Kloosterkrant Voorjaar 2021

2021

Voorjaar

1 Hoop en vertrouwen 2 Vieringen in de kapel 3 Sociale projecten 4 Programma’s 5 Flexplekken in het klooster 6 Verhuur 7 Zomerverblijf 8 Agenda

www.kloosterhuissen.nl u kunt ons ook volgen op de social media

d oo r a alt ba k ke r, d i re c te u r

Na lege kloostergangen nu hoopvolle lente

A

fgelopen december was het klooster gesloten vanwege de lockdown. Ik vond

het verschrikkelijk dat we alle gasten voor Kerst en Oud en Nieuw moesten afzeggen. Juist in die dagen is het klooster enorm weldadig voor velen. Geen klooster vol inspiratie en gezelschap met de feestdagen, maar lege gangen.

Medio maart 2021 kunnen we nog steeds geen gasten ontvangen. De coronacijfers zijn nog steeds niet positief. Mede dankzij de ondersteuning van de overheid en van vele gasten, komen we als klooster deze tijden redelijk goed door, maar de lege gangen

raken me steeds meer. Ik mis de warmte van de gasten en begeleiders, de ontmoetingen, het oogcontact en de ervaring dat veel mensen het goed hebben in het klooster. Dat besef doet me ook weer goed merk ik. Laatst vroeg een goeie vriendin of ik nog wel goed sliep in deze lastige tijden voor het klooster. Ik antwoordde dat ik goed slaap en dat ik vertrouwen voel. Ze vroeg gelukkig door en zo ontstonden een paar mooie gesprekken over vertrouwen en hoop. De kerstboodschap van het klooster van vorig jaar “Hoop hebben is de toekomst ontvangen als een geschenk’’ kwam me hierbij goed van pas. Het citaat van Dominicaan Gustavo Gutiérrez deed me stevig beseffen dat hoop een anker is in ons leven, en ook in het mijne. Bij hoop gaat het om liefde en vertrouwen, niet het vertrouwen dat we

Terug naar huis

succes hebben, maar vertrouwen dat het goed en zinvol is, ook in onzekere tijden. Als we leven met hoop kunnen we open staan voor de toekomst, open voor wat naar ons toekomt. Wat er allemaal naar ons toekomt weten we niet en de toekomst is ook niet zo maakbaar, zoals we deze tijden weer ervaren. Het is aan ons om in het heden te leven, ons best te doen en ons open te stellen, maar bovenal om te kunnen ontvangen. Ik geloof dat we het in ons leven niet helemaal alleen hoeven te doen en dat we worden gedragen. Dan gaat het voor mij over onze ziel en dan zijn de onzekere tijden minder lastig. Laten we kiezen voor hoop en vertrouwen en laten we wat naar ons toekomt ontvangen als een geschenk. Ik voel me in deze tijden soms onzeker en beperkt, maar bovenal een gezegend mens.

d oor ja s mi jn koeli nk, yog a d ocent

God, geest en de adem als kompas voor je levensreis

Z

it je soms vast én verlang je terug naar geluk en geborgenheid? Of wil je meer inzicht in de valkuilen én de uitdagingen van je eigen leven? Jasmijn Koelink, ademcoach, yogadocente en psychologe, neemt je

op reis met drie simpele oefeningen om terug naar huis te bewegen.

Onlangs raakte ik geïnspireerd door het boek Terug naar huis van zenleraar Norman Fischer, waarin de schrijver het klassieke verhaal van de Odyssee aangrijpt om levenslessen uit te onttrekken. Odysseus wil na de Trojaanse oorlog zielsgraag naar huis terugkeren, maar moet eerst tien jaar zwerven en tegenslagen overwinnen.

Het is een reis die we allemaal ooit, en vaak zelfs regelmatig, moeten maken. Als je thuis (in jezelf) wil komen, ontkom je er niet aan om eerst je thuis kwijt te raken of te verlaten. Elke thuiskomst begint met een vertrek, of het nu vrijwillig of noodgedwongen is. Je verliest iemand, je baan of je gezondheid en ineens sta je innerlijk of emotioneel ‘op straat’. Hoe vind je je weg terug?

Zoals het verhaal van Odysseus toont is de terugweg geen vergissing, geen omweg, maar de enige weg naar innerlijke groei. De reis terug naar huis missen, is jezelf beroven van die mogelijkheid tot transformatie.

Gedachten over zelftwijfel, onzekerheid of andere geïnternaliseerde overtuigingen, zorgen voor stress en veelal verblijf je daardoor in het verleden of in de

ONDERWEG KATERN ONDERWEG Kwartaalthema belicht vanuit verschillende invalshoeken

toekomst. En dat zorgt ervoor dat je dé reis zelf mist.

Een van de constanten in het leven, is je adem. Dat maakt het een ideale bondgenoot op je reis terug naar huis.

Sterker nog; je verbinden met je adem is een van de meest effectieve en directe manieren om thuis te komen bij jezelf. Je adem is namelijk altijd aanwezig in het moment. Het komt altijd weer thuis. Zoals Norman Fischer beschrijft in Terug naar huis.

“Ieder menselijk leven begint met een inademing en eindigt met een uitademing. Tussen deze twee beslissende ademhalingen ademen wij voortdurend in en uit. We zeggen ‘we ademen’, maar we zouden beter ‘we worden geademd’ kunnen zeggen. Vierentwintig uur per dag, driehonderdvijfenzestig dagen per jaar, jaar na jaar, non-stop, ademen we door en dit tientallen jarenlang. Ook als we genoeg hebben van het leven of gewoon vermoeid en verveeld zijn, kunnen we er niet mee stoppen. Geen kracht, wanhoop, angst of afkeer is sterk genoeg om het voornemen te stoppen met ademen ook daadwerkelijk uit te voeren”.

1

Een klooster vol hoop in de Bijlmer Aalt Bakker en Johannes van den Akker

Na Rome vol van hoop verder op reis Aalt Bakker

5

Toekomst begint nu Henk Jongerius

Hoop in tijden van corona Martina Heinrichs

2

6

Dus geef jezelf toestemming om te voelen wat je voelt, te zijn wie je nu bent, in de ondersteuning die voor jou nu – en altijd – beschikbaar is, je ademhaling.

Lees verder op de Kloosterblog en beleef de helende ademhalingsoefeningen van Jasmijn. https://blog.kloosterhuissen.nl/

Jasmijn Koelink begeleidt onder meer Adem- en stilte retraites in Dominicanenklooster Huissen.

Nieuwsgierig geworden? Meer informatie is te vinden via: www.kloosterhuissen.nl of bekijk alle programma’s van Jasmijn op haar website: www.jasmijnkoelink.nl

Vertrouwen en verlangen Eveline de Kock

Hoop en vertrouwen Hans van der Vinne

3

7

Loslaten en toelaten Sanneke Kop en Jesse Reith

Een levensles van mijn tante Ton Roumen

4

8

THEMA VOORJAAR 2021

Hoop k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

1

d oo r r ia k l e in wo lt e r i nk, ka p e lbe zoe ke r

Online viering als noodvoorziening of…

N

ormaal gesproken ga ik elke zondagmorgen naar de viering in de kapel van het dominicanenklooster in Huissen. Het is voor mij bijna

net zo vanzelfsprekend als ademhalen en ook bijna net zo noodzakelijk als ademhalen. In deze rare coronatijd is er gelukkig ook elke zondag een viering. Weliswaar niet altijd met bezoekers, maar de viering is altijd te volgen via de kerkomroep.

Tijdens de lockdown volgen we thuis ook de vieringen via de kerkomroep. In een live-viering word ik meestal als vanzelf mee genomen door de liturgie, via de kerkomroep lukt me dat vaak niet. Ik voel me dan vooral een soort toeschouwer of op z’n best een tweederangs deelnemer. Hoe komt het dat ik online niet als vanzelf wordt meegenomen? Mis ik het gebouw, de mensen, het samen zijn, de sfeer in de kapel? Ben ik te snel afgeleid door dingen in huis? Of leent de huidige liturgie zich misschien niet voor online vieren? De gebruikelijke zondagse liturgie is immers een liturgie die ontstaan is rond een gemeenschap die fysiek bij elkaar komt. Is er een andere vorm van vieren die beter past bij een online-viering?

Op internet ben ik eens gaan snuffelen en een aantal vieringen heb ik eens bekeken.

Terwijl ik de vieringen zo bekeek voelde ik me een beetje ongemakkelijk, voelde me een soort voyeur. Ik zat te kijken naar toch ook best een intiem gebeuren van een bepaalde gemeenschap, op een bepaalde tijd en op een bepaalde plaats.

Ik dacht: Wil ik dit eigenlijk wel? Wil ik eigenlijk wel dat anderen ook zo naar onze vieringen luisteren en/of kijken? Maar ja, het is ook wel zo dat online meedoen veel laagdrempeliger is dan wanneer je daadwerkelijk een kerk moet binnen stappen.

Een kans voor kerken?

Er is nog veel om over te mijmeren hoe we on- en offline kunnen vieren in deze coronatijd en daarna. Zien we online vieren als een noodvoorziening of gaat het in de toekomst meer gangbaar worden? Ik hoop dat we met een open blik naar de mogelijkheden gaan kijken.

De vieringen en het kloosterritme

H

et kloosterritme bepaalt het dagelijkse leven in het Dominicanenklooster. Dagelijks is er om 08.00 uur een ochtendviering (Lauden) en om 18.30 uur een avondviering (Vespers), met op

dinsdag en vrijdagavond de eucharistie. Op werkdagen is er een middagmeditatie om 12.10 uur.

Op zondagmorgen vieren de kapelgemeenschap en de gasten om 10.00 uur samen de eucharistie.

Hieraan werkt de kloostercantorij mee.

Dagelijks ritme 08.00 uur Ochtendviering 08.30 uur Ontbijt 10.00 uur Viering van de eucharistie

m.m.v. de kloostercantorij (zondag) 12.10 uur Middagviering (werkdagen) 12.30 uur Warme middagmaaltijd 17.30 uur Avondbrood 18.30 uur Avondviering

Iedereen is van harte welkom bij de vieringen. In corona tijd is aanmelding voor de viering op zondag verplicht. (kapelgemeenschaphuissen@gmail.com).

Voor wie dat wil zijn de vespervieringen en zondagse vieringen ook te volgen via www.kerkomroep.nl (plaatsnaam: Huissen; kerk: Koningin van de allerheiligste Rozenkrans).

Programma’s Retraite Stilte bevrijdt! Retraite Zen Zien Je gaat ervaren dat er Tekenen

5- Daagse Iconen schilderen

Schrijf & Yoga Stilteweekend

Retraite Leven zonder waarom

Weekend Je plek innemen

onder je onrust een bron van stilte en vrijheid is.

Gewoon in jou! Een bron van wijsheid, jouw wijsheid.

De stilte helpt je deze wijsheid te herinneren en erop te vertrouwen! Om vervolgens in deze vrijheid weer naar huis te gaan.

Op een reeds voorbereid paneel leert u een icoon te schilderen op traditionele wijze afhankelijk van de regio waaruit de icoon afkomstig is: Grieks, Russisch of Bulgaars. U maakt zelf uw verf met behulp van eigeel en pigment.

Martin Mandaliev, iconenschilder Maandag 10 t/m vrijdag 14 mei 2021

Ben je nieuwsgierig hoe schrijven je kan verbinden met jezelf en anderen?

Zoek je nieuwe manieren om je lichaam te betrekken in je creatieve proces?

Deze weekend retraite biedt volop inspiratie en ontspanning!

Geertje Couwenbergh, auteur en Jasmijn Koelink, yogadocente Vrijdag 14 t/m zondag 16 mei 2021

‘Alle werkelijke leven is ontmoeting’, zo geloofde de joodse filosoof Martin Buber. Maar wanneer is een ontmoeting ook werkelijk een ontmoeting en niet slechts een oppervlakkig of eenzijdig contact?

Welmoed Vlieger, filosofe Vrijdag 21 t/m 23 mei, 2 t/m 5 juli, 30 juli t/m 2 augustus, 9 t/m 12 augustus 2021

Verlang jij ook naar een eigen plek waar je helemaal tot je recht komt, in je leven, in je gezin, of in je werk? Wil je loslaten wat je van huis uit meekreeg? Ontdek m.b.v. familieopstellingen hoe je jouw plek kunt innemen in je leven.

Erna Bakker, therapeute Vrijdag 21 t/m 23 mei en 16 t/m 19 juli 2021

Erna Bakker, therapeute 2 t/m 6 mei, 4 t/m 8 juli en 8 t/m 12 augustus

2

We oefenen ons in het onbevangen waarnemen van de dingen om ons heen en verwonderen ons opnieuw over dat wat er is. Tekenen - met een eenvoudig potlood - is daarbij ons hulpmiddel.

Nelleke Metselaar en Leo van Vegchel, tekendocenten 6 t/m 9 mei en 26 t/m 30 juli 2021

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Sociale projecten in het klooster

S

ociale projecten horen al sinds jaar en dag bij Dominicanenklooster Huissen. Mensen die eenzaam zijn, die onder druk staan in de samenleving, die in armoede leven, die weinig perspectief meer zien,

kunnen in het klooster een paar dagen op verhaal komen en zich welkom en gezien voelen. Zij mogen er zijn en kunnen hun ervaringen delen en met frisse impulsen en met nieuwe ogen verder gaan op hun levensweg. Deze sociale projecten zien wij als een belangrijke invulling van onze missie als klooster in deze tijd. De projecten voorzien in een grote behoefte en zijn voor de deelnemers zeer weldadig en dat is volstrekt wederkerig. Zo dragen we als klooster met onze samenwerkingspartners bij aan een menselijker samenleving. Een samenleving waar iedereen mag zijn en gezien wordt.

In het afgelopen jaar konden veel projecten niet doorgaan van wege de coronabeperkingen. Toch hebben we diverse mooie projecten kunnen realiseren, met steun van giften en bijdragen van fondsen, ordes en congregaties.

Bijvoorbeeld de herstelverhalen voor mensen die in de psychiatrie beland zijn, bezinningsprojecten voor studenten en voor jongeren in de knel, inspiratiedagen voor daklozen, vluchtelingen, mantelzorgers en minimamoeders en hun kinderen. Prachtige projecten die weldadig zijn voor de deelnemers en die in de huidige maatschappij keihard nodig zijn. We zijn blij dat we zo een bijdrage geleverd hebben aan een menselijker maatschappij voor iedereen. Voor 2021 zijn er weer vele projecten gepland. We hopen van harte dat ze in 2021 wel

allemaal door kunnen gaan. Het gaat om projecten voor mensen in de psychiatrie, eenzame ouderen, studenten en jongeren, daklozen, vluchtelingen, mantelzorgers en minimamoeders en hun kinderen.

In 2021 staat een nieuw project voor doven en slechthorenden op het programma, in samenwerking met Let’s Talk. Dat is een platform speciaal voor doven en slechthorenden. Het wordt een weekend over thema’s als vrijheid, vriendschap, twijfel en dood onder leiding van filosoof Lammert Kamphuis.

Deze prachtige projecten kunnen we als klooster alleen organiseren met steun van vele organisaties en fondsen.

Bedrijven die een ruimte bij ons huren dragen ook mee aan deze projecten. Daarnaast kunnen we uw steun ook heel goed gebruiken om de projecten ook in 2021 mogelijk te maken. U kunt deze sociale projecten steunen met een financiële bijdrage via Stichting Vrienden van Dominicanenklooster Huissen.

U kunt de Stichting Vrienden van Dominicanenklooster Huissen op verschillende manieren steunen. Meer hierover is te lezen via: https://vrienden.kloosterhuissen.nl/

Wil je zelf een project organiseren? Kijk op pagina 6.

doo r a alt ba k k e r, d i re c te u r

Dominicanenklooster Huissen en toekomst

M

et grote dankbaarheid en trots kunnen we laten weten dat per 1 januari jl. het eigendom van het klooster en de kapel door het provincialaat

van de Dominicanen is overgedragen aan de Stichting. Dit is een bijzondere mijlpaal die het mogelijk maakt dat alle activiteiten en vieringen in het klooster door kunnen gaan. Samen met de communiteit zijn we er erg blij mee. Onze grote dank aan de Dominicanen in Nederland en aan de Huissense communiteit voor hun vertrouwen. De paters Paul, Antoon en Henk blijven wonen in het klooster zo lang zij willen. De dagelijkse en zondagse vieringen blijven een onmisbaar onderdeel van het klooster op korte en lange termijn.

Fantastisch dat we verder kunnen als een vrijplaats voor Bezinning, Bezieling en Beweging. Een open huis voor iedereen in deze maatschappij, wie je ook bent en wat je ook gelooft, voor jong en oud en in het bijzonder ook voor groepen die onder druk staan.

De joods-christelijke traditie en de Dominicaanse spiritualiteit zoals door de communiteit in Huissen in al die jaren is geleefd en geleerd, blijven bronnen van inspiratie voor ons doen en laten. Vanuit deze wortels geven we ook ruimte aan verschillen en aan andere levensovertuigingen. We hebben de waarheid tenslotte niet in pacht. Ervaring en beleving in ieders leven en werk staan centraal en niet geloofsuitspraken en dogma’s.

Als zelfstandige stichting gaan we enthousiast door met activiteiten, vieringen en sociale projecten, om bij te dragen aan geloof, hoop en liefde in ieders leven en werk en in onze samenleving.

Programma’s Verdiepingsretraite Het CompassieKompas

Vijfdaagse schrijfretraite De papieren pleisterplaats

Herinner je waar het om gaat, keer terug naar je thuisbasis, vind de moed om met compassie door het leven te gaan en verander je gewoonten zo nodig, zodat je vol vertrouwen je vleugels kan uitslaan.

Bert van Baar, meditatieen compassie trainer 24 t/m 28 mei, 19 t/m 23 juli en 23 t/m 27 augustus 2021

Een pleisterplaats is een plek waar je tijdens een lange reis even kunt rusten en voedsel vinden. De papieren pleisterplaats is dan ook een plek om schrijvend op adem te komen en je te voeden met innerlijke wijsheid en stilte.

Hanny Kuijer, schrijfbegeleidster Maandag 7 t/m vrijdag 11 juni 2021

Inzichtmeditatie Weekend Dat Vraag je vrij retraite Ontspannen in onverwoestbare in mij Stilteweekend Ben je je bewust van het huidige moment - omgaan met angst We oefenen vriendelijke pijnlijke patronen maar lukt en levensvragen opmerkzaamheid van het lichaam. We ontwikkelen een ontspannen gewaarzijn van alles wat zich in ons kan voordoen. We leren om met mildheid en compassie te leven met onszelf en de mensen om ons heen.

Riët Aarsse, meditatiebegeleidster 18 juni t/m 20 juni en 13 t/m 16 juli 2021

Hoe om te gaan met angst, stress en levensvragen?

Tijdens dit weekend gaan we te rade bij denkers uit de existentialistische en mystieke traditie die ons de weg wijzen naar innerlijke kracht en weerbaarheid Welmoed Vlieger, filosofe Vrijdag 18 t/m zondag 20 juni 2021

het je niet goed om ze te doorbreken? Wil je meer leven in het moment? Of ben je geïnteresseerd in een vrij leven? Dan is dit stilteweekend iets voor jou; vol adem, inzicht en ruimte!

Geertje Couwenbergh, auteur en Jasmijn Koelink, yogadocente 25 t/m 27 juni en 6 t/m 8 augustus 2021

Weekend Tekenen en schilderen met Hundertwasser Aan de hand van verschillende opdrachten met diverse materialen gaan we op een vrije manier, een beetje in de sfeer van hoe Hundertwasser werkte, of soms vanuit zijn gedachtegoed, zelf aan het tekenen en schilderen.

Magda Vlasblom, biografisch coach Vrijdag 25 t/m maandag 28 juni 2021

k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

3

door h e n r ië t t e d e g ra a f, coac h

De spelende mens De zon schijnt op mijn bureau terwijl rukwinden vannacht een aardewerken tuinbeeld van haar sokkel hebben geblazen, die nu in scherven in de aarde ligt. De tuinbank lag omver gewaaid in de beukenhaag.

Het is 21 januari en ik zit in stilte achter mijn werktafel in mijn atelier, werkruimte. De takken van de bomen zie ik zacht in beweging gezet door de wind. De witte bloemen van de Helleborus vangen mijn blik. De kerstroos bloeit uitbundig in de tuin.

Wanneer ik mijn tuin zo bekijk, ervaar ik de verschijnselen in de natuur als een metafoor voor het leven van de mens.

Vooral in deze bijzondere coronatijd raakt me dat. De zon die verwarmt, de sterke wind die bomen heeft ontwricht, de natuur laat ons zoveel facetten van het leven zien.

En altijd weer de veerkracht ervaren. Hoe mooi is de energie van de bol, diep in de grond die haar groen boven de aarde uitstrekt om over een paar weken weer te gaan bloeien. Ik geniet daarvan.

Met veel plezier verzorg ik sinds 2016 programma’s storytelling en talentontwikkeling in het Klooster, waarbij een eerste ontmoeting tussen mij en dit klooster zeker 20 jaar geleden is geweest bij een retraite van Henk Jongerius. Ik kom er graag, deze plaats van bezinning, bezieling en beweging.

Beweging creëert verandering Afgelopen 10 maanden heb ik diverse malen een deelnemer gesproken die zich had opgegeven voor een weekend talentontwikkeling, welke tot drie maal geannuleerd moest worden vanwege de lock-down.

Zij voelde teleurstelling, ook ik moest mij hier toe verhouden. Deze dagen verzorgen geven mij energie.

Heerlijk om te werken met de diverse mensen om samen tot ontdekkingen te komen die inzicht en ruimte geven. Nieuwe kansen ervaren in je eigen mogelijkheden, toekomstgericht.

Je eigen flow ervaren en kijken naar mogelijkheden geeft energie. In het werken met mensen, teams en organisaties waar ik mee werk ervaar ik dat niet anders. Zelf werk ik nu met veel plezier aan de zomerweek ‘je creatieve ontdekkingsreis met kunst & filosofie. De scheppende mens is een creatief mensen. De ‘spelende mens’, Homo ludens, in jezelf aanboren is een uitgangspunt. Want als je creatief kunt denken ben je vrijer in het maken van keuzes. Wie durft te ‘spelen’, je scheppende kracht ontdekken, ervaart vaak meer levensgeluk.

Lees het artikel verder op blog.kloosterhuissen.nl.

Zij had zich opgegeven omdat het paste bij haar vragen rondom haar werk. Ze wilde graag creatieve werkvormen ervaren die wellicht een andere manier van kijken naar haar werksituatie teweeg zouden brengen, we spraken erover. Hoe mooi om te horen in de telefoongesprekken dat zij aangaf in zichzelf ook de inspiratie te hebben ervaren door dingen op een andere manier te onderzoeken, waardoor er beweging en inzicht was ontstaan.

De verandering was ingezet.

Henriëtte de Graaf begeleidt mensen, teams en organisaties in veranderingsprocessen en presentatie. Ze geeft de programma’s Storytelling, Talentontwikkeling en Creatieve ontdekkingsreis met kunst & filosofie in het Dominicanenklooster Huissen. Meer informatie www.ziltversterkt.nl

d oo r ma rt in a h e i nr i c h s , th e o log e e n p ro g ra mma ma a ks ter

Op zoek naar… Een onderhoudsbeurt voor de ziel

W

at brengt je hier? Is de vraag bij de kennismaking aan het begin van de meerdaagse retraite “Op zoek naar …”. Ik heb een time-out nodig, even weg uit de drukte van alledag. Om het

allemaal van een afstand te bekijken, om los te laten. Deze tijd gun ik mezelf: een onderhoudsbeurt voor de ziel. Vaak is het ook iets onbestemds waar mensen op zoek naar zijn. Soms een innerlijke onrust of juist een innerlijke leegte. Of een behoefte aan stilte, die het mogelijk maakt om na te denken, tot inzichten te komen, volgende stappen te bedenken. In het programma is daar veel tijd voor. Maar wie daar behoefte aan heeft kan ook andere mensen uit de groep opzoeken, voor uitwisseling, herkenning of samen stil zijn. Dat gebeurt regelmatig, net zo goed als je ervoor kunt kiezen om alle dagen van de retraite op jezelf te zijn. Deze vrijheid wordt zeer gewaardeerd.

In de individuele gesprekken – waar niet iedereen gebruik van maakt - komen diep menselijke vragen ter sprake. Een relatie die op z’n einde lijkt te lopen, het verlies van een kind lang geleden en nog steeds het gevoel onvoldoende aandacht aan haar te hebben gegeven, worstelen met schuldgevoelens, zich te veel en voor van alles verantwoordelijk voelen. En in deze Corona tijd speelt de sociale afstand een grote rol, zeker ook voor alleen-wonenden. Huidhonger is een van de meest gebruikte woorden in 2020.

Mensen missen het fysieke contact, de aanraking.

Een oplossing is er niet na een half uur, wel een

luisterend oor, wat als weldadig wordt ervaren.

Via creatieve workshops zoals intuïtief schilderen, creatief schrijven of een stiltewandeling worden diepere lagen aangeboord. Verhelderend en verrassend. Meditaties, soms in combinatie met muziek, lichaamswerk, bodyscan, voetmassage of een inspirerende tekst, geven toegang tot de ziel.

Er is ruimte voor de spirituele kant van het leven: samen bidden, elkaar zegenen geeft verbondenheid.

Of een kaarsje branden voor een dierbare, voor de wereld, voor jezelf, in de middagviering.

Aan het einde van de retraite is voor de meesten de onderhoudsbeurt geslaagd en de ziel een beetje opgeknapt. En dan weer terug, ‘de wereld in’. Waarbij het de kunst is om de stiltemomenten vast te houden in je dagelijks ritme. Fijn om te zien hoe voldaan, blij en vol nieuwe energie iedereen huiswaarts gaat. Weer een stukje verder op je levenslange zoektocht.

Meer informatie over het programma Op zoek naar… is te vinden via www.kloosterhuissen.nl/p/1591

Programma’s Meerdaagse Meester Eckhart over lijden en troost De belangstelling voor de middeleeuwse mysticus Meester Eckhart is groot en dat is niet verwonderlijk.

Zijn werk biedt ruimte en perspectief als het gaat om God en geloof. In deze retraite verdiepen we ons in het thema ‘Lijden en troost’.

Marga Haas, theologe Woensdag 30 juni t/m vrijdag 2 juli 2021

4

Retraite Neem de Afslag Er staat iets te gebeuren in je leven. Er moet een besluit genomen worden, of je moet iets met dat onbestemde gevoel. Je voelt dat het tijd is. Deze retraite is specifiek bedoeld voor mensen met een actuele (levens) vraag of een dilemma.

Marcus Belle en Maria van Mierlo, coaches Donderdag 1 t/m zondag 4 juli 2021

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Driedaagse Natuurtekenen en de kunst van het zien Deze dagen staan in het teken van ‘vertragen’ en ‘aandacht’. Je komt daardoor in alle rust dicht bij de natuur en wordt opmerkzaam; je leert bewust kijken.

Dat is dé voorwaarde om te kunnen tekenen naar de waarneming.

Eveline de Kock, tekendocente 2 t/m 4 juli en 16 t/m 19 augustus 2021

Weekend Thuiskomen Het beste moet nog bij jezelf komen Deze lange weekendretraite zal je helpen om op het spoor te komen van je diepste bestemming.

Ontdek wat jouw verlangen is, wat je in beweging brengt en welke ingrediënten belangrijk zijn op je zoektocht naar geluk, naar jezelf.

Ton Roumen, coach en auteur Vrijdag 2 t/m maandag 5 juli 2021

Voor iedereen die persoonlijk of professioneel met (ingrijpende) verandering te maken heeft of die veranderingen begeleidt. Onderzoek hoe je betekenis geeft aan verandering in je leven en groei van jezelf en anderen mogelijk maakt.

Jakob van Wielink, coach 4 t/m 9 juli, 15 t/m 20 augustus en 29 augustus t/m 3 september 2021

Zomerweek Creatieve ontdekkingsreis met kunst en filosofie Kunstenaars en filosofen doen qua inventiviteit niet voor elkaar onder. Dompel je in deze heerlijke zomerweek onder in de raakvlakken tussen beiden, waarbij je je eigen creativiteit aanboort met beeldende kunst, fotografie en theater.

Henriëtte de Graaf, coach Maandag 12 t/m vrijdag 16 juli 2021

ONDERWEG ONDERWEG: We vroegen 9 personen een artikel te schrijven naar aanleiding van een citaat van de dominicaan Gustavo Gutiérrez: “Hoop hebben is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk”

Aalt Bakker, Directeur van Stichting Dominicanenklooster Huissen, in gesprek met Johannes van den Akker, Abt en medeoprichter van het Kleiklooster in de Bijlmer

Een klooster vol hoop in de Bijlmer

A

an de muur in de keuken van het klooster hangt de spreuk ‘’Zo zonder iets te willen

er te zijn’’. “Mooi hè”, zegt Johannes “en lastig ook”.

We zitten de ochtend na de verkiezingsdag in maart aan tafel in het Kleiklooster in De Bijlmer in Amsterdam voor een gesprek over hoop. Tja hoop.

Na een verkiezingsavond waarbij linkse partijen flink verloren hebben en enkele populistische partijen hebben gewonnen, lijkt hoop ver weg.

“De uitslag geeft weinig hoop voor de vreemdelingen”, verzucht Johannes van den Akker. Hij is abt en samen met zijn vrouw medeoprichter van het Kleiklooster. Een verslag van een mooi gesprek aan de eettafel in het klooster.

Een aantal jaren geleden kregen Johannes en zijn vrouw het plan om hun geloof in de praktijk te gaan brengen en vanuit hun overtuiging meer te doen voor de wereld en voor mensen om hen heen. 5 Jaar geleden lukte het om een aantal appartementen te kopen in een flat in de Bijlmer. Met een aantal mensen zijn ze er een leefgemeenschap gestart. Deze telt nu 16 volwassenen en kinderen. Ze vieren samen de mooie dingen in het leven en delen met elkaar verdriet en tegenslag.

Elke avond bidden, lezen en zingen ze gedurende 30 minuten met elkaar en met enkele buurtbewoners in de kapel, het kloppend hart van het klooster. De kapel is de binnenkamer van het klooster en prachtig sober.

Via een kruisvormige uitsparing in de muur valt het licht naar binnen. Zo is de kapel verbonden met de wereld en kijk je de Bijlmer in. Het klooster is een stabiele plek in de flat. We zijn als gemeenschap trouw aan de plek waar we wonen en dat is heel kloosterlijk’.

De leden van de gemeenschap zijn mensen met een missie. Zij zetten zich in voor buurtbewoners. Ze bieden 3 woonruimtes voor mensen die geen dak boven hun hoofd hebben. Het opvangen van dak- en thuislozen confronteert ook enorm met de rauwe werkelijkheid in onze maatschappij. Zo wordt er onderdak geboden aan een ongedocumenteerde moeder en een hoogzwangere vrouw, die anders op straat terecht zouden komen.

Samen met mensen uit de buurt worden activiteiten georganiseerd, zoals boodschappen doen voor ouderen en het uitdelen van muffins. Ook is er gestart met een ‘gebedsmuur’ op facebook. Mensen kunnen daar een gebed achterlaten en dat wordt dan ‘s avonds gebeden in de kapel. Corona heeft ook impact op de activiteiten van de gemeenschap. De maaltijden met buurtbewoners zijn bijvoorbeeld tijdelijk geschrapt. ‘’We zijn geen hulpverleners en we willen onze gasten niet bekeren. We willen er voor de mensen uit de buurt echt zijn. Mensen hebben dat nodig. We delen wat we kunnen en we bieden een vorm van mantelzorg. Dat geeft ook gelijkwaardigheid in het contact. Gasten ervaren ruimte en

rust en kunnen op adem komen. We maken ruimte voor anderen en dat is voor ons gastvrijheid, meer nog dan het delen van eten, kleren of een slaapplek. Zo willen we leven. Hier willen we ook onze kinderen opvoeden.

We zijn er voor anderen én het verrijkt ons leven ook.

Dat is wederkerig.” ‘’Het klooster hoort er helemaal bij in de buurt”, zegt Johannes. “Net als een kerktoren midden in een dorp, staat dit klooster midden in de Bijlmer. We noemen het een klooster, ook al lopen we niet in een habijt of zo.

Vanuit onze overtuiging bieden we als klooster ruimte en gastvrijheid aan de mensen. Het klooster is een open plek, iedereen is welkom, of je nu christen bent of niet. Het gaat om goed leven met elkaar en ons geloof in de praktijk brengen. Contemplatie en met name ook actie gericht op de wereld’’.

“Het klooster is een open plek, iedereen is welkom, of je nu christen bent of niet. Het gaat om goed leven met elkaar en ons geloof in de praktijk brengen.“ ‘’We doen met onze gemeenschap ons best om in praktijk te brengen wat ons bezielt, door er voor de ander te zijn en te delen wat we ter beschikking kunnen stellen. We wonen hier met elkaar en we doen samen goed. Vanuit het Kleiklooster kunnen we op deze manier de verbinding realiseren tussen ons geloof en de samenleving.”

en vanuit mijn geloof barmhartigheid en gastvrijheid bieden aan de mensen in de Bijlmer. Bij hoop staat ’ik’ niet voorop. Iets goeds doen voor de ander geeft hoop.

Dagelijks steken we gezamenlijk een kaars aan. Het is een ritueel dat hoop biedt en waarbij we ook om hulp vragen. We hebben het niet in de hand. We mogen het ook loslaten’’.

Vanuit het klooster is brouwerij Kleiburg opgericht.

Johannes is er directeur van. De waarden van het klooster staan ook in de brouwerij centraal. Het is een brouwerij in en voor de Bijlmer en gastvrijheid is het sleutelwoord.

De brouwerij is een sociale onderneming die dient om in de kosten van het klooster te voorzien, maar ook om de verbinding in de Bijlmer te versterken. Via het bier horen mensen ook van het klooster. ‘’We kijken steeds hoe we bij kunnen dragen en onze waarden kunnen vertalen.

In overleg met de omgeving kwamen we op het idee om een bierdop te maken met een gebalde vuist. De grote demonstratie voor Black Lives Matter inspireerde ons hiertoe’’.

Johannes runt samen met een compagnon de Firma Hoe dan Wel. Zij richten zich op het realiseren van idealen.

Zij begeleiden bijvoorbeeld een project dat onder meer parochies en kloosters ondersteunt bij hun idealen en hun toekomst. ‘’In veel parochies en kloosters was men druk met sluitingen en bezuinigingen. De idealen kwamen daarbij amper meer aan bod. De kernvraag is voor ons altijd wat je bezielt en wat je drijfveren zijn. Daar begint het. Van daaruit zetten we met elkaar stappen. We helpen hen om hun idealen weer voor elkaar te krijgen’’.

Foto credits: Portret Sheila Chiragally Kleiklooster Kapel

‘’Hoop gaat voor mij over ruimte bieden voor iedereen

k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

onderweg 1

Toekomst begint nu

O

ngeveer vijftien jaar geleden werd me de vraag gesteld of ik de begeleiding op me

wilde nemen van een serie bijeenkomsten van managers uit allerlei disciplines die op zoek waren naar een nieuw soort leiderschap. Ik stond wat verwonderd over die vraag omdat ik wat betreft leiding geven geen andere ervaring had dan die van prior te zijn van onze kloostergemeenschap.

In de Orde van de Dominicanen is er vanouds een heel democratische opvatting over in de leiding gesteld zijn, wat met name heel erg helder naar voren komt als het gaat over het kiezen van een prior: daarbij zijn de stemmingen gebaseerd op het beginsel van de meerderheid van het aantal stemgerechtigden, de mening van de overste van de ordes provincie en niet op de laatste plaats de instemming van de gekozene die het laatste woord heeft.

Dat was mijn bagage als het ging over leiding geven en vervolgens kwam daarbij mijn ervaring in het vormingswerk, waarin ik geleerd heb om in een groep een ‘belangstellende gesprekspartner’ te zijn bij wie vooral het luisteren naar anderen de voornaamste houding moet zijn. Daarbij is een zekere nieuwsgierigheid naar de opvatting van mensen een uitstekend uitgangspunt om leiding te geven aan bijeenkomsten.

Nieuw leiderschap De mensen met wie ik dit avontuur aanging, zochten naar een vernieuwing van hun leiderschap en dat zou je kunnen omschrijven met een houding die verschilde met wat gebruikelijk was in het leidinggeven. Tot dan toe was dat voor hen geweest: het bepalen van de doelstelling waar je heen wilde in een organisatie of bedrijf, en vervolgens het uitzetten van de route die daartoe het meest doeltreffend zou zijn. Je kunt zeggen dat de zaak in het midden lag en de mensen die het moesten uitvoeren daar ondergeschikt aan waren.

Onder invloed van mensen die hun gedachten daarover hadden laten gaan kwam men tot de bevinding dat de rol van de personen wel erg ondergeschikt was. Zo ontstond er een beweging naar nieuw leiderschap waarbij niet louter en alleen werd uitgegaan van de zaak maar ook de rol en inbreng van de leidinggevenden en uitvoerenden nader werd bekeken. Er kwam een verschuiving van de ‘zaak’ naar de persoon van de leidinggevende, hetgeen leidde tot het verschijnen van boeken waarin dit werd beschreven. Veel boeken en seminars over management leggen het accent op nog meer efficiency en het succes van de organisatie. Ze gaan echter voorbij aan de mens achter de leidinggevende. Anselm Grün gaat uit van een ander model: de 1500 jaar oude regel van Benedictus die eigenlijk heel actueel is en een antwoord geeft op essentiële vragen van onze tijd. Volgens Benedictus is een leidinggevende iemand die het leven dient en mensen bezielt. Zelfkennis, mensenkennis, creativiteit en fantasie zijn hierbij voorwaarden. Anselm Grün schreef hierover een boek Bezielend leidinggeven en dit werd onze leidraad voor de bijeenkomsten.

Het is een mensbeeld waarin eigenlijk niets onmogelijk is, vertrouwend op een liberale economie en marktdenken.

Natuurlijk is dit vooral weggelegd voor mensen die de ‘zegeningen’ van de markteconomie ten deel zijn gevallen, maar er wordt dan gezwegen over mensen aan de onderkant van de samenleving die niet meetellen.

In tijden van een pandemie zoals wij die meemaken blijkt echter dat het cultuuroptimisme ook zijn zwakke kant heeft en niet het laatste woord heeft in onze maatschappij. Door het oprukken van de coronabesmettingen worden wij ons weer bewust van de kwetsbaarheid van ons leven. Wij worden teruggebracht tot de vraag hoe wij kunnen overleven en dat maakt een einde aan een al te roekeloos optimisme. Wij worden weer geconfronteerd met het hier en nu en moeten ons afvragen hoe wij dan leven en wat de kwaliteit ervan is.

Er kan hierdoor een nieuwe solidariteit ontstaan met de vele mensen die gedrukt gaan onder dictatoriale regimes of in oorlogssituaties moeten zien te overleven.

Wat naar ons toekomt…

Dit brengt ons bij een belangrijke vraag: is het wel zo onomstotelijk waar dat wij de toekomst kunnen maken en is het niet eerder zo dat de houding die wij in het hier en nu hebben het enige uitgangspunt is om na te denken over de dag van morgen? Zoals leidinggevenden in een nieuw besef gaan kijken naar zichzelf en de kwaliteit van hun leven en dat van hen die zij leiding geven, zo moeten wij met elkaar naar de toekomst kijken. Het is wellicht eerlijker om te kijken naar onze levensbagage, onze verhouding met mensen, onze verwachtingen van leven als wij verder kijken dan de dag van morgen.

Het kan helpen om dat woord eens heel letterlijk te nemen: toekomst is datgene wat naar ons toe komt, wat ons ten deel valt en niet wat wij er allemaal van denken te maken. Wij zijn het zelf die de dag van morgen voor elkaar mogelijk kunnen maken door te doen wat er hier en nu op ons af komt.

Pas door te doen wat ons vandaag en hier en nu te doen staat zal zich voor ons een weg naar morgen openen.

Ik moet hierbij denken aan wat wij Jezus horen zeggen in het evangelie volgens Matteüs: ‘Daarom zeg Ik jullie: maak

Van toekomst terug naar het nu Deze omslag in het denken over leidinggeven betekent voor mij nog meer. Ik zie er een kritiek in op het toekomstgerichte denken dat zo lang beheerst is door de idee van een maakbare wereld, een soort optimisme dat ervan uitgaat dat wij in staat zijn toekomst te ‘maken’.

2 onderweg

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Henk Jongerius, Dominicaan, schrijver en retraiteleider

je niet bezorgd over wat je zult eten of drinken om in leven te blijven, en ook niet over de kleding voor je lichaam. Is het leven niet meer dan het eten, en het lichaam niet meer dan de kleding? Kijk naar de vogels van de hemel: ze zaaien niet en maaien niet en oogsten niet, je hemelse Vader voedt ze.

Zijn jullie niet meer waard dan vogels? Wie van jullie kan met al zijn zorgen een el toevoegen aan zijn leven? En wat maak je je bezorgd over je kleren? Leer van de lelies op het veld hoe ze groeien. Ze werken niet, ze spinnen niet. Maar Ik zeg jullie: zelfs Salomo met al zijn pracht en praal ging niet gekleed als een van hen. Als God nu het gras op het veld, dat er vandaag staat en morgen in de oven wordt gegooid, zo kleedt, hoeveel te meer kleedt Hij dan jullie, kleingelovigen? Vraag je dus niet bezorgd af: Wat zullen we eten? Wat zullen we drinken?

Wat zullen we aantrekken? Want naar dat alles zijn de heidenen op zoek. Jullie hemelse Vader weet wel dat je dat allemaal nodig hebt. Zoek eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan krijg je dat alles erbij. Maak je dus niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal zich wel bezorgd maken over zichzelf. Iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad. (5, 25-33)

“Het kan helpen om dat woord eens heel letterlijk te nemen: toekomst is datgene wat naar ons toe komt, wat ons ten deel valt en niet wat wij er allemaal van denken te maken.”

Levenswijsheid Dit alles is geen romantiek die de ernst van het leven niet serieus neemt, maar de echte levenswijsheid die ons terugbrengt tot ons eigen formaat, tot een leven in het hier en nu en tot het wezenlijke besef dat toekomst niet iets is wat wij maken, maar dat ons geschonken wordt.

In tegenstelling tot wat de apostel Paulus schrijft, zeg ik liever: ‘het is zaliger te ontvangen dan te geven’.

Eveline de Kock, Zelfstandig Landschapsarchitect bij Ruimte Atelier. Vindt inspiratie in de christelijke mystiek en in de verbondenheid met moeder aarde (tekenen, kruidenleer, tuinieren en schrijven).

Vertrouwen en verlangen

R

eflectie op de uitspraak van Gustavo Gutiérrez: “Hoop hebben is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk.“ Deze prachtige vraag is een uitnodiging tot bezinning én daarmee een geschenk.

Dank daarvoor. In mijn overdenken over deze zin, herinnerde ik mij een bijzonder moment dat over de toekomst gaat. Daar begin ik graag mee. Ik was een jaar of 8 of 9 en zat op de basisschool. We kregen de tafels uitgelegd. De tafel van vier vond ik prachtig en de tafel van zeven ingewikkeld. En dat is nog steeds zo! Op enig moment vertelde de leraar, dat we de tafels goed moesten leren, want, en daar komt het: “daar heb je je hele leven plezier van”. Je hele leven, je héle leven…? Ik herinner me nog goed dat ik aan de ene kant de tafels anders ging zien én dat ik mijzelf in een totaal nieuw tijdsbesef plaatste. Tot dan toe was het speelkwartier de verste toekomst, de zomervakantie duurde eeuwig en jarig zijn… dat gebeurde zelden. Er was ineens een heel leven… het maakte me nieuwsgierig en duizelig tegelijkertijd. Nu ben ik 40 en leef in iets minder vage beelden dan toen. Ik ben onderweg.

Toekomst dient innerlijk verlangen Terug naar vandaag en de zin van Gustavo Gutiérrez.

Het woord “hoop’ doet mij vrijwel direct denken aan ‘verlangen’. Verlangen gaat voor mij over een dieper wensen. Verlangen is voor mij niet het missen van iets, maar een bron voor deelnemen aan het leven. Er zijn, mijzelf uitspreken, ergens op afstappen. Het is verre van passief. Iets verlangen zegt veel over mijzelf en mijn zielenroerselen. En dát hebben en naar leren luisteren is misschien al wel een groot geschenk en uitdaging tegelijkertijd. Het winternummer van het tijdschrift Klooster heeft als thema Verlangen. De artikelen hebben mij geleerd, dat je vermogen te kunnen verlangen een grote gave en continue oefening is. Voor mij is het de weg naar binnen, die energie vrij maakt. Hoe zuiverder die weg, los van afleiding, hoe groter de energie. Ik denk dat het dit is wat de mystica Hildegard von Bingen (12e eeuw) bedoelt met ‘groenkracht’ (Viriditas). Zij bedoelt hiermee het vermogen van de ziel om steeds weer te ‘vergroenen’. Dit gaat over ontkiemen en vitaal zijn. Zij zegt hier over: “De groenkracht van de vruchten zal in hem (de mens) ontspruiten, opdat het licht wordt in zijn ziel”. Prachtig toch?

Zij leefde hiernaar. Ze trok erop uit en stichtte zelfs haar eigen klooster. Iets wat in die tijd voor een vrouw heel ongebruikelijk was. Ik vind dat zo stoer en moedig!

Ontvangen zonder oordeel De toekomst ontvangen als een geschenk lukt mij het beste, als ik mijn oordeel over wat er in en om mij heen wel en niet gebeurt rustig of zacht houd. Want als ik bij

voorbaat een oordeel heb over iets, dan had ik blijkbaar een beeld van wat hoort of goed zou zijn en dan zat ik in de vergelijkingsstand. Dat maakt de weg onnodig smal.

Ons is niets beloofd of toegezegd, we hebben wel heel veel gekregen. En dat geschenk lijkt meer op een bouwpakket dan een kant en klaar schilderij voor aan de muur. Al kan ik zeggen, dat zorgvuldig kijken naar bijvoorbeeld de natuur, heel veel prachtigs brengt.

Ik mag hier in het klooster zelfs les in geven tijdens de workshops Natuurtekenen en de kunst van het zien.

“Ons is niets beloofd of toegezegd, we hebben wel heel veel gekregen. En dat geschenk lijkt meer op een bouwpakket dan een kant en klaar schilderij voor aan de muur.“ Het is als die blokkendozen voor kinderen, waar de vormpjes in de deksel uitgespaard zijn. De cilinder past in de cirkel en de kubus in het vierkant. En als je dan opeens een prachtig stuk bouwblok krijgt, dat niet past, dan zou je zomaar kunnen zeggen: “dat past niet, deze hoort niet in dit spel.” Terwijl het juist een groots geschenk kan zijn. In die zin is een verlangen vormvrij. In het

dagelijks leven krijgt het vorm. Als Landschapsarchitect weet ik dat voor iedere opgave legio oplossingen zijn.

Dat geldt hier, denk ik, net zo.

Vertrouwen op de weg En als het dan lukt om het oordeel te verzachten, dan kan vertrouwen groeien. Vertrouwen dat je beweegt naar dat wat zinvol is of wat je zinvol kunt maken.

Dus je eigen verlangen kennen, helpt je te bewegen, helpt je ruimte te maken. Dat betekent ook dat verlies een geschenk kán zijn, want er is tijd. Tijd om te rouwen, te bezinnen of om inzichten te krijgen en te groeien.

Poeh, dat is nogal wat! Toen mijn moeder na een lang ziekbed overleed, ik was 16 jaar, zei mijn 6 jaar oudere broer korte tijd later, dat hij die periode niet had willen missen. Ik kan me mijn boosheid nog herinneren. Maar een paar jaar later, begreep ik hem. Als de tijd je is gegeven, kan verlies een geschenk zijn, al is het hard werken. Liefde van naasten en het verzachten van het oordeel daarover kunnen helpen.

Verlangen als motivator voor de dag Drie jaar geleden ben ik mijn eigen landschapsarchitectenbureau gestart. Ik geef letterlijk vorm aan een verlangen.

Of beter gezegd, achter iedere projectmatige vraag ligt een verlangen en die probeer ik te ontrafelen. In projectenland heten het ambities, beleid of programma’s.

Ondernemen, in actie komen, lukt het beste als ik weet waar mijn verlangen of hoop naar uit gaat. Dan komt de motivatie als vanzelf, ben ik niet onzeker en zoek ik contact met mensen die ik nog niet ken. Dan laat ik mijzelf kennen en leer ik de ander kennen. Of daar werk uit komt? Soms wel en soms niet. Dat is vertrouwen en een gevolg waar je maar beperkt invloed op hebt. Trekken of duwen heeft geen zin. Dat geeft ook een soort ontspanning en werkt voor mij.

Hierbij moet ik denken aan een mooie gedicht van Martin Buber (het boekje De Weg van de mens ligt op iedere kloosterkamer): “Bij zichzelf beginnen, maar niet bij zichzelf eindigen; van zichzelf uitgaan maar niet naar zichzelf toe streven; zichzelf zijn, maar niet met zichzelf bezig zijn”.

Dit beschrijft voor mij een vorm van dienstbaarheid met eigen kompas in de hand. Het bestaan is een geschenk én uitnodiging tot plaats bepalen.

k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

onderweg 3

Loslaten en toelaten

S

anneke Kop en Jesse Reith ontleden in een gesprek het citaat van de dominicaan Gustavo Gutiérrez: ‘Hoop hebben is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk’. Een dialoog over

loslaten en toelaten.

Sanneke Kop, Medewerker projecten en markten voor Stichting Dominicanenklooster Huissen. Verzorgt af en toe ook dans- en meditatielessen.

Jesse Reith, Journalist bij dagblad de Gelderlander.

Bezoekt sinds 2017 met regelmaat het Dominicanenklooster voor retraites, ontmoetingen en evenementen.

ontstaan zaken die je als een geschenk kunt zien, zoals een levensles of vriendschap. Toelaten komt dus op alle niveaus terug: in je hart, met de omstandigheden en met anderen. sanneke

jesse

Wat doet de zin van Gutiérrez met jou? sanneke De tijd waarin we leven leert mij dat het goed is om vooruit te kijken, maar dat je er niet op kan rekenen dat iets doorgaat. ‘Verwacht niets, maar verwacht tegelijkertijd alles’, is mijn gedachte. Er is veel mogelijk, maar soms zijn er belemmeringen. Die onzekerheid is er in mijn werk in het Dominicanenklooster. Bedrijven kunnen ons niets toezeggen, want ze zijn net als wij gebonden aan de maatregelen.

zijn, de Bron, het universele en het Al. Wij zijn allemaal voor een deel God. Gelet op dat goddelijke is de toekomst voor mij een ongezien geschenk. Alles is er al. Als mens vergeten we dat snel. We zijn gericht op het aardse leven en sluiten ons vaak af, maar als we onze ogen en harten openen dan zien we dat alles al aanwezig is.

“In de ontmoeting ontstaan zaken die je als een geschenk kunt zien, zoals een levensles of vriendschap.“

Privé is de onzekerheid er ook, want met wie spreek je wel en niet af? Toch vind ik het belangrijk om dingen te plannen. Het leven draait om vooruitgang en groei. jesse

De zin van Gutiérrez vat samen hoe ik steeds meer in het leven wil staan: loslaten en overgeven aan wat er gebeurt. Ik klamp me minder krampachtig vast aan mijn eigen agenda, ego en bewijsdrang. In plaats daarvan ben ik dankbaar voor wat er mag gebeuren. De toekomst is voor mij soms ook een onverwacht geschenk. Er gebeuren dingen in mijn leven die ik niet had durven dromen en toch zijn ze er. sanneke We denken soms dat alles naar onze hand is te zetten en dat het leven maakbaar is. Dat is het niet. Een zin die in mij opkomt: ‘If you want to make God laugh, tell him about your plans.’

De Perzische dichter en soefi-mysticus Rumi zei iets vergelijkbaars over de liefde - dat is ook iets dat we zoeken en willen ontvangen. ‘Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.’ jesse Ik open mijn hart graag voor dat ‘alles’. Ik deel jouw kijk op God. Wat is trouwens een geschenk? Zijn dat alleen leuke zaken of ook uitdagingen? Soms is iets op de korte termijn negatief en op de lange termijn positief, of andersom.

Vijf jaar geleden worstelde ik met de ziekte van Pfeiffer en kon ik maandenlang niets. Dat was het gevolg van overtraindheid. Achteraf ben ik dankbaar voor het besef dat ik mijn lichaam niet ongelimiteerd kan uitputten.

Wat is hoop? Voor mij zit er in hoop een ‘drive’ en energie die aanzet om een volgende stap te zetten. Tegelijkertijd is alleen maar hopen ook niet de bedoeling. Dan leef je niet meer in het nu en verwacht je alleen maar zaken die misschien gaan gebeuren. Heb hoop, maar wees reëel. jesse Bij hoop denk ik aan levenskracht. Ik hoop uiteindelijk dat alles goed komt, dat het licht de duisternis overwint.

Ik kan mijn steentje bijdragen aan deze hoop door het aan anderen door te geven. Dan wordt hoop een kracht van positiviteit die in het heden werkt. Hoop is zelf ook een geschenk als je mag beseffen dat het er is. Zonder hoop is er uitzichtloosheid, dat wil ik niet.

Het valt me op dat wij tijdens dit gesprek de zin van Gutiérrez herschrijven. Wij zeggen: ‘Hoop hebben is de toekomst kunnen toelaten als een ongezien geschenk.’

Ik hoop op dit moment dat onze samenleving weer vrij mag zijn. Ik hoop ook op vrijheid tussen mensen, dat we elkaar écht zien zoals we zijn. Dan komen we tot de diepere lagen van ons bestaan. Waar hoop jij op? sanneke Je noemt daar mooie dingen! Daarnaast hoop ik dat we als klooster een toevluchtsoord blijven voor iedereen die rust en verdieping zoekt. Dat je hier kunt zijn wie je bent en dat we gesprekken mogen voeren zoals wij dat nu doen. Gasten ontvangen is een geschenk voor ons klooster. Ik heb er vertrouwen in dat men ons weet te vinden zodra dat weer kan.

sanneke jesse

Speelt God een rol in jouw leven? sanneke Niet op de manier waarop hij in jouw leven een rol speelt.

Ik heb een paar jaar geleden een burnout gehad.

Mijn lichaam stopte ermee, het was klaar. Ik heb me daar lang tegen verzet. Toen ik de burnout eindelijk onder ogen kon zien en als een geschenk leerde ontvangen, kon ik er mee leven. Makkelijk is dat niet. Het vergt vertrouwen om te stellen dat iets oké is, ook als niet alles goed gaat.

jesse

Dat weet ik niet...

jesse

sanneke Dat is waar. Ik ben christelijk opgevoed, maar ik ben spiritueler geworden. God kan voor mij ook een vrouw

Het toelaten van een geschenk betekent voor mij ook andere mensen in je leven willen toelaten. Bijvoorbeeld op straat. Daar kan ik met onbekenden bijzondere dingen ervaren als je elkaar groet en aankijkt. In de ontmoeting

Foto credits Ramon Mangold

4 onderweg

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

“We denken soms dat alles naar onze hand is te zetten en dat het leven maakbaar is. Dat is het niet.

Een zin die in mij opkomt: ‘If you want to make God laugh, tell him about your plans.’ “

Na Rome vol van hoop verder op reis

Aalt Bakker, Directeur van Stichting Dominicanenklooster Huissen

“Hoop is voor mij meer het vertrouwen dat de kracht van de liefde het sterkste is en dat die zachte krachten overwinnen.“

I

n 2018 heb ik een fietsreis naar Rome gemaakt. Waarom ik aan die tocht begon, wist ik in het begin niet, maar de reis heeft me veel gebracht en na Rome ging mijn reis gelukkig verder. Een persoonlijk verhaal

over hoop en liefhebben.

Op een paar overnachtingen in kloosters na, was ik steeds buiten, heerlijk fietsen en genieten van de kleuren, de geuren en van de stilte. ’s Nachts sliep ik in mijn tentje en de volgende ochtend zat ik weer vroeg weer op de fiets. Ik had het heel goed met mezelf. Heerlijk op reis.

Ik genoot. Gewoon fietsen. Ik zong, ik lachte en huilde op mijn fiets. Helemaal mezelf. Ik voelde me gelukkig.

De reis, de stilte, de natuur en het lichamelijk bezig zijn, brachten me bij een diepere laag in mezelf, bij mijn ziel. ’s Morgens stelde ik vast waar ik die dag over na wilde denken. Het liep elke dag weer anders. Het ging niet over denken blijkbaar. Er kwam van alles in me boven en het was heerlijk om daar al fietsend in de natuur mee in de weer te zijn.

Ik voel me bijna mijn hele leven een zondagskind. Tijdens het fietsen besefte ik dat mijn geluk in mijn leven sterk gekoppeld was aan iets doen en iets betekenen voor anderen. Daar genoot ik van en ik dacht aanvankelijk dat ik het niet zo belangrijk vond of mensen zagen wat ik voor hen deed. Ik realiseerde me steeds meer dat dat toch meer het geval was dan ik wilde toegeven. Ik kon dat gemis heel goed relativeren en tegen mezelf zeggen dat ik wel zonder kon. Maar dat ging toch knagen. Het drong tot me door dat het gemis dat anderen me niet voldoende zagen, feitelijk kwam omdat ik mezelf niet echt zag. Kansen zien, doorgaan met waar ik in geloof en relativeren kan ik heel goed. Maar ruimte maken voor mezelf en mijn grenzen aangeven vind ik een stuk lastiger. Ik hoopte dat anderen dat wel zagen en was teleurgesteld als dat niet zo was.

Tijdens mijn reis ging het steeds meer over liefhebben.

Ik ervoer dat ik het goed had met mezelf en ook gelukkig was zonder anderen. Ik kon toegeven dat ik mezelf liefheb zoals ik ben. Toen besefte ik dat mijn moeder vroeger dat wel altijd tegen me zei, maar ik niet tegen mezelf.

Een kleine 3 jaar na mijn fietsreis merk ik hoe belangrijk het voor me was dat ik tegen mezelf kon zeggen dat ik goed ben zoals ik ben. Sindsdien lukt het me beter om mezelf te zijn, mezelf serieus te nemen en minder belangrijk te vinden, om mijn grenzen aan te geven en mezelf lief te

hebben. Het helpt me om meer los te laten en vanuit liefde iets te zeggen of te doen, of vanuit liefde juist niet. Na Rome dacht ik dat ik alles ontraadseld had, maar het blijft een weg met vallen en opstaan. Mijn lief, mijn kinderen en vrienden zeggen het gelukkig regelmatig tegen me en dat kan ik steeds beter horen en er niet over oordelen.

Sinds mijn reis merk ik dat liefhebben en hoop steeds belangrijker zijn in mijn leven en dat hoop me kan leiden naar een weg of weggetje waar liefde steeds weer begint.

Ik kan steeds meer ervaren dat we onvoorwaardelijk geliefd zijn en dat liefhebben een kunst is. Het begint bij jezelf lief te hebben zoals je bent. Tijdens de middagvieringen in het klooster bid ik altijd met de kloostergasten dat we in ons leven mogen ervaren dat we onvoorwaardelijk geliefd zijn. Dat ontroert elke keer weer.

Ik voel me vol van hoop en merk dat ik hoop niet meer zo zie als iets dat goed afloopt. Daar heeft hoop voor mij niet zo veel mee te maken. Hoop is voor mij meer het vertrouwen dat de kracht van de liefde het sterkste is en dat de zachte krachten overwinnen. Dat is de laatste jaren wel zo’n beetje mijn geloofsbelijdenis. Zo komen geloof, hoop en liefde prachtig bij elkaar. Mijn fietsreis heeft me geholpen om dit op een diepere laag te voelen en op mijn levensweg steeds meer te ervaren. Ik heb geleerd mezelf meer serieus te nemen en mezelf lief te hebben. Wat ben ik er blij mee.

Hoop maakt me nieuwsgierig naar de toekomst. Hoop dragen we in ons, zit in hart en ziel gegrift en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt of van de afloop, zo staat in het prachtige gedicht van Václav Havel. Dit maakt hoop voor mij alleen maar krachtiger: dat we ondanks tegenslagen, of de kwetsbaarheid van ons leven, vertrouwen blijven houden dat de kracht van liefde het sterkste is. Ik geloof dat we die liefde ontvangen, maar we moeten er wel open voor staan en onszelf liefhebben zoals we zijn. Ik moest ervoor naar Rome fietsen en zal dat nooit vergeten, maar ik realiseer me dat het een reis blijft. Het gedicht Hoop dat is toegeschreven aan Václav Havel, schrijver, activist en president van Tsjechië, is me sinds Rome extra dierbaar.

De weg van de hoop Diep in onszelf dragen we hoop: als dat niet het geval is, is er geen hoop.

Hoop is de kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.

Hoop is niet te voorspellen of vooruit te zien.

Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, voorbij de horizon verankerd.

Hoop in deze diepe krachtige betekenis is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme evenmin overtuiging dat iets goed zal aflopen.

Wel de zekerheid dat iets zinvol is afgezien van de afloop, het resultaat.

Václav Havel

k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

onderweg 5

Hoop in tijden van corona

H

Martina Heinrichs, theologe in dienst van het dominicanenklooster

oe valt deze uitspraak van de Peruaanse dominicaan en bevrijdingstheoloog

Gustavo Gutiérrez (1928) in deze donkere Coronatijd die nu al meer dan een jaar duurt?

Welke maatschappelijke gevolgen heeft deze pandemie voor verschillende groepen in onze samenleving, maar ook in Europees en wereldwijd verband? En wat levert dan zo’n uitspraak op?

In hoeverre helpt zijn gedachte of is het een zwakke troost? Gutiérrez heeft deze zin niet zomaar opgeschreven. Het is belangrijk te weten in welke samenhang en omgeving dat is gebeurd.

Bovenstaande zin is geboren uit de decennialange bevrijdingsstrijd van Peruaanse boeren en van mensen uit heel Zuid-Amerika die in armoede en onderdrukking moeten leven. Gutiérrez wilde hen moed inspreken om de strijd vol te houden, voor henzelf en voor een beter bestaan van de komende generaties. En hij was een van hen, deed mee in hun overlevingsstrijd naast zijn wetenschappelijk werk aan universiteiten waar hij de bevrijdingstheologie stichtte.

Hoop als motor om te overleven en de toekomst als een geschenk. Kan dit ook bemoedigend zijn voor ons in deze crisistijd? Een tijd van persoonlijke beperkingen, minder sociale contacten, van afstand houden tot de medemens. En ook een tijd met grote materiële gevolgen.

De economie krimpt, bedrijven moeten sluiten, de horeca is dicht, naast de hele culturele sector, theaters, bioscopen, concertzalen. Terwijl kunst, cultuur, muziek zo troostrijk en inspirerend kunnen zijn. Ja, zelfs kerkelijke vieringen zijn nog maar voor een kleine groep of gaan viraal. En we zitten voor het beeldscherm om met elkaar te vieren en te delen. Überhaupt vinden vele contacten, ook met vrienden en familie online plaats of in hele kleine kring.

In tegenstelling tot de door mensen aangestuurde onderdrukking van de bevolking in Peru en in andere arme landen is de pandemie een kwaad dat ons overkomt, een natuurramp. Is dat zo? Niet helemaal.

Sommige zeggen dat een van de oorzaken ligt in hoe wij mensen omgaan met de schepping, het milieu verpesten en vernielen, door het overmatige vliegen, autorijden, asfalteren en uitbreiden van onze wegen ten koste van de natuur en ga zo maar door. Dus heeft de mens het er deels ook naar gemaakt. Corona laat ons de keerzijde van vooruitgang, ontwikkeling, luxe en gemak zien en voelen.

Een waarschuwing dat de koers gewijzigd moet.

Ook nu blijkt weer dat COVID19 de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter maakt. Binnen een land maar ook wereldwijd. Kijk maar naar de verdeling van de vaccins.

De rijkere landen zorgen ervoor dat ze voldoende hebben ingekocht, terwijl de armere landen nog moeten wachten voordat de eerste leveringen binnen komen. Ondertussen zou de crisis ons een ding moeten hebben geleerd: we zijn van elkaar afhankelijk. Alles hangt met alles samen.

Als alleen de rijken beschermd zijn tegen het virus en de armen geen kans krijgen om ingeënt te worden, kan de epidemie als een boemerang terugkomen. Dus alleen al uit eigenbelang is het eerlijk verdelen van de vaccins zinvol. Hoezo hoop? Dit soort inzichten kan ons de pandemie leren. Maar hoe breng je dat in de praktijk?

Hoe krijg je de politiek maar ook individuele mensen zover

6 onderweg

om daarnaar te handelen? Om te delen en niet alleen aan het eigen belang te denken. Of om weer tijd te maken voor vriendschap en gemeenschap, desnoods online of een-op-een.

Over het algemeen zouden we veel kunnen leren van Corona. Dat we hier in het rijke Westen met minder toe kunnen, minder exotische reizen, minder luxe, minder …

En ons weer meer buigen over menselijke contacten en aandacht aan elkaar geven. Slow living, langzaam en met aandacht leven en concentratie op hetgeen ertoe doet tegenover het haastige druk-zijn van de moderne Westerse mens. Maar wat zeg je tegen de mannen en vrouwen met een eigen bedrijf in de Horeca of de eigenaar van een winkel of een zelfstandige met een onderneming die over de kop dreigen te gaan ondanks de ondersteuning van de overheid, die het niet redden en zullen moeten sluiten? En wat zeg je tegen jongeren die geen stageplaats kunnen vinden, die nog nauwelijks onderwijs in het echt hebben gehad en hun medestudenten uitsluitend via het beeldscherm kennen?

Die weinig kansen zien om aan werk te komen omdat de desbetreffende sectoren de crisis niet overleefd hebben?

Niet iedereen is bij de zin van Gustavo Gutiérrez gebaat of kan er iets mee. Voor sommigen is ‘de toekomst ontvangen als een geschenk’ inderdaad een goedkope troost. Een dooddoener zoals ook: na regen komt zonneschijn. Of: het leven is één vallen en opstaan.

Maar anderen voelen zich gesterkt en zijn optimistisch.

Ze zien de toekomst als een geschenk en de crisis als kans voor nieuwe mogelijkheden. Dat maakt hen hoopvol en laat hen nieuwe wegen gaan. Ze vinden creatieve alternatieven. Een stewardess die zich laat omscholen en in de zorg gaat werken. Een ICT’er bouwt websites voor winkels en horecagelegenheden zodat zij hun diensten en producten online kunnen aanbieden. Groene boeren worden (her-)ontdekt door klanten uit hun omgeving die bij hen ecologische groenten en fruit kopen. Jongeren die kansen zien om werk te vinden in de wederopbouw na Corona. En zo zijn er talrijke voorbeelden.

De toekomst ontvangen als een geschenk betekent niet

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

passief afwachten totdat er iets beters langs komt of totdat God het je geeft. Maar zelf in actie komen en er naartoe werken. Hoop geeft kracht om dat ook te doen, om de toekomst positief te zien, ook in moeilijke omstandigheden zoals nu, zoals bij de boeren in Peru, zoals overal ter wereld. En als het goed is, hoef je het ook niet helemaal zelf te doen, is er steun – hier in het rijke Westen, helaas niet overal ter wereld, is er financiële steun door de overheid - door mensen om je heen, vrienden en vriendinnen, de solidariteit van de gemeenschap. Maak daar gebruik van, vraag om hulp. Je hoeft het niet alleen te doen. En laat je, als het even kan, niet leiden door angst of het gevoel van ‘Ik kan het niet’, maar door hoop en je eigen vindingrijkheid en talenten.

“De toekomst ontvangen als een geschenk betekent niet passief afwachten totdat er iets beters langs komt of totdat God het je geeft. Maar zelf in actie komen en er naartoe werken.“ Voor mij is Jezus die de dood overwonnen heeft en op kwam voor armen en kwetsbaren een inspirerend voorbeeld. Naast andere krachtige mensen zoals mijn ouders die na een verschrikkelijke oorlog toch weer de moed hadden om door te gaan en een gezin te stichten en daarmee het leven doorgaven, zoals Nelson Mandela die voor zijn idealen en de bevrijding van zwarte mensen in Zuid-Afrika decennialang in de gevangenis heeft gezeten en heeft volgehouden. En zo zijn er nog velen anderen.

May your choices reflect your hopes, not your fears.

Nelson Mandela

Hans van der Vinne, medewerker van Dominicanenklooster Huissen

Hoop en vertrouwen

E

en week geleden had ik een stuk klaar over hoop aan de hand van het citaat van Gustavo Gutiérrez.

In dat artikel vertelde ik hoe hoop me soms door bange dagen heeft geleid. Ik was eigenlijk best

tevreden over m’n artikel, maar er knaagde nog wat. En dat wat er nog knaagde was vrij essentieel, namelijk het woord hoop. Ik merkte dat ik zelf niet zo heel veel met het woord hoop heb. Ja, natuurlijk ‘hoop’ je soms ergens op, of als het een beetje tegenzit houd je ‘hoop’. Maar als Gutiérrez zegt ‘Hoop is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk’ dan hoort daar voor mij een ander woord bij: Vertrouwen.

of depressie. Nou, op deze stress schaal van Holmes en Rahé scoorde ik op dat moment heel ruim boven de kritieke waarde.

“Vertrouwen gaat voor mij over je werkelijk overgeven, vol geloof dat het goed zal komen. Dat is voor mij veel

Toen ik daar zo over na dacht ben ik op onderzoek gegaan. Ik heb het bij wat mensen nagevraagd, én ik heb de definitie van hoop even opgezocht. Een van de definities die ik tegenkwam is: ‘Hoop is de onzekere verwachting dat een bepaalde gewenste gebeurtenis zal plaatsvinden’. En precies daarom heb ik niet zoveel met dit woord. ‘De onzekere verwachting dat een bepaalde gewenste gebeurtenis zal plaatsvinden’. Hoop heeft dus een bepaalde uitkomst voor ogen, of met de analogie van Gutiérrez te spreken: in het geval van hoop weet je dus vooraf wat het geschenk gaat worden. Het doet me denken aan online lootjes trekken voor Sinterklaas, waarbij je je wensen vooraf klaarzet, en degene die je kiest alleen maar op de link hoeft te klikken om jou precies het cadeau te geven dat je wilt. Dat is in mijn ogen geen écht geschenk.

“Martin Luther King zei heel treffend over vertrouwen: ‘Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten.’ “ Daarnaast heeft hoop voor mij, én voor diegenen die ik er over sprak, ook vaak iets cynisch. Je hoopt ergens op,

maar gaat er eigenlijk al vanuit dat het toch wel niet zal gebeuren. Vaak hoop je zelfs op iets waarvan je weet dat het onbereikbaar is, je hoopt tegen beter weten in.

Als ik vervolgens naar de definitie van vertrouwen kijk, dan is die wat ingewikkelder maar die omvat doorgaans onder andere de volgende elementen:

Afhankelijk durven zijn Geloven dat iets goed zal gaan Zelf niet weten Vertrouwen gaat voor mij over je werkelijk overgeven, vol geloof dat het goed zal komen. Dat is voor mij veel krachtiger dan hoop. Dat gaat over volledig loslaten.

Zonder regie, zonder vooraf bepaalde uitkomst, zonder tijdspad. Martin Luther King zei heel treffend over vertrouwen: ‘Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten.’

Ik moet dan ook denken aan een periode in mijn leven dat alles erg tegenzat. Ik weet niet of je bekend bent met de stress test van Holmes en Rahé? Deze stress test gaat uit van het idee dat belangrijke levensgebeurtenissen zoals overlijden, ziekte, scheiding, verhuizing of het verliezen van een baan samenhangen met stress. Door te bekijken welke gebeurtenissen in de afgelopen periode zijn voorgevallen en de score bij elkaar op te tellen kun je zien hoe groot de kans is op het ontwikkelen van ziekte

krachtiger dan hoop.“ In die periode volgde de ene na de andere zware emotionele gebeurtenis elkaar binnen een tijdsbestek van een aantal jaren op en er kwam een punt dat ik echt diep in de put zat. Op dat dieptepunt, ik had ‘rock bottom’ geraakt, zoals de Amerikanen dat noemen, was het enige dat in me opkwam op m’n knieën gaan en bidden.

Maar op dat moment wist ik niets anders te bidden dan specifiek te benoemen hoe het voor mij weer goed zou kunnen komen en op welke termijn dat zou moeten gebeuren. Ik bad dat regelmatig, totdat ik op een gegeven moment een stem in mijn hoofd hoorde die zei: ‘Het zal goed komen, maar wel op Mijn manier en Mijn tijd’.

Het zal goed komen, maar wel op mijn manier en mijn tijd!

Natuurlijk was ik niet meteen om, en hoopte ik nog lange tijd op de uitkomst die ik voor ogen had. Maar langzamerhand ben ik gaan inzien dat mijn gewenste uitkomst niet de enige optie was en hebben zich wegen geopend die ik niet eens kon verzinnen. Geen van de dingen waar ik specifiek om heb gebeden is uitgekomen, maar het is wel allemaal weer goed gekomen, precies zoals de stem zei.

Langzaam maar zeker kwam mijn leven weer op orde, al is dat totaal anders dan ik had kunnen bedenken. Ik leid een gelukkig leven en voel me gezegend. Én ik weet dat het nog lang niet klaar is, dat er nog veel geschenken op me liggen te wachten.

k at e r n k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

onderweg 7

Een levensles van mijn tante

Z

e was altijd heel attent en stuurde familieleden trouw en op tijd een verjaardagskaart met een vriendelijke wens. Maar dat is inmiddels een

herinnering uit het verleden, evenals de keurige manier waarop mijn tante zich kleedde. Een heuse dame. Een paar weken voor haar dood op haar negenentachtigste had ze nog laten weten dat ze tevreden was met haar leven. Haar vroegere niet gerealiseerde wens om lerares te worden vormde geen hindernis voor haar dankbaarheidsbeleving. Haar onvervulde kinderwens evenmin. Het leven heeft ze als een geschenk ervaren.

Edith Eger ziet haar leven ook als een geschenk ondanks haar indrukwekkende en pijnlijke levensverhaal. Als zestienjarige werd ze naar Auschwitz gedeporteerd. Haar ouders werden direct naar de gaskamer gestuurd. Edith Eger overleefde het concentratiekamp.

In haar boek Het geschenk schrijft ze dat je slechtste momenten je beste leermeester zijn en jou een weg wijzen naar innerlijke vrijheid en vrede met jezelf. Genezen betekent volgens haar niet dat je ergens overheen komt, maar dat je in staat bent gewond én heel te zijn, en dat je geluk en vervulling kunt vinden ondanks je verlies. Dat inzicht maakt de dualiteit van het leven duidelijk. Dualiteit die we allemaal op onze eigen manier ervaren.

Ik ook. De kloosterretraites die ik geef liggen stil. Ik mis de contacten met de retraitedeelnemers. Daar staat tegenover dat ik nu tijd heb voor meditatie en reflectie. Deze tijd ervaar ik als vervelend én prettig. Vervelend vanwege het gebrek aan continuïteit en het gemis van mooie ontmoetingen. Prettig omdat ik tijd heb voor verdieping en verstilling.

“De weg naar vrede en dankbaarheid loopt via aanvaarding van wat er is. Dat is een eeuwenoude spirituele les. Kunnen we onze pijn, ons gemis en alle ongerijmdheid accepteren?“ Dualiteit doortrekt het leven. Er is passie én pijn, verlangen én verdriet. De meeste mensen associëren geluk met aangename gevoelens en ongeluk met onaangename.

We zoeken genot en willen pijn vermijden. Maar alle stemmingen zijn niets meer dan vluchtige vibraties die telkens wisselen. Als ik aangename gevoelens wil, ga ik daar constant naar op jacht en doe ik mijn best onaangename gevoelens te vermijden.

Dat kost energie en strijd. De weg naar vrede en dankbaarheid loopt via aanvaarding van wat er is. Dat is een eeuwenoude spirituele les. Kunnen we onze pijn, ons gemis en alle ongerijmdheid accepteren? ‘Dit is wat er is’, hoor ik mensen steeds vaker tegen elkaar zeggen, in een voorzichtige poging te aanvaarden van wat lastig is. Het tegenovergestelde inzicht is genoegzaam bekend. Het vermijden of bestrijden van pijn creëert alleen maar meer pijn, met als gevaar dat negatieve stemmingen zoals depressie of frustratie de

8 onderweg

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Ton Roumen, Coach, retraiteleider en spreker.

Publiceert boeken en artikelen over spirituele thema’s.

overhand krijgen en hun destructieve werk kunnen doen. Het accepteren van je negatieve gevoelens is niet alleen realistisch, maar ook helend. Recent onderzoek laat dat zien. Brett Ford, assistent-professor in de psychologie aan de universiteit van Toronto, zegt dat mensen die hun negatieve emoties aanvaarden hun stress en zorgen beter aankunnen. Op den duur zal dat leiden tot een betere psychische gezondheid.

Door lastige stemmingen te accepteren lijkt het alsof deze onschadelijk worden gemaakt en smelten als sneeuw voor de zon.

Zo’n accepterende houding geeft ruimte, ruimte voor relativering, voor mildheid, ruimte voor jezelf, zodat je de verbinding met jezelf kunt voelen en ontvankelijk in het leven kunt staan. Zo’n houding is misschien een opgave, zeker in deze coronatijd. Hoe kun je in deze crisis open in het leven staan? Is er een toekomst voor horecaondernemers?

Welke toekomst hebben jongeren? Is er hoop? ‘Hoop hebben is de toekomst kunnen ontvangen als een geschenk,’ zegt de Peruaanse dominicaan en bevrijdingstheoloog Gustavo Gutiérrez. Hoop wil zeggen dat er iets kan komen wat er nu nog niet is.

De aandacht wordt naar de toekomst verlegd. Je aandacht en energie wordt weggetrokken uit het heden en ligt verderop in de tijd. Dat trekt je uit je kracht terwijl je die juist hard nodig hebt nu. Als je aandacht in het hier en nu is, is de toekomst datgene wat naar je toekomt. Hoop wordt dan de ruimte waarin het leven naar je toekomt en geleefd kan worden. Onze toekomst heeft het heden altijd als vind- en voelplaats. In het heden is alles in potentie al aanwezig. Voelen kan alleen maar in het hier en nu. Als je bezig bent met je onverwerkte verleden of je toekomstplannen zijn dat mentale concepten. Die spelen zich af in je hoofd, niet in je lijf.

Als je in het hier en nu bent, als je voelt en accepteert wat er is, maak je ruimte voor het leven. Wie in het hier en nu leeft, wie voelt, wie in zijn lichaam is, wie lacht en huilt, kan het leven in zijn hoogte, breedte en diepte leven, ervan genieten en het als een geschenk ontvangen. Leef het leven. Voor mij is dat de diepste zin van het leven. Daar hoort bij dat we het leven als een geschenk kunnen ervaren, een geschenk waar we dankbaar voor kunnen zijn. Dat zit vaak in kleine dingen. Het zijn ervaringen die in ons hart resoneren.

Ik merk het als ik een groene specht in zijn golvende vlucht in het bos zie of als ik mijn oudste zoon help met het leggen van een vloer in zijn nieuwe woning en gezellig koffie met hem drink.

Wat kun je doen om in dankbaarheid en vrede te leven? Oefenen en een vorm vinden. Aan het einde van de dag kun je nagaan waarvoor je dankbaar bent. Alvorens je aan de nacht over te geven, kun je bij jezelf nagaan voor welke ervaringen of ontmoetingen van de afgelopen dag je dankbaar bent en welke plekken in je ziel om liefdevolle en vergevende aandacht vragen. Die dankbaarheid ontvang je in je hart als een geschenk. Dit ritueel is een oefening in dankbaarheid die je dagelijks kunt doen en helend is bovendien.

Op haar sterfbed zei mijn tante tegen haar dierbaren dat ze niet verdrietig hoefden te zijn. Die waren op dat moment misschien meer ontroerd dan verdrietig toen ze zei: ‘Ik heb een mooi leven gehad en ben daar dankbaar voor.’ Ze stierf in vrede, ontving het leven als een geschenk en met haar woorden inspireerde ze anderen.

Patershuis – Flexplekken in het Dominicanenklooster Voor zaken van zin en ziel

V

anaf dit voorjaar start Stichting Dominicanenklooster Huissen met Patershuis. Patershuis biedt flex-werkplekken voor ZZP-ers en kleine

ondernemers die werkzaam zijn in het werkveld van zingeving, spiritualiteit, religie en persoonlijke ontwikkeling. Patershuis is gevestigd op de 2e etage van het Dominicanenklooster Huissen. De kloosterlijke sfeer, dagelijkse

vieringen en meditaties zorgen ervoor dat de werkplek is ingebed in een omgeving die bij de werkzaamheden van de huurders past. Alle praktische zaken worden verzorgd zodat de gebruikers zich volledig kunnen focussen op hun werk. De kantoren zijn volledig ingericht en voorzien van een beveiligde internetverbinding, er is een gedeelde printer en scanner beschikbaar en voor de schoonmaak van de kantoren en voor koffie, thee en dagelijks verse soep wordt gezorgd.

Huurders van Patershuis delen hun kantoor met collega’s zodat er interactie kan ontstaan. Vooraf kunnen de gebruikers een werkplek reserveren met de speciale app.

Naast de werkplekken kan men gebruik maken van een lounge hoek in de gang, een volledig uitgeruste pantry en van een aantal openbare ruimtes in het klooster zoals de stilteruimte, de kapel en de kloostertuin.

Ontmoeting Maar Patershuis gaat over meer dan het huren van werkplekken. Een belangrijk onderdeel van Patershuis is de ontmoeting met collega-ondernemers uit het eigen werkveld of daaraan gerelateerd. De gebruikers kunnen zo ervaringen uitwisselen, gebruik maken van elkaars netwerk, samenwerken en tot nieuwe ideeën komen.

Op deze manier kan Patershuis dienen als ‘broeiplaats’ voor diegenen die zulk belangrijk werk in de samenleving doen. Vanuit Patershuis en Dominicanenklooster Huissen zullen

Een sfeerimpressie van de nieuwe werkplekken. dan ook regelmatig activiteiten worden georganiseerd om deze samenwerking te stimuleren, zoals netwerkborrels, lezingen en inspiratiebijeenkomsten.

Abonnement Patershuis werkt met een maandabonnement waarbij gebruikers betalen per werkplek voor een aantal dagen per week. Afhankelijk van het aantal dagen waarvoor men kiest heeft men een aantal keer per maand, naast de flexplek, recht op het gebruik van een kleine vergaderzaal, een coachingsruimte of een solo-werkplek.

Heb je interesse?

Kijk voor de verschillende abonnementen op www.kloosterhuissen.nl

Nieuwe manier van inschrijven Binnenkort gaan we over op een ander inschrijvingssyteem wanneer je je aanmeldt voor een van onze programma’s. Dit geldt nog niet direct voor alle programma’s, maar we starten op met de retraites van een aantal begeleiders.

De pagina’s op onze website zien eruit zoals je van ons gewend bent. Maar het kan nu dus gebeuren dat je, na op de aanmeldknop geklikt te hebben, in een andere inschrijfomgeving terecht komt. Deze nieuwe manier van aanmelden biedt veel voordelen. Wat verandert er?

Online mini retraites Sinds het begin van de corona crisis en de eerste lockdown zijn we begonnen met het online aanbieden van verschillende overdenkingen en meditaties. Deze hebben we ‘online mini retraites’ gedoopt en worden door diverse betrokkenen met een verschillende binding met het klooster verzorgd. We vinden het fijn om op deze manier in contact te kunnen blijven en toch nog een aanbod te kunnen verzorgen. Het grote aantal kijkers en de enthousiaste reacties geven aan dat we hiermee in een behoefte voorzien.

Wil je op de hoogte blijven van het aanbod aan ‘online mini retraites’?

Meld je dan aan voor de speciale nieuwsbrief via www.kloosterhuissen.nl/

Doneren We bieden deze online mini retraites gratis aan, omdat we het belangrijk vinden dat ze voor iedereen toegankelijk en laagdrempelig zijn, maar een gift om de kosten te dekken is natuurlijk altijd welkom. Doneren kan via www.kloosterhuissen.nl/gift

Je kunt bij aanmelding zelf direct zien of er nog ruimte is bij een programma.

De kosten van een meerdaags programma zijn gebaseerd op verblijf op een 1-persoonskamer. Er is een mogelijkheid om je (als de coronamaatregelen dat toelaten) met 2 personen aan te melden en een kamer te delen.

In dat geval ontvang je korting op de accommodatiekosten. Je kunt ook direct zien of er een kamer beschikbaar is voor een extra overnachting voorafgaand of aansluitend aan je programma.

Wanneer je alles hebt ingevuld, krijg je je boeking overzichtelijk in beeld. Je ontvangt ook meteen een bevestiging met en factuur in je mail.

Betaling gaat gemakkelijk en snel via IDeal of automatische incasso.

Wij kijken er naar uit om op deze manier onze service te verbeteren voor onze gasten!

k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

5

Inspiratie –en bezinningsdagen Deze dagen staan voornamelijk in het teken van rust en warmte bieden in een inspirerende omgeving, ontmoeting met andere mensen in vergelijkbare situaties, en hen activiteiten bieden die bezinning, bezieling en nieuwe kracht geven.

Aan de hand van diverse thema’s kan er een gevarieerd en passend programma worden aangeboden. Uiteraard gaat het samenstellen van het programma in overleg met u als samenwerkingspartner. U kunt denken aan de volgende algemene thema’s:

Dominicanenklooster Huissen als locatie voor projecten voor kwetsbaren en vrijwilligers

U kunt denken aan de volgende algemene thema’s: Afstand nemen van de dagelijkse situatie en tot rust komen; Tijd voor reflectie en bezinning; Troost geven en troost ontvangen; Op adem komen, bijtanken en nieuwe energie opdoen; Ontmoeting en uitwisseling met gelijkgestemden; Tijd voor inspiratie en creativiteit.

De sfeer van bezinning, bezieling en beweging maakt het klooster, samen met de kloosterlijke gastvrijheid, tot een bijzondere plek voor een één- of meerdaags verblijf voor groepen die het nodig hebben om op adem te komen en voor vrijwilligers die zich voor deze groep inzetten.

Menselijker samenleving

Projectpartners

Voor ons is het bijdragen aan een menselijker samenleving een zeer belangrijk doel.

Dat doen we door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een werkervaringsplek te bieden in ons klooster en door mensen in het kader van dagbesteding een warme participatieplek te bieden. Daarnaast organiseren we inspiratieprojecten voor kwetsbaren in de samenleving. Sinds een groot aantal jaren organiseren we weken en dagen voor dak- en thuislozen, mantelzorgers, voor (tiener-)moeders, gezinnen in armoede, voor mensen in de psychiatrie, voor eenzame ouderen, voor jongeren in de knel, voor statushouders en ook voor mensen met een beperking en voor vrijwilligers die zich voor deze doelgroepen in zetten. Het organiseren van deze projecten maakt ons steeds weer duidelijk dat in de huidige samenleving veel kwetsbaren het zwaar hebben en dat de behoefte aan inspiratie, warme aandacht en betrokkenheid erg groot is. De projecten doen de betrokkenen enorm goed en het effect van de projecten is krachtig en positief.

We willen de komende jaren deze projecten blijven voortzetten en zo mogelijk uitbreiden.

Het vergt een forse inspanning om de projecten inhoudelijk en financieel mogelijk te maken. Om de projecten voor allerlei groepen te blijven organiseren zoeken we partners.

Organisaties, zzp-ers of vrijwilligers die samen met ons deze projecten willen organiseren.

Dat kan zijn door contacten te leggen of projecten te begeleiden, maar ook andere vormen van partnerschap zijn zeer welkom! We denken bijvoorbeeld aan inspiratieprojecten voor mensen met een beperking, mensen die (chronisch) ziek zijn en hun families en jongeren die buiten de boot vallen door bijvoorbeeld schuldenproblematiek.

Verblijf U kunt kiezen voor een ééndaags of een meerdaags programma. Naast de diverse zalen waarin het programma plaats kan vinden, bieden we met onze ruim 60 kamers met uitzicht over de kloostertuin ook een bijzondere overnachtingsmogelijkheid aan. Daarnaast biedt een meerdaags programma veel ruimte voor het ervaren van het kloosterritme en de gebedsdiensten van de kloostergemeenschap.

Invulling De dagen kunnen bestaan uit verschillende onderdelen, zoals inspiratieworkshops, inhoudelijke workshops en creatieve workshops (met bijvoorbeeld schilderen, theater, zang en dans) en meditaties en ontspanning. De deelnemers maken ook kennis met het kloosterleven en het kloosterritme en ervaren de rust en inspiratie in het klooster. Tevens is het belangrijk om ervaringen uit te wisselen en elkaar te ontmoeten. Tijdens de dagen genieten de deelnemers ook van de heerlijke verse en vegetarische maaltijden. De inhoud van de dagen wordt met de betrokken organisaties ingevuld.

Financiering

Bekijk hier onze visuele rondleiding ‘Welkom bij het Dominicanenklooster‘. Uiteraard bent u ook van harte welkom voor een persoonlijke kennismaking en rondleiding.

De kosten van de sociale projecten worden op verschillende manieren gedekt.

Het klooster draagt uit eigen middelen zoveel mogelijk bij om de projecten mogelijk te maken. De organisaties die ruimtes huren in het klooster dragen 10% van hun huursom bij aan de sociale projecten. Tevens dragen donateurs via de Stichting Vrienden bij aan de projecten, evenals partners als gemeentes. Daarnaast schrijven wij regelmatig fondsen aan voor ondersteuning en ontvangen we Dominicaanse subsidie. Hiermee kunnen we de eigen bijdrage voor uw organisatie en de deelnemers zo laag mogelijk houden. Mocht u hier meer over willen weten, neem dan contact met ons op voor een overzicht van de prijzen en mogelijkheden.

Videolink: youtu.be/N36PajHWBXs

Contact “De organisaties die ruimtes huren in het klooster dragen 10% van hun huursom bij aan de sociale projecten.“

6

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Bent u geïnteresseerd en wilt u meer weten? Neem dan voor meer informatie contact met ons op via info@kloosterhuissen.nl of 026- 326 44 22. Uiteraard bent u ook van harte welkom voor een persoonlijke kennismaking en rondleiding.

Kloosterverblijf in de zomer

V

anaf eind juni tot eind augustus is er de mogelijkheid om enkele dagen op individuele basis in Dominicanenklooster Huissen te verblijven en de louterende werking van het dagelijkse

kloosterritme te ervaren. Je bent van harte welkom om op adem te komen, te schrijven of je te bezinnen op een belangrijke levensvraag of keuze. Het kloosterverblijf staat open voor iedereen die verlangt om tot zichzelf te komen.

Tijdens je verblijf beschik je over een eigen kamer.

Daarnaast is het heerlijk vertoeven in de prachtige kloostertuin. Je volgt het dagritme met de maaltijden en de vieringen in de kapel. Elke dag ontvang je een overdenking rondom een bepaald thema. Daarnaast is er iedere ochtend een meditatie waar je aan kunt deelnemen als je dat wilt. Dagelijks is een gastheer of -vrouw beschikbaar voor een gesprek. De rest van de tijd is naar eigen believen in te vullen. Er zijn materialen beschikbaar om te schilderen. Je kunt naar behoeven thee, koffie, water en fruit pakken.

Deze activiteit wordt aangeboden in de zomerperiode van eind juni tot eind augustus.

Je kunt kiezen voor een 4-daags of een 7-daags verblijf, waarbij de startmomenten op een dinsdag of een vrijdag zijn vanaf 15:00 uur. Je verblijf eindigt op je vertrekdag om 10:00 uur. Alles is geheel verzorgd: maaltijden, dranken, fruit en een 1-persoonskamer zijn bij de prijs inbegrepen.

Het dagritme tijdens het kloosterverblijf is als volgt: 08.00 uur

Lauden in de kapel

08.30 uur

Ontbijt

09.30 uur

Meditatie

Gelegenheid voor gesprek 12.10 uur

Middagviering

12.30 uur

Lunch

17.30 uur

Warme maaltijd

18.30 uur

Vespers

Meer informatie en mogelijkheid tot aanmelden vind je op de website: www.kloosterhuissen.nl/programmas Wij verwelkomen u deze zomer graag in Dominicanenklooster Huissen!

Een steuntje in de rug

P

er 2021 hebben de Nederlandse Dominicanen het kloostercomplex overgedragen aan ons.

Dankzij dit unieke besluit kunnen we onze activi-

teiten en sociale projecten zelfstandig voortzetten en blijven bijdragen aan ‘Bezinning, Bezieling en Beweging’ in ieders leven en werk. We zijn enorm dankbaar en blij met het vertrouwen.

We zien volop mogelijkheden voor de toekomst, maar de coronacrisis heeft een grote impact op ons. Mede dankzij de overheidsregelingen komen we deze periode financieel door, maar onze middelen en onze reserves staan door de lange sluitingen wel onder druk. We doen een beroep op onze gasten, bezoekers en iedereen die onze activiteiten een warm hart toedraagt. We zouden het geweldig vinden als je een financiële bijdrage wilt leveren.

Daarmee steun je onze sociale projecten en de uitbreiding van kamers in het klooster.

Sociale projecten in coronatijd De sociale projecten voor jongeren, voor mensen die in onze samenleving onder druk staan, voor mantelzorgers en vrijwilligers, zijn onze grote trots. De behoefte aan inspiratie is in deze tijd extra groot. We realiseren deze projecten zoveel mogelijk uit eigen middelen en met steun van maatschappelijke en religieuze fondsen.

Ook organisaties die ruimtes huren in het klooster dragen met 10% van de huursom bij aan de projecten voor kwetsbaren. Door jouw bijdrage voor onze sociale projecten steun je inspiratieweken voor bijvoorbeeld dak- en thuislozen, mantelzorgers, vluchtelingen en mensen uit de psychiatrie.

Uitbreiding aantal slaapkamers vanwege corona Vanwege de coronarichtlijnen zijn alle overnachtingen in het klooster op basis van eenpersoonskamers.

Daarom hebben we besloten om 12 extra slaapkamers te maken. Het schilderwerk wordt zoveel mogelijk verricht door medewerkers en vrijwilligers. De inrichting van de kamers kost naar schatting 12.000 euro. Met deze investering staan we sterker als we straks onze deuren weer mogen openen.

Met jouw hulp kunnen we onze sociale projecten voortzetten en onze slaapkamers uitbreiden. Draag je bij?

Met een bijdrage van 50 euro kunnen we een stoel voor de slaapkamers kopen. Met 100 euro een bureau en met 250 euro kunnen we een bed aanschaffen. We zijn blij met elke stoel. Een vaste bijdrage heeft voor ons het voordeel dat we langdurig verzekerd zijn van jouw steun.

Word donateur Je kunt ons steunen via een vaste of eenmalige bijdrage, via een periodieke schenking of via een legaat. We zijn blij met elke steun, groot of klein. De Stichting Vrienden heeft een ANBI-status waardoor je gift of schenking aftrekbaar is van je inkomstenbelasting.

Kijk op vrienden.kloosterhuissen.nl

Programma’s Zomerweek Zin in zingen

Zomerfestijn Volstromen met levensadem

Creatieve midweek Doen en laten

Vijfdaagse Adem en Stilteretraite

Ervaar de vreugde van het samen zingen met meerstemmige liederen.

Voel de vibratie van jouw stem in je lichaam, geef er klank aan en zing voluit.

Deze week is geschikt voor mensen met enige zang-/ koorervaring.

Na ruim een jaar van maatregelen, beperkingen en ingetogenheid omarmen we deze zomer de dingen die weer kunnen. We laten de levensadem volop stromen tijdens deze feestelijke, creatieve en luchtige dagen.

Martina Heinrichs, theologe en begeleidster Zondag 1 t/m donderdag 5 augustus 2021

Je gaat beeldend werken met een aantal voorwerpen die in jouw leven hun waarde hebben gehad. Met verschillende technieken de transformeer je de voorwerpen naar een nieuwe betekenis. Het geeft je nieuw zicht op bekende of onverwachte levensthema’s.

Marlieke Overmeer, coach en kunstenares Maandag 2 t/m vrijdag 6 augustus 2021

Bewust ademhalen is één van de meest krachtige -en bewezen- manieren om stress te verminderen.

Kom tot rust en maak kennis met directe methodes om je beter te voelen én je levenskrachtig te blijven voelen thuis.

Frohmut Knie, zangdocente Maandag 26 t/m vrijdag 30 juli 2021

Jasmijn Koelink, yogadocente Woensdag 18 t/m zondag 22 augustus 2021

Vijfdaagse workshop Stemexpressie “The human voice” Laat je inspireren door een van de vaste leden van het Centre Artistique International Roy Hart. Met o.a. ademhalings- en fysieke oefeningen en muzikale en theatrale improvisaties. Ontdek je eigen klank!

Ulrik Rømer Barfod, docent stemexpressie Zondag 22 t/m donderdag 26 augustus 2021

Zomerretraitemidweek “Leef je vrij!”

Een midweek met familieopstellingen en stilte. In deze retraite ga je spelen met jouw vrijheid, de ruimte die er altijd is. Je gaat ervaren dat je al goed bent! Precies zoals je NU bent, met alles erop en eraan.

Erna Bakker, therapeute Maandag 30 augustus t/m vrijdag 3 september 2021

k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 2 1

7

PROGRAMMA KLOOSTERHUISSEN.NL Weekendretraite Naar de stilte van je hart

Retraite Het wonder van de waarneming

28 t/m 31 mei 2021

6 t/m 8 juni 2021

Ons hartgebied bloeit weer op bij liefdevolle zelfzorg. In deze retraite mag je

Je leert over de westerse filosofische praktijkweg (fenomenologie) die zich

allereerst even tot jezelf komen. Zo ontstaat innerlijk ruimte voor het horen van

bezighoudt met ‘onbevangen waarnemen’. Lezingen over bekende filosofen

de zuivere stem van je hart.

en kunstenaars wisselen we af met waarnemingsoefeningen.

Begeleiding door coach Joyce Lakwijk

Begeleiding door Nelleke Metselaar en Hein van Dongen

MEI

JUNI

2-5 Op zoek naar…

2-6 Retraite: Stilte bevrijdt!

3-7 Vrij vertellen van je eigen herstelverhaal

5-7 Visio Divina – Kijken met je ziel 6-9 Vierdaagse retraite Zen zien tekenen

7-9 Meditatieweekend Het Compassie Kompas 7-9 Weekend Fresco schilderen 10-11 Tweedaagse De Rituelen Fabriek 10-14 Vijfdaagse Iconen schilderen 14 Vrijdagretraite 14-16 Weekend Verlaat Verdriet 14-16 Schrijf en Yoga retraiteweekend

16-17 Etmaal Zingeving en ethiek in zorg 21-24 Pinksterweekend Mandala Metamorfose 21-23 Zangweekend Zin in zingen 21-23 Weekend Je plek innemen 21-23 Leven zonder waarom - De kracht van de ontmoeting 22 Retraitedag Uit je hoofd, in je lijf 28-31 Weekendretraite Naar de stilte van je hart 30-2 Individuele retraite

Martina Heinrichs Erna Bakker Margreet Roos & Pete Pronk Frans Croonen Nelleke Metselaar & Leo van Vegchel Bert van Baar Martin Mandaliev Rikko Voorberg Martin Mandaliev Henk Jongerius Mieke Ankersmid Geertje Couwenbergh & Jasmijn Koelink Anne Stael Danka Hüsken Frohmut Knie Erna Bakker Welmoed Vlieger Ton Roumen Joyce Lakwijk Maria van Mierlo

4-6 Trialoogweekend 6-8 Retraite Het wonder van de waarneming

7-11 Vijfdaagse schrijfretraite De papieren pleisterplaats 8-9 Noveen Leiderschapsretraite 11-13 Storytelling weekend; vertellen met flair 13-16 Individuele retraite 15-17 Meerdaagse Het Compassie Kompas 18 Vrijdagretraite 18-20 Driedaagse Inzichtmeditatie retraite

18-20 Weekend Dat onverwoestbare in mij 18-20 Zomers retraiteweekend voor jongvolwassenen 21-22 Tweedaagse De Rituelen Fabriek 25-27 Vraag je vrij retraiteweekend

25-28 Weekend tekenen en schilderen met Hundertwasser 27-2 Op zoek naar …

30-2 Meerdaagse Meester Eckhart over lijden en troost

Martina Heinrichs Nelleke Metselaar & Hein van Dongen Hanny Kuijer Henk Jongerius Henriëtte de Graaf Laurence Mol Bert van Baar Henk Jongerius Riët Aarsse & Jan de Ridder Welmoed Vlieger Martina Rikko Voorberg Geertje Couwenbergh & Jasmijn Koelink Magda Vlasblom Martina Heinrichs Marga Haas

Vijfdaagse Schrijf en stilteretraite 25 t/m 29 augustus 2021 Zoek je tijd om eindelijk met schrijven te beginnen? Een bestaand project op

Zomermidweek Open vensters, schrijven over je leven

te pakken? Of verlang je ernaar een week even helemaal tot rust te komen?

12 t/m 16 juli 2021

Dan is deze verstilde én energieke schrijfretraite iets voor jou!

Deze zomermidweek zet je schrijvend vensters open. Je schrijft over jouw

Begeleiding door auteur Geertje Couwenbergh

leven, over gebeurtenissen, mensen en ervaringen die je gemaakt hebben tot wie je nu bent.

Begeleiding door schrijfdocent Monica Boschman

JULI 1-4 Retraite Neem de afslag Marcus Belle

& Maria van Mierlo 2-4 Driedaagse Natuurtekenen en de kunst van het zien Eveline de Kock 2-5 Weekend Thuiskomen bij jezelf Ton Roumen 2-5 Leven zonder waarom - Ontvankelijkheid als levenskunst Welmoed Vlieger 4-8 Retraite: Stilte bevrijdt!

Erna Bakker 4-9 Het beste moet nog komen Jakob van Wielink 5-10 Zomerweek Levenslust Helmie Willems 7-11 Vraag je vrij retraite Geertje Couwenbergh

& Jasmijn Koelink 8-12 Meerdaagse Verlangen naar zomerse stilte Joyce Lakwijk 9-12 Individuele retraite Laurence Mol 9-13 Zomerse Vrouwenkloosterdagen Erop uit!

Martina Heinrichs 12-16 Zomerweek Creatieve ontdekkingsreis met kunst

en filosofie Henriëtte de Graaf 12-16 Midweek tekenen en schilderen van je levensloop Magda Vlasblom 12-16 Zomermidweek Open vensters, schrijven over je leven Monica Boschman 13-16 Vierdaagse Inzichtmeditatie retraite Riët Aarsse

& Jan de Ridder 16-19 Zomerweekend Je plek innemen Erna Bakker 16-20 Zomerweek Numerologie Danka Hüsken 19-23 Verdiepingsretraite Het Compassie Kompas Bert van Baar 19-23 Creatieve zomerretraite Genieten van jouw natuur Conny Brouwer 23-26 Weekend zingen vanuit het hart Martijn Nanninga 23-26 Clownsweekend De clown zegt ja Jose Sueters 23-26 Weekend Schrijven in en om het labyrint Monica Boschman 26-30 Zomerweek Zin in zingen Frohmut Knie 26-30 Midweek retraite Zen zien tekenen Nelleke Metselaar

& Leo van Vegchel 30-2 Leven zonder waarom – De kracht van de ontmoeting Welmoed Vlieger

AUGUSTUS 1-5 Zomerfestijn Volstromen met levensadem 2-6 Creatieve zomermidweek Doen en Laten 6-8 Kom tot jezelf in verstilling en verbeelding

6-8 Vraag je vrij retraiteweekend

8-12 Retraite: Stilte bevrijdt!

9-12 Zomermidweek Leven zonder waarom 11-15 Doorademen! Zomerweek voor jongvolwassenen 13-15 Weekend Engelse Choral Evensong 15-18 Individuele retraite 15-19 Vrij vertellen van je eigen herstelverhaal

15-20 Het beste moet nog komen 16-19 Natuurtekenen en de kunst van het zien 16-20 Creatieve zomerretraite Genieten van jouw natuur 18-22 Vijfdaagse Adem en stilte retraite 19-21 Bijspijkerdagen 19-22 Meerdaagse retraite Brieven aan Benedictus 22-26 Vijfdaagse workshop Stemexpressie The Human Voice 23-27 Verdiepingsretraite Het Compassie Kompas 25-29 Vijfdaagse Schrijf- en stilteretraite 27-30 Weekend Poëzie: Mag ik je omarmen?

29-3 Het beste moet nog komen 30-3 Midweek Leef je vrij

Martina Heinrichs Marlieke Overmeer Gitta Nieuwenburg & Laurence Mol Geertje Couwenbergh & Jasmijn Koelink Erna Bakker Welmoed Vlieger Martina Heinrichs Maria van Mierlo Margreet Roos & Pete Pronk Jakob van Wielink Eveline de Kock Conny Brouwer Jasmijn Koelink Martina Heinrichs Maria van Mierlo Ulrik Barfod Bert van Baar Geertje Couwenbergh Monica Boschman Jakob van Wielink Erna Bakker

Uit ons gastenboek Uitgave

Heel bijzonder en fijn om zo mee genomen te worden naar je diepste zelf.

Cobi

Stichting Dominicanenklooster Huissen, Stadsdam 1 6851 AH Huissen

Verrijkend, goede oefening voor een positieve mindset :-) Dank jullie wel!

Katrien Verbindend, troostend, versterkend : DANK Anna

8

d om i n i c a n e n k loos t e r h u i s s e n

Het einde van een prachtige reeks. Licht en toekomst waar we naar toe groeien.

Een toekomst die niet maakbaar is. Niet perse mooi, waarvan onzeker is hoe deze zal zijn.

De retraites brengen licht in deze dagen.

Mijn dank.

Joke

Bijzonder zo’n moment van rust en bezinning. Vele herinneringen die boven komen. Uiteindelijk gaat het erom dat we, ik ook, ons verbinden met elkaar. Elkaar zien en dat ook uitspreken. Bedankt.

Nienke

T 026 326 44 22 www.kloosterhuissen.nl Ontwerp en realisatie Avancé Communicatie, Zutphen

Ontroerend, het bracht me naar wat ik nodig heb om een vervullend leven te leiden.

Ineke

© Stichting Dominicanenklooster Huissen 2021