¨จ´ดËหÁมÒาÂย¢ข ‹ÒาÇว âโÂย¤คÐะÊสÒาÃรÑัµต¶ถÐะ
ÊสÒาÃรÑัµต¶ถÐะ ¡กÃร¡ก®ฎÒา¤คÁม 2555
• àเÇวÔิÃร์¡กªชÍอ»ปËห้ÒาÁม¾พÅลÒา´ด VinyasaKrama a Creative sequence • ÍอÑั¾พàเ´ดµต ¡กÔิ¨จ¡กÃรÃรÁม Yoga Anatomy the Series • ¤คÇวÒาÁมÅล§งµตÑัÇว¢ขÍอ§งâโÂย¤คÐะ áแÅลÐะ¸ธÃรÃรÁมÐะ
ÇวÔิ¶ถÕีâโÂย¤คÐะ ÇวÔิ¶ถÕี¸ธÃรÃรÁม
www.thaiyogainstitute.com [1]
¨จ´ดËหÁมÒาÂย¢ข ‹ÒาÇว âโÂย¤คÐะÊสÒาÃรÑัµต¶ถÐะ ÇวÔิ¶ถÕีªชÕีÇวÔิµตàเ¾พ×ื่ÍอÊสØุ¢ขÀภÒาÇวÐะ
»ปÕี 2555 ¼ผ่ Òา ¹นäไ»ป¤คÃรÖึ ่ §ง ¹นÖึ §ง áแÅล้ Çว ÂยÑั §ง àเËหÅล×ื Íอ ÍอÂยÙู ่ Íอ Õี ¡ก ¤คÃรÖึ ่ §ง ¹นÖึ §ง ºบ้ Òา §งÇว่ Òา ¹น้ Óำ ¨จÐะäไÁม่ ·ท∙ ่ Çว ÁมËห¹นÑั ¡ก àเ·ท∙่ Òา »ปÕี ·ท∙ Õี ่ áแ Åล้ Çว ¢ข่ Òา Çว´ดÕี Êส่ Çว ¹น¢ข่ Òา ÇวÃร้ Òา Âย ºบ้ Òา §งÇว่ Òา àเËหµตØุ ¡ก ÒาÃร³ณ์ ·ท∙ Òา§ง¡กÒาÃรàเÁม×ื Íอ §ง¨จÐะÃรØุ ¹น áแÃร§ง ¡กÇว่ Òา ¹น้ Óำ ·ท∙่ Çว Áม»ปÕี ·ท∙ Õี ่ áแ Åล้ Çว àเÂยÍอÐะ áแµต่ äไ Áม่ Çว ่ Òา ¨จÐะÍอÂย่ Òา §งäไÃร àเÃรÒา´ดÓำàเ¹นÔิ ¹น ÇวÔิ ¶ถ Õี áแ Ëห่ §ง âโÂย¤คÐะ ¾พÑั ²ฒ ¹นÒา¨จÔิ µต ¡กÑั ¹น äไ»ปÍอÂย่ Òา §งÊสÁม่ Óำ àเÊสÁมÍอ¹นÐะ ãใÊส่ àเ ËหµตØุ äไ »ปàเ¶ถÍอÐะ áแÅล้ Çว ¼ผÅล¨จÐะÁมÒาàเÍอ§ง... ÍอÂย่ Òา §งáแ¹น่ ¹น Íอ¹น
·ท∙Õี่»ปÃรÖึ¡กÉษÒา áแ¡ก ŒÇว ÇวÔิ±ฑÙูÃรÂย àเ¸ธÕีÂยÃร ¸ธÕีÃรàเ´ดªช ÍอØุ·ท∙ÑัÂยÇวÔิ·ท∙ÂยÒาÃรÑัµต¹น ¹น¾พ.Âย§งÂยØุ·ท∙¸ธ Çว§งÈศ ÀภÔิÃรÁมÂย ÈศÒา¹นµตÔิ์ ¹น¾พ.ÊสÁมÈศÑั¡ก´ดÔิ์ ªชØุ³ณËหÃรÑัÈศÁมÔิ์
¡กÃรÃรÁม¡กÒาÃร ¡กÇวÕี ¤ค§งÀภÑั¡ก´ดÕี¾พ§งÉษ , ¨จÕีÃรÐะ¾พÃร »ปÃรÐะâโÂยªช¹น ÇวÔิºบÙูÅลÂย , ¹นÑั¹น·ท∙¡กÒา àเ¨จÃรÔิÞญ¸ธÃรÃรÁม, ÃรÑั°ฐ¸ธ¹นÑั¹น·ท∙ ¾พÔิÃรÔิÂยÐะ¡กØุÅลªชÑัÂย, ÇวÃรÃร³ณÇวÔิÀภÒา ÁมÒาÅลÑัÂย¹นÇวÅล, ÊสÁม´ดØุÅลÂย ËหÁมÑั่¹นàเ¾พÕีÂยÃร¡กÒาÃร
ÊสÓำ¹นÑั¡ก§งÒา¹น ¾พÃร·ท∙Ôิ¾พÂย ÍอÖึ§ง¤คàเ´ดªชÒา, ÇวÑัÅลÅลÀภÒา ³ณÐะ¹นÇวÅล, ÊสØุ¨จÔิµต¯ฏÒา ÇวÔิàเªชÕีÂยÃร
¡กÍอ§งºบÃรÃร³ณÒา¸ธÔิ¡กÒาÃร ¨จÔิÃรÇวÃรÃร³ณ µตÑั้§ง¨จÔิµตàเÁม¸ธÕี, ªช¹นÒา¾พÃร àเËหÅล×ืÍอ§งÃรÐะ¦ฆÑั§ง, ³ณÑัµต°ฐÔิÂยÒา »ป ÂยÁมËหÑั¹นµต , ³ณÑั¯ฏ°ฐ ÇวÃร´ดÕี ÈศÔิÃรÔิ¡กØุÅลÀภÑั·ท∙ÃรÈศÃรÕี, ¸ธ¹นÇวÑัªชÃร àเ¡กµต¹น ÇวÔิÁมØุµต, ¸ธÕีÃรÔิ¹น·ท∙Ãร ÍอØุªชªชÔิ¹น, ¾พÃร¨จÑั¹น·ท∙Ãร ¨จÑั¹น·ท∙¹นäไ¾พÃรÇวÑั¹น, ÇวÔิÊสÒา¢ขÒา äไ¼ผ ‹§งÒาÁม, ÇวÕีÃรÐะ¾พ§งÉษ äไ¡กÃรÇวÔิ·ท∙Âย , ÈศÑั¹นÊส¹นÕีÂย ¹นÔิÃรÒาÁมÔิÉษ
2]
CONTENTS workshop update 04 : คอร์สครูโยคะเพื่อการพัฒนาจิต หลักสูตร 220 ชั่วโมง 06 : Vinyasa Krama a Creative Sequence โดยครูพัน วีระพันธ์ ไกรวิทย์ 07 : »ป¯ฏÔิ·ท∙Ôิ¹น¡กÔิ¨จ¡กÃรÃรÁม
09
activity updated 09 yoga anatomy the series
06
ตอน ไขกลไกร่างกาย สู่โลกอาสนะ 3D
India Trip 12 : เรียนโยคะอาสนะ ที่คยา โดย..ครูหนู ชมชื่น สิทธิเวช
12
ÇวÔิ¶ถÕีâโÂย¤คÐะ ÇวÔิ¶ถÕี¸ธÃรÃรÁม 14 : ºบ¹นàเÊส Œ¹น·ท∙Òา§ง¨จÔิµตÍอÒาÊสÒา ªชÇว¹น¤คÔิ´ด 16 : áแÅล ŒÇว¨จÐะâโ·ท∙Éษãใ¤คÃร´ดÕี ¨จÒา¡กàเ¾พ×ื่Íอ¹น¤คÃรÙู 18 : ¤คÃรÑั้§งáแÃร¡ก 20 : àเÁม×ื่Íอ©ฉÑั¹นäไ»ป»ป¯ฏÔิºบÑัµตÔิ¸ธÃรÃรÁม 22 : äไ»ปÊสÍอ¹นâโÂย¤คÐะ¤ค¹น»ป¯ฏÔิºบÑัµตÔิ¸ธÃรÃรÁม
¤คØุ³ณ¶ถÒาÁมàเÃรÒาµตÍอºบ23 : ÊสØุÃรÔิÂย¹นÁมÑัÊส¡กÒาÃร¤ค×ืÍอÍอÐะäไÃร ÃรÐะËหÇว ‹Òา§ง·ท∙Òา§ง 24 : µตÒา·ท∙Íอ§ง
14
¾พÃรÐะäไµตÃร»ป ®ฎ¡กáแ¡ก ‹¹น¸ธÃรÃรÁม 26 µตÓำÃรÒาâโÂย¤คÐะ´ดÑั้§งàเ´ดÔิÁม 27
3]
áแÅลÐะÀภÒา¤คÇวÔิªชÒา»ปÃรÑัªชÞญÒาáแÅลÐะÈศÒาÊส¹นÒา ¤ค³ณÐะÁม¹นØุÉษÂยÈศÒาÊสµตÃร ÁมÈศÇว
¤คÍอÃร์Êส
ÍอºบÃรÁม¤คÃรÙูâโÂย¤คÐะ
àเ¾พ×ื่ Íอ¡กÒาÃร¾พÑั²ฒ¹นÒา¨จÔิµต µตÒาÁมµตÓำÃรÒา´ดÑัé้§งàเ´ดÔิÁม ËหÅลÑั¡กÊสÙูµตÃร 220 ¢ขÑัè่ÇวâโÁม§ง (ÃรØุè่¹น12) âโ´ดÂย ¤คÃรÙูÎฮÔิâโÃรªชÔิ ÎฮÔิàเ´ดâโ¡กÐะ ÍอÒาäไÍอ¤คÒาµตÐะ * áแÅลÐะ·ท∙ÕีÁม¤คÃรÙูÊส¶ถÒาºบÑั¹นâโÂย¤คÐะÇวÔิªชÒา¡กÒาÃร ãใ¹นÊส ‹Çว¹น¢ขÍอ§ง¤คÃรÙูÞญÕี่»ปØุ †¹น ºบÃรÃรÂยÒาÂยàเ»ป š¹นÀภÒาÉษÒาÍอÑั§ง¡กÄฤÉษ ¾พÃร ŒÍอÁมÅล ‹ÒาÁมáแ»ปÅลàเ»ป š¹นäไ·ท∙Âย
ÊสÁมÑั¤คÃร
ÃรÑัºบ¨จÓำ¹นÇว¹น¨จÓำ¡กÑั´ด 30 ¤ค¹น
´ด ‹Çว¹น
ªช ‹Çว§งàเÇวÅลÒาÍอºบÃรÁม : ÇวÑั¹น·ท∙Õี่ 4 ¡กÃร¡ก®ฎÒา¤คÁม ¶ถÖึ§ง 13 µตØุÅลÒา¤คÁม 2555 àเÃรÕีÂย¹นàเÂย็¹นÇวÑั¹น¨จÑั¹น·ท∙Ãร ¾พØุ¸ธ áแÅลÐะ ¾พÄฤËหÑัÊส / ÇวÑั¹นàเÊสÒาÃร àเµต็ÁมÇวÑั¹น áแÅลÐะ ºบÒา§งÍอÑั§ง¤คÒาÃร àเÂย็¹น ·ท∙Õี่¤ค³ณÐะÁม¹นØุÉษÂยÈศÒาÊสµตÃร ÁมÈศÇว »ปÃรÐะÊสÒา¹นÁมÔิµตÃร àเ¹น×ื้ÍอËหÒา ½ฝ ƒ¡ก»ป¯ฏÔิºบÑัµตÔิ·ท∙ÓำÍอÒาÊส¹นÐะ¾พ×ื้¹น°ฐÒา¹น »ปÃรÒา³ณÒาÂยÒาÁมÐะ ÁมØุ·ท∙ÃรÒา ¾พÑั¹น¸ธÐะ ¡กÔิÃรÔิÂยÒา µตÒาÁมµตÓำÃรÒา´ดÑั้§งàเ´ดÔิÁม áแÅลÐะ àเÃรÕีÂย¹นÃรÙู Œ·ท∙ÑัÈศ¹นÐะªชÕีÇวÔิµต¼ผ ‹Òา¹น¡กÔิ¨จ¡กÃรÃรÁม àเÃรÕีÂย¹นÀภÒา¤ค·ท∙ÄฤÉษ®ฎÕี µตÓำÃรÒาâโÂย¤คÐะ´ดÑั้§งàเ´ดÔิÁม, »ปÃรÑัªชÞญÒาÍอÔิ¹นàเ´ดÕีÂย,
¤ค ‹ÒาÅล§ง·ท∙ÐะàเºบÕีÂย¹น 35,000 ºบÒา·ท∙
»ปÃรÐะÇวÑัµตÔิÈศÒาÊสµตÃร ÍอÔิ¹นàเ´ดÕีÂย áแÅลÐะ ÊสÃรÕีÃรÐะÇวÔิ·ท∙ÂยÒา¢ขÍอ§งàเ·ท∙¤ค¹นÔิ¤คâโÂย¤คÐะ âโ´ดÂยÁมÕี¤ค ‹ÒาÂยÇวÔิ¶ถÕีâโÂย¤คÐะ 1 ¤คÃรÑั้§ง, ¤ค ‹ÒาÂย¡กÔิÃรÔิÂยÒา 1 ¤คÃรÑั้§ง ¼ผÙู ŒàเÃรÕีÂย¹นµต ŒÍอ§ง ½ฝ ƒ¡ก¹นÓำÊสÍอ¹น»ป¯ฏÔิºบÑัµตÔิ, ¹นÓำàเÊส¹นÍอ§งÒา¹นÇวÔิ¨จÑัÂย, Êส ‹§ง¡กÒาÃรºบ ŒÒา¹น, ÊสÍอºบ
ÊสÍอºบ¶ถÒาÁมÃรÒาÂยÅลÐะàเÍอÕีÂย´ดàเ¾พÔิ่ÁมàเµตÔิÁม 02-732 2016,081-401-7744
áแÅลÐะÁมÕีàเÇวÅลÒาàเ¢ข ŒÒาàเÃรÕีÂย¹นäไÁม ‹µต ‹Óำ¡กÇว ‹ÒาÃร ŒÍอÂยÅลÐะ 80 ¼ผÙู Œ¼ผ ‹Òา¹น¡กÒาÃรÍอºบÃรÁม ¨จÐะäไ´ด ŒÃรÑัºบ»ปÃรÐะ¡กÒาÈศ¹นÕีÂยºบÑัµตÃร¨จÒา¡กÊส¶ถÒาºบÑั¹นâโÂย¤คÐะÇวÔิªชÒา¡กÒาÃร ÁมÙูÅล¹นÔิ¸ธÔิËหÁมÍอªชÒาÇวºบ ŒÒา¹น
âโÍอ¹นàเ§งÔิ¹น¤ค ‹ÒาÅล§ง·ท∙ÐะàเºบÕีÂย¹น
¸ธ.äไ·ท∙Âย¾พÒา³ณÔิªชÂย ÊสÒา¢ขÒาàเ´ดÍอÐะÁมÍอÅลÅล 3 ÃรÒาÁม¤คÓำáแËห§ง ªช×ื่ÍอºบÑัÞญªชÕี ÁมÙูÅล¹นÔิ¸ธÔิËหÁมÍอªชÒาÇวºบ ŒÒา¹น (Êส¶ถÒาºบÑั¹นâโÂย¤คÐะÇวÔิªชÒา¡กÒาÃร)
àเÅล¢ข·ท∙Õี่ 173-2-32949-1 ÍอÍอÁม·ท∙ÃรÑั¾พÂย 4]
ÃรÒาÂยÅลÐะàเÍอÕีÂย´ด¡กÒาÃรàเÃรÕีÂย¹น 4 ก.ค
ปฐมนิเทศ.
6 7 8 ก.ค. ค่ายเปิด 9 ก.ค. – 22 ก.ย. เรียนจันทร์ พุธ พฤหัสบดี 17.30–20.00 น (และวันอังคาร 17, 31 ก.ค. 14 ส.ค.) 17.30–20.00 น วันเสาร์ 8.00 -16.00 น.
17 18 19 ส.ค.
ค่ายกิริยา
24 ก.ย. – 6 ต.ค.
ฝึกสอน / นำเสนองานวิจัย
ความประทับใจจากผู้ผ่านการอบรมหลักสูตรครูโยคะ 8 – 13 ต.ค.
สอบ
“ËหÅลÒา¡กËหÅลÒาÂย¤คÇวÒาÁม»ปÃรÐะ·ท∙Ñัºบãใ¨จ
”
¨จÒา¡ก..¼ผÙู Œ¼ผ ‹Òา¹น¡กÒาÃรÍอºบÃรÁมËหÅลÑั¡กÊสÙูµตÃร¤คÃรÙูâโÂย¤คÐะ âโÂย¤คÐะ àเ»ปÅลÕี่Âย¹น ªชÕีÇวÔิµต ¨จÒา¡ก·ท∙Õี่àเ¤คÂย¤คÔิ´ดÇว ‹Òา µตÑัÇวàเÍอ§ง·ท∙ÓำÍอÐะäไÃรÍอÂย ‹Òา§งÍอ×ื่¹นäไÁม ‹àเ»ป š¹น ¹นÍอ¡ก¨จÒา¡กÊสÔิ่§ง·ท∙Õี่àเÃรÕีÂย¹น¨จºบÁมÒา ¹นÖึ¡กÇว ‹Òา¨จÐะµต ŒÍอ§งÇวÔิ่§ง µตÒาÁมàเ·ท∙¤คâโ¹นâโÅลÂยÕี¨จ¹นàเ¡กÉษÕีÂย³ณ ºบÒา§ง¤คÃรÑั้§งäไ´ด Œáแµต ‹¹นÑั่§งºบ ‹¹น¡กÑัºบàเ¾พ×ื่Íอ¹น æๆ Çว ‹Òา àเÃรÒา¨จÐะ·ท∙ÓำÍอÂย ‹Òา§งÍอ×ื่¹นàเ»ป š¹นäไËหÁมàเ¹นÕี่Âย? áแÅล ŒÇว¡ก็¹นÑั่§งÁมÍอ§งËห¹น ŒÒาÊส ‹ÒาÂยËหÑัÇวãใÊส ‹¡กÑั¹นäไ»ปÁมÒา ¨จ¹นàเÁม×ื่Íอäไ´ด ŒÁมÒาàเÃรÕีÂย¹นâโÂย¤คÐะ ªช ‹ÇวÂย½ฝ ƒ¡ก½ฝ¹นáแÅลÐะ·ท∙ÓำãใËห Œ¨จÔิµตãใ¨จàเÃรÒาàเ¢ข ŒÁมáแ¢ข็§ง ÁมÒา¡ก¢ขÖึ้¹น ¹นÔิ่§ง¢ขÖึ้¹น Êส§งºบ¢ขÖึ้¹น »ป ˜ÞญÞญÒาªช ‹ÇวÂยãใ¹น¡กÒาÃร¤ค Œ¹น¾พºบÈศÑั¡กÂยÀภÒา¾พ¢ขÍอ§งµต¹นàเÍอ§งÍอÕี¡กËหÅลÒาÂยÍอÂย ‹Òา§ง·ท∙Õี่ÁมÕีÍอÂยÙู ‹ áแµต ‹ äไÁม ‹àเ¤คÂยäไ´ด Œ¹นÓำÍอÍอ¡กÁมÒาãใªช Œ ¨จ¹น¶ถÖึ§งÇวÑั¹น¹นÕี้µต ŒÍอ§งºบÍอ¡กÇว ‹Òา “¢ขÍอºบ¤คØุ³ณâโÂย¤คÐะ ·ท∙Õี่ªช ‹ÇวÂยàเ»ปÅลÕี่Âย¹นªชÕีÇวÔิµตãใËห Œ¤ค Œ¹น¾พºบ¤คØุ³ณ¤ค ‹Òาãใ¹นµตÑัÇวàเÍอ§ง áแÅลÐะãใªช ŒÁมÑั¹น·ท∙Óำ»ปÃรÐะâโÂยªช¹น àเ¾พ×ื่Íอ µต¹นàเÍอ§งáแÅลÐะ¼ผÙู ŒÍอ×ื่¹นäไ´ด Œ¡กÇว ŒÒา§ง¢ขÇวÒา§งÁมÒา¡ก¢ขÖึ้¹น” ครูอ๊อด ผู้เขียน โยคะ ธรรมะ สมดุล ชีวิต อบรมครูโยคะ รุ่น 6
àเÁม×ื่ÍอáแÃร¡ก¤คÔิ´ด¨จÐะàเÃรÕีÂย¹นËหÇวÑั§งàเ¾พÕีÂย§ง...¦ฆ ‹Òา...àเÇวÅลÒา áแµต ‹àเÁม×ื่Íอäไ´ด ŒàเÃรÕีÂย¹นáแÅลÐะ¨จºบÁมÒา...¨จÖึ§ง¾พºบÇว ‹Òาàเ»ป š¹น¡กÒาÃรãใªช ŒàเÇวÅลÒา·ท∙Õี่ÁมÕี¤ค ‹ÒาÂยÔิ่§ง ครูบุ๋ม พญ.ทิพวัลย์ เรืองฤทธิ์ อบรมครูโยคะ รุ่น 11
·ท∙Øุ¡ก¤คÃรÑั้§ง·ท∙Õี่©ฉÑั¹น¨จºบ¡กÒาÃรáแÅล¡กàเ»ปÅลÕี่Âย¹นàเÃรÕีÂย¹นÃรÙู Œ¡กÑัºบ¼ผÙู ŒàเÃรÕีÂย¹น «ซÖึ่§งÊส ‹Çว¹นãใËหÞญ ‹àเ»ป š¹นªชÒาÇวµต ‹Òา§งªชÒาµตÔิ ©ฉÑั¹น¨จÐะàเËห็¹นÊสÕีËห¹น ŒÒาáแÅลÐะáแÇวÇวµตÒา·ท∙Õี่ºบ ‹§งºบÍอ¡กÇว ‹Òา “Wow! Amazing and thank you so much to bring me peace” áแÅลÐะ¨จÐะÁมÕี¤คÓำ¶ถÒาÁมµต ‹Íอ·ท∙ ŒÒาÂยàเÊสÁมÍอÇว ‹Òา “àเ¸ธÍอàเÃรÕีÂย¹นâโÂย¤คÐะÁมÒา¨จÒา¡ก ·ท∙Õี่äไËห¹น ÁมÑั¹นªช ‹Òา§งáแµต¡กµต ‹Òา§ง¨จÒา¡ก·ท∙Õี่©ฉÑั¹นàเÃรÕีÂย¹นÁมÒา ¹นÕี่áแËหÅลÐะ ¤ค×ืÍอ ÊสÔิ่§ง·ท∙Õี่©ฉÑั¹น¡กÓำÅลÑั§งÁมÍอ§งËหÒาÍอÂยÙู ‹ ¢ขÍอºบ¤คØุ³ณ àเ¸ธÍอÁมÒา¡ก æๆ” ครูนุ่ม นักบำบัด อบรมครูโยคะ รุ่น 10
5]
m o c e r
d e d n me
¾พÅลÔิ¡ก»ปÃรÐะÊสºบ¡กÒาÃร³ณ์..ÇวÔิ¹นÂยÒาÊสÐะ ÅลÖึ¡ก«ซÖึ้§ง¶ถÖึ§งáแ¡ก่¹นáแËห่§ง¡กÒาÃรàเÃรÕีÂย§งÃร้ÍอÂย·ท∙่Çว§ง·ท∙่Òา ·ท∙Õี่¤คØุ³ณÍอÒา¨จÂยÑั§งäไÁม่àเ¤คÂยÃรÙู้
V INYASAKRAMA A CREATIVE SEQUENCE
ÇวÔิ¹นÂยÒาÊส¡กÃรÁม ..ËหÅลÑั¡ก¡กÒาÃรàเÃรÕีÂย§งÃร้ÍอÂย·ท∙่Çว§ง·ท∙่Òา ·ท∙Õี่¾พÒา¤คØุ³ณÊสÑัÁม¼ผÑัÊส¶ถÖึ§ง ‘ËหÑัÇวãใ¨จáแËห่§งâโÂย¤คÐะ’ ¤ค¹นÃรÑั¡ก¡กÒาÃร½ฝÖึ¡ก áแÅลÐะ¤คÃรÙูâโÂย¤คÐะ ÁมÒา Flow ´ด้ÇวÂย¡กÑั¹น : ÍอÒา·ท∙ÔิµตÂย์ 15 ¡กÃร¡ก®ฎÒา¤คÁม ¹นÕี้ 8.30 -16.00 ¹น.ÁมÈศÇว.»ปÃรÐะÊสÒา¹นÁมÔิµตÃร
âโ´ดÂย..¤คÃรÙู¾พÑั¹น ÇวÕีÃรÐะ¾พÑั¹น¸ธ์ äไ¡กÃรÇวÔิ·ท∙Âย์ ¡กÅลÑั่¹น·ท∙Øุ¡ก»ปÃรÐะÊสºบ¡กÒาÃร³ณ์ ¶ถ่ÒาÂย·ท∙Íอ´ด áแÅล¡กàเ»ปÅลÕี่Âย¹น àเÃรÕีÂย¹นÃรÙู้ Ãร่ÇวÁม½ฝÖึ¡กÇวÔิ¹นÂยÒาÊสÐะâโÂย¤คÐะ «ซÕีÃรÕีÊส์ÊสØุ´ด¾พÔิàเÈศÉษ ¾พÃร้ÍอÁม¶ถÍอ´ดºบ·ท∙àเÃรÕีÂย¹น ·ท∙Óำ¤คÇวÒาÁมàเ¢ข้Òาãใ¨จ¶ถÖึ§ง·ท∙่ÒาàเµตÃรÕีÂยÁม ·ท∙่ÒาËหÅลÑั¡ก ·ท∙่Òาáแ¡ก้ ÊสÙู่..¡กÒาÃรÊสÃร้Òา§งÊสÃรÃร¤ค์ªชØุ´ด½ฝÖึ¡กâโÂย¤คÐะ ãใËห้äไËหÅลàเ¤คÅล×ื่Íอ¹นÍอÂย่Òา§งäไÁม่ÊสÔิ้¹นÊสØุ´ด..´ด้ÇวÂยµตÑัÇว¤คØุ³ณàเÍอ§ง 6]
Activities ¡กÔิ¨จ¡กÃรÃรÁม´ดÕีæๆ
¡กÃร¡ก®ฎÒา¤คÁม
22 âโÂย¤คÐะÍอÒาÊส¹นÐะ¢ขÑั้¹น¾พ×ื้¹น°ฐÒา¹นàเ¾พ×ื่Íอ¤คÇวÒาÁมÊสØุ¢ข ÊสÓำËหÃรÑัºบ¼ผÙู้àเÃรÔิ่Áมµต้¹น
จัดวันอาทิตย์ที่ 22 กรกฎาคม เวลา 9.00 – 15.00 น. ที่ชั้น 6 ห้อง 262 คณะมนุษยศาสตร์ มศว ประสานมิตร ค่าลงทะเบียน 650 บาท
âโÂย¤คÐะãใ¹นÊสÇว¹น¸ธÃรÃรÁม ³ณ ËหÍอ¨จ´ดËหÁมÒาÂยàเËหµตØุ¾พØุ·ท∙¸ธ·ท∙ÒาÊส
4
11
18
25
ทุกวันพุธ เวลา17.00 – 18.30 น. พุธที่ 4 ครู วิมลรัตน์ พุทธาศรี (กุ้ง) หัวข้อ โยคะเพื่อการผ่อนคลาย พุธที่ 11 ครู ธนา จินดาโชตินันท์ (ขนมปัง) และ ครู ทรงพล ใยอ่อน (จ้ำ) หัวข้อ โยคะกับการบริหารความเครียด พุธที่ 18 ครู กรชนก ยอดมงคล (จันทร์) หัวข้อ โยคะในสวนธรรม พุธที่ 25 ครู ธนวไล เจริญจันทร์แดง (เงาะ) หัวข้อ โยคะสบาย สบาย
และวันเสาร์ที่ 28. 14.00 – 16.00 น. ครู ชนาพร เหลืองระฆัง (โจ๋) หัวข้อ โยคะผ่อนคลาย
ไม่เสียค่าใช้จ่าย
7]
28
E M R OCTO
D
FREE
¢ข³ณÐะ¹นÕี้·ท∙Øุ¡ก·ท∙่Òา¹น·ท∙Õี่ÁมÕี äไÍอâโ¿ฟ¹น, äไÍอàเ¾พ´ด, ÊสÒาÁมÒาÃร¶ถ´ดÒาÇว¹น์âโËหÅล´ดÍอ่Òา¹น¤คÙู่Áม×ืÍอËหÁมÍอªชÒาÇวºบ้Òา¹น
¿ฟÃรÕี äไ´ด้áแÅล้Çว
¾พºบ¡กÑัºบ DoctorMe áแÍอ»ป¾พÅลÔิàเ¤คªชÑั¹น´ด้Òา¹นÊสØุ¢ขÀภÒา¾พºบ¹น iOS µตÑัÇวáแÃร¡ก¢ขÍอ§ง¤ค¹นäไ·ท∙Âย ãใËห้¤คØุ³ณÃรÙู้ÇวÔิ¸ธÕี´ดÙูáแÅล µตÑัÇวàเÍอ§ง¨จÒา¡กÍอÒา¡กÒาÃรàเ¨จ็ºบ»ป่ÇวÂยàเºบ×ื้Íอ§งµต้¹น´ด้ÇวÂยµต¹นàเÍอ§ง àเªช่¹น àเ»ป็¹นäไ¢ข้ àเ¨จ็ºบ¤คÍอ »ปÇว´ดËหÑัÇว »ปÇว´ด·ท∙้Íอ§ง ÏฯÅลÏฯ âโËหÅล´ดÍอ่Òา¹นäไ´ด้·ท∙Ñั่ÇวâโÅล¡ก ·ท∙Õี่ doctorme.in.th ¤คÃรÑัºบ
8]
àเÃร×ื่Íอ§ง ¤คÃรÙู´ดÒาÇว
ACTIVITY ÃรÒาÂย§งÒา¹น¡กÔิ¨จ¡กÃรÃรÁม
UPDATED
ÊสÃรÕีÃรÇวÔิ·ท∙ÂยÒา ‘¾พÃร ŒÍอÁมãใªช Œ’ ÊสÓำËหÃรÑัºบ¤คÃรÙูâโÂย¤คÐะ
YOGAANATOMY THE SERIES
µตÍอ¹น äไ¢ข¡กÅลäไ¡กÃร ‹Òา§ง¡กÒาÂย
ÊสÙู ‹âโÅล¡กÍอÒาÊส¹นÐะ PHYSIOLOGY OF AN ASANA
àเÁม×ื่Íอäไ´ด ŒàเËห็¹นÀภÒา¾พ¼ผ ‹Òา¹นÊส×ื่Íอãใ¹นàเ¿ฟÊสºบØุ ¤ค»ปÃรÐะªชÒาÊสÑัÁม¾พÑั¹น¸ธ §งÒา¹น äไ¢ข¡กÅลäไ¡กÃร ‹Òา§ง¡กÒาÂย ÊสÙู ‹âโÅล¡กÍอÒาÊส¹นÐะ (Physiology of an Asana) 3D äไÁม ‹áแ»ปÅล¡กáแÅลÐะ»ปÃรÐะËหÅลÒา´ดãใ¨จàเÅลÂย·ท∙Õี่¨จÐะàเ»ป š¹น¼ผÅล§งÒา¹น¢ขÍอ§งËหÁมÍอ´ดØุÅลÂย (·ท∙¾พ.ÊสÁม´ดØุÅลÂย ËหÁมÑั่¹นàเ¾พÕีÂยÃร¡กÒาÃร) àเ»ป š¹น¡กÒาÃรáแªชÃร áแÅล¡กàเ»ปÅลÕี่Âย¹น¤คÇวÒาÁม ÃรÙู Œ (ËหÁมÍอãใªช Œ¤คÓำ¹นÕี้ àเ¾พÃรÒาÐะºบÍอ¡กÇว ‹ÒาäไÁม ‹ÍอÂยÒา¡กãใªช Œ¤คÓำÇว ‹ÒาÊสÍอ¹น) ¡กÒาÂยÇวÔิÀภÒา¤ค ·ท∙Õี่·ท∙ÓำãใËห ŒàเÃร×ื่Íอ§งÂยÒา¡ก ¡กÅลÒาÂยàเ»ป š¹นàเÃร×ื่Íอ§ง§ง ‹ÒาÂย ¤คÔิ´ดãใ¹นãใ¨จ äไ´ด Œäไ»ปàเËห็¹นËหÁมÍอ àเµต Œ¹นÍอÕี¡กáแÅล ŒÇว 55+ พอเห็นภาพประชาสัมพันธ์นี้ปุ๊ป รีบโทรไปบอกแกมบังคับน้องสาวและเพื่อนเลิฟว่าต้องไปให้ได้ นะ(โว้ย) คุณหมอน่ารัก เก่ง เป็นกันเอง แถมราคาแค่ 300 ถ้าไม่ใช่สถาบันฯ จัด คงเกิดขึ้นไม่ได้แน่นอน ที่ สำคัญรับแค่ 30 คน แต่วัดจากความฮอทของพี่หมอ ล้นห้องแน่ ให้น้องสาวจัดการด่วน โอนตังค์พรุ่งนี้เลย แล้วก็จริง ไม่กี่วันบอกว่าเต็ม เพราะคนให้ความสนใจเยอะ เอ๊ะ ...หรือว่า ทุกคนจะไปดูหมอเต้น เหมือนเรา 555+ แล้วยังถูกแสนถูก ทุกคนสามารถไปได้ ไม่เกินกำลัง ถ้าเปรียบเทียบ เมื่ออาทิตย์ก่อนหน้า ก็เพิ่งไปเวิร์คชอบแนวๆ นี้เหมือนกัน จัดแค่ครึ่งวัน ครูก็คน ไทยเหมือนกัน ยังตั้ง 800 อภิมหาคุ้มเลยทีเดียว คิดไปชวนมา ก็คิดว่าไปด้วยเลยดีกว่า เผื่อไปเจอเพื่อนๆ ครูทั้งหลาย ก่อนวันกิจกรรม ได้มีการนัดแนะเป็นอาสาสมัครอยู่จุดลงทะเบียน กิจกรรมเริ่ม 9.00 พวกเราต้องส แตนบาย เวลา 8.30 ก็นัดกับเพื่อนและน้องสาว ถึงกันประมาณ 8.00 มาถึง พี่เปิ้ล คุณเจี๊ยบคุณกลอย ถึง
9]
17 ÁมÈศÇว.»ปÃรÐะÊสÒา¹นÁมÔิµตÃร
ก่อนแล้ว ก็เม้าท์กันนิดหน่อย พอกินข้าวอร่อยสักพัก มีชายไทยตัวเล็ก คล้ายถั่วงอกหัวโต 55+ ลากกระเป๋า ถือของพะรุ่งพะรัง พิธีกรของเรานั่นเองคะ ยิ้ม ปากกว้าง ทักทายกัน ตามมารยาท และนิสัยที่น่ารักของพี่หมอ “หมอ ผอมมากเลยนะ” ดาวทัก พี่หมอบอกเขาต้องลด เพราะห่วงยาง 555+ ตายแล้ว หมอตัวนิดเดียวยังต้องลด ข้าพเจ้าตัวยังกะท่อนซุง ยังไม่คิดลด “ครูดาวผอมลงนะ” เป็นมารยาทอีกอย่างที่น่ารัก ที่ทักคนอ้วนต้องทักว่า ผอมลง 5555+แต่ก็ตีหน้ามึน บอกเหมือนเดิ้มมมม เสียงสูง .... ในใจ แอบดีใจ 555+ ดาวคิดว่าหมอคงจะกดดันไม่น้อยกับงานนี้ เพื่อนครูทั้งหลายที่ทยอยมา เห็นหมอนั่งกินข้าวหมูแดงที่คุณพ่อเตรียมไว้ให้ ก็ ทักทายให้กำลังใจไม่ขาดสาย “วันนี้มีอะไรมาโชว์มั้งคะ” “วันนี้จะชวนแดนซ์เพลงอะไรครับ” ดาวว่ามันเป็นโลโก้ ของหมอไปแล้วนะ รอกันหอมปากหอมคอ พวกเราเข้าตึกได้ เวลา 9.00 เพราะรอเจ้าหน้าที่มาเปิดตึกให้พวกอาสาฯ ขึ้นไปจัดของเตรียมการ รอผู้ เข้าร่วมอบรม 9.30 เริ่มลงทะเบียน รับเอกสาร ป้ายชื่อ จับจ่ายซื้อของพอเป็นน้ำจิ้ม ก็ทยอยเข้าห้องประชุม จากห้องโล่ง ก็เต็มไปด้วยผู้เข้า ร่วมอบรมเต็มห้องเลย ชื่นใจแทนพี่หมอนะคะ เนื้อหา ไม่ผิดหวังคะ พี่หมอเราจัดเต็มทุกกระบวนท่า ร่วมฝึกไปพร้อมๆ กัน ต่อช่วงบ่ายก็บรรยายเหมือนเดิม ฝึกนิดหน่อยในบางอาสนะ เพื่อให้รู้สึกถึงกล้ามเนื้อนั้นๆ พี่หมอจัดเต็มเข้มแข็ง แต่ที่ไม่ เหมือนเดิมคือพวกเรา ผู้ฟัง หลังจากหนังท้องตึง จากมื้อเที่ยง หนังตาก็ตกตามแรงโน้มถ่วงของโลก ถึงแม้พี่หมอจะกลั่นจากเรื่องยากให้ เป็นเรื่องง่ายแล้ว ก็เอาไม่อยู่คะ 55+ ผิดกับตอนเช้า ดาวฝากพิจารณาเรื่องนี้ด้วยคะ เห็นว่าช่วงเช้า บรรยายเรียนรู้เรื่องกล้ามเนื้อในทางทฤษฎี ส่วนตอนบ่าย ไหนจะอิ่ม ไหนจะ เหนื่อยจากการเดินทาง ซึ่งบางคนมาจาก ต่างจังหวัดเลย ก็จะเห็นภาพที่บางคนนอนฟังแล้วก็เคลิ้มกับเสียงพี่หมอเลยทีเดียว แต่ก็เป็น ภาพที่แตกต่างนะ ของเราก็สบายๆ 55+
[10]
ตอนบ่ายหลังจากพอย่อยแล้วก็ชวนฝึกคะ แล้วไล่ทบทวน การทำงานของกล้ามเนื้อส่วนนั้นๆ ดาวว่ามันพอจะดึงความสนใจได้ พี่หมอก็ได้พักบ้าง เพราะพูดแต่เช้า ถึงจะคิดว่าไม่เหนื่อย ไหว แต่พลังก็ ลดลงพอสมควรนะ สิ่งที่สะท้อนกลับมานี้ ไม่ได้ว่าดาวอวดดีนะ คะ ให้ดาวทำแบบนี้ก็ทำไม่ได้ แต่สิ่งที่ฝากอยากให้ ทุกอย่างเลิศ ดีไม่มีที่ติ ทุกอย่างเป็นประสบการณ์ ไม่ เกิดการทำงาน ก็ไม่เกิดข้อผิดพลาด อยากจะทำงาน ก็ต้องยอมรับข้อผิดพลาด ดาวว่าตรงนี้สำคัญ เช่น เดียวกับครูโยคะอย่างพวกเรา ให้เอาแต่เรียน เรียน เข้าเวิร์คชอบ จะดีเพียงใด ก็ไม่เท่ากับ ได้ทดลอง สอน ลองแชร์ ลองแลกเปลี่ยนกัน เพราะครูของเราก็ คือผู้เรียนกับเรานั่นเอง ·ท∙Õี่´ดÒาÇวªชÍอºบ·ท∙Õี่ÊสØุ´ด¹นÐะ¤คÐะ¶ถ ŒÒาàเÃรÒาàเ¡กÔิ´ดÍอØุºบÑัµตÔิàเËหµตØุËหÃร×ืÍอºบÒา´ดàเ¨จ็ºบ ¨จÒา¡ก·ท∙Øุ¡ก¡กÃร³ณÕี ¤คÇวÃร·ท∙Óำ´ดÑั§ง¹นÕี้¤คÐะ RICE R ¤ค×ืÍอRest ¾พÑั¡ก I ¤ค×ืÍอ Ice »ปÃรÐะ¤คºบàเÂย็¹น 48 ªชÁม C ¤ค×ืÍอCompress ¡ก´ดäไÇว ŒäไÁม ‹ãใËห Œ¢ขÂยÑัºบ E ¤ค×ืÍอElevate Âย¡กÊสÙู§ง ´ดÒาÇว¡ก็àเ¾พÔิ่§งÁมÒา¶ถÒาÁม¾พÕี่ËหÁมÍอµตÍอ¹นàเªช ŒÒา¹นÕี่áแËหÅลÐะ¤คÐะ àเ¾พÃรÒาÐะµตÍอ¹นºบ ‹ÒาÂย´ดÒาÇว¡ก็àเÂยÔิ้ÁมÊสØุ´ดæๆ ËหÁมÒาÂย¶ถÖึ§งµตÒา¹นÐะ¤คÐะ 555+ àเ¤คÒาÃร¾พ¤คÃรÙู·ท∙Øุ¡ก·ท∙ ‹Òา¹น
[11]
¤คÃรÙูËห¹นÙู
INDIA TRIP àเÃร×ื ่ Íอ §ง ¤คÃรÙู ªช Áมªช×ื ่ ¹น ÊสÔิ ·ท∙ ¸ธÔิ àเ Çวªช
àเÃรÕี Âย ¹นâโÂย¤คÐะÍอÒาÊส¹นÐะ..·ท∙Õีè่¤คÂยÒา àเÁม×ื่Íอ¤คÃรºบ¡กÓำËห¹น´ดÇวÑั¹น»ป¯ฏÔิºบÑัµตÔิ¸ธÃรÃรÁม àเ»ป š¹นàเÇวÅลÒา 5 ÇวÑั¹นàเµต็Áม ¾พÇว¡กàเÃรÒาäไ´ด Œ¡กÃรÒาºบÍอÓำÅลÒา¾พÃรÐะÈศÃรÕีÁมËหÒาâโ¾พ¸ธÔิ์´ด ŒÇวÂย¤คÇวÒาÁมÃรÙู ŒÊสÖึ¡ก´ด×ื่Áม´ด ‹Óำ·ท∙Òา§ง¸ธÃรÃรÁม ·ท∙Ñั่Çว¡กÑั¹นáแÅล ŒÇว ©ฉÑั¹นäไ´ด Œ¾พºบÊส¶ถÒา¹น·ท∙Õี่·ท∙Õี่¹น ‹ÒาÊส¹นãใ¨จÍอÕี¡กáแËห ‹§งËห¹นÖึ่§ง¤ค×ืÍอ ROOT INSTITUTE FOR WISDOM CULTURE (RIWC) ¢ข³ณÐะ¹นÑั่§ง¾พÑั¡ก´ด×ื่Áม ªชÒาÃร ŒÍอ¹นæๆ ·ท∙Õี่Ãร ŒÒา¹น¢ขÒาÂยªชÒา ºบÃรÔิàเÇว³ณ¾พÃรÐะÈศÃรÕีÁมËหÒาâโ¾พ¸ธÔิ์ ÁมÕี»ป ‡ÒาÂยµตÔิ´ดäไÇว ŒÇว ‹Òา ¢ขÍอàเªชÔิÞญàเ¢ข ŒÒาªชÑั้¹นàเÃรÕีÂย¹น ASANA YOGA àเ¾พ×ื่Íอ¡กÒาÂยáแÅลÐะ¨จÔิµต ºบÍอ¡กàเÇวÅลÒา ÊสÍอ¹นäไÇว ŒàเÃรÕีÂยºบÃร ŒÍอÂย ©ฉÑั¹นáแÅลÐะÊสËหÒาÂย¸ธÃรÃรÁม¨จÖึ§งµตÑั´ดÊสÔิ¹นãใ¨จ·ท∙Ñั¹น·ท∙Õี àเÃรÒา¨จÐะäไ»ปàเ¢ข ŒÒาàเÃรÕีÂย¹นâโÂย¤คÐะÍอÒาÊส¹นÐะ¡กÑั¹น ¶ถ×ืÍอàเ»ป š¹น¡กÒาÃร·ท∙ÓำºบØุÞญãใËห Œ¡กÑัºบÍอ§ง¤ค ¡กÃร¹นÕี้´ด ŒÇวÂยàเ¾พÃรÒาÐะ ÃรÒาÂยäไ´ด Œ·ท∙Ñั้§งËหÁม´ด àเ»ป š¹น¡กÒาÃรºบÃรÔิ¨จÒา¤คµตÒาÁม¡กÓำÅลÑั§ง·ท∙ÃรÑั¾พÂย ¢ขÍอ§ง¼ผÙู Œàเ¢ข ŒÒาàเÃรÕีÂย¹น ÊสÔิ่§ง·ท∙Õี่äไÁม ‹Åล×ืÁม¤ค×ืÍอËหÔิ้ÇวàเÊส×ื่ÍอâโÂย¤คÐะäไ»ป´ด ŒÇวÂย
[12]
ฉันใช้บริการสามล้อถีบ ให้ไปส่งยัง RIWC เป็นการย่อระยะทาง และช่วยค่าครองชีพของคนถีบสามล้อ เพราะหลังจากนี้คนจะเดินทา งมาคยาน้อยลงเนื่องจากอากาศร้อนจัด คนถีบสามล้อเหล่านี้จะขาดรายได้มาก บางวันไม่มีรายได้เลยก็มี....ระยะทางไป RIWC ผ่านเลยวัด ไทยพุทธคยา บรรจบกับทางแยกของถนนใหญ่ ทางขวาคือเมืองคยา ทางซ้ายคือทางไปพาราณสี มีป้ายเขียนไว้ชัดเจน สามล้อพาเข้าซอย เล็กๆ ไปเรื่อยๆ จนสุดปลายซอย จึงพบ RIWC ด้านหน้าเป็นคลินิกรักษาโรคแก่ผู้ยากไร้ จะมี ชาวอินเดียมารอรับการรักษาเป็นจำนวนมาก อาณาบริเวณ ภายในออกแบบได้อย่างเป็นระเบียบสวยงาม สิ่งปลูกสร้างก็เป็น แบบทิเบตจึงทราบได้ทันทีว่า สถาบันนี้จัดตั้งขึ้นโดยชาวต่างชาติ ที่ศรัทธาพระพุทธศาสนานิกายลามะแบบทิเบต ฉันเข้าไปแจ้งความประสงค์กับแผนกประชาสัมพันธ์ เรื่องการเข้าชั้นเรียน โยคะอาสนะเรียบร้อย ก่อนจะถึงเวลาเข้า เรียน จึงถือโอกาสเดินชมสถานที่เสียก่อน ภายในจะจัดไว้เป็น ที่พักอาศัยของผู้มาแสวงบุญ มีห้องปฏิบัติธรรม ห้องเรียนปฏิยัติ ธรรม โรงอาหารกว้างขวาง มีห้องครัวที่ทันสมัย สะอาด ปรุง อาหารแบบมังสวิรัติอย่างเดียว มีร้านค้าขายของใช้จำเป็นเพื่อ อำนวยความสะดวกแก่ผู้มาพักในราคาไม่แพง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “สุขาอยู่หนใด” เพราะไม่อาจไม่บอกได้ นั่นคือเป็นสุขาไร้กลิ่น หายากมากในอินเดีย ทดลองเข้าเสียหน่อย! ทำให้ทราบว่าผู้ออกแบบมีความ รอบคอบต่อสิ่งแวดล้อมมาก เขาทำประตู 2 ชั้น ชั้นที่ 1 เป็นไม้ ชั้นที่ 2 เป็นประตูมุ้งลวด กันแมลง และสัตว์เลื้อยคลาน เช่น งู เป็นต้น คนจะ ปลดเปลื้องทุกข์ จะได้ไม่ต้องตกในวิ่งทะเร่อทะร่าขาดสติออกมาได้ ได้เวลาเข้าชั้นเรียนแล้ว! ห้องเรียนอยู่บนชั้น 2 ของอาคาร อเนกประสงค์ เป็นพื้นไม้หน้าต่างเปิดโล่งรับอากาศถ่ายเทจากทุ่งนารอบๆ ละแวกนั้น พวกเราเตรียมจัดที่ทางตามระเบียบสังคม คือเป็นกัลยาณมิตร ต่อกัน วันนี้มีชาวต่างชาติหลายคนรวมแล้วประมาณ 15 คน คนที่ลง ทะเบียนไม่ทันต้องรอรอบต่อไป.... เมื่อครูเข้าชั้นเรียน จิตของฉันกำหนดรู้ว่า ฉันต้องละอัตตาของ ตนเอง ปล่อยวางในความเคลือบแคลงสงสัย ใช้ความตั้งใจฟังเสียงที่ครู เปล่งออกมาเป็นขั้นตอน และพยายามเคลื่อนไหวร่างกายไปตามนั้น ครูเริ่มต้นด้วยการทักทายกับผู้เข้าเรียน และบอกจุดประสงค์ของ การสอน เทคนิคการสอนเล็กน้อย จากนั้นให้เราอุ่นเครื่องร่างกายด้วยการ บริหารคอ บริหารไหล่ ยืดกระดูกสันหลัง และเริ่มต้นในท่าชุด เช่น สุริย นมัสการ ฯลฯ ฉันใช้สติตามเสียงครู ตามลมหายใจของตนเอง เคลื่อนไหว ร่างกายไปตามจังหวะที่ครูบอก สักพักฉันมีความรู้สึกว่า เหมือนฝึกโยคะ อาสนะคนเดี ย วในห้ องนั ้ นมี เสี ย งครู ก ั บ การเคลื ่ อ นไหวร่ า งกายของฉัน เท่านั้น จึงทำให้คิดถึง ครูชด หัศบำเรอ (ครูคนไทยชุดแรกที่สอนโยคะ) เคยสั่งสอนฉันในเรื่องการกำหนดสติว่า “ฝึกกับคนหมู่มาก ให้เหมือนกันฝึก คนเดียว” จริงทีเดียวเพราะขณะนั่งสงบครั้งนั้น ฉันไม่รู้เลยว่าคนข้างๆ ฉัน เขาทำอย่างไรแต่นั่นก็เถอะ มันเป็นสมาธิภายนอก เท่านั้น สมาธิภายในนี่ ซิ! ที่ฉันเพียรพยายามตามรู้ทุกวันนี้ ยังเป็นหนทางอีกยาวไกล อาสนะโยคะในแต่ละอาสนะครูร้อยเรียงได้อย่างกลมกลืน สมเหตุ สมผล ทุกคนสามารถฝึกได้ไม่มีใครบาดเจ็บ ช่วงสุดท้ายครูให้เรานั่งสมาธิ สงบจิตใจกันสักครู่ และขอบคุณครูอาจารย์ ความปีติเกิดขึ้นอีกครั้ง ในใจว่า “ศิษย์ขอนอบน้อมต่อคุรุทุกท่านทุกพระองค์ ที่ประสิทธิ์ประสาทความรู้ทางด้านโยคะ ให้ศิษย์ได้มีกายที่แข็งแรง มีจิตใจที่เบิกบาน มี ปัญญาดี” ทราบมาหลังจากเรียนอาสนะแล้วว่าครูชื่อ โจเซ่ เป็นคนเปอโตริโก สนใจการปฏิบัติแบบทิเบต จึงเดินทางไปปฏิบัติถึงธรรมศาลา ลา ดัก เรื่อยจนมาถึงคยา ธรรมจัดสรร ให้เราได้พบกัน ต่างคนต่างแดนไกล และธรรมชาติได้จัดสรรด้วยความบังเอิญว่า ฉันและเธอมาจากสำนัก ศิวะนันทะ ด้วยกัน ต่อฉบับหน้า
13!
[]
ÇวÔิ¶ถÕีâโÂย¤คÐะ ÇวÔิ¶ถÕี¸ธÃรÃรÁม àเÃร×ื ่ Íอ §ง ÇวÃรÃร³ณÇวÔิ Àภ Òา ÁมÒาÅลÑั Âย ¹นÇวÅล
ºบ¹นàเÊส้¹น·ท∙Òา§ง¨จÔิµตÍอÒาÊสÒา ¨จÒา¡ก ¸ธÃรÃรÁมÐะàเ¾พ×ื่Íอ¡กÒาÃรàเÂยÕีÂยÇวÂยÒาáแÅลÐะãใËห Œ¡กÓำÅลÑั§งãใ¨จ¼ผÙู Œ»ป †ÇวÂย ÊสÙู ‹ ¡กÍอ§ง·ท∙Øุ¹นªช ‹ÇวÂยàเËหÅล×ืÍอ¼ผÙู Œ»ป †ÇวÂย
àเÁม×ื่ÍอÇวÑั¹น·ท∙Õี่ 24 ÁมÔิ¶ถØุ¹นÒาÂย¹น 2555 ·ท∙Õี่¼ผ ‹Òา¹นÁมÒา ¤คÃรÙู¡กÅล ŒÇวÂย áแËห ‹§งâโÂย¤คÐะ¹นÁมÑัÊสàเµต àเ»ป ´ด¾พ×ื้¹น·ท∙Õี่ºบ ŒÒา¹นÊสÇวÂยãใËห ŒàเËหÅล ‹Òา¨จÔิµตÍอÒาÊสÒาäไ´ด Œäไ»ปÃร ‹ÇวÁม¡กÔิ¨จ¡กÃรÃรÁม “·ท∙ÓำäไÁม Œ ·ท∙ÓำÁม×ืÍอ ¸ธÃรÃรÁมÐะ” àเ¾พ×ื่Íอ¡กÍอ§ง·ท∙Øุ¹นªช ‹ÇวÂยàเËหÅล×ืÍอ¼ผÙู Œ»ป †ÇวÂย âโ´ดÂยàเ¤คÃร×ืÍอ¢ข ‹ÒาÂยªชÕีÇวÔิµตÊสÔิ¡ก¢ขÒา เปิดตัวด้วยที่มาของโครงการนี้ ด้วยจิตอาสาของเครือข่ายได้มีโอกาสลง ไปพื้นที่ต่างๆ และอาจจะได้พบเห็นผู้คนที่ต้องประสบชะตากรรมอยู่อย่างลำบาก ท่ามกลางความเจ็บป่วย ดังนั้นจึงรวมตัวกันจัดตั้งกองทุนเพื่อผู้ป่วยฯ ขึ้นมาด้วยจิต ศรัทธา โดยเลือกใช้การทำกิจกรรมจิตอาสาเป็นสื่อในการสร้างสรรค์งานศิลปะภาวนา แล้วนำสิ่งที่ประดิษฐ์ขึ้นได้นั้น มาเป็นสื่อเพื่อขอรับบริจาครวบรวมเงินไว้ใช้ช่วยเหลือ ผู้ป่วยที่จำเป็นต่อไป แม้ว่าเราอาจจะไม่สามารถช่วยเหลือทุกคนได้ แต่ก็ขอร่วมเป็น ส่วนหนึ่งในสังคม เพื่อให้ความกรุณานั้นแผ่กระจายออกไปไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
[14]
การทำกิ จ กรรมนั ้ น นอกจากเป็ น การสร้ า งสรรค์ จ ิ ต อาสาได้ โ อกาสสร้ า ง ทานบารมีโดยใช้แรงกาย ใช้เวลา ในการช่วยเผยแพร่ธรรมทานด้วย ข้อความธรรมะดีๆ แล้ว ยังมีผลให้สามารถนำสิ่งที่ทำขึ้นมา เปลี่ยนผ่านเป็น วัตถุทานเพื่อให้กับผู้เดือดร้อนจากความทุกข์อันมาจากความเจ็บป่วยได้ อีกด้วย หัวใจแกร่งของจิตอาสาคนหนึ่ง ที่พาร่างกายที่ป่วยครึ่งหนึ่งของ ตนเอง เดินทางออกไปเยี่ยมเยียนผู้ป่วยคนอื่น ไปให้กำลังใจผู้ป่วยและญาติ เขาเป็นเหมือนประกายไฟจากไม้ขีดก้านเล็ก ๆ หรือสาววัยกลางคนหน้าตา สดใสที่พกพามะเร็งที่กระจายทั่วร่างกายไปให้กำลังใจผู้ป่วยมะเร็งด้วยกันตาม โรงพยาบาล เขาและเธอเหล่านั้นที่ทำให้เราต้องย้อนกลับมาถามตัวเองว่า “แล้วเรามีหัวใจแห่งความกรุณาเพียงพอแล้วหรือ ?” ร่างกายของเราที่ยัง เป็นปกติครบถ้วน แต่หัวใจที่ยังกว้างไม่พอที่จะทิ้งความสุขส่วนตัว ไปยัง ประโยชน์เพื่อผู้อื่นที่ไม่รู้จักมักจี่ ความยึดมั่นถือมั่นทำให้เราไม่มีที่ว่างพอ สำหรับความกรุณาหรือเปล่า เราจึงเลือกปลีกวิเวก ปฏิบัติธรรมเงียบๆ ให้ เวลากับตัวเองมากมายกับการภาวนาเพื่อให้เกิดปัญญาเฉพาะตน แล้วละเลย ผู้คนในสังคมที่กำลังร่ำไห้ ทั้งที่เวลานั้นมีมาให้เราใช้ร่วมกันกับผู้อื่นในโลก ใบนี้ ไม่ใช่เป็นของเราเพียงคนเดียว เหตุใดจึงต้องหวงแหนไว้เฉพาะตน มนตราแห่งพระโพธิสัตว์เฉลยปริศนาแห่งการมีชีวิต เราต้องอยู่กับ กายอันเป็นสมมตินี้ด้วยความกรุณาต่อสรรพสัตว์ และอยู่กับปรมัตถ์ด้วย ปัญญา ‘กรุณาและปัญญา’ ต้องคู่กันเสมอ เป็นปีกทั้งสองที่ไม่สามารถ ขาดข้างใดข้างหนึ่งไปได้ มิเช่นนั้นการภาวนาเพื่อให้เกิดปัญญาก็สูญเปล่า ตราบเท่าที่ใจยังยึดมั่นความสำเร็จเฉพาะตน ข้อความธรรมะที่ครูบาอาจารย์ให้ไว้ว่า การทำงานคือการปฏิบัติ ธรรม จึงแจ่มชัดมากขึ้น ว่าเส้นทางการทำงานของจิตอาสาคือหัวใจของการ ปฏิบัติธรรม ไม่ว่าจะอยู่บนสมมติ หรืออยู่บนปรมัตถ์ก็ตาม ทำให้การปฏิบัติ ธรรมไม่ได้จำกัดแค่อริยาบถ การเดิน ยืน นั่ง นอน อีกต่อไป แต่ทุกลมหายใจที่ มีความกรุณาต่อสรรพชีวิต จะต่อยอดภาวนามยปัญญาให้เติบโต.
15!
[]
ªชÇว¹น¤คÔิ´ด
áแÅล้Çว¨จÐะâโ·ท∙Éษãใ¤คÃร´ดÕี "เฮ้อ สังคมสมัยนี้มันโอเพ่นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย" คำพูดจากปากแม่ค้า ขายอาหารตามสั่งที่เพิงตรงข้ามโรงเรียนวัดแห่งหนึ่งย่านฝั่งธน เหตุเกิดจากขณะที่กำลังกินผัดซีอิ๊วรสชาติธรรมดาๆ และน้ำลำใยไม่ หวานมากอยู่นั้น ป้าเจ้าของร้านซึ่งเรียกตัวเองว่าป้า แต่จริงๆ อายุน่าจะเป็นน้า หรือพี่ อาจจะเพราะป้ามักจะเจอแต่เด็กนักเรียนเลยชินเรียกตัวเองว่าป้า ทักเด็ก สาววัยรุ่นใส่เสื้อยืดรัดรูป กางเกงยีนส์ขาสั้นเซ็กซี่ที่เดินผ่านหน้าร้าน “ไปไหนลูก” “ไปสมัคร กศน. ค่ะ” เด็กสาวตอบ “แล้วใส่ชุดอย่างนี้ไป กศน. เนี่ยนะ” เด็กสาวไม่ตอบ แต่หันมายิ้มและพนักหน้าให้อย่างเก๋จนเหมือนว่าน้อง เค้าขยิบตาให้ข้างนึงอีกต่างหาก พอเด็กสาวลับตาไป ป้าก็เลยหันมาคุยด้วย ประโยคข้างต้น เราก็ยิ้มพยักหน้าให้ป้าในแบบที่ไม่เก๋เท่าเด็กสาว แต่ก็เก๋าพอ ประมาณ (ผ่านไปสองย่อหน้าแล้ว จะได้รู้เรื่องไหมเนี่ย) เราตอบป้าไปว่า“ก็ยังคิดเรียนหนังสือนะป้า”ป้าพูดต่อ “เออ ก็จริงอ่ะ เนอะ คนเรานะ หากยังไม่พร้อมจะมีลูกก็อย่ามีเลยดีกว่าหนูว่ามั๊ย” เรา “ค่ะป้า” ป้า “ป้าขายของหน้าโรงเรียนเนี่ย เห็นเยอะนะ เด็กสมัยนี้พ่อแม่ให้แต่เงิน แต่ก่อนป้าอยู่แถวนี้ อย่างมากก็ไปโรงหนัง เดี๋ยวนี้อะไรๆ มันก็อยู่ใน ห้างหมด คนใช้แต่เงิน สมัยก่อนมันมีความสุขง่ายกว่านี้นะ” เรา “จริงเนอะป้า คนเรามีความสุขยากขึ้นเนอะ” ป้า “พ่อแม่ก็เลี้ยงลูกด้วยเงิน เด็กบางคนพ่อแม่รวย มันก็เลว เด็กบางคน พ่อแม่จน มันก็ยังเลว มีน้อยนะ ที่ไม่มีพ่อแม่แล้วรักดี เด็กๆ ที่นี่น่ะ 17 มันก็ท้อง ผู้ชายก็ไม่รับ มันไม่รู้จักป้องกันกันเรอะยังไง ต้องขายตัว เลี้ยงลูกบ้าง กลายเป็นเมียน้อยเค้าบ้าง ส่วนเมียอยู่บ้านไม่รู้หรอกว่า สามีไปมีเด็กเลี้ยงไว้ที่ไหน ความละอายมันน้อยลงนะคนเรา” เรา “อาจจะไม่ใช่แค่เงินอย่างเดียวเนอะป้า เด็กเค้าไม่ได้เห็นตัวอย่างที่ดีๆ ไง กลับบ้านไปก็เจอพ่อกินเหล้า แม่เล่นไพ่ พ่อมีเมียน้อย แม่โดนตบตี ไม่ได้เห็นว่าบทบาทของพ่อแม่ ของผู้หญิง ผู้ชายที่ดีมันเป็นยังไง ถ้าไม่ พร้อมก็ไม่น่ามีลูกอ่ะเนอะอย่างป้าว่า”
[16]
by..âโ¨จ Ž
ป้า
“นั่นสินะหนู นี่ถ้าป้าได้เรียนหนังสือ ป้าคงไปเป็นนักจิตวิทยาหรืออะไรแบบนั้นนะ เด็ก ๆ น่ะชอบมาปรึกษาป้า ตั้งแต่ไปมีอะไรๆ กับ ผู้ชายมา จนท้อง จนคลอด ป้าก็ไม่ตำหนิเค้านะ มีแต่บอกเค้าว่าท้องมาแล้วก็ไม่เป็นไรนะลูก เราต้องรับผิดชอบ คลอดเค้ามาแล้วก็ เลี้ยงเค้าให้ดี บางทีเค้าต้องขายตัวเลี้ยงลูก ป้าก็บอกว่า ก็อย่าไปทำนานนัก ให้กำลังใจเค้าน่ะ เพราะกับพ่อแม่ กับครู เค้าก็ไม่กล้า คุย ครูคนนึงดูแลเด็กตั้งสี่ห้าสิบคน แล้วป้าก็ไม่เคยดุเค้ามีแต่จะปลอบกันไป” เรา “ดีค่ะป้า” ป้า “เอาจริงๆ มันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะหนูนะ อย่างป้าขายอาหารริมถนน ป้าก็มีลูกนะเค้าก็เรียนหนังสือ ทำงานด้วย เค้าเป็น เด็กดี ลูก ผอ. โรงเรียนนึง พ่อแม่เค้ารวย ก็เลี้ยงแบบให้แต่เงิน มาชวนลูกป้าสูบบุหรี่ ลูกป้าไม่สูบ ลูก ผอ.นั่นเค้าติดยาด้วย คน เพื่อนบ้านบอกแม่เค้า แม่เค้าก็ไม่เชื่อจนแม่เค้ามาคุยกับป้า ป้าก็ยืนยันไปว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ จนลูกเค้าอาการแย่แล้วถึงได้ยอม เชื่อแล้วพาไปรักษาตอนนี้ก็หายดีแล้วนะ ไม่เข้าใจทำไมเพื่อนบ้านกันแท้ๆ บอกเค้าไม่เชื่อเนอะ” เรา “ความรักลูกนะป้ามันเชื่อได้ยากว่าลูกจะเป็นอย่างนี้” ป้า “สังคมมันเป็นอย่างนี้ไม่รู้จะโทษใครดีนะ” ขาดคำป้าก็มีเด็กหนุ่มวัยรุ่น ขี่ฟีโน่ มาจอดหน้าร้านป้า *หมายเหตุ: ฟีโน่ก็คือฟีโน่ มอเตอร์ไซค์ ก็คือมอเตอร์ไซค์นะจ๊ะ เนื่องจากความเท่และความน่ารักมันต่างกัน ป้าก็หันไปผัดกับข้าวตามสั่ง พลางคุยไปดุไปกับเด็กหนุ่มที่อาการเหมือนจะยังไม่ตื่นดี ส่วนเราจ่ายเงินป้าสี่สิบบาท ป้ารับเงินแล้วบอกว่า “ตอนแรกตั้งใจจะไปกินก๋วยเตี๋ยวล่ะสิ” เรายิ้มตอบป้าเพราะตอนแรกตั้งใจจะไปกิน ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาร้านประจำที่อยู่ติดกันจริงๆ เมื่อเดินจากมาแล้วก็ยิ้มกับตัวเอง ถ้าไปกินก๋วยเตี๋ยวก็ไม่ได้คุยกับป้าน่ะสิ มื้อนี้รสชาติอาหาร ก็เท่าที่จำนวนเงินเท่านั้นจะให้ได้ แต่กลับรู้สึกว่าคุ้ม ที่ได้ขบคิดระหว่าง “แล้วจะโทษใครดี” กับ “แล้วจะทำยังไงดี”
17!
[]
¨จÒา¡ก.. àเ¾พ×ื่Íอ¹น¤คÃรÙู (1)
¤คÃรÑั é้ §ง áแÃร¡ก เรียนครูๆ ถึงเพื่อนๆ อยากจะเล่าบรรยากาศที่เมื่อวานมีโอกาสไปสอนโยคะกะน้อง เอ๋ ที ่ ส วนโมกข์ ก รุ ง เทพฯเป็ น ครั ้ ง แรกสำหรั บ การสอนโยคะในที ่ สาธารณะของเราทั้งสองคนหลังจากทั้งเตรียมทั้งไปดูลาดเลาและซัก ซ้อมกัน.. และเมื่อวานก็มาถึงน้องเอ๋ผู้เพอร์เฟ็คของเราไปถึงสวนโมกข์ ตั้งแต่บ่ายสองโมงครึ่ง(น้องเอ๋หยุดงานครึ่งวัน)พี่บุ๋มไปถึงสวนโมกข์ ตอน4โมง(จริงๆลางาน1วันเต็ม แต่ตื่นมาฝึกโยคะและอ่านโยคะในชีวิต ประจำวันของครูอยู่ที่บ้าน)เวลาสอนเริ่ม5โมงเย็น บุ๋มก็เลยเข้าไปเดินดู หนังสือท่านพุทธทาสในห้องสมุด นานๆจะมาก่อนเวลากะเค้าบ้างส่วน น้องเอ๋ขึ้นไปเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้า..เสื้อนักเรียนไกวัลย ..สีน้ำเงินกะเทา อ่อนแบบทูโทนที่บุ๋มใส่มาจากบ้านเรียบร้อยแล้ว(ตอนไปอินเดียน้องเอ๋ ฝากตังค์ไปซื้อหนังสือเยอะมาก..ตังค์เหลือเลยซื้อเสื้อไกวัลยมาฝากซะ เลย) พอได้หนังสือจ่ายตังค์เสร็จ ก็4โมงครึ่ง รีบขึ้นไปห้องฝึกโยคะ ในใจคิดว่าจะได้เตรียมตัวก่อนที่คนอื่นๆจะมาที่ไหนได้มีคนมารออยู่ แล้วซัก7-8คนได้ คุณป้าสามสี่คนที่นั่งอยู่แล้วก็จ้องเราเขม็งเดินไปเปิด หน้าต่างก็แล้ว ปูเสื่อโยคะพร้อมผ้าไหมสีงามที่แม่เย็บให้ก็แล้ว หยิบ ขันทองเหลืองของน้องเอ๋ออกมาตั้งก็แล้ว เวลาก็ผ่านไปแค่สิบนาที..ทำ ไงดีหว่าเหลืออีกตั้ง20นาที ..ไม่รู้จะทำอะไร จะชวนคุยเหมือนที่เห็นครู คนอื่นเค้าถามว่าใครมาครั้งแรกบ้างคะ?...ก็กลัวว่าเค้าจะถามเรากลับว่า มาสอนกี่ครั้งแล้ว..กลัวเค้าจะอึ้ง!(ถ้าเราตอบไป)คนก็เริ่มเข้ามาปูเสื่อกัน เรื่อยๆ..อูยเกือบเต็มห้อง..กระซิบกระซาบกะน้องเอ๋ว่าเอาไงดี ก็ตกลง ว่าเริ่มตรงเวลารอไปก่อน คุณป้าคนหนึ่งที่มานั่งรอก่อนเรา ก็ถามว่าเริ่มกี่โมง เราก็ ยืนยันว่าเริ่ม5โมง แกก็บอกไม่เป็นไรแกจะได้ไปเข้าห้องน้ำก่อนเฮ้อ! โล่งอก นึกว่าแกจะเม้งให้เริ่มก่อนหันไปมองน้องเอ๋อีกที น้องเอ๋นั่งสมาธิ ไปแล้ว น้องเอ๋นั่งสมาธิดูดีมาก หลังตรง(นึกถึงครูฮิโรชินิดนึง)..เอ แล้วตู จะทำอะไรดี ว่าแล้วก็เลยเอาหนังสือท่านพุทธทาสมาอ่านซะเลย...เปิด ไปเป็นหน้าที่ท่านพุทธทาสพูดถึงปราณและโยคะพอดี...โอ กำลังใจมา ขึ้นเป็นกองถึงเวลาจะผ่านไปช้า..แต่ในที่สุดมันก็ผ่านไป 4:57 เวลาที่
[18]
เรียน ครูและเพื่อนๆ พี่บุ๋ม ลืมเล่าว่าตอน 6 โมงตรง มี เสียงเพลงเคารพธงชาติดังขึ้นอย่างไม่มีปี่ มีขลุ่ย(ตอนไปสังเกตการณ์ อาทิตย์ก่อนนู้นไม่มีนะ) งงเลย ทำไงดีอะ ไม่อยู่ในสคริปต์นิเลยบอกทุก คนว่างั้นเราเข้าสู่ท่านั่งพักรอจนเพลงจบ ละกันนะคะ ผ่านไปสักครู่ระหว่างพักในท่า ศวาสนะ มีเสียงสวดมนต์ทำวัตรเย็น ลอย มา แต่ก็ปล่อยไป สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้คือ ในระหว่าง การสอนเราต้องมีสมาธิมาก โดยส่วนตัวเอ๋ สอนหนังสือปีละครั้งทำมา 11ปี ไม่เคยรู้ เลยว่าในระหว่างสอนเรามีสมาธิจดจ่ออยู่ กับเรื่องที่เราสอน (มันคงมีแหละแต่ตอน นั้นไม่รู้อะ)แต่วันที่ไปสอนโยคะนั่นสังเกต ว่าเราไม่ค่อยคิดเรื่องอื่นคิดแต่เรื่องการ อธิบายท่าและคอยดูว่าผู้ฝึกทำได้แค่ไหน เพิ่งเข้าใจว่าการทำงานคือการ ปฏิบัติธรรมก็ตอนนี้แหละ ขอบคุณครูที่ให้ความรู้ ขอบคุณพี่บุ๋มที่ชวนไปสอน ขอบคุณเพื่อนที่ให้กำลังใจ ขอบคุณที่เราได้รู้จักกัน เอ๋
เราเริ่มทำท่าจริงจังนั่งสงบ..แต่จริงๆในใจน่ะเต้นตุ้บๆเหมือนวันที่ฝึกสอนที่ มศว.เลย(มาถามน้องเอ๋ตอนเลิกแล้ว ก็อาการเดียวกัน) พอ5โมงตรง เราก็เริ่มสอน บุ๋มเริ่มสอนช่วงแรกก่อนโดยสอนท่า พัก ความสำคัญของท่าพักท่าต่างๆและการผ่อนคลาย การเปลี่ยนท่าจาก นอนเป็นนั่ง เป็นยืน และการบริหารข้อต่อโดยมีน้องเอ๋เป็นแบบให้.. ตอนที่สอนน่ะไม่ตื้นเต้นมากเท่าตอนที่รอสอนเลย สอนในสิ่งที่เรา รู้..และคิดว่าเมื่อเป็นประโยชน์ต่อเราก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นหลังจาก นั้นน้องเอ๋ก็สอนอาสนะจนจบ เราสอนโยคะเพื่อการผ่อนคลาย น้องเอ๋ให้ ความสำคัญกับท่าพักทุกครั้งที่จบแต่ละอาสนะ จนถึงตอนผ่อนคลายอย่าง
จากครูอ๊อด บุ๋มเล่าได้เหมือนครั้งแรกของ หลายๆ คน รวมถึงพี่อ๊อดด้วย และอยากบอกว่าทุกครั้งก็เป็น ครั้งแรกของเราเสมอเช่นกันเพราะอันที่ จริงมันก็ไม่เคยซ้ำเดิมเลยสักที ขอให้ตื่นเต้นที่ได้ทำตลอดไป เพราะนั ่ น หมายถึ ง ความตั ้ ง ใจที ่ ม ี ม าก เหมือนครั้งแรกเสมอๆ อ๊อด
ลึก บุ๋มก็รู้สึกว่าผ่อนคลายจริงๆ และคิดว่าคนอื่นๆก็น่าจะรู้สึกเหมือนเราบ้างไม่มากก็น้อย ดังนั้นจึงภูมิใจมากที่เมื่อสอนจบ(90นาที เต็ม)แล้วมีน้องผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกว่าวันนี้เค้ารู้สึกผ่อนคลายมากที่ฝึกโยคะแบบนี้ บางคนถามหาหนังสือ ถามหากล่อง บริจาค อืมม์..น่าจะใช้ได้นะสำหรับ ..ครั้งแรก..ของเราทั้งสองคน(แม้น้องเอ๋ ผู้เพอร์เฟ็คจะบอกทีหลังว่า "เอ๋เสียงสั่น" พี่ก็ไม่รู้สึก เลย หรือ"เอ๋เห็นคุณป้าคนหนึ่งงอเข่าไม่ได้ทำไงดี"พี่ก็ว่าไม่เป็นไร....แต่สุดท้าย น้องเอ๋ถามว่า "เราจะไปสอน(ปล่อยของ)เมื่อไหร่อีก ดี?"....) ขอบคุณครูและเพื่อนที่อ่านมาถึงตรงนี้ บุ๋ม21 มิถุนายน 2555 ปล. วันพุธนั้นมีผู้เข้าฝึกโยคะทั้งหมด25คน
[19]
¨จÒา¡ก.. àเ¾พ×ื่Íอ¹น¤คÃรÙู (2)
àเÃร×ื ่ Íอ §ง ³ณÑั °ฐ Ëห·ท∙Ñั Âย ÃรÔิ ้ Çว ÃรØุ ¨จ Òา
àเÁม×ื è่ Íอ ©ฉÑั ¹นäไ»ป»ป¯ฏÔิ ºบ Ñั µตÔิ ¸ธ ÃรÃรÁม ในการเดินทางไปปฎิบัติธรรมที่โกเอนก้าหลักสูตร10วัน ในครั้งที่2นี้ ข้าพเจ้าก็ได้เจอบททดสอบตั้งแต่วันแรกที่เดินทางไป ถึงอย่างไม่ทันตั้งตัว บททดสอบที่ว่านี้ก็คือ การเห็นความกลัวที่ เกิดขึ้นในจิต เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อข้าพเจ้าเดินทางไปถึงสถานที่ ปฎิบัติธรรมและกำลังนำสัมภาระซึ่งก็มีเพียงเป้เดินทางใบเดียวตรง ไปยังเรือนพักหญิงห้องC18ด้วยจิตที่สงบเตรียมพร้อมสำหรับการ เริ่มปฎิบัติธรรม แต่พอไปถึงยังที่พักจิตที่กำลังอยู่ในความสงบ ก็ เริ่มแตกกระเจิงเมื่อต้องเผชิญกับตัวต่อเสือ ซึ่งมีขนาดตัวเท่านิ้ว โป้ง ในความรู้สึกตัวใหญ่มาก บินมาต้อนรับน้องใหม่ถึงที่ ในขณะ นั้นข้าพเจ้ารู้สึกกลัวมากตามสัญชาติญาณของการกลัวตาย ถ้าเป็น เมื่อก่อนที่ยังไม่ปฏิบัติธรรมข้าพเจ้าคงหันหลังกลับแล้ววิ่งหนีกลับ บ้านแล้ว คิดดูสิ แค่ผึ้งตัวเล็กๆ ยังกลัวแทบตาย แล้วนี่ตัวเท่านิ้ว หัวแม่โป้งแถมรู้ว่าถ้าถูกต่อยมีสิทธิ์ตายได้ แล้วมันจะคุ้มมั้ยที่เอา ชีวิตมาเสี่ยง แต่ในวันนี้ข้าพเจ้าเป็นนักปฏิบัติธรรมที่มีความมุ่งมั่น ที่จะหลุดพ้น ถ้าเรื่องแค่นี้ผ่านไม่ได้ จะไปทำอะไรได้ ก็พยายาม รวบรวมความกล้าใจดีสู้เสือ พยายามสงบจิตสงบใจอยู่กับลม หายใจคิดถึงแต่ความรักความเมตตา และจิตที่ไม่มีความมุ่งร้ายต่อ สิ่งใด ค่อยๆ เดินต่อไปอย่างช้าๆ แต่เมื่อสำรวจเข้าไปในจิต ก็เริ่ม เห็นความกลัวของจิต ลมหายใจที่ก่อนหน้านี้ละเอียดนุ่มนวล กลับ เริ่มอึดอัด หายใจแรงขึ้น หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ก็ต้องข่มใจ เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งใกล้กันเท่าไรยิ่งกลัว เมื่อใกล้เข้ามา ข้าพเจ้าก็พยายามยืนสงบนิ่ง และพยายามไม่เผชิญหน้า แต่เสียง ของต่อเสือที่เริ่มบินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ รู้สึกได้ว่าเสียงดังมาก ทำให้ รู้สึกน่ากลัวมากยิ่งขึ้น พี่แกคงต้องการทำเสียงข่มขู่ข้าพเจ้าและมัน ก็ได้ผล ข้าพเจ้ารู้สึกกลัวมากจนอยากจะหลับตาปี๋ เพื่อหนีภาพที่ อยู่ตรงหน้า สักพักหนึ่ง มันก็บินผ่านไป ข้าพเจ้ารู้สึกโล่งใจและ ปลอดภัย หวังว่าคงจะไม่เจอกันอีกในชาตินี้ แต่ที่ไหนได้ เหมือน ธรรมะจัดสรรให้ข้าพเจ้าต้องผ่านบททดสอบด้วยการก้าวผ่านความ กลัวยังไงยังงั้น เพราะทุกครั้งที่ข้าพเจ้าต้องเดินผ่านไปยังห้องพัก เราทั้งสองต้องเผชิญหน้ากันทุกครั้ง เรียกว่าวันละหลายรอบเพราะ
พี ่ แ ก ทำรังอยู่ที่ ระเบี ย ง ไม้ ห น้ า ห้ อ งพั ก ของข้าพเจ้า และพี่แกก็จะแสดงอำนาจในการเป็นเจ้าถิ่นด้วยการบินไปบินมาอยู่ ตลอดเวลา จะมีก็แค่ตอนกลางคืนที่แกคงจะบินจนเหนื่อย และต้อง พักเอาแรงไว้ในวันต่อไป เป็นอันว่าข้าพเจ้าต้องทำใจยอมรับที่จะ ต้องอยู่ร่วมกับมัน มันในที่นี้ก็คือ ทั้งตัวต่อและความกลัวในจิตเป็น เวลา 10 วัน ในตอนแรกเมื่อคิดก็รู้สึกสยดสยองแต่เมื่อลองคิดดูอีก ทีมันก็ท้าทายตัวเรา ท้าทายในที่นี้หมายถึง ข้าพเจ้าได้เห็นความ กลัวในจิตทุกวันๆ และมันก็มีการเปลี่ยนแปลงและมันก็พัฒนาขึ้น ทุกวัน จากกลัวมากและก็กลัวน้อยลง จนกระทั่งไม่รู้สึกกลัวอีก แต่ ก่อนหน้านั้นข้าพเจ้าได้เผชิญเหตุการณ์ที่ตื่นเต้นอยู่ถึง 2 ครั้ง ครั้ง แรกที่ทำให้กลัวจนขนลุก ในตอนนั้นข้าพเจ้ากำลังเดินออกจากห้อง พักและได้ยินเสียงพี่แกบินมาทางข้างหลังแต่ไกล และเสียงนั้นก็ดัง ขึ้นๆ นั่นแสดงว่ามันบินมาจนใกล้ตัวข้าพเจ้าเข้ามาทุกที แต่ เนื่องจากไม่มีตาหลัง อายตนะทางตาจึงไม่ได้สัมผัส แต่ทางหูเรียก ได้ว่าเต็มๆ จิตก็เริ่มปรุงแต่งความกลัว แต่ข้าพเจ้าพยายามมีสติไม่ แต่งจนกลัวมากเกินไป และเมื่อถึงเสี้ยววินาทีที่น่าตื่นเต้นและ หวาดเสียวก็มาถึง พี่แกบินเฉี่ยวหูข้าพเจ้าแบบเฉียดเส้นยาแดง ด้วยเสียงอันดัง ตอนนั้นข้าพเจ้าจินตนาการเหมือนเครื่องบินบิน ผ่านหูยังไงยังงั้น รู้สึกได้ว่าเสียงดังมาก เป็นอันว่า จิตข้าพเจ้าแพ้ มัน ข้าพเจ้ายังกลัวให้กับมัน และมันคงกระหยิ่มใจที่ได้ข่มขู่มนุษย์ ที่จิตอ่อนคนหนึ่ง ข้าพเจ้ายอมรับว่ากลัวจนขนลุก แต่ก็ยังรอดตาย ข้าพเจ้ายังมีความเชื่อว่า ณ.สถานที่ปฏิบัติธรรม ทุกอย่างเป็นไป
[20]
ด้วยความรักความเมตตา ไม่ว่าผู้คนที่ตั้งใจมาปฏิบัติธรรมหรือ แม้แต่สรรพสัตว์ทุกสิ่ง ก็คงอยู่ในสภาวะที่เต็มไปด้วยความเมตตา คงไม่มีใครทำร้ายกัน แต่อาจจะล้อเล่นกันเฉยๆ วันนั้นเราทั้ง 2 ก็ ยังสวนทางกันอีกหลายรอบ แต่ก็ผ่านไปด้วยดี เวลาผ่านไปซัก 6-7 วันก็เริ่มคุ้นชิน ความกลัวก็ลดน้อยลง แต่ก็ยังคงมีอยู่จน กระทั่งประมาณวันที่ 7 วันนี้น่ากลัวว่าครั้งที่แล้วอีก และก็เป็นวัน ที่ข้าพเจ้ากลัวมันเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าจะเปรียบก็เหมือนการดวล ปืนกันซึ่งๆ หน้า เพราะเราทั้ง 2 เผชิญหน้ากันอย่างจัง ขณะนั้น ข้าพเจ้ากำลังเดินมุ่งหน้าไปยังหอปฏิบัติธรรม เป็นเวลาเดียวกับ ที่มันบินกลับมา อายตนะทางตาของข้าพเจ้าเริ่มทำงานก่อน เพราะเห็นกันตรงๆ เรียกได้ว่าอยู่ในแนวเส้นตรงเดียวกันห่างกัน ไม่เกิน 5 เมตร แทบจะไม่มีเวลาคิดหรือตั้งตัว ข้าพเจ้าพยายาม รวบรวมทั้งสติ ทั้งความกล้าที่ก็ยังไม่ค่อยมี แต่สิ่งหนึ่งที่คิดได้ ตอนนั้นคือจิตที่เราไม่เคยคิดทำร้ายมันก็ยึดเอาไว้เป็นหลัก และ รวบรวมจิตให้ตั้งมั่นที่เราได้ผ่านการฝึกฝนทุกๆ วัน จนรู้สึกว่ามี สติสัมปชัญญะเต็มร้อยเดินหน้าต่อไปทีนี้ไม่หลบแล้ว คิดว่าเป็น ไงเป็นกันจนกระทั่งเราทั้ง 2 เผชิญหน้ากันไม่ถึงเมตร ข้าพเจ้าก็ พยายามไม่หลบและยืนสงบนิ่งเพื่อดูว่ามันจะทำอย่างไร พี่แกก็ บินมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ หน้าข้าพเจ้า ซักพักหนึ่งตอนนั้นข้าพเจ้า รู้สึกกลัวจนเสียวสันหลัง แต่ก็พยายามอุเบกขาเฝ้าดูความกลัวใน จิตเฉยๆ โดยไม่ปรุงแต่ง เรียกว่าเผชิญความกลัวในจิตมากกว่า ตัวต่อที่อยู่หน้า จนรู้สึกว่าจิตสงบ ซักครู่หนึ่งมันก็บินผ่านไป ข้าพเจ้ารู้สึกโล่งอกและรู้ว่าตัวเองได้ก้าวผ่านบททดสอบของ ความกลัวแล้วขั้นหนึ่ง ข้าพเจ้าไม่ทราบหรอกว่าเป็นความกลัวใน ขั้นไหน และคิดว่าวันข้างหน้าก็ต้องมีบททดสอบขั้นต่อไป ถึง อย่างไรก็ตามข้าพเจ้าก็ได้เรียนรู้ว่า ในความกลัวนั้นกลับ เป็นความว่างเปล่าเพียงแค่จิตเราคิดไปเอง หลังจาก วันนั้นข้าพเจ้าก็รู้สึกประหลาดใจที่เมื่อเราทั้ง 2 สวน
21!
ทางกันข้าพเจ้าแทบไม่ได้ยินเสียงบินของเจ้าตัวต่ออีกเลย รู้สึกว่า มันบินด้วยความสงบมากขึ้น สบายมากขึ้น มันทำให้ข้าพเจ้าเก็บ มาคิดหาเหตุผลเอาเองว่า 1. ในตอนแรกที่ได้ยินเสียงบินที่ดัง มากเพราะเป็นสัญชาติญาณของสัตว์ที่ต้องการปกป้องตัวเองเลย ทำเสียงข่มขู่ฝ่ายตรงข้าม 2. เมื่อเวลาผ่านไปเหมือนกับเราทั้ง สองปรับตัวเข้าหากัน และมันรับรู้ได้ว่าเราไม่มีเจตนาร้ายกับมัน มันก็เลยไม่ต้องบินเสียงดัง หรือ 3. จิตของเราและตัวต่อเท่ากัน ไม่ว่าผลมันจะคืออะไร ข้าพเจ้าก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะ 10 วัน ของการเรียนรู้ธรรมะจากธรรมชาติทำให้เห็นตัวเองมากขึ้น และ ได้ย้อนกลับไปมองเห็นตัวเองในอดีตที่ผ่านมา ซึ่งใช้ชีวิตที่เต็มไป ด้วยคำว่า“กลัว”ไปแทบจะทุกเรื่อง เพื่อปกป้องตัวเองโดยที่เรา ไม่รู้ตัวเองทำให้เราพลาดโอกาสที่ดีๆ ในอดีตหรือทำสิ่งผิดพลาด โดยที่เราไม่รู้ ข้าพเจ้ากลับจากปฏิบัติธรรมในครั้งนี้ด้วยความเชื่อ มั่นในตัวเองมากขึ้น เห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้น และตั้งใจว่าจะ กลับมาใช้ชีวิตด้วยการเผชิญกับคำว่า“กลัว”ในทุกๆ เรื่องให้มาก ขึ้น ท้ายสุดนี้ขอบคุณสถาบันโยคะวิชาการ และคุณครูทุกท่าน ขอบคุณธรรมะจัดสรรให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเห็นตัวเองและรู้จักตัว เองมากขึ้น ข้าพเจ้าจะขอตั้งมั่นเดินตามรอยเท้าของพระพุทธเจ้า ต่อไปด้วยจิตที่มีอุเบกขาให้มากขึ้นทุกวันทุกวัน
[]
¨จÒา¡ก.. àเ¾พ×ื่Íอ¹น¤คÃรÙู (3)
àเÃร×ื ่ Íอ §ง àเ»ป้
äไ»ปÊสÍอ¹นâโÂย¤คÐะ¤ค¹น»ป¯ฏÔิºบµตÔิÑั ¸ธÃรÃรÁม ถึง ครูและเพื่อนๆ ที่คิดถึงทุกคน สุขกาย-สบายใจดีเหมือนเดิมทุกคนใช่มั๊ยคะ มีเรื่องดีๆ ที่เพื่อนเราไปทำกันมาเล่าให้ฟัง เย็นวันศุกร์15มิถุนาเป้เตรียมซื้อผัก-ผลไม้จะไปทำบุญที่วัดอโศการาม(ไม่ได้ไปนาน แล้ว)ไม่ตั้งนาฬิกาปลุก ตั้งใจแทน ว้าว...ตื่นก่อนเวลาอีกนะเนี่ย หุงจมูกข้าวกล้องดี กว่า เอาน้ำใส่ข้าวเรียบร้อย ตายแย้วปลั๊กหม้อหุงข้าวอยู่ที่ใดค้นหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ อารมณ์บ่จอยตอนรุ่งสางกลับไปนอน ไม่หลับ..ลุกมานั่งสมาธิข่มใจ“ช่างมันเหอะ นะ”ผ่านไปครึ่งชั่วโมงล้มตัวลงนอนหลับสนิท.. กริ ๊ ง ๆ ๆ....ประมาณเก้าโมงเช้า“เสียงอารายหว่า”“พี่ณัฐเองนอนต่อเถอะเป้”“ไม่เป็นไรค่ะ ตื่น แล้ ว แต่ ข อตั ้ ง สติ เดี๋ยว”ไปเป็นผู้ช่วยมั๊ย พี่กล้วยกับพี่จะไปสอนโยคะที่มูลนิธิมายาโคตมี แถวๆ ถนน กรุงเทพกรีฑา20 ไปค่ะๆ..ธรรมะจัดสรรอีกครั้ง.... เจอพี่ณัฐที่ปั๊มน้ำมันเอสโซ่BTSแบริ่งตอนเที่ยงซื้อหมูปิ้งข้าวเหนียว (ข้าวเช้า+ข้าวเที่ยง) กินกันไปในรถ On the wayพี่ณัฐก็เล่าเรื่องที่ไปอบรมโคเอนก้ากับเจ้ส้ม (คนสวย) บอกว่านิวส้มมากๆ ค้า!กราบช้าๆ อย่างสวยงาม...กลับ มาให้ลูกน้องไปอบรมโคเอนก้าได้ จ่ายตังค์ให้เท่าเดิม.. สุดยอด.. สาธุๆๆ (อยากให้เจ้ส้มมาเล่าเพิ่มจัง..) พี่ณัฐแบ่งความรู้จากการไปอบรมกับ ดร.ขวัญ“นิสัยคนเทียบกับสัตว์ชนิดใด”(กระทิง, หนู, หมี, อินทรี;ครูดลเคยสอน) เพื่อจะ ได้ปรับใจเราให้ยอมรับกับคนอื่นไงจ๊ะ ผลทำให้ความสัมพันธ์ของพี่ณัฐกับลูกดีมาก เม้าท์ๆ อยู่“โครม”แท็กซี่ชนเราเต็มๆสติหลุดไอ้บ้าเอ๊ย(ขอโทษที่หยาบคาย)ลงไปเปิดท้ายรถดูอืม..ไม่เป็นไรแท็กซี่บีบแตร ยกมือไหว้เราเฉยอโหสิกรรม (เวลาถูกชนท้ายถึงไม่เป็นไร มีคนบอกก็ให้ลองเปิดท้ายก่อนว่าดุ้งหรือเปล่าเหอๆ เนี่ยโดนชนท้ายครั้งที่ 2) รถติดมากๆ เวลาผ่านไปบ่ายโมงกว่าๆ ยังไม่ผ่านหน้ารามเลยพี่กล้วยก็ติดเหมือนกัน พอหลุดไฟแดงแยกลำสาหัส (ลำสาลี) รีบบึ่งไปอย่างเร็วเส้นทางนี้เคยพาครูญี่ปุ่นหลงไปทีหนึ่งแล้วแหล่ะ (ตอนอาสาพาครูเที่ยว..แหะๆ)เลี้ยวเข้าซอย 20 แยก 7 เจอตึก ใช่ หรือเปล่า มีรถหรูหลายคัน เจอพี่นิดตรงที่จอดรถ พอเดินเข้าไปในมูลนิธิ ว้าว..มีไก่ออกมาสวัสดี หน้าตายิ้มแย้ม มีคนแก่นั่งอยู่หลาย คน ตึกสวย สะอาด มีลิฟท์ด้านล่างมีห้องขายซีดีธรรมะ เสื้อ กระเป๋า ฯลฯ (พี่กล้วยซื้อไปเพียบ.. คนอื่นซื้อนิดหน่อย) ดื่มน้ำขิงเพื่อรอ พี่กล้วยและเพื่อน(เป็นครูโยคะ) จากนั้นก็ขึ้นลิฟท์ไปชั้น 5 (ตึกไม่รู้กี่ชั้นลืมดู) เป็นห้องปฏิบัติธรรม มีพระพุทธรูปตั้งอยู่ มี่เก้าอี้ พลาสติกและเบาะสำหรับนั่ง เป็นช่วงพักของผู้มาปฏิบัติธรรม (ตึกนี้มีห้องนอนติดแอร์ด้วยนะจ๊ะ)พี่กล้วยก็เรียกมาคุยกันก่อน พวกเรา เป็นผู้ช่วย พี่กล้วยสอน โดยให้นั่งเก้าอี้ผู้สูงวัยน้อยและมาก ค่อยๆ ทยอยมานั่งประมาณ 60 คน ส่วนใหญ่ใส่เสื้อขาว เงียบ ตั้งใจ มีคน หนึ่งนั่งรถเข็นโยคะประกอบด้วย มรรค 8 ค่ะ ไม่ใช่เพียงยกขา ยกแขน (แหม..พี่กล้วยพูดด้วยยิ้มด้วย น่ารัก แอบได้ยินให้พี่ณัฐทำผม ให้เรียบร้อย แอ่ะ เราหัวฟูหรือเปล่า)อธิบายเสร็จก็ทำอาสนะ ยกขายกแขน ยกไหล่ฯลฯ (เพิ่งเคยเห็นคนแก่มาปฏิบัติธรรมเยอะ) ปิด ท้ายด้วยปราณายามะ หายใจออกทางจมูกทีละข้าง ทุกคนตั้งใจทำมาก พี่กล้วยซื้อหนังสือครูอ๊อดฝากให้พี่ณัฐหิ้วมาจำหน่าย 20 เล่ม (3,xxxบาท เงินของพี่กล้วยเอง) ขายหมดเกลี้ยง บางคนก็ให้ เยอะเชียว พี่กล้วยเขาก็เอาไปทำบุญมูลนิธิที่ครูอ๊อดทำอยู่ แล้วก็แบ่งส่วนหนึ่งเข้าโยคะวิชาการ (รู้จากพี่ณัฐ) อนุโมทนาค่ะพี่กล้วยดี จริงๆ ลงไปshoppingชั้นล่างกัน พี่กล้วยซื้อไปเยอะคนอื่นๆ ได้คนละสองสามอย่างมีเสื้อ กระเป๋าหลายแบบ สวยดี ปิดท้ายด้วย ทานอาหารเย็นน้ำพริกปลาทู ขนมหวาน อร่อย แยกย้ายกันกลับฝนตกกลางทาง ถนนมืด แต่หัวใจของทุกคนแจ่มใส สว่างช่างเป็นวัน ที่สดชื่นจริงๆ ผลจากการการสอน ทุกคนดีแจ่มใสและชื่นชอบมาก ถามกันใหญ่ สถาบันอยู่ที่ไหน เบอร์โทรอะไร ทำให้มีครั้งต่อไป วันที่ 14 ก.ค.55 เวลา 14.00–16.30 น. เป้อาสาขอเป็นคนนำเพื่อนๆ ท่านใดสนใจขอเชิญไปร่วมกันทำบุญทำกุศลจ้า ที่มูลนิธิมายาโคตรมี ถ.กรุงเทพกรีฑา 20 ซอย 7 เคารพครู, รักเพื่อน (จนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง) เป้
[22]
¤คØุ³ณ¶ถÒาÁม àเÃรÒาµตÍอºบ
SUNSALUTATION
ÊสØุ Ãร Ôิ Âย ¹นÁมÑั Êส¡กÒาÃร¤ค×ื Íอ ÍอÐะäไÃร
¶ถÒาÁม : หลังอบรมหลักสูตรครูแล้ว ตั๊กมาทำงานที่ดูไบ เริ่มมีโอกาสสอนโยคะ ตอนนี้มี คำถามว่า สุริยนมัสการ คืออะไร? ที่ถามเพราะมีครูมาจากศรีลังกา มาสอนโยคะที่โรงแรม โดยประกาศว่ามีการสอนสุริยนมัสการด้วยน่ะค่ะ
µตÍอºบ : สุริยนมัสการ เป็นชุดการออกกำลังกายของศาสนาฮินดู โดยเฉพาะการสอนเด็กในตระกูลพราหมณ์ ซึ่งจะได้ประโยชน์ทั้งในด้าน สุขภาพกาย และ ทำให้เด็กมีความเคารพพระอาทิตย์ไปด้วย เป็นชุด12 ท่า ซึ่งท่าเหล่านั้นคล้ายท่าอาสนะของโยคะ หากพิจารณาจากตำราโบราณ เราจะพบว่า สุริยนมัสการ ไม่ใช่ศาสตร์ของโยคะอย่างไรก็ตาม เมื่อ50 ปีที่ผ่านมานี้ ครูโยคะชาว อินเดีย สอนสุริยนมัสการในชั้นเรียนโยคะด้วย โดยมีเป้าหมายเพื่อใช้เป็นการ วอร์มอัพ เพื่อเหยียดยืดร่างกาย เตรียมความพร้อมก่อนฝึก อาสนะทำให้คนเข้าใจว่ามันคือส่วนนึงของโยคะและคนก็ฝึกกันแพร่หลายมาจนปัจจุบัน ที่สถาบันโยคะวิชาการฯ ไม่อบรม ไม่สอนสุริยนมัสการ ก็ด้วยเหตุผลที่ว่ามันไม่ใช่เรื่องของโยคะ พึงระลึกว่า สิ่งที่พวกเราเรียน ปฏิบัติ นั้นเราทำตามตำราดั้งเดิม พาคนไปสู่จิตอันสงบ เป็นสมาธิเราไม่เน้นท่ามาก ไม่เน้นการใช้แรง ไม่ฝึกสุริยนมัสการ แต่สำหรับโยคะทั่วๆ ไป คนคิดว่ามันคือการออกกำลังกายชนิดหนึ่งและเทคนิคต่างๆ ที่ฝึก ก็พาคนไปสู่ความแข็งแรงของร่างกาย มากกว่าเรื่องของจิตใจ ทุกวันนี้ คนส่วนใหญ่ชอบโยคะสมัยใหม่แบบออกกำลังกาย มากกว่าโยคะตามตำราโบราณที่เน้นการพัฒนาจิตด้านใน
KIDSYOGA
àเÃรÕี Âย ¹นÊสÍอ¹นâโÂย¤คÐะàเ´ดç็ ¡ก äไ´ดé้ ·ท∙ Õี è่ äไ Ëห¹น
¶ถÒาÁม : แนนรบกวนสอบถามข้อมูลหน่อยค่ะ ถ้าต้องการเรียนโยคะเด็กจะเรียนได้ที่ไหนคะ ลองหาดูในเมืองไทยแล้ว ไม่พบเลย หรือว่ามีสอนแต่ต่างประเทศ
µตÍอºบ : เท่าที่ทราบ เมืองไทยยังไม่มีการอบรมครูสอนโยคะเด็กอย่างเป็นทางการ แต่เราเริ่มมีครูโยคะที่สอนเด็ก หรือ ครูอนุบาล ครูประถม ที่ สอนโยคะเพิ่มมากขึ้นๆ ผมมีความเห็นอย่างนี้ครับ การสอนโยคะประกอบด้วย 2 ส่วน อย่างแรกความเข้าใจในโยคะ ซึ่งการที่เรามาอบรมครูโยคะ เราก็มีความรู้ ความเข้าใจในโยคะ จากนั้นเราก็ฝึกโยคะมากขึ้นๆ มีประสบการณ์ในโยคะเพิ่มขึ้นๆ ส่วนที่สองคือ ความเข้าใจเด็ก ความรักเด็ก ซึ่งครูโยคะเด็กหลายคนที่ผมรู้จัก เป็นคนที่มีความรักเด็กเป็นฐานจากนั้นก็นำสองส่วนนี้มา ใช้ ในการสอนโยคะเด็ก ในเวบสถาบันฯ มีเอกสาร “โยคะเด็ก” ที่เรารวบรวมข้อมูลเรื่อง พัฒนาการของเด็กรวบรวมเรื่องประสบการณ์สอนโยคะเด็กวัยอนุบาล วัยประถมซึ่งผมคิดว่าอยากให้เราดาวน์โหลดเอกสารชุดนี้มาศึกษา ส่วนตัวผม เห็นว่าคนที่รักโยคะ รักเด็ก และ อยากสอนให้เด็กรู้จักนิ่ง รู้จักการที่จะอยู่กับตัวเองบ้าง สามารถสอนโยคะเด็กได้ครับ (โดยที่ไม่ต้องไปอบรมอะไร เป็นทางการ) ผมเห็นว่าสิ่งสำคัญที่สุดในการเป็นครูคือ“ใจ” ใจนี่เอง ที่ผลักดันให้เราหาข้อมูลเพิ่มถ้าขาด ใจนี่เองที่ ผลักดันให้เรารู้จักปรับ รู้จักดัดแปลง หากการสอนนั้นไม่บรรลุผล ใจนี่เองที่ทำให้เรายังคงมุ่งมั่น ตั้งใจ เพราะเราอยากให้เด็กเขามีความสงบ มี ความนิ่ง มีสมาธิ (ที่พอเหมาะสำหรับเด็กคนนั้นๆ) ฝากพิจารณาครับและถ้าอยากคุยกับเพื่อนครูของเราที่สอนโยคะเด็กอยู่ก็บอกนะครับ จะได้ประสานให้ [23]
ÃรÐะËหÇว ‹Òา§ง·ท∙Òา§ง
àเÃร×ื ่ Íอ §ง ¹นÔิ Ãร ¹นÒาÁม
µตÒา·ท∙Íอ§ง ชื่อนี้บอกไปคงไม่มีใครเคยรู้จัก แต่หากไปถามคนพัทลุง หลาย ๆ คนจะร้อง อ๋อ! หมอทองจับเส้น มี โ อกาสได้ ล งไปร่ ว มงานศพหมอทอง หรื อ ที ่ ฉ ั น เรี ย ก ติดปากว่า ตาทอง ณ เมืองพัทลุง พวกเราไม่ได้มีความเกี่ยวดองทาง สายเลือดใดใด แต่มันเป็นความรู้สึกเคารพและผูกพันธ์ทางจิตใจ คือ คุณูปการความดีต่าง ๆ ที่คุณตาได้กระทำไว้ แม้ตาทองจะอายุ 75 ในปีนี้ แต่สุขภาพร่างกายแข็งแรง ผม ดกดำ ฟันขาวสะอาด ร่างกายสูงใหญ่ สายตาดีไม่ต้องพึ่งแว่นตา เหมือนคนทั่วไป หลังตั้งตรง เสียงดังฟังชัด ชอบหยอกเย้าลูกหลาน ด้วยความเป็นหมอทำให้แกดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี ทั้งการกิน การ อยู่ แม้แต่การนอน และคงไม่มีใครคาดเดาได้ว่า เพียงแค่การหกล้ม ครั้งเดียวเมื่อต้นปี จะส่งผลให้อาการทรุดหนักและจากไปอย่างไม่ทัน ตั้งตัว ทั้งที่ก่อนนี้ไม่มีสัญญาณบ่งบอกใดใด คุณแม่ได้ทราบข่าวการสูญเสียครั้งนี้จากญาติธรรมท่าน หนึ่ง ยังความตกใจให้อย่างมากมาย เนื่องด้วยก่อนนี้ยังได้ถามไถ่กัน อยู่ว่า คุณตาจะขึ้นมากรุงเทพ ฯ ตั้งแต่เมื่อตอนน้ำท่วม ซึ่งบ้านหลัง ที่เคยไว้ใช้รับรองคุณตาให้พักก็อยู่ในเขตน้ำท่วมเช่นกัน จึงไม่ สะดวก ภายหลังจากน้ำเลิกท่วมแล้ว ได้ให้คนเข้าไปเก็บกวาดบ้าน เป็นที่เรียบร้อยจึงได้มีการติดต่อคุณตากลับไป ว่าบ้านพร้อมแล้วคุณ
ตาจะขึ้นมาเมื่อไร ตาทองได้รับปากว่าเร็ว ๆ นี้ แต่ยังไม่ได้มีการ กำหนดวันที่แน่นอน สุดท้ายทราบข่าวอีกทีก็ได้สูญเสียบุคคลอันเป็น กำลังสำคัญของการแพทย์พื้นบ้านไปอีกหนึ่งท่านอย่างน่าเสียดาย ครั้งแรกเมื่อทราบข่าว แม่ได้นัดแนะกับบุคคลผู้แจ้งข่าวว่า จะลงไปร่วมงานศพตาด้วยกัน สุดท้ายเขาก็ไม่ไป ถัดมาได้แจ้งข่าว ให้คุณน้าทราบ น้าก็ไม่สะดวกที่จะไปด้วย สรุปว่าไม่มีใครพร้อมที่จะ เดินทางไปกับแม่ซึ่งเป็นผู้หญิงอายุ 65 ปีที่มีสุขภาพแข็งแรง แต่มี ปัญหาเรื่องหัวเข่า ทุกคนออกปากบอกแม่ว่า ถ้าไม่สะดวกก็ฝากซอง เขาไปสิ “เขา” ในที่นี้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะเป็นใคร เพราะ เท่าที่ทราบ คือ ไม่มีคนรู้จักที่จะไปด้วยกันได้ แล้วควรจะฝากซอง ใครไปดี เรามองหน้าแม่ รู้ว่าแม่อยากไป เพราะอย่างน้อยถือได้ว่า คุณตาเป็นผู้มีพระคุณกับคนบ้านนี้ เป็นครูบาอาจารย์ที่คนในบ้าน ต่างให้ความเคารพท่านหนึ่ง ท่านเป็นหมอพื้นบ้านโดยการสืบทอด ของครอบครัวจากรุ่นสู่รุ่น คนบ้านนี้และอีกหลาย ๆ คนที่แม่รู้จัก ต่างเคยได้รับการรักษาจากคุณตา ทุกครั้งที่รักษาคุณตาไม่เคยเรียก ค่ารักษา แต่จะมีกระป๋องวางอยู่บนโต๊ะ ให้คนที่ศรัทธาบริจาคได้ตาม กำลัง บ่อยครั้งที่คนในบ้านมีอาการ โดยเฉพาะแม่ อาการที่คิดว่า จำเป็นต้องได้รับการรักษาจากคุณตา แม่จะทำการโทรศัพท์หาตา
[24]
ทันที ตาจะกำหนดวันแจ้งว่าจะขึ้นจากพัทลุงมาได้เมื่อไร แล้วพ่อจะ เป็นคนไปรับตาจากสถานีรถไฟมาพักบ้านที่จัดเตรียมไว้ซึ่งจะถูก ดัดแปลงให้เป็นสถานที่รักษาชั่วคราว ซึ่งนอกจากคนในบ้านแล้ว คนไข้อื่น ๆ จากที่ใกล้ไกล หากสามารถเดินทางมาได้ จะรีบ ตามมาหาตาทองทันที คนที่มาส่วนมากหากโดนตาจับเส้น เมื่อไรเป็นต้องร้องโอดโอยไปไกลหลายบ้าน จนช่วงแรกคนมัก เข้าใจผิด ว่าบ้านหลังนี้มีการทารุณกรรม แต่โชคดีที่ หมู่บ้านนี้ยังมีคนอยู่อาศัยไม่ใคร่มาก อีกทั้งพี่ยามก็ เข้าใจ เหตุการณ์ต่าง ๆ จึงเป็นไปด้วยดี ระหว่าง ที่ตามาอยู่ด้วย ถ้ามากันเป็นครอบครัว แม่จะไม่ ได้เข้าไปวุ่นวายเรื่องการกินการอยู่ เพราะเห็นว่า มีคนมาคอยดูแลตาอยู่แล้ว แต่หากตาขึ้นมาคน เดียว แม่จะมีหน้าที่คอยทำกับข้าวไปส่ง ส่งคนไปคอย ทำความสะอาด โดยถือนโยบายว่า เมื่อเขามาอยู่บ้านเรา เรา ต้องดูแลเขาให้ดี เมื่อเห็นสีหน้าแม่ดังนั้น เราจึงออกปากบอกแม่ไปว่า ถ้า อยากไปก็ไปเถอะ และความจริงแล้วเห็นสมควร ว่าควรไป เพราะ ยามเมื่อเราต้องการเขาเขาพร้อมที่จะมา และครั้งนี้ อาจถือได้ว่า เป็นการแสดงความกตัญญูครั้งสุดท้ายโดยการส่งคุณตาสู่เชิงตะกอน ท้ายที่สุด“เขา” คนที่ทำหน้าที่ถือซองไปร่วมงานศพคือแม่ ซึ่งนับรวม ได้เกือบสิบซอง การได้ไปร่วมงานศพครั้งนี้ ทำให้เรามองเห็นบางสิ่งชัดเจน ยิ่งขึ้น เริ่มเรื่องจากความมีน้ำใจและความกตัญญู แม่ได้มีโอกาสพบ พี่ดำ ลูกบุญธรรมของตาซึ่งเคยติดตามเป็นศิษย์ เดินทางรักษาคน ด้วยกันกับตาอยู่ 2 – 3 ปี และได้มีโอกาสมาอยู่บ้านแม่ช่วงเวลาหนึ่ง ยามเมื่อเขามาอยู่ พ่อและแม่ดูแลทั้งตาทองและผู้ติดตามอย่างไม่ ขาดตกบกพร่อง ดังนั้นการเดินทางไปร่วมงานศพครั้งนี้ ทั้งเราและ แม่ออกเดินทางโดยรถไฟ ไปโดยไม่รู้ชะตากรรมว่าจะมีโอกาสได้เจอ ใครที่ไปร่วมงานบ้าง แต่เมื่อได้เจอ ทุกคนต่างดูแลแม่เป็นอย่างดี โดยให้เหตุผลว่า ยามเมื่อเขามาอยู่กับเรา เราดูแลเขาเป็นอย่างดี ดัง นั้นครั้งนี้ เมื่อเรามาอยู่กับเขา เขาย่อมไม่สามารถทำหน้าที่ให้ขาดตก บกพร่องได้ จากเรื่องนี้ทำให้รู้สึกอีกว่า คนเรายิ่งให้ ยิ่งได้ เมื่อให้สิ่ง ใดโดยไม่หวังผลตอบแทน สิ่งแรกสุดที่ได้คือความสุขทางใจ สิ่งต่อไป ที่จะตามมาเราไม่อาจคาดเดาต่อได้ ทุกสิ่งล้วนแล้วมีเหตุปัจจัย ถามไถ่กันไปมา ปรากฏว่า โดยอาชีพที่ตาเป็นนี้ คนจะทำ ต้องทำด้วยความศรัทธาไม่หวังลาภยศใดใด ซึ่งพี่ดำคงเห็นแล้วว่าไม่ พอเลี้ยงปากท้องตนเอง ลูก สามี และแม่ จึงขอลาตาไปศึกษานวด
แผนไทยจากกระทรวงสาธารณสุข จนได้ใบประกาศนียบัตร เปิด ร้ า นนวดเป็ น ของตั ว เอง อยากรู ้ เ หมื อ นกั น ว่ า ผลิ ต ผลที ่ ไ ด้ เ หมื อ น หรือต่างกัน แค่ไหน อย่างไร ปัจจุบันพี่ดำนอกจากจะ ทำร้านนวดแล้ว ยังได้ลงทุน ในธุ ร กิ จ ค้ า ขายต้ อ งเดิ น ทาง กรุงเทพ ฯ – อุดรฯ – พัทลุง แล้วยังมีโรงงานตั้งอยู่ที่ กรุงเทพ ฯ ด้วย ถือได้ว่าประสบความสำเร็จในธุรกิจ อย่างมาก ขนาดแม่ยังชื่นชมเขาต่อหน้า ซึ่งพี่เขาได้ ออกตัวว่า เพราะบารมีของพ่อ (ตาทอง) พ่อสอนให้ซื่อสัตย์ ถือ สัจจะ ฉะนั้นการทำธุรกิจของเขา ถือเรื่องความซื่อสัตย์เป็นสำคัญ และแม้ พ ี ่ เ ขาจะมี พ ร้ อ มแล้ ว ทุ ก สิ ่ ง ในวั น นี ้ แต่ เ ขายั ง คงมี ค วาม อ่อนน้อมถ่อมตน ให้เกียรติผู้สูงอายุ ไม่โอ้อวดวางท่า หรือแสดง กิริยาดูแคลน จะเข้าบ้านคนอื่น พี่เขาถอดรองเท้าทิ้งไว้ตั้งแต่ลาน หน้าบ้าน รู้สึกปลาบปลื้มและอนุโมทนาไปกับตาทองว่า อย่างน้อย นอกจากการรักษาคนแล้ว ตายังเป็นตัวอย่างที่ดีและสร้างคนดีดีให้ อยู่ในสังคมนี้อีกด้วย พี่เล่าว่า ตาไม่มีเงินเก็บ รายได้ที่ได้จากการรักษา นอกจาก กันไว้ใช้ส่วนตัวบางส่วนแล้ว ที่เหลือตาเอามาบูรณะวัดร้างแห่งนี้ ซึ่ง อยู่ไม่ไกลจากบ้านตา ทั้งการสร้างศาลา เมรุ โรงครัว ต่อมาจึงมีกุฏิ และพระจำวัดอยู่ 2 – 3 รูป เท่านี้ก็เพียงพอให้คนในหมู่บ้านได้ใช้ ประโยชน์ประกอบกิจทางพุทธศาสนาแล้ว ระหว่างงานมีแต่เสียงคนถามไถ่ว่า สิ้นตาแล้ว ใครสืบสาน ต่อ แม้ตัวฉันเองก็เช่นกัน ยามเมื่อตาอยู่ ก็พยายามหาผู้รับช่วงต่อ แต่ทุกคนได้แต่ออกปากว่า ไว้ก่อน เดี๋ยวก่อน ยังไม่มีเวลา รายได้ไม่ พอเลี้ยงครอบครัว อนิจจา หรือ องค์ความรู้นี้จะดับสูญไปพร้อมร่างที่ไร้ วิญญาณของตาทอง ท้ายสุดนี้ ขอให้ดวงวิญญาณของตาทองได้ไปสู่สุคติภูมิ เจริญในมรรค ผล มีนิพพานเป็นที่หมายด้วยเทอญ
[25]
http://www.84000.org/tipitaka/
¾พÃรÐะäไµตÃร»ป ®ฎ¡ก áแ¡ก ‹¹น¸ธÃรÃรÁม
ÃรÒาËหØุÅลÊสÙูµตÃร·ท∙Õีè่ ò๒ Çว ‹Òา´ด ŒÇวÂย¡กÒาÃรÃรÙู Œ¡กÒาÃรàเËหç็¹น·ท∙Õีè่·ท∙ÓำãใËห Œ»ปÃรÒาÈศ¨จÒา¡กÍอËหÑั§ง¡กÒาÃรÁมÁมÑั§ง¡กÒาÃรáแÅลÐะÁมÒา¹นÒา¹นØุÊสÑัÂย [๒๓๖]พระนครสาวัตถี ฯลฯ ท่านพระราหุลเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควร ส่วนข้างหนึ่ง. ครั้นแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า พระเจ้าข้าเมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างไร เห็นอยู่อย่างไรหนอ ใจจึง ปราศจากอหังการ มมังการ และมานานุสัยในกายที่มีวิญญาณนี้และในสรรพนิมิต ภายนอก เป็นของก้าวล่วงด้วยดี ใน ส่วนแห่งมานะสงบแล้ว หลุดพ้นดีแล้ว? พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรราหุล รูปอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคตและปัจจุบัน เป็นภายในหรือ ภายนอก หยาบหรือละเอียด เลวหรือประณีต อยู่ในที่ไกลหรือในที่ใกล้ บุคคลพิจารณาเห็นรูปทั้งหมดนั้น ด้วยปัญญาอัน ชอบตามความเป็นจริง อย่างนี้ว่านั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเราแล้ว ย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ถือ มั่น.เวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง สัญญาอย่างใดอย่างหนึ่ง สังขารเหล่าใดเหล่าหนึ่ง วิญญาณอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน เป็นภายในหรือภายนอก หยาบหรือละเอียดเลวหรือประณีต อยู่ในที่ไกลหรือในที่ใกล้ บุคคล พิจารณาเห็นวิญญาณทั้งหมดนั้น ด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริง อย่างนี้ว่า นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ของเรา นั่น ไม่ใช่ตัวตนของเราแล้ว ย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น. ดูกรราหุล เมื่อบุคคลรู้อยู่ เห็นอยู่อย่างนี้แล ใจจึงจะปราศจาก อหังการ มมังการ และมานานุสัย ในกายที่มีวิญญาณนี้ และในสรรพนิมิตภายนอกเป็นของก้าวล่วงด้วยดีในส่วนแห่ง มานะ สงบแล้ว หลุดพ้นดีแล้ว.
[26]
âโ´ดÂย ÇวÕีÃรÐะ¾พ§งÉษ äไ¡กÃรÇวÔิ·ท∙Âย áแÅลÐะ¨จÔิÃรÇวÃรÃร³ณ µตÑั้§ง¨จÔิµตàเÁม¸ธÕี áแ»ปÅลáแÅลÐะàเÃรÕีÂยºบàเÃรÕีÂย§ง
¡กÒาÃรËหÅลÍอÁมÅลÐะÅลÒาÂย¢ขÍอ§ง»ปÃรÐะ¡กÄฤµตÔิ àเÁม×ืè่Íอàเ¢ข ŒÒา¶ถÖึ§งäไ¡กÇวÑั ÅลÂยÐะ µตÓำÃรÒาâโÂย¤คÐะ ความตอนที่แล้วกล่าวสรุปได้ว่า ทรัษฏาหรือปุรุษะหรือ ผู้รู้ มีศักยภาพในการรับรู้ทฤศยะหรือประกฤติหรือสิ่งที่ถูกรู้ เป็นการรับรู้เฉยๆ โดยไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ ในความเป็นจริง แล้วการรับรู้นี้เกิดขึ้นโดยจิตตะ แต่เนื่องด้วยคนเรานั้นมักเข้าใจผิดว่า จิตตะเป็นปุรุษะอยู่เสมอ เราถูกทำให้เชื่อว่าปุรุษะกำลังรับรู้และ แยกแยะสิ่งที่รับรู้หรือประกฤติ ความเข้าใจผิดนี้เป็นความเข้าใจผิด ของจิตตะที่มีต่อปุรุษะซึ่งเป็นเพียงผู้รู้เฉยๆ ในขณะที่ผู้รับรู้และ แยกแยะสิ่งต่างๆ ที่แท้จริงก็คือ จิตตะ นั่นเอง โยคสูตรประโยคถัดไปบอกว่า “ตัท-อรรถ เอวะ ทฤศยสยา ตมา” ๒:๒๑ แปลว่า วัตถุประสงค์อันเป็นหัวใจสำคัญของทฤศ ยะ(ประกฤติหรือสิ่งที่ถูกรู้) มีขึ้นเพื่อเอื้อประโยชน์ต่อเป้าหมายของ ทรัษฏา(ปุรุษะหรือผู้รู้) ประโยคนี้เกือบจะเป็นการแปลความส่วนสุดท้ายของประโยค ๒:๑๘ ที่กล่าวว่า “...โภคาปวรรคารถัง ทฤศยัม” ซึ่งกล่าวถึงความ สัมพันธ์ของทฤศยะและทรัษฏาอันนำมาสู่การเริ่มต้นประโยคนี้จากมุม ของทรั ษ ฏา จากทั ศ นะหรื อ มุ ม มองของโยคะและมุ ม มองของ ปัจเจกบุคคล ประโยคนี้มีใจความว่า วัตถุประสงค์(อันจำกัด)ของทฤศ ยะ(ประกฤติ)ล้วนถูกสร้างขึ้นราวกับว่าเพียงเพื่อเอื้อประโยชน์ต่อเป้า หมายของทรัษฏา(ปุรุษะ)เท่านั้น วัตถุประสงค์นี้ในแง่มุมของโยคะคือ การขจัดความไม่บริสุทธิ์(แม้จะเป็นสิ่งลวงตา)ของปุรุษะ ซึ่งอย่างน้อย ที่สุดปุรุษะก็(ถูกมองว่า)ถูกทำให้แปดเปื้อนด้วยกิเลสและกรรม-กรร มาศยะ-กรรมวิปากะ (สำหรับเรื่องนี้ ดูประโยค ๑:๒๔) และทำให้ปุ รุษะกลับคืนสู่สภาวะแรกเริ่มเดิมแท้อันบริสุทธิ์ หรือสวรูปาวัสถา ซึ่ง เป็นการเข้าถึงหรือบรรลุสภาวะไกวัลยะ ตามที่เน้นย้ำอยู่บ่อยๆ ว่าปุรุษะไม่เคยถูกทำให้ด่างพร้อย หรือยุ่งเกี่ยวใดๆ กับทฤศยะ(ประกฤติ) แต่มันถูกทำให้แยกออกจาก ประกฤติโดยสิ้นเชิง ซึ่งความจริงนี้ได้ถูกระบุไว้ด้วยคำว่า “ศุทธะ” ที่ใช้ ในประโยค ๒:๒๐ แม้ว่าภาพลวงตาหรือความเข้าใจผิดว่าปุรุษะเข้าไป
´ดÑัé้§งàเ´ดÔิÁม เกี่ยวข้องกับประกฤติที่เรียกว่า สังโยคะ นั้นจะ ต้องถูกขจัดออกไปจากปัจเจกบุคคลและทำให้ปุรุษะคืนกลับสู่ความ สมบูรณ์อย่างแท้จริงนั่นคือ สภาวะไกวัลยะ แต่สิ่งนี้ก็ไม่อาจบรรลุถึง ได้ โ ดยปราศจากความช่ ว ยเหลื อ ของทฤศยะ(ประกฤติ ) ที ่ ม ี ประสบการณ์ผ่านความทุกข์และต้องการหลุดพ้นจากความทุกข์ อย่าง ที่ได้ชี้ให้เห็นแล้วในประโยค ๒:๑๘ และประโยคนี้ จากมุมมองของผู้ ปฏิ บ ั ต ิ โ ยคะนี ่ ค ื อ วั ต ถุ ป ระสงค์ อ ั น เป็ น หั ว ใจสำคั ญ ซึ ่ ง ทฤศ ยะ(ประกฤติ)มีขึ้นเพื่อเอื้ออำนวยประโยชน์ให้แก่พวกเขา ประโยคต่อไปกล่าวว่า “กฤตารถัง ประติ นัษฏัม-อป ยะนัษฏัม ตัท-อันยะ-สาธารณัตวาต” ๒:๒๒ แปลว่า สำหรับโยคีผู้ บรรลุเป้าหมายแล้ว ทฤศยะหรือสรรพสิ่งได้หลอมละลายหรือถูก ทำลายลง (ไม่ดำรงอยู่อีกต่อไป) แต่แท้จริงแล้วมันไม่ได้ถูกทำลายไป เพราะมันยังปรากฏให้เห็นได้โดยทั่วไปสำหรับคนอื่นๆ ประโยคนี้กำลังพยายามอธิบายแก่นสำคัญอย่างหนึ่งของสาง ขยะ-โยคะ ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากต่อการทำความเข้าใจและการอธิบาย โยคีผู้ซึ่งได้บรรลุถึงเป้าหมายสูงสุดของโยคะหรือไกวัลยะนั้น ได้เข้าถึงสภาวะหนึ่งที่เหลือเพียงปุรุษะอันบริสุทธิ์อย่างเดียว ประกฤติ ถูกหลอมละลายหรือทำลายลงอย่างสิ้นเชิงอย่างน้อยที่สุดก็ในการรับรู้ ของโยคี1 คำว่าไกวัลยะซึ่งใช้เรียกสภาวะของการบรรลุเป้าหมาย สูงสุดนั้นมีนัยสำคัญเหมือนกับความเป็นหนึ่งเดียวที่มีเพียงแก่นแท้ อย่างเดียวเท่านั้นที่กำลังแผ่ซ่านไปทั่วอย่างสมบูรณ์โดยปราศจากสิ่ง อื่นใด ตามมุมมองของสางขยะ-โยคะนั้นแก่นแท้หนึ่งเดียวนี้ก็คือปุรุษะ อันบริสุทธิ์เท่านั้น อย่างไรก็ตามการสลายตัวของประกฤติจะเกิดขึ้นเฉพาะกับ โยคีที่บรรลุไกวัลยะเท่านั้น การรับรู้หรือจิตตะของเขาถูกเปลี่ยนให้อยู่
[27]
ในลักษณะพิเศษที่ยากมากต่อการเข้าใจ ความสามารถของจิตตะใน การรับรู้ถูกดึงดูดเข้าไปยังแหล่งกำเนิดซึ่งก็คือปุรุษะ ตามองค์ ประกอบพื้นฐานของจิตตะนั้น จิตตะคือส่วนหนึ่งของประกฤติ และ ดังนั้นจึงถูกรวมเข้าไปสู่ประธานะหรือมูละ-ประกฤติ2 เมื่อเป็นเช่น นั้นบัดนี้จิตตะของโยคีจึงไม่ทำงานอีกต่อไป หรือเราอาจกล่าวว่าจิต ตะไม่มีอยู่ ตอนนี้โยคีไม่สามารถรับรู้ทฤศยะหรือประกฤติหรือการ ปรากฏตัวของสรรพสิ่งอีกต่อไป ดังนั้นจึงนับได้ว่าทฤศยะหรือ ประกฤติไม่มีอยู่จริงสำหรับโยคี และหากการมีอยู่หมายถึงการรับรู้ ได้ ความสามารถนี้ของโยคีได้กลับคืนสู่สภาพเดิมหรือ สวรูปะ และ กลายเป็นหนึ่งเดียวกับจิติ หรือ จิติศักติ (๔:๓๔) หรือศักยภาพที่ไม่ ปรากฏตัวของการรับรู้ ซึ่งก็คือปุรุษะอันบริสุทธิ์ ดังนั้นอาจสรุปได้ว่า บัดนี้โยคีได้กลับคืนมาสู่ภาวะเดิมแท้และดำรงอยู่ในสภาวะปุรุษะอัน บริสุทธิ์ นั่นคือ ไกวัลยะ แต่ในมุมมองของสางขยะ-โยคะนั้น ประกฤติเป็นนิรันดร์ และไม่สามารถถูกทำลายลงได้ ดังนั้นแท้จริงแล้วประกฤติหรือทฤศ ยะหรือสรรพสิ่งย่อมไม่ได้ถูกทำลายหายไป สำหรับคนอื่นๆ ที่กำลัง จะเดินตามรอยบนเส้นทางของโยคะ ประกฤติเป็นสิ่งจำเป็นที่เอื้อ ประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติในฐานะที่เป็นประสบการณ์(ทางโลก)ที่ต้อง ผ่ า นเพื ่ อ นำไปสู ่ ค วามหลุ ด พ้ น ซึ ่ ง ก็ ค ื อ การเอื ้ อ ให้ เ กิ ด โภคะ (ประสบการณ์ทางโลก) และอปวรรคะ (ความหลุดพ้น) ตามที่ได้ กล่าวไว้ในประโยค ๒:๑๘ และ ๒:๒๑ ความจริงแล้วข้อความในส่วน ท้ายของประโยค ๒:๒๒ นี้ยืนยันความเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำลายได้ ของประกฤติหรือทฤศยะ ซึ่งเป็นการพิสูจน์ความจริงที่ว่า ประกฤติ ย่อมพบเห็นได้โดยทั่วไปเสมอเพื่อที่จะตอบสนองต่อเป้าหมายของทุก คนที่ปรารถนาจะเป็นโยคีหรือผู้ปฏิบัติโยคะ คำถามหนึ่งที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากคือ ปุรุษะมีเพียงหนึ่งหรือมี หลายปุรุษะ แม้ว่าในประโยคนี้จะไม่ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน แต่ในคำ อธิบายที่ให้ไว้ข้างต้นนั้นอาจมองได้ว่าเป็นการสนับสนุนคำตอบที่ว่า มี ปุรุษะจำนวนหลากหลาย เหมือนที่กล่าวไว้ในประโยค ๑:๒๔3
3 ในโยคสูตร ๑:๒๔ ได้อรรถาธิบายว่า ปุรุษะในแต่ละปัจเจกบุคคลมี ตัวตนที่แยกออกจากกัน ปุรุษะโดยทั่วไปจึงมีจํานวนหลากหลาย
เอกสารอ้างอิง : ๑) Karambelkar, P. V. (1986). PATANJALA YOGA SUTRAS Sanskrta Sutras with Transliteration, Translation & Commentary. Lonavla : Kaivalyadhama, p. 217-221. ๒) Philosophico Literary Research Department, (1991). Yoga Kosa. Lonavla : Kaivalyadhama.
1 ประกฤติในที่นี้หมายถึงร่างกายของโยคีที่ปฏิบัติโยคะมาจนถึงขั้นแตกสลายหลอมละลายลง ไม่มีความรู้สึกเป็นรูปเป็นร่างอีกต่อไปใน การรับรู้ของโยคี แต่ตัวร่างกายนี้จริงๆ ยังมีอยู่ตามปกติโดยเฉพาะในสายตาของผู้อื่นยังคงรับรู้ร่างกายของโยคีนี้ได้เหมือนเดิม (ผู้แปล)
2 มูลประกฤติ หรือ ประธานะ มีความหมายเดียวกันกับคําว่า อลิงคะ ที่ใช้ในปตัญชลีโยคสูตร กล่าวคือเป็นสภาวะที่ไม่สามารถพูดหรือ อธิบายอะไรเกี่ยวกับมันได้เลย (Yoga Kosa, p.235) โปรดอ่านเพิ่มเติมในโยคสูตร ๑:๔๕ โยคะสารัตถะฉบับเดือน ม.ค. ๕๔
[28]
àเ´ด×ืÍอ¹น ÁมÔิ¶ถ¹นÒาÂย¹น 2555 มีผู้บริจาคสนับสนุนการทำงานของสถาบันฯ ดังนี้ ตู้บริจาค ในสำนักงาน 3,206 ตู้บริจาค จากกิจกรรม Yoga Anatomy the Seriies 2,265 เงินบริจาค จาก ทพ.สมดุลย์ หมั่นเพียรการ 5,000 เงินบริจาค จากครูอาสา รุ่น T11 2,500 เงินบริจาค จากครูวิไลวรรณ สุพรม (เป้ T11) 500 เงินบริจาค จากกิจกรรมจิตสิกขา ประจำเดือน มิ.ย.55 600 เงินบริจาค จากวิทยากรโยคะในสวนธรรม (3 ท่าน) 500 ตู้บริจาค โยคะในสวนธรรม (3 ครั้ง) 2,715 ÊสÃรØุ»ปÂยÍอ´ดºบÃรÔิ¨จÒา¤ค»ปÃรÐะ¨จÓำàเ´ด×ืÍอ¹นÁมÔิ¶ถØุ¹นÒาÂย¹น 2555 ·ท∙Ñั้§งÊสÔิ้¹น 17,286 ºบÒา·ท∙
Ãร่ÇวÁมÊส¹นÑัºบÊส¹นØุ¹น¡กÒาÃร¨จÑั´ด·ท∙Óำ¨จØุÅลÊสÒาÃร âโÂย¤คÐะÊสÒาÃรÑัµต¶ถÐะ äไ´ด้·ท∙Õี่ ºบÑัÞญªชÕีÍอÍอÁม·ท∙ÃรÑั¾พÂย์àเÅล¢ข·ท∙Õี่ 173-2-32949-1 ªช×ื่ÍอºบÑัÞญªชÕี ÁมÙูÅล¹นÔิ¸ธÔิËหÁมÍอªชÒาÇวºบ้Òา¹น (Êส¶ถÒาºบÑั¹นâโÂย¤คÐะÇวÔิªชÒา¡กÒาÃร) ¸ธ¹นÒา¤คÒาÃรäไ·ท∙Âย¾พÒา³ณÔิªชÂย์ ÊสÒา¢ขÒาàเ´ดÍอÐะÁมÍอÅลÅล์ 3 ÃรÒาÁม¤คÓำáแËห§ง
Êส ‹§งËหÅลÑั¡ก°ฐÒา¹น¡กÒาÃรâโÍอ¹นàเ§งÔิ¹น ÁมÒา·ท∙Õี่.. Êส¶ถÒาºบÑั¹นâโÂย¤คÐะÇวÔิªชÒา¡กÒาÃร ÁมÙูÅล¹นÔิ¸ธÔิËหÁมÍอªชÒาÇวºบ ŒÒา¹น 201 «ซÍอÂยÃรÒาÁม¤คÓำáแËห§ง 36/1 ºบÒา§ง¡กÐะ»ป ¡ก·ท∙Áม.10240 âโ·ท∙ÃรÈศÑั¾พ·ท∙ 02 732 2016-7, 081 401 7744 âโ·ท∙ÃรÊสÒาÃร 02 732 2811 ÍอÕีàเÁมÅล yogasaratta@yahoo.co.th àเÇว็ºบäไ«ซµต www.thaiyogainstitute.com
[29]