Παρενέργειες by Δυάς Εκδοτική

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Μυθιστόρημα

Σειρά: Επικοινωνία ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Αθήνα 2017

Τίτλος Βιβλίου: Παρενέργειες Συγγραφέας: Αγγελική Αλβανού - Μαίρη Παπαγεωργίου Eπιμέλεια Kειμένου: Βασιλική Ρήγα Σελιδοποίηση - Μακέτες: Δυάς Εκδοτική © Αγγελική Αλβανού - Μαίρη Παπαγεωργίου © Δυάς Εκδοτική, Αθήνα 2017 Α' έκδοση: Οκτώβριος 2017 ISBN: 978-618-5166-35-9

ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ / DYAS PUBLICATION Θεάτρου 162 - ΤΚ 18534 Theatrou 162 str. - 18534 Πασαλιμάνι - Πειραιάς Pasalimani - Piraeus Τηλ.: 6947.515.713 E-mail: g.moissoglou@gmail.com E-mail: g.moissoglou@gmail.com Facebook: Γιώργος Μωύσογλου - Συγγραφέας www.dyaspublishing.net

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

“Αγαπητή κυρία, Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσουμε πως παρ’ όλο που εξετάσαμε προσεκτικά την υποψηφιότητά σας, το προφίλ της θέσης που είναι διαθέσιμη αυτή την χρονική περίοδο, δεν ταιριάζει με τα προσόντα σας”. Έχοντας λάβει ακόμα μια απόρριψη η Άλις βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην απογοήτευση, με την καριέρα της στη δημοσιογραφία να φαντάζει πλέον σαν ένα άπιαστο όνειρο. Εκεί που όλα όμως μοιάζουν να είναι εναντίον της, μια ευκαιρία παρουσιάζεται μπροστά της σαν σανίδα σωτηρίας. Η συμμετοχή σε ένα ιατρικό πρόγραμμα φαίνεται ως η μόνη λύση που θα την βγάλει προσωρινά από το οικονομικό αδιέξοδο, αλλά συνοδεύεται από αρκετούς ενδοιασμούς. Μήπως αυτό το νέο φάρμακο για το οποίο γίνονται οι δοκιμές θα μπορούσε να έχει επικίνδυνες παρενέργειες που θα βάλουν σε κίνδυνο την υγεία της; Η πραγματικότητα θα την σοκάρει και θα σηματοδοτήσει έναν αγώνα επιβίωσης για την Άλις, γεμάτο μυστικά, ανατροπές, αλλά και έντονα συναισθήματα. Τελικά θα καταφέρει να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της, παρ’ όλο που έχει αλλάξει για πάντα;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

χετε ένα νέο μήνυμα από τον χρήστη recruitment@ printedtruth.com. Η Άλις πήρε μια κοφτή ανάσα. Όλα θα πάνε καλά, σκέφτηκε. Θα με έχουν καλέσει τουλάχιστον για μια δεύτερη συνέντευξη κι, αν καταφέρω να τους εντυπωσιάσω, τότε ποιος ξέρει… Μπορεί να είναι το τέλος των προβλημάτων μου, μπορεί να αρχίσω επιτέλους να πατάω γερά στα πόδια μου. Μπήκε στο φάκελο των εισερχομένων, πάτησε γρήγορα πάνω στο θέμα του μηνύματος κι άρχισε να διαβάζει με ανυπομονησία το e-mail που εμφανίστηκε στην οθόνη του υπολογιστή της: Αγαπητή κυρία, Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσουμε πως, παρόλο που εξετάσαμε προσεκτικά την υποψηφιότητά σας, το προφίλ της θέσης προς στελέχωση, που είναι διαθέσιμη αυτή την χρονική περίοδο, δεν ταιριάζει με τις σπουδές σας. Το βιογραφικό σας θα αρχειοθετηθεί και σε περίπτωση που

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

προκύψει θέση ανάλογη των προσόντων σας, θα επικοινωνήσουμε μαζί σας το συντομότερο δυνατό. Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στην επίτευξη των επαγγελματικών σας στόχων. Στη συνέχεια ακολουθούσε η υπογραφή του διευθυντή ανθρώπινου δυναμικού. Όχι δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε, νιώθοντας την απελπισία να την κυριεύει. Είχαν περάσει ήδη τρεις μήνες από τότε που άρχισε να ψάχνει για δουλειά και ήταν η μοναδική φορά που είχε περάσει από κάποια αξιόλογη συνέντευξη. Πίστευε μάλιστα πως τους είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση. Τους είχε παρουσιάσει ως δείγμα γραφής ένα από τα καλύτερα άρθρα της, αν όχι το καλύτερο. «Δε θα βρω ποτέ δουλειά σε αυτή την πόλη» είπε δυνατά. Ο μήνας πλησίαζε στο τέλος του και οι 80 λίρες, που της είχαν απομείνει στην τράπεζα, όχι μόνο δεν θα της έφταναν να πληρώσει το νοίκι και τους λογαριασμούς, αλλά ούτε για-και δεν ήθελε με τίποτα να σκέφτεται αυτή την πιθανότητα-τις βασικές της ανάγκες. Δίπλα στον υπολογιστή της είχε αφήσει το μαγνητοφωνάκι στο οποίο συνήθιζε να καταγράφει τις σκέψεις της. Το πήρε από το γραφείο και πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και πάτησε το REC:

«24 Οκτωβρίου. Σήμερα η μέρα ήταν απαίσια. Έλαβα απάντηση από την εφημερίδα Printed Truth, η οποία φυσικά ήταν αρνητική». Σταμάτησε για λίγο καρφώνοντας το βλέμμα της στον τοίχο. «Έπρεπε να είχα ρίξει λίγο τις απαιτήσεις μου» συνέχισε. «Να μην είχα περιοριστεί στο αντικείμενο των σπουδών

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

μου. Αλλά από την άλλη, δεν είναι λογικό για μια νέα κοπέλα που ολοκληρώνει τις σπουδές της στο αντικείμενο που πάντα ονειρευόταν, να θέλει να ασχοληθεί με αυτό αποκλειστικά; Να ανυπομονεί για την πρώτη της δουλειά και για να κερδίσει τον πρώτο της μισθό κάνοντας αυτό που αγαπάει». Πήρε μια βαθιά ανάσα. «Αν δεν είχα σπαταλήσει τον χρόνο μου περιμένοντας απάντηση από εφημερίδες και περιοδικά στα οποία είχα στείλει το βιογραφικό μου… Αν, αντί να περιμένω όλη μέρα να χτυπήσει το τηλέφωνο, είχα προσπαθήσει να βρω μια απασχόληση ως σερβιτόρα ή κάτι παρόμοιο. Αλλά δεν φανταζόμουνα ότι θα ήταν τόσο δύσκολο! Όταν στα e-mail μου η απάντηση ήταν “θα εξετάσουμε το βιογραφικό σας και θα σας απαντήσουμε εντός ολίγων ημερών” πίστευα ότι πράγματι θα το κάνουν. Ότι θα τηλεφωνούσαν έστω για να μου πουν πως τελικά δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για τη θέση. Αλλά το τηλέφωνο δεν χτύπησε ποτέ. Τσέκαρα τα e-mail μου αρκετές φορές καθημερινά και ποτέ δεν έλαβα καμία απάντηση. Ούτε ένα “σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον σας, αλλά δεν μας κάνετε”, όπως μου έστειλαν πριν από λίγο. Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με αυτή τη δουλειά που δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν με κάλεσαν να πάω για τη συνέντευξη! Ήταν η πιο ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα από αυτές στις οποίες είχα στείλει το βιογραφικό μου και, για να είμαι ειλικρινής, ίσως η μόνη από την οποία δεν περίμενα καν απάντηση. Είχα πάει φορώντας τα καλύτερα μου ρούχα, σοβαρά και κομψά. Είχα κάνει μέχρι και γαλλικό μανικιούρ, με την προτροπή της Ρέιτσελ φυσικά. Πρέπει να έδειχνα σίγουρα πέντε χρόνια μεγαλύτερη. Αν είχα χρήματα ίσως και να αγόραζα

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

κάτι για την περίσταση-ένα σακάκι ίσως-και ευτυχώς που δεν το έκανα γιατί θα το μετάνιωνα σήμερα. Ο υπεύθυνος προσωπικού ήταν τόσο καλός και ευγενικός μαζί μου. Έδειχνε πολύ ικανοποιημένος με το άρθρο μου και γνώριζε μάλιστα προσωπικά τον διευθυντή της εφημερίδας που είχα κάνει πρακτική το προηγούμενο καλοκαίρι, ο οποίος μου είχε δώσει μια ομολογουμένως κολακευτική συστατική επιστολή. Στη συνέντευξη τα πήγα αρκετά καλά νομίζω. Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία βέβαια, άλλες τρεις φορές μόνο με έχουν καλέσει να περάσω από συνέντευξη αυτούς τους μήνες. Περιέγραψα τους στόχους και τις φιλοδοξίες μου, τόνισα τον ενθουσιασμό μου και την όρεξη για δουλειά και εξέθεσα διακριτικά τα προσόντα μου και τους πάρα πολύ καλούς βαθμούς μου στο πανεπιστήμιο. Κι όταν μου είπε ότι θα λάμβανα απάντηση σύντομα και πράγματι ήρθε το e-mail, πριν περάσει καν μια βδομάδα, πραγματικά πίστευα πως…» Πάτησε απότομα το STOP και κάθισε στον κρεβάτι της, ενώ ένα δάκρυ είχε κάνει την εμφάνισή του στο μάγουλό της. Έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να μην σκέφτεται τίποτα και δεν άργησε να αποκοιμηθεί. Είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες όταν ξύπνησε από έναν δυνατό θόρυβο. Άπλωσε ασυναίσθητα το χέρι της προς το κομοδίνο για να κλείσει το ξυπνητήρι, αλλά τότε συνειδητοποίησε πως στην πραγματικότητα κάποιος χτυπούσε το κουδούνι. «Τι στο καλό», είπε φωναχτά, «δεν περιμένω κανέναν». Με το που άνοιξε την πόρτα, η Ρέιτσελ μπήκε σαν σίφουνας στο δωμάτιο. «Πού είσαι κορίτσι μου και σε ψάχνω όλο το απόγευμα», ρώτησε με φανερή ανησυχία. «Πρέπει να σε έχω πάρει πάνω από δέκα φορές τηλέφωνο! Στην αρχή δεν απαντούσες και

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

μετά μου έβγαινε το γνωστό εκνευριστικό μήνυμα πως το έχεις κλειστό! Υποτίθεται πως θα ερχόσουν από το περιοδικό για να πάμε μετά για καφέ, το ξέχασες; Σε παίρνω τηλέφωνο και εσύ είσαι εξαφανισμένη! Ανησύχησα, δεν ήξερα τι να κάνω κι έτσι ήρθα από εδώ». «Ξάπλωσα για λίγο και αποκοιμήθηκα χωρίς να το καταλάβω», αποκρίθηκε η Άλις μετά το θυελλώδες ξέσπασμα της Ρέιτσελ. «Το κινητό μου πρέπει να έμεινε από μπαταρία, συγγνώμη που σε αναστάτωσα». Η Ρέιτσελ είχε μια τάση να υπερβάλλει σε όλα και φυσικά ποτέ δεν έχανε την ευκαιρία να παίξει λίγο δράμα. Βλέποντάς τες δεν θα αργούσε κάποιος να φτάσει στο ορθό συμπέρασμα πως οι προσωπικότητες τους ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες, και αποτελούσε ένα μυστήριο, ακόμα και για τις ίδιες, το πώς είχαν καταλήξει να είναι τόσο καλές φίλες. Η γνωριμία τους μετρούσε λίγο περισσότερο από τρία χρόνια. Αν και γνωρίζονταν εξ’ όψεως λόγω του ότι παρακολουθούσαν αρκετά κοινά μαθήματα, για πρώτη φορά μίλησαν στα τέλη του δευτέρου εξαμήνου, όταν βρέθηκαν στην ίδια ομάδα εργασίας. Ο ήρεμος χαρακτήρας της Άλις εξισορροπούσε τον δυναμισμό της Ρέιτσελ και οι δυο τους έκαναν ένα καλό δίδυμο. Η Άλις έχοντας περισσότερο ταλέντο στο γράψιμο βοηθούσε την Ρέιτσελ στις εργασίες της, ενώ η Ρέιτσελ, που δεν δεχόταν σε τίποτα αρνητική απάντηση, μπορούσε να γίνει πολύ πιεστική προκειμένου να τους εξασφαλίσει μια συνέντευξη. Μια φορά μάλιστα πολιορκούσε για μέρες το γραφείο του Δημάρχου προκειμένου να εξασφαλίσει ένα σχόλιό του σχετικά με την αύξηση των κρουσμάτων ληστείας σε σούπερ μάρκετ, ενώ η τυπική απάντησή του ήταν εντελώς περιττή για την εργασία τους.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο έμφυτος δυναμισμός της βέβαια ενισχυόταν εν μέρει κι από το όνομα του πατέρα της, ο οποίος ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους αυτοδημιούργητους επιχειρηματίες του Ηνωμένου Βασιλείου. Η μικρή εφημερίδα, που είχε ιδρύσει με δύο φίλους του στα φοιτητικά του χρόνια, γρήγορα απέκτησε μεγάλη αναγνωσιμότητα και λίγο πριν κλείσει τα τριάντα πήρε το ρίσκο να ιδρύσει τον δικό του εκδοτικό οίκο. Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να επεκτείνεται και σε άλλους τομείς επιχειρηματικής δραστηριότητας. Τηλεόραση, ίντερνετ, ακόμα και εμπόριο. Η Άλις τον θαύμαζε για τη διορατικότητα του, οι εφημερίδες και τα περιοδικά του εκδοτικού του οίκου ήταν από τα πρώτα που απέκτησαν δικούς τους ιστότοπους. Παρόλο τον θαυμασμό της όμως δεν μπορούσε να συγκρατήσει την έντονη αντιπάθεια που της προκαλούσε. Της φαινόταν πως είχε παρασυρθεί τόσο από την επιτυχία και τα χρήματα, που ένιωθε την επιχείρησή του περισσότερο παιδί του από ότι την Ρέιτσελ και τον Έντουαρντ. Χάρη σε αυτόν, η Ρέιτσελ είχε εξασφαλισμένη θέση εργασίας από τότε που γεννήθηκε. Όταν αποφοίτησε, αφού πήγε μια δεκαήμερη κρουαζιέρα στην Καραϊβική για να το γιορτάσει, δεν είχε παρά να επιλέξει με τι θα ήθελε να ασχοληθεί. Από το να εργαστεί σε κάποια εφημερίδα του πατέρα της, όπου θα δεχόταν συνεχώς την κριτική του, προτίμησε να ξεκινήσει ως βοηθός συντάκτριας σε ένα μεγάλο περιοδικό μόδας. Οι γνωριμίες της οικογένειάς της βοήθησαν αρκετά σε αυτό. Εξάλλου ήταν ένα θέμα που την απασχολούσε ιδιαίτερα. Η μητέρα της, η Έμμα, ήταν στο παρελθόν γνωστό μοντέλο και η προσήλωση στην εικόνα ήταν κάτι που είχε μεταδώσει στην κόρη της η οποία είχε το ίδιο, αν όχι και

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

ακόμα πιο εκθαμβωτικό, παρουσιαστικό. Της είχε τονίσει όμως ότι η ομορφιά δεν είναι αυτοσκοπός. Η ίδια η Έμμα είχε προτιμήσει την οικογένεια όταν γνώρισε τον πατέρα της Ρέιτσελ. Όσο εύκολα είχαν έρθει τα πράγματα στη ζωή για την Ρέιτσελ, τόσο δύσκολα ήταν για την Άλις, η οποία όχι μόνο δεν υπολόγιζε στη βοήθεια των χαμηλόμισθων γονιών της, αλλά αντίθετα ήξερε ότι θα ήταν μεγάλη ανακούφιση γι’ αυτούς αν μπορούσε να τους στέλνει ένα μικρό ποσό κάθε τόσο. Έμεναν ακόμα δύο χρόνια για να αποπληρώσουν το δάνειο που είχαν πάρει όταν ο πατέρας της είχε μείνει για καιρό άνεργος και οποιαδήποτε βοήθεια θα ήταν πολύτιμη. Προς το παρόν, η Άλις δεν μπορούσε να βοηθήσει ούτε τον εαυτό της να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο. Όσο φοιτούσε στο πανεπιστήμιο, με υποτροφία που είχε καταφέρει με πολύ κόπο να κερδίσει, δικαιούταν δωρεάν διαμονή στην φοιτητική εστία οπότε τα μηνιαία της έξοδα ήταν ελάχιστα. Όταν όμως αποφάσισε, αντί να γυρίσει στο πατρικό της, στο Αμπερντήν, να μείνει στην Αγγλία, να νοικιάσει δικό της σπίτι στο Λονδίνο και να ξεκινήσει την καριέρα της προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα. Το όνειρο της ανεξάρτητης, επιτυχημένης δημοσιογράφου φάνταζε άπιαστο όσο ποτέ άλλοτε. «Θέλεις ένα καφέ», ρώτησε την Ρέιτσελ. «Μόνο που φοβάμαι πως μου έχει τελειώσει το γάλα». «Μμ... όχι ευχαριστώ, θα προτιμούσα πράσινο τσάι αν σου βρίσκεται», αποκρίθηκε η Ρέιτσελ. «Ναι, πρέπει να έχουν μείνει μερικά φακελάκια. Μόνο εσύ το πίνεις αυτό το πράγμα γι΄ αυτό και το είχα πάρει». Η διάθεση της Άλις είχε φτιάξει ελαφρώς. Όταν έχεις κάποιον να μιλήσεις για το πρόβλημά σου είναι καλύτερα, σκέφτηκε,

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ακόμα κι όταν του είναι αδύνατο να ταυτιστεί μαζί σου. Όταν κάθισαν στην κουζίνα με τα ζεστά ροφήματα στο τραπέζι μπροστά τους - η Άλις είχε μετατρέψει το δωμάτιο που προοριζόταν για σαλόνι σε ένα είδος γραφείου, κατά τη γνώμη της, αποθήκη περιοδικών και εφημερίδων σύμφωνα με τη Ρέιτσελ- η Ρέιτσελ άρχισε και πάλι τις ερωτήσεις. «Λοιπόν; Κάτι έχεις εσύ… Έλα πες μου, δεν θα κάτσω να στα βγάλω με το ζόρι», είπε ανυπόμονα. «Θυμάσαι τη συνέντευξη που είχα δώσει την προηγούμενη βδομάδα, αυτή που σου είπα ότι πήγε πολύ καλά. Ε, λοιπόν, δεν πήγε καθόλου καλά. Μου απάντησαν πριν από λίγες ώρες πως δεν θα περάσω ούτε καν από μία δεύτερη. Δεν έχω τα απαραίτητα προσόντα για τη θέση», είπε κοιτώντας με απλανές βλέμμα τον καφέ της. «Αυτό ήταν; Έλα, μη στενοχωριέσαι! Δε σε πήρανε σε αυτή την εφημερίδα, ε, θα σε πάρουν σε κάποια άλλη. Σίγουρα θα βρεθεί κάποιος που θα αναγνωρίσει ότι όντως έχεις ταλέντο». «Ναι, αλλά πότε; Ακόμα και στην εξωφρενική περίπτωση που κάποιος με προσλάβει έστω και ως σερβιτόρα τις επόμενες μέρες, μπορεί να είναι ήδη αργά. Μέχρι να πάρω τον πρώτο μου μισθό, θα έχει αλλάξει ο μήνας και θα πρέπει να έχω πληρώσει το νοίκι και το ρεύμα. Κι εγώ δεν έχω ούτε το μισό ποσό! Ω, είμαι τόσο ηλίθια. Έπρεπε να είχα βρει κάτι προσωρινό πιο νωρίς και μετά να στόχευα ψηλά…» Η Άλις με μεγάλη προσπάθεια συγκρατούσε τα δάκρυά της, δεν ήθελε να προκαλεί οίκτο στην Ρέιτσελ. «Έλα μην ανησυχείς. Θα σου δανείσω εγώ τα χρήματα που σου λείπουν και μου τα δίνεις όταν πιάσεις δουλειά και τακτοποιηθείς. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε», είπε η

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Ρέιτσελ και δαγκώθηκε όταν κατάλαβε ότι η τελευταία φράση της στενοχώρησε τη φίλη της. «Βλέπεις; Αυτό είναι το θέμα Ρέιτσελ, δεν θα είναι η πρώτη φορά! Ήδη σου χρωστάω ένα σεβαστό ποσό το οποίο δεν ξέρω πότε θα είμαι σε θέση να σου επιστρέψω· δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι! Αν δεν γίνει κάτι σύντομα, θα μαζέψω τα πράγματά μου και θα γυρίσω στο πατρικό μου, δεν έχω άλλη επιλογή…» «Αυτό ξέχνα το! Δεν θα σ’ αφήσω να φύγεις και να πας να θαφτείς σε αυτό το μέρος! Ξανασκέψου σε παρακαλώ το θέμα με τα χρήματα· ξέρεις ότι εμένα δε θα μου λείψουν. Και φυσικά η προσφορά από τον πατέρα μου ισχύει ακόμα. Μην τη χάσεις αυτή την ευκαιρία Άλις. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα είναι διαθέσιμη η θέση. Υποσχέσου μου ότι θα το ξανασκεφτείς!» «Εντάξει, στο υπόσχομαι», είπε απρόθυμα η Άλις. Η Ρέιτσελ της είχε προτείνει, όσο ήταν φοιτήτριες, να δουλεύει μερικές ώρες τη βδομάδα σε μια εφημερίδα του πατέρα της ώστε να μην εξαρτιόταν οικονομικά από τους γονείς της. Η υπερηφάνεια της Άλις την είχε κάνει όμως να αρνηθεί· δεν ήθελε να νιώθει υποχρεωμένη σε κανέναν . Όταν πλησίαζαν στο τέλος του τέταρτου έτους στη σχολή, ο πατέρας της Ρέιτσελ τής πρότεινε να την προσλάβει ως ασκούμενη, αλλά εκείνη και πάλι είχε αρνηθεί. Δεν ήθελε να δουλεύει γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Εκτός από τις αρχές του, δεν της άρεσαν ούτε οι τρόποι του. Ένιωθε σαν να περνάει από ανάκριση με τις-συχνά αδιάκριτες-ερωτήσεις που της έκανε κάθε φορά που την έβλεπε. Γι’ αυτό και δεν είχε στείλει βιογραφικό σε καμιά εφημερίδα του οίκου του. «Είμαι τόσο μπερδεμένη αυτή τη στιγμή! Πρέπει να κά-

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

τσω να εξετάσω τις επιλογές μου, οι οποίες φυσικά δεν είναι και πολλές…» «Εντάξει τότε εγώ να πηγαίνω», είπε η Ρέιτσελ βλέποντας πως η φίλη της μάλλον δεν θα είχε όρεξη να κουβεντιάσουν για τα δικά της, αισθηματικής φύσεως πάντα, προβλήματα. «Μην ξεχνάς πως η Σούζαν έρχεται αύριο! Θα κανονίσω να συναντηθούμε το γρηγορότερο δυνατό, μου έχει λείψει πολύ. Μεθαύριο έχω ρεπό. Θα την ρωτήσω αν την βολεύει και θα σε ενημερώσω. Και όπως σου είπα, ξανασκέψου την προσφορά από τον πατέρα μου!», είπε αποχαιρετώντας την με μια αγκαλιά. Η Σούζαν ήταν η μία από τις τρεις φίλες της Άλις από την σχολή. Το τελευταίο εξάμηνο είχε πάει για πρακτική στο Παρίσι και με το που αποφοίτησε της πρόσφεραν μια μόνιμη θέση εκεί, την οποία φυσικά και δέχτηκε με χαρά. Η Ρέιτσελ την είχε συναντήσει σε ένα από τα ταξίδια της στην γαλλική πρωτεύουσα, αλλά η Άλις -που ποτέ της δεν είχε βγει εκτός Ηνωμένου Βασιλείου- είχε να την δει τόσους μήνες και της έλειπε πολύ. Η άλλη φίλη τους, η Τζίλιαν, ήταν κι αυτή Σκωτσέζα από το Περθ. Εκείνη όμως προτίμησε να επιστρέψει πίσω στην Σκωτία όπου την περίμενε ο παιδικός της έρωτας. Τώρα ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί, ενώ παράλληλα ετοιμαζόταν για τον γάμο που θα γινόταν το επόμενο καλοκαίρι. Από τη στιγμή που έφυγε από το πατρικό της, η Άλις δεν σκόπευε να γυρίσει πίσω στην Σκωτία. Ήθελε να μείνει και να κυνηγήσει το όνειρό της στο Λονδίνο. Τον τελευταίο καιρό όμως είχε αρχίσει να μην νιώθει και τόσο σίγουρη για την επιλογή της. Όταν έφυγε η Ρέιτσελ, η Άλις κάθισε στον καναπέ και

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

άνοιξε την τηλεόραση σε μια προσπάθειά της να ξεχαστεί λίγο Όσο ακόμα έχω ρεύμα, σκέφτηκε. Έπεσε πάνω σε μια αισθηματική ταινία όπου η πρωταγωνίστρια ήταν η πέτρα του σκανδάλου σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Αυτά μάλιστα, αυτά είναι προβλήματα, σκέφτηκε, να μην ξέρεις ποιον από τους δύο εραστές σου να προτιμήσεις, όχι να μην ξέρεις πώς θα πληρώσεις το ρεύμα. Αφού η τηλεόραση, αντί να διώχνει το πρόβλημα από το μυαλό της, μάλλον το έκανε χειρότερο, αποφάσισε να κάτσει στον υπολογιστή και να γράψει. Πάντα τη χαλάρωνε αυτό. Δεν χάνω τίποτα να ρίξω και μια ματιά στο ταχυδρομείο μου, σκέφτηκε, μπορεί και να έχει γίνει κάποιο θαύμα και κάποιος, κατενθουσιασμένος με το βιογραφικό μου εργοδότης, να με καλεί για συνέντευξη. Όπως το περίμενε, ο φάκελος των εισερχομένων δεν είχε καινούργια μηνύματα. Αποφάσισε να κοιτάξει και στον φάκελο των Junk μήπως και είχε παραπέσει εκεί κάποιο σημαντικό μήνυμα. Έτσι όπως προσπερνούσε γρήγορα τα μηνύματα που είχαν συσσωρευτεί από την τελευταία φορά που τα κοίταξε, σταμάτησε απότομα. Δεν είδε ποιος ήταν ο αποστολέας· δεν διάβασε καν ολόκληρο τον τίτλο. Μόλις το μάτι της έπεσε στις λέξεις «άμεσο εισόδημα», είχε πατήσει το κουμπί της εμφάνισης σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Subject: Το πρόγραμμα «Ιπποκράτης ΙΙ» σας εξασφαλίζει άμεσο εισόδημα Έχετε ανάγκη από χρήματα; Θέλετε να συμβάλετε στην πρόοδο της επιστήμης; Η φαρμακευτική εταιρία A.M.P.A. Health Solutions σας προσφέρει τη δυνατότητα μέσω του

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

προγράμματος «Ιπποκράτης ΙΙ», με μόλις δύο συνεδρίες, να εξασφαλίσετε 2.000£. Μοναδική προϋπόθεση η καλή σωματική υγεία. Αν είστε νέος-α έως 30 ετών χωρίς ιστορικό σοβαρής ασθένειας ή αλλεργίας, προσέλθετε στα γραφεία της εταιρίας μας από 17 έως 26 Οκτωβρίου και ώρα 10.00-15.00. Adrian Becker Υπεύθυνος ερευνών Στη συνέχεια ακολουθούσε μια διεύθυνση κάπου στο Έσερ. Διαβάζοντας ξανά και ξανά το μήνυμα, της φαινόταν όλο και περισσότερο σαν σανίδα σωτηρίας που την κατάλληλη στιγμή έκανε την εμφάνισή της. Είχε μόλις δύο μέρες περιθώριο για να προλάβει τη προθεσμία γι’ αυτό και αποφάσισε να μη χάσει καθόλου χρόνο και να πάει το επόμενο κιόλας πρωί να δει περί τίνος πρόκειται. Δεν είχε εξάλλου τίποτα πιο σημαντικό να κάνει. Τα χρήματα ήταν κάτι παραπάνω από αρκετά και για μόνο δύο συνεδρίες. Δεν είχε όμως ιδέα για το τι ήταν εκείνο το πρόγραμμα, έπρεπε πρώτα να το ψάξει. Άνοιξε τη μηχανή αναζήτησης και πληκτρολόγησε “Πρόγραμμα Ιπποκράτης ΙΙ”. Εμφανίστηκε στην οθόνη της ένας καταιγισμός αποτελεσμάτων, αλλά όλα αφορούσαν το πρόγραμμα “Ιπποκράτης” μιας αμερικάνικης εταιρίας. Από όσο είδε, υπήρχαν αρκετές αναφορές στο πρόγραμμα από ιατρικά περιοδικά και sites. Οι ιατρικοί όροι και οι διάφορες λεπτομέρειες της φαινόντουσαν ακαταλαβίστικες και ένιωθε πολύ κουρασμένη για να ασχοληθεί περισσότερο.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Έκλεισε τον υπολογιστή, εξάλλου θα πήγαινε στην εταιρία να ρωτήσει προσωπικά τους υπεύθυνους και να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες. Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό της και με αναπτερωμένο το ηθικό της, πήγε για ύπνο. Αύριο ξεκινούσε μια καινούργια μέρα, ίσως και μια καινούργια σελίδα στη ζωή της.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ο επόμενο πρωί η διάθεση της Άλις ήταν πολύ καλύτερη. Άνοιξε τις κουρτίνες και το μικρό δωμάτιό της πλημμύρισε με φως. Ήταν μια σχετικά ηλιόλουστη μέρα για τα Λονδρέζικα δεδομένα. Καλό σημάδι σκέφτηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να φτιάξει πρωινό. Μετά από μισή ώρα είχε ήδη ντυθεί, είχε φτιάξει την τσάντα της και ήταν έτοιμη να φύγει. Το e-mail, τώρα που το ξανασκεφτόταν, δεν ανέφερε πολλές λεπτομέρειες ως προς τους κατάλληλους υποψήφιους, ζητούσε μόνο να μην έχουν κάποια κληρονομική ασθένεια ή κάποια αλλεργία. Εκείνη δεν είχε τίποτα από τα δύο, τουλάχιστον όχι από όσο γνώριζε. Ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να είναι σίγουρη αν θα ήταν στους κατάλληλους υποψήφιους. Η μικρή έρευνα που είχε κάνει το προηγούμενο βράδυ στο ίντερνετ, αφότου είχε διαβάσει το e-mail, δεν την είχε διαφωτίσει ιδιαίτερα. Αποφάσισε όμως να σταματήσει να τα σκέφτεται όλα αυτά, σε λίγο εξάλλου θα γνώριζε από πρώτο χέρι. Το σπίτι της απείχε αρκετά μέτρα από το σταθμό του μετρό, ήταν μακριά από το κέντρο της πόλης, στην ανατολική

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

πλευρά του Λονδίνου και η γειτονιά της δεν θα χαρακτηριζόταν ιδιαίτερα ήσυχη. Έπρεπε κάθε βράδυ, όταν επέστρεφε από κάποια έξοδο, να προσέχει, να έχει πάντα τα αυτιά της ανοιχτά μην ακούσει βήματα από πίσω της, ενώ από τη τσάντα της δεν έλειπε ποτέ το αυτοσχέδιο σπρέι πιπεριού το οποίο ευχόταν να μη χρειαστεί να χρησιμοποιήσει ποτέ. Αλλά με τα χρήματα που διέθετε, δε θα μπορούσε να βρει καλύτερη τοποθεσία. Το καλό ήταν πως είχε γνωριστεί με τους ενοίκους της πολυκατοικίας και ένιωθε έστω κάποια ασφάλεια. Το διαμέρισμά της ήταν το ένα από τα πέντε μιας παλαιάς πολυκατοικίας τουλάχιστον εικοσαετίας. Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν συχνά με τη θέρμανση ή τα τριξίματα στην ξύλινη σκάλα ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση. Το διαμέρισμά της δεν ήταν παρά ένα μικρό δυαράκι, με ένα μικρό υπνοδωμάτιο, ένα σχετικά μικροσκοπικό σαλόνι το οποίο είχε ουσιαστικά μετατρέψει ταυτόχρονα σε γραφείο, βιβλιοθήκη και ντουλάπα, μια μικρή κουζίνα και το μπάνιο. Δεν ήταν κάτι σπουδαίο αλλά του είχε βάλει την προσωπική της πινελιά. Είχαν βάψει, με τη Ρέιτσελ, διαφορετικό χρώμα τον κάθε τοίχο στην κρεβατοκάμαρα για να θυμίζει, όπως χαρακτηριστικά έλεγε η Άλις, ουράνιο τόξο. Πράσινο, πορτοκαλί, κίτρινο και μοβ, δεν υπήρχε πιο απίθανος συνδυασμός, ενώ στο τοίχο απέναντι από το κρεβάτι υπήρχε ένα τεράστιο πόστερ με διάφορα μνημεία από όλο τον κόσμο: το Άγαλμα της Ελευθέριας, το Κολοσσαίο, την Ακρόπολη, το Ταζ Μαχάλ και τον Πύργο του Άιφελ. Η Άλις λάτρευε τα ταξίδια, αλλά δεν είχε καταφέρει να ταξιδέψει πουθενά, πέραν από κάποιες πόλεις στην Αγγλία και αυτή ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευσή της. Βέβαια ποτέ δεν είχε μεγάλη οικονομική

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

ευχέρεια και, από τότε που θυμόταν τον εαυτό της, έκανε μικροδουλειές για να έχει τα δικά της χρήματα. H ζωή εξάλλου στο Αμπερντήν ήταν πολύ δύσκολη γι’ αυτήν από πολλές απόψεις. Ακόμα και το ότι έφυγε από τη γενέτειρά της για να σπουδάσει στο Νόττιγχαμ χωρίς να έχει οικονομική υποστήριξη από το περιβάλλον της ήταν κατόρθωμα. Είχε περάσει όλα τα καλοκαίρια της από τότε που ήταν δεκαπέντε ετών δουλεύοντας στο ταξιδιωτικό γραφείο του θείου της Λέοναρντ, κατορθώνοντας να εξασφαλίσει τα χρήματα για τις σπουδές της. Ουσιαστικά δεν είχε ποτέ χρόνο να ταξιδέψει. Κάποια μέρα όμως πίστευε πως θα τα κατάφερνε και θα επισκεπτόταν όλα αυτά τα υπέροχα μέρη που διαφήμιζε το ταξιδιωτικό γραφείο και θα έγραφε έναν ενδιαφέροντα ταξιδιωτικό οδηγό για τους λάτρεις των εξερευνήσεων. Μισή ώρα αργότερα είχε ήδη φτάσει στο σταθμό Waterloo, έβγαλε το εισιτήριο της και επιβιβάστηκε στο τρένο για το Έσερ. Η έδρα της εταιρίας ήταν σε μια αρκετά απομακρυσμένη περιοχή και θα χρειαζόταν αρκετή ώρα για να φτάσει εκεί. Δεν είχε επισκεφτεί ξανά την περιοχή, ούτε την είχε ακουστά καν. Ανέβηκε στο τρένο και κάθισε σε μια θέση δίπλα στο παράθυρο. Έβγαλε ένα μπλοκάκι από την τσάντα της κι άρχισε να κρατά σημειώσεις. Έξοδα Ενοίκιο Ρεύμα Γκάζι Ήδη τα μισά περίπου από τα χρήματα της αμοιβής θα ξοδεύονταν στις εκκρεμείς υποχρεώσεις της και τα υπόλοιπα ήλπιζε πως θα της αρκούσαν για τουλάχιστον τρεις μήνες-χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο φιλοδοξούσε να έχει

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

βρει επιτέλους δουλειά. Το κυριότερο όμως που θα κατάφερνε με αυτά τα χρήματα θα ήταν να γεμίσει επιτέλους το ψυγείο της. Θα σταματούσε πλέον να καταφεύγει σε πρόχειρα, φτηνά γεύματα όπως μακαρόνια και ρύζι. Συνειδητοποίησε όμως πως είχε άρχισε να προτρέχει· ακόμα δεν ήξερε αν θα την έπαιρναν. Έκλεισε λοιπόν το μπλοκάκι της και έβγαλε από την τσάντα της το μικρό, σχεδόν διαλυμένο, δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι της. Το είχε πάντοτε μαζί της σε περίπτωση που παρουσιαζόταν κάποιο ρεπορτάζ που θα της εξασφάλιζε μια αποκλειστικότητα. Το προτιμούσε μάλιστα από τα υπερσύγχρονα κινητά, αλλά κυρίως το χρησιμοποιούσε για να καταγράφει τις σκέψεις της. Λειτουργούσε σαν ένα είδος ημερολογίου, με το να καταγράφει και να ακούει έπειτα τις σκέψεις της κατάφερνε να αναγνωρίζει τα λάθη της ή να βρίσκει μια νέα οπτική. Είχε ξεκινήσει χρόνια αυτή τη συνήθεια όταν ήταν ακόμα στο Αμπερντήν και ο αγαπημένος της θείος, ο Λέοναρντ, της είχε χαρίσει αυτό το μαγνητοφωνάκι. Ήταν ο πρώτος στον όποιον είχε εκμυστηρευτεί το όνειρο της να γίνει γνωστή δημοσιογράφος και ο μόνος που πίστευε ότι μπορούσε να τα καταφέρει. Αυτή η διαδικασία όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε σαν ψυχοθεραπεία. Μετά από την θύμηση αυτής της γλυκιάς ανάμνησης είχε φτάσει σχεδόν στον προορισμό της. Σε λίγα λεπτά ακούστηκε από το ηχείο: Επόμενη στάση Έσερ. Πόσο γρήγορα είχε περάσει τελικά η ώρα! Το τρένο έφτασε στην αποβάθρα και σταμάτησε με ένα απότομο τίναγμα. Πατώντας το πόδι της στο σταθμό διαπίστωσε πως στην κυριολεξία βρισκόταν στην μέση του πουθενά. Δεν ήταν διόλου

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

απίθανο να ήταν η μοναδική επιβάτης που είχε αποβιβαστεί εκεί. Γύρω από το σταθμό δε μπορούσε να διακρίνει τίποτα άλλο παρά μόνο δέντρα και πράσινο. Ο καιρός είχε γίνει και πάλι μουντός ως συνήθως, αλλά υπήρχε μια περίεργη αύρα στην ατμόσφαιρα. Ξαφνικά άρχισε να μη νιώθει και τόσο σίγουρη για την απόφαση της. Την είχε από την αρχή παραξενέψει που η έδρα της εταιρίας δε βρισκόταν στο κέντρο του Λονδίνου, αλλά δεν περίμενε να βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Κοίταξε τριγύρω στην αποβάθρα να βρει κάποιον υπάλληλο να τον ρωτήσει για τη διεύθυνση, αλλά δεν υπήρχε κανείς. Κοιτάζοντας λίγο πιο κάτω όμως, διέκρινε την πινακίδα του γραφείου πληροφοριών. Έφτασε στο παραθυράκι των πληροφοριών λοιπόν και χτύπησε το κουδουνάκι. Μια ηλικιωμένη μικροκαμωμένη κύρια, που δε φαινόταν πολύ καλά από το σκουρόχρωμο τζάμι, της απάντησε με την πολύ λεπτή φωνή της. «Καλημέρα. Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;» «Καλημέρα. Θα ήθελα απλά να σας ρωτήσω μήπως γνωρίζετε που είναι η οδός Γούντστοκ Λέιν» ρώτησε η Άλις. Η γυναίκα συνοφρυώθηκε για λίγο. «Είναι νότια του σταθμού» απάντησε. «Με το που θα βγεις από το σταθμό, θα βρεθείς ακριβώς μπροστά στην εθνική οδό. Από εκεί θα περπατήσεις περίπου ένα μίλι και θα στρίψεις δεξιά, υπάρχει νομίζω και μια ταμπέλα που αναγράφει την οδό. Πάντως, νεαρά μου, εγώ θα σε συμβούλευα να είσαι πολύ προσεκτική. Δε ξέρω τι γυρεύεις εκεί, αλλά είναι επικίνδυνη η περιοχή· πόσο μάλλον αν πας πεζή. Γι’ αυτό να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά». «Εδώ είναι η έδρα της φαρμακευτικής εταιρίας A.M.P.A. Health Solutions, την γνωρίζετε;»

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

«Ούτε που την έχω ακούσει», είπε η ηλικιωμένη γυναίκα. Η Άλις την ευχαρίστησε και ξεκίνησε ακολουθώντας τις οδηγίες της. Καθώς περπατούσε, συνειδητοποιούσε ότι ήταν όντως πιο μακριά από ότι είχε φανταστεί ενώ στην πορεία διαπίστωσε γιατί είχε αποκαλέσει την περιοχή επικίνδυνη η υπάλληλος του σταθμού. Τριγύρω υπήρχαν μόνο δέντρα και δεν θυμόταν πριν από πόση ώρα είχε δει το τελευταίο σπίτι. Μετά από περίπου ένα μίλι, βρήκε την ταμπέλα που ανέγραφε την οδό και η οποία οδηγούσε σε μια μικρή ανηφόρα. Άρχισε να ανεβαίνει αλλά δεν έβλεπε τίποτα γύρω της, παρά μόνο ψηλά δέντρα με πυκνό φύλλωμα. Είχε αρχίσει να κουράζεται και να αγχώνεται. Επιτάχυνε λοιπόν τον βηματισμό της και δέκα λεπτά αργότερα είδε ένα μεγάλο κτίριο στην κορυφή του λοφίσκου. Δεν υπήρχε τίποτα ιδιαίτερο στην αρχιτεκτονική του κτιρίου, έμοιαζε με τεράστια αποθήκη, ενώ ήταν βαμμένο με ένα μουντό γκρι χρώμα και το περικύκλωναν από παντού δέντρα. Σίγουρα δεν περίμενε να είναι έτσι μια φαρμακευτική, αλλά και πάλι δεν ήξερε τι να περιμένει. Είχε φτάσει σχεδόν στην είσοδο όταν έβγαλε από την τσάντα της ένα μικρό καθρεφτάκι και άρχισε να περιποιείται τον εαυτό της. Τα μαλλιά της είχαν ανακατωθεί, είχε ιδρώσει αρκετά και δεν είχε μείνει πλέον ίχνος μέικ απ στο πρόσωπο της. Αφού άπλωσε λίγη πούδρα στο πρόσωπό της, και έπιασε τα μαλλιά της αλογοουρά, τα έβαλε όλα πάλι μες την τσάντα της και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Πέρασε ανάμεσα από τα τέσσερα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που βρίσκονταν στο πάρκινγκ και βρέθηκε μπροστά από την κεντρική είσοδο. Υπήρχε απ’ έξω μια μεγάλη επιγραφή με το όνομα της φαρμακευτικής και δίπλα ένα θυροτηλέφωνο με μια μικρή κάμερα. Για λίγα λεπτά

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

στάθηκε αναποφάσιστη, αλλά τελικά χτύπησε το κουδούνι. Μια γυναικεία φωνή ακούστηκε από το μεγάφωνο: «Παρακαλώ;» Η Άλις προχώρησε πιο κοντά στο θυροτηλέφωνο και είπε: «Γεια σας, ονομάζομαι Άλις Μακφίλαν και έχω έρθει για το πρόγραμμα Ιπποκράτης ΙΙ». Αμέσως ακούστηκε ένας διαπεραστικός ήχος και η πόρτα άνοιξε. Η Άλις έσπρωξε το χερούλι και μπήκε στο εσωτερικό του κτιρίου. Βρέθηκε σε ένα μακρόστενο διάδρομο πλημμυρισμένο από φως, ο οποίος ήταν τελείως άδειος. Το όλο σκηνικό της φαινόταν κάπως περίεργο. Δεν υπήρχαν αφίσες στους τοίχους ή κάποιος σεκιούριτι, ήταν απλά ένας εντελώς άδειος προθάλαμος. Άρχισε να βηματίζει όταν πίσω της ακούστηκε μια φανερά εκνευρισμένη φωνή. «Πρόσεχε πού πατάς!» Μα από πού ακούστηκε αυτή η φωνή; αναρωτήθηκε η Άλις που δεν έβλεπε τριγύρω κάποια άλλη πόρτα. Σαστισμένη γύρισε πίσω και αντίκρισε έναν ηλικιωμένο άντρα που σφουγγάριζε. Δεν είχε καταλάβει από πού είχε ξεπεταχτεί, ίσως είχε έρθει κι αυτός από την είσοδο. Ήταν μετρίου αναστήματος, με γκρίζα πυκνά μαλλιά και γενειάδα, κοντά στα εξήντα και με καταγάλανα, διαπεραστικά μάτια. «Συγγνώμη» αναφώνησε η Άλις, αλλά δεν πρόλαβε να αρθρώσει άλλη κουβέντα γιατί ο εκνευρισμένος επιστάτης ερχόταν απειλητικά προς το μέρος της. Φόραγε μια μπλε φόρμα και κράταγε τη σφουγγαρίστρα στο χέρι του, ενώ κούτσαινε ελαφρά από το αριστερό του πόδι. «Δεν σε έχω ξαναδεί εσένα. Τι γυρεύεις εδώ;» της είπε εκείνος κοιτώντας από την κορυφή ως τα νύχια.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

«Ορίστε;» αναφώνησε και πάλι η Άλις. Ο ηλικιωμένος άντρας την πλησίασε ακόμη περισσότερο. «Αν έχεις και λίγο έστω μυαλό, θα φύγεις όσο προλαβαίνεις». Στην Άλις όμως δεν άρεσε ούτε ο τόνος, ούτε το απειλητικό ύφος του. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν ανεχόταν από κανέναν. Του είπε λοιπόν ψυχρά: «Έχω έρθει για ένα προσωπικό θέμα που δε νομίζω πως σας αφορά. Για μια ακόμη φορά συγγνώμη που λέρωσα το πάτωμα και σας ταλαιπωρώ». Λέγοντας αυτά γύρισε την πλάτη της και απομακρύνθηκε. Καθώς προχωρούσε, άκουσε πίσω της μια φωνή να της λέει:«Δεν ξέρεις πού πας να μπλέξεις! Φύγε όσο είναι καιρός». Γυρίζοντας όμως προς τα προς τα πίσω, ο ηλικιωμένος επιστάτης είχε εξαφανιστεί. Τι περίεργος άνθρωπος! σκέφτηκε. Και τι να εννοεί; Δεν έδωσε μεγάλη σημασία στα λόγια του και συνέχισε να προχωράει όταν επιτέλους έφτασε σε μια μεγάλη αίθουσα όπου βρισκόταν η ρεσεψιόν. Στο κέντρο της ξεχώριζε ένα μεγάλο στρογγυλό γραφείο πάνω από το οποίο διακρινόταν μια μεγάλη σκαλιστή επιγραφή με το όνομα της φαρμακευτικής, ενώ δεξιά του υπήρχε ένα μικρό σαλονάκι στο οποίο καθόταν μια κοπέλα. Η όλη διακόσμηση ήταν πολύ φουτουριστική. Από το ταβάνι κρέμονταν περίεργα στρογγυλά φωτιστικά ενώ υπήρχε ένα ιδιαίτερο γλυπτό, όπου πάνω σε ένα σκήπτρο με φτερά ήταν τυλιγμένα δύο φίδια. Η Άλις πλησίασε λίγο περισσότερο προς το γραφείο όπου και την χαιρέτησε μια ξανθιά κοπέλα, που μόλις είχε σηκώσει τα μάτια της από τον υπολογιστή. Θα μπορούσες εύκολα να την χαρακτηρίσεις κοκέτα. Τα ρούχα της ήταν συντηρητικά για την ηλικία της, το πρόσωπο της ήταν υπερβολικά

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

καλυμμένο με μέικ απ και τα μαλλιά της ήταν μαζεμένα σε ένα αψεγάδιαστο κότσο. «Καλημέρα σας, πώς θα μπορούσα να βοηθήσω;» Μόλις της απηύθυνε το λόγο η Άλις, κατάλαβε πως ήταν η ίδια φωνή που άκουσε από το θυροτηλέφωνο. «Καλημέρα, έχω έρθει για το πρόγραμμα Ιπποκράτης ΙΙ». «Μάλιστα», είπε εκείνη. «Έχετε κάποιο ραντεβού; Είστε εδώ για την χορήγηση της πρώτης δόσης;» «Όχι, είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ. Ενδιαφέρομαι να συμμετάσχω στις δοκιμές και θα ήθελα να μου δώσετε περισσότερες πληροφορίες», απάντησε η Άλις. «Έχετε μαζί σας την κάρτα υγεία σας;» σας την ρώτησε η γραμματέας. «Ορίστε, εδώ την έχω», είπε η Άλις βγάζοντας την κάρτα από τη τσάντα της. «Είστε η Δις Μακφίλαν όπως βλέπω εδώ». «Σωστά». «Καθιστέ παρακαλώ», είπε εκείνη και της έδειξε το μαύρο καναπέ που είχε παρατηρήσει κατά την είσοδό της η Άλις. Με το που κάθισε, ήρθε η κοπέλα από τη ρεσεψιόν και της έδωσε να συμπληρώσει μια φόρμα βιογραφικού. «Θα πρέπει να συμπληρώσετε όλα τα στοιχεία σας και όταν τελειώσετε μπορείτε να μου τα φέρετε» της είπε και γύρισε πίσω στο γραφείο. Η Άλις παρατήρησε την κοπέλα που περίμενε μαζί της στο σαλόνι. Πρέπει να είχαν περίπου την ίδια ηλικία, αλλά εκείνη ήταν κοκκινομάλλα και είχε πολύ λευκή επιδερμίδα. Για την ακρίβεια ήταν ασυνήθιστα χλωμή και κρατούσε χαρτομάντιλα στα χέρια της, φαινόταν να υποφέρει από καταρροή. Η Άλις συμπλήρωσε το βιογραφικό της γρήγορα αν και

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

κάποιες ερωτήσεις της φάνηκαν περίεργες όπως με ποιο πρόσωπο θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν σε περίπτωση ανάγκης, αν έχει σοβαρή αποκλειστική σχέση, αν είναι στρέιτ και αν πιστεύει στο θεό. Σηκώθηκε και έδωσε τη φόρμα στην κοπέλα, η οποία την ενημέρωσε πως σε λίγο θα τη φώναζε για να μιλήσει με τον υπεύθυνο. Όταν ξανακάθισε στον καναπέ, διαπίστωσε πως δεν υπήρχε, δυστυχώς, κάποιο περιοδικό πάνω στο τραπεζάκι. Άρχισε να κοιτάζει λοιπόν αμέριμνα τριγύρω, προσπαθώντας να αποφύγει να διασταυρώσει το βλέμμα της με την κοπέλα που καθόταν κοντά της. Ποτέ δεν υπήρξε ιδιαίτερα κοινωνική. Όμως ήθελε να πάρει πληροφορίες και να ακούσει για το πρόγραμμα από κάποιον άλλο, που γνώριζε από πρώτο χέρι, κι έτσι μετά από λίγα λεπτά αποφάσισε να της μιλήσει. Γύρισε ελαφρά προς το μέρος της θέλοντας να της πιάσει κουβέντα, αλλά, κρίνοντας από την έκφραση της, εκείνη δε φαινόταν και τόσο πρόθυμη. Πλησίασε λίγο πιο κοντά της και, τεντώνοντας το χέρι της, είπε: «Γεια σου, είμαι η Άλις». Η κοκκινομάλλα έστρεψε το βλέμμα της προς το μέρος της και χαμογέλασε. Πλέον δε φαινόταν τόσο απόμακρη. «Γεια σου, είμαι η Κέιτ. Δε σου δίνω το χέρι μου γιατί είμαι άρρωστη και φοβάμαι μήπως σε κολλήσω». «Δεν πειράζει» είπε η Άλις με συγκαταβατικό ύφος, ενώ έπειτα τη ρώτησε: «Έχεις έρθει και εσύ για το πρόγραμμα Ιπποκράτης ΙΙ;» «Ναι, ακριβώς! Αυτή είναι η δεύτερη συνεδρία μου. Ουσιαστικά η αδελφή μου ήταν αυτή που είχε λάβει το e-mail από την εταιρία, αλλά τελευταία στιγμή αποφάσισε να μην

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

συμμετέχει. Βλέπεις βρήκε δουλειά και έτσι ήρθα εγώ στη θέση της. Πλέον μετά από αυτή την επίσκεψή μου, μένει μόνο να ξανάρθω μια τελευταία φορά σε ένα μήνα για την επανεξέταση». «Επανεξέταση;» ρώτησε η Άλις παραξενεμένη. «Μα νόμιζα πως είναι μόνο δυο επισκέψεις». «Στην ουσία δύο είναι οι δόσεις του φάρμακου, αλλά η τρίτη είναι για διαγνωστικούς καθαρά λόγους. Ξέρεις για να δουν την πρόοδο ή αν υπάρχουν παρενέργειες από ότι με ενημέρωσε ο Δρ Ρόμπερτς» της απάντησε η Κέιτ. «Παρενέργειες; Τι είδους παρενέργειες;» ρώτησε πάλι η Άλις κάπως πιο ανήσυχη αυτή η φορά. «Δεν υπάρχει κάποια ανησυχητική παρενέργεια, μην ανησυχείς, απλά ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά στο φάρμακο και αυτό είναι λογικό» είπε η Κέιτ. Η Άλις ήθελε να της κάνει τόσες πολλές ερωτήσεις, αλλά δεν ήθελε να φανεί ενοχλητική, εξάλλου σε λίγο θα μιλούσε με τον καθόλα αρμόδιο. «Κέιτ, γνωρίζεις πως έγινε η επιλογή; Εννοώ πώς διάλεξαν συγκεκριμένα άτομα για να στείλουν e-mail;» ρώτησε η Άλις χαμηλόφωνα με ένα συνωμοτικό τόνο. «Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Αλλά όταν το συζητήσαμε με την Κάντις, την αδελφή μου, καταλήξαμε ότι η επιλογή έγινε από πρακτικά κάποιου νοσοκομείου ή ακόμα και από τον εθνικό οργανισμό υγείας» απάντησε η Κέιτ στον ίδιο τόνο. «Μα, με τι είδους κριτήρια επέλεξαν εμάς; Και πώς εσύ κατάφερες να είσαι στους ιδανικούς υποψηφίους παρόλο που προοριζόταν για την αδελφή σου;» Την ρώτησε πάλι η Άλις. Η Κέιτ όμως αρκέστηκε απλά στο να ανασηκώσει τους ώμους της υπονοώντας πως δεν γνώριζε περισσότερα.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η Άλις δεν ήθελε να κουράσει περισσότερο την Κέιτ με τις ερωτήσεις της. «Και εσύ πώς τα πας;» τη ρώτησε ψάχνοντας να βρει ένα τρόπο να κλείσει ευγενικά τη συζήτηση. «Οι γιατροί εδώ μου λένε πως πήγαν όλα καλά και ας έχω απίστευτη καταρροή. Με είχαν προειδοποιήσει από την αρχή πως θα υπάρξουν κάποια συμπτώματα γρίπης, ως αναμενόμενες αντιδράσεις του οργανισμού στο φάρμακο, αλλά θα εξαλειφθούν σταδιακά και μετά θα είμαι καλύτερα από ποτέ! Εσένα είναι η πρώτη σου συνεδρία εδώ;» την ρώτησε, αφού έβγαλε ακόμα ένα χαρτομάντιλο από την τσάντα της. «Ναι, η πρώτη. Ακόμα όμως δε ξέρω τι θα κάνω». «Τι εννοείς, τι θα κάνεις;» «Αν όντως θα πάρω μέρος στις δοκιμές» απάντησε ανασηκώνοντας τους ώμους της. «Φαντάζομαι και εσύ θα έχεις οικονομικές δυσκολίες» είπε η Κέιτ γελώντας ελαφρά. «Ναι, κάπως έτσι» είπε συγκαταβατικά η Άλις. «Πίστεψέ με, καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ είχα πολλές αμφιβολίες στην αρχή, αλλά δυστυχώς η οικονομική μου κατάσταση δε μου άφησε άλλη επιλογή. Για ποιο λόγο εξάλλου κάποιος θα δεχόταν να γίνει πειραματόζωο;» είπε σαρκαστικά η Κέιτ. «Αυτό είμαστε δηλαδή, Κέιτ, πειραματόζωα;» «Κατά μια έννοια, ναι» απάντησε εκείνη. «Σίγουρα είναι θετικό το ότι συμμετέχουμε σε μια έρευνα που σκοπό έχει να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους, αλλά φαντάζομαι πως αν τα οικονομικά μας ήταν καλύτερα καμία από τις δυο μας δε θα ήταν εδώ τώρα». «Δεσποινίς Μακφίλαν», ακούστηκε η φωνή της κοπέλας

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

από τη ρεσεψιόν. «Ακολουθήστε με, παρακαλώ». Η Άλις σηκώθηκε, αποχαιρέτισε την Κέιτ, η οποία της ευχήθηκε καλή επιτυχία, και ακολούθησε την κοπέλα. Άρχισαν να κατευθύνονται σε ένα μακρόστενο διάδρομο κατά μήκος του οποίου βρίσκονταν κλειστές πόρτες. Καθεμία είχε διαφορετική επιγραφή απέξω: τμήμα προμηθειών, τμήμα διαχείρισης ,τμήμα γενετικής, δόκτωρ τάδε. Παρά τα τόσα γραφεία οι διάδρομοι ήταν έρημοι. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία. «Εδώ είμαστε» είπε η γραμματέας, μπροστά ακριβώς από μια πόρτα με τον αριθμό 711. Το ταμπελάκι από κάτω έγραφε ‘Δρ Ρόμπερτς- Επικεφαλής προγράμματος’. «Ο γιατρός Ρόμπερτς σας περιμένει» είπε η γραμματέας και έφυγε. Η Άλις χτύπησε την πόρτα και μια φωνή ακούστηκε: «Περάστε!» Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα στο γραφείο. Ένας ψηλός γεροδεμένος άντρας γύρω στα εξήντα, με πυκνά γκρίζα μαλλιά την υποδέχτηκε. «Εσείς είστε η δις Μακφίλαν; Χαίρομαι που σας γνωρίζω, είμαι ο Τρίσταν Ρόμπερτς. Μα καθίστε, μη στέκεστε» της είπε και της έδειξε την πολυθρόνα ακριβώς απέναντι από το γραφείο του. Παρατηρώντας τριγύρω της η Άλις, κάθισε στη μαύρη πολυθρόνα μπροστά στο γραφείο του γιατρού και περίμενε να ακούσει τα πάντα για το πρόγραμμα. «Είναι μεγάλη χαρά που είσαι εδώ Άλις, αν μπορώ να σου μιλάω στον ενικό. Μου είναι πάντοτε ευχάριστο να συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους» της είπε εκείνος πρόσχαρα.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

«Ναι, βέβαια» απάντησε κάπως επιφυλακτικά εκείνη. «Μα εσύ μου φαίνεσαι λίγο φοβισμένη!» της είπε ο Δρ Ρόμπερτς σταυρώνοντας τα χέρια του πάνω στο γραφείο. «Όχι, δεν είμαι», του απάντησε, «απλά δεν ξέρω απολύτως τίποτα γι’ αυτό το πρόγραμμα, μόλις χτες είδα το e-mail και δεν είχα ξανά εμπειρία σε κάτι παρόμοιο. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να ρωτήσω». «Μην ανησυχείς, καλή μου, θα σου εξηγήσω τα πάντα» της είπε καθησυχαστικά και άνοιξε ένα από τα συρτάρια του γραφείου του. Έβγαλε ένα πράσινο ντοσιέ. Απ’ έξω είχε την ένδειξη Πρόγραμμα Ιπποκράτης ΙΙ-Δοκιμές. «Λοιπόν» είπε και, αφού έκανε μια μικρή παύση για να καθαρίσει το λαιμό του, ξεκίνησε λέγοντας: «Το πρόγραμμα Ιπποκράτης ΙΙ αποτελεί μια πρωτοβουλία της A.M.P.A. Health Solutions και έχει ως στόχο να δημιουργήσει στον οργανισμό τα κατάλληλα αντισώματα ώστε να αντιμετωπίζονται κακόβουλες ασθένειες και κυρίως οι αυτοάνοσες, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και η νόσος του Crohn. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, που αποτελούν συνέχεια του προγράμματος Ιπποκράτης είναι πολύ ενθαρρυντικά, αλλά παραμένουν ακόμα σε πειραματικό στάδιο». Αυτή η τελευταία φράση ανησύχησε λίγο την Άλις, η οποία διέκοψε το γιατρό για να ρωτήσει: «Τι εννοείτε πειραματικό στάδιο;» «Νεαρά μου, μην ανησυχείτε! Απλά εννοώ ότι ακόμα δεν έχει χορηγηθεί η άδεια ούτε για την ανακοίνωση του φάρμακου ούτε για τη κυκλοφορία του, γι’ αυτό εξάλλου γίνονται και οι δοκιμές αυτές, για να διαπιστωθεί η πλήρης αποτελεσματικότητα του σε διαφορετικούς οργανισμούς.. Και, μεταξύ μας, αυτή η καθυστέρηση έχει γίνει για καθαρά κερδο-

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

σκοπικούς, όσο και γραφειοκρατικούς λόγους. Ήδη το ποσοστό επιτυχίας αγγίζει το 80%, αρκετά ψηλότερο σε σχέση με δοκιμές που είχαν γίνει κατά καιρούς στο παρελθόν». «Συγγνώμη» διέκοψε και πάλι η Άλις «θα μπορούσατε λίγο να μου μιλήσετε για το φάρμακο αυτό;» «Μα, βεβαίως! Εγώ και άλλοι συνάδελφοι μου από όλο τον κόσμο είχαμε την τύχη να εργαστούμε πάνω σε αυτή τη μέθοδο και να παράγουμε κάτι τόσο ελπιδοφόρο για τον άνθρωπο. Το φάρμακο αυτό αποτελεί έρευνα πολλών ετών και σημαντικό επίτευγμα της ιατρικής επιστήμης. Αποτελείται από διάφορα συστατικά που έχουν αποδειχτεί ότι ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού». Στη συνέχεια άρχισε να τις περιγράφει με ιατρικούς όρους τη σύνθεση του φάρμακου και τη λειτουργία που επιτελεί όταν εισέρχεται στον οργανισμό. Της έδειξε επίσης κάποια διαγράμματα και εικόνες στο ντοσιέ, με τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι ασθένειες τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει το φάρμακο. Της έδειξε ακόμα διάφορες αναφορές από άρθρα για το πρόγραμμα Ιπποκράτης, ενώ εξιστορούσε την πρόοδο που είχε συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια. Όλα αυτά ακούγονταν στην Άλις σαν φλυαρίες του γιατρού. Η ουσία της ερώτησής της δεν είχε απαντηθεί και αυτό είχε αρχίσει να την εκνευρίζει. «Δε θέλω να γίνω κουραστική Δρ Ρόμπερτς, αλλά εμένα θα με ενδιέφερε περισσότερο να μάθω πώς χορηγείται το φάρμακο, τι περιλαμβάνει, αν είναι ακίνδυνο και τι είδους παρενέργειες μπορεί να υπάρξουν». «Άλις, από ότι φαίνεται, το μικρόβιο της δημοσιογραφίας είναι έμφυτο μέσα σου» είπε εκείνος και μάζεψε πίσω το υλικό βάζοντας το πάλι μέσα στο ντοσιέ.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η Άλις του έριξε μια λοξή ματιά· πού ήξερε ότι ήταν δημοσιογράφος; Τότε όμως θυμήθηκε τη φόρμα βιογραφικού που είχε συμπληρώσει. «Λοιπόν, το φάρμακο αυτό χορηγείται σε δύο δόσεις των 150 mg και είναι εντελώς ακίνδυνο. Η μόνη παρενέργεια που μπορεί να παρουσιαστεί είναι μια ελαφρά ίωση που θα διαρκέσει το πολύ μια εβδομάδα, μέχρι να προσαρμοστεί ο οργανισμός σου» της είπε. «Υποτίθεται όμως ότι αυτό το φάρμακο είναι ακίνδυνο, γιατί δημιουργούνται αυτά τα συμπτώματα ίωσης;» ρώτησε για μια ακόμη φορά η Άλις. «Καλή μου, αυτό το φάρμακο αντιδρά διαφορετικά σε κάθε οργανισμό. Όταν εισέρχεται μια ξένη ουσία στον οργανισμό μας, δημιουργεί ο ίδιος αντισώματα για να την αναγνωρίσει και έπειτα είτε την απορροφά είτε την αποβάλλει, γι’ αυτό το λόγο παρουσιάζονται αυτά τα συμπτώματα, αλλά πίστεψέ με αυτό δεν είναι καθόλου ανησυχητικό, μετά θα νιώθεις πιο δυνατή από ποτέ». «Όλα αυτά ακούγονται πολύ ρόδινα γιατρέ και πιστέψτε με δε θέλω να κάνω το δικηγόρο του διάβολου, αλλά ποια είναι η παγίδα;» είπε η Άλις αφού ανασηκώθηκε ελαφρά από την πολυθρόνα. Ο γιατρός ξαφνικά ξέσπασε σε εκκωφαντικά γέλια. «Παγίδα; Δεν υπάρχει καμία παγίδα. Απλά οι δοκιμές αυτές γίνονται για να αποδειχτεί ότι το φάρμακο είναι αποτελεσματικό και για το εάν θα λειτουργήσει, ή όχι σε όλους, τουλάχιστον σε όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται. Επίσης θέλουμε να εξετάσουμε και το εάν η διάρκειά του είναι μακροπρόθεσμη και όχι προσωρινή, κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι». Έδωσε το ντοσιέ στην Άλις, επι-

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

στρέφοντας μαζί και την κάρτα υγείας της. «Εδώ θα βρεις όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, μπορείς να το διαβάσεις και να με ρωτήσεις ό,τι απορία έχεις. Η Άλις πήρε το ντοσιέ και άρχισε να το ξεφυλλίζει. Ο Δρ. Ρόμπερτς την κοίταξε κατάματα και της είπε: «Άλις, κρίνοντας από το ιστορικό σου, πληροίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις», συνέχισε, «και αυτό σε καθιστά ιδανική υποψήφια. Θα χαιρόμουν πολύ αν αποφάσιζες να συμμετάσχεις. Εξάλλου πιστεύω πως αυτές οι δοκιμές θα ωφελήσουν και εσένα· θα είναι σαν έχεις κάνει έναν ιατρικό έλεγχο και θα έχεις ενισχύσει τον οργανισμό σου». «Δρ Ρόμπερτς να σας κάνω μια ακόμη ερώτηση. Πώς έγινε η επιλογή των υποψηφίων;» «Η επιλογή έγινε δειγματοληπτικά μέσω της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας, από τις καταστάσεις φοιτητών των πανεπιστημίων που ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 30. Ελπίζω να σε κάλυψα!» «Μα με τι κριτήρια;» ψέλλισε η Άλις αλλά ο Δρ Ρόμπερτς την διέκοψε λέγοντας: «Δυστυχώς δε μπορώ να μείνω περισσότερο, το καθήκον με καλεί βλέπεις και θα πρέπει να φύγω. Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία μας. Να σου υπενθυμίσω μόνο πως έχεις πλέον μόνο τρεις μέρες για να αποφασίσεις αν θα συμμετέχεις στην έρευνα ή όχι. Οι αιτήσεις που έχουμε λάβει είναι πολλές και δεν έχουμε περιθώρια να χρονοτριβούμε. Αφού είπε αυτά, ζήτησε το ντοσιέ πίσω και έβγαλε μια κάρτα από το σακάκι του δίνοντάς την στην Άλις. «Σε αυτή την κάρτα υπάρχει το τηλέφωνό μου, μπορείς να με καλέσεις για οποιαδήποτε απορία έχεις». Λέγοντας αυτά έσπρωξε προς τα πίσω την καρέκλα του, σηκώθηκε και έδωσε το χέρι του στην Άλις για να την χαιρετήσει. Αφού

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΛΒΑΝΟΥ - ΜΑΙΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

αντάλλαξαν μια βιαστική χειραψία, την οδήγησε προς την ρεσεψιόν. Εκείνη είχε μείνει σαστισμένη. Φοβήθηκε μήπως οι ερωτήσεις της είχαν εξοργίσει το γιατρό που τώρα στο τέλος φαινόταν σα να θέλει να την ξεφορτωθεί. Μήπως φάνηκα χαζή; σκέφτηκε. Η Κέιτ δεν ήταν πια στο καθιστικό, ενώ η γραμματέας φαινόταν πολύ απασχολημένη. Μιλούσε στο τηλέφωνο και αρκέστηκε απλά να γνέψει στην Άλις που πήγαινε προς την έξοδο. Πραγματικά δεν ήξερε τι να αποκομίσει από αυτή τη συνάντηση, ούτε ήξερε τι θα κάνει τελικά. Είχε πολλές αμφιβολίες για το σωτήριο, όπως αρχικά της είχε φανεί πρόγραμμα, αλλά, όπως και να είχε, δεν ήξερε πολλά για το θέμα και δεν ήθελε να έχει εκπλήξεις. Από την άλλη όμως χρειαζόταν τόσο πολύ τα χρήματα. Μια ελαφρά γρίπη, τι άλλο χειρότερο θα μπορούσα να πάθω; Κι όλα αυτά που της έλεγε ο γιατρός για τις άδειες των φαρμακευτικών και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, ήταν πράγματα που είχε ακούσει στις ειδήσεις και είχε διαβάσει στις εφημερίδες. Θα χρειαστεί να αριθμήσω τα αρνητικά και τα θετικά και να αποφασίσω, εξάλλου έχω τρεις ολόκληρες μέρες να το σκεφτώ. Με όλα αυτά στο μυαλό της, βγήκε από το κτίριο και καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω της ένιωσε μια παρουσία, σαν κάποιος να την παρακολουθούσε. Όταν κοίταξε προς το βάθος του διαδρόμου, είδε πως κάποιος βρισκόταν εκεί. Ένιωθε το βλέμμα του καρφωμένο πάνω της. Στάθηκε για ένα λεπτό στην πόρτα και κοίταξε και πάλι, αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει ποιος ήταν.

Διαβάστε επίσης βιβλία από την Δυάς Εκδοτική

¢ ΈΚΘΥΜΟΣ

®£¥© ¬

£ ª¦ µ ¦ ®³ ¯Î»É¿Ê¿ ¿ÊÊ« sÃÅ Ì¾Â¿ÏÃ ÏÐÆ ¦ÃÅ ÐÎÇÉ¹Ó ¡ ÇÏÐºsÃÓ ¹Ê¿ÀÃ É¿Ç ÐÌ sÃÐ¿ ÂÍË ÏÐÆË ¥ÊÇËÇÉº ÐÆ ÏÐÇÅsº ÖÃÇ ÏÐÌ É¿Ç ÃÎÅ«ÖÃÐ¿Ç ÏÃ Ë ¼ÊÆÓ ÒÓ ÀÇÌ×¿ÐÎÇÉ¼ «ÃÇ Ð¿ ¿ Ê« Î«Ås ÐÌÕÓ ¿ÊÆÑÇËÌ¾Ó ¿ËÑ ÃÇ ÐÌÕÓ Ä»ÊÌÕÓ ÐÆÓ ÃË ¿ ¼ sÇÉÎº ÆÊÇ ÐÌ ÂÇ«À¿Ïs¿ ¿ÕÐº ÏÐÌ Ë¿ ÅÎ«ÁÃÇ É«ÐÇ Ð»ÐÊÌ bb£ ¯ÇsÒÎ¼Óbb ÀÇÀ

εΟυυκλέψειςςςςςτόνισαννοιιΔέκααΕντολέςςτουυΚυρίουυαλλάάεκείί νοιιτηςςέκλεψαννόότιιαγαπούσεε εΟυυ ψευδομαρτυρήσειςς κατάά τούύ πλησίονν σουυ μαρτυρίανν ψευδήήήήχαράχτηκαννστιςςπλάκεςςτουυΜωυσήήήαλλάάαυτοίίπότιι σανντηηψυχήήτηςςμεετοοδηλητήριοοτουυψέματοςς ςΟυυφονεύσειςςςςυπαγόρευσεεοοΘεόςςαλλάάαυτόςςόπλισεετοοχέριι μιαςςαδύναμηςςύπαρξηςς εΟυκκεπιθυμήσειςςόσαατώώπλησίοννσουυεστίίίίίίήταννηητελευταίαα εντολήήτουυΜεγαλοδύναμουυαλλάάεκείνηηεπιθυμούσεεναααποκτήή σειιοοτιδήποτεεδικόότουςς ς Κάποτεεείχεεδυοοονόματαααα Τοοένααόνομαατοοαπαρνήθηκεεγιααλίγοοοόταννάκουσεεένααπερίερρ γοοκάλεσμαααακολουθώνταςςτοομονοπάτιιΤουυ Τοοάλλοοόνομααστηνναρχήήτοοέθαψεεβιαστικάάαλλάάτοοαναζήτηη σεε αγωνιωδώςς στηνν πορείαα ότανν όλαα ανατράπηκαννν ότανν ηη αγάπηηέγινεεμίσοςςςτααψέματααέναςςμονόδρομοςςκαιιηηεκδίκησηη τοομοναδικόόφωςςστοοσκοτεινόόσταυροδρόμιιτηςςζωήςς Τώρααααα τοο τώραα δενν έχειι σημασίαα αφούύ τοο τέλοςς είναιι πολύύ μακριάάάΜπορείίοοπροορισμόςςτωννανθρώπωνννααείναιιοοπαράά δεισοςςς ς αλλάά εκείνηη δεε θαα σταματήσειι εάνν δενν πάρειι στηνν κόλασηημαζίίτηςςκαιιαυτούςςπουυτηννκατέστρεψανν

ΤοονέοοόνομαατηςςείναιιηηΤιμωρόςςςςς καιιιαυτήήείναιιηηιστορίαατηςςςς

Δυάς Εκδοτική

E-mail g.moissoglou@gmail.com