Kloosterkrant najaar 2020

Najaar

2020

1 Leven van wat komt 2 Centrum voor stembevrijding 3 Sociale projecten 4 We moeten zelf gaan dragen…

5 Programma’s 6 Verhuur 7 Online mini retraites 8 Agenda

Leven van wat komt

H

www.kloosterhuissen.nl u kunt ons ook volgen op de social media

d oor a a lt ba kker, d i recteur

et coronavirus heeft ons leven flink op de kop gezet. Dat geldt voor u persoonlijk en ook voor ons als Stichting Dominicanenklooster Huissen. Sinds we weer gasten ontvangen horen en

voelen we dat het verdriet, de angst en de eenzaamheid in de afgelopen periode een flinke tol hebben geëist van lichaam en geest. Tegelijkertijd merken we dat mensen ook hebben genoten van de rust en het ‘niet-moeten’ en dat deze crisis ook veel mooie dingen gebracht heeft.

We dachten dat we medicijnen hadden voor bijna alle ziektes, maar de corona-pandemie sloeg genadeloos toe. Het onzichtbare virus heeft onze overmoed en ons idee van maakbaarheid gelukkig wat verkleind.

We blijken niet de regisseur van het universum te zijn en we hebben niet overal controle over en dat is maar goed ook. De corona-pandemie raakt ons allemaal. In ons eigen leven worden we ook geconfronteerd met grote en kleine veranderingen, nieuwe situaties en soms een nieuwe werkelijkheid. Veranderingen waar we zelf voor kiezen én veranderingen die ons overkomen.Het thema van de katern van deze krant gaat over het omgaan met grote veranderingen in ons leven en met een nieuwe werkelijkheid. Hoe kunnen we in de nieuwe situatie onszelf blijven en hoe kunnen

we blijven leven in vertrouwen, ook als er iets heftigs gebeurt in ons leven. Hoe kunnen we omgaan met onzekerheid en leven met tegen- en meewind. Hoe kunnen we leven vanuit ontvankelijkheid, leven van wat komt?

Omgaan met veranderingen geldt ook voor het klooster zelf. De komende periode zal de Stichting naar alle waarschijnlijkheid eigenaar worden van het kloostercomplex. Een ontwikkeling waar we heel blij en dankbaar voor zijn. We zetten onze huidige activiteiten voort en we blijven een open en gastvrij huis voor bezinning, bezieling en beweging. Zoals we gewend zijn blijven we een gastvrij huis voor iedereen, met speciale aandacht voor mensen die in de huidige maatschappij

Kijken met je hele lichaam…

F

in een hele ruime kring en kijken verwachtingsvol naar ons en naar elkaar. We zien elkaar weer, we

kunnen weer met elkaar tekenen, uitwisselen, samenzijn! We weten nog niet hoe iedereen de tijd heeft doorgebracht, in verdriet, spanning, of juist in rust en misschien wel helende stilte. Dat zal langzaamaan duidelijk worden. Of niet… Bij het Zen Zien Tekenen richten we ons immers op dat wat er nu aanwezig is, wat er hier om je heen gebeurt. Wat geweest is of buiten deze omringende muren en tuin speelt, laten we zoveel mogelijk achter ons. Althans, dat is ook een deel van de oefening.

ONDERWEG KATERN ONDERWEG Kwartaalthema belicht vanuit verschillende invalshoeken THEMA NAJAAR 2020

De bron van verandering Jesse Reith en Laurence Mol

De roos is zonder waarom Ze bloeit, omdat ze bloeit.

Ze geeft niet om zichzelf, vraagt niet of men haar ziet.

Laten we leven van wat komt en gelukkig zijn

papier, maar nog wel met je ogen dicht. Tenslotte tekenen we de herinnering terwijl je wel op je papier mag kijken.

Als begeleider is het altijd bijzonder om die eerste ervaringen van mensen te mogen horen. Om te merken dat zo’n eenvoudige oefening vaak al een eye-opener is en een scala aan mooie reacties oplevert. Reacties die in essentie al het verschil tussen ‘gewoon’ tekenen en het Zen Zien Tekenen weergeven.

Lees het artikel verder op blog.kloosterhuissen.nl

te komen wat Zen Zien Tekenen is… doen en ervaren.

Dit keer beginnen we net even anders. Leo geeft als eerste opdracht iets te tekenen uit de levende natuur dat je het laatst in handen hebt gehad. Na het terughalen van je herinnering voor ‘je geestesoog’, tekenen we het beeld dat bij ieder van ons opdoemt. Eerst alleen met je vinger op het blad - om de sensaties die je had toen je bijvoorbeeld het blad of de vrucht in je hand had, opnieuw te beleven.

Daarna doen we het nog eens. Nu met je potlood op

Wat ben ik jong Henk Jongerius

We zijn blij met het vertrouwen dat we krijgen op deze mooie en uitdagende weg. Frappant eigenlijk om bij deze uitdagingen veel vertrouwen te ervaren. Het prachtige gedicht van Duitse dichter Angelus Silesius komt de laatste maanden vaak in mijn gedachten:

nelleke m et sel a ar, g i d s i n het zen zien t ekenen

ijn om na de lock-down deze zomer weer terug te keren in het klooster in Huissen. De deelnemers zitten

Hier zijn we dan. Naast Leo en mij als begeleiders, twaalf mensen die voorzichtig, naar woorden zoekend, vertellen wat hen hier heeft gebracht. Er vallen woorden als: zelfzorg, onbevangen leren kijken, weer rust en ruimte ervaren na deze verwarrende tijd, leren verwonderen.

En ook: verbinding proberen te maken tussen de gescheiden werelden van tekenen/creativiteit en van meditatie. Na deze eerste kennismaking met elkaar gaan we gewoon direct aan de slag. Dat is namelijk de enige manier om erachter

buiten de boot vallen. We hopen dat we dat nog lange tijd samen met de communiteit kunnen doen.

1

5

Geestelijke verzorging in de maatschappij Anne Stael

Een nieuwe werkelijkheid Arjan Broers

2

6

Nelleke Metselaar geeft samen met Leo van Vegchel enkele keren per jaar een weekend of een midweekretraite Zen Zien Tekenen in het Dominicanenklooster Huissen Meer informatie: www.ZenZienTekenen.nl

Met open handen Aalt Bakker en Marjan Verschuure

Ik voel me rijk Aalt Bakker en Liesbeth Woertman

3

7

Stil maar, wacht maar Maria van Mierlo

Het leven nodigt je voortdurend uit Klaartje van Gasteren en Marnix Reijmerink

4

8

Een nieuwe werkelijkheid k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

1

hans va n d e r v in ne , m e d e we r k e r s ti c h ti ng dom in ic a n e n k loos t e r h u i s s e n

Mijmering We never change do we?

‘W

e never change do we, No no, we never learn do we’ zingt Chris Martin van de

band Coldplay in het nummer We never change.

Maar volgens populair-psychologische bronnen blijkt verandering helemaal niet zo heel lastig als we denken. Volgens hen kun je in 21 dagen een nieuwe gewoonte aanleren of een slechte gewoonte afleren.

De Amerikaanse psycholoog Jeremy Dean deed onderzoek naar deze beweringen en concludeerde dat dat deels waar is en sterk afhangt van de aard van de gewoonte. Een ‘makkelijke’ gewoonte kun je inderdaad in 21 dagen aanleren, maar gemiddeld duurt dat 66 dagen tot soms wel 250 dagen. Hoe makkelijker de handeling, hoe makkelijker het is om het duurzaam in je systeem te krijgen.

Toen afgelopen maart de wereld stil viel pakte ik, net als veel anderen, nieuwe gewoontes op en zwoer oude gewoontes af. Omdat er tijd voor was en omdat de nieuwe situatie er om vroeg. Ik wandelde en mediteerde dagelijks, ik at gezonder en leefde bewuster. En dat hield

ik ruim 21 dagen met gemak vol. Voor mijn gevoel waren dit allemaal makkelijke handelingen, want goed voor jezelf zorgen is nooit heel moeilijk toch?

Ondertussen hoopte ik dat er op een hoger niveau ook veranderingen plaats zouden gaan vinden. Het was toch het ideale moment om stil te staan bij grotere zaken zoals ons economische systeem en ons energieverbruik.

Het kón niet anders dan dat veel meer mensen dit ook zo voelden en dat er een wereldwijde verandering plaats zou gaan vinden.

Nu we bijna een half jaar verder zijn moet ik concluderen dat mijn nieuwe gewoontes niet zijn blijven hangen.

Althans, niet voor de volle 100%. Ik wandel en mediteer niet meer dagelijks, ik eet regelmatig weer junkfood en leef niet continu bewust. Maar ik kan ook concluderen dat er wel íets is veranderd. Ik wandel wel meer dan voor de lockdown, zo nu en dan zoek ik spontaan een plekje om te mediteren en per saldo eet ik gezonder en leef ik bewuster. Geen nieuwe dagelijkse gewoontes dus, maar wel een kleine verandering van m’n patroon.

Mijn nieuwe, misschien meer realistische, hoop is dat we op dat hogere niveau ook die kleine verandering van onze systemen en patronen gaan zien. Wellicht is dat de voorzichtige start van een nieuwe werkelijkheid?

door an n a fe r n h ou t, c e nt ru m voo r s te m bevr i jd i ng

Stembevrijding: zingen wat er in je leeft!

Er bestaan twee manieren van zingen.

J

e kunt je best doen om zo goed mogelijk te zingen, in de hoop dat anderen het mooi vinden, of minstens niet al te lelijk. Je zingt dan

eigenlijk van buiten naar binnen, want de focus ligt op het resultaat dat op een of andere manier de buitenwereld moet bevallen. Deze manier van zingen is in onze cultuur volstrekt ingeburgerd.

Of je kunt zingen wat er in jou leeft, moeiteloos.

voor wat er oprecht in jou leeft. En je kunt je leven verrijken als je je stem loslaat in datgene wat hij het liefste doet: vrijmoedig zingen.

Dat zou je van binnen naar buiten zingen kunnen noemen. Geven wat er in jou is.

Scheppen met het hart op de tong. Zingen omdat je wil zingen, niet om iets te bereiken.

De interessante paradox is: het mooiste resultaat krijg je juist als je moeiteloos zingt.

Maar eigenlijk moet je dit zinnetje weer vergeten, want als trucje werkt het niet.

Daarover gaat stembevrijding. Het is een fascinerend proces, je stem is een zeer persoonlijk en dus kwetsbaar instrument. Wat je al zingend tegenkomt staat ook niet los van wat er zich verder in je leven afspeelt. Je kunt je zingen verrijken als je je daarbij opent

Weekend Thuiskomen 3-Daagse Als je een in de stilte kind moet missen

Het beste moet nog komen

Terwijl het leven met al haar drukte doorgaat, vergeten we soms ons eigen innerlijke leven. Deze dagen helpen jou herinneren aan je pure zelf. Richt je aandacht naar binnen en ervaar de positieve invloed van stilte op jouw welzijn.

Voor iedereen die persoonlijk of professioneel met (ingrijpende) verandering te maken heeft of die veranderingen begeleidt.

Onderzoek hoe je betekenis geeft aan verandering in je leven en groei van jezelf en anderen mogelijk maakt?

Joyce Lakwijk, coach Vrijdag 30 oktober t/m maandag 2 november 2020

2

Hoe vind je de moed te leven met een verlies door de dood dat nauwelijks te bevatten is? Hoe kun je de kracht vinden om je weer op te richten? Dat vraagt moed, mededogen, aandacht, trouw en geduld.

Mieke Ankersmid, rouwtherapeute start Zaterdag 31 oktober 2020 van 10.00 - 17.00 uur

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Jakob van Wielink, coach 1 t/m 6 november 2020, 3 t/m 8 januari 2021

Het Centrum voor Stembevrijding biedt dagworkshops, online programma, retraites, mantra-avonden en een opleiding tot stembevrijder aan. Regelmatig is Dominicanenklooster Huissen de locatie voor deze trainingen. Meer info via info@centrumvoorstembevrijding.nl

Weekend Talentontwikkeling met Kunst werkvormen

Vijfdaagse schrijfretraite De papieren pleisterplaats

De kracht ervaren van je drijfveren en talenten.

Om daarna vanuit passie hernieuwde keuzes te kunnen maken. Ervaar d.m.v. inspirerende kunst werkvormen een nieuw proces van ontdekken!

Henriëtte de Graaf, presentatiecoach Vrijdag 6 t/m zondag 8 november 2020

Een pleisterplaats is een plek waar je tijdens een lange reis even kunt rusten en voedsel vinden. De papieren pleisterplaats is dan ook een plek om schrijvend op adem te komen en je te voeden met innerlijke wijsheid en stilte.

Hanny Kuijer, schrijfbegeleidster Maandag 9 t/m vrijdag 13 november 2020

Midweekretraite Vitaliteit en balans Een reis door de chakra’s.

Tijdens deze midweekretraite verken je belangrijke levensthema’s – die besloten liggen in de chakra’s – en jou helpen meer balans en vitaliteit te vinden.

Ton Roumen, coach Maandag 9 t/m vrijdag 13 november 2020

m argre et roos, g e e s te li j k ve rzorg e r i n d e g g z

Jouw verhaal doet er toe

H

et is inmiddels alweer 7 jaar geleden dat Pete Pronk en ik onze eerste groep ontvingen in de Sjoel van het klooster met het programma

‘Jouw verhaal doet er toe’. Een midweek met deelnemers die allemaal ergens in hun verhaal te maken kregen met de GGZ. Levensverhalen met vaak diepe breuklijnen.

Sinds die eerste keer in 2013 hebben we al 30 groepen begeleid en heel veel prachtige kwetsbaar sterke mensen mogen ontmoeten.

De verhalen zijn intens en gaan vaak door merg en been, vandaar dat het nodig is de groepen klein te houden met maximaal 8 deelnemers.

Wat gebeurt er eigenlijk in zo’n week dat mensen zich kunnen openen en het lef hebben stil te staan bij het donker wat soms zo schrijnend aanwezig is in hun levens?

Een inkijkje…

Het is maandag middag rond 15.00 uur. In de Sjoel branden de lichtjes rond de koffer, er naast een bont boeket bloemen, er omheen 8 stoelen in een kring. Langzaam druppelen de deelnemers binnen. Een bont gezelschap mensen in de leeftijd van 19 tot 66 jaar. Met een kop thee of koffie zitten we uiteindelijk allemaal in de kring voor een eerste kennismaking. We kijken elkaar voor de eerste keer in de ogen, een spannend moment voor allemaal: Handen wriemelen, ogen kijken weg, of kijken juist vragend, de adem zit hoog…Soms is de reis hiernaar toe al een hele drempel geweest. “Wat brengt je hier, hoe zit je er nu bij en wat wens je jezelf toe?” zijn de eerste vragen waar we onze reis mee beginnen.

Gaandeweg de week worden er stukjes zichtbaar, stamelend, huilend, verstild. Er is herkenning, erkenning en vooral geen oordeel. Verrassend is vaak het verhaal wat je lijf

Jongerentraining NLP

Foto: Mozes en de brandende braamstruik vertelt, voor zover mogelijk want soms ook doodeng. En er is een creatieve dag waarin ieder op eigen wijze vorm kan geven. Er is verwondering over wat er vrij kan komen juist als je niet in de ‘overleef-stand’ hoeft te staan van aanpassing vanuit schaamte- of schuldgevoelens over wat je overkomen is in het leven. Als begeleider kan ik dit niet doen zonder zelf geraakt te worden. Aan het einde van de midweek als we weer afscheid nemen voel ik me dankbaar en stil in verbondenheid met deze mooie kwetsbaar sterke mensen. Dankbaar dat ik deze reis met hen mocht maken. ‘’Ik heb in deze week meer ontdekt over mezelf dan in de afgelopen jaren bij dingen als GGZ.’ De omgeving, de mensen, het relatief vrije programma en de oprechte aandacht die je krijgt zorgen ervoor dat je de ruimte hebt om jezelf te ontwikkelen. Herstelverhalen is een week waarin niks moet maar waar alles mogelijk is.’’

(Deelnemer Teun, 19 jaar)

elze h aukes , nlp tra i ner

V

an 17 tot en met 20 augustus vond in Dominicanenklooster Huissen de NLP jongerentraining plaats. Een team van vier trainers (Elze Haukes, Guus ten Have, Karen van Heteren en Dirk den

Boer) ging aan de slag met een groep van 15 jongeren. De training is anders vormgegeven dan

voorgaande jaren vanwege de omstandigheden rondom het covid-19 virus. De zaal was zo ingericht dat iedereen op 1,5 meter afstand zat en de oefeningen waren aangepast zodat deze op afstand gedaan konden worden met elkaar.

Tijdens het programma stonden de thema’s communicatie, mindfulness, rust, grenzen en zelfvertrouwen centraal. Door middel van veel ervaringsgerichte oefeningen hebben de jongeren allerlei handvatten en inzichten gekregen die ze meenemen naar hun dagelijks leven. In de avond vonden activiteiten plaats waarin de jongeren en trainers elkaar op een andere manier leerden kennen. Er waren bezigheden als: klimmen, ultimate frisbee, weerwolven en levend bingo. Daarnaast was er in de avond ruimte voor spelletjes en persoonlijke gesprekken. De rustige en natuurrijke omgeving van Dominicanenklooster Huissen vormde het decor van de training. Vanwege het mooie

Weekend Heelheid in gebrokenheid

weer kon er veel buiten geoefend worden. De jongeren voelden zich al gauw thuis in de Herberg en in de Kloostertuin.

De jongeren vormden een hechte groep waarin veel aandacht en begrip voor elkaar was. Ze konden ervaringen verwerken en kregen meer inzicht in hun eigen gedrag. Ook hebben ze door oefeningen en gesprekken inzicht gekregen hoe ze met voor hen lastige situaties om kunnen gaan. Dit geeft hun veel kracht voor de toekomst. Op donderdag was er een gezamenlijke afsluiting en vertelden de jongeren wat de vier dagen training hen opleverde. Hieronder vind je enkele quotes.

Weekend Leven zonder waarom

5- Daagse Iconen schilderen

Ga mee op zoek naar de heelheid, de volheid in ons - ondanks of dankzij alle gebrokenheid waarin we leven.

We wisselen ervaringen uit en laten ons inspireren door de natuur of mooie teksten over dit thema.

‘Alle werkelijke leven is ontmoeting’, zo geloofde de joodse filosoof Martin Buber.

Maar wanneer is een ontmoeting ook werkelijk een ontmoeting en niet slechts een oppervlakkig of eenzijdig contact?

Martina Heinrichs, theologe en begeleidster Vrijdag 13 t/m zondag 15 november 2020

Welmoed Vlieger, filosofe 20 t/m 22 november 2020, 15 t/m 17 januari 2021

Op een reeds voorbereid paneel leert u een icoon te schilderen op traditionele wijze afhankelijk van de regio waaruit de icoon afkomstig is: Grieks, Russisch of Bulgaars. U maakt zelf uw verf met behulp van eigeel en pigment.

Martin Mandaliev, iconenschilder Vrijdag 20 t/m dinsdag 24 november 2020

‘’Ik heb geleerd om de waardering te hebben voor mijzelf.

Het is bijzonder en je leert dingen van jezelf die je niet wist.’’ ‘’Het is een plek die los staat van de realiteit. Je bent even tot jezelf zonder dat iemand een mening vormt’’ ‘’Ik kan in mijzelf de dingen vinden waar ik naar zoek en dat ik emoties mag ervaren om zo dingen te verwerken.

Ik voelde me gehoord en gezien’’ ‘’Het geef je gewoon echt tools om in de moderne wereld te ‘overleven’. Je moet het eigenlijk gewoon ervaren in plaats van het middels woorden te begrijpen’’ ‘’Heel erg bedankt. Het is niet in woorden te omschrijven wat dit voor mij betekent heeft. Je leert het jezelf echt kennen. Het is een kans om er voor jezelf te zijn’’.

Meerdaagse Kennismaken met Meester Eckhart

Meditatieweekend Het CompassieKompas

De middeleeuwse mysticus Meester Eckhart staat volop in de belangstelling.

Mensen ervaren ruimte in zijn woorden. Ruimte in het geloof, de omgang met God, het denken over jezelf.

Ga mee op ontdekkingsreis door zijn werk.

Marga Haas, theologe Woensdag 25 t/m vrijdag 27 november 2020

Herinneren je waar het om gaat, keer terug naar je thuisbasis, vind de moed om met compassie door het leven te gaan en verander je gewoonten zo nodig, zodat je vol vertrouwen je vleugels kan uitslaan.

Bert van Baar, meditatieen compassie trainer Vrijdag 27 t/m zondag 29 november 2020

Creatief weekend Herinnering in beeld Dit weekend staat in het teken van de herinnering aan iemand die je lief is (geweest), iemand van wie je afscheid hebt moeten nemen. Een levend onderzoek met schilderen en schrijven, uitwisseling en momenten van StilZijn.

Marlieke Overmeer, coach Vrijdag 27 t/m zondag 29 november 2020

k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

3

We moeten zelf gaan dragen wat we zijn

D

e Nederlandse dominicanen hebben besloten dat hun klooster in Huissen in de nabije toekomst een zelfstandig centrum mag worden en dat de Stichting Dominicanenklooster Huissen het

kloostercomplex mag overnemen. Een gesprek met Aalt Bakker, de directeur van deze stichting, over de plannen met het klooster.

Als het gaat zoals gepland gaan jullie als Stichting Dominicanenklooster Huissen zelfstandig verder.

Wat houdt dat concreet in?

alleen maar door één persoon per kamer overnacht, dus op dat front willen we ook wat aan de capaciteit doen.

We zijn nu de verschillende opties aan het onderzoeken.

De stichting wordt dan eigenaar van het Klooster, de Herberg en de kloostertuin. Dat betekent dat wij verantwoordelijk worden voor alle activiteiten en vieringen en ook voor het onderhoud en ontwikkeling van het gebouw en het complex. De leden van de communiteit blijven zo lang als zij willen in het klooster wonen.

Wat gaat er nog meer veranderen?

Ontwikkeling? Hebben jullie grote plannen?

Nee, helemaal niet. Het is ons hoofddoel het complex te onderhouden en open en toegankelijk in stand houden. Daarnaast willen we het gebouw meer toekomstbestendig gaan maken. Dat houdt in dat we willen investeren in duurzaamheid door bijvoorbeeld betere isolatie en energiebesparende maatregelen.

Maar bijvoorbeeld ook door het creëren van opvang van het hemelwater en een insect- en vogelvriendelijke tuin.

Maar toekomstbestendig betekent voor ons ook dat we wel wat aanpassingen willen doen ten behoeve van het gebruik van het gebouw. We merken dat er in deze tijd behoefte is aan meer grote zalen en aan extra ruimte voor bijvoorbeeld de maaltijden of tijdens de pauzes van de activiteiten. Door corona ingegeven wordt er nu vrijwel

We zijn ons aan het voorbereiden op een klooster uiteindelijk zonder paters. Dat betekent dat we nadenken over hoe we echt een klooster kunnen blijven en hoe we ook de bezinningsmomenten en de vieringen, die er zeker toe doen, op een goede manier vorm kunnen geven.

En hoe we de antwoorden hierop, nadrukkelijker dan nu gebeurt, kunnen vertalen in onze programma’s. Als je niet uitkijkt, dan raakt de ziel er snel uit. Dan worden we misschien een ‘voormalig klooster’. Nee, dat willen we niet.

Dit soort plekken moet echt overeind blijven vinden we.

We moeten nu zelf gaan invullen wat de paters vroeger deden en wat we al vele jaren samen doen. We willen graag voortzetten wat zij al die vele jaren hebben gedragen en gedaan. Op een nieuwe manier willen wij het vuur en hun verhaal in deze wereld voortzetten.

Er gaat dus toch wel veel veranderen?

Ja en nee. De veranderingen die er zullen komen gaan allemaal geleidelijk en op de korte termijn zal alles hetzelfde lijken. De communiteit blijft hier wonen en

voorlopig de vieringen leiden. En de activiteiten die we als stichting organiseren zullen ook nog hetzelfde zijn.

We blijven gasten en groepen ontvangen en we blijven sociale projecten organiseren. Er blijft een kloosterritme en zondagochtend blijft er een viering voor de kapelgangers en de gasten. Onze missie blijft hetzelfde.

Voelt het principebesluit van de dominicanen als afscheid nemen van de dominicanen?

Nee, ik denk dat er met de dominicaanse familie en leken altijd een verbinding zal zijn. De dominicaanse traditie en spiritualiteit zullen altijd onze wortels zijn en blijven.

We zijn juist eerder bezig om die verbinding te versterken en te verwoorden hoe we dat dominicaanse gedachtegoed een belangrijkere rol kunnen laten spelen in onze missie en visie, ons beleid en uiteindelijk in onze activiteiten.

De Dominicanen hebben al die jaren hun huis opengesteld voor gasten en het was geweldig om met hen samen voor de gasten te zorgen en bij te dragen aan Bezinning, Bezieling en Beweging. Juist nu de paters hier nog zijn willen we het vuur overnemen en voortzetten, zoveel mogelijk met elkaar.

Een stap als deze lijkt me altijd al spannend, maar nu in deze coronatijd helemaal.

Natuurlijk is het spannend. Onze verantwoordelijkheid en het financiële risico wordt groter. Maar we hebben in de afgelopen jaren laten zien dat we dit kunnen dragen en we gaan vol vertrouwen de toekomst tegemoet. En ja, corona maakt het wel wat extra spannend en zorgt voor extra onzekerheden. We hebben ook onze meerjarenbegroting moeten aanpassen omdat we ineens voor een nieuwe werkelijkheid staan. Maar aan de andere kant: we zijn vanaf juni weer geopend en hebben een goede eerste post-corona tijd achter de rug en we merken dat de behoefte juist groter is dan ooit. Dat schept vertrouwen. Én het is juist in deze tijd ook prachtig wat we voor zo veel mensen kunnen betekenen en dat is wederkerig.

Meditatieretraite geestelijk verzorgers Bezielen en verstillen

Meerdaagse retraite Je veerkracht vergroten

Kennismaking met verschillende vormen van meditatie voor geestelijk verzorgers, pastoraal werkenden, ritueelbegeleiders en uitvaartondernemers (m/v).

Hoe helpen ideeën uit de filosofie je om je veerkracht te vergroten?

Een combinatie van verfrissende inzichten, kunstzinnige workshops en beweging in de buitenlucht.

Merk je dat je té druk bent met je werk of dat persoonlijke omstandigheden je even te veel worden? Neem even wat afstand, ga weer op zoek naar de bron in je leven en gun jezelf rust, ruimte en stilte.

Martina Heinrichs, theologe Zondag 29 november t/m woensdag 2 december 2020

Lammert Kamphuis, filosoof Donderdag 3 t/m zondag 6 december 2020

Martina Heinrichs, theologe en programmamaakster Zondag 6 t/m woensdag 9 december 2020

4

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Op zoek naar...

Weekend Assertiviteit Storytelling weekend; en Heldere vertellen met flair In één weekendworkshop communicatie i.c.m. de kracht van storytelling zenmeditatie Je leert voldoende zichtbaar te zijn. Je oefent om op een rustige en duidelijke manier voor jezelf op te kunnen komen. Je leert je gevoelens te verwoorden en je behoeftes uit te spreken.

Paul Loomans, zenmonnik Vrijdag 11 t/m zondag 13 december 2020

Inzichtmeditatie retraite

Deze retraite is een uitnodiging om te ontspanervaren, ‘durf’ aanboren en nen in het huidige moment. uw publiek meenemen in de We oefenen vriendelijke verbeelding. Met verrassende opmerkzaamheid van het theaterwerkvormen, lichaam. We ontwikkelen storytelling- en presentatieeen ontspannen gewaarzijn vormen. van alles wat zich in ons kan voordoen.

Henriëtte de Graaf, Riët Aarsse, begeleidster presentatiecoach van meditaties en retraites Vrijdag 11 t/m zondag Zondag 13 t/m dinsdag 13 december 2020 15 december 2020

ONDERWEG ONDERWEG: het katern van de Kloosterkrant van Dominicanenklooster Huissen. Verdiepende artikelen over vaste thema’s, vaste rubrieken en informatie over de diverse programma’s.

Henk Jongerius, is dominicaan, publicist en meditatieleraar. Hij werkte jarenlang voor de liturgische en Bijbelse vorming van vrijwilligers in het pastoraat. In het klooster begeleidt hij diverse retraites.

Wat ben ik jong Zien Ik zie een boom. Een stam met takken, takjes, naalden.

Wat zou ik jong zijn als het daarbij bleef.

Maar ’t is een lariks, hij beweegt zijn lange armen met draperieën en hij danst en rouwt.

Wat ben ik oud.

Ik zie de zee, het water danst tot aan de horizon.

Daar blijft het bij: het doet me denken aan de zee.

Wat ben ik jong M. Vasalis, Vergezichten en gezichten.

Om iemands persoonlijkheid te testen gebruikt een psycholoog vaak de methode om hem of haar een boom te laten tekenen. Daaruit valt veel af te lezen hoe iemand in het leven staat, hoe stevig zijn of haar wortels zijn en hoe een mens zich ontplooit. Dat kan verrassende inzichten opleveren over hoe iemand is. Ik zie hetzelfde gebeuren in dit prachtige gedicht van Vasalis, die overigens zelf als beroep psychotherapeute was.

Wat zou ik jong zijn De mens die hier kijkt, herkent zichzelf in de stevige stam die zich ontvouwt in takken, kleine takjes en naalden: een prachtig spel van verfijning dat een harmonisch beeld oproept van schoonheid die zich vertakt van groot tot klein. Je kunt je voorstellen dat je door te kijken naar zo’n boom jezelf weerspiegeld ziet als een gelukkig mens die in grote eenheid met zichzelf verkeert. Het is iets om jaloers op te zijn en dat horen wij dan ook in de woorden ‘wat zou ik jong zijn als het daarbij bleef’. Inderdaad is het heel aantrekkelijk om altijd te verkeren in zo’n wereld waarin de grote en kleine dingen mooi op elkaar zijn afgestemd en dus een mooie toekomst doen vermoeden…

Maar, om bij het beeld van de boom te verblijven, zo vergaat het de lariks niet want deze naaldboom verlies hier in West-Europa zijn naalden. Zij worden, in de woorden van het gedicht, draperieën die bewogen worden door de wind en een trieste aanblik vormen: ‘hij danst en rouwt’.

werkelijkheid die verandert. Wij verliezen mensen in ons leven, worden geconfronteerd met wijzigingen in onze leefsituatie of raken onze baan kwijt. Kortom: er kunnen heel wat veranderingen in ons leven plaatsvinden die ons voor het feit stellen dat wij niet meer de oude zijn en de omstandigheden waarin wij leven niet langer vanzelfsprekend zijn en we eigenlijk met lege handen staan. In mijn eigen leven als kloosterling bevind ik me in een overgangssituatie: het aantal broeders neemt af en hoe in de nabije toekomst er in ons leven eruit gaan zien is onzeker, maar toch wil je je niet verzetten tegen deze nieuwe realiteit.

Hoe hiermee om te gaan? Er zijn veel mensen die vasthouden aan het oude en vertrouwde en met argwaan kijken naar ‘wat hun wordt aangedaan’, zij raken in verwarring en in veel gevallen levert het spanning, onbehagen en isolement of eenzaamheid op. Mensen worden door het verdwijnen van het vertrouwde op zichzelf teruggeworpen worden. Zij dansen met hun eigen schaduw en rouwen… In het gedicht van Vasalis blijft de mens die hier aan het woord is in zekere zin steken bij de buitenkant. Hij ziet de teloorgang van de schoonheid van de boom die een dansende beweging maakt met zijn lage armen en in rouw terecht komt totdat hij naar de zee kijkt waar het water danst tot aan de horizon.

Ik zie de zee

Wat ben ik oud

Opeens komt er een andere beweging in beeld: niet het staan van de boom die langzaam maar zeker haar pracht en glinstering verliest, maar het niet ophoudende bewegen van het water van de zee, het zich telkens vernieuwende dansen van de golven bepaalt nu ons zien.

Ook dat kan een spiegel voor ons zijn. Het kan zijn dat er in het aandachtig schouwen van het dansende water een diepere manier van kijken in ons wakker wordt, een opnieuw geboren worden wellicht uit het oer-water dat ons schoon wast en ons in contact brengt met de echte levensstroom en levensadem, met onze ziel.

Hiermee wordt een heel herkenbare ervaring opgeroepen: wij worden ouder en verliezen de schoonheid en frisheid van onze jeugd en het is maar de vraag hoe of je daarmee omgaat. Maar niet alleen het natuurlijke proces van ouder worden wordt ons voor de geest geroepen, maar ook heel onze vertrouwde

Het rustig en aandachtig kijken naar dit prachtige gebeuren kan een heel bijzondere werking op ons hebben en je moet dit uit eigen ervaring beleefd hebben om het te verstaan. Hierbij gaat het niet om iets wat wij begrijpen, maar om datgene wat langzaam maar zeker grip op ons

Ons gedicht schildert de teloorgang van de prachtige boom en wie ernaar kijkt ziet en komt tot de bevinding dat ook zijn of haar eigen leven niet altijd mooi en jong, fris en harmonisch blijft, maar verpaupert en zijn schoonheid en jeugd verliest: ‘wat ben ik oud.’

krijgt. Het is wellicht niet goed in woorden uit te drukken, maar misschien zijn woorden als verlangen, oneindigheid, eerbied en verwondering toereikend om iets van die diepe ervaring aan te duiden. Ook een soort omkering heeft er plaats: de werkelijkheid is zoveel groter dan wijzelf.

Wij maken er deel van uit, worden erdoor gedragen en ontvangen misschien een besef van diepe geborgenheid.

Iedereen zal dat op zijn of haar eigen manier onder woorden proberen te brengen, maar het is zoals het gedicht het verwoordt; ‘daar blijft het bij’.

Moet je eigenlijk zeggen dat je niets anders hoeft te doen dan daar bij te blijven, bij het geworteld en gedragen worden, ja, bij een nieuwe geboorte? Wat er ook gebeurt in mijn leven of welke nieuwe werkelijkheid zich ook zal aandienen, dit is wat er blijft: dat ik mij gedragen weet, dat mijn ziel gekend en gezien wordt en ik dus eigenlijk voor niets hoef te vrezen. Het is zoals Paulus schrijft in zijn brief aan de kerk van Rome: ‘wie zal ons scheiden van de liefde van God die ons in Jezus verschenen is?’ Dit besef houdt ons jong, hoe oud we ook zijn.

Wat ben ik jong Ik moet hierbij denken aan wat de mystieke denker Meester Eckhart ooit schreef: Mijn ziel is zo jong als op de dag dat hij geschapen werd, ja en nog veel jonger.

Ik zeg je, ik zou beschaamd staan als hij morgen niet jonger zou zijn dan vandaag.

Wanneer men duizend jaar lang aan het leven vroeg: waarom leeft ge? dan zou het, als het al antwoorden kon, alleen maar zeggen: ik leef om te leven.

Wie op alle plaatsen thuis is, die is aan God gewaagd.

En wie door alle levenstijden heen één en zichzelf wordt, hem is God hier en nu.

In wie al wat geschapen is tot zwijgen komt, in hem baart God zijn zoon.

k at e r n k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

onderweg 1

Geestelijke verzorging in de maatschappij

“D

oor corona krijgen we eindelijk de erkenning die geestelijk verzorgers nodig hebben” , “In mijn praktijk gaan de vragen vaak over het feit

dat het leven anders loopt dan voorzien. Door corona ervaren meer mensen dat het leven niet gepland kan worden. Deze gedeelde ervaring kan soms kracht geven”.

brengen van jouw netwerken, de dilemma’s van medici en bestuurders en het inzichtelijk maken van succes geeft een richting waarin je als geestelijk verzorger je juist binnen een organisatie kan laten zien.

“De vraag is wat past jou, wat ligt er allemaal op je bord en hoe kan je anderen betrekken bij deze

Geestelijk verzorgers reageren, zoals alle mensen in de zorg, op de behoefte van cliënten, op de behoefte van de organisatie die zorg levert en op vragen vanuit de maatschappij. Corona overkomt ons allemaal, binnen en buiten instellingen. Corona verbindt ons, maakt ons eenzaam, geeft onzekerheid en geeft soms een nieuw perspectief. De hoop in het begin van de crisis dat we hier als betere mensen uit zullen komen en dat mensen bewuster, aandachtiger en zelfs milieubewuster zouden gaan leven lijkt ondertussen grotendeels verdwenen. Wel heeft de coronaperiode naar mijn mening geestelijke verzorging in een ander perspectief geplaatst. Tijdens het weekend “Op adem komen” komen verschillende aspecten aanbod van dit nieuwe perspectief en we kijken met elkaar naar wat jouw plek in de verandering is. Wat voor veranderingen zijn er te zien?

“Niet alleen mensen in geestelijke nood maar ook organisaties in onzekere tijden kunnen putten uit de inzichten en perspectieven van geestelijk verzorgers.“ Geestelijke verzorging in de maatschappij In dit voorjaar, tijdens de toename van patiënten op de IC, vertelde een arts in een ziekenhuis dat zij bezig waren met het zwartste scenario: wat als er te weinig bedden zijn op de IC, hoe gaan we dan keuzes maken? Het artsenteam was er unaniem over eens, deze discussie willen we alleen maar voeren met een ethicus, filosoof of geestelijk verzorger erbij. Logisch en tegelijkertijd ongekend dat er met zo veel werkdruk er gekozen wordt voor een breder perspectief, voor meerdere kanten van het verhaal.

Een intensivist benadrukte dat geestelijke verzorging juist voor de familie van de patiënten zo belangrijk is geweest. “De geestelijk verzorger vroeg aan de partner of kinderen van een patiënt hoe het met hen ging en kon met hen wél het gesprek aangaan over angsten en schuldgevoelens. Deze gesprekken kon ik als intensivist niet voeren.”

Corona vraagt na de intelligente lockdown aandacht voor de nuance, bijvoorbeeld in de verzorgingshuizen. Juist in de ouderenzorg kunnen we in de toekomst niet alleen maar aandacht geven aan veiligheid. Hier ligt een kans voor geestelijk verzorgers om met bewoners en management het gesprek aan te moeten gaan over het welbevinden van de bewoners en hun naasten, zonder het belang van de zwoegende professional uit het oog te verliezen. Drie voorbeelden waarin geestelijk verzorgers het verschil kunnen maken en waarin niet alleen mensen in geestelijke nood maar ook organisaties in onzekere tijden kunnen putten uit de inzichten en perspectieven van geestelijk verzorgers. Soms worden deze vragen niet zomaar van zelf aan een geestelijk verzorger gesteld. Het in kaart

2 onderweg

Anne Stael, Anne Stael verbindt zingeving en zakelijkheid vanuit haar adviesbureau ZIEN wat onzichtbaar is.

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

zingevende activiteiten?“ Geestelijke verzorging en de anderen van het team Wie kent ze niet, de overbelaste collega, de manager die onhandig communiceert of de verpleegkundige die met een ethisch dilemma zit? In een wereld, waar administratie en regeldruk enorm is kan de rol van een geestelijk verzorger die van de smeerolie zijn.

Het starten van een multidisciplinair overleg, het vertellen aan de bestuurder van het verdriet dat er bij het personeel is, echt oog hebben voor een collega, zijn bijzondere toegevoegde waarden van de geestelijk verzorger. In deze “grote brei” van mogelijkheden kan je niet alles. De vraag is wat past jou, wat ligt er allemaal op je bord en hoe kan je anderen betrekken bij deze zingevende activiteiten? Het appél van de individuele client of van je collega kan anders op je drukken, wat beweegt jou? Jouw positie daarin duidelijk maken geeft helderheid voor jou en de ander.

De geestelijk verzorger zelf “De volgende corona golf ga ik niet meer zeven maanden lang zes dagen per week werken”, vertelde een geestelijk verzorger mij. Dat is begrijpelijk en getuigt van zelfcompassie. Hoe ga je dan wel te werk, wat is dan het alternatief, aan wie en wat blijf je trouw?

Zorgen voor jezelf blijft een van de moeilijkste dingen die er zijn, tegelijkertijd weet bijna iedereen dat zelfzorg een belangrijk beginpunt is voor een goede (zorg) relatie.

Misschien begint de zorg voor jezelf wel bij het zoeken naar jouw veerkracht. Welke waarden wil je hoog houden, waar haal je plezier uit. Hoe kan je jouw grenzen niet zien als een beperking maar juist als verdieping? Hoe kan je kleine rustpuntjes of oplaatmomenten vinden in de dag? Het mooie is dat je op zo’n manier het adagium practice what you preach inzichtelijk in de praktijk kan brengen.

“Niets menselijks is een geestelijk verzorger vreemd, gelukkig maar, dat geeft kansen om op alle lagen van de organisatie met mensen in gesprek te gaan over dilemma’s en mogelijkheden. “ Niets menselijks is een geestelijk verzorger vreemd, gelukkig maar, dat geeft kansen om op alle lagen van de organisatie met mensen in gesprek te gaan over dilemma’s en mogelijkheden. Het laten zien van jouw zoektocht, het meenemen van mensen in jouw overwegingen en soms je even terugtrekken maakt je een prachtig en inspirerend mens!

Marjan Verschuure Marjan Verschuure is voorzitter raad van bestuur van Iriszorg en voorzitter van het bestuur van St. Dominicanenklooster Huissen.

Met open handen

S

inds 2019 is zij voorzitter van het bestuur van de Stichting Dominicanenklooster Huissen.

Ze woont in Rotterdam en werkt in Arnhem en omgeving. Getrouwd met Maurice en moeder van 3 zonen, Lev, Ruben en Noah. Opgeleid als verpleegkundige. Later studeerde ze theologie. Ze startte haar werkleven in de psychiatrie. Vanuit haar overtuiging dat een mens meer is dan zijn of haar psychisch lijden, is ze zeer gedreven om de gezonde delen van een mens aan te spreken. De laatste jaren is ze bestuurder van Iriszorg, een organisatie in de verslavingszorg in Gelderland, Overijssel en Flevoland.

Maurice en zij fietsen graag samen. Het plan was om deze zomer weer een deel van de tocht naar Rome te fietsen. Vanwege de coronatijden werd het een mooie fietstocht van Rotterdam naar Hamburg.

Aalt Bakker in gesprek met Marjan Verschuure, een bevlogen vrouw.

Aalt Bakker, directeur stichting Dominicanenklooster Huissen

of thuisloos zijn. Ik dacht aan het klooster en vroeg me af of het klooster hierin kon voorzien. Dat was snel geregeld en toen was de Herberg een aantal weken een opvangplek voor mensen die dak- en thuisloos zijn met lichte klachten.

Fantastisch dat we dat in samenwerking snel konden realiseren. Het klooster midden in de maatschappij, het klooster ten voeten uit.

“Als je jezelf kunt omarmen, zoals

Rode draad De rode draad in mijn werkleven is leergierig zijn en zoeken naar mogelijkheden om mensen meer tot hun recht te laten komen en meer zich zelf te laten zijn.

Na mijn studie theologie werd het me nog meer duidelijk dat het gaat om de vraag wie ben ik en wie kan ik zijn voor de ander. Als bestuurder richt ik me daar steeds op.

Vanuit de inhoud zoeken naar een goeie plek voor een ieder en mensgericht zijn. Ook als ik slecht nieuws moet geven, probeer ik mensgericht te zijn.

Ik geniet van verrassingen en zoek daar ook steeds naar. Er zijn zoveel parels te ontdekken in je leven.

Stilstaand water gaat stinken zeggen wij thuis. Bewegen en veranderen hoort bij het leven. Ik vind het belangrijk me mee te laten nemen in de veranderingen en met open handen aanwezig te zijn. Zo kunnen onze lege handen worden gevuld.

“Ik vind het belangrijk me mee te ‘’Toen ik door bestuurslid Els Koot werd gepolst of ik belangstelling had om toe te treden tot het bestuur van de Stichting Dominicanenklooster Huissen was ik meteen geïnteresseerd. Ik wil graag maatschappelijk betrokken zijn in de regio waar ik woon of werk. In Rotterdam ben ik onder andere voorzitter van de kerkenraad. In het klooster voel ik me welkom, thuis en omarmd. Meedoen met de vieringen, de communiteit ontmoeten en ervaren hoe weldadig het klooster is voor allerlei groepen, dat spreekt me enorm aan.

Vlak na de lockdown in coronatijd, ontstond er in de regio behoefte aan een opvang voor mensen die dak-

slachtofferrol, dan zijn onze handen niet meer open en kunnen we niet meer ontvangen. We leggen het vaak buiten ons zelf. Kunnen we de mooie en lastige dingen omarmen? Dat hoort bij het leven. Als je jezelf kunt omarmen, zoals je bent, met je zonnige en donkere kanten, dan leidt dat tot herstel.

laten nemen in de veranderingen en met open handen aanwezig te zijn.“ Tja die gedrevenheid van me is ook wel eens lastig, voor mezelf en voor mijn omgeving. Ik probeer mensgericht te blijven en ook door te gaan, met vallen en opstaan soms. We hebben zelf niet de regie. Soms besluiten anderen. Ik vind het belangrijk om los te laten en open te staan om het nieuwe te mogen ontvangen. Die open handen zijn belangrijk. Als we blijven hangen in een

je bent, met je zonnige en donkere kanten, dan leidt dat tot herstel.“ In deze tijden zoeken veel mensen. Waar gaat het naar toe? Ik zie velen vanuit angst beslissingen nemen.

Belangrijk als we met elkaar andere perspectieven kunnen schetsen. Kunnen we samenwerken. Kunnen we elkaar aanspreken. Kunnen we elkaar uitnodigen. Kunnen we mee op lopen met een ander.

Bestuurder Ik wil me ook blijven ontwikkelen. Met een aantal bestuurders uit de regio komen we nu anderhalf jaar lang regelmatig bij elkaar, rondom de moderne devotie.

We zoeken hierbij inspiratie gericht op vernieuwing, innovatie en praktische levenswijsheden. Hoe kunnen we op andere manieren besturen, met minder bureaucratie.

Dat vind ik prachtige inspirerende bijeenkomsten.

Vorig jaar hebben we de beleidsdagen van Iriszorg in het klooster gehouden. Het thema was ontmoeting.

We hebben samen gemediteerd, we deden mee aan de vieringen en er was een inleiding van Welmoed Vlieger, een filosofe die vaak programma’s leidt in het klooster.

Ze prikkelde ons met de kracht van de ontmoeting. In de ontmoeting zit de vraag ‘mens waar ben je en wie ben je’.

Dat geldt voor ons allemaal en ook voor mensen met verslavingsproblemen of die psychiatrisch lijden, die vaak een stigma hebben. Dat raakt voor mij aan zingeving.

Vrijheid en er mogen zijn heeft er alles mee te maken.

Het leidend motief van ons beleidsplan is ontmoeting geworden. Prachtig. Op onze site staat: ontmoeten is jezelf tegenkomen in de ogen van een ander die een spiegel zijn voor jezelf. Het klooster heeft daar zeker aan bijgedragen.

Het klooster kwam op mijn weg. Veel in mijn leven kwam op mijn weg. Ik zei ja tegen het klooster. Ik zeg vaak ja tegen het onbekende. Zo blijf ik leren en kan ik ervaren of het betekenis heeft wat ik doe.

“In de Bijbel staat dat iedereen bij zijn of haar naam is geroepen en steeds weer bij zijn of haar naam wordt genoemd.“ Klooster Het klooster is een bijzondere plek. Hier gebeurt iets met mensen in de stilte. In de vieringen kan ik opademen.

In de Bijbel staat dat iedereen bij zijn of haar naam is geroepen en steeds weer bij zijn of haar naam wordt genoemd. Je bent van mij, zegt God. Ik ben er en Ik zal er zijn, ook voor jou. Dat is een tekst die me steeds weer raakt en inspireert.

Het klooster bevindt zich in een veranderingsproces.

Bij veranderingen vind ik het belangrijk om respect te tonen aan wat er vooraf is gegaan. Er zijn zovelen ons voorgegaan. In de veranderingen krijgt de traditie een andere vorm. Daar draag ik van harte graag aan bij.

k at e r n k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

onderweg 3

Stil maar, wacht maar

E

en jaar of acht, negen ben ik. Op de step ben ik naar haar toe gereden, langs het lange spoor, onder het viaduct door, haar woonwijk in. Over brede stoepen langs smalle lege straten zoefde ik naar haar

toe. Mijn step tegen de voorgevel, de hoge opstap haar huisje in, mijn hoofd tegen haar warme boezem.

Binnen ruikt het naar zakdoekjes, eau de cologne uit de grote fles met het blauw-met-gouden etiket en kaarsen.

Onze-Lieve-Heer staat hoog op zijn driehoekige plankje in de hoek van de kamer, met een brandend waxinelichtje aan zijn voeten en bloemen en kleine doosjes van paarsig glas op gouden pootjes eromheen. Een tekening van Maria aan de wand ertegenover, nog een plankje, kaarsen, bloemen. Een rozenkrans op tafel, naast een verfrommelde witte zakdoek, een kruiswoordraadsel, wat post en een ingelijste foto van een pater in een witte pij, met een rond brilletje en een hoge kuif. Alles is goed.

Aan de ronde tafel bij het raam drinken we thee uit dunne kopjes, met daarbij zoals altijd langetjes van Verkade.

Het was in deze setting dat oma mij dat ene, verpletterend eenvoudige liedje leerde: Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde. Ze zong het voor en ik zong na, gewoon bij de thee. Ze leerde me wel meer kerkliedjes, maar bij deze woorden voelde het altijd alsof ze echt, indringend wilde dat ik dit zou snappen; dat alles nieuw zou worden en dat ik me – stil maar, wacht maar – daarover zelf verder geen zorgen hoefde te maken.

Het zou geschieden hoe dan ook.

De eenvoud van die momenten, mijn kindergeest die open en onbevangen begreep dat alles natúúrlijk nieuw zou worden… ik reikhals ernaar nu ik, volwassen geworden, iets op moet gaan schrijven over ‘een nieuwe werkelijkheid’. Want wat is dat? Waar begint die?

Gebrokenheid Ik ontmoet veel mensen die verlangen naar een ander leven en daarmee naar hun eigen nieuwe werkelijkheid.

Ze lopen met grote vragen rond, met dilemma’s die problemen en stress veroorzaken. Er is verzwegen verdriet, er zijn verborgen littekens, onuitgesproken trauma’s. Het idee dat ‘alles nieuw’ wordt, of nieuw zou kunnen worden, is ver weg. Na elke editie van onze retraite Neem de Afslag realiseer ik me weer hoeveel gebrokenheid er is. Hoe gaan mensen op weg naar de

4 onderweg

verandering waar ze zo naar verlangen? Waar begint een begrip als ‘nieuw’ – is dat in de veranderde vorm die je leven gaat krijgen, of ligt het nieuwe daar nog voor?

Stel, je leeft in een situatie die jou ongelukkig maakt.

Het kan aan je relatie liggen, aan je baan of aan je baas.

Of je wordt ziek, je huis brandt af, er gebeurt iets ergs met iemand waar je veel van houdt. Of er nu wel of niets iets te veranderen valt aan de omstandigheden, onze gebrokenheid wordt niet veroorzaakt door de situatie, maar door de manier waarop we ermee omgaan.

“Onze gebrokenheid wordt niet veroorzaakt door de situatie, maar door de manier waarop we ermee omgaan.“ Een voorbeeld uit mijn eigen leven betreft mijn werk.

Ik ben van nature een schrijver en heb die aanleg jarenlang commercieel gebruikt. Voor een riant honorarium schreef ik teksten voor rijke bedrijven en sprekers die iets wilden vertellen, maar zelf de woorden niet konden vinden. Tot ik besefte dat ik er ongelukkig van werd, dat het me leegzoog om alsmaar naar woorden te zoeken voor het verhaal van anderen, in plaats van voor mijn eigen verhaal. Nadat ik besloten had op te houden met dat soort schrijven, werd het even stil, maar niet heel lang. Al snel kwam er ander werk, dat dichterbij me lag.

De betaling was minder vorstelijk, maar het geluk dat het me opleverde is niet in geld uit te drukken.

Een ander voorbeeld, uit een ander leven. De man die ik sprak was eenzaam in een huwelijk dat zich al tientallen jaren voortsleepte. Hij had al vaak geprobeerd om erover te beginnen met zijn vrouw, maar ze was niet zo van het

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Communicatieadviseur Maria van Mierlo is cisterciënzer leek. Samen met psycholoog Marcus Belle richtte ze Heb Het Hart op, dat in Huissen retraite Neem de Afslag aanbiedt.

gesprek, elke poging tot contact was gestrand. En nu had ze een ander. Hij besefte dat het tijd was om haar los te laten en vroeg zich af hoe hij dat moest doen. En wat zou er dan daarna gebeuren? Hoe moest het met de kinderen?

Uiteindelijk bleek het zijn vrouw niet eens zoveel uit te maken of ze nu wel of niet met hem getrouwd zou blijven en dat was de druppel. Hij vatte moed en zei: ‘Maar dan is het voorbij.’ Zijn vrouw zei: ‘Oké hoor’, en dat was het.

Echt gebeurd. Op de dag van haar vertrek had hij een ruimte in zijn borstkas gevoeld die hij vergeten was.

Heelheid Waar is nu in deze voorbeelden de nieuwe werkelijkheid begonnen? Toen ik andersoortige artikelen ging schrijven? Toen die man na het vertrek van zijn vrouw ineens die ruimte voelde in zijn borst? Nee. Dat waren alleen de zichtbare uitingen van iets wat daarvóór gebeurde. In het voorbeeld uit mijn eigen leven: het besef dat ik de verkeerde dingen aan het schrijven was. In het leven van die man: het moment dat hij wist dat hij zijn vrouw los moest laten. Dat zijn de momenten die de grens tussen oud en nieuw markeren, precies daar staat de mens op een kantelpunt in de eigen geschiedenis. Daar wordt bepaald of je een gebroken leven ingaat of dat je verder zult groeien vanuit de heelheid. Jijzelf bent degene die de keus maakt.

“Heelheid is het nieuwe leven, de ‘werkelijke nieuwe werkelijkheid’.“ De nieuwe werkelijkheid begint in dit verhaal heel veel eerder dan je zou denken. Ze is subtieler en priller dan de grote, zichtbare gevolgen ervan; ander werk, een echtscheiding. Het gaat om vrede sluiten met je leven zoals het is, je niet verzetten tegen het feit dat het beweegt, instemmen met het onverwachte, met mooie én verdrietige dingen. Gebrokenheid ontstaat als er geen instemming volgt na een wijziging van omstandigheden.

Heelheid is het nieuwe leven, de ‘werkelijke nieuwe werkelijkheid’. En als je dit moeilijk vindt, weet je dan gerust en gesust, je mag de oude woorden geloven die zeggen dat deze heelheid is weggelegd voor ons allemaal: ‘Stil maar, wacht maar. Alles wordt nieuw.

Laurence Mol, sinds 2015 begeleider van activiteiten en retraites in het Dominicanenklooster

De bron van verandering jesse

Drie jaar geleden zag ik je voor het eerst. Voor een krantenartikel bezocht ik in de zomer van 2017 het Dominicanenklooster. Ik woonde een door jou begeleide retraite bij. Daarna hebben we elkaar nog een paar keer gezien. Toch ken ik je niet zo goed. Wie of wat drijft jou om te veranderen? laurence Veranderingen zijn soms klein en geleidelijk, dan lijken het eerder ontwikkelingen, en soms zijn ze groots en met veel gevolgen. De bron van verandering is een innerlijke kracht. Sommige mensen noemen dat een licht, anderen God. Ik haal mijn inspiratie uit diverse religies en stromingen, waaronder non-dualisme, het christendom, boeddhisme en hindoeïsme.

De bron van verandering blaast mij daar waar ik naartoe ga. Die kracht leidt mij naar de meest paradijselijke innerlijke ervaringen, maar ook naar spanning en stress. In het verleden waren dat angst en depressie. Ik groei het meest door negatieve ervaringen. Door negatieve ervaringen de ruimte te geven, krijg ik ook ruimte. En doordat ik de ruimte krijg, kan er ontwikkeling en verandering plaatsvinden.

Ik heb ook een positieve ervaring van verandering. Dat was toen ik de Heilige Geest ontving in een klein, twaalfde-eeuws kerkje in het Spaanse Rabanal del Camino.

Het stadje ligt op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, waar ik toen naar toe wandelde. In die oude kerk zongen twee monniken. Plots werd de ruimte

Jesse Reith, journalist bij dagblad de Gelderlander. Bezoekt vanaf 2017 met regelmaat het Dominicanenklooster voor retraites, ontmoetingen en evenementen.

tussen hen ondefinieerbaar groot. En ‘dat’ kwam in mij.

De Heilige Geest was toen mijn bron van verandering.

‘Als dit niet weggaat, geef ik alles in mijn leven op en blijf ik hier. Dan treed ik in’, dacht ik vol overtuiging. De abt in het kerkje, lezend in zijn Bijbel, vertelde me zonder blikken of blozen dat het inderdaad de Heilige Geest was die ik had ontvangen.

Het was totaal anders dan de mystieke ervaringen die ik eerder heb ervaren. Ik begrijp helemaal dat anderen in het verleden door de Heilige Geest geïnspireerd zijn geraakt en daarvoor alles in hun leven hebben opgegeven. God was op dat moment voor mij overduidelijk zichtbaar en voelbaar.

Ik merk dat mijn verhaal dankbaarheid en bescheidenheid oproept. jesse Ik begrijp je poging tot bescheidenheid. Ik verdiep me vooral in het christelijk geloof. Dat ik dat mag doen en daardoor verander, zie ik als een gift. Geloof draait volgens mij niet om de indruk die je op anderen moet maken, maar om de relatie tussen jou en God. Dat lees ik ook in de Bijbel. ‘Let op dat jullie de gerechtigheid niet beoefenen voor de ogen van de mensen, alleen om door hen gezien te worden.’ (Matteüs 6:1, NBV) Je stond dus op het punt om in te treden, een ingrijpende verandering, maar de volgende ochtend had je de Heilige Geest niet meer. Was je teleurgesteld?

“ ‘Als dit niet weggaat, geef ik alles in mijn leven op en blijf ik hier.

Dan treed ik in’, dacht ik vol overtuiging.“

laurence Totaal niet. Het blijft de mooiste ervaring uit mijn leven.

Ik leef met overgave met wat er nu is, dat is in ieder geval zoveel mogelijk mijn streven. Dat zorgt ervoor dat ik vrij weinig last heb van spijt of gevoelens uit het verleden. jesse

Ben jij in het Dominicanenklooster veranderd? laurence Ja. Ik kwam in 2015 naar het klooster om te herstellen van een burnout. Door het reïntegratieproject vond ik weer een dagstructuur. Ik kwam voor mezelf naar het klooster, maar wilde ook dienstbaar zijn. Door het grote aanbod van retraites, waar ik als begeleider een rol in kon gaan spelen, ontplooiden mijn talenten. Zo leerde ik mediteren, waarbij ik al mijn gevoelens de ruimte gaf. Hoe beter het met mij ging, des te meer ik voor anderen kon doen.

Ik bouwde mijn uren in het klooster langzaam op en nu werk ik ongeveer 32 uur per week.

“Van dichtbij maak ik mee hoe deelnemers tijdens een retraite veranderen.“ Van dichtbij maak ik mee hoe deelnemers tijdens een retraite veranderen. Wat alle bezoekers gemeen hebben, is dat ze tijd voor zichzelf willen. Ze worstelen in hun levens vaak met druk en zorg voor anderen. Hier bieden we ze ruimte om tot rust en bezinning te komen. Na een paar dagen zie ik dat de spanning in de gezichten is verdwenen. Dan komt er een tevreden lach. Al met al is mijn tijd in het klooster hét voorbeeld van een geleidelijke, positieve verandering!

k at e r n k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

onderweg 5

Een nieuwe werkelijkheid

‘E

Arjan Broers is theoloog, programmamaker en ITIP-coach.

Hij werkt al sinds 2006 voor de dominicanen en sinds kort in het klooster van Huissen.

r zat een jongen in het gras, naast het fietspad. Hij keek verdrietig. Het was een

zonnige maandagmorgen, negen uur, en ik fietste naar mijn nieuwe werkplek in het Dominicanenklooster van Huissen.’ Een overpeinzing van Arjan Broers.

‘Maar wat heb ik ermee te maken?’, dacht ik.

Maar terwijl ik de jongen voorbijreed, zette een ambulance op de weg naast mij plots de sirene aan. Ik vroeg me af of het een teken was dat er hulp nodig was - en besloot dat er maar één manier was om daar achter te komen.

Ik keerde om.

Hij heette Jari, naar de Ajax-voetballer wiens bijnaam ‘man van glas’ was. Hij was even oud als mijn jongste zoon en ook net begonnen aan de middelbare school, en ook met moeite en tegenzin. Zoveel tegenzin zelfs dat hij weggerend was toen zijn moeder hem ‘s ochtends bracht.

Hier was hij uitgekomen, aan de kant van de weg, naast een grote populier en zonder plan. ‘Ik dacht: ik wacht wel tot er wat gebeurt’, zei hij.

De zon gebeurde, en zijn snotneus en tranen, en een vreemdeling die omkeerde met zakdoekjes in zijn tas zei: ‘Je bent echt niet het eerste of enige kind dat baalt van de nieuwe school en liever naar de oude school terug gaat’. ‘O nee?’, zei hij, en keek op. En we hadden het over ergens nieuw zijn en wennen, en hoe moeilijk het is om te zeggen: ‘Ik weet het even niet meer, kun je me helpen?’

“Wat is de genade in deze nieuwe werkelijkheid? Als je die vraag stelt, dan kom je allereerst verdriet tegen om wat verdwijnt.“ Ik belde naar school waar men hem zocht. Na nog een tijdje in het gras te hebben gezeten, wandelden we terug.

Ik kreeg een pen van de mevrouw van de receptie en ik gaf hem een boks. De ervaring stemde me dankbaar en nederig. Want hoe vaak ben ik iemand voorbijgegaan zonder om te keren?

Leven van wat komt Een centraal element in de spiritualiteit van de dominicanen is dat wij leven van genade. ‘Wij leven van wat komt’, vertaalt theoloog en lekendominicaan Erik Borgman dat. In onze samenleving zijn we dol op het maken van probleemanalyses en plannen van aanpak, maar ‘leven van genade’ is een heel ander perspectief.

Het begint niet bij de vraag of de werkelijkheid is zoals wij willen (en waarom niet), maar bij wat de werkelijkheid van ons wil. En vaak kost ons dat iets.

Wat er komt in het klooster van Huissen is dat de orde van de dominicanen zich terugtrekt. Als alles goed gaat, wordt het bezinningscentrum eigenaar van het complex.

Ondertussen wordt de communiteit ouder en kleiner en zullen er geen nieuwe broeders komen. Dat wordt al heel veel jaren gezegd, maar nu is toch echt de tijd aangebroken dat de broeders veel taken die ze lang zijn

6 onderweg

blijven vervullen willen of moeten loslaten. Op termijn is dit een klooster zonder broeders.

ze krijgen andere vormen, maar in wezen veranderen ze niet.

Dat heeft gevolgen voor de sfeer in het klooster, de inspiratie en de bezieling, en voor de kapelgemeenschap, die ook kleiner aan het worden is. De vraag waar ik aan ga werken is: hoe kan het klooster van Huissen klooster blijven? Niet een mooie plek met een rijk verleden maar een levend spiritueel huis met dominicaanse inslag?

Wat een opluchting, om maar een voorbeeld te noemen, was het voor mij als man met een midlifecrisis om deze zin te lezen bij Johannes Tauler, een dominicaanse mysticus uit de 14e eeuw: ‘Tussen je 40e en 50e zal God je in benauwenis brengen, opdat je naar nieuwe adem snakt.’ Ik beleef bij zulke ontdekkingen denk ik net zoiets als de jonge Jari, weggelopen van school, die van mij hoorde dat er veel meer kinderen zijn (en volwassenen ook!) die het moeilijk vinden om het oude los te laten en hun weg te vinden in het nieuwe. Het maakte zijn, het maakt ons ongemak minder eenzaam.

Wat is de genade in deze nieuwe werkelijkheid? Als je die vraag stelt, dan kom je allereerst verdriet tegen om wat verdwijnt. Zo veel dominicanen en ook dominicanessen hebben zo veel bijgedragen aan de levens van talloze bezoekers, door preken, gesprekken, groepswerk, gezang of alleen maar hun biddende aanwezigheid.

Na het verdriet komt er verlegenheid. Want hoe doe je dat? Klooster zijn zonder kloosterlingen? Een moderne plek zijn waar de traditie leeft? Een ontmoetingsplek in een samenleving die zo geïndividualiseerd is en die zo snakt naar plaatsen van betekenis?

De waarheid en vele vormen In het wapen van de dominicanen staat het woord veritas, waarheid. Het zoeken naar waarheid, leerde ik van dominicaan Edward Schillebeeckx, heeft te maken met het verstaan van de constanten in een werkelijkheid die voortdurend verandert. Alle vormen, of het nu om levensvormen gaat of rituelen of instituten, zijn historisch bepaald en veranderen weer. Maar als er waarheid in zit, krijgt zij steeds een nieuwe vorm.

Wij leven in een tijdperk van extreme veranderingen.

Als we met de teletijdmachine een aantal van de middeleeuwse grote geesten uit de dominicanenorde zouden kunnen overflitsen, zouden ze versteld staan.

Van onze manieren van transport en communicatie, van de ongelofelijke technische en medische kennis in onze tijd. Toch geloof ik niet dat zij en andere voorouders achterlijk waren op het niveau van de ziel. Liefde, vriendschap, vertrouwen, vergeving, verzoening –

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

“Als we met de teletijdmachine een aantal van de middeleeuwse grote geesten uit de dominicanenorde zouden kunnen overflitsen, zouden ze versteld staan.“ We gaan in het Dominicanenklooster Huissen zoeken naar weer nieuwe vormen voor wat eeuwig is. Ik doe dat vanuit de dominicaanse opdracht ‘om de verkondiging van het evangelie en het heil der zielen’. In moderner en algemener taalgebruik: vanuit de opdracht om in woord en daad te laten zien dat de Liefde fundamenteel is, en om mensen op een diep niveau te helpen bezinnen, bezielen en bewegen.

Dat klinkt verheven, maar als het echt waar is, dan krijgt het vorm in het leven van alledag. Bijvoorbeeld door je te laten raken door de blik van een ander en om te keren.

God weet waar het goed voor is.

Liesbeth Woertman, hoogleraar Universiteit Utrecht

Ik voel me rijk!

I

Aalt Bakker, directeur stichting Dominicanenklooster Huissen

k voel me rijk, zegt ze ineens tijdens ons gesprek. En dat na de pittige lockdown in coronatijd.

Haar pensioen ging een paar maanden eerder in dan gepland. Haar geplande afscheidsfeest viel weg.

Ineens viel alles stil. Van een hoogleraar volop in het leven was ze opeens lid van de groep kwetsbaren.

Een gesprek met een bijzondere vrouw: Liesbeth Woertman, emeritus hoogleraar psychologie.

economische factoren. Ons mensbeeld is versmald tot een mens als economisch wezen, de homo economicus.

Als we zo kijken naar mensen, gaan we puur op economische gronden keuzes maken. Wat voor samenleving leven we dan in?

Wijsheid liesbeth

Tijdens de persconferentie half maart vertelde premier Rutte dat grote evenementen worden afgelast vanwege het coronavirus. Eerst dacht ik nog dat het wel mee zou vallen. Maar een paar dagen later realiseerde ik me dat mijn afscheid als hoogleraar ook niet door kon gaan.

Ik zag er zo naar uit. De universiteit werd opeens gesloten.

Er was zelfs geen gelegenheid om persoonlijk afscheid van mijn collega’s te nemen en mijn persoonlijke spullen mee te nemen. In mei was mijn afscheid gepland en ik had mijn afscheidsrede al in mijn hoofd. De avonden in Tivoli in Utrecht rondom mijn boek Je bent al mooi gingen niet door. Alles werd afgelast.

“Ik voelde me ineens lid van de probleemgroep in de coronapandemie.

Ik hoorde er niet meer bij.“ Ik vond het een chaotische en lastige tijd. De eerste weken moest ik echt mijn best doen om niet somber te worden. Er viel heel abrupt heel veel weg. Mijn werk, de ontmoetingen in de bibliotheek in mijn woonplaats, mijn yogales, alles stopte. Ik kon mijn kinderen en kleinkinderen niet zien. Zij wilden niet dat zij ons zouden besmetten. Ik had ineens zeeën van tijd. Het was een ervaring van leegte. Net alsof we midden in het verkeer zitten en alles ineens stilvalt.

Ik voelde me ineens lid van de probleemgroep in de coronapandemie. Ik hoorde er niet meer bij. Tijdens

wandelingetjes door mijn woonplaats probeerde ik de mensen die ik tegenkwam steeds met warme ogen aan te kijken. Maar zij keken de andere kant op en liepen heel ruim om me heen. Ze dachten dat ik iets ergs had.

Ik voelde me in de hoek gezet. Ik moest mezelf wel even goed toespreken. Het was een lesje in nederigheid.

Toen kon ik tegen mezelf zeggen dat het heel jammer is, maar dat het zo is en niet anders. Ik kon me herpakken en gelukkig prijzen met mijn fijne plek en tuin.

Dor hout Er was veel angst in die periode. Er ontstond ook een tweedeling tussen generaties, tussen jong en oud.

Er werd gesproken over dor hout. Als er keuzes gemaakt moesten worden, bijvoorbeeld over wie er een plek op de intensive care kreeg, kwamen de ouderen niet in aanmerking, omdat zij toch niet meer lang te leven zouden hebben en omdat zij niet meer zouden bijdragen aan de samenleving. De ouderen werden als ding neergezet waarover werd besloten. Het was niet nieuw wat er gebeurde, maar het was wel een pijnlijke uitvergroting.

We weten in het Westen ook niet goed hoe we met ouderen moeten omgaan en wat zij nog kunnen betekenen voor de maatschappij na hun pensioen.

Ouderen kunnen nog enorm veel bijdragen. Veel verenigingen en kerken draaien op de inzet van ouderen.

Veel ouders kunnen werken dankzij groot-ouders die oppassen. Dat telt blijkbaar niet. Dan heb ik het nog niet over de wijsheid en ervaring die ouderen hebben.

Maar horen in onze samenleving alleen mensen die bijdragen erbij? We kijken steeds meer alleen naar

Ik was in het begin van de crisis blij met de ervaring die ik eerder had opgedaan tijdens mijn leven. Ik was al een paar keer eerder in mijn leven ‘omgevallen’.

Ik heb toen geleerd de lastige dingen aan te gaan, moedig te zijn en terug te gaan naar het punt waar je ontrouw bent geworden aan jezelf. Vroeger liep ik er voor weg. Dan voelde ik me slachtoffer of overschreeuwde ik me. Dat hielp niet.

We zijn geneigd om lastige dingen eerst te relativeren of te maskeren. We laten dan iets anders zien dan er feitelijk is en ook dan je werkelijk bent. Dan wordt je feitelijk ontrouw aan jezelf. Het is beter als je iets kunt aangaan en accepteren dat het zo is. Dan kun je de lef vinden om je te herpakken en dat is de kortste weg naar herstel. Dat is de wijsheid die in de loop van de jaren meer ontstaat. Ik had die wijsheid graag eerder geleerd.

“Het is beter als je iets kunt aangaan en accepteren dat het zo is.

Dan kun je de lef vinden om je te herpakken en dat is de kortste weg naar herstel.“ Mocht ik echt oud worden, dan wil ik geoefend hebben om het aan te gaan. Als mijn geheugen of mijn lijf mij in de steek laat, dan zijn er minder hulpbronnen om het aan te gaan dan nu. Ik ben blij dat ik in mijn leven geoefend heb, zo ook deze keer in coronatijd.”

k at e r n k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

onderweg 7

Het leven nodigt je voortdurend uit

Het roer moet om Het onverzinbare verzinnen Het onbenoembare benoemen Het onverklaarbare verklaren En altijd blijven zoeken Voorbij de grens Van wat wij denken

We worden in het leven regelmatig op de proef gesteld.

Soms zelfs zodanig dat je je uit het lood geslagen voelt en je tijdelijk de toegang tot je innerlijke bron verliest.

‘Wie ben ik nu midden in deze storm die me uit koers brengt?’ Door uit te reiken naar mensen om je heen, kunnen ze je tot steun zijn. Een anker. En wanneer de storm weer is gaan liggen, heb je een keuze: doorgaan op de weg waarop je je bevond of een andere koers kiezen.

Voorbij de grens Van wie wij zijn Voorbij onszelf En wat we kennen Een and’re wereld Een nieuwe tijd Stef Bos – Het roer moet om (2018) Het leven nodigt je voortdurend uit om dichter bij jezelf en anderen te komen Heb jij weleens gevoeld dat je het roer in je leven om wilde gooien? Of misschien om móest gooien? In deze woorden uit het lied van Stef Bos klinkt de onontkoombaarheid door van de werkelijkheid die constant verandert. Een werkelijkheid die ons steeds welkom heet én uitdaagt.

Voor sommige veranderingen kies je zelf, maar minstens zo vaak brengt het leven veranderingen op je pad waar je niet voor gekozen hebt. Je hebt je daartoe te verhouden, of je dat nu wilt of niet. Maar hoe doe je dat?

Hoe geef je een nieuwe werkelijkheid vorm wanneer het leven je daartoe uitdaagt?

Deze vraag nodigt uit om diep in onszelf op zoek te gaan

8 onderweg

naar onze innerlijke krachtbron. Door af te dalen in jezelf en te voelen welke bron er in jou te vinden is, wordt - een deel van - het antwoord op deze vraag zichtbaar. In de loop van je leven bouw je aan deze innerlijke bron.

Je voedt hem door te leren van de ervaringen en gebeurtenissen die op je pad komen. De vreugde en de pijn die je gaandeweg tegenkomt vormen je. Maken je mens. In contact met anderen die je op je levensweg ontmoet - ouders, verzorgers, broers, zussen, neven, nichten, vrienden en collega’s – geef je betekenis aan de gebeurtenissen. Zij steunen je en dagen je uit.

Het kiezen van een andere koers, vraagt om te leren van de storm. Wat gebeurde er? Wat deed je? Wat ontdekte je over jezelf? Hoe ga je deze lessen meenemen naar de toekomst? Dit leren doe je in verbinding met anderen, door je te laten bevragen, te reflecteren en hetgeen je leert vervolgens te integreren in je dagelijks leven. Dat kost tijd en zal gaan met vallen en opstaan. Maar steeds puttend uit je eigen innerlijke kracht en gebruikmakend van de steun, aanmoediging en uitdaging van anderen in je leven.

‘Onze pijnlijke ervaringen zijn geen blok aan het been: ze zijn een geschenk. Ze geven ons perspectief en betekenis, een mogelijkheid voor ons om te ontdekken wat onze unieke roeping en onze kracht is.’

Dr. Edith Eva Eger – auteur van ‘De Keuze’ en ‘Het Geschenk’ Wanneer je na verloop van tijd ervaart dat wat je overkwam, geïntegreerd is in je leven, doet het leven vaak een nieuwe uitnodiging: wie ben je dan nu in deze nieuwe werkelijkheid? En wat betekent dat voor wat je in de wereld in beweging wilt brengen? Een vraag van roeping.

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Klaartje van Gasteren & Marnix Reijmerink, De School voor Transitie

Roeping is de ultieme vraag die verbonden is met onze identiteit enerzijds, wie je bent, en datgene je in beweging wilt brengen anderzijds. Het kennen en leven van onze roeping vormt een diepe innerlijke krachtbron die leidt naar een vreugdevol leven in alle rollen die we vervullen.

In de programma’s van De School voor Transitie nemen we je mee op reis om tot de volle vreugde van het leven te komen en je roeping te leven. Je bent bereid je kwetsbaar op te stellen, je te laten bevragen op de uitdagende thema’s van je leven en je bent nieuwsgierig naar de ervaringen van andere mensen om zo het beste in jezelf en anderen naar boven te brengen.

Voor iedereen die persoonlijk of professioneel met een (ingrijpende) verandering te maken heeft en dit wil integreren in zijn/haar leven hebben wij het intensieve weekprogramma Het beste moet nog komen. Je gaat op zoek naar een antwoord op de fundamentele vraag: wat is mijn roeping en hoe leef ik die? Anders verwoord: hoe geef ik betekenis aan verandering in mijn leven en maak ik groei mogelijk?

In onze workshops Leiden vanuit vrouwelijke kracht en Leiden vanuit mannelijke kracht zoeken we naar die stille, maar zekere kracht die in jou aanwezig is en dagen we je uit om te onderzoeken op welke vlakken jij jezelf gevangenhoudt en waar je van los wilt breken op weg naar een nog vreugdevoller leven.

Het roer moet om. Het leven doet jou voortdurend die uitnodiging. Een uitnodiging die je soms dankbaar aanneemt omdat er een verlangen in je is aangewakkerd om het anders te doen en soms simpelweg omdat de omstandigheden je ertoe dwingen. In elk geval mag je voortdurend blijven bewegen. Bewegen tussen het bekende en het onbekende. Voorbij wat je kent.

In vertrouwen dat deze reis je steeds dichter bij jezelf en de ander brengt.

Reis je mee?

Klaartje van Gasteren en Marnix Reijmerink zijn Partner bij De School voor Transitie. Een herberg voor mensen en organisaties die vorm willen geven aan werkelijke verandering.

j oyc e l ak w ijk , coac h , be g e le i d e r e n t ra i ne r

De waarde van monastieke waarden in leven en werk

W

aarden die kloosterlingen hooghouden, inspireren mij. Ik waardeer bijvoorbeeld de trouw en volharding waarmee monniken en monialen zich dagelijks door eeuwenoude waarden laten

leiden. Eenvoud is er zo eentje: leven zonder individuele materiële ballast. Na een bezoek aan een kloosterling ben ik me weer bewust dat je eigenlijk weinig nodig hebt om gelukkig te zijn. In het kloosterleven uit eenvoud zich vooral in de onafgebroken gerichtheid op de essentie, het mysterie van ons leven.

Dat merk je bijvoorbeeld aan een zorgvuldige woordkeuze maar vooral aan het ritme van de dag waarin werk, gebed en geestelijke studie worden afgewisseld.

“Wij leven in uiterlijke eentonigheid: alle dagen dezelfde mensen, alle dagen hetzelfde ritme. Door de rust van de uiterlijke eentonigheid kun je juist naar diepere lagen komen, waar het helemaal niet eentonig is. Als je je aandacht te veel verstrooit, dan kom je niet tot die lagen.”

Spiegel Met kloosterwaarden bezig zijn biedt me een spiegel waarin ik mijn persoonlijkheid, mijn ‘naar buitengerichte kant’, in de ogen kan kijken. Als mijn creatieve geest ideeën produceert, weet ik ondertussen dat ik die het beste kan toetsen aan de kloosterwaarde Stabilitas, vrij vertaald ‘erbij blijven’ en ‘van harte geduldig volhouden’.

Maar ook aan Obedientia, vrij vertaald ‘bereid zijn tot luisteren’ en ‘gehoor geven aan het diepste in mij’ heb ik leren beoefenen. Het op laten komen wat er werkelijk van me gevraagd wordt, gaat het beste in stilte, en heeft tijd nodig. Door de jaren heen heb ik geleerd dat keuzes dus rijping nodig hebben en dat ik niet gelukkig word van reactiviteit en versnippering, maar van verdieping.

“Obedientia noemen wij onderscheidingsvermogen; iets dat groeit in de loop van het monastieke leven. Door vele miskleunen heen leer ik de zuivere bewegingen van God verstaan in mezelf en in de ander. Een geestelijk vader of moeder kan me daarbij helpen, maar ook stilte. En rustig doorgaan in geloof en vertrouwen.”

Laten leiden Maar hoe zit het met de huidige kloosterbewoners?

Door welke waarden laten zij zich vooral leiden? Om daar

een idee van te krijgen heb ik een aantal voor mij bekende Benedictijnen en Cisterciënzers v/m gevraagd naar hun monastieke waarden-top 3. Door hun openheid ontving ik een schat aan informatie. Geen waterdicht kwantitatief onderzoek, maar persoonlijke inkijkjes in een waarde-vol leven in het klooster. Zij hebben bij hun intrede beloofd bepaalde waarden van hun kloosterorde na te leven, maar daarnaast blijkt ieder van hen eigen waarden na te streven. Naast ‘gangbare’ kloosterwaarden als Stabilitas, Obedientia en Humilitas hoorde ik over Zuiverheid van hart, Verdraagzaamheid, Gebed, Niet-weten, Stilte en Radicaal open zijn. In dit artikel lees je citaten hieruit.

“Nederigheid, humilitas, daarin zit het woordje humus, grond.

Nederigheid betekent dus: op de grond gaan staan, niet hoger en niet lager willen zijn… jezelf zijn, waarachtig zijn.”

Vol Ja zeggen Als je je opent voor de kracht van een waarde, je ernaartoe wendt en geduldig volhoudt, kan ze in je werkzaam zijn. Neem bijvoorbeeld Stabilitas. Als je ‘stabiel op een plek blijft’ (letterlijk en/of figuurlijk) en je je echt naar binnen keert, kan zich wat in je leeft oplossen.

Je vragen krijgen antwoorden. Alleen, je persoonlijkheid komt ongetwijfeld in opstand. Die wil iets dóen en vooral niet geduldig afwachten. Fysiek merk je dat bijvoorbeeld aan innerlijke onrust, emoties en mentale activiteit. Als je kiest om de kracht van Stabilitas te ervaren, blijf je hier zo dicht mogelijk bij. Omgaan met dit ‘innerlijk lawaai’ vergt natuurlijk oefening. Dit kan je leren tijdens de 2-daagse Vertrouwen in leven en werk. Door middel van

lichaamsgerichte meditatie, inzichtgevende oefeningen en expressie krijg je door, hoe jij je aandacht kan richten op je verlangen. Dat waar jij vol JA tegen zegt.

“Eenvoud is voor mij tot innerlijke eenheid komen. Gericht zijn op de Ene. Zo leven dat de Ene alle ruimte krijgt in je leven. Dus niet te veel ‘dingetjes’ er omheen, niet te veel willen, geen multi-tasken, maar met aandacht bij dat ene/Ene zijn.

Niet veel verlangens, maar éen Verlangen hebben.”

Creatief omgaan met de situatie Tijdens deze 2-daagse gaat het concreet over jouw leven en werk en de vragen die je daarin hebt. De laatste keer stelde een jonge vrouw bijvoorbeeld de volgende vraag: “Ik houd erg van zingen in een koor. Eerst was het in dit koor erg leuk, de laatste tijd is de sfeer minder goed. Hoe ga ik hiermee om in het licht van Stabilitas?”

Na wat doorvragen begreep ik dat ze niet zomaar van het koor af wilde gaan, maar er ook niet nog jaren wilde blijven als de sfeer niet zou veranderen. Na ons gesprek kwam ze zelf tot een antwoord, dat ongeveer als volgt luidde: “De komende tijd ga ik toch ‘vol vertrouwen en geduldig volhouden’ maar wel met een luisterend hart, dat gevoelig kan opvangen wat er wèl kan, waar er kansen liggen, hoe ik creatief met de situatie kan omgaan.”

Met dank aan de monniken en monialen die meewerkten aan het boekje ‘Een levensregel voor beginners’ van Wil Derkse

marga h a a s, t h e o log e e n be g e le i d s te r

Op zoek naar innerlijke vrede

V

oel je onvrede over je leven? Doe niets aan je omstandigheden, maar kijk eerst eens goed naar binnen, schrijft de middeleeuwse mysticus

Meester Eckhart. En waar je jezelf aantreft, laat jezelf daar los.

Zeven eeuwen geleden leefde hij, maar wat een passende boodschap heeft Meester Eckhart voor mensen van nu! Opgejaagd en onrustig, in onvrede met hoe je leven loopt, altijd maar het gevoel dat je achter de feiten aanloopt en dat je iets over het hoofd ziet. Je zou vanzelf gaan verlangen naar een leven dat compleet anders is dan je leven nu – volstrekte rust en afzondering en eenzaamheid, bijvoorbeeld.

Soms ontmoet je iemand die die innerlijke rust wél heeft. ‘Ik wilde dat ik net zoveel vrede had als die en die.’ Of je hebt die innerlijke vrede ergens ervaren en dan ben je geneigd te denken: ‘Met mij gaat het niet goed als ik niet daar of daar ben of dit of dat doe.’ Pas op, waarschuwt Eckhart. Je kijkt naar buiten, maar daar is innerlijke vrede niet te vinden. Die is bínnen! Je onrust wordt niet veroorzaakt door je omstandigheden, maar door je willen vluchten uit je omstandigheden naar elders.

Maar dat willen vluchten en de boel anders willen dan dat het is, dat is allemaal jij.

Het is allemaal eigenwilligheid, of je je dat nou bewust bent of niet. De hinderlijke onvrede heeft niets met je levenswijze te maken, maar met je verhouding ertoe.

goede nieuws dat Eckhart heeft. Het wellicht minder leuke nieuws is: je zult naar jezelf moeten kijken en onder ogen zien hoe moeilijk jij het jezelf maakt om in vrede te zijn met dat wat er is. In de woorden van Eckhart: ‘Sla acht op jezelf en waar je jezelf aantreft, laat jezelf daar los.’ Dat is soms hard werken en wellicht dienen er zich dingen in jezelf aan die pijnlijk zijn om te zien. Maar het lonkend perspectief is het ontdekken van een innerlijke ruimte, waarin vrede heerst en waarin jij je geheel vrij kunt bewegen.

Theologe Marga Haas verdiept zich in spiritualiteit en mystiek en schrijft elke twee weken een korte overweging bij een bijbeltekst. Zie: www.margahaas.nl

Kennismaken met Meester Eckhart Woensdag 25 t/m vrijdag 27 november 2020 Zie voor meer data www.kloosterhuissen.nl

Innerlijke vrede is bereikbaar voor iedereen onder alle omstandigheden. Dat is het

k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

5

Inspiratie –en bezinningsdagen

Dominicanenklooster Huissen als locatie voor projecten voor kwetsbaren en vrijwilligers

De sfeer van bezinning, bezieling en beweging maakt het klooster, samen met de kloosterlijke gastvrijheid, tot een bijzondere plek voor een één- of meerdaags verblijf voor groepen die het nodig hebben om op adem te komen en voor vrijwilligers die zich voor deze groep inzetten.

Deze dagen staan voornamelijk in het teken van rust en warmte bieden in een inspirerende omgeving, ontmoeting met andere mensen in vergelijkbare situaties, en hen activiteiten bieden die bezinning, bezieling en nieuwe kracht geven.

Aan de hand van diverse thema’s kan er een gevarieerd en passend programma worden aangeboden. Uiteraard gaat het samenstellen van het programma in overleg met u als samenwerkingspartner. U kunt denken aan de volgende algemene thema’s: U kunt denken aan de volgende algemene thema’s: Afstand nemen van de dagelijkse situatie en tot rust komen; Tijd voor reflectie en bezinning; Troost geven en troost ontvangen; Op adem komen, bijtanken en nieuwe energie opdoen; Ontmoeting en uitwisseling met gelijkgestemden; Tijd voor inspiratie en creativiteit.

Menselijker samenleving

Projectpartners

Voor ons is het bijdragen aan een menselijker samenleving een zeer belangrijk doel.

Dat doen we door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een werkervaringsplek te bieden in ons klooster en door mensen in het kader van dagbesteding een warme participatieplek te bieden. Daarnaast organiseren we inspiratieprojecten voor kwetsbaren in de samenleving. Sinds een groot aantal jaren organiseren we weken en dagen voor dak- en thuislozen, mantelzorgers, voor (tiener-)moeders, gezinnen in armoede, voor mensen in de psychiatrie, voor eenzame ouderen, voor jongeren in de knel, voor statushouders en ook voor mensen met een beperking en voor vrijwilligers die zich voor deze doelgroepen in zetten. Het organiseren van deze projecten maakt ons steeds weer duidelijk dat in de huidige samenleving veel kwetsbaren het zwaar hebben en dat de behoefte aan inspiratie, warme aandacht en betrokkenheid erg groot is. De projecten doen de betrokkenen enorm goed en het effect van de projecten is krachtig en positief.

We willen de komende jaren deze projecten blijven voortzetten en zo mogelijk uitbreiden.

Het vergt een forse inspanning om de projecten inhoudelijk en financieel mogelijk te maken. Om de projecten voor allerlei groepen te blijven organiseren zoeken we partners.

Organisaties, zzp-ers of vrijwilligers die samen met ons deze projecten willen organiseren.

Dat kan zijn door contacten te leggen of projecten te begeleiden, maar ook andere vormen van partnerschap zijn zeer welkom! We denken bijvoorbeeld aan inspiratieprojecten voor mensen met een beperking, mensen die (chronisch) ziek zijn en hun families en jongeren die buiten de boot vallen door bijvoorbeeld schuldenproblematiek.

Invulling De dagen kunnen bestaan uit verschillende onderdelen, zoals inspiratieworkshops, inhoudelijke workshops en creatieve workshops (met bijvoorbeeld schilderen, theater, zang en dans) en meditaties en ontspanning. De deelnemers maken ook kennis met het kloosterleven en het kloosterritme en ervaren de rust en inspiratie in het klooster. Tevens is het belangrijk om ervaringen uit te wisselen en elkaar te ontmoeten. Tijdens de dagen genieten de deelnemers ook van de heerlijke verse en vegetarische maaltijden. De inhoud van de dagen wordt met de betrokken organisaties ingevuld.

Retraiteweekend Kloosterspiritualiteit ervaren

Weekend Open vensters, schrijven over je leven

Dit retraiteweekeinde is een unieke kans om kennis te maken met de belangrijkste aspecten van het klooster: aandacht hebben, aandachtig aanwezig zijn, stilte en verstilling, leven vanuit je hart en je bron.

Ton Roumen, coach Vrijdag 18 t/m zondag 20 december 2020

6

3-Daagse Clown en bezinning

Creatieve Nieuwjaars- Weekend Persoonlijk retraite ZIJN in het NU verlies in perspectief

In dit weekend zet je schrijvend vensters open.

Je schrijft over jouw leven, over gebeurtenissen, mensen en ervaringen die je gemaakt hebben tot wie je nu bent.

In de wereld van de clown is er één woord van waaruit hij de wereld tegemoet treedt: Interessant. Hij nodigt uit om zo min mogelijk je best doen en zoveel mogelijk in ieder moment aanwezig te zijn.

Monica Boschman, schrijfdocent 20 t/m 22 december 2020 en 2 t/m 4 januari 2021

Ton Kurstjens, improviserend clown en docent Dinsdag 22 t/m donderdag 24 december 2020

In het ‘volledig met aandacht aanwezig ZIJN’ kan je innerlijke stem opnieuw gehoord worden. De stem die je uitnodigt om in contact te komen met je diepste verlangen en je zielsbestemming voor het komende jaar. Met expressieve werkvormen.

Conny Brouwer, kunstzinnig coach Zaterdag 2 t/m dinsdag 5 januari 2020

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Dit weekeinde staan we stil bij persoonlijke verliezen die jouw levensverhaal (ingrijpend) veranderden.

Je kunt hierbij onder meer denken aan overlijden, echtscheiding, ziekte en ontslag.

Jakob van Wielink, rouwcounselor en coach Vrijdag 22 t/m zondag 24 januari 2021

Vijfdaagse workshop Stemexpressie The human voice Een unieke kans om kennis te maken met en je te laten inspireren door een van de vaste leden van het Centre Artistique International Roy Hart

Ulrik Rømer Barfod, docent stemexpressie Maandag 25 t/m vrijdag 29 januari 2021

Verblijf U kunt kiezen voor een ééndaags of een meerdaags programma. Naast de diverse zalen waarin het programma plaats kan vinden, bieden we met onze ruim 50 kamers met uitzicht over de kloostertuin ook een bijzondere overnachtingsmogelijkheid aan.

Daarnaast biedt een meerdaags programma veel ruimte voor het ervaren van het kloosterritme en de gebedsdiensten van de kloostergemeenschap.

“De organisaties die ruimtes huren in het klooster dragen

Financiering

10% van hun huursom bij aan de sociale projecten.“

Uiteraard bent u ook van harte welkom voor een persoonlijke kennismaking en rondleiding. De kosten van de sociale projecten worden op verschillende manieren gedekt. Het klooster draagt uit eigen middelen zoveel mogelijk bij om de projecten mogelijk te maken.

De organisaties die ruimtes huren in het klooster dragen 10% van hun huursom bij aan de sociale projecten.

Tevens dragen donateurs via de Stichting Vrienden bij aan de projecten, evenals partners als gemeentes.

Daarnaast schrijven wij regelmatig fondsen aan voor ondersteuning en ontvangen we Dominicaanse subsidie.

Hiermee kunnen we de eigen bijdrage voor uw organisatie en de deelnemers zo laag mogelijk houden. Mocht u hier meer over willen weten, neem dan contact met ons op voor een overzicht van de prijzen en mogelijkheden.

Bekijk hier onze visuele rondleiding ‘Welkom bij het Dominicanenklooster‘.

Uiteraard bent u ook van harte welkom voor een persoonlijke kennismaking en rondleiding.

Videolink: youtu.be/N36PajHWBXs

Contact Bent u geïnteresseerd en wilt u meer weten? Neem dan voor meer informatie contact met ons op via info@kloosterhuissen.nl of 026- 326 44 22.

Online mini retraites In de afgelopen maanden verzorgden we (bijna) wekelijks een online mini retraite. Deze kunt u terug kijken op blog.kloosterhuissen.nl/categorie/online-retraites/

4 S E PT E M B E R 2020

DIVE RS E DATA

Online mini-schrijfretraite met Geertje Couwenbergh

Online miniretraites met Henk Jongerius

U bent van harte uitgenodigd om te ervaren hoe schrijven een manier is om wakker te worden naar uw leven. Door middel van simpele schrijfoefeningen leidt Geertje u door een uit zenboeddhisme afkomstige benadering van schrijven.

U heeft niets meer nodig dan een pen, papier en open geest.

Tweewekelijks neemt Henk Jongerius de kijkers mee met aan de hand van een gedicht. Hij mijmert over het leven en over bijvoorbeeld onze verhouding tot God, over eenzaamheid, verlies en vrees.

17 J U LI 2020

Mijn Beker stroomt over - Online mini retraite met Jan Kortie over Vreugde Jan Kortie leidt ons in deze mini-retraite via zang en meditatie naar ‘vreugde’. Daarvoor nodigt hij ons uit om de Hebreeuwse tekst ‘Kosi R’vaya’ uit psalm 23 mee te zingen. Hiermee zingen we letterlijk ‘Mijn beker stroomt over.’

Een miniretraite vol vreugde en enthousiasme.

J U N I 2020

18 AUG U STU S 2020

Kom binnen 20 minuten tot rust – Online mini retraite met Jasmijn Koelink Yogadocent en ademcoach Jasmijn Koelink begeleidt je door twee simpele ademhalingstechnieken waarbij je je adem verdiept en vertraagt.

Door bewust de overgang te maken van ‘geademd worden’ naar ‘je adem inzetten’, ben je in staat om sneller en dieper te ontspannen. Het vraagt slechts je aandacht en bereidwilligheid om het uit te proberen.

11 J U N I 2020

5 AUG U STU S 2020

Spirituele vriendschap – Online mini retraite met Misha Beliën Zen-filosoof, begeleider en filmmaker Misha Beliën over Spirituele vriendschap, benaderd vanuit een zenboeddhistische insteek. Misha begint met een geleide Hara meditatie, vervolgens geeft hij een reflectie op het begrip spirituele vriendschap, gevolgd door een dankritueel en sluit af met een stiltemeditatie.

25 M E I 2020

Geluk in tijden van crisis - Online mini retraite met Bernd Jansen

Online mini retraite – Tekstmeditatie met Joyce Lakwijk

Verplicht in het nu - Online mini retraite met Erna Bakker

Bernd Jansen, oprichter en trainer van Instituut Menz, spreekt over omgaan met emoties en het vinden van geluk in tijden van crisis, bezien vanuit een modern boeddhistisch perspectief.

Joyce Lakwijk begeleidt je in een ervaringsgerichte meditatie.

Ze gebruikt daarvoor ‘Ergens moet het zijn’ een gedicht van J.C. van Schagen uit 1946. De meditatie is geïnspireerd door Lectio Divina, een contemplatieve manier om je te openen voor wat een tekst je te zeggen heeft.

Wat doet het met je nu je minder plannen kunt maken, je minder zekerheid hebt voor de toekomst?

Heb je het gevoel opgesloten te zitten, dat je leven on hold staat?

Of voel je juist meer vrijheid en ontspanning nu er minder vast ligt?

k loos t e r k ra n t n a j a a r 2 0 2 0

7

PROGRAMMA KLOOSTERHUISSEN.NL Retraite Stilte bevrijdt!

Weekend Je plek innemen

25 t/m 29 oktober, 6 t/m 10 december 2020

20 t/m 22 november 2020

In deze dagen ga je ervaren dat er onder je onrust een bron van stilte en vrij-

Verlang jij ook naar een eigen plek waar je helemaal tot je

heid is. Gewoon in jou! Vier dagen in stilte zijn, iets voor jou?

recht komt? Verlang jij ernaar los te laten wat je van huis uit meekreeg?

Begeleiding door therapeute Erna Bakker

Ontdek m.b.v. familieopstellingen hoe je jouw plek kunt innemen in je leven.

Begeleiding door therapeute Erna Bakker

OKTOBER

NOVEMBER

2 Vrijdagretraite Herademen 2-4 Weekend Fotograferen vanuit je hart, contemplatieve

fotografie 2-4 Weekend Mindful omgaan met verlies 4-7 Op zoek naar…

4-7 Meerdaagse Creatieve najaarsretraite In je element Zijn 5-9 Herstelverhalen Jouw verhaal doet er toe

7 Kloosterwandeling 8-9 Tweedaagse Vertrouwen in Leven en werk 9-11 Weekend Leven zonder waarom - Ontvankelijkheid

als levenskunst 9-11 Weekend tekenen en schilderen met Hundertwasser 9-11 Driedaagse Ontspannen door bewegen 11-14 Individuele retraite Onderweg zijn 16-18 Workshop Ademend door het leven 16-18 Weekend in contact met je vrouwelijke kracht 18-22 5-daagse Schrijf en stilteretraite 19-23 Verdiepingsretraite Het Compassie-Kompas 20-21 Noveen Leiderschapsretraite 22-23 Vervolg Wonder van de waarneming

23-25 Weekend Mandala tekenen 23-25 Weekend Meer verbinding in je leven 24 Retraitedag De helende kracht van stilte 25-29 Retraite: Stilte bevrijdt!

30-2 Weekend Thuiskomen in de stilte 31 Driedaagse Als je een kind moet missen

Henk Jongerius Betty van Engelen Mieke Ankersmid Martina Heinrichs Conny Brouwer Pete Pronk & Margreet Roos Joyce Lakwijk Welmoed Vlieger Magda Vlasblom Wilco Kruijswijk Laurence Mol Paul Triepels Denise van Geelen Geertje Couwenbergh Bert van Baar Henk Jongerius Nelleke Metselaar & Hein van Dongen Danka Hüsken-Smit Helmie Willems Ton Roumen Erna Bakker Joyce Lakwijk Mieke Ankersmid

1-6 Het beste moet nog komen 2 Allerzielen met Jan Kortie 4 Kloosterwandeling 6-8 Weekend Talentontwikkeling met Kunst werkvormen 9-13 Midweekretraite Vitaliteit en balans in je leven 9-13 Vijfdaagse Schrijfretraite De papieren pleisterplaats 13 Vrijdagretraite Herademen 13-15 Weekend Persoonlijk verlies in perspectief 13-15 Weekend Heelheid in gebrokenheid 13-15 Schrijf en Yoga stilteweekend

14 Bezinningsdag Stilte in je dag brengen 15-18 Individuele retraite Onderweg zijn 20-24 Vijfdaagse Iconen schilderen 20-22 Weekend Je plek innemen 20-22 Weekend Leven zonder waarom - De kracht van

de ontmoeting 25-27 Meerdaagse Kennismaken met Meester Eckhart 27-29 Creatief weekend Herinnering in beeld 27-29 Meditatieweekend Compassiekompas 27-29 Verdiepingsweekend Neem de Afslag

29-2 Meditatieretraite voor Geestelijk Verzorgers 30-4 Herstelverhalen Jouw verhaal doet er toe

Jakob van Wielink Jan Kortie Henriëtte de Graaf Ton Roumen Hanny Kuijer Henk Jongerius Jakob van Wielink Martina Heinrichs Geertje Couwenbergh en Jasmijn Koelink Joyce Lakwijk Laurence Mol Martin Mandaliev Erna Bakker Welmoed Vlieger Marga Haas Marlieke Overmeer Bert van Baar Marcus Belle & Maria van Mierlo Martina Heinrichs Pete Pronk & Margreet Roos

Vraag je vrij Stilteweekend 29 t/m zondag 31 januari 2021 Een weekend vol adem, inzicht & ruimte. Ben je je bewust van pijnlijke

Kerstmis in het klooster

patronen maar lukt het je niet goed om ze te doorbreken? Dan is dit nieuwe

22 t/m 26 december 2020

weekend iets voor jou. Dompel jezelf onder en ontdek wat de combinatie

Ook dit jaar kunt u Kerstmis vieren in het klooster. De gezelligheid en

van schrijven, zelfbevraging en adem voor je kan betekenen.

inspiratie met elkaar, de vieringen, mooie programmaonderdelen, ‘ons eigen kerstverhaal’ en de gastvrijheid van het Dominicanenklooster maken van ‘Kerstmis in het klooster’ een bijzondere ervaring.

DECEMBER 2 Kloosterwandeling 2-4 De Clown en de Danser wachten… in de advent

3-6 Meerdaagse Filosofische Levenskunst 4 Vrijdagretraite Herademen 6-10 Retraite: Stilte bevrijdt!

6-9 Op zoek naar…

11-13 Storytelling weekend; vertellen met flair 11-13 Weekend Leven zonder waarom - Ontvankelijkheid

als levenskunst 11-13 Weekend Assertiviteit en Heldere communicatie

i.c.m. zenmeditatie 11-13 Levensvreugde in de advent 12 Retraitedag Je innerlijk advent 13-15 Inzichtmeditatie retraite Ontspannen in het huidige

moment 15-16 Noveen Leiderschapsretraite 18-20 Retraiteweekend Kloosterspiritualiteit 18-20 Weekend Zin in zingen 18-22 Creatieve winterretraite Van het donker naar het licht 18-20 Winters retraiteweekend voor jongvolwassenen 20-22 Driedaagse Open vensters, schrijven over je leven 20 Concert Capella Phos Hilaron 22-26 Kerstmis in het klooster 22-24 3-Daagse Clown en bezinning 28-1 Van Oud naar Nieuw

Uitgave

Ontwerp en realisatie

Dominicanenklooster

Avancé Communicatie,

Huissen,

Zutphen

Stadsdam 1 6851 AH Huissen

© Dominicanenklooster

T 026 326 44 22

Huissen 2020

www.kloosterhuissen.nl

8

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

José Sueters & Riëtte Beurmanjer Lammert Kamphuis Henk Jongerius Erna Bakker Martina Heinrichs Henriëtte de Graaf Welmoed Vlieger Paul Loomans Martina Heinrichs Joyce Lakwijk Riët Aarsse Henk Jongerius Ton Roumen Frohmut Knie Conny Brouwer Martina Heinrichs Monica Boschman Christien Müskens Ton Kurstjens Martina Heinrichs

Uit ons gastenboek

JANUARI 2-4 Weekend Open Vensters schrijven over je leven 2-5 Creatieve Nieuwjaarsretraite ZIJN in het NU 3-8 Het beste moet nog komen 4-8 Retraite: Stilte bevrijdt!

5 Leerhuis 8-11 Weekend Je innerlijke focus 2021 15-17 Weekend Leven zonder waarom - De kracht van

de ontmoeting 15-17 Weekendretraite Licht leven 18-22 Midweek Leef je vrij 22-24 Weekend Persoonlijk verlies in perspectief 25-29 Vijfdaagse workshop Stemexpressie The Human Voice 29-31 Vraag je vrij Stilteweekend

Dag beleving Dag bezieling Dag vrienden Welkom nieuw leven!!

Lieve groet Erica Lieve mensen van het centrum en allen verbonden aan het klooster, Wat een dankbare ervaring. De eeuwenoude liefde en het licht is voelbaar. Het heeft me diep gevoed. Graag tot een volgende keer.

Hartelijke groet, Marlies Schiereck Lieve mensen, Wat een inspirerende en rustgevende plek om dichterbij mezelf te komen.

Héél erg bedankt voor het heerlijke eten, fijne slaapplek, de zalige tuin en jullie als liefdevolle mensen. Vast tot een volgende keer.

Lieve groet, Ingrid Omlo

Monica Boschman Conny Brouwer Jakob van Wielink Erna Bakker Henk Jongerius Joyce Lakwijk Welmoed Vlieger Ton Roumen Erna Bakker Jakob van Wielink Ulrik Barfod Geertje Couwenbergh & Jasmijn Koelink

Fijne schrijfretraite gehad. Leuke groep mensen. Ga verrijkt naar huis!

Dank voor alle goede zorgen.

Loes Vrolijk Het is zo fijn dat ik in deze pleisterplaats mocht zijn ondanks corona.

Het eten was zo lekker en het buiten eten een geschenk. Dank jullie wel dat ik me zo welkom mocht voelen.

Tot ziens, Thera