2022
Voorjaar
1 2 3 4 5 6 7 8
Oases in je leven Vieren Afscheid Martina Vriendenstichting Programma’s Unieke locatie
www.kloosterhuissen.nl
Patershuis
u kunt ons ook volgen op de social media
Agenda
d oo r a alt ba kke r, d i re c te u r s ti c h ti ng domi ni ca nenkloos ter h ui s s en
Oases in je leven
D
e katern van de kloosterkrant is deze keer overvloedig gevuld met 40 persoonlijke verhalen over manieren en plekken om op adem te komen. Verhalen over oases in je leven, van mensen die
op allerlei manieren betrokken zijn bij en verbonden met het klooster. Zeker in deze tijden waarin er een gruwelijke oorlog is in Europa, is het extra belangrijk om in je leven oases te creëren.
Voor mij was de afgelopen winter een nogal koude winter. Ik had last van wederom het sluiten van het klooster en het annuleren van de gasten met Kerst en Oud en Nieuw, net als vorig jaar. Door die lege kloostergangen zat ik niet zo goed in mijn vel. Bij mij uit zich dat in snoepen, minder bewegen, harder werken en een korter lontje. Heel gezellig! Dan hoor ik meteen een stemmetje dat zegt dat mijn ’’leed’’ niets voorstelt vergeleken met anderen. En inderdaad heb ik het goed, ben gezond, heb de baan van mijn leven en leef niet in een oorlogsgebied. Zeker hebben we het goed, maar ik besefte weer dat het me niet helpt om naar dat stemmetje te luisteren en dat baalgevoel weg te doen en niet serieus te nemen.
In die weken kwam Etty Hillesum steeds bij me boven. Ze stierf op haar 29e in Auschwitz. Haar indrukwekkende een eerlijke teksten over zoeken naar jezelf en de schoonheid van je leven blijven zien, raken me elke keer weer. Zij zag in de diepste duisternis steeds weer licht en bleef overtuigd dat het leven waard is om geleefd te worden. Haar teksten en zeker het boekje ‘Dat onverwoestbare in mij’ zijn me dierbaar en ontroeren me elke keer weer. Haar leven vol van geweldloze weerbaarheid en innerlijke vrijheid helpen me als ik niet lekker in mijn vel zit, ook al zijn de situaties volstrekt niet vergelijkbaar. Haar teksten brachten me weer dichter bij mezelf en zo kwam ik meer op adem. Wat een weldaad.
Het voelt als een geschenk dat het klooster weer open is en dat we voor en met onze gasten weer een plek voor zin en ziel kunnen zijn. Zo kan het klooster een oase zijn voor velen. Dat de 40 verhalen ons allen mogen inspireren.
door fran s c roo ne n, g e e s te li j k be g e le i d e r
Kijken met je ziel
V
eel mensen hebben wel eens van lectio divina gehoord. Deze eeuwenoude leesmethode is een instrument om dieper in een bepaald stuk tekst door te dringen. Minder mensen weten dat er ook
visio divina bestaat. Dat is geen leesmethode maar een kijkmethode. Een andere manier van zien, die je dieper in een beeld of afbeelding door laat dringen. En in jezelf.
Sinds vorig jaar verzorg ik in Huissen retraites voor iedereen die wil leren om met de stappen van Visio Divina te gaan kijken. Visio Divina betekent letterlijk ‘goddelijk zien’ en nodigt je uit een diepere laag in te gaan aan de hand van een beeld of afbeelding.
Anders leren kijken Visio Divina leert je anders te kijken. Hoe? Door je ziel te laten kijken. Door je open te stellen, opmerkzaam en ontvankelijk te worden zodat een beeld je echt kan raken. Door je controle los te laten en je te laten meevoeren in de kijkervaring. Het is een manier van innerlijk kijken die je niet alleen kunt leren, maar ook kunt oefenen. Je kunt hierdoor niet alleen anders leren kijken maar ook opnieuw leren kijken. Een deelnemer was al jaren
ONDERWEG KATERN ONDERWEG Kwartaalthema belicht vanuit verschillende invalshoeken
enthousiast hobbyfotograaf maar was ergens vastgeraakt in zijn inspiratie en werkvormen. Het meedoen aan de retraite hielp hem er weer bovenop.
Creatief De innerlijke manier van kijken maakt iets los in onszelf. Om daarbij aan te sluiten zitten er verschillende creatieve elementen in de retraite. Een prachtig resultaat daarvan zie je op de foto bij dit artikel. Een van de deelnemers koos het beeld ‘De bidder’ van Toni Zenz, dat je op de achtergrond ziet. In haar meditatieve verwerking koos ze ervoor om de afbeelding als het ware ‘uit te breiden’ door er zelfgekozen tekstfragmenten en een ‘toeschouwer’ aan toe te voegen. Dit op basis van wat het beeld van Zenz in haar binnenste opriep.
Dichter bij mezelf ‘Het anders leren kijken in Visio Divina verdiept je ervaring’, zo vertelde een andere deelnemer me. ‘Het zet iets nieuws in beweging. Het levert een boeiend gesprek op met anderen over wat je gezien hebt. Maar het geeft ook inzichten in hoe je kunt omgaan met bepaalde thema’s die voor jou in het hier en nu spelen. Het is zo bijzonder wat een beeld allemaal kan raken en losmaken. Ik ben dichter bij mezelf gekomen’.
Retraite Visio Divina – Kijken met je ziel Woensdag 15 t/m vrijdag 17 juni en Woensdag 12 t/m vrijdag 14 oktober 2022 Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1610 Meer info: www.zinenzijn.nl
WAT IS JOUW OASE?
40
persoonlijke beschouwingen van mensen die met het klooster verbonden zijn.
THEMA VOORJAAR 2022
Oases in de woestijn k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 o 2 2
1
d oo r san n e k e kop, m e d e we r k s t e r d om i ni ca nenkloos ter h ui s s en
Mijmering Elkaar tot oase zijn
I
n de veertigdagenkalender hebben veel mensen verteld over de oase die de natuur, de aarde, de zee, God, muziek of familie voor hen kan zijn.
Ik schreef over de rust en stilte die vrije dansexpressie mij kan geven. Allemaal stuk voor stuk mooie en waardevolle bronnen die veel heil kunnen brengen. En ik wilde eigenlijk schrijven over mijn andere bron: de stilte van meditatie. Alleen voelt het niet helemaal juist om enkel te schrijven over wat goed en heilzaam voor mij is op dit moment. Want ik keek laatst naar de prachtige documentairefilm City of Joy, dat gaat over een opvanghuis annex school voor vrouwen die slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld in Congo. Die plek is een oase waar ze mochten helen en waar ze hun pijn konden transformeren naar kracht en vreugde. Veel van deze vrouwen zijn nu een oase voor andere vrouwen in hun gemeenschap. En dat doen ze door hun hart open te stellen, door daadkrachtig en liefdevol leiding te geven en zich uit te spreken tegen geweld. Ik werd geraakt
door de warmte, liefde en compassie van de mensen die dit tehuis runnen. En dan terug dichter bij huis, naar deze tijd van oorlog in Europa, met de vluchtelingenstroom die onze kant op komt. Is het genoeg om enkel de oase die goed is voor mij te zoeken? Of kan ik ook een oase voor iemand anders zijn? Kan ik door mijn hart open te stellen die ander rust, beschutting en voedsel bieden? Niet direct in letterlijke zin, door mijn huis open te
stellen of vrijwilliger te worden voor het Rode Kruis. Maar misschien wel door elk moment bewust te zijn dat iedereen op zijn tijd een oase nodig heeft. En dat een hartelijke begroeting, een liefdevol gebaar of een helpende hand al een broodnodige oase kan zijn. En wie weet, als deze persoon geheeld is en weer toegang kan vinden tot zijn eigen bron, hij zelf een ander tot oase kan zijn. Dus ja, laat ook ik aandacht hebben voor de oase die ik zelf kan zijn!
doo r r ia k l e in wo lt e r i nk, na m e ns d e we r k g roep vi eren
Getijden in de toekomst: een groeiproces
W
ie de afgelopen tijd wel eens één van de getijden heeft bezocht, heeft misschien gemerkt dat er soms anderen dan de paters, (mede)
voorgaan bij de lauden en de vespers. Voor de vespers was dit al het geval: reeds vele jaren zingt Stef de Kroon tijdens de avondviering met
Henk Jongerius. Dat er nu meer mensen mede voorgaan in de getijden, is onderdeel van een groeiproces waarin we vanuit de stichting de getijden willen gaan mee dragen. Voor de paters horen de getijden als heel vanzelfsprekend bij hun leven en zij zijn er helemaal mee vergroeid. Voor ons, werkers bij de stichting, is dat nog niet zo. Wij zijn ook niet zeven dagen per week in het klooster, de paters zijn dat wel. De getijden van de paters zijn primair bedoeld voor de communiteit, waarbij gasten uiteraard van harte welkom zijn. De getijden van de toekomst zijn bedoeld voor de werkers en de gasten van het huis. Het is een groeiproces: met wie gaan we de getijden dragen en hoe kunnen we dat vormgeven op een manier die bij ons huis past. Vorig jaar hebben we vanuit de stichting, naast de middagviering, een paar weken ook de lauden en vespers mede verzorgd. Ook in de afgelopen veertigdagentijd zijn we regelmatig in de lauden voorgegaan.
Naast dat het soms nog onwennig is, was een heel belangrijke ervaring dat we het voor onszelf heel waardevol vinden om te doen. En dat is een essentiële voorwaarde om het te kunnen dragen in de toekomst. Deze ontwikkelingsgang zal ook vast gepaard gaan met vallen en opstaan. We zullen u op de hoogte houden van het groeiproces en we hopen natuurlijk dat u erin meegroeit.
De vieringen en het kloosterritme
H
et kloosterritme bepaalt het dagelijkse leven in het Dominicanenklooster. Zowel
Wanneer u te gast bent in het klooster is er de gelegenheid voor een gratis compassie gesprek met coach Erik van Ark. Ben je verbonden met de mensen om je heen en met je zelf? Mis je bezieling en kun je je nog verwonderen? Een gesprek voor jou om stil te staan bij wat er speelt bij je. Het gesprek duurt circa 60 minuten.
de gasten in het klooster als omwonenden
zijn daarbij van harte welkom. Het biedt een moment van verstilling en bezinning op de dag.
Dagelijks ritme 08:00 uur Lauden (ochtendviering) 12.10 uur middagviering (maandag t/m vrijdag) 18.30 uur Vespers (avondviering) (op dinsdag en vrijdag met eucharistie) Zondag 08.00 uur Lauden 10.00 uur Viering van de Eucharistie 18.30 uur Vespers (1e zondag van de maand)
2
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
Compassiegesprek in het klooster
Voor wie dat wil zijn de vespervieringen en zondagse vieringen ook te volgen via www.kerkomroep.nl (plaatsnaam: Huissen; kerk: Koningin van de allerheiligste Rozenkrans).
Om de week op woensdag van 13.30 – 17.00 uur in het klooster. Meld je aan bij Erik van Ark, via 06 11 22 29 03 of via erik@vanarkadvies.nl
d oo r ju d it h m e lc h e r s , m e d e we r ks t e r d omin ic an e n k loos t e r h u i s s e n
Afscheid van Martina Heinrichs
M
artina Heinrichs, theologe en begeleidster van groepen, is sinds het jaar 2000
werkzaam in Dominicanenklooster Huissen.
Binnenkort gaat zij met pensioen. In dit interview blikken we terug op haar werkzame leven.
Welke opleiding(en)/werkzaamheden heb je gedaan voor je in het klooster ging werken? Ik heb in Bonn en Parijs gestudeerd voor lerares middelbaar onderwijs in de vakken Godsdienst en Franse taal. Mijn scriptie schreef ik over feministische theologie. In 1980 ben ik vanuit Duitsland naar Nederland gekomen omdat de feministische theologie en andere vooruitstrevende ideeën hier veel meer leefden. Er heerste in die tijd echt een pioniersgeest. Er kwam een bevrijdingsbeweging op gang die zich inzette voor de positie van vrouwen en homo’s in de kerk en die de gevestigde hiërarchie wilde afbreken.
Een bewogen tijd. Ik heb diverse cursussen ontwikkeld en gegeven op het gebied van feministische theologie. Eerst bij de universiteit Nijmegen en later (van ‘85- ’90) bij Den Alerdinck (Landgoed met een vormingscentrum). Vervolgens heb ik 10 jaar voor Kerk en Wereld gewerkt. Daar hield ik me met name bezig met de oecumenische vrouw en geloof bewegingsgemeenschap. Dat was mijn passie! Door vergrijzing en financiële oorzaken werd het daar moeilijker.
Hoe kwam je in het klooster terecht? In de krant zag ik de advertentie voor coördinator in Dominicanenklooster Huissen. Ik solliciteerde, werd aangenomen en startte medio juni 2000. Ik vond het leuk om terug te zijn op het katholieke erf. De aanwezigheid van een communiteit trok me erg aan: een woon- en werkgemeenschap en een gebedsleven. De communiteit dacht ook inhoudelijk mee over het programma-aanbod. Zo werden er bijvoorbeeld stevige vragen gesteld toen ik een programma met familie-opstellingen wilde introduceren in het klooster. Maar ze hebben me nooit iets verboden.
Wat vond/vind je bijzonder aan deze werkplek? Ik kwam dus uit die vooruitstrevende sfeer (de barricades op!) in het klooster terecht en hier kwam in de loop der jaren juist aandacht voor verstilling en meditatie. Als politiek geëngageerd mens heb je óók rust nodig. Je kunt niet constant activistisch zijn, je mag tijd en ruimte voor jezelf nemen. Dat vond ik een verrijkende extra dimensie. Ik heb hier geleerd daar begeleiding in te geven.
Wat is je het meest bijgebleven? Het conflict met de jongere dominicanen in 2018. Het gaf een hoopvolle stemming dat er aanwas zou komen van deze nieuwe groep. Ik vond het heel jammer dat dit uiteindelijk niet gelukt is. Dat door uiteenlopende inhoudelijke opvattingen op den duur zelfs geen gezamenlijke viering meer mogelijk was, deed me pijn. Ik hoopte dat ze elkaar misschien konden vinden in wat hen dierbaar was en daar op een gezamenlijke manier vorm aan konden geven. Dit bleek helaas niet mogelijk.
Wanneer is je laatste werkdag? Mijn officiële eerste AOW-dag is 5 juni. Dus in de week ervoor zal ik mijn laatste werkzaamheden verrichten. Eind mei begeleid ik nog het Lentefestijn.
Je mag gaan genieten van een welverdiend pensioen. Hoe gaat dat eruit zien? Vrijwilligerswerk dat ik verricht voor het Huis van Compassie. Daarnaast blijf ik me inzetten voor het internationale vrouwennetwerk. Ook vind ik het leuk om op mijn kleinzoon te passen, te reizen en mijn sociale contacten te intensiveren. Ik zal het werk misschien gaan missen, maar het is ook goed zo, na al die jaren. Ik vind het ook goed als er plek komt voor jongeren, die misschien toch bepaalde onderdelen van het werk kunnen voortzetten.
Programma’s Meerdaagse retraite Individuele Brieven aan Benedictus kloosterdagen
Retraite Zen Zien Tekenen
Via zelfgeschreven brieven ontdek je wat je te leren hebt van dingen (situaties, mensen, emoties) waar je je aan ergert. Jouw weerstanden leg je naast de wijsheid uit de Regel van Benedictus. In een brief ‘aan Benedictus’ verwoord je wat er voor jou speelt. Maria van Mierlo, begeleidster van retraites 1 t/m 4 mei en 3 t/m 6 juli 2022
Tijdens deze dagen oefenen we ons in onbevangen waarnemen van de dingen om ons heen en verwonderen we ons opnieuw over dat wat er is. Tekenen - met een eenvoudig potlood - is daarbij ons hulpmiddel. Leo van Vegchel en Nelleke Metselaar, Zen Zien Tekenen docenten 5 t/m 8 mei en 25 t/m 29 juli 2022
Het is van alle tijden, maar zeker na deze coronapandemie, dat je behoefte kunt hebben om tot rust te komen, om geïnspireerd te raken en anderen te ontmoeten. Je bent daarom van harte uitgenodigd enkele dagen individueel te verblijven in het klooster. 2 t/m 5 mei, 27 t/m 30 juni, 25 t/m 28 juli en 15 t/m 18 augustus 2022
Op zoek naar... Voelen dat je ‘zoekende’ bent, maar niet weten wat je zoekt. Dat is het moment om jezelf een pas op de plaats te gunnen. Even uit de drukte stappen om te kunnen stilstaan bij wat er gebeurt in je leven en ruimte te maken voor de geest. 15 t/m 18 mei: begeleid door Maria van Mierlo 5 t/m 8 juni en 24 t/m 27 juli: begeleid door Laurence Mol
Weekend Leven zonder waarom
Totale ontspanningsretraite
We verdiepen ons in drie denkers die allen in een traditie staan waarin innerlijkheid de centrale houding en drijfveer vormt: Meister Eckhart, Sören Kierkegaard en Dag Hammarskjöld. Middels dialoog, meditatie en film wordt de thematiek verkend en verdiept. Welmoed Vlieger, filosoof 20 t/m 22 mei en 8 t/m 10 juli 2022
De nadruk in deze retraite ligt vooral op de kracht van je adem, meditatie en ontspanning. Alles om stress te verminderen, rust ruimte te geven en innerlijke kracht aan te boren. Neem een minivakantie in jezelf! Jasmijn Koelink, yogadocent 20 t/m 22 mei en 3 t/m 7 augustus 2022
k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
3
Dragende vrienden van het klooster
H
et klooster ontvangt jaarlijks 25.000 bezoekers en gasten. Veel van hen
ervaren het dominicanenklooster als een plek die hen draagt. Een plek om tot jezelf te komen en waar je gevoed wordt. Geldt dat ook voor jou? Misschien wil je dan op jouw beurt het klooster helpen dragen.
Want het klooster is uniek in Nederland. Spiritualiteit en praktisch leven gaan hand in hand. Dat is altijd zo geweest. En nu, nu de aanwezigheid van de broeders dominicanen steeds minder vanzelfsprekend is, is ook een nieuwe betrokkenheid nodig. Wij zijn daarom op zoek naar dragende vrienden. Mensen die elke keer dat ze op het terrein komen, voelen dat er iets bijzonders gebeurt, die geïnspireerd worden op retraites, in cursussen, de kapel of een één-op-één-gesprek. Vrienden die elkaar regelmatig gaan ontmoeten bij leuke en verrijkende bijeenkomsten. Misschien zo af en toe ook samen de handen uit de mouwen steken. En die een financiële bijdrage leveren zodat het klooster verder kan groeien en bijzondere projecten kan blijven doen. Hoe het er allemaal precies uit komt te zien, weten we nog niet. Maar als jij je zo betrokken voelt dat je misschien een dragende vriend wilt worden, stuur ons dan alvast een mail (vrienden@kloosterhuissen.nl). We nemen dan contact met je op als onze plannen wat verder gerijpt zijn.
Het bestuur van Stichting Vrienden van het Dominicanenklooster Huissen Op de foto v.l.n.r. Jeroen Top (penningmeester), René Nijhof (secretaris) en Eveline de Kock (voorzitter). Geheel rechts staat oud-bestuurslid Hans Kok. Sinds februari 2022 vormen wij het nieuwe bestuur van de Stichting Vrienden van het Dominicanenklooster Huissen. Wij hebben alle drie een lange en sterke band met het klooster. Met de plek, de broeders en de activiteiten. Wij gunnen de plek en de mensen nog een lange en voorspoedige toekomst. Wij willen dragen. En we hopen dat jij meedoet.
We horen graag van je!
Tuinvrijwilligers gezocht Voor onze groentetuin zijn we zijn op zoek naar vrijwilligers. We zoeken vooral mensen die zich willen committeren aan een vaste wekelijkse bijdrage van minimaal 2 dagdelen per week. Deze vaste bezetting vullen we aan met mensen die op vrijwillige basis zo nu en dan willen komen helpen. Tuinervaring is niet per se nodig.
Heb je zin om regelmatig of juist zo nu en dan in de tuin te komen werken? Meld je dan aan via tuin@kloosterhuissen.nl. Laat je direct in je mail even weten of je regelmatig wilt helpen of zo nu en dan?
Programma’s Vijfdaagse Iconen schilderen
Meditatieretraite Het Compassie kompas
Op een reeds voorbereid paneel leert u een icoon te schilderen op traditionele wijze afhankelijk van de regio waaruit de icoon afkomstig is: Grieks, Russisch of Bulgaars. U maakt zelf uw verf met behulp van eigeel en pigment.
Vanuit meditatie opmerkzaam gewaar leven is: Herinneren waar het om gaat, terugkeren naar je thuisbasis, de moed vinden om met compassie door het leven te gaan en je gewoonten zo nodig te veranderen, zodat je vol vertrouwen je vleugels kan uitslaan. Bert van Baar, coach 3 t/m 6 juni, 25 t/m 29 juli en 8 t/m 12 augustus 2022
Martin Mandaliev, iconenschilder 26 t/m 30 mei 2022
4
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
Vijfdaagse Schrijfretraite Levensverhalen schrijven “Over toen en daar”. Tijdens deze inspirerende schrijfcursus leer je de verhalen die je wilt verwoorden op een aantrekkelijke manier over te brengen op papier, zó dat ze iets van jou en wie jij bent, laten zien. Hanny Kuijer, schrijfbegeleider 6 t/m 10 juni 2022
Individuele retraite
Vraag je vrij retraite
De Individuele Retraite is er voor wie een paar dagen ‘het klooster in’ wil om tijd te nemen voor het eigen innerlijk. Je leeft zonder de afleidingen van het gewone leven, in de veilige structuur van het kloosterritme. Open, stille dagen zonder groepsprogramma. Maria van Mierlo, begeleidster 12 t/m 15 juni en 7 t/m 10 augustus 2022
Ben je op zoek naar rust in je hoofd? Verlang je naar ruimte voor nieuwe inzichten en verdieping? Laat je ontzorgen tijdens dit unieke weekend en ontdek de vrede die The Work© van Byron Katie brengt. Geertje Couwenbergh, schrijfdocent en Veronique van Veenendaal, yogadocent 1 t/m 3 juli en 17 t/m 21 augustus 2022
Zomermidweek Open vensters, schrijven over je leven Deze zomermidweek zet je schrijvend vensters open. Je schrijft over jouw leven, over gebeurtenissen, mensen en ervaringen die je gemaakt hebben tot wie je nu bent.
Monica Boschman, schrijfdocent 4 t/m 8 juli 2022
Oases in de woestijn
Een oase is een vruchtbare plaats in een dorre omgeving. Het wordt ook beschreven als een lieflijke, paradijselijke plaats, een plek van rust. De woestijn kun je zien als de plek waar je op jezelf wordt teruggeworpen. We hebben daarom ook oases nodig om te kunnen leven en overleven in de woestijn, we hebben plaatsen nodig waar we op adem kunnen komen. 40 Mensen, verbonden met het Dominicanenklooster, vertellen over hun persoonlijke oase.
Laven aan Oer
Alles heeft zijn tijd
Van tijd tot tijd ga ik even terug naar het begin, even terug naar oer.
Weet je, alles heeft zijn tijd. Niets gebeurt zo maar, alles gebeurt op een eigen tijd.
Daar borrelt het, daar gromt het, daar is de hartslag, daar is het goed.
Als mens word je geboren en gaat eens weer dood en daar tussenin leef je, groei je, ben je steeds aan het wórden.
Boem – boem, boem – boem, boem - boem! Even geen vragen, wat een opluchting. Het is de klank, die voor zichzelf spreekt. Boem – boem, boem – boem, boem - boem! Dan opent zich een diepte, een ruimte, groots en wijds. Er resoneert iets in mijn innerlijk, het is buitengewoon krachtig. Boem – boem, boem – boem, boem - boem! Het is stil achter alle geluid. Het is altijd stil achter alle geluid. Het is stil achter het denken. Het is altijd stil achter het denken. Boem – boem, boem – boem, boem - boem! En dan hoef ik even niets meer. Ik laat het allemaal gaan. Rustend in ruimte, aanwezig, enkel gewaar. Keer op keer, even terug naar het begin. Opgeladen ga ik weer.
Deze vrije vertaling uit het boek Prediker (3,1 e.v.) biedt een oase in drukke, onrustige tijden. Het leven kan je soms als zand door de vingers glippen, er komt in onze wereld ook zo veel op ons af… Prediker gaat verder en zegt ‘Alles is een gave van God’. Door op een rustig plekje te gaan zitten, thuis, in het bos, onderweg komt er met deze tekst: ruimte, tijd en rust. Alles heeft een eigen tijd. En gelukkig kan en hoef ik daar geen invloed op uit te oefenen. Wat een zee van tijd…
Word je mens! in zonlicht en schaduw, bij dag en nacht, en daarbij heeft alles een eigen tijd.
Ineke van Cuijk OP. pastoraal werkster, lekendominicaan en op allerlei manieren verbonden met Dominicanenklooster Huissen.
Baren en sterven, planten en uitrukken; huilen en lachen, rouwen en feesten, ontmoeten en afscheid nemen; alles heeft zijn tijd.
‘Niets gebeurt zo maar, alles gebeurt op een eigen tijd.’
Maria van de Bloeiende Betuwe Een Oase in de woestijn is voor mij een kapelletje op een heuveltje in het Betuwse landschap tussen Huissen en Bemmel. In dat kapelletje staat het beeld “Maria van de Bloeiende Betuwe”. In de tijd dat ik vader mocht worden van twee zonen kwam ik bij de geboorte van de tweede langzaam in een Woestijn terecht, Het duurde ongemerkt vele jaren. Het was ook de tijd waar ik het gevoel had dat de ENE geen tijd voor mij had, Hij was in die momenten zo ver weg. Bij Maria van de Bloeiende Betuwe kon ik op de moeilijkste momenten terecht, en al mijn zorgen kon ik bij haar kwijt. Later bleek dat zij mij ook ongemerkt inspireerde, bij het beeld zie je dat Maria haar zoon niet beschermend vasthoudt maar haar kind bezorgd loslaat en in de toekomst laat kijken. Of dat ze wil zeggen: ontdek je eigen kracht en ga de toekomst met vertrouwen tegemoet. Wanneer ik op de fiets, in de buurt ben, is zij voor mij de OASE in de woestijn.
Bert van Baar begeleidt in het klooster work-shops en retraites het Compassiekompas.
‘Keer op keer, even terug naar het begin.’
Paul Roelofs, gastheer stichting Dominicanenklooster Huissen.
‘Ontdek je eigen kracht en ga de toekomst met vertrouwen tegemoet.’
Aarde(n)
Een oase in de woestijn is voor mij het lied
Achter ons huis staat een bankje. Tegen de muur ‘op het zuiden’. De voorzichtige voorjaarszonnestralen voelen daar al snel als ’lekker warm’ op je huid. Ik zit er graag. Met mooi, maar ook met minder mooi weer. Ik kijk naar alles wat voorbijkomt. De verscheidenheid aan vogels, ons huisegeltje, de drukke mierenfamilie. Onze poezen die zich languit overgeven aan de voorjaarszon. Het mag er allemaal zijn. Behalve die grassprieten tussen de stenen. ‘Leftovers’ van het vogelvoer uit de silo. Zij zijn een doorn in mijn oog. Ik sta op om ze weg te halen en van het een kom ik in het ander. Een bruin blad aan de ezelsoren, een uitgebloeide bloem aan de roos. Voordat ik het weet zit ik op mijn knieën in de aarde van de tuin te wroeten. Ik neurie een liedje. Na een tijdje ben ik letterlijk geaard. Los van drukte en pieker gedachten in mijn hoofd. Ik eindig weer zittend op het bankje tegen de muur van ons huis. Mijn nagels zwart van de grond, mijn hoofd leeg.
Onze Vader verborgen uw naam worde zichtbaar in ons uw koninkrijk kome op aarde uw wil geschiede een wereld met bomen tot in de hemel, waar water schoonheid en brood gerechtigheid is en genade waar vrede niet hoeft bevochten waar troost en vergeving is en mensen spreken als mensen waar kinderen helder en jong zijn, dieren niet worden gepijnigd nooit één mens meer gemarteld, niet één mens meer geknecht. Doof de hel in ons hoofd, leg uw woord op ons hart breek het ijzer met handen, breek de macht van het kwaad. Van U is de toekomst kome wat komt. Een lied wat in mijn hoofd zingt, wat troostrijk is en rust geeft. Kome wat komt!
Ellis Beke, medewerkster Stichting Dominicanenklooster Huissen.
‘Mijn nagels zwart van de grond, mijn hoofd leeg.’
Marjan Verschuure, voorzitter bestuur Stichting Dominicanenklooster Huissen.
‘Kome wat komt!’
k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
oases in de woestijn 1
Verboden bos
Zee zijn met de zee
Vlak bij mijn huis ligt een lommerrijk landgoed met een groot bos erbij. Je vindt er prachtige, hoge beukenlanen. Als ik tot mezelf wil komen, vind ik daar echter niet de geborgenheid waar ik behoefte aan heb. Liever pak ik het pad dat een paar jaar geleden is afgesloten. Het leidt door een gedeelte waar bomen zouden kunnen omvallen. Het is nu de thuisplek van spechten die er onbeperkt gaatjes in mogen tikken. Ik ploeg door de dikke laag bladeren tot ik ver genoeg van de wandelpaden ben en niemand meer zie. In de intimiteit die ik dan met het bos ervaar, voel ik me uitgenodigd. Soms ga ik liggen op een boomstam om uit te rusten. Ik aai het zachte mos, kijk naar de beestjes op een dode boom of laat mijn handen gedachteloos spelen met bladeren. Emoties krijgen de ruimte. Stilte ook. Die breidt zich uit in heel mijn wezen. Hier zijn, voelt te groot voor woorden. Er is geen onderscheid meer. Ik ben tijdloos EEN met alles om me heen.
Een oase is een waterrijke, vruchtbare streek in de woestijn. Met dat water heb ik meer dan het zand van de woestijn. Zee zijn met de zee, dat is – zoals Toon Hermans zo mooi verwoordde - misschien wel dé manier voor mij om echt tot rust te komen. Hoe dat kan? Wat er gebeurt? Misschien verwoordt opnieuw Toon Hermans dat het beste in dit gedicht: Ik wil alleen zijn met de zee, ik wil alleen zijn met het strand, ik wil mijn ziel wat laten varen,
Joyce Lakwijk, begeleider stilteretraites in het klooster en lichaamsgericht coach Intervisie- en inspiratiebegeleider voor geestelijk verzorgers en predikanten.
‘In de intimiteit die ik met het bos ervaar,
niet mijn lijf en mijn verstand. Ik wil gewoon een beetje dromen, rond de dingen die ik voel en de zee, ik weet het zeker,
voel ik me uitgenodigd.’
dat ze weet wat ik bedoel. Ik wil alleen zijn met de golven, ‘k wil alleen zijn met de lucht, ik wil luist’ren naar mijn adem,
Aarde
ik wil luisteren naar mijn zucht.
Ik vind mijn rust met mijn handen in de aarde. In het laten doordringen van het besef en de verwondering dat zij mij draagt en voedt in overvloed. Dat zij mij het leven aanreikt om te aanschouwen in ontelbare vormen en manifestaties, onbeschrijfelijk prachtig, maar net zo goed soms onbeschrijfelijk angstaanjagend.
Ik wil luisteren naar mijn zwijgen, daarna zal ik verder gaan en de zee, ik weet het zeker,
Donker verhullend zand gaat door mijn handen, zacht en korrelig, nat en stinkend, verstuivend en hard, vol schatten, geheimen en potentie. Unheimisch ook, er kan van alles uitkruipen. Ik begrijp ook nooit waarom wij onze verbeelding van aliens ‘buiten-aards’ noemen. Weleens een vergrootglas gepakt en ingezoomd op het gekriebel en het gekrioel in en op de aarde? Humor toch? De aarde, het leeft onder mij en om mij, draagt mij en vormt mij en ik ben daar deel van. Ik mag deel uit maken van dat prachtige, mysterieuze en unheimische. Het blijft mij vervullen met ontzag en verwondering.
zal mijn zwijgen wel verstaan.
Greco Idema, reli-ondernemer en initiatiefnemer van het Patershuis.
Tinka van Egten, ondernemer onder de naam RebulliO in het Patershuis.
‘De aarde, het leeft onder mij en om mij, draagt mij en vormt mij en ik ben daar deel van.’
‘Ik wil luisteren naar mijn zwijgen.’
Binnenste Binnen
Koffiemomentje
De Oase-plek voor mij is een heel specifieke; het is de oase in mijzelf. Waar ik ook ben, deze plek is altijd in mij, neem ik altijd mee. Wegdromen hoort bij mij; in mooie én moeilijke momenten. Teruggaan in de tijd, dromen, mijmeren… zulke momenten geven mij kracht en rust. Even ZIJN, maakt niet uit waar je bent.
Herstellende van een hersenschudding, werd ik een aantal jaren gedwongen om een keuze te maken in hetgeen ik weer op kon gaan pakken. Om inzicht te krijgen in wat voor mij de moeite waard was, gaf ik alles wat in me opkwam een cijfer; zo ontstond een soort rapportje van mijn dagelijks leven. Rustig ging ik de hele week door en variërend van dikke onvoldoendes tot tevreden zevens of achten, sprong er één moment in de week uit waar ik een dikke negen scoorde. Nu ik een stukje mag schrijven over mijn oase plek, hoef ik niet lang na te denken. Ons koffiemomentje op de zaterdagochtend. Samen, op de bank, terugkomend van de wekelijkse boodschappen, is dit ons vaste oase-moment van de week. Het weten dat we dit moment samen koesteren is voor mij voldoende om dit als oase-plek in mijn leven te ervaren… Aanbevolen!
ZIJN met je zegeningen ZIJN met pijn ZIJN als kind ZIJN met liefde ZIJN met humor samen ZIJN ZIJN met de zee
Els van den Nouland, dirigent van de kloostercantorij en lid van de werkgroep Vieren.
‘Het weten dat we dit moment samen koesteren
Een oase in mijn binnenste binnen.
is voor mij voldoende om dit als oase-plek in mijn leven te ervaren.’
Romy van Swaaij, medewerkster secretariaat Stichting Dominicanenklooster Huissen.
‘Even ZIJN, maakt niet uit waar je bent.’
2 oases in de woestijn
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
Op adem en buiten adem
Woorden
In mijn eentje fietsen is voor mij de manier om op adem te komen. Als ik aan het fietsen ben kom ik het beste tot rust en tot mezelf. Dan ben ik minder aan het denken, en dan komen dingen van mijn ziel naar boven, dingen waar het echt om gaat. Het alleen zijn, de natuur en de voortgaande fietsbewegingen zetten mijn zintuigen open en brengen ongelooflijke rust en geluk. Mediteren en lezen halen me ook uit mijn hoofd, maar fietsen het meest, het liefste uren-, dagen- en soms weken lang. Tijdens mijn fietstochten naar Rome en Zuid-Spanje bedacht ik ‘s morgens waar ik over wilde nadenken die dag. Maar elke keer kwamen andere dingen naar boven en dat maakte me enorm gelukkig. Dan voel ik me een zondagskind en dicht bij mezelf, bij mijn geliefden en bij de bron van leven en liefde. Dan kan ik een periode in tijden van regen, storm en zonneschijn dicht bij jezelf zijn. Maar vroeg of laat roept mijn ziel me om weer op de fiets te stappen.
Woorden kunnen zijn als een oase voor mij. Aan de ‘binnenkant’ reizen ze met mij mee en komen boven drijven in momenten van verstilling en bezinning. Ik kan erin wonen als een warm en onvoorwaardelijk ‘thuis’. Ze raken me telkens weer op andere diepere lagen in verschillende levensfasen. “Wek mijn zachtheid weer Geef mij terug de ogen van een kind Dat ik zie wat is Mij toevertrouw En het licht niet haat” Huub Oosterhuis Deze tekst herinnert mij eraan terug te keren naar Oorspronkelijk-heid en het verlangen ernaar. Naar zachtheid en ‘mild kijken’ met de ogen van de Liefde naar mezelf alsook de naar ander. Als ik mij durf toe te vertrouwen aan de ontvankelijkheid, onbevangenheid van het kind dat kijkt in mij, hoef ik ‘het licht niet te haten’ dat op mij valt. Het gaat over gezien zijn in wie ik ten diepste ben met mijn donker en mijn licht, mijn kwetsbaarheid en mijn kracht. Oase voor mij om in te rusten.
Margreet Roos, begeleider van programma’s rond ‘herstel’, bezieling en inspiratie en geestelijk begeleider binnen de GGZ.
‘Mild kijken met de ogen van de Liefde’
Aalt Bakker, directeur Stichting Dominicanenklooster Huissen.
‘Vroeg of laat roept mijn ziel me om weer op de fiets te stappen.’
De akker die dorens en distelen draagt Op 18 april 2020 was de presentatie gepland van een boek, waar we met een aantal mensen aan hebben gewerkt. Het was een nieuwe uitgave van de jeugdherinneringen van een Achterhoekse schoolmeester onder titel ‘Oolde mijn Oolde’. Voor de schrijver was zijn geboorteplek ‘een groen eiland’ waar hij echter weg moest om ‘de akker te gaan bebouwen die dorens en distelen draagt’. Als 17-jarige las ik dit boek en het wekte de liefde voor mijn geboortestreek. De redactieleden kregen daarna een zee van tijd voor twee vervolgdelen van dit boek. Het werken aan deze twee nieuwe boeken voelde als een oase. Een woestijn waar je voor staat kun je niet ontkennen of wegwensen: je zult er immers doorheen moeten, hoe weinig aanlokkelijk die woestijn er ook uit ziet. Op onverwachte momenten kom je dan soms in een oase terecht waar het prettig toeven is. De zondagsvieringen in onze kapel zijn voor mij ook zulke oases. Het lijkt een vanzelfsprekendheid maar als je een tijdje niet kunt komen voel je opnieuw welk voorrecht het is dat je op zondag mee mag vieren.
Natuurlijke flow van het leven Van jongs af aan heb ik de drang gehad om het heel goed te moeten doen. Dat leverde veel moois op en kon ook voor behoorlijk wat druk zorgen. Deze tekst helpt mij om tot rust te komen en me te realiseren dat ik er niet alleen voor sta, maar gedragen wordt door alles om me heen. Ik ben een onderdeel en als ik me daaraan overgeef, verandert het goed moeten doen in mee bewegen met de natuurlke flow van het leven.
Suzanne Niemeijer, mede-oprichter en trainer Instituut Menz.
‘Ik sta er niet alleen voor, maar wordt gedragen door alles om me heen.’
De steiger Mijn oase is een steiger. Ik woon op acht kilometer afstand van het Veerse Meer. Ik fiets ernaartoe via kleine polderwegen. Dan een stuk langs het meer en uiteindelijk over vaak drassig grasland naar de steigervoet. Ik zet mijn fiets op slot en loop de steiger op. Die steekt recht het water in. Aan het uiteinde ga ik zitten op een plastic zak (vogelpoep!), met mijn benen bungelend over de rand, vlak boven het water. Ik staar over het meer uit. Het uitzicht is altijd hetzelfde, altijd weer anders. Golven, grazende herten op het eiland, drijvende meerkoeten, meeuwen die krijsend mijn blikveld binnenvliegen. Ik voel de wind door mijn haar spelen, de zon doet pijn aan mijn ogen, regendruppels zorgen voor een prachtig patroon op het water. Alles in mij komt tot rust. Mijn hoofd raakt leeg. Hoe groot mijn onrust ook was en hoezeer ik me benauwd voelde, langzaam maar zeker gaat alles liggen en ontstaat er weer innerlijke ruimte. Opgeladen en met hernieuwde levenskracht ga ik terug naar huis.
René Nijhof, koster.
‘Een woestijn waar je voor staat kun je niet
Marga Haas, programmabegeleidster in het klooster.
ontkennen
‘Langzaam maar zeker gaat alles liggen en ontstaat er
of wegwensen.’
weer innerlijke ruimte.’
k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
oases in de woestijn 3
Rustiger vaarwater
Familie
Nu is mijn leven in rustiger vaarwater gekomen. Maar zo was het niet toen ik als kersverse kapelaan mijn pastorale werk begon in Huissen-stad. In het begin was alles zo nieuw, zo onwennig, zo onbekend dat ik het soms niet meer zo zag zitten. Dan ging ik naar een oude gehandicapte vrouw, diepgelovig en met een hart van goud, zo zuiver, bezoeken. De gesprekjes met haar gingen over allerlei dagelijkse dingen maar de manier waarop zij daarover sprak, zij haar lot aanvaardde en haar leven dankbaar uit Gods hand doorleefde, daar knapte ik helemaal van op. Ik ging er altijd anders vandaan met een nieuw vertrouwen in Gods steun. De herinneringen daaraan waren me voldoende op momenten, dat het me even niet meezat, om me gesterkt te voelen.
Mijn rustmomenten vind ik in het bijzijn van mijn kinderen en kleinkinderen. De liefde en warmte die ik dan voel is ongeëvenaard en zorgt ervoor dat ik volledig mijzelf kan zijn. Ook wandelen is iets wat mij veel rust brengt, zowel fysiek als mentaal doet mij dat goed. Pure momentjes die rust bieden en tegelijkertijd energie geven.
Paul Minke OP, bewoner van Dominicanenklooster Huissen.
‘De gesprekjes gingen over hoe zij
Diana Kaihatu, Huishoudelijk medewerkster Dominicanenklooster Huissen.
haar lot aanvaardde en haar leven dankbaar uit Gods hand doorleefde,
‘Pure momentjes die rust
daar knapte ik helemaal van op.’
bieden en tegelijkertijd energie geven.’
Zingen
Rondeel van het klooster
De woestijn kan het leven zijn met alle hectiek en dagelijkse beslommeringen. De oase is voor mij een plek om stil te staan, te overdenken, bewust te worden van de echt belangrijke dingen in mijn leven. Zingen helpt mij daarbij, voeding door teksten, ontspannen door adem te laten stromen, zingen geeft mij een warm gevoel. Samen zingen geeft verbinding, dat ervaar ik als ik op vrijdagavond zing met Capella Phos Hilaron, heerlijk om samen te zingen. Als we door Frankrijk rijden stoppen we als het kan een paar dagen in Cluny en gaan we naar de vieringen in Taizé. Als ik dan zing met een paar duizend, voornamelijk jonge mensen, ervaar ik een universele verbondenheid. De gezongen teksten geven mij voeding, zoals bijvoorbeeld zondags in de kapel.
Het klooster is met alle zorg en aandacht een plek om me thuis te voelen. De kapel, de vieringen, de kloostertuin met het labyrint. Mooie programma’s begeleid door fijne mensen. Het klooster is met alle zorg en aandacht een plek om me thuis te voelen. Inspiratie hier opgedaan gaat mee op mijn levensweg, telkens weer de mooie ontmoetingen. Het klooster is met alle zorg en aandacht een plek om me thuis te voelen. De kapel, de vieringen, de kloostertuin met het labyrint.
“Wees verheugd, van zorgen vrij, God die wij aanbidden is ons rakelings nabij”. of: “Te gaan een nieuwe levensweg Van adem als de wind te zijn En weerloos als een kind te zijn”.
Het gedicht hieronder kwam ik lang geleden tegen. Een bron van inspiratie voor mij. Het maakt steeds weer nieuwsgierig. Ik vind het fijn te mediteren op een woord of zin. In donkere tijden, bij twijfel aan het innerlijk weten, helpt het vaker de lichtpuntjes weer te vinden. Veel is ongeweten, dat geeft vaak moed en troost.
Coby Selman, vrijwilligster en lid van koor Capella Phos Hilaron.
Wie zoekt Vermoedt een geheim Waarin je eens thuis zult komen Welkom geheten Soms heeft een mens Een innerlijk zeker weten Van dat geheim Maar nog veel is ongeweten.
‘Mijn oase is zingen!’
Marinus van de Berg
Mijn oase is zingen!
Annemie Weijs is regelmatig te gast in het Dominicanenklooster Huissen.
‘Veel is ongeweten, dat geeft vaak moed en troost.’
Qigong Het maakt niet uit waarheen ik ga of waar ik ben. Sinds twee jaar reist de eeuwenoude Chinese bewegingskunst qigong met mij mee als het belangrijkste gereedschap in mijn gereedschapskist. Al jaren worstelde ik met de naweeën van een ernstige burn-out waar ik nooit echt helemaal van herstelde, wat ik ook deed. Totdat in maart 2020 de wereld tot stilstand kwam en ik bij toeval stuitte op dagelijkse qigong-lessen op het internet. Wat begon uit verveling en de behoefte iets met lichaam en geest te doen, is veranderd in een manier van zijn die ik niet eerder ervaren heb. Lijf, hoofd en ademhaling komen allemaal samen tijdens qigong en de verschillende puzzelstukjes vielen eindelijk op hun plek. En het mooie is dat je voor qigong niets anders nodig hebt dan jezelf, tijd en aandacht. Geen dure attributen of speciale kleding en ook geen speciale plek; alleen jezelf. Voor mij betekent qigong een diepere verbinding met mezelf en een groter bewustzijn van de wereld om me heen.
Christie Arends is Coach, Qigong docent en Patershuis-deelnemer.
‘De eeuwenoude Chinese bewegingskunst qigong als het belangrijkste gereedschap in mijn gereedschapskist.’
4 oases in de woestijn
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
Bij de schapen op de Veluwe
Wortelen
Sinds een aantal jaren ben ik vrijwilliger bij de Rhedense Schaapskudde. Deze bevindt zich in een prachtig gebied op de Veluwe, waar ik vroeger al met mijn Opa en Oma kwam. Het glooiende landschap, waar we met de kudde onze stal hebben en het gebied waar we grazen (natuurbeheer) is voor mij een oase. En deze oase klopt, is steeds mijn gevoel. Als ik hier mijn handen uit de mouwen steek, dan voel ik mij deel van een lange geschiedenis met een dynamiek tussen de natuur, de circa 150 schapen en de potstal, de herder en de honden. Ieder jaar volgen we de vier seizoenen, met ieder seizoen haar werkzaamheden. Ik kan me opladen en voel me direct thuis op de plek, in het landschap. Ik voeg me in en help mee.
De kleine prins* vraagt aan de enige bloem in de woestijn: ‘Waar zijn de mensen?’ De bloem antwoordt: ‘De wind jaagt ze in het rond. Ze hebben geen wortels, dat is erg lastig voor ze.’ Voor mij betekent wortelen dat ik mezelf verbind, met een persoon, plaats of ervaring. In welke karavaan kan ik reizen? Wat is voor mij de juiste plek? Het is levenslang een opgave. Waar ik me altijd verbonden voel, is op papier. Met mijn pen en verbeeldingskracht vind ik in de woestijn mijn oase. De zandkorrels zijn de woorden die me worden aangereikt of die ik zelf oppak. Elk woord is eerst een verzameling letters, nog los van andere woorden. Gaandeweg vormen ze samen een zin en geven ze betekenis. Omdat ik ze heb verbonden, omdat ik mij heb verbonden. Zo is schrijven een vorm van wortelen. Met als oase de loutering, een rustplek en voeding. Schrijven brengt me op de pleisterplaats van mijn ziel, maakt mij mogelijk. * De kleine prins, Antoine de Saint-Exupéry (1900 – 1944)
Monica Boschman verzorgt in Dominicanenklooster Huissen de programma’s Open vensters, Puur poëzie en Schrijven in en om het labyrint.
Eveline de Kock is zelfstandig landschapsarchitect en heeft een werkplek in het Patershuis. Ze mocht het ontwerp maken voor de kloostertuin. Zij begeleidt in Huissen Tekenretraites en pauzeplaatsen voor ruimtelijk professionals.
‘Schrijven brengt me op de pleisterplaats van mijn ziel,
‘Ieder jaar volgen we de vier seizoenen,
maakt mij mogelijk.’
met ieder seizoen haar werkzaamheden.’
Yura Yura is ons zoontje van 1,5 jaar. Er zijn verschillende vertalingen van zijn naam mogelijk. Een daarvan is ‘goede vriend’. Die vinden mijn vriendin en ik de mooiste. Het komt niet vaak voor de dat Yura me rust geeft in de letterlijke zin van het woord. Hij is constant op ontdekkingstocht. Hij wil knuffelen, spelen, praten, stoeien, en met dingen rommelen totdat ze vies, kapot of onvindbaar zijn. De chaos in ons huishouden is exponentieel toegenomen. Maar toch is Yura rustgevend. Dat komt doordat hij voor mij het toonbeeld is van hoe het leven zijn eigen weg vindt. Zo brengt hij me als een goede vriend dichter bij die stroom.
Misha Beliën, zenleraar en videomaker voor het Dominicanenklooster Huissen.
‘Mijn zoontje van 1,5 jaar is voor mij het toonbeeld van hoe het leven zijn eigen weg vindt.’
En dat geeft rust.
De zee zien
Kom in beweging
Rust in het klooster… zou je zeggen maar het is er vaak een drukke bedoening en is het na mijn werk fijn om tot rust te komen en de zaken los te laten.
Iedereen heeft wel eens een mindere dag, ik ook. Ik ervaar dan dat ik ‘op slot zit’ en niet in de ‘flow’ ben, zoals dat in de volksmond heet. Flow staat in het taoïsme bekend als een moeiteloze en spontane staat van zijn waarin doeltreffend wordt gehandeld, met een optimaal effect en bovendien vreugde wordt ervaren. Wie verlangt niet naar zo’n staat van zijn? Als het leven niet stroomt, biedt dat probleem tegelijk ook de oplossing en die luidt: kom in beweging. Dat zinnetje kun je eerder lezen als een vriendelijke uitnodiging dan als een streng gebod.
Er zijn meerdere oases in mijn leven maar ik wil er graag één uitlichten. Waar maak je me blij mee? Met een dagje zee! Al van kinds af aan trekt de zee, de duinen en het strand. Het begint al met er naar toe rijden, in de verte de duinen zien liggen. Parkeren en dan lopen via de duinen en dan ineens de zee zien liggen. Heerlijk een strandwandeling maken. Op een stoeltje zitten en staren naar de zee, hier word ik rustig van. Met je blote voeten door de branding lopen en een eind wandelen, heerlijk. Op een onstuimige dag naar de hoge wilde golven kijken, daar raak ik niet op uitgekeken. Het voelt op een of andere manier als thuiskomen. Door de duinpan lopen en stil blijven staan en de zee zien.
Ik woon in Nijmegen en voel me uitgenodigd een fietstocht langs de Maas te maken of een flinke wandeling op de stuwwal. Baantjes trekken in een zwembad is ook een aantrekkelijke optie evenals meditatief bewegen in de vorm van hatha-yoga of chi kung. Door fysiek te gaan bewegen, gaat het leven weer in mij stromen. Een bijkomstig effect is dat het lichaam gelukshormonen aanmaakt. Die zorgen voor een gevoel van ontspanning en geluk. Een mooie extra en gratis bonus!
Ingrid Kloppenburg, medewerkster Dominicanenklooster Huissen.
‘Op een stoeltje staren naar de zee, hier word ik rustig van.’
Ton Roumen publiceert boeken over spirituele thema’s en persoonlijke ontwikkeling. Hij leidt regelmatig retraites in kloosters, ook in Dominicanenklooster Huissen.
‘Door fysiek te gaan bewegen, gaat het leven weer in mij stromen.’
k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
oases in de woestijn 5
Rust in de drukte Onze rust begint vaak bij een bezoek aan een oude stad in Oostelijk Europa. Moskou is er één van , we bezoeken dan prachtige kerken zoals de Russische Pokrovkathedraal of beter bekend de Basiliuskathedraal op het Rode Plein met zijn rijke geschiedenis. Markten bezoeken die in het algemeen niet door toeristen bezocht worden, de cultuur aldaar opsnuiven. Kijken naar de mensen die daar leven en werken of een opera of balletvoorstelling bijwonen. Het liefst bezoeken wij deze steden in de winter, met kans op sneeuw. Niets is voor ons fijner dan stevig te wandelen in de sneeuw, de drukke stad uit en door de vele parken te wandelen. Beiden heeft wat voor ons, drukte en rust. Onze Oase.
Jurrien Zwart, kok bij St. Dominicanenklooster Huissen.
‘Niets is voor ons fijner dan stevig te wandelen Oase betekent voor mij: op elkaar aan kunnen
in de sneeuw, de drukke stad uit.’
Creatief Wanneer ik creatief bezig ben kom ik in mijn innerlijke oase terecht, waar ik mij ook bevind. Het tekenen, schilderen of boetseren brengt mij bij een plek van stilte, rust en vrede in mijzelf. Stemmen verstommen, alle besef van tijd en omgeving raak ik kwijt. Het is alleen bezig zijn met dat wat mijn handen creëren, met dat wat als vanzelf ontstaat, samenvallend met dat wat ik doe.
Conny Brouwer, coach, trainer en docent kunstzinnig dynamisch coachen, verzorgt creatieve workshops in het klooster.
‘Wanneer ik creatief bezig ben kom ik in mijn innerlijke oase terecht.’
In 2016 is deze foto genomen door fotograaf @ Amke voor haar expositie in Amsterdam over gehandicapte dieren. Mijn Appaloosa Inya Winona werd blind aan haar rechteroog. Een half jaar later moest het oog zelfs worden verwijderd. Inya is voor mij een oase door haar intens verworven vertrouwen. Met haar krachtige karakter hebben we samen voor veel uitdagingen gestaan. Ik leerde keer op keer wat het betekent om werkelijk in het ‘nu’ me met de ander proberen te verbinden. Het is alleen onze lichaamstaal waar we met elkaar communiceren. Ik als mens, zij als paard, zo volstrekt anders. Laat ik haar in haar waarde dan komen we heel ver en beleven we de mooiste dingen: zo maakte ze me wegwijs in de stilte op de vroege ochtend toen we compleet verdwaald waren in het Montferlandse bos. Teugels los, ze bracht ons thuis. Soms echter weet ík de weg en volgt ze me aarzelend over een houten -voor haar enge- brug.
Geraakt zijn
Annette Melzer-Rietveld, opleider en supervisor Contextuele Benadering.
Heel lang geleden ben ik eens onderweg naar mijn werk door een uitvoering van Carmina Burana zo geraakt, dat ik – op mijn werk aangekomen – de resterende tien minuten van het muziekstuk geboeid in de auto ben blijven afluisteren. Deze volstrekte geraaktheid heb ik ook gevoeld, toen ik ruim twintig jaar terug besloot voortaan aan de vespervieringen deel te nemen. Ik werd helemaal meegenomen door het meeslepend rustige ritme van de psalmverzen. Toen ik de afwisselende voortgang van tekst en stilte eenmaal door had, werd het een soort in- en uitademen. En er bleef bijna altijd wel een vers bij me hangen dat me op dat moment hielp bij het overwegen tijdens de stiltetijd erna, omdat het mijn dagervaring raakte of omdat het paste in mijn gemoedsgesteldheid van dat ogenblik. En dat is zo gebleven, ook in de coronatijd. Momenteel moet ik echter weer extra energie leveren om in de psalmteksten te groeien, sinds we het psalmenboek “Heel mijn ziel” met zijn veel kordatere teksten gebruiken. Maar ik ben vol vertrouwen dat ze mij zullen helpen!
‘Inya is voor mij een oase door haar intens verworven vertrouwen.’
Elkaar zien Iedere week zien we elkaar. Zitten we samen rond een oude koffer. Daar halen we twee trommeltjes uit. En dan gaan we samen spelen. Met een stokje, of met onze vingers. We zien wel. Er bestaat geen fout. Dat leer ik van haar. Zo spelen we. Met heel veel stiltes ook. Onze muziek wordt steeds opnieuw geboren uit stilte. Net als wij samen. Elkaar zien is altijd weer nieuw. Dat leer ik ook van haar. Ze heet Pippa. We schelen ruim 50 jaar maar bij ons verdwijnt dat als sneeuw voor de zon. Ze houdt van me. Dat zegt ze niet. Dat doet ze. Ze zegt trouwens geen woord. Daar is ze mee gestopt, met praten. Je kunt haar niet verstaan zonder haar te zien. Ze vertelt stil. Pippa heeft down. Maar ze is geen down. Ze is springlevend! Pippa houdt van mij. En ik hou van Pippa. Zonder woorden. Enkel elkaar zien, écht zien. Dat leert ze ons. Dat is… oase.
Stef de Kroon, rondleidvrijwilliger en cantor.
‘Ik werd helemaal meegenomen door het meeslepend rustige ritme van de psalmverzen.’
6 oases in de woestijn
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
Pete Pronk begeleidt programma’s stemexpressie en herstelverhalen in het Dominicanenklooster.
‘Enkel elkaar zien, écht zien. Dat leert ze ons.’
Als een oase in de woestijn
Wat helpen ons de zware zorgen
Mijn leven kent mini-oases. Kleine onderbrekingen van het dagelijkse. Meestal komen ze ongevraagd en zijn super irritant. Word ik onderbroken in mijn eindelijk goed op gang gekomen bezigheid of gedachtegang, wil een klus niet zo mooi lukken als ik hem voor ogen heb, gaat een gesprek toch echt een heel andere kant op dan verwacht. Mijn innerlijk irritatiebarometer stijgt…
De muziek van Bach heeft voor mij iets bijzonders. Ze komt tegelijkertijd je hoofd en je ziel binnen. Soms luister je liever naar je gevoel en soms werkt het juist om de tekst te rationaliseren. De cantate Ich hatte viel Bekümmernis is hiervan een goed voorbeeld. Onrust, droevigheid en tranen worden aan het begin in de muziek verbeeld. Halverwege de cantate komt het heldere inzicht Was betrübst du dich? Waarom ben je bedroefd, mijn ziel en ben je zo onrustig in mij? Dan volgt het troostgevende Sei nun wieder zufrieden Wees nu weer tevreden, mijn ziel, want de Heer is goed voor je. Het lijkt alsof het kerklied op de achtergrond de rust terugbrengt: Wat helpen ons de zware zorgen? Die maken ons leed alleen maar groter. Of je nu naar de tekst luistert of alleen van de muziek geniet: de cantate neemt je mee in een proces van groot verdriet tot de afsluitende jubelende lofzang.
Maar gelukkig is er Leonard. Hoor ik opeens zijn ruige stem in m’n hoofd en de onvolprezen zin: There’s a crack in everything, that’s how the lights gets in. Ahhh… dat is zo’n mini-oase. Herinnert me er keer op keer aan dat ik het leven uitsluit wanneer ik naar perfectie streef. Dat ik mag relaxen en de barsten in het leven aanvaarden. Dat licht en schwung juist een eigen logica kennen, een logica van onderbreking en imperfectie. Laatst hebben we tijdens een kloosterretraite onze eigen cracks verbeeld met behulp van de Japanse Kintsugi techniek, de Nijmeegse studenten en ik. En troostervaringen gedeeld. Met Leonard Cohen’s Anthem zachtjes op het achtergrond… een oasebezigheid op een oaseplaats.
Nicole Schubert, geestelijk begeleider en studentenpastor in Nijmegen. Regelmatig is zij met studenten te gast in het Dominicanenklooster.
Luistervoorbeeld:
Susanne Paulsen is dirigente van ‘huiskoor’ Capella Phos Hilaron.
‘Het lijkt alsof het kerklied
‘Mijn leven kent mini-oases. Kleine
op de achtergrond
onderbrekingen van het dagelijkse.’
de rust terugbrengt.’
Het water zal stenen breken
Dansen alsof niemand kijkt
Wanneer alles diep van binnen pijn doet en je alleen, tegenover je eigen beeld, ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels, wanneer de dingen voor je schaduw wijken, wanneer je woord dat van een ander lijkt en je hartslag uit je lichaam vlucht, wanneer je handen ver van je zijn en je de afdruk van je voeten niet herkent, wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten. Ga dan als een zalm tegen de stroom in met alle razernij van je woede. Wanhoop niet, het water zal stenen breken.
Vanaf jongs af aan dans ik. Het begon als zevenjarige met jazz-gymnastiek zoals het toen nog heette en ow wat was ik enthousiast. Vele jaren later was ik een tijdlang minder enthousiast. Er was teveel moeten, teveel corrigeren en te weinig eigen expressie. Dus ik liet de pasjes, choreografieën en gymzalen achter me en begon met expressieve dans. Dat is dansen alsof niemand kijkt, of zoiets als zingen onder de douche. Ik geef me dan compleet over aan het ritme van mijn lichaam, mijn hartslag en de muziek. Die muziek kan uit speakers komen, van muziekinstrumenten zoals een djembé of zelfs van de wind, het ruisen van de bladeren of het gezang van de vogels als ik buiten dans. Er komt geen denken meer aan de pas, het gaat als vanzelf en langzaam bereik ik dan een rust en stilte in mezelf die voorbij gaat aan de chaos en ruis vanbinnen en in de wereld buiten. Ik laad op, vind nieuwe energie en inspiratie en voel de vreugde van mijn bestaan.
Sanneke Kop is medewerker van Dominicanenklooster Huissen en begeleider van dansworkshops.
‘Langzaam bereik ik een rust en stilte die voorbij gaat aan de chaos en ruis vanbinnen en in de wereld buiten.’
Najlis
De laatste zes regels van dit gedicht helpen mij om wat vrijer, opener en met meer lef te leven. Ik wil mij niet laten bepalen door wat er allemaal niet is, verloren is geraakt of pijn doet. Mijn oase ontstaat op het moment waarop ik mijn hoofd opricht en plannen maak. Op welke toekomst houd ik mijn oog gericht? Ik zeg dan tegen mijzelf: Doe eens iets geks! Leef zoals deze zalm en kom letterlijk in beweging. Wees niet bang, ga naar buiten, het water zal de stenen breken.
Gedragen Op school leerde ik met aardrijkskunde dat een oase een vruchtbare plek is in de woestijn. Er is dan ook een waterbron waardoor iets kan groeien. Toen ik op mijn 23ste voor 2 jaar in Israël op een kibboets werkte en woonde heb ik dat letterlijk ervaren. Figuurlijk loop ik op mijn levensweg ook door woestijnen maar gelukkig kan ik in de oases “mijn dorst lessen” als ik daar door een persoon , een stuk muziek of tekst geraakt word. De betekenis van de afbeelding met de voetstappen is één van de oases. Mijn geloof vertelt mij dat De Ene altijd met mij meeloopt dus zouden er altijd dubbele voetstappen moeten zijn. Maar net als ik in “de Woestijn” loop en De Ene zo hard nodig heb lijkt het er vaak op dat HIJ er niet is. En dan blijkt later dat ik op dat moment door Hem gedragen werd. Dit sterkt mij in mijn vertouwen en geloof in Hem.
Zr. Holkje van der Veer, dominicanes en lid van het voorgangersteam in de kapel.
‘Ik zeg dan tegen mijzelf: Doe eens iets geks!’
Els Roelofs, vrijwilligster bij Dominicanenklooster Huissen.
‘Dan blijkt dat ik op dat moment door Hem gedragen werd.’
k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
oases in de woestijn 7
Vissen bij zonsopgang
Diegene zonder voorkeur leeft in het hemelrijk gods
Op een mooie dag in de lente of de zomer ga ik ’s ochtends heel vroeg graag met mijn autootje naar de waterkant om mijn hengel uit te werpen. Ik ga dan zitten op mijn viskoffertje, pak een bakje koffie, zet mijn radio zachtjes aan op Q-music en werp mijn hengel uit.
Ik had altijd een voorkeur voor de bergen en de zee. Bos was voor mij benauwend. Zelfs door de bossen van de Dordogne of de Veluwe rijden gaf een onvrij en benauwd gevoel. Ik ben opgeroeid in een bosrijk gebied in Duitsland maar kon nooit achterhalen waar de oorsprong van mijn aversie lag.
Het gaat me niet echt om het bijten van de vissen, maar meer om het zitten in de natuur, in alle vroegte vlak voordat de zon opkomt. Af en toe kijk ik even naar de dobber om te zien of er iets beweegt en soms vang ik een paar visjes. Het meest echter geniet ik van de vogels die fluiten, de eendjes die langs komen dobberen en de stilte. Zo komt mijn kop tot rust, mooi toch!
‘Diegene zonder voorkeur leeft in het hemelrijk gods’ kreeg in een langdurige stilte-retraite betekenis. Wandelend tussen dennen in het ZIJN was er opeens vrijheid. Het leek alsof ik opeens de bomen kon zien en niet meer het bos. Zijn zonder voorkeur. Aanwezigheid. Er heeft een verandering van binnen plaatsgevonden die gebleven is en zich heeft versterkt. Retehandig als je op de Veluwe woont ;-)
Sander Lentjes, onderhoudsmedewerker st. Dominicanenklooster.
‘Het gaat me niet echt om het bijten van de vissen, maar meer om het zitten in de natuur, in alle vroegte vlak voordat de zon opkomt.’
Deze zin en de beoefening ervan in stilte is voor mij en vele van onze deelnemers een krachtige weg.
Netwerken als dragende kracht
Diegene zonder voorkeur is het meest gelukkig. Diegene zonder voorkeur is het meest in vrede. In vrede worden en zijn, bevrijd van het idee van optimale omstandigheden, geeft vrijheid. Diegene zonder voorkeur leeft in het hemelrijk gods.
Netwerk-en is een zelfstandig naamwoord en een werkwoord. Voor mij de dragende kracht onder mijn bestaan. Net als in het spinnenweb vormen de draden tussen de knooppunten – en dat zijn voor mij mensen – gezamenlijk een stevige ondergrond, een vangnet. Dat kunnen vriendschappen zijn of zakelijke verbindingen, familiebanden of netwerken in een groter verband. Uiteraard zijn die banden niet altijd en met iedereen weldadig. Er zijn ook confrontaties, antipathieën, misverstanden, er is ook onverschilligheid of zwijgen. En dat hoort bij het leven. Netwerken vragen om onderhoud. Er moet werk verricht worden om de banden in stand te houden. Liefst komt dat van twee kanten: in wederkerigheid. Natuurlijk heb ik soms ook behoefte aan tijd voor mezelf, zonder in relatie met anderen te staan. Dat werd mij bijzonder duidelijk toen ik leefde in woongroepen en later in gezinsverband. Het is dan goed om de juiste balans te vinden tussen het gemeenschapsleven en eigen privacy. Als het evenwicht klopt, kunnen we elkaar tot zegen zijn, als een oase in de woestijn.
Martina Heinrichs, programmamaakster St. Dominicanenklooster Huissen.
Bernd Jansen, Instituut Menz.
‘Als het evenwicht klopt,
‘Diegene zonder voorkeur
kunnen we elkaar tot zegen zijn.’
leeft in het hemelrijk gods.’
Als ik mijn gedachten geloof lijd ik
Woestijn en oase
Bij oases in de woestijn van mijn leven denk ik al snel aan mijn hondje, de mensen die ik liefhad, de plekken waar de zon scheen. Maar eigenlijk zijn dat allemaal momenten waarop ik kreeg, of had, wat ik wilde. De echte oase heb ik ontdekt op die momenten dat ik niet kreeg wat ik wilde. Alleen dan is mijn woestijn ook echt een woestijn. Als in wanhopig. Leeg. Uitzichtloos.
Als kind al hield ik veel van stilte. Ik zat ik vaak alleen op mijn kamer, lezend, mijmerend, voor me uit starend. Het was verre van eenzaam, het was mijn oplaadplek en vanzelfsprekend. Toen ik ouder werd en altijd op zoek bleef naar stilte, ruimte voor mezelf en zelfs stilteretraites ging geven werd ik me bewust hoe de stilte in mij mijn oase is waar ik altijd naar terug ga. Ik noem het ook wel mijn binnenkamer. Net als het klooster een Binnenkamer heeft heb ik ook een binnenkamer. Duidelijk voelbaar in mijn lijf. Daar ben ik Thuis. Daar kan ik altijd naar terug, die is altijd beschikbaar. Niet afhankelijk van het weer of van iets of iemand anders. Mijmerend over oase in de woestijn besef ik dat zowel de oase als de woestijn in mij zijn. Dit herkennen en mee leren spelen voelt als vrijheid. Woestijn en oase, twee kanten van dezelfde medaille.
Dan vind ik de enige echte oase enkel in mezelf. Mijn leraar Byron Katie vatte het ooit simpel samen: als ik mijn gedachten geloof lijd ik, en als ik dat niet doe dan lijd ik niet. Onlangs verliet mijn lief van tien jaar me voor iemand anders. Op geen enkele manier was ik daarop voorbereid. En toch blijkt de formule van mijn misère simpel: als ik denk dat dat niet had moeten gebeuren dan begint mijn ellende. Zodra ik niet meer vecht met die realiteit, eindigt mijn ellende. Dat is misschien makkelijker gezegd dan gedaan. Ik dank God elke dag op mijn blote knietjes dat ik een manier heb gevonden om dit te doen: The Work van Byron Katie.
Erna Bakker, begeleidster van diverse programma’s met stilte en familieopstellingen.
‘De stilte in’ Geertje Couwenbergh, columnist, auteur en programmabegeleidster in het klooster.
‘Zodra ik niet meer vecht met die realiteit, eindigt mijn ellende.’
8 oases in de woestijn
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
door magda v l a s blom , bi og ra f i s c h coac h
Geef er je eigen kleur aan
K
unstenaars uiten zich op heel verschillende manieren. Maar een ding streven ze allemaal na. Ze proberen uit de vaste kaders te stappen en een
eigen gezichtspunt te kiezen. Ze laten ons anders naar de werkelijkheid kijken door vanuit een nieuw perspectief de dingen weer te geven. Zo inspireren ze ons. Niet om ze op papier of doek na te bootsen, maar wel om te zien wat hen bezielt en wat hun gedachtengoed of drijfveren zijn. In mijn programma’s staan we stil en onderzoeken we wat onze eigen gedachten, bezieling, wensen en dromen zijn en proberen we dat zelf op papier of doek te zetten. Vooral als we los durven laten dat het ‘mooi’ moet zijn en we het a.h.w. laten ontstaan. Door bij jezelf naar binnen te gaan en je vervolgens af te vragen hoe jij over dingen denkt en wat jouw ervaringen zijn, kun je door eenvoudige teken- en schilderopdrachten uitkomen bij je eigen vorm. Zelf tekenen en schilderen vraagt erom veel aangeleerde dingen los te laten. Het vraagt moed om op zo’n leeg blad een begin te maken, zonder ‘al een stip aan de horizon te zien.’ We zijn zo opgevoed met wat wel en niet deugt, dat we al gauw een oordeel plakken op wat we doen. We vinden dat we ergens aan moeten voldoen. Mogen niet buiten de lijntjes kleuren. Diny die dit programma volgde was steeds beter in staat om haar criticus thuis te laten en kreeg plezier in het spel met de materialen. Ze werd gaandeweg losser in haar
bewegingen op papier; ze merkte dat het haar hielp om zich niet vooraf een heel vast idee te vormen en dan teleurgesteld te raken dat ze dit niet op papier kreeg. Het achterwege laten van een streng vooropgezet plan hielp haar steeds speelser te worden. Meestal bleek dat dan toch een ‘vertaling’ op papier ontstond van wat er binnen in haar leeft. Het is mooi om er daarna dan weer woorden aan te geven. Natuurlijk helpt het te zien hoe kunstenaars iets op papier zetten en leren we van hun techniek, maar om je eigen leven weer te geven is dat alleen maar een hulpmiddel. Kunstenaars kunnen ons inspireren, maar ook ons eigen leven, met al onze herinneringen en ervaringen kunnen we als inspiratiebron aanwenden.
Zomerweek Tekenen en schilderen van je levensloop Donderdag 21 t/m maandag 25 juli 2022 Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1467 Weekend Schilderen met bekende kunstenaars als inspiratie Vrijdag 16 t/m zondag 18 september 2022 Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1633 Meer weten over deze begeleidster? Meer info: www.magdavlasblom.nl
door r ik ko voo r be rg , th e o loo g e n k u ns t e n a a r
Welkom thuis – de Rituelenfabriek
A
an hen die schoonheid najagen. Aan degenen die niet anders kunnen. Aan de nieuwsgierigen, de weetgierigen. Aan de rommeligen. Aan hen die naar verjaardagen gaan met de verfvlekken nog in hun krullen. Aan de
zanger met de zere keel, de bebloede vinger van de gitarist, de pianotoetsen afgesleten tot op het ivoren bot ... Aan hen die versleten zijn tot op het ivoren bot, zeggen we: Welkom thuis. Zo begint een spoken-word gedicht van de Australiër Joel McKerrow, vertaald door Rikko Voorberg (theoloog, soms kunstenaar en als het niet anders kan, activist) Hij wordt in de tweedaagse ‘de Rituelenfabriek’ vergezeld door de woordentovenaar De Droominee (Rik Zutphen) of door theatermaker Matthias voor de Poorte en anderen. Ze geloven allemaal ditzelfde: Iedereen is maker. Aan het kind dat de schilderkwast heeft weggelegd, de balletschoenen liet verstoffen in het hoekjes van kasten, aan de striptekenaar die krabbelt in de marges van wiskundeboeken, aan de herinnering van krijtjes en tekeningen opgeplakt aan koelkasten, aan de bezwaarde schouders en de kortgewiekte vleugels, aan hen die het maar nooit meer weer hebben geprobeerd. Aan de kunstenaar en aan hen die zijn vergeten dat ze het zijn – welkom thuis
Wat als we onze levensvragen niet alleen analyseren of psychologiseren, maar ze ook speels en creatief leren ritualiseren? Kunstenaars, theatermakers, dichters – ze tonen ons een manier van leren, van groeien, van helen die elke gewoon mens verder kan helpen. Rituelen zoals we ermee spelen in de Rituelenfabriek zijn verrassingen van de natuur, verrassende toevalligheden die ons vertellen wat we diep van binnen al wel wisten maar niet durfden onder ogen te komen. Kleine alledaagse kunstwerkjes, als de hartvormige blaadjes van het herderstasje in de berm. Het groeit er gewoon en wie even liefde nodig heeft, die ritst net als De Droominee, even wat blaadjes van de steel en steekt ze in de zak, of onder de riem – net waar je het hart het hardst nodig had.
deze muren, er is een bed om te rusten, moeie ziel. Vind rust. Welkom thuis. Hier hoef je niet over je schouder te kijken. Hier hoef je niet te vergelijken. Geen meetlat. Geen succes. Geen falen. Alleen creëren. Welkom Thuis.
Tweedaagse Geef vorm aan je eigen rituelen Maandag 13 t/m dinsdag 14 juni 2022 Zaterdag 30 t/m zondag 31 juli 2022 Maandag 14 t/m dinsdag 15 november 2022 Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1612
Doe je schoenen uit, leg je zwaard af, er huist hoop in
Programma’s Zomerretraite Je bewegen naar de stilte
Schrijfretraite De zoektocht van mijn ziel
Zomerweek Creatieve reis met fotografie, theater en kunst
Creatieve midweek zomerretraite Zeeën van tijd
Beweeg je naar de stilte binnenin. Zo ga je je ware natuur weer ervaren en ontstaat er ruimte voor het leven dat vrij door je heen wil stromen.
In deze schrijfretraite diep je vanuit jouw persoonlijke levensverhaal momenten en ervaringen op die tekenend zijn voor jouw levensweg, de zoektocht van jouw ziel.
Onderzoek in deze heerlijke zomerweek de raakvlakken tussen kunst en filosofie. Laat je eigen creativiteit stromen d.m.v. beeldende kunst, fotografie en theater.
Joyce Lakwijk, coach 7 t/m 11 juli 2022
Pauline Weseman, begeleidster 8 t/m 10 juli en 8 t/m 12 augustus 2022
Henriëtte de Graaf, coach 11 t/m 15 juli en 29 augustus t/m 2 september 2022
Door je helemaal over te geven aan dat wat je handen creëren kun je terecht komen in een ‘zee van tijd’. Ga op creatieve wijze jouw innerlijke zee (her) ontdekken. Conny Brouwer, docent kunstzinnig dynamisch coach 18 t/m 22 juli, 8 t/m 12 aug en 22 t/m 26 aug 2022
Retraitemidweek Leef je vrij! In deze retraite (met familieopstellingen en stilte) ga je spelen met jouw vrijheid, de ruimte die er altijd is. Je gaat ervaren dat je al goed bent! Precies zoals je NU bent.
Erna Bakker, therapeute en relatiecoach 30 mei t/m 3 juni en 22 t/m 26 augustus 2022
Midweekretraite Op de stroom van het leven In deze retraite zoek je naar inzichten die helpen om het leven (nog meer) in jou te laten stromen en past die toe. Wees welkom en laat je inspireren!
Ton Roumen, retraiteleider Maandag 29 augustus t/m vrijdag 2 september 2022
k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
5
Wij kunnen bijvoorbeeld een lezing, een workshop of meditatie verzorgen, maar ook het bijwonen van de vieringen in onze kloosterkapel behoort tot de mogelijkheden.
Verdieping en inspiratie Om uw verblijf in het klooster een extra dimensie te geven, zijn er tal van mogelijkheden die als aanvulling van uw eigen training of bijeenkomst kunnen dienen. Zowel met de dagelijkse toepassing van de traditionele dominicaanse leer, als hedendaagse werkvormen op het gebied van zingeving, spiritualiteit en persoonlijke ontwikkeling, biedt het klooster hiervoor een unieke gelegenheid. Wij kunnen in samenspraak met u een programma opstellen die aansluit bij uw actuele vraagstukken binnen de context van leven en mens en missie & visie. Inhoudelijk kunt u dan denken aan thema’s als:
Dominicanenklooster Huissen Een unieke locatie voor uw verblijf of bijeenkomst
D
e sfeer van bezinning, bezieling en beweging maakt het klooster, samen met de kloosterlijke gastvrijheid, tot een bijzondere en inspirerende plek voor één- of meerdaagse vergaderingen,
meetings of trainingen. Daarnaast zijn wij meer dan een fysieke locatie vanwege onze duidelijke visie op werken met zin en ziel, persoonlijke ontwikkeling en groeien in professionaliteit en groeien als mens. Meer dan een conferentieoord Het klooster is vanouds een open huis voor mensen en organisaties om zich te bezinnen en hen tot hun recht te laten komen en hen zo bij te laten dragen aan een menselijker samenleving, zowel privé als in werk. Dit dragen wij dagelijks uit door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een werkervaringsplek te bieden in ons klooster en door voor mensen in het kader van
dagbesteding een warme participatieplek te zijn. Daarnaast organiseren we inspiratieprojecten voor kwetsbaren in de samenleving en voor vrijwilligers die zich voor deze groep inzetten. Voor u als organisatie kan het klooster ook van toegevoegde waarde zijn, als het gaat om verdieping en inspiratie als aanvulling op uw programma of training.
Sociale projecten 10% van uw huursom gaat naar onze sociale projecten Vanuit de Dominicaanse traditie wordt er veel aandacht besteed aan projecten voor kwetsbare groepen die zich in de huidige maatschappij maar moeilijk staande kunnen houden. We zetten ons direct en indirect in voor deze groepen. Direct door het organiseren van programma’s en trainingen voor de doelgroep. Indirect door het trainen en inspireren van hen die zich, als vrijwilliger of professional, inzetten voor deze kwetsbare groepen. Zo werken we samen aan een menselijker samenleving. Wij brengen dit graag onder uw aandacht, omdat een deel van uw huursom naar deze sociale projecten gaat.
Enkele voorbeelden van onze tarieven
Vergaderarrangementen 8-uurs arrangement
24-uurs arrangement
€ 43,- per persoon Inclusief koffie, thee, fruit, (fris)drank en kannen water, warme vegetarische middagmaaltijd en zaalhuur
€ 112,50 per persoon Inclusief overnachting (o.b.v. tweepersoonskamer) ontbijt, warme vegetarische middagmaaltijd en avondbrood, koffie, thee, (fris)drank, kannen water, fruit en zaalhuur
Dit zijn slechts 2 voorbeelden van mogelijke arrangementen. In overleg zijn de arrangementen aan te passen aan uw wensen. We maken voor u graag een aanbod op maat. Voor een volledig overzicht van onze tarieven: www.kloosterhuissen.nl/ruimte-huren/prijzen.php of neem contact op: accommodatie@kloosterhuissen.nl T: 026 326 44 22
6
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
persoonlijk en spiritueel leiderschap; contemplatie en zingeving; gemeenschappelijkheid; goede samenwerking op basis van gezamenlijke idealen; open dialoog voor wensen en mogelijkheden binnen uw organisatie. Wij bieden dit aan in de vorm van filosofische lezingen, diverse meditatievormen, de vieringen in de Kapel en workshops zoals schilderen, zingen of een klankschalensessie. Wij denken graag met u mee wat passend is voor uw organisatie en uw programma.
Eén- of meerdaags verblijf Het klooster biedt 12 verschillende zalen aan waar, afhankelijk van de opstelling, 10 tot 110 personen kunnen plaatsnemen. Daarnaast beschikt het klooster over een meditatieruimte voor 20 personen en diverse spreekkamers waar in subgroepjes gewerkt kan worden. Voor grotere evenementen, zoals congressen, lezingen en muziek kunt u terecht in de Kapel, die een capaciteit van 300 personen heeft. Met de ruim 50 slaapkamers biedt het klooster overnachtingsmogelijkheden voor ongeveer 80 personen. Het klooster beschikt over 2 mindervalidekamers met aangepast toilet. Onze kloosterkeuken verzorgt heerlijke vegetarische maaltijden zoals ontbijt, het warme middagmaal en avondbrood, die dagelijkse vers voor u en voor de bewoners van het klooster worden bereid. We streven naar een duurzame keuken, daarom zijn de maaltijden vegetarisch en gebruiken we zoveel mogelijk verse ingrediënten. De koks hebben veel ervaring met maaltijden voor grote groepen en met voedselallergieën en diëten. Alle maaltijden zijn in buffetvorm.
We informeren u graag over de mogelijkheden en onze aantrekkelijke tarieven.
Patershuis Voor Zaken van Zin en Ziel
P
atershuis biedt flexibele werk- en inspiratieplekken voor ZZP-ers en kleine ondernemers
die actief zijn op het terrein van zingeving, religie en spiritualiteit, maatschappelijke thema’s of
persoonlijke ontwikkeling. Patershuis is gevestigd in een van de kloostergangen van het Dominicanenklooster Huissen. De kloosterlijke sfeer, de dagelijkse vieringen in de kapel en meditaties zorgen ervoor dat de werkplekken zijn ingebed in een omgeving die bij de werkzaamheden past. De werkruimtes worden gedeeld met collega’s zodat er interactie kan ontstaan. Voor alle praktische zaken wordt gezorgd door Dominicanenklooster Huissen zodat de gebruikers zich kunnen richten op hun werkzaamheden. Naast de werkplek kan men gebruik maken van een lounge hoek in de gang en een pantry en een aantal openbare ruimtes in het klooster zoals de stilteruimte, de kapel en de kloostertuin. Voor meer info en tarieven zie www.kloosterhuissen.nl/patershuis
bert ja n se n ve n ne boe r, u i t va a rtbe g e le i d e r bi j natuur li jk a fs ch ei d
Even voorstellen: Natuurlijk Afscheid
W
il jij een duurzame en natuurlijke uitvaart voor jezelf of een naaste? Bij uitvaartbegeleider Natuurlijk Afscheid (www.natuurlijkafscheid.
com) is er aandacht voor mens, natuur en milieu. Bert Jansen Venneboer: “Een ceremonie en het gedenken in de natuur geeft ruimte aan rouw en verdriet en schenkt tegelijkertijd troost met zicht op de eeuwigheid van het leven.”
“Met Natuurlijk Afscheid richt ik mij op mensen die kiezen voor een natuurlijke en duurzame uitvaart. Het is een markt die volop in ontwikkeling is, maar veel mensen zijn nog niet op de hoogte van de duurzame alternatieven voor reguliere diensten en producten. Ik heb veel kennis over de mogelijkheden die er zijn. Bij elke uitvaart kan ik adviseren om één of meerdere onderdelen duurzaam in te vullen, net wat bij iemand past.” Een uitvaart is per definitie niet duurzaam. Er reist vaak een grote groep nabestaanden vanuit een wijde omgeving af naar de plek van afscheid om de ceremonie bij te wonen. Een uitvaartkist is nog lang niet altijd gemaakt van FSC-hout en het lichaam wordt veelal een week intensief gekoeld. Met elk onderdeel van de uitvaart is winst te behalen qua impact op het milieu. Wat denk je van biologische catering met streekproducten of een natuurlijke opbaring waarbij geen energie nodig is? Er kan veel meer dan je denkt! Ook op het gebied van (natuur)begraven en cremeren kan ik precies uitleggen wat de footprint is die je achterlaat.
Uitvaartbegeleider Natuurlijk Afscheid is gespecialiseerd in duurzame uitvaarten. Wil je meer weten over alle mogelijkheden: kom dan naar de Groene Uitvaart Inspiratiemarkt en laat je inspireren over alle facetten van een duurzame uitvaart. Zo wordt er een duurzame uitvaart helemaal in scene gezet. Van een natuurlijke opbaring, vervoer met de rouwbakfiets tot biologische vegetarische catering bij de condoleance.
evel in e d e koc k , la nd s c h a p s a rc h i te c t bi j rui mte ateli er
Even voorstellen: Ruimte Atelier
E
veline de Kock is zelfstandig landschapsarchitect bij bureau Ruimte Atelier (www.ruimteatelier.nl)
en sinds de zomer van 2021 is zij één van de ondernemers in het Patershuis. Zij vindt daar veel inspiratie: “De plek en de mensen geven een bedding, die het werken vanuit zingeving heel toegankelijk en laagdrempelig maakt.“ Als landschapsarchitect werk ik aan plekken en gebieden, waar een ruimtelijke verandering gevraagd wordt, meestal aangestuurd vanuit een overheid. De behoefte aan een verandering is soms ingegeven vanuit een probleem of risico, (dijkverleggingen vanwege stijgend water). Of de aanleiding is een wens voor een verbetering van een plek, zoals de aanpassingen in de kloostertuin van afgelopen jaren, waar ik aan mee mocht werken.
Hoe we naar het landschap en de natuur kijken en ons daarin verbonden voelen is aan het veranderen. Misschien herkent u dit ook bij uzelf. De gezondheid van de levende omgeving zien we steeds duidelijker als voorwaarde voor ons eigen welbevinden. Mijn werk richt zich op het herstel van balans tussen wat we vragen van een plek of het gebied en hoe we ervoor zorgen dat ze gezond wordt en blijft. Zo is de landbouwtransitie een verandering, die gaat over de balans tussen voedselopbrengsten en het herstel van bodemkwaliteit en biodiversiteit. En een verandering hebben we misschien snel bedacht in ons hoofd, maar de kunst is de mensen en de plek mee te nemen in deze verandering. Dat vraagt om sensitiviteit en dienend leiderschap. Het werken vanuit het klooster helpt mij, naast vakinhoudelijke kennis en ervaring, me in te voelen in wat
er speelt en hoe ik dienstbaar kan. Dit gaat over uitvinden van wat er in mij leeft en in welke dynamiek ik werk en de veranderingen die ik daarin zie. En woorden kan vinden voor de dingen die eerst gevoeld worden. Het is daarom ook fantastisch om vakgenoten hiernaartoe uit te nodigen om deze reflectie samen te doen. Dit gebeurt onder de noemer Ode aan de Ruimte (www.odeaanderuimte.nl) en vindt sinds najaar 2021 regelmatig plaats. Voor het essay, dat hieraan ten grondslag ligt en data, zie de website.
k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 2
7
PROGRAMMA KLOOSTERHUISSEN.NL Vijfdaagse Schrijf en stilteretraite
Retraite Neem de afslag
4 t/m 8 mei en 20 t/m 24 juli 2022
23 t/m 26 juni 2022
Zoek je tijd om eindelijk met schrijven te beginnen? Een bestaand project op
Er staat iets te gebeuren in je leven. Er moet een besluit genomen worden, of
te pakken? Of verlang je ernaar een week even helemaal tot rust te komen?
je moet iets met dat onbestemde gevoel. Je voelt dat het tijd is. Retraite Neem
Dan is deze verstilde én energieke schrijfretraite iets voor jou!
de Afslag is specifiek bedoeld voor mensen met een actuele (levens)vraag of
Begeleiding door Geertje Couwenbergh
een dilemma. Begeleiding door Maria van Mierlo en Marcus Belle
MEI
1-4 1-5 2-5 4-8 5-8 6 6-8 8-10 13-15 15-18 20-22 20-22 20-23 23-27 26-30 27-29 30-2 30-3 30-3
Retraite Brieven aan Benedictus Retraite: Stilte bevrijdt! Individuele Kloosterdagen Vijfdaagse Schrijf en stilteretraite Vierdaagse retraite Zen zien tekenen Vrijdagretraite Herademen Retraiteweekend Een rustige geest, een mild hart Weekend Meer verbinding in je leven Creatief weekend Herinnering in beeld Op zoek naar… Totale ontspanningsweekend Leven zonder waarom - Ontvankelijkheid als levenskunst Retraite Thuiskomen in de stilte Lentefestijn Levenskracht Vijfdaagse Iconenschilderen Workshop Ademend door het leven Vierdaagse Oude meesters - fijn portret schilderen Midweek Puur Poëzie, mag ik je omarmen Retraitemidweek Leef je vrij!
Maria van Mierlo Erna Bakker Geertje Couwenbergh Leo van Vegchel Henk Jongerius Ton Roumen Helmie Willems Marlieke Overmeer Maria van Mierlo Jasmijn Koelink Welmoed Vlieger Joyce Lakwijk Martina Heinrichs Martin Mandaliev Paul Triepels Martin Mandaliev Monica Boschman Erna Bakker
JUNI
3-6 Meditatieweekend Het Compassie kompas 5-8 Op zoek naar… 6-10 Vijfdaagse schrijfretraite Levensverhalen schrijven 7-8 Retraiteserie Dienend leiderschap 8-10 Meerdaagse Leven van Binnenuit 10-12 Weekend Kloostermuren tot klinken brengen 10-12 Retraiteweekend Thuiskomen bij jezelf 12-15 Individuele retraite 13-14 Tweedaagse Geef vorm aan je eigen rituelen 15-17 Visio Divina - Kijken met je ziel 17-19 Weekend Dat onverwoestbare in mij 17-20 Weekend zingen vanuit het hart 23-26 Retraite Neem de Afslag 24-26 Bezinningsweekend: De zin van het Niet-Weten 26-28 Retraite Stilstaan in beweging 27-30 Individuele Kloosterdagen
Bert van Baar Laurence Mol Hanny Kuijer Henk Jongerius Marga Haas Susanne Paulsen Ton Roumen Maria van Mierlo Rikko Voorberg e.a. Frans Croonen Welmoed Vlieger Martijn Nanninga Maria van Mierlo & Marcus Belle Ignace de Haes & Paul van der Velde Christie Arends
Zomerweek Levenslust
Creatieve midweek Doen en laten
11 t/m 16 juli 2022
1 t/m 5 augustus 2022
Een inspirerende zomerweek over het thema Levenslust. Op onderzoek in je
Een levend en beeldend onderzoek waarin je met verschillende technieken
ervaringen en al dan niet tegenwerkende gedachten erover. Actief vrijmaken
de voorwerpen transformeert naar een nieuwe betekenis. Het werk geeft je
van energie en ontdekkingen vieren.
nieuw zicht op bekende of onverwachte levensthema’s.
Begeleiding door Helmie Willems
Begeleiding door Marlieke Overmeer
JULI
1 Inspiratiedag Hoe jouw plek bezieling geeft! 1-3 Vraag je Vrij weekend 3-6 Vrije retraite 3-6 Retraite Brieven aan Benedictus 4-8 Zomermidweek Open Vensters, schrijven over je leven 6-8 Meerdaagse Kennismaken met meester Eckhart 7-11 Zomerretraite Je bewegen naar de stilte 8-10 Weekend schrijfretraite De zoektocht van mijn ziel 8-10 Adem en stilteweekend Leven zonder waarom - Ontvankelijkheid als levenskunst 8-10 10-15 Het beste moet nog komen 11-15 Creatieve reis met fotografie, theater en kunst 11-16 Zomerweek Levenslust 15-17 Natuurtekenen en de Kunst van het zien 15-18 Zomerweekend De clown zegt ja 17-21 Retraite Stilte bevrijdt! 18-21 Zomerse Inkeerdagen voor jongvolwassenen 18-22 Creatieve midweek zomerretraite Zeeën van tijd 20-24 Vijfdaagse Schrijf en stilteretraite 21-25 Zomerweek Tekenen en schilderen van je levensloop 24-27 Op zoek naar… 25-28 Individuele Kloosterdagen 25-29 Verdiepingsretraite Het Compassie kompas 25-29 Zomermidweek retraite Zen Zien Tekenen 27-31 Zomerweek Zin in zingen 30-31 Tweedaagse Geef vorm aan je eigen rituelen
Anne Stael & Aalt Bakker Geertje Couwenbergh & Veronique Laurence Mol Maria van Mierlo Monica Boschman Marga Haas Joyce Lakwijk Pauline Weseman Jasmijn Koelink Welmoed Vlieger Jakob van Wielink Henriëtte de Graaf Helmie Willems Eveline de Kock José Sueters Laurence Mol Misha Belien Conny Brouwer Geertje Couwenbergh Magda Vlasblom Laurence Mol Bert van Baar Nelleke Metselaar & Leo van Vegchel Frohmut Knie Rikko Voorberg e.a.
AUGUSTUS
1-5 Creatieve midweek Doen en laten 3-7 Vijfdaagse zomerretraite Totale ontspanning 4-8 Zomerweek Mandala - Numerologie 7-10 Individuele retraite 8-12 Midweek schrijfretraite De zoektocht van mijn ziel 8-12 Verdiepingsretraite Het Compassie kompas 8-12 Creatieve midweek zomerretraite Zeeën van tijd 12-14 Camini weekendpelgrimage 12-15 Weekend Schrijven in en om het labyrint 15-18 Individuele Kloosterdagen 17-21 Vraag je Vrij retraite 19-21 Kom tot jezelf in verstilling en verbeelding 21-25 Creatieve midweek zomerretraite Zeeën van tijd 22-25 Zomermidweek Leven zonder waarom 22-26 Vrij vertellen van je eigen herstelverhaal 22-26 Retraitemidweek Leef je vrij! 25-27 Bijspijkerdagen Theologie en religiestudies 28-2 Het beste moet nog komen 29-2 Zomerweek Creatieve reis met fotografie, theater en kunst 29-2 Retraitemidweek Op de stroom van leven
Uit ons gastenboek
Marlieke Overmeer Jasmijn Koelink Danka Husken Maria van Mierlo Pauline Weseman Bert van Baar Conny Brouwer Wilco Kruijswijk & Anouk Poll Monica Boschman Geertje Couwenbergh & Veronique Laurence Mol & Gitta Conny Brouwer Welmoed Vlieger Margreet Roos & Pete Pronk Erna Bakker Greco Idema Jakob van Wielink Henriëtte de Graaf Ton Roumen
Uitgave Stichting Dominicanenklooster Huissen,
Wat fijn om hier te kunnen zijn: een gast uit de herberg! Uitgeput Rust vinden met geweldige zorg voor lichaam, geest en ziel. DANKBAAR! In de rust en stilte mezelf weer gevonden. Ik was vergeten hoe fijn dat is.. Paula 8
d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n
Wat een fijne plek hebben jullie gecreëerd en onderhouden jullie duidelijk met liefde. We voelen ons welkom en thuis en worden zeer goed verzorgd. Bedankt! Hartegroet, Sanne en Martijn
Stadsdam 1 6851 AH Huissen T 026 326 44 22 www.kloosterhuissen.nl Ontwerp en realisatie Avancé Communicatie,
Een omvattende liefdevolle ervaring hier te mogen zijn. Dank! Jeannette
Zutphen © Stichting Dominicanenklooster Huissen 2022