Χρυσούλα Βακιρτζή
Η φαίδρα του Αυγούστου ποιήματα
ΚΑΒΑΛΑ 2015
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ
-9-
Οι παρελθούσες γενιές μού έμαθαν μόνο πώς να πεθαίνω, γι’ αυτό κι εγώ βάλθηκα, με πείσμα μικρού παιδιού, να μάθουν οι επόμενες γενιές να ζουν - καθώς η ποίηση κι εγώ σαλτάρουμε εκούσια στο Τίποτα, στο χείλος του Κενού. Λες και πάντα θ’ αντέχω να τρέχω πίσω από τον γιο μου, που τον πήρε το φεγγάρι γιατί τον θήλαζα νέκταρ, βασιλικό και μουσική. Πόση ζήλια κι αγάπη κρύβουν οι νύχτες οι μισές… οι αξόδευτες!
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Όταν χάθηκα, όλοι οι δρόμοι των έκπτωτων θεών ήταν κλειστοί. Στ’ αλήθεια δεν ξέρω πού ακριβώς χάθηκα, όμως ήταν δεύτερη μέρα Χριστουγέννων, καθώς με πείσμα παιδιάστικο έφυγα κρατώντας το σύμβολο και την επιούσια Αλήθεια. Δεν έχει επιστροφή αυτός ο μονόδρομος του χαμού σου. Αλλάζεις, διδάσκεσαι, ασκείσαι, χάνεσαι, μόνο και μόνο για να αρκεστείς σε όσα έδιωξες. Σε όσα δεν αφέθηκες να πιστέψεις, να ζήσεις. Η απώλεια, η απόσταση είναι η σωτηρία σου, τώρα πια. Γιατί, σαν γεύεσαι την απώλεια, τότε μόνο τα εύρετρα γεμίζουν τα όνειρά σου με ζωή, καθαρό οξυγόνο και θεούς άφθαρτους. Μη χαμογελάς τόσο πικρά, γιατί θα πέσει το ουράνιο τόξο που κρεμάστηκε αυθάδικα, αδέξια στη δεξιά ακρούλα των χειλιών σου! Ξέρεις… εμείς μάθαμε να υπάρχουμε από το ρίγος των λωτοφάγων. Ενδελεχείς οι αποστάσεις κι εμείς διαχειριστές της ίδιας μας της ερημιάς.
- 11 -
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ
ΛΕΙΠΕΙΣ Παγωμένη σιωπή και μέσα και έξω μου. Λ ε ί π ε ι ς. Θόρυβος. Σσσσσσσσσσσσσσσσσσς!
- 21 -
- 22 -
Η ΦΑΙΔΡΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ Έχω κουραστεί τόσο πολύ, που θέλω ένα σύννεφο να κρυφτώ και να χαθώ για πάντα μέσα του. Ας είναι λευκό το συννεφάκι μου, ας αλλάζει συνεχώς χρώμα, σχήμα. Έτσι κι αλλιώς, εγώ, που δεν πίστεψα ποτέ σε θεούς, τώρα ζητώ κάποιο κισμέτ, μια πεπαλαιωμένη χάλκινη εποχή, ώστε μ’ αυτά να φτιάξω τις αναμνήσεις μου. Και με τούτες τις αναμνήσεις θα θέλξω, θα ξαναγεννήσω εσένα κι εμένα σε εποχές που, όσες συντέλειες κι αν έρθουν στον κόσμο, εγώ δε θα καταστρέψω τις σιωπηλές αισθήσεις των σωμάτων. Γιατί ό,τι δε θέλεις πια να σβήσεις, να χάσεις, να καταστρέψεις από τις αναμνήσεις σου είναι η αποστειρωμένη γάζα που απορροφά τις μοναχικές σου αιμορραγίες. Μαζί με τ’ άσπρα σμήνη των νοσταλγιών, που με κάνουν να χαμογελώ σαν Εσταυρωμένος Άνθρωπος. Με τα πιο πεζά πλέον γράμματά μου, γράφω. Γιατί έχω κουραστεί πολύ, όπως σου τονίζω στην αρχή.
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ
ΣΩΠΑΣΤΕ Απόψε τρύπωσε κοντά μου απ’ το παράθυρο του Μάη ο πιο ρομαντικός εραστής. Το φεγγάρι.
- 23 -
- 24 -
ΥΠΟ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Στους στίχους μου, ψάχνετε πάντα κάτι απ’ τον εαυτό σας να βρείτε. Κι εγώ θα ψάχνω αυτόν που έφυγε ακόμα μια φορά (υπό άλλες συνθήκες ως είθισται τυπικά).
Η ΦΑΙΔΡΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΚΙΡΤΖΗ
ΚΕΡΙ Απόψε έσβησα και το τελευταίο μου όνειρο. Έτσι απλά, σα να σβήνεις μια λαμπάδα λευκή της ανάστασης για να μην αρπάξεις φωτιά καθώς κοιμάσαι. Γι’ αυτό, ας σβήσει απόψε το φεγγάρι το φως του. Κουράστηκα. Κουράστηκα κι έχω ανάγκη να κοιμηθώ, χωρίς τους Καιάδες των λέξεών μου και δίχως εσένα. Σκοτάδι. Κενό.
- 25 -
η συνέχεια στο...
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1219