Τεύχος 128

Κωδ. 2617

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ; 2016  ΤΕΥΧΟΣ 128  ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ  ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ 1 ΕΥΡΩ Γλαδστώνος 5 Αθήνα 106 77  ΤΗΛ/ FAX: 210 2281639 - 210 9954966  e-mail: ef.atheras@gmail.com

ΣΚΈΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΊ ΓΙΑ ΤΟ ΣΉΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΎΡΙΟ

Μ

ιά καινούργια χρονιά ξημέρωσε για την ανθρωπότητα. Ευχή κάθε ανθρώπου που κατοικεί αυτόν τον πλανήτη θα ήτανε η χρονιά αυτή να αποδειχθεί καλύτερη για το μέλλον της ανθρωπότητας και πιο δημιουργική για όλους τους λαούς της γής. Δυστυχώς η εικόνα του σημερινού κόσμου δεν επιτρέπει σε κανέναν να αισιοδοξεί. Αυτό που σήμερα βιώνουμε είναι η αποθέωση του ανθρώπινου παραλογισμού. Ζούμε σ’ ένα κόσμο που δείχνει να έχει χαθεί κάθε ίχνος λογικής και υπευθυνότητας. Το πιό μεγάλο πρόβλημα στην εποχή μας είναι η ανισότητα που επικρατεί και η οποία γιγαντώνεται συνεχώς και είναι η κύρια αιτία που γεννά, συντηρεί και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που συγκλονίζουν το σύνολο της ανθρωπότητας. Η απίστευτη πρόοδος στην επιστήμη και την τεχνολογία, έδωσε την δυνατότητα στον σημερινό άνθρωπο να κατακτήσει τα πάντα και να δημιουργεί όσο πλούτο επιθυμεί. Με βάση την λογική θα έπρεπε να αναμένουμε ανάλογη βελτίωση στην ζωή του σύγχρονου ανθρώπου και στην δυνατότητα να μπορεί πιο εύκολα να αντιμετωπίζει τα πολλά προβλήματα που τον ταλαιπωρούν. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αλλά αντίθετα η παγκόσμια κατάσταση γίνεται χειρότερη και τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται και μεγαλώνουν. Σ’ ένα κόσμο που κυριαρχείται από το πνεύμα του χρήματος και την λογική του μονεταρισμού, δεν υπάρχει θέση για τον ίδιο τον άνθρωπο, ούτε σκέψη για κοινωνική δικαιοσύνη και μείωση της ανισότητας μέσα στην παγκόσμια κοινότητα. Στον σημερινό κόσμο αυτό που κυριαρχεί και εξουσιάζει τις κοινωνίες είναι το τραπεζικό σύστημα έτσι όπως έχει μεταλλαχθεί καθώς και οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες που βρίσκονται πίσω από τον κυρίαρχο αυτόν μηχανισμό. Το τραπεζικό σύστημα συμπεριφέρεται και δρά χωρίς περιορισμούς και χωρίς κανέναν έλεγχο, με μοναδικό στόχο την κυριαρχία του χρήματος. Από την μία ο παραγόμενος σε παγκόσμια κλίμακα πλούτος αυξάνεται εντυπωσιακά και σταθερά και από την άλλη αυξάνεται το ίδιο εντυπωσιακά

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛ. 5

atheras 128 DIOR.indd 1

ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ... ...εάν μισούνται αναμεσά τους, δεν τους πρέπει λευτεριά...

Δ

εν είναι εύκολο, μήτε και βολετό μα μήτε και ακοπίαστο να καταπιαστεί κανείς με την «μ έ ρ α» μας... αν όμως τούτο είναι αναγκαίο θα το επιχειρήσουμε με όλους τους κινδύνους που εμπεριέχει ένα τέτοιο εγχείρημα... Εδώ λοιπόν στο σταυροδρόμι που στεκόμαστε οι επιλογές δεν μπορεί πια να αξιολογούνται από την πολιτική ρητορική που είχαμε ως τώρα μάθει να μετράμε και να διαβάζουμε το πολιτικό αλφαβητάρι: αν είναι πολύ «αριστερές» ή περισσότερο «δεξιές» ή ολίγον «οπορτουνιστικές» πόσο μάλλον ορθόδοξες ή ανορθόδοξες «Μαρξιστικές», αλλά η ανάγκη της ιστορίας επιτάσσει να είναι αποφάσεις που επιβάλλονται για να βρει η χώρα μας τον εαυτό της, η κοινωνία μας τον βηματισμό της, και ο καθένας μας την θέση και την αξία που του πρέπει... Επειδή όμως η συναίνεση και η περιβόητη ομοψυχία ποτέ στην ιστορία μας ως λαού και ως έθνους δεν επιτεύχθηκαν γι’ αυτό και παραμένουν όνειρο απατηλό και το μέγα ζητούμενο πασών των γενεών...

Όταν ο Σολωμός εξόρκιζε την διχόνοια την «δολερή» στον Ύμνο του για την Ελευθερία, μας προειδοποιούσε και για το δικό μας σήμερα, τη δική μας ζωή και τη ζωή των παιδιών μας... αλλά πού αυτιά να ακούσουμε! Και μάτια για να δούμε!... Εμείς αλλού κοιτάμε και ό,τι μας αρέσει βλέπουμε... κι έτσι τόφεραν οι καιροί και οι χρόνοι και την ΟΜΟΝΟΙΑ την έχουμε μόνο ως πλατεία... Η πολεμική που αναπτύσσεται σε πολλά επίπεδα και με πολλές διαλέκτους ενάντια μιας βαθύτερης αλλαγής, που πάει να συντελεστεί, (ορατής για εκείνους που βλέπουν), εκφράζεται με έναν παθιασμένο, άναρθρο τις περισσότερες φορές ξύλινο λόγο που εμφανίζεται ως απειλή για την ιστορική μας συνέχεια... τελικά δεν είναι παρά οι οδύνες και οι πόνοι του επερχόμενου και οι οδυρμοί με κατάρες του απερχόμενου!... όλος ετούτος ο θόρυβος και οι κραυγές με βεβαιότητα θα συμπαρασύρουν και αρκετούς σημερινούς, βιαστικούς και πονηρούς πολιτικάντηδες που νόμισαν ότι βρήκαν ως εκ’ θαύματος κλωνί για να στα-

...στενός ο τόπος σκοτεινός κι όλος μες στην αντάρα...

12 ΦΛΕΒΆΡΗ ΤΟΥ 2017

ροσκαλούμε όλους τους αναγνώστες μας, τους συμπατριώτες μας και όλους τους φίλους να βρεθούμε μαζί στις 12 του Φλεβάρη στον παραδοσιακό καριώτικο γλέντι της εφημερίδας μας. Η εκδήλωση θα γίνει στο κέντρο «MON ELIZA» που βρίσκεται στην Λ. Βουλιαγμένης 511 (στον παράδρομο της Βουλιαγμένης) προς την πλευρά της Ηλιούπολης και απέχει 80 μέτρα από το μετρό Ηλιούπολης (τηλ.: 210 9914580 - 6948 582354). Η τιμή της πρόσκλησης είναι 25,00€ καριώτικο κρασί, μπύρες, αναψυκτικά και νερά διατίθενται δωρεάν. Με καριώτικη ορχήστρα προσβλέπουμε σε ένα ακόμα παραδοσιακό καριώτικο γλέντι. Με φιλικούς χαιρετισμούς Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΕΠΙΤΡΟΠΉ

Πληροφορίες: Καραγιαννάκης Μανώλης τηλ.: 210 9965216 - 210 9930458 6978 188509 Καραπέτης Κώστας τηλ.: 210 2281639 - 6944 271161

Μ

>>>>ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛ. 5

...ΕΚΕΊ ΠΆΝΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ...

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΘΕΡΑ

Π

θούν, πίστα για να χορέψουν ή άμβωνα για να κηρύξουν... Η προσεκτική εν τούτοις εξέταση της πορείας των τελευταίων χρόνων δεν πρέπει να συγκεντρωθεί αποκλειστικά και μόνο στη διαδρομή ενός Αριστερού κόμματος όπως του ΣΥΡΙΖΑ που έφτασε να κυβερνάει, αλλά θα πρέπει να εστιασθεί στο ξετύλιγμα της πορείας ενός ολόκληρου λαού μπροστά και μέσα σε ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς και ακατάπαυστα, περισσότερο προς το χειρότερο, πάντως αλλάζει! Ο τιμονιέρης και το πλήρωμα του με τη νόμιμη φροντίδα τους, στέκουν και συνεχίζουν να παλεύουν με τα κύματα θεριά να τους αντιπαλεύουν, προχωρούν να περάσουν τις συμπληγάδες πέτρες, η εκστρατεία μόλις ξεκίνησε γι’ αυτό και αυτή η λυσσαλέα αντίδραση από μια αντιπολίτευση όπου στις πιο κρίσιμες στιγμές χάνει εντελώς μα εντελώς τις ιδεολογικές - διαχωριστικές της γραμμές και γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, ελπίζοντας το ανέλπιστο!...

Έ

να άγριο φονικό κάπου στη Λαμία στάθηκε η αφορμή ν’ ανοίξει ένας απύθμενος λάκκος λυμάτων με το όνομα «ΣΩΡΡΑΣ». Μια πολιτική οργάνωση; Ένα ακόμα εθνικιστικό- φασιστικό κόμμα; Μια παραφυάδα ίσως της Χ.Α.; μια μαφιόζικη συμμορία; Ή μία ακόμη περίπτωση κοινού απατεώνα; Τι από όλα αυτά; ή μήπως όλα αυτά μαζί; Η αλητεία ετούτου του είδους των γυρολόγων βρίσκει καταφύγιο και απάγκιο μόνο σε πάσχουσες και παρακμάζουσες κοινωνίες, μόνο σε ευκολόπιστους και «άδειους» ανθρώπους, μόνο σε πολίτες ά-πολεις κι εκεί επενδύονται ο φόβος, το μίσος, ο φανατισμός, εκεί κρύβονται η διαφθορά, ο εύκολος πλουτισμός, όλο το σκουπιδαριό και το έρε-

βος της εποχής μας... Τα απόνερα ετούτων των υπονόμων, που βρωμούν και ζέουν, έφτασαν και εδώ στον τόπο μας, στην ακριτική Ικαρία του Αιγαίου... και να λοιπόν που βρέθηκε σπίτι να τους «φιλοξενήσει» με το αζημίωτο υποθέτω και να που βρέθηκαν και κάποιοι πρόθυμοι να τους δεχθούν και να τους «υποδεχθούν»...

>>>>ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛ. 4

ΕΥΧΕΣ

ε την ευκαιρία του καινούργιου χρόνου η εφημερίδα μας απευθυνόμενη στους αναγνώστες της, στους συμπατριώτες μας και τους φίλους, εύχεται υγεία και ευτυχία. Ας γίνει ο καινούργιος χρόνος η απαρχή για μια καινούργια εποχή με λιγότερα προβλήματα και περισσότερη αισιοδοξία στην ζωή μας. Να γίνει η ζωή μας καλύτερη κυρίως για τους νέους, που περισσότερο από όλους πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τα οικονομικά εγκλήματα που έφεραν τη χώρα μας στην σημερινή κατάσταση. Θέλουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε πως τα χειρότερα βρίσκονται πίσω μας. Πρέπει και μπορούμε να αισιοδοξούμε.

1/27/2017 7:28:41 PM

2 ● Κοινωνικά

Αθέρας / ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

ΗΛΙΆΝΑ-ΠΌΠΗ ΚΑΡΊΜΑΛΗ ΔΡΑΚΟΠΟΎΛΟΥ

ΓΑΜΟΙ Κόμης Αλέξανδρος και Σπανού 

Ειρήνη τέλεσαν τους γάμους τους στις 15/10/2016 στον Ι. Ναό Αγ. Γεωργίου στο Καβούρι.

ΘΑΝΑΤΟΙ Μωραΐτου Ζαχαρούλα ετών 89 

στις 1/10 στην Αθήνα ετάφη στις 4/10 Χωριάτου Πλουμή στις 8/10 στην  Αμερική (από Περδίκι) Μουλά Δέσποινα ετών 92 στις  23/10 στο Χρυσόστομα Ράπτη Κούλα ετών 93 στις 23/10  στο Χρυσόστομα Βουτούγιου Κατερίνα ετών 60 στις  26/10 στον Αγ. Δημήτρη Λαμβαρδά Όλγα στις 30/10 στον  Αγ. Πολύκαρπο Μενέγκης Σταύρος ετών 104 στις  13/11 στον Αγ. Κήρυκο Τσακαλίας Αργύρης ετών 83 στις  14/12 στην Αθήνα ετάφη στην Δάφνη 17/12 Πλίουτης Νίκος ετών 88 στις 9/11  ετάφη στις 12/11 στον Εύδηλο Καλαφάτης Ξένος ετών 74 στις  10/11 ετάφη στα Κοσσίκια Γενούζος Βαγγέλης ετών 87 στις  15/11 στο Χρυσόστομα Γαγλία Μαρίνα ετών 93 στις 26/11  στον Κουνιάδο Παροίκου Ιωάννα ετών 90 στις  25/11 στην Προεσπέρα Καρναβάς Ηλίας ετών 63 στις  30/11 στον Αγ. Κήρυκο Πουργέζη Μαρία ετών 80 στις  2/12 στον Χριστό Ραχών Καλογερής Περικλής ετών 68 στις  11/12 στον Κάμπο Κουτσούτη Σταματία ετών 93 στις  23/12 στο Καταφύγι Ανδρέου Στεφανής ετών 84 στις  23/12 στο Καταφύγι Πορής Λάμπρος ετών 76 στις  23/12 στα Μανδριά Παντελάδης Νικόλας τον Δεκέμ βρη στην Βερόνα(ΗΠΑ) από το Περδίκι Τριπόδης Γιάννης ετών 80 στις  27/12 στην Αθήνα ετάφη στον Μαγγανίτη Ελευθερουδάκης Γιώργος ετών  70 στις 30/12 στην Αθήνα ετάφη στην Πλαγιά Καβαρλίγκου Σοφία ετών 54 στον  Μαγγανίτη Κατίνος Φώτης ετών 93 στους  Βρακαδές

Έ

φυγε για πάντα η Ηλιάνα Πόπη Καρίμαλη Δρακοπούλου, έχοντας διανύσει και την έβδομη δεκαετία της ζωής της, ενώ τις τέσσερεις από αυτές τις πέρασε παλεύοντας με την επάρατη νόσο. Την νίκησε τελικά στις 12-1-2017, αφού πάλεψε με πρωτοφανής παλικαριά και καρτερία. Γεννήθηκε το 1944 στον Άγιο Πολύκαρπο Ραχών και μεγάλωσε στο Φραντάτο. Μετά τον εμφύλιο βρέθηκε στην Αθήνα, όπου έπρεπε να εργάζεται... Ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει το σχολείο.... Εντάχτηκε αμέσως στο προοδευτικό νεολαϊστικο κίνημα της εποχής (Νεολαία ΕΔΑ, ΣΕΜΕ, Νεολαία Γρηγόρης Λαμπράκης). Καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας των Απριλιανών πάλευε εναντίον της, μέσα από τις γραμμές του Π.Α.Μ, του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτερικού πλάι στον σύντροφο της Μπάμπη Δρακόπουλο. Συνέχισε ως την τελευταία της πνοή να παλεύει για έναν δικαιότερο κόσμο πάντα μέσα από τις γραμμές της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς με απέραντη πίστη στο δίκιο του αγώνα και με απαράμιλλο επαναστατικό ρομαντισμό. Η οικογένεια της μαζί με το τελευταίο αντίο της αφιερώνει τα παρακάτω λόγια που έγραψε για το χαμό της ο σύζυγος της Μπάμπης Δρακόπουλος. Του κάκου ψάχνω στον ουρανό Τις ώρες της νυχτερινής μοναξιάς Να βρω το πιο λαμπρό αστέρι » Σίγουρος πως θα είσαι εσύ.. Αλίμονο: Έχει τόση συννεφιά και το λόγο έχει πια η ιερότητα της σιωπηλής φύσης » Η νεκρή φύση..

npOI:CDOPA jJvtllJn InsnpOI:CDOPA n6nns KopfjJvnn-~pOKonounou

rIn o ou~uV6s Ins MnojJnns ~poK6nounos np60cpEpE jJvtllJn Ins Evfoxuon n6nns KopfjJvnn-~pOKonounou 50rIn EUpW VIO Inv Ins EcpnjJEpfBos AStpos. o ou~uV6s Ins MnojJnns ~poK6nounos np60cpEpE 50 EUpW VIO Inv Evfoxuon Ins EcpnjJEpfBos AStpos.

ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΡΟΥΖΙΝΟΣ

Μ

ε την συμπλήρωση 1 χρόνου από τότε που έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος μας ανιψιός Χρήστος Ν. Ρουζίνος, προσφέρουμε στην μνήμη του στην εφημερίδα ΑΘΕΡΑΣ το ποσό των 30 ευρώ. Ειρήνη Γαγλία - Σαράντης Κούβαρης

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΚΛΉ ΚΑΛΟΓΕΡΉ χρόνος που έφυγε μας άφησε φτωχότερους, Οβό φίλο, αφου πήρε μαζί του έναν αξιαγάπητο και ακριτον Περικλή Καλογερή, έναν άνθρωπο πα-

ράδειγμα ήθους και ύφους, μαχητή της ζωής, εξαίρετο οικογενειάρχη και υπερασπιστή μέχρι τέλους του δίκιου και των αδύναμων συνανθρώπων μας... Ο Περικλής υπήρξε από αυτούς τους «ολίγους» έως «σπάνιους» συμπολίτες μας που χαίρεται κανείς να κουβεντιάζει μαζί του, ακόμη κι όταν διαφωνεί, προπάντων όταν διαφωνεί... υπήρξε από αυτές τις «εξαιρέσεις» που σε κάνουν να τιμάς και να αποζητάς τον διάλογο..., με το αξεπέραστο χιούμορ του και την θυμοσοφία του, κληρονομημένη από τον αείμνηστο πατέρα του, Γιώργη, στάθηκε σε όλη του τη ζωή συνοδοιπόρος και συναγωνιστής για ένα καλύτερο αύριο, για μια δικαιότερη κοινωνία, όπως την καταλαβαίνει ο καθένας... Ο χρόνος ο «πανδαμάτωρ» ας σταθεί για λίγο και να επουλώσει τις πληγές που αφήνει ο χαμός του: της μάνας του (Μαρίκας) μα και όλης του της οικογένειας... Χαρούλα Κοτσάνη

atheras 128 DIOR.indd 2

Έ

νας χρόνος χωρίς τον Χρήστο.... Ένας χρόνος πολύ δύσκολος....Ο πιο δύσκολος της ζωής μας....Η αγάπη και η συμπαράσταση συγγενών και φίλων μας κράτησαν όρθιους. Στην μνήμη του αγαπημένου μας παιδιού που τόσο πρόωρα έφυγε από κοντά μας, προσφέρουμε 50 ευρώ στην εφημερίδα ΑΘΕΡΑΣ και 50 ευρώ στον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ, όπου ήδη πολλοί συγγενείς και φίλοι έχουν κάνει δωρεές στην μνήμη του Χρήστου, αντί στεφάνων. Ευχαριστούμε θερμά! Η οικογένειά του

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ ΣΤΗΝ ΠΌΠΗ (ΗΛΙΆΝΑ) ΚΑΡΊΜΑΛΗ ΔΡΑΚΟΠΟΎΛΟΥ

Ό

λοι εμείς που κινούμαστε γύρω από την εφημερίδα Αθέρας συγκλονιστήκαμε στο άκουσμα του χαμού της Πόπης. Οι στενές σχέσεις που είχαμε, η κοινή πορεία μας στους δρόμους της ζωής, οι μεγάλες στιγμές και οι συγκλονιστικές εμπειρίες που από κοινού βιώσαμε στις δεκαετίες που πέρασαν, μας είχαν συνδέσει στενά μαζί της για αυτό και ο χαμός της μας πλήγωσε πολύ. Η Πόπη πάντα υπήρξε ένα γλυκύτατο άτομο με αγάπη για όλους και χαρακτηριστική ταπεινότητα. Με πίστη για την ζωή και αφοσίωση σε ανθρώπινες αξίες και υψηλά ιδανικά, αγωνίστηκε με γενναιότητα και σεμνότητα για την νίκη των ιδεών που επέλεξε να υπηρετήσει. Βρέθηκε πάντοτε στην πλευρά του λαού και πάλεψε με επιμονή και υπομονή για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Κινήθηκε σε όλη της την ζωή στον χώρο της αριστεράς και εργάστηκε ασταμάτητα για τη δικαίωση των ιδεών της ανανεωτικής αριστεράς μέσα από την ΕΔΑ και την νεολαία των Λαμπράκηδων και στη συνέχεια του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτερικού. Ένοιωθε υπερηφάνεια για την στάση της και τους αγώνες της και αυτό προσπαθούσε να το κάνει σε όλους μας γνωστό. Υπήρξε ένα πρόσωπο με φοβερή ενεργητικότητα και απίστευτη γενναιότητα. Αυτά επιβεβαιώνονται με τον τρόπο που αντιμετώπισε την προσωπική της περιπέτεια που την βασάνισε για 40 ολόκληρα χρόνια πριν την υποχρεώσει να παραδοθεί, να φύγει από κοντά μας και να περάσει στην αιωνιότητα. Μας δίδαξε με την στάση της πως η ζωή είναι ένα όραμα που θα πρέπει να υπηρετούμε και ένα πεδίο αγώνων στο οποίο θα πρέπει να συμμετέχουμε και να προσπαθούμε να κερδίζουμε. Έτσι ακριβώς πορεύτηκες και εσύ στις δεκαετίες που έζησες, υπηρετώντας ιδέες και ιδανικά και κερδίζοντας καθημερινά μικρές και μεγάλες μάχες, μέχρι να ολοκληρώσεις την πορεία σου στον κόσμο αυτό. Το θάρρος σου που σε έκανε να αγαπάς την ζωή και τον άνθρωπο και να περιφρονείς κάθε εμπόδιο και δυσκολία θα παραμείνουν σημείο αναφοράς και οδηγός για όλους μας. Με απέραντη αγάπη και σεβασμό σε αποχαιρετούμε με την ευχή να σε συνοδεύει στο ατελείωτο ταξίδι σου η ηρεμία και η γαλήνη που τόσο στερήθηκες στην ταραγμένη πορεία της ζωής σου.

ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΗΣ

ΜΑΡΊΝΑΣ Γ. ΓΑΓΛΊΑ

Σ

τη μνήμη της αγαπημένης μας Μαρίνας Γ. Γαγλία που έφυγε από κοντά μας στις 24 - 11 -2016. Τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα ευχαριστούμε θερμά όλους όσους συμπαραστάθηκαν στο πένθος μας για την απώλεια της αγαπημένης μας, καθώς και όσους ήρθαν στους Κουνιάδους να την αποχαιρετήσουν. Επίσης θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους γιατρούς και το προσωπικό του Νοσοκομείου Ικαρίας για το ενδιαφέρον, τη βοήθεια και την υπομονή τους, κάθε φορά που η αγαπημένη μας χρειαζόταν νοσηλεία και ειδικευμένη φροντίδα. Στη μνήμη της τα παιδιά της προσφέρουν στην εφημερίδα «ΑΘΕΡΑΣ» το ποσό των 50,00 € Τα παιδιά της Ελένη, Βασίλης, Μοσχούλα, Νίκος, Λευτέρης, τα εγγόνια και τα δισέγγονα της

ΩΔΉ

ΣΤΗN

ΠΌΠΗ

Αγαπητοί μου Μαρία και Θεόδωρε, Αγαπητέ μου σύντροφε και εξάδελφε Μπάμπη, Τα θερμά μου συλλυπητήρια για το χαμό της Πόπης. Για μένα ήταν κάτι παραπάνω και από αδελφή μου. Στα χρονιά τα δύσκολα του 60/70 είμαστε μαζί και μιλάγαμε με τις ώρες για τη ζωή ,τα ιδανικά μας, τις ελπίδες μας ότι η ζωή μας θα γίνει καλύτερη, τις ανησυχίες μας τις καλλιτεχνικές, τις πολιτικό/κοινωνικές, τους έρωτες της νιότης μας. Μιλούσαμε για τα πάντα πολλές φορές σύμφωνοι άλλες όχι, αλλά με απεριόριστη εκτίμηση ο ένας για τον άλλο. Αισθανόμουνα απεριόριστη χαρά όταν την έβλεπα να έρχεται να με συναντήσει κάπου. Με εκείνο το μοναδικό της τρόπο να μπαίνει κατευθείαν στην ουσία, με τη χαρακτηριστική της τοπολογία που ήταν συμπύκνωμα σοφίας από τα βάθη των αιώνων μέσα στο γονίδιο της. Είχε η φωνή της μια μοναδικότητα. Αυστηρή και απέραντα γλυκιά συγχρόνως. Προικισμένη με μεγάλα χαρίσματα ιδίως στα θέματα της αλληλεγγύης, στο να βοηθάει πάντα,ολλους χωρίς διάκριση, προσφέροντας ότι μπορούσε να έχει εκείνη τη στιγμή χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Ήταν πάντα ευτυχισμένη όταν πρόσφερε. Δούλεψε σκληρά στη ζωή της, από μικρή. Πάντα με αξιοπρέπεια και λεβεντιά και αυτά τα λίγα που κέρδιζε τα μοιραζόταν πάλι με όσους είχαν ανάγκη. Ονειρευόταν δυνατά με φτερούγες αετού, όχι πεταλούδας. Έδωσε στοργή μεγάλη στο ανιψιό της Θανάση όταν έμεινε χωρίς πατερά. Έγινε το παιδί της. Το πόνεσε και το καμάρωνε που προχωρούσε στη ζωή του. Ευτύχησε να συναντήσει στο διάβα της τον Μπάμπη που έγινε σύντροφός της. Έναν άνδρα και άνθρωπο σοβαρό και καλλιεργημένο έναν ποιητή της ζωής. Της συμπαραστάθηκε με μεγάλο ανθρωπισμό και απέραντη υπομονή. Την αγάπησε και τον αγάπησε σε ένα δρόμο δύσκολο και ανηφορικό. Θέλω να σε θυμάμαι ρε Πόπη στα γλέντια σου με το βιολί του Λινάρδου, στους φτωχορεφενέδες, στα πανηγύρια μέσα στις αυλές του Ρωμαλέου και του Ξένου να μας μαθαίνεις τα τσακίσματα σου. Ήσουν και έμεινες πάντα ρεμπέτισσα, μάγκας. Είχες πάντα το θάρρος της γνώμης σου. Πλήρωνες πάντα σε ότι σου αναλογούσε. Δεν κρυβόσουνα ποτές πίσω από κανένα. Θα μείνεις πάντα μέσα μου οδηγός και φάρος. Το απαράμιλλο σθένος στη πορεία της αρρώστιας σου είναι μάθημα ύπαρξης, δεν είναι για όλους, είναι μονο για εκείνους που έχουν τον Τίγρη μέσα τους όπως έλεγε ο Καζαντζάκης. Είμαι ευτυχισμένος που περπατήσαμε μαζί έστω και ένα μικρό δρομάκι. Μου φθάνει για πάντα Σταυρός Ράντας Λογγίνο/ Ελβετίας, 13.01.2017

Ωδή στη μεγάλη αρχόντισσα Χριστίνα Εχθές, προχθές, αντί προχθές, σήμερα και για πάντα θα’σαι για μας βασιλικός, της ευωδιάς η γλάστρα. Σε όλους εμάς εχάρισες της αρετής τον δρόμο!!

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΘΕΡΑ

Η

Καζάλα Μαρία προσφέρει στον ΑΘΕΡΑ το ποσό των 50€ στη μνήμη της θείας της Χριστίνας Τσαντίρη

Μίκρινε ο Αρμενιστης και θέριεψε ο πόνος!! Εχθές, προχθές και αντιπροχθές, αύριο και για πάντα, θα’σαι λουλούδι του Μαγιού στ’ απάτητα τα κάστρα! μ’ευγνωμοσύνη, με λίγους ταπεινούς στίχους.

Απο το Σταύρο Ράντα

1/27/2017 7:28:41 PM

Πολιτισμός ● 3

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ / Αθέρας

«Ευτυχεσμένο και το 17;»

Της Σώσας Πλακίδα

Ένεκα της πρωτοχρονιάς είπα το δίχως άλλο να βγώ κι εγώ στη γειτονιά τα κάλαντα να ψάλλω. Αρχημηνιά κι αρχή χρονιά κι αρχή του Γεναρίου η κρίση παραφούσκωσε κι είναι εκτός ορίου. Κάλήν εσπέραν Άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας λαού τα τόσα βάσανα να πώ στ’ αρχοντικό σας. Άγιε Βασίλη πήγαινε στην Κομισιόν να δείς μας απειλούν με δάνειο δε ξέρω πόσα δις, και πές τους δε θα πάρουμε και ας το πάρουν άλλλοι και σήκω τη μαγκούρα σου και σπάσ’ τους το κεφάλι. Μονάχoι αποφασίζουνε τι δάνειο θα δώσουν το κόβουν το μοιράζονται κι άλλοι θα το πληρώσουν. Ένα δωράκι πρόσθεσε το κράτος στις συντάξεις μία σταγόνα αίματος στις τόσες αφαιμάξεις. Κι επιστολή συμόρφωσης οι δανειστές μας στέλουν και γράφουν τέτοιες παροχές εκείνοι δεν τις θέλουν κι αγκομαχάει ο λαός με το δικό του δράμα (αν μ’ αγαπάς πουλάκι μου στείλε μου ένα γράμμα). Τα ψάλλω και του Ερντογάν του μεγαλοπρεπούς που βλέπει «κότες σε σιλό» με μάτια αλεπούς και ας τολμήσει τα νησιά να έρθει να τα πάρει θα βρεί μπροστά του μαχητή τον έλληνα Ζουράρι. Ωσάν αρχαίος έλληνας αυτός θα πολεμήσει γι αυτό ‘ξηγώ στον Ερντογάν μη τύχει και τολμήσει. Καλή χρονιά στους πρόσφυγες και τους κατατρεγμένους που τους θωρούν τα μάτια μου μες στη βροχή βρεγμένους. Μα σαν τελειώσ’ ο πόλεμος έχω να τους συστήσω στη γκρεμισμένη χώρα τους να πάνε όλοι πίσω να πιάσουν από την αρχή τη χώρα να στυλώσουν αλλιώς καινούργιοι βάρβαροι το τόπο τους θ’ αλώσουν να κάνουν έστω μιάν αρχή και με παλιά εργαλεία για να μη γίνει η χώρα τους μαύρων κοράκων λεία,

Η Ελιά Άνοιξη κι άνθισε η ελιά κι ειν’ λυγισμένα τα κλαδιά, μα η χαρά του γεωργού συγκρατημένη το τέλος να χαρεί θα περιμένει. Ολημερίς παρακαλάει το Θεό, σύμμαχος νάναι ο καιρός, μην έχει ζέστη και τον κάψει, αέρα δυνατό και τον τινάξει. Να καρποδέσει η ελιά, θέλει απαλά ηλίου φιλιά, θέλει δροσερή τη μέρα κι ελαφρύ φύσημα τ’ αγέρα. Κι αν καρποδέσει η ελιά, φοβάται την αναβροχιά, μήπως διψάσει και χαθεί και απλωθεί ο καρπός στη γη. Μα σαν οριμάσουν και φανούν και τα κλαδιά της προσκυνούν, τότε ο γεωργός γελά κι ευλογάει την ελιά. Τίποτα πια δεν τον τρομάζει, ούτε το κρύο, ούτε τ’ αγιάζι. Σταυροκοπιέται με τα χέρια ροζιασμένα νάναι το λάδι κι η ελιά ευλογημένα. Αργυρώ Κούβαρη-Βρούβα

atheras 128 DIOR.indd 3

ΑΝΤΊ ΜΝΗΜΌΣΥΝΟΥ ΣΆΒΒΑ-ΦΊΛΙΠΠΑ ΓΛΑΡΟΎ

Σ

τις 14 Ιανουαρίου συμπληρώνονται 3 χρόνια που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι χωρίς επιστροφή ο άνθρωπος της ζωής μου, ο ένας, ο μοναδικός, Σάββας Φίλιππος Γλαρός. Έκτοτε η γλυκιά του ανάμνηση θα με συντροφεύει καθημερινά όσο ζώ και αναπνέω. Ευχριστώ από καρδιάς όσους τον θυμούνται. Πρόσφατα διαπίστωσα από ένα μήνυμα στο κινητό μου ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι εκτός της οικογένειάς του που τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Ένας πρώην μαθητής του από το πρότυπο Ζάννειο του Πειραιά που υπηρέτησε για 10 χρόνια, τον αναφέρει στο βιβλίο που εξέδωσε με τίτλο (Αναμνήσεις από το σχολείο που αγάπησα). Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Κωνσταντινίδη μαθητή του άνδρα μου στο Ζάννειο: ΤΕΤΆΡΤΗ ΓΥΜΝΑΣΊΟΥ

Πως το λένε; Μετά την καταιγίδα η Γαλήνη!! Έτσι ακριβώς. Μετά την χειρότερη η καλύτερη χρονιά. Ήρθε στην ζωή μου ο Γλαρός ο Φίλιππος. Ο δάσκαλος!!. Ήξερε πέντε έδινε επτά, δεν ήξερα ότι ήταν από την Ικαρία. Συμπτωματικά όταν έγινα διευθυντής μια σχολική σύμβουλος φιλόλογων που τον είχε και εκείνη καθηγητή μου το είπε. Πρόλαβα και του έστειλα με αφιέρωση το βιβλίο «Η κόμη της Βερενίκης», και τον πήρα και στο τηλέφωνο, με θυμήθηκε και έκλαιγε. Τον πρόλαβα πρίν πάει στην γειτονιά των αγγέλων και έκανα το χρέος μου. Άκουσε το ευχαριστώ μου. Μια φορά θυμάμαι με σήκωσε στον πίνακα για ονοματολογία στην χημεία και μπέρδεψα το στοιχείο του μολυβδαινίου. Μου τράβηξε το αυτί και μου είπε. Δεν δικαιολογείται δικός μου μαθητής να κάνει λάθος.

Ο δάσκαλος μας, ο Φίλιππος ο Γλαρός ήρθε η ώρα να κριθεί! Είχαμε λοιπόν μια υποδειγματική διδασκαλία στο εργαστήριο παρουσία του γενικού επιθεωρητή, των καθηγητών από άλλα σχολεία στο χημείο στον πρώτο όροφο. Ένα μήνα μας προετοίμαζε. Είχα αναθέσει σε όλους μας από ένα ξεχωριστό κομμάτι. Πείραμα ή αντιδράσεις ή προσομοιώσεις. Μας είχε ξηγηθεί. Αν δεν πάτε καλά και χάσω την την προαγωγή μαύρο φίδι που σας έφαγε. Ήταν το Co2 (διοξείδιο του άνθρακα). Έρχεται εκείνη η ώρα και όταν παρακολουθώ σεμινάρια για υποδειγματικές διδασκαλίες για το σχολείο, γελάω! Ξέρω πόση προετοιμασία έχει πέσει και ότι δεν είναι δυνατόν να κάνεις τα ίδια για κάθε διδακτική ώρα για κάθε μέρα. Έρχεται η μεγάλη ώρα! Καμιά τριανταριά ξένοι για μας. Τριανταέξι εμείς και ο Φίλιππος να έχει κοκκινήσει. Μπάμ έκανε από μακριά ότι είχε μεγάλο άγχος. Εμείς καθισμένοι στο αμφιθεατρικής μορφής εργαστήριο και με υπερυψωμένα έδρανα σε σειρές και απέναντι μας οι κριτές της προαγωγής του δασκάλου μας. Με το που ξεκινάει η διαδικασία και του Φίλιππα του πέφτει ένα ποτήρι ζέσης και σπάει κάτω, σηκώνομαι εγώ κατευθείαν, κοιτάζοντας τους κριτές και τους λέω: «Δεν πειράζει». Παίρνω μια σκούπα και ένα φαράσι, μαζεύω τα γυαλιά και ανοίγω το ντουλαπάκι και βγάζω ένα άλλο και το δίνω στον έντρομο Φίλιππα. Αυτός αντί να αρχίσει με την κανονική σειρά τις ερωτήσεις μπερδεύτηκε και ξεκίνησε από μένα με ερώτηση εντελώς «άσχετη» με την δική μου. Όταν συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος με κοίταξε στα μάτια αμήχανος. Εμείς όμως επειδή ήμασταν και καλοί και έξυπνοι και πράγματι τον αγαπούσαμε και θέλαμε να τον βοηθήσουμε για την προαγωγή του τα ‘χαμε μάθει απ’ έξω. Όχι μόνον τα δικά μας «ποίμα» αλλά και των άλλων. Αφού είπα εγώ τα

δικά μου (που δεν ήταν δικά μου), στην συνέχεια λέω στον Άκη να σηκωθεί να συνεχίσει με την φιάλη του πυροσβεστήρα που ‘χαμε για να δείξουμε την μεταβολή της φυσικής κατάστασης με την εκτόνωση. Βάζοντας σε σωστή σειρά το πρόγραμμα τα πήγαμε πως να σας το πώ... τρένο!! Κάποια στιγμή βλέπω γύρω μου να ‘μαστε όρθιοι τέσσερις μαθητές σαν ρομποτάκια, να κάνουμε πειράματα και μόλις τελείωνε ένας τον παρουσιάζει στους υπόλοιπούς καθισμένους συμμαθητές μου και αυτοί λέγανε τις απορίες τους και αυτός που εκτελούσε το πείραμα ανασκεύαζε και απαντούσε. Στο τέλος τον λόγο πήρε ο γενικός επιθεωρητής και είπε: «Τι να σας πώ; Πρώτη φορά βλέπω τόσο άνετους μαθητές σε εργαστήριο, αλλά και εσείς κε Γλάρε τι ωραία αφόρμιση ήτανε που σπάσατε εξεπίτηδες το ποτηράκι για να αρχίσετε. Τι ωραία θεατρικότητα βγάλατε. Και ο Φίλιππος ανακουφισμένος απάντησε: «Ξέρετε τα παιδιά δουλεύουν σε εργαστήρια από μικρά, αλλά ναί, είναι και το καλύτερο τμήμα της τάξης και πολύ καλά παιδιά». Στο τέλος μας χαιρέτησαν έναν – έναν. Όταν ο Φίλιππος ήρθε στην τάξη μας και μας είπε: «Καλά πήγατε γι’ αυτό σας διάλεξα αλλά ίσως ήσασταν αγχωμένοι». Δεν είπε τίποτα για τον εαυτό του!! Αλλά ήταν το ύφος μια έμμεση ομολογία και ένας τρόπος να πεί ευχαριστώ. Ήταν το μόνο είκοσι που πήρα τότε. Όμως οφείλω να ομολογήσω ότι η χημεία που κάναμε με τον Γλαρό την θυμάμαι ακόμα. Για μια ακόμη φορά σε ευχαριστώ δάσκαλε. Πιο πρόσφατα έλαβα το εξής μήνυμα σε μια ανάρτηση μιας φωτογραφίας του συζύγου στο facebook από τον ίδιο: Καλό σου παράδεισο δάσκαλε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ σε ευχαριστώ για αυτό που είμαι τώρα!

ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Σ

τη μνήμη του Σάββα-Φίλιππα Γλαρού η σύζυγός του Βάσω Γλαρού προσφέρει στην εφημερίδα Αθέρα το ποσό των 50 ευρώ.

... ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ...

Ο

ι Ικάριοι με τον ΚΥ.ΠΟ.ΤΕ. ταξιδεύουμε ... στην ιστορία και στους μύθους της Πατρίδας μας...

(7, 8, & 9 Οκτωβρίου) βρεθήκαμε στο ΓΑΛΑΞΙΔΙ, όπου ξεναγηθήκαμε στο υπέροχο ΝΑΥΤΙΚΟ μουσείο και στο υπό κατασκευή ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ... το απόγευμα του Σαββάτου σταθήκαμε μάρτυρες στην αναπαράσταση της ναυμαχίας ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ που έγινε 7/10/1571... την ΚΥΡΙΑΚΗ σε μια ωραία τελετή στο ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΟ κατάστημα των ΔΕΛΦΩΝ προσφέραμε στον αντιδήμαρχο της Πόλης κ. Αναγνωστόπουλο Λουκά τα δώρα μας από την ακριτική Ικαρία... μεταξύ αυτών το σημαντικότερο: την παρουσίαση που είχαμε ετοιμάσει με τον κ. Η. Γιαννίρη και την σύμφωνη γνώμη του Προέδρου Χρ. Ξενάκη, την δράση της Ε.Ι.Μ. για την τοποθέτηση των ΔΕΛΦΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ στο μονοπάτι του «αθέρα»... Η ατμόσφαιρα συγκινητική και ο τόπος φιλόξενος, συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε με γόνιμο τρόπο τον πολιτισμικό διάλογο που ήδη ξεκινήσαμε... Ακολούθησε η καταπληκτική ξενάγηση μας στο ΜΟΥΣΕΙΟ και στον αρχαιολογικό χώρο των ΔΕΛΦΩΝ...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Τ

ην αγαπημένη μας ΖΩΗ ΓΑΓΛΙΑ συγχαίρουμε θερμά για την επιτυχή απόκτηση του Μεταπτυχιακού Διπλώματος στο Πανεπιστήμιο με το βαθμό «Λίαν Καλώς». Ιδιαίτερα συγχαρητήρια της ανήκουν για την αντιμετώπιση των δυσκολιών που απαιτούσε η μελέτη και παρακολούθηση των μαθημάτων του μεταπτυχιακού προγράμματος κάτω από τις δύσκολες συνθήκες στην Υπηρεσία της στο ΙΚΑ Ικαρίας, τις οικογενειακές υποχρεώσεις οι οποίες δεν άφηναν ελεύθερο χρόνο. Πάντως με τη βοήθεια και συμπαράσταση του συζύγου της ΝΙΚΟΥ ΚΑΛΑΜΑΡΑ κατόρθωσε να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και να επιτύχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Της ευχόμαστε πάντα τέτοιες επιτυχίες. Με αγάπη ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΑΧΙΑΣ - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΓΛΙΑ

νόστος

Τ

ι γυρεύει ένας εβραίος αρχαιολόγος στην Ικαρία καλοκαιριάτικα; Τι μυστικά κρύβει ένας αρχαίος τάφος στην Προεσπέρα; και άλλα ενδιαφέροντα κρύβονται στο νέο «νόστο» που κυκλοφορεί και διανέμεται δωρεάν!, βρείτε τον και διαδώστε τον! ΔΩΡΟ από τον ΚΥ.ΠΟ.ΤΕ. με πολλές ευχές για ένα ειρηνικό & δημιουργικό καινούριο χρόνο [το 2017!] Για τον ΚΥ.ΠΟ.ΤΕ. Χαρούλα & Ζαχαρούλα Κοτσάνη xkotsani@ gmail.com

ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΝΩΣΗ ΙΚΑΡΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΝΩΣΗ (Κουνιάδου-Προεσπέρας-Κάτω Προεσπέρας-Νάνουρα) ΙΚΑΡΙΑΣ σας προσκαλεί στον καθιερωμένο ετήσιο χορό του την Κυριακή 19/2/2017 (3η Κυριακή της Ο Αποκρηάς) στις 2 το μεσημέρι στο γνωστό σε όλους σας Χρυσό Ελάφι, στο 20ο χλμ. της Λ.Πάρνηθας. Ζωντανή ορχήστρα με πλούσιο πρόγραμμα, πλήρες μενού, άνετη αίθουσα, μεγάλη πίστα, πλούσια λαχειοφόρος αγορά, κέφι και χορός όπως πάντα!!! Τιμή πρόσκλησης 20 ευρώ. Σας περιμένουμε όλους να διασκεδάσουμε παρέα!!!! Για το Δ.Σ. Η Πρόεδρος Ειρήνη Γαγλία Ο Γεν.Γραμματέας Δημήτρης Προκοπίου

1/27/2017 7:28:42 PM

4

●

Κοινωνικά

Αθέρας / ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

«ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΆ»

Του ΧΡΉΣΤΟΥ ΣΤΑΥΡΙΝΆΔΗ

ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΜΙΛΊΑ ΠΟΥ ΈΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΜΆΡΑΘΟ ΙΚΑΡΊΑΣ 17/8/16 ΣΤΟ ΠΛΑΊΣΙΟ ΤΗΣ ΕΚΔΉΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΟΤΕ ΜΕ ΘΈΜΑ: «Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΆ ΤΩΝ ΙΚΑΡΊΩΝ ΣΤΗ ΜΈΣΗ ΑΝΑΤΟΛΉ 1942-46»

Η

προσφυγιά είναι μια κατάσταση η οποία δεν έπαψε πότε να υπάρχει. Σήμερα στην χώρα μας όλοι την βιώνουμε και κυρίως οι κάτοικοι των νησιών μας που αγωνίζονται καθημερινά για να σώσουν ζωές. Γέννημα των πολέμων με ότι αυτοί φέρνουν, όπως τις γενοκτονίες, τις διώξεις, την πείνα προκαλούν στους ανθρώπους απελπισία και απόγνωση και η μοναδική ελπίδα για την επιβίωση τους είναι η φυγή από τον τόπο τους προς το άγνωστο χωρίς κανείς να υπολογίζει τις απώλειες που μπορεί να έχει, χωρίς να ξέρει που και πως θα καταλήξει, τι θα αντιμετωπίσει, ποιο μέλλον τον περιμένει, αν θα ξαναδεί αγαπημένα πρόσωπα, αν ποτέ θα γυρίσει πίσω. Μερικοί από εμάς σε μικρές ηλικίες, βιώσαμε αυτές τις καταστάσεις, και τις αναμνήσεις μου θα σας εκθέσω απόψε. Προσπαθώντας να ανατρέξω στις πρώτες εικόνες από την ζωή και την παιδική μου ηλικία, τα πρώτα που μου έρχονται στο νου είναι οι φριχτές μέρες της κατοχής με τις στερήσεις και την αφόρητη πείνα. Θυμάμαι ένα βράδυ του ‘42 να κάθομαι σε μια γωνιά της κουζίνας του σπιτιού μας και να κλαίω, γιατί πείναγα και επειδή είχα κάνει κάποια σκανταλιά μου είπαν ότι δεν θα μου έδιναν να φάω γιαούρτι που έτρωγαν οι υπόλοιποι. Σήμερα μόνο σαν τιμωρία αντιμετωπίζω το ενδεχόμενο να φάω γιαούρτι. Θυμάμαι επίσης, ένα παιδάκι που πέρασε ένα μεσημέρι από το σπίτι μας και πεινούσε. Του δώσαμε να φάει ένα παξιμάδι, πολύτιμο για όλους εκείνες τις ημέρες. Έφυγε και πηγαίνοντας προς τον Δρούτσουλα, βρέθηκε νεκρό στην Αλάμα. Έχει χαραχθεί στην μνήμη μου γιατί στο σπίτι γινόταν συζητήσεις για το πόσες τύψεις θα είχαν αν δεν του έδιναν τίποτα. Τα χρόνια περνούσαν πολύ δύσκολα και στις 8/9/43 οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν

χαρμόσυνα σε όλα τα χωριά. Είχε γίνει η συνθηκολόγηση του Μπαντόλιο και κρεμασμένος στο σκοινί της καμπάνας του Ταξιάρχη μαζί με τον ξάδελφο μου τον Στέλιο Σταυρινάδη, χτυπούσαμε ασταμάτητα την καμπάνα, χωρίς βέβαια να μπορώ να συνειδητοποιήσω πλήρως τι είχε γίνει. Θυμάμαι στην συνέχεια την σύλληψη των Ιταλών και την μεταφορά τους στο υπόγειο του Φιλλιπή στην άκρη της πλατείας της Ακαμάτρας. Η απελευθέρωση της Ικαρίας από την Ιταλική κατοχή ήταν γεγονός και το ΕΑΜ προσπαθούσε να διαχειριστεί την νέα κατάσταση εγκαθιδρύοντας νέους θεσμούς για την αντιμετώπιση της . Τα βάσανα όμως του Ικαριώτικου λαού δεν είχαν τελειωμό. Λίγο καιρό μετά, στρατιωτικό κλιμάκιο Γερμανών, αποβιβάστηκε στο νησί μας και στρατοπέδευσε στα Θέρμα. Άρχισαν να καίνε σπίτια, έψαχναν όσους συμμετείχαν στο απελευθερωτικό κίνημα και συλλάβανε τον Γιώργο Θοδωράκη στον Άγιο Κήρυκο και τον Μιχάλη Πουλιανό στον Εύδηλο. Ο κίνδυνος αντιποίνων ήταν μεγάλος και ορατός. Ο πατέρας μου ο γιατρός Σταύρος Σταυρινάδης αρχηγός του ΕΛΑΣ Ικαρίας ήταν από τα πιο καταζητούμενα άτομα εκείνη την περίοδο. Για να μην υπάρξουν αντίποινα στον πληθυσμό του νησιού που δεν τον κατέδιδε αποφασίστηκε να φύγουμε και να περάσουμε στη Μικρά Ασία. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε ένα βράδυ αρχές του Φλεβάρη του 44 με το καΐκι του Λέμπερου από το λιμάνι του Ευδήλου. Φύγαμε φανερά ώστε να γίνει γνωστό σε όλους ότι ο πατέρας μου δεν βρίσκεται πια στην Ικαρία. Στο, καΐκι είμαστε ο πατέρας , η μητέρα μου έγκυος εφτά μηνών εγώ τεσσεράμισι χρονών η αδελφή του πατέρα μου Δέσποινα Σταυρινάδη Μακκά, η πρώτη απ’ όλη την Ελλάδα που αργότερα εκλέχθηκε πρόεδρος κοινότητας όταν δόθηκε και στις γυναίκες το δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Ο

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛ. 1

...ΕΚΕΊ ΠΆΝΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ...

...στενός ο τόπος σκοτεινός κι όλος μες στην αντάρα... Κατά τα άλλα υπερηφανευόμαστε για την προοδευτικότητα μας(!), διαφημίζουμε και εξάγουμε κιόλας τα «Διονυσιακά» μας πανηγύρια και τον ιδιαίτερο χορό μας, εξεγειρόμαστε με μεγάλη ευκολία σε όλους εκείνους που ασκούν κριτική με έργα και που ελεύθερα σκέφτονται... κι όμως η φθορά και η πτώση είναι αυτό που ζούμε, ο μαρασμός, η φυγή και η μεγάλη Λήθη είναι η απειλή σε αυτό που αφήνουμε για τους επόμενους... Το σίγουρο είναι η απάντηση στο εύκολο: να τα ρίχνουμε όλα σε ένα αόριστο «σύστημα» χωρίς καμία απολύτως ατομική ευθύνη, στην συνειδητή απάτη θα πει αυτό και στην ηθική υποκρισία πρακτικά. Αυτές οι πινακίδες τοποθετημένες στην πάνω πλατεία του Ευδήλου, είναι δυνατόν να τις βλέπετε καθημερινά με αδιαφορία; Νομίζω πως ΟΧΙ, είναι δυνατόν να τις προσπερνάτε χωρίς σκέψεις; Ελπίζω πως ΟΧΙ... στο όνομα ποιας «δημοκρατίας» είναι δυνατόν να ανέχεστε να εκπέμπονται τέτοιου είδους μηνύματα σε έναν τόπο όπου η ιστορία και οι παραδόσεις του τιμούν τις ανθρωπιστικές αξίες και τα πανανθρώπινα ιδεώδη; Οι μπογιές και τα συνθήματα δεν είναι υγιείς αντιδράσεις που ανατρέπουν τα

atheras 128 DIOR.indd 4

πράγματα αλλά η παραδοχή και μόνο του φαινομένου, δεν είναι το αντίδοτο αλλά η αδιέξοδη αντίσταση στο χάος και στο σκότος... ..Κι όταν θα λέμε παρακμή από δω και πέρα θάχουμε και τούτο ως παράδειγμα. Κι όταν θα λέμε αθλιότητα από δω και πέρα θάχουμε και πάλι τούτο το γεγονός πια... Κι όταν θα περιγράφουμε από δω και πέρα το δράμα της σύγχρονης παιδείας σε αυτή την εικόνα θα αναφερόμαστε... Απέναντι σε όλο ετούτο μένει: η γνωστική μας συνείδηση που εμφανίζεται και φαντάζει ως ο μοναδικός πόρος (διέξοδος) στην απορία, μένει μόνο η αμόλευτη ανθρωπιά των απλοϊκών ανθρώπων, μένει η δράση μας, το παράδειγμα μας και... η ποίηση... Ένα είναι βέβαιο: για να ξεθεμελιώσεις κάτι πρέπει να γνωρίζεις τι θα βάλεις στη θέση του, με όποια θυσία, με όποιο κόστος, με κάθε τίμημα... υπόθεση δύσκολη! αμ! Πώς αλλοιώς;...

άντρας της Χρήστος Μακκάς δικηγόρος και άλλες οικογένειες που μέλη τους καταζητούσαν οι Γερμανοί αλλά και άλλοι που έφευγαν λόγω της συνεχιζόμενης πείνας. Το καΐκι ήταν γεμάτο. Ξημερώματα φάνηκαν τα μικρασιατικά παράλια. Εκείνη την ώρα με το πρώτο φως της μέρας φάνηκε μακριά στον ορίζοντα ένα Γερμανικό βομβαρδιστικό. Μας έκλεισαν όλους αμέσως στο αμπάρι, ώστε το σκάφος να φαίνεται άδειο κι έμειναν πάνω μόνο ο καπετάνιος και ο ναύτης. Όλοι αγωνιούσαν αν θα μας βομβαρδίσουν ή οχι. Ο χρόνος είχε παγώσει, αρχίσαμε να ακούμε τον βόμβο του κινητήρα και με κομμένη την ανάσα μέσα σε νεκρική σιγή, κλεισμένοι χωρίς να ξέρουμε τι γίνεται, περιμέναμε με αγωνία, που στιγμή με στιγμή γινόταν όλο και πιο έντονη, την εξέλιξη των γεγονότων. Τελικά όπως μας διηγήθηκαν μετά, το αεροπλάνο έκανε ένα κύκλο πάνω από το καΐκι, δεν είδε κάτι το ύποπτο και απομακρύνθηκε. Φαίνεται όμως ότι ο φόβος και η αγωνία όλων ήταν τόσο έντονη που με είχε πλήρως διαπεράσει και είχε λάβει τεράστιες διαστάσεις στο παιδικό μυαλό μου, που τις στιγμές αυτές δεν τις ξέχασα ποτέ. Τελικά φτάσαμε σώοι στην Αγρελιά της Τουρκίας. Από εκεί μας παρέλαβε μια συμμαχική επιτροπή και μας μετέφερε στο Τσεσμέ, που είχαν καταλύματα και τροφή για πρόσφυγες. Εκεί έφαγα το πρώτο μου λουκούμι γεύση πρωτόγνωρη και θεϊκή για εκείνη την εποχή. Από το Τσεσμέ μεταφερθήκαμε στη Σμύρνη που το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι μείναμε για λίγες μέρες σε ένα διώροφο οίκημα στον πάνω όροφο που ανέβαινες με μια ξύλινη σκάλα, κάτι σαν ξενοδοχείο. Στην Σμύρνη μας βρήκε ο Γιώργος Καβουριάρης πατέρας του Μάκη που συνεργαζόταν με τις συμμαχικές δυνάμεις και μας βοήθησε πολύ. Από τη Σμύρνη με πολλούς άλλους από τα νησιά αλλά και αλλά μέρη της Ελλάδας και άλλους Βαλκάνιους μας έστειλαν σιδηροδρομικά στο Χαλέπι της Συρίας που υπήρχε μεγάλο στρατόπεδο υποδοχής και διαλογής προσφύγων ελεγχόμενο από τους Άγγλους. Στη διαδρομή περνώντας από το Εσκί Σεχίρ δεχθήκαμε επίθεση από Τούρκους παρατεταγμένους κατά μήκος των σιδηρογραμμών που είχαν μάθει ότι το τρένο μετέφερε Έλληνες και μας πετροβολούσαν. Οι πόρτες ήταν ένα με ενάμισι μέτρο ύψος ανοιχτές πιο πάνω και τα παράθυρα ανοιχτά και οι πέτρες έπεφταν μέσα στο βαγόνι. Τραβηχτήκαμε στις γωνίες για να γλιτώσουμε τους τραυματισμούς. Βλέπετε τα γεγονότα του 20-22 ήταν πρόσφατα και τα πάθη δεν είχαν κατασιγάσει. Τελικά φτάσαμε στο Χαλέπι. Εκεί το στρατόπεδο ήταν το μεγαλύτερο απ’ όσα μέχρι τότε είχαμε δει. Μέναμε σε ένα τεράστιο θάλαμο με την μάνα και τη θεία μου όλο γυναίκες και παιδιά. Οι άνδρες έμεναν σε χωριστούς θαλάμους. Μας έβαλαν σε ένα μεγάλο θάλαμο - λουτρό γυμνούς γυναίκες και παιδιά

και μετά το μπάνιο μας ψέκασαν για τα παράσιτα. Τους άνδρες τους περνούσαν από συνέντευξη ανάκριση και ανάλογα τους προωθούσαν σε άλλα στρατόπεδα προσφύγων ή τους κατέτασσαν στον ελληνικό στρατό της μέσης Ανατολής. Τον πατέρα μου τον εντάξανε στο στρατό με τον βαθμό του υπιάτρου. Ο θείος μου υποδύθηκε τον άρρωστο και παρέμεινε στο στρατόπεδο. Δε θυμάμαι πως αποχωρισθήκαμε τον πατέρα μου στο Χαλέπι ή πότε τον είδα τελευταία φορά πριν φύγει. Έχω κενό μνήμης. Τον ξαναείδα δυο χρόνια αργότερα όταν επέστρεψε τον Δεκέμβρη του ‘45 στην Ικαρία από το στρατόπεδο του Ντεκαμερέ όπου εκρατείτο. Στο μεταξύ εκείνος είχε μάθει ότι η γυναίκα του είχε πεθάνει και η μάνα μας μάταια προσπαθούσε να μάθει νέα του. Μετά μάθαμε ότι ο πατέρας μου μετά την ένταξη του στον Ελληνικό στρατό της Μέσης Ανατολής, από το Χαλέπι έφτασε στην Αλεξάνδρεια και υπηρέτησε στην Ελληνική ταξιαρχία που στασίασε όταν οι Άγγλοι τους ζήτησαν να πάνε για απόβαση στην Ιταλία ενώ εκείνοι επίμονα ζητούσαν να τους στείλουν να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το αποτέλεσμα ήταν να αιχμαλωτιστεί και να διαλυθεί ολόκληρη η ταξιαρχία και τον υπόλοιπο χρόνο μέχρι την επιστροφή τους στην Ελλάδα να τον περάσουν έγκλειστοι «στα σύρματα» όπως έλεγαν, στο στρατόπεδο του Ντεκαμερέ. Δε θυμάμαι πως από το Χαλέπι βρεθήκαμε στο στρατόπεδο της Γάζας στην Παλαιστίνη. Αυτό το στρατόπεδο ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των Άγγλων και βοηθητικό προσωπικό ήταν Άραβες Παλαιστίνιοι. Ήταν πολύ μεγάλο με σκηνές που μέσα ήταν πολλές οικογένειες. Φαίνεται ότι ούτε το φαγητό ούτε το νερό ήταν καλής ποιότητας ούτε οι συνθήκες υγιεινής καλές και η γαστρεντερίτιδα θέριζε κόσμο με ψηλά επίπεδα παιδικής θνησιμότητας. Δύο είναι οι εικόνες που έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου: Στην πρώτη η μάνα μου με κρατάει ακίνητο και κάθεται σε μια καρέκλα μέσα στη σκηνή. Ο γιατρός προσπαθεί να εξετάσει το λαιμό μου με ένα κουτάλι. Εγώ φωνάζω: «θα με πνίξει» και κατάφερα να ξεφύγω και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η εξέταση. Τώρα κάθε φορά που εξετάζω κάποιο παιδί η εικόνα αυτή έρχεται στο νου μου και προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο ήπιος και γρήγορος για να εκμηδενίζεται η ταλαιπωρία από την εξέταση. Η δεύτερη εικόνα είναι Άραβες πεινασμένοι, να τρώνε τα αποφάγια μέσα από τα βαρέλια του στρατοπέδου, που τα αδειάζαμε και τα Piket δηλαδή η στρατιωτική αστυνομία να τους ξυλοφορτώνουν και να αναποδογυρίζουν τα βαρέλια στην άμμο. Όταν ρώτησα τη μάνα μου γιατί, μου έδωσε την εξήγηση ότι το κάνουν για να μη μαθαίνουν να τρώνε έστω και αποφάγια.

>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ.

ΓΡΑΦΕΊΟ ΤΑΞΙΔΙΏΝ ΑΣΤΟΡΙΑ Astoria Travel 48, Stadiou str.

105 64 Athens

Tel. +30 210 3250380 Email: sales@astoriatravel.gr http://www.astoria.gr/

Χαρούλα Κ. Κοτσάνη

1/27/2017 7:28:42 PM

Ιστορικές αναδρομές ● 5

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ / Αθέρας

ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΆΣ (ΜΈΡΟΣ 3)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ.

Η φάλαγγα των στρατιωτικών φορτηγών σταμάτησε στο λιμάνι του Αντεν στην αποβάθρα μείναμε όλο το απόγευμα. Μας μοίρασαν νερό και κονσέρβες με γαλέτες. Περιμέναμε το πλοίο που θα μας μετέφερε στην Κένυα στο λιμάνι της Βομβάσας. Άρχισε να βραδιάζει , ο ήλιος έδυε και ένα καυτό αγέρι φυσούσε, από την θάλασσα δύο ρυμουλκά προσπαθούσαν να πλευρίσουν ένα μεγάλο καράβι. Ο παπά Στέλιος δίπλα μας καθισμένος χάμω στο έδαφος μαζί με την παπαδιά όπως την αποκαλούσαν, μαζί ήταν και η γριά μητέρα της, που μας έλεγε ότι αυτό το βαπόρι είναι υπερωκεάνειο. Όταν πλησίασε και έδεσε στο λιμάνι ήταν ένα μεγάλο πλοίο και το ονομά του όπως το άκουγα ήταν στρέιτ ηναθ. Αμέσως άρχισε η φόρτωση από μια μεγάλη σκάλα στο πλάι όλων των προσφύγων. Πρώτα ανέβηκαν οι μεγάλοι και έπειτα ανέβασαν με μεγάλη προσοχή όλα τα παιδιά. Στο κατάστρωμα βρήκαμε τις μητέρες μας, που είχαν ανέβει πριν από εμάς. Σε κάθε μια οικογένεια δίναν έναν άσπρο αριθμό, όπου ήταν η θέση της οικογένειας στο πλοίο. Αμίλητοι κοιτάζαμε με δέος και φόβο το πλήρωμα που έκανε διάφορες απαραίτητες εργασίες για να ξεκινήσει το ταξίδι προς το άγνωστο. Είχε νυχτώσει αρκετά όταν μας μοίρασαν νερό και φαγητό και κάποιος ακούσαμε να λέει ότι θα έφευγε νύχτα το πλοίο για λόγους ασφαλείας, διότι υπήρχε κίνδυνος από τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια να μας βουλιάξουν. Κάποια στιγμή λοιπόν την νύχτα άκουσα τον θόρυβο των μηχανών και έτσι ξεκινήσαμε το ταξίδι. Η νύχτα ήταν σκοτεινή και ένας δροσερός άνεμος με την αλμύρα της θάλασσας μας έλουζε, ενώ κοιτάζαμε τον ουρανό με τα άστρα να λαμπυρίζουν και

Το πλοίο Statheden που μετέφερε τους πρόσφυγες από το Άντεν στην Μπονμπάσα

να ταξιδεύουν μαζί μας. Στο πλοίο δεν υπήρχε το παραμικρό φως, ήταν βυθισμένο στο απόλυτο σκοτάδι για λόγους ασφαλείας όπως ακούγαμε να λέει ο παπά Στέλιος. Το πρωί όταν ξυπνήσαμε γύρω μας υπήρχε θάλασσα και ουρανός ενώ η στεριά είχε χαθεί πίσω μας. Μας οδήγησαν μέσα στο πλοίο που είχε τεράστιες αίθουσες και μεγάλες σκάλες που επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Μας μοίρασαν γάλα και καφέ ή τσάι με πολλά παξιμάδια. Μας μοίρασαν επίσης σωσίβια και έδειχναν στις μητέρες μας πώς να τα φορούν αλλά και πώς να τα φορούν στα παιδιά τους και όταν άκουγαν τρεις συριγμούς θα έπαιρναν τα παιδιά τους και θα πήγαιναν χωρίς φωνές και πανικό στο νούμερο που αντιστοιχούσε σε κάθε οικογένεια. Τις πρώτες ημέρες περνούσαμε ευχάριστα, παίζαμε στις μεγάλες αίθουσες ή καθόμαστε στο κατάστρωμα και θαυμάζαμε την απεραντοσύνη του ωκεανού. Άλλα η μοίρα των προσφύγων πάντα ορίζει τον θάνατο, που ήταν δίπλα μας πιστός στην παρέα μας από την αρχή του ταξιδιού. Ένα πρωί ξύπνησα με δυνατούς πόνους στην κοιλιά , το κεφάλι και όλο το σώμα πονούσε και ένας υψηλός πυρετός με έκανε

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛ. 1

ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ... ...εάν μισούνται αναμεσά τους, δεν τους πρέπει λευτεριά...

... Μάταιος ο κόπος! Και άκου πώς τόλεγαν αυτό οι παππούδες και οι προ-παππούδες μας στη Νικαριά: «εκατό καβαδιφόροι, ένας μόνον τα εφόρει, κι’ ούλοι σειούνταν και κουνιούνταν μετ’ εκείνον που τα ψόρει» Αυτή η Ελλάδα του «σήμερα» και του «τώρα» που δέχεται με όλες τις τιμές, τους «Υψηλούς» της καλεσμένους από τον Πούτιν ως τον Ομπάμα, που τους υποδέχεται δείχνοντας σε όλους τις μεγάλες αποφάσεις και τα μεγάλα ρίσκα στον προσανατολισμό της χώρας... Αυτή η Ελλάδα του «σήμερα» και του «τώρα» είναι έτοιμη να παίξει στο νέο στίβο που διαμορφώνεται με τους νέους ενεργειακούς δρόμους και με τις νέες της συμμαχίες... Τα εμπόδια φαντάζουν ανυπέρβλητα, πάντοτε όμως έτσι συνέβαινε, (γιατί τόση έκπληξη!!!)... Μην ξεχνιόμαστε λοιπόν: κοτσαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι Δεσποτάδες (ευτυχώς όχι όλοι για τους δεσποτάδες αυτό), παλάτια με τζάκια και οικογένειες με οικόσημα, γυρολόγοι που πλούτισαν σε μια νύχτα, εφημερίδες της οκάς, κάθε πικραμένος στα τηλεοπτικά παράθυρα των «αυτιάδων» και όχι μόνο, κάθε είδους επαναστάτης της «ακισσαρές και της κουμαρές» (κατά την έκφραση ενός φίλου...) όλοι σε ένα μέτωπο, ελπίζοντας το ανέλπιστο!... ...Μάταιος ο κόπος! Αντέχουμε και προχωράμε... γήινα, αν-

atheras 128 DIOR.indd 5

θρώπινα και στο μέτρο των δυνατοτήτων μας τα βήματα μας... Παρ’ όλα αυτά θάταν απόλυτα καλόπιστος ασφαλώς και καλοδεχούμενος κι οπωσδήποτε ωφέλιμος ο αντίλογος για το «πού» πάμε και το «πώς» πάμε, προπάντων όμως για την αναπόφευκτη σύγκρουση με αντιλήψεις και ιδεοληψίες κοινωνικά και ιστορικά χρεωκοπημένες... Να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο που αντικριστά διαλεγόμαστε, να κάνουμε τα τραπέζια μας στρογγυλά ολοστρόγγυλα και να πετάξουμε τα ορθογώνια με τις «τιμητικές» θέσεις, δεν χρειαζόμαστε άλλες αυθεντίες και υψηλούς καθοδηγητές, δεν χρειαζόμαστε άλλο τους «ιδεολογικούς φωστήρες» που έγιναν κομματικοί υπάλληλοι δίνοντας εντολές προς εκτέλεση... ο κάθε μας λόγος να συνοδεύεται με πράξη, με έργο, με προσφορά: αυτό σημαίνει έγνοια για τον συνάνθρωπο, και παρακαταθήκη για τους επόμενους... γιατί το κριτήριο της ανθρώπινης αρετής δεν το δίνει ποτέ το περίσσευμα, αλλά πάντα το υστέρημα... να το θυμάστε αυτό! Και κάτι ακόμα «όσο αψηλότερες οι κορφάδες τόσο οι ανέμοι σφοδρότεροι και γείτονες οι κεραυνοί» τυχεροί όσοι τις ζήσουμε... Γι’ αυτό Αντέχουμε και έτσι προχωράμε!!! Μην ματαιοπονείτε λοιπόν με τόση λάσπη και συκοφαντία ελπίζοντας στο ανέλπιστο γι’ άλλη μια φορά... ...Μάταιος ο κόπος! Χαρούλα Κοτσάνη

να μην νοιώθω ούτε ποιος είμαι ούτε που βρίσκομαι. Δύο νοσοκόμες με πήραν αμέσως και με οδήγησαν σε ένα θάλαμο με κρεβάτια όπου υπήρχαν και πολλοί άλλοι όπως και αρκετά παιδιά. Το βράδυ ήρθαν κρυφά οι δύο αδελφές μου και με πήραν επειδή φοβήθηκαν ότι θα με πετούσαν στην θάλασσα όπως γινότανε με μια σύντομη διαδικασία καθημερινά. Είχαμε περάσει τον τύφο, την δυσεντερία, τη φυματίωση αλλά εδώ ήταν κάτι χειρότερο. Ένας άλλος εφιάλτης ήρθε μαζί σε αυτό το ταξίδι. Ήταν ο εφιάλτης της χολέρας όπου καθημερινά έριχναν τους νεκρούς στα σκοτεινά βάθη του ωκεανού. Το πρωί ήρθαν οι νοσοκόμες και σήκωσαν τις δύο κουβέρτες που με είχανε σκεπάσει για να μην φαίνομαι. Έτρεμα ολόκληρος, δεν ένοιωθα και δεν είχα επαφή με το περιβάλλον. Το πλοίο είχε σταματήσει έξω από κάποιο νησί ή στεριά και τα τροφοδοτούσαν με βάρκες. Όταν συνήλθα δεν ξέρω πόσες ημέρες είχαν περάσει. Αυτό που θυμόμουν ήταν ότι μας φορούσαν ένα κοντό φουστάνι και μας πότιζαν συνέχεια με τσάι και πολλά υγρά. Όταν επέστρεψα κοντά στην μητέρα και τα αδέλφια μου, ήταν μέρα χαράς για όλους μας. Το πλοίο ταξίδευε πάλι για τον προορισμό μας αλλά είχαμε αφήσει στα παγωμένα νερά του ινδικού αρκετούς δικούς μας ανθρώπους. Ο παπά Στέλιος δόξαζε τον θεό που μας έσωσε και πέρασε το κακό. Η Μαρίνα του είπε για αυτούς που έριξαν στην θάλασσα, γιατί δεν τους έσωσε. Το ταξίδι αυτό μαζί με την καραντίνα κράτησε περίπου ένα μήνα. Ένα πρωί πριν βγει ο ήλιος ακούσαμε φωνές από το κατάστρωμα φτάνουμε-φτάνουμε στη Μομπάσα. Άρχισε σιγά-σιγά η αποβίβαση και κατεβήκαμε στο λιμάνι. Αφού

κατέβηκαν και οι τελευταίοι μας μοίρασαν νερό, γλυκά και ένα πιλάφι με ψιλοκομμένο κρέας. Το απόγευμα μας οδήγησαν μέσα από το λιμάνι στο σταθμό του τρένου. Μπήκαμε μέσα στα βαγόνια κατά ομάδες και οικογένειες. Όταν ξεκίνησε το τρένο μετά από δύο δυνατά σφυρίγματα αφήσαμε πίσω μας την Βομβάσα. Ξαπλώσαμε στο δάπεδο του βαγονιού και με πήρε ο ύπνος. Το πρωί ξυπνήσαμε σε ένα μικρό χωριό. Το τρένο έπαιρνε νερό από μια δεξαμενή με μια μεγάλη σωλήνα. Μαύροι εργάτες όχι τόσο από το δέρμα τους αλλά και από το κάρβουνο που κουβαλούσαν σε κοφίνια στην μηχανή του τρένου. Το τρένο συνέχιζε το ταξίδι του, δίπλα μας ξεδιπλωνόταν η Κένυα της Αφρικής .Ατελείωτοι κάμποι με πλούσια βλάστηση που έτρεχαν διάφορα μικρά και μεγάλα ζώα τρομαγμένα από τον θόρυβο του τρένου. Ο παπά Στέλιος μας εξηγούσε ποια ζώα ήταν αυτά που βλέπαμε και πως τα έλεγαν. Περνούσαμε μέσα από δάση και πάνω από γέφυρες που από κάτω κυλούσαν ποτάμια μικρά και μεγάλα. Σταματούσε σε διάφορους σταθμούς για νερό και κάρβουνο. Οι ντόπιοι μας έβλεπαν με κάποια περιέργεια αλλά το ίδιο και εμείς. Όταν φτάσαμε στο τέρμα του ταξιδιού ήταν μια πόλη που οι δρόμοι της ήταν γεμάτοι πράσινο και λουλούδια πολλά. Η πόλη αυτή ήταν το Ναϊρόμπι, η πρωτεύουσα της Κένυας. Δίπλα από τον σταθμό του τρένου ήταν αραγμένα φορτηγά όπου μας μετέφεραν μέσα από ένα χωματόδρομο και γύρω από πυκνά δάση σε μια μικρή πόλη που την έλεγαν Κασένι με μια μεγάλη λίμνη όπου μπήκαμε σε ένα ποταμόπλοιο. Ανταίος

>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΊΑ ΣΕ ΕΠΌΜΕΝΌ ΤΕΥΧΌΣ. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛ. 1

ΣΚΈΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΊ ΓΙΑ ΤΟ ΣΉΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΎΡΙΟ

και το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων. Ο παραλογισμός που επικρατεί στον σημερινό κόσμο έχει τις παρενέργειές του, τις οποίες καθημερινά βιώνει η ανθρωπότητα. Οι απίστευτες εικόνες βίας και τρομοκρατίας που παρακολουθούμε καθημερινά, είναι αποτέλεσμα του παραλογισμού και της κοινωνικής ανισότητας που επικρατεί στην γή σήμερα. Όταν η φτώχεια και η εξαθλίωση κυριαρχούν στον πλανήτη και την ίδια στιγμή μιά φούχτα ανθρώπων εξουσιάζει την οικονομία, αυτό συνιστά μια προκλητική αδικία, που γεννά μίσος μεταξύ των ανθρώπων, που στην συνέχεια μετατρέπεται σε τυφλή βία και δημιουργούνται κοινωνικές συγκρούσεις που οδηγούν την ανθρωπότητα σε απόλυτο αδιέξοδο. Οι εικόνες που παρακολουθούμε καθημερινά επιβεβαιώνουν αυτές τις σκέψεις. Η σφαγή που συντελείται στον χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου το αίμα ρέει καθημερινά και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, είναι η πιό πειστική απόδειξη της σημερινής πραγματικότητας. Οι απελπισμένοι άνθρωποι που χάνονται στα νερά του Αιγαίου, θύματα ενός άγριου πολέμου και μιάς τυφλής βίας, οι νεκροί στην Κων/ πολη, στην Γερμανία, στη Γαλλία, στην Αμερική κ.λ.π., είναι το αποτέλεσμα της αδικίας που κυριαρχεί στον σημερινό κόσμο. Το μεγάλο ερώτημα που κυριαρχεί σε κάθε λογικό άνθρωπο είναι, το πού βαδίζουμε και που προβλέπεται να φτάσουμε, επειδή το απόλυτο αδιέξοδο βρίσκεται πολύ κοντά. Δεν μπορεί να υπάρξει λύση στο πρόβλημα, όταν κανείς από τους ισχυρούς του κόσμου δεν την αναζητεί. Σήμερα ακόμα περισσότερο επειδή υπάρχει ένα

καινούργιο δεδομένο με την εκλογή του Τράμπ στις ΗΠΑ. Ενός μεγιστάνα του πλούτου που σίγουρα δεν κατανοεί και δεν ενδιαφέρεται για κανένα από τα πραγματικά προβλήματα που αποσχολούν την ανθρωπότητα. Γι αυτόν τα πάντα είναι χρήμα και εμπόριο όπως ο ίδιος έχει δηλώσει. Οι πρώτες ενδείξεις λίγο πρίν αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ προκαλούν τρόμο και αγωνία για το αύριο. Η θέση του ότι η κλιματική αλλαγή δεν συνιστά πρόβλημα για τον πλανήτη μας και η πρόθεσή του να συγκρουστεί με ολόκληρο τον πλανήτη, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της τάξης των πλουσίων που εκπροσωπεί, μας κάνουν απαισιόδοξους. Οι απειλές για χρήση βίας σε κάθε γωνιά της γής και σε κάθε περίπτωση, μόνο μαύρες σκέψεις προκαλούν. Συμφέροντα σ’ αυτόν τον κόσμο δεν έχουν μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, που κτέχει επίσης στρατιωτική και οικονομική ισχύ. Είναι τελείως ανεγκέφαλος όποιος πιστεύει ότι σε μιά μετωπική και γενικευμένη οικονομική σύγκρουση θα μπορεί να περιμένει μόνο κέρδη. Θα πρέπει να υπάρξει αφύπνιση από όλους, διότι η βία και ο παραλογισμός δεν κατοικούν μόνιμα σε κάποιες περιοχές του πλανήτη, αλλά υπάρχουν ανάμεσά μας και μπορεί όλοι μας να γίνουμε θύματα αυτού του παραλογισμού. Τα πάντα μπορούν να συμβούν σ’ ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον παραλογισμό και εξουσιάζεται από επικίνδυνα άτομα. Με αυτά τα δεδομένα δεν περισσεύει καμιά αισιοδοξία για την καινούργια χρονιά και για το μέλλον της ανθρωπότητας.

1/27/2017 7:28:43 PM

6 ● Θέσεις - Απόψεις

Μ

πορεί άραγε ο κινηματογράφος να γεννήσει λογοτεχνία; Αναρωτιέται στον πρόλογο του βιβλίου «το κόκκινο τανγκο» ο Κώστας Κουτσομύτης. Μπορεί άραγε η λογοτεχνία να προδώσει την ιστορία; Το δικό μας ερώτημα διαβάζοντας «το κόκκινο τανγκο» των: Κ.Κουτσομύτη & Ευάγγελου Μαυρουδή. Να που ένα μυθιστόρημα έρχεται να ταράξει και πάλι τα νερά της ξιπασμένης περηφάνιας μας, ξεφορτώνοντας όλες τις αμαρτίες των πάλαι ποτέ σκληρών και κραταιών ηγετών και ηγετίσκων… Ένας περίπλοκος μύθος δοσμένος σε μια σύνθετη πραγματικότητα: Πόσα μπορεί στ’ αλήθεια να μας διδάξει; Πόσα πολλά και δυνατά μπορεί να εκμυστηρευτεί σε μας τους Αριστερούς της γενιάς μου; … Πόσα μπορούμε ή αντέχουμε να κατανοήσουμε, να δεχθούμε, να παραδεχθούμε ή και να καταδεχθούμε ακόμη απ’ όλα όσα έγιναν στην πορεία μιας μεγαλειώδους εκστρατείας για έναν ιδανικό κόσμο, όμορφο, αγγελικά πλασμένο; … Έναν κόσμο της φαντασίας τελικά και του ονείρου μιας που δεν οικοδομήθηκε π ο τ έ και π ο υ θ ε ν ά, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ρήτορες των καιρών μας… Η ζωή από την αρχή ως το τραγικό τέλος: του Ενός, του Μοναδικού, του Αδιαμφισβήτητου ηγέτη του ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδη, ξετυλίγεται σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά μας… Θύτης και θύμα ταυτόχρονα ενός σκληρού και έξω από τα ανθρώπινα όρια “σταλινικού” συστήματος τον οδήγησε βασανιστικά στο έσχατο σημείο της αυτοκτονίας, όπου κι αυτήν ακόμα την πράξη οι συντ/φοί του, την κρατούσαν για δέκα ολόκληρα χρόνια συνωμοτικά μυστική!... Γίνεται φανερό από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια της ιστορικής εξέλιξης ότι μέσα σε λίγους μήνες εκείνη η Κομμουνιστική “σταλινική” Αριστερά όχι μόνο έχανε το παιχνίδι αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να βρεθεί εντελώς απ’ έξω… (οι συνειρμοί

Αθέρας / ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΑΝΓΚΟ… Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις… Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

με το σήμερα είναι αναπόφευκτοι…) με ευθύνη του τότε, Πρώτου ηγέτη αλλά και του κλειστού κύκλου συνεργατών του, οι οποίοι βεβαίως όταν έφθασε η ώρα της ήττας και τι ήττα (!), προσπάθησαν με αρκετή επιτυχία να του τα φορτώσουν όλα, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι από την κατάρα της ιστορίας, δεν είμαι σίγουρη ότι το κατάφεραν, πάντως το πάλεψαν… Αν υποθέσουμε, λέω Αν, υπήρχαν σήμερα κομματικές σχολές το βιβλίο ετούτο θα έπρεπε, μαζί με άλλα να διδάσκεται υποχρεωτικά από το α’ έτος σπουδών στους φοιτητές… Ένα τραγούδι μακρινό «το κόκκινο τανγκο» σε δίσκο γραμμοφώνου φτιαγμένο επιδέξια από τους συγγραφείς για να κεντρίσει την ψυχή και όχι να την γαληνέψει, να μαστιγώσει την μνήμη και όχι να την τιθασεύσει, να γεννήσει ιδέες και όχι να αναμασήσει ιδεολογήματα, να αναδειχθεί ποιός μπορεί να είναι ο Αριστερός των δίσεχτων ετούτων καιρών … Αυτός λοιπόν Ναι! Επιτέλους να πονέσει, να κλάψει, να θυμώσει, να απαρνηθεί τις υστερίες και τις κακόβουλες προθέσεις του, να σταθεί ορθός και πάλι μπροστά όπως του αρμόζει, να δηλώνει ανοιχτά και αντρίκια την παρουσία του, να παλεύει στο όραμα μιας Αριστεράς που αξίζει παρ’ όλη την ταλαιπωρία να συμμετέχει ανοίγοντας καινούριους δρόμους, να διαλέγεται χωρίς πάθη, να συμβιβάζεται χωρίς φόβους, σε κάθε περίπτωση να δρα, ακόμα και να κυβερνά όπως συμβαίνει σήμερα!!!... Κλείνοντας το βιβλίο με πικρία ανα-

ρωτιέμαι και πάλι, σε τι άραγε ωφελούν οι πανηγυρισμοί των 70/χρόνων του ΔΣΕ που ετοιμάζονται; Οι καθοδηγητές αυτοί που θέτουν τέτοιους «υψηλούς» πολιτικούς στόχους, έχουν άραγε μελετήσει την ιστορία όσο και όπως χρειάζεται; έχουν συνείδηση πώς παιδαγωγούν και διαπαιδαγωγούν τους νέους, έχουν την δύναμη της γνώσης να κρίνουν την πολιτική διαχείριση εκείνης της εποχής; ή θα ζητήσουν και πάλι το «όπλα παρά πόδα»; Προσέχτε όμως γιατί τότε το σύνθημα αυτό δεν ήταν για να τρομάξουν οι νικητές αλλά για να μην χάσουν την ελπίδα οι ηττημένοι… Έτσι εύκολα μπορεί να μπερδευτεί η άκριτη αυταρέσκεια με την μελετημένη αυτογνωσία… Η ιστορία διδάσκει όταν την αφουγκραζόμαστε με σεβασμό, όταν την προσεγγίζουμε με πνεύμα ελεύθερο από προκαταλήψεις ή ιδεοληψίες, αλλιώς καταντά μια στείρα θριαμβολογία με επαίνους κούφιους και μεγάλα λόγια χωρίς περιεχόμενο… και είναι πολύ κακό, αυτού του είδους η κατάντια… Η τελευταία πράξη της τραγωδίας: Σουργκουτ - Σιβηρίας μέσα στον λάκκο ανοίγει το ξύλινο φέρετρο, ο μικρός γιος Σήφης (από τον Ιωσηφ Σταλιν το όνομα), τοποθετεί κάτω από το σακάκι στο μέρος της καρδιάς, ένα σακουλάκι με χώμα ελληνικό, που του είχε δώσει ο πατέρας Ν.Ζ. γι’ αυτό τον σκοπό… Χαρούλα Κ.Κοτσάνη Ιούλιος 2016

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. Οι φασιστικές δυνάμεις της Ιταλίας επιτίθενται κατά της Ελλάδος!!!... Από το σημείο αυτό διαγράφεται η πορεία προς τον Γολγοθά και αρχίζουν οι ανείπωτες συμφορές και τα βάσανα του λαού μας... απ’ άκρη σ’ άκρη, σε όλη την χώρα, από την Ήπειρο ως την Κρήτη κι απ’ το Ιόνιο ως την ακριτική Ικαρία... παντού... φοβέρα, τρόμος, χαλασμός, σκλαβιά, πείνα, φασισμός, εμφύλιος, προσφυ-

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ «ΑΘΕΡΑΣ» (Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Ικαρίας) ΕΚΔΌΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΎΘΥΝΟΣ ΚΑΤΆ ΤΟ ΝΌΜΟ: Ηλίας Φωκιανός: Άγιος Κήρυκος Ικαρία 83 300 Σχεδιασμός-Παραγωγή:

GOLEMA design + printing

Τηλ.: 210 38.13.349-210 38.13.395/Fax E-mail: golema@otenet.gr EΤΉΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΉ: Εσωτερικού: 12 € - Εξωτερικού: 35 $ USA Τράπεζες - ΝΠΔΔ - Επιχειρήσεις: 15 € ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΊΑ - ΕΜΒΆΣΜΑΤΑ:

Καραγιαννάκης Εμμανουήλ Σιμωνίδου 19 Άλιμος 17456 Τηλ.: 210 99.65.216-210 99.30.458 Κάθε ενυπόγραφο κείμενο δημοσιευμένο στον «Αθέρα» εκφράζει αποκλειστικά τον συντάκτη του και δεν δεσμεύει καθόλου την εφημερίδα μας, που είναι ενδεχόμενο να έχει εντελώς αντίθετη άποψη.

atheras 128 DIOR.indd 6

γιά, εκτελέσεις, θάνατος... Σαν σήμερα ετούτη την ημέρα «πανηγυρίζουμε;» και βέβαια... ΟΧΙ, αλλά θυμόμαστε και τιμούμε, συγκινούμαστε και προβληματιζόμαστε για το ΤΩΡΑ και το ΕΔΩ, με κάθε μέσο και κάθε τρόπο εκδηλώνουμε τα αισθήματα της γενιάς μου, της γενιάς μας στο ολοκαύτωμα της ιστορικής μνήμης... Δυστυχώς όμως ακούγονται και οι ενοχλητικές παραφωνίες ή οι ανόητες εξαιρέσεις, θες από μια αβάσταχτη ελαφρότητα της σκέψης, θες από έλλειψη στοχασμού ή από ιστορική άγνοια, ορισμένοι επυλεγουν για 2η χρονιά να διοργα-

νώνουν ακριβώς την ίδια αυτή ημέρα γλέντια με νταούλια και ζουρνάδες... «καλή τους διασκέδαση λοιπόν!!!» Σημεία των καιρών; νέα ήθη; ή μήπως η απαιδευσία και η α-παιδεία μας, κατατρώει ως σαράκι την βαθύτερη ουσία της συλλογικής μας συνείδησης;... θα δείξει... Με σεβασμό αλλά και λύπη στην μνήμη της ιστορίας Χαρούλα Κοτσάνη 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016 (...μόνο 76 χρόνια από τότε, οι δικοί μας γονείς και οι παππούδες μας ήταν ΕΚΕΙ!)

Ο ΑΒΆΣΤΑΧΤΟΣ Ο ΠΌΝΟΣ

Κ

λαίω για την Ελλάδα που χάθηκε, που προδώθηκε, που πουλήθηκε από ανίκανους και ασυνείδητους. Ήμουνα πάντα περίφανη για την καταγωγή μου και για την χώρα μου, που σε μιά πορεία χιλιάδων χρόνων δημιούργησε τον πιό μεγάλο πολιτισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, για τον λαό της, που πολέμησε με ηρωϊσμό και αυτπάρνηση για να μας παραδώσει μια πατρίδα λεύτερη, δημοκρατική και περίφανη για να ζούμε και να ευημερούμε και πονάω πολύ όταν σήμερα την βλέπω σ’ αυτό το χάλι να μή μπορεί να σηκώσει κεφάλι, τα παιδιά της να φεύγουν για άλλες πατρίδες, γεμάτα πόνο και απογοήτευση μη έχοντας τη δύναμη να επαναστατήσουν και να τιμωρήσουν αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι. Η απόγνωση φέρνει χιλιάδες συμπολίτες μας στα όρια της αυτοκτονίας και η κάθε γωνιά των πόλεων της πατρίδας μας έχει γεμίσει από άστεγους και πεινασμένους. Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και το πιό προκλητικό προς την κοινωνία μας έχει να κάνει με αυτούς που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι, που όχι μόνο δεν ζητάνε ταπεινά συγνώμη από τον ελληνικό λαό για το κακό που προξένησαν στη χώρα μας, αλλά παριστάνουν και τους σωτήρες που θα μας οδηγήσουν στην ευημερία ξεχνώντας ότι ήτανε αυτοί που μας κατέστρψαν. Για ποιούς μας πέρασαν και θεωρούν ότι είμαστε τόσο ηλίθιοι; Ας προσέξουν όμως γιατί όταν ξεσπάσει η μπόρα όλοι θα πνιγούν. Κάποτε θα ξυπνήσει ο ραγιάς και τότε θα δούν ποιός είναι ο ΕΛΛΗΝΑΣ. Κωστία Μ. Ξηρού

Η ΠΕΑ ΣΧΕΤΙΚΆ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΑΊΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ Η ΠΕΑ δεν παρέστη στο Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο προσκλήθηκε για τις 17 Νοεμβρίου για τους εξής λόγους: Παραμονή της κινητοποίησης στο Υπουργείο Υγείας στις 18 Νοεμβρίου ,την οποία η Δημοτική Αρχή με ανακοινώσεις έλεγε ότι συμμετέχει και στηρίζει, προσκάλεσε Δημοτικό Συμβούλιο .Πώς η Δημοτική Αρχή προέβη σε μια τόσο άστοχη και αντιφατική ενέργεια; Πώς θα διευκολύνονταν οι σύμβουλοι για να παραστούν στην κινητοποίηση , αφού το τελευταίο μέσο μεταφοράς για τη μετάβαση στην Αθήνα ήταν το απόγευμα της παραμονής; Ή στην πράξη ήθελε να απαξιώσει την αντιπροσωπεία του ,αφού ο Δήμαρχος δε θα ήταν παρών και δε θα διευκολύνονταν οι σύμβουλοι, αν ήθελαν να μεταβούν εκεί. Ο 2ος λόγος ήταν η κατ’ επανάληψη έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τα συμβούλια. Οι εισηγήσεις δίδονται συνήθως καθυστερημένα, με αποκορύφωμα στο συγκεκριμένο συμβούλιο με θέμα «έγκριση απολογισμού και αποτελεσμάτων χρήσεως οικονομικού έτους 2015» η έκθεση των ορκωτών λογιστών να δοθεί λίγες ώρες πριν την έναρξη του Συμβουλίου.

1/27/2017 7:28:44 PM

Ειδήσεις - Διάφορα ● 7

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ / Αθέρας

ΔΗΜΟΣ ΙΚΑΡΙΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ:

ΙΚΑΡΙΑ 19-12-2016 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΕΙΟ

«Ιαματικά νερά και κοινωνικός θερμαλισμός»

ΘΕΜΑ: Έργα Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου στην ΠΕ Ικαρίας κατά το έτος 2016

1. Ανάπτυξη σύγχρονων υποδομών με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους όπου υπάρχουν λουτροπηγές στην χώρα. Ωστε να διασφαλιστεί η λειτουργία των λουτροπηγών όλο το χρόνο (να είναι ασφαλείς με τον απαραίτητο εξοπλισμό και στελέχωση).

2. Να γίνουν μόνιμες προσλήψεις επαρκούς αριθμού προσωπικού όλων των ειδικοτήτων και επιμόρφωση για την απρόσκοπτη λειτουργία των ιαματικών λουτρών και τις ανάγκες των λουσμένων.

3. Παραχώρηση των ιαματικών πηγών στην Αυτοδιοίκηση καθώς ο φυσικός πόρος-μέσον αγωγής υγείας είναι τοπικός πόρος.

4. Άμεση τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου (Ν. 3498/2006). Ο θερμαλισμός αποτελεί «εθνικό απόθεμα». Ο τρόπος αναγνώρισης που συντελείται τα τελευταία δέκα χρόνια στο υπουργείο Τουρισμού βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση καθώς απαξιώνει την ιστορία και τον πολιτισμό μας, υποβαθμίζει το αντικείμενο παγκόσμια και δημιουργεί προβλήματα στην ανάπτυξη και λειτουργία των μονάδων θερμαλισμού.

5. Να προχωρήσουν άμεσα: α) Η πιστοποίηση του μέσου και των μορφών χρήσης, β) Ο χαρακτηρισμός των θερμαλιστικων εγκαταστάσεων ως μονάδων Α/θμιας φροντίδας υγείας με όρους και προϋποθέσεις, γ) Να δημιουργηθεί «σχολή θερμαλιστικων σπουδών». Οι δαπάνες πού απαιτούνται για αυτές τις προσαρμογές να καλυφθούν από το κρατικό προϋπολογισμό και όχι από την οικονομική δυνατότητα του κάθε Δήμου.

6. Επαναφορά των επιδομάτων λουτροθεραπείας, τουλάχιστον στο επίπεδο του 2011. Να χορηγούνται όσες λούσεις απαιτούνται, με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια για τη βελτίωση της υγείας και την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Πλήρης κάλυψη, του κόστους μεταφοράς, διαμονής και σίτισης.

7. Επανένταξη στο επίδομα λουτροθεραπείας όλων των ασθενειών που έχουν περικοπεί τα προηγούμενα χρόνια.

atheras 128 DIOR.indd 7

Κατά το έτος 2016 , η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου υλοποίησε ή υλοποιεί τα παρακάτω έργα στην ΠΕ Ικαρίας: Δρόμος Κάλαμος - Νας , προϋπολογισμού 10.000.000€, έχουν ολοκληρωθεί περισσότερα από 12 χιλιόμετρα ασφαλτόστρωσης και το μεγαλύτερο μέρος των χωματουργικών και τεχνικών έργων. Βρίσκεται σε εξέλιξη, με προοπτική ολοκλήρωσης τους πρώτους μήνες του 2017. Καταφύγιο τουριστικών σκαφών στον Αγ. Κήρυκο Ικαρίας, προϋπολογισμού 9.360.000€. Ολοκληρώθηκε μέσα στο 2016 και έγινε διοικητική παράδοση στο Δήμο Ικαρίας στις 29/07/2016. Βρεφονηπιακός σταθμός Ραχών Ικαρίας, προϋπολογισμού 810.000€. Έγινε διοικητική παράδοση στο Δήμο Ικαρίας στις 07/03/2016. Δημοτική Βιβλιοθήκη Ικαρίας, προϋπολογισμού 71.000€. Έγινε διοικητική παράδοση στο Δήμο Ικαρίας στις 07/03/2016. Μονοπάτι Πλατανωπής, προϋπολογισμού109.000€. Έγινε διοικητική παράδοση στο Δήμο Ικαρίας στις 07/03/2016. Αποκατάσταση δρόμου στη Βόρεια είσοδο Αγ. Κηρύκου, προϋπολογισμού 27.500€. Ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο 2016. Μόνωση δώματος Δημοτικού σχολείου Καρκιναγρίου, προϋπολογισμού 9.500€. Δημοπρατήθηκε προσφάτως. Συντήρηση Οδικού δικτύου Βόρειας Ικαρίας , προϋπολογισμού 350.000€. (Ασφαλτοστρώσεις , τεχνικά έργα, σήμανση κλπ). Βρίσκεται σε εξέλιξη. Συντήρηση Οδικού δικτύου Νότιας Ικαρίας, προϋπολογισμού 300.000€. (Ασφαλτοστρώσεις, τεχνικά έργα, σήμανση κλπ). Βρίσκεται σε εξέλιξη. Άμεσες επεμβάσεις αποκατάστασης Οδικού δικτύου Ικαρίας, προϋπολογισμού 140.000 €. Βρίσκεται σε εξέλιξη. Επιχωμάτωση οδικού άξονα Στελί - Φραντάτο - Ράχες, με μηχανήματα που διέθεσε η Περιφέρεια, και με τη συνδρομή του Δήμου Ικαρίας. Έργα συντήρησης Οδικού Δικτύου Ικαρίας (τοιχεία αντιστήριξης, ασφαλτοστρώσεις, οχετοί, κλπ) σε όλη την Ικαρία, μέσω της προγραμματικής σύμβασης της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου με την Εγνατία ΑΕ. Άμεσες επεμβάσεις αποκατάστασης Οδικού δικτύου Φούρνων, προϋπολογισμού 63.000€. Βρίσκεται σε εξέλιξη. Βελτίωση - ασφαλτόστρωση δρόμου Θύμαινας - Κεραμιδούς, προϋπολογισμού 1.220.000€. Ολοκληρώθηκε και προσφάτως έγινε προσωρινή παραλαβή. Ο ΕΠΑΡΧΟΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΝΟΥΖΟΣ

ΘΕΜΑΤΑ Δ.Ε. ΡΑΧΩΝ

ΠΟΥ ΤΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ (27.09.16)

1

Ζητάμε φ/ο της αίτησης του δικηγόρου του ΔΗΜΟΥ προς το Σ.τ.Ε για αλλαγή εισηγητή (λόγω κωλύματος του προηγούμενου), σχετικά με την επίσπευση της εκδίκασης της προσφυγής συλλόγων της περιοχής για τον ΧΥΤΥ Ικαρίας. Επίσης ζητάμε ενημέρωση που βρίσκεται το θέμα της εκδίκασης από το εφετείο της τιμής μονάδας απαλλοτρίωσης των αγροτεμαχίων στο χώρο εγκατάστασης του ΧΥΤΥ.

2

Σχετικά με το σοβαρό πρόβλημα της διαλογής των απορριμμάτων στην πηγή (από τους δημότες), εκτός από την έντυπη ενημέρωση των δημοτών που πρέπει να συνεχισθεί ποιο μεθοδικά, χρειάζονται και περισσότεροι κάδοι διαλογής (χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο και μέταλλα), καθώς και χώροι συγκέντρωσης αυτών. Υπάρχουν παράπονα από δημότες ότι δεν περνά όχημα του Δήμου να παραλάβει τα προς ανακύκλωση υλικά, αλλά τα παραλαμβάνουν τα απορριμματοφόρα και τα αδειάζουν στους ΧΑΔΑ! Τα αυτοκίνητα που διαθέτει ο Δήμος για ανακύκλωση είναι εν λειτουργία ή χαλασμένα; Ύστερα από αυτοψία στην παραλία της Μεσαχτής τους θερινούς μήνες όπου λειτουργούν 4 καντίνες εξυπηρέτησης των λουσμένων διαπιστώθηκε ότι συγκεντρώνονται καθημερινά μεγάλες ποσότητες από ανακυκλώσιμα υλικά τα οποία πετάγονται σε σακούλες στους κάδους απορριμμάτων ! Χρειάζεται η τοποθέτηση 3 κάδων ανακύκλωσης από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο για κάλυψη αυτής της ανακύκλωσης. Μετά οι κάδοι θα αποσυρθούν από τον Δήμο και θα επανατοποθετηθούν την επόμενη περίοδο.

3

Σχετικά με το σοβαρό πρόβλημα της αποίμενης βόσκησης των κατσικών στην Δ.Ε. Ραχών, αλλά και σε όλη την Ικαρία και τις ζημιές που προκαλούν σε κτήματα των δημοτών (αμπέλια, κήποι, καρποφόρα δένδρα) πρέπει ο Δήμος να λάβει άμεσα κ’ αποτελεσματικά μέτρα, ώστε το πρόβλημα να μειωθεί σταδιακά μέχρι να εξαληφθεί. Ζητάμε να εφαρμοσθεί άμεσα ο Κανονισμός βόσκησης που έχει ψηφισθεί από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή, με όποιες βελτιώσεις χρειάζεται. Ειδικά πρέπει να εφαρμοσθεί από τους κτηνοτρόφους το μαρκάρισμα των ζώων τους (ενώτια), ώστε όταν συλλαμβάνονται αδέσποτα ζώα μέσα σε καλλιέργειες να ταυτοποιείται ο ιδιοκτήτης τους. Υπάρχουν πρόσφατες καταγγελίες από δημότες της Δ.Ε. Ραχών (Τσαντίρης Νίκος του Χρυσόστομου, Βρούλος Αλέξανδρος του Ελευθερίου, Πλάκας Ιωάννης του Νικολάου, Καρούτσος Σαράντος του Νικολάου) φ/α των οποίων καταθέτουμε στον Δήμο για ενημέρωση. Επίσης έχει υποβληθεί μήνυση του δημότη Τσαντίρη Νίκου εναντίον κτηνοτρόφων της περιοχής Ραχών, μετά την σοβαρή ζημιά ύψους 5.000C που του προκάλεσαν αδέσποτα ζώα σε γεωργικές του καλλιέργειες, (έγινε εκτίμηση από το Δασονομείο Ικαρίας). Τον περασμένο Αύγουστο έγινε τμηματικά σύλληψη περίπου 30 κατσικών που έβοσκαν σε καλλιεργημένες ιδιοκτησίες με την συνδρομή των παραπάνω δημοτών και δυο Δασοφυλάκων. Τα ζώα μεταφέρθηκαν σε χώρο του Δήμου, αλλά κανένας κτηνοτρόφος δεν εμ-

φανίσθηκε να αναζητήσει τα ζώα του, για ευνόητους λόγους ευθύνης! Επισημαίνεται ότι κανένα ζώο δεν έφερε «ενώτια»! Μετά από αυτά τα ζώα βγήκαν σε Δημόσια πλειοδοσία, πουλήθηκαν σε ιδιώτες και τα έσοδα πήγαν υπέρ του Δήμου. Με αφορμή το παραπάνω συμβάν, το οποίο πιθανόν θα ξανασυμβεί, οι δημότες που θα συλλαμβάνουν αδέσποτα ζώα στις καλλιέργειες τους, θέτουν το εύλογο ερώτημα προς το Δήμο: Τι θα κάνουν τα ζώα; Θα τα παραδίδουν στον Δήμο για δημόσια πλειοδοσία ή έχουν δικαίωμα να τα σφάζουν; Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι ο Δήμος πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με το πρόβλημα αυτό μέχρι να εξαληφθεί, τόσο για την προστασία της χλωρίδας και των δασικών εκτάσεων της Ικαρίας, αλλά και της αρμονικής συνύπαρξης αγροτών κ’ κτηνοτρόφων του Νησιού, πριν ή αντιπαράθεση μεταξύ τους πάρει σοβαρές ή ανεξέλεγκτες διαστάσεις!

4

Πρόβλημα ποιότητας πόσιμου νερού στην Δ.Ε. Ραχών. Όπως γνωρίζετε, υπάρχουν έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων των χωριών Χριστός, Άγιος Δημήτριος, Αρμενιστής, Καστανιές, Άγιος Πολύκαρπος κ.λπ. για την ποιότητα του πόσιμου νερού που παρέχεται από το δίκτυο ύδρευσης. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι οι περισσότεροι κάτοικοι, αλλά και τα τουριστικά εστιατόρια και καταστήματα να προμηθεύονται εμφιαλωμένο νερό για τους πελάτες τους, με συνέπεια την αύξηση του τιμήματος των προσφερόμενων εδεσμάτων. Αν το δίκτυο διανομής του πόσιμου νερού σε ορισμένες περιοχές, λόγω παλαιότητας, δημιουργεί πρόσθετη επιβάρυνση στην ποιότητα του νερού, τότε πρέπει να εντοπισθούν τα προβληματικά τμήματα του δικτύου και να αντικατασταθούν. Πρόσφατα, μετά την τοποθέτηση υποβρύχιας ηλεκτρικής αντλίας για την άντληση του νερού του φράγματος (Πέζι) λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια αυτού, το πρόβλημα βελτιώθηκε, αλλά δεν έδωσε αποδεκτή ποιότητα νερού για ύδρευση των κατοίκων. Στα πλαίσια της προσπάθειας για βελτίωση της ποιότητας του νερού, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να έρθουμε σύντομα σε επαφή με την κατασκευάστρια εταιρεία του διυλιστηρίου «Culligan Hellas» Αθήνα, καθώς και την ΕΥΔΑΠ, προκείμενου να ενημερωθούμε για τις μεθόδους ελέγχου της ποιότητας του νερού και ποιες από αυτές μπορούν να εφαρμοσθούν (τεχνικά κ’οικονομικά) στο διυλιστήριο του Δήμου, προκειμένου να εξαληφθούν οι αιτίες που επιβαρύνουν την ποιότητα του πόσιμου νερού που καταναλώνουν οι δημότες μας. Υπήρχαν στον προϋπολογισμό του 2014 του Δήμου Ικαρίας 35.000 ευρώ για την βελτίωση του δικτύου ύδρευσης της περιοχής των Ραχών και 15.000 για την εξυγίανση της γεώτρησης Καρκιναγρίου που δεν χρησιμοποιήθηκαν και απαιτούμε να ξαναμπούν στον καινούργιο προϋπολογισμό του 2017. Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Πανικαριακής Ενότητας Αλλαγής.

27/09/2016

1/27/2017 7:28:45 PM

8

●

Κοινωνικά

Αθέρας / ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΌΣ ΚΑΙ ΠΡΌΚΛΗΣΗ «Η αυξανόμενη οικονομική ανισότητα λειτουργεί αντιπαραγωγικά. Χρειαζόμαστε ισχυρότερους μηχανισμούς αναδιανομής πλούτου»

Κριστίν Λανγκάρντ (πρόεδρος ΔΝΤ)

Ο

ι σκέψεις αυτές έχουν μεγάλη σημασία όχι για την διαπίστωση που περιγράφουν αλλά για το πρόσωπο που τα διατυπώνει, αφού μιλάμε για το άτομο που ηγείται ενός παγκόσμιου οικονομικού θεσμού, που έχει βαρύνουσα γνώμη και χρεώνεται μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην παγκόσμια οικονομία σήμερα. Θα ισχυριστεί κάποιος και θα έχει δίκιο ότι οι διαπιστώσεις αυτές, είναι αυταπόδειχτες και μπορεί να τις κατανοήσει κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος. Αυτό είναι σωστό. Θα πρέπει βέβαια να υπογραμμιστεί πως μέχρι σήμερα, πολύ λίγες φωνές που αναγνωρίζουν το πρόβλημα καταγράφονται από άτομα που βρίσκονται τόσο ψηλά και έχουν ευθύνη για ότι σήμερα συμβαίνει. Το να φτάσει η πρόεδρος του ΔΝΤ να διατυπώνει δημόσια τέτοιες απόψεις, σημαίνει πως το παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο αρχίζει να ανησυχεί και να προβληματίζεται από την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας που τείνει να μετατραπεί σε τσουνάμι που θα παρασύρει τα πάντα και θα καταστρέψει τον γυάλινο κόσμο που έχουνε οικοδομήσει. Προφανώς γνωρίζουν καλά αυτό που κάθε άνθρωπος καταλαβαίνει, ότι δηλαδή για να επιβιώσει το παγκόσμιο σύστημα, θα πρέπει να αυξάνεται ο πλούτος και ταυτόχρονα να καταναλώνεται. Για να γίνει βέβαια αυτό θα πρέπει τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που κατοικούν τον πλανήτη μας να έχουν πρόσβαση στις αγορές και να διαθέτουν την δύναμη της αγοράς. Σήμερα αυτή

η δυνατότητα μειώνεται καθημερινά, αφού με τα δεδομένα που υπάρχουν ο πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και αυξάνεται συνεχώς την ίδια στιγμή που η φτώχεια μεγαλώνει και επεκτείνεται. Έτσι λοιπόν η κατανάλωση μειώνεται συνεχώς με αποτέλεσμα να υποχωρεί η ανάπτυξη και να πολλαπλασιάζονται τα αδιέξοδα. Οταν το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου και το 80% του πληθυσμού κατέχει το 5,5% του πλούτου δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να ερμηνεύσουμε τη σημερινή πραγματικότητα. Αξίζει να τονίσουμε πως μέσα σ’ αυτό το τρελοκομείο που κινείται η ανθρωπότητα οι 8 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Όλα αυτά συνιστούν ένα παραλογισμό, και αποτελούν πρόκληση για τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται στην πλευρά της φτώχειας. Είναι βέβαιο πως σ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος και αυτό που θα πρέπει να φοβίζει το παγκόσμιο κατεστημένο είναι η πιθανότητα να οδηγηθεί η ανθρωπότητα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις που θα την πληρώσουν και αυτοί που σήμερα κάθονται πάνω στον πλούτο. Σίγουρα το ενδεχόμενο αυτό προβληματίζει και αυτό θα έχει κατά νού και η επικεφαλής του ΔΝΤ όταν διατυπώνει αυτές τις σκέψεις.

ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΠΆΡΤΙ

Η

ΣΤΗΝ ΠΛΆΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΎ ΜΑΣ

Ελλάδα οδηγήθηκε στην καταστροφή σαν πρόβατον επί σφαγήν, προσφορά στις απαιτήσεις και τις ιδεοληψίες του νεοφιλελευθερισμού που εξουσιάζει τις ζωές μας και οδηγεί την ανθρωπότητα στο απόλυτο χάος. Η Ελλάδα κυριολεκτικά λεηλατήθηκε χωρίς ο λαός της να έχει καμία ευθύνη. Άνθρωποι και ανθρωπάκια που βρέθηκαν στην εξουσία, ακολούθησαν πιστά τις εντολές που πήραν από ξένα κέντρα εξουσίας. Κανένας υπεύθυνος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι έγινε και ποιά είναι τα αίτια που οδήγησαν μία ολόκληρη χώρα στην καταστροφή. Όταν ξέσπασε η κρίση του 2009, η χώρα μας δεν είχε πάρει κάποιο δάνειο που αδυνατούσε να πληρώσει. Η δικιά μας κρίση ήταν η συνέχεια του κράχ που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ και οδήγησε στην κατάρρευση μεγάλες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες όπως π.χ. την Lehman Brothers. Η κρίση αυτή ήτανε το λογικό επακόλουθο της πολιτικής των τραπεζών και της ασυδοσίας που απολάμβαναν στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα. Το τραπεζικό σύστημα από θεσμός διαχείρισης χρήματος και παράγοντας χρηματοδότησης της οικονομίας και της ανάπτυξης, μετεξελίχθηκε σε όμιλο καζίνο και άνδρο κερδοσκόπων, με αποτέλεσμα να μετατρέψουν την ανθρωπότητα σ’ ένα απέραντο καζίνο τζόγου και κερδοσκοπίας. Από το πάρτι αυτό δεν θα μπορούσαν λείψουν και τα σαΐνια της χώρας μας, με αποτέλεσμα να φορτωθούν τα λεγόμενα δομημένα ομόλογα, δηλαδή «σκουπίδια» όπως είναι το όνομά τους στην οικονομία. Αυτή ήτανε η απαίτηση των αφεντικών τους, διότι έπρεπε να στηρίξουν το όλο σύστημα που είχανε επινοήσει. Σ’ αυτά τα παιχνίδια ο ελληνικός λαός δεν

atheras 128 DIOR.indd 8

είχε καμία συμμετοχή ούτε είχε την δυνατότητα να εκφέρει γνώμη. Όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση η Ελλάδα βρέθηκε εκτεθημένη σ’ αυτό το αισχρό παιχνίδι κερδοσκοπίας. Επειδή δε τα παιχνίδια αυτά γινόταν κυρίως από ξένους οικονομικούς κύκλους που αποκόμιζαν τεράστια κέρδη σε μιά αδύνατη οικονομία, βρέθηκαν στο σημείο να κινδυνεύουν να υποστούν οικονομικές ζημιές, αφού η χώρα μας αδυνατούσε να πληρώσει όλους αυτούς τους τοκογλύφους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν μόνο οι τοκογλύφοι εξωτερικού, αλλά και οι εγχώριοι γλύφτες, το παγκόσμιο σύστημα βρήκε την λύση και βρήκε και το άτομο που θα την πραγματοποιούσε. Επιστράτευσε τον Γιωργάκη ο οποίος ξεκίνησε να υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, αφού όπως έλεγε λεφτά υπάρχουν για να ικανοποιηθούν τα πάντα, με στόχο πάντα να πάρει την εξουσία και μόλις έγινε πρωθυπουργός έκανε τον διακανονισμό που του είχανε υποδείξει. Δανείστηκε χρήματα, πλήρωσε τους τοκογλύφους και χρέωσε τον λογαριασμό στον ελληνικό λαό, ο οποίος ιδέα δεν είχε για τα καταστροφικά παιχνίδια που παίχτηκαν στην πλάτη του. Μετά απ’ όλα αυτά δεν μπορούσε βέβαια να συνεχίζει να κυβερνά τη χώρα, όμως αυτό μικρή σημασία είχε για τον ίδιο ο οποίος αισθανόταν δικαιωμένος και περίφανος για ότι είχε πραγματοποιήσει, μα κυρίως για την αναγνώριση που απέσπασε από τα ξένα κέντρα εξουσίας που τον στήριξαν. Μέχρι και σειρά διαλέξεων οργάνωσαν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να τους εξηγήσει το ανεξήγητο; πώς δηλαδή μπόρεσε να παγιδέψει μία χώρα και να εξαπατήσει έναν λαό και να τους οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή.

Η

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΌΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΊΑ

περίπτωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσιάζει ενδιαφέρον και σίγουρα θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον. Κατ’ αρχάς μιλάμε για ένα άτομο που αν δεν χρησιμοποιούσε το όνομα που κουβαλάει δεν θα τον ήξερε ούτε ο γείτονάς του. Σε μιά παράταξη όμως που διαχρονικά κυριαρχείται από τα διάφορα πολιτικά τζάκια και εξουσιάζεται από λίγες οικογένειες το να ανήκεις σ’ αυτά τα τζάκια είναι προυπόθεση ικανή να σε βοηθήσει να ανέβεις στην ιεραρχία αυτής της παράταξης. Αυτό το είδαμε και το ζήσαμε σε πολλές περιπτώσεις, με πιό χαρακτηριστική αυτή του Γιωργάκη που έφτασε του να γίνει πρωθυπουργός, επειδή ακριβώς υπήρξε γόνος μιας πολιτικής οικογένειας που κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες στην πολιτική σκηνή της χώρας. Οτι το άτομο αυτό ήταν χαμηλών δυνατοτήτων και φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού δεν έπαιζε κανένα ρόλο, αφού το μόνο πράγμα που μέτρησε ήτανε το όνομα που κουβαλούσε. Το αποτέλεσμα ήταν να πληρώσει η χώρα πολύ ακριβά αυτή την ανεπάρκεια και πολλά από τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει να αποδίδονται στην ανικανότητά του. Αυτό όμως για το πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί πρόβλημα και ούτε συνιστά θέμα για προβληματισμό και παραδειγματισμό, για να αποφύγουμε ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μιά ανάλογη περίπτωση με πρωταγωνιστή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το πως το άτομο αυτό με τις δυνατότητες που έχει μπόρεσε να προχωρήσει και να γίνει αρχηγός στο κόμμα που ανήκει, είναι ένα λογικό ερώτημα που αφορά και θα πρέπει να απασχολεί την παράταξή του. Λόγω όμως της θεσμικής θέσης που κατέχει, το ποιές είναι οι ικανότητες και οι δυνατότητές του, είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει όλη

την κοινωνία της χώρας μας. Όταν ανέλαβε τον νέο ρόλο του, η πρώτη του προσπάθεια ήτανε να μας συστηθεί και να μας γνωρίσει τα προσόντα του κυρίως την επιστημονική του συγκρότηση, αφού όπως δήλωσε κατέχει πανεπιστημιακούς τίτλους ζηλευτούς και όχι σαν μερικούς άλλους που απλά διαθέτουν ένα απλό πτυχίο. Αυτή του η προσπάθεια ήτανε σε καθημερινή βάση και η αγωνία του να μας πείσει ότι ήτανε κάτι το ιδιαίτερο δημιουργούσε ευλογα ερωτήματα. Όμως από την όλη του συμπεριφορά βγαίνει μία τελείως διαφορετική εικόνα που μας κάνει να προβληματιστούμε για τον τρόπο που χορηγούνται οι πανεπιστημιακοί τίτλοι. Υπάρχουν στοιχεία που ενισχύουν αυτόν τον προβληματισμό. Κατ’ αρχάς υπάρχει η δήλωση περιουσιακής κατάστασης του 2014 που μέσα σε δύο λέξεις βρίσκονται 4 λάθη και μάλιστα σε μόνο μία λέξη έχει πετύχει τρίποντο κάνοντας 3 ορθογραφικά λάθη. Πιο συγκεκριμένα δηλώνει ότι είναι Υπουργός Διοικητικής μεταρρύθμισης το οποίο γράφει Διοικιτικής μεταρίθμησης. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολλά φωνήεντα, ενώ αν υπήρχαν μόνο σύμφωνα τα πράγματα θα ήτανε πιο εύκολα. Σε μία άλλη περίπτωση αναφερόμενος στον πρωθυπουργό λέει: «η μόνη απόλυση κ. Τσίπρα θα είναι η δική σας από τον εντολοδόχο ελληνικό λαό». Ο άνθρωπος θέλει να γίνει πρωθυπουργός και να σώσει την χώρα όπως λέει και δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τον «εντολοδόχο» από το «εντολέα» και τον «εντολοδότη». Για όλα αυτά, το επίπεδο γνώσεων που απαιτείται είναι αυτό του Δημοτικού σχολείου και βρισκόμαστε στο σημείο να κρίνουμε ένα άτομο που ισχυρίζεται ότι κατέχει τρείς μεταπτυχιακούς τίτλους. Όμως η ουσία είναι ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και θα πρέπει να ανησυχούμε και να προβληματιστούμε.

ΌΤΑΝ ΟΙ ΑΝΊΚΑΝΟΙ ΜΑΣ ΕΓΚΑΛΟΎΝ

Μ

εγάλο παιχνίδι γίνεται στο χώρο της ενημέρωσης, όπου η δεξιά και τα εξαπτέρυγά της έχουν ποντάρει τα πάντα, προσπαθώντας να παραπληροφορήσουν τον ελληνικό λαό με προπαρασκευασμένες ειδήσεις, με σκοπό να σαμποτάρουν όπως μπορούν κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να σηκώσει την χώρα από την λάσπη στην οποία οι ίδιοι την είχανε ρίξει. Το παιχνίδι αυτό είναι καθημερινό και συντονισμένο. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο κ. Χατζηδάκης ο γνωστός σε όλους πολιτικός που για μακρά περίοδο ήτανε υπεύθυνος για τα δημόσια έργα και τις χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ. Με ένα ύφος θαυμαστό και αναφερόμενος στην κυβέρνηση, μας ενημέρωσε πως δεν έχει την ικανότητα να κυβερνά και θα πρέπει να φύγει, για να σωθεί η χώρα. Προφανώς για να έρθει ο ίδιος που ξέρει να κυβερνά και βοήθησε ώστε η χώρα να σωθεί και να βρίσκεται στην κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε. Ποιά υπήρξαν τα επιτεύγματα αυτού του κυρίου; Επί των ημερών του , το σύνολο των μεγάλων έργων είχε βαλτώσει, η απορρόφηση από τα ευρωπαϊκά προγράμματα βρισκόταν στο 40% και είμαστε στη τελευταία θέση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πολλά από τα προγραμματισμένα μεγάλα έργα είχανε βρεθεί εκτός χρονικών ορίων, όπως π.χ. δρόμος Κόρινθος-Πάτρας για τον οποίο χρειάστηκε να ενεργήσει η κυβέρνηση και να πάρει παράταση. Ο μεγάλος κίνδυνος ήτανε να επιστραφούν χρηματοδοτήσεις 4 δις ευρώ και επιπλέον να κληθούμε να πληρώσουμε και τα ανάλογα πρόστιμα. Με την σημερινή κυβέρνηση η κατάσταση αναστράφηκε, ή απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων έφτασε σχεδόν το 100% και η χώρα μας από την τελευταία θέση πέρασε

πρώτη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα αποτελέσματα φαίνονται ξεκάθαρα αφού τα μεγάλα έργα προχωράνε με μεγάλη ταχύτητα και βρίσκονται στο στάδιο της ολοκλήρωσης. Παράλληλα άλλαξε και ο τρόπος δημοπράτησης των μεγάλων έργων και δόθηκε η δυνατότητα συμμετοχής στους διαγωνισμούς εκτός από τις γνωστές μεγάλες εταιρείες που αναλάμβαναν κατ’ αποκλειστικότητα τα μεγάλα έργα, λόγω της μεθόδευσης που υπήρχε, να μπούνε στο παιχνίδι και εταιρείες που μέχρι τότε δεν είχανε τη δυνατότητα, οπότε υπήρξε ο σωστός ανταγωνισμός με αποτέλεσμα το κράτος να ωφεληθεί από αυτό κατα πολύ. Ποιός λοιπόν μπορεί να κυβερνά και ποιός όχι μπορεί ο καθένας να κρίνει και να συγκρίνει. Όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν μάθημα στην κυβέρνηση που ασχολείται τι λέει ο κάθε Άδωνης και τρέχει να συμμετάσχει σε μιά άγονη αντιπαράθεση με τον κάθε πικραμένο του πολιτικού συτήματος. Τον λαό δεν τον απασχολεί τι κάνανε οι προηγούμενοι και τι γίνεται τώρα καλύτερα, αυτό το γνωρίζει καλά γι’ αυτό και πήρε ο ίδιος τον ΣΥΡΙΖΑ από το πουθενά και του εμπιστεύτηκε την διακυβέρνηση του τόπου. Ο λαός θέλει να γνωρίζει από πρωτο χέρι τι έχει γίνει μέχρι σήμερα που πέτυχε η κυβέρνηση και τι, που προσπάθησε και δεν πέτυχε και σε ποιά σκοπεύει να προσπαθήσει. Όταν βρεθεί ξανά στην θέση να αποφασίσει δεν θα θυμάται τις κραυγές του κάθε παρατρεχάμενου αλλά θα έχει μπροστά του τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες της ακυβέρνησης και κυρίως να γνωρίζει με αριθμούς τι έχει καταφέρει στην προσπάθεια της πάταξης της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής στον χώρο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι τόσο απλό και τόσο ξεκάθαρο.

1/30/2017 8:10:46 PM