ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣ
Φωτοστέφανο Τῆς Σιωπῆς
Εὐνὴ
Φωτοστέφανο Τῆς Σιωπῆς Ἡ σιωπὴ γίνεται εὐχή. Σὲ μιὰ ἀπόμερη γωνιὰ Ἀνάμεσα στοὺς σπαραγμοὺς Καὶ τὴ μοιρολατρεία, Ποζάρει γυαλίζοντας Τὸ φωτοστέφανό της.
Χαμένη στὴν ἀπέλπιδα τριβή, στὶς συνήθειες, στὴ χλαπαταγὴ τῆς ἔνοχης ἄφιξης ἢ φυγῆς ἡ ἀγάπη μᾶς κοιτᾶ ἀπὸ μακριά. Ὑπάρχουμε ἄραγε; Ὁ ἕνας ὑψώνει τὸ χέρι, ὁ ἄλλος κοιτάζει τὰ δάκρυα.
2
Ἀνηλεὴς
Στὴν ἐλαφρότητα τῆς μέρας Ἐνυπάρχει ἡ σπαραχτικὴ μνήμη. Τὰ πεπραγμένα ἀμείλικτα. Ἀνυπόφορο δικαστήριο, Αὐτὴ ἡ χρόνια σύρραξη ἀτοπημάτων.
3
Ἴχνος τῆς ζωῆς
Δὲν ἀπομένει παρὰ μιὰ μονάχα λύση. Νὰ βυθιστοῦμε ὅλοι στὴν ἀναζήτηση Τοῦ ἴχνους τῆς ζωῆς ποὺ γύρω της Πλέχτηκε τὸ μνημεῖο τῆς αἰωνιότητας Καὶ τὴν ἰδέα της προσκυνοῦν Ὅλοι ἐκείνοι ποὺ δὲν σταμάτησαν νὰ ἀναρωτιοῦνται Γιὰ τὸ τί προσδίδει ἀνακούφιση στὴ διερεύνηση Τῶν πεδίων ἐκείνων ὅπου τὸ ἀπόλυτο καὶ τὸ Ἀδιαμφισβήτητο κυβερνοῦν (ὅπως ὁ θάνατος)
4
Ἡ μνήμη
Ἐπιβιώνω τέλεια, Ὅμως δὲν ἔχω ἱκανότητες Ἀπεμπόλησης τῆς ἀμφιβολίας. Κάθε ἀμφιβολία ἐναποθέτει τὰ αὐγά της Στὰ μάτια ὅπου μετὰ Ἐκκολάπτονται οἱ τερμίτες τῆς μνήμης. Ἡ ἐπόμενη μέρα ποὺ ξημερώνει Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ τρωκτικὰ τῆς ἐπιβίωσης Ἐπιφυλάσσει καὶ μιὰ στερεμένη φύση.
5
Φωτοστέφανο
Ἡ σιωπὴ γίνεται εὐχή. Σὲ μιὰ ἀπόμερη γωνιὰ Ἀνάμεσα στοὺς σπαραγμοὺς Καὶ τὴ μοιρολατρεία, Ποζάρει γυαλίζοντας Τὸ φωτοστέφανό της.
6
Πειθὼ
Κρίμα ποὺ τὰ ξέρεις ὅλα. Ἰσορροπῶ Σ᾽ αὐτὸ ποὺ βλέπεις Βγαίνοντας καθαρός. Στὸ παραβὰν τοῦ χρόνου μου ἐγὼ Στὸ δικό σου ἐσύ. Ὅπως δὲν γνωρίζω γιὰ σένα Καὶ προσπαθῶ νὰ μὴν φαντάζομαι Ἔτσι κι ἐσὺ νὰ μὴ βλέπεις Νὰ μὴν μπορεῖς νὰ ξέρεις Καὶ νὰ σὲ πείθω. 7
Φυλὲς
Οἱ δρόμοι εἶναι ἀκίνητες γκρίζες ζέβρες
Τὸ τρυφερό, ἀθῶο σου δέρμα δαγκώνουν
Ἀκίνδυνες, ἀφοῦ ὁ ὁριστικὸς θάνατος
Κοπτῆρες πολιτισμικῆς κληρονομιᾶς.
Ποὺ γνώρισαν τὶς ἔχει τυλίξει μὲ λευκὰ Λουριὰ στὴ μέση τῆς πλατείας.
Οἱ φυλὲς δέχονται τὰ πεπραγμένα Ὡς μοναδικὴ θύρα τῆς ζωῆς.
Ἡ γκρίζα καταχνιὰ τοῦ πρωϊνοῦ Κουλουριάζεται στὶς ὁπλές.
Τρομακτικὲς φυλές.
Δρόμοι γεμάτοι φυλὲς
Κι ὅμως συμφύρεσαι ὑποχρεωτικά.
Καὶ στοχευμένη Αὐταπάτη.
8
Πῶς γίνεται νὰ ζεῖς
Πῶς γίνεται νὰ ζεῖς, Ποιὰ πληγὴ σοῦ δίνει τὴ σκλαβιὰ αὐτὴ Πῶς γίνεται καὶ σκύβεις νὰ κόψεις τὰ δεσμά σου Ὅταν ὅλοι οἱ δρόμοι, μικρὲς ρωγμὲς στὰ βήματα Καὶ τὴν ἀλήθεια Δὲ χύνουν τὴ δρόσο ποὺ θὰ σοῦ δινε τὸ χαμόγελο Τῆς μακρινῆς ἀπὸ σένα ἀκόμα ζωῆς.
9
Σύνθεση
Στὰ τρυφερὰ ὑγρὰ τῆς ζωῆς Οἱ ἀνόργανες ἐκφάνσεις τοῦ χαρακτήρα Πέφτουν σὰν ἀγκαθωτὴ πέτρα Ποὺ καθὼς συστρέφεται κι ἀνεβαίνει Πετᾶ τὸ βάρος της πάνω στὸ ἄγονο ἔδαφος Ξεβράζοντας μαζὶ μὲ τὸ κενό, τὴν ὀργή, τὴ φυγὴ Καὶ τὴ λαχτάρα τοῦ ἔρωτα.
10
Συνθῆκες
Στὸ ἔλεος τῆς ροῆς τοῦ χρόνου, Τὸ δροσερὸ ποτάμι – θὰ ἔλεγα, Ἡ βαθιὰ θλίψη – λέω, Ἀκολουθεῖ κύκλο ζωῆς Ποὺ διαρκεῖ πολὺ λιγότερο τῆς ζωῆς Τοῦ σκύλου κι ἔχει τὴν ἰδιότητα Ν’ ἀφήνει σὲ νάρκη τὴ ρίζα της Μέχρι τὴν ἐπόμενη ἰκανὴ συνθήκη Ποὺ θὰ τὴν ξαναβλαστήσει.
11
Φοβᾶμαι ὅτι σπαταλῶ
Φοβᾶμαι ὅτι σπαταλῶ τὴν περίοδο χάριτος δίχως οὐσιαστικὰ ἀποτελέσματα, δίχως κόπωση μόνο εἰκασίες.
12
ISBN 978-960-91517-1-9 © ἐκδόσεις Εὐνὴ 2014, Κώστας Ταπεινὸς Λυκούργου 88 Ἁγία Βαρβάρα 12351 τηλ. 2105621525 email: tapinosk@hol.gr Ἐπιμέλεια - Φωτογραφίες: Κώστας Ταπεινός
Βιογραφικό
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ
Καλοκαίρι τοῦ ᾽74 γεννήθηκα στην Ἀθήνα, μὲ τὴν ὁποία συμφιλιώνομαι καθημερινά. Μεγάλωσα καὶ πήγα σχολεῖο στὴν Ἁγία Βαρβάρα, σπούδασα διοίκηση ἐπιχειρήσεων στὸ ΤΕΙ Καβάλας καὶ ἀπὸ τότε συνεχίζω νὰ ζῶ σπουδάζοντας. Ὅ,τι σκέφτομαι, ὅ,τι κάνω, ὅπως κι ἃν διαβιώνω, σκοπός εἶναι ἡ ἀγάπη μὲ τὴν ποίηση
Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ 1998
ΑΔΥΤΟ ΤΟΥ ΣΕΛΑΟΣ 2001
xliv
Γιὰ τὴ Συλλογὴ
Ἡ συλλογὴ Φωτοστέφανο Τῆς Σιωπῆς, περιλαμβάνει ποιήματα ποὺ γράφτηκαν τὴν περίοδο 2008-2013 κυρίως στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ ὁλοκληρώθηκε ἡ τελικὴ τους ἐπεξεργασία τοὺς πρώτους μῆνες τοῦ 2014. Χρησιμοποιήθηκε ἡ γραμματοσειρὰ GFS Didot τῆς Ἐταιρείας Ἑλληνικῶν Τυπογραφικῶν Στοιχείων. Οἱ φωτογραφίες τοῦ α´ και β´ μέρους της συλλογῆς τραβήχτηκαν στὴν περιοχὴ τοῦ Φενεοῦ Κορινθίας τὸν Αὔγουστο του 2014, ἐνῶ ἐκείνη τῶν στοιχείων τῆς ἔκδοσης, στὴν Ἀθήνα τὸ φθινόπωρο τοῦ ἴδιου ἔτους. xlv
η συνέχεια στο...
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1527