november 2022 - De Hoogstraatse Maand

Vooreerst een kleine toelichting: een column is in uw maandblad een kort stukje tekst (max. 3.500 tekens) in de vorm van een vaste rubriek (op blz. 2), indien mogelijk luchtig geschreven met een persoonlijk karakter. En dat is rapper gezegd als geschreven, want eens geschreven, blijft gegeven.

Voor de leken onder ons, hierbij de vraag: wat is stikstof? Binnen de context van het milieubeleid wordt met ‘stikstof’ eigenlijk de stikstofverbindingen bedoeld (ammoniak en stikstofoxiden) die vrijkomen bij economische activiteiten als landbouw, transport en industrie. De nitraatrichtlijn van Europa beoogt enerzijds de waterkwaliteit te beschermen en anderzijds goede landbouwpraktijken te stimuleren. ’t Is niet gemakkelijk om hierover luchtig te schrijven, zoals dit hoort in een column als deze.

“Stop de waanzin!”, horen en lezen we om de haverklap. Deze slagzin roept evenwel niet alleen de boer, mijn gedacht. Versta me niet verkeerd: boeren en tuinders moeten er zijn, een malse biefstuk, een glas melk, een pan frikandellen overgoten met warme krieken, drie bollen ijs met slagroom en aardbeien, lek-

Stik-stof tot nadenken

kerrrrrrr. Maar er zijn niet voor niets juridische eisen uit de Europese milieuwetgeving, waar ons (en om het even welk ander) college van burgemeester en schepenen niets aan zal en kan veranderen, op welke schouder zij hun geweer met losse flodders ook zouden laten rusten.

Zoals supermarkten kleine winkeliers versmachten, zo vergaat het ook de land- en tuinbouw. Herinnert u zich nog het Plan Mansholt? Grotere bedrijfseenheden moeten kleine keuterboerderijtjes vervangen. En zo gebeurde, tot spijt van wie het benijdt.

Het is niet alleen in deze sector dat er dingen veranderen. Het is steeds en op vele vlakken een kwestie van geven en nemen. Lokale bedrijven moeten naar ambachtszones verhuizen. Jongeren moeten grond in een woonzone kopen om te kunnen bouwen. Scholieren moeten veilig in goede infrastructuur naar onze scholen kunnen fietsen. En de steeds schaarser wordende natuur is een levensnoodzakelijk gegeven voor mens en dier.

Maar wat de boer niet kent, zal hij ook niet vreten, zegt een tegeltjeswijsheid. Rode zak-

EVA TEKENT

doeken sieren nu bij boeren en aanverwanten de brievenbus, de autospiegel, de vlaggenmast, de (heilige?) tractor. Misschien moeten zij ernaast ook witte lakens hangen om ‘dank u’ te zeggen tegen de corona-zorgverleners, vergezeld van een geknoopt laken als symbool tegen extreme armoede (17 t/m 29 oktober).

De vaststelling van éénkennigheid in de ‘inner circle’ van de wereld van landbouwers, hun banken, hun accountants, hun adviseurs, hun leveranciers en hun belangenvertegenwoordigers is niet veraf. Valt dit onder de vijfde hoofdzonde? Wie aanzien, eerbied en waardering wil krijgen, dient er zich van bewust te zijn dat deze het loon zijn voor kwaliteiten, prestaties en/of vaardigheden. Ieder mag daarbij het eigen belang bepleiten, maar er bestaat ook nog zoiets als algemeen belang, toch?

‘Trop is te veel en te veel is trop’, sprak CVPpoliticus Paul Vanden Boeynants ooit. Zou dat ook het geval kunnen zijn voor de stikstof in onze grond? Wetenschappelijk onderbouwde rapporten zeggen alvast van wel.

Elke boer moet toch weten dat het land, zijn land, dit nooit aankan. (JJ)

Steunpilaren binnen de organisatie Echte clubmensen kijken niet op een uurtje

HOOGSTRATEN - Bij vele verenigingen zie je steeds dezelfde mensen in de weer. Als clubiconen vormen zij de steunpilaren binnen de organisatie. Wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft deze vrijwilligers om zich in te zetten als materiaalman, trainer of bestuurslid? En wie zal hen ooit gaan vervangen? De Hoogstraatse maand gaat in dit artikel op zoek naar enkele echte clubmensen die nauwelijks in beeld komen maar in de praktijk niet op een uurtje blijken te kijken.

Wat opvalt is dat de meeste van hen liever niet op de voorgrond willen treden, maar gewoon hun handen uit de mouwen willen steken. Sommigen doen dat al jarenlang. Zij houden in vele gevallen de club (mee) draaiende. Gelukkig tellen heel wat sportverenigingen nog meerdere van deze clubmensen. Wij moesten dus een keuze maken om een beeld te schetsen van wat hen ertoe brengt om zoveel uren in hun club te steken... (rob, sv)

Jan Vlamings van Atletiekvereniging Noorderkempen (AVN)

Thuis in de club vanaf de eerste dag tot nu

AVN (Atletiekvereniging Noorderkempen) werd ingericht op 1 augustus 1987. Huidig voorzitter Jan Vlamings was altijd al gebeten door de atletiekmicrobe. Hij nam het initiatief om een club op te richten in Hoogstraten. Naast stichter werd hij er ook voorzitter van. Op sportief vlak was hij een buitenbeentje binnen de vereniging omdat hij als enige de korte afstanden ambieerde en hierin titels wilde behalen. Het recreatieve haalde het van het competitieve en Jan ging zijn eigen weg. Nu er decennia later eindelijk uitzicht kwam op nieuwe atletiekaccommodatie in Hoogstraten, kreeg Jan opnieuw de touwtjes in handen. Zo was hij thuis in de club vanaf de eerste dag tot nu.

Jan Vlamings is er 64, Drevenier van afkomst maar al sinds 1980 wonend in Hoogstraten. Met Els Van den Heuvel heeft hij een dochter Sofie en zoon Jef. Ondertussen kwam er ook een kleinzoon Jietse. Jan werkte als IT-er en is sinds vorig jaar op pensioen. Zijn talent en liefde voor atletiek vertaalden zich in diverse titels op de korte afstanden.

Jan, atletiek is altijd jouw ding geweest? Al vanaf mijn 13 jaar deed ik aan atletiek. Ik zocht toen een club en dacht te moeten zoeken in de buurt van Turnhout. Ik schreef een brief naar Turnhout en naar Beerschot. Een kozijn van mijn moeder speelde toen voor Beerschot, dat was Herman Houben. Van Turnhout moet ik nog antwoord krijgen, maar van Beerschot VAV (Voetbal en Atletiek Vereniging) kwam er een antwoord. Zij hadden een onderafdeling in Rijkevorsel. Dus sloot ik me daar aan en reed 1 maal per week naar Rijkevorsel in de zomer. In de winter was het wat minder, ik woonde toen in Meersel-Dreef, de verplaatsing was niet altijd evident. Vanaf mijn 16de had ik gelukkig een brommer.

In Hoogstraten was er toen geen club?

Nee. Maar op een bepaald moment, in 1987, dacht ik dat dit wel moest kunnen. Ik ging op zoek naar gelijkgezinden en plaatste een advertentie in de Kempenklok. Er kwamen enkele reacties en ik had de keus om onze

nieuwe vereniging aan te sluiten bij de Vlaamse Atletiekliga (VAL) of bij KAVVV (Koninklijke Antwerpse Vereniging van Vriendenclubs), een multisportfederatie. Het werd de laatste omdat dat dichter bij onze doelstellingen lag. Raar maar waar, ik werd lid nummer 2. Nummer 1 was iemand die had gereageerd op de advertentie.

Stralerkes

Blijkbaar kwam de club toen goed uit de startblokken, niet?

Veel atleten die in Rijkevorsel lid waren, maakten de overstap naar Hoogstraten zoals Eddy Oomen en Ad Goetschalckx bijvoorbeeld. Ik ging op zoek naar een gepaste accommodatie. De piste op het Klein Seminarie was er wel maar was niet meer zichtbaar. Wanneer we de piste zouden vrijmaken en de boel zouden onderhouden, beloofde Klein Seminarie om er een nieuwe laag op aan te brengen. Het was een groot werk, maar daarna bleef de piste gelukkig lange tijd goed. De rij kastanjebomen in de dreef zorgde weliswaar voor veel onderhoudswerk. De bloesems en vooral de vele kastanjes moesten we naar het stort brengen. Het stort, zoals we dat noemden, lag toen net achter de atletiekpiste.

Op de piste hadden we eerst zelfs geen verlichting. We mochten 4 palen plaatsen met stralerkes van 200 watt, maar die moesten dan ook weer weg worden gehaald. Zo ging ik dus een half uur voordat de training begon de vier palen halen met rollekens draad en na de training werden alles terug weggeborgen. Op een bepaald moment kwam de econoom naar ons, hij zei dat dit eigenlijk geen werk was en zorgde ervoor dat er vaste palen kwamen. We hadden dan wel verlichting, maar enkel aan

Jan Vlamings

de kant van de dreef en wanneer de bomen vol in blad stonden, hadden we ook daar niet al te veel hulp van…

Om de club te doen groeien, moest er nog veel meer gebeuren, vermoeden we… Er kwam een bestuur en er werden trainers gevonden. Daarna werden er ook wedstrijden georganiseerd. De piste van het Seminarie was niet echt geschikt voor wedstrijden, dus organiseerden we een veldloop. Uiteindelijk hebben we zeker 30 edities gehad van deze veldloop. Elk jaar nodigden we veel clubs uit om deel te nemen aan onze coopertest, ook dat was telkens een groot succes.

In het begin deden we alles zelf, van organisaties tot training geven, onderhoud, ledenwerving enz. Ik bracht zelfs een clubblad uit. Nummer 1 en nummer 100 heb ik zeker nog, maar ik ben ook enkele nummers kwijtgeraakt. Ik schreef dat helemaal zelf vol, kopies van krantenknipsels, uitslagen, artikels over voeding, enz.

Dat was eigenlijk geen gezonde situatie, en stilaan werd dit onhoudbaar. Maar je zit dan vaak in een positie waarin het gemakkelijker is om iets zelf te doen dan om het allemaal uit te leggen aan iemand anders. Bij onze leden waren er bovendien veel jeugdige atleten, maar weinig mensen tussen 18 en 30 jaar. De jongvolwassenen die de organisatie zouden moeten overnemen, haakten op een bepaald ogenblik af, meestal wegens studies.

Voorzitterschap

Zelfs was je er ook een tijdlang tussenuit, hoe kwam dat?

Stilaan verschoof de ambitie van de club meer naar het recreatieve. Zelf ben ik eigenlijk zowat de vreemde eend in de bijt. Ik hield meer van het competitieve. We hadden vroeger ook meer competitieve leden. We hebben zelfs ooit een Heren- en een Damesploeg gehad die meededen aan een interclubcompetitie.

kwam met regelmaat op de agenda. We zagen beleidsnota’s passeren. Toen er eindelijk schot kwam in de zaak had de toenmalige voorzitter wegens andere werkzaamheden te weinig tijd om zich daarop te focussen. Daar kwam bij dat er drie jaar geleden ook een kleine crisis binnen de club was, zoals dat in alle clubs wel eens voorvalt. Het was te jammer om de kans te laten schieten om de vereniging te laten heropleven net nu er mooie vooruitzichten op een nieuwe atletiekpiste waren. Ik ben dan opnieuw bij het bestuur gegaan en ben nu opnieuw voorzitter.

Tussenin zijn er dus andere geweest. Ja, die hebben zeker allen ook hun verdienste gehad voor de club. Jan Hendrickx kwam in het begin over van Wommelgem, werd eerst trainer en later voorzitter. Hij heeft het langst in het bestuur gezeten. Er waren er nog, voor de geschiedenis van de vereniging is het zeker vermeldenswaard dat Patrick Lambrechts als voorzitter de aanzet gaf om van de feitelijke vereniging een VZW te maken.

Kunst- en vliegwerk

Je hebt in jouw carrière als atleet heel wat titels behaald. Vertel eens over jouw sportieve prestaties.

der één keer te trainen nam ik deel aan de wedstrijd toen nog over de hoge horden, 1m07. Dat beviel me heel erg en ik had de smaak te pakken. Daarna is het een specialisatie geworden.

Als master, dus na mijn 45ste, werd ik bijna jaar op jaar nationaal kampioen op de 100m horden in de zomer en de 60 m horden in de winter. Daardoor was ik ook geselecteerd voor Europese en Wereldkampioenschappen. Mijn beste prestatie was een 5de plaats op de 60m horden in San Sebastian. Ik was toen 55.

Zijn er nog andere bijzondere momenten waaraan je terugdenkt?

Ik herinner me onze eerste veldloop die we deden op het Seminarie. Op de toenmalige velden tegen de Kathelijnestraat hadden we een tent opgesteld met elektriciteit van bij Pauwels aan de overkant van de straat. Dat was kunst- en vliegwerk. Al snel zijn we verhuisd naar de kolonie.

Door die verschuiving naar het meer recreatieve ben ik eigenlijk stilaan afgehaakt. Hoewel ik altijd lid bleef, ben ik op mijn 45ste zelf naar de VAL gegaan om op de korte afstanden te kunnen trainen. Eerst haakte ik af als voorzitter en later ook als bestuurslid en trainer.

Maar nu ben je dus opnieuw voorzitter. Zoals je weet ben ik al vele jaren lid van de sportraad in Hoogstraten. Het tekort aan accommodatie om atletiek te kunnen beoefenen

Tussen mijn 13de en mijn 35ste deed ik mee aan provinciale en Vlaamse kampioenschappen waar ik verschillende titels behaalde, zowel op de 100 m als de 200 m. Als scholier was ik ooit 3de op het nationaal kampioenschap. Ik deed ook aan verspringen maar na een meniscusletsel ben ik daarmee gestopt.

Op mijn 45ste ben ik me gaan specialiseren op het hordenlopen. Bij de vriendenclubs was er maar 1 hordenwedstrijd per jaar en die was in Stabroek. Via het tijdsschema kwam het mooi uit dat ik dat ook mee zou pakken. Zon-

We organiseerden zovele jaren veldlopen, aanvankelijk eind november en later begin januari. Daarbij hadden we gelukkig dikwijls goed weer, maar even goed hadden we soms af te rekenen met hagel en sneeuw. Het waren dagen waarop je alle verantwoordelijken en medewerkers van de club samenbracht. Dat zijn zeker hoogtepunten geweest.

Drive

Waar vind je de drive om dit allemaal te doen?

Door mijn passie voor de sport en specifiek voor de atletiek, zeker? Onlangs bij het opnieuw aantreden als voorzitter heb ik aangegeven om als vereniging te willen aantreden bij de VAL, ik ga nog voor een meer wedstrijdgerichte beleving in Hoogstraten.

Jan tijdens het Belgisch Kampioenschap hordenlopen in Sint-Niklaas (2013)

Zelf ben ik de vreemde eend in de bijt

Je hebt de werfvergaderingen over de Wereldakker bijgewoond?

Vanaf een bepaald punt. In het begin was er van een atletiekpiste nog geen sprake, enkel over de bouw van een gymhal. Ik ben er dus pas later bijgekomen toen het ging over de praktische uitwerking.

Hoe lang ga je dit nog doen als voorzitter? Ik zou zeggen nog maximum 5 jaar of tot wanneer ik mijn doelstellingen heb kunnen realiseren. Dan kan het ook dat ik eerder afhaak.

Wanneer denk je te kunnen beginnen op de

nieuwe piste?

Dat hangt een beetje af van de aansluiting van de elektriciteit voor het licht. We zouden in principe kunnen beginnen op 8 september, maar indien we er een maand later moeten trainen zonder verlichting dan is dat niet optimaal. We zullen wel zien. Voorlopig blijven we trainen op de piste van VITO.

Heb je spijt dat de nieuwe piste geen 8 banen telt?

Nee. Helemaal niet. In Baarle Nassau hebben ze 4 banen rond en 6 banen op het rechte stuk. Dat is zowat overal het gemiddelde. Er zijn weinig plaatsen waar pistes zijn met 8 banen.

Henk De Gier van turnvereniging ‘t Zolderke in Meerle

“Vloeken is vijf keer pompen, dat is de regel…”

Zelfs in het Bloso-centrum in Herentals zijn er 6 banen. Wij hebben ons ook altijd bescheiden opgesteld. Grote wedstrijden organiseren is nooit onze ambitie geweest. We kozen er bijvoorbeeld ook bewust voor om geen installatie te plaatsen voor 3000m steeple en polsstokspringen. Deze accommodatie zal wel geschikt zijn voor jeugdkampioenschappen. We zijn zeer tevreden…

Wanneer U dit leest kan er op de piste allicht al worden getraind en zal er hopelijk ook volop licht zijn in de atletiekduisternis. We zullen er beslist nog eens een kijkje nemen.

De 67-jarige Henk De Gier is afkomstig van Ginneken. Door hun dochters Sandra en Petra, die turnden bij ’t Zolderke, kwam hij in contact met de vereniging die hij nu al meer dan 30 jaar bestuurt. “Werken met jonge mensen is altijd leuk,” zo leerde het clubleven hem. En de Meerlese turnvereniging floreert, al baart de accomodatie toch wel enige zorg…

Henk De Gier is al meer dan goed ingeburgerd in Meerle. Hij vond destijds de liefde van zijn leven bij de Meerlese Adriana Kustermans, met wie hij twee kinderen kreeg. Sinds dit voorjaar mag hij zich ook opa noemen van kleindochter Nikolai. Zopas ging hij op pensioen, na meer dan 47 jaar als automonteur bij Volvo voor dezelfde baas gewerkt te hebben.

Ben je altijd heel sportief geweest, Henk?

Toch wel. Voetbal, turnen, fietsen en zwemmen, ik deed het allemaal. Ik heb altijd gefietst bij de Brabantse wielerfederatie (BWF). Een sport als turnen doe je veelal maar een jaar of 6 en dan stop je. Ik zie dat ook bij onze vereniging. Fietsen doe ik evenwel nog steeds.

Via het cafévoetbal heb ik mijn vrouw leren kennen. Haar broer werkte bij mij en ik organiseerde ook voetbalwedstrijden. Zo hebben we mekaar ontmoet. Na mijn huwelijk ben ik dan in Meerle komen wonen. Ik kon het haar niet aandoen om naar Breda te verhuizen. Via de kinderen die gingen turnen bij ’t Zolderke geraakte ik ook bij de club betrokken…

Hoe ging dat in z’n werk?

Het is een gezellige turnclub met het doel om kinderen op een aangename manier aan te zetten tot bewegen. De club werd in 1988 opgericht door Koen Cornelissen en Marion Medland. Ook Marianne De Graaf was oprichtster en die zit overigens nog steeds in het bestuur.

In het begin ging ik als ouder Koen en Marion

helpen. Op een bepaald moment stopten zij ermee en dan heb ik het overgenomen. Dat was in 1992.

Trampoline

Wat moest je allemaal doen na die overname?

Les geven, soms wel tot 4 maal in de week, verder de wedstrijden organiseren en de inschrijvingen opvolgen. Ik ben dan bestuurslid geworden, ben eigenlijk officieus de voorzitter van de club, maar het werk wordt wel verdeeld. We bieden, in tegenstelling tot vele clubs, voornamelijk grote trampoline aan. Bij de startgroepen geven we een knipoog naar

omnisport, hierdoor krijgen de kinderen een bredere waaier aangeboden. Vanaf de gevorderden leggen we onze focus echt op de grote trampoline.

We hebben nu 41 leden. Ze komen uit Meerle, Minderhout, Ulicoten. In het begin waren we aangesloten bij Turnsport Vlaanderen en toen deden we wedstrijden mee met minitrampoline, grote trampoline en tumbling. Nadien werd dat Gymfed (gymnastiekfederatie Vlaanderen) en dat was een strakke organisatie met juryleden. We moesten teveel cursussen volgen en daarop zijn we afgehaakt.

We hebben ons dan aangesloten bij BOT, Belgium Open Trampoline. Bij die organisatie mocht iedereen altijd meedoen en ook de leden van Gymfed springen dan mee. Vanaf ’99 hebben we toen aan heel veel wedstrijden deelgenomen. Ook de Belgische kampioenen springen daar overigens mee.

Met de coronatoestanden hebben we echter geen wedstrijden meer georganiseerd. Nu ligt dat al 2,5 jaar stil.

Krijg je voldoende waardering voor het werk dat je doet?

Jawel, we hebben ook hele fijne groepen, mag ik wel zeggen. Het is nu zeker al de vierde of vijfde generatie. De kinderen komen vanaf 6 jaar en stoppen meestal wanneer ze gaan verder studeren. Sommigen doen verder tot hun 25ste.

Natte mat

Leuke momenten?

Henk De Gier

Ik heb altijd plezier wanneer ik de turners bezig zie, werken met jonge mensen is leuk. We stellen ons sober op. Het plezier primeert. Het is leuk wanneer je de turners ziet verbete-

ren, een goeie koprol of handenstand. Samen met Britt Van den Bogerd zijn we twee lesgevers die de nadruk leggen op plezier en veiligheid. We doen alles heel stapsgewijs. Daarvoor krijgen we ook hulp van een stuk of zes helpers. Britt is ook heel gedreven, ze heeft het heel druk, maar is bijzonder enthousiast.

Hoe lang wil je dit nog doen?

Met de hulp van Britt wil ik dit nog lang doen, zij is een hele goeie hulp. Gezondheid is echter ook een belangrijke factor. In 2020 werd ik besmet met het coronavirus, ik was 14 maanden arbeidsongeschikt. Mijn conditie was helemaal weg en die heb ik heel stelselmatig terug moeten opbouwen. Nu is alles gelukkig weer beter.

Is er nog iets dat je kwijt wil?

We zijn ooit met hele grote groepen naar Hengelhoef geweest op het einde van het seizoen. Drie grote autobussen stonden ’s morgens klaar. We deden daar een bosspel en maakten veel plezier op de wildwaterbaan. Ook de uitstappen naar De Mosten met de fiets zijn heel leuke herinneringen. Opvallend misschien is dat er geen bierdrinkers bij zijn, in andere verenigingen hoor je wel eens dat de feestjes uitmonden in een braspartij. Dat gaat er in onze club dus anders aan toe… Zelfs vloeken mag niet bij ons. Vloeken is 5 maal pompen, dat is een vaste regel.

Je vraagt het, dan wil ik het toch vertellen. Ik blijf gefrustreerd over onze turnzaal. Ten eerste is ze te klein. Maar het ergste is dat er geregeld lekken zijn. Elke keer moet ik de ladder op om de waterafvoer vrij te maken. Het is al gebeurd dat er een dikke mat helemaal nat was geworden zodat die niet meer kon dienen. Gelukkig heeft de stad toen een nieuwe mat mee gesponsord. Maar het blijft een ergernis dat dit euvel niet wordt verholpen.

Hopelijk wordt het dak snel hersteld en kunnen jullie snel opnieuw deelnemen aan wedstrijden!

André Delcroix van de Meerse wieler- en supportersclub

fakkel in schoonheid doorgeven, zodat het niet stopt na ons”

Oud-profrenner André Delcroix won in zijn carrière 74 wedstrijden. Die prestaties maken hem samen met John Van Tongerloo tot de meest succesvolle wielrenner van Hoogstraten. Ook na zijn professionele carrière verdween zijn interesse voor de sport niet. Als secretaris van de Meerse Wieler- en supportersclub is hij al meer dan 40 jaar aan het werk met het organiseren van wielerwedstrijden.

André Delcroix is 69 en woont in Maxburg (Meer). Hij is gehuwd met Rita Vervoort uit Nijlen. Samen hebben ze 3 kinderen: 2 zonen en een dochter zorgden voor 5 kleinkinderen. Oudste zoon Gert was ook wielrenner gedurende 10 jaren, maar de studies voor Industrieel Ingenieur kregen voorrang.

We moeten het natuurlijk hebben over jouw wielercarrière…

Ik ben beginnen koersen op mijn 16de. Het eerste jaar nieuwelingen heb ik gemist, maar toen ik begon bij de tweedejaars nieuwelingen won ik 20 koersen. Later bij de juniores won ik 8 en 13 koersen, toen moest ik dat combineren met mijn legerdienst. Ik was toen 18. Daarna kwam ik bij de liefhebbers.

Op mijn 21ste werd ik prof bij IJsboerke. De ploeg wilde mij laten starten in de Ronde van Polen, maar ik was 6 weken te jong. Rik Van Looy in eigen persoon kwam naar mij om dit te regelen. Hij zorgde ervoor dat ik toch mocht starten. Ik werd in die rittenwedstrijd goed geholpen door de oudere ploegmaats en ik won die Ronde van Polen. Het is een wed-

Delcroix

strijd over 8 dagen en de wedstrijd is sinds 2011 onderdeel van de UCI World Tour, een internationale wielercompetitie. 35 jaar lang was ik de enige Belgische winnaar van die

koers tot Johan Vansummeren hem won in 2007. Ook Tim Wellens, Dylan Theuns en Remco Evenepoel wonnen later deze Ronde van Polen. Ik ben in goed gezelschap dus.

Het halve peloton

Kon je destijds de kost verdienen met wielrennen?

In die periode dat ik prof was, verdiende ik goed de kost. Ik reed tweemaal de Ronde Van Spanje. Maar in het milieu destijds was stilaan te zien dat er extra-sportieve middelen gebruikt werden. Die verboden middelen maakten dikwijls het verschil tussen winst en verlies. Daarom nam ik de beslissing om te stoppen. Mijn entourage kon het niet begrijpen. Dan moet half het peloton stoppen, klaagden ze. Maar ik hield voet bij stuk. Een 20-tal jaren later nam Edwig Van Hooydonck

”Werken met jonge mensen is leuk.”

“De

Verboden middelen maakten het verschil tussen winst en verlies

André

We leggen de nadruk op plezier en veiligheid

dezelfde beslissing. Hij won 2 keer de Ronde van Vlaanderen maar kon op een bepaald moment niet meer volgen met de toprenners en stopte met koersen. Ik had daar veel begrip voor. Ik wilde op latere leeftijd nog gezond zijn.

Heb je er nu spijt van? Nee. Ik vond het de juiste beslissing. Ik startte een eigen bedrijf in tuinbouw en braadkippen. In 2000 werden dat biologische legkippen met een groot terrein voor de vrije uitloop. Dat heb ik 20 jaar gedaan tot ik op pensioen ben gegaan.

Waar ik wel spijt van heb, is dat Rita me nooit gekend heeft als wielrenner. Ik ben gestopt in ’78 en heb haar leren kennen in ’79. Voor de rest heb ik nergens spijt van. Door het fietsen ben ik op heel veel plaatsen geweest, ik ging bijvoorbeeld naar Montreal voor het WK en heb veel van de wereld mogen zien.

Je staat nog scherp André. Met welke fiets rijd je momenteel?

Ik fiets helemaal niet meer. Door mijn werk als zelfstandige ben ik echt helemaal gestopt. Ik heb genoeg kilometers op mijn teller staan. Voor mijn gewicht hoef ik het niet te doen, ik weeg nog hetzelfde als in mijn glorietijd, 68 kg. Naast die wielerwedstrijden is jagen mijn grootste hobby.

Ik heb 74 wedstrijden gewonnen. Welke Hoogstratenaar gaat dat record breken? Ik ben benieuwd. Ik hoop dat er binnenkort een straffe coureur opstaat.

Vier poten

Hoe ben je bij Meerse wieler- en supportersclub gekomen?

Als wielrenner was ik al aangesloten bij de club. Door het rijden van de vele koersen leerde ik veel mensen kennen uit het wieler-

milieu. Ik had goede contacten met de afgevaardigde van de wielerbond en dan gaan er deuren open. In 1984 heb ik de taak overgenomen van secretaris Willy Jansen. Ik zorg voor het financiële en moet de koersen aanvragen. Voor elke wedstrijd heb je de nodige contacten met het gemeentebestuur, met de politie en met het Rode Kruis. Bij elke koers heb je personeel nodig, ongeveer 45 mensen.

We organiseren elk jaar 4 koersen. Samen met voorzitter Arnold Van Aperen proberen we de organisaties in goede banen te leiden. Wij zijn de vier poten onder de tafel. Wanneer er een poot kapot gaat, hebben we een probleem. We zoeken al jaren naar opvolging maar zonder succes.

Een wielerwedstrijd organiseren wordt overigens alsmaar moeilijker. Destijds reden er misschien 20 auto ’s die moesten worden omgeleid, nu zijn er dat 200 of meer. Het wordt alsmaar gevaarlijker en van bestuurders krijg je af en toe wel kritiek. Op die momenten denk je dan: waarom doe ik het allemaal nog?

En waarom is dat?

Ja, het organiseren van deze 4 wedstrijden geeft me veel voldoening. In het laatste weekend van maart is het koers voor de Elite zonder contract. Op de 1ste zondag van augustus organiseren we 2 wedstrijden, nieuwelingen en junioren. Je moet die dan ook apart aanvragen. Met Meer-kermis is er het kampioenschap van Hoogstraten, een wedstrijd die alsmaar populairder wordt. Iedereen die is aangesloten bij een Hoogstraatse club mag deelnemen, ook al woont hij in Brussel.

Waardering

Krijg je voldoende waardering voor het vele werk?

Dat vind ik wel ja. We mogen toch ook altijd blijven aankloppen bij de sponsors. We besef-

fen echt wel dat we dit kunnen doen dank zij de middenstand, de sponsors, dat blijft goed lukken.

Wanneer je na de wedstrijden kan terugblikken op een goeie koers zonder valpartijen en met een goed verloop, dan geeft je dat oprecht veel voldoening. We hebben ook een paar keer het kampioenschap van Antwerpen georganiseerd. Ikzelf was 2 jaar ploegmaat van de recent overleden Herman Van Springel en ik had met hem een heel goeie band. We koersten samen bij ‘Marc Zeepcentrale-Superia’. Hij kwam daarom destijds het startschot geven. Dat zijn mooie momenten, die blijf ik koesteren. Ook Ludo Dierckxsens en Servaes Knaven gaven ooit het startschot op andere koersen.

Hoe lang ga je hiermee nog door? Zo lang ik kan, blijf ik dit doen. Een mens moet gezond blijven natuurlijk. Het zou me veel voldoening geven mochten we iemand vinden die de taken over zou nemen zodat ik die nog enkele jaren zou kunnen begeleiden. Dan zou ik de fakkel in schoonheid kunnen doorgeven, met de zekerheid dat het niet stopt na ons.

André als organisator van het Kampioenschap Hoogstraten in 2011 (foto Marcel Oninckx)

Hoogstraten in groenten & bloemen 2022

VVV Hoogstraten dankt ontwerper Tom De Houwer en zijn internationaal team van masterclass-studenten: Katleen Wuyts en Ben Rombouts uit België, Ania Norwood, Keith Stanley en Zanna Slaveniece uit de USA, Cindy Gunther uit Frankrijk, Liz Rosales uit Mexico, Beata Kaas uit Canada, Deborah Provenziani uit Italië, Oana Penciu uit Roemenië,

het Stadsbestuur, Coöperatie Hoogstraten, Special Fruit, Impuls Media voor de logistieke en financiële ondersteuning, projectcoördinator Ann Leemans voor haar enthousiaste veelzijdige inzet, de medewerkers van verschillende stadsdiensten voor de samenwerking, de politie zone Noorderkempen voor de ondersteuning, de ondernemers die sponsorden bij de catering voor de vrijwilligers: Fruitbedrijf W. Stoffels - Van Baelen en Vandersmissen Feestservice, de vele vrijwilligers die meewerkten aan de 23ste editie, de organisaties en bedrijven die een creatie sponsorden : Unizo en Horeca Hoogstraten, Den Berk Délice specialty tomatoes, Ac/s Accountants & Belastingconsulenten, Apotheek Fransen, Apotheek Horsten, Atelier Blockx, Peeters & Van Looveren architecten, Bogaerts Greenhouse Logistics, Bolckmans industriebouw, Dego bouwbedrijf, De Hoogstraatse Maand, Hillewaere vastgoed, ING Hoogstraten, Janssens & Janssens Hout, KBC Bank en verzekering, SBB Accountants & Belastingconsulenten, Tuinontwerp Tilburgs, W&M Installatiebedrijf.

Dank ook aan de personen/ondernemingen die zorgden voor een sfeervolle verlichting van creaties.

Tevens danken wij de bedrijven en organisaties die gratis materiaal ter beschikking stelden: Ansu Vanda - Wateringen Nederland, Crauwels Peers - Lier, Decofresh Roses - Nederland, Hyplast - Hoogstraten, Plantentuin De kleine Boerderij - Merksplas, Pomuni - Ranst

Indien we iemand vergeten te vermelden, gelieve dan hiermee onze verontschuldigingen daarvoor te aanvaarden.

in Minderhout

weet je weer waarvoor je het doet…!”

Het lokaal van de Noordervrienden heet De handboogsporter, is gelegen op de baan naar Meerle in Minderhout en is eigenhandig gebouwd door Jos Verbaeten en zijn vrouw Rita Fransen. De rolverdeling is helder: Jos is al jaren voorzitter en Rita zorgt voor het clublokaal. De voorzitter is al 22 jaar de stuwende kracht van de vereniging.

leden, maar er werd besloten om naar één vereniging te gaan, zodat Hoop en Moed eigenlijk verdween. Op het einde hadden we nog een 20 à 25 schutters en onze club ging niet enkel nationaal schieten maar ook Kempisch.

Vanaf 2000 kwam plots alles op onze nek terecht. Mijn vader viel weg en de vereniging hier moest blijven draaien. Met de steun van mijn vrouw en mijn dochter zijn we daarin gelukt. Mijn vader bracht destijds ook een boekje uit met schuttersnieuws. Ook dat hebben we overgenomen. Toen internet sterk opkwam, werd het op de duur achterhaald nieuws. Dan zijn we daarmee gestopt.

Talenten

Het clubgebouw van De Noordervrienden heeft jouw vader gebouwd.

besturen, probeer je te zorgen dat iedereen doet wat hij moet doen, je organiseert wedstrijden, moet die wedstrijden aanvragen, subsidie aanvragen, je doet de ledenadministratie, en regelt de lidgelden, je houdt de boel dus eigenlijk draaiende.

Ook de nieuwe schutters worden meestal door mij opgeleid. Buitenterreinen uitzetten voor de wedstrijd. Clubvergaderingen voorzitten. Vergaderingen bijwonen van Sport Vlaanderen.

Daarnaast ben ik ook al meer dan 20 jaar bestuurslid van De Grensschutters en De Kempen - bij die laatste ook al verschillende jaren als voorzitter.

Jos en Rita hebben een dochter Cindy en een kleindochter Feline. Jos is er 63, werkte als schrijnwerker en meubelmaker en is nu op pensioen.

Was de schietsport altijd jouw favoriete hobby?

Nee. Toch niet. Ik ben een vijftal jaren heel actief geweest in de motorcross. Getennist heb ik ook. Pas in ’84 ben ik begonnen met handboogschieten.

Was dat direct hier?

Ik werd eerst lid van VNA Wortel, later maakte ik de overstap naar KSM Merksplas en nog later naar Hoop en Moed Hoogstraten. Op een bepaald moment hadden die geen lokaal meer en dan zijn ze naar hier gekomen, naar de Bredaseweg in Minderhout. Dat is eigenlijk goed blijven draaien tot mijn vader verongelukte, in het jaar 2000.

De Noordervrienden zijn in 1972 begonnen als een overkoepelende vereniging die nationaal gingen schieten en aangesloten waren bij de Belgische Handboog Liga. Er waren schutters aangesloten van vele gemeentes - van Hoogstraten, Merksplas, Minderhout, Poppel.

De sport werd alsmaar populairder en één voor één scheurden de leden uit die gemeenten af om zelf een vereniging te starten. Hoop en Moed van Hoogstraten hadden een tiental

Nee. Dat heb ikzelf met mijn echtgenote gebouwd. Wij waren destijds vragende partij om van de gemeente een stuk grond te krijgen om een lokaal te bouwen voor onze club. Dat is spijtig genoeg niet gelukt. Eerlijk gezegd is het nog altijd een frustratie. We hebben dit lokaal, met de naam De Handboogsporter, moeten bouwen op privé eigendom.

Wat houdt het voorzitterschap zoal in? Ik doe dit van 2000, dus ik ben nu al 22 jaar voorzitter. Als voorzitter probeer je de club te

En je hebt ook de zorg voor het clublokaal? Nee. Dat is allemaal het werk van Rita. Zij zorgt voor het openen, sluiten, afspraken, bestellingen en de catering. Ook een niet te onderschatten taak, hoor.

Hoe blijven jullie dit doen?

Er zijn altijd momenten waarop je denkt: waar ben ik mee bezig…? Maar wanneer er weer eens goeie resultaten worden geschoten dan weet je waarvoor je het doet. En wanneer er talenten zoals Senna Roos zich internationaal weten te manifesteren, dan ben je wel fier.

Weet je, ik steek veel tijd in het opleiden en

“Dan

Jos Verbaeten van De Noordervrienden

Jos Verbaeten

Jos neemt het voorzitterschap waar, Rita zorgt voor het verenigingslokaal.

begeleiden van anderen, terwijl ik natuurlijk veel liever zelf schiet. En verder heb ik ook nog andere hobby’s die tijd vragen. Schrijnwerkerij is nu nog steeds mijn grootste hobby.

Opvolging

Voel je je voldoende gewaardeerd voor al dat werk?

Jawel. Bij de opleiding van jonge nieuwe schutters zie je hoeveel progressie ze maken, dat vind ik mooi en dan krijg je heel geregeld een compliment van de ouders hoe blij ze daarmee zijn. Dan krijg je ook het gevoel dat je nog altijd goed bezig bent.

Wanneer ik vraag naar leuke momenten, waaraan denk je dan? (denkt even na) Een paar jaar geleden organiseerden we voor de eerste keer een wedstrijd op de lange afstand. Bij de prijsuitreiking werd dan vermeld wat ik er allemaal voor doe en gedaan heb, dan pakt dat wel. (geëmotioneerd) Want voor vele mensen lijkt dat alle-

Karel Govaerts van Hoogstraten VV

“Ze zeggen dat ik van ijzer ben”

Schrijnwerkerij is nog steeds mijn grootste hobby

maal maar zo gewoon, hè, wat je allemaal doet.

Natuurlijk is ook de bronzen medaille van Senna Roos op de Olympische Spelen een topmoment voor de club, net zoals de daaropvolgende bekroning tot Hoogstraatse sportman van het jaar. Maar je hebt ook ontgoochelingen, dat hoort nu eenmaal bij de sport.

En wat brengt de toekomst? Hoe lang denk je dit nog te doen?

Zo lang ik het nog graag doe en ik het allemaal nog kan doen, zal ik het wel blijven doen. We hebben al wel gedacht aan opvolging. Er zijn binnen de vereniging heel wat mensen waar ik heel veel aan heb, dus dat komt wel goed.

Karel Govaerts werd scheidsrechter en hij sloot zich aan bij HVV. Elke club moet immers een aantal scheidsrechters als lid hebben, want dat drukt de scheidsrechtersonkosten. In de loop der jaren nam Karel evenwel meer en meer taken op zich. Naast het ontvangen van de scheidsrechters van het eerste elftal zorgt hij voor een propere tribune, helpt mee snoeien naast het veld en veel meer. En wanneer er een wedstrijd is waarvoor niet direct een scheidsrechter kan worden gevonden, dan doet hij prompt opnieuw zijn tenue van arbiter aan, ook nu nog op zijn 74ste.

Karel is 74 jaar, gehuwd met Maria Bevers en woont in Hoogstraten. Het koppel heeft 3 zonen Jan, Wim en Jef en 7 kleinkinderen.

Scheidsrechter

Karel, ben je nog altijd actief als scheidsrechter?

Ik heb pas nog een vriendenwedstrijd gefloten van het eerste elftal. De match tegen Zwarte Leeuw ging niet door en er werd een nieuwe tegenstrever gezocht. Het was te laat om een scheidsrechter aan te vragen. Het wordt trouwens alsmaar moeilijker voor de clubs om scheidsrechters te vinden. Bij jeugdwedstrijden worden dikwijls geen referees meer aangeduid en dan word ik gebeld. Hoogstraten, Meer, Brecht en Loenhout zijn vaste klanten. Ik kies het liefst voor matchen van de reserves, daar zit wat meer pit in.

Trainer Belmans vroeg of ik een hartslagmeter aan wilde doen. Hij wou naar eigen zeggen controleren of ik niet altijd rond de middencirkel bleef hangen. Bleek nadien dat ik toch wel meer dan 10 kilometer op de teller had. Daar was ik wel fier op.

Vroeger ben ik vaak als grensrechter op pad geweest in de nationale reeksen. Toen ik 50 werd, mocht dat niet meer. Dan moest je terug naar provinciale. Nu zijn de regels veranderd en kan je langer aan de slag blijven mits je de

fysieke en theoretische testen haalt.

Scheidsrechters hebben het soms hard te verduren. Je hebt vast wel enkele bijzondere dingen meegemaakt.

In Essen gaf ik een speler een rode kaart. Hij was bijzonder boos. Men vertelde me achteraf dat het een politieagent was. Er was een lege fles jenever die ik vulde met water en ik dronk de ene borrel na de andere terwijl hij dit duidelijk kon zien. Toen we naar huis reden, kregen we onmiddellijk politiecontrole… maar natuurlijk was alles in orde. Die man heeft later een flinke schorsing gehad.

In een juniorenwedstrijd ging het om de leidersplaats, toevallig ook in Essen. Het werd 2 - 1 voor Essen, ik kreeg een slag op mijn oog van de trainer van Brasschaat. Ik maakte een rapport en liet een scan nemen via dokter Vermander. Die trainer ontkende achteraf alles, maar kreeg toch een schorsing van 3 jaar.

Dat waren toch minder mooie herinneringen, er waren ook goeie?

Vele mooie herinneringen met collega’s grensrechters. Met Mark Laurijssen bijvoorbeeld na een wedstrijd in Edegem waarna we

Senna Roos, Jos Verbaeten, Eline Pemen, Jessica Kools, Reginald Kools, Lena Meyne Degryse en Jonathan Kools tijdens het Vlaams kampioenschap

Karel Govaerts

een hele tijd zijn blijven plakken. Ook met Willy Mertens en Fons Lodewijckx heb ik heel veel mooie momenten meegemaakt…

Dramatisch

Maar je doet nog heel wat meer voor Hoogstraten VV, niet?

Ik ben vooral contactpersoon voor de scheidsrechters. Het ‘rendez-vous’ was vroeger de taak van Marcel Brosens. In 2006 had ik problemen met de knie en Aloïs Ruts zei: “Met die knie kun je niet meer fluiten, Karel, ik heb een mooie taak voor jou.” Vanaf toen heb ik de scheidsrechters ontvangen. Het scheidrechtertrio komt naar De Gulden Coppe of De Jachthoorn volgens afspraak. Voor corona kregen ze van mij altijd een bakje Hoogstraatse aardbeien en dan reden we met mijn netjes gepoetste wagen naar het stadion. Na de wedstrijd rijden we dan terug naar het centrum voor een etentje waarvan het menu op voorhand is doorgegeven, want op zaterdag is het dan al na 22 uur. Het moeilijkste van die taak is dat je altijd positief moet blijven, zelfs al zou het leidende trio dramatische beslissingen genomen hebben waardoor punten verloren gingen voor onze thuisploeg.

Wanneer je Hoogstraten binnenrijdt zie je overal de rood-witte platen die aangeven tegen wie HVV speelt. Dat was een van de taken van Jos Brosens en dat heb ik sinds kort op mij genomen.

De tribune kuisen was eerder een taak die Lea en Staf deden. Op vraag van Jan Michoel ben ik ook daaraan begonnen. Voor elke thuiswedstrijd moeten alle zitjes worden gepoetst en dan heb ik het over vogelstronten, dooie vogels en achtergebleven blikjes en flesjes. Voor het seizoen vallen we de tribune aan met een hogedrukreiniger.

Bij thuiswedstrijden knip ik de kaartjes aan de 2de ingang voor de socio en daar ontvang ik ook de controleurs van de scheidsrechters indien nodig.

Nog later vroeg Guy Fransen mij om samen met Maria de socio te kuisen. Vooral na een feestje kan het er behoorlijk vuil zijn, maar het moet ook gebeuren na de bridge en na de thuiswedstrijden.

En op vraag van Frans Lambrechts help ik ook mee snoeien rond het veld. De parking moet proper zijn, dus moeten we het vuil uittrekken want spuiten mag niet meer. Daar zijn we 2 dagen mee bezig geweest. Dat was vroeger de taak van Marcel Govers. En dit jaar met de werken voor de Wereldakker moest er heel veel gedemonteerd en afgebroken worden.

Clubman

Amai Karel, dat is niet minnetjes. Dat is niet alles. Zo werk ik ook mee bij ‘groenten en bloemen’, of dien ik me steevast aan als vrijwilliger bij de veldcross. Maar HVV gaat altijd voor.

En hoe lang denk je dit nog vol te houden? Zo lang ik gezond blijf, wil ik dit blijven doen. Ze zeggen dat ik van ijzer ben, van boven ben ik zilver, ik heb een gouden hart en als ik water begin te drinken zal ik roesten...

12 jaar geleden kreeg ik darmkanker. Ik heb 9 maanden chemo gehad en heb een jaar met een stoma gelopen. Ik was 16 kg afgevallen. Maar de operaties gebeurden gelukkig tijdens de winterstop - ik heb geen enkele thuiswedstrijd gemist!

Van een clubman gesproken! Nog vele gezonde jaren samen met Maria.

Ze zeggen dat ik van ijzer ben, als ik water begin te drinken, zal ik roesten.

Frans Bruynen van Rijvereniging Paardenvrienden Wortel

“Anders hou je dat niet vol, hè!”

Frans Bruynen - Sus voor de vrienden - is sinds zijn huwelijk met Chris Gillis, commandant bij Paardenvrienden Wortel en nu al 15 jaar voorzitter van de vereniging. Naast zijn werk voor LRV (Landelijke Rijvereniging) heeft hij bergen werk verzet binnen BWP (Belgisch Warmbloedpaard). Voor die grenzeloze inzet kreeg hij de titel van ‘ridder in de orde van Sint Joris’. Paardensport loopt als een rode draad door zijn leven…

kleindochter Merel Braspenning is zelfs internationaal actief in de springsport. Frans werkte bij Vervoer Van Dyck NV in Hoogstraten, hij is sinds 6 jaar op pensioen.

Frans, wanneer begon je als ruiter? Ik ben op mijn 14de begonnen als ruiter bij rijvereniging Sint Joris in Meer. Samen met Frans Laurijssen en Karel Schalck startten we daar enkele jaren later de ponyclub.

Sinds mijn huwelijk met Chris in ’78 ben ik lid van Paardenvrienden in Wortel. Zij was ruiter in Wortel en ik in Meer, en zo hebben we mekaar leren kennen. Zo ben ik ook hier op de boerderij komen wonen. Hier was plaats en ruimte om paarden te houden. Zij was een van de jongste dochters en ik was een van de oudste zonen thuis.

Overkampen

Wat doet een commandant?

De eerste commandant bepaalt wat de andere commandanten moeten doen. Hij geeft training aan het eerste achttal, hij organiseert de toernooien en regelt het vervoer bij andere wedstrijden. Nu heeft ieder zijn eigen vervoer, maar vroeger gebeurde het vervoer door de club. Hij probeert om alles in goede banen te leiden. Vroeger waren er verschillende commandanten die zorgden voor de verschillende achttallen.

Ik gaf meestal tweemaal per week les, ooit waren er 100 leden en zeker 6 achttallen. Het heeft een tijdje wat minder geweest, maar nu gaat het weer goed met 10 ponyruiters en 14 rijdende ruiters.

Frans is er 66. Hij is afkomstig van Meer maar woont in Groeske, Castelré. Met Chris heeft hij drie dochters, Annick, Denise en Tinne, die ondertussen voor vijf 5 kleinkinderen zorgden. Allemaal zijn ze lid van LRV,

Wat doe je allemaal bij de vereniging? Nu ben ik voorzitter, maar ik ben jaren commandant geweest. Eerst was ik gewoon lid, dan ponycommandant en daarna commandant van de paarden en voorzitter. Nu ben ik enkel nog voorzitter.

Krijg je altijd voldoende waardering voor je werk?

Jawel, anders hou je dat niet vol, hè!

Leuke momenten?

Die kampioenschappen waar we mochten overkampen, dat waren zonder twijfel de ple

Achttal

Frans Bruynen

zantste momenten. In de voormiddag wordt er gereden en de drie besten mogen nadien overkampen om kampioen te worden. Dat heb ik een keer meegemaakt met de pony’s en ook een keer met de paarden…

Hoe lang blijf je dit nog doen? Ik dacht eigenlijk dat ik ging stoppen wanneer ik met pensioen zou gaan, maar ja, wie doet het? Er zijn zo stilaan toch wel enkele kandidaten en er is nu opnieuw goeie jeugd actief, dus hoop ik dat het wel in orde zal komen. Voorlopig blijft het een vraagteken.

Je bent voorzitter, maar je doet meer. Ik zag een artikel waar Frans Bruynen zegt: “De Fokkerijdag mag je als fokker niet missen!”

Ik ben voorzitter van BWP (Belgisch Warmbloed Paard) waar het Belgisch warmbloedpaard wordt geregistreerd. Het is een jong en zeer succesvol paardenras dat ontstond uit kruisingen van diverse andere Europese paardenrassen. Op de fokkerijdag worden veulens en paarden gekeurd op exterieur, hoe ze eruitzien en ook hoe ze bewegen, hoe hun instelling is tijdens de basisgangen stap, draf en galop. De paarden moeten geschikt zijn voor topsport. Het karakter dient evenwichtig te zijn zodat de paarden zowel door vrijetijds-

ruiters als door professionele sporters te gebruiken zijn.

De wereld rond

En wat doen jullie hier op de boerderij? Paarden fokken.

Is dat moeilijk?

Eigenlijk wel ja. Dat is heel moeilijk. Het is de kunst om het allerbeste genetisch materiaal te koppelen om te komen tot een superieur sportpaard. Een goeie hengst bij een goei merrie vinden is heus niet simpel. Het is pas goed wanneer ze goed springen. Ik heb ooit een paard gehad dat de wereld rond is gegaan. Die heeft heel veel wedstrijden gewonnen. Esperante heette dat paard. Watchme was de moeder, die merrie heb ik nog, en de vader was Obourg.

als Groeshof. Achter al mijn paarden staat nu de naam Groeshof. Esperante van het Groeshof heeft lange tijd nummer 1 op de wereldranking gestaan.

Als voorzitter van BWP moet je allicht naar heel wat vergaderingen?

Klopt. Ik zit in het bestuur van het gewest Hoogstraten, ben voorzitter van BWP gewest Hoogstraten, ook provinciaal voorzitter, ik zit in de raad van bestuur van BWP in Oud-Heverlee. Ik zit in de gewestraad van LRV in Hoogstraten waarvoor ik ook de algemene vergadering volg in Oud-Heverlee. Ik ben dus dikwijls van huis.

Ik ben ook verantwoordelijk voor de nationale activiteiten van BWP, nationaal veulenkampioenschap, hengstenkeuring, nationale fokkerijdag en ook de provinciale en gewestelijke wedstrijden staan altijd op mijn naam.

Rij je zelf nog? Sinds een jaar of 10 niet meer.

Toen ik 50 werd was er een feest hier in de schuur en toen hebben ze mijne stal gedoopt

Maar op de fiets rijdt Frans nog wel. Zijn Eddy Merckx stond klaar om mee op vakantie te nemen. Elke dag een rustig toerke in de natuur, dat houdt hem jong…

DE WERELD VAN

Een goeie hengst bij een goei merrie vinden is niet simpel

VANUIT HET STADHUIS

Heel wat meerkosten voor de aanleg van het sportpark

Toen het (stik)stof weer was gaan liggen…

HOOGSTRATEN - Na de tumultueuze gemeenteraad van augustus, met luid protest van landbouwers tegen het voorwaardelijk positieve advies van het Hoogstraatse college in het Vlaamse stikstofplan, ging het er op de zitting van 26 september heel wat rustiger aan toe. CD&V had de intrekking van het advies weliswaar terug op de agenda van de gemeenteraad gezet, maar de bespreking verliep heel wat rustiger. Burgemeester Van Aperen nam immers al snel het woord om de angel uit de discussie te halen.

Waar ging dit over?

Zoals uitvoerig toegelicht in de Hoogstraatse Maand van september, organiseerde de Vlaamse regering een openbaar onderzoek over het Ontwerp Programmatische Aanpak Stikstof en het bijbehorende planMER. Het college van Hoogstraten gaf daarin op 28 juli een voorwaardelijk gunstig advies: daarin bevestigt het dat stikstofuitstoot een probleem is voor de natuur, dat die uitstoot verlaagd moet worden en dat daarvoor een duidelijk kader nodig is.

Tegelijkertijd gaf het college echter aan het niet eens te zijn met de voorgestelde aanpak door de Vlaamse regering. Het college vroeg een studie over de sociale en economische gevolgen van het plan, extra ondersteuning voor de betrokkenen van oranje en rode bedrijven, afhankelijk van hun recente investeringen en de leeftijd van de bedrijfsleiders. Verder stelde het college voor om niet naar individuele stallen te kijken om de stikstofuitstoot terug te dringen, maar naar de hele sector en zelfs ook naar andere sectoren. Tot slot vroeg het college flankerende maatregelen om het verdienmodel van de Vlaamse landbouwers te beschermen.

Ingetrokken of niet?

Bij de bespreking van het agendapunt steekt raadslid Hilde Vermeiren (CD&V) van wal met een korte terugblik: het college gaf op 28 juli een voorwaardelijk gunstig advies over de Programmatische Aanpak Stikstof en het bijbehorende plan-MER, en agendeerde het ter kennisgeving op de gemeenteraad van september. De fractie CD&V vroeg de gemeenteraad toen om het advies van het college in te trekken. Die vraag werd kracht bijgezet door het luide protest van de agrarische sector en sympathisanten, die voor het stadhuis de Vrijheid blokkeerden en hun ongenoegen duidelijk lieten blijken. Het voorstel van CD&V kreeg bij de stemming echter geen steun van meerderheidspartijen Hoogstraten Leeft en N-VA of van oppositiepartij Anders.

De gemeenteraadsleden van CD&V “stelden echter met verbijstering vast” dat de burgemeester nog tijdens de gemeenteraad in zijn toespraak aan de protesteerders de mogelijkheid open hield om de zaak opnieuw te bekijken binnen het college. In de dagen nadien gaf Hoogstraten Leeft in krantenartikels ook aan dat ze het advies wilde intrekken. Omdat CD&V de beslissing tot terugtrekking nog niet terugvond in de laatste collegeverslagen die ze kon inzien, agendeert ze het punt in september opnieuw op de gemeenteraad.

De burgemeester antwoordt dat het college op 15 september het advies inderdaad heeft ingetrokken. “Het college heeft bijkomende, verhelderende gesprekken gevoerd, zowel intern als extern. Het college engageert zich om op een verbindende manier naar oplossingen te zoeken. Er is een breed maatschappelijk debat nodig om tot een breed

gedragen visie te komen. Om dat in een serene, open en oplossingsgerichte manier te kunnen doen, meende het college dat ze het advies moest intrekken.” Het besluit van de intrekking werd op de dag van de gemeenteraadszitting overgemaakt aan de Vlaamse instanties.

De kar gekeerd

Raadslid Vermeiren bedankt de burgemeester, maar betreurt dat de intrekking zo lang op zich liet wachten. Raadslid Fons Jacobs (Anders) stelt vast dat Hoogstraten Leeft zijn positie na de vorige gemeenteraadszitting 180 graden heeft gekeerd. “Ik zie weinig argumentatie en rechtlijnigheid in die beslissing. Ik vraag me ook af of het hek niet van de dam gaat zijn als de gemeenteraad elke beslissing van het college ter discussie zou stellen. Het lijkt me geen goede manier van werken om onder druk van bepaalde collega’s, van de straat en van bepaalde organisaties beslissingen in te trekken die een bevoegdheid zijn van het college.”

Anders meent dat het college zich beter bij het oorspronkelijke advies had gehouden. “Hoogstraten is een landbouwgemeente, maar de meerderheid van Hoogstraten is niet actief in de landbouw en ook voor die burgers draagt het stadsbestuur een even grote verantwoordelijkheid. Onze gemeente heeft belangrijke natuurgebieden die vandaag sterk lijden onder de stikstofuitstoot van de intensieve landbouw, wat duidelijk bleek uit het VITO-rapport over onze luchtkwaliteit in 2020.”

Jacobs benadrukt dat zijn fractie niet tegen de boeren is, maar eindigt met een niet mis te verstane sneer naar de echte verantwoordelijken in dit dossier: “Onze fractie is ervan overtuigd dat de landbouw en de meeste individuele landbouwers voornamelijk slachtoffer zijn van een onverantwoord beleid uit het verleden, dat werd en wordt aangestuurd door haar grootste agrarische leverancier en haar politieke vertegenwoordigers. Die hebben de voorbije decennia boeren aangespoord tot groei, om te komen tot steeds grotere productiehoeveelheden. Het is de individuele boer die nu het pond volledig moet betalen terwijl de organisatie die hem daartoe aangezet heeft, hem nu in de steek laat. Een holding die via diverse poten zowel kredieten als landbouwadvies verschaft, stallen en veevoeders levert en daarbij honderden miljoenen winst maakt op de rug van deze boeren. Zij zou haar verantwoordelijkheid moeten nemen in dit debat!”

Raadslid Tinne Rombouts (CD&V) reageert daarop en noemt de tussenkomst van Jacobs “eenzijdige berichtgevingen die gevoelig of gevaarlijk zijn om te volgen”. Ze roept op om te luisteren naar iedereen die betrokken is in het dossier. Ze is blij dat het college dat uiteindelijk gedaan heeft, maar had een dergelijk overleg liever vóór de opmaak van het advies gezien.

VANUIT HET STADHUIS

Zwerfvuil

De gemeenteraad werd ook gevraagd om de gewestelijke vaststellers te benoemen die in Hoogstraten GAS-boetes mogen uitschrijven voor overtredingen rond zwerfvuil. De stad neemt deel aan dit initiatief van de Vlaamse afvalstoffenmaatschappij OVAM waarbij anonieme handhavers worden ingezet om overtreders op heterdaad te betrappen.

Raadslid Michel Jansen, tot voor kort zelf als schepen verantwoordelijk voor dit project, neemt meteen het woord en geeft aan dat hij zich op dit agendapunt wil onthouden en dus niet voor de goedkeuring zal stemmen. “Ik ben vóór de handhaving omtrent zwerfvuil, maar ik vind dat iedereen dan wel gelijk moet zijn voor de wet. En die garantie heb ik op dit moment niet.”

“Ik ben met dit project zelf nog op RTV geweest, en daar heb ik achteraf veel terechte kritiek over gekregen,” stelt Jansen. Hij kijkt terug op enkele slechte ervaringen hiermee tijdens de eerste periode dat de handhavers in het voorjaar actief waren in Hoogstraten. “Bepaalde overtredingen werden gewoonweg niet aangepakt, ik denk dan aan groepjes die met een vijftal personen bij elkaar zitten te roken en blikjes op de grond gooien. Ik kreeg te horen dat de politie daar dan maar tegen moest optreden. Anderzijds werd een meisje van 15 dan weer streng aangesproken op het feit dat ze geen poepzakje voor haar hond bij zich had, terwijl ze het net voordien gebruikt had en in de vuilnisbak had gegooid.”

Burgemeester Marc Van Aperen bevestigt dat er in die periode klachten waren. “Ik heb die feedback doorgegeven aan de coördinator. Nu worden hondeneigenaars enkel nog bekeurd indien men ziet dat de hond zijn behoefte doet en de eigenaar geen zakje bij heeft. Het geval van de jongedame werd geseponeerd door de GAS-ambtenaar. Het klopt dat zij op een te strikte manier de les werd gespeld. Tegelijkertijd is afgesproken om wel strenger op te treden tegen het weggooien van sigarettenpeuken, blikjes enzovoort.”

Raadslid Tinne Rombouts vraagt extra aandacht voor de manier waarop met jongeren wordt omgegaan. De burgemeester bevestigt dat de GAS-vaststellers in elk geval speciaal opgeleid zijn en weten hoe ze met jongeren moeten omgaan. “Die eerste periode was ook een primeur voor de GAS-vaststellers zelf. Zij waren toen inderdaad niet allemaal even diplomatisch en kindvriendelijk als we zouden mogen verwachten.”

Het agendapunt wordt uiteindelijk goedgekeurd door alle raadsleden, op Michel Jansen na.

Sportpark duurder

De gemeenteraad besprak op dezelfde zitting een tussentijds rapport over de uitvoering van haar meerjarenplan 2020-2025. Het rapport beschrijft de realisaties en de financiën na het eerste semester van 2022.

Oppositiepartijen Anders en CD&V stelden zich in de eerste plaats vragen bij de vermelding dat de realisatie van het sportpark Wereldakker maar liefst 623.981 euro boven het voorziene budget zou eindigen. Op de site zijn de gymhal, het kunstgrasveld en de berging voor HVV intussen in gebruik. Aan de atletiekpiste en de omgevingsaanleg wordt in september nog gewerkt. Beide partijen vroegen zich af waar die grote meerkost vandaan komt en of de gemeenteraad zich daarover niet zou moeten uitspreken.

Schepen van sport Arnold Wittenberg ziet verschillende oorzaken voor de meerkost. “Zo voorzag men bij het ontwerp een bepaald soort mobiele unit als berging voor HVV, maar die bleek intussen niet meer leverbaar. Het alternatief had andere afmetingen, waardoor de plannen aangepast moesten worden. In de uitvoering van het hele plan dienden zich nog een aantal extra’s aan, zoals een bijkomende infiltratieput en zonnepanelen om aan de vooropgestelde energiescore te blijven voldoen. Natuurlijk zijn de bouwprijzen het afgelopen jaar ook fors ge-

Knap sportpark, maar wel een flink pak duurder dan begroot!

VANUIT HET STADHUIS

stegen, zowel voor het kunstgrasveld als voor de atletiekpiste. En de werken zijn natuurlijk nog niet afgerond.” Het college belooft een gedetailleerd overzicht aan de raadsleden te bezorgen.

En het mobiliteitsplan?

Raadslid Fons Jacobs leest in de rapportering over het meerjarenplan dat het mobiliteitsplan intussen afgerond zou zijn, maar merkt op dat het nog niet naar de gemeenteraad werd gebracht.

Wie benieuwd is naar de “oplossingen voor het groeiende filenetwerk, de klimaatveranderingen en de immense druk van de auto op de publieke ruimte”, zoals het meerjarenplan belooft, zal nog even geduld moeten oefenen. Schepen Jef Vissers (N-VA) antwoordt immers dat er de afgelopen maanden nog een aantal besprekingen zijn geweest die tot wijzigingen hebben geleid die nog verwerkt worden. Het finale plan gaat dan naar het college, er volgen ook nog een aantal inspraakmomenten, vervolgens zouden het mobiliteitsplan en de bijbehorende acties op de gemeenteraad van november moeten komen.

Rapportcijfers

Het is even zoeken op www.hoogstraten.be, maar daar kan je het tussentijdse rapport over het meerjarenplan integraal terugvinden. Zoek naar “bekendmaking”, dan “beleidsplannen en -rapporten”, en tot slot onderaan die pagina naar de “semestriële rapportering van het 1e semester 2022”. Wij pikten er alvast een aantal zaken uit.

Zo blijkt het project School-straten, dat moet zorgen voor veilige schoolomgevingen, volop actief is in drie deelgemeenten. In MeerselDreef is de testfase vorig jaar afgerond en geëvalueerd. Het project wordt er dit jaar met de vaste invoering van een aantal nieuwe verkeersregels, een herinrichting ter hoogte van de school, snelheidsremmers en signalisatie definitief afgerond.

In Wortel startte men in januari van dit jaar met een belevingsonderzoek bij leerlingen, ouders, het schoolteam en de buurtbewoners. Sinds

september zijn een aantal maatregelen bij wijze van test ingevoerd: zo kon je in de vorige Hoogstraatse Maand al lezen over de invoering van het netwerk van fietsstraten.

In Minderhout staat de voorlopige opstelling in de Schoolstraat er intussen al enkele jaren en werden ook rond het dorpsplein en in de Witherenweg maatregelen genomen. Al vanaf de start van het project wordt echter gesproken over een definitieve herinrichting van de Schoolstraat. “De vooropgestelde realisatie van de werkzaamheden is voorjaar 2023,” lezen we in het meerjarenplan. De huidige stand van zaken in het rapport doet echter vermoeden dat er nog wat langer geduld geoefend moet worden: “Het project heeft al wat vertraging opgelopen omwille van het ambitieuzere ontwerp t.o.v. de basislaag van schoolstraten. Ook hebben we extra tijd geïnvesteerd om in overleg met de firma Lauryssen de bereikbaarheid van de handelszaak te onderzoeken. De bespreking met de firma Lauryssen heeft plaatsgevonden. Studiebureau Evolta werd terug aan het werk gezet om zo tot een eerste voorontwerp te komen.”

Nog meer over verplaatsingen naar school: ‘Bike2School’ is een fietsbeloningssysteem van IOK dat sinds september 2021 in 14 gemeenten werd opgestart. Kinderen die zich duurzaam naar school verplaatsen (te voet, met de fiets, met de step, …) sparen via een tag aan hun boekentas of fiets automatisch digitale munten. De vrije basisscholen Spijker en Scharrel (Minderhout) doen mee, met 367 leerlingen. Samen fietsten en wandelden ze afgelopen schooljaar ruim 64000 km, goed voor 2325 euro aan Hoogstraatse cadeaubonnen en een bespaarde CO2-uitstoot van 5791 kilogram. De stad zegt met deze actie te streven naar 70% duurzame verplaatsingen in de deelnemende scholen. Of dat gehaald werd, blijkt niet uit de cijfers.

Bouwwerven

Verder lezen we dat de heraanleg van het Gemeenteplein in Meerle intussen dichterbij komt. “Wellicht 2023”, lezen we in het rapport. “De appartementen in aanbouw komen stilaan in afwerkfase,” laat schepen Piet Van Bavel weten. “Om de parking of het plein te kunnen aansluiten zijn gesprekken met de aannemer en de architect bezig: de oorspronkelijke bestekken en ontwerpen worden terug bekeken. De heraanleg zal ook besproken worden met de dorpsraad.”

Voor het nieuwe zorgcentrum ‘t Gastenhuys in Hoogstraten ging de stad een samenwerking aan met Ferm Kinderopvang, om er 18 extra opvangplaatsen voor baby’s en peuters te realiseren met een inkomensgebaseerd tarief. Ferm startte in het voorjaar met de werving van onthaalouders om de groepsopvang uit te baten, maar dit verliep moeizamer dan verwacht. Onthaalouder blijkt inmiddels ook een knelpuntberoep te zijn. De stad hoopt dat de werking dit najaar nog kan starten.

In verband met het nieuwe cultuurhuis op de site van de Pax in Hoogstraten ontving de stad in het voorjaar de eerste ontwerpen en prijsvoorstellen van de geselecteerde kandidaten. Na een eerste beoordeling door de jury volgt nog een onderhandelingsronde en verwacht men in het najaar een aangepast ontwerp en prijsvoorstel. De initieel geplande oplevering eind 2024 zal niet gehaald worden en schuift alvast op naar 2025.

Het project van de jeugdlokalen aan Den Dijk is bij de opmaak van het rapport volop in uitvoering, men rekent op oplevering van het gebouw in september of oktober. Daarna start de fase van verhardingen rondom de gebouwen. Ook hier verwacht de stad door prijsstijgingen en een extra grondsanering over het voorziene budget te gaan. (TW)

Een geslaagde schoolstraat in Minderhout, die zijn nut al bewezen heeft.

VANUIT HET STADHUIS

Marc Van Aperen houdt het bij één legislatuur

HOOGSTRATEN - Burgemeester Marc Van Aperen bracht het toch wel verrassende nieuws dat hij bij de eerstvolgende verkiezingen op 13 oktober 2024 geen kandidaat meer zal zijn. Zo zal hij uiteraard zichzelf niet opvolgen als burgemeester. Na het vertrek van schepen Michel Janssen is hij het tweede lid van het college dat een stap terug zet. Of zijn beslissing ertoe zal bijdragen dat de politieke kaarten eerlang herschud worden, weten we pas binnen twee jaar.

Toch ervaart hij het als een voorrecht de sjerp te mogen dragen en stelt hij de job onverminderd graag te doen. “Ik ben het burgemeesterschap nog lang niet beu en ik voel me eigenlijk nog jong, vooral van hart en geest. Het is bijna een hobby. Maar het burgemeesterschap vraagt meer energie dan een hobby en ik besef dat er nog iets anders is dan alleen maar werken. Bovendien vind ik het goed voor de Hoogstraatse politiek en voor onze burgers dat er verjonging en vernieuwing komt. Hoogstraten zal er wel bij varen dat nieuwe, jongere mensen met verfrissende ideeën de stad gaan leiden.”

komen, o.m. sportcampus Wereldakker, de aankoop van jeugdhuis ’t Slot, ‘t Gastenhuys, nieuwe jeugdlokalen, renovatie van het Raadhuis in Meerle en de kloostersite in Meer. Ook beroept hij zich op een betere dienstverlening aan burgers en ondernemers, het citymarketingplan, evenals maatregelen voor kinderopvang en de strijd tegen armoede. En dat terwijl de aanpak van de coronacrisis heel wat tijd en aandacht vergde. En er staat ook nog heel wat op stapel waar zijn opvolger mee aan de slag zal moeten.

“Op één maand na zal ik bij de volgende verkiezingen 68 jaar zijn, volgens mij een ideale leeftijd om wat meer te gaan genieten van het leven, meer tijd en aandacht te spenderen aan mijn vrouw Hild, aan onze kinderen en aan onze kleinkinderen,” zo zegt hij. Hij wil meer tijd maken voor familie en vrienden.

Coronacrisis

Van Aperen kijkt terug op een carrière van tien jaren als gemeenteraadslid, waarvan de laatste vier als burgemeester. In die tijd zag hij heel wat verwezenlijkingen tot stand

“Maar het meeste plezier heb ik beleefd aan het dagelijkse contact met die hartelijke, humoristische en authentieke Hoogstratenaren. Meestal zeer gemoedelijk, soms ook recht voor de raap,” zo ondervond hij. Het samenwerken met burgers, stadspersoneel, politici, collega’s en diverse instanties leverde hem in ieder geval heel wat mooie herinneringen op. (red)

Arnold Wittenberg en Leen Van der Linden in een land van uitersten

Voor een huwelijksfeest naar India

HOOGSTRATEN - Schepen Arnold Wittenberg krijgt een uitnodiging van een bevriend koppel voor een huwelijksfeest in India. Hij vroeg Leen Van der Linden om hem te vergezellen. En Leen hoef je geen twee keer te vragen om mee naar India te gaan, deze voormalige leerkracht van VTI Spijker kwam er al vaker en is er betrokken bij SISP dat ter plaatse kinderen en hun families helpt. Leen laat hem de ‘andere kant’ van India zien, Arnold neemt haar mee naar een ‘middleclass’ bruiloft. Het werd een beklijvende ervaring.

Compagnon de route

Arnold: “Ik kreeg een uitnodiging van een bevriend koppel om hun bruiloft bij te wonen in Bengalore, India. Hij is Belg en zij is Indisch. Beide wonen ze in Brussel. Bengalore is een stad met 13 miljoen inwoners. Een stad iets groter dan België qua inwonersaantal. Ik ken India helemaal niet, maar ik wist dat Leen er regelmatig naar toe ging voor een bepaald project. Dus ik vroeg haar of ze me niet wilde vergezellen. En zo gebeurde… Leen werd mijn compagnon de route.

Ik sprak met Leen af en we hebben wel vier uur gebabbeld over de Indische cultuur, le-

vensgewoonte. Leen doet er al tien jaar ontwikkelingshulp bij SISP en is in die organisatie een belangrijke schakel. Het bezoek aan SISP namen we op in ons programma. De eerste 10 dagen bezochten we uitsluitend dit project, het schooltje, het naaiatelier en we gingen mee op stap met de sociaal werkers.”

Leen: “Misschien moet ik eerst SISP toelichten. Dat staat voor Sebastian Indian Social Projects. Het is opgericht in 1996 door de Mechelaren Paul van Gelder en Werner Feynaerts, Ik leerde dat kennen via mijn zoon die er met twee kameraden in het kader van hun studies naartoe trokken. Het begon in een klein vissersdorpje in deelstaat Kerala, een

Goe bezig - Arnold en Leen met de riksja onderweg.

verschrikkelijk arm gebied. Maar de mensen zijn er ontzettend vriendelijk, ze hebben niets, maar zouden zelfs dat weinige dat ze dan wel hebben gewoon weggeven. SISP zorgt ervoor dat kinderen gratis scholing krijgen, getraind worden in sociale weerbaarheid, begeleiding en financiële hulp krijgen voor medische behandelingen, voeding en schoolkosten.

Het begon met een klein schooltje in een gewoon huis waar tien straatkinderen werden opgevangen. Nu staat er een redelijk grote school en krijgen er dagelijks zestig kinderen onderwijs. Meer dan driehonderd gezinnen krijgen daarnaast ook nog eens (on)rechtstreekse hulp. Vooral bij de kinderen is het de bedoeling dat ze doorstromen naar het gewone onderwijs op langere termijn. SISP stelt ondertussen al meer dan veertig lokale mensen te werk.”

Aangrijpend

Arnold: “Het was een aangrijpende week waar je geconfronteerd wordt met levensomstandigheden die je hier niet meemaakt en dus niet kent. Hier in België is er uiteraard ook armoede, maar zo extreem als in India kennen wij niet. Wat mij vooral opviel is dat de Indische overheid daar niets aan doet. Die investeert in politie en defensie, en hoopt dat het land bijeen blijft. Voor de rest is dat vooral: ’trek je eigen plan’.

Het is dan ook erg waardevol dat projecten zoals SISP hulp bieden aan mensen die echt geen kansen hebben, omdat ze arm zijn geboren of omdat ze een ziekte hebben. Dat kwam bij mij wel heel heftig binnen die eerste week…

Doordat Leen daar al 10 jaar komt, word je vanzelf opgenomen in die gemeenschap. Dat

gaf meteen ook een warm gevoel, ze beschouwen je als een vriend. Je bent een buitenstaander, maar tegelijkertijd is er ook een connectie.”

Leen: “Ondertussen is dit project een goedgeleide ngo geworden. De dagindeling is als volgt: de kinderen komen ’s morgens aan en krijgen onmiddellijk een goed ontbijt, daarna wordt er onderwijs gegeven, dan krijgen ze een lunch, dan nog eens les tot half vier. Vervolgens worden ze met de bus teruggebracht naar huis. Maar ook hier heeft de corona-pandemie lelijk huis gehouden. Nadien is het aantal leerlingen wat teruggelopen, sommigen zijn niet meer komen opdagen en we weten gewoon niet waar ze zitten. Ondertussen is de school een viertal maanden terug open. Normaal zijn er een 90 kinderen als leerling ingeschreven, nu dus minder.

Paul en Werner van SISP hebben vooral de bedoeling om de kinderen een basisopleiding te geven om verder te kunnen studeren, een hogere opleiding kunnen volgen. Belangrijk is ook nog de gender-problematiek in India. Meisjes worden veelal achtergesteld, ze zijn het niet waard om verder te studeren, er moet nog voor een bruidsschat gespaard worden.

Wij willen vooral die meisjes naar school en in het hoger onderwijs krijgen. SISP betaalt de studies tot ze afgestudeerd zijn. Zo zijn er al heel wat meisjes die het ver hebben kunnen schoppen: een radiologe, dokter of verpleegster. Sommige jongens hebben auto-mechanica gedaan. Kortom de resultaten liegen er niet om. Het is de bedoeling dat die studenten een goede job vinden en op hun beurt hun familie kunnen onderhouden. Er zijn ook sociaal werkers aanwezig die dagelijks op bezoek gaan naar families in de omgeving. Als je die armoede ter plekke ziet, je kan dat bijna niet

geloven, zo mensonwaardig. Je kan daar met je verstand niet bij.”

Blonde engel

Arnold: “Wij bezochten enkele families. Met een scooter kom je dan aan het huisje, of wat dat moet voorstellen: een betonnen kotje van 4 op 4m. Er staat daar een muurtje in om wat afscheiding te hebben, een soort keukentje. Maar het moedertje dat daar woonde was al te oud en kon niet meer koken. Haar zoon is zwaar gehandicapt. Hij kan niet zelfstandig eten en ligt dag en nacht op een plastic zeil. Vroeger kon hij nog wandelen, hij moest naar een opvanghuis waar hij nogal wat slaag heeft gekregen. Hij kan nu niets meer zelfstandig. Eten, ontlasting, slapen, het gebeurt allemaal op dat zeil. Het is onwaarschijnlijk hoe iemand zo kan leven. Dat is letterlijk overleven, dag na dag ligt die man op dat zeil en wacht tot er eten gebracht wordt, tot er iemand het zeil komt poetsen. Een paar dagen na ons bezoek is de man gestorven…”

Leen: “Zo hebben we er ongeveer een dertigtal die door SISP dagelijks verzorgd worden.”

Arnold: “Toen Leen daar binnen kwam, na een afwezigheid van 2 jaar door de coronapandemie, was het vrouwtje zo gelukkig, ze kon Leen niet meer loslaten. Ze riep alsmaar: ‘daar is mijn engel weer’. Dat was hartverscheurend om te zien. Vooral het gevoel ‘er is iemand voor mij’ geeft die mensen weer wat hoop.”

Leen : “Het vrouwtje begreep niet waarom ik niet meer langs was gekomen de afgelopen 2 jaar. Ze begreep niet dat wij India niet meer binnen mochten door de Corona-maatregelen.”

Arnold: “En dan verschijnt daar ineens een blonde vrouw in de deuropening, dat was

Na een lange coronaperiode verscheen er opnieuw “een engel” op de drempel…

Met enkele van de medewerkers van SISP

voor haar echt een engel die verscheen.”

Leen: “Dat zijn de mensen die nog een minimum aan hulp krijgen maar er zijn daar nog honderden die dit geluk niet hebben en letterlijk liggen te verkommeren in hun schamel huisje. Komt nog bij dat de sponsoring tijdens de corona-periode is afgenomen zodat er minder geld ter beschikking is om de arme bevolking te helpen. Wij weten ook wel dat we niet iedereen kunnen helpen, dat is heel frustrerend. En de Indische overheid ontkent dat er armoede is in het land, veel steun krijgen we dus niet uit die hoek.”

Berg aan emoties

Arnold: “Zo zie je toch heel duidelijk, al is het misschien beperkt, de impact op die gemeenschap van zo’n organisatie als SISP. Je kan zien welke kansen die mensen krijgen, dat mensen terug de regie in eigen handen durven nemen. Zo is er het mooie voorbeeld van de surf- en skateclub opgericht door Vineeth. Een prachtig verhaal met als vuistregel: ‘Geen school, geen skaten’. Met andere woorden: de kinderen moeten eerst les volgen op school om daarna lessen te krijgen in skaten. Met als bijzonderheid dat meisjes altijd voorrang krijgen. Vineeth is een van de eerste studenten van SISP die destijds de kans kreeg om lessen te volgen en die nu op zijn beurt is begonnen met de skateclub. Met de hulp van een professionele skater uit Brugge, die regelmatig komt helpen, is dat clubje zelfs opgeklommen om deel uit te maken van de selecties voor de Olympische Spelen. Vanuit die beweging zijn de spelers nu ook bezig om producten aan de man te brengen van hun ouders, meestal vissers, van waaruit de lokale economie gestimuleerd wordt.”

Leen: “Ook waren we aanwezig bij een puja, een eeuwenoud Hindoeritueel bij de verering van de doden. Dat komt ook binnen hoor… Het is een bijzonder emotioneel gebeuren met wierook, dans, gebeden, vuur en mantra’s. Dat vergeet je nooit meer, die intensiteit van de mensen bij dergelijke verering. De doden worden herinnerd en vereerd. Toch wel heel anders als bij ons met Allerzielen waar een kort bezoek aan het kerkhof volstaat. Daar wordt veel meer tijd vrijgemaakt om echt stil te staan bij de overledenen, in heel dat proces zijn tradities en rituelen heel erg belangrijk.”

Arnold: “Zo hebben wij daar een volle tien dagen gezeten met een berg aan emoties en indrukken. Want ook al doet de overheid niets voor die mensen, met zulk project wordt die gemeenschap enorm veerkrachtig, zij grijpen elke kans aan om er iets van te maken. En zo zie je dat deze vorm van ontwikkelingssamenwerking echt werkt. Dit immens grote land gaat heel traag vooruit, maar je merkt dat hier heel veel tijd gestoken wordt in de

vriendschap, in families, in bepaalde tradities.”

Wilde nacht

Leen: “Vanuit het project van SISP namen we de nachtbus naar Bengalore. Dat werd ons aangeraden. Het is een rit van 16 uur. Zo’n nachtbus is uitgerust met bedden, er zijn ongeveer 20 ‘kamertjes’ in gemaakt, een soort couchetten. Wij hadden de beschikking over een tweepersoonsbed, maar al snel bleek dat Arnold te groot was voor dat bed.”

Arnold: “Ik paste er gewoon niet in. Bovendien slaap je helemaal niet in die bus. Je moet weten dat de wegen daar niet zijn zoals bij ons. Hobbelig en met veel putten, en de voertuigen op de baan claxonneren de hele tijd. Ze remmen en trekken bruut op, je schuift en rolt de hele nacht over je matras…”

Leen: “Je rijdt eigenlijk door een landschap waar er praktisch geen wegen zijn. Wij hier in België zouden dit geen weg noemen. Dat was dus inderdaad een waanzinnige nacht. Je komt dan aan in Bangalore als een verzopen kieken, je hebt op heel dat traject niet geslapen, soms soes je wat weg om dan weer bruut wakker geschud te worden.”

Arnold: “Het was een goede ervaring maar een slechte tip… Het bed zag er ’s morgens niet uit: het leek wel of we een wilde nacht hadden!”

Bruiloft

Arnold: “Trouwen in India is niet alleen een verbintenis van twee personen, maar vooral een verbintenis tussen twee families. Het is een samenkomst van familie en vrienden die drie dagen duurt, met heel veel rituelen zoals

je dat hier wel eens kunt zien in een Bollywood film. (De naam Bollywood is een samentrekking van Bombay en Hollywood. India heeft de grootste filmindustrie ter wereld, nvdr) Ook het show-element is nooit veraf. Zo kwam op de tweede dag van het huwelijk de bruidegom aan op een paard. De bruidegom moet dan doen alsof hij al dagenlang aan het rijden is. Uitgeput komt hij toe, moe en bezweet. En zo moet hij dit ook uitbeelden.

Hij wordt opgewacht door de schoonmoeder die hem eten en drinken geeft. Het zweet wordt van zijn voorhoofd gedept. Dan moet de bruidegom zeggen: ‘Ik ben terug op mijn krachten, ik trek de wereld in’ waarop de schoonmoeder hem achterna loopt en roept dat hij hier moet blijven om met haar dochter te trouwen want die zit hier te wachten. De bruidegom stapt dan van zijn paard en gaat in processie naar het altaar.

Ondertussen wordt ook de bruid klaargemaakt en gaat zij onder een baldakijn, zoals in de Heilig Bloedprocessie, naar het altaar. Tegelijkertijd worden er allerlei verhalen verteld die uitgebeeld moeten worden en waar jij als aanwezige moet aan deelnemen. Op het einde is er dan de verbintenis tussen man en vrouw maar ook tussen de twee families. Heel dit proces duurt dus drie dagen. Ik heb het nog nooit meegemaakt hier… Deze vrienden van me komen uit de middenklasse van India. Bij de rijken duurt zo’n trouwerij vijf dagen. Het kasten-systeem, dat officieel is afgeschaft, blijft in India blijkbaar toch overeind, arm trouwt met arm, en rijk met rijk. Daar is nog weinig aan veranderd.”

Arnold en Leen kunnen niet stoppen met vertellen. Deze reis heeft zoveel emoties losgemaakt, zoveel indrukken achtergelaten. Leen heeft na al die jaren enorm veel ervaring opgedaan en kent de gevoeligheden van het land: het kastensysteem, de onderdrukking van de vrouw, de ongebreidelde rijkdom tegenover de schrijnende armoede.

Arnold: “Het was een zot avontuur dat veertien dagen duurde. Maar ik was ook wel blij dat ik terug thuis was, want die grote tegenstellingen die moet je echt een plaats kunnen geven. We begonnen 10 dagen in de meest weerzinwekkende vormen van armoede die je kunt voorstellen, om te eindigen in een driedaagse bruiloft met allerlei festiviteiten van dans, eten en drinken. Het is een land van uitersten. Een land dat zijn tradities koestert maar eveneens een moderne staat wil uitbouwen. Taal, godsdienst, huisvesting, economie, gezondheid, onderwijs… het land staat voor ongekende uitdagingen!”

Voor meer info over SISP kan je terecht op sispbelgie.be. (PM)

Wie te gast is op een Indische bruiloft dient ook aangepaste kledij te dragen.

Onzekerheid over de toekomst nu de spaarpotjes leeg geraken

De energiecrisis slaat hard toe bij onze ondernemers

HOOGSTRATEN - Dat de nooit gezien explosie van de energieprijzen gaten slaat in het budget van de burger hoeven wij niet te vertellen. Iedereen merkt het aan de facturen die in zijn bus vallen. Minder gekend is hoe deze crisis ingrijpt bij onze ondernemers. We gingen op stap en hadden soms aangrijpende telefoongesprekken met enkele Hoogstraatse ondernemers, om bij hen te peilen naar gevolgen die de crisis in hun bedrijf voor gevolgen heeft.

MEERLE - Dat de serreteelten door de energiecrisis zwaar getroffen worden, zal voor de inwoners van onze regio geen verrassing zijn. Kasteelten vragen nu eenmaal veel warmte. We vroegen aardbeiteler Frank Boeren uit Meerle hoe hij tegen de zaak aankijkt. Zonder bekommernissen is dat niet.

“Wij zijn een tuinbouwbedrijf gespecialiseerd in de opkweek van planten en het kweken van aardbeien zelf. Dankzij een innoverend verlichtingssysteem kunnen wij de kweek verlaten of vervroegen. Door de energiecrisis hebben we echter besloten om vanaf dit voorjaar hiermee te stoppen,” zo kijkt Frank vooruit.

“Als voornaamste energiebronnen gebruiken

we aardgas en elektriciteit. Het aardgas dient voor de Warmte Kracht Koppeling (WKK), die gebruikt wordt om zelf elektriciteit op te wekken. Warmte van de motor wordt gerecupereerd en deze elektriciteit wordt o.a. gebruikt voor het verlichtingssysteem. Overschotten worden terug geleverd aan het net. Als aardbeienteler is het heel moeilijk om vaste energiecontracten te bekomen, omdat het verschil in verbruik per seizoen veel te groot is, dat is dus een ongunstig profiel.

We zijn wel een nieuwe WKK aan het bouwen, omdat de bestaande al 9 jaar oud is. Die beslissing was al voor de crisis genomen, het is geen echte maatregel die nu specifiek gepland was. Maar deze investering komt nu wel goed van pas. Het elektrische rendement zou daarmee stijgen van 37% naar 42%. We zijn ook bezig met een zonnepaneelproject, maar dat is iets op middellange termijn.

Een andere maatregel is dat de plantdata ook met een week werden vervroegd, nl. vanaf 22 september. Hierdoor zullen we twee weken vroeger oogsten en moeten we dus minder lang verwarmen. Nadeel is wel dat we dan zoals iedereen in de piekoogstperiode terechtkomen, zodat de prijzen vermoedelijk lager zullen zijn.

Om energie te besparen willen we ook de buistempatuur verlagen van 50 naar 40 graden. Dit heeft als nadeel dat we bij donkere dagen onze geplande productie niet zullen halen. Ook hebben wij als extra isolatie computergestuurde energieschermen geplaatst, die wel vocht en lucht doorlaten. Dit systeem kan echter alleen ’s nachts worden gebruikt, omdat de doeken anders te veel licht wegnemen.

Door de energiecrisis moeten we echt de grenzen gaan opzoeken en uitproberen wat nog haalbaar is in de aardbeienteelt. Vroeger namen we hierin geen risico’s.

Op steun van één of andere overheid rekenen we vooralsnog niet. Mochten we die toch krij-

gen, dan vrezen we dat het toch maar een druppel op een hete plaat zal zijn. (jl)

Paul Snoeys, de Gulden Coppe in Hoogstraten

HOOGSTRATEN - Dat de horeca in al zijn vormen - van café tot chique restaurant - flink getroffen wordt, ligt voor de hand. Vele uren open, verlichting en verwarming en de keuken… dat vergt allemaal zeer veel energie. Om aan te weet te komen hoe in die sector tegen de problemen wordt aangekeken vonden we een goede gesprekspartner in de persoon van Paul Snoeys: uitbater van de Gulden Coppe in Hoogstraten én voorzitter van de sectorfederatie Horeca Vlaanderen, Provincie Antwerpen. Hoewel hij van de ene vergadering naar de andere koerst, nam hij even de tijd om een en ander toe te lichten.

“Het is natuurlijk geen lokaal probleem, het stelt zich over heel Vlaanderen. Meer dan de helft van de Vlaamse horecaondernemers dreigt 2022 af te sluiten met verlies als er niet snel bijkomende sectorspecifieke maatrege-

Frank Boeren, aardbeienteler in Meerle

“Uitproberen wat nog haalbaar is in de aardbeienteelt”

“Alles doorrekenen, dan prijzen we ons uit de markt”

Frank Boeren

Paul Snoeys

len worden genomen. Slechts 34% van hen denkt break-even te draaien, en maar 9% zal 2020 met winst te beëindigen.

De marges in de horeca liggen al aan de lage kant. Als je dan weet dat de energiekost van gemiddeld 3% van het zakencijfer oploopt tot tussen 7 en 10% (afhankelijk van de aard van de zaak) dat weet je dat dit catastrofaal is. Dat komt dan net als er een langzaam herstel aan de gang was na corona, waar de horeca het langste heeft onder geleden, ze zijn als laatste mogen open gaan.

Energie was tot voor kort niet het meeste urgente aandachtspunt van de horeca-uitbater, die was immers vrij vast. En het is niet alleen de energie, maar ook de grondstoffen en binnenkort de loonstijging van misschien wel 10% door de indexering. Als we dat alles moeten doorrekenen aan de klant, prijzen we ons volledig uit de markt. Want die klant worstelt ook met hogere uitgaven en is veel voorzichtiger. Overal merken we de impact van de stijgende energieprijzen: 68% van de ondernemers in onze sector had een omzetdaling in de maand september, blijkt uit een ledenbevraging. Slechts 23% ontkent een omzetdaling, en maar 9% draaide eigenlijk evenveel omzet als in augustus. De voorzichtigheid bij de klanten is duidelijk merkbaar. Ze komen nog wel, maar i.p.v. een aperitief, een fles wijn, een koffie met poussecafé toe, houden ze het nu bij een fles water en een glas wijn.”

Oplossingen

“Eenvoudige oplossingen zijn er niet. Onze federatie heeft ‘Horeca Energy Support’ gelanceerd, in de eerste plaats om ondernemers zoveel mogelijk makkelijk in te voeren besparingstips te geven. Die kunnen de energiefactuur meteen helpen drukken. Daarin zit een scan van het verbruik en tips om die kosten te laten dalen. Dikwijls kleine dingen: LED-verlichting, isolatie verbeteren, ovens uitzetten op dode momenten, lichten doven via timers, een aantal machines niet op standby laten staan tijdens sluitingsuren. De verwarming uitzetten is daar niet bij, het moet immers gezellig blijven voor onze klanten. Met je jas aan zitten is niet echt een fijne beleving van een restaurantbezoek.

De federatie heeft ook een energiemakelaar onder de arm genomen die de geïnteresseerde leden wil bijstaan in het afsluiten van nieuwe energiecontracten, om samen sterker te staan tegenover de leveranciers. Alles samen veel werk voor een kleine federatie, die er alles aan doet om zijn leden te ondersteunen.

En verder? Daarnaast misschien de openingsuren aanpassen, vroeger sluiten ’s avonds, een sluitingsdag meer …. Zo bespaar je op energie en op personeelskosten. Maar dat vreet

dan weer aan de omzet. In De Gulden Coppe zijn we vanaf vorige week op donderdag en vrijdag maar open vanaf 17 uur. Dus geen lunches meer op die dagen. Het belang daarvan was toch al erg gedaald. Zo sparen we personeel en energie.

Ondertussen vangen we signalen op van uitbaters die het niet meer zien zitten en ervoor opteren hun deuren voorgoed te sluiten. Een overnemer vinden is er momenteel niet bij. Dus sluiten om de put niet te diep te laten worden. Een stijging van faillissementen zien we nog niet, maar als deze toestand aan houdt, volgen die onvermijdelijk.

Tijdens de coronapandemie hebben we wel wat steunmaatregelen gekend van de overheid. O.m. uitstel van betaling van RSZ-bijdragen. Maar die moeten net nu ingehaald worden. Onze federatie heeft bij de overheid een pakket steunmaatregelen neergelegd: een tijdelijke btw-verlaging naar 6% minstens tot het einde van het jaar (o.i. de belangrijkste en eerlijkste maatregel voor iedereen), de witte kassa voor alle horecazaken om de onduidelijkheden uit te sluiten, een RSZ korting op voltijds personeelsleden, de verhoging van het aantal bruto -netto overuren voor de vaste medewerkers en de verhoging van het aantal uren voor jobstudenten van 475 naar 600 uren per jaar. Na de voorstelling van de begroting hebben we echter niet veel hoop. Tot hiertoe is alleen het aantal uren studentenarbeid opgetrokken.

De stemming onder de ondernemers is er een van onrust tot pure paniek. Onder corona was het lastig werken, maar tenminste nog controleerbaar. Nu is onzekerheid troef. En hoewel we een mooie zomer achter de rug hebben, was de periode te kort om de reserves na corona terug op te bouwen. De spaarpotjes zijn leeg. Het wordt dansen op een heel slappe koord om de winter door te komen. (jaf)

geen dringende energiemaatregelen wil uitvoeren. Twee andere handelszaken werden recent omgebouwd tot woonruimten. Als het zo doorgaat, zullen de terrasstoeltjes in de zomermaanden zeer schaars zijn.

Bud Eekels en Denise Eelen baatten vroeger café-feestzaal Stad Lourdes uit, maar zijn daarna overgaan tot de uitbating van café Den Bud - heinde en verre gekend voor de figuuruitbater ‘den Bud’ himself, maar ook voor de nog steeds democratische prijzen die zij hanteren. Hoe kijken zij aan tegen het energievraagstuk?

“Al 40 jaren verwarmen wij ons café met aardgas met een vast contract, we hebben natuurlijk ook elektriciteit van het net. Omdat wij de eindafrekeningen van dit jaar nog niet ontvangen hebben, weten we nog niet precies hoeveel wij nu moeten gaan betalen. Ons voorschot is ondertussen wel verdrievoudigd.

Wat we daar al aan doen? De elektriciteitsrekening proberen wij te beperken door LED verlichting te gebruiken. De verwarming kunnen wij echter niet zomaar lager zetten, dat heeft onder andere te maken met de oudere leeftijd van de meeste van onze klanten. Op ondersteuning van de overheid moet je als café niet echt rekenen, want naderhand komt die alles toch terug halen.”

MEERSEL-DREEF - Alle horecezaken beleven thans een ongewisse en onzekere tijd, zo ook in Meersel-Dreef. Café De Dreef is al geruime tijd gesloten en staat te huur of te koop. Café Jansen&Jansen werd een speelgoedmuseum, maar dat is ook een moeilijke oefening. Bij de Paters en Koffiehuis Martens staan ook ter overname. Café FF Thuis (bij Moskes) geeft op Facebook te kennen eind november te willen sluiten omdat de brouwer-eigenaar

Er klinkt toch wel bezorgdheid en onzekerheid over de toekomst. “De prijzen van onze dranken gaan we nog niet verhogen, want het moet voor onze klanten ook betaalbaar blijven. Wanneer iedereen thuis blijft om iets te drinken, kom je als café in een nederwaartse spiraal terecht. Hoe dat verder gaat? In de toekomst kijken gaat niet, maar ik denk dat als alles niet snel verandert, er nog wel het één en het ander staat te gebeuren in de horeca en wellicht bij veel andere bedrijven.” (JJ)

Bud Eekels, Café Den Bud in Meersel-Dreef

“Het moet voor onze klanten ook betaalbaar blijven”

Bud Eekels

Erwin Meeuwesen, Ayano Belgium in Meer

MEER - Ayano, vroeger gekend onder de naam Deco-Print is gevestigd op de transportzone in Meer. Het bedrijf levert verschillende soorten glaswerk, aardewerk en porselein, al dan niet gedecoreerd. Bier- en wijnglazen, glazen voor koude dranken, warme dranken of sterke drank, maar ook potten en kruiken voor sauzen en olijfolie behoren tot het assortiment. Ze leveren flessen in verschillende maten en kleuren voor de meest uiteenlopende dranken. Daarnaast bieden ze flessen, potten en schalen van porselein, aardewerk of steengoed.

Over hoe de energieproblematiek hen raakt, spraken we met directeur Erwin Meeuwesen. “Het klopt dat onze bedrijvigheid zeer energie behoevend is, vooral gas. Als grondstof voor onze productie gebruiken we gemalen glas dat we vermengen met inkten. Om het aan te brengen op glazen en flessen worden zowel de drukgrondstof als het te decoreren glas opgewarmd vanaf kamertemperatuur tot ca. 600 graden. Tijdens dat proces smelten de gekleurde glaskorrels met het te decoreren voorwerp. Daarna wordt het terug gekoeld tot kamertemperatuur. Dat gebeurt in speciaal daartoe ontwikkelde gasgestookte ovens. Je kan je inbeelden dat onze behoefte aan gas heel groot is!

Vanwege het belang van de energie voor ons productieproces werken wij met langetermijncontracten voor de levering van gas. Daardoor zijn we, tenminste voor onze eigen energiebehoeften, nog niet zo hard getroffen door de prijsstijgingen. Maar die contracten zijn eindig en we houden ons hart vast voor de komende contractbesprekingen. We hopen

dat tegen dan er tenminste een stabilisatie is van de gasprijs.

Maar we worden wel onrechtstreek getroffen door de exploderende energieprijzen. Onze grondstof is immer glas en voor de productie daarvan is nog veel meer energie nodig. We kopen internationaal en die prijzen zijn momenteel uiterst volatiel. De energieprijzen variëren immers heel hard van land tot land. Stabiel aankopen is er helaas niet bij. Er is dus toch een stevig effect op onze productiekosten.

We proberen dat deels door te rekenen aan onze afnemers, maar ook daar werken we veel met contracten van langere duur. Het is dus niet altijd mogelijk dat per direct te doen.”

Gevolgen

“Ondertussen merken we wel een verminderde vraag naar bedrukking van drinkglazen. De klanten, veelal brouwerijen, wachten duidelijk af hoe het in de horeca evolueert, wat de impact daar zal zijn. Momenteel wordt er veel voorzichtiger besteld dan voorheen, merkelijk lagere aantallen.

Bezuinigen op energie is voor ons momenteel alleen mogelijk door de productie te verminderen, maar dat is voorlopig nog niet aan de orde. Voor de ovens die wij in ons proces gebruiken zijn er niet veel leveranciers en omdat ze die ook wereldwijd verkopen, ook aan landen waar de energieprijs niet direct een issue was, was het energiezuinig maken niet hun eerste prioriteit. Daar komt nu wel verandering is, maar dat vergt tijd. Het vervangen van de ovens is sowieso een lange-termijnproject dat met grote investeringen gepaard gaat. Een snelle oplossing, die direct minder energie zou vergen, is helaas niet mogelijk.

Daarnaast hebben we uiteraard ook elektriciteit nodig, maar die behoefte is klein ten overstaan van gas. En helaas zien we daar weinig mogelijkheden om de kosten te drukken. We hebben enkele jaren terug een project voor een windmolen gehad, maar daar konden we toen geen vergunning voor krijgen. En onze dakconstructie is helaas niet stevig genoeg om er voldoende zonnepanelen op te leggen om efficiënt te zijn.

Op de overheidssteun rekenen we momenteel niet. Men richt zich blijkbaar eerst naar de bedrijfssectoren die veel harder getroffen zijn door de prijsexplosie. We zijn daar een beetje het slachtoffer van onze eigen vooruitziendheid door onze energiebehoefte op lange termijn in te dekken. Maar we hopen dat er later ook voor ons nog steun overblijft als de prijzen volatiel blijven en ook wij veel hogere prijzen moeten gaan betalen. Want anders zal ons spaarpotje snel leeg zijn.

Het is dus afwachten geblazen en hopen dat de prijzen zich op niet al te lange termijn stabiliseren. Dan weet iedereen weer waaraan en waaraf.” (jaf)

Stijn Vissers, Slachthuis Swaegers in Hoogstraten

HOOGSTRATEN - Hoe zwaar wordt de industrie getroffen door de energiecrisis? Bij Slachthuis Swaegers stond Stijn Vissers ons te woord.

“Het energieverbruik van het slachthuis beperkt zich tot gas en elektriciteit, waarbij het gasverbruik beperkt is in vergelijking met de elektriciteitsbehoefte. Het warm water nodig voor de reiniging van de ruimten en voor de ontsmetting van de snijwerktuigen (min. 82°C) wordt geleverd door een gasgestookte boiler. Maar dat is quasi verwaarloosbaar tegenover de hoeveelheid benodigde elektriciteit. Die voor het overgrootste gedeelte wordt aangewend voor de koeling, naast het verbruik van de machines in de productielijnen.”

Dat heeft uiteraard alles te maken met de bederfbaarheid van vlees. “In het vlees, ook in geslachte toestand, zijn micro-organismen werkzaam die zodanig tieren in een wat warmer klimaat dat hun gastheer/vrouw binnen de kortste keren de gekende metamorfose ondergaat. Dat moet onder controle gehouden worden door koeling. Wie vlees in huis haalt, weet zelf ook wel dat dit onmiddellijk in de ijskast moet. In een slachthuis is dat niet anders. Maar koeling is een energievreter van de ergste soort. Vooral in warmere periodes wan-

“Anders zal ons spaarpotje snel leeg zijn”

“Eén slecht jaar is overbrugbaar, twee dat is al andere koek…”

Ayano Belgium in Meer

neer er nog amper frigorieën (het tegengestelde van calorieën) uit de lucht te halen zijn.

Om u een idee te geven. De bewaarruimte voor karkassen en versneden stukken in de diepvries vraagt een temperatuur van -18°C. In de koelcellen 1°C, dus juist boven het vriespunt. Dat is een vereiste om de stukken beneden de genormeerde 4°C in de detailhandel te krijgen. Slachtvee op lichaamstemperatuur brengt men niet zomaar in één twee drie diep gekoeld tot 1°C. Daarom moeten vanaf het begin van de keten in alle productiehallen de ruimten gekoeld worden naar 7°C. Dat dient ook ononderbroken 24/7 en stabiel in stand gehouden worden. Zelfs een gedeeltelijke afschakeling heeft geen enkele zin, vermits een heropstart meer energie vergt. Wie zijn diepvriezer als eens ontdooid en uitgekuist heeft, weet dat.”

Wat de koeling voor een jaarproductie van 20.000 ton geslacht en versneden rundsvlees kost, hebben we niet gevraagd. Hoeven we ook niet te weten, het zal best heel veel zijn.

Enige troost

Naast de ontspoorde elektriciteitskost kampen bedrijven, wat wel eens vergeten wordt, ook met de stijgende kosten van alle logistieke materialen en diensten. “Dat gaat bijvoorbeeld van paletten naar verpakkingen, reinigingsproducten, loonkosten, vervoer… Vul zelf maar verder in. Voor producenten wordt het dramatisch dat de retailsector niet bereid lijkt om ook maar voor ene Euro tegemoet te komen.

Gelukkig hebben wij in het verleden zonnepanelen geplaatst die momenteel ‘enige’ troost bieden. Een windmolen mag niet en diepvries- annex koelcellen zijn sowieso geïsoleerd. Verdere energiebesparende maatregelen zien wij niet zo direct zitten. Het heeft er wel toe geleid dat we een gespecialiseerd bedrijf hebben gecontacteerd om de energetische duurzaamheid van de installaties te onderzoeken en aanbevelingen te doen.”

Op onze vraag naar de noodzaak van overheidstussenkomst volgt een krachtig ja. “De dag van vandaag is de firma Swaegers zijn spaarpotje aan het opeten. Maar dat kan natuurlijk niet blijven duren. Een slecht jaar is overbrugbaar, twee jaar is al andere koek. Te meer omdat niemand weet wat de toekomst brengen zal.”

Toch gaat de derde generatie van het 30-jarige familiebedrijf Swaegers zich niet gewillig naar de slachtbank laten leiden. “Maar het gebrek aan zicht op de toekomst is zorgwekkend en maakt het werk vandaag hoegenaamd niet prettig.” Niet alleen Stijn Vissers zegt dat luidop, voorzeker ook heel veel collega’s. (nad)

WORTEL - Weinig dorpen hebben nog de luxe een beenhouwer te hebben. Dat is niet zo verwonderlijk gezien de concurrentie van de grote ketens. In Wortel koesteren ze daarom “hun” beenhouwer. Maar gemakkelijk is het voor Rudi Snels niet in deze dure tijden, zo blijkt.

“Momenteel hebben we nog geen zicht wat voor ons de impact van de hoge energieprijzen uiteindelijk zal zijn, we hebben een vast contract zonder einddatum bij onze energieleverancier. Onlangs kwam men de meterstand opnemen en uiteraard wachten we nu met een klein hartje op de eindafrekening.”

Rudi windt er geen doekjes omheen: “Als de factuur inderdaad drie tot vier keer hoger wordt zoals we dat in de media horen en lezen, moeten we goed overwegen of onze beenhouwerij nog wel rendabel is in een klein dorp zoals Wortel. Voor onze slagerij is elektriciteit de grootste energiebron. Maar eigenlijk voelen we de crisis langs twee kanten. Enerzijds zullen er wellicht de hogere energieprijzen zijn, maar anderzijds merken we ook dat de koopkracht van de mensen verandert en daalt.

Dat laatste is al duidelijk voelbaar in het koopgedrag van de klant. En in de winkel is het grootste gespreksonderwerp de prijs en beschikbaarheid van energie en wat de toekomst nog allemaal gaat brengen. Maar ook al is de toekomst voor vele mensen onzeker, wij willen hoopvol en positief blijven. Vorig

jaar bij het 35-jarig bestaan hebben we onze winkel nog een facelift gegeven en gezegd dat we er nog graag minstens 5 jaar bijdoen… We hopen uiteraard dat de gezondheid en de toekomstverwachtingen dit ook toelaten. Maar zoals gezegd, wij blijven positief!” (ao)

HOOGSTRATEN - Het woonzorgcentrum van stad Hoogstraten biedt dag en nacht zorgzame hulp, een warm nest en een ruim aanbod aan activiteiten voor de mensen die het nodig hebben. Mantelzorg of zelfstandig wonen zijn voor deze oudere bewoners geen opties meer. Duurzaamheidsambtenaar Judith Schrijvers schetst de situatie met betrekking tot het energieverbruik en de maatregelen die genomen worden.

“WZC Stede Akkers beschikt over 154 eenpersoonskamers, waaronder 150 kamers voor definitief verblijf en 4 kamers voor kortverblijf. Het hele complex is opgebouwd uit vier blokken, elk met 38 of 39 kamers. Iedere blok bestaat uit vier verdiepingen met kamers en twee verdiepingen met leefruimtes.”

Je moet geen architect of bouwkundige zijn om te beseffen dat de energiebehoefte groot is. “De warmtevraag van het woonzorgcentrum is al voor een groot deel geëlektrificeerd. Dat wil zeggen dat we geen aardgas of andere fossiele brandstoffen meer nodig hebben. De stad vergrootte ook onlangs de PVinstallatie op de daken van zorgcampus Stede Akkers met 623 zonnepanelen. Die produceren nu volop energie en zijn samen goed voor een maximaal vermogen van 232 MWh. Dat staat gelijk aan een jaarlijks energieverbruik van 53 gezinnen of een uitstootvermindering van 61.000 kg CO2/jaar. Deze zonnepanelen staan in voor de volledige elektriciteitsvraag van onze zorgcampus. We werkten daarvoor samen met Campina Energie, een burgercoöperatie uit de Kempen. We hebben ook al een aantal jaren een contract via het Vlaams energiebedrijf voor groene stroom. De impact van de prijsstijgingen op onze energiefactuur is mede door die investeringen beperkt.”

Extra

Dat betekent niet dat er geen extra inspanningen geleverd worden. “We onderzoeken momenteel de aanleg van een warmtenet rondom de site Stede Akkers. Dat zou ook de overige gebouwen op onze site van duurzame warmte kunnen voorzien. Met de huidige energieprijzen worden collectieve systemen nog interes-

Rudi Snels, Slagerij Snels in Wortel

“Energie is het grootste gespreksonderwerp in de winkel”

Judith Schrijvers, WZC Stede Akkers in Hoogstraten

“Sterker inzetten op de renovatie van gebouwen”

Rudi Snels

santer, zeker voor sites zoals Stede Akkers met een constante warmtevraag.”

Dat Judith voor haar zaak (duurzaamheid) staat wordt duidelijk als we polsen naar de ondersteuning vanuit overheden. “Centrale overheden zoals Vlaanderen hebben heel wat hefbomen in handen die de energietransitie zouden kunnen versnellen. Een aantrekkelijker financieel en regelgevend kader voor investeringen in hernieuwbare energie en gebouwrenovatie, bijvoorbeeld. Daarnaast zijn er gewoonweg meer bijkomende middelen en mankracht nodig om de energietransitie voldoende krachtig te kunnen aangaan.”

Concreet heeft ze er een goed oog in. “Iedere bewoner van ons woonzorgcentrum zal blijven genieten van een warme thuis. In onze andere stadsgebouwen, zoals het stadhuis of de scholen, gaan we beperkte maatregelen nemen om de energiefactuur onder controle te houden. We hebben doelstellingen gesteld rond energiebesparing in onze gebouwen. Concreet willen we gaan voor 40% reductie tegen 2030. Als we die ook willen behalen, gaan we sterker moeten inzetten op de renovatie van onze gebouwen.”

Judith geeft graag mee dat het woonloket van stad Hoogstraten in het najaar een programma heeft om verhuurders en eigenaars te helpen om hun woning aan te pakken. De bouwfitdagen zijn ondertussen volzet. Maar IOK organiseert ook een aantal webinars rond energiebesparing en hernieuwbare energie. “We raden iedereen aan om de factuur niet af te wachten. Laat je nu goed informeren en probeer je woning klaar te maken voor de toekomst.” (ao)

HOOGSTRATEN - De energiecrisis noopt ook de scholen om nog meer in te zetten op energiebesparing. Bea Van Bergen, directrice Mirho: “Het rechtstreeks gevolg van de hoge energiekosten is dat onze werkingskosten sterk dalen. Die werkingskosten zijn belangrijk omdat we in de toekomst willen blijven investeren in pedagogie en didaktiek. Daar hebben we personeel, ICT-voorzieningen, moderne schoolinfrastructuur en tal van andere zaken voor nodig. We hebben er dus alle belang bij om op korte termijn in te zetten op energiebesparing. Op langere termijn moeten we onze hele energievoorziening herbekijken en vooral inzetten op duurzaamheid.”

De Mirho-scholen en de gemeentelijke lagere scholen zullen proberen om in het najaar en de winter zoveel mogelijk te besparen op energie. De personeelsleden en leerlingen werden alvast opgeroepen om ook hun bijdrage te leveren en de maatregelen zo goed mogelijk in acht te nemen.

“Niet elk gebouw is identiek, er komen dus maatregelen op maat, maar voor alle Hoogstraatse schoolgebouwen zullen een aantal algemene richtlijnen in acht genomen worden. In de klaslokalen en schoolgebouwen stellen we de gemiddelde temperatuur in op 19°C. De verwarmingstemperatuur gaat dus enkele graden omlaag. De voor- en namiddagspeel-

tijd gebruiken we om kort efficiënt te verluchten. Als lokalen niet in gebruik zijn, doven we spontaan de lichten en na het laatste lesuur worden de gordijnen in de klaslokalen gesloten. De buitendeuren sluiten we consequent.”

Klimaatvriendelijk

“Daarnaast vermijden we sluimerverbruik. Computerschermen of koffiezetapparaten die aan blijven staan, Smartboards die in standby blijven staan - allemaal samen verbruiken die veel elektriciteit. We plaatsen geen bijkomende of aparte verwarming of airco in onze kantoren, ijskasten en elektrische boilers worden zoveel mogelijk uitgeschakeld. We zullen in onze internaten en bij sportactiviteiten het warmwaterverbruik tijdens het douchen beperken.”

De scholen bekijken in samenspraak met hun technische ploegen de uren waarop de verwarming effectief zal branden. “We sparen ook energie door verstandig te verwarmen. Voor avondvergaderingen bijvoorbeeld kunnen we ervoor zorgen dat die allemaal in een zelfde gebouw doorgaan. We brengen in kaart welke zones en ruimtes apart verwarmd kunnen worden zodat we een energiezuinig verwarmingsplan kunnen opmaken. De radiatoren zullen frequenter gecontroleerd worden en indien nodig worden ontlucht. De technische ploegen zullen de instellingen van de branders regelmatig controleren en de temperatuur waar mogelijk verlagen.

We willen uiteraard inspanningen leveren die ook renderen op langere termijn en die klimaatvriendelijk zijn. Er staan een aantal initiatieven in de steigers die we zo mogelijk versneld zullen aanpakken in samenspraak met onze bouwpromotoren en onze schoolbesturen.

Ook in een niet zo ver verleden werden al inspanningen geleverd. Vooral op het vlak van de isolatie van gebouwen kunnen we grote sprongen vooruit zetten. Op heel de campus van het Klein Seminarie werden de platte daken vernieuwd en geïsoleerd. Twee gebou-

Bea Van Bergen, scholengroep Mirho

“De verwarmingstemperatuur gaat enkele graden omlaag”

Bea Van Bergen

Deze zonnepanelen staan in voor de volledige elektriciteitsvraag van onze zorgcampus.

wen werden er voorzien van nieuwe ramen en nieuwe gevels met isolatie en er werden 900 zonnepanelen geplaatst. Dat levert aardig wat energiewinst op. In de basisschool De Klimtoren werd een volledig nieuw, modern gebouw in gebruik genomen. Ook in Scharrel werd de school uitgebreid door een aanpalende woning aan te kopen, te renoveren en in te richten als een ideale schoolomgeving. In VITO werd vorig jaar een nieuw gebouw opgeleverd voor de bouwafdeling en de wetenschapslokalen.”

Grote stappen

“Voor de Seminariecampus werd een masterplan opgemaakt waarin de restauratie van de voorbouw en de kapel zijn opgenomen. Hierin is ook de isolatie van de daken van

deze gebouwen voorzien en wil men regenwater recupereren en wadi’s aanleggen. De school heeft ook een dossier lopen om de ramen van het internaat te vervangen en om de volledige buitenschil van de basisschool aan te pakken. In basisschool Scharrel loopt een dossier in verband met de aansturing van de verwarming en een traject naar duurzame verlichting. Vito heeft eveneens een masterplan opgemaakt en op korte termijn zal hier het A-gebouw volledig vernieuwd worden. Voor de site van het Spijker is men eveneens begonnen aan de opmaak van een masterplan. Hier werd al geïnvesteerd in de aanstelling van een voltijdse bouwcoördinator om alle dossiers op te volgen. De basisschool van het Spijker krijgt nieuwe daken en voor de kinderdagverblijven loopt een dossier met het oog op een betere ventilatie. Mirho werkt ook

samen met de stad Hoogstraten in verband met de implementatie van een warmtenet.”

Heel wat concrete plannen dus met een grote impact op energieverbruik. Bea Van Bergen maakt zich sterk dat op korte en middellange termijn grote stappen vooruit gezet kunnen worden. “We hebben ons vanuit Mirho georganiseerd om die doelen te halen. Tweewekelijks is er een overleg met het directieteam operationele diensten. Daar worden de ‘hardere domeinen’ besproken met de drie campusdirecteurs: Hans Van Loon voor VITO, Peter De Wilde voor Spijker en Tim Clement voor Klein Seminarie. Energie, bouw en duurzaamheid staan daarbij vast op de agenda.” (ao)

Houvast, Hoogstraten

Residentieel wonen aan de rand van de stad

HOOGSTRATEN - Houvast is een van de eerste nieuwe straten in de expansiegolf van Hoogstraten die begon in het begin van de jaren ’90. De bewoners hebben het grote geluk dat de straat doodloopt zodat zij niet geconfronteerd zijn geworden met de toenemende verkeersdrukte in het gebied. Niet verwonderlijk dat we er heel wat gelukkige mensen aantroffen. Maar wie niet goed bekend is in Hoogstraten zal moeten zoeken om de straat te vinden. Zelfs voor een geboren Hoogstratenaar is het vaak nog moeilijk om wegwijs te geraken in al de nieuwe verkavelingen rond de Achtelsestraat en de Heilig Bloedstraat. De nieuwe ontsluitingsweg aan de Lodewijck De Konincklaan maakt de zoektocht wel iets gemakkelijker.

Gust de melkboer

Op zoek naar herinneringen aan Den Houvast in Hoogstraten kom ik steevast terecht bij de figuur van Gust Laurijssen, in Hoogstraten beter gekend als Gust van den Houvast. Dagelijks deed Gust in de jaren vijftig met paard en kar zijn melktoer in het dorp. Als kleine gasten vonden wij het geweldig als we even vooraan op de kar mochten meerijden tot enkele huizen verder aan café Roma. Amper twintig meter, maar het was een zaligheid.

Later nam Stanny de melktoer van vader over maar dit keer ging het gemotoriseerd, en iedereen wachtte geduldig aan de voordeur tot Stanny van den Houvast daar was met zijn kannen vol melk en botermelk. Gust van den Houvast woonde met zijn familie in de Sint Lenaartsebaan waar hij samen met zijn broer een grote boerderij gebouwd had.

Den Houvast

Maar die plaats heeft uiteindelijk niets met Den Houvast of Houvast te maken. De naam Gust van den Houvast gaat immers terug naar zijn geboorteplaats. Aan de Lodewijck De

De boerderij Den Houvast werd kort na de Tweede Wereldoorlog afgebroken.

Konincklaan, recht tegenover de ingang van de Sint Lenaarseweg stond vroeger een boerenafspanning met de naam Den Houvast. Deze afspanning was gelegen op de verbindingsweg tussen Breda en Antwerpen en was

een vaste haltplaats voor heel wat boeren die met hun koopwaar naar de stad trokken. Zij konden hier eten, hun paarden laten rusten en zelfs overnachten. Er bestond schijnbaar ook de mogelijkheid om paarden te ruilen voor diegenen die liever snel doortrokken. Op de terugweg kon de koopman zijn uitgeruste paarden terug oppikken.

Volgens bepaalde bronnen moet er in die periode in Merksem ook een gelijkaardige afspanning geweest zijn met de naam ‘De Laat Los’. Blijkbaar moet er tussen deze twee afspanningen, Den Houvast en De Laat Los een link geweest zijn, wat in een van de stripverhalen van ‘Robert en Bertrand’ van Willy Vandersteen ook tot uiting komt.

De bocht

Het is juist 137 jaar geleden dat de eerste tram in Hoogstraten reed en hij deed ook dit traject. De verhalen doen de ronde dat de naam Hou-

vast te maken zou hebben met deze tram. Aan de Sint Lenaartseweg maakte de baan een hele bocht en de conducteur van de tram zou hier vaak een grapje maken door luid naar de passagiers te roepen: “Hou vast”. Voor heel wat Hoogstratenaren zou hier de naam Houvast van gekomen zijn.

Dit blijkt evenwel niet het geval te zijn, want we vonden in de Turnhoutse krant De Kempenaar van 18 mei 1878 een aankondiging van een verkoop van ‘extra schoon hooi en dikken turf’ in de afspanning Den Houvast in Hoogstraten. Dus lang voor de tram hier passeerde. Ook zou er aan Den Houvast geen tramhalte geweest zijn, wat sterk doet vermoeden dat deze conducteurs wel van een grapje hielden. Maar het blijft een leuke anekdote.

straalt rust en stilte uit, dank zij het vele groen, het beperkt verkeer en de kronkelende weg.

Er is slechts één enkele in- en uitgang en dat maakt deze straat zo rustig. Begin jaren ’90 werden de weilanden van de boerderij van Sander Lenaarts achteraan de Heilig Bloedstraat verkaveld en verkocht. Een goede 15 gegadigden vonden er hun unieke plek om te wonen. En er werd groot gebouwd. Het waren ook de jaren dat heel wat welstellende Nederlanders Hoogstraten ontdekt hadden en hun vermogen liever in België veilig stelden.

Rustig

Laurijssen of Lauryssen

Deze afspanning werd o.a. bewoond door de familie van Adriaan Laurijssen en Catharina De Vrij, de ouders van de reeds genoemde Gust van den Houvast. Nog lang hebben ook de kinderen van Gust deze bijnaam meegedragen zodat ook de voormalige koster Jos Lauryssen van de Spar winkel in Hoogstraten door iedereen gekend was als Jos van den Houvast. Opmerkelijk is dat met de jaren de naam Laurijssen veranderd is in Lauryssen. Een verstrooide klerk op het gemeentehuis of een ambtenaar met een slecht geschrift? Geen kat die het nog weet.

Residentieel

Maar nu naar de straat Houvast, aan de zuidkant van Hoogstraten. Niet te verwarren met het gebuurte Den Houvast want dit bestaat uit meerdere straten waarvan Houvast er één is. De straat Houvast heeft alles van een residentiële wijk. Vanuit Epelteer, een zijstraat van de Heilig Bloedstraat, kom je in een groene oase waarbij de straat sierlijk kronkelt en halfweg een zijarm uitsteekt die echter na 200 meter verder doodloopt op de bouwwerken van weer een nieuwe wijk in dit gebied.

Het is zaterdag 8 oktober wanneer we de straat binnenwandelen. De bomen kleuren mooi geelgroen en hier en daar dwarrelen de kleine blaadjes van de accacia’s naar beneden op het wegdek. Het is er rustig stil, haast doods. Geen auto te bespeuren, geen mens op straat. Alleen de slijpschijven van de bouwwerken aan de Rombout Keldermansstraat en Marcel Rosiersstraat verstoren nu en dan de rust.

In die straten wordt nog flink gebouwd, hoewel nog 12 sociale kavels niet verkocht geraakten en terug door de verkavelaar opgekocht werden. De gronden worden duur in Hoogstraten, besef je dan nog eens, en daar moeten dan de percelen in Houvast zeker niet voor onder doen. We twijfelen waar we eerst zullen aanbellen en wandelen de zijarm van Houvast in. Het laatste huis met een lange poort over de oprit lijkt ons geschikt om de eerste vinger op de bel te zetten. Maar Koos en Thea geven niet thuis.

Elly Schreven “Mooiste plekje van Hoogstraten”

Dan maar aan de overkant. En ja, na enkele seconden wordt het slot in de deur omge-

draaid en staat een kranige 83-jarige dame in de deuropening, onbevreesd en met een klare blik. En al vlug blijkt dat ik me geen betere intro voor de straat had kunnen voorstellen. Met de bekentenis dat ook zij De Hoogstraatse Maand leest, verdwijnt ook vlug alle mogelijke achterdocht op dit zaterdagse ochtenduur.

“Ik ben Elly Schreven. Eigenlijk Elly Lenaerts maar mijn man was Huub Schreven en hij was de eerste die hier in de straat gebouwd heeft. Huub is hier in 1994 komen wonen toen hij op pensioen ging, maar zijn vrouw is intussen al heel wat jaren overleden. Ik zelf kom uit Maastricht. Huub was notaris in Dongen in Nederland en mijn man was bankdirecteur in hetzelfde dorp. Wij waren als koppel heel goed met elkaar bevriend en toen mijn man stierf en Huub intussen ook weduwnaar geworden was, zijn wij getrouwd en ben ik in Hoogstraten komen wonen. Maar nu is ook Huub, mijn tweede man dus, al een tijdje gestorven.

Huub had indertijd hier twee bouwplaatsen naast elkaar gekocht. Dat kon toen nog. Hier-

Houvast

Aankondiging in De Kempenaar van 18 mei 1878 van een verkoop in Den Houvast in Hoogstraten

Elly Schreven: Dit is het mooiste plekje van Hoogstraten.

door hebben wij een grote tuin. Elke week komt er een tuinman langs en werken wij samen een dagje in de tuin. Ik ben ook al 83 maar voel me nog heel goed. Ik vind dit hier het mooiste plekje van Hoogstraten en wil hier nooit meer weg. Het is hier ook een hele leuke straat met allemaal mensen die vriendelijk zijn voor elkaar. Wij lopen de deur niet plat bij elkaar, maar als we iets nodig hebben, dan zijn we er voor mekaar. Er wonen hier ook heel wat Nederlanders overigens.

Wij zitten hier op het einde van de straat en gelukkig zal die niet doorgetrokken worden. Maar wij hebben twee jaar geleden wel een smal pad op onze grond en die van onze buurman Koos laten aanleggen zodanig dat fietsers en wandelaars langs daar korter naar het centrum kunnen. En iedereen is er erg blij mee. Tijdens corona zijn hier heel wat wandelaars gepasseerd en ook schoolkinderen met de fiets passeren hier.” En Elly geeft ons nog een korte inventaris van wie hier allemaal nog woont en wie we zeker eens moeten bezoeken. En als eerste wijst zij ons Christiane aan uit het huis op de hoek en dus zoeken wij resoluut de bel op.

Jan Haderman

krijt hartjes voor de deur tekenen”

Christiane zelf doet open en na een kreet van herkenning verontschuldigt zij zich voor de ochtendlijke outfit en verzoekt me een kwartiertje later terug te komen. En zo wandel ik de andere kant van Houvast op, waar intussen achteraan een jonge man de bladeren bijeen blaast en het zoontje vlijtig met de hark over de stenen krast. Het is Jan Haderman, bekend als voormalig uitbater van café Bizar. Samen

met Laura Braspenning en hun zoontje Lowie voelen zij zich hier helemaal thuis. “Ik woon hier nu zes jaar en heb dit huis zelf laten bouwen. Het was het laatste vrije perceel in de straat. Ik ben geboren in Antwerpen maar ik heb lang gewoond in Sint-Lenaarts. Maar ik liep school in Hoogstraten en heb een opleiding gevolgd op VTI Spijker. Nadien ben ik hier wat in de cafés blijven hangen hier en ook een café, De Bizar, overgenomen.

Ik heb negen jaar op het begijnhof gewoond in een huis van Jan Fransen tot ik hier ben beginnen bouwen. Het huis is een beetje in begijnhofstijl. Ik moet het alleen nog wit kaleien. Ik werk in de gas- en elektriciteitssector en verkoop contracten vooral bij bedrijven en grootverbruikers zoals tuinbouw, supermakten, enz. Dat is natuurlijk niet zo ne

goeie business de dag van vandaag. Het is voor iedereen momenteel heel goed uitkijken met de prijzen voor gas en elektriciteit. Persoonlijk probeer ik zo zuinig mogelijk om te gaan met energie, het licht zo weinig mogelijk aandoen, kort douchen. Ik heb gelukkig nogal wat zonnepanelen, maar toch. Het is gigantisch hoeveel duizenden euro’s een gemiddeld gezin gaat moeten betalen. Ik heb er wel wat schrik van.”

Lowie en zijn vriendinnen

Terwijl Lowieke vlijtig de bladeren verder bijeen rijft, kijk ik van bij het huis van Jan op de achterkant van een nieuwe riante woning aan de Lodewijck De Konincklaan. “Ik vind dat goed dat dat hier doodloopt” vertelt ons Jan. “Vroeger was dat hier dichtgegroeid maar de eigenaar van dat perceel heeft twee jaar geleden alle bomen gekapt. Wij hebben dus ook geen last van doorgaand verkeer door die nieuwe wijken die er bij gekomen zijn. Ik hoop dat er daar binnenkort heel wat jonge gezinnen met kinderen zullen komen wonen zodat onze Lowie wat speelmaatjes heeft want hij is de enige van zijn leeftijd hier in Houvast. Maar alle buurvrouwen zijn wel zijn vrienden. Waar wij vroeger drie uur voor moesten gaan zingen met nieuwjaarke zoete, dat doet hij in een half uurtje. Hij heeft het hart van alle buurvrouwen hier in de straat gestolen. Als hij gaat wandelen tekent hij heel dikwijls met krijt hartjes voor de deur op de straat. Dat klikt hier heel goed in de straat. Er wonen hier heel wat Nederlanders. Hierover woonden Zwitsers, maar die zijn intussen verhuisd naar München en nu wonen daar Nederlandse huurders. Daar op de hoek woont Lilian. Zij is zowat de persoon die de mensen goed bijeen brengt. Zij zorgt dat de straat leeft, dat er wat georganiseerd wordt als er iemand verjaart, met Halloween, enz. Zij is

“Met

Jan Haderman en Laura Braspenning zijn de laatsten die zes jaar geleden een huis bouwden in de straat. De kleine Lowie heeft intussen al de harten van de buurvrouwen gestolen.

Elly Schreven in het wandelpaadje dat zij en haar buurman Koos lieten aanleggen op hun eigen grond ten dienste van alle buurtbewoners uit de straat.

zowat de moeder van de straat die zal zorgen dat alles goed loopt. Toen het hier allemaal wat overhoop stond met die nieuwe kavels was zij de eerste die dat hier begon aan te planten.“

Missen

Wij hebben dit perceel gekocht van vrienden die hier naast wonen en zo hebben wij deze straat leren kennen. En daar zijn we heel blij mee want dat is hier een warme straat.” Intussen is Lowie op verkenning bij wie ik nog zou kunnen aanbellen. Lilian is niet thuis, maar bij Reinhilde Adriaensen heeft hij mij al aangekondigd. “Ja, onze Lowie voelt zich hier geweldig. Toen we deze zomer in Spanje waren vroeg ik aan hem: Zouden we hier niet blijven wonen? Nee zei hij, want dan ga ik mijn lieve buren missen. Maar ook wij voelen ons hier heel goed. Al mis ik soms ook wel het centrum van Hoogstraten. Ik heb daar 9 jaar gewoond op het begijnhof en dan ken je wel iedereen en je zit je echt overal vlakbij. Als ik nu van hieruit richting Rijkevorsel moet voor het werk, dan mis ik dat leven in het centrum wel. Ik ben ook actief geweest in de politiek. Ik stond twee maal op een kieslijst, één keer bij Arnold Van Aperen en de laatste keer bij zijn broer Marc. Deze keer werd ik niet verkozen, maar voordien heb ik zes jaar in de OCMW-raad gezeteld.”

Verbeeren

Christiane Verbeeren is geen onbekende in Hoogstraten. Ze heeft ook enkele keren haar kandidatuur gesteld bij de gemeenteraadsverkiezingen maar de meesten zullen haar kennen van haar deelname aan de fietspadenactie van lang geleden. Samen met haar man Erik was zij ook een van de eerste bewoners van de straat en nu de vier kinderen al een tijdje het huis uit zijn, plannen zij een renovatie van het huis. Van weggaan is geen sprake, verre van, want al snel blijkt dat zij zich hier als een vis in het water voelen. En als vaste lezer van dit maandblad vindt zij het fantastisch dat we in het vorige nummer Annie van Annie’s Boetiek in de picture gezet hebben. “Dat verdient zij dubbel en dik, want zij doet zo’n goed sociaal werk” voegt Christiane er aan toe en daarmee is het gesprek vertrokken.

Vaste kern

“Wij zijn een beetje de vaste kern van de straat. Op 20 oktober wonen wij hier juist 26 jaar. Dat was in dezelfde periode dat Bart De Roover, Luc en Ria, Reinilde hier zijn komen wonen en zij wonen hier ook nog altijd. Er is hier in de straat wel een groot verloop geweest. Zo is er twintig jaar geleden dat drama

geweest waarin onze buurvrouw met haar twee kinderen verongelukt is in Meerle vlak bij het Proefcentrum. De man is daarna verhuisd, maar ook anderen zijn in de loop van de jaren weggetrokken. Ron en Gerda, de eigenaars-uitbaters van Den Engel in de Vrijheid zijn weg. Ook Patsy en Nico zijn terug richting Deinze en hun huis is al verscheidene keren terug verkocht en verhuurd. Met de nieuwe eigenaars Lilian en Paul kunnen wij het heel goed vinden. Zij zijn ook beide Nederlanders, net zoals mijn man. Maar Lilian is heel sociaal en doet veel voor de straat. Huub, de echtgenoot van Elly was de eerste in de straat en daar ging hij heel prat op. Hij was echt een fenomeen. In zijn nieuw huis had hij geen keuken, dat vond hij overbodig. Hij ging altijd in Noordland of De Tram eten.

Wij hebben prettige buren en zoals men zegt “good neighbours become good friends”, kan je dat hier wel toepassen. Er zijn momenten dat we een straatfeestje hebben of bij elkaar een hapje en een drankje gaan nemen en er was al eens een strijkje bij. Maar sommige Nederlanders wonen hier wel, maar leven en werken voor de rest in Nederland en sturen hun kinderen ook naar Nederlandse scholen. Hun sociaal leven speelt zich ginder af. In de loop der jaren is dat fenomeen wel verminderd omdat die fiscale voorwaarden die er vroeger waren allemaal afgezwakt zijn. Maar ons stoort het niet.”

Uit de Vlonders

“Ik kom zelf uit de streek van Gent, of zoals ze hier zeggen “uit de Vlonders”. Ik heb mijn man leren kennen in Breda omdat hij op Klokkenberg werkte. Wij hebben eerst in Poppel gewoond in een sociaal huis van de Turnhoutse Bouwmaatschappij en daarna een huis

gekocht in de Dalwijk in Meerle. Men maakte hiervoor toen in Nederland reclame omdat men die sociale woningen hier in de streek niet verkocht kreeg. Toen er vier kinderen kwamen, besloten we hier in Houvast grond te kopen en te bouwen. Die grond was toen nog betaalbaar en daar hebben we dus nooit spijt van gehad. Later zijn die prijzen hier met een waanzinnige snelheid de hoogte in gegaan. Er zijn hier verschillende mensen die toen twee percelen gekocht hebben of met twee koppels drie percelen.

Wij mogen ons heel gelukkig prijzen. Wat zouden wij nog mopperen. Wij hebben een huis met een grote tuin en onze vier kinderen hebben allen een huis en een goede job. En dan ben ik nog eens fiere oma. Wij waren jonge ouders en dus nu ook jonge grootouders. Ik zag onlangs nog een foto uit de tijd van de fietspadenactie waarbij mijn zoontje van 2 toen een petitie overhandigde aan de toenmalige Minister van Verkeer Johan Sauwens. Hij is er nu 35 en dat is mijn jongste...

Ik ben er nu 62 en ik denk dat ik volgend jaar op pensioen ga. Ik heb mijn studies vroeger in verschillende fases gedaan en ook nog voor de middenjury. Ik ben lang thuis gebleven voor de opvoeding van mijn kinderen maar daarna heb ik in heel wat bedrijven gewerkt zoals De Ster, Dockwise, Jansen Farmaceutica en in het Middelheimziekenhuis meestal als management assistant. Later heb ik ook een half jaar gewerkt als receptioniste bij het OCMW in Hoogstraten. Daar heb ik heel wat miserie gezien en nog meer beseft hoe goed wij het wel hebben. Momenteel doe ik nog vrijwilligerswerk zoals de begeleiding van een oude dame en als huiswerkbegeleider via het Rode Kruis. En voor de rest geniet ik hier met volle teugen in Houvast.” (jh)

Christiane

“Wij mogen ons heel gelukkig prijzen”

Christiane en Erik noemen zich samen met enkele buren de vaste kern van de straat. Zij bouwden 26 jaar geleden en hebben intussen heel wat bewoners zien komen en gaan.

Natuurfoto’s,

tekeningen, muziek en theater als afscheid aan zaal Pax

Dominique Van Huffel en zijn passie voor ‘Hout’

HOOGSTRATEN - Van donderdag 1 tot zondag 11 december presenteert Dominique Van Huffel, voornamelijk gekend als fotograaf en grafisch vormgever, in de Pax een grote tentoonstelling van foto’s, tekeningen en pastels. Wie is Dominique Van Huffel? “Dat is voor een groot deel het verhaal dat te zien is in de tentoonstelling. Waar ik vandaan kom, waar ik geweest ben en waar ik naartoe ga…” Met deze tentoonstelling wil hij niet alleen zijn passie voor foto en tekenen weergeven, maar vooral ook zijn passie voor de natuur die hij dicht bij huis vindt. Waar die passies vandaan komen, dat gingen wij hem even vragen.

De vogelslag

‘Mijn roots zijn echt Hoogstraats. Ik werd in 1962 geboren dicht bij de plek waar ik nu woon. Ons gezin woonde in wat toen de Schoolstraat heette, nu de Culemborglaan. We waren met vier jongens thuis, allemaal voetballers bij HVV, net als bij mijn vader en zijn broers. Mijn vader Stan was een verwoed vogelliefhebber en ook vogelvanger. Dat mocht toen nog. Hij had een “slag” in een weiland in de Moerstraat, tegen een elzenkant. Een slag was een groot klapnet en achteraan een klein schuilhok. In de vogeltrek mochten er 6 weken lang vogels gevangen worden. Mijn vader heeft nooit vogels gevangen voor de consumptie, wat de vogelvangst zijn kwalijke reputatie bezorgde. Hij ving zangvogeltjes die hij op zaad bracht, ermee kweekte en trachtte te kruisen. Die tijd was er in elk dorp wel een vogelvereniging en in de winter tentoonstellingen en prijskampen, waar de liefhebbers ook vogels onder mekaar wisselden. Een levendige wereld!

Als klein ventje mocht ik ’s zondagsmorgens mee naar de slag. In dat kleine kotje zat altijd wel wat volk dicht bijeen met een sigaretje en sjat koffie. Ik luisterde graag naar de verhalen. Maar het belangrijkste was dat ik van mijn vader leerde vogels te herkennen aan hun zang. Zo wisten ze immers wat er in de buurt van het net rondvloog. We leerden

die geluiden imiteren om de vogels naar het net te lokken. Zo kwam ik in nauw contact met de natuur en die passie is heel mijn leven gebleven.

Mijn vader heeft wel afgezien toen de vogelvangst verboden werd, omwille van de vangers voor de consumptie. Die vingen vooral lijsters en spreeuwen in hun grote netten, trokken hen de kop uit, gooiden ze in een emmer en verkochten ze aan poeliers en restaurants. Zowel die vangst als de afschaffing ervan veroorzaakte destijds veel ophef. Maar hij heeft de knop snel omgedraaid en is via Natuurpunt natuurgids geworden. Hij was van de eerste lichting gidsen, samen met Jack Govaerts.’

Lanterfanten

‘Vanaf mijn 8 jaar ging ik naar de IKO, omdat ik graag tekende. En toen de lessen samenvielen met de trainingen van het voetbal, koos ik voor IKO. Ik doorliep er de lagere en de secundaire opleidingen met veel plezier, het oriëntatiejaar, gevolgd door toegepaste grafiek.

Na enkele jaren Klein Seminarie ging ik naar Turnhout, naar de HORITO, voor de opleiding grafische vormgeving. Die opleiding was erg verbonden met de sterke grafische sector daar en was vooral gericht op de industriële toepassingen van de grafiek, minder op artistieke en publicitaire vormgeving. Wanneer je daar je opleiding voltooide, was je zeker van een werkplek. Helaas heerste er net toen ik mijn opleiding beëindigde een grote economische crisis met nooit geziene werkloosheid. Dus heb ik eerst verplicht mijn legerdienst gedaan. Daarna kon ik via een stage bij Brepols aan de slag.’

Nooit gedacht aan een kunstopleiding? ‘Zeker wel, ik wilde graag naar de Academie in Antwerpen. Maar dat was bij vader Stan geen optie. In kunstenaar zijn zag hij geen beroep, dat was niet iets waar je de kost mee kon verdienen. “Bij al die artiesten is een hoek af en daar kan niks van terechtkomen” was zijn uitleg. Ik begreep dat wel, vader was gevangenisbewaarder en er moest op de centjes gelet worden. We mochten studeren, maar wel

Fotograaf-tekenaar Dominique Van Huffel op pad in de natuur

iets waar je deftig uw kost mee kon verdienen. Dus zeker niets in de kunst, want dat was in zijn ogen niets anders dan “in de stad gaan liggen lanterfanten en in artistieke cafés rondhangen” (lacht hartelijk). Als ik daarin verder wilde, moest ik dat later maar doen, als ik er zelf voor kon werken. Eerst een fatsoenlijke job.’

Oude garde

‘Na Brepols kwam ik terecht bij Fotogravure De Schutter in Antwerpen, destijds het meest vermaarde bedrijf op dat gebied in België en zelfs in de wereld. Ze waren gevestigd in de Venusstraat in Antwerpen en maakten reproducties van de allerhoogste kwaliteit, van postzegels tot bankbiljetten toe. Als je er solliciteerde was niet alleen je diploma van tel, maar vooral wat je zelf al gecreëerd had. Je werd niet beoordeeld op je cv maar op een portfolio van tekeningen, foto’s, grafiek van eigen hand die je moest tonen.

Ik heb het geluk gehad daar gedurende twee jaar de stiel te mogen leren van retoucheur, naast een echte leermeester. Met penseel tekenen op grafische film, leren fotografische maskers maken, foto’s corrigeren die op film waren gescand. Allemaal handwerk, puur ambacht. De oude garde in de ateliers waren fiere mannen. Een grijze stofjas, maar daaronder wel een hemd met manchetten en een plastron. Het was een beroep met aanzien. Na de diamantslijpers waren zij de ambachtslui met de hoogste lonen en daar pakten ze ook mee uit. Het stond ook artistiek hoog in aanzien. Er kwamen veel kunstenaars over de vloer die er hun werk lieten reproduceren, de ateliers hingen vol met hedendaagse kunst. De meeste ontwerpers en retoucheurs waren naast hun werk zelf bezig met de beeldende kunsten: tekenen, schilderen, grafiek, beeldhouwen. Ik was één van de laatste lichting die dat ambachtelijk retoucheren nog geleerd en gedaan hebben, want dat is later door technische ontwikkelingen helemaal verdwenen.’

Argwanend

‘Later leerde ik strippen, dat is het grafisch ontwerp technisch klaarmaken voor de drukkerij. Retoucheren, tekst en beeld samenbrengen: affiches, boeken, reclamedrukwerk. Ik heb jarenlang het Makroblaadje gemaakt. Dat waren complexe pagina’s, echte puzzels. Eén pagina vergde twee dagen werk.

In de tweede helft van de jaren tachtig kwamen de eerste computersystemen in het vak. Scitex, de voorganger van Apple in het grafische, met opmaaksystemen en scanners. AGFA kwam met een systeem dat het natte etswerk verving door fotografische technieken op film. De ambachtsmannen keken heel argwanend naar die ontwikkelingen, die zouden wel eens hun job kunnen afpakken. Wat finaal ook gebeurd is.

Op mijn 25e ben ik daar hoofd geworden van de scannerafdeling, die de definitieve overgang van de grafische film naar de digitale wereld inluidde voor mij.’

Zwart/Wit

‘Rond mijn 17de ben ik gestart met fotografie. De interesse was al tijdens de school gekomen, in de grafische vormgeving. Dus was ik al een beetje bekend met dokatechnieken (donkere kamer) toen ik cursussen volgde aan IKO, bij Xavier Rombouts en Leo Ribbens. Met weekendwerk in de tuinbouw en als afwasser in Den Tram spaarde ik voor mijn eerste goede camera. Een Canon AE1, een super populaire spiegelreflex camera, waarvan er meer dan één miljoen werden verkocht.

Die tijd ben ik veel met Xavier op pad geweest. We maakten documentaire fotografie en waren beide technisch goed onderlegd. In mijn fotografie, vaak op straat, stond toen de mens in al zijn verschijningsvormen centraal.

Stilaan ben ik beginnen tentoonstellen, heb enkele fotoboeken gemaakt en ook een aantal prijzen gewonnen met toch nogal wat prestige. Een aantal van mijn werken werd geselecteerd in het Musée de la Photographie in Charleroi, was finalist in “Kiezen voor Kunst”, tentoonstellingen in binnen-en buitenland. Maar het bleef een hobby, ik kon er niet van leven. Ik was al blij als ik eens een print kon verkopen.

‘Hout’ palmt zaal Pax in ‘Hout’ combineert foto’s, tekeningen en pastels die Dominique Van Huffel in de vallei van het Merkske creëerde. Op die werken zie je diverse interpretaties van dezelfde populierengroep, naast krentenboompjes, een haagbeuk, een vliegden, een koppel eiken, kreupelhout, de Torendreef en het Speelbos in Wortel Kolonie. Opvallend is dat het verschil tussen foto en tekening vaak amper te onderscheiden is.

De tentoonstelling is tegelijk ook een diepgravend onderzoek naar de mogelijkheden van de diverse technieken waarmee Van Huffel graag werkt en experimenteert, vooral houtskool en pastelkrijt. Hij bouwt de gelaagdheid in de tekeningen op door verschillende houtskoolsoorten en andere media over elkaar te gebruiken. Vaak tekent hij eenzelfde landschap op verschillende manieren, van een eenvoudig haast abstract lijnenspel tot een complexe realistische weergave van hoe hij dat landschap ziet en ervaart. Toch straalt ‘Hout’ een sterke eenheid uit die altijd vertrekt vanuit zijn fascinatie voor het lijnenspel in de natuur en hoe licht en donker daarop eeuwig inspelen. Zo getuigt dit werk hoe belangrijk de natuur is die zovelen opnieuw leerden kennen en waarderen tijdens de coronacrisis. Voor Dominique Van Huffel, die zich in diverse organisaties inzet voor het behoud van onze natuur, blijven de bossen en velden van zijn streek een onuitputtelijke inspiratiebron waarin hij schoonheid en rust vindt.

Dit is echter niet louter een tentoonstelling van foto’s en tekeningen. Niet alleen in zijn werk gelooft Dominique Van Huffel in de actieve kruisbestuiving tussen diverse kunstvormen, hij trekt dat op deze tentoonstelling ook open naar muziek en theater. Een aantal artiesten uit de Markvallei zal op diverse dagen de tentoonstelling opluisteren.

Zo is ‘Hout’ wellicht een van de laatste culturele evenementen in zaal Pax, die meer dan een halve eeuw bestaat maar binnenkort plaats moet maken voor een nieuw cultuurhuis. (©John Vervoort)

Erotiek van bomen, foto

©D Van Huffel

Omdat ik ondertussen goed beslagen was in fotografie, grafische vormgeving en digitale technieken besloot ook voor eigen rekening te gaan werken. Mijn zaak noemde ik Zwart/Wit communicatie, mijn slogan was “Van idee tot afgewerkt product”. In Hoogstraten waren heel wat KMO’s ontstaan en ik nogal wat van die ondernemers. Zij waren blij met mijn aanbod als ze iemand zochten om logo’s, drukwerk, brochures en reclame te ontwerpen en alles drukklaar aan te leveren. Alles in één hand.

Ik deed dat eerst buiten mijn voltijdse job, het groeide zozeer dat ik al snel halftijds ging werken. Maar ook dan was ik altijd bezig en kreeg steeds meer werk, zodat ik vanaf 2006 volledig zelfstandig werd. De focus lag op professionele fotografie voor bedrijven en ondernemers, architectuur en interieur, productfotografie en bedrijfsreportages.’

Zijspoor

‘Daarnaast ben ik altijd wel andere foto’s blijven maken, heb af en toe nog eens tentoongesteld. Al bij al was dat op een bepaald moment toch op een zijspoor geraakt. Te veel werk. Ik bleef wel fotograferen, er afdrukken van maken schoot er over. Ik heb ondertussen wel een 200.000 negatieven in huis en nog meer digitale bestanden. Opnames die nooit iemand gezien heeft.

Ik droomde er wel van het artistieke werk terug op te nemen, ook om terug te gaan tekenen. Terug naar vroeger, terug de natuur in. Die kans kwam er sneller dan ik gedacht had door covid. Al moet ik zeggen, dat door veranderende bedrijfsculturen en nieuwe marketing ideeën bij de ondernemingen mijn bedrijvigheid wel terugliep. En tenslotte met de corona-lockdown zo goed als stil viel.’

De artistieke passie vond een nieuwe adem. ‘Ik wilde graag mijn tekentechnieken vervolmaken en ging terug naar IKO. Modeltekenen, vooral naaktmodel, had ik nooit gedaan en dat wil ik graag onder de knie krijgen. Daarvoor dacht ik te kunnen instappen in het 4e jaar van de opleiding, gezien mijn IKO-voorgeschiedenis. Maar dat bleek niet te kunnen en startte terug in het eerste jaar. Ik heb er me prima geamuseerd. Alles nog eens goed opgefrist en nog veel bijgeleerd ook. En buiten het verplichte werk, maakte ik nog veel vrij werk, iets wat de docenten wel weten te appreciëren. Nu ben ik aan het 4e jaar begonnen, binnenkort zal ik voor de eerste keer naaktmodel tekenen.’

Schetsboek

‘Tijdens de gedwongen lockdown had ik ook plots de tijd om te gaan tekenen in de natuur. Ik stopte mijn schetsboek en mijn fototoestel in mijn rugzak en ik trok met de fiets eropuit om in mijn eigen streek te

gaan fotograferen en schetsen. Vooral in en rond de vallei van het Merkske, een riviertje dat uitmondt in de Mark, in de landschappen van Wortel Kolonie, het speelbos, het grensgebied tussen Vlaanderen en Nederland. Het was een mooie ontdekkingsreis, dicht bij huis. Dat resulteerde in meer dan 500 schetsen, dikwijls heel minimalistisch, die ik dan thuis verder uitwerkte. Het was tevens een onderzoek naar technieken om uitdrukking te geven aan een gevoel, de gewaarwording van de natuur. Levend en dood ‘Hout’, het is dat wat te zien zal zijn in de tentoonstelling.

Met deze tentoonstelling wil ik ook wat teruggeven aan de mensen uit de streek, met hen delen wat ik hier in de mooie natuur mocht ervaren. Daarvoor werk ik samen met Natuurpunt Markvallei - waar ik een actief lid van ben. Maar de tentoonstellingsruimte in de Klapekster leent zich niet voor de grote werken. In de Pax - toch ook een icoon van mijn Hoogstraten - met zijn grote muren wil ik een “Wonderwall” creëren met vele grote en kleine werken. Om de ruimte op de vloer in te vullen hebben we naar een kruisbestuiving gezocht met andere kunstvormen, muziek en theater. Ik ben enthousiast over het programma dat we hiervoor samen hebben in mekaar gestoken en kijk er echt naar uit.’

Wij ook trouwens! (jaf)

Programma

Praktisch: Expo ‘Hout’ met fotografie en tekeningen van Dominique Van Huffel in Zaal Pax, Dokter Versmissenstraat 3, 2320 Hoogstraten. Van zaterdag 3 december tot zondag 11 december dagelijks open van 14.00 tot 17.30 uur, zondag van 14.00 tot 19.00 uur.

Donderdag 1 december 19.00 uur Officiële opening

Vrijdag 2 december 19.30 uur : Natuuravond Dominique Van Huffel vertelt over zijn werk en de natuur.Kees Strijbos, over het plezier van zeisen. Gratis, plaatsen reserveren via de https://www.natuurpuntmarkvallei.be/activiteitenkalender

Zaterdag 3 december: volksmuziek met Martens - Huet

Zondag 4 december 16.00 - 18.00 uur: Flor Verschueren accordeon

Dinsdag 6 december: Theater Pas geverfd (Zjosfinks) en gastoptreden van “ De Zundertse komedie “

Woensdag 7 december: Theater Pas geverfd en gastoptreden van “ De Zundertse komedie “

Vrijdag 9 december: muziek, Mullerthal (Bert Dufraing)

Zaterdag 10 december: ViolAcc# (Flor Verschueren, Els Van Miert en Jan Meyers)

Zondag 11 december 16.00 - 18.00 uur: Flor Verschueren accordeon

Voor alle avondoptredens muziek en theater: deuren open om 19.30 uur, inkom € 10,00, reservatie www.’Hout’.tickoweb.be

Met steun van Natuurpunt Markvallei en Hoogstraten, een stadje met smaak.

Populieren, houtskool

©D Van Huffel

Hulp om vacatures in de Hoogstraatse scholen in te vullen

Gepensioneerde leerkrachten staan terug voor de klas

HOOGSTRATEN - De onderwijssector kampt met een toenemend lerarentekort. Al enkele jaren worden de directies bij het begin van het schooljaar maar ook in de loop van het jaar geconfronteerd met vacatures die niet ingevuld geraken. Ook de scholen in Hoogstraten ontsnappen niet aan deze malaise. Dat resulteert in kopzorgen voor de directies, stressmomenten voor collega’s die moeten invallen, en frustraties van leerlingen en ouders die zich zorgen maken over de kwaliteit van het onderwijs. Bovendien zijn de gevolgen van corona nog lang niet verdwenen.

Half oktober bleken de vacatures op ASO Spijker en het Klein Seminarie ingevuld. Vito was nog steeds op zoek naar een ICT-coördinator voor een voltijdse betrekking en een tijdelijke betrekking voor een leraar Frans in de derde graad. Bij het VTI bleven er nog 13 lesuren Nederlands en 4 lesuren godsdienst niet ingevuld.

Verscheidene leerkrachten op pensioen springen in de bres en steken een helpende hand toe. Op het Klein Seminarie vonden we zelfs een gepensioneerde leerkracht van 74 die met enthousiasme terug voor de klas staat. Maar ook een aantal Hoogstraatse leerkrachten op pensioen keerden al terug naar de klas. En dat werd een boeiend verhaal voor Carine Sledsens, Ria Vlaminckx en Hugo Van Nueten.

Carine Sledsens:

in mijn nieuwe job en had echt het gevoel dat ik me nuttig kon maken voor deze leerlingen. Dat eerste jaar verliep zeer goed en ik kon terug volop genieten van een welverdiend groot verlof.”

Wie het Spijker doorliep, kent Carine Sledsens als een heel gedreven leerkracht Frans en Geschiedenis. Zes jaar geleden stopte zij wegens een aantal lichamelijke problemen noodgedwongen en met spijt in het hart na 39 jaren dienst. Het deed haar pijn, want ze had graag ook de volgende jaren nog voor de klas gestaan. Vrijwilligerswerk bood een nieuwe invulling van haar leven. Zo gidst ze in het museum voor leerlingen van het middelbaar onderwijs, helpt af en toe op het internaat, werkt mee in de wereldwinkel en is bestuurslid van het Davidsfonds.

Tot zij twee schooljaren geleden, in maart 2021 gecontacteerd werd door de directie van het Spijker. Het ASO was dringend op zoek naar een leerkracht om leerlingen met een leerachterstand van Frans bij te werken. Het was toen volop coronatijd. Carine moest niet lang nadenken en zette de stap. Na het paasverlof kwamen er naast de bijspronguren Frans ook 7 lesuren geschiedenis. “Het was stevig”, vertelde Carine ons, want zij was intussen ook al 4 jaar uit het onderwijs. “Dan komen uiteraard al snel een aantal vragen in je op: hoe is die generatie jongeren nu? Hoe gaat dat met de digitalisering? Gaat het me nog lukken? Maar al snel voelde ik dat de kinderen niet veranderd zijn, dat de fantasie en de verwondering bij deze jongeren nog altijd even groot is als vroeger. Ik voelde mij prima

Terug

Eind augustus 2021 hing de directie van ASO Spijker terug aan de telefoon. Er waren nog 4 uur geschiedenis vrij waarvoor geen leerkracht gevonden werd. Of Carine haar engagement nog eens wou verlengen ? Het moest geen twee keer meer gevraagd worden want begin september stond Carine Sledsens vol

goesting terug voor de klas. Omdat ze niet zo blij was met het nieuwe handboek geschiedenis van het vorige jaar besloot ze om een nieuwe cursus te schrijven. Samen met een jonge collega geschiedenis ging ze aan de slag. De combinatie van iemand met een rijke ervaring in het lesgeven en iemand met een ruime kennis van computerwerk en lay-out bleek een schitterende match.

“Dit was voor ons beiden een geweldige verrijking en een echte win-win situatie. Jong en oud, ik kan het iedereen aanraden. Onze cursus werd een succes zodanig dat we die dit jaar opnieuw gaan gebruiken. Ik moet toege-

De kinderen mogen niet op hun honger blijven zitten, vindt Carine, en het is duidelijk aan haar te zien dat dit haar ook energie geeft.

“Dit geeft me veel energie”

ven dat ik in het begin wel wat ongerust was. De leerlingen van vandaag zijn zo gewoon aan computers terwijl ik het moet hebben van mijn verhaal. Het gaat tenslotte over de mens en zijn geschiedenis. De interactie is hierbij zo belangrijk. Je moet de kinderen kunnen betrekken en inzicht doen verkrijgen en dat lukte wonderwel. Ik heb nog steeds een klik met mijn leerlingen. Met de vakken Frans en geschiedenis zit ik ook in mijn comfortzone. Ik ben dus heel blij dat ik de stap terug gezet heb…”

Het houdt me jong

“Omdat er dit schooljaar ook weer een aantal uren niet ingevuld konden worden ben ik ook nu weer aan de slag. Het houdt me jong in lichaam en geest, geeft mij een goed gevoel en vooral veel energie, zelfs op mijn 65. Je voelt je nuttig en sociaal betrokken en dus ben ik een heel gelukkig mens. Ik doe wat ik heel graag doe, kan de kinderen iets bijbrengen en voel dat dit aanslaat. Wat wil je dan meer?

Ik engageer mij maar ik wil ook niet overdrijven. Toch ben ik er wekelijks een dag of twee, soms drie mee bezig. Intussen is de ploeg van leerkrachten op het Spijker al erg veranderd. De oude garde is bijna helemaal verdwenen, de jonge leerkrachten zijn wel lief en gedienstig. Iedereen is heel content dat we dit schooljaar op 1 september gewoon naar school konden gaan en er terug structuur is in het schoolleven. Corona heeft haar stempel wel gedrukt op het onderwijs. Heel wat leerlingen en leerkrachten vielen uit, er waren heel wat interims, lessen die niet gegeven konden worden, een ganse structuur die wegviel, en dan spreken we nog niet van die mondmaskers in de klas. Het waren duidelijk moeilijke jaren, daardoor is er bovendien heel wat leerachterstand ontstaan. Daarom wil ik elke minuut van de les effectief goed gebruiken. De kinderen mogen niet op hun honger blijven zitten. Er is nog werk te doen en zolang het nodig is kunnen ze op me rekenen.”

nemen. De taak bestond er in om studenten uit de Arthesis Plantyn Hoge School uit Antwerpen te begeleiden. AP Hoge School is een fusie van het gemeenschapsonderwijs en provinciaal onderwijs. Ria begeleidt deze studenten die gekozen hebben voor een opleiding leerkracht in het lager - en kleuteronderwijs. Dit gaat zowel om studenten die uit het secundair onderwijs komen en voor het hoger onderwijs kiezen als voor kandidaten vanuit een zij-instap via VDAB.

“Ik sta in de scholen zelf, op de werkplek en begeleid deze studenten. Zij lopen geen echte stage maar zijn voor een gans jaar verbonden aan een bepaalde school die ze gedurende die tijd ook beter moeten leren kennen. Ik heb dit vorig jaar van februari tot het einde van het schooljaar gedaan en begeleidde zo een tiental studenten gedurende één dag in de week. Die studenten hadden vanaf het begin van dat schooljaar niemand gehad als begeleider. Ik heb heel wat ervaring en men zocht echt mensen die het onderwijs heel goed kennen. Die ervaring gebruiken om nieuwe studenten te begeleiden was boeiend en het gaf me ook een fijn gevoel om terug in een school binnen te stappen.”

Goed begeleiden

Soms moeten wij de student zich wel eens laten afvragen of de keuze voor leerkracht in het onderwijs wel de juiste is. Vroeger kwamen bijna alle studenten voor de lerarenopleiding uit het ASO, momenteel bijna niemand meer. Dezelfde vraag moeten wij soms ook stellen bij de zij-instappers. Hebben zij wel de goede mentaliteit om in het onderwijs les te gaan geven? En dat maakt de uitdaging voor mij zo interessant.

Het is fijn om mee te kunnen werken om goed opgeleide mensen in het onderwijs te krijgen. Daar besteden we nu veel aandacht aan. Momenteel is men bij A.P Hoge School nog steeds op zoek naar twee werkplekbegeleiders, omdat er ook meer inschrijvingen zijn dan vorig jaar. Het is blijkbaar heel moeilijk om nieuwe begeleiders te vinden.

Dit schooljaar werk ik één dag in de week en begeleid ik een twaalftal studenten. Ik volg hen in de lagere school en kleuterschool in Kalmthout, Hoogstraten en Wuustwezel. De job is heel flexibel en ik leg heel wat kilometers af. Vorig jaar stond ik constant in hartje Antwerpen. Ik vind het vooral echt fijn om op deze manier een steentje bij te dragen tot goed opgeleide leerkrachten. Maar ik wil zeker geen job van iemand afpakken. Zodra men iemand vindt voor dit werk, doe ik een stapje terug.”

Hugo Van Nueten: “Lesgeven is als fietsen”

Ook Hugo Van Nueten staat weer voor de klas. “Maandag was ik nog op Ibiza en dinsdag stond ik voor de klas in het tweede jaar van het ASO Spijker,” zo steekt hij van wal. “Mijn petekind Joris Van Nueten en Katrien Kerckhofs, beiden van Westerlo, hadden mij gevraagd om de profane ceremonie te doen van hun huwelijk op het strand van Ibiza. Het huwelijk en het feest vlak bij de zee, dat was enig. Met een elektrische fiets het eiland verkennen, vogels en dieren die je bij ons niet ziet, een duik in een van de vele idyllische baaien, zalig!”

Na 5 jaar pensioen is ook Ria Vlaminckx terug in het onderwijs gestapt. Op haar 60 had zij 41 jaar dienst in het buitengewoon onderwijs, waarvan 21 jaar als lerares in het lager onderwijs. Hierna was ze achtereenvolgens 12 jaar directrice in BuSO Kristus Koning in Sint-Job-in-‘t-Goor en 8 jaar als directrice BuSO in VIBO De Ring in Turnhout. Tot zij vorig schooljaar in februari werd gevraagd om de taak van werkplekbegeleider voor leerkrachten in opleiding op zich te

“Er is wel een verschil met 5 jaar geleden. Ik was steeds verbonden met het buitengewoon onderwijs en kwam nu terecht in het gewone onderwijs. Momenteel wordt er hier ook veel meer naar de leerlingen zelf gekeken, wat in het buitengewoon onderwijs al veel langer bestaat. Het opvolgsysteem kenden wij al heel lang. Ik vind mijn taak heel interessant en echt noodzakelijk omdat we de studenten goed kunnen begeleiden en advies geven.

De dag nadien wachtte hem evenwel een zalige ervaring van een geheel andere aard. “Door mijn connecties met het ASO Spijker - mijn schoondochter Noor Van Coillie geeft daar esthetica - kon ik in het tweede jaar een vervanging doen van drie weken van een leerkracht godsdienst die een operatie moest ondergaan. Voor zo’n korte periode is het niet gemakkelijk om een interimaris te vinden. Die drie weken werden intussen al verlengd tot twee maanden. Eens je 65 jaar oud bent, mag je onbeperkt bijverdienen. Wel belast natuurlijk. Als gepensioneerde zoek ik activitei-

Ria Vlaminckx:

“Een interessante uitdaging”

Ria: “Soms moet een student zich de vraag stellen of de keuze om les te geven wel de juiste was…”

ten om zinvol bezig te blijven en liefst met veel sociaal contact. Lesgeven dus, en dat doe ik heel graag. Het zijn ook heel lieve meisjes en jongens. Ik benader de leerlingen zoals mijn kleinkinderen. Als het nodig is met gestrengheid.”

Door de knieën

“De cursus die in het Spijker gebruikt wordt, is heel goed, met een afwisseling tussen levenswijsheid en de bijbel. Door mijn ervaring en doordat bijbelstudie mijn specialisatie was tijdens mijn master godsdienst aan de KULeuven, valt alles mooi in de plooi. Gelukkig komen de leerlingen nog in contact met de bijbel. Want anders gaat er een grote schat aan verhalen en taal verloren. Nederigheid, boetvaardigheid, wat is dat? Ik heb de tijd nog gekend dat mensen bang waren voor het oordeel en de straf die ze na hun dood verwachtten. Zulke verhalen zetten hen aan het denken…

En humor is ook een goed middel om de aandacht van de leerlingen te capteren. Ik zakte telkens door mijn knieën om het woord nederigheid toe te lichten. In sommige klassen lieten de leerlingen mij dat dus vijf keer doen. ‘Meneer, ik heb het nog niet goed begrepen. Wat is nederigheid?’ Lesgeven is als fietsen, dat verleer je niet. Ik gebruikte vroeger ook al Smartschool, een digitaal platform voor de agenda, de rapporten en zo. Maar sommige leerlingen en collega’s staan verbaasd dat die ouwe een gsm heeft en willen me helpen bij het

digitale gebeuren. Ik laat het me welgevallen. Toch kreeg ik na een dag of tien een klop. Misschien lag het aan het bad microben waarin ik gedoken ben. Zoveel mensen dicht opeengepakt in een klas. Ik zet in de klas altijd een raam vierkant open. Dat wordt gelukkig sinds de pandemie door iedereen aanvaard. Ook de overgordijnen moeten van mij open, voor de zonnevitamines. ‘De zon schijnt in mijn ogen, meneer!’

Maar lesgeven en de attentie van de leerlingen

gaande houden, is best wel intensief. En het verbeteren van taken valt tegen, moet ik zeggen. De leerlingen moeten geëvalueerd worden, dus dat vraagt aandacht. Al bij al zijn 13 lesuren voor mij genoeg. En dan woon ik nog het dichtst bij de school van iedereen. Ik verlies geen tijd in het verkeer. Ik moet enkel de straat oversteken. Koffiezetten doe ik thuis niet meer. Die drink ik in het lerarenlokaal met een bonbon van de jarige collega van de dag. Met een gezellige babbel erbij. Prettig toch!” (jh)

De verjongingskuur van Hugo Van Nueten in 2MT&Wb van ASO Spijker.

DICH TERL IJKE VRIJ HEID

Marcel Rosiersstraat plechtig ingehuldigd

Nakomelingen brengen hulde aan hun grootuders

HOOGSTRATEN - Zondag 25 september was het dan eindelijk zo ver. Na twee jaar uitstel wegens Corona-beperkingen kon de inhuldiging gebeuren van de Marcel Rosiersstraat. “Als familie vinden we het een hele eer”, zegt Marcels kleinkind Myriam Van Delm. Rosie Van Delm, een achterachterkleinkind van Marcel Rosiers, knipte samen met burgemeester Marc Van Aperen het lint door. “Het is bewonderenswaardig wat Marcel Rosiers heeft betekend voor de Hoogstraatse gemeenschap”, vertelt Marc Van Aperen. “Hij leerde ons ook om zorg te dragen voor elkaar. Door een straat naar Marcel te vernoemen, kan zijn levensverhaal nooit vergeten worden.” Maar de talrijk opgekomen familieleden betrekken ook diens echtgenote Josephine Verheyden in de hulde.

Grootmoeder

Aan het woord zijn Myriam, Luc en Min Van Delm, kleinkinderen van Marcel Rosiers. “De Marcel Rosiersstraat is voor ons ook een eerbetoon aan onze grootmoeder Josephine Verheyden, die iedereen kende als madame Rosiers. Zij was een zelfstandige vroedvrouw hier in de streek. Alle kindjes hier in de buurt zijn toen ‘gehaald’ door moemoe.”

Beiden waren afkomstig uit de buurt van Hemiksem en Schelle. “Toen mijn grootvader werd aangesteld als leerkracht in wat door zijn toedoen later de vrije gewestelijke vakschool werd, zijn ze hier ook komen wonen. Zij kregen zeven kinderen waarvan er twee jong gestorven zijn. De oudste was Gaston, dan kwamen Robert, Louis, Maria en François. Enkel François leeft nog, hij woont in Perugia, Italië. Al gauw werd vava directeur van de vakschool en het koppel nam zijn intrek in het hoekhuis aan de Vrijheid/Karel Boomstraat. (jaren geleden was hier café Het Torenijzer, nu is het pas gerestaureerd). In dit huis zijn al de ‘Rosierkes’ geboren.”

In 1942 richt Marcel Rosiers in Hoogstraten een afdeling van het Rode Kruis op. Naast het onderwijs en het Rode Kruis, vervulde Marcel een belangrijke rol als de lokale voorzitter van de Kristen Werkliedenbond en als lid van de kerkraad van Sint-Jan Evangelist, Begijnhof. Bovendien werd hij in 1938 verkozen als gemeenteraadslid en hij zetelde tot begin 1941, tot de gemeenteraden op bevel van de Duitse bezetter werden uitgeschakeld. Tijdens deze periode werd hij actiever in het verzet tegen de Duitse bezetting. Hij verbergt thuis neergestorte Engelse piloten en verstuurt geheime berichten.

Feldpolizei

“Maar op de eerste mei 1944 rond 6 uur ’s morgens stond de Geheime Feldpolizei voor de deur. Zij doorzochten gans het huis op zoek naar wapens en documenten. Mijn grootvader moffelde nog in allerijl een lijst van verzetsstrijders in de zak van het schortje van François, die op de schoot van een inwonende grootmoeder zat. Gelukkig hebben ze hen niet gefouilleerd…”

De gebeurtenissen van die dag hebben diepe wonden geslagen in de familie. De kinderen van Marcel en Josephine droegen de gevolgen ervan tot op vandaag de dag. “De Feldpolizei was ook op zoek naar wapens maar die hebben ze niet gevonden. Die zaten verstopt achter een muur. Mijn moeder Maria heeft later altijd gesproken van belangrijke papieren die ingemetseld waren in het huis. Die papieren zijn echter nooit gevonden, ook niet door ons. Heel het huis hebben we achteraf doorzocht. Toen het Torenijzer jaren geleden werd verbouwd

namen we zelfs contact op met de toenmalige eigenaars om aandacht te vragen voor die ‘belangrijke papieren of wapens’ die misschien ergens verstopt waren. Helaas zijn die nooit teruggevonden.”

“Onze grootvader werd door de Duitsers naar de meisjesschool gevoerd in de Gelmelstraat. Dat was het verzamelpunt van alle opgepakten die ochtend. Ook ons moeke Maria, die toen 16 jaar was, werd met het pistool tegen haar hoofd gedwongen om naar de meisjesschool te stappen. In een licht zomerjurkje stond ze te bibberen op straat. De Duitsers hebben haar toen nog de toelating gegeven om een jas aan te doen tegen de kou.”

Lijst

“Nonkel Robert, haar broer, werd ook gezocht en stond dus ook op de lijst van personen die opgepakt moesten worden. Maar hij sliep toen die periode bijna nooit thuis. Die nacht bracht hij door enkele huizen verder, het huis naast de CM, waar nu een Roemeens winkeltje is. Hij had bepaalde adressen waar hij kon onderduiken, zoals bij Vermeulen in Meer en bij de familie Stas-De Richelle. Ons moeder Maria werd in feite als gijzelaar meegenomen, maar werd in de namiddag dan toch vrijgelaten. Nonkel Robert hield zich nog steeds schuil en werd niet opgepakt. Er werden uiteindelijk 21 mensen opgepakt die ochtend. De lijst was opgesteld door het collaborerende stadsbestuur onder leiding van de Duitsgezinde burgemeester dokter Piet Gommers.”

Het gezin Rosiers-Verheyden: boven (v.l.n.r.) Gaston, Marcel, Robert, onder (v.l.n.r.) Louis, Maria, Josephine, François.

In deze schuur in Sarau stierf Marcel Rosiers.

De opgepakten werden naar de Begijnenstraat in Antwerpen gevoerd en opgesloten. De dag na de razzia is Marcel jarig. Hij wordt 51 jaar, maar het zou zijn laatste verjaardag worden. Regelmatig wordt Marcel overgebracht naar de Koningin Elisabethlei, waar de Sicherheitspolizei haar verhoren doet. Het is ook daar dat hij mishandeld en gemarteld wordt. Hij wordt niet direct op transport gezet naar Duitsland omdat er wordt gevreesd dat hij, als leider van het verzet in Hoogstraten, snel de kogel gaat krijgen. Waarom die executie uiteindelijk niet doorgaat, is niet geweten.

Beestenwagon

Op 9 augustus gaat Marcel evenwel op transport naar Duitsland. “De tocht duurt twee dagen, zonder eten of drinken, opeengepakt met 60 in een beestenwagon. Kort na het vertrek gooit hij nog een briefje uit de trein dat na enkele weken aan de familie wordt bezorgd. Hierop staat dat hij overgebracht wordt naar Duitsland. Uiteindelijk komt hij terecht in Büchenwald. Vandaar wordt hij eind augustus overgebracht naar Blankenburg, waar hij ingezet wordt als metselaar en opzichter. In die functie wordt hij verantwoordelijk gesteld voor de ontsnapping van twee gevangenen en wordt hiervoor zwaar mishandeld.”

“De arbeidsomstandigheden en het verblijf in het kamp zijn dan ook verschrikkelijk. De terreur, het weinige eten en het zware werk eisen zijn tol. Marcel wordt ernstig ziek, tegen april 1945 weegt hij nog amper 35 kg. De bevrijding is echter in zicht wanneer de gevangenen aan een dodenmars beginnen richting Maagdenburg, aan de Elbe. In Sarau aangekomen op 12 april is hij te ziek om nog te werken. Volledig verzwakt door dysenterie overlijdt hij in de grote schuur op 26 april om 15 uur in de namiddag. Rond 20 uur wordt hij begraven in een massagraf. Vier dagen later zouden de gevangenen bevrijd worden door het Zweedse Rode Kruis.”

Hoogstraten is bevrijd als de familie het verschrikkelijke nieuws krijgt dat Marcel niet meer naar huis zal komen maar begraven in een anoniem graf in Duitsland… “Enkele jaren geleden zijn we naar ginder gegaan en hebben er met enkele familieleden een ge-

denksteen gelegd waarop onze Luc een passende tekst had gegraveerd. Ook één van de kruiswegstaties op het kerkhofpad in Hoogstraten werd als herdenking aan hem opgericht.”

Huizennood

Het leven in Hoogstraten ging verder. De Vrijheid ligt nog in puin als ‘madame Rosiers’ het bericht krijgt van de vakschool dat er een nieuwe directeur wordt aangesteld en dat het gezin het huis moet verlaten. Er is op dat ogenblik immers grote nood aan huizen hier. Bij de explosie van de kerk en het vallen van enkele V-bommen zijn er veel huizen tot puin herschapen. Heel wat bewoners worden ondergebracht op zolderkamers bij buren.

“Mijn grootmoeder vindt echter een huis vlakbij. Het gezin gaat wonen daar waar nu

Een Marcel Rosiers wandeling

HOOGSTRATEN - Na de plechtigheid had de familie nog een wandeling uitgestippeld langs de belangrijkste huizen in Hoogstraten centrum waarvan Marcel Rosiers als architect optrad. Vanuit de Marcel Rosiersstraat ging de tocht naar het kerkhof waar halt werd gehouden aan het herdenkingsmonument. Vandaar ging men via de Lindendreef naar de Gelmelstraat om te eindigen op de Vrijheid.

Lindendreef

Nr 15. Het vroegere huis van Eliane Krols, later aangekocht door Jef Martens en Frie Verschueren. Op dit ogenblik nieuwe eigenaars. Huis uit 1935 met cottage-inslag en veelvuldig gebruik van zij- en hoekramen.

Nr 33. Het vroegere huis van Pol, Phine en Elza Smets uit 1936. De familie Smets had eerst ingewoond bij de familie Rosiers in het huis van de vakschool (hoek Vrijheid/ Karel Boomstraat). Pol was een van de eerste praktijkleraars van de vakschool.

Nr 50. Het vroegere huis van meester Mertens, bestuurder van de jongensschool uit 1933.

Gelmelstraat

Nr 48. Het vroegere huis van de familie Harts uit 1938 in de Nieuwe Zakelijkheid. De erker op de tweede bouwlaag vormt één kubistisch geheel met de gesloten balkonleuningen op de tweede en derde bouwlaag.

Nr 50. Het aansluitend winkelhuis was de

apotheek Fransen is. Als alleenstaande vrouw moet ze hard werken om haar gezin een beloftevolle toekomst te kunnen geven. Ze is vroedvrouw gebleven. Gelukkig kon ze dit inkomen vergroten met de inkomsten van enkele huizen die ze verhuurde. Gaston werd priester, Robert is advocaat geworden, Louis heeft een fotozaak in het ouderlijk huis opengedaan, Maria is huishoudregentes geworden, en François, de jongste, is later regentaat gaan studeren.”

“Ons moeke, Maria dus, is in 1950 als eerste van het gezin getrouwd met onderwijzer Marcel Van Delm. Zij gingen wonen in het huis rechtover de jongensschool in de Karel Boomstraat. Jozef van Elsacker, griffier bij het Vredegerecht voor het kanton Hoogstraten, huurde dit huis van mijn grootouders Marcel en Josephine. Ook Jozef van Elsacker was trouwens erg actief geweest in het verzet

vroegere kruidenierszaak van de familie Tuytelaers uit 1938.

Vrijheid

Nrs 10-12-14. De vroegere stelplaats van de bussen Bijnens uit 1931. Art-decogetint flatgebouw met o.a. 4 woningen, in voorgevel sleutel met opschrift BIJNENS & Co. Recent verbouwd. Gelijkaardig gebouw aan de Merodelei 181-183 in Turnhout, ook van Marcel Rosiers voor dezelfde opdrachtgevers.

Nr 148. Het hoekhuis aan Karel Boomstraat, z.g. “Torenijzer”. Dit is het geboortehuis van de ouders uit 1935. Oorspronkelijk werd het gebouw in 1676 aangekocht met later nog een vijftal huizen ernaast om er een klooster met kapel te vestigen . Later verkocht en gebruikt voor verschillende doeleinden (gendarmerie, hospitaal, noodopvang voor behoeftigen, ..)

In 1853 vestigde zich hier herberg “ Het Keizershof” tot 1921. Toen werd het aangekocht door de vakschool en ingericht als directeurswoning. In 1935 ingrijpend verbouwd door Marcel Rosiers die er later zijn intrek nam. Vanaf 1984 werd het een taverne, restaurant, jeugdcafé. Nu, na renovatie, eigendom van Immo Noord.

Nr 162. Nu Brasserie Den Bottel. Voordien winkel en woonhuis in art-decogetinte stijl uit 1936.

Nr 202. Nu hotel-restaurant café De Jachthoorn in 1928 herbouwd door Marcel Rosiers. Voordien pand dat terugging tot 1700, z.g. “ De Berrie”. Nadien huis van de familie Huet. Nog later traiteurzaak.

“Zwarte” Piet

HOOGSTRATEN - Piet Gommers was de zoon van Eugene Gommers, huisarts in Meerle. Het gezin woonde in een groot, prachtig huis met park dat later werd afgebroken. Later is hier de pastorij gebouwd. Eugene Gommers werd op handen gedragen in Meerle, hij was voorzitter van diverse verenigingen en stond als dokter altijd klaar. Kortom, hij had een uitstekende reputatie. Die erkenning blijkt ook uit het feit dat er later zelfs een straat naar hem genoemd wordt.

Eugene Gommers had één zoon, Piet, die ook geneeskunde ging studeren en zich na zijn studies in Hoogstraten vestigt als huisarts. Hij laat in 1935 een bouwkundig pareltje bouwen in art-decostijl in de Van Aertselaerstraat 5. Piet was de laatste dokter in de rij van de familie Gommers die, afkomstig uit de buurt van Breda, generatie na generatie huisartsen had afgeleverd.

Hij was ook politiek actief. Zijn politieke loopbaan tot na zijn benoeming als oorlogsburgemeester in Hoogstraten is goed gedocumenteerd in het februarinummer van 2011 van de Hoogstraatse Maand. Je kan dit nalezen in ons archief.

Opgepakt

Na de Duitse capitulatie wordt Piet Gommers opgepakt en veroordeeld tot levenslange dwangarbeid, in 1952 herleid tot 25 jaar gevangenschap. Hij wordt ondergebracht o.a. in de gevangenis van Merksplas. Zijn enige troost was het gezelschap van de bekende kunstenaar Dirk Baksteen met wie hij enige tijd een cel deelde. Gommers verloor levenslang zijn burgerrech-

en ontsnapte ternauwernood aan die razzia van 1 mei. In september 1944 werd hij alsnog gearresteerd toen hij uit het huis kwam van de weduwe Pinxteren op de hoek van de Gelmelstraat en het Wolvenstraatje (nu de Dokter Versmissenstraat). Hij werd overgebracht naar Neuengamme en overleed er aan ontbering in december 1944.”

Josephine

De heropbouw van Hoogstraten ging van start. De oorlogsjaren moesten zo snel mogelijk vergeten worden. “Het moeten pijnlijke jaren geweest zijn voor onze grootmoeder. Het gemis van haar man Marcel, het opgroeien van de kinderen en het besef dat er zoveel vijandigheid bestond tijdens en direct na de oorlog in haar Hoogstraten waar zij wekelijks zoveel kinderen hielp ter wereld brengen als vroedvrouw, maakte het er voor haar niet gemakkelijk op.”

ten en betaalde een fors bedrag aan schadevergoeding. Ook al zijn goederen en eigendommen werden verbeurd verklaard.

Piet Gommers was getrouwd met G. d’Aubioul, dochter van een rijke steenbakkersfamilie uit Hemiksem. Ook de frivole levensstijl van zijn vrouw, die nogal losjes omging met de Duitse officieren, zette veel kwaad bloed bij de bevolking.

Hijzelf draagt de verantwoordelijkheid voor die zwarte bladzijde tijdens de oorlogsjaren en de Duitse bezetting in Hoogstraten. Vooral de talrijke razzia’s waarbij heel wat burgers werden opgepakt en weggevoerd, worden hem aangewreven. Wellicht zijn er meer daders in zijn entourage die zich hieraan schuldig maakten. Zij zijn echter minder zwaar gestraft, nog anderen zijn mogelijk de dans ontsprongen.

Op vrije voeten Piet Gommers kwam vrij in 1954. Nadien vestigde hij zijn dokterspraktijk op de Rubenslei in Antwerpen. In dit appartementsgebouw verblijven ook zijn schoonouders, die eigenaar zijn van het gebouw. Gommers bewoont hier één van de appartementen en heeft er ook zijn dokterspraktijk op het gelijkvloers. Opvallend is dat er nogal wat volk uit het Hoogstraatse zijn dokterskabinet zou blijven bezoeken.

Het gebouw in Antwerpen is nog steeds in eigendom van de familie d’Aubioul. Piet Gommers overleed in 1969 en ligt begraven op het kerkhof van Hemiksem in het familiegraf van de familie d’Aubioul. (pm)

Er blijft de herinnering aan de vijandigheid en het verraad dat naar zulke dramatische ontknoping leidde. De oorlog had de stad verdeeld in twee kampen. Oorlogsburgemeester en dokter Piet Gommers gaat tegen de bevrijding in oktober 1944 op de loop maar wordt rond de Duitse capitulatie, enkele maanden later, opgepakt en beschuldigd van verraad. Marcel Rosiers was tijdens zijn gevangenschap altijd blijven zeggen dat Gommers hem verraden heeft. Hij zou de namen van Marcel Rosiers en Jerome Dupont eigenhandig op de lijst hebben geschreven, evenals die van andere, vooral politieke tegenstanders. Die lijst zou hij aan de Duitse bezetter hebben bezorgd.

Josephine verhuist. “Thuis in Hoogstraten opent zoon Louis in het ouderlijk huis een fotowinkel. De aanleg voor fotografie heeft hij van zijn vader Marcel. Louis treedt kort nadien in het huwelijk. Het huis wordt te klein en ons moemoe trekt naar Turnhout waar haar andere zoon François een aanstelling krijgt als leerkracht. Zij doet het huishouden van het nieuwe gezin in de Klinkstraat maar bezoekt nog vaak haar Hoogstraatse familie en vrienden.”

In december 1958 bezoekt Josephine haar zoon Louis. Op dat moment is de Sint-Catharinatoren onder meer door toedoen van deken Lauwerys en architect Stynen heropgebouwd. De Torenfeesten moesten het begin zijn van een nieuwe periode van hoop en heropleving. Voor Josephine bleef er evenwel een schaduw hangen op het Torenijzer, het hoekhuis van de Vrijheid en de Karel Boomstraat. Het huis van haar man, waar alles begon. “Enkele maanden later wordt ons moemoe ernstig ziek. Amper 14 jaar na het wegvallen van haar man Marcel Rosiers, overlijdt ze op 12 oktober 1959.” Josephine Verheyden is dan 63 jaar. (pm)

Kleindochter Myriam Van Delm spreekt het talrijk opgekomen publiek toe bij de plechtige inhuldiging van de Marcel Rosiersstraat.

Tweedaags tornooi in zaal ‘t Markenhof in Minderhout

Wie worden de eerste Hoogstraatse dartskampioenen?

MINDERHOUT - Darts is helemaal mainstream geworden, ook al omdat VTM vaak competities live uitzendt. Door deze grote interesse kwamen Chris Waegemakers, de zaakvoerder van JC Darts in Rijkevorsel en Luc Herthogs, bestuurslid van KWB in Minderhout, op het idee om voor het eerst een heus dartskampioenschap van Hoogstraten te organiseren. Het wordt een tweedaags dartstornooi dat plaatsvindt op vrijdag 11 en zaterdag 12 november in feestzaal ’t Markenhof in Minderhout.

Chris Waegemakers is de oprichter van de Kempische Dartsbond en hij was 5 jaar lang bestuurder van de Belgische Dartsbond. Zeg maar gerust dat darts een passie is voor hem. Voor Luc Herthogs lijkt de parochiezaal wel een heuse passie. Dat werd dus een ‘perfect match’. Als uitbater van ’t Markenhof kent hij de juiste grootte van de zalen, zodat hij zeker wist dat een dartstornooi hier een ideale stek zou kunnen vinden.

Interactie

Het initiatief om dit evenement te organiseren kwam eigenlijk van Luc. “Mijn zoon Robbe volgde een jaar geleden een dartscursus bij JC Darts en nu oefent hij er nog tweewekelijks in hun trainingszaal. Eind juli ging ik met mijn zoon naar een dartswedstrijd in Rijkevorsel. Die werd door Chris georganiseerd om zijn talentvolle schoonbroer Tom Neefs aan te moedigen. Wel, ik was daar heel erg onder de

indruk van de spanning, de interactie en de emoties die zo’n wedstrijd losmaken.”

Zo groeide al snel het idee om hier ook in Hoogstraten iets te organiseren. Samen met enkele andere KWB-leden zagen ze er wel wat in om een tweedaags dartstornooi op te zetten. “Waarom daar dan geen open kampioenschap voor jong en oud, en een kampioenschap van de stad Hoogstraten van maken?!”. Het stadsbestuur bleek bereid om hieraan mee te werken, o.a. in de vorm van een projectsubsidie. Het is dan ook de bedoeling dat er iemand van het gemeentebestuur aanwezig zal zijn bij de huldiging van de winnaars.

Populair

Darts is snel populair geworden in Vlaanderen door het succes van Dimitri Van Den Bergh alias Dancing Dimi en de live uitzendingen op VTM- en sportzenders. Maar nog

een belangrijker factor was misschien wel corona. Vooral de jeugd begon toen massaal darts te ontdekken, het is immers een spel dat iedereen gemakkelijk thuis kan spelen, terwijl de investering in materiaal minimaal is.

Er zijn 2 soorten competities, namelijk steeldarts, waarbij met metalen pijlen wordt gegooid en elektronische darts. Hierbij worden kunststof pijlen gebruikt of zgn. softtips.

In Hoogstraten zijn er ondertussen al enkele dartsclubs, waaronder de Vlinder in Minderhout. De leden van deze club spelen in competitieverband. Het spreekt voor zich dat zij enthousiast reageerden toen ze hoorden van dit evenement.

Open tornooi

Het dartstornooi is gespreid over twee dagen. Op vrijdag 11 november is er een open kampioenschap gepland, waar dus iedereen aan kan deelnemen. Er is een flinke prijzenpot van 1.000 Euro voorzien.

Om 11 uur gaan de wedstrijden van start, zowel voor de jeugd (-16 jarigen) als de koppels. Aansluitend om 18.30 uur is het dan de beurt aan de mannen en de vrouwen. De organisatie verwacht dat zeker 10 van de beste 50 darters van België hieraan zullen deelnemen.

Voor wie nog wat wil bijleren of voor wie wil proeven van de speciale sfeer en spanning bij dartswedstrijden, is dit een unieke gelegenheid dicht bij huis.

Aansluitend aan elke wedstrijd is er een prijsuitreiking.

Hoogstraats kampioenschap

Op zaterdag 12 november wordt het kampioenschap van Hoogstraten georganiseerd. Enkel inwoners uit Hoogstraten en deelgemeenten zullen het tegen elkaar kunnen opnemen. Dat gebeurt in dezelfde 4 reeksen als

Chris Waegemakers en Luc Herthoghs organiseren het eerste Hoogstraatse dartskampioenschap.

op vrijdag, met eveneens de start om 11 uur. Na afloop van de jeugd- en koppelwedstrijden worden de eerste 3 laureaten in elke reeks gehuldigd. Voor hen is er een trofee, evenals een kleine geldprijs. Om 18.30 uur is het dan de beurt aan de mannen en vrouwen van Hoogstraten.

Het belooft een heel spannend kampioen-

schap te worden, de spelers zullen de aanmoedigingen van hun supporters heel goed kunnen gebruiken…

Dubbele knock-out

Met een druk op de knop zal de computer willekeurig de loting bepalen. Als wedstrijdvorm werd gekozen voor de “dubbele knock-out”,

wat wil zeggen dat iemand minimum 2 keer moet verliezen om uitgeschakeld te zijn.

Door zijn lange darts ervaring heeft Chris geleerd hoe hij deze tornooien efficiënt kan organiseren. Daardoor kunnen er 2 of 3 tornooien tegelijk doorgaan, zoals nu het geval zal zijn in Minderhout.

Maar een stukje organisatie zit ook bij de spelers zelf, want er wordt verwacht van de verliezer dat deze de punten van de volgende partij noteert en doorgeeft aan de wedstrijdleiding.

Deelname kost 10 Euro per wedstrijd, 20 Euro per koppel en 5 Euro voor de jeugdreeksen. Om in te schrijven dient men een mail te sturen naar lucherthogs@telenet.be met vermelding van naam en woonplaats van iedere deelnemer en ook “Open tornooi” of “Hoogstraats kampioenschap”.

Het verschuldigde bedrag dient overgeschreven te worden op rekening BE90 0882 8634 7732. Let wel: de plaatsen zijn beperkt, dus snel inschrijven is de boodschap.

“En indien deze dartswedstrijden het succes worden dat we durven te verhopen, komt er volgend jaar zeker een nieuwe editie,” kijkt het organiserend duo al vooruit. (jl)

Pronostikeren op het WK 2022 in Qatar

Even in de schoenen van de bondscoach staan…

HOOGSTRATEN - Bij de vorige WK’s of EK’s polsten we de verwachtingen bij bekende voetballers uit onze regio en bij supporters van de rode duivels. Deze keer viel ons oog op een WhatsAppgroepje dat een pronostiek organiseert voor het WK in Qatar. We zochten 5 kandidaten die hun mening wilden delen. Frank Michielsen en Bart Aerts organiseren de pronostiek. Ook Ilja Luijten, Thijs van Dun en Dries Janssens mochten even voor bondscoach spelen. Wedden dat er een goed verhaal in zit?

Indien we enkele Nederlanders zouden vragen naar hun WK verwachtingen, dan riepen ze wellicht: ‘Nederland wordt wereldkampioen’. Bij de vijf Belgische gokkers denkt enkel Ilja dat de Belgische ploeg een kans maakt. De anderen zijn bescheidener of realistischer. Door de eerste ronde geraken we wel, is de algemene verwachting. Overigens maken ook de Nederlanders volgens hen geen kans. Brazilië wordt getipt als wereldkampioen, ook Argentinië, Frankrijk, Spanje en Engeland worden genoemd als kanshebbers. En wie speelt er in de Belgische ploeg? Zij hebben hun twijfels over het opstellen van Hazard, maar niet over Lukaku. Die moet spelen als hij fit is. Hoe dan ook, ze kijken allemaal erg uit naar het WK en hebben al een stoeltje besteld in Bar Qatar in Coöperatie Hoogstraten.

Pronostiek

DHM: Je doet mee aan de WK prono 2022. Waarom vind je dit plezant? Heb je al eerder meegedaan?

Frank Michielsen: Samen met Bart Aerts organiseren wij al enkele EK’s en WK’s een pronostiek. Ik vind het leuk om mijn voetbalkennis te meten met vrienden en kennissen en het brengt toch wat extra spanning mee.

Bart Aerts: Ik doe al jaren mee aan de prono omdat het altijd leuk is. Het is in het begin

Ilja Luijten

even wat invulwerk, maar het leuke eraan is dat de stand zeer dikwijls wijzigt.

Dries Janssens: Ik beleef het WK toch net iets intenser door mee te doen aan de WK Prono. Ook matchen van een land als bv. Qatar worden leuk om te volgen omdat je steeds je pronostiek in de gaten houdt.

Ilja Luijten: Ik ben helemaal niet veel met voetbal bezig, maar wanneer er een WK of EK plaatsvindt vind ik het wel leuk om te kunnen supporteren voor ons land en ook wat andere wedstrijden te bekijken. Wanneer hier dan ook nog iets van afhangt door het invullen van een pronostiek wordt het kijken alleen maar leuker. Ik heb de eerste keer deelgenomen aan deze pronostiek in 2021 met het EK.

Thijs Van Dun: Ik heb in 2018 en 2021 al meegedaan aan deze prono toen werd dit niet zo een succes, ik hoop dit jaar meer geluk te hebben.

Rode Duivels

DHM: Kan België wereldkampioen worden?

Ilja: Ja, we moeten er in blijven geloven.

Frank: België kan geen wereldkampioen worden, denk ik. We zijn immers te afhankelijk van Kevin De Bruyne. Hazard is helemaal uit vorm en onze verdediging is ook niet meer top. In het verleden is het ook al vaker gebleken dat België tegen de topploegen altijd net iets tekort komt.

Bart: We hebben de beste keeper en middenvelder van de wereld, goede spitsen, maar met deze trainer vrees ik ervoor. We hebben meestal geen alternatief als de match vast zit.

kern zou het anders kunnen zijn, maar met de huidige kern wordt dit haast onmogelijk. Laten we hopen dat ik ongelijk krijg.

DHM: Hoe zit het in hun groep? Op 23 november speelt België tegen Canada, 4 dagen later tegen Marokko en tenslotte op 1 december tegen Kroatië. Zij zullen zich plaatsen voor de 1/8ste finale?

Frank: Kroatië en België zullen zich plaatsen in deze groep.

Dries: Ik ga ervan uit dat België zich plaatst als groepswinnaar. Kroatië wordt een eerste goede test voor de knock-out fase. Daarom is het goed voor de Belgen dat dit hun laatste groepsmatch is. Canada en Marokko mogen op papier geen probleem zijn, al weet je het nooit op een WK.

Bart: In de groep van België gaat de eerste match al heel belangrijk zijn, Canada mogen we zeker niet mogen onderschatten, als we dit tot een goed einde brengen moeten we normaal samen met Kroatië verder gaan.

Ilja en Thijs zeggen beiden ja.

DHM: En dan, hoe ver verwacht je dat België zal geraken?

Frank: Ik denk dat België de 1/8de finales

Dries Janssens

Is 34 en werkt als kwaliteit/sales medewerker op Coöperatie Hoogstraten. Zij vindt zichzelf geen voetbalkenner en is ook geen supporter van een bepaalde ploeg. Enkel een EK of een WK kan haar interesse wekken.

Dries: Ik denk niet dat België het WK gaat winnen, neen. De ploeg is t.o.v. het WK in Rusland verzwakt, vooral achteraan. Hopelijk geraakt Lukaku terug op topniveau voor het WK, anders wordt het ook vooraan erg moeilijk om iets te forceren.

Thijs: Ik zie weinig kansen voor onze Belgen maar je weet nooit. Met een volledig fitte

Is 26 jaar en werkt als Software engineer bij Gebroeders Doms in Brecht. Hij is centrale verdediger bij de 1e ploeg van Minderhout VV. Hij speelt al voetbal vanaf zijn 5de jaar en het is nog steeds zijn favoriete vrijetijdsbesteding.

Bart Aerts

kan wat oranje-gekte geen kwaad.

DHM: Welk land maakt wel het meeste kans?

Frank: Ik denk dat Brazilië wereldkampioen wordt met zo’n offensieve weelde.

Frank Michielsen

Is 46 jaar en werkt 24 jaar bij Entrec in Meer. Hij woont in Meerle. In zijn vrije tijd is hij voetbaltrainer van de U17 bij Meerle. Als hobby’s noemt hij fietsen, wandelen en lekker eten. Hij is hevig supporter van Rode Duivels en Anderlecht en volgt de ploegen met Belgen in buitenlandse competities.

halen. Dan komen ze normaal gezien tegen Spanje of Duitsland. Tegen deze landen gaan ze tekort komen, denk ik. Ze mogen mij natuurlijk altijd aangenaam verrassen.

Bart: Als we niet eerste in de groep eindigen vrees ik dat we er uitgaan in de 1/8 finale.

Dries: Moeilijk om te voorspellen, Ik denk niet dat ze verder gaan geraken dan de kwartfinale. Hopelijk kunnen ze groeien in het tornooi en zo toch een mooi parcours afleggen.

Thijs: Ik denk inderdaad dat de kwartfinales misschien het hoogst haalbare zal zijn maar een halve finale zie ik ook nog wel gebeuren.

Ilja: Kwartfinale moet toch wel lukken, lijkt me.

Kanshebber

DHM: Is Oranje kanshebber voor de titel?

Frank: Nederland gaat geen wereldkampioen worden. Ik vind Van Gaal wel een betere trainer dan Martinez.

Bart: Oranje heeft minder kwaliteiten maar wel een absolute toptrainer. Als wij die hadden, hadden we misschien al wel een keer een prijs gepakt…

Dries: Ook Nederland gaat het WK niet winnen. Ze hebben enkele zeer goede spelers zoals Virgil Van Dijck en Frenkie de Jong, maar ze missen een goede keeper en een goede spits. Dat zijn twee belangrijke posities om wereldkampioen te kunnen worden.

Thijs: Neen, ze zullen prima meedraaien in het toernooi, maar winst zie ik zeker niet gebeuren. Daar is de kern gewoonweg niet goed genoeg voor.

Ilja: Nee, tenzij België er vroeg uitligt, dan

Bart: Brazilië is ook voor mij de grote favoriet om wereldkampioen te worden. Zeer goede lichting en veel spelers bij hun club in vorm. Bij de Europese landen verwacht ik wel wat van de Spanjaarden. En elk WK is er wel een of andere verrassing - Canada, ZuidKorea, Japan..

Dries: Argentinië, Messi gaat op zijn laatste WK schitteren en de enige lege plek in zijn trofeeënkast opvullen. Ze zijn ook aan een zeer sterke reeks zonder nederlagen bezig en zijn dus als ploeg in vorm om aan het WK te beginnen.

Thijs: Brazilië en Frankrijk zijn voor mij de absolute topfavorieten, zeker Brazilië, de kern waarover zij beschikken is een immens verschil met andere toplanden. Maar Frankrijk schrijf ik zeker niet af, met die gasten weet je maar nooit!

Ilja: Engeland is misschien een outsider, maar die gaan ons verrassen.

In de ploeg

DHM: Courtois, Alderweireld, Witsel, De Bruyne zijn waarschijnlijk de eerste namen die Martinez noteert op het wedstrijdformulier, zij vormen de as van de Belgische ploeg. Hoort Lukaku, wanneer hij fit is, daar ook bij?

Frank: Lukaku moet zeker spelen. Het is spijtig dat we maar 1 spits hebben van zo een kaliber.

Bart: De afgelopen matchen is heel duidelijk gebleken dat een fitte Lukaku altijd bij de Rode Duivels in de spits moet staan.

Dries: Ja! Momenteel zijn er geen alternatieven vooraan om hem te vervangen. Hoewel Batshuayi vaak scoort voor de Belgen, weet hij mij op de een of andere manier niet te overtuigen. Spelers zoals De Ketelaere en Openda gaan op termijn Lukaku wel kunnen vervangen, maar momenteel zijn ze nog geen volwaardige vervangers.

Thijs: Zeker weten! Lukaku is een van de beste spitsen die we ooit gekend hebben in het Belgische voetbal en is ook een van de enigen die een goal kan maken. Momenteel hoort hij er dus zeker bij.

Ilja: Ja, heeft in het verleden al meermaals zijn waarde bewezen.

Is een arbeider van 47 jaar. Afkomstig uit Meerle, woont al 25 jaar in Hoogstraten. Hij voetbalde van kleins af aan in Meerle, was er na zijn spelerscarrière tot 2020 afgevaardigde van de B-Reserven. Al meer dan 25 jaar heeft hij een abonnement bij RAFC, waar hij elke thuismatch te vinden is.

DHM: Stelling: Vertonghen en Debast krijgen de voorkeur op Boyata en Denayer.

Frank: Bij Debast heb ik mijn twijfels nog, hij is nog veel te onervaren.

Dries: Moeilijke stelling! Ik ben geen fan van Debast, maar ook niet van Boyata. Denayer zie ik wel graag aan het werk, maar hij heeft te laat een club gevonden om zijn niveau nog op te krikken voor het WK. Als ik dan toch een keuze moet maken, dan zeg ik Vertonghen - Debast.

Bart: Denayer speelt maar net in een club in de woestijn. Die zou ik sowieso al niet meenemen. Enkel spelers die volop spelen komen in aanmerking, dus Boyata staat er voor mij ook niet op. Vertonghen zal er wel op staan, ik vind het vooral spijtig dat in de afgelopen jaren Theate en Faes niet getest zijn. Ik vermoed dat de bondscoach voor Vertonghen, Alderweireld en Dendoncker gaat kiezen.

Ilja: Verthongen en Debast krijgen inderdaad de voorkeur op Boyata en Denayer.

Thijs: Debast heeft laten zien dat hij er direct kan staan ook in topmatchen en Vertonghen is gewoon een zekerheid.

Dilemma’s

DHM: Welke wingbacks zou je kiezen, Meunier en Carrasco of Castagne en Thorgan Hazard?

Frank: Meunier en Carrasco, afhankelijk van de vorm van de spelers natuurlijk.

Dries: Ik kies voor Meunier en Carrasco. Meunier mag opnieuw veel wedstrijden spelen bij Dortmund en Carrasco heeft iets extra om een wedstrijd open te breken.

Bart: Als wingbacks zou ik kiezen voor Thorgan Hazard, met daarvoor Carrasco op de

plaats van Hazard. Aan de andere kant zou ik altijd voor Trossard kiezen, die is in bloedvorm - herinner je zijn hattrick tegen Liverpool? Maar ik vrees ervoor of hij mag starten.

Thijs: Kan beide vind ik, op die posities kan nog gewisseld worden.

DHM: Eden Hazard moet spelen. Hij kan nog altijd het verschil maken. Of is die plek voor Trossard?

Frank: Eden Hazard is totaal niet in vorm en is volgens mij niet meer de topspeler die hij was. Ik zou Trossard dus een kans geven en Hazard gebruiken als supersub.

Dries: Ik ben altijd een grote Hazard fan geweest, als vedette en kapitein van de ploeg denk ik dat hij ook andere spelers beter kan maken. Los van de goede vorm van Trossard, kies ik nog steeds voor Hazard.

Bart: Eden Hazard… heel jammer, maar als je niet speelt bij je ploeg heb je niet het wedstrijdritme dat nodig is. Op het middenveld zou ik Thielemans niet opstellen, maar eerder voor Onana gaan, groot en sterk, dat hebben we zeker nodig daar.

Thijs: Momenteel 100% Trossard, hij laat in de beste competitie ter wereld zien dat hij een absolute topspeler is en waar zit Eden hazard? Op de bank… tja dan is de keuze snel gemaakt.

Ilja: Trossard moet spelen, vind ik ook.

DHM: Openda is beter dan Thielemans en Vanaken.

Frank, Ilja: Akkoord

Dries: Vind ik niet. Ik schat Thielemans hoger in dan Openda

Bart: Spijtig dat Roméo Lavia niet mee kan wegens blessure. We hadden een mix kunnen maken van ervaring samen met wat jonge energieke mannen die zich het afgelopen jaar toonden in de oefenmatchen. Spijtig, maar daar is het nu te laat voor. Dat gaat hopelijk voor het volgende EK zijn.

Thijs: Openda? Neen, vind ik niet, die heeft nog veel te weinig laten zien om nu al te kunnen zeggen dat hij beter is dan die twee die nu toch al een aantal jaren meedraaien.

Kijken

DHM: Waar ga je kijken als de Belgen spelen? Kijk je alleen thuis, spreek je af met vrienden of ga je naar een plaats met een groot scherm zoals in Bar Qatar in de hallen van Coöperatie Hoogstraten?

Frank: Meestal samen met een paar vrienden in het EK of WK dorp.

Bart: Ik ga gezellig de matchen van de Bel-

W O O R D V A N D E M A A N D (19)

Je kunt er deze dagen niet omheen

Voornaam van bestuurder van turnvereniging ‘t Zolderke

Bij Meer Fresh Products is het drijvend

Op Galder zijn er drie in aanbouw

Is die kaalslag in Wortel hier echt nodig?

Deze vereniging behartigt de armoedebestrijding in de noordelijke hoek van Hoogstraten

Voornaam van de fotograaf-tekenaar die begin december tentoonstelt in de Pax

Sporttak die meer dan 300 deelnemers lokte in Meer 8. Deze Guido is in november te zien in het GC te Hoogstraten 9. Hier is het WK voetbal te volgen in Coöperatie Hoogstraten 10. Vereniging die o.a. zorgt voor gratis scholing van kinderen in India 11. Jos Sterkens ontpopt zich er plots tot 12. Deze Ria vindt terug lesgeven een interessante uitdaging 13. Sporttak van het tweedaags kampioenschap in ‘t Markenhof in Minderhout (jc)

IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 15 november door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

Thijs Van Dun

Is 17 jaar en voetbalt bij Minderhout VV bij de U21. Hij is supporter van Anderlecht.

gen volgen in Bar Qatar, altijd gezellig om met groot Hoogstraten een feestje te bouwen en hopelijk mag het lang duren.

Dries: Het WK beleef ik liefst met vrienden en een lekker pintje! Ik ga dus ook kijken in Bar Qatar.

Thijs: Dat gaat ervan hangen om welk uur ze zullen spelen, maar ik hoop alle matchen te kunnen volgen bij vrienden of familie of op café. Nu maar hopen dat ze ons trots maken!

Ilja: Bar Qatar in Coöperatie Hoogstraten. Eerst werken en dan vertier voor mij… (rob)

Oplossing oktober

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Marc Roelen, Beukendreef 21, 2323 Wortel

Samenwerken om water en energie te besparen

Drijvend zonnepark bij Meer Fresh Products

MEER - Door een uitwisseling van water en energie, opgewekt door meer dan 3.000 drijvende zonnepanelen, doen tuinbouwbedrijf Meer Fresh Products en vleesverwerkend bedrijf Comeco elk hun voordeel. Het tuinbouwbedrijf levert stroom aan Comeco, dat drinkbaar water levert aan Meer Fresh Products

Groene energie

Meer Fresh Products bv behoort tot één van de teeltlocaties van de familie Vermeiren en is aangesloten bij Tomeco Services. In samenwerking met de Tomeco telers produceert het bedrijf jaarrond tomaten onder glas. Na de oogst gaan de tomaten naar het verpakkingscentrum in Hoogstraten en worden ze verkocht en verdeeld door Coöperatie Hoogstraten.

Bij hun serres liggen vijf bassins met een buffercapaciteit van 59.000 kubieke meter water. Het drijvend zonnepark met 3.000 zonnepanelen, dat de naam ‘ClicFloats’ draagt, is ontwikkeld door de firma Connectum uit Wuustwezel en geïnstalleerd in samenwerking met specialisten Pulsar Power, Izen en Wavin. De Wuustwezelse firma ontwikkelt en produceert slimme oplossingen voor duurzaam energie- en waterbeheer. Het recycleert zelf kunststoffen verpakkingen van voeding en hergebruikt die in zijn producten.

De zonnepanelen brengen 1,4 GWh groene energie per jaar op. Dat is 8 % meer dan een vergelijkbaar aantal zonnepanelen op een dak, dankzij het koelende effect van het water waarop de panelen zich bevinden.

De zonnepanelen rusten als het ware op een massa drijvende kegels uit gerecycleerd materiaal.

Een deken van kegels

Buurbedrijf Comeco verwerkt met meer dan 150 medewerkers worden op jaarbasis 1.2 miljoen varkens. Het maakt deel uit van Belgian Pork Group, een netwerk van acht vleesbedrijven, verspreid over België, met een omzet van +/- 800 miljoen euro en 1.600 werknemers.

Comeco gebruikt de door dit project opgewekte groene energie. Deze energie-oogst is het equivalent van een jaarlijks gemiddeld verbruik van meer dan 400 Vlaamse gezinnen. Comeco vergroent hierdoor 15% van zijn elektrisch verbruik met een CO₂-besparing van bijna 600 ton per jaar, wat 170 Vlaamse gezinnen gemiddeld aan CO₂ uitstoten op 12 maanden tijd.

De zonnepanelen rusten als het ware op een massa drijvende 20-vlakkige kunststoffen kegels of ballen gevuld met water, die bij Connectum gemaakt worden van 100% gerecycled materiaal.

In de zomer houdt het deken van ballen het water zo’n 4°C koeler, wat de ontwikkeling van de ziektekiemen beperkt. De afdekking helpt eveneens om verdamping van het water tegen te gaan. Bij Meer Fresh betekent dit dat zo’n 6 miljoen liter per jaar minder water verdampt.

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten - redactie@demaand.be

Als federaal minister van Binnenlandse Zaken was Annelies Verlinden aanwezig bij de officiële ingebruikname van het drijvende zonnepark. Verder v.l.n.r.: Hedwig Van Roy (Connectum NV), Lynn Vermeiren en Mith Vermeiren (Meer Fresh Products).

Warmte en water

Het thermische water afkomstig van de glastuinder Meer Fresh en opgewekt met de efficiënte warmtekrachtkoppeling zorgt dan weer voor een besparing van 15% aan gasverbruik bij Comeco, met alweer een gunstige impact op de CO₂-uitstoot door een lager verbruik van fossiele brandstoffen. De 1.600 MWh besparing kan vergeleken worden met de uitstoot van 180 wagens per jaar.

Het hemelwater wordt opwaardeerd tot proceswater, wat een jaarlijkse besparing van

100.000 m³ grond- of leidingwater betekent, een hoeveelheid van wat 800 Vlaamse gezinnen gemiddeld verbruiken binnen die tijdspanne. Comeco, dat in zijn productieproces veel zuiver water nodig heeft, rekende uit dat het 50% minder grond- of leidingwater zal nodig hebben wanneer het project volledig klaar zal zijn.

De grote waterbuffers van Meer Fresh Products krijgen niet enkel een extra functie als “energiedragers”, ze helpen vooral om periodes van droogte te kunnen overbruggen en om bij regenovervloed tijdelijk het kostbare he-

melwater te stockeren of te delen met de bedrijven in de buurt.

Het gehele project lijkt wel een proeftuin voor het omgaan met de gevolgen van droogte. Dankzij de samenwerking van de bedrijven Meer Fresh Products, Comeco, Vergo Kwekerijen, Swa Aernouts BV en Agro Support VOF én met de steun van de VMM, passend binnen de Blue Deal, streven de partners om jaarlijks meer dan 100 miljoen liter grond- en leidingwater te kunnen besparen. Dit komt overeen met het verbruik van meer dan 3.000 Vlamingen. (fh)

Doorgeefluik Hoogstraten Noord broodnodig in moeilijke tijden

MEER - MEERLE - MEERSEL-DREEF - Doorgeefluik Hoogstraten

Noord hield een opendeurdag op haar locatie in Meerle. Sinds 2018 wil deze vzw de armoedebestrijding behartigen in de noordelijkste hoek van Hoogstraten (Meer, Meerle en Meersel-Dreef). Het privéinitiatief van Hervé Hellemans werd in 2020 gestructureerd in een VZW. Momenteel draait de werking op een zevental vrijwilligers. Het Doorgeefluik hanteert een lage drempel voor voedselbedeling en verdeling van non-food, en biedt daardoor hulp aan wie het moeilijk heeft. Via sponsoring verwerft de vereniging daartoe voeding, kleding, huisraad, enz. Een ruimer aanbod is altijd welkom, evenals hulp van wie graag de handen uit de mouwen steekt en zich nuttig zou willen maken voor dit doel. Ook giften zijn altijd welkom op rek.nr.: KBC BE51 7360.5809.3162.

Werking

Voor het eerstkomende jaar is er alvast een werkkalender:

- november: inzameling speelgoed (Sinterklaasactie); bij de dorpshandelaren wordt een collectebus geplaatst voor een kerstmaal; in de winkelruimte is er van 14 november tot en met 2 december ‘Sinterklaashuis’.

- 24 december: extra kerstmaal, bezorgd in een kerstpakket.

- 6 januari 2023: Driekoningen pannenkoeken.

- 9 april: paaseierenzoektocht in de Parochiezaal Meerle en Raadhuis omgeving voor iedereen.

- 1 juli: benefiet in de Parochiezaal Meerle voor iedereen.

Info over diabetes in Hoogstraten en Meer

HOOGSTRATEN / MEER - Op maandag 14 november is het Wereld Diabetes Dag met als doel om het grote publiek correct te informeren en te sensibiliseren over diabetes. In Vlaanderen zijn er naar schatting 500.000 mensen met diabetes (type 1 of type 2). Elke 17 minuten krijgt iemand de diagnose te horen. Het aantal gevallen blijft toenemen. Een multidisciplinair diabetesteam geeft concrete info over voedingsadvies, voetzorg, wondzorg, educatie enz. Het doel is iedereen die met de ziekte geconfronteerd wordt te informeren, mobiliseren en sensibiliseren.

Het team, bestaande uit diabetes-educatoren, verpleegkundigen, diëtisten en podologen staat op 14 november voor iedereen met vragen klaar in het lokaal dienstencentrum van Hoogstraten tussen 13 en 15 uur en in het dienstencentrum van Meer van 18 tot 20 uur. Je kunt er geheel vrijblijvend langsgaan. Meer info op www.diabetesteamhoogstraten.be (fh)

Doorgeefluik Hoogstraten Noord is gevestigd in de Onze-LieveVrouwsestraat 3 in Meerle, email vzw.dhn@gmail.com, afspraak op tel. 03.284.46.88.

De voedselafdeling is open op maandag van 10 tot 12 uur, woensdag van 12 tot 16 uur, vrijdag van 16 tot 19 uur. In het magazijn en kantoor kan je terecht op maandag en donderdag van 9 tot 12 uur, op dinsdag en woensdag van 9 tot 18 uur, op vrijdag van 9 tot 19 uur. (JJ)

Lekker vegetarisch

MINDERHOUT - Een zelfgemaakte pizza of groentetaart is altijd een beetje feest, en al helemaal wanneer je dat maakt met volwaardig meel, verse seizoensgroenten en andere gezonde ingrediënten… Wie zich door vorige zin aangesproken voelt, heeft misschien wel interesse in de Velt kookworkshop op woensdag 16 november van 18.30 uur tot 21.30 uur in de parochiezaal ‘t Markenhof in de Koestraat te Minderhout.

Deelnemen kost 6 euro, Velt-leden betalen 3 euro. Maximum 15 deelnemers. Inschrijven en info: Ann Aertsen, 03 313 01 33 of info.noorderkempen@velt.nu (red)

- 26 augustus: braadkippenfestijn Parochiezaal Meerle voor iedereen.

Rode Antraciet brengt “Mia kermis” naar de gevangenis

HOOGSTRATEN - Het GC Hoogstraten organiseert niet alleen voorstellingen in de Rabboenizaal maar ook op locatie. Zo is er in december een voorstelling in Meersel-Dreef en in maart een concert in Wortel, voor beide zijn er nog tickets. Een voorstelling waar je geen kaartjes voor kopen kan, is “Mia Kermis” van Lucinda Ra. De reden daarvoor is misschien wat onverwacht: de voorstelling speelt in de gevangenis van Hoogstraten en is enkel toegankelijk voor gevangenen. Hiervoor wordt er samengewerkt met de Rode Antraciet, die ook al eerder voorstellingen bracht in Hoogstraten.

Rode Antraciet

Voor dit project werkt GC Hoogstraten samen met De Rode Antraciet. Thomas Baeckens licht de werking ervan toe: “De Rode Antraciet is een vzw die sport en cultuur aanbiedt in alle Vlaamse en Brusselse gevangenissen. Onze rol is vooral een brugfunctie vervullen, we proberen organisaties die buiten de gevangenismuren rond sport en cultuur bezig zijn naar binnen te halen. De expertise van de mensen buiten tot bij de gevangen brengen en zo ook wat zuurstof geven aan hun verblijf binnen, dat de ervaringen die ze buiten kunnen opdoen ook gewoon binnen kunnen. Daarbij is het ook belangrijk dat wij de dingen die we doen en de verhalen die eruit komen, ook naar buiten communiceren.”

Zo wordt er gemikt op een dubbele doelgroep. “In de eerste plaats natuurlijk de gedetineerde, dat is zeker onze core business. Maar het gaat toch ook over draagvlak creëren in de samenleving voor wat er gebeurt, vandaar het belang van die communicatie naar buiten. Zo proberen een klein beetje aan de publieke opinie te morrelen, opdat mensen anders naar een gevangene gaan kijken.

In het verleden werden er in Hoogstraten al voorstellingen geprogrammeerd voor een gemengd publiek, dus gevangenen én vrije burgers. Een voorbeeld is ‘Radio Cachot’, gemaakt door een ex-gedetineerde met een aantal professionele muzikanten. Het was een muziektheatervoorstelling waarin de ex-gedetineerde zowat zijn levensverhaal vertelde met daarbij een aantal zelfgeschreven liedjes. We vertoonden ook de semi-documentaire film ‘Sing Sing Thanksgiving’ over een concert van B.B. King in Sing Sing Prison. In het gezamenlijk moment achteraf, want we drinken dan altijd nog wat met het publiek, waren er mooie gesprekken en ontmoetingen. Ook dat is een belangrijk onderdeel van ons aanbod. Met corona is dat allemaal stopgezet natuurlijk, maar in Hoogstraten hopen we dat soort projecten wel weer op te kunnen starten.”

Talent

Voor Thomas Baeckens is cultuur een recht, ook voor wie een gevangenisstraf uitzit. “Mensen krijgen vrijheidsberoving als straf,. En daarmee eindigt ook de straf, voor de rest behouden ze al hun rechten. Dus ook het recht op sport en cultuur of pakweg onderwijs, noem maar op. Die dingen proberen wij binnen te brengen in hun leven in de gevangenis. Ik vind dat gewoon menselijk, ik geloof ook in de heilzaamheid daarvan. Anders gaan ze verzuren, zich kwaad maken op de wereld en nog dieper in de put geraken. En wat dan als ze buitenkomen? Als we proberen dat iets te verlichten, gaat dat de aanpassing aan het leven buiten alleen maar eenvoudiger maken.

Het kan ook zijn dat mensen iets in zichzelf ontdekken en leren kennen. Ik heb hier mensen geweten die zijn beginnen schilderen of lezen. Die ontdekken een talent, of goesting om iets te creëren en dat geeft hen houvast en stabiliteit. Natuurlijk is ook sport een belangrijke uitlaatklep voor veel van onze gedetineerden. De café-ploeg van de gevangenis is daar een bekend voorbeeld van.”

Een beeld uit het visuele sprookje dat ‘Mia kermis’ binnen de gevangenismuren brengt. (foto Bart Grietens)

Samenwerken

Het is dan ook belangrijk een goede keuze te maken in wat er binnen de gevangenismuren wordt gebracht. “Dat is een wisselwerking tussen enerzijds de expert, onze partner buiten de muren, en anderzijds wij als brugfiguur. Daarbij luisteren we ook naar de gedetineerden zelf, we proberen aan hun ideeën of verzuchtingen gehoor te geven. We kijken of we een expert kunnen vinden die ons daarbij kan ondersteunen. Het is niet dat we dan zomaar carte blanche geven, we werken de inhoud telkens mee uit.”

“Mia kermis” is een woordenloze maar beeldrijke voorstelling waarin een vondeling op zoek gaat naar haar wortels. Het is een sociaal bewogen, visueel sprookje dat je enkel met een handvol toeschouwers kan bijwonen. Het stelt de vraag naar wat betekent het om (n)ergens bij te horen.

“We hadden al langer een samenwerking met GC Hoogstraten, maar met corona is dat wat tot stilstand gekomen. We kozen er nu voor om dit jaar iets kleins te doen, dat de meeste kans had op spelen indien er alsnog een nieuwe coronagolf zou komen. Tussen de voorstelling boeken en spelen zit vaak wel tot een jaar tijd, hè. De toenmalige programmator Geert Dehertefelt deed enkele suggesties en zo kwam we hierbij uit. Voor een stuk is dat een pragmatische keuze: technisch niet al te veeleisend. Maar ook inhoudelijk is ze echt wel op haar plaats: de zoektocht naar waar je roots liggen en naar wie je bent, is echt wel actueel hier binnen.”

(red - gebaseerd op een tekst van Bram Verschueren)

BorderBrass en Barbara Dex in concert

HOOGSTRATEN - Op zaterdag 12 november brengt Brassband BorderBrass Barbara Dex naar Hoogstraten. Daarmee knoopt het orkest weer aan met zijn traditie om met bekende artiesten samen te werken. Zangeres Barbara Dex is voor niemand nog een onbekende sinds haar deelname aan het Eurovisiesongfestival. Dit internationale evenement was voor haar de doorbraak met optredens op alle bekende podia en media.

Samen met de dirigent van de band heeft ze een gevarieerd programma voorzien. Er zijn daarvoor nieuwe arrangementen geschreven omdat het de eerste maal is dat ze het podium deelt met een brassband, die nu eenmalig wordt uitgebreid met een combo.

Brassband BorderBrass blijft zo haar leuze ‘Bouwen aan een passie’ waar maken. Dank zij de inzet van leden en bestuur kwam de ver-

eniging zelfs sterker uit de coronacrisis, die nochtans hard had toegeslagen in de cultuursector. Sinds begin van dit jaar waren er o.m. een concert-namiddag met andere verneigingen, een concert met trombonist Tommy Verschoore. Het voorziene concert van het lichtere genre tijdens ‘Groenten en Bloemen’, moest door het barslechte uitwijken naar de kerk. In september werd naar jaarlijkse gewoonte ook een eucharistie opgeluisterd met nieuwe aangepaste muziek.

Praktisch: live muziek van Brassband BorderBrass met Barbara Dex op 12 november om 20 uur (deuren open om 19 uur) in de Rabboenizaal. Omdat een ruime belangstelling wordt verwacht, worden de tickets enkel via telefoon (03 314 15 46) of via de site www.brassbandborderbrass.be verkocht. Contact secretariaat: borderbrass@telenet.be. (fh)

Boameswandeling op de grens van Rijkevorsel en Beerse

RIJKEVORSEL - Op zondag 6 november organiseert Natuurpunt Markvallei een Boameswandeling in Rijkevorsel. De natuurgebieden Absheide en Poelberg zijn een restant van de historische Ab(t)sheide, die zich over het grensgebied van de gemeenten Beerse, Rijkevorsel en Merksplas uitstrekte. De vennen en poelen trekken heel wat bijzondere planten en dieren aan, o.m. heel wat salamanders en libellen.

De streek is ook doorspekt met restanten uit een industrieel verleden die nog steeds zichtbaar zijn op het terrein, tekenen in het landschap die nu door de natuur worden overgenomen. Een gids neemt je mee terug in de tijd van hard labeur toen het kanaal Dessel-Schoten net gegraven werd en steenbakkerijen en het cementfabriek een totaal nieuw dorp lieten ontstaan.

En dat in boames tijd! Voor wie het niet zou weten: boames verwijst naar de Sint Baafsmis, feestdag van de Heilige Bavo op 1 oktober. Deze gratis wandeling start om 14 uur in de Lange Kwikstraat in Beerse (parking tegenover Korte Kwikstraat). Meer info op de website van Natuurpunt Markvallei. www.natuurpuntmarkvallei.be (ao)

Foto Johannes Vande Voorde

Regen, wind, paraplu’s… allemaal ingrediënten van een boameswandeling.

Cecilia Roots Matineeconcerten

HOOGSTRATEN - Op zondagnamiddagen 13 november en 18 december organiseert VZW Cecilia onder de hoofding ‘Cecilia Roots Matineeconcerten’ twee intieme kleine matineeconcerten in café-setting. Trouveurs en Whispering Woods maken daarbij hun opwachting.

Trouveurs

Zondag 13 november is het Brusselse americana-duo Trouveurs te gast. Deze hedendaagse troubadours brengen ontroerende songs van hun favoriete singer-songwriters als John Prine, Townes Van Zandt of Guy Clark. Humor en anekdotiek kruiden de melancholie. “Geen toeters en bellen, maar ingetogen, ontroerende en melancholische uitvoeringen van betoverende songs. Je kon een speld horen vallen en dat was helemaal de verdienste van het duo, dat de trieste songs op magistrale wijze uitvoerde. Ze raakten tot in het diepste van je vezels. En die kunst is maar weinigen gegeven”, aldus Marc Deckx van cultuurcentrum Komdis.

Whispering Woods

Whispering Woods staat op de planken op zondag 18 december. Twee oude Kempense zielen vonden elkaar in de liefde voor oude blues, jazz, country en ragtime - muziek uit een periode waarin het verhaal en het lied centraal stonden. De indrukwekkende stem en mondharmonica van Geert Peeters en de begeleiding op fingerpicking en slide- gitaar, banjo en mandoline van Jan van Camp doen de luisteraar wegdromen naar een andere wereld met betoverende akoestische blues, ragtime en gewoonweg mooie liedjes.

Praktisch: Deuren 14u30; aanvang concert 15u, einde 17u30. Tickets kosten 10 euro in voorverkoop, 12 euro ter plekke. Mail naar info@zaalcecilia.be met het aantal kaarten dat je wil en specifiek voor welk van de twee concerten. Of voor beide, uiteraard. Je krijgt direct daarna een mail met betaalinstructies. (jaf)

In de kronkels van de geest van Belcanto

HOOGSTRATEN - Guido Belcanto en Het broederschap staan op donderdag 17 november op het podium van de Rabboenizaal met het programma ‘In de kronkels van mijn Geest’. Daarin horen we hem als zanger van het levenslied, troubadour der gebroken harten die de onvolmaaktheid van het leven en de liefde bezingt met mededogen en een verzachtende en troostende humor.

In coronajaar 2020 ging het land in lockdown, de deuren naar het podium gingen op slot. Belcanto trok zich een half jaar terug in de Franse Pyreneeën. De gedwongen rustperiode gaf zijn creatieve geest nieuwe vleugels, hij schreef nieuwe liedjes aan de lopende band “alsof ik opnieuw geboren werd als songschrijver. Het was alle dagen feest in de kronkels van mijn geest…”

Dat was meteen ook de titel voor zijn nieuwe programma, een wedergeboorte of gewoon de

Het broederschap met ‘In de kronkels van mijn Geest’ op donderdag 17 november om 20u15 in GC Hoogstraten Rabboenizaal. Inkom 15 euro. (fh)

Trouveurs, op zondag 13 november te vinden in zaal CeCilia Whispering Woods met Geert Peeters en Jan Van Camp

voorzetting van een toch wel uniek parcours in de geschiedenis van het Vlaamse lied?

Praktisch: Guido Belcanto en zijn band

www.demaand.be

REDACTIEADRES

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten tel. 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS

w Hoogstraten :

Patrick Melis 0497 41 40 29 hoogstraten@demaand.be w Meer :

Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be w Meerle :

Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be w Meersel-Dreef : Jef Jacobs tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be w Minderhout : minderhout@demaand.be w Wortel : wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten

Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

ASO Spijker zocht naar duistere kanten van Europa

HOOGSTRATEN - Op 6 oktober nodigde ASO Spijker ouders en geïnteresseerden uit op een tentoonstelling die gold als eindpunt van een driejarig project in het kader van Erasmus+. Dit laatste is de nieuwe naam voor de vroegere Comeniusprojecten en Erasmus-uitwisselingen.

Nog voor corona startten vierde-, vijfde- en zesdejaars een vakoverschrijdende samenwerking met vijf scholen uit de Europese Unie rond de ‘duistere’ kanten van hun respectievelijke landen. Een bezoek brengen aan deze partnerscholen in Luxemburg, Zweden, Duitsland en Spanje was evenwel een apart paar mouwen. Diverse lockdowns en de verschillende regimes inzake Covid-19 leidden tot een verlenging van het project. Het maakt wel dat sommige leerlingen ondertussen al afgestudeerd zijn nu het project ten einde liep.

Toegeven

Met ‘duistere’ kanten werd bedoeld dat er gekeken werd naar de zwarte bladzijden uit het verleden van die landen. Voor het eigen land was dit het kolonialisme, waarbij een (kritisch) bezoek aan het Afrikamuseum in Tervuren deel van uitmaakte. Wat velen niet weten is dat ook Luxemburg een koloniaal verleden heeft in de ondersteuning van de koloniale activiteiten van Duitsland en België. In Spanje bekeek men de Burgeroorlog en het

jarenlange bewind van Franco. Met de zusterschool in Zweden bestudeerde men de discriminatie van het Sami-volk. In Duitsland bekeek men de houding tegenover het Sintien Romavolk. Andere locaties van bezoek waren ook nog Breendonk en Dachau waar het T4-pogramma van de nazi’s aan de orde was.

Opmerkelijke vaststelling was dat men niet altijd gemakkelijk toegaf dat er aan de geschiedenis van een land een ‘duister’ kantje kleefde. Vooral in Zweden viel dit op. Het voerde o.m. naar de discussie rond de restitutie van kunst, zowel aan Afrikaanse landen als aan Europese landen die door de nazi’s werden leeggeroofd.

Per land trokken er 5 leerlingen op uit. Ginger vertelt: “Wij dienden officieel onze kandidatuur te stellen middels een te schrijven essay en een motivatiebrief. En voor de bezoekende leerlingen dienden we gastgezinnen te zoeken. Ikzelf verbleef in Zweden en praatte er met collega-leerlingen over hoe de Sami in het Hoge Noorden destijds onderdrukt werden. En hoewel Zweden neutraal bleef tijdens WO II is gebleken dat het land toch niet helemaal neutraal bleef; zo gingen leveringen van o.a. staal door aan Duitsland. Mooi meegenomen was dat ik in Zweden logeerde bij een familie Kameroeners, die dan ook weer anders keken naar dat land.” (ep)

Moet er nog water zijn?

HOOGSTRATEN - Bemalingswater gaat verloren, ook wanneer overal wordt opgeroepen om spaarzaam met water om te springen. Zo werd midden in de grote zomerdroogte aan de Gravin Elisabethlaan een bouwput uitgegraven en verdween het grondwater gewoon in de riolering. Of toch niet?

Eerlijkheidshalve moeten we meegeven dat de omwonenden een bericht in de brievenbus kregen dat zij gratis het water konden ophalen. Maar hoe doe je dat, zo laag bij de grond, hevelen met een schopje en emmer? In Gent bijvoorbeeld bestaat al sinds 2020 een reglement dat de bouwheer verplicht om dit mogelijk te maken bij middel van een kraantje. Eigenlijk kan dit toch zo niet meer… (ep)

Moet er al licht zijn?

HOOGSTRATEN - Het debat wordt overal te lande gevoerd. Wanneer dooft de openbare verlichting? Neem nu zaterdag 8 oktober om 19.03 uur. Hoewel de zon nog volop licht verschaft, brandt de openbare verlichting in Hoogstraten op volle kracht. Het is immers weekend, en dan dooft in tegenstelling tot weeknachten geen enkele lamp op ons grondgebied. Deze weekendregeling waarbij alles blijft branden, werd lang geleden gemotiveerd als remedie tegen weekendongevallen en het onveiligheidsgevoel bij donkerte.

Weekendongevallen door overdreven snelheid of door rijden onder invloed beteugel je echter anders, niet met het langer laten branden van de lampen. Of dit opweegt tegen de dure facturen van elektriciteit waarover al maanden wordt bericht, vragen we ons af. En onderzoek elders leert dat het niet onveiliger wordt met minder licht.

Zijn ze in Hoogstraten niet gehaast om een nieuw brandregime in te voeren? Wij hebben

er in ieder geval nog niets over gehoord. Of moet Fluvius elke lamp apart instrueren of ze al dan niet blijft branden? Detail: dan moet je nog weten dat het die welbepaalde 8 oktober 'Nacht van de duisternis' was. Zou niet elke nacht duisternis moeten brengen? (ep)

Schrijf mensen vrij

HOOGSTRATEN - De Hoogstraatse dorpsraad heeft van de Sint alvast de toezegging gekregen dat de goedheilige man ook dit jaar met zijn gevolg de weg naar de Noorderkempen zal vinden… Op 26 november wordt hij tegen 14 uur in de Vrijheid verwacht voor een korte rondrit. Tegen 15 uur is er een ontvangst in het stadhuis, waar hij een ontmoeting met de kinderen heeft op de trappenhal. (mdl

HOOGSTRATEN - Amnesty streeft naar een rechtvaardige wereld, waarin iedereen gelijke mensenrechten heeft en in vrijheid kan leven. Onrecht wordt onderzocht, er worden acties gevoerd en er wordt geschreven, want brieven kunnen mensenlevens veranderen.

Naast de maandelijkse schrijfacties organiseert Amnesty is er jaarlijks ook een schrijfmarathon in december. Ook Hoogstraten doet daar hopelijk weer massaal aan mee! Vorige jaren kon zelfs Covid niet beletten dat er hier meer dan 3000 brieven en kaartjes werden geschreven.

Schrijf jij ook mee? Deelnemen aan de schrijfmarathon kan de hele maand december. In de Hoogstraatse Maand van december vinden jullie alle praktische informatie; wie de vorige jaren meeschreef, wordt ook persoonlijk op de hoogte gebracht.

Op woensdag 28 december kan je nog komen meeschrijven in zaal Pax vanaf 16 uur en kan je je brieven binnenbrengen. Om 20 uur sluit de schrijfmarathon feestelijk af met een optreden van Jef Martens en Charel Huet, terwijl de briefschrijvers ondertussen genieten van een drankje en een hapje. (red)

Kinderen houden van bloemen

HOOGSTRATEN - Voor de tentoonstelling van 'bloemen en groenten' in het stadscentrum gingen ook de kleuters en leerlingen van het zesde leerjaar uit het Klein Seminarie samen op pad. Bij ‘Fleuramour’ aan Stede Akkers sprak de verwondering boekdelen... (jaf)

Wonen onder molenwieken

HOOGSTRATEN - De als woning gerestaureerde en als monument geklasseerde SalmSalm Molen, genoemd naar de vroegere eigenaars, staat te koop. Een vijftal jaar geleden verkocht dokter Van Der Pas de molen aan Benny De Bie. Die voerde een groot aantal werken uit aan de bijgebouwen, alsof ze een bestemming zouden krijgen als horecazaak of burelen, maar die bestemming werd nooit ingevuld. De vraagprijs voor de molen bedraagt 890.000 euro.

De stenen korenwindmolen van het type bovenkruier, zoals we die nu kennen, werd in 1902 gebouwd door Frans Van de Mierop op de grondvesten en met onderdelen van de houten standaardmolen die dat jaar was omvergewaaid. Het intact bewaard roerend werk (hout) is veel ouder dan de huidige molenromp: talrijke onderdelen klimmen op tot de 16de eeuw en werden bij de heropbouw hergebruikt.

De vroegere houten molen werd er gebouwd in 1571 en werd net zoals de verdwenen watermolen van Ibbrugge (aan de Bredaseweg in Minderhout) en de Laermolen uitgebaat als

banmolen van de hertog van Hoogstraten

De molen bleef tot 1968 in bedrijf en is nadien aangekocht door dokter Harry Van Der Pas. In 1973 werd de molen beschermd als monument en de omgeving als cultuurhistorisch landschap. In 1974-75 en 1983 werden instandhoudingswerken en een eerste restau-

Of Hoogstraten 1957 een grand cru was?

HOOGSTRATEN - De 65-jarigen van Hoogstraten kwamen bijeen in het bezoekerscentrum de Klapekster in Wortel Kolonie. Na een gegidste wandeling werd er gezellig bijgepraat. Een aantal kenden elkaar nog van in de kleuterschool, anderen kwamen later in Hoogstraten wonen. Het werd dus een blij

weerzien voor de ene en een leuke kennismaking voor de andere.

Vlnr.: Hugo Van Nueten, Eddy Hendrickx, Jef Van Camp, Rit Aerts, Sonia Dierckx, Veer Van Loock, Jan Van Loock, Mieke Gillis, Ria Aerts, Jef Faes, Johan Van Luffelen, Peter De

ratiefase uitgevoerd, aanvankelijk naar een ontwerp van Lou Jansen en vanaf 1975 door architect Paul Gevers uit Kasterlee. De tweede restauratiefase, met een uitbreiding van de woning in de molenberg, dateert van 1988-89. De maalvaardige restauratie van het bovengedeelte van de molen volgde in 19951996. (fh)

Wilde, Mai Goetschalckx, Erik Geerts, Sin Adams, Lilliane Adams, Vera Haest, René Van Hasselt, Michel Oostvogels, Karel Bolckmans, Charel Van den Keybus en Ludwig Wouters. Allemaal van het geboortejaar 1957. (jaf)

Open deur bij de politie Noorderkempen

HOOGSTRATEN - Tijdens het feestweekend Bloemen en Groenten in Hoogstraten zette ook de politie van de zone Noorderkempen zijn deuren open voor het publiek. Dat kon een kijkje nemen in de politiekantoren en kennismaken met wat er achter de deuren zoal allemaal

gebeurt. Er waren demonstraties met de inzet van de politiehonden, de jongste bezoekers mochten mee voor een spannend ritje in een echte politiecombi met zwaailichten en sirene… (jaf)

Regen of geen regen: een getrainde politiehond maalt er niet om. Die doet wat zijn begeleider van hem verwacht. Het zijn dan ook dikke vrienden.

Meer dan 320 deelnemers aan de volksspelen

MEER - Het ontslagnemend kermiscomité heeft alsnog succesvolle volksspelen nagelaten. Nieuwe organisatoren en volksspelen, dat was niet het enige dat er veranderde aan Meerkermis. De vele affiches en oproepen hadden uiteindelijk hun vruchten afgeworpen, een aantal vrijwilligers, verenigingen, café's en dorpsraad sloegen de handen in elkaar. Op vrij korte tijd werd vergaderd, spelletjes gezocht, een rangorde opgemaakt en de nodige vrijwilligers gevonden… Het kermisplezier kon beginnen!

Zaterdag speelden de kinderen hun volksspelen in de lagere school en werd de foor al om 14 uur geopend. Echt zalig voor wie van een rustige foor hield. Op zondag was het een drukte van belang met bomvolle botsauto's, schiet- en andere kramen, paardenmolens. Ook maandag werd nog een drukke dag: alle kinderen hadden vrijaf, de café’s deden

goeie zaken en de volksspelen wisten met meer dan 320 deelnemers velen te bekoren.

Daarmee kwam er een einde aan de kermis, die op dinsdag werd opgebroken. Geen woensdagvertier en nakermis meer, dat was toch wel even wennen. Er klonk dan her en der wel wat gemor dat het zo snel gedaan was. Niet zo verwonderlijk dus dat de die-hards op dinsdag nog een tweede dag volksspelen in 't Fortuin hielden.

De burgemeester nodigde uit om de pro's en contra's van de afgelopen kermis door te geven. Wie weet wordt er dus volgend jaar toch nog een en ander aangepast of verbeterd. Maar met daarnaast nog andere activiteiten, was het al bij al toch een geslaagde en deugddoende kermis. Het wordt het al uitkijken naar volgend jaar, niet? (ma)

Washandje gooien op het pleintje van FF-Thuis. Een goede start van de volksspelen.

Ook de kindervolksspelen waren een succes. De kinderen konden bonnetjes verdienen die dan later konden dienen voor de foor.

Zomaar een ritje in de politiecombi, gewoon voor het plezier…

Kindervolksspelen voor 130 liefhebbers

MEER - De kindervolksspelen van begin oktober vonden plaats op een zaterdag, niet meer op woensdag. Na een sabbatjaar omwille van corona konden er 130 leerlingen en kleuters samen met hun ouders verwelkomd worden in de school. Ze genoten van een onvergetelijke middag met vele spelletjes en kregen hierbij ook bonnetjes die ze op de kermis mochten gebruiken. Dit alles was maar mogelijk dank zij de inzet van vrijwilligers en de steun van sponsors.

De prijsuitreiking van de rode draad volgde op dinsdag 4 oktober in de school. Er waren bekers en medailles voor de winnaars en de 2de plaats. Voor het ballenspel waren dat in het 1ste leerjaar meisjes res-

pectievelijk Van Den Broeck Judith en Duverge Ziaz Sienna; bij de jongens Verboven Seb en Schrauwen Vince . 2de leerjaar: Laurijssen Jill en Laurijsen Robin; Sprenkels Louis en Verschueren Thomas. 3de leerjaar: Vriends Tess en Koeken Amelie; Kerstens Jan en Leenaerts Lars.

In het ringspel gingen de eerste en tweede plaats naar 4de leerjaar Raats Liesl en Schrauwen Roxy; Rennen Arne en Laurijssen Ferre. 5de leerjaar: Oerlemans Rikki en Van Der Meulen Charlie Jesse; Koeken Robin en Martens Bent . 6de leerjaar ten slotte: Nuyts Janne en Pluym Renske; Dictus Laurens en Snoeys Kobe. (avh/ma)

Of dat vandaag was?

MEER - Deze foto uit 2005 bewijst dat 't Hei debloempje al heel wat jaartjes meegaat. Met het toenmalige stuk "Open Miserie" wist de toneelvereniging volle zalen te lokken. Maar ook vandaag wordt er nog altijd gespeeld. Wat nieuw is vandaag? De hoofdrolspeler van toen, Jos Cools, blijkt nu de regisseur te zijn. Maar voor de rest laten we u best in het onge wisse. Om meer over het stuk “Was dat van daag?” te weten te komen, zul je zelf moeten gaan kijken…

Er zijn voorstellingen van deze komedie van Robbe van Raemdonck op 4,5 en 11 en 12 no vember. De deuren van Zaal Voor Kunst en Volk gaan open om 19 uur, het stuk begint om 20 uur. Kaarten aan 8 euro zijn te verkrijgen op theidebloempje.be of via Stan en Emelie Strybos tussen 19 en 21 uur op 0494918606. Veel toneelplezier. (ma)

Onder kundige presentatie van Jos Brosens werden de bekers en de medailles uitgereikt.

PLATINA HUWELIJK

Louis Van den Heuvel en Magdalena Hillen 70 jaar getrouwd

De hele familie van den Heuvel-Hillen: de jubilarissen Louis en Magdalena; de drie zonen en schoondochters - Wim en May, Ed en Lies, Rudy en Ann; de kleinkinderen en hun partners - Yentl en Sander, Joyce en Wim, Charise en Patrick, Julian, Amber, Roman; de dochters en zoon van Ann - Sophie, Fleur en Niels; de achterkleinkinderen - Mauro en Phil, Eloise en Lili, Sander en Theo.

MEER - Goud, diamant, briljant en platina. 70 jaar getrouwd dus. Het is een zegen die het echtpaar Louis Van den Heuvel en Madgalena Hillen overkwam. Zij kwamen twintig jaar geleden aan bod in deze krant. En ook 10 jaar later. En ook nu.

Als we Louis en Magdalena bezoeken voor een toch wel zeldzaam platina jubileum worden we met open armen ontvangen. Magdalena heeft alles al keurig opgeschreven. Hun huis hangt vol foto’s van de familie en van vroeger. Een hele Meerse geschiedenis is in het huisgezin te vinden. Oude foto’s, het boek van Meer en vooral de boeiende verhalen van vroeger.

Vooruit geboerd

Louis, een geboren Merenaar is van 1931, hij was de oudste van 4 kinderen waarvan hij momenteel de enige overlevende is. Magdalena, geboren in Hoogstraten is van 1935, is de jongste van 4 kinderen. Ook zij is de enige overlevende.

“De liefde kwam jong en we zijn getrouwd in 1952,” vertelt ze. “We hebben 4 kinderen grootgebracht. Spijtig genoeg is onze enige dochter Liliane overleden. Dat is een wond die nooit geneest.”

Louis en Magdalena hebben nu van hun 3 zonen 6 kleinkinderen en 5 achterkleinkindjes. In hun getrouwd leven zijn Louis en Magdalena 7 keer verhuisd. “Maar telkens wel vooruit geboerd, altijd heel hard ge-

werkt. Maar ook op tijd gestopt, gaan dansen, fietsen en petanque, veel reizen gedaan ook.”

Tot Magdalena begon te sukkelen met haar rug. Louis, de oudste is nog gezond en wel, hij tuiniert en fietst nog veel. Magdalena af en toe, als er een koffietje en een babbeltje af kan. “We mogen wel zeggen dat we een gelukkig koppel zijn. Zolang we maar samen kunnen blijven en gezond zijn.”

Om het 70 jaar huwelijk op 11 oktober te vieren geven ze een groot feest in feestzaal “Le cirq” in Hoogstraten voor familie, geburen en vrienden.

Slachten

Louis was van alle markten thuis. “Op het seminarie daar zat ik niet graag,” zegt hij. “Mijn vader Jef van den Heuvel was een bekend koopman in Meer en omstreken. Hij vond dat ik dan ook maar koopman moest worden. Bovendien vond hij dat ik dan best ook Frans kon leren. En zo gebeurde het. Zonder pardon werd ik achter gelaten bij een Waalse boerenfamilie, in Gouvy. Daar moest ik met hulp van de hond, koeien hoeden en op de boerderij werken. En Frans leren dus. Maar een Waal gebruikt heel wat dialectwoorden die je in ’t Frans niet terugvindt. En die boer bleef moeilijk te verstaan!” Louis bleef een jaar op deze Waalse boerderij. Zonder één keer naar huis te keren.

Terug thuis in Meer mocht Louis als koopman aan de slag. “Ipenrooi en het Looi daar mocht ik de varkens en het vee kopen en ook slachten. De slachterij was toen waar nu de parking van bakkerij Anne is. In ’t midden van het dorp, achter de oude postschool. Nadien heb ik nog 5 jaar op de nieuwe, huidige slachterij gewerkt. En daarna was ik ook tuinder.”

Hanekraaien

In hun leven hebben Louis en Magdalena bij hun vele verhuizen ook drie keer gebouwd en twee keer café gehouden. Eerst het café ‘Zomerlust’ op Ipenrooi. Louis: “De mensen in onze tijd gingen erg veel op café. Er waren in Meer dan ook een tiental cafés. En er waren ook veel meer zatten dan nu. Veel mensen die het café passeerden kwamen binnen in ‘Zomerlust’ om iets te drinken.” “Weet ge wat vervelend was,” zo herinnert Magdalena zich, “dat was de prijsverhoging van 5 naar 6 frank. Dat was dan ineens een stuk moeilijker met kleingeld. Wat een prijzen toen. Je durft er nu niet meer aan denken…”

Later namen Louis en Magdalena café Victoria over en baatten dat vijf jaar uit. Hier richtte Louis de Hanekraaiers op: “Bij dit caféspel brachten de mensen hun haan mee naar café en moesten ze raden hoe vaak de haan kraait in een half uur tijd. Wie er het dichtst bij was die had gewonnen. Het spel was heel populair. Ook in Hoogstraten en Wuustwezel werd er aan hanekraaien gedaan.”

Wat de toekomst brengt? “Nog veel met de familie genieten hopelijk!” Tegen de muur hangt een prachtige foto. Ze staan er allemaal op. Een geweldig feest toegewenst dus aan heel de familie Van den Heuvel - Hillen. En een goede gezondheid voor Louis en Magdalena! (ma)

Hoe Jos plots Josefina was geworden…

MEER - Donderdag 22 september was Samana Meer te gast in de pas gerestaureerde oude parochiezaal, nu het lokaal dienstencentrum. Voorzitter Jaak mocht er liefst 76 leden en helpers verwelkomen, waarna Charon als verantwoordelijke van het dienstencentrum de werking en mogelijkheden ervan toelichtte.

Na een lekkere maaltijd volgde er een leuke quiz over Meer en zijn

bewoners. Presentator Jos Sterkens ontpopte zich daarbij tot Zuster Josefina, een zuster van Het Heilig Graf. De quiz was een voltreffer, het was niet alleen plezant om samen de antwoorden te zoeken, het bleek ook een prima manier om allerlei herinneringen op te roepen.

Het bestuur wil langs deze weg nog iedereen bedanken die er een bijzonder fijne namiddag van had gemaakt! (ma)

Pannenkoeken halen bij Sint Joris

MEER - De leden van de Sint-Jorisgilde nemen met heimwee afscheid van een bijzonder droge, warme zomer. Hun korte broeken en sandalen zijn opgeborgen in de kast, op de plaats waar de wintertruien lagen. Dat is het moment dat bij de gilde Bert en Geert zenuwachtig worden… Want zij hebben er opnieuw goesting in, halen de ingrediënten bij mekaar en gaan op zoek naar helpers. Allerheiligen komt immers ineens wel heel dichtbij!

Als trouwe lezer van dit blad weet u wellicht waarop we doelen: alle potten en pannen staan klaar om de gildeleden opnieuw pan-

nenkoeken te laten bakken. Dat is bij de gilde een traditie geworden die telkens op veel bijval mag rekenen.

Mensen herdenken hun geliefden waarna er kan verder gebabbeld kan worden in de (vernieuwde!) gildekamer waar men voor een zeer democratische prijs de innerlijke mens kan versterken. Je vindt de gildekamer aan de Donckstraat 8 in Meer. Da’s echt op een boogscheut van de kerk. De deur staat er open vanaf 9 uur tot rond 17 uur.

Je kan meteen ook kennis maken met het he-

Einde van Toontje Lager?

MEER - ‘Toontje Lager’, het bekende dorpscafé langs de Meerleseweg stopt ermee. Dat is wat de uitbater Victor in aanloop naar de kermis liet weten. In eerste instantie leek het enkel te gaan om tijdens de kermis niet meer mee te doen aan de volksspelen. Maar het zou naar verluidt om een volledige sluiting gaan.

Jammer, want ‘Toontje lager’ had toch wel zijn plaats in het Meerse cafélandschap. We polsten enkele klanten, die zeggen het nog niet echt te kunnen of willen geloven. Zij rekenen er op dat het café alsnog open blijft of dat er een doorstart komt.

Hoe dan ook, dank aan Victor voor de mooie jaren. Op de foto de cafébaas tijdens de kermis, nog een keer poserend met het orkestje van dienst - accordeonist Jos Martens en drummer Rudi Vindevoghel. (ma)

dendaagse gildeleven. Misschien heb je zelf interesse om ook lid te worden. Spreek zeker iemand aan of stuur een mailtje naar gertrombouts@gmail.com. (gr/fh)

Er werd gezellig gequizd met vragen over Meer. Quizmaster Jos Sterkens zette daarbij een uitstekende Zuster Josefina neer.

Fanfare De Eendracht houdt zijn teerfeest

MEER - Na een coronapauze van twee jaar kijken de leden van fanfare De Eendracht uit naar het teerfeest op zaterdag 26 november. Traditioneel worden de overleden leden en ereleden dan ook herdacht. Dat gebeurt in de eucharistieviering om 17.45 uur. Het zijn de muzikanten van de fanfare onder de kundige leiding van dirigent Marleen Proost die deze viering muzikaal verzorgen.

Aansluitend wordt iedereen verwacht in de refter van de lagere school voor het teerfeest. Na het feestmaal is er gelegenheid tot dans en ver maak voor jong en oud. Stof tot napraten is er zeker. Eerder mocht de Eendracht rekenen op een volle zaal op de muziekfeesten van 24 sep tember. En op zaterdag 1 oktober kon men een vrolijke noot laten klin ken bij het inzetten van de Meerse kermis.

Ondertussen zijn ook de lessen voor de opleiding tot muzikant op nieuw gestart. Geïnteresseerden - zowel jonge als minder jonge lief hebbers - kunnen zich nog steeds melden bij Luc Van Bladel op tel. 03/315.75.71. (ma)

Met Samana op kermisuitstap

MEERLE - Naar goede traditie - alleen onderbroken door de coronapandemie - ging Samana Meerle met de leden ter gelegenheid van Meerle kermis op uitstap. Met 33 leden en kernleden ging het met auto’s naar “Het groentenhuisje & den Hof” in Minderhout. In de serre verwelkomde voorzitter Toos iedereen, waarna de eigenaars Jan en Linda en dochter Fleur voorgesteld werden. Zij telen groenten en fruit die ze in hun eigen winkeltje verkopen.

Jan nam hele groep op sleeptouw voor een rondleiding in de serre. Hij vertelde over het ontstaan, de groei en manier van werken in hun bedrijf dat begon in 2010. Om constant een ruim aanbod te hebben in hun winkel worden tekorten aan fruit-of groentensoorten aangekocht op vroegmarkt of bij de veiling. Overschotten worden geschonken aan een plaatselijke organisatie voor mensen in armoede.

Na de rondleiding zorgden Linda en Fleur voor verse soep met allerlei groenten uit de serre. Daarna konden ze nog genieten van belegde broodjes met koffie of thee.

Achteraf was een dankjewel aan Jan en Linda beslist op z’n plaats. Iedereen kon desgewenst nog gaan kijken in het Groentenwinkeltje om eventueel aankopen te doen. Al bij al een geslaagde uitstap op een aangename, zonnige najaarsdag (Gvb/Jaf)

Stan Vinckx en Liesbeth Laurijssen mochten samen met de andere starters na hun opleiding de muziekfeesten van 24 september mee openen.

Zoals vanouds luistert de Eendracht de eucharistieviering ter herdenking van de overleden leden op.

De ‘kapstokbeurs’ van de Gezinsbond

MEERLE - Op de jaarlijkse tweedehandsbeurs van de Gezinsbond op zondag 6 november vind je betaalbare tweedehands babyuitzet ar tikelen, kinderkleding tot 14 jaar en speel goed. Voor de beste koopjes, kom je uiteraard best op tijd! De deuren van Parochiezaal ‘Ons Thuis’ gaan open om 13u en sluiten om 14u30. De inkom is gratis. Ook niet-leden van de Gezinsbond zijn van harte welkom.

Met trots kan de Gezinsbond zeggen dat het in Meerle de enige tweedehandsbeurs in de regio Hoogstraten (en ver daar buiten) is, waar je als koper vrij kunt rondkijken tussen het speelgoed, babyspulletjes en kleding. Ver kopers zijn niet aanwezig, het is een ano nieme beurs, een ‘kapstokbeurs’ zoals de Gezinsbond dit omschrijft.

Ideaal voor wie dus graag spulletjes wil ver kopen zonder zelf een hele middag achter een tafel te staan. Het enige wat je moet doen is een verkooplijst aanschaffen, je spullen voor zien van de prijs en ze zondag 6 november in de ochtend naar de zaal brengen. De vrijwilligers van de Gezinsbond nemen alles in ontvangst en organiseren de verkoop. Na de beurs kom jij de niet-verkochte spullen weer

Droom of illusie?

MEERLE - Onlangs verscheen in de witte wijk in Meerle aan het begin van de Burgemeester Jesperstraat een spandoek met daarop een fleurig beeld van hoe de straat zou kunnen zijn. Nieuwsgierig als we zijn, vroegen we bij ons gemeentebestuur - die volgens de bewoners de spandoeken had laten plaatsen - eens na of het hier een ontwerp betrof van het toekomstig uitzicht van de straat. Terwijl tot dan

ophalen en krijg je meteen de centjes van alles wat verkocht is.

Inschrijven voor verkoop kan vanaf 10 okto-

ber. Voor deelnamelijsten en info kan je terecht bij An Aerts tel. 03 295 33 09 en Kalinka Gladinez tel. 03 315 09 99. Meer info op www.gezinsbondmeerle.be. (jaf)

toe niemand al iets van een mogelijke heraanleg vernomen had.

Die heraanleg is inderdaad nog niet gepland. Op meerdere plaatsen in onze gemeente werden gelijkaardige spandoeken geplaatst. De spandoeken tonen droombeelden van een omgeving met minder grijs en meer groen. Ze kaderen in een inspirerende sensibilisatiecam-

pagne van Translab K die droombeelden maakte over heel de Kempen. Alle beelden uit deze campagne kan je terugvinden op de website www.onthardmee.be.

Toekomstbeeld

Schepen Van Bavel: “In Hoogstraten hebben we ervoor gekozen om beelden te laten ont-

En een droombeeld van hoe de straat er in de toekomst zou kunnen uitzien. Heel mooi, vertelde ons een bewoner, maar het is dan wel te hopen dat de gemeente meteen voorziet in het nodig onderhoud!

De Burgemeester Jespersstraat zoals ze er vandaag uitziet.

werpen voor elke deelgemeente en deze gelijktijdig te laten verschijnen in het straatbeeld zodat ze als geheel sterker in beeld komen. De beelden van Wortel werden al voor de zomer gelanceerd, tijdens het dorpsmoment van Wortel 2030.”

In het kader van een sensibiliserende en inspirerende foto-actie heeft Avansa samen met de vrijwilligers van Translab K een ontwern uitgewerkt voor ‘Ontharding met oog voor meer biodiversiteit’. Ze willen met de campagne zoveel mogelijk Kempenaren stimuleren om onze mooie regio nog aantrekkelijker te maken en leefbaar te houden door onze kernen te ontharden en vergroenen. Voor de actie “Onthard je gemeente” werd een grafisch designer onder de arm genomen die aantrekkelijke toekomstbeelden maakt van momenteel nog erg verharde plekjes in de gemeente. De designer maakt droombeelden.

Het toekomstbeeld werd gedrukt op een groot spandoek en op de exacte locatie bevestigd aan een hekwerk. Daarnaast wordt het beeld toegevoegd aan de website https://www.onthardmee.be. Niet alle locaties zullen meteen in uitvoering komen, maar het is zeker de bedoeling om nadien tot ontharding over te gaan. Het eindresultaat zal wellicht niet exact het droombeeld volgen dat op het spandoek wordt voorgesteld, dat zal uit de concrete uitvoeringsplannen moeten blijken. Aspecten zoals ondergrondse leidingen e.d. worden immers bij deze ontwerpen niet meegenomen.”

Medewerking

“Het college vond dit een mooi project en verleende volop zijn medewerking,” verduidelijkt de schepen verder. “Bij de locatiekeuze is rekening gehouden met het masterplan kindvriendelijke publieke ruimte. Ook andere lopende projecten hebben mee de keuze voor bepaalde locaties bepaald: o.a. Wortel 2030, vraag van 11.11.11, schoolstraten,...”

Waarom voor Meerle de keuze viel op de Burgemeester Jespersstraat in de witte wijk? “Dit is een voorbeeld van ontharden van oudere woonwijken zoals er vele zijn in Hoogstraten. Oude woonwijken hebben in de regel een breed wegprofiel en vaak voetpaden langs 2 kanten van de weg, zelfs in doodlopende straten. Ze zijn uitermate geschikt voor de noodzakelijke onthardingsdoelstellingen. Maar zoals gezegd, er is nog geen concreet plan. Het is wel de bedoeling om dit op te nemen bij een rioleringsproject van de wijk of een mogelijk gedeeltelijke uitvoering in het kader van boombeheer.”

Een droom die ooit werkelijkheid wordt, of alleen maar een illusie? Wait and see! (jaf)

Fietsen van ’t Dreefke gecontroleerd

MEERSEL-DREEF - Op dinsdag 27 september werd een fietscontrole voor de maxi's en de kinderen van de lagere school gehouden. De wijkagent controleerde alle fietsen, terwijl Van Boxel Tweewielers aanwezig was om meteen kleine herstellingen te doen. Alle fietsen die niet in orde waren, worden

binnenkort nog eens opnieuw nagekeken door de leerkracht en de leerling zelf. Zo kunnen de schoolkinderen tegen de start van de 'donkere dagen' veilig fietsen van en naar de school. Een mooi initiatief dat regelmatig mag worden herhaald. Jong geleerd is oud gefietst… (JJ)

Drie windmolens op Galder

GALDERSE MEREN - Tussen de waterplassen van de Galderse Meren en knooppunt Galder wordt Windpark Galder gerealiseerd. Drie windmolens zullen er zorgen voor 100 % duurzame energie van eigen bodem. Ze zouden eind 2022 gereed moeten zijn. De windmolens hebben een ashoogte van 135 meter en een rotordiameter van 149 meter, zodat de maximale tiphoogte 209,5 meter is.

De plaatsing maakt onderdeel uit van ‘Energie A16’ (meer informatie op www.energiea16.nl). De windmolens leveren jaarlijks naar verwachting ruim 15,5 miljoen kWh per stuk op. Dat betekent dat het gehele windpark jaarlijks de elektriciteit kan opwekken voor ruim 15.000 huishoudens Dit moet bijdragen aan de duurzame energieambitie van provincie Noord-Brabant om in 2050 energieneutraal te zijn.

Voor de direct omwonenden is er een financiële burenregeling uitgewerkt door de ontwikkelaars van het molenpark, in overleg met de provincie Noord-Brabant en de betrokken gemeenten. Een deel van de inkomsten wordt beschikbaar gesteld aan de direct omwonenden, ofwel 0,50 euro per opgewekt megawatuur (MWh) per jaar.

Dit is bedoeld om de direct omwonenden te stimuleren om hun woning te verduurzamen, denk daarbij aan isoleren, (drie)dubbel glas, zonnepanelen of een warmtepomp. Deze maatregelen moeten zorgen voor extra wooncomfort, zorgen voor een besparing op de energierekening en moeten leiden tot een verbetering van het energielabel van de woning. (JJ)

Tuinbanken KLJ

MEERSEL-DREEF - De KLJ heeft het werkjaar ingezet met nieuwe tuinbanken. Aan de leiding en ouders wordt veel toewijding en doorzetting gevraagd om de jeugdvereniging door een moeilijke periode te loodsen. (JJ)

Op bezoek bij de appelboer

MINDERHOUT - 'In een appel zit pit', dit was het thema van de kinderen van het eerste leerjaar van Scharrel. Een bezoekje aan de appelboer mocht dus zeker niet ontbreken. Wim en Mieke Stoffels ontvingen hun gasten hartelijk bij deze interessante en fruitige uitstap! (jaf)

MINDERHOUT - Op woensdag 5 en donderdag 6 oktober zette kleuterschool Scharrel zijn deuren open voor al de grootouders. Dit jaar was het thema ‘beroepen’. Met een spelletjeskaart konden de kleuters samen met oma en opa of moeke en voke of moemoe en vovo of omi of … aan de slag. Dat werd dus schatten zoeken als een archeoloog, branden blussen als een brandweerman of brandweervrouw, dansen als een artiest op een podium, boeven zoeken als een politieman of politievrouw, genieten van een Tik Tak voorstelling door een leerkracht. Wederzijds plezier gegarandeerd! (jaf)

Veldtoertocht van WTC Papillon

MINDERHOUT - De herfst luidt meteen het seizoen van de veldtoertochten in. Ook WTC Papillon uit Minderhout organiseert op zaterdag 19 november haar jaarlijkse veldtoertocht voor de geoefende en minder geoefende fietser.

De wielervrienden van WTC Papillon maakten volop werk van de voorbereiding van het fietsevenement. Er komt immers heel veel

kijken bij de organisatie: uitstippelen en afpijlen van de routes, de inschrijvingen, het inrichten van de zaal zodat de fietsers voor of na de rit even kunnen ontspannen, de doucheruimtes, voldoende parkeerruimte voor auto’s en de bewaakte fietsenstalling.

Op 19 november hebben de deelnemers de keuze uit een tocht van 42 of 50 kilometer. Er

is ook een kidstoer van 23 kilometer. De ritten gaan door mooie stukken natuur in de ruime omgeving van Minderhout. Je komt daarbij op plaatsen waar je normaal gezien niet met de fiets in mag. Alleen die dag dus wel, met toestemming van de grondeigenaars. Inschrijven kan de dag zelf tussen 8 en 14 uur in de voetbalkantine van MVV, Heistraat 2A in Minderhout. (mdl)

Ferme blikjes voor het goede doel

WORTEL - Ferm organiseert maandelijks enkele activiteiten voor haar leden. Een overzicht daarvan kan je vinden op hun Facebookpagina. De leden en sympathisanten van Ferm steken ook Thijs Brosens van Meerle een handje toe. Voor hem verzamelen ze (ongeplette) drankblikjes voor het goede doel. De opbrengst komt ten goede van ‘De Kleine strijders’, een organisatie die zich inzet voor kinderen die opgenomen worden in het ziekenhuis van Turnhout en Zoersel.

Je kan de blikjes bezorgen of tot eind december meebrengen naar een van de activiteiten van Ferm of bij een van volgende inzamelpunten: Apotheek Swaenen, Worteldorp 11 Wortel; Ferm Huishoudhulp, Heilig Bloedlaan 246 Hoogstraten; Ferm kinderopvang, Gemeenteplein 3 Meerle. (fh)

Wortel 1937 geniet met volle teugen

WORTEL - De 85-jarigen, geboren in Wortel, zagen mekaar terug voor een onderonsje bij Snoeys in Castelre. Ze hebben er hun smaakpupillen getest aan krieken en gehaktballen. Uiteraard werden meerdere “oude koeien” uit de gracht gehaald, iets waarvan ze met volle teugen van genoten. Meteen werd ook getracht nog wat in de toekomst te kijken: misschien nog eens overdoen volgend jaar? (jaf)

Vijfde pop-up markt in café In Holland

WORTEL - Tijdens het weekend van 26 en 27 november, organiseert “een beetje Meer popup” al voor de vijfde keer een lokale pop-up markt.

In 2017 zijn Chris Van Looveren (creakotje) en Brigitte Broers (massage & natuurlijke huidverzorging) gestart met dit initiatief. Na de corona periode kwam Marleen Somers (Pistache & Co) het organisatieteam versterken.

Zij willen kleine lokale zelfstandingen en ook kleine startups uit Meer en omgeving de mogelijkheid bieden om zichzelf in de markt te zetten en voor te stellen.

Je kan kennismaken met deze lokale ondernemers, hun producten en hun diensten op een sfeervolle markt in café in Holland bij “Jos Snoeys”, Schootsenhoek 23 in Castelré. (jl)

55 jaartoeren op de teller

WORTEL - Op vrijdag 7 oktober staken de 55jarigen van Wortel de beentjes onder de tafel en de koppen bij mekaar voor een reünie. Het

werd een leuk feestje en daar hoort een foto bij in ons blad. (jaf)

Kerstmarkt op 10 december

WORTEL - De dorpsraad van Wortel richt opnieuw een kerstmarkt in. Op zaterdag 10 december ben je van 16 tot 23 uur welkom in de Boomkes, waar inwoners en verenigingen van Wortel onder een sfeervolle kerstverlichting diverse versnaperingen en snuisterijen aanbieden. Om 19.30 uur brengt zangkoor De Zingende Kempen sfeervolle kerstliederen. (fh)

Op de foto (vlnr): Mevr. Vannuffelen, Madelyn Wuyts, Mevr.Baeten, Maddy Van Merode, Karel Baeten (85), Frans Strijbos (85), Fons Schoeters, Mr. Van den Langenberg, Lisette Snels (85), Gilberte Van Den Langenberg (85), Marcel Voet (85), Lode Bolckmans (85) en Willy Vannuffelen (85).

Staand (vlnr): Luc Van Nyen , Christinne Snels , Karin Goetschalckx , Carla Haest , Kristine Proost , Kristien Brosens , Gerda Strijbos , Koen Goetschalckx en Luc Janssens Zittend (vlnr): Herman Govaerts en Wim Lauryssen

Is een kaalslag echt nodig op ons kerkhof?

WORTEL - In Wortel worden vanaf 15 november minimum 39 graven geruimd in de zone met niet eenvormige zerken aan de westzijde van de kerk, de zijde van het dorp. Het gaat om 39 graven zonder concessie van inwoners overleden tot en met 1975 en verwaarloosde graven met concessie van personen gestorven tot en met 1965.

Nabestaanden hebben nog tijd tot 15 november om herinneringen: foto’s, decoratieve stukken of zelf de ganse zerk of delen ervan mee te nemen. Daarna worden de graven bovengronds geruimd. De stoffelijke resten blijven onaangeroerd want het gaat hier niet om ‘ontknekelen’, wanneer de stoffelijke resten verwijderd worden en respectvol een allerlaatste rustplaats krijgen.

Kaalslag

Maar is zo’n kaalslag op het kerkhof van Wortel wel nodig en wenselijk? Er worden steeds minder mensen ‘traditioneel’, binnen die zone, begraven. In 2021 werden er daar twee personen begraven, in 2022 nog geen enkele. En omdat er steeds meer mensen gecremeerd worden, wordt het kerkhof wellicht jarenlang een weinig fraai lappendeken van gras en graven.

Negenendertig bordjes duiden evenveel graven aan die plaats moeten maken. Vorig jaar werden er twee mensen begraven, dit jaar nog niemand.

Die cijfers liegen er niet om, toch? Maar het bestuur beroept zich op het gelijkheidsbeginsel: in Meer en Hoogstraten is er geruimd, dus ook in Wortel. Maar in de twee andere deeldorpen gaat het om strak en structureel aangelegde begraafplaatsen, die zo’n ingreep verdragen. In Wortel is het kerkhof organisch

Stadsdichter keert terug naar de stille Kolonie

WORTEL - Stadsdichteres Monique Bol is op vrijdag 28 oktober te gast met een voordacht in BC De Klapekster. Daarmee keert ze terug naar de plaats die ze als kind wekelijks bezocht. Haar grootouders woonden in Wortel Kolonie waar haar grootvader werkte als bewaker bij de landlopers. Pas nu beseft ze hoe bijzonder het was om als kind urenlang te kunnen dwalen in de dreven. Onlangs vertrouwde ze de indrukken van toen toe aan het papier.

Ook de natuur draagt ze een warm hart toe. Ze sloot zich aan als Klimaatdichter, een organisatie die ijvert voor een klimaatvriendelijke wereld. Vogels, wandelervaringen en alledaagse observaties eisen een plaats op in haar werk. In het najaar 2021 verscheen haar

debuutbundel “Er liggen twee holtes op je kussen”. Natuurpunt Markvallei organiseert deze gratis voordracht die begint om 20 uur.

Dauwwandeling

Van oudsher wordt de Kempen geassocieerd met stilte, rust en ruimte. Het lijken haast vergeten kwaliteiten in dit lawaaierige en onrustige tijdsgewricht. Sinds 2017 is WortelKolonie erkend als één van de tien stiltegebieden in Vlaanderen. Op zondagmorgen 30 oktober laat natuurgids Yvonne de deelnemers aan de dauwwandeling extra genieten van die kostbare stilte.

Vertrek om 7 uur aan De Klapekster. Deelnemen is gratis. (ao)

gegroeid en vormt het een mooi geheel met de ‘moederkerk’ van wat nu Hoogstraten is. Monumentenzorg kan, net zoals veel bezorgde inwoners, enkel toekijken. De kerk en omgeving zijn beschermd als monument, de zerken op zich niet. (fh)

Laurijssen Minderhout

Uw speciaalzaak voor tuin, dier, paarden- en hengelsport Uw Tuin en Dier

Monique Bol

Jef Meyvis geeft de administratieve fakkel door

WORTEL - Op zaterdag 1 oktober werd de nu 79-jarige Jef Meyvis gevierd door het zaalcomité en een 15-tal vrijwilligers die zich inzetten voor het onderhoud van de parochiezaal. Met 21 medewerkers verzamelden ze om 9 uur voor een ontbijtbuffet verzorgd door de buren van De Guld. Na een halve eeuw het administratief werk van de zaal voor zijn rekening te hebben genomen, geeft hij nu de fakkel door aan Els Eyckens.

De parochiezaal werd gebouwd in 1968 als noodkerk tijdens de restauratie van de parochiekerk. Vanaf 1972 verzorgde Jef Meyvis de administratie ervan.

Na de lagere school in Wortel-Kolonie en studies in de Handelsschool in Hoogstraten, was Jef vanaf 1964 de enige bediende onder gemeentesecretaris Marcel Kimpe van de gemeente Wortel. Zeven jaar later werd hij studiemeester in VITO, het merendeel van zijn carrière speelde zich evenwel af in het Klein Seminarie waar hij als econoom zou eindigen. Het leek wel logisch dat men een beroep deed op zijn administratieve ervaring voor de parochiezaal.

Verenigingen

Overigens was Jef betrokken bij haast alle verenigingen in Wortel. Langs Marcel Kimpe werd hij actief in de duivenbond en langs zijn vader-koster lid van het kerkkoor. Hij was bovendien een getalenteerd voetballer bij KVNA Wortel en trainer bij HVV Hoogstraten. Als actief lid van de fanfare stond hij in 1971 aan de wieg van de carnavalsfeesten, jarenlang was hij ook secretaris van het Sportcomité van zijn vriend-voorzitter Juul Noeyens.

Kortom, alle vereniging konden op steun van Jef rekenen, die van 1969

Van het zaalcomité ontving Jef een mand met fruit en waren er bloemen voor zijn vrouw Maaike Vermeiren. Achter hen Marc Melis, Frans Roelen, Els Eyckens en Guy Aerts - Guy Thijs kon niet aanwezig zijn wegens ziekte.

tot 2007 ook nog de redactie van het viermaandelijkse dorpsblad ‘t Worteltje verzorgde.

Na een halve eeuw geeft hij de administratie van de parochiezaal door aan Els Eyckens, al zal die zonder twijfel nog altijd bij Jef terecht kunnen voor advies wanneer dat nodig mocht zijn. (fh)

Dikke ambiance voor het goede doel

WORTEL - De wat oudere leden van ’t Slot, ook gekend als ‘De 4-urenclub’ organiseerden in het weekend van 7 tot 9 oktober benefietevenementen om geld in te zamelen, om het eigen aandeel bij verbouwing van het jeugdhuis te betalen.

Na een after work party op vrijdag, richtte

het programma zaterdag zich eerder op de jongere leden met DJ Drel & Sekkes. Zondag was eerder een familiedag. Aan de mountainbike rit namen 75 leden en sympathisanten deel en 56 leden trokken de wandelschoenen aan.

En dan was er nog de traditionele pompoe-

nenweging. De pompoen van Jos Verschueren was met 306,5 kg duidelijk de dikste, voor die van Rit Van Bavel met 282,5 kg, en de pompoen van Jos Stoffels die 165,5 kg woog.

Wie er om welke omstandigheden niet bij kon zijn, maar ’t Slot een warm hart toedraagt kan zijn figuurlijke steentje bijdragen door een gift over te schrijven op het rekeningnummer BE30 7450 5994 9911. (fh)

Een eigentijdse speelplaats voor de Wijsneus

WORTEL - “De tijd dat een speelplaats een inspiratieloos verhard plein was ligt achter ons”, zegt directeur Seppe Van Gils van basisschool de Wijsneus. “Eerder kreeg de speelplaats van de school langs de Rooimans al een facelift, vandaag nemen we de speelplaats van de school langs het Kerkpad officieel in gebruik.” En dat gebeurde begin oktober.

Met Vlaamse en stadssubsidies, en met een flinke inbreng van het oudercomité lukte dit wonderwel. “Het uiteindelijke plan is gemaakt in overleg met Archi-Verde en gerealiseerd door een relatief beperkte maar zeer gedreven groep ouders,” zegt de directeur. “Namen noemen doen we liever niet, al kunnen we niet laten om Hilde Van Bouwel te vernoemen. Zij was toch de drijvende kracht achter de realisatie van het geheel.”

Organisch van vorm is ongeveer de helft van de oppervlakte nog verhard. Daar kan dus nog gevoetbald worden. De andere helft kreeg verschillende nieuwe functies zoals een klimpark met een bewegingsparcours, een wilgentuin, een bijenhotel met bijhorend plaats voor bloemen en een time-out zone. Dat is een plaats waar jongeren conflicten kunnen bijleggen of zich terugtrekken indien ze last hebben van te veel prikkels.

Subsidies

“Het was het oudercomité die ons in 2019 attent maakte op de mogelijkheid om subsidies te verwerven voor vergroening van de speelplaats”, licht Faye Van Impe schepen van onderwijs toe, “Het ging om een subsidie van 15.000 euro. Zo ontstond er een participatietraject waarbij de ouders, de leerlingen en het stadsbestuur betrokken werden.

Warme broodjes en macrofoto’s

WORTEL - Op het novemberprogramma van Natuurpunt Markvallei staan o.m. een lezing van natuurfotograaf Daan De Vos en een gezinswandeling die eindigt bij een kampvuur…

Broodjes bakken

Natuurgidsen nemen je zondag 13 november mee op pad en laten je figuurlijk en letterlijk proeven van de natuur in Wortel-Kolonie. Na de ontdekkingstocht maken de deelnemers samen vuur, mag je zelf het deeg kneden

Om het geheel financieel rond te krijgen investeerde het stadsbestuur nog 52.000 euro.

Maar ook het oudercomité bracht een bedrag van 11.000 euro in. Dat bedrag verzamelde men met verschillende acties en werd gebruikt voor de twee speelplaatsen van de Wijsneus. En er is meer. Voor het bestuur heeft dit initiatief geleid tot een globaal plan voor meer kindvriendelijke openbare ruimte. In een volgende subsidieronde, die nu is opgestart willen we onderzoeken wat er in Meersel-Dreef mogelijk is”, besluit de schepen. (fh)

zodat je je eigen broodje kan bakken boven een kampvuur. Dit is een SNUIT/gezinsactiviteit in een samenwerking met de gezinsbond van Hoogstraten. Kinderen vanaf vijf jaar zijn welkom. De activiteit start om 14 uur, het einde is voorzien rond 15 uur. Inschrijven is wenselijk via mail bc.valleivanhetmerkske@natuurpunt.be. Geef zeker het aantal personen mee door.

Fotocafé

Op vrijdag 18 november is er een fotocafé in De Klapekster. Eigen foto’s worden onder elkaar besproken. Dit keer gaat het om foto’s gemaakt tijdens het gouden of blauwe uurtje (ochtend, avond). Vijf foto’s over dit thema en vijf andere natuurfoto’s mogen worden doorgestuurd naar verschraegen.wim@telenet.be of meegebracht op een stick. Info: fotowerkgroep@natuurpuntmarkvallei.be

Koloniewandeling

Vaste prik is de gratis gegidste koloniewandeling. Daarmee wil de natuurvereniging geïnteresseerden kennis laten maken met de geschiedenis van het beschermde landschap en de hier volop aanwezige natuur. Een na-

tuurgids staat op 20 november om 14 uur klaar aan De Klapekster om een groep op sleeptouw te nemen. Info: gidsenwerkgroep@natuurpuntmarkvallei.be

Voordracht Daan De Vos

De fotowerkgroep nodigde Daan De Vos uit voor een lezing. ‘Jij hebt wel geluk’, zo klinkt vaak de reactie die Daan krijgt bij zijn foto’s. Maar er is heus wel meer nodig dan wat geluk. Hij toont zijn prachtige, vaak macrofoto’s en laat zien welke materialen hij gebruikt. Hij staat ook stil bij wat een foto volgens hem aantrekkelijk maakt. Deze voordracht in De Klapekster op vrijdag 25 november start om 20 uur. Info: fotowerkgroep@natuurpuntmarkvallei.be (ao)

De kinderen helpen bij het planten van bloemen. Directeur Seppe Van Gils, Els Joosen, Jurgen Daems en Alain Rwanyagasore kijken toe, burgemeester Van Aperen en schepen Van Impe steken een handje toe.

Daan De Vos, een topfotograaf aan het werk

Nationaal voetbal Hoogstraten VV scoort moeizaam

HOOGSTRATEN - Scoren in 1ste nationale is blijkbaar heel moeilijk. Terwijl de ballen er vorig jaar in 2de nationale vanzelf invlogen, lijkt het een reeks hoger eerder moeizaam te gaan. Het moet gezegd dat dit vorig seizoen gebeurde met een aantal andere aanvallers. Ook Dame Fortuna staat vaker aan de kant van de tegenpartij. De spelersgroep blijft echter weerbaar en blijft, ook op training, zijn stinkende best doen.

DHM: 1ste nationale is blijkbaar een bijzonder sterke reeks. Het is moeilijk voor HVV om punten te sprokkelen. Hoe kijk je aan tegen de voorbije wedstrijden?

Frank Belmans: Het niveauverschil met 2de nationale is enorm, gigantisch zelf. Laat ons zeggen dat we dit verschil met zijn allen zwaar onderschat hebben. Langs de ene kant is het wel leuk om in mooie stadions tegen die ‘vedetten’ te spelen maar de kwaliteiten van die profspelers maakt het moeilijk om zelf af en toe eens een hoera-momentje te hebben waardoor het mentaal een hele opgave wordt om je elke week opnieuw terug op te laden.

Wanneer je dan zoals bijvoorbeeld tegen Charleroi U23 eens de betere ploeg bent en je verliest dan toch nog, dan komt dat heel zwaar binnen. Zo hadden we ook gehoopt om tegen

Antwerp U23 thuis iets te kunnen rapen, maar dan komen die plots met een heel ‘nieuw’ elftal naar Hoogstraten afgezakt met daarin 7 spelers van de A-kern waardoor het wederom een bijna onmogelijke opgave wordt om je puntentotaal op te krikken.

DHM: 3 van de 4 jeugdploegen uit de Jupiler Pro League zijn reeds gepasseerd. Telkens werd met kleine cijfers verloren. Hoe kijk je nu aan tegen de deelname van deze teams?

We hebben 3 keer verloren tegen deze teams. AA Gent hebben we nog niet gehad maar dat is veruit het beste team van die 4 U23-ploegen. Tegen Leuven en zeker Charleroi hadden we punten moeten pakken, misschien zelfs moeten winnen. Tegen het ‘normale’ Antwerp had dat er misschien ook ingezeten maar over het algemeen zijn deze teams zeker geen verzwakking voor deze competitie. Die gasten werken ook op ‘professionele’ basis, trai

nen elke dag en worden dagelijks op de club opgevolgd. We kijken er dan ook nu al naar uit welke spelers de komende 2-3 jaar gaan doorstromen naar het hoogste niveau.

DHM: De volgende wedstrijd tegen La Louvière wordt opnieuw een moeilijke opdracht. Daarna volgen de wedstrijden tegen Dessel en Heist. Dat worden al cruciale duels. Wat verwacht je ervan?

La Louviére is één van de drie grote titelfavorieten en normaal gezien geen spek voor onze bek. Zoals ik al zei is het als speler leuk om in dat stadion voor een paar duizend toeschouwers te gaan spelen, maar het kwaliteitsverschil zal waarschijnlijk te groot zijn. Maar alleen al voor het feit dat de spelersgroep niet enkel op de trainingen maar ook op de wedstrijden hun stinkende best blijft doen, verdienen ze een pluim. Het is niet gemakkelijk om het week na week mentaal te kunnen blijven opbrengen om elke match 100% alles te

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

Boven: TK Paul Van Dijck, Nick Havermans, Dilivio Hoffman, Robin Lauwers, Fallou Fall, Lowie Rombouts, Wim Kustermans, Nicolas Pauwels, Senne Van Dooren, Ian Simons, Stéphane Odimboleko, Jouk Vermeeren en kinesiste Naomi Goossenaerts

Midden: T3 Glenn Van der Linden, Simon Loshi, Rian Adedeji, Wout Schokkaert, Jonathan van Haperen, Ruben Tilburgs, Maro Budts, Etienne Mukanya, Jeremiah Nuama, Mikail El Mahdioui, Vincent Van Dyck, Maxime Bevers, Wout Vandersmissen en verzorgster Mie Fleerakkers

Onder: Erik De Bie, Robbe Aerts, Ruben Verheyen, Daan Driesen, Jörgen Gomes, Dries Ceulemans, T1 Frank Belmans, voorzitter Dominiek Van den Bosch, afgevaardigde Frank van den Broek, Yannick Bevers, Jeroen Meeuwis, Nick Bastiaensen, Bobby Oenen, Ferre Denhaene en Stan Haamel

geven wat binnen je mogelijkheden ligt en om dan elke keer het onderspit te moeten delven. Ik kijk best niet te veel vooruit, samen met de rest van de technische staf proberen we zo veel mogelijk van week tot week te leven en hopelijk komt Dame Fortuna ons ook eens een keertje te hulp.

Uitslagen

URSL Visé - Hoogstraten VV 1 - 0 De thuisploeg dicteerde het begin van de wedstrijd en het kwam op voorsprong met een mooi schot via de binnenkant van de verste paal. Hoogstraten probeerde wel maar Visé bleef op de counter zeer gevaarlijk, al kon het niet meer scoren.

Hoogstr. VV - Zebra Elites Charleroi 1 - 2 In een gelijk opgaande eerste helft met het meeste balbezit voor Charleroi lukt het de bezoekers om op voorsprong te komen. Hoogstraten, dat zeker niet moest onderdoen voor

de jongeren uit Charleroi, had in de tweede helft kunnen gelijkmaken via een penalty maar Fall trapte op de doelman. Via een vrije trap scoorden de Zebras een tweede maal. Pas in blessuretijd kwam de aansluitingstreffer en dit opnieuw via een strafschop die werd benut door Meeuwis.

K Rupel Boom - Hoogstraten VV 1 - 1 Hoogstraten was voor de rust de betere ploeg met een drietal kansjes die niet werden benut. Na de rust begon Rupel Boom scherp en kwam ook op voorsprong. HVV moest opnieuw achtervolgen en kwam moeilijk aan kansen tot in blessuretijd een strafschop werd afgedwongen. Meeuwis benutte zijn tweede strafschop op rij en zorgde zo voor het eerste gelijkspel en het eerste punt op verplaatsing.

Hoogstr. VV - Young Reds Antwerp 0 - 2 Hoogstraten begon prima aan de partij en kreeg enkele kleine kansjes terwijl Antwerp wat later een wereldgoal scoorde. Ook na de

Kalender

Zaterdag 29 oktober 20 uur Hoogstraten VV - KSK Heist

Zondag 6 november 15 uur RFC Luik - Hoogstraten

Zondag 13 november 15 uur Hoogstraten VV - R Knokke FC

Zaterdag 19 november 20 uur Olympic Charleroi - Hoogstraten VV

Zaterdag 26 november 20 uur Hoogstraten VV - Patro Eisden MM

rust maakte Scott van de bezoekers een mooi doelpunt. Terwijl HVV heel veel energie steekt om aan kansen te komen, werken de bezoekers hun kansen mooi af. Het verschil in slagkracht voorin was opmerkelijk. (rob)

Provinciaal voetbal Alle ploegen staan in de linkerkolom

Alle 4 onze provinciale ploegen zijn goed gestart. Wortel staat mooi op een 7de plaats en Meer, Minderhout en Meerle staan na 6 wedstrijden zelfs in de top 3 van de rangschikking.

Minderhout VV rukt op naar de 3de plaats

Na 2 verloren wedstrijden in het begin van de competitie heeft Minderhout zich prima hersteld met 3 opeenvolgende overwinningen.

DHM: 9 op 9 en een 3de plaats in de rangschikking. Minderhout doet het uitstekend.

Christian Vissers: Momenteel hebben we de trein inderdaad aardig op de rails. We moeten echter rustig en realistisch blijven in deze pittige reeks. In Hoboken leek de wedstrijd op een brilscore af te stevenen maar wonnen we door een late vrije trap van Dries Janssens met 0 - 1.

Daarna kwam Turk Sport op bezoek, ze maakten een matige indruk, maar zelf waren we ontzettend gretig en scherp en konden een ruime zege boeken. Het werd maar liefst 6 - 1, zowel Geysen, Goolaerts als Peeraer scoorden 2 keer.

De wedstrijd in en tegen het ongeslagen Achterbroek kondigde zich aan als zeer moeilijk. Op eigen veld waren ze al een tweetal jaar ongeslagen volgens hun coach. We speelden collectief een geweldige wedstrijd en kwamen rond het halfuur op voorsprong, Janssens scoorde vanop de stip. We doorstonden vlak voor en vlak na rust de druk van de thuisploeg, zonder echt kansen weg te geven en in minuut 66 scoorde Gracia Kadima de 0 - 2 op aangeven van Arne Goolaerts. We kwamen niet meer in de problemen en mochten terugkijken op een knappe zege.

DHM: Ook Meer doet het uitstekend met een 2de plaats. En dat is jullie volgende tegenstrever. Wat verwacht je ervan?

Een derby is hoe dan ook een wedstrijd op zich, ongeacht de positie in het klassement. Ik verwacht sowieso veel volk want het is ook clubdag bij MVV. Verder verwacht ik een wedstrijd waarbij beide teams met het mes tussen de tanden zullen spelen. Het is mooi dat beide teams het zo goed doen tot op heden. Iedereen zal dus met het nodige vertrouwen aan de aftrap staan. Hopelijk krijgen de vele toeschouwers een mooie wedstrijd te zien en trekken wij zelf aan het langste eind!

KFC Meer bouwt een sterke thuisreputatie op

Meer scoorde thuis al 12 keer en dit in slechts 3 wedstrijden. Met deze 3 overwinningen worden de supporters echt wel verwend. Nog mooier wordt het wanneer zulke cijfers getoond kunnen worden op het gloednieuwe scorebord.

DHM: Met 10 op 12 en een 2de plaats in de rangschikking doet Meer het uitstekend.

Kris Van Sande: Natuurlijk ben je als trainer tevreden als je 10 op 12 haalt, maar er is nog veel ruimte om te verbeteren. We gaan eraan werken om een constant niveau te kunnen aanhouden, want we wisselen de goede met mindere matchen af. Met deze kern moet je dominant voetbal kunnen spelen, maar dat vraagt natuurlijk inspanningen van iedereen.

DHM: Ook Minderhout doet het prima met een 3de plaats. En dat is jullie volgende tegenstrever. Wat verwacht je ervan?

Ik ben blij voor de club en voor hun nieuwe trainer dat ze ook een goede start hebben genomen. Ik ken Christian al vele jaren. Ik heb met hem nog samen gespeeld bij KFC Lentezon Beerse. Dus veel voetbalgeheimen hebben we eigenlijk niet voor mekaar. Ik verwacht dat het een open wedstrijd gaat worden met 2 ploegen die willen winnen, een

aangenaam kijkstuk met de nodige intensiteit. Ik heb ook vernomen dat er wat randanimatie gaat zijn dus zullen er veel Minderhoutse supporters aanwezig zijn. Voor deze wedstrijden ben je voetballer geworden, denk ik dan maar.

DHM: Het cijfer 4 kunnen tonen voor de thuisploeg op het nieuwe scorebord, ook dat moet plezant zijn. Of waren die 5 van tegen Wijnegem de eerste cijfers?

In elk geval heeft de ploeg al een stevige thuisreputatie met 12 doelpunten in 3 wedstrijden. Het scorebord staat er overigens al het hele seizoen. Met de 4 tegen Berchem was ik zeer tevreden. Dat was echt een complete wedstrijd. Ik ben blij dat we de vele supporters een goede wedstrijd hebben kunnen aanbieden. Ik wil die supporters trouwens bedanken om ons toen vooruit te duwen. De 5 tegen Wijnegem probeer ik zo snel mogelijk te vergeten. We zijn de rust in gegaan met 41 voorsprong tegen 9 mensen. Als je dan de tegenstander nog laat terugkomen tot 4 - 4 dan maak je het jezelf ontzettend moeilijk. Op het volwassen uitspelen van wedstrijden zit dus nog veel marge op. Het zou natuurlijk ook niet leuk zijn wanneer alles al perfect verloopt, want dan ben ik zelf overbodig, niet?

Na een klinkende overwinning tegen competitieleider Berchem ( 4 - 0 ) werd er terecht een feestje gebouwd door de eerste ploeg. Sommigen strompelden dan ook enkele uren later de kantine buiten om in de feesttent de kermisnacht in te duiken.

KFC Meerle mist wekelijks 3 spelers

Meerle heeft het geweer van schouder veranderd. Na 2 wedstrijden waarin het 10 doelpunten slikte kwamen 2 overwinningen met slechts 1 tegengoal.

DHM: Na 2 verloren wedstrijden opnieuw 6 op 6. Mooie overwinningen?

Wil Lavrijsen: Nadat we 2 wedstrijden verloren met 10 tegendoelpunten hebben we voor een andere invulling van het systeem gekozen. Dit heeft geresulteerd in 2 overwinningen met maar 1 tegendoelpunt.

DHM: Nu volgen een wedstrijd tegen een kopploeg en daarna een staartploeg die nog geen enkel punt heeft. Wat verwacht je ervan? We bekijken het van week tot week. We moeten steeds afwachten wie er in het weekend fit zal zijn. Wekelijks missen we gemiddeld 3 spelers. Het is dus moeilijk om ver vooruit te kijken. In elk geval geven die 2 overwinningen wel vertrouwen.

KVNA Wortel met gemengde gevoelens

Door de overwinning op Beekhoek heeft Wortel zichzelf wat extra zuurstof gegeven voor de komende weken. Maar vaak verlieten de spelers het terrein met eerder tegenstrijdige gevoelens.

DHM: Na 2 keer een gelijkspel en een verloren match opnieuw een driepunter. Hoe beleefde je de vorige wedstrijden?

Piet Van Bavel: Het waren wedstrijden met een zeer uiteenlopend verloop waarna we telkens ook met een ander gevoel achter bleven. Op Herentals speelden we bijna een uur met een man meer en misten we de kansen om het af te maken. Dit voelde dus eerder aan als 2 verloren punten. Tegen een zeer sterk Balen stonden we vlak na de rust zelf met een man minder

en trokken we op karakter een punt over de streep. Hier hadden we achteraf het gevoel dat we een punt gewonnen hadden.

Thuis tegen FC de Kempen hadden we een collectieve offday. Persoonlijk moest ik hier even van bekomen maar na een nuchtere analyse heb ik er niet te zwaar aan getild en ook niet te veel woorden meer aan vuil gemaakt. Dit hoort immers bij het voetbal.

Op bezoek bij Beekhoek moesten we ons elftal weer op diverse plaatsen vertimmeren wegens blessures van enkele sleutelfiguren. Toch speelden we onze beste eerste helft sinds lange tijd en was de 0 - 1 ruststand niet in verhouding met het geleverde spel. De 2de helft rukte onze tegenstander op maar onze verdediging gaf geen krimp. Zelf misten we in de omschakeling nog 3 open kansen wat ons nog bijna zuur opbrak. Met nog 20 minuten te spelen kregen we een strafschop tegen en in deze fase pakten we ook nog een rode kaart. De penalty werd fantastisch gestopt door onze doelman Indi. Met 10 hebben we dan tot de laatste seconde geknokt voor de dik verdiende 3 punten. Mooier konden we de kater van de week ervoor niet doorspoelen.

DHM: Met een 7de plaats staat Wortel niet slecht in de rangschikking. De verdediging met slechts 5 tegendoelpunten staat er in elk geval.

‘Door goed te verdedigen beter aanvallen’, dat is mijn heilige overtuiging die ik zo goed als mogelijk tracht over te brengen aan mijn ploeg. Onze organisatie staat er de laatste weken. We hebben hier hard aan gewerkt en mijn spelers weten dat ze op dat vlak in mijn verhaal mee moeten. We verdedigen met 11 en vallen aan met 11 man.

DHM: Met Mol, Kasterlee en Ravels krijgt Wortel 3 ploegen die ook ongeveer evenveel punten verzameld heeft. Kansen om goede sprongen te maken… Door de overwinning op Beekhoek hebben we onszelf wat extra zuurstof gegeven voor de komende weken. We kijken niet te ver vooruit en bouwen verder aan ons parcours. Om te beginnen hoop ik thuis tegen Mol ons publiek nog eens te kunnen verwennen met een sterke prestatie. Dat zijn we aan onszelf verplicht. (rob)

Uitslagen voetbal

18 en 19 september

K Minderhout VV - FC Merksem 0 - 4

KFC Meer - KVC Wijnegem 5 - 4

SKS Herentals - KVNA Wortel 0 - 0

K Heibos FC - KFC Meerle 4 - 3

25 en 26 september

RVC Hoboken - K Minderhout VV 0 - 1

K Nieuwmoer FC - KFC Meer 1 - 1

KVNA Wortel - Verbroedering Balen 0 - 0

K Meerle FC - KSV Wildert 3 - 6

1 en 2 oktober

K Minderhout VV - FC Turk Sport 6 - 1

KFC Meer - K Berchem Sport 4 - 0

KVNA Wortel - FC De Kempen 0 - 2

Alberta FC Schilde - KFC Meerle 1 - 2

9 en 10 oktober

K Achterbroek - K Minderhout VV 0 - 2

TOR Deurne Pirates - KFC Meer 1 - 2

KFC Beekhoek - KVNA Wortel 0 - 1

K Meerle FC - K Sint Job FC 3 - 0

Kalender voetbal

Zondag 30 oktober 14.30

K Minderhout VV - K Gooreind VV

Zandvliet Sport - KFC Meer

KVNA Wortel - KFC Flandria Ravels

K Meerle FC - Zandvliet Sport B

Dinsdag 1 november 14.30

KFC Meer - K Berg en Dal VV

Zaterdag 5 november 19.30

K Berchem Sport - K Minderhout VV

KFC Meer - Excelsior Essen

KSOC Maria ter Heide - K Meerle FC

Zondag 6 november 14.30

KFC Exc Vorst - KVNA Wortel

Zaterdag 12 november 19.30

FC Merksem - KFC Meer

Zondag 13 november 14.30

K Minderhout VV - Zandvliet Sport

KVNA Wortel - KFC Ezaart Sport

K Meerle FC - KFC Sint Lenaarts

Zaterdag 19 november

19.30: KFC Meer - Oxford Hemiksem

20.00: TOR Deurne Pirates - K Minderh. VV

Zondag 20 november 14.30

KVNA Wortel - K Noordstar

Zaterdag 26 november 19.30

Excelsior Essen - K Minderhout VV

RVC Hoboken - KFC meer

Zondag 27 november 14.30

KFC Linda Olen - KVNA Wortel

Volleybal Dames A van Gelvoc neemt prima start

Dries Helsen is bijzonder tevreden met de goede start van zijn ploegen. Beide ploegen hebben een stapje vooruit gezet.

DHM: Met 3 overwinningen in de eerste 4 wedstrijden zijn de Dames A van Gelvoc goed gestart.

Dries Helsen: Daar ben ik heel tevreden mee natuurlijk. De wedstrijd die we verloren, was dan nog tegen de ploeg die momenteel aan de leiding staat en ook daar had ik niet het gevoel dat het verschil heel groot was. We zijn nog vroeg op het seizoen, dus echte conclusies kunnen we daar nog niet aan vastknopen. Maar ik heb wel het gevoel dat de ganse ploeg een stapje vooruit gezet heeft tegenover vorig jaar dus ik ben echt benieuwd naar de rest van het seizoen.

DHM: Nu volgen 2 verplaatsingen, naar Bouwel en naar Zoersel. Wat verwacht je ervan?

Ik hoop vooral weer opnieuw te zien dat we zelf het initiatief nemen en voor elkaar werken, zeker op de moeilijkere momenten. Met die instelling hebben we 3 van de 4 wedstrij-

Uitslagen

VBC Zandhoven - Dames A 1 - 3 (17/25 25/13 13/25 21/25)

Dames A - VC Tesla Lint 1 - 3 (25/8 20/25 18/25 21/25)

Volleybal club Berlaar - Dames A 0 - 3 (22/25 16/25 21/25)

Dames A - Bravoc Ranst 3 - 0 (25/13 25/21 25/13)

den kunnen winnen en ik maak mij sterk dat de 2 eerstvolgende tegenstanders zeker haalbaar zijn als de ganse ploeg op niveau blijft presteren. Deze 2 ploegen hebben in hun eerste wedstrijden ook compleet andere tegenstanders gehad dan wij. Na deze twee wedstrijden zal er meer duidelijkheid zijn over de verhoudingen tussen de ploegen in de reeks. Ik ben zelf eerder benieuwd dan nerveus hiervoor.

DHM: Ook Dames B heeft al 2 overwinningen geboekt in 1ste Gewest. Wat verwacht je van deze ploeg dit seizoen?

Dames 2 heeft een moeilijke start gehad. Ze hebben jarenlang alles vlotjes gewonnen maar staan nu in een reeks met enkele flinke tegenstanders. Onze eerste twee wedstrijden waren dan ook nog eens tegen de beteren in de reeks. We speelden zonder libero, moesten enkele nieuwe speelsters inpassen, leren omgaan met achterstaan in sets, dat zijn allemaal kleine zaken die ervoor gezorgd hebben dat de start wat moeilijker was dan ingeschat. Maar de laatste twee wedstrijden leken die kleine kwaaltjes achter ons te liggen en stoomden we weer vlot naar 2 keer 3 - 0 winst. Dus ook hier ben ik heel benieuwd naar de komende weken. (rob)

Kalender

Zaterdag 12 november 15.30

Amigos Van Pelt

Sint Antonius Zoersel - Dames A

Zaterdag 19 november 20 uur

Dames A - Volley Noorderkempen

Zaterdag 19 november 18.30

Volmar Ekeren - Dames A

Veldlopen Scholenveldloop lokt meer dan 300 deelnemers

MEER - Gezellige drukte op een mooie zonnige namiddag in september aan de Mosten, waar meer dan 300 lopers deelnamen aan de jaarlijkse scholenveldloop. Voor het eerst was er ook een springkasteel geplaatst, wat door het jonge volk duidelijk geapprecieerd werd zodat het er de hele namiddag druk bleef. Schepen Wittenberg zorgde voor de warming-up en de voorlopers van AVN zorgden ervoor dat de jongens en meisjes niet te fel van start gingen. De organisatie verliep eens te meer voortreffelijk zodat de sportraad van Hoogstraten tevreden kon terugblikken op deze sportieve activiteit. (rob)

UITSLAGEN

Meisjes 1ste leerjaar

1 Lien Jacobs

De Klimtoren Meerle

2 Hanne Boel De Meerpaal Meer

3 Stella Van Der Westen De Wijsneus Wortel Jongens 1ste leerjaar

1 Seb Verboven De Meerpaal Meer

2 Fien Mariën De Meerpaal Meer

3 Luuk Koyen De Meerpaal Meer Meisjes 2de leerjaar

1 Lauren Schön De Meerpaal Meer

2 Fenna Koyen De Klimtoren Meerle

3 Robin Laurijssen De Meerpaal Meer Jongens 2de leerjaar

1 Warre Laurijssen De Meerpaal Meer

2 Seppe Jansen Klein Seminarie

3 Flor Swaenen De klimtoren Meerle Meisjes 3de leerjaar

1 Hasse Backx Gemeenteschool Hoogstraten

2 Louise Van De Graaf De Meerpaal Meer

3 Hope Verheyen Michielsen De Meerpaal Meer Jongens 3de Leerjaar

1 Tibe Janssens Klein Seminarie

2 Stefan Barnea De Scharrel Minderhout

3 Rasuan Ciabanasu De Scharrel Minderhout Meisjes 4de leerjaar

1 Maxine Oomen De Wijsneus Wortel

2 Kaat Silkens De Meerpaal Meer

3 Kristen Aerts De Meerpaal Meer Jongens 4de leerjaar

1 Vic Janssens Klein Seminarie

2 Lowie Eelen Gemeenteschool Hoogstraten

3 Robin Schöler Klein Seminarie Meisjes 5de leerjaar

1 Kaat Van Deun De Wijsneus Wortel

2 Josse Voeten De Meerpaal Meer

3 Lotte Weetink Basisschool Spijker Hoogstraten Jongens 5de leerjaar

1 Leon Michielsen Gemeenteschool Hoogstraten

2 Rik Aerts Gemeenteschool Hoogstraten

3 Lou Van Haeren Klein Seminarie Meisjes 6de leerjaar

1 Elise Jespers De Meerpaal Meer

2 Janne Nuyts De Meerpaal Meer

3 Mia Verschueren De Wijsneus Wortel Jongens 6de leerjaar

1 Cisse Van Herck De Wijsneus Wortel

2 Kobe Snoeys De Meerpaal Meer

3 Cedrik Kerremans De Wijsneus Wortel Middelbaar meisjes

1 Bo Van Cauwenbergh Klein Seminarie

2 Ethel Brosens Klein Seminarie

3 Liefde Chalique VTI Spijker Middelbaar jongens

1 Axel Kenis ASO Spijker Vito

2 Maxim De Vleeshouwer VITO

Tijl Brosens VITO

Veldrijden Superprestige Aardbeiencross in Merksplas kolonie

MERKSPLAS - De Hoogstraatse Spurters maakten al volop werk van de voorbereiding van de Superprestige Aardbeiencross. Deze internationale veldrit ontstond in Hoogstraten maar vond zijn definitieve thuis in de kolonie van Merksplas. Op zaterdag 12 november gaat men er van start voor de ‘Dirty Splasherr gravelride’, op woensdag 16 november is er de jeugdinitiatie, op zaterdag 19 november heeft dan de Aardbeiencross plaats met wedstrijden voor junioren, elite dames en heren.

Gravel voor het goede doel

Met de ‘Dirty SplasheRR’ organiseren De Hoogstraatse Spurters samen met SpetseRR een gravelride voor het goede doel op zaterdag 12 november. Het traject voert langs de mooiste gravelwegen van de Kempen op het trainingsparcours van Wout Van Aert met unieke bevoorradingszones op de kolonie en bij het kasteel van Vorselaar.

SpetseRR is een vereniging uit Merksplas die Ride- of Run-evenementen voor het goede doel inricht. Met hun jaarlijkse Nightride voor Muco en met de Kidsinitiatie willen ze een uitdaging bieden voor jong en oud. De Dirty SplasheRR tilt wordt hun jaarlijkse gravelride nu op een hoger niveau getild. ‘Just call it Fun’, is daarbij hun motto.

Met de opbrengst geven ze dagcentrum Markdal en dagcentrum voor kinderen ’t Vonderke een financiële duw in de rug. Vzw Mekanders biedt via hun dagcentra ondersteuning voor kinderen, jongeren en volwassenen met een beperking. Zo’n 25 tot 50 mensen met een beperking vinden hier een zinvolle dagbesteding. Sport, spel en ontspanning is een belangrijk onderdeel van de werking. In hun nieuwe gebouw hebben ze een sportzaal voorzien maar ze missen er nog de aankleding. Met de opbrengst kan sportmateriaal aangekocht worden om de cliënten op hun eigen niveau te kunnen laten bewegen. Inschrijven kan als individu maar ook als groep of als bedrijf. Je kan ter plaatse kiezen of je deelneemt aan de tocht van 60, 90 of 120 kilometer. Vertrek van de wedstrijd op 12 november tussen 9 en 12 uur aan de open Schuur van Merksplas kolonie. Tickets zijn enkel in voorverkoop online te verkrijgen.

Jeugdinitiatie

In navolging van het grote succes van vorige editie is er op woensdag 16 november een jeugdinitiatie op het parcours van de Aardbeiencross, samen met SpetseRR en Cycling Vlaanderen. Wie tussen 5 en 15 jaar

Win een inkomkaart voor de Aardbeiencross

De Hoogstraatse Maand geeft 4 inkomkaarten weg voor de Telenet Superprestige Aardbeiencross in Merksplas Kolonie van zaterdag 19 november. Wil je in aanmerking komen, surf dan naar www.demaand.be en beantwoord de volgende vraag:

Wie won de Telenet Superprestige Merksplas 2021 bij de Elite Vrouwen?

Uit de juiste inzendingen worden 4 winnaars getrokken. Ze ontvangen elk een inkomkaart.

is, kan zich onder begeleiding van Spetserr en van Jens en Joeri Adams uitleven op het parcours. Voor iedere ingeschreven deelnemer staat er nog een verrassing te wachten.

Inschrijven is mogelijk tot 9 november op https://www.cyclocrossmerksplas.be/organisatie/jeugdinitiatie/

Toppers op de Aardbeiencross

Uiteraard komen er opnieuw heel wat toppers naar de aardbeiencross. Wordt het opnieuw Lucinda Brand bij de vrouwen of is het nu de beurt aan Marianne Vos of Cevlin del Carmen Alverado? Eli Iserbyt, de winnaar van vorig jaar bij de mannen is alvast in topvorm en won de eerste editie van de wereldbeker veldrijden in Waterloo (Wisconsin). Ook Gianni Vermeersch, de kersverse wereldkampioen gravel, zal van de partij zijn.

Het programma voorziet om 11.45 uur de Superprestige junioren, om 13.40 uur volgt de Telenet SP Aardbeiencross Elite dames en om 15 uur de Telenet SP Aardbeiencross Elite heren. (rob)

Het is niet al glamour in de sport, achter de schermen wordt er vaak hard gewerkt.

De jeugdinitiatie kende vorig jaar een groot succes.

Wielrennen Kampioenschap Hoogstraatse wielertoeristen

MEER - Op 8 oktober werd het 29ste Kampioenschap van Hoogstraten verreden. Een parcours door Meer met eindmeet voor de deur van café Victoria. 110 deelnemers hadden zich ingeschreven voor de 8 reeksen in duverse leeftijdscategorieën, 2 Dames en 6 Heren. De eerste krijgt een palm, de tweede een stuk Hoogstraatse torensteen.

Bij de Dames werden Femke Melis en Cindy Van Dun de winnaars. Bij de heren waren dat Brend Kenis, Benny Mertens, Frank Mertens, Eddy Vermeiren, André Laurijssen en Jos Van Dun. Voor de winnaar van elke reeks was er een kampioenenshirt en zegepalm, de tweede kreeg een torensteen als aandenken van de stad. Alle winnaars gingen samen op de foto met de schepenen en het bestuur van de Wieler-en Supportersclub.

Leuk detail. Alleen deelnemers uit Hoogstraten kunnen zich kampioen van Hoogstraten noemen en dus een palm krijgen. Zo won Gert Delcroix in zijn reeks de spurt van Frank Mertens. Maar toch moest hij de palm laten en kreeg een torensteen. Gert kwam immers

De groepsfoto met de kampioen en de tweede van elke reeks. Bij het nemen van de

uiteraard.

met de fiets 40 km naar Meer, won zijn koers en fietste daarna de 40 km weer naar huis.

Gert houdt van een training van rond de 200 km, aldus vader André Delcroix. (ma)

foto was Gert Delcroix al naar huis vertrokken, met de fiets,

Gert Delcroix is in de spurt Frank Mertens duidelijk te snel af.

NOVEMBER 1972 OV

Kruisblok

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014 61 48 02

DE VOORZORG, 24/24 uur: 014 40 92 44

WACHTDIENST

Zelfstandige Thuisverpleegkundige Noorderkempen, 24/24 uur:tel 014 40 50 13

Zelfstandige verpleegkundigen

Adams Lieve 0479 43 53 89

Aernouts Anke 0479 34 68 03

Bartholomeeusen Liesbeth 0474 38 25 23

Bastijns Tine 0472 73 16 05

Bevers Lena 0493 15 16 65

Christianen Anke 0472 57 07 81

Christianen Sofie 0472 37 83 85

De Busser Edith 0477 17 58 06 de Jong Pascalle 0473 31 15 79

Dirks Els 0474 36 08 84

Geerts Inge 0478 64 81 61

Geerts Lia 0498 64 53 80

Jansen Laura 0474 60 89 06

Koyen Els 0476 43 07 55

Krols Anja 0495 23 02 43

Lambregts Linda 0476 94 31 15

Leys Nele 0499 29 77 86

Machielsen Kim 0477 81 27 61

Roefs Bianca 0493 02 04 19

Rombouts Kristel 0474 26 14 41

Rombouts Kristien 0477 04 41 40

Segers Nele 0494 92 32 27

Sempels Sabrina 0499 16 92 56

Spannenburg Anke 0478 38 96 94

Tomby Hella 0478 42 08 13

van Bavel Bowy 0497 15 92 09

Van Der Eycken Inne 0478 23 52 89

Van Gastel Katrien 0468 12 64 26

Van Leuven Leen 0479 50 98 05

Van Loon Hanne 0476 24 98 66

Van Otten Heidi 0486 37 45 27

Verheyen Kathleen 0474 29 33 09

Zelfstandige vroedvrouwen

Christiaensen Nathalie 0494 86 93 84

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“Kris Voeten”

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00 Wijkpost MEER 03 315 71 66

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag: 10 - 12u / ma, di, wo en feestdagen gesloten

SAM VAN DIJCK

INHOUD NOVEM B ER

Column 2

Verhalen van echte clubmensen 3

Vanuit het stadhuis 14 Een huwelijksfeest in India . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be www.demaand.be

REDACTIE

Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten 0472 97 12 87 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS Zie blz. 51 SPORTNIEUWS 03 314 43 39 sport@demaand.be ADVERTENTIES 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be ABONNEMENTEN 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be

Koekhoven 5 Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04 www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be De

De energiecrisis bij ondernemers 20 De Houvast in De Maand 26

De passie van Dominique Van Huffel 30 Gepensioneerden voor de klas . . . . . . . . . . . . . 33

De Marcel Rosiersstraat 37 Hoogstraats Dartskampioenschap 40 Vooruitkijken naar het WK 2022 43 Woord van De Maand . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45

DEZE MAAND . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46

DORPSNIEUWS - Hoogstraten 51

DORPSNIEUWS - Meer 54

DORPSNIEUWS - Meerle . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59

DORPSNIEUWS - Meersel-Dreef . . . . . . . . . . . . . 61 DORPSNIEUWS - Minderhout 62 DORPSNIEUWS - Wortel 63

SPORT . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68

Een halve eeuw geleden 75 Wachtdiensten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76