Japaneserose ex

‘

‘

publishing

publishing

earnest

กามิกาเซหญิง

ในประวัติศาสตร์ที่บิดเบี้ยว ไม่มีใครเคยได้ยินมาก่อนว่า มี ‘นักบินกามิกาเซหญิง’ ในกองทัพญี่ปุ่น มายูมิ โอโนะเดระ นักสืบประวัติศาสตร์สาว ได้รับเศษเสี้ยวของเบาะแส จากจดหมายชิ้นเล็กๆ ที่ลงชื่อ ซายูริ มิยาโมโตะ ซึ่งนายทหารคนหนึ่งช่วยลักลอบนำ�ออกมาจากค่อยชิมบุ มิยูมิตัดสินใจขุดค้นเจาะลึก เข้าไปในร่องรอยของประวัติศาสตร์ชิ้นนี้ จนกระทั่งเธอค้นพบความจริงที่สุดแสนสะเทือนใจ

Rei Kimura

ติดตามความเคลื่อนไหวของสำ�นักพิมพ์เอิร์นเนสได้ที่ www.facebook.com/EarnestPublishing

earnest

Japanese Rei Kimura

กามิกาเซหญิง

Rose

นพดล เวชสวัสดิ์ แปล

Japanese Rose

กามิกาเซหญิง

บทที่ 1

มายูมิเหม่อมองหมายเลขโทรศัพท์สุดท้ายจากสามรายการบน แผ่นกระดาษยับยู่ยี่ กดหมายเลขเชื่องช้า เธอกลั้นลมหายใจนิ่ง รอฟังเสียงตอบรับจากปลายสาย เป็นเสียงสาวรุ่น “สวัสดีค่ะ? สวัสดีค่ะ? ใครน่ะ?” “สวัสดีคะ่ ” มายูมสิ ง่ เสียงตอบ น่าจะเป็นรายนี้ ไม่เช่นนัน้ การค้นข้อมูลเข้มข้นหลายสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ถือได้ว่าสูญเปล่า ต้องเริม่ งานใหม่กนั อีกรอบ “ขอเรียนสายคุณริกะ โคบายาชิคะ่ ” “รอสักครูน่ ะคะ หนูจะไปบอกคุณยาย” เสียงตอบกลับมา มายูมิระบายลมหายใจออกมายืดยาวด้วยความโล่งอก เท่าที่ ผ่านมาไม่เลวเลยทีเดียว แต่อาจมีเหตุแทรกซ้อนได้ เพราะชื่อ ริกะ โคบายาชิใช่ว่าจะเป็นชื่อแปลกพิลึกส�ำหรับผู้หญิงยุคโน้น อายุก็อยู่ในช่วงวัยที่เธอติดตามเสาะหา การรอคอยคล้ายจะยืดยาวไร้ทสี่ นิ้ สุดแม้จะเนิน่ ช้าไปเพียง แค่ไม่กี่นาที มีเสียงหญิงชรา เสียงแหบแห้งทรงอ�ำนาจตอบรับ น�ำ้ เสียง ‘ควรเป็นเรือ่ งส�ำคัญนะ’ เสียงของคนถูกขัดจังหวะจาก 7

เร คิมูระ

งานอันควรค่า ต้องปลีกตัวมารับโทรศัพท์ “สวัสดี?” หัวใจของมายูมเิ ต้นระรัว เต้นคร่อมจังหวะเหมือนทุกคราว ที่สืบสาวมาตามเส้นทางยากล�ำบากยาวไกล แล้วมองเห็นเป้า ปลายทางร�ำไร เธอรีบกรอกเสียงลงไปแทบไม่หายใจ “สวัสดีคะ่ เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านคือ ซายูริ มิยาโมโตะ?” มีเสียงสูดลมหายใจเฮือกและความเงียบงันยาวนาน ก�ำกับ ด้วยเสียงหอบหายใจหนัก ประกาศชัยชนะให้มายูมิรู้ว่า อาจ เป็นไปได้ เธอยิงโดนเป้าแล้ว ด้วยหมายเลขท้ายสุดของรายการ การค้นหาของเธอยุติลงแล้ว “นี่ใครกัน? ท�ำไมเธอเรียกฉันด้วยชื่อนั้น? ชื่อนั้นไม่ได้ใช้ มานาน 60 ปีแล้ว!” เสียงเข้มหงุดหงิดเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบ วิงวอนสั่นเครือ เสียงที่ท�ำให้มายูมิอึดอัดใจเหมือนทุกคราวที่เธอ เจาะเข้าไปในอดีตทุกข์ทรมานโดยไม่ได้รับค�ำเชื้อเชิญจากเจ้าตัว แต่เธอเป็นนักประวัตศิ าสตร์ รับงานมาท�ำ ได้รบั เงินค่าจ้าง ก้อนโต นีไ่ ม่ใช่เวลาจะมาสงสารเห็นใจใคร เธอแจ้งข้อมูลเปิดเผย ตรงไปตรงมา “หนูชื่อมายูมิ โอโนะเดระ ได้รับการว่าจ้างจาก ผู้ผลิตรายการสารคดีของเอ็นเอชเค ซูงาโมะ อะราอิ ให้มา ตามหาตัวท่าน...” “ไม่ ไม่เอาทีวี ฉันไม่อยากคุยกับสื่อมวลชน ไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับฉัน” เสียงครวญโหยหวนดังจากปลายสาย “ซายูริ มิยาโมโตะตายไปแล้ว ฝังไปพร้อมกับทหารที่เสียชีวิตในสงคราม ที่ศาลเจ้ายาสุคุนิ! ไปให้พ้น ไปค้นหาเธอที่นั่น” “ได้โปรด...อย่าเพิง่ วางหูนะคะ กรุณาฟังหนูกอ่ น” มายูมิ 8

กามิกาเซหญิง

อ้อนวอน “นีไ่ ม่ใช่การท�ำข่าวหรือเรือ่ งการหาข่าวเชิงพาณิชย์เพือ่ สร้างความฮือฮาขายโฆษณา ไม่ใช่สิ่งที่ท่านคิด มิยาโมโตะซัง นีเ่ ป็นเรือ่ งของซายูรกิ บั สถานะเหมาะควรของเธอในประวัตศิ าสตร์ ญี่ปุ่น ได้โปรด อย่าเพิ่งตัดรอนหนูเลย อย่างน้อยที่สุด ฟังหนู ให้จบความเสียก่อน “เพียงการพบปะพูดคุยกันสั้นๆ ครั้งเดียว หนูสัญญาว่า ถ้าท่านไม่ชอบสิ่งที่เห็นหรือได้ยิน หนูจะลาจากไปในทันที และ จะไม่มารบกวนท่านอีกแล้ว” มายูมกิ ล่าวต่อในขณะทีค่ วามเงียบ ปลายสายขยายยาว แต่ยงั เหลือความหวังอยูบ่ า้ ง เพราะอย่างน้อย ที่สุด ซายูริ มิยาโมโตะ ผู้ลึกลับยังไม่ได้วางหู และดูเหมือนว่า จะเต็มใจรับฟัง นั่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา บัดนี้ มายูมิ มายืนอยู่หน้าประตูไม้เรียบๆ ซึ่งเปิดไปหาทางเดินแผ่นหินปูวาง น� ำ ไปสู ่ ป ระตู บ านเลื่ อ นของบ้ า นหลั ง น้ อ ยสะอาดหมดจดใน เมืองเล็กคุรฮิ าชิ หลายสัปดาห์ของการสืบค้นเอกสารและโทรศัพท์ นับครัง้ ไม่ถว้ น มายูมแิ กะรอยซายูริ มิยาโมโตะมาจนถึงเมืองเล็ก แห่งนี้ สถานที่ที่ไม่มีใครคิดจะมาตามหา ในยามที่เธอเหม่อมอง บ้านไม้สมถะหมดจด มายูมิยากจะท�ำใจให้เชื่อได้ว่าที่นี่กักซ่อน เศษชิน้ ส่วนบิดเบีย้ วของประวัตศิ าสตร์ญปี่ นุ่ ไว้นานหลายทศวรรษ เธอลั ง เลอยู ่ ค รู ่ ใ หญ่ หวั่ น กลั ว ว่ า เธอจะไปเปิ ด กล่ อ ง แพนดอรา ปลดปล่อยความชั่วร้ายให้ทะลักออกมา ก่อกวน ประวัติศาสตร์สงครามของญี่ปุ่นที่ขัดแย้งกันแทบจะทุกเรื่อง เหตุการณ์ในอดีตที่ไม่ควรไปกวนตะกอนให้คลุ้งขึ้นมาอีก แต่เธอ 9

เร คิมูระ

ก็ผลักความคลางแคลงลอยอ้อยอิ่งในใจให้พ้นไป ยกมือขึ้นลาก ประตูบานเลื่อน ส่งเสียงเบาออกไป “โกะเม็นกุดาไซ1 มีใคร อยู่บ้างไหมคะ?” ในเมืองเล็ก เช่น คุริฮาชิ ชาวบ้านทุกคนรู้จักกันและกัน เป็นอย่างดี มีความลับน้อยนิดทีค่ นอืน่ จะไม่ลว่ งรู้ หรืออาจคิดว่า น่าจะเป็นเช่นนั้น ไม่มีโจรขโมย ดังนั้น บ้านส่วนใหญ่ รวมทั้ง บ้านของซายูริ แทบไม่เคยลั่นดาลประตูหน้า แต่หลังบานประตู ปิดสนิทในหัวใจของริกะ โคบายาชิ ความลับด�ำมืดซ่อนตัว พ้นจากสายตาของเพื่อนบ้าน และแม้แต่สมาชิกในครอบครัวที่ เธออยู่ร่วมใกล้ชิดสนิทสนมมานานหลายสิบปี มายูมิกลั้นหายใจเมื่อเสียงฝีเท้าผะแผ่วแว่วมาบนพื้นไม้ มันปลาบ สาวรุน่ หน้าหวานช่วงวัยยีส่ บิ โผล่มาทักทาย ค้อมค�ำนับ งดงาม วางรองเท้าผ้าสวมใส่ในบ้านเบือ้ งหน้าเธอ หลานสาวของ ริกะ โคบายาชิหน้าผ่องมารยาทงาม ไร้เล่ห์กล ไม่มีความลับ ความขัดแย้งใดซ่อนอยู่ในประกายตา มายูมิรู้สึกโล่งอกพิลึก อาจเป็นไปได้ว่าเธอคาดผิดไปเอง อาจไม่มีอะไรที่นี่เลยก็เป็นได้ อาจไม่มีซายูริ มิยาโมโตะ หรือไม่หญิงผู้นั้นอาจนอนอยู่ใน ศาลเจ้ายาสุคุนิ ฝังร่างไปพร้อมกับปริศนาด�ำมืดไร้ค�ำตอบของ ประวัติศาสตร์สงครามญี่ปุ่นที่ไม่ควรไปปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว ในทันทีทสี่ าวรุน่ บอกกล่าว ด้วยเหตุผลทีไ่ ม่อาจอธิบายได้ มายูมิรู้สึกถึงอะดรีนาลินพลุ่งพล่านที่ฉีดวาบไปทั่วร่าง เธอรู้ แล้วว่ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในบ้านหลังนี้ และเกมไล่ล่ายังไม่ สะบั้นขาดห้วง!

10

กามิกาเซหญิง

“เชิญข้างในค่ะ คุณยายรอคุณอยู่” หลานสาวของซายูริ มิยาโมโตะกล่าว รับเสื้อคลุมบางฤดูใบไม้ผลิของมายูมิไปแขวนที่ ตะขอบนผนัง มายูมิเดินตามหลังสาวน้อยไปตามช่องทางเดินที่เปิดออก สู่ห้องนั่งเล่นเล็ก ในห้องนั้นมีเพียงโซฟาตะวันตกสีครีมตั้งวาง หันไปหาโต๊ะสูงไม้เนื้อด�ำและเก้าอี้ไม้พนักสูงสองตัว เครื่องเรือน ตะวันตกผิดที่ผิดทาง ไม่เข้ากับประตูบานเลื่อนและเสื่อทาทามิ ญี่ปุ่น แต่สิ่งที่สะกดเธอให้นิ่งค้าง ไม่อาจละสายตาไปทางอื่นได้ จะเป็นภาพถ่ายขาวด�ำ แขวนประดับผนังคล้ายไม่ตั้งใจ แต่ จัดช่องหยักผนังไว้เป็นพิเศษ ใต้กรอบรูปวางแจกันจัดดอกไม้ อิเคะบานะเรียบง่าย ภาพชายหนุม่ สองคนในชุดนักบิน แว่นกันลม ดันขึ้นไปวางบนศีรษะ ยืนถ่ายรูปหน้าเครื่องบินขับไล่ของญี่ปุ่น ตัวอักษรขนาดใหญ่ทางมุมล่างซ้ายมือเขียนว่า ‘พฤษภาคม 1945’ มีการเคลือ่ นไหวในเก้าอีโ้ ยกทีห่ นั หน้าออกไปทางหน้าต่าง มองลงไปเห็นสวนหินจัดไว้งดงาม มีต้นสนต้นเดียวกลางลาน และบ่อปลาน�้ำใส ปลาคาร์ปหลากสีแหวกว่าย หญิงชราใน กิโมโนสีเงินบนเก้าอี้โยกหันมามองเธอ เห็ น ได้ ชั ด จากรอยยั บ เหี่ ย วย่ น บนใบหน้ า ว่ า สตรี ใ น กิโมโนสีเงินแก่ชรามากแล้ว แต่ทา่ มกลางการข่มเหงของกาลเวลา ก็พอจะเห็นเค้าของความงามเฉิดฉายในยุคสมัยของเธอ ซายูริไม่รู้ว่าท�ำไม หลังจากครองตัวโดดเดี่ยวเงียบเชียบ นานหลายปี เธอยินยอมพบปะพูดคุยกับนักประวัติศาสตร์สาว ผู้โผล่มาจากที่ใดไม่ทราบได้ อาจเป็นความเปิดเผยโปร่งใส อาจ 11

เร คิมูระ

เป็นความมุ่งมั่นจริงจังในตัวสาวนักประวัติศาสตร์ผู้นี้ก็เป็นได้ ความคึกคักเข้มข้นนั้นชวนให้เธอหวนนึกถึงตัวเองเมื่อครั้งยังอยู่ ในวัยสาว ภาพอดีตที่ผุดกลับขึ้นมาให้อุ่นเอิบอาบใจ ทุกปี วันที่ 24 พฤษภาคม เธอจะเดินทางไปยังศาลเจ้า ยาสุคุนิในโตเกียว เพื่อสวดมนต์ให้วิญญาณทหารผู้เสียชีวิตใน สงคราม สวดมนต์ร�ำลึกถึงทะคุชิผู้เป็นที่รักและฝังลึกอยู่ในซอก ลีล้ บั ของหัวใจทีเ่ ธอไม่ยอมให้ผใู้ ดกรายเข้าไปใกล้ เธอไปทีศ่ าลเจ้า ตามล�ำพัง ไม่ยินยอมให้สามี ฮิโรชิ หรือลูกสาว มิกะ ร่วมทาง ไปด้วย เพราะที่ศาลเจ้ายาสุคุนิ เธอติดต่อสื่อสารกับทะคุชิ นั่น เป็นช่วงเวลาเดียวที่ทั้งสองจะได้ใช้เวลาร่วมกัน ยากเหลือเกินทีจ่ ะโยงศาลเจ้ายาสุคนุ สิ งบร่มรืน่ สวนสวย จัดแต่งหมดจด ไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาร่มเย็น เข้ากับวิญญาณ ต้ อ งทั ณ ฑ์ ท รมานหลายหมื่ น หลายแสนคนที่ เ คยใช้ ชี วิ ต และ เสียชีวิตผ่านสงครามร่วมกับเธอ วันที่ 24 พฤษภาคมปีที่ผ่านมา เธอเดินทางเที่ยวสุดท้าย มายังศาลเจ้ายาสุคนุ ิ ซายูรบิ อกทะคุชวิ า่ เธอชรามากแล้ว อ่อนแอ เปราะบางจนไม่แน่ใจว่าจะเดินทางยาวไกลมายังศาลเจ้าแห่งนี้ ในปีหน้าได้อีกหรือไม่ อาจเป็นเพราะความเงียบเหงาโดดเดี่ยว และความปรารถนาจะต่อเชือ่ มกับอดีตจึงท�ำให้ซายูรใิ จอ่อน ยอม พบนักประวัติศาสตร์สาวที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน ในวันนี้ ซายูริ มิยาโมโตะสวมใส่กิโมโนดีที่สุด ยอมให้ หลานสาวเกล้ามวยหมดจด เพราะเธออยากดูดีที่สุดในสายตา ของนักประวัติศาสตร์จากเอ็นเอชเค 12

กามิกาเซหญิง

ในทันทีทซี่ ายูรมิ องเห็นมายูมนิ งั่ บนโซฟาสีครีม ดินสอและ สมุดบันทึกกระชับในมือมั่น ประหนึ่งว่าฝากชีวิตทั้งมวลไว้กับ การบันทึกถ้อยค�ำครั้งนี้ หญิงชรายิ้มเอ็นดูให้กับความมุ่งมั่นและ ความกระวนกระวายของใจมนุษย์ เธออุน่ ใจวาบ อยากเล่าแบ่งปัน เรือ่ งราวในอดีตให้สาวน้อยได้รบั ฟัง อยากปลดเปลือ้ งภาระในอก ทีอ่ ดั แน่นประจุในตัวมานานหลายสิบปี ความเงียบงันหนักอกเพิม่ ตามจ�ำนวนปีที่ยากจะรับมือตามล�ำพัง “บอกฉัน” ซายูริ มิยาโมโตะจ้องมองตามายูมิแน่วนิ่ง “ท�ำไมต้องตามหาฉัน? เธอใช้วิธีการอย่างไรถึงตามหาฉันจน เจอ?”

1 โกะเม็นกุดาไซ - ขอประทานโทษ (ใช้เรียกคนในบ้านหรือในร้านที่เราไปหา) 13

บทที่ 2

เมื่อรถแท็กซี่พาเธอมายังที่อยู่ที่เธอจดไว้ในสมุดบันทึก มายูมิ ย้อนนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา และการนัดพบ ระหว่างมื้ออาหารกลางวันที่คาดไม่ถึงน�ำไปสู่งานสืบสวนขุดคุ้ย ประวัติศาสตร์ที่เธอไม่คาดว่าจะได้รับ เช้าวันอากาศหนาวเยือกในเดือนธันวาคม มายูมติ ดั สินใจ ว่าเธอควรได้วันลาหยุดสักวัน และนอนกอดแมวในอพาร์ตเมนต์ แต่แล้วโทรศัพท์กรีดเสียงดังบาดหู สัญญาณส่งต่อไปเข้าเครื่อง ตอบรับ เพื่อนของเธอ ซูมิโกะ ส่งเสียงแหลมสูงทะลวงแก้วหู เป็นเครือ่ งหมายการค้าประจ�ำตัว บัญชาให้ตอบรับโดยพลันผ่าน ล�ำโพงเครื่องตอบรับ “มายูมิ รับโทรศัพท์เดี๋ยวนี้เลย ฉันรู้ว่าเธออยู่แถวนั้น ฉันจะไปร่วมมือ้ กลางวันกับใครสักคนทีฉ่ นั คิดว่านักประวัตศิ าสตร์ ที่มีฝีมือแบบเธอควรไปพบเขา ฉันอยากให้เธอมาด้วยกัน” เมื่อมายูมิไม่ตอบรับ เสียงขาดหาย แต่แล้วกริ่งโทรศัพท์ ก็ดงั อีกครัง้ เสียงแหลมสูงไม่ยอมลดละ “ไม่เอาน่า ลุกออกจาก 14

กามิกาเซหญิง

ฟูกนอนมาพบกับเรา รับรองว่าเธอไม่เสียใจแน่” มายูมคิ รางออกมา เธอไม่อยากออกจากบ้านในวันอากาศ เลวร้ายแบบนี้ แต่เมินเฉยต่อข่าวสารจากซูมโิ กะไม่ได้ เธอไม่อยาก พลาดเรื่องส�ำคัญหรือคนส�ำคัญที่ควรไปพบพูดคุยด้วย อีกอย่าง หนึง่ เธอรูแ้ น่วา่ ซูมโิ กะจะโทรกระหน�ำ่ ไม่ยอมเลิกจนกว่าจะยอม รับสาย อย่าได้หวังว่าจะแสร้งท�ำเป็นไม่อยู่บ้าน มายูมอิ มยิม้ เมือ่ นึกถึงซูมโิ กะและการหาความบันเทิงพิลกึ ให้แก่ตัวเอง มีคราวหนึ่งในบาร์ ‘เลดี้’ ในชินจูกุ สถานที่ที่เหล่า สุภาพสตรีซื้อเครื่องดื่มและให้ทิปก้อนโตแก่หนุ่มน้อย ซูมิโกะ ติดสินบนลากมายูมิร่วมทางไปด้วย สามชั่วโมงกลางดงหนุ่ม รุ่นกระเตาะ บางคนเพิ่งเสียงแตก มายูมินั่งฟังค�ำเยินยอปอปั้น หวานเอี ย นเลี่ ย นหื่ น จากหนุ ่ ม แก้ ม ใสเยลโปะผมชี้ โ ด่ เ ด่ จ าก โคนเส้น ในท้ายที่สุด สองสาวออกจากบาร์เลดี้ อิ่มแปล้ไปกับ ค�ำชื่นชมสุดวิเศษที่ดีเกินกว่าจะเป็นจริง สองชั่วโมงถัดมา เธอฝ่าลมฟ้าอากาศที่ข่าวพยากรณ์ อากาศในทีวีบอกว่าเป็นวันหนาวเย็นที่สุดในเดือนธันวาคมใน รอบ 50 ปี ไปพบซูมิโกะกับเพื่อนของเธอในภัตตาคารอิตาเลียน ในชินจูกุ “คงไม่ได้หลอกกันเล่นนะ” มายูมิจีบปากที่แทบจะกลาย เป็นน�้ำแข็งไปแล้ว ส่งค�ำพูดทักทายซูมิโกะผู้นั่งที่โต๊ะมุมห้องกับ ชายอีกคนที่หันหลังให้มายูมิ เพื่อนของซูมิโกะเป็นผู้ผลิตรายการสารคดีของเอ็นเอชเค ทีม่ กั สร้างเสียงฮือฮาชือ่ ว่า ซูงาโมะ อะราอิ เพียงนาทีแรกทีม่ อง 15

เร คิมูระ

ตากัน เธอรู้ในทันทีว่าการเดินทางมาที่นี่ในวันนี้คุ้มค่าอย่างยิ่ง อะราอิเพี้ยนเข้าขั้น มาดโอ่อ่าโดดเด่นไม่เหมือนใคร ไม่ เสียเวลาวางท่าสุภาพมารยาทงามและแนะน�ำตัวยืดยาวเหมือน มืออาชีพชาวญี่ปุ่นอื่นๆ ที่มายูมิเบื่อหน่าย เธอชอบเขาในทันที ชอบต่างหูและผมยาวมัดรวบเป็นหางม้าไว้ข้างหลัง “ขณะนี้ ผมเตรียมท�ำสารคดีเรื่องหนึ่ง ผมบอกได้โดย สัตย์จริงว่ายากเย็นเอาการ” อะราอิเริ่มเรื่องหลังการแนะน�ำตัว สั้นๆ และแลกนามบัตร “แต่ว่าซูมิโกะคงบอกคุณได้ว่าผมสติไม่ สมประกอบนัก ยิ่งเรื่องยากมากแค่ไหน ผมก็ยิ่งอยากท�ำ “ผมก�ำลังตามหาใครสักคนช่วยผมขุดคุ้ยเจาะลึกลงไปใน ประวัติศาสตร์สงครามของญี่ปุ่น ซูมิโกะบอกผมเมื่อหลายชั่วโมง ก่อนนีเ้ องว่าคุณเป็นนักประวัตศิ าสตร์หวั รัน้ ลงมือท�ำเรือ่ งไหนแล้ว กัดไม่ปล่อย ผมบอกตัวเองว่าคุณอาจเป็นคนที่ผมตามหาอยู่” “ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าดิฉันควรได้รับเกียรตินั้นหรือ เปล่า” มายูมิตอบ ครางในใจที่เพื่อนท�ำการตลาดป่าวประกาศ ทักษะของเธอเกินจริง “หากคุณเล่าเรือ่ งราวทีค่ ณ ุ อยากท�ำ บางที อาจอยู่ในแวดวงงานที่ดิฉันอยากกัดไม่ปล่อยก็เป็นได้ ให้ดิฉัน ทดลองงานดูก่อนดีไหม?” อะราอิรวบกองเอกสารแกรกกรากบนโต๊ะ “อย่างที่ผม บอกคุ ณ ตั้ ง แต่ แรก ผมจะท� ำ สารคดี ป ระวั ติ ศ าสตร์ ส งคราม สงครามโลกครัง้ ที่ 2 น่ะครับ เน้นไปทีค่ า่ ย ‘ส่องแสง1’ ทีต่ งั้ ขึน้ มา เพื่อจัดการนักบินก่อนสงครามโลกสิ้นสุด การเจาะหาข้อมูลของ ผมไปได้ไกลแค่คา่ ยชิมบุทไี่ ม่มอี ยูใ่ นบันทึกทางการ บังเอิญน่ะครับ 16

กามิกาเซหญิง

ผมไปดืม่ ในบาร์ในเมืองเล็ก ได้คยุ กับพ่อเฒ่าคนหนึง่ เขาเป็นคน ส่งของไปยังค่ายนั้น “พ่อเฒ่าท�ำบ่อยจนกลายเป็นนิสัย เหล้าเข้าปากเมื่อไหร่ ชอบเล่าเรื่องราวในสงครามโลกให้ใครก็ได้ที่อยากรับฟัง คืนนั้น โชคเข้าข้างเขา เขาได้ผู้ฟังที่พร้อมจะสดับทุกถ้อยทุกค�ำจากปาก ของเขา ผมฟังเขาด้วยความสนใจยิ่ง เรื่องหนึ่งที่เขาเล่าสะดุดใจ ผม เขาพูดถึงข่าวลือแพร่ไปทั่วเมืองว่าในค่ายนั้นมีผู้หญิงอยู่ใน กลุม่ นักบิน ข่าวลือทีเ่ ขาถือว่าเป็นเรือ่ งเหลวไหลไร้สาระจนกระทัง่ วันหนึ่งเขาได้รับจดหมายน้อยจากใครสักคนในค่ายนั้น เขียนไว้ เพียงว่า ‘ขอบคุณ’ ลงชื่อซายูริ มิยาโมโตะ เขางุนงงสงสัย ไม่รู้ ว่าเป็นใครในกลุ่มที่เขาช่วยลักลอบน�ำจดหมายออกจากค่ายชิมบุ เพื่อน�ำไปส่งให้ญาติมิตร “ซายูรเิ ป็นชือ่ ผูห้ ญิง เป็นปริศนาไร้คำ� ตอบบนจดหมายน้อย เขาลงความเห็นว่าน่าจะเป็นนามเรียกขานของนักบินรักร่วมเพศใน ค่ายนั้น แต่มีอะไรบางอย่างสะกิดใจเขา เขาเก็บรักษาจดหมาย ฉบับนัน้ ไว้ เขาล้วงออกจากกระเป๋า เลือ่ นส่งมาให้ผม ‘ดูเองเลย คุณเก็บจดหมายฉบับนี้ไว้ก็ได้นะ ไหนๆ คุณก็ท�ำสารคดีสงคราม และสละเวลารับฟังคนแก่พล่ามพูดแล้ว’ “เรื่องนี้ท�ำให้ผมงวยงง ผมตัดสินใจเจาะลึก จะต้อง ค้ น หาความจริ ง ในเรื่ อ งนี้ ใ ห้ จ งได้ ผมวานเพื่ อ นที่ ท� ำ งานใน หอจดหมายเหตุสงครามในโตเกียวให้ช่วยค้นเอกสารลับสุดยอด ข้อมูลที่ค้นมาได้ท�ำให้ผมงงหนักยิ่งกว่าเดิม ค่ายชิมบุมีสอง รายการ หนึ่งนั้นคือ การลงทะเบียนเข้าค่าย และอีกหนึ่ง การ 17

เร คิมูระ

จ�ำหน่ายออกจากค่าย “ผมไล่หาชื่อซายูริ มิยาโมโตะ มีการลงชื่อเข้า แต่ไม่มี การจ�ำหน่ายออกจากค่าย เรือ่ งแปลก เพราะชือ่ อืน่ ๆ ลงทะเบียน เข้าค่ายแล้ว มีการจ�ำหน่ายออกจากค่ายทุกชื่อ! แล้วที่แปลก ยิง่ กว่านัน้ ชือ่ ทีไ่ ม่ได้ลงทะเบียนเข้าค่ายมาอยูใ่ นรายการจ�ำหน่าย ออก...ชื่ อ ริ ก ะ โคบายาชิ ประเด็ น ของเรื่ อ งก็ คื อ ซายู ริ มิยาโมโตะไปอยูเ่ สียทีไ่ หน? เกิดอะไรกับเธอหรือเขา หากนัน่ เป็น นามเรียกขานของนักบินเพศชายนะ? แล้วใครคือ ริกะ โคบายาชิ ท�ำไมไม่มีชื่อเธอลงทะเบียนเข้าค่าย? “ผมพยายามค้นหาว่าซายูริ มิยาโมโตะเป็นใคร เกิดอะไร กับเธอ และมีความเกี่ยวข้องกับริกะ โคบายาชิหรือไม่ แต่การ เสาะค้นข้อมูลของผมไม่พบเจออะไรเลย ดังนั้น ผมตัดสินใจขอ ความช่วยเหลือจากมืออาชีพ นักประวัติศาสตร์ชื่อดังที่ผู้คนให้ การรับรอง การพบปะของเราในวันนี้ก็คือเรื่องนี้เองครับ” “พระเจ้าช่วย! เรื่องพิลึกพิลั่นน่าสนใจดีแท้” มายูมิ กระซิบตอบ “แต่สตรีในค่ายนักบิน? ไม่เคยปรากฏในบันทึก ประวัติศาสตร์มาก่อน ในฐานะนักประวัติศาสตร์ ดิฉันท�ำใจให้ ยอมรับข้ออ้างพิลกึ แบบนีไ้ ด้ยาก เว้นแต่จะมีหลักฐานมายืนยัน!” “ชัดเลย!” อะราอิตอบรับ “คุณไม่เห็นเลยหรือว่าผู้มี อ�ำนาจพยายามก�ำจัดข้อมูลนี้จากประวัติศาสตร์ของเรา เพราะ อับอายเหลือเกินที่มีนักบินหญิงมาแทรกปะปนอยู่ เหมือนมะเร็ง เซลล์เล็กจิว๋ หนึง่ เซลล์ทหี่ ลุดออกไปยังโลกภายนอก เราต้องค้นหา เซลล์นนั้ แม้จะเล็กจิว๋ แม้ยากจะค้นเจอ เราต้องหาตัวเธอให้พบ” 18

กามิกาเซหญิง

เมื่อของหวานยกมาวางบนโต๊ะ มายูมิตอบรับ รับงานนี้ มาท�ำ สามเดือนถัดมา เธอแทบจะใช้ชวี ติ อยูใ่ นหอทะเบียนราษฎร์ และหอจดหมายเหตุสงคราม พิพธิ ภัณฑ์ และหอสมุด ในท้ายทีส่ ดุ มายูมไิ ด้รายชือ่ ริกะ โคบายาชิ 104 ชือ่ กระจายอยูท่ วั่ ประเทศ ญี่ปุ่น “นี่เองค่ะที่หนูมาพบท่านได้ในวันนี้” เธอบอกหญิงชรา ผู้เอนหลังพิงพนักเก้าอี้โยก เปลือกตาพริ้มหลับ คิ้วขมวดมุ่น ประหนึ่งว่าความเจ็บปวดแปลบขึ้นมาในร่าง “ได้โปรดกลับไปก่อน วันนี้ ฉันต้องพักแล้ว” หญิงชรา ที่มีชื่อว่าซายูริ มิยาโมโตะกระซิบบอก “บางทีวันพรุ่งนี้เราอาจ จะพอคุยกันต่อได้...” หัวใจของมายูมิหักวูบ ส�ำหรับหญิงชราวัยนี้ อะไรก็เกิด ขึ้นได้เสมอในช่วงเวลา 24 ชั่วโมง แต่เมื่อมองเห็นแล้วว่าไม่มี อะไรท�ำได้มากไปกว่านี้ การกดดันแหล่งข่าวเป็นโทษมากกว่าจะ เป็นคุณ เธอลุกขึ้นยืนเงียบเชียบ ตามหลังหลานสาวของซายูริที่ เฝ้ารออยู่ เดินไปยังประตูหน้า และออกจากบ้าน มายูมใิ ช้เวลาตลอดบ่ายหาโรงแรมทีพ่ กั คาดว่าต้องใช้เวลา พูดคุยกันอีกหลายวันก่อนทีซ่ ายูริ มิยาโมโตะจะยอมเล่าเรือ่ งราว ในอดีตให้ฟงั ไม่มโี รงแรมให้เลือกมากนักในเมืองเล็กทีไ่ ม่คดิ ว่าจะ มีผมู้ าเยือน มายูมเิ ลือกเรียวกัง2 เล็กๆ การตัดสินใจซึง่ กลายมาเป็น โบนัสสุดแสนจะเข้าท่า เพราะที่นั่นมีอนเซ็น3 เจ้าของเรียวกังช่างพูดถือเป็นโบนัสพิเศษอีกเรือ่ ง เธอเล่า ออกรสว่าเธอย้ายมาอยู่ในเมืองนี้หลังสงคราม อยากรู้จักใครใน 19

เร คิมูระ

ย่านนี้ สอบถามเธอได้เลย แต่ซายูริ มิยาโมโตะเก็บความลับไว้ เป็นอย่างดี แม้สายตาสอดรู้สอดเห็น ก็ไม่อาจเจาะหาข้อมูลใด ได้ เจ้าของเรียวกังได้ข้อสรุปเพียงว่าหญิงชราท่าจะเพี้ยน ไม่ เคยสังสรรค์กับผู้ใด เก็บเนื้อเก็บตัว น่าจะมีความลับใหญ่หลวง ซ่อนไว้ ผูค้ นในเมืองทราบเพียงว่าเธอเป็นเศรษฐีมที รัพย์ มีรายได้ มากโขจากงานประดิษฐ์ด้วยลูกสนที่ส่งไปขายทั่วญี่ปุ่น แม้ฟูกจะนุ่ม ห้องพักสุขสบายไม่มีที่ติ แม้จะแช่นำ�้ ร้อน จนผ่อนคลายกล้ามเนื้อทั่วร่างแล้ว มายูมิยังไม่อาจข่มตาให้ หลับลงได้ เธอนอนเบิ่งตามองเพดาน นึกถึงหญิงชราโดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงาที่แบกความลับในอดีตไว้แต่เพียงผู้เดียว มายูมิแทบ จะรอให้ฟ้าสางมิได้ มายูมยิ อ้ นนึกถึงอาหารมือ้ กลางวันเมือ่ สามเดือนก่อน ไม่รู้ ว่าเกิดเรือ่ งราวใด เธอรูเ้ พียงแค่วา่ เธอเดินจากภัตตาคารอิตาเลียน ในวันนั้น ถือแฟ้มบางที่มีเอกสารของลูกค้าระบุไว้เป็นแนวทาง เธอตกปากรับค�ำจะตามหาสิ่งที่อะราอิเรียกว่า ‘เซลล์เล็กจิ๋ว หนึ่งเซลล์ที่หลุดออกไป’

1 ส่องแสง - การล้างสมองให้คิดหรือท�ำใหม่ 2 เรียวกัง - โรงแรมแบบญี่ปุ่น 3 อนเซ็น - น�้ำร้อนที่ผุดขึ้นจากใต้ดิน 20