ιρις
KerstIris
2 09-10
Redactionis
Dag lieve Iris lezers, Er zal vast ontzettend veel gebeurt zijn sinds de vorige Iris, maar ik geloof dat ik het merendeel gemist heb. Ken je dat? Dat je jezelf van de ene dag naar de andere sleept, eerder op staat om dat laatste hoofdstuk nog even te leren? Natuurlijk verslaap je je gigantisch, waardoor je het ontbijt moet overslaan en knalbezweet, vermoeid en nagenoeg onvoorbereid het proefwerk voor je krijgt. Ken je dat, dat je ’s avonds voor de zoveelste keer een training overslaat, omdat het buiten al helemaal donker was geworden tegen de tijd dat je wakker werd op de bank in de woonkamer? Dat essay moet toch echt geschreven worden en een beetje leren voor dat SO zou ook érg praktisch zijn. De dag daarop vertrek je in het donker en kom je met het donker weer thuis. De band Carbon Leaf verwoord het wat mij betreft prachtig: “It’s school, then working, then life.” Maar ach, dat moeten we er maar voor over hebben hè, hier op ons fijne gymnasium. Wat maakt het uit dat je buiten school doordeweeks geen tijd hebt voor je sociale leven? Wat geeft het dat je niet een weekendje weg kunt zonder dat daar meteen een onvoldoende aan vast zit? En is het niet heerlijk om wekelijks zoveel tussenuren achter elkaar te hebben dat je naar de film kunt, dat je de tijd hebt om je kluisje op te ruimen én dat je geld kunt besparen door chips te halen bij de Coop? Laten we niet te somber worden in deze duistere maanden. Er zijn genoeg nieuwigheidjes om blij van te worden. De dagen waarop er honderdzestig leerlingen tegelijk ziek waren zijn immers voorbij. Bovendien neemt de Iris afscheid van haar “oude” uiterlijk. Vanaf deze Iris wordt ze gedrukt bij de schoolkrantdrukkerij. Dit zorgt er onder andere voor dat ze jullie gaat verblinden met haar nieuwe kleuren en dat ze jullie wegglanst van haar glimmende pagina’s. School heeft ook in dit soort duistere maanden zijn hoogtepunten… Ben je bijvoorbeeld wel eens ergens vandaan gekomen met het gevoel alsof je de hele wereld aankan? Heb je wel eens het gevoel gehad dat je dat essay wel eventjes zult neerpennen, dat je dat andere team gewoon even inmaakt, dat je een topprestatie gaat neerzetten waarvan de adrenaline door je lichaam stuwt, maar waar je tegelijkertijd ook heerlijk zelfvoldaan rustig wordt? Hou dat gevoel erin. Er komt een veelbelovend nieuw jaar aan waarin ontzettend veel wensen vervuld zullen worden. Liefs, h.t. Praeses Iris Tacheia Marlies Smeenge
2
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
Inhouds opgave 2 Redactionis 3 Irisjes strip 4 rectoris 5 praesidis irisjes 6-7 Gelukkiger het nieuw jaar in 7 de tafeleters 8-11 Feeling met de leerlingen 12 Verkeerd kaartje in een verkeerd lichaam 13 Vervolgverhaal deel 1 14 Newsflash 15 Mama en Wim maken het bont 16-17 sinterklaasgedichten 18 LMR 19 Kinderrechtentop 20 Het groot beeltenis onderricht 21-22 Kerstknipsels 23 colofon
JNB: D volgens mij sta je ‘s ochtens op en denk “nee” D: Nee! I praat over een koekoeksklok I: Hij klinkt alsof hij opgewonden wordt even later I: acht is perfect, negen is voor de leraar en tien is voor god M: Dus I je bent een god? I: Nee want goden zeggen niet zulke domme dingen! Tijdens Wiskunde VLT: dan typ je 2, 4, 6 etc. M: Zei hij nou zebra?
P zit op de verwarming ROC: De verwarming vind het niet leuk dat je op hem zit. Jij vindt het ook niet leuk als ik op je ga zitten. M: Volgens mij hebben we allebij verschillende opvattingen van leven! I: Ik word zo enthouassiast van jouw moeder! M en F hebben het over pornosites F: Het is gewoon net als onkruid Je moet ze gewoon genoeg aftrekken.... Ik bedoel uittrekken!!! M: Ik voel me Zwaar gedeukt vandaag! P: Huh? Voel je je zwaar geneukt??
3
rectoris
kerstmis en de jeugd van tegenwoordig
H
et is je weer gelukt. Je staat weer in de schijnwerper. De wetenschap heeft zich in jou verdiept en is tot verontrustende (dat is dan weer jammer) conclusies gekomen. Ernstig? Niet in het minst. Het zou pas schrikken zijn als de conclusies minder voorspelbaar zouden zijn geweest.
D
at is overigens heel recent wel gebeurd. In de Generatie Einstein wordt de jeugd rond 2005 beschreven in voornamelijk lovende termen: nieuwsgierig, sociaal, creatief en prima in staat te overleven in de digitale jungle van de eenentwintigste eeuw.
H
et laatste rapport is gelukkig weer zoals het hoort: de jeugd van tegenwoordig verdient weinig bewondering, de jongere van nu is voornamelijk in zichzelf geïnteresseerd, de jongeren van nu gaan voor de eigen glorie en de horizon eindigt bij de etalage van Tribute. Dat voelt veilig en vertrouwd.
T
och maakt het laatste onderzoek wel een onverwachte wending. Het is niet jouw schuld. Jij kunt er niets aan doen dat je een hedonistische bubbelbewoner bent geworden. Dat is de schuld van jouw ouders. Die willen zo nodig maatjes met jou zijn en van dezelfde generatie als jij. In plaats van jou een fatsoenlijke zwarte broek met omslag en degelijke spencer aan te trekken gaan ze zelf in afzakjeans met Björn Borg onderbroek en sneakers over straat. Brrr.
I
n plaats van jullie aandacht te vestigen op NOVA, Twee voor Twaalf en P&W kijken ze zelf naar TMF, MTV, SBS en al die andere pulp. Vind je het dan raar dat Paris Hilton jullie rolmodel wordt?
L
ieve leerlingen. Het is Kerstmis. Tijd voor een cadeautje. Voor jullie ouders. Een verkorte opleiding volwassen worden voor veertigplussers. Daar kunnen jullie vast voor zorgen. Onder de boom een spiegel (niet zo’n vergrotend exemplaar, want dat is echt te confronterend) voor pap of mam. Met een leuk gedicht over het recht op generatieconflict.
E
n jijzelf? Geef toe aan dat door pap en mam onderdrukte verlangen om met Kerst te geven vanuit jouw eigen rijkdom. Voor anderen. Voor een betere wereld. Mevrouw Dirks weet nog wel een bestemming. Maarten Delen
4
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
praesidis
H H W
allo allemaal,
et lijkt nog maar gisteren dat de verkiezingsweek is afgelopen, maar onderhand zijn het eerste onderbouwfeest en Sinterklaas al voorbij. Hopelijk heeft iedereen hiervan genoten! ij kunnen niet stil gaan zitten en zijn daarom alweer druk bezig met de voorbereidingen van hét kerstgala. Het is ons helaas niet gelukt het kerstgala op een andere locatie te organiseren, maar dit kan de pret niet drukken. Het kerstgala wordt dan ook dit jaar weer op school gehouden.
H
et kerstgala is het kerstgala en was eigenlijk elk jaar hetzelfde. Hoewel het moeilijk is gaan we proberen dit jaar het kerstgala te vernieuwen. Wij hebben al wat leuke nieuwe ideetjes, maar die gaan we natuurlijk nog niet verklappen. Wel vinden wij het heel erg belangrijk dat de hele school met ons mee denkt en wanneer één van jullie een leuk idee heeft kom dan naar iemand van de AGB en vertel het ons. Uiteraard staan we open voor alles en iedereen.
N
atuurlijk wordt het kerstgala zoals ieder jaar een succes! Wij gaan er een fantastisch feest van maken, maar wij hebben jullie hiervoor nodig. Een leuk feest begint bij jezelf! Alvast prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! Evelie van Mourik
Ma: ‘Wat heb je morgen voor schoolwerk?’ M: ‘Sinterklaas!’ Ma: ‘Pak dan je boeken alvast in!’
PNR: 4 december? Sinterklaas? Dan ben ik jarig! L: Bent u dan sinterklaas?
Piet loopt langs M. M: Ik was vandaag op tijd! Piet: We bellen je ouders!
PNR: Ho ho ho ho ho B: Merry Christmas
Tijdens wiskunde B klas 5: VLT: Welke soorten parabolen bestaan er? M: Nou, een trieste of een blije! M: Au! Dit ding is heet H: Hoe kan dat? R:.... R: Het is een verwarming!! M (Vol overtuiging): Al haal ik geen wiskundediploma, ik heb wel mijn pietendiploma!
BRA: De zee is weggegaan hoe is deze weer teruggekomen? P: Met de auto! Tijdens Duits klas 6 E: het enige leuke aan een man zijn, lijkt me staan te kunnen plassen. D: er moet toch nog wel iets zijn? E: nou, rukken lijkt me ook wel leuk Tijdens wiskundeB M: nou! Hij reageert niet met de x-as!? 5
gelukkig(er) het
nieuwe
Als ik het woord al hoorde kreeg ik de broodje in mijn mond, zelfhulpboe types die je met veel mooie woorden een
maar hun boeken koopt en na
Hoe wanhopig moet je zijn om te proberen gelukkiger te worden door het lezen van een zelfhulpboek en heb je er eigenlijk wat aan als je best gelukkig bent? Ik probeerde een zelfhulpboek uit en keek of het een goede vervanger is voor de repen pure chocola als je het niet meer ziet zitten. Waarvan word je het gelukkigst?
zonder een krat energiedrank. En er gaan heel wat kratjes doorheen als je het einde wilt halen aangezien er een ongeschreven wet lijkt te zijn om zelfhulpboeken altijd van het formaat stoeptegel te maken met minimaal 500 bladzijden. Sean Covey pakt het anders aan. Gebaseerd op de bestseller The 7 Habits of Highly Effective People van zijn vader, zelfhulp goeroe Stephen Covey, schreef hij een zelfhulpboek voor jongeren met de titel The 7 Habits of Highly Effective Teens en zelfs een versie voor peuters en kleuters The 7 Habits of Happy Kids. Het lijkt toch echt te helpen, even googelen en je krijgt verhalen zoals die van Alex die zegt dat het boek hem heeft leren de goede besluiten te nemen voor zichzelf. Of van Jesse die in een paar weken al zijn problemen met school en vrienden had opgelost na het lezen van het boek. Dat klinkt allemaal erg mooi, maar wat staat er dan voor bijzonders in het boek? Eigenlijk staat er op het eerste gezicht niet zo veel bijzonders in, er wordt gekeken naar slechte gewoonten en hoe je er van af komt. Hoe je een positief zelfbeeld opbouwt en waarop je nou je leven moet baseren, zodat je er meer controle over krijgt en dus je eigen geluk als het ware kan aanroepen. Wat het boek bijzonder maakt is dat het je ook aan het werk zet om de dingen die je leest in praktijk te brengen door maar heel kleine dingen te doen. Als voorbeeld de opdracht uit het hoofdstuk over het opbouwen van een positief zelfbeeld: Roep goedemorgen naar jezelf als je in de badkamerspiegel kijkt. Als je het leest klinkt het idioot en als je het doet schiet je de eerste paar keren continu in de slappe lach of breekt zoals bij mij de badkamer spiegel. Nadat je het echter een flink aantal keren hebt gedaan
“Als je het leest klinkt het idioot “
Door de enorme hoeveelheid troep van Chinese filosofen, de eerder genoemde dr. Phil types en Emile Ratelband is de keuze voor een boek waarvan je echt gelukkiger wordt niet gemakkelijk. De boeken die wél schijnen te werken zijn weer op zo’n manier geschreven dat je het tweede hoofdstuk niet haalt
6
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
e jaar
in
de
tafeleter
door
Alexandra B remers
s
door Joca van der Horst
smaak van een bedorven Go Healthy ken. Meestal geschreven door dr. Phil fantastisch leven beloven, zolang je
tuurlijk een dure cursus volgt.
werkt het wel, je voelt je toch wat beter dan wanneer je een slaapdronken kop zou zien. Doordat het boek met beide voeten op de grond is geschreven werkt het boek van Covey terwijl het bij andere zelfhulpboeken bij mooie woorden blijft. De vraag is wel of iedereen die het leest de moeite wil doen om de dingen uit het boek gelijk in praktijk te brengen. Want goedemorgen roepen naar jezelf in de spiegel klinkt idioot, maar het helpt wel om uiteindelijk gelukkiger te worden en meer controle over je leven te krijgen. Hoe zweverig dat ook klinkt. Ben je niet van plan om al die moeite te doen? Dan blijven de chocoladerepen toch nog de beste oplossing om het jaar zonder al te erge depressies door te komen, hoewel de lolly’s bij Markies ook goed werken. Eet ze!
Nerveus kauwen ze op hun nagels. Bij het zien van de stapel blaadjes breekt hen het zweet uit. Langzaam staat de leraar op en geeft hij de voorste persoon een blaadje. En de tweede. En de derde. De tijd kruipt. Nog één blaadje en hij is bij ze. Tik.. tak.. tik.. tak.. Hun nagels worden steeds korter, er valt bijna niet meer op te bijten. De laatste millimeter zal er ook aan moeten geloven. Nu is het zover. Geen nagels meer om op te bijten en de leraar die nog maar een paar centimeter van hun tafeltje verwijderd is. Tafeltje... dat is het! Ze laten hun handen over de tafels glijden. Prima materiaal...
Maar helaas niet zo’n geweldige smaak.
8
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
een
‘feeling’
met de leerlingen Door Mart van Berckel
Na 35 jaar in het vak (waarvan 16 jaar op onze school) is ook voor conciërge Piet de pensioentijd gekomen. We hebben uitgebreid stilgestaan bij het afscheid van ons schoolicoon; iets wat hij zelf maar moeilijk kan bevatten. “Waarom zo veel kabaal? Het is maar 16 jaar geweest. Toch streelt het me wel.” Hoe is Piet toch in die jaren uitgegroeid tot een vaderfiguur voor alle leerlingen? Het antwoord is voor hem simpel. “Als ze hier op school komen in de eerste klas, dan hebben ze behoefte aan een huiselijke sfeer. Aan geborgenheid en vertrouwen. Ik geef ze dat dan, en ik krijg het terug als ze in de vijfde of zesde zitten. Dat is toch gewoon het mooiste wat er is? Een band opbouwen met kinderen, ze helpen wanneer ze het nodig hebben en ze zien opgroeien. Ik heb mijn eigen speciale feeling met hun.” Wellicht is dat ook wel de succesformule van Piet: zijn feeling met de leerlingen. Er nooit één dag geweest waarop Piet geen zin had om te werken. Nouja, werken… “Ik zie het niet als werken. Het is gewoon een hobby.” Zijn eerste dag op het SGA kan Piet zich nog goed herinneren. Hij was op sollicitatiegesprek bij de toenmalige rector, en stuitte al gauw op dingen die hij liever anders zag. “Ik wilde niet ‘meneer Gerritsen’ genoemd worden, nee, gewoon Piet. Bovendien wilde ik ook geen deeltijd werken.” In die zestien jaar is er veel veranderd op school, zou je denken. Toch heeft Piet weinig verschil gemerkt. “Ik heb altijd mijn eigen toko gehad, en dat zijn de kinderen. Het schoolbestuur is voor ‘de grote jongens’, daar bemoei ik mij niet mee. En de leerlingen? Die zijn niks veranderd, ze leren graag en zijn zo vriendelijk. Het is ook maar net hoe je ertegenover staat. Vroeger had ik een conciërge die gewoon een boeman was: één keer te laat was meteen een middagje kolen scheppen. Dat wil ik niet zijn!” Toch heeft Piet onder één verandering veel geleden. “De overgang van het oude naar het nieuwe gebouw is voor mij heel moeilijk geweest. Daar kwam iedereen elke ochtend langs mij en kon ik iedereen zien en begroeten. Hier is dat veel minder geworden. Bovendien is de school nu zo groot, dat ik niet iedereen meer bij naam ken.” Piet heeft geen specifieke momenten die voor hem onvergetelijk waren. Eigelijk is zijn hele loopbaan onvergetelijk geweest. “Die band opbouwen met leerlingen, wat je geeft en terugkrijgt, die feeling. Daar ligt gewoon mijn hart. Laatst was ik aan het wokken en werd ik plotseling op mijn schouder getikt: het bleek een oud-leerlinge te zijn die mij nog eens uitvoerig bedankte voor de mooie rol die ik in haar schooltijd heb mogen spelen. Dat is ook gewoon waar ik op hoop. Dat ik een rol mag spelen in alle mooie schooltijdherinneringen.” Voor Piet hebben die bijzondere banden ook een eigen voordeeltje. “Als ik dan eens in het ziekenhuis kom bij een dokter die ik nog ken van het SGA, dan zal die vast niet denken: ‘Oh, dat is die vervelende conciërge. Stop er maar wat in.’” Lees verder op de volgende pagina >> 9
Als de vraag gesteld wordt wat Piet het meeste gaat missen, wordt hij zichtbaar emotioneel en pinkt hij een traantje weg. “Ik word gewoon verdrietig bij het idee dat ik straks afscheid moet nemen. Ik ga die feeling missen. Al die kleine dingetjes: high fives geven, rondjes lopen door de kantine en praatjes maken. Elke ochtend kijk ik op de computer wie er jarig zijn. Vervolgens ga ik in de pauze die leerlingen persoonlijk feliciteren. De reacties die ik daarop krijg, zijn gewoon goud waard. Ze snappen vaak niet hoe ik het weet, en ik zeg dan: “Ja, moeders én conciërges weten alles!”. Eigelijk is er niets dat ik niet ga missen.” Bij zijn hokje komen elke dag leerlingen langs die te laat zijn of eruit worden gestuurd. Piet geniet ook daarvan. “Ik kan heerlijk lachen om grappige of slechte smoezen, over vrachtwagens die in de weg stonden bijvoorbeeld. Ik kan er een boek over schrijven. En ach, die eersteklassertjes laat ik nooit terugkomen. Die moeten zich veilig voelen. Waar ik dan wel van baal zijn leerlingen die liegen tegen mij. Als ik je in de eerste klas dat vertrouwen heb gegeven, wil ik het ook terugkrijgen als je in de vierde zit.” Het is dus duidelijk dat Piet een geweldige tijd hier heeft gehad. Maar wat nu? “Als ik mijn lieve vrouwtje niet had, zou ik nog wel tot mijn 80e doorwerken! Ik ga lekker veel tijd met haar doorbrengen. Ik doe vrijwilligerswerk, heb een eigen volkstuintje, mijn vogels en geniet van mijn kinderen en kleinkinderen.” Tot slot heeft Piet nog een speciale wens voor de hele school. “Ik hoop dat een collega, als is het er maar één, mijn feeling met de leerlingen overneemt. Dat hebben ze nodig! Ook wil ik iedereen, zowel ouders als leerlingen als collega’s bedanken voor de prachtige tijd en hun vertrouwen. Ik hoop dat iedereen gelukkig wordt in wat hij doet, en stiekem dat ze mij altijd zullen blijven herinneren.” Namens de Iris wil ik Piet nog eens hartelijk bedanken voor zijn openhartigheid in dit interview. We hebben hem een ‘abonnement op de Iris’ cadeau gedaan: vanaf nu krijg hij elke uitgave thuisgestuurd.
10
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
11
Verkeerd kaartje in een Verkeerd lichaam
door Fieke
Met tranen in de ogen storm ik door de stad. Mensen wijken voor me uit. Door de troebele waas zie ik mensen blikken werpen. Van hun gezichten druipt nostalgie. Zo van ‘Het komt allemaal
goed, al kon ik het me op die leeftijd ook niet indenken‘.
belachelijk vindt een kapot kaartje te moeten vergoeden die alleen hij aangeraakt heeft en waarvan we niet eens weten of het stuk is. Het gelhoofd blijft me sluw lachend aankijken en zegt dat hij niks meer kan doen dan het kaartje voor €7,50 meegeven. Ik draai me om, huil, en ga de stad in, op zoek naar mijn fiets. Op mijn bureau staan nu drie dozen. Zucht… Maar nu komt het bewijs dat er toch een god moet bestaan. Ik, die niets van technologie snap, krijg een bovennatuurlijke ingeving. Een stem van pure wanhoop in mij zegt: ‘Verwissel de simkaartjes van je oudste en nieuwste mobieltje. En of ik nu gek ben of dat dat logisch is bij mobieltjes, ze doen het allebei weer! Bellen, sms’en, geen probleem. Drie dozen staan op mijn bureau en in alle drie kloppen de hartjes van drie blije en gezonde mobieltjes. Nu mijn theorie: Je hoeft niks van technologie te weten om mobieltjes te reparen. Eerder van psycholoHet nieuwe nummer aan mijn vrienden voorstellen gie. Want misschien lijken ze wel meer op mensen gaat me echter te ver. Ik zal eerst het beltegoed op dan we denken en zat er een verkeerd kaartje in een bellen dat ik nog heb. Toen, tot mijn spijt maakte mijn verkeerd lichaam. maatje er een einde aan. Het nummer blokkeerde zichzelf, bellen gaat niet meer. Haar doos staat nu op mijn bureau. Wegdoen gaat niet. Net als bellen met het goedkope en oersaaie media mobieltje in de doos naast haar. Ik wil een waardige en mooie opvolger voor haar vinden. En zo belandt ik in een kleine winkel die adverteert met ‘geen zorgen, maar relaxt bellen’. Klinkt goed na al het mobieltjes leed. Tot mijn afgrijzen ben ik echter getuige van een verkrachtingsdrama. De dader krast over haar prachtige lichaam in ocean blue. Begint vervolgens aan haar klepje te rammelen en mompelt iets over ‘het er snel in willen stoppen’. Ze verzet zich hevig, zelfs als een andere verkoper mee gaat doen. Met een ongezond geluid gaat haar opening open en stoppen ze het kaartje erin. Na zo’n begin weet je eigenlijk al dat het niet goed kan gaan. Dat gaat het ook niet. Daarom sta ik die week drie keer oog in oog met de dader die haar een trauma bezorgde. Niks helpt en de dader wijst me erop dat ik voor €12,- een nieuwe simkaart kan kopen. Woest ben ik. Op een toon tussen praten en schreeuwen in maak ik duidelijk dat ik het
Maar nee, ik ben niet gedumpt door een vriendje. Het begon allemaal toen mijn vijfjarige mobieltje overleed. Het was niet dat ik het niet zag aankomen, maar het moment zelf komt toch altijd onverwacht. Haar ouderdom werd voor het eerst zichtbaar toen een schattig roze kronkeltje verscheen op het scherm. Dit nam ik voor lief. Je bent er immers voor elkaar in voor- en tegenspoed. De ziekte sluimerde echter op een akelige onmerkbare wijze voort. Zo kon ik een maand later geen sms’jes meer versturen. Een week later kon ik ze niet meer ontvangen. In deze tijd ging ik voor het eerst vreemd. Zo ging ik naar een gigantisch markt vol media. Met een brok in mijn keel keur ik het vlees.
“Tot mijn afgrijzen ben ik echter getuigen van een verkrachtingsdrama“
VervolgVerhaal
deel
1
door Veerle van Wijk
Het was al december. De sint was Nederland al uit en de kerstman kwam er weer aan. Nienke had zin in de kerstvakantie, lekker twee weken rust
van school. Maar eerst het kerstgala, daar had ze ook wel zin in. Ze had een prachtige galajurk gekocht, hij paste precies bij haar. Nu maar
hopen dat het een leuk feest zou worden. Het was de avond van het Kerstgala. Helemaal opgedoft stond Nienke voor de school. Eenmaal binnen werd ze begroet door haar vriendinnen. ‘Hé Nien, kom je mee? We gaan een foto maken.’ ‘Ja, goed.’ Zei Nienke. ‘Laten we er dan wel een gekke foto van maken.’ Na de foto gingen ze ergens zitten. Het feest was nog niet echt op gang gekomen, er waren nog niet zoveel mensen. Tara, de beste vriendin van Nienke, stelde voor om doen, durven of de waarheid te gaan spelen totdat er wat meer mensen waren. Iedereen stemde in, ze hadden daar ook wel zin in. Tara was eerst. ‘Doen, durven of de waarheid?’ Vroeg een andere vriendin. “de waarheid,”antwoordde Tara. “Ehm…, wat is je grootste angst?” “Spinnen!” Antwoordde Tara. “of dat ik zonder jullie kom te zitten natuurlijk.” “Ok, wie kies je uit als volgende?” “Nienke” zei Tara. “Doen, durven of de waarheid?” “Doen”zei Nienke, die dat spannender vond. “Ehh…, ga naar de lerarenkamer, blijf daar tien minuten en breng verslag uit” “OK”zei Nienke. De groep vriendinnen liep naar de ingang van de lerarenkamer en melig van de zenuwen ging Nienke naar binnen.
holde achter de kerstboom vandaan en trok een sprint richting de deur. Maar ook meneer Buijs zette het op een lopen. Hij schreeuwde: ‘Blijf hier! Houdt de dief! ‘ en toen Nienke de deur had bereikt, was meneer Buijs al vlakbij haar. Ze holde langs haar vriendinnen op en de school uit. Ze stoof over het pad naar het hek en de straat over. Tenminste, dat probeerde ze. Toen ze wou oversteken kwam net meneer van Campen voorbij gesjeesd op zijn racefiets. Boem! Nienke lag op de grond. En alles werd zwart… Wordt vervolgd...
Daar binnen zag ze licht branden. Het was al gek geweest dat de lerarenkamer open was, maar er waren kennelijk nog wat mensen binnen. Er ging een deur open. Vlug, ze moest zich verstoppen. Ze zag een kerstboom staan, en ze verstopte zich erachter. Toen zag ze wie er binnenkwam… Het was meneer Buijs. Hij kwam binnen in zijn feestoutfit: oftewel precies hetzelfde als hij altijd draagt. ‘Wat doet hij nou hier?’ dacht Nienke. ‘Hij is helemaal geen type voor een kerstgala, wie wil er nou met hem dansen?’ Toen gebeurde het. Nienke had kramp gekregen en bewoog zich iets. En toen: Pats! Er viel een kerstbal op de grond. Meneer Buijs keek haar kant uit en ze
13
New
sFl
14
α
χει α Τ ς ι Ιρ
DUIS T Weg ERE PR ens b A ekog KTIJKE zijn e N e n bove kele wek ling met v IN SCHO o n e O wij o het terre n gelede edsel van LKANT INE ns e n i af de grote erst n van de naar t r a z v o er no M n med de ploe g konde arkies ge nescherm se ewer teren n ve plaat en k rm d op e s en g sters van e en h aken m t. Waar ro a e a hebb en a ot wit or f de trav astende t kijken anje l gep erse heen M arki , k d ro ondo te goo beerd o oek. Enk ijken wij es ie m ie o ts do ele leerlin nu zijn r rdringba n. De or ar ge e d door eds op he . Vele g oeken b het sch n e braa e t l ijken rm stran sche kp niet b r d eken ogingen m gesign e boterh echter a d. M arlies zijn tot op leerd. G ammen es hede n hel laagde aas n og KerstIris 2009
ash
!
Mama & Wim door Marlies Smeenge
Het wemelt in de wereld van de
maken het
BONT
vreemde mensen. Het zijn er zoveel dat
Hun buitensporige gedrag lost op in een mensenmassa van zich vreemd gedragende mensen. je er vaak nauwelijks meer aandacht aan schenkt.
Rare mensen zijn er nou eenmaal, maar hoe zit het met hun kinderen? Dragen ze het daar op over? We hebben nu te maken met één van de ergste opvoedscenario’s: ouders die vastberaden zijn om hun kinderen net zo vreemd te maken als ze zelf zijn. Laatst kwam ik bij een sportwedstrijd zo’n ouder-kind duo tegen. Moeder wilde voordat de wedstrijd was begonnen al de touwtjes in handen: “Waar zijn jullie formulieren?” Ik, me er nog niet van bewust met wie ik te maken had: “Welke formulieren bedoelt u? Ik heb hier een hele map vol.” Maar moeder was vastberaden geen terrein te verliezen. “Jullie formulieren.” Ik zucht hoorbaar. “U bedoelt die met alle namen erop?” “Ja jullie formulieren ja. Ik wil ze zien. Ik wil weten wie er nu spelen.” Geduldig leg ik haar uit dat die in een map zitten en dat ze er zo meteen wel even naar kan kijken. “Wie spelen er nu?” vraagt ze snibbig. “Zoals u kunt zien speelt er nu helemaal niemand, maar we beginnen zo met de meisjes dubbel.” “Wij beginnen daar nooit mee.” “De badmintonbond schrijft het voor, dus wij wel.” “Is dat zo?” Ze kijkt alsof ze mijn uitspraak alleen al betwijfelt omdat deze uit mijn mond, de mond van de vijand, komt. Moeizaam geef ik wat terrein toe en werp de “formulierenmap” haar richting op. “Kijk,…” zeg ik “… Daniëlla en Marlies tegen twee meisjes van jullie team.” “Klopt dit wel.” Ze doet ontzettend haar best om het als een vraag te laten klinken, maar het is overduidelijk dat ze haar eigen conclusie al heeft getrokken. “ Zo schrijft de bond het voor.” “Nou…tja…” Het duurt nog geen tien minuten of mevrouw zit scoreformulieren in te vullen. Ik besluit om zo
meteen extra lang de tijd te nemen om nadrukkelijk haar fouten te verbeteren. Maar dan gaat het mis. Haar zoon Wim betreedt het veld. Ik had het moeten weten bij het zien van zijn agressieve, enigszins verbeten uitdrukking. Ik had het moeten zien aan zijn slome nikes, knalrode hoofd en haar dat in precies hetzelfde model was geknipt als dat van zijn moeder. Maar dat deed ik niet. Als scheidsrechter heb je een vrij passieve taak. Je loert een beetje naar de lijnen en corrigeert regelovertreders. Niemand had me ooit gewaarschuwd voor wat me nu te wachten stond. “Kom op Wim!” riep de moeder…en toen ging het mis… “KOM OP WIM! KOM OP!” De jongen gromt van achter uit zijn keel. Was hij dat nou zelf? Mijn teamgenoot is zo verbaasd dat Wim spontaan een punt scoort. “LEKKER DAN WIM, MÓÓI!” Ik check voor een laatste keer of het niet toevallig zijn moeder is die hem zo buitensporig hard aanmoedigt… Maar hij is het toch echt zelf, schreeuwend alsof zijn stem een bergtop over moet voor hij zichzelf kan bereiken. “JOAH! LEKKUR WIM, GOED, GOED!” Het lijkt me veilig om de trainer even te roepen. Wim hoort toch niets anders dan zijn eigen stem. “Zeg, is het toegestaan om hardop tegen jezelf te schreeuwen?” “…OO WIM, KLOOTZAK! JONGEN, KOM OP WIM!” Mijn teamgenoot ligt inmiddels buiten het veld op de grond te lachen. En Wim? Wat maakt het hem helemaal uit wat zijn tegenstander doet. Zo lang hij maar met zijn vrije hand voor zichzelf kan klappen, en zijn moeder de scoreformulieren invult.
“Ze kijkt alsof ze mijn uitspraak alleen al betwijfeld omdat deze uit mijn mond, de mond van de vijand, komt “
15
Lieve Piet zat eens te denken Wie hij een nieuwe band zou schenken En waar het banden plakspul lag Omdat hij weer nieuwe leerling zag Hij had een droeve blik op zijn snuit En heel verdrietig bracht hij uit: Piet, mijn bandje is zo plat Ik denk dat er een pepernootje zat Piet ging overstag En zei met een vriendelijke lach: Geef mij dat fietsje maar, Ik maak hem weer helemaal startklaar Dus zonder die geweldige Piet Redden de leerlingen het niet
sinterklaas Lieve Piet, we willen je niet kwijt Bedankt voor de geweldige tijd Alle andere conciërges willen we niet We willen echt alleen maar… Piet!
Meneer Van der Meer 5a Lieve Gerbenaut, Dat was me toch weer een jaar Vol discussie over beoordeler of beoordelaar Drukte een chaos in de klas En ik geloof dat er ook nog iets met foto’s was En nu dan even over je uiterlijk Je ziet er flitsend uit, en dat is een geluk Maar waarom koop je dan een roze riem Is dat een andere geaardheid in de kiem?
Meneer Simons 5C Meneer Simons zat eens te denken Wat hij zijn leerlingen zou schenken Voor hem zijn de dagen te lang van duur Daarom geeft hij hen een i-uur Hoewel de kinders graag willen leren Kunnen zij de i-uren appreciëren
En maar draaien en maar chillen Lekker kijken naar die swingende billen Ja, Gerben, Sint had het wel gezien Wat je deed met die meid van negentien Kijk maar niet in de spiegel van de kapper Want daarvan wordt je echt niet knapper Nee, laat je haar er maar op Want zoveel zit er niet op je kale kop
Meneer Simons is duidelijk geen schoft Misschien is hij zelfs wel een beetje te soft Zo hebben we van hem vernomen Dat we na gym 15 minuten later mogen komen Niets moet, alles mag Opdrachten worden toch wel uitgesteld met meer dan één dag Meneer Simons wil graag een keer naar Rome Helaas is het daar nog nooit van gekomen Wij gaan echter wel dit jaar En daar stoomt hij ons voor klaar
Onlangs is onze grote kleine vriend bene meritem geslaagd Chrisje de Roo en Michael voelen zich nu uitgedaagd En ook al is meneer Simons maar anderhalve meter KCV geven, doet niemand beter Lieve Piet zat eens te denken Wie hij vandaag een kopje zal schenken Hij kent iedereen door en door En biedt aan allen een luisterend oor Onze Piet is het symbool Voor de sfeer bij ons op school Het afscheid van Piet doet ons zeer We zullen je missen, elke keer weer εια χ α Τ 16 Ιρις KerstIris 2009
Lieve Piet zat eens te denken Wie staat daar nou weer te wenken Nadat de bel al was gegaan Kwam er nog iemand bij zijn hokje staan Deze jongen stond flink te balen Hij moest weer een briefje halen Toen bleek dat het geoorloofd was Van Campen 4C Stuurde Piet hem terug naar de klas De leukste leraar bij ons op school Op zijn gezicht verscheen een lach Is meneer van Campen, ons idool Hij kreeg weer zin in de volgende dag In onze lerarenband speelt hij gitaar Rockend met zijn zonnebril is hij een heus gevaar
gedichten
Overenthousiast stuitert hij tijdens zijn les door het lokaal En vertelt ons tegelijkertijd een mooi verhaal Met zijn stropdas en zijn ribbroek Vliegen we door ons hele lesboek De Romeinen en Grieken fascineren hem veel Vooral het culturele deel Maar met mevrouw Nieuwland als the boss Is de planning soms een chaos Na een bijzinnetje of zeven Blijft bij ons het verhaal wel kleven Over zijn tijd in Engeland, waar hij tien jaar heeft gewoond en waar hij les heeft gegeven op de universiteit om vervolgens terug te keren naar Nederland en om ons daar dan les te gaan geven, vertelt hij graag Dit vertelt hij echter niet zo traag Kortom, wij beleven veel plezier aan deze man Als is-ie wel een beetje irritant zo nu en dan Maar wij wensen hem een prettige Sinterklaas Meneer van Campen, de gekke dwaas Lieve Piet zat eens te denken Wie hij nu een kopje thee in zou schenken De hele school is zijn kroost Voor iedereen een woord van troost Hysterische meisjes geruststellen Kersten 5E Ouders van stoute jongetjes bellen Op zijn hoofd staat een bril Wat moeten we zonder Piet En zijn klas is nooit stil Straks is hij er niet Dit geeft lawaai voor de buren Waar moet ik dan met mijn buikpijn heen En we krijgen nooit i-uren Straks sta ik helemaal alleen Kun je niet iets anders beslissen Hij zeult de tassen altijd naar de tassenkast Anders zullen we je heel erg missen Waarmee hij vervolgens de vloer bekrast Hij is erg gesteld op z’n stiften Ze mogen daarom altijd in z’n borstzak meeliften Oja lé lé Kersten heeft altijd koffie en thee Koffie in de thermosfles En thee maakt hij in de les Zijn broodtrommel is beslist übervet Zo eet hij zijn bammetjes altijd met pret Aan zijn uitleg knoopt zelfs hij soms geen touw Maar als je te laat komt, haalt hij een briefje voor jou
17
LMR Veel leerlingen hebben het idee dat hun mening binnen onze school niet gehoord
geen idee
wordt, en hebben
waar ze met hun
kritiek en nieuwe
ideeën terecht kunnen. Bij wie moet je nu zijn voor vragen over het beleid van de
school? Vragen over hoe het nu eigenlijk kan dat er opeens geen geld meer is voor leesboeken bij Duits, of voor nakijkboekjes bij wiskunde en natuurkunde? Voor dit soort zaken is er de Medezeggenschapsraad, kortweg de MR. De MR is een bij wet ingestelde, zelfstandige vergadering die zich bezighoudt met het bestuur van de school. Acht keer per jaar komt de MR bij elkaar met het schoolbestuur (meneer Delen of mevrouw Hoekstra). Volgens de Wet Medezeggenschap beschikt de MR namelijk over initiatiefrecht, instemmingsrecht en adviesrecht. Van deze rechten wordt dan ook volop gebruik gemaakt in de vergaderingen. Maar wat betekent dit nu voor de leerlingen? In de MR zitten behalve personeelsleden en ouders ook drie leerlingen. De MR is een plek waar leerlingen hun kritiek kunnen uiten zonder dat die door de schoolleiding onder de tafel kan worden geschoven. Dit is allemaal waarschijnlijk nieuw voor je. Veel leerlingen weten niet dat de MR bestaat. Wij willen daar graag iets aan doen dit jaar. Wij willen het contact tussen de LMR (leerlingengeleding in de MR) en de leerlingen zelf vergroten. Immers vertegenwoordigen wij jullie, en hebben jullie ons gekozen. Dit gaan wij bereiken met de volgende zaken: - We zullen in elke Iris een stukje schrijven met nieuwe ontwikkelingen in de MR die leerlingen aangaan. - Er is een ideeënbus opgehangen, waar alle leerlingen hun ideeën, opmerkingen, klachten en dergelijke in kunnen stoppen. Deze hangt vlakbij het kamertje van Jago & Jessica. - Ten derde zullen we beter en meer met de resonansgroepen samenwerken, zodat we weten wat er onder leerlingen speelt. Dus ons doel voor dit jaar is beter te weten wat er onder leerlingen speelt en de leerlingen te laten weten wat er in de MR speelt. Verder zoeken we voor het volgende schooljaar twee nieuwe leerlingen voor in de LMR. Heb je hiervoor interesse, voel je vrij ons aan te spreken! Groetjes, de LMR, Suzanne van de Riet, klas 6C Hilal Dogan, klas 6A Ignace Schoot, klas 5B
18
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
Leiden; KinderrechtenTop 20 november zijn wij naar de kinderrechtentop in Leiden geweest. Wij namen deel aan de deelconferentie van het onderwijs. Bij de conferentie gingen we in groepen debatteren over hoe de kinderrechten kunnen worden ge誰ntegreerd in het basis-, middelbaar- en beroepsonderwijs. We zijn tot de conclusie gekomen dat het in het Curriculum moet worden ge誰ntegreerd, bijvoorbeeld in het vak maatschappijleer. Met in het onderwijs gespecialiseerde mensen spraken wij hierover. Ook waren er andere scholieren uit Leiden aanwezig. Toen wij klaar waren met de deelconferentie gingen wij naar de Hooglandse kerk, hier gaven minister Rouvoet en Koenders een toespraak over de Kinderrechten, ook kwam hare majesteit de koningin. De kinderen van het junior Songfestival gaven een optreden. De dochter van mevrouw Bouwman ging samen met twee andere studenten rechten met ons mee. Mevrouw Werre was ook aanwezig. Joost, Sterre, Juliette: Wij vonden het een leuke ervaring om mee te maken. Wij hebben veel geleerd over de kinderrechten en het debatteren ging ook goed. Het was een gezellige dag en wij hopen dat wij er in onze toekomst nog wat aan zullen hebben. Wij vonden het een dag om niet te vergeten. Het was best wel leerzaam. De treinreis duurde wel wat lang, maar het presenteren was leuk. En wij hebben de koningin gezien. Dat was best gaaf. HET BUFFET WAS GEWELDIG!!!!!! 19
het
groot
beeltenis onderricht
Door Pascal Gerritsen
Jullie hebben mij vast wel eens door de school zien lopen met een camera. Meestal maak ik dan foto's voor de Iris of voor de school(website). Ik krijg best vaak vragen van mensen over hoe je nou een goede foto maakt. In het Groot Beeltenis Onderricht zal ik jullie elke Iris een tip geven. Nadat je je lens hebt schoongemaakt, wat heel belangrijk is om achteraf niet in elke foto dezelfde vlek te ontdekken, kijk je als eerste naar de compositie van het onderwerp waar je een foto van wilt gaan maken. De grootste 'fout' die mensen maken is dat ze het onderwerp precies in het midden van de foto plaatsen. Een enkele keer is dit mooi, maar meestal maakt het je foto saai. Wat je hieraan kunt doen is het volgende: teken denkbeeldig vier lijnen op je foto, twee horizontaal, twee verticaal en allen op één derde van de foto. Vervolgens zorg je ervoor dat je onderwerp zich op één van de vier kruispunten bevindt. Hieronder zie je een voorbeeld.
20
α
χει α Τ ς ι Ιρ
KerstIris 2009
Hang Hang
21
ze nu in de
Kerstboom!
je je leraren het liefst achter het behang?
Hang Hang
Kerstboom!
je je leraren het liefst achter het behang? ze nu in de
KerstIris 2009
α
χει α Τ ς ι Ιρ
22
C olofon Bestuur
Preases: Marlies Smeenge - Quaestor: Bartjan Happel - Abactis: Mart van Berckel
Lay-out
Sculptores: Pascal Gerritsen - Mariska Maas
Redactie Scriptores: Fieke Visser - Alexandra Bremers - Joca van der Horst - Veerle van Wijk
Met dank aan iedereen die stukjes en irisjes heeft ingestuurd! Blijf sturen naar:
iris.tacheia@gmail.com
De redactie van de Iris Tacheia behoudt zich het recht voor: - zonder opgaaf van redenen ervoor te kiezen ingezonden stukken niet te plaatsen. - lay-out van ingezonden stukken aan te passen, tenzij ons door de auteur expliciet en in detail anders verzocht wordt. - namen in Irisjes te censureren i.v.m. de privacy van vermeldde personen, m.u.v. docenten (tenzij er volgens de redactie genoeg aanleiding toe is ook de namen van docenten te censureren). - (naar inzicht van redactieleden) betrouwbare derden te raadplegen over plaatsingsgeschiktheid van bepaalde stukken. - dit regelement zonder opgaaf van redenen en zonder berichtgeving te veranderen. De Iris Tacheia verschijnt periodiek, tenminste 5 keer per schooljaar. Schooljaar 2008-2009, nummer 5 Bovendien gelden de volgende uitspraken: Het bestuur van de Iris Tacheia is te allen tijde aansprakelijk en eindverantwoordelijk voor de inhoud van de Iris waarin zij als bestuursleden vermeld staan, tenzij met voldoende overtuigend bewijs kan worden aangetoond dat er van deze aansprakelijkheid en eindverantwoordelijkheid geen sprake kan zijn geweest. De door externe schrijvers uitgedrukte meningen vallen niet onder deze verantwoordelijkheid, het besluit om een bepaald stuk te plaatsen wel. Door de gehele redactie wordt er zo zorgvuldig mogelijk om gegaan met vertrouwelijke danwel gevoelige informatie, die verwerkt is in zowel ingezonden als redactionele stukken en met name betrekking heeft op auteur, naam van auteur, genoemde (of ge誰mpliceerde verwijzingen naar) personen, personages in verhalen, eigennamen, pseudoniemen of anderszins. Wanneer men redactie- danwel bestuurslid van de Iris Tacheia (zie colofon) is of wordt, dan gaat men vanaf deze Iris akkoord met alle bovenstaande punten. Alle personen die ervoor kiezen een stuk ter plaatsing in te sturen naar de Iris Tacheia, gaan met deze voorwaarden akkoord.
23