Ekim Dergi 2. Sayı

Sayı:2

Ağustos 2020

EKİM Aylık Kültür, Sanat ve Edebiyat Dergisi

Berkay Karataş-Özgür Polat-A. Turgay Çitçi-Özlem İşlen DağSeda Yılmaz-İsmet Çalkara-Sara Damla-Rıdvan Yıldız-Nursena TopaloğluÖykü Levna Güngör-Hatice Odabaş-Hızır İrfan Önder Ceren Gülüm-Merve Yetkin-Selay Mirza-Murat AkkoyunHüseyin Opruklu-Mehmet Ali Dündar-Nedim Çağın

MİSAFİR Berkay KARATAŞ Ve uzanıyor devr m m olduğu yere Kan döküyor kıpkırmızı S lah dayanır mı şakağıma?

Kaç nsan vuruldu kör kurşunla?

Asrımın son geces nde yıldızım parıldırıyor Kayboluyorum,ne devr m m var ne s lahım

D k l r ve beklen r sabırla,gelecek günün batması Yakası kapalı,boğazı yumru,yutkunamaz can havl Saat on k y vuruyor,zaman s zden yana akıyor Ölüm başucumdak b r m saf r Ve tam da şuan,kandırab l r m Bana dokunan ölümü b le

Eller mden kayıp g den cennet n günahlarıyla Kend saçlarımı boynuma doladım,b r dam p G demem de,öldüremem de Vak t var ve ben okuyorum Montumun ceb nde buruşmuş ş r m

EKİM DERGİ

|

1

MARİFETLİ MAZRUF Özgür POLAT

Gökyüzü çm ş, çöl sarhoş. dağlar kıvrılmış den zler Lal. araya g recek söz yok.

Gün doğmadan uyanmış mazruf, öpücüğünün yer b l nm yor. kar nes , mar fetl b hanım. yağmurlarla yıkanmış b aşkın bünyes olduğunu k m b leb l r geçmem şse bu hayatın tuzlu sularından. ve k m b leb l r ormanların suyunun, sen n şarabın olduğunu, akmamışsa bulutlardan. mazruf uyanmış güneş seyreder. k m b leb l r ormanların suyunun sen n şarabın olduğunu km?

EKİM DERGİ

|

2

aksın bulutlar geçs n sular yağmurlarla yıkanmış aşkın bünyes , ç şarabını, hakkındır b leg n n azm le kazandıgın bu bağ. b lgel k sevg s ,el nden düşen kadehlerde. yen lg ler ç çeğe dönüşüyor, çünkü tanıdığım en dehşet ver c güzel arı sens n gökyüzü çme, yeryüzünden geçme ! olduğun g b gez n sade bağ bu üzüm bu aşk bu

Grande Jatte Adası'nda B r Pazar Öğleden Sonrası, Georges Seurat

EKİM DERGİ

|

3

ÖZGÜR YAŞAMAK ADINA A. Turgay ÇİTÇİ

Uzak ht mal değ l, yakınlarımda dolaşır durur o esrareng z dokunuş nerede,ne zaman,hang şartlarda kondurur busey alnımdan şa rler kaç yaşında ölür

gece karanlığı çökmüştür aydınlığı emz ren tomurcuk ş rlere nc t lm ş aşkların derd nded r kör bıçakların kest ğ ş r n gölges nde akar geceye kan Tanrının kutsal günler nde hang adağın kanına karışır b l nmez yağmalanmış duyguların rüzgarında durur mu kınında ht raslar?

EKİM DERGİ

|

4

gecen n zulmüne b r başkaldırı yoksulluğun ez kl ğ ne b r d ren ş aşkın k ml ks z b t ş ne syandır haksızlığa yalana ve talana karşı ş rler b rer mızrak g b saplanır kalplere çocuk kalb m güneş n şavkına çek l r sert rüzgarların savurduğu özlem dolu kel meler ,cümleler saklarım çocuk avuçlarım da sırlar çözülür aynalarda

şa rler her gün ölür özgür yaşamak adına.

Kalaycı Dükkanı, Nazım H kmet

EKİM DERGİ

|

5

BİR MERİDYENDEKİ KARINCA SESİ Özlem İşlen DAĞ Evren Tanrılara bölüşürken k sese sırken, Adımla başlayıp kader mce Yollara çıktım, kırk del k açtım, haneler geçt m K msey rahatsız etmeden kırk kapıdan ger çıktım Küçük küçük harfler m vardı, Karınca yazımla Har talardak ülkeler yan yana yazdım Su b r k nt s okyanuslar g b gözüktü B l rs n b r karınca duamdı suya söyled ğ m n yetler İnc tmed m bulduğum yerde sırtlandığım n met , Üzer mde buğday tanes n n z varken Y ne de ben b r zeh rde yaraladılar Malum b r karıştım, toprak az tınımı duydu Sağ yanıma düştüm Dur b r daha bakayım Ger de bıraktığım müjdes b llur kâ nata Ben burada gar p koymayacaklar tarla kuşlarının ses .

EKİM DERGİ

|

6

Ç z m: Seda YILMAZ

EKİM DERGİ

|

7

VAAT İsmet ÇALKARA

H çb r şey vadetmeden hayata S garamı neşeyle çırpıyorum Dağınık b r geçm ş m yok Söylevler aklımdan çıkarmalıyım Kend m duymak ç n neler yaptım b lemezs n Sevg l m Önce büyük b r yağmur yağdı Cam poşetler b le terk ett m Gerç çocuklar da aklımdaydı.

Kayıp b r b r k nt y çoğaltıyorum.

EKİM DERGİ

|

8

Fotoğraf: Sara DAMLA

EKİM DERGİ

|

9

HÜZNÜN DOKUNULMAZLIĞI TELLERDE Rıdvan YILDIZ

Mademk hayat arabesk B z telaş ezecek

Suları kopar musluklardan Esaret taarruza geçer dem rlere doğru Tabelalar nt harda yağmurdan Evden ayrılma, ter n kad feleşs n Z nc rler az gel r favor yumruklara Lac vert akşamın akışkanlığında Dağınıklığımız sözcüklere av S lahımız boş, gövdede kurşun dd ası Yaranın soluğu ezber m zde

EKİM DERGİ

|

10

Tozlu albümler maz y hatırlatıyor Puslu gözler mutlu ezg ler unutturuyor İşte b r gün daha b tt Öfkel çığlıkların arasında neşel sözcükler duyulmuyor Tren n camlarına yorgun bakışlar düşüyor Gem ler lerled kçe den z şaha kalkıyor İşte b r gün daha b tt Mahallen n renkl b s kletler ne s m tç n n ses eşl k etm yor Der n yalnızlıklar ser n sulara gömülüyor Hırçın dalgalar güneş n ışığını yutuyor İşte b r gün daha b tt Hayaller çocukların gökyüzünü süslem yor

Fotoğraf: Nursena TOPALOĞLU

EKİM DERGİ

|

11

BİR GÜN DAHA Öykü Levna GÜNGÖR Ser n sular der n yalnızlıklar b r kt r yor Güneş n ışığı hırçın dalgaları okşuyor İşte b r gün daha b tt Çocuklar gökyüzüne bakıp hayal kurmuyor Aşıkların neşes caddeye s nm ş keder gölgel yor Yuvasını arayan b r kuş dalgın bulutları selamlıyor İşte b r gün daha b tt Arılar b le ç çekler n yüzüne bakmıyor En canlı ağaçlar en ruhsuz b nalara hayat vermek ç n kes l yor En büyük hayaller en küçük engeller n kurbanı oluyor İşte b r gün daha b tt En yüksektek ler en alçaktak ler n ses n duymuyor Sıcak ekmeğ n kokusu soğuk havaya karışıyor Gecey bekleyen yıldızlar gündüze sırt çev r yor İşte b r gün daha b tt İçten b r gülümseme ncec kten b r yüreğ ısıtmıyor Mav den peklerle sevg den demetler yapılıyor Pembeden şekerlerle dem rden duvarlar yıkılıyor İşte b r gün daha b tt S yahın kasvet beyazın yakasını bırakmıyor

EKİM DERGİ

|

12

Zamanın unvanı kır saçım Tal h me uzanmış düşünceler Hüznün dokunulmazlığı tellerde

B r bahar yen lg s n karşılıyoruz Rüyalarla yet nme bahçes nde Evler pencerede saklı

Yüzümüz açık yaranmak ç n yarına Bugünün devş rme vakası Ve dünyanın kehanet b l me muhtaç

Ses m z b r ç ft kanat Çırpınıyor göğe devr len bakışlarla

Fotoğraf: Hat ce ODABAŞ EKİM DERGİ

|

13

GEÇ KALMAYIN! Hızır İrfan ÖNDER

k/ar damarı çatladı çağın!

çıplak uyur geceler yıldızlar!

geç kalmayın yaşamaya, sevmeye! geçer akçe değ l ölüm sonrası p şmanlık!.. kasvetl b r akşam ansızın çalar kapını yaşam kadar gerçek olan ölüm!..

EKİM DERGİ

|

14

KİRAZ HANIM Ceren GÜLÜM

K raz seven kadın, odamın duvarlarında asılı ses n.

Zaman hâlâ tanıştığımız günde akıyor.

K raz yet şt rd ğ n bahçende; ş rler üfler, sevg yle konuşurdun.

Sen bu dünyadan g tt kten sonra b r ş rler oldu bana.

Kalb m k raz ülkes ; ç nde koşup duruyor, sağa sola gülücükler saçıyorsun.

EKİM DERGİ

Ha, b r de yet şt rd ğ n k razları toplayıp çocuklara verd m.

End şelenme! Ş rler üflemey , sevg yle konuşmayı unutmadım.

Sen sadece k raz değ l, yüreğ ş r dolu, kalb k raz çocuklar da yet şt rd n k raz ülkes n n neşel çocuğu.

|

15

BEYAZ ATLI DELİKANLI Merve YETKİN Bir zamanlar ne istiyorsa onu giyen bir kız vardı. Onun giyinmekten anladığı şey öteki kızlarınkinden farklıydı, onun giyinmek dediği olayın asıl kahramanları; çizmeler, pantolonlar, kravatlar ve gömleklerdi.

O zamanlar kızların eteklerinin altında sıkıca bağlanmış korseler ve kat kat iç etekler

giymeleri

beklenirdi.

Bu

kıyafetlerin

içinde

hareket

etmek

bir

yana

dursun nefes almak bile çok zordu. Onun annesi ve babası, onun arkadaşlarının annesi ve babasının aksine kızlar dahi herkesin istediğini giymesi gerektiğini düşünüyordu. Kendi kendisini yetiştirmiş bir doktor olan babası, çocukların özellikle sıcak ve nemli yaz aylarında rahat pantolonlar veya gömleklerle çok daha mutlu, sağlıklı olacağına inanıyordu. Kızı bu yüzden çok mutluydu, zaten herkesin erkek kıyafeti diye tabir ettiği kıyafetleri çok seviyordu.

Yelkovan akrebi, akrep ise saatleri kovaladı zaman sular seller gibi aktı gitti.

Kızımız gözlerimizin önünde serpildi, kocaman delikanlı kız oldu. Yaşadığı küçük kasabada herkes kıyafetleri yüzünden onu oğlan çocuğu gibi gördü ve o şekilde davrandı. Onu uzaktan gören kimse kız demezdi, ta ki şapkasını çıkartıp beline kadar uzanan yeni yanmış başak rengindeki o mücevher gibi parıldayan saçlarını salındırasıya kadar. İşte o an kimse onu erkek gibi görmez hatta göremezdi. Çünkü ruhu özgür bir ırmak gibi canlı ve parlaktı. Ona göre üstüne giydiği şeyler sadece basit kıyafetlerden ibaretti, bu basit kıyafetler onun

cinsiyetinin,

yaptığı

işlerin,

olduğu

kişin

vb.

durumların

önüne

geçmemeliydi, ama olmadı. Zaman ilerledi kız gittikçe güzelleşti fakat hala aynı görüntüye sahipti ama bu sefer bir şeyler daha farklıydı, daha özenliydi.

EKİM DERGİ

|

16

Önceleri giymiş olduğu gömleği ütülemek ona külfetmiş gibi gelirdi, kravatın rengini pantolonuna uydurmak manasız ve saçma gelirdi şimdi ise ütüsüz gömlek giymez, rengi uymayan kravat takmaz olmuştu. Kızlarının bu durumu ailesinin gözünden kaçmadı ve babası bir gün kızını kenara çekip konuşmak istedi. Son zamanlarda yaptığı birtakım değişikliklerin nedenini sordu. Kız ilk önce utandı daha

sonra

ise

babasının

ısrarına

dayanamayıp

ona

genç

bir

erkekle

görüştüklerini ve ona aşık olduğunu anlattı. Babası da tıpkı kızı gibi heyecanlandı hemen çocukla görüşmek istediğini kızına belirtti. İşler ilerliyor ve kız gittikçe umutlanıyordu. Fakat işler çocuğun ailesiyle aynı düzeyde ilerlememeye başladı çünkü oğlanın anne ve babası kızın dış görünüşünden ötürü onu yargılayıp hiçbir ‘genç hanımefendinin’ böyle olmaması gerektiğini oğullarına söylüyorlardı. Oğlan hem ailesinin hem de etrafındaki

Fotoğraf: Selay MİRZA

insanların ona göstermiş olduğu

sert eleştirilere daha fazla dayanamayarak kıza bir mektup yazıp ondan ayrılmaya karar verdi. Kızın bu durumu öğrenince perişan olup yataklara düşeceğini fakat daha sonrasında hemen kendisini toparlaması gerektiğini sağlayacak bir metin yazıp

kıza

anlayamadı

gönderdi. daha

Mektup

sonrasında

kızın

eline

mektubu

açtı

ulaştığında ve

kız

okumaya

neler

olduğunu

başladı,

mektubun

içerişinde yazan bütün hakaret dolu tümceleri de temennileri de okudu ve daha sonra

tanrı

tarafından

ona

bahşedilmiş

olan

güzel

çehresinde

kocaman

bir

gülümseme oluşturdu bir kahkaha patlatıp kağıdı yırttı, odasından kumsalda yürürcesine çıkıp atların olduğu bölüme geldi. İçlerinden beyaz atını seçip sırtına atladığı gibi ait olduğu kırlara doğru yol aldı. Giderken ise aklında tek bir soru vardı, bu insanların hayatımla ve kadın oluşumla ilgili çözemedikleri ne dertleri vardı ve bu yüzden bedeninin bir yerlerinde artık geçmişi acıyordu, galiba.

EKİM DERGİ

|

17

VÂYE Murat AKKOYUN

Mezardan ç çek bütün umutlar yen den yeşerecek yokluktan tılsımlar g tmeyecek artık sevg dolu bulutlar yağdıracak b r damla olsa da rahmet susuz yaz akşamlarının hatrına

kervan kervan gel r candan ser nl k ser ver r sırdan yoksun kalbe ruhunda yüksel r ateşten gök kuşlara mesken olmaz bu yük

yeş ll k ç nde asırlık ağaçlar kend ne savaş açmış ölüme meydan okumuş yapraklar can ver r f dan yürekl tohumlara .

EKİM DERGİ

|

18

mav l kler ç nde sarhoş güneş akşam kızıllığında kaybolur karanlık umutlar çökene dek gecen n ıssız karamsar yüzüne

herkes kend ç ne dem r parmaklık yüreğ mahkeme salonu kalabalık çözmeye çalışır kalem çoktan kırık böyle devam edecek tozlu devran bulanık.

Alacakaranlıkta San G org o Magg ore, CLaude Monet

EKİM DERGİ

|

19

EZBERLENMİŞ BİR GÜN Hüsey n OPRUKLU Dışarda endişeli düşünceler gibi sıkıntılı bir hava varken, ezberlenmiş bir gün başlıyordu yine.

Gideceklerdi.

Öyle

yapmaları

gerekiyordu.

Şehir

kambur

olsa

da

sırtlarında taşımaktan yorulmamışlardı.

Evden çıkmadan sırayla aynaya bakmaya bayılıyorlardı. Öyle yaptılar.

Bakınca sırayla aynanın içi de doluveriyordu.

Adam, kimse uyanmadan ekmek teknesini alıp şehre indi. Onu bekleyen şehrin atıklarını iki tekerlekli arabasına dolduracaktı.

Kadın, mutfağı toplamadan öylece dağınık halde bırakıp, küçük kızını sırtına

yükleyerek

çıktı

evden.

Her

Salı

aksatmadan

gittiği

evi

kirlerinden arındıracaktı.

Evin oğlanı en son çıktı koşarak. Her gün tezgâh açtığı işlek caddede selpak mendilleri satacaktı.

Günle beraber şehrin içinde kayboldular bir bir.

Evde ise sesler çekilmiş, sofra bezi yerde serili, soğumuş çay bardakları öylece yerde duruyordu. Duvarda asılı aynanın içi ise bomboştu.

Akşam oldu. Hepsi yorgun ama mutlu bir şekilde dönüyordu.

Ayna ise evin dipsiz yalnızlığında bulanık yüzüyle onları bekliyordu.

Sabahtan beri devam eden içindeki derin boşluk birazdan dolacaktı.

EKİM DERGİ

|

20

Fotoğraf: Hüsey n OPRUKLU

Fotoğraf: Hüsey n OPRUKLU

EKİM DERGİ

|

21

ÖZGÜR MÜYÜZ? Mehmet Al DÜNDAR Mahkumuz edilmiş

bir

hepimiz zamanın

Uyanmaya

esir

içinde.

mahkumuz

uyumaya mahkum olduğumuz kadar.

Çiçek

dalında

bahar

açmaya

ayında mahkum

sonbaharda

dökmeye.

bilgisayarın

işletim

Bir

sistemi

gibidir hayat programlanmış ve çalışmaya mahkum. Doğum ile başlanılan online olma durumu ölüm

ile

sonuçlanan

offline.

Özgürlük koca bir yalandı dil bilimcilerinin uydurduğu sekiz harften oluşan koca bir safsata.

Oysa

ne

çabalar

verilirdi

bu

koca yalan için. Bütün hayatın bir

Otoportre, Al ye BERGER

oksijen

miktarıyken

ne

kadar özgürsün ne kadar esir.

Neydi özgürlük Türk Dil Kurumunun yapmış olduğu tanım mı? Kendileri bile buna inanmazken sabah sekiz akşam beş çalışıp ve bir kanuna tabi iken bu tanım ne kadar doğru ne kadar tutarlı.

EKİM DERGİ

|

22

NIJMEGEN Ned m ÇAĞIN Hava soğuktu sanırım daha sonra hatırlayabilmek için saate baktım, dördü çeyrek geçiyordu. Adını bir turlu düzgün telaffuz edememenin mahcubiyeti içinde

olduğum

bir

yerdi.

Kırmızı

tuğlalı

eski

barok

yapıların

pervazlarındaki antik Yunan figürleri ve Latince gravürlerin olduğu yüzeyler sık

döşeli

kırmızı

tuğlaların

dik

olarak

döşendiği

sokaklar

üzerinde

yükseliyordu.

Tüm groteskliği ile derin sessizliği olan sokakların huzurunu bozan telefon sesi -muhtemelen- arka sokaktan üzerime avına hızlıca koşmaya başlayan bir

vaşakmış

gibi

geliyordu.

Yer

yer

pencerelerden

ve

perdelerden

kurtulmuş birkaç çehre beliyor, dışarının soğukluğuna rağmen çehrelerin o temiz ve saf tenleri, içerisinin o davetkar sıcaklığını hissettiriyor, belki de zamanın birinde o sıcaklığa dahil olabilme ihtimali ile teselli buluyordum.

Dondurucu soğuk ile içerideki sıcaklığı ayıran bir incecik bir cam vardı.

Birbirimizi ayıran ipince bir cam, düşle gerçeğin arasında bir incecik bir engel. Dokunsam kırılacakmış gibi duran fakat sanki kırılınca, o dünyaya ait olunca, parçalanacak bir mutluluk gibiydi. İşte o camlar, gerçek dünya ile düş dünyası arasında birer yırtıkmış da sevmek için elimi uzattığımda kaçan yavru

sokak

kedileri

gibilerdi.

Düşlerden

uyanıp,

adımlarımı

sıklaştırıp

çıktığım meydanda kırmızı tuğlaların kenarlarının daha da sivri olduğu binalar meydanı dolduruyordu. Modernizmin netliği karşısında hissettiğim yapay soğuk beni tekrar ara sokaklara yönlendirdi.Sokağa girdiğimde zeminin evlerin kapısı ile ayni yüksekliğinde olması nedeniyle sanki doğanın tüm aşırılıklarını doğuyla paylaşması karşısında hayretimi gizleyemediğimi hatırlıyorum.

EKİM DERGİ

|

23

Havanın

soğukluğunu,

hissediyordum.

yanaklarımdan

Ellerimi

ceplerime

her

boynuma

soktuğumda

doğru hissettiğim

sızdığını kumaşın

pürüzlü deriye sürtünme hissiyle buranın parçası olmadığımı sadece o an orada

olan

bir

yabancı

olduğumu

kendi

yüzüme

haykırıp

anın

büyüsüne

kapılmamaya çalışıyordum. Ana caddeye dönerken gökyüzünün maviliğini ve güneşinde dönmesiyle birlikte kırmızı tuğlalı binaların

yansımasını

gördüğüm pencerelerden gözümü alamıyordum.

Ara

sokağa girmeden önce arkama baktığımda tüm

kırmızı

çatılı

binalardan

daha

The Valkhof n N jmegen, Jan Van GOYEN

yüksekte bulunan

kilisenin kulesindeki yeşil zemin üstüne yapılmış üzerine güneş vurunca altın sarisi parlayan saat ve hafifçe dönen demir horoz net bir şekilde görülebiliyordu.

Ana caddeye tekrar çıktığımda kilisenin kulesindeki saatin altın sarisi akrep ve yelkovanının yansımasını değen herkesi sanki bir derebeyinin kölelerini damgalamak

için

kor

haline

getirdiği

demiri

omuza

batırıyormuşçasına

damgalıyordu. Ey faniler diyordu, efendinizin kim olduğunu unutmayın…

Bu boşlukta asılı kalan yerde zaman herkese eşit davranıyordu. Kilisenin tepesindeki saate bakarken bir arkadaşımın söylediği sözü hatırladım; “Saat; zamanının

kelepçesidir.”.

Hava

hızlıca

karardı

ve

bir

dinlenmeye ve gördüklerimi düşünmeye ihtiyacım vardı.

yerlerde

oturup

Sarı lambaların

masalara çok yakın olduğu ve masalarında dalgalanan mumların camlardan yansıdığı vitrin önündeki masalardan birine oturup sanki orada olmayı

EKİM DERGİ

|

24

mesaiden

saymaya

Çevirmeye isimlerini

tenezzül

zahmet

etmeyen

etmedikleri

çevirmeye

zahmet

garsonları

menüden

beklemeye

yemekleri

etmedikleri

başladım.

seçtikten

yemeklerin

sonra

güzelliği

ve

umursamaz tavırlarını, mükemmeliyetlerini, karşı konulamaz gerçekliklerini tamamlayabilmek söylemeleri

için

yetmişti.

yalnızca

Karnım

kâğıt

doyduktan

-gerçeksonra

para hızlıca

kullandıklarını oradan

ayrılıp

akşamın geri kalanını geçirebileceğim bir yerler aramaya koyulmuştum.

Yine ara sokakların birinde isim vermeye gerek duyulmayan bir yere ani bir kararla,

birazda

hiddetle

girdim.

Çıkardığım

sesten

buranın

acemisi

olduğum anlaşılmasına rağmen kimse kafasını kaldırıp bakmaya tenezzül etmemişti bile.

Masalardan birine oturup boğazımdan içimi ısıtan bir şeyler geçmesinin sevincini yaşıyordum. Nihayet rahatlayıp düşüncelerimi kendimden alıp etrafıma bakınmaya başladım. Dünya’nın bir kenarında, büyük sularından birinin

kenarında,

etmeyeceği,

gelen

içeride

gecenin

bulunanların

kafasını

hatta

çevirip

çalışanlarının

bakmaya bile

tenezzül

burada

olmak

istemeyeceği bir yerde, bir tabure üzerinde, tanıdığım hiçbir insanın daha önce dinlemediği bir müzik eşliğinde, tanıdığım hiçbir insanın izlemediğine emin olduğum bir TV kanalını göz ucuyla izleyip yine tanıdığım hiçbir insanın içtiğini düşünmediğim yerel bir içkiyi içerken, tanıdığım hiçbir insana ve özellikle kadına benzemeyen seni düşünüyorum. Kapıdan içeriye adımını atmanı izliyorum. Kapıdan giren kişinin dönülüp bakmaya tenezzül edilmediği

yerde

tüm

atmosferi

değiştirebilme

gücünü

düşünüyorum.

Burada olsaydın tüm bu umursamazlık içinde büyülenmiş insanlar olarak yataklarına dönen yalnızlar olarak, uyumadan önce hatırlayacağımız sadece güzelliğin olurdu ve bize birazdan geçeceğini bildiğimiz ama yine de anın muhteşemliği karşısında kendimizi kaybettiğimiz o anlar için, yatağımızın karşısında dikilen o yalnızlık anıtı gibi duran tavana gülümser şekilde uyuyacağımız bir gece sunacaktın. Varlığının yaydığı neşeyle kendimizi avutacak, gözlerinde cenneti görebilecektik.

EKİM DERGİ

|

25

Yalnızca benimle konuştuğunda yıllardır anlaşılamamış bir dilin aniden çözülmesi gibi ya da alfabenin otuzuncu harfi bulunmuş ve kelimelerin gerçekten

de

duyguları

duyabilirmişim

gibi

yansıtabildiği

geliyor

ve

bana

bir

gerçekliği

dokunduğunda

sadece

mesela

bir

ben şeyler

anlatırken sanki yeterince etkileyici değilmişsin gibi sanki tüm dikkatimle dinlememe lüksüne ya da cüretine sahipmişim gibi dikkatimi çekmek için elinle dokunduğunda, tüm evrenin bir karadelik tarafından yutulduğu bir gerçeklik yarattığını bilmiyormuş gibi dokunduğunda, tüm dünya gibi ben de bir anda tuzla buz olan cam parçaları gibi tüm benliğimi dünyanın geri kalanıyla birlikte yerde ama ayni anda fiziksel olan bu çöküşün tam tersi bicimde tanrısal bir yükseklikte buluyorum kendimi. Yarattığın gerçeklikle bulunduğum

yüzeysellik

ikliminin

buzulları

eriyor

deniz

seviyesi

yükseliyor ve ben de diğer herkesle beraber denizinde boğuluyorum. Geriye sadece

gerçekliğine

edilemeyecek alamayacağı

kimsenin

büyüklükte bir

bicimde

itiraz

doğanın her

şeye

edemeyeceği

üzerinde ve

tüm

herkese

varlığına

gücünü rağmen

sınayıp olmaya

itiraz sonuç devam

edebilen, korkunç bir dayanaklıkla durabilen bir kütle kalıyor.

Hayal bulutları dağılınca, gerçekle düş arasındaki cam yine beliriyor, yine gerçeğin keskin ve çirkin görüntüsüyle baş başa kalıyorum. Saydam bir yüzeydeki yansımama bakıyorum. Yerimden kalkıp kendimi tekrar dışarıya atıyorum.

Ahşap kaplamaların sarı ışığı yansıttıkları sokağa doğru ilerlerken suratıma vuran hafif soğuk, tüm bunların hatırlamak istemeyeceğim kadar gerçek olduğunu hatırlatmıştı.

EKİM DERGİ

|

26

EKİM DERGİ

YAZI- ŞİİR- ÇİZİMFOTOĞRAF GÖNDERİMLERİNİZ İÇİN

ekimedebiyatvesanat@gmail.com @ekimdergi

GÖRÜŞ VE ÖNERİLERİNİZ İÇİN

ekimedebiyatvesanat@outlook.com

@ekimdergi