Column Gert-Jan Duis

Gert-Jan Duis is HR-manager bij Tech Data. Hiervoor werkte hij ruim vijfiten jaar in verschillende HR-functies bij Ingram Micro. Zijn specialiteiten (behalve dus ook schrijven): verandermanagment, talentmanagement & successieplanning, cultuurmanagement en het stimuleren van innovatie.

Gert-Jan Duis

gert-jan.duis@techdata.com

Rotdag

Ik had een rotdag. Gedoe over leasebedragen en een dat, hebben vijf collega’s ‘het’ inmiddels al. Ze weet systeem dat plat lag. En thuis een loodgieter die weer dat de kans heel groot is dat ze het ook geveld gaat eens niet kwam opdagen. worden en ze legt zich er al bij neer in de hoop dat het Als ik een rotdag heb gehad dan ga ik hardlopen, de milde variant zal zijn. muziek draaien of bellen. Ik besloot het laatste. Ik Ik vraag wat haar op de been houdt. Ze vertelt over belde mijn oudste zus die ik al even niet gesproken de magische teamspirit. Nog steeds. Collega’s die had. Ze werkt als verpleegkundige in het ziekenhuis. nauwelijks op adem zijn gekomen, maar weer voor Op de corona-afdeling. elkaar door het vuur gaan. Allemaal met hetzelfde Even iets over mijn zus. Als patiënt kan je je geen doel om dat ellendige virus eronder te krijgen. “Het is betere ‘zuster’ wensen. Ze werkt zich een slag in de heel hard werken, maar we hebben zo’n plezier rondte, maar straalt altijd een zachte rust met elkaar. We hebben de Jerusalema uit. Ze hoeft niet in het middelpunt te challenge gedaan. Ken je dat? staan. Doe maar gewoon. Staat op YouTube, stuur ik je Ik vraag hoe het met haar gaat. nog wel even door.” Ze vertelt dat ze de afdeling weer ziet volstromen. Als een Of ze zelf Ze vertelt over de najaarsstorm die aanzwelt. flashback van het voorjaar. Ze is gewend aan de dood, maar de duizelingwek- bang is, De hoopvolle zomer is veranderd in een herfst zonder uitzicht. Steunbekende snelheid waarmee de dood om zich heen sloeg, vraag ik tuigingen hebben plaatsgemaakt voor boosheid. greep haar aan. “Het is me Een verregend spandoek gebeurd dat ik gevraagd werd de aan het hek bij de ingang is morfinepomp te halen en terwijl ik inmiddels onleesbaar geworden. onderweg ben het bericht kreeg dat het Een symbool van eensgezinde, maar al niet meer hoefde.” Doordat het zo ‘normaal’ vervlogen tijden. Gisteren werd ze nog uitgewordt, ligt gevoelloosheid op de loer. “Maar als ik dan scholden door familie van een patiënt die moest een hoogzwangere dochter afscheid zie nemen van verhuizen naar een ander ziekenhuis. Ze kan er haar moeder, dan breek ik.” zelfs een beetje begrip voor opbrengen. “Het is voor Of ze zelf bang is, vraag ik. Een soort ruimtepak iedereen een rottijd…” beschermt haar op de ziekenzaal, maar ondanks “Maar hoe gaat het met jou?”, vraagt ze.