OFF THE RECORD “Ik werd

OFF THE RECORD “IK WERD VERPLEEGSTER OP MIJN 48ste OM ZIN TE GEVEN AAN MIJN LEVEN”

Gabrielle is hoofdredactrice, getrouwd en moeder van vier kinderen. Haar behoefte om ten dienste te staan van anderen wordt niet meer door haar baan ingevuld, vindt ze. Ze gaat voor een volledige carrièreswitch. Nu haar gezin de schok te boven is, is het tijd om haar toekomstige specialiteit te kiezen…

Tekst Laure Marchand Illustraties Vanessa Van Meerhaeghe

“IK BEN NET BEGONNEN AAN EEN STAGE

van vijf weken op de afdeling mond-, kaak- en aangezichtschirurgie in een groot ziekenhuis. Een verdieping is gereserveerd voor kankerpatiënten die een reconstructie nodig hebben. Aan de andere kant liggen de slachtoffers van ongevallen: in het verkeer, met auto’s, fietsen, steppen, verwondingen bij gevechten, gebroken neuzen, hazenlippen, mensen die zich door het hoofd hebben willen schieten... Het was mijn eerste nacht, het was redelijk rustig. Een vrouw was heel bang voor haar operatie. Ik kon de tijd nemen om haar gerust te stellen, niet zomaar binnenwippen en zeggen: ‘Ik ben zo terug!’ en dan nooit meer verschijnen omdat er een ander noodgeval was en we te weinig personeel hebben. Ik moest ook bloed afnemen bij een 76-jarige man. ‘Ah, een studente? Vooruit dan!’, moedigde hij me aan terwijl hij zijn arm uitstak. Ik zei tegen mezelf: ‘Komaan meid, doe dit nu maar gewoon’. De medisch-technische daden zijn niet wat me het meeste boeit, maar ik moet ze wel beheersen om de patiënten geen pijn te doen. Dat was alvast gelukt. Ik ben 48, en dit is het eerste jaar van mijn verpleegstersopleiding.

HIERVOOR WAS IK JOURNALISTE. Vijfentwintig jaar geleden begon ik aan een studie journalistiek. Ik vond het leuk, het ging vlot, maar ik voelde toen eigenlijk al dat het niet mijn roeping was. Mijn loopbaan verliep met veel gemak: ik vond snel een baan bij een krant, dan bij een andere, en omdat ik een harde werker en een ‘brave soldaat’ ben, toegewijd en met organisatietalent, kreeg ik al snel meer verantwoordelijkheid. Zelf vond ik mezelf daar niet echt op mijn plaats zitten, maar anderen schenen mij geschikt te vinden, dus deed ik verder. Ik werd chef-redactie, later hoofdredactrice, maar in mijn laatste baan ging het mis. Ik had dan misschien wel de nodige competenties, maar ik voelde me leeg. Ik durfde niet aan mijn baas te zeggen dat deze job niets voor mij was. Ik kon niet meer slapen en voor het eerst in mijn leven heb ik ziekteverlof genomen. Daardoor kon ik stilstaan en mezelf eindelijk de enige vraag stellen die ertoe doet, en die me al mijn hele loopbaan achtervolgde: ben ik hier wel op mijn plaats?! Ik had misschien kunnen kiezen om verslaggeefster te worden op het terrein, maar daar was ik te

“Mijn oudste twee zijn heel empathisch: ze stellen voor om me te overhoren voor de examens, vragen naar mijn cijfers. De jongsten begrijpen dat ik ook naar school ga, dat schept een band”

bang voor, en het trok me niet echt aan. Als journaliste vertel je over anderen, terwijl ik eigenlijk concreet iets voor anderen wilde betekenen. Journalistiek is een fantastisch en belangrijk beroep, maar niet noodzakelijk omdat ik degene ben die het uitoefent. Ik had tijd nodig om alles op een rijtje te zetten, dus nam ik drie maanden sabbatical. Vanaf dan ging het vrij snel. De zorg- en de sociale sector heb ik altijd heel zinvol gevonden. Uit professionele reflex heb ik gedaan wat ik altijd doe: ik nam contact op met maatschappelijk werkers, psychologen, osteopaten, verpleegsters… Ik heb ettelijke koffies gedronken en honderduit vragen gesteld, over hun dagelijkse leven, wat hun voldoening gaf, hun frustraties. Bij de VDAB zouden ze me feliciteren met mijn ‘beroepen-studie’! Ik zou heel graag vroedvrouw worden, maar die studies zijn te lang. Ik zocht een concreet antwoord op de vraag: ‘Wat kan ik doen in de tijd die rest tot aan mijn pensioen?’ Verpleging sprong er al gauw uit. Ik heb veel verplegers gesproken, velen waren moe, soms hadden ze het zelfs helemaal gehad, maar toch voelen ze nog zoveel passie voor hun job…

SINDS IK AAN DIE STUDIE BEGON, IS NOG

NIETS TEGENGEVALLEN. Ik heb mijn geheugen behoorlijk moeten aanzwengelen, dat wel. Ik hou van de mix van techniek en menselijkheid. Het is concreet en tegelijk intellectueel stimulerend. Ik lees heel veel. De mogelijkheden om dit beroep uit te oefenen zijn vrijwel eindeloos. Het leukste aan mijn vorige job was het samen maken van een krant. En zelfs al hadden sommige journalisten grote ego’s en waren ze vooral bezig met hoe groot of hoe klein hun naam in de krant stond, bleef ik van het teamwerk houden. Als verpleegster wil ik niets anders. Ons gezinsleven werd wel grondig overhoopgehaald door mijn carrièreswitch. Zeker financieel, want ik weet nu al dat ik mijn salaris zal moeten delen door twee. Ik heb er uitgebreid over gesproken met mijn man, die me steunde. Gelukkig waren we eigenaars van een heel groot appartement in de stad. We hebben er een deel van verkocht, onze lening terugbetaald en de ruimte anders ingericht. Mijn twee pubers hebben nu een veel kleinere kamer, elk 9 vierkante meter, maar dat is meer dan genoeg. De jongsten van 6 en 8 delen samen een kamer. Ik besef maar al te goed dat we vanuit een bevoordeelde positie vertrokken. Ik heb alles opgegeven dat niet noodzakelijk was. We gaan minder uit eten, er is geen nanny meer, geen poetshulp… Die keuzes geven me een lichter gevoel, en ik vind schoonmaken zelfs leuk. Mijn nieuwe manier van leven past beter bij wie ik ben en waar ik naar streef. Opvoedingsgewijs vind ik het positief om aan de kinderen te zeggen: ‘Nee, dit kan niet, we moeten op de centen letten!’

DE BAND MET MIJN KINDEREN EN MIJN MAN

IS VERANDERD. Mijn oudste twee zijn heel empathisch: ze stellen voor om me te overhoren voor de examens, vragen naar mijn cijfers. De kleinsten begrijpen dat ik ook naar school ga, dat schept een band. De taakverdeling met mijn man is volledig anders nu. Vroeger droeg ik de grootste last: elke avond koken, de babysitters managen… Tegenwoordig moet ik stage lopen, en dan is het van: ‘Ik ben er gewoonweg niet!’ Afgelopen zomer is hij voor het eerst alleen met de vier kinderen op vakantie gegaan. Hij was doodnerveus, maar achteraf was hij mega trots, hij had elke dag voor het eten gezorgd. Dat nieuwe evenwicht tussen ons is een aangename verrassing. Ik heb nog niet gekozen wat ik ga doen eens ik mijn diploma heb. Ik kan nu wel teren op meer maturiteit. Als achttienjarige zou ik zeker crashen, want ik zou veel te empathisch zijn. Maar ik zie mezelf wel bij een overheidsdienst werken. Door mijn leeftijd weet ik dat ik in staat zal zijn misbruik op te sporen, zowel voor de patiënten als voor mezelf. Mijn vorige stage was in de geriatrie. Dat was dramatisch: een groot gebrek aan personeel, de managers kwamen hun kantoren niet uit, de verpleegsters wasten de patiënten als biefstukken. In vijf weken heb ik geen enkele tandenborstel gezien. De bejaardenhelpers werden mishandeld door het management en ze mishandelden op hun beurt de bewoners. Die oudjes die eenzaam sterven, het is om hopeloos van te worden. Palliatieve zorg is trouwens ook een domein waar ik graag zou werken. Onze maatschappij denkt enkel nog aan presteren, ook op medisch vlak: de dood bestaat niet, we willen ze niet zien, we zijn er bang van. Ik ben katholiek, heel gelovig en hoopvol. Dus alles wat kan helpen om in vrede te sterven heeft mijn belangstelling. Voor mij is dat de zin van het leven.”

HAARVERZORGING

7 GOUDEN REGELS VOOR DEZE ZOMER

De zomer, dat is heerlijk zonnebaden op het strand of aan het zwembad. Alleen: je haar krijgt het hard te verduren. Uv-stralen, zeezout en chloor maken het namelijk droog, dof en broos. De oplossing: stel je ideale professionele zomerroutine samen bij Hairdis, in de winkel of online.

1 2 3 4 6

1. BESCHERM JE HAAR TEGEN UV-STRALEN

Dat is de missie van de Wella Professionals Sun Protection Spray. De mist met tweefasenformule beschermt fijn tot normaal haar tegen uv-stralen en hydrateert je haar met een vitaminerijke formule. Het ideale duo voor gezond, zacht haar, de hele zomer lang.

2. KIES VOOR EEN COMPLETE VERZORGING

De haarverzorging Uniq One bevat 10 elementen die het haar nodig heeft. Dit ene product kan droog en beschadigd haar herstellen, de haarvezel versterken en splitsingen verminderen, het haar verzorgen en ontwarren, kroeshaar onder controle houden, onmiddellijk hydrateren, beschermen tegen de hitte, de glans verhogen en de kleur behouden. Uniq One maakt het haar zacht en soepel, helpt gespleten haarpunten voorkomen en verfrist de styling. In klein formaat van 150 ml verkrijgbaar in 4 verschillende geuren.

3. REGENEREER HAAR DAT VERZWAKT IS DOOR DE ZON

Schwarzkopf Professional Sun Protect 2 in 1 treatment Coconut voedt, beschermt en ontwart alle haartypes. De crème met kokosolie

5

en karitéboter maakt het haar glanzend en beter handelbaar.

4. HERSTEL DE PUNTEN EN LENGTES

Het restructuring serum van Fanola, verrijkt met aloë vera en lijnzaadolie, herstelt de punten en maakt gepermanent, krullend of getextureerd haar mooier. Met zijn intens hydraterend vermogen versterkt het de haarvezel en regenereert het je haar.

5. GEEF JE HAAR DIEPE VOEDING

De Absolut Repair-lijn van L’Oréal Professionnel, verrijkt met proteïnes van gouden quinoa, vermindert oppervlaktebeschadiging met 77% en geeft 7 x meer glans. Je haar is gladder en glanzender terwijl het licht aanvoelt.

6. BORSTEL JE HAAR MET ZORG

Compact en handig: met borstel TheKnotDr.®Pro Mini werk je je haar onderweg bij, waar en wanneer je maar wil. De set wordt geleverd in een felgekleurd etui met een afwerkkam voor nauwkeurig en zacht ontwarren.

7. HYDRATEER EN VERZACHT

De All Soft-lijn van Redken, verrijkt met arganolie, hydrateert het haar 15 x meer, waardoor het beter handelbaar wordt. Zachtheid en glans zijn gegarandeerd.

7

EMPOWERMENT MODE BELGISCH BLIK OP DE WERELD DUURZAAM UITDAGEND HUMOR ALTIJD STIJLVOL

marieclaire.be

@marieclaire_belgië

Jurk in broderie anglaise Prada, bikinislip in polyamide en spandex Eres, zonnebril in gerecycleerd plastic en acetaat Liu.Jo.

VANDAAG IS ROOD!

Noor Chaltin. Foto Lalo & Eva.

MODE