Column Koos Marsman

Berkien

Soms was ‘k d’r ’n bietsjie bevrees voor da ’t zou gaon gebeure, omda je Utregs praot en as je da nog al hardop doe, dan komp d’r ’n keer da ze zegge: “Je lijk op Herreman Berkien”. Afgelope zondag gebeurde da, bij cafe Kenaolzich. “Je het net zo’n bril”, zeije ze. Maor daor geloof ‘k niks van. De reje is da’k plat Utregs ben gaon praote, wa’k vroeger nog mos a ere van me moeder omda volleges haor alleen de asjosjiale da praote. Onzin, natuurlijk wan ze sprak ’t zellef. Maor ze ha gelijk, vroeger wer je met da Utregs gezien as orridinair. Daorom moste we ’t a ere, da juk van die achterstandsbuurt van je af gooije. Nou he’k daor schijt an en gebruik ’t vollekstaoltje wanneer ’t maor ken. Maor om vergeleke te worde met Berkien? Voor de jongere lezers: Berkien was de beste Utregse komediant die we in jaore gehad hebbe. Helaos is ie al een tijdsjie trug overleje en misse we ‘m zeer. Eigelijk zou ‘t ’n eer zijn as ‘k met ‘m vergeleke wor, maor ‘k ben gin komediant en ken gin leuke stukkies vertelle zo as hij kon. D’r is ’n tijd gewees da’k helemaol niks ophad met Berkien, da’k die humor plat en dom von. Daorom he’k ‘m ook nooit in ’t ech zien optreje, wan ‘k ging nie naor ‘m kijken. Hij trad ’n keer op in ’t buurthuis in de Betonbuurt en de zaol zat vol, maor wel zonder mij. Daor he’k spijt van wan as ‘k ze plaote nou beluister mo’k er erreg om lache en as ie ’t over Tante Pietsjie het zie ‘k daor heul veul Utregse vrouwe in die we vroeger ammaol gekend hebbe. In de wijk Lombok woonde Tante Pietsjie en in Hoograove en in Sterrewijk. Herreman ha goed gekeke en wis welleke verhaole hij an zulleke mense kon ophange. Ze werrek is nie zo heul groat, maor wa Berkien heb geschreve an leuke stukkies vin’k met trugwerrekende krach heul goed en zo sterrek da’k zou wille da’k zo kon schrijve. Nee, ik lijk nie op ‘m en zal ‘m ook nooi nie kenne nadoen. Koos Marsman is ambesedeur vollekstaol en commetator. Hij schrijf tweewekelijks voor DUIC, natuurlijk in de Uterechse vollekstaol

Advertentie

CROWDFUNDING nu

Gezelligheid tot sluitingstijd

In dit boek zijn de stukken gebundeld die Arjan den Boer schreef over verdwenen horeca voor DUIC, aangevuld met extra afbeeldingen zoals menu’s en reclames. Aan de hand van historische bronnen zoals krantenberichten beschrijft hij de geschiedenis van 25 bekende zaken, met speciale aandacht voor het gebouw en het interieur. Aan deze verhalen voegde Ton van den Berg er nog eens 25 toe, geschreven op basis van gesprekken met oud-uitbaters en herinneringen van klanten. Zij hadden vaak ook nog foto’s. De persoonlijke verhalen en de meer feitelijke stukken geven samen een rijkgeschakeerd beeld van de Utrechtse horeca in de 20e eeuw. Aan bod komen Chinese restaurants, tearooms voor deftige dames, bars met bijzondere namen, cafés waar schrijvers en kunstenaars kwamen, dancings en discotheken, ijssalons, een vegetarisch hotel, een poffertjeskraam en zelfs een ‘foute kroeg’ voor NSB’ers. Het boek bevat ook horecazaken die nog vers in het geheugen liggen, zoals Broodje Ploff en De Witte Ballons. En waar was eigenlijk de eerste automatiek van Utrecht?