kerst overwegingen aan het einde van een jaar Als deze kerst gaat over rituelen, en je ziet niet anders om je heen, dan voelt dat wel lekker met lichtjes in een boom. Maar is het dan ook zo rustig en zo veilig?
Als deze kerst gaat over vriendschap, en daar gaat het nu toch over, dan drukt die energie een stempel in de tijd. Een monument wordt nu gemaakt.
Als deze kerst gaat over sneeuw en ijs, en die zijn er geloof ik niet, dan maakt je fantasie het beeld wel compleet. Een onsje sentiment, en het vergezicht is daar.
Als deze kerst gaat over leven, en dat kan toch haast niet anders, dan zijn woorden slechts een voertuig. Waarin gevoel zich niet vangen laat.
Als deze kerst gaat over afgevallen bladeren, en die liggen overal verspreid, dan betekent dat noodgedwongen rust in de natuur. Waar niemand zich aan onttrekt. Als deze kerst gaat over kale bomen, en je daardoor ‘verder kijken’ kunt dan wordt het beeldvlak dieper tot het oneindige misschien. Naar het niets, waar het nieuwe ontstaat. Als deze kerst gaat over sterven, en die zekerheid is er, dan wordt elk moment een belevenis. En duwt die zekerheid wat verder weg. Als deze kerst gaat over realiseren, dan loop ik met je mee, en wordt het heelal ons speelveld, dat niet groot genoeg kan zijn.