Bakkerij van Kuijk

“Als warme bakker het verschil maken”

MINDERHOUT - Of er een familieband is met de familie van Cuijk, die van de 13de tot midden de 15de eeuw op het kasteel van Hoogstraten woonde, weet Glenn niet. Voor hem begint het verhaal van bakkerij van Kuijk bij zijn grootvader, die bakker was in het Nederlandse Bavel, tussen Ulvenhout en Breda. Glenns nonkel nam de zaak over, zijn vader werkte er ook nadat hij in Meerle kwam wonen, waar Glenn ook geboren is. Toen alle puzzelstukjes goed leken te vallen, koos deze oud-leerling van VTI voor de stiel van warme bakker in het Minderhoutse dorpscentrum.

Glenn van Kuijk: “Ik volgde een opleiding als bakker in VTI Spijker en ging eerst enkele jaren werken bij bakker Duson, tot die zaak werd overgenomen door Van Thillo. Na een jaar in de chocolaterie in Turnhout - wat totaal mijn ding niet was - ben ik terecht gekomen bij bakkerij Wouters in Kalmthout. Eerder een industriële dan een ambachtelijke bakker. Daar heb ik gezien wat je als industrieel niet kunt ten opzichte van een warme bakker. Daar begint men ’s morgens om 11 uur brood te bakken voor de dag nadien, terwijl wij ‘à la minute’ kunnen werken. Daardoor kan je het verschil maken.”

Puzzelstukjes

“In 2010 belde Jef Quirijnen me op met de vraag of ik belangstelling had om zijn zaak over te nemen. Maar dat kon niet want ik had geen vriendin…,” vervolgt Glenn.

Lieke Van Looveren: “Glenn vertelde dat aan mij en ik zei direct dat hij dat moest doen. Ik heb verkoop gestudeerd en gewerkt bij bakker Michiels in Westmalle, dus ik was wel vertrouwd met een bakkerij. Tijdens de onderhandelingen tussen Jef en Glenn zijn we een koppel geworden, we waren tien maanden samen toen we de zaak in 2011 overnamen. Het was op dat moment een kleine een verouderde bakkerij met te weinig ruimte om te werken. Elke dag ging er wel iets kapot, bij manier van spreken…’

Maar voor Glenn ging er een droom in vervulling. “Het was altijd mijn droom geweest om zelfstandig bakker te worden en in 2011 vielen de puzzelstukjes dus in elkaar. De bakker in het dorp stopte, ik had de leeftijd om zelfstandig te worden en ik had een partner, wat echt wel essentieel is. Van 2011 tot 2016 werkten we nog in de oude zaak, maar we wisten dat alles vernieuwd moest worden.

De vraag was: doen we dit stap voor stap of kiezen we onmiddellijk voor nieuwbouw? Uiteindelijk leek dat laatste de beste keuze. We bouwden de nieuwe zaak in twee fases. We woonden en werkten een jaar in een winkelcontainer, terwijl we nog bakten in het oude gebouw. Een jaar later namen we de nieuwe winkel in gebruik en in 2018 was ook de nieuwe bakkerij en de parking klaar.

De totale bebouwde oppervlakte van de nieuwbouw is haast hetzelfde gebleven, maar vroeger was er tussen de winkel vooraan en de te kleine bakkerij achteraan nog het woongedeelte.”

Personeel

“Het was een zware investering, maar het heeft geloond, ons cliënteel is zeker verdubbeld. Ik zou het direct opnieuw doen en elke jonge bakker zou die stap ook moeten zetten,” meent Glenn. “Al geef ik toe dat ik er ook wakker van gelegen heb.”

Lieke: “Nu is de bakkerij ideaal, met vooraan de winkel, daarachter de bakkerij en een ruimte om gebak af te werken, daarachter een berging en helemaal achteraan een ruimte voor het personeel en een bureau.”

De vernieuwing deed de zaak flink groeien. Glenn: “We werken nu met acht personeelsleden. Eén fulltime en drie deeltijdse in de winkel en drie fulltime bakkers en een jongen op leercontract in de bakkerij. Alles samen een jong team en dat is zeer aangenaam, ook al weet ik dat die bakkers geen tien jaar in de stiel zullen blijven.

Het zijn nu eenmaal geen gewone uren. Ik zorg ervoor dat elke bakker in het weekend een vrije dag heeft. Ik wil dat ze ook nog een sociaal leven hebben… ik ben ook jong geweest. Maar personeel blijven vinden zal wellicht een probleem worden.”

Verschil

De bakkersstiel kent immers niet meteen de meest werkvriendelijke uren. “In de week begin ik om 2 uur ’s nachts tot ergens kort na de middag. In het weekend begin ik om 8 uur ’s avonds tot ’s middags. Dan eten we samen, ga ik slapen en om 8 uur s’ avonds begin ik opnieuw tot zondagmiddag.

Glen en Lieke met drie van de acht medewerkers: Hild Jacobs, Lieke, Glenn, Nathalie Nuyts en Michelle Franken.

Lisa, een van onze bakkers, begint om 1 uur ’s nachts, de volgende om 3 uur en om 5 uur ’s morgens de bakker van de patisserie en de jongen op leercontract. Gelukkig vormen we een aangenaam team. Als je je werk graag doet in een aangename omgeving, kom je ’s nachts al wat liever uit bed.”

Niet kraakvers, dan hoeft het voor mij niet meer

Of het anders zou kunnen? “Er zijn mogelijkheden om het werk naar de dag te verplaatsen, maar dan is het niet kraakvers en hoeft het voor mij niet meer. Dan kan je verschil niet meer maken en hou ik er liever mee op.”

Lieke: “Mijn uren liggen iets meer normaal. In de week begin ik om half 6 en in ’t weekend om 3 uur ’s morgens.”

Zonde

“We zijn wellicht een uitstervend ras,” beseft Glenn, “van de 20 leerlingen bakkerij waarmee ik in 2004 afstudeerde, zijn er nog drie die in een bakkerij werken. En dat is jammer, want hoe ziet een dorp eruit als er geen bakker, geen beenhouwer, geen kruidenier meer is? Voor mij zijn dat net zaken die van een dorp een dorpsgemeenschap maken. Al denk ik niet dat er een overnemer komt als wij hier ooit stoppen… en dat zou zonde zijn.”

Op dit moment zijn de uit de pan swingende prijzen een zorg. Lieke: “De energiecrisis laat zich echt wel voelen, zeker in tegenstelling tot de coronatijd. Dat was een zeer drukke periode, de mensen konden nergens naartoe en maakten er dan thuis maar het beste van. Nu worden de grondstoffen zoals bloem, boter, melk, eieren enz. dubbel zo duur en we kunnen die prijzen onmogelijk helemaal doorrekenen. In april moesten de prijzen omhoog en in oktober opnieuw.

Aan de verkoop van patisserie, koffiekoeken en pistolets merk je dat niet. Aan de verkoop van brood wel. Warenhuizen verleiden de mensen met een iets goedkopere broodprijs, maar dat herstelt zich op termijn wel weer.” (fh)