Z kart historii – Biskup rozwoju i otwartego Kościoła

BISKUP ROZWOJU I OTWARTEGO KOścIOŁA

Potrafił z każdym nawiązać kontakt. Zdołał wszędzie dać wyraz swej ewangelickiej tożsamości. Pielęgnował biblijną, szczerą pobożność. Pozostał wierny swemu powołaniu. Pełen inicjatywy do samego końca, którą przerwał COvID.

Nie będzie to pełna biografia zwszystkim bardzo ważnymi przedsięwzięciami. Chodzi raczej o wspomnienie bardzo charakterystycznych działań. One w sposób budujący stają się inspiracją do działań, przed którymi stajemy na co dzień.

Dzieciństwo i młodość

Ksiądz biskup dr Jan Szarek urodził się dnia 13 lutego 1936 r. w Bielsku-Białej. To miasto dla niego ważne. Jego ojciec, bardzo zaradny, z zawodu ślusarz po pewnym czasie kupił ciężarowy samochód, sam przerobił go na autobus. Uruchomił pierwszą linię przewozu pasażerów na trasie Bielsko –Szczyrk.

Młode lata Jana to trudny okres wojenny. Po zakończeniu działań wojennych w czasie lekcji religii i nauki konfirmacyjnej przyszły biskup mocno zintegrował się z życiem parafii ewangelickiej w Bielsku-Białej, obecnie przy pl. ks. Marcina Lutra. Ówczesny proboszcz, którego po latach został następcą, stanowił dla wielu parafian naznaczonych wojną budujący przykład, co znaczy być gorliwym chrześcijaninem. Jako nastolatek podejmował służbę w szkółce niedzielnej i uczestniczył w próbach chóru kościelnego. Organizował też grupę, która brała udział w Tygodniach Ewangelizacyjnych w Miechowicach, dziś dzielnicy Bytomia. Towarzyszyła mu więc codzienna praca przy jednoczesnej nauce w liceum wieczorowym. Tak uzyskał świadectwo dojrzałości.

Studia w Chylicach

Podczas studiów Jan Szarek z łatwością zdawał egzaminy i będąc przygotowanym do służby, dnia 25 września 1960 r. przez ks. biskupa prof. Andrzeja Wantułę został ordynowany na duchownego. Wraz z żoną Anielą z domu Bujak zdołali stworzyć w parafiach, których służyli na Mazurach, serdeczną atmosferę więzi i wzajemnego zaufania. Z braku organisty żona Aniela podjęła naukę gry na instrumencie klawiszowym i służyła nie tylko grą w czasie nabożeństw, ale prowadziła szkółki niedzielne, przygotowywała inscenizacje religijne z bardzo dobrą oprawą muzyczną w jej wykonaniu. Cechę charakterystyczną pracy parafialnej stanowiły wyjazdy – wycieczki. Raz w roku podejmowali podróż na Śląsk Cieszyński, by brać udział w Tygodniu Ewangelizacyjnym w Dzięgielowie. Będąc proboszczem parafii w Giżycku odbudował życie religijno-kościelne. Został także wybrany konseniorem, czyli zastępcą zwierzchnika diecezji.

Powrót do Bielska

Była to trudna decyzja. W rodzinnej parafii zaczął służbę od wikariatu u boku ks. Adama Wegerta. Powoli, ale skutecznie tworzył krąg młodych ludzi zaangażowanych kościelnie. Pastorowa Aniela oprócz pracy w miejscowym banku angażowała się w pracy parafialnej. Tak jak dawniej: praca z dziećmi, aktywne kółko teatralne, chór. W Bielsku tworzyły się nowe możliwości. Został wybrany drugim proboszczem, udzielał się z wielkim poświęceniem w pracy ewangelizacyjno-misyjnej. Poświęcał się w rozmaitych rozległych zajęciach wynikających z zachowania substancji materialnej parafii. Następuje malowanie zabytkowego kościoła a później już jako senior i radca Konsystorza stał się spiritus movens – siłą sprawczą budowy obiektu parafialnego na przykościelnym placu, w którym znaleźli miejsce drukarnia kościelna i Ośrodek Wydawniczy Augustana. Tworzył też podwaliny mającego później egzystować Domu Opieki „SOAR”. Ta błogosławiona służba miała swoje odniesienie w kolejnym odcinku służebnych działań.

Zwierzchnik Kościoła

W 1991 r. został wybrany Biskupem Kościoła i 3 maja tegoż roku uroczyście konsekrowany. To moment znaczący dla całego Kościoła. W trakcie europejskich przemian, a także i krajowych odniesień ks. biskup Jan Szarek podejmował mnóstwo działań mających na celu nowe usytuowanie Kościoła w istniejących warunkach społecznych. Otwarty na zmieniającą się rzeczywistość, doprowadził do prac, które finalnie zakończyły się nową Ustawą pomiędzy Kościołem i Państwem. Zostało uregulowanych mnóstwo przez dziesięciolecia otwartych zagadnień. W łonie Kościoła zostało uchwalone nowe prawo kościelne, a na jego podstawie dokonano reorganizacji administracyjnej. Powstały nowe przestrzenie służby i zaangażowania się Kościoła. Odżyło duszpasterstwo wojskowe. Wszystko to prowadziło do odrodzenia życia Kościoła. Zwiększyła się diametralnie liczba czynnych duchownych. W mediach z wielkim znawstwem, roztropnością i wrażliwością zabierał głos w zasadniczych sprawach, obrazując i potwierdzając ewangelicki etos wiary.

Ponownie Bielsko – emerytura

W stanie spoczynku realizował się jeszcze na polu diakonii – służby samarytańskiej człowiekowi. Ponadto wolny czas wykorzystywał na pracę pisarską. Systematyczność działań pozwalała mu opublikować książki: Rozeszło się Słowo Pańskie. Jest to zbiór przemówień i kazań. Druga pozycja: Niosła mnie radość służby – to wspomnienia z czasów przemian. Czynny pozostawał też w Polskim Towarzystwie Ewangelickim, prowadząc Oddział w Bielsku. Udzielał się i angażował w prace związane z upamiętnieniem ks. Karola Kulisza.

Niespodziewanie jego działalność została powstrzymana przez koronowirusa. Odszedł do wieczności w szpitalu w Cieszynie 10 października 2020 roku. Pogrzeb odbył się w Bielsku.

Póki żyjemy, służymy, pamiętając na ewangeliczny przekaz Pana Jezusa: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście” (Mt 25,40).

W życiu także warto brać pod uwagę wskazanie Apostoła Narodów: „A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału w pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu” (1 Kor 15,58).

Rok XIV nr 5 (73) grudzień 2021 – styczeń 2022

PO