in memoriam de moeder van M, Nurse en MM maart 2006
het bankje stil op een bankje zit ze naast de grote poort waar lange trage rijen stil en zwijgzaam door zullen gaan. alleen haar ogen volgen de starende eenzame figuren, die woorden verloren hun krachten vervlogen. stil op een bankje zit ze en kijkt en wacht en troost zich met herinneringen die steeds mooier worden. niet meer door de tijd geraakt. ĂŠĂŠn keer in de verte een triest gebogen rug die ze wel herkende en op haar vader leek, waar ze niet op wachtte. stil op een bankje zit ze en spelt de massa. nu zal ze hem toch echt gaan zien. maar telkens is het weer een ander die haar strak en stijf passeert. zolang wacht ze al met het geduld van een engel. wetend dat hij zeker komt, hij haar liefste wens vervult en de hemel voor haar open gaat.