augustus 2005 - De Hoogstraatse Maand

MAANDBLAD JAARGANG 21 NR. 244 AUGUSTUS 2005 PRIJS: 2 € AFGIFTEKANTOOR: 2320 HOOGSTRATEN

UITGEVERIJ DE HOOGSTRAATSE PERS B.V.B.A., Loenhoutseweg 34, 2320 HOOGSTRATEN

www.demaand.be

Na bijna 175 jaar AKKERPOP Meer

Zusters Ursulinen verlaten Hoogstraten

ANTILLIAANSE FEESTEN Blauwbossen

KUIPFEESTEN Minderhout

DINA 199 wint

“Wij blijven met ons hart in Hoogstraten en nemen alle deugddoende herinneringen mee!”

COLUMN

Werd u al doorgestraald?

Op stap door ons gezapig stadje. Binnenkort geniet ik van mijn vrijheid. Dat is een ander woord voor vakantie. Geen werken. Echte vakantie, dat betekent: tenminste één dood moment van de dag: niks moet, alles mag. En heel even ècht niet weten wat te doen. Dat is vakantie. De gezelligheid van het nakende vrij zijn wordt al vlug verstoord door een verplichting. Een bezoekje aan mijn financiële instelling. De bank. Er zijn er om op te zitten, er zijn er om uw centjes bij te parkeren. En ik moet even binnen bij de laatste.

Nu, tegenwoordig is mijn financiële instelling niet zomaar een bank meer, oh nee, die tijd is voorbij. Mijn bank is een nieuwe visie op bankieren geworden, een manier van zijn, van één worden met geld, en daar hoort natuurlijk ook die nieuwe, frisse, vlotte en vooral dynamische stijl bij. Met andere woorden: de bank is verhuisd. Leuk voor de bank, niet voor mij. Ik hou er gewoonweg niet van dat mijn vaste gewoontes veranderen. Ik heb graag dat alles is zoals het is en vooral dat het altijd zo blijft. Net zoals de bank. En zoals het altijd was, ging het heel best. De oude bank had zelfs de luxe te bestaan uit twee filialen: ééntje om je geld aan de straat uit het machientje te plukken, en een stukje verderop nòg eentje, waar je op je gemak je centen uit een overdekte èn verwarmde automaat kon halen. Goed, mijn bank is verhuisd en dat zullen

Gammel

2

we geweten hebben.

Ik ben dus voor het eerst op weg naar mijn nieuwe bank, en naast mij loopt een flinke portie scepsis. Om te beginnen moet ik ervoor de Vrijheid oversteken. Dat is al wennen. Maar dan, wanneer ik eenmaal de buitendeur van mijn nieuwe bank open en binnenstap, opent zich een geheel nieuwe wereld voor mijn neus. Eentje van haast on-Hoogstraats design en modern vernuft.

Terwijl ik verwacht had in een grootse zaal binnen te treden, stap ik binnen in een soort van entreehal, een voorgeborchte. Alsof de architect van het gebouw er voor de bezoekers nog wat spanning in wilde houden: ‘Ik verklap niet meteen alles’. Wanneer ik aan het sobere loket mijn uitleg doe, word ik vriendelijk doorverwezen naar ‘daar’. Een vingerwijzing richting een glazen kooi. Een soort van telefooncelachtige kabellift cabine die midden in de achterwand van het voorgeborchte eruit springt. Alsof hij daar pas nà de oplevering van het gebouw door een kraan van bovenaf middenin is gegooid. Ik mag dus een stadium verder, de ‘telefooncel’ in, alleen gaat dat niet zomaar. Je moet blijkbaar in de cel wachten. God weet trouwens wat er na dit voorgeborchte komt: de hemel of de hel? Ieder moment verwacht ik opgestraald te worden, omkranst door een hemels verblindend licht van bovenaf terwijl ik, begeleid door een schare aan engelenkoren omhoog zal stijgen.

Gammel - Rijkevorsel

15 juli 2005

Niets van dat, wel een groen lichtje met daarop het uitnodigende logo van een handje. Maar daar mag je blijkbaar vooral niet op duwen, want dan blokkeert het systeem. Toch een menselijke gebrekkigheid in deze hemelse constructie. En dan: eindelijk voorbij de kooi! Het lijkt alsof je in het walhalla zelf binnentreedt: onderaan de trapjes omlaag ontvouwt zich een weidse wereld van strak design en zacht marmer die bankwezen heet. Misschien komt het alleen al doordat ik er eindelijk na alle moeite ben geraakt, maar een warm gevoel van voldoening stijgt langzaam op in mijn lichaam. Met een intense blik sla ik alles op in mijn geheugen, want dit weet ik nu zeker: voortaan is een bezoek aan mijn bank geen ordinaire visite meer, nee, dat wordt telkens een heuse ervaring, wat zeg ik, een ware banksensatie! (ms) PS: Misschien nog een leuke uitdaging voor de avonturier onder u. Wie er in slaagt om in dit walhalla in een rolstoel via de telefooncel op eigen kracht de trapjes af te dalen en beneden aan te komen, die mag een foto - liefst een actiefoto - als bewijs opsturen naar dit maandblad.

Publicatie gegarandeerd! En wie het graag wil proberen maar niet over een rolstoel beschikt, geen probleem. Ook daarvoor kunnen wij zorgen. Succes!

Zusters Ursulinen verlaten Hoogstraten De zusters Ursulinen, of de zusters van het Spijker, zoals wij ze hier best kennen, zijn de laatste tijd al regelmatig in het nieuws geweest. Eerst hoorden we het verrassende bericht dat hun klooster nog dit jaar zal gesloten worden.

De vijf zusters die er nog zijn, Lydwina, Henriëtte, Caroline, Johanna en Ursula kijken uit naar een ander klooster. Zij hebben inmiddels hun kandidatuur ingediend. Verder is hier nog niets over bekend. Tegen het einde van dit jaar zullen zij hier vertrekken en weten ze ons vast iets meer te vertellen.

Voor velen in Hoogstraten en omgeving kwam dit bericht onverwachts, als een donderslag bij heldere hemel. Ook bij de zusters was dit niet anders. De verslagenheid was groot. Zij hebben een traditie van bijna 175 jaar aanwezigheid in Hoogstraten en hebben het leven, het reilen en zeilen bij ons, mee kleur gegeven. Vele families hebben ooit een tante nonneke gehad in het Spijker en velen volgden ooit les aan het Spijker of bij de zusters in Meerle, Minderhout of Wortel.

Gelukkig zijn er nog lichtpuntjes! Onlangs vierden twee zusters een niet alledaags jubileum

ook pijn doet. Ze moeten achterlaten. Maar ja, zegt ze: Niemand van ons had ooit gedacht het huis van onze keuze te moeten verlaten, maar Klooster Zusters Ursulinen. het is anders gelopen. Juist als in het gewone schoenmakerij en wat nog allemaal. In 1832 zijn leven moeten mensen soms veel achterlaten. In drie zusters begonnen, in zeer grote armoede. een huwelijk kan ook iemand zijn of haar partZe hadden niets dan de inboedel, die ze op een ner verliezen, of een van de kinderen. Wij zijn kar hadden meegebracht. Maar ze hadden een niets beter. Toch komt het emotioneel heel sterk doel voor ogen en hebben veel kunnen verweaan. Wat veel andere mensen soms zo moedig zenlijken, samen met de hulp van de mensen in aankunnen, wil ik ook niet ontlopen. Vanuit ons Hoogstraten. geloof hebben we de steun, dat Hij, onze Heer, ons niet in de steek laat. Hij zegt: “Ik ben er Het eerste begin was, tot aan het einde”. Wat zoals ik al zei, zeer er ook gebeurt! Als er Niemand van ons had klein. Ze begonnen geen aangroei meer is ooit gedacht het huis met drie zusters. Het dan kan men ook alles gebouw werd in orde niet behouden, de leefvan onze keuze gebracht en drie weken tijd gaat spelen en de te moeten verlaten. later werd het pensiogebouwen zijn te groot. naat al geopend. Het Er zijn pieken en dalen was zeer primitief. Bij de aanvang waren het in het leven. Dat wil niet zeggen dat het dan ook voornamelijk externen; er was geen plaats voor gedaan is. We gaan elders gewoon verder. internen. Deze zijn later gekomen. Grote nood in de gezinnen deed het internaat ontstaan. Men Wat zal er met het klooster werkte toen voor de basisbehoeften en er moest gebeuren? hard gewerkt worden. Het waren heel andere tijDat weten we nog niet juist. Er zijn daar nog vele den. Als je het Spijker nu bekijkt dan is het fel vergaderingen over. Maar het zal wel een goede gegroeid: steeds maar bouwen en verbouwen. Er bestemming krijgen. was ooit een vraag bij een quiz. Hoeveel ramen Je zou eigenlijk de groei van het klooster hebmoeten er gewassen worden langs de voorgevel? ben moeten zien. Er zijn daar nog foto’s van. En We zijn ze toen gaan tellen en het zijn er honderd. wat er hier allemaal was: een boerderij, bakkerij, Vele handen maken licht werk!

Zuster Lydwina van hun kloostergeloften: zuster Henriëtte haar 70 jaar (platina) en zuster Ursula haar 50 jaar (goud). Het heeft iets weg van een gouden- of platinabruiloft, of beter gezegd, dat is het ook, maar dan anders. De Hoogstraatse Maand ging op bezoek bij de vijf zusters.

Zuster Lydwina vertelt …

Zuster Lydwina, de verantwoordelijke, heeft zich voor ons weten vrij te maken, ondanks het vele werk. Je voelt aan haar dat ze een zeer gedreven vrouw is, kordaat zoals ze dat hier zeggen, een en al staan voor haar taak. Zo stond zij vroeger ook in het onderwijs.

Ik hoef haar eigenlijk niet echt te vertellen waarvoor ik kom. Ze kan het al raden: het vertrek uit Hoogstraten. Toch is het voor hen iets wat ergens

De vijf zusters van nu op de binnenplaats.

3

OMSLAGVERHAAL Hoeveel zusters zijn er hier ooit geweest?

Het hoogste getal dat de gemeenschap te Hoogstraten ooit gehad heeft, is 75. En in de 175 jaar dat we hier waren zijn er in het geheel ruim 300 zusters geweest. Ze bleven echter ook niet allemaal hier. Er werd hulp gevraagd vanuit andere huizen en ook omgekeerd. Er heeft altijd wederzijdse hulp bestaan.

Eigenlijk moet ge onze stamboom maar eens bekijken. Er waren al spoedig stichtingen in Nederland, Duitsland en Engeland. Vanuit Hoogstraten (1832) zelf zijn Borgerhout (1856), Meerle (1866), Minderhout (1896) en Wortel (1898) gesticht. Maar zijdelings hebben we aan veel meer stichtingen meegewerkt. De pastoor van Tildonk, afkomstig van Hoogstraten, was een man van groot geloof en sterk vertrouwen om dat allemaal te kunnen verwezenlijken. Later kwamen er ook stichtingen in India 1903, Canada in 1914, Amerika in 1924 en Kongo in 1953. Er gebeuren nog steeds stichtingen. En er verdwijnen natuurlijk ook huizen, zoals op het einde van het jaar in Hoogstraten, na een verblijf van bijna 175 jaar.

Vanuit ons huis, het Spijker, hebben er meerdere zusters gewerkt in India en Kongo. In India onder meer mère Xavier, mère Augustijn en mère Constance. Ja, meerdere zusters zijn er geweest.

In India zijn nu ruim 600 zusters Ursulinen. In Kongo zijn er een drietal van Hoogstraten gaan werken: Zuster Henriëtte, zuster Catherine Van de Mierop en zuster Gorgette De Schutter. Hoogstraatse zusters gingen ooit wereldwijd.

Door de huizen in Engeland waren er bij ons ook Engelse leerlingen. Dat waren natuurlijk

allemaal internen. In die tijd was er ook weinig vakantie. Het vervoer was veel moeilijker. Het verlof van vroeger beperkt zich tot Allerheiligen, Kerstmis, krokusverlof, Pasen, Sinksen en de grote vakantie. Zeker niet iedere week, zoals nu. Deze verlofperioden waren drukke tijden voor de zusters.

Vanuit de parochie werd er ook beroep op ons gedaan bij de Eerste Communie, de vormseldriedaagse, het Vormsel en voor alle mogelijke zaken. Op laatst waren er ook speciale kindervieringen.

Ik deed dat graag. Je was jong en vol enthousiasme. Ik heb altijd graag bij de jeugd gestaan. Als we dan thuis kwamen, was de dagtaak nog niet Hoe ging het eigenlijk in ten einde. We hielden toezicht in het internaat, de Minderhout en Wortel? studiezalen of hadden toezicht op de speelplaats Dat ging goed. We hadden er scholen, geen huien de slaapzalen. Op zondag werd er van alles zen. Aanvankelijk ging men er te voet naartoe georganiseerd voor de ontspanning van de leervanuit Hoogstraten. In geval van nood kon je er lingen. Het waren goed gevulde dagen. Vakanties wel overnachten op de zolder van de school, maar waren dan erg welkom er was geen woonom wat uit te rusten en huis. Om geen tijd wat meer aandacht te Er zijn sporen die God te verliezen werd er besteden aan waarden nalaat in onze wereld. ’s middags door de die in de dagelijkse knecht, vanuit het Zijn jongeren nog bereid drukte dreigden in de Spijker met paard vergeethoek te geradeze te zoeken en te vinden? en kar eten geken. De kracht om het bracht. Later ginvol te houden moet je gen we met de fiets toch ergens vandaan halen. Je moet deze ontop en neer en nog later eventueel met de auto. vangen, anders houd je het niet vol.

Zelf ben ik in Wortel les beginnen te geven in 1954 en heb daar negen jaar gewerkt. ‘k Ben daar altijd graag geweest. Toen ging er een zuster van Dienstbaarheid Minderhout met pensioen. Zodoende ben ik daar Er bleef wel eens iets over van de keuken of bij begonnen en bleef er tot in 1988. We hebben de slacht. Wij hebben steeds mensen en gezindaar nog de fusie van de scholen meegemaakt. nen geholpen waar het ons mogelijk was; ook Deze viel ongeveer samen met de fusie van de op materieel gebied. Maar we zijn eigenlijk een gemeenten in 1977, als ik het me goed herinner. onderwijsorde. We hebben zo veel werk uit de De jongensschool is toen bij ons gekomen. Dat handen van de ouders overgenomen en hebben was een hele belevenis. We vroegen ons af: “Hoe hen bijgevolg kunnen helpen bij de opvoeding gaat dat gaan?” Maar het is best meegevallen. De van hun kinderen. Niet iedereen kende immers aanpassing is er vlot verlopen. de luxe een gouvernante te hebben voor de op-

Zusters van het Spijker (1951)

V.l.n.r. (van boven naar onder) M.M. Bernadette, Caroline, Clementine, Lydwina, Colette, Veronique, Agnes, Huberta, Lucie, Josepha, Odrada, Odile, Catharina, Scholastique, - M.M. Alfonsine, Raphaëlle, Donata, Martha, Edmonde, Norberte, Gonzague, Ida, Julia, Dominique, Cyrille, Jeanne, Rosa, Clotilde, - M.M. Augusta, Henriette, Renelde, Catherine, Justine, Victoire, Theresa, Alberta, Olive, Amelia, Emilienne, Monique, Anastasie, Ildefonse, Valentine, - M.M. André, Desiré, Paula, Emilie, Xavier, Gerarda, Assistante, Révérende Mère Gabriëlle, Anna, Gertrude, Madeleine, Aloysia, Eulalie, Gerardine.

Zuster Huberta (Helena) leeft nog en woont in Melsbroek - ze is 98 jaar en wordt dit jaar 99 - en is nog goed gezond. Begin juli was zij nog een week in het Spijker. Vroeger gaf zij les aan de gemeenteschool in de Gelmelstraat.

Ook zuster Agnes (Mia De Schutter) leeft nog en is 88 jaar. Ook zij verblijft in Melsbroek. Verder herkennen we nog zuster Caroline, zuster Lydwina en zuster Clementine of zoals ze nu genoemd wordt met haar doopnaam zuster Johanna.

Velen zullen wel iemand uit de familie herkennen: De Gruyter, Van de Mierop, Van Hoeck, Sterkens (Meer), Theeuwes, Laurijssen, ...

4

OMSLAGVERHAAL voeding van zijn kinderen, integendeel. Vaak waren het ook nog grote gezinnen. Er bleef dan geen tijd over voor extra zaken.

Het helpen bij de opvoeding was de doelstelling van onze Hoogstraatse stichter. We hebben er zeker aan voldaan, gedurende vele jaren. Velen hebben bij ons een levenshouding aangeleerd en kennis opgedaan. Ze hebben er hun voordeel mee kunnen doen. Het heeft ze zeker vooruit geholpen in het leven. We mogen daar fier en dankbaar voor zijn, dat we dat hebben kunnen en mogen doen.

Waren er vele veranderingen in de laatste jaren?

Ja, zeker vanaf de jaren ’60. De kleding is flink veranderd. Het werd stilaan meer gewone en praktische kleding. De liturgie is vernieuwd, maar dat was niet alleen bij ons zo. Het had bij ons wel meer invloed. Ook het breviergebed gingen we voortaan in het Nederlands doen in plaats van in het Latijn. Er kwam ook een meer eigentijdse en mensvriendelijkere levenswijze.

Ook familiebezoeken kwamen op de agenda.

We werden allemaal zusters, terwijl er vroeger verschil werd gemaakt tussen “mère” en “soeur”.

(Ik merkte op dat de soeurs de werkzusters waren. Maar daar was Lydwina het niet helemaal mee eens.) We deden beiden huishoudelijk werk.

Trouwens, lesgeven is ook hard werken. Vroeger moesten we zelf de lokalen onderhouden, kuisen, enz… . Ik weet nog dat ik een hele vakantie in de school bezig ben geweest om de klassen in orde te maken tegen september. Ieder droeg zijn steentje bij op haar eigen manier. Huishoudelijk werk moet ook gebeuren. En ge moet dat alles in zijn tijd zien. Het was zo gegroeid uit praktische overwegingen. De soeurs hielpen zodat er voor de mères meer tijd was voor het onderwijs

In 2003 waren er nog zes zusters. zelf. Overigens was dat huishoudelijk werk zeer belangrijk.

En wat is er verder in de maatschappij allemaal veranderd? Soms denk ik wel eens: “Was het vroeger nu beter of slechter?” Ik denk dat je enkel kan zeggen dat het anders was. Er waren bepaalde zaken vroeger beter, maar andere dingen zijn nu beter. Het leven was vroeger wel eenvoudiger.

Het wees zichzelf meer uit. We moesten minder kiezen omdat er al die mogelijkheden niet waren. Tegenwoordig is er zoveel te doen. Men heeft geen tijd meer. En ja, af en toe vang ik wel eens iets op van de jongeren. Je hoort waarmee ze bezig zijn. Het is anders. Of men gelukkiger is, is nog een andere vraag?

Nog een anekdote van vroeger Ooit lag er een vondeling aan de deur van het Spijker. ’t Is lang geleden, in 1854. Dat was

naar het schijnt zo’n verrassend gebeuren. De zusters hebben alle formaliteiten ervoor in orde gebracht. Het kindje is bij ons gebleven tot op hoge ouderdom. Ze is geen kloosterlinge geworden, maar deelde wel op vele vlakken ons leven.

De blinde Suzanne was kind van den huize en was een gelukkige vrouw. Ik denk dat ze 94 jaar is geworden.

Onze groep zusters wordt kleiner, waardoor je ook veel meer naar elkaar toe groeit. De band is veel hechter dan met 70 zusters. We nemen tijd voor gebed en bezinning vanuit de Bijbel. Hoewel we het op het ogenblik druk hebben met inpakken en versnipperen. Als je ouder bent, wordt je gewoon minder actief en meer contemplatief.

Religieus zijn betekent ook bescheiden zijn. Als je taak erop zit en men kan zelf verder, dan trekken we ons stilletjes terug en laten ons werk over

De zusters van het Spijker omstreeks 1960 in de vernieuwde kleding.

5

OMSLAGVERHAAL gebed en mij verder wijden aan mijn roeping als religieuze. Hier wordt onze groep steeds kleiner, wat we betreuren, maar in India en Kongo zijn er veel jonge zusters en dat maakt ons blij en dankbaar. Zo gaat ons werk wereldwijd verder.”

aan anderen. Er zijn sporen die God nalaat in onze wereld. Maar hoe moet je die sporen vinden? En zijn jongeren nog bereid deze te zoeken en te vinden? Ooit drukte Augustinus (+ 430) het mysterie van de mens als volgt uit: “Onrustig is mijn hart, tot het rust vindt in U, mijn God”.

Zuster Johanna Aerts is vroeger, in 1948, te Hoogstraten ingetreden. Zij heeft ruim 30 jaar elders gewerkt; in het labo van Melsbroek, in onze M.S.-kliniek. Dat was zeer secuur werk.

Zij is verder ook in andere huizen geweest, een drietal, en is terug naar hier gekomen toen ik voor drie jaar naar Tildonk werd geroepen. Zij kwam terug naar huis in 1998 en is nu kosteres, zorgt voor de tuin, plant bloemen en verplant ze, en doet nog vele andere kleine taken.

Ze leefde voor de kinderen en haar lieve mensen van Antwerpen. Met veel vreugde en dankbaarheid blikt ze hier op terug, ook haar vele helpers blijven trouw in haar gedachten aanwezig . Als we er iets over vertellen, wordt ze nog altijd even enthousiast en blij.

En dan hebben we nog Zuster Caroline. Zij was een geweldige kleuterleidster en heeft zeer veel voor de kinderen gedaan. De “roodkapjes” was ook haar werk. Zij probeerde de kinderen iets deugdelijk mee te geven voor het leven. Later heeft ze nog godsdienstles gegeven in de humaniora. Nadien is ze gaan werken in Antwerpen bij bejaarden. Dat heeft ze vele jaren met hart en ziel gedaan. Eenmaal per jaar kwamen zij op vakantie in het Spijker. De jongeren kwamen dan helpen met de rolwagentjes, enz... De mensen konden nu eens babbelen en er werd naar hen geluisterd. Wandelen werd er ook veel gedaan. Ze deed dit alles met veel enthousiasme.

Zuster Ursula Vinckx kunnen we typeren als volgt: Een hart voor kinderen, het liet haar niet meer los. Later kwamen daar behoeftige gezinnen en bejaarden bij, evenals de zieken. Zich dienstbaar maken voor de medemens is haar op het lijf geschreven. Pas in ’87 kwam zij naar Hoogstraten om te zorgen voor de oudere zusters in het Spijker. We waren toen nog met 16. Ook in de parochie was ze actief bij ziekenzorg, de overleggroep, de bond van gepensioneerden, enz.

Terugblikkend zegt ze zelf: “Ik heb altijd getracht mij dienstbaar te maken voor de medemensen en ben zo altijd heel gelukkig geweest.

Nu ik ouder word, wil ik meer tijd vrijmaken voor

Zuster Henriëtte (Caroline Verheyen). Wat is voor haar belangrijk in het leven? Opkomen voor het kleine. Meedelen van kennis en geestelijke rijkdom. Een roeping voor en vanuit Jezus. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een groot hart voor Afrika. Zij was aanvankelijk kleuterleidster in Hoogstraten. Haar onderwijsloopbaan zou 55 jaar duren. Toen de zusters Ursulinen in 1956 een missiepost begonnen in het oosten van Kongo ging haar droom in vervulling. Zij heeft er van haar veertigste tot haar tachtigste in Kalima, Goma en elders gewerkt en beleefde er de laatste jaren van de Belgische kolonialisatie, de “indépendance” en al de politieke en economische strubbelingen er na. Zij onderwees er meerdere vakken, speelde, zong en leefde met en voor de kinderen. Zij genoot er van de openheid, de gastvrijheid, de soberheid en de dankbaarheid van de bevolking en leefde altijd tussen en bij de mensen. Het leven werd er meer herleid tot de basisbehoeften, maar vroeg aan de andere kant veel meer creativiteit en een veel beter benutten van je mogelijkheden. In 1997 werd zij letterlijk uit de klas gehaald. Ze moest vluchten voor een groep oprukkende rebellen. Zo kwam ze terug naar huis, het Spijker te Hoogstraten. Ze liet haar werk over aan de talrijke inlandse zusters.

“Binnenkort ga ik nog eens terug voor de viering van 50 jaar Ursulinen in Kongo (van 1955 tot 2005). Ik kijk er naar uit! Het was tenslotte mijn levenswerk”, zegt ze. En ze weet als geen ander dat er daar nog veel onderwijs nodig is, want er is daar bijna niets meer. We kunnen ons dat moeilijk voorstellen. Verder zegt ze: “71 jaar lang was mijn thuis op het Spijker en nu worden we opgeroepen ons geliefde Spijker te verlaten.

Maar ook dat zal wel lukken. Ze vieren overal Eucharistie en zo neem ik mijn goede vriend Jezus overal mee. Ik zal nergens alleen zijn”.

Zuster Johanna

Zuster Ursula

Zuster Henriëtte

Als op het einde van het jaar de zusters hun dierbare Hoogstraten en hun geliefd klooster, het Spijker, verlaten, nemen ze alle goede en deugddoende herinneringen mee. Ook denk ik dat de zusters ons nog een boodschap willen meegeven, namelijk: “Houd de lampen brandend”.

… en de andere zusters

6

Zuster Caroline

OMSLAGVERHAAL

Het Spijker en de Ursulinen Aan de Gelmelstraat, vlakbij het kasteel, had de heer van Hoogstraten een opslagplaats voor graan, een graanzolder. Het pand werd tussen 1535 en 1537 ingericht als een dubbel woonhuis met twee verdiepingen die als graanzolders dienst deden. Meer dan 150 jaar heeft het deze bestemming gehad. Vandaar de benaming “Spijker”. Nu is het een grote onderwijsinstelling met kinderdagverblijf, bewaarschool, lagere en middelbare afdelingen en een technische school.

De Minderbroeders en ‘t Spijker

De Franse Revolutie en de gevolgen

Rond 1690 kwamen de Minderbroeders (recollecten) er zich vestigen. In 1688 deed de provinciaal der Minderbroeders een aanvraag bij het gemeentebestuur van Hoogstraten om er een klooster op te richten. Hij stuitte echter op weerstand van de geestelijkheid maar vond bijval bij het plaatselijke bestuur en bij de gravin van Hoogstraten, Maria Gabriëla de Lalaing. Zij wilde de paters de Latijnse school laten beheren. (Deze heeft in

Tijdens de Franse Omwenteling zagen zij hun klooster en eigendommen verbeurd verklaren.

De paters Minderbroeders werden in 1797 uit het gebouw verjaagd. Het Spijker werd als nationaal goed verkocht. Hun eigendom bestond uit een huis met zes benedenplaatsen, veertien bovenkamers, zolders en kelders, de vroegere brouwerij, een kerkje, een vijver en twee beboomde hovingen. Met de Latijnse school was

Gedenksteen eerste bestuurder. van Hoogstraten, Joannes Emanuel Cauwenbergh, die een nieuwe bestemming zocht voor de leegstaande gebouwen. We zijn dan 12 juni 1829. In dat jaar werd het gebouw openbaar verkocht.

De eerste stappen werden gezet Reeds in 1829 had E.H. Lambertz, stichter van de Ursulinen, gedacht aan een stichting te Hoogstraten. Op voorstel en met de hulp van E.H. Cauwenbergh, pastoor van Hoogstraten, had hij het oude klooster van de Franciscanen aangekocht. Deze waren tijdens de Franse Revolutie uit het “Spijker” verjaagd. Het zou toch nog even duren - tot na 1830 - vooraleer de eerste zusters kwamen. Door het verdwijnen van de Hollandse regering, met haar voortdurende inmenging in kloosteraangelegenheden, verdween ook het Ze zouden het voornaamste bezwaar de eerste jaren niet voor deze nieuwe stichgemakkelijk hebben. ting te Hoogstraten.

Kapel van het Spijker in de jaren ’30. de 20ste eeuw plaats moeten maken voor het nieuw administratief centrum, achter het stadhuis, naast de kerk.) Op 1 januari 1691 namen zeven paters hun intrek in het klooster. Zij gebruikten hiervoor de oude gebouwen van het Spijker die ze van Gravin Gabriëla ten geschenke hadden gekregen.

De taak van de Minderbroeders bestond hoofdzakelijk uit lesgeven in de Latijnse school en de priesters uit het omliggende bij te staan bij hun godsdienstige activiteiten. Zo waren de paters een eeuw lang actief in Hoogstraten.

het toen ook gedaan. Dit gebeurde met veel colleges in die tijd. Studeren werd moeilijk, zeker in onze streek.

Hoogstraten telde nog twee kloosters: het Clarissenklooster, nu Klein Seminarie, en het Engels klooster der Karmelietessen, nu het Torenijzer en aanpalende woningen. Ook zij werden opgeheven einde 18de eeuw.

Het Spijker werd gekocht door F.H. Van Hencxthoven en later, in 1828, aan de parochie geschonken. Zo kwam het uiteindelijk in handen van de pastoor

WEET Geniet van het leven. Het is immers géén repetitie.

George Bernard Shaw, Brits toneelschrijver, 1856-1950

Ursulinen Toen België zich van Holland had afgescheiden in 1830, braken er betere tijden aan voor de zusters. De grondwet van België van 1831 garandeerde een volkomen vrijheid van eredienst, onderwijs, vereniging en pers. Zo was er dankzij de vrijheid die in de grondwet gewaarborgd was, geen inmenging meer te duchten in het kloosterleven. E.H. Lambertz vond daarom dat het ogenblik gekomen was om aan zijn zusters een vastere levensvorm te geven. Zij zouden de regel van de Ursulinen volgen. Zij legden zich hoofdzakelijk toe op de opvoeding van meisjes.

Op 1 mei 1832 spraken de achttien eerste zusters hun eeuwige geloften uit. Een paar dagen na deze aansluiting bij de Ursulinen-orde werd er een nieuw huis geopend te Hoogstraten.

WEET Geluk is als een vlinder: wanneer je hem tracht te grijpen blijft hij altijd net buiten je bereik; maar wanneer je rustig blijft zitten komt hij misschien op je hand zitten.

Nathaniel Hawthorne, Amerikaans schrijver, 1804-1864

Hoe het begon Na wat tegenstand van de pastoor van het begijnhof kwam er een overeenkomst. Op 3 mei

7

OMSLAGVERHAAL 1832 gingen drie zusters op weg. Te middernacht waren ze op een boerenkar vertrokken. Een tweede kar vervoerde enige voorraad, wat voedsel, daarbij nog enige meubeltjes, wat huisgerief en kleding. De reis werd zo geregeld, dat ze eerst ’s avonds om 10 uur, onopgemerkt aankwamen.

De pastoor bracht de zusters de eerste nacht onder. De volgende morgen gingen zij naar het Spijker. Zij werden er onthaald door een oude pater Recollect. Hij was vroeger verjaagd, maar had nu als aalmoezenier zijn aanstelling gekregen. De stichting vond plaats op het feest van de H. Kruisvinding. Daarom werd het nieuwe klooster het `Klooster van het H. Kruis’ geheten. Zij wilden er een pensionaat voor juffrouwen openen. Vooraleer dit kon was er nog veel werk.

De gebouwen hadden voor de buren tot graanschuur en hoenderhok gediend. Verder was de komst van de Ursulinen tot op het laatste ogenblik geheim gehouden. Het was dus nodig met een grote schoonmaak te beginnen. Ze moesten zich behelpen. De mouwen werden opgestroopt en reeds op 1 juli 1832 startte het pensionaat met zes leerlingen. Ze zouden het de eerste jaren niet gemakkelijk hebben.

Het groeide tot in onze dagen

Te Minderhout werd in 1896 een lagere school begonnen evenals te Wortel in 1898. Vanaf dan namen de zusters van het Spijker het lager onderwijs van de meisjes voor hun rekening. Ook het eerste leerjaar van de jongens werd door hen geleid. Een nieuwe studiezaal en twee slaapzalen komen tot stand in 1899. In 1907 werden nog een speelzaal, studiezaal, turnzaal en klassen bij gebouwd. In 1912 volgde een leerlingenrefter en in 1914 werd voor de Engelse leerlingen een tennisveld aangelegd. Na de Eerste Wereldoorlog in 1918 is er lange tijd naast het pensionaat een huishoudschool geweest voor landbouwsters. Zij hebben toen ook de St.-Jozefhoeve opgericht. Deze werd uitgebreid tussen 1931-1935 en in 1946. In 1935 werd er ook gestart met bouwwerken voor deze landelijke huishoudschool. Rond 1939 werd de school ook opengesteld voor exter-

Later zou het geheel uitgroeien tot een enorm scholencomplex zoals wij dat nu kennen, “Het Spijker”. Voortdurend zou er gebroken, bijgebouwd, veranderd, speelruimten aangelegd en nieuwe afdelingen gesticht worden. Aangepast aan de noden van de veranderende tijd.

Zo begon men in 1835 met het bouwen van een Voorgevel van het nieuwe kapel. In 1854 was er de verkoop van de eeuw. De hertog hield uitverkoop. Er werd nen. In 1950 kreeg de bewaarschool nieuwe door de zusters gronden in de nabijheid van het gebouwen. In 1958 werd de schuur omgevormd klooster, palend aan de Lindendreef, aangekocht. tot klassen en in 1967 werd in deze gebouwen de Van deze gronden zijn er hotelschool geopend. later door de parochie aanOp 6 maart 1960 staat het gekocht voor de aanleg van Spijker in brand met grote Het geloof is een stuk het Heilig Bloed- Rozenschade, vooral in de kloospersoonlijk erfgoed. kranspark en de zaal Pax. tergebouwen. De nieuwDan kwam er nog een labouw van een sportzaal en gere school bij die enkele de klassen van de lagere jaren later een gemeenteschool zou worden. Het school werden in 1962 in gebruik genomen. In de gebouw werd opgetrokken rond 1880. In 1886 daarop volgende vijftien jaar worden in verschilvolgde een vrije bewaarschool. lende fases nieuwe lokalen opgetrokken voor de

Het Spijker-complex vandaag.

8

klooster omstreeks 1900. humaniora, de technische afdeling en ook voor de hotelschool, die een hoge vlucht zal nemen. En zo gaat het maar door tot op onze dagen.

De tijd heeft ook niet stilgestaan Er is nu weelde en overvloed. Deze was er 175 jaar geleden niet. Zelfs vijftig à zestig jaar terug kende men de overvloed van nu niet. Kortom, het heeft ons leven totaal veranderd. Het ‘religieuze’ komt meer op de tweede plaats. Men heeft alles wat men verlangt. Of toch niet? In ieder geval heeft het ook veel veranderd binnen de Kerk. In de tijd na het concilie (vanaf 1965) kwam er een groot gebrek aan roepingen voor de kloostergemeenschap. In 1986 waren er nog 16 en in 1989 nog 12 zusters. Op het ogenblik zijn ze nog met vijf. Het sociale werk dat zij vroeger deden, wordt nu door de staat geregeld en gefinancierd. Tegenwoordig kan vrijwel iedereen studeren. Dat was vroeger niet zo. In de 175 jaren was de schoolstrijd, in het groot of in het klein, nooit veraf. De schoolplicht werd ook ingevoerd, waarbij de leeftijd regelmatig diende te worden aangepast. De sociale noden van onze tijd liggen nu anders dan 175 of 50 jaar geleden. Andere zetten hun taak in het onderwijs verder. Het geloof is echter een stukje erfgoed waarvan ieder van ons persoonlijk drager moet zijn, tenminste, als we dit niet verloren willen laten gaan. (DB)

OMSLAGVERHAAL

De Ursulinen te Meerle Het huis te Meerle werd gesticht in 1866. E.H. Mertens, pastoor van de parochie, zorgde voor het oprichten van dit klooster. Hoogstraten stond hiervoor drie zusters af. In 1866 had de nieuwe pastoor immers het belang ingezien van een aparte school voor de meisjes: de zusters Ursulinen van Hoogstraten bouwden toen te Meerle een klooster en openden er een lagere school welke door het gemeentebestuur “aangenomen” werd.

Het weeshuis voor meisjes in vroegere tijden.

Die eenvoud is er trouwens tot op het laatst gebleven.

Er waren soms tot tachtig wezen in het tehuis.

De Heimeulenstraat waaraan het weeshuis en het klooster lag, was te Meerle bekend onder het “Nonnenstraatje”. Rond 1920 bedroeg het aantal zusters er een twintigtal. In 1943 waren er 27.

Het klooster deed dienst als lagere school, bewaarschool, weeshuis en kinderheil. Alle meisjes van Meerle, Grazen, Hal, Jal en omgeving kwamen hier les volgen. Zuster Ursula Vinckx heeft er nog een drietal jaren in het weeshuis gewerkt. Maar in 1957 was het weeshuis eigenlijk niet meer aangepast aan de moderne tijd. De kinderen sliepen er onder het dak, de ouderen in “chambrette”, de kleinsten van drie jaar in het midden in kleine bedjes, de toiletpot onder de bedjes. Het werd dan ook gesloten waardoor ook de eerste zusters het klooster verlieten om in andere huizen voor weeskinderen te zorgen. Bij de opheffing van het klooster zijn er zeven zusters naar Hoogstraten gekomen. In juni 1981 namen zuster Clémence en zuster Gabriël als laatste definitief afscheid van het hun dierbare Meerle en van het klooster en gingen naar Melsbroek.

Wie zich de moeite getroost en aan de kerk van Meerle eens goed kijkt over de parkeerplaats, ziet de gebouwen van het klooster, het weeshuis en de school nog staan.

In 1868 richtten de Ursulinen een zondagschool op die 45 meisjes samenbracht. Ze bleef echter slechts één jaar bestaan, evenals de gemeentelijke avondschool voor volwassenen waarmede in 1869 een proef werd gedaan. In 1908 werd er begonnen met een meisjesweeshuis. Het begon erg eenvoudig met twee of drie kinderen. Die eenvoud is er trouwens gebleven tot het laatst.

Alles werd er gedaan met een minimum aan kosten. De bedragen die men per kind kreeg, waren immers zeer miniem en van kindergeld was er aanvankelijk geen sprake. Pas in 1937 en in 1939 kwamen de eerste wetten op de kinderbijslag.

Zeker in het begin waren de bedragen nog zeer klein. Maar de mensen van Meerle gaven veel, zoals aardappelen, graan, enz … . Het brood werd gebakken door de knecht.

Het zou nu zo allemaal niet meer mogen. Het had iets primitiefs, zoals nu hier en daar in Afrika.

WEET Een lafaard is een held met een vrouw, kinderen en een hypotheek.

Kitman

WEET Zij die lezen weten veel, zij die kijken weten soms nog meer.

Alexandre Dumas fils (1924 - 1895)

De zusters van Meerle in de jaren ’60: (rechts onder) Clémence, Angel, Julièn, Gabriëlle, Paula, Véronique (van Hoogstraten), Ursula (rechts boven) Antonia, Stanislas, Andrée, Laurence, Augusta, Maria, Emilia, Clara, Coletta, ref. mère Catharine.

VAN HUFFEL VASTGOED Voor al uw vastgoedtransacties.

U wenst uw eigendom te verkopen of te verhuren?

Vraag vrijblijvend inlichtingen!!

Vrijheid 72 2320 HOOGSTRATEN Tel. 03/314.16.99 www.vanhuffelvastgoed.com info@vanhuffelvastgoed.com

185

9

OMSLAGVERHAAL

Zuster Clémence van Meerle (1999) Zuster Clémence woonde tot voor kort in de Home Merici te Melsbroek en is een paar maanden geleden overleden. Zij was meer dan 80 jaar (8 sept. 2004) in het klooster. Deze 97-jarige zuster werd geboren te Hal (Minderhout) op 26 juli 1907 als vijfde telg in het gezin Louis Van Wezel en Maria Mertens. Bij het doopsel kreeg ze de naam Carolina Zij kwam daar terecht op een boerenwinning en groeide op tussen het graan, de koeien en de kippen. Als kind trok ze in Minderhout naar de meisjesschool. Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd een elektrische draad gespannen langs de Meersesteenweg.

Zo werden ze afgesloten van Minderhout en moest ze naar de meisjesschool van Meerle. Zij vertelde: Dat was elke dag vijf kwartiers stappen vooraleer we aan de school kwamen. Verharde wegen waren er niet. Langs karrenwegen dabden we bij regen door het slijk en kwamen soms doornat op de school toe en ‘s avonds weer terug naar huis.

Het was in de winter vaak al donker als we thuis toekwamen. De kinderen van Castelré konden ook niet naar de school of naar de kerk. Er werd daar dan een houten kapel gebouwd en twee klaslokalen. Pastoor Baes verzorgde de diensten in de kapel en meester Duchateau gaf les aan vier studiejaren, afwisselend in de voor- en namiddag.

Nadien werd de elektrische draad verplaatst naar de grens Minderhout-Hoogstraten en konden we weer schoolwaarts naar Minderhout.

Ook zagen we tijdens de Eerste Wereldoorlog de eerste auto in Hal. Dat waren de Duitsers die op elke boerderij een plaats kwamen opeisen om vier soldaten in te kwartieren. `s Zondags moesten we `s morgens al vroeg naar de kerk. Vader ging dan met een carbuurlamp voorop en wij volgden op een lange rij door het karspoor.

Na mijn schooltijd moest er gewerkt worden op de boerderij. Maar dat boerenwerk beviel me niet, de school was altijd iets dat me aantrok, ik zou liever gaan studeren, maar daar moest je niet aan denken in een boerengezin.

Naar de Ursulinen Na veel wikken en wegen besloot ik naar het klooster te gaan. Eerst trok ik naar de Ursulinen in Hoogstraten. Neen, dat was toch niet wat ik zocht. Nadien trok ik naar Meerle, ook bij de Ursulinen. Dat beviel me best, ik voelde me daar thuis. Révérende Mère, de overste, was buitengewoon zachtaardig, steeds bemoedigend en heel vriendelijk. Ik ben daar op 8 september 1924 binnengegaan en heb een half jaar postulaat gedaan om me aan te passen aan de regels van het klooster. Dat lukte wondergoed. Zo mocht ik op 3 mei 1925 het noviciaat gaan volgen in het moederklooster te Haacht.

Dan werd ik ook gekleed. De haren werden geschoren en we kregen een enorme kap op het

Mère Clèmence als onderwijzeres voor de klas. hoofd en lange rokken. Dat was even wennen: bij het eten van de soep kwam de lepel vaak in aanraking met de kap en de koffietas naar de mond brengen was ook geen lachertje. Hier was het echt een stagetijd: altijd gereed staan, steeds gehoorzamen en veel bidden. Sommige zusters hadden het lastig, maar als je van een boerderij komt (Thuis werden er niet veel eieren onder gelegd), viel dat best mee. En... ik was verlost van het boerenwerk!

Op 22 september 1927 werd ik geprofest: dat was het aanvaarden van volledige gehoorzaamheid, geen persoonlijk bezit, samenleven in een grote groep en... echte vroomheid. Ik koos ook een andere naam: Clémence. Dat was een teken dat je afstand deed van al het wereldlijke en je voortaan een religieus leven zou leiden.

Daarna ging ik studeren voor onderwijzeres. De zusters Ursulinen hadden een normaalschool in O.-L.-V.-Waver. Mère Anna bereidde me voor om het ingangsexamen te kunnen halen en na vier jaren werd ik op 30 juni 1931 gediplomeerd.

Voor de klas

De zusters waren blij toen de grote kap door een eenvoudig hoofddeksel werd vervangen.

10

Carolina Van Wezel in 1924 als postulante bij de Ursulinen in Meerle.

Dan kreeg ik ook de roepnaam van Mère Clèmence. Immers de onderwijszusters werden mère genoemd. De werkzusters, zij die wasten en kookten en werkten op de boerderij werden met soeur aangesproken.

Toen mocht ik Mère Cecile helpen in het 3e en 4e studiejaar. Zij zou wel op pensioen kunnen gaan, maar ze was einde loopbaan en kreeg de hoogste wedde. Ik moest beginnen met de laagste wedde.

Daar zusters met pensioen geen vergoeding meer kregen, probeerde het klooster de zusters zo lang mogelijk in dienst te houden. Zo werd ik pas na vier jaar benoemd tot onderwijzeres en heb vele jaren in het 3e en 4e studiejaar les gegeven. Er was een grote en kleine kant. Ik had soms meer dan 40 leerlingen. De kinderen hadden alleen een lei en griffel, en voor het schoonschrift moest er met een pen in een dun boekje geschreven worden. Maar ik deed het heel graag. Al de kinderen moesten beneden in de gang hun blokken of schoenen uitdoen en slofjes aantrekken. Immers, we moesten langs een houten trap naar boven.

In het klaslokaal lag ook een houten vloer. Om het geluid te verminderen in de beneden klaslokalen en om de vloer proper te houden was dat de beste oplossing. Ja, ja, het was een hele kar-

OMSLAGVERHAAL zusters gingen met hen mee. Dan werd ik ook wei voor de kinderen om achtmaal per dag van nog overste van de resterende zusters na het schoeisel te wisselen. overlijden van Révérende Mère.

We waren in het klooster met 25 zusters maar... we hadden ook een weeshuis. Wij verzorgden een 70-tal weeskinderen. Elke zuster had de hoede Mère wordt zuster over enkele kinderen. Wij probeerden de taak In de jaren zestig waaide een nieuwe wind in de van vader en moeder over te nemen. Tijdens de Katholieke Kerk. Dat bracht voor ons mee dat oorlog was het heel moeilijk om al die magen we onze kloosterkap mochten vervangen door te vullen. Louis Faes, onze werkman, haalde een eenvoudig kapje. Ik vond het een zeer goede aardappelen op bij de boeren. Tijdens het verlof verbetering. Het was een hele zorg die wegviel: gingen wijzelf op pad om graan te vragen en we op- en afzetten van die kap, het wassen, stijven, bakten zelf brood. Ook kregen we veel hulp van strijken en de voile vaststeken met kopspelden.

Winterhulp: voornamelijk kleding en vitaminen, Ook het onderscheid tussen mère en soeur viel zo zijn we toch zonder kleerscheuren de oorlog weg. Het zou voor iedereen voortaan `zuster’ zijn. doorgesparteld.

Niemand treurde hierom.

In 1958 werd ik door de In 1976 bleven we nog met algemene overste aangetwee zusters in Meerle: Achtmaal per dag van steld tot directrice van onze zuster Gabriëlle en ikzelf. schoeisel verwisselen. school. Ik voelde me daar Wanneer we gepensioniet voor geroepen. Ik stond neerd waren, maakten we zo graag in de klas maar ja... ons verdienstelijk in de gehoorzaamheid stond in onze agenda en ik heb koffieschool. We hielpen bij de missiewerking het dan ook aanvaard. 14 jaren heb ik de school en werkten mee in de parochie. Op 4 juli 1981 ge- maar voornamelijk begeleid. Een moeilijk werd het klooster in Meerle opgeheven en vermoment was 1969. We hadden voldoende leerhuisden we met twee naar Home Merici, hier lingen voor een nieuwe klas, maar... we hadden in Melsbroek. geen lokaal. Ondertussen werden de zusters een Ik had 57 jaren doorgebracht in het klooster van jaartje ouder, zodat we de weesjes moesten onMeerle. Dat afscheid was enorm zwaar voor ons derbrengen in ons tehuis te Puurs. Ook enkele beiden. We waren zo vertrouwd met de inwoners

van ons dorp. We kenden iedereen en hadden veel contact met de mensen. Nu viel plotseling alles weg maar... gehoorzaamheid staat in onze regel. Ik ben altijd zeer gelukkig geweest in het klooster. Vroeger mochten we alleen naar huis of familie bij een berechting of een sterfgeval.

Maar we mochten wel meewerken aan het missie-apostolaat. Zo gingen we elk jaar in het verlof rond met lootjes voor de tombola, zo kwamen we bij familie en vroegere kennissen waar we een babbeltje konden slaan. Ook het feest van moeder overste en het Sint-Niklaasfeest bij de weesjes waren hoogdagen. We speelden toneel waarin de grappen van het kloosterleven op een humoristische wijze werden uitgebeeld. De Sint en Zwarte Piet kwamen in hoogsteigen persoon en de Piet, die roerde zich, dat was telkens een plezante vertoning. Ook hier in Melsbroek zijn de mooiste dagen als familie of kennissen uit Meerle op bezoek komen.

Zuster Gabriëlle is intussen overleden. Hier probeer ik me nog nuttig te maken: ik neem de telefoon op, zet de tafel klaar, help wat in de keuken en zorg nog wat voor de oude zusters.

Zij is a1 92 jaar, maar ze lijkt er maar 70. We wensen haar proficiat bij haar 75-jarig jubileum en... zij is op weg om honderd jaar te worden.

K. Pauwels (DHM sept. 1999)

De zusters van Meerle (1943)

Boven: z. Laurence (Ulvenhout), z. Emilia (B. Hertog), z. Coleta (Rijkevorsel), z. Gerarda (Olen), z. Majella (Essen). Midden: (twee rijen dooreen): z. Andree (Hamont), z. Julia (Vilvoorde), z. Paula (Deurne), z. Antonia (Wolvertem), z. Gabrielle (B. Hertog, Dorethe van Hecke), z. Therese (Broechem), z. Aloysia (Geel), z. Benedicta (Galder), z. Augusta (Lier), z. Clemence (Carolina van Wesel van Hal-Minderhout), z. Maria (Francisca Kleeren van Meerle), z. Marguerita (Schaarbeek), z. Clara (Adriana Jansen van Meerle), z.

Martha (Beerse), z. Ursela (Louisa Smits van Meer). Onder: z. Julienne (B. Hertog), z. Stanislas (Beerse), z. Anna (Wolvertem), z. Josepha (Julia Willemse van Meerle - was 25 j. overste), z. Cecile (Ulvenhout), z. Catharina (Maria Vander Mueren van Hoogstraten), z.

Angele (Roza Boudewijns van Grazen). Zuster Ursula (Elisa Vinckx van Groot Eyssel) ontbreekt op deze foto want zij is tien jaar later (in 1953) ingetreden.

11

OMSLAGVERHAAL

De Pastoor van Tildonk en de stichting van de Ursulinen Joannes Cornelis Martinus Lambertz werd op 8 februari 1785 te Hoogstraten geboren. Zijn familie langs vaderskant was afkomstig van Arenberg (Duitsland).

Rond 1730 kwam zijn grootvader zich in Hoogstraten vestigen en werd poorter van de stad. In 1735 huwde hij met Elisabeth Doms uit Minderhout. Zijn zoon, Adrianus Franciscus, geboren in 1738, werd gemeentesecretaris te Rijkevorsel, was lid van de kerkraad en ontvanger van de H. Geest- of Armenkamer te Hoogstraten. Hij stond bekend als een voorbeeldig en betrouwbaar iemand.

Hij huwde met Maria Theresia Van Ael uit Beerse. Zij hadden acht kinderen waarvan Joannes het zevende was. Moeder stierf echter in 1794. Joannes had toen de leeftijd van negen jaar.

Het waren woelige tijden Keizer Jozef II was eigenzinnig. Hij begon de kerkelijke gewoonten, rechten en vrijheden te krenken. Het ging zo ver dat vele burgers als “patriot” naar de wapens grepen. Joannes heeft deze patriotten zeker door Hoogstraten zien trekken, maar was toen nog maar een kleine pagadder. De patriotten overwonnen het Oostenrijkse leger te Turnhout in 1789. Hun oude vrijheden en rechten werden hersteld. Het zou echter niet lang duren.

De tijden werden slechter Ondertussen brak de Franse Revolutie (1789) uit. Deze zou spoedig ons gewest overrompelen.

Vanaf 1794 tot 1814 bleven zij hier de plak zwaaien. De antikerkelijke wetten werden hier eveneens van kracht. Met het invoeren van de ‘Constitution civile du clergé” wilden ze ook onze Kempense gewesten inlijven bij de Franse staatskerk.

Het moest afgelopen zijn met de wereldkerk! Er was enkel een staatskerk van doen, dienstbaar aan Frankrijk. Vele priesters werden vervolgd, de kloosters verkocht, de kerken leeggeroofd en gesloten. In de plaats van de kerkelijke kalender kwam een nieuwe tijdrekening, een poging om met het christelijke erfgoed en haar traditie te breken.

Kerken en kloosters werden gesloten Op 1 september 1796 werden hier de kloostergemeenschappen ontbonden met uitzondering van diegenen die zich met onderwijs of ziekenzorg bezighielden. Zo werden bij ons vele kerkelijke instellingen opgeheven als nutteloze instellingen, waaronder het Hoogstraatse kapittel, het Withof, het Spijker van de Franciscanen, enz. Ook

12

voor de Latijnse School te Hoogstraten was dit het einde. In datzelfde jaar werd er in Hoogstraten en de omliggende dorpen bevel gegeven de uitwendige tekens van de godsdienst van kerken en gebouwen te doen verdwijnen. Zelfs de kapelletjes langs de wegen of op de openbare plaatsen moesten verdwijnen. Daar niemand zich aanbood om dit werk te verrichten, werd dit later nogmaals herhaald. Begin 1797 werd een eed van trouw aan de Republiek verplicht.

Een wet van 5 september 1797 schreef deportatie voor als straf voor de eedweigeraars. Een aantal priesters dook onder, terwijl een paar, voornamelijk oudere priesters, later de eed toch aflegden.

De kerken werden te Hoogstraten gesloten op 25

Het geboortehuis van Joannes Lambertz nu aan de Vrijheid – met gedenksteen (onder een raam).

De gedenksteen.

De pastoor van Tildonk. september, evenals te Minderhout en te Wortel.

De eredienst werd dan gehouden in een schuur te Castelré, waar ook de familie Lamberz naartoe ging. In ieder geval heeft in die tijd een generatie priesters geleden voor hun trouw aan de Kerk en dat heeft een stempel gedrukt op de clerus in de eerste decennia van 19de eeuw. In 1798 kwam de boerenbevolking in opstand onder het motto “Voor Outer en Heerd”. De opstand werd na enkele maanden onderdrukt. Ruim vier jaar duurde deze toestand tot het onder Napoleon iets beter werd.

Onder Napoleon Vanaf toen kwamen langzaamaan de gevluchte of verbannen priesters hun plaats in de zielzorg weer innemen. Dit alles leidde ook tot ernstige binnenkerkelijke spanningen. Was je voor of tegen Napoleon en de Franse staat? Te Hoogstraten werd de kerk heropend op zondag 12 mei 1802.

Voor de kerk bleef het echter een kommervolle tijd. Napoleons heerszucht groeide met de dag.

Hij onderwierp paus en bisschoppen aan zijn macht.

In deze woelige tijd groeide Joannes Lambertz te Hoogstraten, op. Het heeft zijn verdere leven vast mee bepaald.

Het woonhuis aan de Vrijheid Deze moeilijke jaren die zoveel slechte herinneringen achterlieten, waren ook voor de familie Lambertz niet zonder tegenslag voorbijgegaan.

De armenzorg was overgegaan van kerk naar staat. En het innen van de renten en pachten voor het armenbestuur had slechts zeer onregelmatig kunnen gebeuren. De armenkas had daardoor een nogal aanzienlijk tekort. Waren er goederen aangeslagen als “zwartgoed”? Wie weet! De vader werd voor deze tekorten aansprakelijk gesteld.

Hij zag zich gedwongen ontslag te nemen. Tot dekking van het tekort gaf hij zijn woonhuis in de Vrijheid in pand en bleef dit voortaan als huurder bewonen.

Het inkomen van de familie was hierdoor aanmerkelijk geslonken. Met zijn jaarwedde van secretaris van Rijkevorsel en de opbrengst van het winkeltje in ellengoed en specerijen kon hij nog in zijn onderhoud voorzien, maar een vetpot was het niet meer. Voor zijn kinderen kon hij geen

OMSLAGVERHAAL bijzondere kosten meer doen. Zij moesten vroegtijdig voor hun toekomst gaan zorgen.

Joannes werd apotheker Joannes had in 1803 het apothekersambt gekozen. Hij was er zich waarschijnlijk in Rotterdam op gaan voorbereiden. Op 7 september 1803 ontving hij “pour y faire ses études de pharmacie” een paspoort voor Rotterdam en in 1808 vinden wij hem te Waalwijk, in Noord-Brabant, als hulpapotheker gevestigd. Aan een roeping als priester schijnt hij tot dan toe niet gedacht te hebben. Trouwens, door de verslechterde financiële toestand van zijn vader scheen deze weg ook niet mogelijk. Hij wilde zich verloven.

Maar het liep anders.

Hij voelde zich geroepen Hij voelde het verlangen om priester te worden. Ook voor het financiële probleem kwam er een oplossing. Wie zou zijn studies betalen? Er was een rijke kinderloze neef die dit probleem oplosten.

Zo kon hij naar het terug geopende stadscollege van Turnhout. Het was juist zoals alle andere opgeheven onder de Franse Revolutie en officieel heropend in 1805. Men gebruikte hiervoor de voormalige gebouwen van het “H. Graf” aan de Herentalsestraat.

Na twee jaren verblijf in Turnhout mocht hij in mei 1810 naar het Groot-Seminarie van Mechelen. Ook dit was pas heropend. De vormingstijd was zeer beperkt. De priesters ontbraken en velen waren vervolgd. Jarenlang had men er geen nieuwe mogen opleiden. Zelfs op 4 juli 1810 werden nog een vijftiental priesters verbannen.

Op 14 maart 1812 werd hij priester gewijd. Zes dagen na zijn wijding, op 20 maart, werd hij naar Tildonk, bij Leuven, gezonden als onderpastoor.

Binnenkerkelijk waren er heel wat problemen die voortkwamen uit de strijd tussen Kerk en staat, een gevolg van de Franse Revolutie en Napoleon.

In 1816 werd hij pastoor te Tildonk. Ondertussen waren de Nederlanden verenigd onder Willem I. Hij zag dat er nood was aan scholing voor de meisjes en zag kans om een kloosterschool op te richten in 1818. Niet alles liep van een leien dakje. De regering mengde zich in alles en nog wat: dit mocht niet en dat kon niet. Maar hij liet zich niet ontmoedigen. Stilaan begon alles vaste vorm te krijgen. Er werden officiële bewijsschriften van bekwaamheid behaald (1823) voor het middelbaar en lager onderwijs en een bewijs van algemene toelating om school te houden afgeleverd. In 1830 hadden zij een pensionaat met 130 kostschoolgangers en een belangrijke buitenschool. Zo kon men les geven aan beter gegoeden in de kostschool en bleef er voldoende over om de armere les te geven in een buitenschool. In deze school konden ook de laagste leerjaren van de jongentjes terecht; een traditie die de zusters later ook in Hoogstraten, Meerle, Minderhout en Wortel in ere hielden.

De sociale nood van die tijd Elke tijd heeft zijn eigen sociale noden. In de tijd van E.H. Joannes Lambertz was dat niet anders.

De Ursulinen van Tildonk De Ursulinen is een vrouwenorde die haar oorsprong te danken heeft aan Angela Merici (1474-1540). Zij legden zich hoofdzakelijk toe op de opvoeding van meisjes. Dit beoogde ook E.H. Lambertz. Door de Brabantse- en Franse Omwentelingen (einde 18de eeuw) was deze kloosterorde hier echter vrijwel verdwenen. Er waren verschillende strekkingen. De zusters van Tildonk gingen de regel en de constituties van de Ursulinen van Bordeaux volgen. Rond 1880 verscheen er in Amerika een boek waarin werd gezegd: “the wonderful propagation of Father Lambertz Ursulines”. (O’Reilly Rev.B., St. Angela Merici and the Ursulines, New York, 1880).

Op zeer korte tijd hadden zij overal huizen: Tildonk, Hoogstraten (1832), Heikruis (1833), Zaventem (1833), Molhem (1834), Scherpenheuvel (1836), Maaseik (1837), Venray (1838), Hamont (1839), …, Lier (1863) - met de befaamde speeltuin - velen zijn er ooit op schoolreis geweest, …, Meerle (1866), … om er maar enkele te noemen. Maar ook in het buitenland werden huizen geopend: Sittard (1843), Uden, Boxtel (1845), Maastricht (1850), Londen (1851), …, Geilenkirchen (Duitsland 1855). Ook buiten Europa waren er stichtingen. En zeggen dat dit allemaal begon met iemand die uit Hoogstraten afkomstig was. Geen wonder dat men lang met bewondering over hem sprak.

Het geboortehuis zoals het was tot 1929.

Hij zag deze nood; vooral dat de meisjes vaak geen onderwijs kregen. En van gratis of goedkoop onderwijs was er in die tijd geen sprake.

Het was zelfs zo, dat iedere helpende hand in het gezin welkom was en zodoende bleven ze thuis zonder onderricht. Hij wilde hier wat aan doen.

Want ook zij hadden recht op educatie.

Het Klein Seminarie E.H. Lambertz was ook gelukkig een bijdrage te kunnen leveren aan de oprichting van het Klein Seminarie van Hoogstraten. Hij gaf raad en flinke geldelijke steun. Zo raadde hij aan om het voormalige Clarissenklooster aan te kopen. Het was immers bruikbaar als college. Een vierde van het aankoopbedrag nam hij voor zijn rekening.

Na 1830 Toen België zich van Holland had afgescheiden in 1830 braken er betere tijden aan voor de zusters. De grondwet van België (1831) garandeerde een volkomen vrijheid van eredienst, onderwijs, vereniging en pers. Zo was er, dankzij de vrijheid die in de grondwet gewaarborgd was, geen inmenging meer te duchten in het kloosterleven.

E.H. Lambertz vond daarom dat het ogenblik gekomen was om aan zijn zusters een vastere levensvorm te geven. Zij zouden de regel van de Ursulinen volgen. Op 1 mei 1832 spraken de achttien eerste zusters hun eeuwige geloften uit.

Een paar dagen na deze aansluiting bij de Ursulinen-orde werd er een nieuw huis geopend te Hoogstraten. In de volgende jaren gebeurde dit nog met vele huizen.

De heilige pastoor De pastoor van Tildonk was een godvruchtig, gedreven en moedige man. Zijn devies aan de zusters was “altijd moed”! Hij had zuinig en arm geleefd. Wat hij spaarde, gaf hij weg aan aalmoezen en liefdadigheid. Hij overleed 12 mei 1869 te Tildonk.

In die tijd had E.H. Lambertz de roem van heiligheid en werd “de heilige pastoor van Tildonk” genoemd. Er waren toen al veertig huizen van zijn Ursulinen.

Hij had tijdens zijn leven vier verschillende landsbesturen gekend: de Oostenrijkers, de Fransen, de Nederlanders en de Belgen. (DB)

13

OMSLAGVERHAAL

Herinneringen aan het Spijker Ook al zullen de Ursulinen binnenkort uit Hoogstraten verdwijnen, aan de school Spijker zal daardoor weinig veranderen. Al bij het vertrek en later de dood van de laatste religieuze directrice, Zuster Liesbeth, kwam er een definitief einde aan het Spijker als nonnenschool.

Ooit was dat anders. Het Spijker was, als zovele meisjesscholen indertijd, gesticht als kloosterschool, een vorm van onderwijs waarbij de invloed van de zusters alles overheersend was.

In de jaren 20 Mijn moeder ging naar het Spijker in de late jaren 2O. Ze was een boerendochter die goed kon leren en haar moeder stelde prijs op een deftige opvoeding voor haar dochters. Dus werd ze pensionnaire op het “Pensionnat des Ursulines”. Het argeloze meisje kwam terecht in een voor haar wel zeer vreemde omgeving waar het Frans de voertaal was. Met de soepelheid, eigen aan de jeugd, paste ze zich gemakkelijk aan; later vertelde ze er grapjes over zoals over de geschiedenislessen die ze gewoon van buiten leerde zonder er iets van te begrijpen: “Les Egyptiens, venus d’Asie” ..., zo begon het. Verder was het leerprogramma niet zo zwaar en mijn leergierige moeder stond er wel voor open ook al kwam die kennis tot haar in het Frans. Het kwam er immers vooral op aan om van de meisjes welgemanierde en deftige dames te maken tot tevredenheid van hun ouders en hun toekomstige echtgenoten. Dus leerden de pensionnaires niet enkel geschiedenis, aardrijkskunde, rekenen en Frans, schoonschrift en een beetje steno en dactylo, maar ook piano spelen, borduren en zelfs schilderen.

Al die vaardigheden hadden, jammer voor haar, weinig te maken met het leven na de kostschool.

Daar werd geen Frans gesproken, daar was geen tijd voor pianospel, schilderen of borduren. Daar moest gewerkt worden, eerst onder leiding van haar vader, later samen met de echtgenoot met wie ze acht kinderen groot bracht. Mijn moeder had gelukkig genoeg realiteitszin om de schijnwereld van het pensionaat te doorzien en de deftige manieren en preutse houding achter zich te laten in wat zij het échte leven noemde. Toch vermoedde ik een zeker heimwee als ze onder het aardappelen schillen neuriede: “Je vois la vie en rose …” Want het 16-jarige meisje op het Spijker had toen misschien haar leven “en rose” gezien: een dame met attente echtgenoot en brave kinderen in een huis met meiden waarin zij piano speelde of Franse conversaties voerde met deftig bezoek. Zo werd het leven haar immers voorgespiegeld op het pensionaat. Bij haar vriendinnen op school waren er zeker enkelen voor wie zulk leven was weggelegd, de meesten van hen echter kregen op kostschool een opleiding en opvoeding waarmee ze in hun latere leven weinig konden

Terug thuis van het pensionaat moest mijn moeder de koeien leren melken; een hele verandering (1931). aanvangen, tenzij misschien voor enkelen als “roze” herinnering.

De vroege jaren 50 Ook ik was een goede leerling en daarom moest ik, na enige aarzeling, naar het middelbaar onderwijs in het Spijker.Die aarzeling kwam van mijn moeder die, in tegenstelling tot mijn grootmoeder, wars was van deftigheid, precieuze manieren en etiquette. Zij zag dat vooral

De klas van mijn moeder (1927) - de “cours supérieur” waar de meisjes enige kantoorscholing kregen. Met de apparaatjes op de tafel werd stenografie geoefend.

14

OMSLAGVERHAAL als hypocrisie waar ze een gloeiende hekel aan had. Het Spijker van haar jeugd, daar wilde ze me niet naartoe sturen maar dat was er toen ook niet meer, of toch zeker niet zoals zij het had meegemaakt. Je kon er toen drie jaar middelbaar onderwijs volgen in twee afdelingen: ofwel “de familiale” of de “handel” Het onderwijs was beneden humaniora-peil maar werd later wel erkend als humaniora. Toch werden de studies ernstiger genomen dan in mijn moeders tijd en sommige meisjes gingen ook verder studeren al waren er dat heel weinig.

Nog steeds was deugdzaamheid en beleefdheid van het grootste belang. En ook “parler le français” was nog volop in gebruik.De zusters mochten weliswaar geen Franstalig onderwijs meer geven maar buiten de lessen was het al Frans wat je hoorde. Zo was er Mère Gerarda die voor de goede orde van de vestiaire instond; zij sprak ons uitsluitend toe in het Frans. En Mère Désirée die ons tekenles gaf en het vertikte om daarbij ook maar één woord Nederlands te gebruiken.

(Zij had het altijd in het Frans gedaan en zou dat blijven doen, daar kon geen wetgeving iets aan veranderen) En ook Mère Xavier die na de lesuren de studie deed en ons, externen, verwittigde wanneer we naar huis mochten door middel van het schietgebed: “Jésus, Marie, Joseph” waarop wij moesten antwoorden: “Protégez la Belgique”, waarna we konden gaan. Van La Belgique gesproken: de meeste zusters waren en bleven, verstokte unionisten die zoiets als Vlaanderen of de Vlaamse kwestie, gewoon negeerden. Van de weeromstuit werd ik natuurlijk hevig Vlaamsgezind, prikte Vlaamse leuzen in gotisch schrift op het prikbord, hield een spreekbeurt over Albrecht Rodenbach en zong van “Vliegt den Blauwvoet, storm op zee!”. Allemaal wat puberaal natuurlijk en de zusters zagen het ook zo, denk ik.

De preutsheid van de zusters die in mijn moeders tijd wellicht heel gewoon was, werd in mijn jeugd stilaan belachelijk. Zo stond er in de speelzaal een “balançoire”, een soort wip waarop je rechtstaand op en neer ging. Ieder van ons had in de zak van haar schort een elastiek waarmee je de rokken bij elkaar moest binden als je op de balançoire ging, om toch maar geen aanstoot te geven; zonder elastiek zou er misschien een glimp van je onderbroek te zien zijn. Die aanstoot gold eerder de nonnen – de surveillance – en minder ons, argeloze meisjes van 14 jaar.

In ons laatste jaar op het Spijker deed Zuster Liesbeth haar intrede en dat zorgde voor enige beroering. Aan haar fiere houding en kordate tred kon je de latere directrice al vermoeden. Bovendien gingen er allerhande geruchten rond: ze zou zich op het Spijker hebben aangemeld met lippenstift op haar mond (o schande), ze zou in het klooster gaan omdat ze haar grote liefde verloren had (hoe romantisch). Wat er ook van zij, haar komst deed een nieuwe wind door het Spijker waaien. Op korte tijd verdwenen de laatste restjes franskiljonisme, de deur naar de buitenwereld ging wat verder open, het onderwijs werd degelijker. Wat bleef, was de deftigheid, het belang van goede manieren, het ietwat elitaire dat lange tijd aan het Spijker is blijven kleven.

Op schoolreis naar Namen en Dinant met het 1ste middelbaar (1950). Merk de “col marin”(matrozenkraag), een vast onderdeel van het Spijkeruniform.

De jaren 70 Het is nu de beurt aan mijn dochters om naar het Spijker te gaan. In het middelbaar onderwijs zijn de zusters nu bijna geheel verdwenen en met hen ook de preutsheid en het wereldvreemde klimaat. Zoals voorheen, is het Spijker nog altijd een bijna uitsluitend vrouwelijk bolwerk met aan het hoofd Zuster Liesbeth, die van de aanspreektitel “Mère”niet wilde weten maar des te meer directrice was. Zij bepaalde de sfeer van die tijd, het klimaat van de school, zij wàs de school. Ze wilde o zo graag trots zijn op haar school en haar leerlingen. Studieresultaten waren daarom heel belangrijk en dus moest er gewerkt worden, niet enkel door de leerlingen maar ook door de leerkrachten. Beschaving, stijl, klasse … waren ook geliefkoosde woorden in haar toespra-

ken tot het schoolvolk. Twee van mijn dochters beleefden hun puberjaren op het Spijker maar gingen later naar “Het Graf” in Turnhout waar ze zich vrijer voelden en de studiedruk minder zwaar was. Mijn jongste dochter heeft als enige van ons gezin, de hele humaniora op het Spijker uitgezeten. Niet altijd met haar volle goesting maar dat zou op een andere school ook wel zo geweest zijn. Ze was noch erg vlijtig, noch zeer braaf maar ze bracht het er goed vanaf en kreeg er degelijk onderwijs.

En dat degelijk onderwijs is nu, anno 2005, toch wel het allerbelangrijkste, zoals in alle andere scholen tenslotte. Heeft het Spijker nu nog een typische eigenheid, nu de jongens erbij gekomen zijn, het uniform is afgeschaft en de laatste zusters verdwenen zijn? Denkelijk niet. (Jof)

WEET Alle paddenstoelen zijn eetbaar. Weliswaar zijn er paddestoelen die je maar een keer kunt eten.

WEET Denken: het spreken van de ziel met zichzelf.

Plato, Grieks wijsgeer, 427 vC - 347 vC.

15

OMSLAGVERHAAL

’t Spijker (1832 – 1932) Gedicht van dr. Hendrik Versmissen (ingekorte versie) Spijker, waar de Gelmelstraat, En niet weinig, fier op gaat Dat zoo statig zijt gelegen Naar ‘t kasteel toe halverwegen Als ik soms ‘t panorama Met bewondering gadesla Van uw splinternieuw gebouwen In ‘t groen kader der landbouwen: Landbouwschool en pensionaat Met hun fonkelrood gewaad Zoo modern van kunstbekoren Denk ik: - “ maar, ‘t is pas geboren!”

Keer ik in verbeelding weer Naar het Gelmel van weleer.

Dan ook rijzen voor mijn oogen De oude graven en hertogen Wandelend in het avonduur Herwaarts tot hun granenschuur Stevig in ‘t gebinte, lijk er Nergens een in ‘t land stond, ‘t Spijker: Waar de boer met paard en kar Tienden bracht van heinde en ver, Waar de dorsvloer heelder dagen Dreunde van de vlegelslagen.

Tot op eens, ‘t is lang voorbij Vaalbestoft de bruine pij, Blootshoofds en op barre voeten Uitgemergeld van het boeten Minderbroeders kwamen toe, Niemand wist van waar noch hoe, Met hun schamel erf beladen Die de graanschuur binnentraden; Bij hertogelike gift, God ter eer, hun kloosterstift.

Maar ellengskens meer vervallen Lag het daar reeds drie tientallen Jaren in een wildernis

Achter ’t woekerend vijverlisch, Reeds twee jaar als broederlanden Braken Noord en Zuid de banden Vast besloten van voortaan Elk zijn eigen weg te gaan Als een nieuwe blijde lente Bouwde in ’t land haar groene tente.

Nooit het Spijker schooner dag Als dien derden Meië zag!

Nooit sneeuwvlokten in de tuinen Bloesemblanker fruitboomkruinen Nooit uit blauwer hemeltrans Straalde milder zonneglans!…

Pastoor Lambertz middelerwijl Van uit Tildonk dat de Dijl Oostwaarts kronkelend wat op zij laat Keerde weder naar zijn heimaat.

Hier gewonnen en geboren In den schaduw van den toren Kwam hij ditmaal niet alleen.

Wie dat was, wie dat mocht zijn ?...

Huis voor huis van ‘t kantgordijn Zag men even ‘t tipje lichten.

Ei ! wat komen die verrichten?

Nonnekens, een heele stoet Jong en frisch en welgemoed Met een kapje van wit linnen.

Lieve hemel, Ursulinen !

Waar toch trekken die naartoe?

Kijk, naar ‘t Spijker, ‘t oud gedoe!

Maar daar gaan ze wat aan hebben: Stof en vuil en spinnewebben!...

Met een glimlach Ursula Sloeg van uit den hemel ga Hoe ze ‘t huis oppoetsten knapjes Al zoo net als de eigen kapjes; Hoe ze brons van zonnebrand Met haar fijne meisjeshand Strooiden in den tuin de zaadjes Boorden of met palm de paadjes

Maakten ‘t al zoo glinsterend schoon Tot een parel voor haar kroon God zij dank! hun levensdroomen In vervulling gingen komen!

Over ‘t huis zoo lang alleen Zielloos als een hoop van steen Strijken zoo als lentevlinderen Gansch een vlucht van kostschoolkinderen.

Zusterkens van alle zijden Zich hier komen God toewijden!

Wat der jeugd is een sieraad: Wetenschap en fijnen naad Zouden zij hier komen zoemen Als de bijen uit de bloemen.

Welkom, eerste Julidag!

Met wat traantjes en een lach Bracht lief moedertje de kleintjes En nu galmden koer en pleintjes Van de kreten luid en schel Bij ‘t uitbundig kinderspel.

Maar wanneer ze huiswaarts keerden Tot bewijs hoe flink ze leerden Was ‘t met prijzen, drie of vier, Of met ‘t kroontje van laurier!

Maar als kinderen te zeer groeiën Prangen dra de lende als boeien Kleedekens die stonden pas Of ‘t er aan gegoten was: Zoo ook ‘t Spijker kon niet vatten Langer al die levensschatten!...

Brengt den hemel dank, voorwaar, Lieve kinderen al te gaar Die hier volgen moogt de lessen Om die onderwijzeressen Brengt hem dank, bij Gods gena, Meisjes der humaniora Die van ‘t Rome van voordezen Leert de doode taal hier lezen!

Brengt hem dank inzonderheid Mooi boerinnetjes die met vlijt Hier door studieën allerhande U bekwaamt voor ‘t werk te lande: Die niet stads maniertjes ‘t fijnst Maar wel leert de stallen ‘t reinst, En het edelst vee te houën Tot sieraad der Kempengouwen!

Brengt den hemel dank daarginds Arme Hindoekinderen sinds Van uit ‘t Spijker opgetogen Missiezusters tot u togen.

Metsers kwamen...

Steen voor steen ‘t Koud en klammig huis verdween Werd gesloopt tot de grondvesten.

Van het Oosten naar het Westen Rees een gevel stout en steil In jong-Vlaamschen spitsboogstijl Met een kroon op van koekoeken.

Licht en lucht in alle hoeken Bovenal een atmosfeer Begenadigd door den Heer

Ten huize “De Sleutel” Op de hoek van de Gelmelstraat in Hoogstraten, vlak bij de kerk en het stadhuis, staat het “Hooghuis” uit 1710. Een belangrijk en oud huis van de Vrijheid. Daarnaast stond huize “De Sleutel” uit de 16e eeuw. Dit is het geboortehuis van de heilige pastoor van Tildonk, J. Lambertz (1785-1869), de stichter van het ursulinenklooster Spijker. Het “Hooghuis” werd bewoond door de rentmeester van de hertog. In “De Sleutel” woonde de secretaris van Rijkevorsel, Vader Lambertz, ook een man met aanzien. Door tegenslagen in de woelige Franse tijd verloor hij dit huis en bleef er voortaan als huurder wonen.

Dit huis werd later, in 1857, verkocht aan Carolus Weyler. Het bestond nog einde jaren twintig en droeg toen de naam “In den hamer” en was het ijzermagazijn van Richard Weyler-Oomen. Het werd echter in 1929 door Richard in eclectische stijl herbouwd.

Het is nu een woon- en winkelhuis (nrs. 133 en 135). We vinden er op de gevel een arduinen gevelsteen met inscriptie aangaande E.H. Lambertz. De gedenksteen komt, naar het schijnt, nog uit het vroegere gebouw.

Huize De Sleutel naast De Klok of Het Hooghuis.

16

Hare schoone jonge jeugd Op, met blijdschap en met vreugd: Om hier ijdel te vergrijzen Met klein kinderen te onderwijzen; Om met nederig gebaar Neer te knielen voor ‘t altaar.

De eeuw is om en de oogst is binnen!

Viert nu hoogdag, Ursulinen!

Mocht dit huis zijn immer meer Spijker, graanschuur van den Heer!

3 mei 1932 – Dr. H. Versmissen (uit: Gazet van Hoogstraten)

OMSLAGVERHAAL

De Kostschool voor Jongejuffrouwen Het waren andere tijden.

In de ‘Kostschool voor Jongejuffrouwen’ verbleven anno 1921 ongeveer 140 meisjes van 4 tot 17 jaar, wier opvoeding was toevertrouwd aan de Eerwaarde Zusters Ursulinen. Zij zouden vrome, beleefde en kunstzinnige juffrouwen worden onder het toeziend oog van de Directie, Mère Paula. (Clementine van Hoeck van Hoogstraten). Er heerste alom een sfeer van tucht, bezinning en gebed.

In alle vroegte trokken de in-blauw-met-marinekraag gehulde meisjes in lange, stille rijen naar de kapel voor de H. Mis. Er werd gebeden en gestudeerd in het Frans. Dit was lang niet gemakkelijk, zeker niet voor de Hollandse, Deense en Engelse pensionaires. Er was een ’classe Français’ om de beginnelingen bij te werken en de Engelse leerlingen kregen in hun taal godsdienstonderricht van E.H. Pousset, een seminarieprofessor, die tijdens de vakantie parochiedienst deed in Engeland.

Er was weinig vrije tijd; enkel op zaterdag van 13.30 uur tot 16 uur worden de teugels een beetje gevierd. Dan was er tijd voor het doen van enkele aankopen in het winkeltje van Mère Lamberta, voor het nemen van een bad en het schrijven van een brief, in het klad natuurlijk, want deze moest nog verbeterd worden door de titularis, die ook de binnenkomende brieven van thuis controleerde.

Al de titularissen waren religieuzen, uitgezonderd juffrouw Adèle van Loocke, de strenge onderwijzeres van het zesde leerjaar. Toen de vervlaamsing vrij laat werd doorgevoerd, steeg het aantal leerlingen en leraressen merkelijk.

Ook de komst van het externaat deed het Spijker

groeien. Het bisdom duldde echter enkel ongehuwde leerkrachten. Wie trouwde, nam ontslag.

Een uitzondering bevestigde toen al de regel: de heer Ickx, tuinbouwkundige, gaf enkele lessen in de Landbouwschool. Ondanks de strenge tucht, sprongen sommige leerlingen toch wel eens uit de band. Dit leverde dan slechte punten op bij de maandelijkse proclamatie. Wanneer na het gedicht van Guido Gezelle of van Victor Hugo door Révérende Mère Mechtilde of Mère Ursula een ‘carte jaune’ werd uitgereikt, vloeide er menig traantje... maar evenzeer was er de trots om ‘la carte d’honneur’.

Sinterklaasfeesten, Vlaamse Kermissen, handwerktentoonstellingen ten bate van de missionarissen, balletvoorstellingen door de Engelse meisjes, af en toe een stomme film of een voordracht met lichtbeelden brachten welgekomen afwisseling in het Spijkerbestaan. Het hoogtepunt echter was de ‘congé’. Eénmaal per trimester vier dagen naar huis om even op adem te komen in de echte wereld, om dan weer te verdwijnen achter de veilige Spijkermuren. Nooit vergeet je de kanten bidprentjes met op de achterzijde de eden van eeuwige vriendschap, die toch is vergaan.

Maar de herinnering aan de ingetogen zusters, de strenge opvoeding, de goede en speciale geest van het Spijker blijft voor altijd. Het Spijker groeide en evolueerde: nieuwe klassen, nieuwe afdelingen, nieuwe gebouwen... Wie kan het allemaal volgen?

Naar de speeltuin in Lier Wie weet het nog? Velen zijn als kleuter of in de lagere school op schoolreis geweest naar de speeltuin in Lier. Vroeger was dit een begrip. Hij behoorde toe aan de zusters Ursulinen aldaar. Ook vandaag de dag gaan de peuters wel eens opstap naar een kinderboerderij. Het is nog steeds een festijn voor de kleintjes.

Het schoolreisje werd vroeger al of niet gecombineerd met een bezoek aan de Zoo van Antwerpen. Ik weet nog dat er een achtbaan was. Voor die tijd iets geweldigs. Natuurlijk was het geen 20 of 30 meter hoog. Maar voor ons had het zijn aantrekkingskracht. Verder waren er de gewone speeltuintoestellen, de “sturrel”, de “kwikkwak” en ga zo maar door. Bij de ingang waren er ook een aantal toestellen, welke mijn aandacht indertijd hebben getrokken. Er was een kast bij met een apenorkest. Achter een glazenvenster stonden de apen klaar met trommels en trompeten.

Werd er een muntstuk ingeworpen dan zetten zij zich in beweging en gaven zij een serenade ten gehore. Het flesje limonade hoorde er ook bij. Het werd vast voor velen een onvergetelijke dag.

Angèle Bilcke (uit: M. Leunen, Hoogstraats fotoboek)

DE WERELD VAN

17

18

“Vat van ’t stad” smaakt naar meer HOOGSTRATEN - Vrijdagavond 8 juli ging het 4de “Vat van ’t stad” door op den blijk van het Begijnhof. Na een sombere dag vol regenbuien, klaarde de hemel net op tijd op om de mensen alsnog uit hun huizen te lokken.

Vanaf 7 uur kon je alvast in de sfeer komen met een pintje op kosten van de stad. (Da’s zeker dat het smaakte!) Om half 8 mocht McC+ de spits muzikaal afbijten. Met enige trots luisterden de aanwezige Hoogstratenaren naar deze kwaliteit van eigen bodem. Guy (Martens), Flup (Croes), Jan (Croes) en Sjorrel (Huet) wisten talloze harten te veroveren met een gevarieerd en mooi programma, waarbij men nummers van Jan De Wilde, Bram Vermeulen, Randy Newman en vele anderen mocht aanhoren.

Een uurtje later maakten we kennis met Lenny en de Wespen, een veelbelovende groep met in hoofdzaak Nederlandstalige nummers. Een groep ook, die al meer dan één prijs in de wacht kon slepen.

Compleet anders van stijl, maar evenzeer waard om zien was ’t Kliekske, één van de oudste kleinkunstgroepen van het Vlaamse land. Ontstaan in 1968 en in 1995 verheven tot “Cultureel ambassadeur van Vlaanderen”. Zij brachten ons authentieke volksmuziek en lieten ons kennismaken met intrigerende, eigengemaakte instrumenten als de bultkarkas of de draailier.

McC+ zette de avond al meteen goed in.

’t Kliekske bood ons volkse muziek, dans en poppenspel.

Kopij Het volgende nummer van De Hoogstraatse Maand verschijnt op woensdag 31 augustus. Alle kopij voor deze editie verwachten wij ten laatste op woensdag 17 augustus. Tot zondag 21 augustus kan u het sport- en dorpsnieuws nog binnenbrengen.

Herinnering aan

Brigitte Snoeys

Op 9 juli stierf Brigitte Snoeys, vrouw van Frans Horsten en moeder van Eva en Sarah.

Gedurende de vele jaren dat Frans meewerkte aan De Hoogstraatse Maand, hebben we Brigitte leren kennen. Elke maand waren we bij haar en Frans te gast bij het samenstellen van ‘de Maand’ en zagen we haar bezig; aan de computer bij het voorbereiden van haar lessen, bij het klaarmaken van de hapjes en drankjes die ze ons voorzette. Tussendoor beantwoordde ze de telefoon, gaf ons raad bij de spelling van een moeilijk woord, hielp met de verbetering van de teksten.

Brigitte leefde mee met het reilen en zeilen van ‘de gazet’ maar had ook aandacht voor elk van ons. Toch bleef ze op de achtergrond waar ze altijd bezig was met de zorg voor anderen; in de eerste plaats voor Frans en de kinderen maar ook voor haar bejaarde ouders. We vonden het vanzelfsprekend dat ze er altijd was en dat ze er altijd zou blijven.

Maar dat was niet zo, van al de mensen voor wie ze aandacht en liefde had, is zij het eerst weggegaan. Toen we voor het eerst van haar ziekte hoorden, konden we dat haast niet geloven maar toen we de mooie levendige Brigitte stilaan zagen veranderen in een schim van zichzelf, wisten we het wel zeker.

In die tijd tussen hoop en vrees leerden we weer een nieuwe Brigitte kennen: een bijzonder moedig mens die zich niet terugtrok in zichzelf, die niet klaagde en die niet bitter was over wat ze moest meemaken.

En nu is ze moeten heengaan, veel te vroeg. We hebben haar gekend en waren bevriend en daar zijn we blij om. Maar we treuren om de leegte die ze achter laat en om het heel grote verdriet van haar ouders, van Frans, van Eva en Sarah en al de mensen die haar zullen missen.

de redactie

19

JAPAN

Treurbrief aan Yoko Op Nieuwjaarsdag in de vroege morgen stierf mijn vriend, Yoshio Shimohara, aan kanker in Brussel. Hij was 63 jaar oud. Dit is de brief die ik aan Yoko, zijn dochter, schreef.

Beste Yoko, We hebben gisteren uw mededeling en de herinneringsfoto van mijn lieve vriend, je vader, mogen ontvangen. Dank u.

Op Nieuwjaarsdag telefoneerde Takeshi Suzuki ons vanuit Duitsland. Alhoewel we wisten dat Yoshio erg ziek was, kwam het bericht ons toch onverwacht overvallen. Michiyo huilde en het werd ineens donker en heel stil in mezelf, alsof alles in en om ophield met bewegen.

Ik ga je een lang verhaal vertellen, Yoko, van hoe het met Yoshio en mij was.

Heel lang geleden liep ik nogal verloren rond in de gangen van de oude Kunst-Universiteit van Tokyo. Ik was toen al lang in Japan geweest, was zelfs even naar België terug gekeerd, maar had me tenslotte voorgenomen om aan de Universiteit lessen te gaan volgen.

Het was echter een totaal onbekende wereld waarin ik me waagde en ik voelde me daar uiterst onwennig.

Eèn van die dagen sprak me een jongen aan, in het Frans, daar hij meende dat ik het Japans niet verstond. Wat bij hem opviel was zijn zangerige stem en de haarbles voor zijn ogen en zijn luimige glimlach.

Ik weet niet waarover we het hadden, maar ik herinner me wel dat hij daarna een trouwe begeleider werd, die me binnenvoerde in een wereld die tot dan toe toch wel gesloten was. Ook weet ik nog hoe hij me zelfs leerde een groot doek op te spannen en dit dan te voorzien van gelijkmatig uitgestreken witte onderschildering: dit deed de kleuren zuiverder uit komen, zei hij me, en vele andere kleinigheden. Hij stelde me ook zijn vriend Takeshi Suzuki voor, met zijn deugenietengezicht. Takeshi schilderde toen vooral

paarden: grote witte paarden die wild door mekaar heen over zijn schilderdoeken steigerden.

Eenmaal ging ik Yoshio, want dat was de naam van mijn nieuwe vriend, opzoeken. Ik meen dat het in Matsudo was, een kleine buitenwijk van Tokyo, maar ik kan me vergissen. In elk geval, daar huurde hij een miniem kamertje en ik vond hem daar gezeten op de tatami voor één van zijn doeken. Gregoriaanse muziek vulde de ruimte.

Dat beeld is vast in me blijven hangen. Dit is Japan, dacht ik, met zijn efemere haikoe-gedichten en de zachtheid van zijn schilderingen, die de broosheid van ons bestaan uitademen.

Na een jaar vroeg ik de twee of het mogelijk kon zijn dat ik het toegangsexamen voor het Hoger Instituut aan zou kunnen? Dat zou mogelijk zijn, knikten ze allebei, maar er waren voorbereidingen voor nodig.

Beiden, Yoshio en Takeshi, begonnen me toen dagenlang op te leiden en me de trukken aan te leren die nodig waren om op een Japanse en daarbij erg academische manier de goedkeuring weg te dragen van de jury. Zij kwamen me trouw elke dag opzoeken in de kerk waar ik verbleef. (Je weet natuurlijk Yoko, hoe ik (tevegeefs) een tijd lang, een voorbeeldige pater probeerde te zijn...)

Er was daar een Belgisch meisje dat in de burelen werkte en wij vroegen haar als model. (Heb nu geen dwaze ideeën: het was een deftig model, met al haar kleren aan) en wij met zijn drieën: houtskool tekenen op een papier zo groot bijna als een tafellaken. Na een paar weken verzekerden mijn twee leermeesters dat ik gereed was.

Ik onderging het examen en slaagde.

Vanaf toen begon ons bohemersleven doorheen de straten van Tokyo voor goed. Wij vormden een ruime groep die zich naderhand herleiden

Louis Fransen (achteraan) bij een van zijn monumentale werken in de metro van Tokyo.

20

zou tot wat de “Yuno”-groep nu is, die elk jaar in Tokyo zijn tentoonstellingen houdt. Onder ons waren ook twee meisjes van de muziekafdeling: Yasuko Takemura, die coloratuursopraan was en Mari Nomura, de pianiste. Vele avonden hokten we bijeen om een en ander te vieren en eenmaal zaten we in een Duits restaurant waar we de piano overnamen en waar Yatsjin (zo noemden we Takemura-san) glorierijke Duitse Rijn- en Donauliederen begon, begeleid door Mari-tsjan. Wij wiegden op de maat mee. We hadden zo’n succes dat het hele restaurant dra vol liep...

Later nog kwam Soeur Claire ons vervoegen.

Ze was een Canadese zuster, die in Himeji, in de buurt van Osaka, aan een Missionschool (regentaat) les gaf in Franse literatuur. Zij zelf schreef ragfijne poëzie en had ook een roman klaar liggen, die nooit is uitgegeven. Omwille van de ongerijmdheid dat een non een liefdesroman zou schrijven, in plaats van haar mystieke ervaringen weer te geven in geur van heiligheid, zoals nonnen dat plegen te doen.

Zij kwam soms naar Tokyo en werd zowat ere-lid van onze groep. Nu luister, Yoko, het grenst aan het ongelooflijke, maar Soeur Claire liep rond in een kledij die zelfs in Europa van toen zou opvallen: zo moet een Bretoense boerin er in de middeleeuwen uit gezien hebben.

Ze was gehuld in een zwarte gurka, in de stijl van de Talibanvrouwen in Afghanistan, met een kolossale kap die langsheen haar gezicht in plooien neervloeide. Hier en daar sprietelden er toch een paar pijlen rood haar naar buiten, die haar nonchalant karakter verraadden.

Zo zaten we dikwijls samen in één van die kleine eetkotjes omheen het station van Ueno, of ergens in Shinjuku, met karaffen goudgeel bier voor ons en mekaar tussen kleine versnaperingen in, domme dingen vertellend.

Mijn beide levensgezellen hielden van Soeur Claire. Toen we later vernamen dat ze kanker had en niet langer onder ons zou zijn, zei Takeshi nog: ”Dat kan niet, haar levendige geest zal haar redden!”

Daarna vertrokken de twee naar Europa. Takeshi, naar Duitsland, langs een vriend uit Kiel.

Yoshio was geslaagd in een examen voor een studiebeurs en ging naar België. Vòòr zijn vertrek hielp Yoshio (Wel, wij noemden hem allemaal

JAPAN Shimo) me nog een maand lang in Nagasaki waar we een tegelmozaïek aanbrachten op de gevel van een katholieke kerk.

Ze vertrokken met een boot vanuit Yokohama naar Khabarovsk en van daar met de trein doorheen Siberië naar Europa. Zoals naar gewoonte kwam de Shimo op het nipperke aan draven...

En hier verplaatst dit verhaal zich naar Europa. Eènmaal kreeg ik een internationale telefoon - dat was toen nog heel uitzonderlijk - van bij mijn thuis, op Nieuwjaar. Mijn moeder zei een paar woorden en enkele vrienden wensten me het beste en dan Yoshio.

Later bleek dat een hele groep Hoogstraatse mensen Yoshio kenden en dat nog doen.

Vanop afstand kon ik verder zijn opeenvolgende ervaringen mee maken.

Blijde gebeurtenissen en tragische.

De voorbije jaren echter kwamen we weer dichter bij mekaar. Wanneer hij zijn eigen tentoonstellingen had in Tokyo, kwam hij de doeken hier op het atelier optimmeren. De mannen van het atelier hadden hem graag: hij was uiterst voorkomend wanneer hij een dienst vroeg en zijn glimlach deed alle weerstand wegsmelten. Wijzelf brachten daarbij hele namiddagen en avonden door op de gewone intieme wijze van vroeger. Alsof we broers waren. We reden het schiereiland Izu rond in een rode 2 chevaux (= geit in het Vlaams) die rammelde gelijk een tuinserre, met veel lawaai en pret, waarbij Yoshio zijn sterke verhalen deed van hoe hij met zo’n ding, of was het met een versleten Mercedes, over de Pyreneeën naar Spanje was gereden. Hoe hij zonder benzine viel en zijn fles whisky in de brandstoftank leeg goot en zo verder geraakte. (Ik hield me voor dat hij steeds de waarheid vertelde, want hij kon zo definitief serieus zijn. Maar achteraf ben ik toch over dit geval gaan twijfelen.)

Ik denk nu terug aan èèn van die avonden, in juli moet het geweest zijn.

Wij zaten in de tuin achter het huis, onder een sterrenhemel waar nu en dan het licht van een laat vliegtuig over ons heen winkte. We hadden al een reeks lege bierkannetjes voor ons liggen. “ Roewi-san”, zei hij plots, “Ken je dit lied?” en hij ging rechtop staan, kuchte zijn keel zuiver en begon dan met een onderaardse stem te zingen, tot hij stil viel. Dan ging hij zitten en vroeg me weer: “Ken je dat lied? “ Ik zei dat ik het niet kende, en hij schudde zijn hoofd meewarig. Zolang al in Japan, dacht hij wellicht, en hij weet nog vele dingen niet...

Het waren onvergetelijke avonden. Michiyo kocht altijd “himono” (gedroogde vis, waarvoor onze streek hier gekend is) voor zijn morgeneten, wanneer wij wisten dat hij bij ons zou verblijven. Hij zelf kocht er altijd een paar dozen van, voor zijn vrienden, vooraleer hij dan weer vertrok.

Toen ik twee jaar geleden, drie maanden lang in het hospitaal lag, omwille van mijn heupoperatie (In België ben je naar het schijnt na twee weken buiten.), was hij daar weer, alsof hij mijn bewaarengel was, met zijn zangerige stem, met zijn raadgevingen, met zijn dromen...

Verleden jaar hadden we hem in de zomer weer verwacht, want we meenden dat hij weer een tentoonstelling zou houden. Het jaar daarvòòr had hij me zelfs in Tokyo de zaal getoond waarin dat zou gebeuren. De zomer ging voorbij. En toen vernamen we weer langs Takeshi, die telefoneerde vanuit Duitsland, wat er gebeurd was, dat de dokters kanker bij hem hadden vastgesteld. Ietwat later telefoneerde Yoshio zelf nog. Hij scheen vol moed te zijn en verzekerde ons dat zijn eetlust was teruggekomen en dat de medicijnen hem wellicht zouden helpen.

Bij de jaarlijkse tentoonstelling van de Yuno-groep was hij afwezig, maar we hadden toen een lang gesprek met Takeshi. We verlieten Takeshi met een hangend gevoel dat ons weerhield van verder te denken.

En dan was er die plotse telefoon met Nieuwjaar...

Yoko, Hij was mijn beste vriend, Hij leidde mijn eerste stappen tot diep in de Japanse maatschappij. Dank zij hem is mijn leven toen helemaal een andere wending gaan aan nemen. Ik ben je vader zeer dankbaar.

Er zijn verzen van Jacques Brel die steeds in me op komen wanneer ik aan hem denk: “Telle est ma quête, Suivre l’étoile, Peu m ‘importent mes chances.

Peu m’importe le temps Ou la désespérance.... » Dag, Louis.

190

186

21

ZOMER

Vrijdag 12 en zaterdag 13 augustus

23ste Antilliaanse Feesten Natuurlijk zijn we fier op de Feesten die Hoogstraten al jarenlang op de kaart zetten. De Antilliaanse Feesten zijn dan ook het grootste Caribisch muziekfestival in Europa, met op het programma de meest populaire groepen uit de brede Antilliaanse regio: van Cuba tot Trinidad, van Colombia tot Belize, van Haïti tot Puerto Rico. Hieronder vind je een (onvolledig) overzicht van het programma.

Vrijdag 12 augustus 20.00u - Joker Stage New System Brass – kaseko/kaskawi – Paramaribo-Suriname New System Brass verenigt de Caribische brass straat-traditie en de lokale kaseko en kawina feest-muziek. De groep heeft in totaal een 40 tal leden, waarvan er 30 zullen aanwezig zijn in Hoogstraten. Europese première!

23.30u – Cahier club Mark Foggo’s skasters – ska – B/UK Mark Foggo is de veteraan van de Europese ska, met een uiterst indrukwekkende discografie en live-parcours. Engels van afkomst, jaren in Nederland gewoond en nu met Antwerpen als uitvalsbasis. Mark Foggo: onverwoestbaar

reggaeton. De typische bachata gitaar wordt ondersteund door een zware dance-beat, uniek!

Fantastische CD “Quemando Dinero”. Europese première!

02.30u – TMS stage Victor Manuelle – salsa – Puerto Rico Eén van de allergrootste sterren aan het salsafirmament; hij debuteerde in ‘93, zijn laatste cd “Travesia” kwam uit in 2004 in een productie van Emilio Estefan. Hij is niet alleen componist van bijna al zijn opgenomen nummers, hij is bovendien een uitstekend zanger en sonero. Na Gilberto Santa Rosa vorig jaar dus weer een hele grote salsero op het Hoogstraatse podium. Por favor! Exclusief Benelux-concert.

Zaterdag 13 augustus 19.45u – Joker stage Panteon Rococo – Latin ska/rock

20.30u – TMS stage Wezon – soca – St Lucia Soca party-gang in de goeie traditie van de Engelstalige Cariben, of West Indies! De groep komt over vanuit Castries, St Lucia, een eiland met zowel een Franse als Engelse culturele achtergrond, vandaar hun naam: Wezon, French patois voor Reason. Europese première!

21.30u - Joker stage Oswaldo Ayala – tipico - Panama Panama importeerde de Colombiaanse cumbia en maakte er een eigen versie van, de “tipico”.

Oswaldo Ayala is naast Samy y Sandra de populairste artiest van de Panamese tipico: meeslepende volksmuziek met accordeon!

Europese première!

21.30u – Cahier club Midnight Groovers – kadans - Dominica Geheime muzikale schat uit “nature island” Dominica, groep rond charismatische goeroe Philip “Chubby” Mark; cadence-lypso muziek zoals die alleen op Dominica wordt gemaakt.

De Midnight Groovers maken opnames sinds de jaren ‘70, hun grooving CD’s zijn haast onvindbaar. Europese première!

22.30u – TMS stage Johnny Pacheco - salsa - USA Van oorsprong een Dominicaan, is Johnny Pacheco bekend geworden als lid van de legendarisch New Yorkse Fania All Stars, die in de jaren ‘70 de meest toonaangevende salsa groep van zijn generatie was. Componist, arrangeur en fluitist Pacheco bouwde een solo-carrière, werkte samen met David Byrne aan diens “Rei Momo” album, en bracht onlangs een gloednieuw studio-album uit: op “Entre Amigos” hoor je o.a.

Roberto Roena, Papo Lucca, Gilberto Santa Rosa en Johnny Ventura. Exclusief Benelux-concert.

22

23.30u – Joker stage Era – ritmo kombina - Curaçao Topband uit Willemstad, Curaçao. ERA is de populairste band van het eiland naast Arnel en Doble RR. Hun “ritmo kombina” is een mix van salsa, tumba, zouk en soca; een mix die symbool staat voor de culturele smeltkroes die Curaçao is.

00.30u – TMS stage Carimi – compas – Haïti/USA Carimi is op korte tijd de populairste compasband van Haiti geworden. In de goeie traditie van Tabou Combo maken zij prachtige songs met een extreem hoog dansgehalte. Na hun debuutCD “Bang Bang” uit 2001 ging het steil omhoog met Carlo, Richard en Michael, 3 studenten uit New York die samen Carimi vormden. Nu touren zij constant doorheen de States en de Cariben. Hun derde cd komt uit in het najaar. Dit wordt hun derde concert op rij in Hoogstraten!

01.30u – Joker Stage Pablo Bachata – bachaton – Rep. Dom./USA Oscar Castro, aka Pablo Bachata heeft het patent op de bachaton, een mix van bachata en

Deze 12-koppige ska-band uit Mexico stad bouwde in het thuisland een stevige repuatie op met 2 CD’s - de laatste was ‘Tres Vez Tres’ uit 2004 - en hun energieke live shows.

20.30u – TMS stage Joe Arroyo – Joeson - Colombia Opgegroeid in Cartagena, staat Joe Arroyo symbool voor de culturele verscheidenheid van deze Colombiaans-Caribische havenstad.

In de jaren ‘80 creëert hij op het Fuentes-label een eigen “joeson” sound en wordt een levende legende in Colombia en Zuid-Amerika. Zijn songs uit die periode zijn gewoon geniaal!

Daarenboven leed hij onder een zeer turbulent privé-leven dat deel uitmaakt van de mythe rond zijn persoon. Hij staat de laatste jaren echter weer scherp!

21.30u – Joker stage Midnight Groovers – kadans – Dominica - zie vrijdag 21.30u – Cahier club Proyecto Secreto – ska - Belgium Ska met een latin smaakje, zo lusten wij het wel!

ZOMER De groep wist in 2003 de aandacht te trekken met hun debuut-CD “Bruce Lee is Back”. Met een Chileens middenveld op gitaar en bas, een Colombiaans/Peruaanse voorhoede met vocals Paola en Alejandro, en een Gentse blaas- en percussie-achterhoede kunnen we zowaar spreken van een wereldelftal met negen!

van de vijf broers Calderon uit Medellin. Ivan Calderon is de componist en lead vocal van de groep, die in Colombia tot de vallenato-top behoort.

00.30u – TMS stage Rikarena – Merengue – Rep. Dom. Traditionele merengue met de 4 vocals Luis

Praktische info Datum en uren: 23e editie op vrijdag 12 en zaterdag 13 augustus 2005 - deuren: 19.00 uur livemuziek vanaf 20u tot 05u. 11 groepen per avond en voor de ‘salseros’: El palacio de la salsa met een DJ-programma tussen 19.30 en 02.30 Prijzen: Dagkaart: voorverkoop 28 EUR - kassa: 33 EUR Weekendkaart: voorverkoop 47 EUR kassa: 55 EUR Voorverkoop in Hoogstraten: Café De Gelmel, H. Bloedlaan 285, http://www. degelmel.be.

Ernaartoe: de gemakkelijkste manier om naar de Blauwbossen te geraken is de pendelbus vanuit Hoogstraten-centrum. Ze vertrekt aan het stadhuis.

Je vindt alle mogelijke andere informatie i.v.m. De Feesten op hun website: http://www.antilliaanse feesten.be

10 Vrijkaarten!

22.30u – TMS stage Don Omar – reggaeton – Puerto Rico The king of reggaeton, el cañonazo del año! De reggaeton ontstond half jaren ‘80 in Panama, veroverde Latijns Amerika en Puerto Rico, als tegenhanger van de Engelstalige rap. William Omar Landron brak als Don Omar door met zijn debuutalbum “The Last Don”. Hij is de meest invloedrijke reggaeton-artiest die het genre stuwt naar mainstream status en erkenning. Zijn megahit: “Dale Don Dale”. Eerste Europese tour, Benelux première!

23.30u – Cahier club BMW – soca - Aruba Uit de A van de ABC eilanden, het eiland met een sterke soca -traditie: Brothers Making Wisdom, of BMW. 23.30 – Joker stage Los Gigantes del vallenato - vallenato Colombia. Los Gigantes is het vallenato-orkest

Manuel, Wester, Shiro Mendez en Henry.

Rikarena is het geesteskind van el hombre merengue, Kinito Mendez. De groep brengt CD’s uit sinds 1990 , vorig jaar kwam hun laatste “Pa’ Rato” uit.

01.30u – Joker stage Elio Reve jr – salsa - Cuba Elio Reve Jr. is de natuurlijke en artistieke erfgenaam van wijlen Elio Reve, de legendarisch Cubaanse orkestleider die in ‘97 omkwam in een tragisch verkeersongeval. Chucho Valdes (Irakere) en Juan Formell (los Van Van) begonnen hun carrière bij vader Elio Reve. Elio Junior bewaart de traditie en een muzikale erfenis, met een groot swingend salsa-orkest.

De redactie van De Hoogstraatse Maand geeft ook dit jaar weer 10 toegangskaarten weg voor vrijdag 12 augustus.

Kijk snel op de website van De Hoogstraatse Maand: http://www.demaand.be en vul uw deelnameformulier in voor 10 augustus.

Een briefkaart naar de redactie mag natuurlijk ook!

WEET Jazz is zorgeloosheid in versneld tempo.

F.Sagan

01.30u – Cahier club Moreno Negron – mambo – Dom. Rep Merengue is een brede paraplu geworden: Moreno Negron brengt hun allereigenste versie van het genre. Vier zangers en een DJ, die een maffe show brengen waar de merengue wordt herleid tot zijn essentie.

02.30u – TMS stage Wezon – soca – St.Lucia Zie vrijdag

23

ZO WAS HET

24

De Kerkstraat van Meerle in de jaren ‘50 (postkaart Stedelijk Museum)

ZO IS HET

dorpsleven Contactpunten –

Parkfeesten

DORPSNIEUWS Hoogstraten: Dries Horsten, Vrijheid 98, tel. 03 314 57 24, horstendries@hotmail.com Meer: Marcel Adriaensen, Venneweg 2, tel. 03 315 90 40, marcel.adriaensen@skynet.be Meerle: Jan Fret, Mgr. Eestermansstraat 7, tel. 03 315 88 54, jan.fret@pandora.be Meersel-Dreef: Toon Verleye, Dreef 97, tel. 03 315 71 86, toon.verleye@pandora.be Minderhout: Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, tel. 03 314 49 03, franssnijders@tiscalinet.be Wortel: Maartje Siebelink, Kerkveld 13, tel. 03 314 67 09, dhmwortel@hotmail.com

HOOGSTRATEN - Donderdag 14 juli konden we in de Gravin Elisabethlaan genieten van de stevige beat van CATCH-UP (foto). Deze 1ste van de 2 parkfeestavonden bracht alvast veel volk op de been, tot grote vreugde van de organisatoren: de HVV-Beheerraad en het HVV-Feestcomité. Op 21 juli stond DETALI op de affiche.

Drukte in de Muzementen

FOTO’s: Jef Floren, Dorp 39/2, 2310 Rijkevorsel, tel. 03 314 57 54.

Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, 2322 Minderhout, tel. 03 314 49 03.

SPORTNIEUWS: René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout, tel. 03 314 66 28, rene.laurijssen@belgacom.net GILDEN- & SCHUTTERSNIEUWS Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, Minderhout, tel. + fax 03 314 49 03, franssnijders@tiscalinet.be ABONNEMENTEN/ADVERTENTIES Emilia Horsten, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten, tel. 03 314 51 03, abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be SECRETARIAAT/DRUKWERKEN Jozef Schellekens, Loenhoutseweg 34, 2320 Hoogstraten, tel.&fax: 03 314 55 04 info@demaand.be

www.demaand.be

HOOGSTRATEN – ’t Was weer een drukke bedoening in de Muzementen op zaterdag 2 juli. Acht ploegen leverden een verbeten doch sportieve strijd om de ‘westhoekwisselbeker’.

Ook de allerkleinsten kwamen aan hun trekken tijdens het ‘patatten zoeken’. Uiteindelijk was de jeugd ‘Alles nog strak’ de meest regelmatige ploeg en behaalde de meeste punten.

Proficiat! ’s Avonds schoven een tweehonderd Westhoekers aan voor een lekkere barbecue.

Als afsluiter was er de bierbakkenrace waarin de ‘Kapellekes’ de snelste waren (en hadden ze nu een voet aan de grond of niet?). We hoorden niets dan positieve opmerkingen, …dus op naar de zesde aflevering. (Marcel Verschueren) 25

HOOGSTRATEN 29 – 30 en 31 juli

Internationaal Folklorefestival HOOGSTRATEN - 15 jaar na de 1ste editie organiseren de “Gelmelzwaaiers” eind juli al voor de 6de keer een Internationaal Folklorefestival.

Zelf waren de vendeliers ook al meermaals te gast op buitenlandse festivals. Op vrijdag- en zaterdagavond gaat de aandacht vooral naar de buitenlandse gasten, die dit keer uit Polen, Kroatië, Hongarije en Italië komen. Op zondagmiddag nemen onze eigen Gelmelzwaaiers de hoofdrol, al wordt hun uitgebreid optreden nog wel aangevuld met een verkort programma door de buitenlandse groepen. Het optreden op zondag wordt voorafgegaan door een kleurrijke optocht door het dorp, vanaf 14 uur.

Inschrijven voor de Gelmelwandeling kan vanaf 7.30 uur in zaal Pax gelegen in de Dokter H. Versmissenstraat waar u na de wandeling ook terecht kan voor een natje en een droogje. Meer info via tel. 03 314 41 27 of gsm 0495 52 39 42.

6de Open Schaaktoernooi

Waar en wanneer?

Vlaamse orgeldagen HOOGSTRATEN – Vrijdag 12 en zaterdag 13 augustus organiseert vzw Het Orgel in Vlaanderen de 7de editie van de orgeltweedaagse voor kenners en liefhebbers. Op het programma staan werkateliers, demonstraties, orgelwedstrijd, concerten en een vaktentoonstelling. Voor een aantal activiteiten moesten de deelnemers vooraf inschrijven (zie DHM nr. 243, blz. 24). Maar er zijn ook enkele concerten voor het publiek: vrijdag 12 augustus speelt Theo Jellema om 20 uur op het orgel van de begijnhofkerk en zaterdag 13 augustus speelt Bart Jacobs om 20 uur een concert op het orgel in de Sint-Catharinakerk. De vaktentoonstelling orgelbouw, orgelontwerpen positieven en portatieven en een fototentoonstelling kan men vrijdag en zaterdag van 10 uur tot 18 uur bezoeken in zaal De Welgezinde van het administratief centrum (naast het stadhuis).

Vrijdag 29 en zaterdag 30 juli in de Rabboenizaal, aanvang om 20 uur. Kaarten aan 5 euro per stuk, ter plaatse te verkrijgen.

Zondag 31 juli vóór het stadhuis is de inkom gratis. De optocht start om 14 uur, de optredens vanaf 14.30 uur.

Gelmelwandeltocht HOOGSTRATEN - Op zondag 7 augustus richt de vereniging voor gehandicapten reeds voor de tiende maal een Gelmelwandeltocht in. Er kan gekozen worden voor afstanden van 7, 12, 16, 22 of zelfs 28 kilometer wandelplezier. De trip van 7 kilometer is speciaal voorzien voor rolstoelgebruikers.

De wandelingen brengen u rond en doorheen het kasteel van Hoogstraten, waarna er verder gestapt wordt in de richting van de Wortelse landerijen.

Rustplaatsen zijn voorzien in het Gelmelslot en in de kantine van de voetbal te Wortel. De opbrengst van het verbruik aldaar is voor De Slinger, de kinderwerking van onze minder-validen.

26

HOOGSTRATEN - 17 spelers namen op 3 juli deel aan het 6de Open Schaaktoernooi, georganiseerd door de Hoogstraatse Schaakclub. Safet Zenuni (ex-Hoogstraten) ging met de 1ste plaats aan de haal. Kurt Van Oproy (van de Turnhoutse club) eindigde 2de en Erwin Meeuwsen (uit Chaam, Nederland) behaalde de 3de plaats.

Ook geïnteresseerd in de Hoogstraatse schaakclub? Kom vrijblijvend een kijkje nemen op de vaste schaakmomenten: woensdag vanaf ca. 21 uur en zondag vanaf 14.30 uur, telkens in Café De Gelmel.

Of neem contact op met Dirk Michielsen via dirkmyriam@hotmail.com. De website van de club vind je op www.hoogstraatseschaakclub.be.

Het orgel in de Sint-Catharinakerk te Hoogstraten: B. Pels (Alkmaar & Lier), 1961.

HOOGSTRATEN

Gezellige molenfeesten HOOGSTRATEN - Zondag 26 juni organiseerde vzw De Laermolen een gezellig molenfeest. Het weer was lekker, de smoutebollen ook en de sfeer zat er goed in. Wie deze dag gemist heeft, krijgt nog een 2de kans op zondag 28 augustus. Dan organiseert vzw De Laermolen andermaal een molenfeest, dit keer in het kader van de Provinciale Kempendag. Naast de smoutebollenkraam – met smout van eigen maak – is er uiteraard ook een drankstand. Verder voorziet men een goede muzikale omlijsting én kinderanimatie.

Een drankje en heerlijke smoutebollen, onder een aangename zomerzon. Meer moest dat niet zijn. (Foto: J. De Looze)

Zondag 21 augustus

BegijntjesLaat-Besluit HOOGSTRATEN - Zondag 21 augustus geven de Hoogstraatse kinderen weer het beste van zichzelf in het jaarlijks spektakel ‘BegijntjesLaat-Besluit’. De traditie van dit folkloristisch kinderfeest gaat terug tot het begin van de 20ste eeuw. Het feest dat in die tijd gekend stond als ‘Begijntjes Kermis’ zorgde bij de begijntjes van weleer naar verluid voor een ‘laat besluit’, waarbij ze het hof niet zoals gebruikelijk om 20 uur, maar wel om 22 uur sloten. Zo konden ze zelf nog gaan kijken naar de kinderen die Begijntjes Kermis vierden.

Het huidige kinderfeest bevat nog altijd een aantal ingrediënten van weleer, zoals het verkleed dansen rond ‘den terp’, het in stoet door het dorp trekken, het maken van een praalwagen, het zingen voor een centje, het maken van de kostuums uit crêpepapier … Sinds de jaren ’60 kwam daarbij natuurlijk ook het echte optreden van de kinderen, op een podium voor het stadhuis. Waar men vroeger meestal een of andere Kempense dans opvoerde, brengt men de laatste jaren meestal een eigen creatie, geïnspireerd door een actueel thema.

Programma:

De kinderen mochten genieten van een ritje op een echt boerenpaard. (Foto: J. De Looze)

Plantjesverkopers gevraagd GROOT-HOOGSTRATEN - De campagne ‘Kom op tegen kanker’ loopt op volle toeren. Overal in Vlaanderen worden acties georganiseerd die geld in het laatje brengen om de strijd tegen kanker aan te gaan. Het koninginnestuk van de acties is het jaarlijkse plantjesweekend dat dit jaar voor de 11de keer plaatsvindt. Tijdens het weekend van 16, 17 en 18 september zullen vrijwilligers in 170 gemeenten azalea’s verkopen ten voordele van ‘Kom op tegen kanker’.

Ook onze gemeente is van de partij. Maar men komt handen tekort. Er worden nog vrijwilligers en/of verenigingen gezocht die zich dat weekend gedurende enkele uren willen inzetten voor de azaleaverkoop.

Alle hulp, alle initiatieven van jong en oud zijn welkom. Wie een steentje wil bijdragen, kan contact opnemen met de coördinator in onze gemeente: Annemie Sprangers van de Dienst Welzijnszaken (03/340.19.54).

- 8.00u.: Kinderen starten met ‘Centje om te vieren’, waarbij de kinderen alle voorbijgangers aansporen een centje te geven om hun optreden te bekostigen.

- 13.30u.: Start van de feestelijkheden voor het stadhuis, met een concert door de Koninklijke Toon- en Toneelmaatschappij St-Cecilia, veruit de oudste harmonie van de streek.

- 14.30u.: Vertrek van de kleurrijke stoet waarbij de verschillende gebuurten naar het stadhuis komen.

- 15u.: Korte voorstelling van de deelnemende gebuurten, gevolgd door de eigenlijke optredens.

- ca. 16.30u.: Einde van de optredens - 18u.: prijsuitreiking in de raadszaal van het stadhuis.

Staanplaatsen voor dit niet te missen evenement zijn gratis, voor een zitplaats op de tribune betaal je 4 euro (3,5 in voorverkoop op de Dienst voor Toerisme). Bij slecht weer wordt uitgeweken naar een overdekte locatie.

WEET Het grootste genoegen dat ik ken, is in stilte een goede daad verricht te hebben, die bij toeval uitkomt.

Charles Lamb (1775 - 1834)

27

HOOGSTRATEN Nieuwe aanplakregeling

Naakte affichezuilen GROOT-HOOGSTRATEN - Zo’n half jaar geleden liet het stadsbestuur affichezuilen plaatsen om tegemoet te komen aan een grote nood van de verenigingen. De zuilen worden dan ook goed gebruikt, maar er zijn helaas ook misbruiken. Zo werd er vaak ‘te groot’ geplakt of werden affiches van andere verenigingen te vroeg ondergestopt.

De technische diensten verwijderden daarom alle affiches en zetten de zuilen in hun blootje.

Een nieuw bordje met opschrift maakt de nieuwe spelregels duidelijk: - Het is niet meer toegestaan zelf affiches aan te brengen.

- Verenigingen en organisaties kunnen hun affiches binnenbrengen op de Dienst Welzijnszaken, minstens één week voor ze gehangen moeten worden.

- Per activiteit kunnen er één affiche van A1-formaat of 2 kleinere affiches gehangen worden per zuil.

- Voor 1 tot 3 zuilen betaal je een vergoeding van 5 euro; voor 4 of meer zuilen betaal je 10 euro. Verenigingen van buiten Hoogstraten betalen dubbele tarief.

- De affiches ‘in overtreding’ worden verwijderd. De kosten van de reiniging zijn voor de organiserende vereniging. Daarnaast wordt de overtreding overgemaakt aan de lokale politie.

(Info: Jeugddienst: 03/340.19.52 – jeugd@hoogstraten.be)

15 jaar De Gelmel HOOGSTRATEN - Zondag 17 juli vierden Will en May het 15-jarig bestaan van hun gekende café.

Uiteraard deden zij dit niet alleen, maar lieten ze hun klanten delen in de vreugde. In de namiddag was er een gezellige én lekkere barbecue waaraan liefst 150 mensen deelnamen. En of je nu Gelmelburger, Heilig-Bloedworst of Feestsaté koos … het ging er allemaal even vrolijk in. Geert Standaert zorgde voor een aangename muzikale omlijsting. Het ronduit schitterende weer deed de rest.

Maar ’s avonds barstte het feest pas echt los. Door omstandigheden werd het programma kort voordien nog aangepast, maar het alternatief mocht er echt wel wezen! Om 20 uur lieten The Dogs hun tanden zien, met knappe covers van The Doors. Na tienen maakten zij plaats voor Desperated Company, de gekende coverformatie die al meer dan eens in De Gelmel te gast was.

Er werd duchtig gefeest en heel wat afgekletst met oude bekenden die men terugzag. Velen kijken al uit naar het volgende feest.

150 eters genoten van de lekkere barbecue en het al even lekkere weer. (foto Marc Vanluffelen) Achtereenvolgens brachten Geert Standaert, The Dogs en Desperated Company het Gelmelpubliek op dreef.

Luyckx Patrick Accountant Belastingconsulent Boekhouding Fiscaal advies Btw administratie Startersbegeleiding Invullen aangiften personenbelasting Wij verrichten diensten voor zowel vennootschappen, éénmanszaken als particulieren

Voortaan moet je affiches binnenbrengen op de Dienst Welzijnszaken.

Achtelsestraat 72 bus 2 - 2320 Hoogstraten Tel. 03/314.75.73 - Fax. 03/314.28.67 Gsm 0495/57.91.92 E

28

HOOGSTRATEN

Beiaardzomer 2005 Extra feestklanken voor de beiaardconcerten HOOGSTRATEN - De maand augustus is voor Hoogstraten dè beiaardmaand bij uitstek.

Op maandag 1 augustus wordt de nieuwe concertenreeks geopend. Stadsbeiaardier Luc Dockx heeft in samenwerking met de Vrienden van de Hoogstraatse Beiaard weer een boeiend programma samengesteld. Zoals de vorige jaren werden ook nu weer initiatieven genomen om het beiaardgebeuren nieuwe impulsen te geven.

Een nieuw feestgelui …

Voortaan zullen de maandagavondconcerten in augustus aangekondigd worden door extra feestelijk klokkengelui, dat van 19u.20 tot 19u.25 vanuit de toren zal weergalmen.

De Sint-Catharinatoren herbergt naast een waardevolle Hemonybeiaard ook prachtige luidklokken die het verdienen om eens extra aandacht te krijgen. Zoals in verschillende andere steden, waaronder Mechelen, Antwerpen, Roeselare, Utrecht, enz ... , wil ook Hoogstraten vanaf dit jaar aansluiten bij de traditie van het klokkenluiden. In een gelui gaat het uiteraard niet op om een aantal klokken met willekeurige tonen samen te voegen. Men zou in dit geval niets anders dan een chaotisch geheel horen. Een mooi samenklinkend gelui moet met zorg gekozen worden zodat er een harmonische of melodische samenhang ontstaat.

Voor de muziekkenners kunnen we misschien vermelden dat het Hoogstraatse feestgelui bestaat uit 4 tonen, namelijk: re – mi – sol – la (re kruis zwijgt). In de campanologie of klokkenwetenschappen wordt deze reeks het Gloria Te Deum-motief genoemd omdat het de aanzettonen bevat van het vierde gregoriaanse Gloria (re-misol) en het Te Deum (mi-sol-la).

Je mag er zeker van zijn dat het fantastisch zal klinken!

Hoogstraten

de wilde architect (3)

HOOGSTRATEN - In tijden waar afbraak zegeviert, willen wij de Vrijheid verkopen!

Niet letterlijk, we willen ze u gewoon weer graag doen zien … Daartoe brengen we elke maand een detail in beeld dat u en ons charmeert. De titel van deze rubriek werd genoemd naar onze 1ste foto, een detail uit de gevel van Annie’s Boetiek.

Deze maand presenteren we u een in werkelijkheid erg kleurrijk gevelfragment – hier uiteraard aan de zwartwitte kant – van Villa Den Ruyter uit 1905, net ten noorden van de Vrijheid gelegen, vooraan in de Minderhoutsestraat. De combinatie van gele, groene, witte én rode steen maakt het geheel wel heel speciaal. Eertijds was er een café met biljartzaal. Zo’n decennium geleden werd het pand nogal ingrijpend verbouwd om er appartementen in onder te brengen. Daarbij bleef de mooie voorgevel gelukkig wel goed bewaard. opnieuw kunnen genieten van knappe optredens in de tuin van café De Velo in het Peperstraatje.

Bij het 1ste beiaardconcert op 1 augustus, is deze luisterplaats nog wel gesloten, maar vanaf maandag 8 augustus heeft uitbater Luc Meyvis weer heel wat bekwame artiesten te gast. Wellicht bijten Florejan Verschueren en Geert Standaert de spits af. Wie de vorige editie(s) bijwoonde, zal vast mee duimen voor mooi weer, zodat het andermaal een prachtige beiaardzomer wordt.

(Luc Dockx en dh)

Maar er is meer !

Zoals de voorbije 2 jaar zullen we bij goed weer

WORTEL – Op vrijdag 26 augustus wordt hij voor de derde keer georganiseerd: de Wortelse Landlopersjogging. Er werd voor deze editie een nieuw parcours uitgestippeld. De afstanden zijn: 1 km voor de kinderen en 3,6 of 9 km voor joggers. Er is ook een afstand van 10 Engelse mijlen door de bossen van Wortel Kolonie. Inschrijven kan je ter plaatse, in de parochiezaal, en dit vanaf 18 uur. De start is voorzien om 18.45 uur en om 19 uur. Meer info krijg je bij Jan De Beuckelaer, Poeleinde 8, tel. 03/314.35.13, email: jandeb_3@hotmail.com .

Schrijn- en timmerwerken

De beiaardconcerten zelf ?

De beiaardconcerten starten op maandag 1 augustus met een recital van Tom Van Peer, de beiaardier van Lokeren. Op maandag 8 augustus speelt An Lommelen uit Kessel-Lo. Het geheel krijgt een internationaal karakter met de komst van de Russische Elena Sadina. Zij speelt op maandag 15 augustus. Een week later, op 22 augustus, zit Kristiaan Van Ingelgem - de beiaardier van Aalst - aan het stokkenklavier. Zoals gebruikelijk wordt de reeks afgesloten door onze eigen beiaardier Luc Dockx. Hij speelt op maandag 29 augustus.

Naar aloude gewoonte wordt elk zomerconcert afgesloten met een luistermelodie. Wie dit gekend klassiek of modern muziekstuk herkent, maakt kans op een mooie prijs.

Landlopersjogging

Karel JANSEN PVC RAMEN en DEUREN PVC RAMEN en DEUREN Kömmerling Stadsbeiaardier Luc Dockx tussen de luidklokken. Vanaf nu laat hij de zomerconcerten door een imposant feestgelui aankondigen.

Na het concert worden we aan de toren verwacht om de beiaardier te begroeten en daarna – wel pas vanaf 8 augustus – in het Peperstraatje, waar nog een aangenaam na-programma volgt.

Wij leveren en plaatsen alle schrijn- en timmerwerk.

Daken, ramen, deuren, plafonds, binnendeuren.

Hoogeind 49 2321 Hoogstraten-Meer Tel. 03/315 75 66

189

29

WORTEL

Kermiswandeling WORTEL – Na de aanloop op vrijdag- en zaterdagavond begint de echte kermis in Wortel op zondagmorgen met de traditionele wandeling, eertijds door meester Noeyens uitgestippeld.

Hij had een reeks van tien routes uitgetekend waardoor Wortel tot in de verste uithoeken werd verkend. Elk van die routes werd opgehangen aan een ‘historische’ of legendarische persoon of gebeurtenis zodat ook de plaatselijke geschiedenis werd ontsluierd.

Om in het kleine Wortel tien heuglijke plaatsen te ontdekken, moest de meester wel eens beroep doen op zijn fantasie maar zo werden deze wan-

delingen elke keer weer een verrassing.

Op zondag 10 juli ging de wandeling naar Keirschot waar in een boom een maretak was opgehangen die ritueel werd gekapt door een namaakdruïde, ter herinnering aan de ‘oude Belgen’ die daar een heilige zaak van maakten. Jef Meyvis gaf hierover een deskundige en boeiende uitleg.

Daarna ging het naar de ‘Gasthuisbrug’ die leidt naar de ‘Gasthuisbeemd’ aan de oever van de Mark. Leo Vanhaute vertelde dat de brug – die vroeger van hout was – zeker al dateert van begin 1600 want toen werd ze vernoemd in een document. De beemd die erbij hoort was eigendom

Jef Meyvis vertelt een boeiend verhaal over druïdes, maretakken, en …

van het ‘Gasthuis’ van Hoogstraten dat o.m. tot taak had de behoeftigen te ondersteunen. Na nog enkele wetenswaardigheden over de Mark als grensrivier en over het mooie landschap rondom, deed Leo een oproep om daar een wandelpad aan te leggen. Dat zou dan voor een deel langs de oevers van de Mark lopen en verder op de nu verdwenen veldweg die vroeger het dorp met Bolk verbond.

Als dat voorstel ooit zou kunnen gerealiseerd worden, zou onze gemeente zeker een prachtig wandelpad rijker zijn. (Jof)

Leo Vanhaute heeft het over de meanders, beemden en bruggen van de Mark.

Kerkveld blijft feesten

Juf Rita verlaat de school

WORTEL – Een aantal jaren geleden begon de Vlaamse overheid telkens rond 11 juli haar feestcheques uit te delen, dit voor ieder gebuurte of straat waar mensen ter ere van de Vlaamse feestdag een samenzijn met elkaar organiseerde. De eerste jaren waren er nog verschillende Hoogstraatse gebuurtes die, naast de stad Hoogstraten zelf, mee op deze kar sprongen. Maar dat worden er blijkbaar elk jaar minder. Zo niet bij de mensen van het Kerkveld, zij blijven elke 11de juli trouw op post om hun cheque al barbecuend te verzilveren. Dit jaar weer maar eens vergezeld van slecht weer, maar verscholen onder een terrastent met een warme barbecue in de buurt kon niets de pret bederven.

Juf Rita geniet van alle stukjes die de leerlingen voor haar ineen hadden gestoken.

WORTEL – In september 1968 begon Rita Beuls haar loopbaan op toen nog de Wortelse meisjesschool aan de Rooimans. Nu, bijna veertig jaar en tientallen leerlingen later, gaat ze genieten van haar welverdiende pensioen.

Op haar laatste werkdag verraste alle leerlingen en leerkrachten Rita op een heuse fietstocht doorheen Wortel, waarbij alle leerlingen van de school onderweg iets op voerden voor de juf.

Het was een heel leuke verrassing, en vast en zeker een waardige afsluiter voor al die jaren op de Wijsneus.

30

WORTEL

Wortel kermis in beeld WORTEL – Wortel kermis in de zomervakantie, zo vlak voor het bouwvakverlof.

Wat moet dat meer zijn dan:

leuke attracties,

volle terrasjes,

goeie optredens in ’t Slot Niets toch zeker!

en een enthousiast publiek?

31

MEERLE

De Klimtoren zwaait Juffrouw Els uit MEERLE – Veertig jaar geleden stapte een piepjonge Els Hendrickx met een klein hartje de poort van de kleuterschool aan de Ulicotenseweg binnen. Tot het einde van het schooljaar 2004-2005 is ze dat, de vakanties uitgezonderd, blijven doen. Voor deze vele jaren werd ze uiteraard flink in de bloemetjes gezet en uitbundig gevierd.

Vooral door haar kleuters, de leerlingen en het personeel van De Klimtoren. Ook door vele ouders die zelf hun schooltijd bij juffrouw Els begonnen zijn.

Mère Clemence Els Hendrickx, een echte Drevenier, is de jongste van tien kinderen. Ze kreeg de kans om te studeren, al was dat in die tijd niet vanzelfsprekend. Ze wist dat ze graag iets zou doen wat met kinderen te maken had en koos voor de opleiding van kleuterleidster. Op internaat in Onze-Lieve-VrouwWaver, in het instituut der Religieuze Ursulinen.

Op 18 jaar haalde ze haar diploma en was ze klaar om voor de klas te gaan staan. In de kleuterschool van Meerle was net een plaatsje vrij, omdat Maddy Michielsen met bevallingsverlof ging en Els mocht haar plaats in de jongste kleuterklas innemen. Aansluitend begon het ‘zomerklasje’ en kon Els blijven. De school werd toen nog gerund door de zusters Ursulinen, Mère Clemence was directrice. Het volledige beleid lag in hun handen. Op de personeelsvergadering zaten de leerkrachten stil en beleefd op twee rijen en kregen ze het programma voorgelezen. “Het ging er in die tijd nog echt anders aan toe. De zusters waren de baas en mère kwam meermaals in de klas kijken de eerste dagen. Ze waren vriendelijk hoor, maar wel beslist. Na twee dagen moest ik bij mère komen om te vernemen of ik het goed deed. ‘Kennen ze al een gedichtje’, was één van de dingen die ze me vroeg. Ik beken dat ik toen met een klein hartje naar mère toe ging”. Kleuteronderricht was toen ook heel anders. “Je stond

in een klasje van meer dan 30 kleuters van 2,5 tot 3 jaar. Geen pampers, geen kinderverzorgsters.

In het begin was het heel vreemd voor de kinderen, de meeste waren nog niet verder geweest dan het erf van hun thuis. Alles gebeurde klassikaal, geen individuele begeleiding. De juf was baas in de klas. De kinderen hadden veel minder kansen dan nu.”.

Van kabouters en paddestoelen Els heeft de evolutie van het kleuteronderricht van nabij meegemaakt. “In het begin was het klassikaal, eenheidskoek om zo te zeggen. Dan kwam even de methode van Nederland aangewaaid, zo van ‘kom maar binnen en doe maar raak’. Dat heeft gelukkig maar even geduurd.

Daarna volgde een lange periode van groepswerk, ik noem het de tijd van kabouters, paddestoelen, konijntjes. Daarna is dat geëvolueerd tot een methode die meer gericht is op het individu.

Welke zorg behoeft de kleuter, welke stimulansen moet je ze geven. We maken ze mondiger en geven ze zelfvertrouwen, zodat ze later zelf meer kunnen doen. Deze aanpak vraagt uiteraard veel meer omkadering. Het is teamwerk, de ouders worden er bij betrokken. Het vereist een grote achtergrondkennis en veel visie”. Ondanks dat deze methode meer inspanning vraagt van de leerkracht – bijscholing en constant bijwerken

van de visie en de methodieken - geeft Els veruit de voorkeur aan deze manier van werken. In de school van Meerle is men er mee gestart onder Frans Laurijssen en is ze helemaal uitgewerkt en op punt gesteld onder Yvonne Vlaminckx.

Ook de ouders van de kleuters zijn niet meer hetzelfde als die van 40 jaar terug. “Vroeger was er weinig contact met de ouders, weinigen kwamen verder dan tot aan de poort. Ze waren veel afstandelijker, ze vonden dat de kleuterschool aan de nonnetjes en de kleuterjuffen behoorde, dat ze hun kind volledig in hun handen gaven. Dat is gelukkig anders. Ouders van nu zijn mondig en zeer betrokken met wat er met hun kind gebeurt”.

Gedurende 25 jaar heeft Els de zorg gehad voor de allerkleinsten in de school van Meerle. Dan is ze overgestapt naar de laatste kleuterklas en gedurende de laatste jaren was ze ‘zorgbegeleidster’. Dat past in de bredere omkadering van de nieuwe methodes waarover ze het had. “In het begin heette dat zorgverbreding, maar er was slechts een summier programma en nog helemaal geen invulling. Samen met Yvonne Vlaminckx en Marleen Jacobs heb ik dat kunnen uitbouwen. Ik stond niet meer in de klas en dat werd in het begin wel eens aanzien als een luxe.

Maar het werk vroeg een grote persoonlijke inspanning, ook buiten de schooluren. Maar ik heb er ontzettend veel genoegen aan beleefd en heel veel waardering voor gekregen. En toen onze zorgbegeleiding door de inspectie geëvalueerd werd, hebben we voor ons werk een speciale pluim gekregen”.

Met de school getrouwd Els heeft altijd graag in Meerle op school gestaan: “Ik vond dat gemakkelijker dan in mijn eigen leefgemeenschap, de Dreef. Een beetje meer afstand. Als je in je eigen omgeving staat, kom je de collega’s en de ouders in andere omstandigheden tegen en dat ligt soms moeilijk”.

Omdat Els nooit gehuwd is, had ze meer tijd voor de school: “Dat komt als vanzelf. Want buiten de uren in de klas zijn er in zo’n school duizend en een dingen te doen. Denk alleen maar aan de

32

MEERLE buitenschoolse activiteiten. Dat vraagt allemaal organisatie die na de schooluren moet gebeuren.

En vermits ik geen huishouden had om naar om te kijken, had ik meer tijd. Maar op den duur ben je bijna altijd met de school bezig, de school wordt je tweede thuis. Nu, ik heb dat altijd graag gedaan, anders had ik het wel gelaten”.

Warme fietsvierdaagse

Op pensioen De beslissing om er mee te stoppen kwam voor velen toch een beetje als een verassing. Gek genoeg is die mee ingegeven door de houding van de vakbonden tijdens de acties in het onderwijs twee jaar geleden: “Het conflict draaide om de uitstapregeling voor oudere leerkrachten. Vroeger kon je mits voldoende dienstjaren vanaf 54 van de uitstapregeling genieten. Om budgettaire redenen wilde de minister die leeftijd optrekken. De vakbonden wilden er niet van weten en verdedigden hun stelling door voor te stellen dat leerkrachten vanaf hun 54e oud en versleten zijn, dat ze wel op pensioen moeten kunnen gaan omdat ze niet meer mee kunnen. Dat is bij mij in het verkeerde keelgat geschoten en ik heb toen beslist er mee te stoppen. Al werd dat na verloop van tijd moeilijker vol te houden, naarmate de dag dichterbij komt. Stoppen met iets wat je zolang doet is altijd moeilijk”.

Els heeft wel een beetje angst voor het zwarte gat. “Nu nog niet, nu is het vakantie en dan heb ik er geen moeite mee dat ik niet moet werken.

Maar wat het op 1 september wordt, weet ik nog niet. Nu heb ik beloofd nog te komen helpen in de school als dat nodig is, op voorwaarde dat ik nee mag zeggen als het niet aankomt. Voor de rest zoek ik een tweetal dagen per week vrijwilligerswerk te doen. Ik weet nog niet wat, maar vind wel iets.”

Mooi afscheid Op het einde van het schooljaar heeft de hele schoolgemeenschap van De Klimtoren voor een geweldig afscheidsfeest voor ‘Juffrouw Els’ gezorgd. Een hele dag stond ze in het middelpunt van de belangstelling. ’s Morgens werd ze thuis met de tractor en met muziek opgehaald. Een speciale kinderviering in de kerk en een hele dag feest, waarop leerkrachten en vooral alle leerlingen van de school hun beste beentje hebben voorgezet. “Het was prachtig en het heeft me enorm veel plezier gedaan. Al die waardering, niet in woorden te vatten. Een boeket van 50 rozen, één voor elk jaar dat ik in de school gewerkt heb en 10 voor de jaren waarop men graag nog op mijn hulp beroep zou doen als er nood aan is. Mooi gevonden hé. Ook van de ouders heb ik enorm veel reacties gehad. Heel mijn huis staat vol kaartjes en bloemen. Ik ben er heel blij mee”.

Dat van die vele attenties voor Els mag niet verwonderen. 40 jaar voor de kleuterklas wil immers zeggen dat ze een groot deel van de bevolking van Meerle in haar klasje heeft zien passeren en naar we horen hebben die er allemaal de beste herinneringen aan. Onze school en ons dorp zal niet meer hetzelfde zijn zonder juffrouw Els. (jaf)

MEERLE – Na kwakkelweer vorig jaar, mocht de fietsvierdaagse van de KWB-wielertoeristen dit jaar op warm, zeg maar heet zomerweer rekenen. Op de fiets is het altijd wat frisser, dus kwamen tegen de zeshonderd sportievelingen één of meerdere avonden een fraai uitgekiend tochtje peddelen. Het was vanaf de eerste avond een beetje drummen aan de start. (jaf)

De sloophamer MEERLE – Het traditionele uitzicht van Meerle heeft de voorbij weken weerom een flinke knauw gekregen. De statige boerenwoning in Meerledorp, waar we jarenlang pal op keken als we de Kerkstraat kwamen uitgereden, ligt tegen de vlakte. De sloophamer als onbarmhartig instrument van investeerders in vastgoed en projectontwikkelaars. Nog even en er blijven alleen nog kerk en raadshuis over. Al de rest zal dan nieuw zijn en het beeld van het verleden zal enkel nog te vinden zijn in postkaarten en foto’s. Want het huis op het einde van de Kerkstraat zal niet het laatste zijn dat de sloophamer over zich krijgt.

En waarvoor? Wegens de woningnood? Die zal binnenkort dan wel gelenigd zijn zeker. Want snel gerekend zullen er tussen vandaag en twee jaar tussen de veertig en vijftig appartementen gebouwd worden. Op de Voort, drie in Meerledorp, twee tot drie in de Kerkstraat. Allemaal projecten met zes tot negen appartementen en evenveel garages. Voor wie? Voor wie het zich kan veroorloven zeker, want de huidige prijzen zijn niet om te lachen. Ze zijn dus niet bedoeld voor het jonge koppel uit het dorp dat op zoek is naar een aan de jonge beurs aangepaste woongelegenheid. De projectontwikkelaars hebben ander volk op het oog, volk dat nu nog niet in Meerle woont maar dat best een pak euro’s op tafel wil leggen voor een luxe-optrekje in een rustig en groen dorp net over de grens.

De reden is uiteraard geldgewin, daar moeten we niet vies over doen. Vastgoed rendeert immers, vooral nadat vele investeerders in aandelen een flinke tik hebben gekregen en ze eerder voor vaste waarden gaan. Op zich is daar natuurlijk niets op tegen, dat is economie, de gang van de wereld.

Maar of ons dorp en onze gemeenschap daar mee gediend zijn, is iets wat ik alvast ten zeerste durf te betwijfelen. Het zou me tenzeerste verbazen mocht ik daarin alleen staan. (jaf)

Aloude boerenwoning in Meerle: nu enkel nog op foto.

33

MEERLE

Nieuwe telefooncel

Fietstweedaagse MEERLE – De KWB is een gezinsbeweging die verschillende activiteiten open stelt voor iedereen, dwz; ook voor niet leden. Een van deze activiteiten is een fietsweekend voor de fietsliefhebbers met een recht stuur of de doordeweekse fiets.

Van vrijdagavond 23 september en tot met zondag 25 september kan je mee op fietstweedaagse naar Bergeijk in Nederland, 60 km vanuit Meerle. Het verblijf is voorzien in de 5-sterren vakantiehoeve ‘Putse hoeve’, die helemaal voor de deelnemers is afgehuurd. We verblijven in tweepersoons kamers met wc en douche. In het gebouw is een tv-salon aanwezig, gelegenheid om te darten, pingpongen, en andere dingen om je avond leuk door te brengen. Uiteraard is er ook een gezellige bar met dranken aan democratische prijzen, omdat de deelnemers zelf gaan tappen.

Tijdens het weekend zijn in de mooie streek meerdere fietsuitstappen gepland, aan een gezapig tempo (ca. 15 km gemiddeld per uur), zodat

Open tuindag MEERLE – Het heeft een tijdje geduurd, maar sinds eind juni staat er opnieuw een telefooncel in Meerle. Enkele maanden geleden had Belgacom de verouderde telefooncel verwijderd en stond er een tijdje een telefooncabine zonder toestel op het Gemeenteplein, wat bij sommige inwoners vragen opriep. Bij Belgacom wist men blijkbaar van niets, maar na een telefoontje beloofde men om alles in orde te brengen. De werkloze cabine werd opgehaald en nu staat er een gloednieuwe telefooncel. Iets minder comfortabel dan de vorige weliswaar, want er zijn geen deuren. De seizoensarbeiders kunnen dus opnieuw naar hun thuisland bellen. (RvdA)

34

MERKSPLAS - De familie Louis Van Bouwel–Van den Heuvel Dina stelt haar hoevetuin open op zondag 7 augustus van 9.30 uur tot 18 uur. Hof ter Stokere is een tuin van 4500 m2, te bezichtigen voor en door tuinliefhebbers in een landelijk uitzicht - rond oude hoevegebouwen met een centrale eik van ruim 120 jaar - waarin ongeveer 800 verschillende planten, waaronder veel zomerbloeiers, vaste planten en sierstruiken het beste van zichzelf geven. Ook een verzameling oud landbouwalaam uit de vorige eeuw is er te bezichtigen. Het adres: Diepte 1, Merksplas (via baan Merksplas-Wortel-Hoogstraten). Info: tel. 014-63 47 33. De toegang is gratis.

iedereen mee kan.

Het weekendarrangement ziet er als volgt uit: vrijdag: aankomst met avondeten – overnachting; zaterdag: ontbijt – avondeten – overnachting en zondag: ontbijt en middageten. Zaterdag na het ontbijt staat een fietstocht van ongeveer 80 km op het programma en zondagvoormiddag een van ongeveer 40 km.

De prijs voor heel dit weekend bedraagt slecht 110 euro per persoon, eten, verblijf en verzekering inbegrepen. Ook niet-leden zijn welkom, zij betalen 115 euro per persoon. Je kunt natuurlijk ook nog snel lid worden van KWB Meerle zodat je weer wat euro’s uitspaart.

Ben je geïnteresseerd? Schrijf dan zo vlug mogelijk in, ten laatste op 1 september bij Jos Van Bavel, Heimeulenstraat 41. Voor meer inlichtingen kan je steeds terecht bij Petrus Geenen, Mgr. Eestermansstraat 4 (tel. 03/315.91.79) of bij Marcel Van Bavel, Heimeulenstraat 15 (tel.

03/315.80.55). (jvb)

MEERLE

Missiefeesten MEERLE – In Meerle hebben we nog steeds vier missionarissen op missie in derde wereldlanden. Zij worden in hun missiewerk flink gesteund door de opbrengst van de jaarlijkse missiefeesten. Maar dat is lang niet alles. Buiten deze hulp geeft de Meerlese Missiewerking ook aan de missieposten van Meerlese missionarissen op rust, aan missionarissen met naaste familie in Meerle. Verder steunt ze ook enkele kleinere projecten zoals Proma (opleiding van priesters in ontwikkelingslanden), Memisa en de Pauselijke Missiewerken.

Om hiervoor de nodige gelden te verzamelen worden ook dit jaar weer grootse feesten opgezet. Op zaterdag 27 en zondag 28 augustus verwelkomen we u graag in de parochiezaal en de KLJ-lokalen van Meerle.

Je kan je hartje ophalen aan de zeer uitgebreide tentoonstelling met verkoop. In Meerle vinden we vele mensen die het ganse jaar hun hobby uitvoeren ten voordele van de missiewerking. Hun werkjes worden hier aan de man gebracht. Het gaat van haak- en brei- tot kantwerk. Verder is er ruime keuze aan uitheemse kunst, juwelen, sierstukken, kleine meubels en kleinoden uit hout, ivoor, koper, enz. Velen vinden de wenskaartenen posterbeurs een uitgelezen kans om hun jaarlijkse voorraad in te slaan. Op zondag kan je ook

je voorraad inslagen bij de wereldwinkel. Wil je meer weten over het werk van onze missionarissen, dan kan je terecht op de infostand.

Uiteraard kan je dorst gelest en je honger gestild worden in onze cafetaria. Tijdens het weekend draait ook het Rad van Fortuin met heerlijke lekkere kost. Verder kan je er ook deelnemen aan een omslagentombola en enkele attracties voor de kinderen. Vergeet ook de reuzetombola niet, hier kan je prachtige prijzen winnen.

Dit alles gaat door op zaterdag 27 augustus van 13 uur tot 20 uur en op zondag 28 augustus van 10 uur tot 19 uur (in de voormiddag geen cafetaria). Voor de liefhebbers is er op zaterdag om 19 uur een eucharistieviering voor onze Meerlese missionarissen in de parochiekerk. En om het je zo op het einde van de vakantie helemaal gemakkelijk te maken, houden we zondag tussen 8.30 uur en 11.30 uur een overheerlijke brunch. Op het menu staan o.m. broodjes met ham of kaas, groentetaart, pizza, groentesalade, cake, yoghurt, russisch ei, … Laat de kookpotten maar eens staan en kom mee genieten. Hiervoor moet je vooraf inschrijven. (Tel. 03/315.92.09 of 03/315.85.27) Wil je onze missionarissen steunen en tevens heerlijk genieten van een gezellig dagje uit, kom dan naar de Meerlese Missiefeesten. (kvb)

Heerlijk fietsen met De Schakel-noord MEERLE – Op de laatste zondag van de vakantie vindt in het kader van de Kempendag ook weer fietshappening ‘De Schakel’ plaats. De Schakelnoord toert dwars door het noorden van de Kempen, langs Turnhout, Oud-Turnhout, Arendonk, Ravels, Weelde, Zondereigen, Baarle, Meerle, Rijkevorsel, Merkplas, Beerse. Door middel van een ingenieus lussensyteem kan je zelf je toer samenstellen, afhankelijk welke je afstand je wil fietsen en welke zaken je wil zien. Zowat overal op het parcours zijn er ‘hutten’ waar voor animatie gezorgd wordt. Aan elk van die hutten kan je starten voor je fietstocht.

Ook in Meerle is een hut voorzien nl. “De Mjeelse Hut”, op de koer van de kleuterschool aan de Ulicotenseweg. Daar kan je starten vanaf 8 uur tot 14 uur voor 2 euro per persoon, 1 euro per kind tot 14 jaar. Hiervoor krijg je een routekaart, een appel, een fietswimpel, een ijsje, een aandenken op het einde van je route en veel fietsgenot….

In de Mjeelse hut zorgt jongerenband “ De Nootgevallen” uit Zundert voor aangepaste muzikale omlijsting. Ook de kaarsenmakerij Geerts zal je hier aan het werk zien. Gezelligheid gegarandeerd.Kortom, kom zeker fietsen langs prachtige landelijke wegen. Ook niet-fietsers zijn welkom om te genieten van een drankje en van de sfeer.

Meer info bij Fons Pauwels tel. 03/315.90.54 of bij Gerd Hendrickx–Tilburgs, tel. 03/315.91.17. (jaf)

Afgestudeerden van de lagere school

MEERLE – Zoals elk jaar werden de oudste leerlingen van onze school De Klimtoren feestelijk uitgezwaaid. Na zes jaar lagere school in Meerle trekken ze een eind verder weg. Nieuwe school, nieuwe horizonten tegemoet. We hopen dat ze ook daar hun draai kunnen vinden en dat ze veel hebben aan wat ze hier hebben meegekregen. Dat ze af en toe en met een goed gevoel aan die kleine school in Meerle terugdenken. (jaf) 35

MEER

Akkerpop MEER – Het is bijna traditie geworden. Op het einde van de zomervakantie nog één keer alles geven, uw meest versleten combats aantrekken, uw oudste en meest uitgerokken en verbleekte rock ’n roll T-shirt van stal halen, uw uitgebreide trukendoos aan listen om gratis bier te krijgen aanspreken, uw hees gekeelde stembanden een laatste keer oliën, uw in de voorbije zomer al zo getergde consumptiearm aan nog een laatste titanenarbeid onderwerpen. In een woord: Akkerpop.

De editie 2005 vindt zoals altijd plaats op het kloosterterrein in Meer. De heilige datum is net zoals de voorbije jaren gewisseld met collegafestivalreus Pukkelpop, dit jaar dus 27 augustus en de inkom is zo gratis als een kom nootjes bij een geestelijk bier, in het betere drinketablissement welteverstaan. Vanaf 13 uur zetten we de rock ’n roll-sluizen open en kan u zich schrap zetten voor een overdondering aan geweld en talent op twee podia. En dan spreek ik over de volgende groepen.

Corestage In de Mussenakker zelf bevindt zich het eerste podium. Liefhebbers van Emo-core en Metalcore komen hier meer dan aan hun trekken. Het immer zo vredige jeugdhuis wordt omgetoverd in a place of anger and proud to be loud music!

We beginnen, mean as hell, met Bourbon for Roses. Een wondermooie naam voor een meute melodic metal-core fanatici uit St.-Katelijne Waver. Met hun nieuwe Demo CD proberen ze binnenkort ook u te paaien en het zal nog lukken ook.

Over naar Resistance, metal-core uit het Franstalige landgedeelte. Onlangs heeft deze groep nog de live competitie van het bekende Dour-festival gewonnen, wat hen een plaatsje op de affiche opleverde. Dit zegt veel, hun album Lies in Black zegt nog meer, hun live show zegt alles.

Derde op de lijst is Stake, in de folkloreverhalen een stok om vampieren te mollen, in de christelijke geschiedenis een paal om heksen aan vast te binden en daarna te verbranden, in de gokwereld een risicovolle inzet, in Brussel Brutal Hardcore Music van de gemeenste plank. Met invloeden van Throwdown en All Out War, kregen ze evil commentaren op hun demo-album Memories of Mortality. De kenners gaven hun okee, naar alle waarschijnlijkheid u dus ook.

Retaliate, een product van de gerenomeerde Ypres-scène die o.a. Congress en Kingpin voortbracht, vervoegt de rangen. Geboren uit haat jegens de publieke opinie en de bestaande waarden en normen, brachten of Filled with Hate Records hun mini cd Dead in the Eyes of Salvation uit.

De boodschap luidt Spread the Hatred. Onze boodschap: komt dat zien.

De volgende metal-core-telg uit ons uitgelezen gezelschap op de affiche is Surge of Fury. Een Luiks tough-guy gezelschap met op hun activa het debuutalbum It’s gonna be. Metal-core tot op

36

het bot, mad and mean, live een kanon. Iedereen content. Stay Evil!

Over naar de rasechte toppers, helleveeg nummer 1: Morda. In de Keltische mythologie is Morda een oude, blinde man die door de heks Ceridwen werd ingehuurd om het vuur onder haar ketel aan te wakkeren. Het is dan ook met deze sfeer in het achterhoofd dat we deze groep verwelkomen. Na getourd te hebben met Pro-Pain in 2004, werkt Morda momenteel hun eigen European Invasion Tour af waar hun nieuwste album Azerion wordt voorgesteld. Verwacht u aan een mix van hardcore, metal, melody en agressie en u zal er niet ver naast zitten. Tell them Morda’s coming!

Afsluiter en helleveeg nummer 2 is PN. Een bekende naam voor al wie in zijn wonderjaren nog naar Metalopolis op StuBru geluisterd heeft.

Ze bereikten de finale van het radioprogramma en staan op de gelijknamige CD. Een emo-core gezelschap uit Kessel-Lo die al menig schijven op hun kerfstok hebben staan: Romance, Serenity, Just Give Us Some Words, Our Pitiful Paradise en recenter Dreamwave Heroes en The Art of Being We. Een bende met al heel wat ups en downs, maar momenteel natuurlijk in een overtuigende up! Ze brachten hun passionele heart core al eerder op Rock Herk, Vort ’n Vis, en Dour. Dan kan een grootheid als Akkerpop niet achterblijven.

Mainstage Op het grote podium wordt de dag naar aloude gewoonte ingezet door een lokale kuub dynamiet.

Dit jaar vonden we The Splendits bereid om de

eerste krasse noten te leveren van de nu al legendarische dag. The Splendits is een jonge groep met tonnen ambitie en dynamiek. Jongstleden overtuigden ze nog op Lesswoodstock met hun frisse en melodieuze interpretatie van hoe punkrock dezer dagen moet klinken. Goed begonnen verzekerd, half gewonnen een understatement.

Aansluitend gaat Regain in het offensief. Na de split van Ray 268 in november 2001 en na een gros aan ledenwisselingen, is de groep terug klaar voor het grotere werk. Hun naar eigen zeggen strakke en melodische punk kan u zelf analyseren op hun website waar zeven nummers van de nieuwe demo online te behoren zijn. Oordeelt u zelf en kom daarna de live versie bijwonen op Akkerpop.

Zo komen we aan de meest exotische naam van de namiddag: The Bamboo Applecutters. Zoals de naam doet vermoeden bevinden we ons hier niet in de dead metal, maar wel in de immer welgekomen wereld van de surf. In deze laatste uitspraak wil ik natuurlijk niet beperkend overkomen, want het woord in wandelgangen luidt dat de groep uit Giel een bries soul en een zucht mambo in hun surf verwerken, waarna nog stilletjes gefluisterd wordt: “Oren en poten, mensen, oren en poten.”

Wat dat wil zeggen, laat ik aan jullie ongetwijfeld fantastische geest over. Laat ik het erbij houden dat we altijd graag vrouwvolk op ons podium gehad hebben. Mààààmbooo!

Let me introduce a fucking loud family! Tijd voor laweit! Tijd voor internationaal laweit! De Bredase geluidsmuur The Gecko Brothers, een tijdje terug nog te aanschouwen in de Mussenakker zelf, vereert ons wederom met een bezoek.

Gerijpt in groepen als Batmobile en Thundermug komt de formatie van het geroemde Drunkabilly

MEER – Akkerpop zet de rock ’n roll-sluizen open en u kan zich schrap zetten voor een overdondering aan geweld en talent op twee podia. Met veel Rock en Roll en de Seatsniffers in de hoofdrol is er een aantrekkelijk programma voor een breed publiek. Voor meer detail informatie is er nog http://www.akkerpop.tk

MEER Records de wei onveilig maken. Hun recente album Stop Bitchin’, Start Drinkin’ liegt niet om zijn titel en als ik afsluit met een citaat uit één van de bommen uit hun repertoire, dan weet u helemaal genoeg: “We don’t give a fuck, we’ll make your heads explode, cause we are switched on in the rock ’n roll mode!” To be continued 27 augustus.

Verder langs de weg wacht een klepper van formaat. Uw trommelvliezen zullen nog moeten bekomen van hun vorige slag of ze worden al weer op de proef gesteld. El Guapo Stuntteam stellen hun granieten live-reputatie tentoon. Hun laatste album Battle Across the Stereo Spectrum krijgt fenomenale recensies en de onvervalste muziekstijl Arena Hard Rock ’n Roll zal ook in de Meerse scene ongetwijfeld luidkeelse bijval krijgen. De vijfkoppige band, aangevuld door Captain Catastrophy, international man of danger, die geen instrument, maar het vuur bespeelt (letterlijk!), tourde al door Europa met grootheden in het genre als The New Bomb Turks, Nashville Pussy, Gwar en Golden Earring. Dit belooft te bulderen en zo zien we ze graag komen.

We komen ondertussen aan het summum van het festival met de oude eminentie in de wereld van de Belgische, zeg maar Europese Roots-abilly: The Seatsniffers! Iedereen heeft ze hier of daar al wel eens gezien, maar niemand krijgt er genoeg van. Terecht een topper van formaat te noemen. Ze bewezen zich al met albums als All of This, Born Again en Shakedown, maar ook de laatste Let’s Burn down the Cornfield is een juweel. Gerenomeerd in o.a. Nederland, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Zwitserland, Noorwegen en Oostenrijk komen de Sniffers met hun smeltpot van Rock ’n Roll, Rhythm ’n Blues, Soul, GutBucket-Blues en Ska, gebracht met een punkrock attitude naar het klooster om gas te geven.

Nummers van Steve Earle, Johnny Cash, Little Richard, enz. passeren de revue en iedereen zal het beamen: wat een groep, wat een dag, wat een festival, hoera.

Afsluiten doen we in stijl met AC/QUO, in mijn ogen ook te klasseren onder de noemer stadionrock. Zoals de groepsnaam doet vermoeden, worden er covers gespeeld, maar geloof me, hier blijft het niet bij. De immer vitale blaasbalg Tuk, omgeven door een veelvoud aan haar, lef, zonnebrillen en vuurwerk walst als een stoomlocomotief alles plat wat los zit. En daar hoort u bij. Een waardige afsluiter van een grote dag.

Een zomerzondag in De Mosten

MEER – Zondag 17 juni verwelkomde men in de Mosten 2500 bezoekers.

Concert op ’t pleintje

MEER - Waar kan een vereniging haar 125-jarig bestaan beter vieren dan op het pleintje achter de bibliotheek. Zowat alle Meerse mannelijke 40-plussers liepen hier lagere school.

Het pleintje met haar historische luifel ademt de sfeer uit van weleer. De akoestiek is er prima en dat wist de feestvierende Brassband Sinte-Rosalia maar al te goed. Brassband Sint-Jan Baptist uit Wortel, Fanfare Voor Eer en Deugd van Meersel-Dreef/Galder/Strijbeek, Fanfare Sancta Caecelia (foto) uit Meerle en Fanfare Sint-Catharina uit Hoogstraten verzorgden er een sprankelend concert. Pretband De Klepzijkers uit Teteringen mochten het festival afsluiten. De Meerse bevolking luisterde en zag dat het goed was. (ma) w w w. fo n s m a r t e n s p l a n ke nv l o e r e n . b e

Al bij al belooft deze editie weer een bewogen dag te worden. Voor info, vragen of commentaar kan u terecht op http://www.akkerpop.tk. We verwachten u muziekkenners en –liefhebbers daar allen voor één der podia, tevens verwachten we u balhouders daar ook allen aan één der togen, bij mijn weten bestrijken deze twee categorieën 99 procent van de Noorderkempense bevolking, waar we direct nog aan toevoegen dat deze laatste procent ook welkom is, wie u ook moge zijn.

Ajuus, de wind van achter en een onmiskenbare “Tot dan!” (wd)

EIKEN PLANKENVLOER

Eigen fabrikaat en plaatsingsdienst Ook voor de doe-het-zelvers Toonzaal open: Donderdag en zondag GESLOTEN

VEROUDERDE VLOEREN NATUURLIJKE LOOK LEGKLAAR Groot Eyssel 39a, Meerle (België) baan Meerle-Meer Telefoon: 03.315.84.32 Fax: 03.315.03.99

0177

MAANDAG, DINSDAG, WOENSDAG, VRIJDAG ................... 08.00-12.00 / 13.00-17.00 uur zaterdag .................................................................................. 09.00-12.00 / 13.00-16.00 uur

37

MEER

Proefmarkt in Meer

Volleybaltornooi

De voorlaatste Meerse Markt van het seizoen staat in het teken van de geneugtes van het leven. Met de Bier-, Wijn- en Kaasmarkt kan u op zondag 7 augustus naar de Donckstraat komen om de innerlijke mens te verwennen. Op het pleintje voor het klooster worden een tiental bier-, wijn- en kaaskraampjes verzameld rondom een voldoende aantal tafels en stoelen, zodat u in de beste omstandigheden kunt proeven en eventueel kopen. Aan de ingang krijgt u voor 4 euro een eigen proefglas en twee proefbons, daarna zijn de proefbons te koop aan 1 euro per stuk. Hiermee kunt u dan een rondje maken langs de verschillende stands om te proeven wat u wil. Wie niet van alcohol houdt, hoeft niet te panikeren, want er zullen ook niet-alcoholische dranken beschikbaar zijn. Om het geheel een extra gezellig tintje te geven, zorgen de covergoep St.-Abricot en Radio Valencia ter plekke voor een flinke portie muzikale ambiance. Als de zon opnieuw van de partij is, zult u zich even op een terras in de Franse Provence wanen.

Wie zich niet in al dat lekkers wil begeven, is evengoed welkom op de markt, want in de Donckstraat en de kloosterdreef komen de andere kraampjes te staan. De hoofdbedoeling blijft immers dat iedereen mag komen verkopen of ruilen wat hij of zij wil. Profiteer van de gelegenheid om overtollige spullen kwijt te geraken. Dat geldt ook voor de kinderen, zij kunnen op die manier misschien wat extra zakgeld verdienen.

Voor hen zijn trouwens ook enkele attracties voorzien. De markt gaat door van 9 uur tot 12.30 uur, maar aan de standhouders wordt gevraagd zeker voor 8 uur aanwezig te zijn om de stand op te bouwen. Een standplaats is volledig gratis en het is best om zelf een tafel of zo mee te brengen. Voor meer informatie kan u altijd terecht bij Jan Dufraing ( 03/315 86 80 ) of op de website www.meermarkt.be

Valenciafeesten

MEER - Voor de 18e keer organiseert de KWB op zondag 28 augustus een recreatief volleybaltornooi in openlucht, waarop zowel gewestelijke (uit de lagere gewestelijke reeksen), recreatieve, familie-, gelegenheids-, dames-, heren-, KWB en gemengde ploegen worden uitgenodigd.

Ook dit jaar zal het plaatsvinden op het vroegere voetbalterrein van KFC Meer. Na de gezellige en sportieve tornooien van de laatste jaren hoopt de KWB weer heel wat ploegen te mogen begroeten.

Ploegen worden hierbij uitgenodigd in te schrijven uiterlijk voor 7 augustus zodat tijdig de praktische zaken kunnen geregeld worden. Inschrijven kan met vermelding van ploegverantwoordelijke + adres + telefoonnummer: per telefoon 03/314 46 59 of 0486/64 61 64 (na 18 uur - Gillis Danny) en via e-mail tonyraats@skynet.be Het inschrijvingsgeld bedraagt 15€. Dit bedrag dient overgemaakt op het rekeningnummer 9792577377-92 t.v.v. KWB Meer. De dag van het tornooi krijgt u 10€ terug van het inschrijvingsgeld.

Tien dagen voor het tornooi ontvangen deelnemende ploegen het wedstrijdreglement en de nodige richtlijnen. Elke ploeg kan er zeker van zijn heel wat wedstrijden te mogen spelen. De eerste wedstrijden beginnen om 10 uur en de prijsuitreiking voorzien we rond 18 uur. Het KWB-bestuur verwacht u! (ma)

Garage

F. GEUDENS bvba Meerseweg 8 2321 Meer Tel. 03 / 315.71.76 * Ford concessiehouder personen- en bedrijfswagens * Tweedehandswagens * Erkende carrosserie

FORD ‘VEILIGHEID EERST...’ www.geudens.be

De Valencia-schutters hielden voor de tweede keer hun schuttersbal en penaltytornooi.

MEER - Zaterdag 20, zondag 21 en maandag 22 augustus viert Radio Valencia haar jaarlijkse Valenciafeesten en opendeurdagen. Iedereen kan deze dagen komen zien hoe radio gemaakt wordt en wat er bij komt kijken. Ook kunnen de mensen dan gratis genieten van artiesten uit binnen- en

38

buitenland. Er is muziek bij voor elk wat wils: Nederlandstalig, Engelstalig en country komen aan bod. De toppers hebben zij dit jaar gevonden bij de Havenzangers en jawel Henk Wijngaard (met de vlam in de pijp). (ma)

188

MEER

Halte Kringwinkel

SOFTCOMPUTER

reva BVBA

SOFT

COMPUTER REVA

BVBA

COMPUTERS - TELEFONIE SOFTWARE - KANTOORMEUBILAIR

Meerseweg 80b 2322 Hoogstraten tel 03/315.09.09 info@softcomputer.be www.softcomputer.be

- Verkoop - Installaties MEER – Misschien wel uniek in Vlaanderen, een bushalte van De Lijn met de naam van een winkel. De haltes van de bussen verwijzen meestal naar een nabijgelegen straat of plein, een belangrijk gebouw of een monument. Maar deze halte aan de Meerseweg kreeg de naam van de Kringwinkel (Meerseweg 135). Zeker een mooie oplossing voor oudere bezoekers; in elk geval een fijne geste van De Lijn.

Windmolenfietspad

- Opleidingen - Advies - Herstellingen - Interventies

- Servers, PC’s - Printers - Wireless - GPS MEER – Nu een jaar geleden werd het windmolenpark in gebruik genomen. Er werd toen in de openingsspeeches beloofd dat er een fietspad langsheen de molens zou komen. Heel wat langer geleden brandde er in de transportzone een hectaren groot bedrijf met plastiekkorrels helemaal uit. De brand legde een zwakke plek bloot. Bij grote calamiteiten is er in de transportzone te weinig bluswater.

Er werd beterschap beloofd. Het enige wat beide feiten met elkaar gemeen hebben is de inhuldiging. Het stadsbestuur nodigde eind juni pers en betrokkenen uit om zowel het fietspad als het waterbassin in te huldigen. De fietsers houden halt bij de plaats waar de gedenksteen wordt onthuld die aan beide feiten zal herinneren.

Op de voorgrond de uiteinden van de buizen waarlangs eventueel water onder de snelweg door kan toegevoerd worden uit de grote vijver in de Mosten. (ma)

- Telefooncentrales - Observatiesystemen Erkende opleidingsen adviesinstantie !

39

MEER

120 bloedgiften MEER - Al vele jaren is Jack Martens vrijwilliger bij het Rode Kruis, afdeling Hoogstraten, en weet als geen ander hoe belangrijk het is om bloed te geven. Het is voor hem dan ook maar heel normaal om elke bloedinzameling - en als bestuurslid van de vrijwillige bloedgevers Meer - te helpen bij het inschrijven van de bloedgevers en het terug in orde brengen van de refter van de school. Tussendoor slaagt hij er steeds in om zelf ook nog bloed te geven. Dit doet Jack allemaal om mensen in nood te helpen. Wil je Jack zijn voorbeeld volgen, kom dan op woensdag 28 september tussen 18 uur en 20.30 uur naar de lagere school, gelegen aan de Terbeeksestraat nr. 6, om ook zelf bloed te geven. Je bent er van harte welkom.

Splashdag MEER – Het hoogtepunt van deze feestzomer – 20 jaar recreatiedomein De Mosten – wordt ongetwijfeld de ‘splashdag’. Op zaterdag 30 juli is De Mosten uitzonderlijk geopend van 10 tot 20 uur. De activiteiten, die deze dag allemaal in het teken van water staan, worden uiteraard ook groots aangepakt: waterspringkastelen, stormbaan, activiteiten i.s.m. brandweer, reddingsacties i.s.m. de Hoogstraatse Reddersclub, opblaasbare voorwerpen in het water, strandanimatie, kinderdisco en kindergrime, ballonkunstenaar, … U raadt het al: ook deze dag is volledig gratis!

Lauryssen Electronics Hoogstraten (Minderhout) 40

195

MINDERHOUT

Fietszoektocht

Kuipfeesten MINDERHOUT - Na het succes van vorige jaren is er het afgelopen jaar weer hard gewerkt aan de voorbereiding van de editie 2005. Dit jaar presenteert men nogmaals drie avondconcerten op het sfeervolle dorpsplein. Gezocht en ook gevonden: drie ambiancemakers. Als het weer mee wil, worden het weer drie “hot summer nights” Zorg dat je erbij bent!

brengen ze een nieuwe cd uit “Greetings from St.- Louis” en bouwen ze een spektakel uit speciaal voor culturele centra met aangepast decor.

Kortom een veelzijdige band die gewoon plezier beleeft aan wat ze doen. Ze stonden vorig jaar al op de Kuipfeesten, hebben indruk gemaakt, maar zijn toen helaas uitgeregend, vandaar deze herkansing.

Donderdag 4 augustus

Donderdag 21 augustus

2 drunken cowboys and the stoned horse

Skambiance

Ambiance verzekerd met dit knotsgekke trio uit Oost-Vlaanderen. Ze overgieten klassiekers uit de rock en country muziek met een eigen saus.

Voor de rest zijn ze karig met informatie. Hun motto luidt: komen kijken en meegenieten!

Donderdag 11 augustus

Et Encore Een aantal folkliefhebbers kwam in oktober 1995 samen en richtten de groep Et Encore op waarmee een eerder klassiek folkprogramma gemaakt werd. In 1997 werd resoluut beslist om de klassieke folk grotendeels vaarwel te zeggen en werd overgeschakeld naar een mengeling van folk en folkrock. De percussie werd vervangen door een drum en een bassist werd aangetrokken. Het repertoire werd een stuk aangepast en hoe langer hoe meer eigen nummers werden ingelast. Vooral werd gestreefd om een leuke en dansbare set op te bouwen. Het voorjaar van 2000 werd besteed aan het opnemen van een eerste full cd, getiteld: “Not a full box of smarties” en officieel op 29 september 2000 voorgesteld. In 2001 kwam voor Et Encore ook de eerste grote buitenlandse trip erbij toen ze voor twee concerten uitgenodigd werden op het Skagen folkfestival in Denemarken. Door het succes mochten ze in 2003 terug gaan. Ondertussen werd ook Noord-Frankrijk door Et Encore ontdekt en maken ze nog steeds plezier op diverse optredens om zo hun livereputatie keer op keer waar te maken. In 2003

Skambiance zag het daglicht in september 2002, vooralsnog als een zevenkoppige Ska-band, met drie blazers (trompet, altsax en baritonsax), een gitaar, een piano/synthesizer, een basgitaar en drums. Beetje bij beetje groeide Skambiance uit tot een volwaardig live-collectief, mede door de komst van twee extra trombones, een percussionist en een tweede gitarist. “Party and skanking” was van het begin af hun motto. Ze eigenen zich dan ook terecht het etiket toe dé garantie voor een wervelend feest of festival te zijn! Vanaf het begin werd geopteerd voor een eigen repertoire, gelardeerd met enkele gekende covers van hoogstaand niveau. De groep houdt er aan de skatraditie te respecteren, maar tegelijkertijd gaan ze voluit voor de creatie van een vernieuwende vierde generatie Ska. 2004 was het jaar van het clubcircuit. Skambiance kwam, zag en overwon, telkens met maar één doel voor ogen: making the crowd go wild. This is what we do and we like it. Let Skambiance bring you the skavibe and by that the sun in your life!

MINDERHOUT - Wie van fietsen houdt en er wel eens op een zondag tussenuit wilt in eigen streek, kan zondag 31 juli meedoen met de fietszoektocht van de KWB. Dit jaar is de fietszoektocht aan zijn 24ste editie toe.

Het wordt een leuke, ontspannen trip langs rustige, landelijke wegen. De route zal ongeveer 25 km lang zijn. Onderweg worden een aantal niet te moeilijke vragen gesteld. Wie goed kan zoeken en logisch kan nadenken, zal hier geen problemen mee hebben. Om het voor de deelnemers nog aantrekkelijker te maken, zijn onderweg nog een aantal leuke praktische proeven voorzien.

Bij aankomst staat de gratis koffietafel klaar voor alle ingeschreven deelnemers. Nadien volgt nog de prijsuitreiking waarbij iedereen een prijs ontvangt. De kinderen rijden voor een afzonderlijk klassement.

Iedereen kan deelnemen aan deze fietszoektocht.

Ben je jong of oud, KWB-lid of niet, al dan niet woonachtig in Minderhout. Het maakt allemaal niet uit. Het vertrek is gepland tussen 13 uur en 14 uur aan het parochiecentrum van Minderhout.

KWB-leden betalen 3€ en hun kinderen 1,5€; niet KWB-leden betalen 5€ en hun kinderen 2,5€.

Meer inlichtingen bij: Ad van Dun, 03/314.42.81, Dirk Vermeiren, 03/315.00.46, Johan van Dun, 03/314.49.44 of via website http://users.skynet. be/kwb.minderhout

BOEKHOUDING FISCALITEIT Meerdorp 72 2321 MEER Tel. 03/315.88.65 Fax 03/315.08.67 fred.degruyter@scarlet.be www.b-f-d-g.be

184

www.totaalgarage.be

193

Zonnebankcenter

Ipatinga

Kom je kleurtje nog eens halen Gelmelstraat 30 - Hoogstraten (03)314.47.66 - www.ipatinga.be Open van 9.00 tot 21.00 uur zondag en maandag gesloten

206

41

MEERSEL-DREEF

Kermis Meersel-Dreef MEERSEL-DREEF – Eindelijk, na enkele jaren triestig weer, eindelijk weer zon met de kermis.

Het ideale weer voor de terrassen, de kermisattracties, Moskespop en de kermisspelen. Ad Maas nam vorig jaar afscheid van z’n troetelkind Moskespop maar op algemeen verzoek ging hij toch verder. Weliswaar in een afgeslankte versie, wat kleiner van opzet, met meer kleinere bands en minder risico maar niet minder gezellig en meeslepend. De kermisspelen vertrokken ook weer voor de zoveelste editie. Met op maandag de spelen van café naar café en op dinsdag de wijdvermaarde verklede spelen. Waarbij elk gebuurt een bepaald thema uitbeeldt in woord en beeld met een mini theatervoorstelling. Dan zie je dat er in Meersel-Dreef nog veel toneelbloed

kruipt waar het niet gaan kan, afstammend van de passiespelen en de sprekende processies. Zelfs de paters en nonnetjes zijn er nog mee gemoeid.

Het was weer een lust om te zien. Na de voorstelling trok men dan verkleed naar het Heieinde om met elkaar in het strijdperk te treden. Een laatste keer georganiseerd door het gebuurt Heieinde, bedankt jongens voor de goede zorgen en wat er volgend jaar dan komt, zien we dan wel weer. Het weer was zo goed dat bij de terugtocht de beek de Leiloop niet kon gepasseerd worden zonder een frisse duik. Bijna iedereen ging te water, goed of kwaadschiks. Een spektakel op zich. En daarmee zat er weer een editie volkspelen op en kon het luieren pas echt beginnen. (tv)

De vijf gebuurten streden op maandag om de beker. Daarvoor moeten er punten gescoord worden bij de diverse spelen tussen en bij de cafés. Hier pleegt het gebuurt Geiteneinde collectief zelfmoord door om ter langst hun hoofd onder water te houden.

Het gebuurt het Geiteneinde keek in de glazen bol en zong op de wijs “Hej schoon wijveken” een droom bij elkaar, over “de Geiten door de jaren heen…”.

Wie kent het populaire feuilleton “Loveboat” niet? Het gebuurt Dreef-Midden spaarde kosten nog moeite om dit met uniformen, stoomboot en al, uit te beelden. Bijna een hele aflevering werd er nagespeeld. Ze wonnen dan ook op dinsdag de hoofdprijs.

Het Heieinde had zich netjes aangekleed om een dansshow weg te geven waarbij ze ook de klassieke vermenigvuldigingsdans met kandidaten uit het publiek niet schuwden. Uiteindelijk haalden ze de finish met de boodschap dat ze volgend jaar gingen stoppen met de pleinspelen op het Heieinde.

Het gebuurt Moleneinde keek ook televisie en kwam met “toast kanibaal”. Een hele wagen vol kannibalen en natuurlijk een pot om iemand in gaar te koken wat natuurlijk prompt gebeurde.

42

MEERSEL-DREEF

Kermisinzet drumband en fanfare “Voor Eer en Deugd” MEERSEL-DREEF – Vorig jaar, ter gelegenheid van 100 jaar fanfare, werd met de kermisinzet de drumband terug in ’t leven geroepen.

Enkele oud-drumbandleden waren wild enthousiast en wilden ook dit jaar weer mee. Het was kort dag, de dinsdag voordien werd er pas groen licht gegeven maar toch waren er een 16-tal oud leden aanwezig. De trommels werden in allerijl geleend bij zustervereniging St.-Cecila-Meerle en de meisjes trommelden de ziel uit hun lijf.

Zelfs zo fel dat ze moesten getemperd worden,

Kloostertuinconcert

voor sommigen onder hen was het bijna 20 jaar geleden dat ze nog getrommeld hadden maar dat was er niet aan te horen. Ze kenden de drumbandmarsen nog uit het hoofd. De Dreveniers stonden ietwat verbaasd te kijken naar deze grote groep muzikanten. En hoe meer cafeetjes er bezocht werden, hoe leutiger het werd. Op laatst showden ze zelfs nog enkele figuren en ook het draaien ging probleemloos. Ze tekenden al bij voor volgend jaar. (tv)

MEERSEL-DREEF – De paters Kapucijnen stelden op zondag 26 juni weer hun privé-tuin ter beschikking aan de fanfare “Voor Eer en Deugd” voor hun kloostertuinconcert. Dit mooie kader is een uitgelezen plek voor een rustige zondagnamiddag met fanfaremuziek, een koor en ter afsluiting wat vrolijke deuntjes met accordeon. De vorige edities was ook het popkoor “flame” van de partij maar zij bestaan ondertussen niet meer. Jammer want buiten goede muziek brachten ze ook een trouwe club supporters mee. Dit jaar was er het optreden van een gospelkoor. Ook zij vielen goed in de smaak en zijn er waarschijnlijk volgend jaar weer bij. De opbrengst van de namiddag is voor de jeugdopleidingen van de jonge muzikanten, die daarom met hun ouders flink hielpen bij de tap en randanimatie. Nadien kregen al de helpers nog een bord friet, om terug aan te sterken, bereidwillig gebakken door Rien Aerts van taverne “Bij de Paters”. Een mooi zicht zo’n lange tafel vol vrijwilligers, de spil van een vereniging. (tv)

Ze hadden er deugd van de meisjes (dames) van de drumband, samen met de fanfare trokken ze over straat om nog eens hun beste beentje voor te zetten. In de cafés werd er duchtig bijgepraat en veel plezier gemaakt.

Paterkesmarkt

MEERSEL-DREEF – Met de nakermis, op zaterdag 16 juli, organiseerde de fanfare, voor de tweede maal een avondrommelmarkt op de Dreef in samenwerking met de middenstand en met allerlei randanimatie, zoals muziek, blaaskapellen enz. Deze keer geen storm om roet in het eten te gooien maar wel een gezellige avond.

KLJ car-wash

MEERSEL-DREEF – Op zaterdag 3 juli was je welkom met je wagen aan het klj-lokaal. Een enthousiaste ploeg klj-ers stond er bereidwillig te wachten om je auto eens goed af te soppen. Kwestie van de kas van de jeugdbeweging te spekken en dat lukte aardig. Mijn auto was in ieder geval blij met deze onverwachte wasbeurt. (tv) 43

VARIA

Dina 199 wint prestatie-reeks MINDERHOUT – In een prachtig landelijk kader, ver achter de Gouverneursbossen, had vrijdag 8 juli de jaarlijkse rundveeprijskamp rood- en zwartbont van het gewest Noorderkempen plaats.

Dit jaar was het op een grasveld van de familie Aerts die in het stamboek melkveefokkerij reeds heel hoge ogen gooide.

Het terrein, de dierenwagens en de organisatieuitvoering werden dit jaar ook weer gekeurd en grondig gecontroleerd door het federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen.

Alles werd in orde bevonden, zoals het past bij goede veefokkers.

Het weer bepaalt grotendeels de sfeer op dergelijke manifestaties. Toch, landbouwers zijn wel wat gewend. Na de keuring van de 3de reeks, bij zowel de roodbonte als de zwartbonte dieren, werden we getrakteerd op een gratis stortbad. Het terrein werd letterlijk onder water gezet. Na 35 minuten gedwongen pauze werden de wedstrijden hervat. Het werd zowaar nog een prachtige prijskamp waar nadien nog veel kampioentitels konden gevierd worden.

We danken hier in het bijzonder de mensen van het kermiscomité ‘Heike’ die naast de uitbating van het drankententje ook nog voor een schuiltent hadden gezorgd. Zo kon het publiek, van boven tenminste, nog redelijk droog blijven. Dank ook aan onze milde sponsors die deze prijskamp weer mogelijk maakten.

De 12 deelnemende bedrijven met 83 ingeschreven dieren presenteerden met kennis van zaken hun opgepoetste dieren zodat de voorstelling nog een fraai verloop kende. Hartelijk dank en echt gefeliciteerd met de uitslagen. We laten ze hier volgen met de titels van kampioen en re-

serve-kampioen. Sommigen deden een dubbele slag en kwamen aldus voor in de prestatie-reeks.

(Frans Rombouts)

Voornaamste uitslagen: Roodbont Kampioen ongekalfde vaarzen rb: Beatrix (V.Finn) van Jan Adriaensen; reserve-kampioen ong. vaarzen rb: Maria 68 (V.Stadel) van Alfons Mertens; kampioen gekalfde vaarzen rb: Gemmie 31 (V.Sovereign) van Jan Aerts; res. kamp. gek. vz rb: Katt 40 (V.Kian) van Jan Adriaensen; schoonste uier gek. vaarzen: Astra 838 (V.Stadel) van Marcel Aernouts; res. schoonste uier gek. vaarzen: Lorie 62 (V.Daan) van Jozef Koyen; schoonste uier koeien rb: Rachel 28 (V.Ruud) van Jan Adriaensen; res. schoonste uier koeien rb: Maria 2427 (V.Stadel) van Marcel Aernouts; kampioen koeien rb en prestatiereeks (+35000 kg): Dina 199 (V.Cliffhanger) van Jan Kinschots; res. kampioen koeien rb en res. prestatiereeks: Goziena 156 (V.Power) van Jan Kinschots.

Zwartbont Kampioen ong. vaarzen: Dina 7104 (V.Stormatic) van Jan Kinschots; res. kamp. ongek. vaarzen: Anke (V.Steven) van Kurt Faes; kampioen beste uier gekalfde vz. zb en kamp. gekalfde vz.: Gamma 35 (V.Lightning) van Jan Aerts; res. kamp. gek. vaarzen: Koba 8383 (V.Lightning) van Marcel Aernouts; res. kamp. gek. vz. beste uier: Bella 99 (V.Sabre) van Dirk Mertens; kampioen koeien zb: Stella (V.Steven) van Jan Kinschots; kamp. beste uier koeien zb en res. kamp. koeien: Ulla 16 (V.Aaron) van Jan Aerts; res. kamp. beste uier koeien zb: Virgenie 296 (V.Laurier) van Kurt Faes.

Roodbonte kampioen koe Dina 199 van Jan Kinschots.

44

Halve eeuw geleden

sport Sportnieuws: René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout

Tel.: 03-314.66.28

Email: rene.laurijssen@belgacom.net

Turnen

Medailles voor ’t Spagaatje in federaal interclubkampioenschap HOOGSTRATEN – Deelnemen is belangrijker dan winnen is al een serieus cliché geworden in deze hedendaagse prestatiemaatschappij, maar zelf een graantje meepikken en bij de besten behoren geeft zonder twijfel een aangename voldoening. “Succes creëren voor iedere deelnemer!” luidt het motto van deze turnvereniging en daarmee bedoelt men “plezier hebben in bewegen en je vaardigheden verbeteren op je eigen niveau!” En dat proberen alle leden van’t Spagaatje dan ook te verwezenlijken. Aan het federaal interclubkampioenschap te Buizingen namen zowel een meisjes- als jongensteam deel en dit dank zij hun flinke prestaties in de provinciale voorrondes. Bij de -13 jarigen meisjes behaalde de club als team een knappe 3de plaats en daarvoor zorgden Lore Van Loon, Margo Goedleven, Heleen Adams, Lindsey Bolckmans, Jolien Goedleven en Paulien Van Dyck. De jongens in de categorie -11 jaar brachten de federale kampioenstitel mee naar Hoogstraten en Niel Adams, Wouter Van Den Bogaert, Karel Kosztka en Milan Meeuse plaatsten de concurrenten op zomaar eventjes zeven punten achterstand. Ook in het nationaal kampioenschap artistieke gymnastiek stonden onze vertegenwoordigers(-sters) paraat. Na de vrijdagavondtraining wendde men de steven richting Antheit, gevolgd door een overnachting ter plaatse om de jongeren een goede nachtrust te gunnen als voorbereiding op dit belangrijke evenement. De verwachtingen waren hoog, misschien iets te hoog, maar ze werden niet helemaal ingelost. Toch geen gejammer, iedereen deed zijn best en alle meisjes eindigden binnen de eerste tien, terwijl Liesbeth Goedleven toch een zilveren medaille in de wacht sleepte. Bij de jongens verliep het vlotter: Kristof Schroé kroonde zich tot nationaal kampioen bij de scholieren, Maarten Raeijmaekers tot nationaal kampioen bij de kadetten en Niel Adams bracht een bronzen plak mee bij de miniemen. Een prachtig resultaat toch! Een pluim aan al onze deelnemers en trainersteam: Inne Swaenen, Tina Geerts, Jelle Van Loon, Steffie Bilcke, Liesbeth Leemans, Mieke Schroé, Wouter de Leur, May en Dirk SchroéVan Aert. (rel)

Uitslagen Dames Senioren A 6. Katleen Leemans Lore Schroé (gekwetst) Junioren A 4. Carolien Van Loon Junioren B 2. Liesbeth Goedleven 4. Ellen Goedleven 5. Daniëlle Raeijmaekers 6. Grietje Schroé Miniemen A 6. Lore Van Loon 7. Margo Goedleven

Maarten Raeijmaekers de numero uno bij de kadetten.

Miniemen B 11. Jolien Goedleven 14. Lindsey Bolckmans

Heren Scholieren 1. Kristof Schroé Kadetten 1. Maarten Raeijmaekers Miniemen 1. Niel Adams

Kristof Schroé toonde zich de beste bij de scholieren.

Zilver voor Liesbeth Goedleven.

45

SPORT

Volleybalclub Gelvoc

We vroegen aan 100 ...

Tegenwoordig kan het wel eens gebeuren dat je tegelijkertijd voetbal op VT4 en Kanaal 2 kunt volgen, terwijl Sporza de kanalen van Eén en Canvas inpalmt voor een tennismatch en Formule 1. En dan hebben we het nog niet over de betaalzenders. Maar zijn mensen in ’t algemeen geïnteresseerd in sport, of gaat het enkel over een – mannelijke – minderheid waarbij het hart er zo van vol is dat de mond luidruchtig overloopt?

Samen met Evi van der Heyden heb ik (Paul Doms) 100 mensen in de straat enkele vragen over sport in het algemeen en volleybal in het bijzonder gesteld. Ik wilde niet alleen weten in hoeverre mensen sportief zijn, maar in het bijzonder hoe goed mensen de Hoogstraatse volleybalclub Gelvoc kennen, de club waarbij ikzelf speel. Bij de volgende resultaten wil ik vooraf ook wel meegeven dat deze vragen gesteld zijn tijdens de laatste week van juni: het was warm, Wimbledon was volop aan de gang en de Ronde van Frankrijk maakte z’n opwachting. Ik vraag me dan ook af in hoeverre ik andere antwoorden zou krijgen als ik dezelfde vragen volgend jaar in februari nog eens zou stellen, tijdens de Winterspelen in Turijn.

Maar laten we eerst al eens kijken wat we nu hebben. De 100 mensen die bereid waren op onze vragen te antwoorden, hebben een gemiddelde leeftijd van 30,5 jaar. De jongste persoon is 11, de oudste 75. We hebben willekeurig mensen aangesproken en dit resulteerde in een indeling van 55 vrouwen en 45 mannen, waar ik persoonlijk best tevreden mee ben. Het leunt dicht genoeg aan bij een 50/50 ratio, maar tegelijkertijd heb ik een kleine vrouwelijke meerderheid, zodat eventuele positieve resultaten niet kunnen bekritiseerd worden doordat “we hoofdzakelijk mannen zouden hebben uitgekozen”. En als laatste heb ik nog een onderverdeling inzake woonplaats: 70 mensen zijn woonachtig in de gemeente Hoogstraten, 6 in Rijkevorsel, 10 in de buurt van Turnhout, 6 in de buurt van Antwerpen en 8 net over de Nederlandse grens. Ik wilde dit artikel dan ook laten beginnen met de titel “We vroegen aan 100 Vlamingen”, analoog aan het programma Familieraad, maar dat klopt dus niet helemaal.

Voelt u zich betrokken bij sport (zelf spelen, op tv, radio, internet, zelf naar wedstrijden gaan kijken)?

Hoe is het gesteld met onze sportende medemens? Op de bovenstaande vraag kregen we te horen dat 13% (8 mannen, 5 vrouwen) totaal niet geïnteresseerd is in sport. Dan is er natuurlijk een verschil tussen zelf sporten en met een pak chips en een flesje bier een matchke op tv te volgen.

Een overweldigende meerderheid van 72 % zei zelf aan sport te doen. Als we daar die 13 mensen niet bijrekenen, kunnen we zelfs zeggen dat 82,75% van de in-sport-geïnteresseerden zich af en toe in het zweet werken.

Ik zou denken dat het percentage van mensen die

46

sport op tv volgen hoger ligt dan mensen die zelf ook sporten, maar dat is niet zo: 65%. Het is dus niet zo dat als je zelf aan sport doet, dat je dan ook automatisch sport volgt op tv. Via de radio of het internet liggen de percentages nog lager, respectievelijk 38% en 21%. Een eventuele verklaring hiervoor zou kunnen zijn dat het aanbod niet zo groot is op de radio. Bij mijn weten heb je de hoogtepunten op het radionieuws en de belangrijkste gebeurtenissen kun je soms volgen op Radio 1. Daarnaast heb je natuurlijk de lokale zenders, maar ik moet toegeven dat ik zelf niet vaak naar deze zenders luister om hun aanbod inzake sport te kunnen beoordelen. Wat het internet betreft kunnen we stellen dat dit nog altijd een relatief nieuw medium is en dat misschien niet iedereen z’n weg ernaar gevonden heeft. Ik heb ook niet de tijd gehad om met de mensen verder op deze antwoorden in te gaan.

Als laatste vroegen we ook of mensen ‘live’ naar wedstrijden gingen kijken. Dat kan dan gaan van een Champions League match bijwonen tot eens gaan zien hoe zoon- of dochterlief het ervan afbrengt in hun sport. Hier kregen we 29 bevestigende antwoorden.

Wat is uw top 3 van sporten waar je graag naar kijkt en welke sport interesseert je absoluut niet, of sterker nog, waar heb je een hekel aan?

Het was al snel duidelijk dat mensen redelijk snel een lievelingssport kunnen opgeven en een tweede sport is ook al niet moeilijk, maar een derde is meestal al een pak lastiger. Sommige mensen komen zelfs niet verder dan één en twee.

Nu is de vraag: wat is een sport? Ik heb de mensen de vrijheid gelaten zich uit te spreken over bijvoorbeeld zaalsporten, motorsport of skiën in het algemeen, dan wel volleybal, basketbal, handbal, zaalvoetbal, F1, rally, motorcross, etc., alpine, langlauf in het bijzonder.

En wat is nu de meest populaire sport? Het antwoord laat zich al raden: voetbal. Om een top 10 te bekomen heb ik alle eerste plaatsen vermenigvuldigd met 3, alle tweede plaatsen met 2 en alle derde plaatsen met 1 en deze heb ik bij elkaar opgeteld. Voor voetbal geeft dat het volgende resultaat: 36 eerste plaatsen (x 3 = 108), 20 tweede plaatsten (x 2 = 40) en 10 derde plaatsen geeft een som van 158. Dient wel gezegd te worden, waarschijnlijk onder impuls van Kim en Justine en gezien het tijdsstip van de enquête, volgt tennis zeer dicht op de voet met een score van 148.

Verderop zien we twee sporten die ik eerder als

verzamelterm heb genomen, om versnippering te vermijden. Wielrennen krijgt een score van 46, waarbij ik cyclocross en mountainbike heb bijgeteld. Motorsport scoort 44 en onder die paraplu vinden we F1, motorcross, rally, motoGP, etc.

Zeer tot mijn tevredenheid staat volleybal op de 5e plaats met een score van 28. Maar opnieuw moet ik hierbij een bedenking maken. Ik heb deze enquête persoonlijk afgenomen, samen met Evi van der Heyden, twee leden van Gelvoc. Het kan dus zijn dat mensen zich hebben laten beïnvloeden door onze aanwezigheid.

De rest van de top-10 wordt vervolledigd door turnen/gym (27), atletiek (24), paardensport (18), zwemmen (18) en basketbal (10) en ik ben dan ook zeer blij dat deze top 10 over ’t algemeen kan beoefend worden in een gemeente als Hoogstraten. Dat het televisie-aanbod iets verscheidener mag, is hierbij nog maar eens aangetoond.

Dit wordt misschien bekrachtigd met de vraag naar een sport waar mensen een hekel aan hebben. Opvallend is dat maar weinig mensen deze vraag konden of wilden beantwoorden: slechts 42%, en dat soms na enig aandringen. Met 11 personen steekt voetbal er opnieuw met kop en schouders bovenuit, gevolgd door gevechtssporten (7), wielrennen (6) en golf (4). De reden voor het voetbal en wielrennen was omdat men dat beu was, omdat het altijd al op tv is. De argumenten tegen de gevechtssporten waren de gewelddadigheid. Men bedoelde dan voornamelijk boksen en catch. En golf zou saai en/of elitair zijn.

Welke sporten denk je dat je in Hoogstraten in clubverband kunt beoefenen? En weet je ook de naam van die club of organisatie?

Tennis en voetbal halen een gedeelde eerste plaats. Een overweldigende meerderheid van 86% weet dat er kan gevoetbald worden in Hoogstraten. 15% vermeldde daar onmiddellijk HVV bij, terwijl één persoon KFC Meerle aanhaalde.

Evenzeer antwoordden 86 personen dat er ook getennist kan worden. Het vermelden van de clubs is mooi verdeeld: 15% voor De Vrijheid en 13% voor HTC. Wat ook opviel is dat heel wat mensen de weg naar de fitness hebben gevonden. Bij het opstellen van mijn enquête had ik eerst een kijkje genomen naar www.hoogstraten.be om te zien welke verenigingen er allemaal in onze gemeente zijn.

Hierbij kom ik dan toch tot de vaststelling dat deze lijst onvolledig is. Zo staan de atletiekclub AVN, de ponyclub St.-Catharina en al deze fitnesscentra hier niet op. Meteen een oproep deze te vervolledigen? Ik heb dan ook niet echt exacte aantallen voor deze verenigingen, omdat ik de mensen niet te lang wilde ophouden en dus niet te veel wilde schrijven.

Verder in het lijstje komen we dan de volleybal tegen. 44 mensen hebben min of meer mijn dag goed gemaakt door te zeggen dat ze de mogelijkheid tot deze sport in Hoogstraten kenden; 17 van hen vernoemde daarbij ook Gelvoc. Maar met 44% op hun rapport moeten niet veel kinderen thuiskomen, denk ik. En zoals in het begin van mijn artikel heb aangehaald, wilde ik ook mijn sport een beetje onder de aandacht brengen.

SPORT De andere verenigingen kregen de volgende vermeldingen: gevechtssport 33 (Ryusui Dojo 11, Judoclub de Bres 8), paardensport 18 (Blauwbossenruiters 1 en St.Catharina 1), turnen 16 (’t Spagaatje), badminton 11 (Badmintonclub Hoogstraten 1), tafeltennis 5 (Tafeltennisclub Minderhout 1). Jan-met-de-pet heeft dus wel een notie van wat er sportief allemaal mogelijk is, maar bij deze wil ik toch de mogelijkheid grijpen een oproep te doen aan het stadsbestuur om de sporten nog wat meer in de kijker te zetten.

Specifieke vraag over volleybal : kijkt u wel eens naar volleybal (op tv, live) ?

Ondanks dat volleybal op de 5e plaats staat in de top-3 bevraging, kregen we hier in slechts 38% een positief antwoord. Het lijkt er dus op dat die mensen die het wel volgen, dit ook onmiddellijk als één van hun favoriete sporten zien. De vraag is natuurlijk waarom dit zo’n laag percentage is. Als ik even een pleidooi mag houden voor mijn sport ? Waarom zou je niet eens naar een volleybalmatch gaan kijken ? In tegenstelling tot bijvoorbeeld voetbal heb je al geen last van slecht weer. Voetbal is ook na 90 minuten (mits enkele minuten overtime) afgelopen, dus als je wat later thuis komt, krijg je al direct te horen: “Waar heb je zolang gezeten ?” Volleybal wordt naar 3 winnende sets gespeeld. Zo’n wedstrijd kan dus na een uur al afgelopen zijn – waarna je dus met een gerust hart aan den toog kunt gaan hangen – of kan uitdraaien in een spannende 3-2 die meer dan twee en een half uur duurt – waarna je opnieuw met een gerust gemoed aan de toog kunt gaan hangen omdat je het excuus hebt dat je even moet bekomen van de spanning. Het kijken naar volleybal is ook helemaal niet schadelijk voor de gezondheid – waarmee ik weliswaar geen uitspraak wil doen over de soms rare kwieten die in onze club rondlopen : het slechte weer en alle gezondheidsrisico’s vandien heb ik al aangehaald, maar de bal blijft meestal ook gedurende drie baltoetsen aan dezelfde kant van het net, waardoor je verminderd risico hebt op een stijve nek; iets wat je bij een tennismatch misschien wel kunt oplopen.

En waarom zou je geen volleybal beginnen spelen ? Geen gedoe met modder en vrieskou. Beste ouders, de volleybal outfits blijven relatief proper, dus veel wassen is daar niet bij. Geen dure tennisrackets, paarden of koersfietsen. Het is een ploegsport, dus sociaal contact genoeg. Maar het is dan weer geen contactsport, dus zoon- of dochterlief zal niet elke week met een blauw oog thuis komen. Daarentegen, laten we eerlijk blijven, een verzwikte enkel of een overbelaste knie is er af en toe wel bij, maar de kinderen moeten toch ergens gehard worden, nu dat ze de dienstplicht hebben afgeschaft.

In welke mate kent u de volleybalclub in Hoogstraten, waarbij (1) niet wetende dat er gevolleybald kon worden en (5) een persoonlijke betrokkenheid aangeeft ?

In navolging van de vorige vraag is ook deze score beduidend laag. Het gemiddelde komt op 2,06. Ik zou zeggen, lees er mijn argumenten bij de vorige vraag nog eens op na. Daarenboven

zijn we nog steeds op zoek naar een materiaalmeester en een terreinverantwoordelijke. Als materiaalmeester ben je verantwoordelijk voor al het volleybalmateriaal van onze club. De terreinverantwoordelijke is vooral tijdens de wedstrijden van onze 1ste ploeg aanwezig in de zaal.

Deze ontvangt ook de scheidsrechters en zorgt ervoor dat alle materiaal aanwezig is voor de reglementen. Een vergoeding kunnen we helaas niet aanbieden, maar je kunt altijd rekenen op een frisse pint in onze kantine en een etentje op het einde van het seizoen.

Weet u ook waar de volleybalclub zijn thuiswedstrijden afwerkt ?

Als we naar de antwoorden kijken op deze vraag, komen we tot de vaststelling dat bijna de helft van de mensen geen idee heeft waar dat is : 47%.

Een voetbalstadion is zo goed als een landmark in een stad, maar een sporthal wil al wel eens verscholen staan, vaak achter een school (zou het woord daar vandaan komen ?). Jarenlang hebben we achter het Spijker gespeeld en 20 mensen zijn van mening dat dat nog altijd het geval is.

Welnu, sinds vorig jaar zijn we verhuisd naar de sporthal van het Seminarie. Maar zelfs met deze kennis is het nog niet helemaal evident. Zoals je op de foto kunt zien, moet je goed naar de ingangspoort zoeken. Wij hopen er altijd op dat onze tegenstanders de sporthal niet vinden, met een gemakkelijke forfait-overwinning voor ons tot gevolg, maar dat is vorig jaar bij mijn weten niet gebeurd. Dus als zij het kunnen vinden, moet het jullie ook lukken.

Sinds kort hebben we ook borden langs de weg die de weg wijzen, maar we hebben meer nodig om onze nieuwe locatie tot de common knowledge van de Hoogstratenaar toe te voegen. Ik heb er al aan gedacht vuurwerk af te steken bij elke overwinning, maar ik denk niet dat de gemeente hiermee akkoord zal gaan, gezien de nabijheid van het rusthuis.

Brabant, vandaar dat het eigenlijk al nationaal genoemd kan worden. Maar om het verwarrend te maken, heb je na divisie ook nog eens een nationaal niveau, om dan pas in ere-klasse te belanden. Die laatste is de welgekende eerste klasse waar ploegen als Maaseik en Roeselare aan het werk zijn.

Twee derde van de ondervraagden hebben er geen flauw idee van waar het niveau van onze club zich bevindt. Meteen nog een reden erbij om eens te komen kennismaken. Onze eerste damesploeg speelt trouwens aan de top in 1ste provinciale en kunnen dus ook vroeg of laat eens promoveren naar divisie. Een groot aantal supporters langs de zijkant kan daar alleen maar bij helpen en dus hopen wij jullie snel te kunnen begroeten.

Om de club wat beter te leren kennen, stel ik voor dat iedereen er even zijn of haar agenda bij haalt en de volgende data noteert : Zaterdag 22 oktober 2005: Spaghettiweekend.

Uitgegroeid tot een sfeervolle gebeurtenis: de kantine gonst van de bedrijvigheid om iedereen een smakelijke spaghetti of koninginnehapje, gevolgd door een lekker dessertje aan te bieden. En tegelijkertijd kun je de matchen blijven volgen ... een loge op den Anderlecht is er niks tegen.

Zaterdag 10 december 2005 : Jeneveravond. Dit voelt elk jaar aan als een nieuw evenement, omdat er maar weinigen zijn die zich iets van de vorige keer kunnen herinneren. Plezier gegarandeerd met vele soorten jenever aan democratische prijzen en allerlei spelletjes uit de oude doos.

Kwestie van de winter goed in te gaan.

Zondag 19 februari 2006 : Bedrijventoernooi.

Misschien een mooie gelegenheid voor een bedrijf om de werknemers op een toffe manier samen te krijgen. Ploeggeest tijdens de wedstrijden, gezelligheid aan de toog en genieten van een warm, verzorgd buffet. Deelnemen is hier ook belangrijker dan winnen en je hoeft echt geen volleyballer te zijn om hieraan mee te doen.

Paasmaandag 17 april 2006 : Familietoernooi.

Een traditie die al meer dan 25 jaar teruggaat.

De naam zegt het zelf: families strijden op het scherpst van de snee voor de titel. Maar de term “familie” willen we wel zeer ruim nemen.

Enig idee in welke afdeling onze eerste herenploeg speelt ?

Misschien is dat vuurwerk zo slecht nog niet.

Onze eerste herenploeg speelt sinds vorig jaar immers op een soort nationaal niveau, een niveau (Paul Doms) dat zeer vaak voor heel mooie en spectaculaire volleybal garant staat. “Een soort nationaal niveau?”, hoor ik je zeggen. In het volleybal heb je verschillende indelingen, niet zomaar nationaal en provinciaal. Om te beginnen zijn er een drie reeksen op gewestelijk niveau; om het gemakkelijk te houden, komt dit neer op het arrondissement Turnhout. Een stap hoger kom je op provinciaal niveau en ook daar heb je drie reeksen.

Daarna komt “divisie”. Dit is het level waarop onze eerste ploeg speelt. Zij spelen in de provincie Antwerpen, maar ook in Limburg en Vlaams- Door dit poortje en je komt zo bij Gelvoc.

47

SPORT

Geslaagde aardbeienkoers

KFC Meer Wedstrijden Zaterdag 30 juli 19.30 uur SK Brecht – KFC Meer (oef.)

Zaterdag 6 augustus 18.00 uur KFC Meer – Lentezon (BVA) Woensdag 10 augustus 19.30 uur St.-Lenaarts – KFC Meer (oef.)

Zaterdag 13 augustus 18.00 uur Gierle – KFC Meer (BVA) Woensdag 17 augustus 19.30 uur KFC Meer – Minderhout (oef.)

Zaterdag 20 augustus 18.00 uur KFC Meer – Merksplas (BVA) Dinsdag 23 augustus 19.00 uur KFC Meer – Vlimmeren (oef.)

Zaterdag 27 augustus 18.00 uur Grobbendonk – KFC Meer (BVA)

HOOGSTRATEN - 26 juni was een welgevulde zondag voor Hoogstraten. Gildenfeest in Meer, molenfeest aan de Laermolen, braderij in Hoogstraten centrum én daarbovenop nog een indrukwekkende wielerkoers over ons grondgebied. 146 kilometer, verdeeld over 3 grote ronden langs Wortel, Minderhout en Meerle en 5 plaatselijke ronden in de buurt van het centrum. 131 deelnemers vergezeld van een hele sliert auto’s van onder meer ploegleiders, verzorgers, enz. Organisatorisch niet eenvoudig om alles in elkaar te passen, maar dankzij een grondige voorbereiding én de hulp van een 120-tal vrijwilligers, brachten de Lustige Wielrijders ook dit spektakel weer tot een goed einde. Na een spannende koers beklommen volgende renners het erepodium: Stefan Roosen op de 1ste, David Willemsens op de 2de en Gert Vanderaerden (zoon van!) op de 3de plaats. (dh)

KFC Meerle

Minderhout VV

Wedstrijden

Wedstrijden

Dinsdag 2 augustus 19.30 uur KFC Meerle – Wortel (oef.)

Zaterdag 6 augustus 18.00 uur Dosko – KFC Meerle (BVA) Donderdag 11 augustus 19.30 uur KFC Meerle – Zwarte Leeuw (oef.)

Zaterdag 13 augustus 18.00 uur KFC Meerle – Zoersel (BVA) Woensdag 17 augustus 19.30 uur KFC Meerle – Edegem (oef.)

Zondag 20 augustus 18.00 uur HIH Turnhout – KFC Meerle (BVA) Woensdag 24 augustus 19.30 uur Wildert – KFC Meerle (oef.)

Zaterdag 27 augustus 18.00 uur KFC Meerle – Netegalm (BVA)

Donderdag 4 augustus 19.30 uur Gloria – Minderhout VV (oef.)

Zaterdag 6 augustus 18.00 uur Minderhout VV – Wechelderzande (BVA) Dinsdag 9 augustus 19.30 uur Weelde – Minderhout VV (oef.)

Donderdag 11 augustus 19.30 uur Merksplas – Minderhout VV (oef.)

Zaterdag 13 augustus 18.00 uur Halle – Minderhout VV (BVA) Woensdag 17 augustus 19.30 uur KFC Meer – Minderhout VV (oef.)

Zaterdag 20 augustus 18.00 uur Minderhout VV – Wortel (BVA) Zaterdag 27 augustus 18.00 uur Tielen – Minderhout VV (BVA)

KVNA Wortel Sinds zaterdag 23 juli zijn de trainingen hervat.

Het trainersduo bleef en geen enkele fanionspeler verliet de club. Rob Smans uit Vlimmeren, zoon van de hulptrainer, Siegfried Fockaert uit Hoogstraten, Steven Struyven, een vrije speler en Bart Van der Linden, terug van weg geweest, komen onze rangen versterken.

In de Beker van Antwerpen gaan onze spelers hun form op peil brengen: zaterdag 6 augustus 18.00u Nijlen – VNA, zaterdag 13 augustus 19.00u VNA – Weelde, zaterdag 20 augustus 18.00 u Minderhout – VNA en zaterdag 27 augustus 18.00u VNA – Westmalle.

Door een te kort aan juniores kunnen deze volgend seizoen niet in competitie aantreden. In de plaats komt er eer een reserveploeg bij. Voor alle elftallen van klein naar groot zijn er nog steeds spelers welkom.

Naar jaarlijkse gewoonte houdt de club haar jeugdtournooien: zaterdag 13 augustus praeminiemen, zondag 14 augustus miniemen, maandag 15 augustus duiveltjes. De eerste wedstrijd begint telkens om 13 uur en de laatste om 17 uur. Voor de bezoekers is er gegarandeerd een aangename namiddag.

VAN HEMELEN

BVBA

ELECTRICITEIT CENTRALE VERWARMING SANITAIR TANKCONTROLE NIEUWBOUW & RENOVATIE

Van Aertselaerstraat 21 - 2320 Hoogstraten Tel./Fax: 03 314 37 67 GSM: 0496 22 57 67 www.vanhemelenbvba.be 48

197

SPORT Imposant wielerspektakel op komst

ENECO-TOUR in Hoogstraten De ENECO-tour is een nieuwe, meerdaagse wielerwedstrijd die plaatsvindt in België en Nederland van 3 tot en met 10 augustus. De ENECO-tour valt binnen de UCI-PRO-tour, de hoogste competitie van de internationale wielerbond. De beste 23 internationale profteams nemen hieraan deel. De eigenlijke organisatie is in handen van de firma Octagon-CIS, maar de gemeenten die als vertrek- of aankomstplaats fungeren, zijn verantwoordelijk voor de logistieke aanpak en de promotie aldaar.

En op dinsdag 9 augustus ligt de finish dus in Hoogstraten. Men vertrekt die dag in Sint-Truiden en zal – enige tijd later – via Rijkevorsel en de Lodewijk de Konincklaan onze stad binnenrijden. Omstreeks 15u.30 worden de coureurs voor het eerst aan het stadhuis verwacht. Daar voorbij leggen ze eerst nog 2 lokale ronden van 10 km af: via het Van Aertselaarplein, de Minderhoutsestraat en de Vooraard, langs de Achteraard, de Hinnenboomstraat en de Loenhoutseweg terug naar de Vrijheid.

Het spreekt voor zich dat er heel wat komt kijken bij een koers van deze omvang. De voorbereiding is dan ook al maanden aan de gang. Het voorbereiden van de parcoursopstelling, de bewegwijzering en de tijdelijke infrastructuur begint vanaf maandagavond 8 augustus om 20 uur. Van dan af tot de volgende dag 21 uur zullen de vrachtwagens van de tv-zenders zich in de Gelmelstraat opstellen en is alle verkeer er onmogelijk. De Vrijheid wordt afgesloten van de Loenhoutseweg tot aan de ’s Boschstraat vanaf dinsdag 9 augustus, van 7 uur ’s morgens tot 21 uur. Voor het stadhuis wordt een indrukwekkend VIP-dorp opgebouwd. De lokale omloop zoals hoger beschreven wordt afgesloten van 14.30 tot 16.30 uur. Daarnaast zijn verschillende straten gereserveerd als parking voor vele tientallen, wellicht honderden auto’s: koersdirectie, genodigden, perswagens, publiciteitswagens, ploegleiders, enz.

Meer info hierover vind je op de stedelijke website www.hoogstraten.be of krijg je van de stedelijke sportdienst (03/340.19.51 of sport@hoogstraten. be).

Tijdsschema (afhankelijk van de snelheid) - Ca. 15 uur: publiciteitskaravaan rijdt Hoogstraten binnen.

- Ca. 15.30: 1ste doortocht van de renners - Ca. 16.10: aankomst aan het stadhuis.

Op 9 augustus passeert de ENECO-tour door onze stad en kunnen we genieten van een zelden vertoond wielerspektakel.

WEET Geld lijkt op vet. Van beide is er genoeg, maar altijd op de verkeerde plaatsen.

WEET Vreemd gaan is met het goede been uit het verkeerde bed stappen.

49

SPORT

Military

Trendsetter in eigentijdse interieurs

Karin Donckers in de kijker

Exclusief voor de regio

Derde generatie sinds 1947 in het centrum van Hoogstraten

MINDERHOUT – Opmerkelijke resultaten voor topamazone Karin de laatste maanden. Te Ede (Nederland) won ze een zware CIC*** waarin de combinatiehindernissen mekaar snel opvolgden. Van begin tot einde liet z’r geen gras over groeien en won ze met Gazelle de la Brasserie, eigendom van de Zwitser Michel Pellaux, op een overtuigende wijze. Met Kito haalde ze bovendien ook nog een zevende stek binnen. In het Franse Haras de Jardy opnieuw een plaats op het hoogste schavotje met Palmyra en met Djalyville eindigde ze vierde in het klassement van de CIC*. In de CCI**** te Luhmühlen (Duitsland) sleepte ze met Gormley een tiende plaats uit de brand en in Strzegom (Polen) nam ze deel met Gazelle de la Brasserie en Lamicell Chumbawumba. Na de dressuur met Gazelle prijkte Karin op de derde plaats, een foutloze cross duwde haar aan de leiding, een foutloze jumping en haar eerste overwinning in een CCI***-wedstrijd was een feit.

Chumbawumba tenslotte liet zich ook niet pramen en liep naar een vierde plaats in het algemeen klassement. In de CCI***-W liep ze met Nikita (eig.V.Donckers-Sterkens) en Steelbrook respectievelijk naar een vijfde en achtste stek. En zo crosst en jumpt Karin Europa rond met in augustus wedstrijden in België, Zweden en Frankrijk. (rel)

Alle soorten behang, trendy of klassiek Verf in 20.000 kleuren van Boss Paints Raamdecoratie, zonnewering en vloerbekleding

Bent u graag op de hoogte van de nieuwste kleurencombinaties? Wenst u kleurrijke tips voor de juiste samenstelling van uw interieur?

Bezoek dan zeker een van onze infoavonden of bel ons voor meer informatie.

AANBEVOLEN:

Workshops op aanvraag Ideaal voor groepen van 10 tot 16 personen.

Aanleren van verschillende verftechnieken.

Hoe maak ik van een oud kastje een trendy meubel?, enz...

Abonnement op De Hoogstraatse Maand?

H. Bloedlaan 277-299 2320 Hoogstraten Tel: 03/314 52 78 Fax: 03/314 88 02 e-mail: info@mertens-schilderwerken.be 194

50

www.demaand.be

MEER

g i l d enl ev e n & sc h u tte rsn ie u ws Frans Snijders, tel. 03/314.49.03, email: franssnijders@tiscalinet.be

Vriendenkring gepensioneerde schutters De drie “pechvogels” van de dag waren in de drie verschillende categorieën: Wim Druyts (Wortel), Jef Joris (Hoogstraten) en August Snoeys (Castelré) met respectievelijk 21, 46 en 42 punten.

Enkele leden werden gevierd om hun jarenlange bijdrage: twee voorname voortrekkers Charel Versmissen (Hoogstraten) en onze vriend Jack Lanslots (Wortel), die enkele weken geleden overleed, Jozef Adriaensen (Minderhout), onze schrijver met het mooiste schoonschrift van allemaal, de twee pijlentrekkers Jan Voeten (Minderhout) en Stan Van Gestel (Minderhout) die hun taak overdroegen aan Jaak Coertjes (Hoogstraten) en Marcel Anthonis (Hoogstraten), tevens de beste schutter van de afgelopen jaren, werden allen bedacht met een geschenk.

En zo was de groep onder vriendschap weer bij elkaar. Wat schieten, een kaartje leggen met de nodige uitleg… kortom een ontspannende woensdagnamiddag vloog voorbij. (Rinus V.)

HOOGSTRATEN - Reeds lang vormen de gepensioneerden van het Verbond der Sint-Jorisgilden een hechte vriendenkring. Regelmatig meten de schutters (en ook de vrouwen) van de gilden zich op sportief vlak met elkaar onder het motto “minder stres en meer ontspanning”. Nu gebeurde dit in de gildenkamer van de Sint-Jorisgilde te Hoogstraten.

Naar aanleiding van het 30-jarig bestaan van de gepensioneerde grote kruisboogschutters werd er, zoals vorig jaar reeds gemeld, iets speciaals georganiseerd in de gildenkamer te Hoogstraten. Er werd gekozen voor een “geluksblazoen”, waardoor alle schutters, ongeacht hun schutterskwaliteiten, gelijke kansen hebben.

De schutters werden verdeeld over drie categorieën. Voor elke groep werd niet enkel een 1ste prijs en een rozenprijs voorzien, maar ook voor de laatste was er nog een prijs(je). Ongeacht zijn resultaat kreeg ieder nog een (troost) prijs mee naar huis.

Al bij de aanvang van de schieting was er een lichte spanning voelbaar, want iedereen moest wachten tot de laatste schutter zijn / haar pijlen verschoten had alvorens de echte waarde van elk schot bekend werd gemaakt.

Jul Peeters (Wortel) en Eddy Lenaerts (Wortel) spanden in de eerste ronde al de kroon in categorie A. Jan Lenaerts (Minderhout) kwam echter, samen met Robert Martens (Hoogstraten), aansluiten en ook Josephine Embrechts (Wortel) deed haar uiterste best, maar moest toch de anderen laten voorgaan. Het kampschot moest uiteindelijk de beslissing brengen en zo kaapte

Eddy Lenaerts (Wortel) met 58 punten de 1ste prijs weg en behaalde Jul Peeters (Wortel) de rozenprijs met 56 punten.

In categorie B was er geen echte verrassing.

Broederlijk naast elkaar eindigend met 58 punten Alfons Spaepen (Castelré) als 1ste en Gustaaf Bleys (Wortel) de rozenprijs.

Misschien was de strijd wel het felst in de derde categorie, maar uiteindelijk ging de 1ste prijs met het beste kampschot naar Jos Aerts (Minderhout), altijd al de oudste (hij is ondertussen al 80 jaar), maar die dag ook de beste schutter met 58 punten. De rozenprijs in deze categorie was voor Jos Van Opstal (Wortel) met 56 punten.

51

NATUUR

Thuiscomposteren in de kijker ‘juni compostmaand’ Ook dit voorjaar waren de Hoogstraatse compostmeesters volop actief om het thuiscomposteren in de aandacht te brengen. Bij het invoeren van het Diftar-systeem in de gemeente Hoogstraten - hierbij wordt binnenkort alle afval per kilogram betaald volgens het principe “de vervuiler betaalt” - is immers te verwachten dat de jaarlijkse afvalfactuur aanzienlijk duurder wordt voor wie veel afval produceert. Ook voor het GFT-afval in de groene container wordt dan immers niet meer forfaitair maar per kg betaald. Wetend dat de totale afvalberg grotendeels bestaat uit GFT kunnen deze meerkosten vermeden worden door het GFT thuis zelf te composteren. GFT bestaat immers hoofdzakelijk uit organisch materiaal dat gemakkelijk composteerbaar is. De Hoogstraatse compostmeesters, 9 in totaal, hebben zich dan ook als doel gesteld iedere geïnteresseerde tijdig de nodige kennis bij te brengen om zelf thuis aan de slag te gaan. Tijdens het voorjaar is dan ook vrij intensief gewerkt aan de promotie van deze manier van afvalvoorkoming.

Een korte opsomming van deze activiteiten: deelname aan het Derde Vlaamse Compostmeestercongres te Hasselt op 12 maart, compostlessen in Minderhout tijdens de maand maart (2 theorielessen in de basisschool + 1 praktijkles op de demoplaats van het containerpark), info-avond op 12 april in Hoogstraten over het thuiscomposteren door middel van een wormenbak (vb. voor appartementsbewoners of voor wie geen tuin heeft), eerste stappen in de aanleg van een nieuwe demonstratieplaats op het containerpark. Bedoeling is dat de afwerking gebeurt in het najaar van 2005. Naast het composteren zelf worden hierin ook voorzien: gebruik van compost in de sier- en moestuin, kippen als aanvulling op het composteren, voorkomen/verwerken van grasmaaisel, snoeiafval gebruiken als bodembedekking of als afsluiting/scherm/takkenwal, teelt van kleinfruit, gebruik van puinafval in de siertuin, streekeigen beplanting e.d., stand ‘Hoogstraatse Compostmeesters’ op avondmarkt van vrijdag 29 april, praktijkles aan het Casino van Wortel-Kolonie naar aanleiding van ‘juni compostmaand’ onder het thema ‘de levende tuin’. Een 40-tal aanwezigen woonden deze demonstratie bij. Er was ook ruime belangstelling voor het biologisch brood van Widar en de Velt-stand, permanentie demoplaats containerpark op de 2e en 4e zaterdag van de maanden maart t/m juni van 9 tot 12 uur. Voor de komende maanden is dit 23 juli, 27 augustus, 10 en 24 september, 10 en 22 oktober.

Behalve het composteren zelf werd telkens ook uitvoerig ingegaan op de diverse mogelijkheden om gazonmaaisel te voorkomen en/of te verwerken in de eigen moes- of siertuin. Hierover is trouwens een speciale brochure beschikbaar bij de gemeentelijke milieudienst en op het containerpark.

52

Voel je zelf ook iets om mee te werken als compostmeester, dan kan je alsnog je naam opgeven bij Ingrid Brosens van de milieudienst (telefoon 03 340 19 43).

Wil je graag zelf een compostmeester contacteren, dan kan je terecht bij: Fransen Inge, Leemstraat 23, 2320 Hoogstraten - 03 314 49 77, Hendriks Karel, Peperstraat 4, 2320 Hoogstraten - 03 314 77 30, Hereijgers Johan, Het Lak 7a, 2321 Meer - 03 315 76 58,

Provoost Huibrecht, Poeleinde 40, 2323 Wortel 03 314 38 16, Schrijvers Jan, Oude Weg 17, 2323 Wortel - 03 314 89 41, Sprangers Lot, Poeleinde 32, 2323 Wortel - 03 314 72 85, Wittenberg Patrick, Gestelsestraat 22, 2321 Meer - 03 315 00 17, Wouters René, Heilig Bloedlaan 252 bus 13, 2320 Hoogstraten - 03 340 21 87, Brosens Ingrid, milieudienst, Vrijheid 149, 2320 Hoogstraten 03 340 19 47 en Containerpark, Krekelstraat 14, 2321 Meer - 03 315 93 17.

Aan de deelnemers van een compostles wordt uitleg gegeven over het hoe en het waarom van het gebruik van de beluchtingsstok bij een compostvat. Met vragen over het zelf thuiscomposteren kan je bij terecht op het containerpark iedere 2e en 4e zaterdag van de maand van 9 tot 12 uur (voor juli en augustus enkel 4e zaterdag). Voor de komende maanden is dit 23 juli, 27 augustus, 10 en 24 september, 10 en 22 oktober. De aanwezige compostmeesters zullen je graag op weg helpen of oplossingen aandragen bij voorkomende problemen

Tijdens de praktijkles op het containerpark wordt gedemonstreerd hoe je een compostbak kunt opzetten met een mengsel van tuinafval. Belangrijk tijdens het mengen is dat voldoende water toegevoegd wordt.

NATUUR

Boerderij – Natuur.huis Natuurpunt Markvallei houdt zich, net als de nationale vereniging, bezig met natuureducatie.

Vandaar dat we samen met het stadsbestuur van Hoogstraten werk willen maken van de nieuwe invulling van een gedeelte van de voormalige boerderij in Wortel-Kolonie. We hebben er lang op moeten wachten, maar het stadsbestuur kreeg tijdens de laatste gemeenteraad de definitieve toewijzing van de voormalige boerderij op de agenda. De uiteindelijke beslissing is ons terwijl we dit schrijven nog niet bekend, maar wellicht zal de gemeenteraad zich achter het voorstel van het schepencollege scharen en zal Natuurpunt in een gedeelte van de voormalige boerderij een educatief centrum mogen uitbouwen. Natuurpunt Markvallei dankt het stadsbestuur voor het vertrouwen en hoopt nu snel van start te kunnen gaan met de werkzaamheden.

Oogstfeest Tijdens de vakantieperiode komt Natuurpunt Markvallei bijeen om te werken in de Halsche Beemden en om er nadien een ‘oogstfeest’ te organiseren. Op zaterdag 30 juni worden vanaf 13.30 uur in de Halsche Beemden enkele klussen uitgevoerd en nadien wordt een fles wijn gekraakt en proeven we van een paar heerlijke hapjes.

Busuitstap naar het Zwin Op 21 augustus maken we een busuitstap naar het reservaat “Het Zwin”. We maken er onder begeleiding van een gids een wandeling in het reservaat en er is uiteraard tijd voor een wandeling in het vogelpark. Vooraf plannen we ook nog een kleine uitstap in een naburig natuurgebied.

Het Zwin natuurreservaat strekt zich uit over een kustlengte van ongeveer 2,3 km in het Nederlands-Belgisch grensgebied. Ongeveer 2 km van deze kustlengte ligt op Belgisch grondgebied, de rest op Nederlands grondgebied. Het reservaat heeft een oppervlakte van 158 ha waarvan 125 ha op Belgisch en 33 ha op Nederlands grondgebied. Het bestaat uit een duinregel met daarachter zilte slikken en schorren. Een groot deel van het reservaat is ontoegankelijk voor het publiek. De rust-, foerageer- en broedplaatsen zijn deels te bezichtigen van op de wandeldijk zonder verstoring voor de vogels.

Nacht van de vleermuis Ondertussen is ook duidelijk geworden dat het Natuur.huis in Wortel-Kolonie later de uitvalbasis zal worden voor educatieve uitstappen. Naast het Jan Spannenburgmuseum, dat we naar de boerderij zullen overbrengen, zullen we er ook een lokaal inrichten waar klassen of groepen

op beperkte schaal onderzoek zullen kunnen verrichten. Bovendien is het de bedoeling dat de natuurkoffers van het natuur-doe-pad in de toekomst vanuit het Natuur.huis zullen kunnen worden uitgeleend. Het natuur-doe-pad is vanaf 1 september beschikbaar voor de Hoogstraatse scholen, maar het materiaal moet nog besteld worden via de stedelijke milieudienst.

En we maken van de voormalige boerderij een echte uitvalsbasis voor uitstappen. Zo zal de boerderij ook deze maand weer dienst doen als vertrekpunt voor de “Nacht van de Vleermuis”.

Vanaf 20 uur is iedereen welkom in de voormalige boerderij in Wortel-Kolonie. We zullen er misschien al wel bezig zijn met wat bouwwerkzaamheden, maar dat kan ons niet weerhouden van een boeiende ontdekkingstocht onder leiding van gids Dimitri Van Pelt. Mogelijk zal ook Jorn Van den Bogaert mee gidsen en ook Diederik Willems houdt zich klaar om mee in te springen.

Vanaf 20 uur kan je in ons toekomstige lokaal terecht in een bat-café. Er worden ook doorlopend dia’s getoond over het leven van de vleermuizen.

Om 21 uur, als de duisternis valt, starten we met een wandeling in de Kolonie. Hier kunnen we verschillende soorten waarnemen. Dat bleek ook al in het verleden. De biotoop in de kolonie is heel gevarieerd en dat maakt dat er bij mooi weer ook verschillende soorten waar te nemen zijn.

Zondagswandeling en andere activiteiten De zondagswandelingen verdwijnen twee maanden in de frigo om op de eerste zondag van september opnieuw tot leven te komen. Dan kunnen de liefhebbers alvast een wandeling in Het Moer in Merksplas in hun agenda’s noteren; 06-08: Werkdag en Oogstfeest in de Halsche Beemden; 21-8: Uitstap naar het Zwin; 27-8:Nacht van de Vleermuis; zon. 0409: zondagswandeling Het Moer Merksplas, boerderij Wortel-Kolonie om 9 uur; 11-09: Open Monumentendag (HOUT!): 10 uur – 16 uur aan de boerderij in Wortel-Kolonie.

Meer info via tel. 03-315 02 45 of in het Bieteutje.

Het Bieteutje is het afdeling-

tijdschrift van Natuurpunt Markvallei. Je krijgt het elke drie maanden in de brievenbus als je lid wordt van Natuurpunt. Een gezinslidmaatschap kost 20 euro per jaar. Schrijf het bedrag over op rekeningnummer 523-0453829-41 en vermeld “lidmaatschap Natuurpunt + naam en adres”.

Tot volgende maand. (ao)

De nieuwe Honda Versamow ®-techniek De eerste 4 in 1 grasmaaier kan: 1. Vangen 2. Uitwerpen 3. Mulchen 4. Bladversnipperen

234

53

KALENDER

HOOGSTRATEN 199

T/m 30 september FIETSZOEKTOCHTEN, formulieren & info, dienst toerisme, Vrijheid 149.

T/m 7 augustus TENTOONSTELLING ‘Laureaten IKO’, stedelijk museum, begijnhof, woe. t/m zon. van 14 uur tot 17 uur.

Vrijdag 29 t/m zondag 31 juli INTERNATIONAAL FOLKLOREFESTIVAL, vrij. & zat. Rabboenizaal 20 uur en zon. aan het stadhuis om 14.30 uur, org. vendeliersgilde Gelmelzwaaiers.

Zondag 31 juli OPENDEURDAG Loon- en Grondwerken Sprangers, Loenhoutseweg 141.

Maandag 1-8-15-22-29 augustus BEIAARDCONCERT met aansluitend animatie in de Peperstraat, Sint-Catharinakerktoren, 19.30 uur.

Zondag 7 augustus GELMELWANDELTOCHT, vertrek zaal Pax, inschrijven tussen 8-15 uur, org. KVG. PAAPTORNOOI bij zaal Pax, vanaf 12.30 uur, org. KWB. Dinsdag 9 augustus WIELERWEDSTRIJD – aankomst Eneco Tour vanaf 15 uur, toegang gratis.

Vrijdag 12 augustus ORGELCONCERT door Theo Jellema om 20 uur op het orgel van de begijnhofkerk.

ZIE OOK: WWW.FLAPUIT.BE Maandag 15 augustus MOEDERDAG – O.-L.-Vrouw Hemelvaart.

Dinsdag 16 augustus MARKT in het centrum van 8 tot 12.30 uur.

Dinsdag 16 en 30 augustus LAERMOLEN ‘in werking’, Molenstraat, 19.30-21.30 uur, org. vzw De Laermolen.

Zaterdag 20 augustus PLOEGENTIJDRIT voor wielertoeristen – Vlaams kampioenschap, eerste start 13.30 uur, bedrijfsterrein Martens Constructies nv, org. vzw De Gammelse Wielervrienden.

Zondag 21 augustus KINDERFEEST ‘Begijntjes laat besluit’, Vrijheid aan het stadhuis, vanaf 13.30 uur, org. vereniging Begijntjes laat besluit.

Nieuw in Hoogstraten:

BOEKHOUDING & BELASTINGADVIES ANSOMS ACCOUNTING Gravin Elisabethlaan 1 bus 6 - 2320 Hoogstraten Tel. +32 (0)3 366 65 11 - Fax +32 (0)3 366 65 12 Gsm +32 (0)496 10 36 74

0175

MEER Vrijdag 29 t/m zondag 31 juli IPENROOIKERMIS tent baan Meer-Meerle, org. vzw Ipenrooi.

Zaterdag 30 juli SPLASHDAG ’20 jaar De Mosten’, recreatiedomein De Mosten, Hoogeind, van 10 tot 20 uur, org. Sportdienst Hoogstraten.

Vrijdag 5 augustus SPRINGDAG in het recreatiedomein De Mosten om 14 uur.

Zondag 7 augustus BIER-, WIJN- en KAASMARKT aan de Donckstraat, 9 – 12.30 uur, org. Meerse Marktcomité.

Zaterdag 20 t/m maandag 22 augustus VALENCIAFEEST – opendeurdagen, Gaarshof, tent, za. 20 u., zo. 13 u. en ma. 20 u., org.

Radio Valencia.

Zaterdag 27 augustus AKKERPOP festival aan het klooster vanaf 13 uur

Zaterdag 13 augustus t/m 16 oktober TENTOONSTELLING ‘Beelden op het hof’, begijnhof, stedelijk museum, woe. t/m zon. van 14 tot 17 uur.

Zondag 28 augustus VOLLEYBALTORNOOI – recreatief, oud voetbalveld Meerseweg, 10-18 uur, org. KWB.

Zondag 14 augustus LAERMOLEN ‘in werking’, Molenstraat, 14-16 uur, org. vzw De Laermolen.

Donderdag 25 augustus OPEN-TUINDAG speeltuin Gravin Elisabethlaan 21, 14-15 uur, org. Gemeenteschool.

Zondag 28 augustus KEMPENDAG – fietsevenement SchakelNoord, info: dienst Toerisme.

PROVINCIALE MOLENDAG LAERMOLEN ‘in werking’ én feest, Molenstraat, 10-18 uur, org. vzw De Laermolen.

54

202

198

KALENDER Zondag 7 en 28 augustus OPENDEURDAG Watermolen, Dreef, 10-17 uur.

Zaterdag 27 augustus t/m zondag 4 september OPEN DUBBEL TORNOOI van TC De Langenberg.

WORTEL 200

MEERLE Augustus EXPOSITIE beeldhouwwerken in galerie De Laro, Lage Rooy 14, vrij., zat. en zon. van 14 tot 17 uur.

Zaterdag 27 en zondag 28 augustus MISSIEFEEST parochiecentrum en KLJ-lokalen, Gemeenteplein, za. 13-20 uur, zo. 10-19 uur, org. Missiekring.

Zondag 28 augustus DE SCHAKEL fietsevenement, start tussen 8 en 14 uur aan ‘de Mjeelse hut’, kleuterschool.

MINDERHOUT

Zaterdag 13 en zondag 14 augustus JEUGDVOETBALTORNOOI, terrein VNA Poeleinde, 13-17 uur, org. K.VNA. Maandag 15 augustus VOETBALTORNOOI ‘Duiveltjes’, terrein VNA Poeleinde, 13-17 uur, org. K.VNA. Maandag 22 t/m vrijdag 26 augustus TENNISOMNISPORTKAMP van 10 tot 16 uur, terrein TC De Langenberg.

Vrijdag 26 augustus LANDLOPERSJOGGING, parochiezaal, inschrijven vanaf 18 uur, start 19 uur.

Zaterdag 27 augustus NACHT van de VLEERMUIS om 20 uur, boerderij Wortel-Kolonie, org. Natuurpunt.

Zondag 31 juli FIETSZOEKTOCHT, vertrek parochiecentrum, 13 – 14 uur, org. KWB.

Boekhoudbureau

Donderdag 4, 11 en 21 augustus KUIPFEESTEN in het centrum, 20-23 uur.

Profisk cvba

Zaterdag 6 augustus OOGSTFEEST nà werkdag in de Halsche Beemden, org. Natuurpunt.

Vrijdag 12 & zaterdag 13 augustus ANTILLIAANSE FEESTEN aan de Blauwbossen vanaf 19 uur.

MEERSEL-DREEF Elke zondag: ROMMELMARKT Dreef (Geiteneinde), van 8 tot 16 uur, org. fanfare Voor Eer en Deugd.

[ Boekhouding en administratie [ B.T.W. - advies / aangiften / formaliteiten [ Fiscaliteit - advies / aangiften / formaliteiten [ Administratie en advies i.v.m. oprichting en wijzigingen van vennootschappen [ Advies sociale wetgeving Industrieweg, 13 B 2320 Hoogstraten www.profisk.be info@profisk.be

E

Ondernemingsnr. 0438.340.228 Tel. 03.235.03.23 Fax. 03.235.03.24 GSM. 0478.32.76.35

Zondag 7 augustus OPENDEURDAG St.-Luciakapel, Meersel, 1418 uur, org. Sint-Luciacomité.

Bredaseweg 56 - 2322 Minderhout Tel./Fax 03-315 75 36 Maandag gesloten Keuken open 11.30-22.00 u - Zondag van 11.30-21.30 u.

210

Di. & woe. gesloten Tot ziens An en Fran

218

180

55

TANDARTSEN Wachtdienst Kempen Uitsluitend zaterdagen, zondagen en feestdagen van 11 tot 12 uur en van 18 tot 19 uur.

Tel.nr. 090 556 259 (0,50 euro per oproep).

HUISARTSEN Als u beroep wilt doen op de wachtdienst, dient u het centraal oproepnummer te bellen: 03.314.28.18 en dit vanaf zaterdagmorgen 8u tot maandagmorgen 8u.

APOTHEKERS

handwerken - naaigerei - breiwol alle verstelwerken Desmedtstraat 5, 2322 Minderhout Tel./Fax: 03 / 314.71.34 203

THUISVERPLEGING WIT-GELE KRUIS, 24 uur op 24. Voor Hoogstraten en alle deelgemeenten: tel. 014/61.48.02.

DE VOORZORG, 24u/24u, tel. 014 40 92 44.

Zelfstandige verpleegkundigen: STEF KROLS, LIEVE VAN MECHELEN (03/315.92.29) en LIA GEERTS (03/314.81.63) JORIS BUYLE (03/314.13.08) LOU VAN BOUWEL (03/314.41.50) en ILSE VAN BOUWEL (03/314.80.68) VERA HAEST (03/314.38.39), MAY VAN DONINCK (03/314.30.48) en MAY VERMEIREN (03/315.75.48) KRIS SAENEN (03/314.24.39) JOHAN ADAMS (03/314.17.31) en ANJA KROLS (03/314.85.17) LIEVE ROOS (03/314.58.76)

56

Van 25 tot 29 juli: APOTHEEK SCHEVELENBOS, Tienpondstraat 2, Loenhout, tel. 03 669 64 24.

Van 29 juli tot 5 augustus: APOTHEEK ADRIAENSEN, Meerledorp 46, Meerle, tel. 03 315 73 75.

Zaterdagvoormiddag 30 juli: APOTHEEK ADRIAENSEN, Meerledorp 46, Meerle, tel. 03 315 73 75.

Van 5 tot 12 augustus: APOTHEEK DE MEESTER, Vrijheid 230, Hoogstraten, tel. 03 314 51 50.

Zaterdagvoormiddag 6 augustus: APOTHEEK DE MEESTER, Vrijheid 230, Hoogstraten, tel. 03 314 51 50.

Van 12 tot 16 augustus: APOTHEEK DE VOLKSMACHT, Hoek 16, Rijkevorsel, tel. 03 314 62 25.

Zaterdagvoormiddag 13 augustus: APOTHEEK BROSENS, Meerdorp 61, Meer, tel. 03 315 77 73.

Van 16 tot 19 augustus: APOTHEEK SCHEVELENBOS, Tienpondstraat 2, Loenhout, tel. 03 669 64 24.

Van 19 tot 26 augustus: APOTHEEK HORSTEN, Vrijheid 98, Hoogstraten, tel. 03 314 57 24.

Zaterdagvoormiddag 20 augustus: APOTHEEK HORSTEN, Vrijheid 98, Hoogstraten, tel. 03 314 57 24.

Van 26 augustus tot 2 september: APOTHEEK ROMBOUTS, Worteldorp 11, Wortel, tel. 03 314 38 68.

Zaterdagvoormiddag 27 augustus: APOTHEEK ROMBOUTS, Worteldorp 11, Wortel, tel. 03 314 38 68.

Kopij Het volgende nummer van De Hoogstraatse Maand verschijnt op woensdag 31 augustus. Alle kopij voor deze editie verwachten wij ten laatste op woensdag 17 augustus. Tot zondag 21 augustus kan u het sport- en dorpsnieuws nog binnenbrengen.

Uw maat in je tuin!!!

Tuinaanleg-onderhoud/Beregening en bestrating

Pyperpad 15 - 2321 Meer - tel. 03/315.43.13

Uitgeverij DE HOOGSTRAATSE PERS bvba Loenhoutseweg 34 2320 Hoogstraten tel. & fax: 03 314 55 04 e-mail: jozef.schellekens@skynet.be

H.R.T. 44.797 B.T.W. 419.121.756 BANK 733-3243117-49 Redactie: tel. 03 314 55 04 Administratie: tel. 03 314 51 03 Lid van de Unie van Uitgevers van de Periodieke Pers Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

204