‘
earnest
publishing
เพราะมนุษย์กลับกลายเป็นสัตว์ป่า และมีวานรเป็นผู้ปกครอง พบกับนิยายที่เป็นจุดเริ่มต้นของหายนะทั้งปวงของมวลมนุษยชาติ! ผลงานจากจินตนาการสุดล้ำ�ที่สร้างปรากฏการณ์บนแผ่นฟิล์มไปทั่วโลก
ติดตามความเคลื่อนไหวของสำ�นักพิมพ์เอิร์นเนสได้ที่ www.facebook.com/EarnestPublishing
earnest
publishing
พิภพวานร PLANET OF THE APES
PIERRE BOULLE
“ประหลาด...หลักแหลม...ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นนิยายที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของปิแอร์ บูเล” - New York World Telegram and Sun
พิภพวานร
ในอนาคตที่ ไม่ไกลเกินจินตนาการ นักบินอวกาศสามคนเดินทางข้ามขอบจักรวาลไปยังดาวเคราะห์ที่มีลักษณะคล้ายโลก บนนั้น ป่าเขียวชอุ่ม อุณหภูมิปานกลาง อากาศหายใจได้ สถานที่ที่ดูเหมือนจะเป็นสวรรค์ กลับมีบางสิ่งผิดเพี้ยนไปจากโลกที่เคยเข้าใจ
‘
PIERRE BOULLE วิลาส วศินสังวร แปล
พิภพวานร PLANET OF THE APES
หนึ่ง
1 จินน์กับฟิลลิสใช้เวลาในช่วงวันหยุดอันแสนวิเศษในห้วงอวกาศ ให้ห่างไกลจากดาวที่มีผู้อาศัยอยู่ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในสมัยนัน้ การเดินทางระหว่างดวงดาวเป็นเรือ่ งทีเ่ กิดขึน้ ได้ทกุ วัน และการเดินทางระหว่างดาวเคราะห์กไ็ ม่ใช่เรือ่ งผิดปกติ แต่อย่างใด จรวดพานักท่องเทีย่ วไปยังทีต่ งั้ ของเมืองอันแสนวิเศษ ของดาวซิรอิ สุ หรือพานักการเงินไปยังตลาดหุน้ ทีม่ ชี อื่ เสียงโด่งดัง ของดาวอาร์คตุรุสและดาวอัลดิบาแรน แต่จินน์กับฟิลลิส คู่รัก ผู้มีฐานะมั่งคั่งและมีเวลาว่างเหลือเฟือ ไม่เหมือนใครในจักรวาล ตรงที่มีความคิดแปลกใหม่และมีความหลงใหลในบทกวีอยู่บ้าง ทั้งสองท่องจักรวาลไปเรื่อยๆ เพื่อหาความส�ำราญ...ด้วยยานที่มี คุณลักษณะคล้ายเรือใบ ยานอวกาศของพวกเขาเป็นทรงกลม มีใบเรือห่อหุ้ม สวยงามอย่างยิง่ ยวด เบา และเคลือ่ นผ่านอวกาศได้โดยใช้แรงดัน ของรังสีแสงเป็นตัวขับเคลื่อน เครื่องยนต์ติดตั้งอยู่ในบริเวณที่ ใกล้กับดวงดาว (แต่ไกลพอจะหลุดพ้นจากสนามของแรงดึงดูด) และจะเคลือ่ นทีเ่ ป็นเส้นตรงในทิศทางตรงกันข้ามกับดวงดาวเสมอ ทว่า เนื่องจากระบบดาวที่จินน์กับฟิลลิสก�ำลังท่องอยู่ประกอบ ด้วยดวงอาทิตย์สามดวงและอยู่ค่อนข้างชิดกัน ยานอวกาศจึง 11
ปิแอร์ บูเล
ได้รบั รังสีของแสงจากสามทิศทาง ดังนัน้ จินน์จงึ คิดค้นวิธนี ำ� ทาง อันชาญฉลาดขึน้ ใบเรือของเขาเรียงแถวอยูด่ า้ นในกับม่านบังแดด สีดำ� เขาจะม้วนม่านขึน้ หรือคลีอ่ อกก็ได้ตามใจปรารถนา จินน์จงึ สามารถเปลีย่ นแรงดันของแสงได้โดยการปรับแรงสะท้อนของม่าน ในแต่ละส่วน ยิ่งไปกว่านั้น เปลือกห่อหุ้มที่ยืดหยุ่นนี้ยังสามารถ ยืดขยายหรือหดตัวได้ตามทีน่ กั เดินทางต้องการ เมือ่ จินน์อยากเร่ง ความเร็ว เขาจะแผ่เส้นผ่านศูนย์กลางของใบเรือให้มีขนาดใหญ่ ทีส่ ดุ เท่าทีจ่ ะเป็นไปได้ ใบเรือจะได้รบั รังสีแรงกล้าบนพืน้ ผิวขนาด ใหญ่ และยานจะพุ่งทะยานฝ่าอวกาศไปด้วยความเร็วบ้าระห�่ำ ท�ำให้ฟิลลิสคู่รักของเขาเกิดอาการวิงเวียน เขาก็วิงเวียนศีรษะ ด้วย แต่ทงั้ สองจะกอดกันไว้อย่างแนบแน่น สายตาจับจ้องไปยัง ห้วงลึกอันน่าพิศวงในระยะไกล ให้การบินของยานพาพวกเขา เคลือ่ นทีไ่ ป ในทางตรงกันข้าม เมือ่ ทัง้ สองอยากแล่นยานให้ชา้ ลง จินน์จะกดปุ่ม ใบเรือจะหดตัวลงจนกลายเป็นทรงกลมขนาดเล็ก พอบรรจุพวกเขาทั้งสองให้เบียดเสียดกันได้ ใบเรือจะได้รับแสง เพียงน้อยนิด และฟองยานในนาทีนี้ก็จะลดความเร็วลงจนเหลือ เพียงแรงเฉื่อย ดูเหมือนหยุดนิ่งราวกับแขวนห้อยอยู่บนเส้นด้าย ที่มองไม่เห็นในความว่างเปล่า คู่รักหนุ่มสาวจะใช้เวลาอ้อยอิ่ง ในจักรวาลย่อส่วนนี้...จักรวาลที่สร้างขึ้นให้มีสัดส่วนพอดีสำ� หรับ พวกเขาทัง้ สองเท่านัน้ จินน์เปรียบเทียบมันเป็นดัง่ เรือใบทีไ่ ร้ลมพัด ส่วนฟิลลิสเปรียบเทียบมันเป็นดั่งฟองอากาศของแมงมุม จินน์รู้เทคนิคพิเศษหลายอย่างในการขับเคลื่อนยาน โดยเทียบได้จากฝีมือการบินขั้นสุดยอดของนักบินอวกาศชาว 12
พิภพวานร
รัสเซีย ตัวอย่างเช่น การใช้เงาของดาวเคราะห์และดาวเทียม ในการเปลี่ยนเส้นทาง เขาถ่ายทอดทักษะนี้ให้แก่ฟิลลิส ตอนนี้ เธอสามารถท�ำได้เกือบเท่าเขาแล้ว บ่อยครั้งยังกล้ากว่าด้วย ในยามทีเ่ ธอจับคันบังคับ บางครัง้ เธอจะขับยานฉวัดเฉวียนไปยัง อาณาบริเวณของระบบดาว โดยไม่ใส่ใจพายุสนามแม่เหล็กที่ เริ่มปั่นป่วนล�ำแสงและเขย่ายานล�ำเล็กที่มีลักษณะคล้ายเปลือก หอยแคลงให้สา่ ยโคลงเคลง มีอยูส่ องสามครัง้ ทีจ่ นิ น์ตนื่ ขึน้ มาด้วย ความตกใจเพราะความปั่นป่วน จนต้องแย่งชิงคันบังคับจากเธอ และเปิดเครือ่ งยนต์จรวดส�ำรองเพือ่ หาทีห่ ลบภัยให้เร็วทีส่ ดุ ทัง้ สอง สัญญากันว่าจะไม่ใช้เครื่องยนต์จรวดส�ำรองยกเว้นในกรณีฉุกเฉิน เท่านั้น วันหนึ่ง จินน์กับฟิลลิสนอนอยู่เคียงข้างกันตรงกลาง ยานอวกาศโดยไม่สนใจอะไร และใช้เวลาส่วนใหญ่ในวันหยุด ไปกับการนอนผึง่ ล�ำแสงของอาทิตย์สามดวง จินน์หลับตาลง และ คิดถึงแต่ความรักทีเ่ ขามีตอ่ ฟิลลิสเท่านัน้ ส่วนฟิลลิสก็นอนเหยียด กายตะแคงข้าง จ้องไปยังความใหญ่โตมโหฬารของจักรวาล และ ปล่อยให้ตัวเองต้องมนต์สะกดไปกับความรู้สึกกว้างใหญ่ไพศาล ของความว่างเปล่าแบบที่เธอมักท�ำเป็นประจ�ำ ทันใดนั้น เธอก็สะดุ้งตื่นจากภวังค์ ขมวดคิ้ว และลุก ขึ้นนั่ง มีแสงวูบวาบแปลกปลอมพุ่งผ่านความว่างเปล่า เธอรอ อีกชัว่ ขณะ และเห็นแสงวูบวาบเป็นครัง้ ทีส่ อง ล�ำแสงคล้ายสะท้อน ออกมาจากวัตถุมันวาว ความรู้สึกกว้างใหญ่ไพศาลที่เธอได้รับ จากการล่องยานไปเรื่อยๆ ไม่อาจลวงหลอกเธอได้ ยิ่งไปกว่านั้น 13
ปิแอร์ บูเล
พอเธอชี้ให้จินน์ดู เขาก็เห็นด้วยกับเธอ การที่เขาจะมองวัตถุนี้ ผิดพลาดคงเป็นไปได้ยาก วัตถุที่ส่องแสงแวววาวก�ำลังลอยอยู่ ในห้วงอวกาศในระยะทีท่ งั้ สองยังคาดคะเนไม่ได้ จินน์หยิบกล้อง ส่องทางไกลขึ้นมา เล็งไปที่วัตถุลึกลับ ส่วนฟิลลิสยืนพิงไหล่เขา “วัตถุไม่ใหญ่นัก” เขาพูด “ดูเหมือนท�ำจากแก้ว...ไม่ ขอดูก่อน มันใกล้เข้ามาแล้ว เร็วกว่าเราด้วย ดูเหมือน...” นัยน์ตาของเขาฉายแววงุนงง เขาลดกล้องส่องทางไกล ลง เธอรีบคว้าต่อทันที “เป็นขวด ที่รัก” “ขวดเนี่ยนะ!” เธอมองอีกครั้ง “เป็นขวดจริงๆ ด้วย เห็นชัดแล้ว ท�ำจากแก้วสีอ่อน ปิดจุกไว้ มีครั่งผนึก มีอะไรบางอย่างขาวๆ อยู่ในนั้น เหมือน เป็นกระดาษ...ชัดเลย ข้อความ จินน์ เราต้องไปเอามานะ!” จินน์มีความคิดแบบเดียวกัน และเริ่มขับยานทรงกลม อย่างมีชนั้ เชิงไปบนเส้นทางโคจรของวัตถุแปลกปลอม ไม่ชา้ เขา ก็ประสบความส�ำเร็จและลดความเร็วลงจนท�ำให้วตั ถุแปลกปลอม ตามเขาทัน ในขณะเดียวกัน ฟิลลิสก็สวมชุดอวกาศเสร็จแล้ว และ เดินผ่านประตูดกั จับฝุน่ ละอองบานคูอ่ อกไปนอกยาน มือข้างหนึง่ ถือเชือก อีกข้างกวัดแกว่งกระชอนด้ามยาว เธอยืนเตรียมพร้อม จะเก็บกู้ขวดนั้นแล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองพบวัตถุประหลาด กระชอน เคยถูกน�ำมาใช้แล้ว ยานอวกาศแล่นด้วยความเร็วต�่ำ บางครั้งก็ 14
พิภพวานร
หยุดนิง่ ทัง้ สองชอบเรือ่ งประหลาดใจและค้นพบสิง่ ทีเ่ ป็นอุปสรรค ต่อการเดินทางทางจรวดของนักท่องเที่ยว ในกระชอนของเธอ ฟิลลิสเก็บรวบรวมเศษดาวเคราะห์ที่แตกเป็นผง สะเก็ดดาวตก ที่มาจากห้วงลึกของจักรวาล และชิ้นส่วนของดาวเทียมที่เคยยิง ขึ้นไปตอนพิชิตอวกาศในระยะแรกเริ่ม เธอภูมิใจในของสะสม ของเธอมาก แต่นเี่ ป็นครัง้ แรกทีท่ งั้ สองเจอขวด และขวดก็บรรจุ ข้อความ...เธอแน่ใจเรื่องนั้น ฟิลลิสตัวสั่นเทิ้มตั้งแต่หัวจดเท้า เพราะความอดรนทนไม่ได้ เธอโบกไม้โบกมือเหมือนแมงมุมบน ปลายเส้นใย ตะโกนใส่โทรศัพท์บอกเพื่อนร่วมทาง “ช้าหน่อย จินน์...ไม่ เร็วขึ้นอีกนิด ขวดจะเลยเรา ไปแล้ว...ทางขวา...ทางซ้าย...อยู่นิ่งๆ...ได้แล้ว!” เสียงร้องของฟิลลิสบ่งบอกถึงชัยชนะ เธอกลับเข้ามา ข้างในพร้อมกับถ้วยรางวัล ขวดมีขนาดใหญ่ คอขวดถูกผนึกไว้อย่างระมัดระวัง มีม้วนกระดาษอยู่ข้างใน “จินน์ ทุบให้แตกเลย เร็วเข้า!” ฟิลลิสร้องขอ พลาง ย�่ำเท้า จินน์อดรนทนไม่ได้น้อยกว่า เขาค่อยๆ แงะขี้ผึ้งที่ปิด ผนึกออก แต่พอเปิดขวดได้ กระดาษก็ตดิ อยู่ เขย่าออกมาไม่ได้ เขาจึงท�ำตามค�ำวิงวอนของคนรัก ทุบขวดด้วยค้อน กระดาษ คลี่กางออกมา มีกระดาษเนื้อบางหลายแผ่น เขียนด้วยลายมือ ตัวเล็ก ข้อความเขียนเป็นภาษาโลก จินน์รู้จักเป็นอย่างดี เขา เคยศึกษาบนดาวเคราะห์ดวงนั้น 15
ปิแอร์ บูเล
อย่างไรก็ตาม เขารูส้ กึ อึดอัดตัง้ แต่เริม่ อ่านบันทึกทีต่ กลง มาถึงมือของพวกเขาในลักษณะที่ไม่เหมาะควร แต่ความตื่นเต้น ของฟิลลิสท�ำให้เขาต้องอ่าน เธอไม่คอ่ ยคุน้ กับภาษาโลกเท่าใดนัก และต้องการความช่วยเหลือ “จินน์ อ่านเถอะนะ!” เขาลดขนาดของยานทรงกลมลง ยานจะได้ลอยไป เรื่อยๆ ในอวกาศ เขาตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่มีอุปสรรคใดขวางทาง อยู่ตรงหน้า แล้วนอนลงข้างเพื่อนร่วมทางและเริ่มอ่านบันทึก
16
2 ผมทิ้งบันทึกนี้ไว้ในอวกาศ ไม่ใช่เพื่อตั้งใจจะปกป้องตนเอง แต่ เพือ่ ช่วยหลีกเลีย่ งหายนะอันน่าตืน่ ตกใจทีก่ �ำลังเป็นภัยคุกคามต่อ มนุษยชาติ พระเจ้าเมตตาเราด้วย!... “มนุษย ชาติ?” ฟิลลิสอุทานออกมา เน้นถ้อยค�ำแรก ด้วยน�้ำเสียงประหลาดใจ “ในบันทึกเขียนไว้อย่างนัน้ ” จินน์ยนื ยัน “อย่าขัดคอ ผม” แล้วเขาก็เริ่มอ่านต่อ ส�ำหรับตัวผม อูลิส เมรัว ผมเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง กับครอบครัวในยานอวกาศ เราท่องอวกาศมาได้หลายปีแล้ว เรา ปลูกผักและผลไม้บนยาน เลี้ยงสัตว์ปีกด้วย เราไม่ได้ขาดเหลือ อะไร สักวันหนึง่ เราอาจจะได้พบกับดาวทีเ่ ป็นมิตร ความหวังนี้ ผมแทบไม่กล้าเปิดเผยออกมา แต่นเี่ ป็นบันทึกการผจญภัยของผม ผมจึงเขียนด้วยความจริงใจ ในปี 2500 ผมขึ้นยานอวกาศไปกับสหายอีกสองคน ด้วยความมาดหมายว่าจะไปให้ถึงเขตอวกาศที่มีดาวยักษ์ใหญ่ บีเทลจุสปกครองอยู่ โครงการนีท้ ะเยอทะยานมาก ทะเยอทะยานทีส่ ดุ เท่าที่ มวลมนุษย์จะนึกฝันได้ บีเทลจุส หรือแอลฟา โอไรออนอย่าง 17
ปิแอร์ บูเล
ที่นักดาราศาสตร์เรียกขาน เป็นดาวที่อยู่ห่างจากดาวเคราะห์ ของเราราวสามร้อยปีแสง มีสิ่งน่าทึ่งหลายอย่าง อันดับแรก คือ ขนาด เส้นผ่านศูนย์กลางของดาวบีเทลจุสใหญ่กว่าของ ดวงอาทิตย์ของเราสามถึงสี่ร้อยเท่า หรืออีกนัยหนึ่ง ถ้าวาง จุ ด ศู น ย์ ก ลางของดาวบี เ ทลจุ ส ทาบทั บ จุ ด ศู น ย์ ก ลางของดวง อาทิตย์ ดาวปีศาจดวงนี้จะกินอาณาบริเวณถึงวิถีวงโคจรของ ดาวอังคาร อันดับสองคือ ความสว่าง บีเทลจุสเป็นดาวฤกษ์ ดวงแรกนอกระบบสุริยะและสว่างไสวที่สุดในหมู่ดาวโอไรออน เห็นได้ด้วยตาเปล่าจากโลกแม้จะอยู่ในระยะไกล อันดับสามคือ ลักษณะของล�ำแสง บีเทลจุสปล่อยแสงสีแดงส้มออกมา ก่อให้ เกิดเป็นภาพสวยงามตระการตา อันดับสุดท้ายคือ ดวงดาวบน ท้องฟ้าเปล่งแสงได้หลายสีสัน ระดับความเข้มของแสงสว่างขึ้น อยู่กับฤดูกาล เนื่องจากความเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิในแต่ละ ระดับชั้นของเส้นผ่านศูนย์กลาง บีเทลจุสจึงเป็นดาวที่ส่องแสง ระยิบระยับและมีความสว่างไสวไม่คงที่ ท�ำไม หลังจากส�ำรวจระบบสุริยะและดาวเคราะห์ทุก ดวงที่มีคนอาศัยอยู่แล้ว ท�ำไมดวงดาวอันไกลโพ้นจึงถูกเลือกให้ เป็นจุดหมายแรกของการเดินทางระหว่างดวงดาว? ศาสตราจารย์ แองแตลผู้ปราดเปรื่องเป็นคนตัดสินใจ ท่านอุทิศทรัพย์สมบัติ จ�ำนวนมหาศาลเพื่อก่อตั้งองค์กรนี้ขึ้น และเป็นหัวหน้าคณะ เดินทางส�ำรวจของเรา ท่านฝันถึงยานอวกาศและสัง่ ให้มกี ารจัดสร้าง ท่านบอกเหตุผลในการเลือกระหว่างเดินทาง “อูลสิ สหายรัก” ท่านพูด “การเดินทางไปดาวบีเทลจุส 18
พิภพวานร
ส�ำหรับเราแล้วไม่ได้ยากเย็นนัก แทบจะใช้เวลาไม่ตา่ งไปจากดาว ที่อยู่ใกล้อย่างดาวพร็อกซิมาคนครึ่งม้าเลย” พอได้ยิน ผมก็เห็นช่องประท้วงในทันที และยกข้อมูล เกี่ยวกับดาราศาสตร์ที่สืบค้นมาอย่างแน่ชัดเมื่อไม่นานมานี้เรียก ความสนใจเขา “แทบจะไม่ไกลกว่าเนีย่ นะ! แต่ดาวพร็อกซิมาคนครึง่ ม้า อยู่ห่างออกไปแค่สี่ปีแสงเอง ขณะที่ดาวบีเทลจุส...” “สามร้อย ผมรู้ดี แต่เราใช้เวลาไม่ถึงสองปีก็ไปถึงแล้ว ในขณะทีเ่ ราต้องใช้เวลาเกือบเท่ากันในการไปให้ถงึ อาณาเขตของ ดาวพร็อกซิมาคนครึ่งม้า คุณไม่เชื่อเพราะคุณคุ้นเคยกับการบิน กระจอกๆ บนดาวเคราะห์ของเรา ซึ่งการเร่งความเร็วจะรุนแรง มหาศาลในระยะแรก เพราะใช้เวลาแค่ไม่กี่นาที แต่ความเร็วใน การล่องยานอืดเหลือเชือ่ เทียบไม่ได้เลยกับยานของเรา ถึงเวลา ทีผ่ มจะแจกแจงรายละเอียดให้คณ ุ ทราบแล้วว่ายานของเราท�ำงาน ยังไง “ต้องขอบคุณเครื่องยนต์จรวดที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งผม เป็นเกียรติอย่างยิง่ ทีไ่ ด้ออกแบบขึน้ ยานล�ำนีส้ ามารถเคลือ่ นทีไ่ ด้ ด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะจินตนาการได้ในจักรวาลโดยไม่ท�ำให้ ตัวยานไหม้...หรือกล่าวได้ว่า ความเร็วแสงลบ เอปไซลอน” “ลบ เอปไซลอน?” “ผมหมายถึง ยานสามารถเร่งความเร็วจนถึงระดับได้ ภายในกณิกนันต์ หรือหนึ่งในพันล้านถ้าคุณสนใจตัวเลขนะ” “ดีครับ” ผมพูด “ผมเข้าใจแล้ว” 19
ปิแอร์ บูเล
“เรื่องที่คุณต้องเข้าใจด้วยก็คือ ในขณะที่เราเคลื่อนที่ ด้วยความเร็วระดับนี้ เวลาของเราจะเบี่ยงเบนไปจากเวลาบน โลก ความเบี่ยงเบนจะมากขึ้นเมื่อเราเคลื่อนที่เร็วขึ้น ในขณะนี้ นับตั้งแต่เราเริ่มต้นสนทนากัน เราด�ำเนินชีวิตไปหลายนาทีแล้ว ซึ่งเทียบได้กับหลายเดือนบนโลกของเรา ที่ความเร็วสูงสุด เวลา แทบจะหยุดนิ่งส�ำหรับเรา แต่แน่นอนว่าเราจะไม่รู้สึกตัวหรอก สองสามวินาทีส�ำหรับคุณกับผม หัวใจเต้นแค่ไม่กี่ครั้ง แต่เมื่อ เทียบกับเวลาบนโลกแล้ว หลายปีเลยทีเดียว” “เรื่องนั้นผมก็เข้าใจ อันที่จริง นั่นคือเหตุผลว่าท�ำไม เราจึงหวังได้ว่าจะไปถึงจุดหมายปลายทางก่อนเสียชีวิต แต่ ในกรณีนนั้ ท�ำไมการเดินทางถึงใช้เวลาสองปี? ท�ำไมไม่แค่ไม่กวี่ นั หรือไม่กี่ชั่วโมง?” “ผมก�ำลังจะพูดถึงเรือ่ งนัน้ อยูพ่ อดี ง่ายมาก เพราะการ จะไปถึงระดับความเร็วที่เวลาเกือบหยุดนิ่ง ด้วยอัตราการเร่งใน ระดับทีร่ า่ งกายของเรายอมรับได้ ต้องใช้เวลาราวหนึง่ ปี อีกหนึง่ ปี ส�ำหรับการลด คุณเข้าใจแผนการบินของเราแล้วใช่ไหม? สิบสอง เดือนส�ำหรับการเร่ง อีกสิบสองเดือนส�ำหรับการลด ระหว่างนัน้ ซึ่งเป็นการเดินทางส่วนใหญ่ของเรา ใช้เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง และ ในเวลาเดียวกัน คุณก็จะเข้าใจได้ว่าท�ำไมการเดินทางไปยังดาว บีเทลจุสแทบจะใช้เวลาไม่ต่างไปจากดาวพร็อกซิมาคนครึ่งม้า เลย ในกรณีหลัง เราจ�ำเป็นต้องผ่านกระบวนการเร่งความเร็ว แบบเดียวกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ การลดความเร็วก็เช่นกัน และอาจต้องใช้เวลาสองสามนาทีระหว่างนั้น โดยรวมแล้วแทบ 20
พิภพวานร
จะไม่แตกต่างกันเลย ในเมื่อผมต้องเดินทางเป็นปีๆ และไม่อาจ เปลีย่ นแปลงเส้นทางได้ ผมอยากจะพุง่ เป้าไปทีจ่ ดุ หมายระยะไกล ไปเลยมากกว่า ด้วยความหวังว่าจะได้พบโลกที่แตกต่างไปจาก โลกของเรา” การพู ด คุยกันแบบนี้ช่วยฆ่าเวลาว่างของเราบนยาน อวกาศ และในเวลาเดียวกัน ก็ท�ำให้ผมชื่นชมความสามารถอัน น่าทึ่งของศาสตราจารย์แองแตลเพิ่มขึ้นด้วย ไม่มีอาณาเขตใดที่ ท่านยังไม่ได้ส�ำรวจ และผมก็ดีใจที่มีผู้น�ำแบบท่านในโครงการที่ เสี่ยงภัยอย่างยิ่งยวด การเดินทางใช้เวลาประมาณสองปีอย่างที่ ท่านคาดการณ์ไว้ ในระหว่างนี้ เวลาบนโลกผ่านไปสามศตวรรษ ครึ่งแล้ว นับเป็นอุปสรรคเดียวในการพุ่งเป้าไปยังจุดหมายระยะ ไกลโพ้น ถ้าวันหนึ่งเรากลับมา เราอาจจะพบว่าโลกของเราอายุ มากขึ้นเจ็ดแปดร้อยปีแล้ว แต่เราก็ไม่สนใจ ผมรู้สึกด้วยซ�้ำว่า โอกาสทีจ่ ะได้หนีไปจากคนรุน่ เดียวกันดึงดูดใจศาสตราจารย์อยูบ่ า้ ง ท่านยอมรับอยู่บ่อยครั้งว่าท่านเบื่อหน่ายเพื่อนมนุษย์... “มนุษย์!” ฟิลลิสอุทานอีกครั้ง “ใช่ มนุษย์” จินน์ยืนยัน “บันทึกเขียนไว้อย่างนั้น” ไม่มเี หตุการณ์รา้ ยแรงใดเกิดขึน้ ระหว่างเดินทาง เราเริม่ จากดวงจันทร์ โลกและดาวเคราะห์ดวงอื่นหายไปอย่างรวดเร็ว เราเห็นดวงอาทิตย์หดเล็กลงจนกลายเป็นผลส้มบนท้องฟ้า แล้ว ก็ ลู ก พลั ม สุ ด ท้ า ยก็ เ หลื อ แต่ จุ ด แสงแบนราบที่ ไ ม่ มี มิ ติ อ ะไร มีเพียงศาสตราจารย์เท่านั้นที่สามารถแยกแยะออกได้จากดาว นับล้านดวงในจักรวาล 21
ปิแอร์ บูเล
เราจึงด�ำรงชีวิตอยู่โดยปราศจากดวงอาทิตย์ แต่ไม่มี อะไรเลวร้ายในเรื่องนี้ ยานมีแหล่งก�ำเนิดแสง และเราก็ไม่เบื่อ การพูดคุยกับศาสตราจารย์น่าทึ่งมาก ในระหว่างสองปีนั้น ผม ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างมากกว่าที่ผมเคยเรียนรู้มาทั้งชีวิต ผม ยังได้เรียนรู้ทุกเรื่องที่จ�ำเป็นต้องรู้ในการบังคับยานอวกาศ ซึ่ง แท้จริงแล้วค่อนข้างง่ายทีเดียว แค่ป้อนค�ำสั่งไปในเครื่องมือ อิเล็กทรอนิกส์ เครื่องมือนั้นก็จะท�ำการค�ำนวณทุกอย่างให้และ เริ่มด�ำเนินการเอง สวนของเราช่วยดึงดูดความสนใจได้มาก และตั้งอยู่ใน บริเวณส�ำคัญของยาน ศาสตราจารย์แองแตลสนใจพฤกษศาสตร์ และเกษตรกรรมเป็นพิเศษ และวางแผนที่จะตรวจสอบทฤษฎี ของท่านเรื่องการเจริญเติบโตของพืชในอวกาศไปด้วย กระบะ ลูกบาศก์มีขอบด้านข้าง ยาวประมาณสามสิบฟุต ถูกน�ำมาใช้ เป็นแปลงพืชพรรณ ต้องขอบคุณกระบะทุกปริมาตรทีถ่ กู น�ำมาใช้ พืน้ โลกเกิดใหม่อกี ครัง้ ด้วยปุย๋ เคมี และหลังจากออกเดินทางแทบ ไม่ถึงสองเดือน เราก็ชื่นใจที่ได้เห็นว่าพืชผักทุกชนิดเจริญเติบโต งอกงามดี เราจึงมีอาหารอุดมสมบูรณ์ เราไม่ลืมอาหารตาด้วย พืน้ ทีข่ องกระบะส่วนหนึง่ ถูกสงวนไว้ให้ไม้ดอก ศาสตราจารย์ชอบ ไม้ดอกมาก ศาสตราจารย์สติเฟื่องคนนี้ยังขนนก ผีเสื้อ และลิง มาด้วย เป็นลิงชิมแปนซีตัวเล็ก เราตั้งชื่อให้ว่า เฮกเตอร์ การ เล่นกลของมันท�ำให้เราทึ่งไม่น้อย ชัดเจนแล้วว่าศาสตราจารย์ผปู้ ราดเปรือ่ งไม่สนใจมนุษย์ เลย ท่านไม่ได้เกลียดมนุษย์ ท่านประกาศอยู่บ่อยครั้งว่าท่าน 22
พิภพวานร
ไม่ได้คาดหวังอะไรจากมนุษย์อีกต่อไปแล้ว ด้วยเหตุนี้กระมัง... “เกลียดมนุษย์?” ฟิลลิสพูดแทรกขึน้ อีกครัง้ ตะลึงงัน “มนุษย์?” “ถ้าคุณมัวแต่ขดั คอผมอยูเ่ รือ่ ยๆ” จินน์พดู “เราก็คง อ่านไม่มีวันจบ ท�ำตัวให้เหมือนผมหน่อยสิ พยายามท�ำความ เข้าใจ” ฟิลลิสสัญญาว่าจะปิดปากเงียบจนกว่าเขาจะอ่านจบ และเธอก็รักษาสัญญาไว้เป็นอย่างดี ด้วยเหตุนกี้ ระมัง ท่านจึงจัดสร้างยานอวกาศขนาดใหญ่ พอรองรับคนได้หลายครอบครัว แต่กลับเก็บรวบรวมพืชพันธุ์ ต่างๆ และสัตว์บางชนิดไว้ จ�ำกัดจ�ำนวนผูโ้ ดยสารเหลือแค่สามคน คือ ตัวท่าน, อาร์ตูร์ เลอแว็ง...ลูกศิษย์, และผม...อูลิส เมรัว นักข่าวความรูน้ อ้ ยทีไ่ ด้พบกับศาสตราจารย์เพราะไปสัมภาษณ์ทา่ น ท่านเสนอว่าจะพาผมไปด้วยหลังจากได้รวู้ า่ ผมไม่มคี รอบครัวและ เล่นหมากรุกพอใช้ได้ นี่เป็นโอกาสชั้นเยี่ยมส�ำหรับนักข่าวหนุ่ม แม้เรื่องของผมจะไม่ได้รับการตีพิมพ์ไปอีกแปดร้อยปี ด้วยเหตุนี้ กระมังที่มันคงมีคุณค่าพิลึก ผมตอบรับด้วยความกระตือรือร้น การเดินทางจึงเกิดขึ้นโดยไม่อาจเปลี่ยนใจได้ ความไม่ สะดวกสบายทางกายประการเดียวคือ ความรู้สึกถ่วงในระหว่าง ช่วงปีของการเร่งและลดความเร็ว เราต้องปรับตัวให้คุ้นชินกับ ความรู้สึกที่ร่างกายถ่วงหนักเป็นเท่าครึ่งของน�้ำหนักตัวบนโลก ซึง่ เป็นปรากฏการณ์ทคี่ อ่ นข้างน่าเบือ่ หน่าย แต่เราก็เลิกให้ความ สนใจในไม่ช้า ระหว่างสองช่วงเวลานั้น แรงดึงดูดหายไปอย่าง 23
ปิแอร์ บูเล
สิน้ เชิง และมีสงิ่ ประหลาดเพิม่ ขึน้ จากปรากฏการณ์นี้ แต่กเ็ กิดขึน้ เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น และเราก็ไม่ได้มีปัญหาใด วันหนึ่ง หลังจากเดินทางข้ามอวกาศมายาวไกล เรา ก็ได้เห็นดาวบีเทลจุสสว่างจ้าปรากฏขึน้ บนท้องฟ้าในลักษณะใหม่
24