Bakkerij Mathysen

“Nog twee jaren en dan op prepensioen”

HOOGSTRATEN - Patrick Mathysen begon met zijn bakkerij aan de Vrijheid 34 jaar geleden. “Eigenlijk was het aanvankelijk helemaal niet mijn bedoeling om bakker te worden, want ik studeerde af aan de VITO als lasser,” zo steekt hij van wal. “Het was mijn broer Paul die in de wieg gelegd was om de bakkerszaak van mijn ouders verder te zetten. Helaas is hij 40 jaar geleden tijdens legeroefeningen in Schotland verongelukt. Dat was natuurlijk een grote schok voor mijzelf en voor mijn familie. Maar mijn ouders wilden heel graag dat ik hun hun bakkerszaak zou verderzetten. Ze namen daarom een geroutineerde bakker uit Stabroek in dienst en vroegen mij om de knepen van het vak stelselmatig aan te leren door elke dag met hem samen te werken…”

Assortiment

En zo gebeurde het ook. “Mijn vrouw Jeannine steunde mij volledig, ook al had ze zelf een goed diploma op zak. Daar ben ik haar nog altijd heel dankbaar voor, want je hebt echt wel een partner nodig die er ook volledig achter staat. Om mij nog verder te bekwamen, volgde ik later nog avondonderwijs.

De eerste 15 jaar waren gouden jaren voor onze bakkerij. Toen gingen op zondag nog veel kinderen bij hun ouders koffie drinken met broodjes en gebak. Ons assortiment bestond hoofdzakelijk uit brood en in de weekends koffiekoeken en rozijnenbrood. Maar nadien heb ik dat allemaal zien veranderen. Zo begonnen de supermarkten ook een aantal van onze producten te verkopen. Er kwamen broodautomaten en broodjeszaken bij. Daarom moesten wij ons assortiment serieus uitbreiden, waardoor onze winstmarge de laatste 10 jaar toch wat lager lag dan vroeger. Ook de energiecrisis en de fel gestegen prijs van het bakkersmeel door de oorlog in Oekraïne maakten het nog wat lastiger.”

Lange dagen

“Daardoor moeten wij als warme bakker steeds harder werken. Ik begin nu elke werkdag om 1 uur ’s morgens, samen met mijn enige bakkersgast. In het weekend is dat nog wat vroeger. Ik maak en bak dan alles wat met brood te maken heeft, terwijl mijn gast de patisserie voor zijn rekening neemt. Om 13 uur stoppen we en ga ik slapen tot 17 uur. Daarna doe ik de voorbereidingen voor de volgende werkdag en probeer nog wat te slapen. Het maakt dat ik toch wel zo’n 70 uur per week werk. Ook mijn vrouw Jeannine begint elke dag vanaf 3 uur ’s morgens te werken.”

Dat is veel en hard werken, terwijl er daarnaast nog weinig tijd rest voor sociale contacten buiten het werk. “Toch ben ik er fier op om bakker te zijn in een stad als Hoogstraten. Ik doe mijn beroep ondanks alles heel graag, kan ook mijn creativiteit gebruiken en mijn eigen ideeën uitwerken. Ik ben iemand die graag met mijn vrienden omga en plezier met hen maakt. Toen we pas gestart waren met onze bakkerszaak en voor de eerste keer geen oudjaar met hen konden vieren, brachten zij ons om middernacht een verrassingsbezoek in de bakkerij. Dat was een hele leuke ervaring die je altijd bij blijft…”

Waarschuwing

“Ik word nu 58 jaar en zou normaal pas binnen 8 jaar op pensioen kunnen gaan. Maar mijn beroep en gezondheid laten dat helaas niet meer toe. Vier jaar geleden kreeg ik al een serieuze waarschuwing, toen ik met een dichtgeslibde ader naar de spoed moest worden gebracht. Stress en onregelmatig leven waren de oorzaak. Nadien moest ik een tijd revalideren. Ik begon toen elke week te gaan zwemmen, wat ik trouwens nu nog altijd doe. Vandaar dat ik de keuze heb gemaakt om er nog maximaal twee jaartjes bij te doen, om dan op prepensioen te gaan.”

Is er opvolging in het vooruitzicht? “Wij hebben 3 dochters, Jolien, Valerie en Anneleen. Ze hebben dankzij een mooi diploma nu ook alle drie zelf een heel goede job en gaan dus zeker de bakkerszaak niet overnemen. Toch komen ze nog steeds om beurten elk weekend helpen in de bakkerszaak. Met nieuwjaarsdag zijn ze zelfs alle drie present, zonder hen zou het echt niet lukken en daarvoor zijn we hen heel dankbaar. Toen de kinderen nog klein

“Volgens mij is er zeker nog altijd een mooie toekomst weggelegd voor de warme bakker!”

waren, konden wij bovendien steeds rekenen op de steun van mijn schoonfamilie. Valerie is deze zomer getrouwd en woonde al een tijdje samen. Jolien is afgelopen jaar als laatste elders gaan wonen. Anneleen heeft ondertussen een zoontje Alexander, die elke donderdag een dagje bij ons is.”

Toekomst

“Ik hoop om na mijn pensioen veel meer wedstrijden van Hoogstraten VV en Anderlecht te gaan bijwonen,” kijkt Patrick vooruit, “maar ook om veel meer tijd vrij te maken voor mijn familie en vrienden. Citytrips maken en op vakantie gaan, staan ook hoog op mijn lijstje. Toch spijtig dat ik binnen enkele maanden nog de enige overgebleven warme bakker ben in Hoogstraten zelf. Ik hoopte echt dat de bakkerszaak van Joost Muësen zou worden overgenomen door een andere warme bakker. Maar ik vrees dat het een koude bakker wordt of helemaal iets anders.

Nochtans is er volgens mij zeker nog altijd een mooie toekomst weggelegd voor de warme bakker. Het bewijs: in Minderhout en in Merksplas hebben nog niet zo lang geleden twee jonge koppels elk een bloeiende nieuwe bakkerszaak opgestart. Er is dus zeker nog hoop dat ons bakkersberoep nog lang wordt verdergezet!” (jl)