1
Τ Τ Σ : Έ Τ Α « ως να εκπαιδεύσετε μια κακιά μάγισσα» ΣΥΓΓ ΑΦΕΑΣ: Δάφνη Τζαμαλή (Υακίνθου) ISBN 978-618-81422-9-9 Copyright 2016: Δάφνη Τζαμαλή (Υακίνθου) ρώτη Ηλεκτρονική Έκδοση: Αθήνα Δεκέμβριος 2016 e-mail: tzamali_dafni@yahoo.gr
2
ΕΝΤΝΑ Η απίθανη μάγισσα Κεφάλαιο 1 Ένα απρόσμενο γράμμα Ήταν ακόμα αρκετά νωρίς το πρωί εκείνη την παγωμένη πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου και ο ήλιος δεν είχε σκαρφαλώσει πολύ ψηλά στον ουρανό. Όλα τα νεαρά αγόρια και κορίτσια του Χάπι Χιλ σ’ αυτή τη γραφική και χαριτωμένη περιοχή στο ενδούνο της Γαγγλίας ήταν ήδη έτοιμα για το σχολείο και με τις τσάντες τους φορτωμένες στον ώμο αποχαιρετούσαν βιαστικά τους γονείς τους με την ελπίδα να προλάβουνε το αμείλικτο κουδούνι που θα σήμαινε πολύ σύντομα, για να τους καλέσει να μπουν στην τάξη .
3
Το ίδιο σκηνικό, χωρίς ιδιαίτερα σημαντικές παραλλαγές, θα έβλεπες και στο σπίτι του όρδου άτλεϊ, γόνου μιας από τις πιο παλιές αρχοντικές οικογένειες της Γαγγλίας ε τα τρία παιδιά του, τον μεγαλύτερο γιο του Τζον που ήταν δώδεκα χρονών, τη Σούζαν που ήταν δυο χρόνια μικρότερη και τον οκτάχρονο Χάρι να αποχαιρετούν τον άνθρωπο που φρόντιζε κάθε τους ανάγκη από όταν ήταν ακόμη τόσο μικροί που μεταβίας θυμόντουσαν τον εαυτό τους δηλαδή τον πιστό μπάτλερ της οικογένειας, τον Χάρβεϊ. Τα τρία παιδιά, όπως τα περισσότερα αδέρφια, διέφεραν σε πολλά, ιδιαίτερα στο χαρακτήρα και η όψη τους πρόδιδε αυτές τις διαφορές. Τζον άτλεϊ είχε καστανά μάτια και μαλλιά, ήταν αρκετά λεπτός, όχι πολύ ψηλός για την ήλικία του και το πονηρό βλέμμα του αποκάλυπτε μια ζωηρή φύση και μια μεγάλη όρεξη για τις σκανδαλιές. Η ξανθιά και γαλανομάτα αδερφή του, η Σούζαν, με το φρόνιμο βλέμμα και τον ήρεμο αέρα ανωτερότητας καμάρωνε πως, αν και μικρότερη, ήταν πολύ πιο ώριμη από τον μεγάλο αδερφό της και χαιρόταν να του το θυμίζει με κάθε ευκαιρία, ενώ ο κοκκινομάλης Χάρι, πολύ μικρός για να είναι σίγουρος με ποιο από τα δύο αδέρφια του έπρεπε να συμμαχήσει, φαινόταν συχνα αναποφάσιστος και ή συντρόφευε τον ατίθασσο αδερφό του στις σκανδαλιές ή άφηνε να τον νουθετεί και να τον καθοδηγεί η σοβαρή και όμορφη αδερφούλα του. Τα τρία παιδιά είχανε μόλις τελειώσει ένα χορτάστικό πρωινό με αυγά, μπέικον, λουκάνικα, ζεστό τσάι, κρουασαν και μαρμελάδα και στην τσάντα τους είχανε ένα περιποιημένο σάντουιτς με τόνο και ένα μήλο, για κολατσιό. Ήταν ντυμένα ζεστά με χοντρές μάλλινες κάλτσες, γάντια, δυο ζεστά πουλόβερ, παλτό και κασκόλ. Ήταν βλέπετε ο πιο κρύος Δεκέμβρης που είχε δει το ενδούνο εδώ και χρόνια και έξω έπεφτε το πρώτο χιόνι, μα τα παιδιά δεν τα πείραζε καθόλου αυτό. Όλοι ξέρουνε εξάλλου τι σημαίνει ένας χιονισμένος Δεκέμβρης για τα παιδιά όλου του κόσμου. Σημαίνει λευκά Χριστούγεννα, πατινάζ στον πάγο, ζεστά κάστανα, χιονάνθρωπους με καροτένια μύτη, χιονοπόλεμο, χουχούλιασμα κοντά στο τζάκι με ιστορίες και όλα τα άλλα που κάνουν έναν κρύο χειμώνα σωστή γιορτή. Τζακ ίλοου όμως, ο νεαρός ξανθός ταχυδρόμος, είχε διαφορετική άποψη και ευχόταν ολόψυχα να μην είχε έρθει ποτέ αυτός ο Δεκέμβρης. ψιλόλιγνος νεαρός ήταν από πολύ νωρίς στο πόδι να παραδίδει τα γράμματα και είχε χτυπήσει ήδη δεκάδες πόρτες, τον είχαν κυνηγήσει πλήθος σκύλοι, είχε εισπράξει ελάχιστα φιλοδωρήματα και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ξεπάγιαζε κι από πάνω. Ήταν στ’αλήθεια θλιβερό το θέαμα που παρουσιάζε αυτός ο εικοσάχρονος ξανθούλης νεαρός, που πότε έκανε τροχάδην επιτόπου χτυπώντας τα πόδια του κάτω, πότε προσπαθούσε να ζεστάνει με το χνώτο του τα ξυλιασμένα χέρια του και πότε απλώς βλαστημούσε τον χειμώνα και καταριόταν την ώρα και τη στιγμή που πήρε αυτή τη δουλειά, πράγμα που τον ανακούφιζε περισσότερο από καθετί άλλο. Τζακ έβγαλε το γράμμα από την ταχυδρομική τσάντα που κρεμόταν στον ώμο του και του έριξε μια ματιά: δός Τσουκνίδων 13. Αυτό ήταν το σπίτι.Eίχε τη σωστή διεύθυνση, δεν είχε κάνει λάθος όμως ήταν δύκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποιος κατοικούσε στ’αλήθεια σ’ αυτό το μισογκρεμισμένο ερείπιο. Δεν μιλάω φυσικά για το μεγάλο και αρχοντικό διώροφο του όρδου άτλεϊ αλλά για ένα άλλο σπίτι, μερικά τετράγωνα πιο κάτω. Αυτή η άσχημη τρώγλη έδειχνε να είναι παλιότερη και από την ίδια την Γαγγλία αλλά ο Τζακ ήταν σίγουρος ότι είχε δει καλύτερες μέρες. άποτε,πολύ παλιά, πριν από δυο αιώνες τουλάχιστον θα πρέπει να ήταν ένα κλασικό αρχοντικό σπίτι με έναν όμορφο δεντρόκηπο και κούνιες για τα παιδιά αλλά τώρα έμοιαζε τρομαχτικό και ξεχασμένο από όλους. Ήταν σχεδόν ολόκληρο από ξύλο και πολλές από τις σανίδες στους τοίχους είχανε ξεκολλήσει αφήνοντας να μπαίνει στο σπίτι το αγιάζι και η παγωνιά. Σαν να μην ήταν όμως αυτό 4
αρκετό, η ετοιμόρροπη στέγη ήταν γεμάτη τρύπες, η πόρτα ξεβαμμένη και γεμάτη ρωγμές και το ρόπτρο της μαυριδερό και σκουριασμένο. Τα τζάμια ήταν σπασμένα και τα παραθυρόφυλλα ξεχαρβαλωμένα κρέμονταν από τους μεντεσέδες τους. Στις κολόνες που στήριζαν το μπροστινό γείσο είχαν κατασκηνώσει αράχνες και είχαν υφάνει πελώριους ιστούς. ε δυο λόγια θύμιζε στο Τζακ τις ιστορίες για στοιχειωμένα σπίτια που τον έκαναν να τρέμει από φόβο, όταν ήταν μικρός. Όποιος και να μένει εδώ σίγουρα δεν θα του περισσεύουν χρήματα για να τα σκορπά στους ταχυδρόμους, σκέφτηκε ο Τζακ, άρα μπορώ να ξεχάσω το φιλοδώρημα. αθημένα τα βουνά στα χιόνια. Αναστέναξε, σήκωσε αδιάφορα τους ώμους, έσπρωξε τη σκουριασμένη σιδερένια αυλόπορτα που άνοιξε με ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο και άρχισε να περπατά στο χορταριασμένο στρωμένο με γκρίζα πέτρα μονοπατάκι που οδηγούσε στο σπίτι. Τα δέντρα του κήπου, μαύρα και πένθιμα, υψώνονταν απειλητικά γύρω από το παλικάρι και απλώνανε τα κλαδιά τους σαν σκελετωμένα χέρια λες και θέλανε να το αρπάξουν αλλά ο Τζακ είχε έντονο το αίσθημα του καθήκοντος και δεν είχε σκοπό να δειλιάσει σαν καμιά γυναικούλα. Θα έφευγε μόνο αφού τελείωνε την δουλειά του, ο κόσμος να χαλούσε. Ανέβηκε τα λιγοστά σκαλιά που οδηγούσαν στη γέρικη πόρτα και χτύπησε το κουδούνι που φυσικά ήταν χαλασμένο. «Τι έκπληξη!» μουρμούρισε και πιάνοντας ανόρεκτα το δυσάρεστο, μαυρισμένο ρόπτρο χτύπησε τρεις φορές δυνατά. Όλα σε μένα πρέπει να τυχαίνουν, γκρίνιαξε ο ταχυδρόμος. Αν ζει κανείς εδω μέσα, εγώ θα αλλάξω όνομα. - οιός είναι; ακούστηκε να ρωτά μια παράξενη γέρικη και δυσάρεστα στριγκή φωνή. - Έλα, Θεέ μου, να που συμβαίνουν και τρελά πράγματα σ’ αυτό τον κόσμο, σκέφτηκε ο Τζακ, κάποιος ζει τελικά σε αυτό το ρημάδι. αλύτερα να μιλήσω. - Ταχυδρόμος! φώναξε δυνατά, μένει εδώ κάποια κυρία Έντνα Γουόρτ; Έχω γράμμα γι’ αυτήν. - ισό λεπτό λεβέντη μου, αποκρίθηκε η ίδια φωνή. Βήματα ακούστηκαν να πλησιάζουν, ένα κλειδί γύρισε στην κλειδωνιά, η πόρτα άνοιξε, για να φανερώσει ένα πλάσμα που σχεδόν δεν θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις ανθρώπινο. ια γριά τόσο καμπουρα, ζαρωμένη και άσχημη που ο νεαρός, με την πρώτη ματιά που της έριξε, ένιωσε έντονη την διάθεση να το βάλει στα πόδια. Ήταν γεμάτη πελώριες τριχωτές κρεατοελιές, φαφούτα, κοκαλιάρα, με πεταχτό σαγόνι και μακρουλή μύτη σαν γάντζο. Σαν να μην έφταναν αυτά, βρωμούσε και έζεχνε τόσο απαίσια που ο Τζακ ευχόταν ολόψυχα να μην είχε μύτη. οιπόν, έκρωξε η γριά καρακάξα, που είναι το γράμμα μου; - Είστε η Έντνα Γουόρτ; ρώτησε ο νεαρός, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει μια γκριμάτσα αντιπάθειας και απέχθειας που του προκαλούσε η επαφή μ’ αυτό το αηδιαστικό γερόντιο. - Είμαι και φαίνομαι, κακάρισε η γριά, γιατί δεν σου γεμίζω το μάτι ομορφόπαιδο; ώς, μου το γεμίζετε, απάντησε, χωρίς να το πολυσκεφτεί, ο Τζακ, που η μόνη του σκέψη ήταν να σηκωθεί και να φύγει όσο πιο γρήγορα γινόταν. - ρίστε το γράμμα, είπε και τέντωσε το χέρι με το φάκελο, για να τον πάρει η γριά. Εκείνη με μια αστραπιαία κίνηση τον άρπαξε από τα χέρια του και κακάρισε απαίσια. - Δεν το πες με μεγάλη πεποίθηση, ψευτοκλαψούρισε, κάτι μου λέει ότι δεν με συμπαθείς και αυτό με πληγώνει. Είμαι ευαίσθητο κορίτσι κι ας μην μου φαίνεται. Ίσως ένα μικρό φιλοδώρημα να σου αλλάξει γνώμη. Άπλωσε το χεράκι σου, λεβεντονιέ μου.
5
Τζακ είχε ένα κακό προαίσθημα αλλά ένα φιλοδώρημα για έναν ταχυδρόμο είναι πάντα καλοδεχούμενο από όποιον και αν προέρχεται. Έτσι άπλωσε για άλλη μια φορά το χέρι του. Η γριά γελώντας σατανικά τέντωσε το δικό της και ακούμπησε κάτι στην παλάμη του. Τζακ ανατρίχιασε ολόκληρος, καθώς κάτι γλοιώδες και στρογγυλό με δυσάρεστη υφή άγγιξε το χέρι του. Αμέσως, με ένα δυσάρεστο προαίσθημα το τράβηξε κοντά του, για να δει τι είναι. Για μια στιγμή όλες οι τρίχες του σηκώθηκαν πάγωσε από τρόμο και δεν μπορούσε να αντιδράσει. Αυτό που γέμιζε τη χούφτα του δεν ήταν παρά ο πελώριος, γεμάτος φουσκωτές φλέβες βολβός ενός αφύσικου ματιού που κινιόταν σαν να ήταν ζωντανός και κοιτούσε ολόγυρα με κακία. Η ίριδα του ήταν κατακόκκινη και έλαμπε δαιμονικά. Γεμάτος φρίκη ο ταχυδρόμος έβγαλε ένα ουρλιαχτό και πέταξε το αηδιαστικό πράγμα πέρα. - έταξες το φιλοδώρημα μου, τσίριξε κάνοντας τη θιγμένη η γριά. Τώρα με πλήγωσες και θα θυμώσω. αι ευθύς μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο και χαμογέλασε απαίσια. Έντρομος ο Τζακ είδε το ήδη άσχημο και φριχτό πρόσωπο της να παραμορφώνεται ακόμα περισσότερο, μέχρι που έγινε αληθινά τερατώδες. έσα σε λίγες στιγμές στο φαφούτικο στόμα της ξεφύτρωσαν μυτερά δοντια τα μάτια της γούρλωσαν σαν της κουκουβάγιας, από τα χείλη της ξεπρόβαλε μια πελώρια διχαλωτή γλώσσα, τα δάχτυλα της μάκρυναν και τα νύχια της τριπλασιάστηκαν, ώσπου έγιναν σαν νύχια άγριου ζώου. -Έλα, ομορφούλη μου, δώσε ένα φιλάκι στη θείτσα, είπε με σαλιάρικη τρομερή φωνή το τέρας. Αυτό ήταν! Τζακ εγκαταλείποντας τα τελευταία ίχνη θάρρους που του απέμεναν, ουρλιάζοντας με όλη τη δύναμη της φωνής του διέσχισε με αστραπιαία ταχύτητα το πλακόστρωτο δρομάκι και λουσμένος στον ιδρώτα όρμησε σαν τρελός στη σκουριασμένη αυλόπορτα τσιρίζοντας έντρομος βοήθεια. - Φιλάκι στη θείτσα, φιλάκι στη θείτσα, ακούστηκε από πίσω του και τα λόγια αυτά διαδέχτηκε ένα τρομερό σατανικό γέλιο. όλις ο ταχυδρόμος εξαφανίστηκε η γριά που, όπως ήδη ξέρουμε, λεγόταν Έντνα Γουόρτ, πήρε την πρώτη της μορφή και ξεκαρδισμένη στα γέλια μπήκε μέσα στο άθλιο ερείπιο που της χρησίμευε για σπίτι. Τζακ ήταν αρκετά μεγάλος και είχε πάψει εδώ και καιρό να πιστεύει στα πλάσματα των παραμυθιών. Έτσι, για πολύ καιρό μετά από αυτό το περιστατικό δεν είχε ιδέα αν είχε συμβεί στ’αλήθεια η αν το είχε ονειρευτεί αλλά αρνιόταν αποφασιστικά να παραδώσει γράμμα ακόμα και τρία τετράγωνα πιο πέρα από το παράξενο σπίτι. Σύντομα μάλιστα παραιτήθηκε από την δουλειά του και έπιασε δουλειά σε ένα παπουτσάδικο. ι εξηγήσεις που προσπαθούσε να δώσει ο συμπαθητικός αυτός νεαρός ταχυδρόμος για ότι του είχε συμβεί ήταν αυτές που συνήθως δίνουν οι μεγάλοι σε τέτοιες περιπτώσεις: αράκρουση, ψυχικά τραύματα, παραισθήσεις, υπερκόπωση και το πολύ-πολύ εισβολή εξωγήινων στο ενδούνο. Φυσικά, αν ήταν λίγο νεότερος, δεν θα δυσκολευόταν να μαντέψει την αλήθεια: Η γριά που του είχε ανοίξει την πόρτα εκείνη την ημέρα δεν ήταν παρά μια απολύτως συνηθισμένη, δίχως τίποτα το ξεχωριστό κακιά μάγισσα. Υπάρχουν αρκετά βιβλία που υποστηρίζουν με μεγάλη αυθεντία ότι οι μάγισσες είναι διαφορετικές από ό,τι τις περιγράφουν τα παραδοσιακά παραμύθια και δίνουν διάφορες περιγραφές αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. ι κακιές μάγισσες είναι ακριβώς όπως τις περιγράφουν οι παλιές ιστορίες. αυροντυμένες γριές φαφούτες, καμπουρες και γεμάτες κρεατοελιές, με μυτερά καπέλα, μαγικά βιβλία και ιπτάμενες σκούπες. Όσο πιο κακές, τόσο πιο άσχημες είναι λες και η μαυρίλα της 6
ψυχής τους βγαίνει στο πρόσωπο τους και τις παραμορφώνει. Η Έντνα Γουόρτ όμως ήταν από τις χειρότερες που κυκλοφορούσαν εκείνον τον καιρό στη Γαγγλία, ήταν η πιο κακιά άσχημη και πονηρή μάγισσα που μπορούσες να συναντήσεις.Ήταν κάτι περισσότερο από απλώς κακιά, ήταν τόσο φριχτή που οι άλλες κακές μάγισσες την είχαν για πρότυπο και θα ήταν μόνιμη πρόεδρος στις συνάξεις τους, αν δεν υπήρχε μια άλλη μάγισσα εξίσου απαίσια, η εγκ, που πάντα διεκδικούσε την ίδια θέση. Δεν μπορώ να περιγράψω τον ενθουσιασμό αυτής της στριμμέγκλως, όταν άνοιξε το γράμμα που της έφερε ο Τζακ και το διάβασε. Τα μικρά σαν κουμπότρυπες, διαβολικά μάτια της πέταξαν σπίθες. «Γιούχου!» έσκουξε η παλιόγρια και τρελη από χαρά άρχισε να πηδάει και να χορεύει στο αραχνιασμένο, γεμάτο σκονισμένα παμπάλαια έπιπλα χωλ. Υπάρχει ένας αλάνθαστος τρόπος να ξεχωρίσει κανείς μια μάγισσα από μια απλώς κακάσχημη γριά, χωρίς εκείνη να εκδηλώσει καμιά από τις μαγικές της ικανότητες. Αναρωτιέστε πώς μπορεί κανείς να το κάνει αυτό; Εκείνο που την προδίδει είναι η φοβερή ευκινησία της και η ακατάβλητη αντοχή της. πορεί οι μάγισσες να είναι ζαρωμένες, καμπουρες, ρυτιδιασμένες και να μοιάζουν εύθραυστες και αρρωστιάρες αλλά αυτό είναι απλώς η κάλυψη τους. ια αληθινή μάγισσα μπορεί, αν το θελήσει, να ισορροπήσει σε ένα τεντωμένο σκοινί φορώντας τα χοντροπάπουτσα της. α πηδήξει χωρίς προσπάθεια τόσο ψηλά όσο μια πρωταθλήτρια ειδικευμένη στο άλμα επι κοντώ. α χορέψει και να χοροπηδήσει τρεις μέρες και τρεις νύχτες, δίχως να λαχανιάσει και όλα αυτά χωρίς να μεταχειριστεί κάποιο ξόρκι. Είναι γι’ αυτήν κάτι αυτονόητο, όπως είναι για μας το να περπατάμε. Έπρεπε να ήσασταν σε μια γωνιά και να βλέπατε την κακομούτσουνη και ξεμαλλιάρα αυτή γριέντζω να πιλαλάει και να χοροπηδάει σαν αγριοκάτσικο μέσα στο ερειπωμένο σπίτι της, να κάνει απίστευτες χορευτικές φιγούρες, να κακαρίζει σαν κότα, να τσιρίζει σε κατάσταση φρενίτιδας και να τρομάζει ακόμα και τη νυχτερίδα της, το Γιακ, που είχε συνηθίσει να βλέπει ένα σωρό παράξενα απ’ αυτήν, χωρίς να απορεί ή να εκπλήσσεται. Αιτία για όλο αυτό το τρελό ξεφάντωμα της κακίστρως ήταν το γράμμα που κρατούσε στο χέρι της. - Το βλέπεις, Γιάκ; ούρλιαξε ανεμίζοντας με καμάρι το γράμμα μπροστά στο μούτρο της κατάμαυρης νυχτερίδας της. Αυτό το χαρτί που κρατάω στα χέρια μου είναι ο πολύ καθυστερημένος θρίαμβος μου, η αναγνώριση της ανωτερότητας μου από αυτές τις κακομοιριασμένες μέγαιρες του Συμβουλίου των ακών αγισσών της Γαγγλίας και η ολοκληρωτική συντριβή της κακορίζικης αντιζήλου μου, αυτής της ατάλαντης καρακάξας της εγκ, που εδώ και σχεδόν δυο αιώνες με ανταγωνίζεται και προσπαθεί να αποδείξει ότι με ξεπερνά σε κακία. οιά; Eμένα, την πιο απαίσια, την πιο σατανική και την πιο τρομαχτική μάγισσα όλης της μαγισσοσύνης . Εδώ το γράφει ολοκάθαρα. ι αξιολύπητες συναδέλφισσες μου με ικετεύουν σχεδόν γονατιστές να προεδρεύσω στην επόμενη σύναξη. Γιακ παραμένοντας παγερά αδιάφορος για όλα αυτά καταβρόχθισε ένα παχουλό έντομο και κοίταξε την Έντνα με ένα βλέμμα σχεδόν συγκαταβατικό. - Τι σημαίνει αυτό παρακαλώ; έκανε θυμωμένα εκείνη.Aμφισβητείς ότι οι παλιόγριες ταπεινώνονται μπροστά μου. Εδώ το λέει καθαρά: «Αγαπητή Έντνα Γουόρτ, …επιλέχθηκες να προεδρέψεις στην επόμενη σύναξη μας στις δεκατρείς του Ιανουαρίου» και το υπογράφουν όλες τους χωρίς καμιά να λείπει. 7
Τι παραπάνω να κάνουν; Nα συρθούν; Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι αυτή η γλιτσιασμένη κάμπια, η εγκ, για να προσπαθήσει να τις επηρεάσει, θα σκαρώσει κανένα κατάλογο με φανταστικές κακές πράξεις, για να αποδείξει ότι είναι πιο κακιά και σατανική από εμένα. άτι τέτοιο θα με εξευτέλιζε. - αι τι σκέφτεσαι να κάνεις; ρώτησε αδιάφορα ο Γιακ μασουλώντας ορεξάτα μια παχουλή μύγα. - Θα σου πω ακριβώς τι θα κάνω, έφτυσε εχθρικά η Έντνα σουφρώνοντας τα ρυτιδιασμένα και απίστευτα ζαρωμένα χείλη της. Θα φορέσω το μυτερό καπέλο μου, θα καβαλήσω την ιπτάμενη σκούπα μου και με το ξορκοβιβλίο μου στο χέρι θα πετάξω πάνω από την πόλη και θα σκαρώσω με τη σειρά τα πιο λαχταριστά πικάντικα και υπέροχα σατανικά κόλπα μου. ι κατοικοι του ενδούνου θα θυμούνται για καιρό αυτήν τη μέρα αλλά το κυριότερο είναι ότι θα βάλω τα γυαλιά σε όλες τις άλλες στρίγκλες και θα ρεζιλέψω αυτήν την διμούτσουνη οχιά την εγκ.
8
Κεφάλαιο 2 Το ξόρκι της ασχήμιας Δίχως να χάσει δευτερόλεπτο η μάγισσα έκανε ακριβώς ό,τι είπε. Φορεσε βιαστικά το καπέλο της, που ήταν κρεμασμένο σε έναν κουτσό καλόγερο στο χωλ, άρπαξε την ιπτάμενη σκούπα της, που την είχε παρκαρισμένη κοντά στην εξώπόρτα και το βιβλίο με τα ξόρκια από ένα τραπεζάκι δίπλα στην σκάλα και βγήκε τρελή από ανυπομονησία και γεμάτη κέφι για διαβολιές στο θανατερό δεντρόκηπο της. Έβαλε το βιβλίο στη μασχάλη της, για να μπορεί να έχει τα χέρια της ελέυθερα και να κουμαντάρει τη σκούπα, καβάλησε το σκουπόξυλο, σφύριξε συνθηματικά, όπως κάνουμε για να δώσουμε το σήμα σε ένα άλογο να ξεκινήσει και στη στιγμή απογειώθηκε, ίδια με απειλητικό όρνιο που γυρεύει στην έρημο κάποιο απροστάτευτο και εξαντλημένο από τη δίψα θύμα, για να γευματίσει. Σύντομα οι στέγες άρχισαν να απομακρύνονται και η πόλη να μοιάζει με πολύχρωμο ψηφιδωτό κάτω από τα χοντροπάπουτσα της. άνεμος σφύριζε στ’αυτιά της και παράσερνε τα μπερδεμένα μαλλιά της. ετούσε τόσο ψηλά, που όποιος την έβλεπε, ιδιαίτερα αν ήταν μεγάλος σε ηλικία, θα την έπαιρνε με ευκολία για κάποιο μαυροπουλι και καθόλου δεν θα του πέρναγε από το μυαλό ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια στριμμένη και κακότροπη μάγισσα της πόλης. Αλλά η Έντνα από εκεί ψηλά μπορούσε να διακρίνει τα πάντα έως και την πιο απειροελάχιστη λεπτομέρεια. πορούσε να διακρίνει καθαρά ακόμα και μια μικρή μύγα που καθόταν στον ώμο ενός μαυροντυμένου κυρίου. Βλέπετε, εκτός από τις άλλες ικανότητες του, οι μάγισσες, ιδιαίτερα οι κακές, διαθέτουν και μια όραση τόσο οξεία που κάνει και έναν αετό να μοιάζει μισότυφλος. ε τα τοσοδούτσικα μάτια της μελετούσε με κάθε λεπτομέρεια τους περαστικούς γυρεύοντας το κατάλληλο θύμα για να βάλει τα διαβολικά μαγικά της σε δράση. ετούσε πάνω από έναν από τους πολυσύχναστους δρόμους του Χάπι Χι, που ήταν γεμάτος με μικρομάγαζα αλλά και πιο μεγάλα καταστήματα, τον όυαλ Στριτ. Έβλεπε πλήθος αξιοπρεπείς ενδρούζους κυρίους και κυρίες να περπατάνε στα πεζοδρόμια, να χαζεύουν τις βιτρίνε, να φλυαρούν, να σχολιάζουν τα διάφορα εμπορεύματα, να μπαίνουν και να βγαίνουν από τα διάφορα μαγαζιά όμως κανείς από αυτούς δεν της έμοιαζε κατάλληλος για να στήσει μια διασκεδαστική φάρσα. άτι άλλο γύρευε, κάτι άλλο επιθυμούσε να δει. αφνικά τα μάτια της σπίθισαν. όπως γινότανε πάντα όταν έβλεπε κάτι που ήθελε και ένα τσιριχτό, ανατριχιαστικό γέλιο βγήκε από το φαφούτικο στόμα της.
9
ια γυναίκα με ένα χαριτωμένο μωρό ξαπλωμένο σε μια κούνια με ρόδες και πολύ ζεστά ντυμένο πήγαινε βόλτα χαζεύοντας τις βιτρίνες. Η γυναίκα αυτή ήταν ανοιχτόχρωμη, λεπτή και φορούσε ένα μικρό καπελάκι στερεωμένο στα μαλλιά της με μερικές φουρκέτες και ένα μπεζ παλτό που είχε κουμπώσει μέχρι επάνω, λεγόταν αίρη Χάρις και καμάρωνε ιδιαίτερα το όμορφο, καστανόξανθο μωράκι τη Η Έντνα ήταν κατενθουσιασμένη. Όλοι ξέρουμε τι μίσος έχουν για τα παιδιά και ιδιαίτερα τα μωρά οι κακές μάγισσες. Δίχως δευτερη σκέψη άνοιξε το βιβλίο της και άρχισε να το ξεφυλλίζει ψάχνοντας το ξόρκι που σκόπευε να χρησιμοποιήσει. Α, εδώ είμαστε, βέλαξε σε μια στιγμή, είναι ό,τι πρέπει. Στη στιγμή είπε τα μαγικά λόγια και έδειξε με το κοκκαλιάρικο δάχτυλο της την κούνια με το μωρό. Η κυρία Χάρις συνέχιζε να κάνει την βόλτα της στο όγιαλ Στριτ, χωρίς να υποψιάζεται τίποτα. αφνικά μια παχουλή ηλικιωμένη γυναίκα με αρκετο κοκκινάδι απλωμένο γενναιόδωρα στα μάγουλα της πλησίασε και έσκυψε πάνω από την κούνια. - Αχ, ένα γλυκό μωράκι. πορώ να του τσιμπήσω τα μαγουλάκια; Τρελαίνομαι για μωράκια. Τι κάνεις χρυσούλι μου; - Αλήθεια, δεν είναι όμορφος ο μπέμπης μου; αποκρίθηκε περήφανα η κυρία Χάρις και σταμάτησε να σπρώχνει την κούνια, για να δώσει την ευκαιρία στη χοντρή γυναίκα να καμαρώσει το αγγελούδι της. Η κοκκκινομάγουλη κυρία που λεγόταν Άντζελα Γουάτσον δεν έβλεπε καλά αλλά δεν φορούσε τα γυαλιά της από κοκκεταρία. αρόλα αυτά, για να δει καλά το μωράκι, τα έβγαλε από την τσάντα της και τα φόρεσε.
10
- Για να δούμε αυτό το αγγελούδι. Γούτσου-γούτσου το μωράκι, είπε χαμογελαστή και άπλωσε τα χοντροδάχτυλα της για να τσιμπήσει τα μάγουλα του μωρού. α τι ήταν αυτό; Εντελώς ανεξήγητα η γυναίκα αρχικά πάγωσε και πήρε μια έκφραση τέλειας απορίας και σύγχυσης που μετατράπηκε πρώτα σε έκπληξη και μετά σε απερίγραπτο τρόμο. Χλώμιασε ολόκληρη σαν το πανί, αν εξαιρέσει κανείς τα φουσκωτά μαγουλά της που από το πολύ κοκκινάδι παρέμειναν στο χρώμα του ώριμου μήλου, έβγαλε τα γυαλιά και έτριψε τα μάτια της, σαν να προσπαθούσε να διώξει μια εφιαλτική παραίσθηση. Όταν αυτό απέτυχε και βεβαιώθηκε πως ότι έβλεπε ήταν αληθινό, άνοιξε διάπλατα το στόμα και άφησε μια διαπεραστική κραυγή τόσο ψηλή σε τονικότητα, ώστε κάποιος που δεν έβλεπε, εύκολα θα μπορούσε να πιστέψει ότι περνούσε από εκεί κάποιο νοσοκομειακό. - Βοήθεια! τσίριξε απελπισμένη η χοντρή, το μωρό του διαβόλου και με ταχύτητα πραγματικά αξιοθαύμαστη για τα κυβικά της ισορροπώντας με τέχνη τον αξιοπρόσεχτο όγκο της στα γελοία ψηλοτάκουνα της γύρισε την πλάτη στην κυρία Χάρις και άρχισε να τρέχει σαν τρελή, για να γλυτώσει - Έλα Χριστέ μου, έκανε προσβεβλημένη η υρία Χάρις, τι μύγα την τσίμπησε και ανήσυχα έσκυψε το κεφάλι να κοιτάξει στην κούνια. Όμως τώρα ήταν η σειρά της να στριγκλίξει. Το πλάσμα που την κοίταζε από την κούνια δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον όμορφο μπέμπη της. Το τερατόμορφο αυτό ον είχε μια μύτη χοντρή σαν πατάτα και γεμάτη ρόζους, αυτιά μυτερά αλλά και κάπως κρεμαστά σαν του σκύλου, κατακόκκινα μάτια και δύο μεγάλα κέρατα, ενώ το δέρμα του ήταν σκούρο πράσινο. αθώς άνοιγε το στόμα του, η σπυριασμένη γλώσσα του κρεμόταν έξω δέκα πήχες, στο πηγούνι του φύτρωναν μεγάλες σκόρπιες τρίχες και τα χέρια του είχαν γαμψά νύχια άγριου ζώου. Το πλάσμα που ξάπλωνε στην κούνια και άπλωνε τα χέρια στη κυρία Χάρις δεν ήταν ένα ανθρώπινο μωρό αλλά ένα μικρό κακάσχημο τρόλ. Η γυναίκα άρχισε να κλαψουρίζει και να τσιρίζει σαν τρελή. - Το παιδί μου τι έπαθε το παιδί μου; Βοήθεια χριστιανοί. ολλοί κύριοι και κυρίες μαζέυτηκαν γύρω από την κούνια, για να δουν τι πρόβλημα είχε το μωρό και να βοηθήσουν όπως μπορούσαν, αλλά αρκούσε να του ρίξουν μια ματιά, για να παραμορφωθεί η έκφρασή τους σε ένα μορφασμό αηδίας. - Η Έντνα από ψηλά είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια μα, για να ολοκληρώσει το απαίσιο κόλπο της, μουρμούρισε μερικά ακόμη μαγικά λόγια και έδειξε τη στέγη ενός μαγαζιού κοντά στην κυρία Χάρις. Την ίδια στιγμή μια χούφτα κακομούτσουνοι καλικάντζαροι κάνανε την εμφανισή τους και αρχίσανε να τραγουδάνε φαλτσα και κακόφωνα σαν χορωδία. Τι τραγουδούσανε; Ένα σαδιστικό τραγουδάκι που δυστυχώς σύντομα απλώθηκε σ’ όλο το δρόμο, όπως η φωτιά στα ξερόχορτα. Άρχισαν να το τραγουδάνε διάφορα παλιόπαιδα και, επειδή οι στίχοι του ήταν αστείοι και η μελωδία του διασκεδαστική, δεν άργησαν να το πιάσουν και οι καταστηματάρχες, οι περαστικοί και αργά αλλά σταθερά όλο το Χάπι Χιλ.
Το μωρό της άνταμ Χάρις είναι άσχημο πολύ Αν το δεις αργά τη νύχτα Θα σου κόψει τη χολή.
11
Τι μυτάρα! τι μουτσούνα! α το βλέπεις δεν αντέχεις αι είναι αληθινή κατάρα ες στην κούνια να το έχεις Η Έντνα ψηλά στον ουρανό σε κατάσταση φρενίτιδας πανηγύριζε, χιχίριζε, στρίγκλιζε και με δυο λόγια διασκέδαζε όσο δεν είχε διασκεδάσει εδώ και χρόνια. ια όμως που το ξόρκι της είχε λειτουργήσει τόσο καλά είπε να το χρησιμοποιήσει ακόμα μια φορά. Αυτή τη φορά ξεχώρισε ανάμεσα στο πλήθος και έβαλε στόχο ένα χαριτωμένο ερωτευμένο ζευγαράκι τον Άλεξ όκγουελ και την Άννι Χάρισσον, που περπατούσαν πιασμένοι χέρι-χέρι στο πλακόστρωτο πεζοδρόμιο ανταλλάσοντας φιλάκια και ερωτόλογα. ι κακές μάγισσες βγάζουν σπυράκια και αρρωσταίνουν, όταν βλέπουν ερωτευμένα ζευγαράκια. - Είσαι το πιο γλυκό ζουζουνάκι του κόσμου, είπε ο Άλεξ και, ενώ έσφιγγε το χέρι της αγαπημένης του τρυφερά, της έριξε ένα βλέμμα λατρείας. - ι εσύ είσαι το μικρό μου φουντουκάκι, απάντησε στοργικά η Άννι και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του νεαρού της φίλου. Δυο κομψές κυρίες που προχωρούσαν στον δρόμο κουβεντιάζοντας, βλέποντας τους δυο συμπαθητικούς και τόσο ερωτευμένους νέους να περπατάνε πλάι πλάι, χαμογέλασαν και η μια έσκυψε στο αυτί της άλλης και της είπε με θαυμασμό «Τι ταιριαστό ζευγάρι!» Η Άννι τις άκουσε και ευχαριστημένη ψιθύρισε στον Άλεξ. - Θα με φιλήσεις, κολοκυθάκι μου; - Αμέσως, σοκολατάκι μου, αποκρίθηκε εκείνος και κλείνοντας τα μάτια έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό της. Έκλεισε κι εκείνη τα δικά της και περίμενε το φιλί. αθώς τα χείλη τους ενώθηκαν από κάπου ψηλά ήρθε ένα κακόηχο γέλιο σαν κρώξιμο καρακάξας. Η Άννι άνοιξε τα μάτια της και το ίδιο έκανε και ο Άλεξ μα αμέσως τραβήχτηκαν, το πρόσωπο τους γέμισε φρίκη και έβγαλαν ταυτόχρονα μια αντριχιαστική κραυγή. – Θεέ μου τι έπαθες; έσκουξε κλαίγοντας ο Άλεξ, τι απόγινε το όμορφο προσωπάκι σου; Η Άννι είχε γίνει αγνώριστη. Ένα αναγουλιαστικό τέρας που μόνο τον τρόμο μπορούσε να γεννήσει. Το κεφάλι της πάνω είχε πρηστεί και είχε γίνει πελώριο, το πρόσωπο της μακρουλό και αφύσικα στενόμακρο και το σαγόνι της έφτανε μέχρι το στήθος. Τα αυτιά της είχαν πλατύνει και μακρύνει σαν του γαιδάρου το δέρμα της είχε ζαρώσει και μαζέψει λες και ήτανε σταφίδα και η μύτη της είχε γίνει σουβλερή με κλίση προς τα πάνω, έτσι που η πρώτα όμορφη κοπέλα θύμιζε κάποιο δαιμόνιο του δάσους, και στην πλάτη της είχε ξεφυτρώσει μια πελώρια αντιαισθητική καμπουρα. αι ο πρώτα συμπαθητικός και γοητευτικός Άλεξ όμως δεν παρουσίαζε καλύτερο θέαμα. Είχε παραμορφωθεί και ήταν ίδιος με την αγαπημένη του. Τα ρούχα τους είχαν και αυτά αντικατάσταθεί με βρώμικα και τριμμένα κουρέλια. Τα δυο δυστυχισμένα τέρατα πέσανε το ένα στην αγκαλιά του άλλου και αρχίσανε να κλαίνε. Όσοι περνούσαν εκείνη την ώρα από εκεί κοντοστάθηκαν, για να δουν το παράδοξο θέαμα αυτών των δύο τρομαχτικών πλασμάτων που θρηνούσαν αγκαλιασμένα. ερικοί περαστικοί βέβαια ρίχνοντας τους μια και μόνη ματιά δεν κρατήθηκαν και αμέσως το έβαλαν στα πόδια φωνάζοντας βοήθεια, ενώ κάποιοι άλλοι που περνούσανε εκείνη την ώρα από τον πολυσύχναστο δρόμο στραβώσανε τα μούτρα τους με αηδία. ερικά παλιόπαιδα αρχίσανε να κοροιδεύουν και να κάνουν προσβλητικές γκριμάτσες και κάποιες γριούλες κουνήσανε λυπημένα το κεφάλι. 12
Δάφνη Τζαμαλή «Υακίνθου» Η Δάφνη Τζαμαλή «Υακίνθου» γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Από πολύ μικρή διέθετε μια ζωηρή φαντασία και αγαπούσε να πλάθει συναρπαστικές ιστορίες. Σε ηλικία δεκατριών ετών γράφει το πρώτο της βιβλίο, διδάσκεται μόνη της το σχέδιο, ενώ παράλληλα ξεκινάει μαθήματα φωνητικής, για να ασχοληθεί με την άλλη της μεγάλη αγάπη, το κλασικό τραγούδι. Στα εικοσιπέντε, ώριμη πια, γράφει και εικονογραφεί το πρώτο της μεγάλο παιδικό μυθιστόρημα και αφοσιώνεται σταθερά στη συγγραφή. Για πρώτη φορά το 2012 εκδίδει με τις εκδόσεις σελότος το βιβλίο της «Αστροζαχαρένια ιστορία», που κυκλοφορεί σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία και προτάθηκε για κρατικό βραβείο του Υπουργείου ολιτισμού. Το 2013 ακολουθεί το δεύτερο βιβλίο της, «Το άθημα του ουρμούρα», εικονογραφημένο κι αυτό από την ίδια. Στο easywriter.gr υπάρχουν ακόμα σε ηλεκτρονική μορφή τα βιβλία της «Άλντουιν ο Σαλιγκαρούλης και η μεγάλη αναζήτηση», «Θέλω να γίνω ρίγκιπας», «Το παιδί της δροσοσταλίδας», « ρυστάλλινος ππότης», «Το τραγούδι του Ελαφρούλη», «Το ευλογημένο πριγκιπόπουλο», «Η βασίλισσα της αστραπής» «Το πεύκο και η φωτιά» και τα παραμυθάκια σε στίχους « ια αμαδρυάδα στη γλάστρα μου» και « μοναχικός χρυσόκυκνος». Επίσης έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Φυλάτος σε e-book η παιδική ιστορία «Το παραμύθι του λευκού Αρλεκίνου» και πολλά ελληνικά και αγγλικά βιβλία της κυκλοφορούν στην πλατφόρμα smashwords. Η Δάφνη Τζαμαλή «Υακίνθου» είναι μέλος του Βιβλίου (greekibby).
ύκλου Ελληνικού
αιδικού
Σήμερα μοιράζει τον χρόνο της σε όλες τις διαφορετικές καλλιτεχνικές της δραστηριότητες και στα αγαπημένα της ζώα. Εξακολουθεί να μένει στην Αθήνα.
250
η συνέχεια στο...
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/ 1278