In gesprek

Pieter van Opbergen over belangrijke zaken “ op mijn zesde werd ik eigenlijk zelfstandig ondernemer”

We praten met zijn allen graag over bijvoorbeeld routeringen, SIP-protocollen en Private GSM. In de nieuwe TBM-rubriek ‘In gesprek’ doen we dat niet, en gaan we het hebben over zaken die nog belangrijker zijn. Pieter van Opbergen is als eerste aan de beurt. Hij vertelt over zijn bijzondere levenspad, zijn liefde voor werken en zijn toekomstplannen.

Je hebt een mooi plekje gevonden voor de Telecom Personality Award die je twee maanden geleden won, zie ik. “Klopt. Ik ben er ook best trots op. Toen ik door jullie gevraagd werd om te komen had ik er niet op gerekend dat ik in het zonnetje gezet zou worden. Het was echt een verrassing.”

Je hebt de prijs gewonnen omdat je succesvol bent, maar ook omdat je gewaardeerd wordt als persoon, zei de jury. “Dat is een reden dat ik er extra trots op ben. Of ik een personality ben? Ach, dat laat ik graag aan anderen over.”

Je bent hoe dan ook één van de telecommensen van het eerste uur. Hoe is jouw carrière begonnen? “Toen ik zestien was kon ik, na de MAVO, terecht als kasmedewerker bij de Rabobank. Ik verdomde het om te leren, dus dat kwam goed uit. Omdat ik technisch was aangelegd kreeg ik er steeds vaker allerlei klusjes bij. Daarvoor moest ik vaak naar een winkel van Teurlings, naast het gebouw van de bank. Ik leerde die mensen steeds beter kennen en wist dat ze ook een bedrijf in installatietechniek hadden. Op een gegeven moment kon ik daar leerling monteur worden. Daarna werd ik monteur en later installateur. Elektrotechniek, kabeltelevisie en beveiliging en televisiemasten zetten, dat soort werk. Ik

‘Volgens mij kun je geen ondernemer worden maar wordt je als ondernemer geboren’

in gesprek

specialiseerde me in hoogfrequent technieken. uiteindelijk heb ik me opgewerkt tot commercieel directeur met negentig man personeel. In 1989, toen de telecommarkt werd geprivatiseerd en PTT haar monopolie kwijtraakte, vond ik het een goed idee om bij Teurlings een telefonietak neer te zetten. Ik zag daar meteen kansen. Door mijn kennis van hoogfrequent technieken was die stap eigenlijk niet zo groot. Technisch gezien was daar een groot raakvlak.”

Technische mensen met ook commercieel inzicht komen niet heel vaak voor. Wanneer kreeg je door dat je ondernemersbloed had? “Daar heb ik nooit zo bij stil gestaan. Toen ik zes was zijn mijn beide ouders bij een ongeluk overleden. Ik stond in één keer alleen op de wereld. Qua werk deed ik gewoon dingen die ik leuk vond. Ik heb nooit de droom gehad om ondernemer te worden, maar het zit wel in mijn roots. Mijn ouders waren ondernemer en kwamen uit ondernemersgezinnen. Volgens mij kun je ook geen ondernemer worden maar wordt je als ondernemer geboren.”

Na Teurlings heb je Televersal opgezet. “Dat klopt. Bij Teurlings verkochten we als dealer veel centrales van siemens. Distributeurs bestonden nog niet, siemens koos gewoon een aantal dealers uit. Richting andere dealers, die ook siemens wilden verkopen, speelden we soms al wel de rol van distributeur. Ik zag daar altijd wel kansen liggen. Toen siemens besloot om met distributeurs te gaan werken heb ik niet lang getwijfeld en ik ben met Televersal begonnen. Vanaf nul. Ik snapte het kunstje van distribueren al een beetje en kende zo ongeveer alle dealers. Met hen, tot die tijd dus concullega’s, had ik veel prachtige reisjes gemaakt. Ik wist wat zij wilden en waar de behoeftes lagen. Daardoor waren we al snel een distributeur met toegevoegde waarde.”

Je had ineens een eigen bedrijf, was dat moeilijk? “Het moeilijkste was omgaan met banken. Dat is het ergste wat er is. Als je je sporen als ondernemer nog niet hebt verdiend, nemen ze je daar niet serieus. Ook al groei je met een miljoen per jaar, zoals

‘De vraag is: wat is werk? De hele dag in een sleuf staan om kabels te trekken, dát is werk’

toen gebeurde. Ik heb een aantal banken versleten voordat ik er één vond, Fortis, die het snapte.”

Het aannemen van mensen was niet lastig? “Nee, daar had ik bij Teurlings al mee te maken gehad en een bepaald gevoel voor ontwikkeld. Maar voor alles geldt: soms gaan er dingen goed, en soms gaan ze fout. Daar heb ik nooit een slapeloze nacht over gehad.” Nooit? “Nee echt niet. Ik kan misschien makkelijk schakelen en heb ook wel het geluk gehad dat het eigenlijk vrijwel altijd goed ging met het bedrijf.”

Ook niet over bijvoorbeeld het moeten ontslaan van iemand? “Dat is niet leuk natuurlijk, maar het zijn beslissingen die je moet nemen. Je neemt niet iemand aan om hem vervolgens te ontslaan. Dat ontslag heeft een gegronde reden, en als je daar duidelijk in bent heeft ook de tegenpartij daar voordeel bij.Vaak hoor je van anderen, nadat je het hebt gedaan, dat je dat veel eerder had moeten doen. Er is alleen nooit iemand die dat van te voren tegen je zegt. Daar moet je gewoon achtergekomen. En dat leer je wel.”

Kun je een goede directeur zijn en tegelijkertijd aardig gevonden worden door je werknemers? “Absoluut! Geen enkel probleem. Het gaat om wederzijds begrip. De man in het magazijn is écht net zo belangrijk als een manager, in- of verkoper. Want als er in het magazijn vier van de tien pakketen verkeerd worden ingepakt heb je ook een probleem. Dat groepsgevoel heb ik altijd heel belangrijk gevonden. Bij het aannemen van mensen heb ik me altijd afgevraagd hoe ze in de groep passen. Dat vond ik belangrijker dan diploma’s. Dat zei mij nooit zoveel, misschien omdat ik ze zelf ook niet heb. En regelmatig met zijn allen op stap of een reisje, is heel belangrijk. De betrokkenheid was daardoor groot. We hebben nooit een prikklok nodig gehad. Iedereen kwam altijd ruim op tijd en werkte zonder mopperen door als het moest. Werk moet een onderdeel van je leven zijn dat je prettig door moet brengen. Als het dat niet meer is moet je stoppen, of iets anders gaan doen.”

En jij zelf, dat zullen ook geen weken van 40 uur zijn geweest? “Het is moeilijk in uren uit te drukken. Maar het waren wel zeker altijd meer dan zestig uur per week. Nog steeds trouwens. Maar de vraag is: wat is werk? De hele dag

in gesprek

in een sleuf staan om kabels te trekken, dát is werk. Ik ben in mijn hele leven nog nooit een dag met tegenzin aan het werk gegaan. Ik vind het gewoon leuk. Dan is het ook niet erg dat je veel uren maakt. Ik doe als directeur en eigenaar ook graag veel dingen zelf. Hoe meer je zelf doet, hoe meer je weet en hoe beter je het proces kunt sturen. En dat is wel belangrijk als het om je eigen bedrijf gaat.”

Het gevaar bestaat dat je dan een controlfreak wordt. “Op sommige punten ben ik dat misschien wel. Er zijn genoeg ondernemers die dingen aan andere overdragen, en als het dan niet goed gaat: ‘pech gehad’. Dat kan ik niet. Ik heb wel geleerd dat ik niet alles kan doen. sommige dingen doe ik dus bewust niet, maar dan ook helemaal niet. Ik kan geen dingen half doen.” Wat doe je naast die volle werkweken als ontspanning. Heb je dat überhaupt nodig? los van de reisjes in de telecom ga ik zelden op vakantie. Mijn dochter heeft hier een paardenhouderij annex africhtingsstal en mijn vrouw, die er ook een dagtaak aan heeft, gaat sowieso niet op vakantie. soms ga ik met mijn jongste dochter naar de zon. En verder: echte hobby’s heb ik niet. Hier op stal is altijd wel iets dat moet gebeuren. Een kapotte waterbak of iets dat geregeld moet worden. Anderen zullen dat ook werken vinden, maar ik vind het leuk. Je hoeft mij niet op een golfbaan neer te zetten. Ik heb genoeg clinics gevolgd, maar ik heb er het geduld niet voor. Als ik dat verplicht zou moeten doen zou ik dat eerder als werk zien.”

Je bent wel iemand die altijd bezig moet zijn? “Ja. Als ik om zes uur ‘s avonds op de bank kom zitten vragen ze of ik ziek ben.”

Ik proef heel erg de mentaliteit van ‘mouwen opstropen’ en ‘niet lullen maar poetsen’. “Zeker. Maar ik kan niet zeggen dat ik dat van huis uit heb meegekregen, omdat ik mijn ouders al zo jong ben verloren.”

Het kan natuurlijk niet anders dan dat dat een enorme invloed op je leven heeft

‘Ik heb nooit iemand gehad om mijn beslissingen bij te toetsen. Je leert dan heel snel om zelf keuzes te maken’

gehad. “Natuurlijk. Maar het is onmogelijk om te zeggen hoe alles anders zou zijn gelopen. Ik kan alleen zeggen dat het gemis heel erg lang duurt. Eigenlijk ben ik toen, op mijn zesde dus, zelfstandig ondernemer geworden. Ik heb nooit iemand gehad om mijn beslissingen bij te toetsen. Je leert dan heel snel om zelf keuzes te maken. Ik kan mij eigenlijk niets anders voorstellen dan de wereld waarin ik nu leef, maar misschien was alles dan wel heel anders gegaan.”

Je hebt een kleine twee jaar geleden Televeral verkocht, was er nog een tijdje verantwoordelijk voor ‘New Business’, maar sinds 1 januari ben je er weg en ben je met nieuwe activiteiten bezig. Is dat ook omdat je het rustiger aan wil doen? “Nee, dat zit er niet achter. Ik heb Televersal verkocht omdat dit het ideale moment was. De kans dat ik zelf honderd jaar wordt acht ik niet zo groot en mijn dochters geven er niets om. Dus ik moest het een keer van de hand doen. Voice Access was een perfecte partij om het over te nemen. Zij zijn sterk op enterprise-niveau en wilden groeien in het MKB. Voor Televersal gold het andersom. Ik vind het goed zo. De druk van een bedrijf met de verantwoording over personeel is eraf. Maar ik sta nog steeds elke ochtend om kwart voor zeven op. Waarom zou ik dat niet doen? Ik ga met mijn eigen bedrijf anderen helpen als het om bijvoorbeeld Hosted Voice gaat. En ik was al de eigenaar van de Nederlandse tak van het Belgische bedrijf Fasttel, specialist in allerlei soorten intercoms. Dat ga ik nu ook verder uitbouwen. Maar ook mijn schoonzoon helpen met zijn evenementenbureau, als dat nodig is. Het lijkt me leuk om afwisseling in mijn werk te hebben. Verschillende projecten. Hoe dat er precies uit gaat zien, zien we vanzelf wel. Telecom helemaal verlaten ga ik in ieder geval zeker niet doen.”

Het is me wel duidelijk dat jij over vijftien jaar niet op een hangmat in Spanje ligt met een cocktail in je hand. “Haha, alsjeblieft niet. Een huis in het buitenland met een zwembad in de tuin... dat is misschien even leuk, maar ik zou daar de lol al snel niet meer van inzien.”

naam: Pieter van Opbergen Bekend als: Voormalig eigenaar en directeur Televersal Momenteel: Eigen bedrijf (PVO Managed services) en directeur/eigenaar van Fasttel Nederland leeftijd: 57 thuissituatie: Getrouwd, twee dochters (25 en 23) geboorteplaats: Venray woonplaats: Moergestel