ons zouden er geen winsten zijn! Om een voorbeeld te geven: de eigenaar van Lidl, de heer Schwarz, keert zichzelf jaarlijks 1 miljard euro uit. Dat is 83 miljoen euro per maand. Voor het personeel van Lidl in ons land zou 0,4% een maximale opslag van ongeveer 8 euro bruto per maand opleveren. Nochtans waren zij het die de winkels openhielden in de coronacrisis. We werken bovendien steeds harder. Sinds 1996 zijn onze lonen 12% achtergebleven bij de productiviteitsgroei. Dit leidt tot meer uitputting op het werk, waarbij de kosten van burn-outs en ziektes naar de gemeenschap worden doorgeschoven. Voor hogere winsten is elke situatie opportuun, voor
Actieplan voor onze strijd nodig
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we beloond worden voor ons werk? Dat de door ons geproduceerde winst ook in onze portemonnee terechtkomt? We hebben al vaak geprobeerd om dit braaf of iets minder braaf te vragen. Door strijd werd soms iets meer afgedwongen: de vorige loonnorm in 2019 werd na een staking opgetrokken van 0,8% naar 1,1%. Dreigen met acties of symbolisch actie voeren, maakt weinig indruk op het VBO of andere patronale organisaties. De furieuze reactie op de aankondiging van de nationale stakingsdag op 29 maart toont dat zelfs de bazen moeten erkennen dat het pijn doet als wij het werk neerleggen. Onze lonen worden als ‘kost’ voorgesteld, maar op stakingsdagen horen we steeds hoeveel een staking ‘kost’. Daarmee wordt erkend dat wij het zijn die de rijkdom produceren. Sinds de coronacrisis is dat voor meer mensen duidelijk. De actiedagen in februari toonden een groot ongenoegen over de loonnorm. De staking van
Strijden voor een alternatief
Een actieplan om alle lonen te verhogen en een einde te maken aan hongerlonen lager dan 14 euro bruto per uur, is nodig. Als we strijden, kunnen we winnen. Als we niets doen, hebben we al verloren. 29 maart is voorbereid met een uitstekende ‘Loonkrant’. Het informeren van collega’s is essentieel om sterker te staan. We doen dit best ook collectief in personeelsvergaderingen en interprofessionele vergaderingen. Daar kunnen we de eisen en de volgende stappen van de strijd bespreken en stemmen. Want mogelijk zal één dag staking niet volstaan om toegevingen af te dwingen. Met een vastberaden beweging die een tactiek heeft om het protest op te bouwen, kunnen we winnen.
1 jaar pandemie en nog steeds onbeschermd. onaanvaardbaar! • Lees op pagina 2
w w w. s o c i a l i s m e . b e
De loonmarge bevestigt nogmaals het gebrek aan respect voor ons. Zonder strijd en een alternatief kan het ongenoegen omslaan in verbittering, waar rechts en extreemrechts op kunnen teren. Een actieplan om alle lonen te verhogen en een einde te maken aan hongerlonen lager dan 14 euro bruto per uur, is nodig. Als we strijden, kunnen we winnen. Als we niets doen, hebben we al verloren. In het kapitalistische systeem wordt echter geprobeerd om met de ene hand terug te nemen wat zij met de andere moesten toegeven. De Tijd waarschuwt nu al: “Vandaag de lonen verhogen, is het ontslag van morgen mee organiseren.” Een alternatief vanuit de arbeidersbeweging is nodig: inzage in de boeken van bedrijven die sluiten of dreigen met collectief ontslag en indien nodig de nationalisatie ervan onder controle van de werknemers. In de strijd tussen arbeid en kapitaal tegen een achtergrond van economische, gezondheids- en ecologische crisis, is er nood aan een globaal programma voor socialistische maatschappijverandering. De enige uitweg uit de kapitalistische impasse is dat de werkenden de voornaamste hefbomen van de economie in handen nemen en de productie en distributie zelf organiseren op basis van de noden van de mens en de planeet in het kader van een democratische planning.
>> LEES MEER OP PAGINA’s 4-5
Samen strijden tegen alles wat ons verdeelt • Lees op pagina’s 8-9