Ekim Dergi 3. Sayı

Sayı:3

Eylül 2020

EKİM Aylık Kültür, Sanat ve Edebiyat Dergisi

Aras Altunbey - Turgay Çitçi - Türkay Tülerli - Özgür Polat Gök Aloğlu - Seda Yılmaz - Dilek Vural - Merve Yetkin - Rıdvan Yıldız Murat Akkoyun - Ceren Kılıç - Müslüm Yıldız - Mehmet Ali Dündar Irmak Çelik - M. Arzu Köklüağaç - Işık Elçin Yeğen - Esat Başak

TANIĞA MEKTUP Aras ALTUNBEY

kırık b r dal var daha önce görmed ğ m ağaç gözler nden yaş daha önce görmed ğ m kan var bağrındadır yavrusu

yet şk n mürekkep s l nmez karmaşık tende

azıcık dağ tılsımı dağınık şeh r taşlarında topraktır bağrı yanık yanan yaprakta kördüğüm

Henr Le Fauconn er, The Tree, 1912

EKİM DERGİ

|

1

TECRİT Turgay ÇİTÇİ B r tecr t odasında b t k zamanların oyun çocuğuyum kar topu ser nl ğ nde ürkmüş kuş sürüler geçerd ruhumun en sarmal der nler nden b r ömür b ter belk de,son yaprakta bozlak b r türküde hüzünle açar ç çekler ş rs z gecelerden aydınlığa koşan yılkı atları toynaklarında syanın ez c gücü Erc yes etekler nden Koca yayladan dolu d zg n ulaşır güneş n şavkına güneş n g rmed ğ odanın kapısı aralanır yağız del kanlılar toplanır sert rüzgarlı taş avluda yüzler ateş kırmızısı alevden korku duvarları yıkılır b rer b rer dallarda bahar göğer r her sürgünde çoğalır yürekler nde memleket havaları

EKİM DERGİ

|

2

b r tecr t odasında anılarımı parçalayan bıçak yarasıdır acılar acılara dah b ber döken oynak sevg l ler yasaklı z hn yetler n c r t attığı yerdey m gecen n dokuduğu pek atlas gençl ğ m hükümlüyüm.

Fotoğraf: Haydarpaşa ve Özgürlük, Turgay ÇİTÇİ

EKİM DERGİ

|

3

KIZILÖTESİ VE IRIS Türkay TÜLERLİ İlk çağlardan bu yana geceleri gökyüzünü dikkatle izleyen medeniyetler zamanla bazı yıldızlardan gelen ışığın kızılın tonlarına kaydığını farketmiş. Işığın dalga biçiminde yayılmasının bir sonucuymuş bu. Meğer ışığın kızıl ve ötesi tonlara kayması, dalga boyunun uzaması ve frekansının giderek düşmesi demekmiş.

Giderek

dünyadan

dalgalanarak uzuyormuş.

uzaklaşan

geldiğinden, Bu

da

ışığın

yıldızların

bize

ulaşan

giderek

yaydığı her

daha

ışık

fotonun

kızıl

giderek dalga

tonlarında

daha

boyu

uzaktan daha

görülmesine

da

sebep

oluyormuş. Yani meğerse evren giderek genişliyormuş…

Kızılın tonlarında görülen insanlar da varmış hayatlarımızda. Yıldızlar gibi.

Hayatımızın gökyüzünde gözlediğimiz, yıldız yaptıklarımız… Onları da kırmızı tonlarda görür olmuşuz… Büyük seni seviyorum renk tonları ve aşk tonları…

Eğer rengi kızılötesi tonlarsa giderek uzaklaşmak demek miymiş aşk? Uzak kalmak,

giderek

uzaklaşmak

mı

demek

yüzyıllardır

bize

anlatıldığı

gibi?

Yakınlaştıkça gizemini yitirirken, çekim gücünü feci şekilde arttırarak içine herşeyi alıp yutuveren bir karadeliğe mi dönüşüyor? Işığı bile. Hiç kavuşamama ihtimalinin renkleri mi kızılötesi?

Ve bu yüzden mi aşkın frekansı düşük? Yavaş atımlı mı büyük sevmelerin dalga boyu? O yüzden kalplerin dalga boyu hızlıca gelip geçmek ya da kapanıp sönmek yerine son kıyıya ulaşana kadar ilerlemeli mi? Bunlar hep kafamı kurcalayan sorular…

EKİM DERGİ

|

4

Bu

düşünceler

aklımda

yol

alırken

zamanın

evrilmesiyle

gözüm

bir

filme

takılıyordu yine. Tüm evrene Love S.O.S. sinyalleri dağıtıp kendine yeni bir ev arayan neslin bir yıkım ve tekrar yaratılış hikayesi: Iris - Justice’den Bir Uzay Operası.

Iris;

sembolü

Gökkuşağı

gökkuşağı

tanrıçası

olan

olarak

antik

Yunan tanrıçası. Yunan

bilindiğinden

ve

bu

haliyle

gökle

mitolojisinde yeri

birbirine

bağladığına inanıldığından tanrıların tanrısı Zeus ona gökyüzünden yeryüzüne haber taşıma görevi verir.

Zeus’un

tüm

taşıyan

mutlu

İris

haberlerini insanlara

aynı

zamanda

Ulak

Tanrı Hermes’in kadın versiyonudur. Çoğu sanat eserinde gökkuşağının üzerinde olan güzel

bakire

genç

bir

kız

olarak

tasvir

edilmiştir. Omuzlarında kanatları bulunur ve elinde

bir

sürahi

taşır.

Tüm

evrene

gönderilen Love S.O.S’lerin başrolde olduğu operanın

adını

Iris’den

almasına

çok

da

şaşırmamalı.

Her parçanın ayrı bir ışık ve ses gösterisiyle kendine has bir kurgu oluşturduğu bir opera Iris. Toplam on altı şarkının olduğu operanın açılışı bir uzay aracının kalkışa hazırlanması sonrasında alması

ve

başlar.

Son

ile

ayrıldıktan dışına

ateşleme

sonra

doğru

yol

uzayda sürat

samanyolu alan

hızla

yol

dünyadan

galaksisinin

araçtan

evrene

ve

tanrıya bir S.O.S sinyali yollanır (3. Parça: Love S.O.S).

Dünyadan

ayrılan

insanlar

için

artık

yeni

bir

yaratılış

destanı

yazılması

gerekmektedir (4. Parça: Genesis) çünkü güneş artık bir karadeliğe dönüşmekte, tüm sistemi ve galaksiyi içine çekerek yok etmektedir.

EKİM DERGİ

|

5

İnsanlık yaşamına devam edebilmek için kendine yeni bir yuva bulmalıdır ve bu amaçla

arayışına

devam

ederken,

tüm

galaksi

ve

takım

yıldızları

tekrar

yaratılmaya başlanmıştır bile (8. Parça: DVNO).

Evrende

sığınabileceği

bir

yer

bulamazken

yaşamına

devam

edebilmek

için

gerekli zamanın giderek azalması durumu bizim için kırmızı alarm verirken (9.

Parça: Stress) son bir kez daha yardım sinyali Tanrı’ya ve evrene gönderilir (10.

Parça: Love S.O.S). Son kez gönderilen sinyal karşılığını bulur ve cevap Waters of Nazareth x We Are Your Friends şarkısının sözleri ile gelir:

Because

we

are

your

be

alone

friends You'll

never

again

Iris’in Tanrı’dan (Zeus) insanlara

getirdiği

en

mutlu haberdir bu adeta.

(Bir daha asla yalnız kalmayacaksınız. Çünkü bizler dostuz)

Yepyeni sinyalin geldiği yöne doğru hızla yol alan insanlık ışık hızına ulaşarak bir geçit oluşturur kendine ve tanrının rehberliğinde evrenin başka bir noktasında yeni bir galaksiye ulaşır. İnsanlık yeni yuvasına kavuşmuştur artık. (15. Parça: Audio Video Disco)

İzleyicilere şimdiden iyi seyirler ve mutlu haberlerle dolu zamanlar…

EKİM DERGİ

|

6

*Operanın tamamına "https://www.youtube.com/watchv=WK6P4DSNRTc" bağlantısından ulaşabilirsiniz.

*Şarkı Listesi:

Safe and

Heavy Metal

Sound (Title

x DVNO (Constellation Sequence)

Sequence)

Stress

Canon x Love S.O.S Genesis x Phantom Pleasure x Newjack x Civilization

Love S.O.S Alakazam! x Fire Waters of Nazereth x We Are Your Friends Chorus Audio Video Disco Close Call

(Planet Sequence)

EKİM DERGİ

|

7

BİR EYLÜL YAZISI Özgür POLAT Eylül b r hasat dolunayı.. geç lmes , geç r lmes gereken döngüler n çan ses .. bu yüzden doğudak b r Süryan K l ses 'nde b r kadın arya söylüyor gün arası.

Eylül b r kapı, b r zaman, şa rler n sm n hatırladığı..

Yazarken k ye katlanıyorum; hem çoğalan şarkılar g b büyüyor, türevlen yor hem de ç mdek matruşka bebeklere sarılıyorum tek tek.

Eylül'e gel p de yazmamak zor; ç mden b nlerce hüzün, g d ş, yokoluş ve onların yer ne get receğ doğumlar başlangıçlar yen l kler konuşuyor.

B r hüzün bahçes nde toplanıyor üzümler n ay n ..

Onlar önce meyve,sonra laç olacaklar, ş r olmaları ç n se yıllanmaları gerekecek güneşten mahrum kalma pahasına.

Doğunun mabedler n n hatırlatıcı atmosfer nde hüznün çses olmaktan çok evrensel b tınıya dönüştüğü çöl ahusu b r zaman..

Onun ç n kadının şarkı söylemes bu kadar güzel.

Bab l n asma bahçeler nden geç yor adımlarım, H cb rsey almaya gerek yok, yola çıkarken.. ayakkabılarını b le, çıplak ayakla dansed lecek daha. ş md bu hüzün öyle güzel k göğe bakmanın d ng n b hal var ya,

EKİM DERGİ

|

8

Zaman orada ş md . Ş md olmayan kapı yok, Üzüme bulanmayan ş r.

Varsa var değ l Yoksa, olacak daha değ l.

Ne şarkıdır O Ne seslen ş !

Eylül b r kapı, B r zaman Şa rler n adını hatırladığı.

Ben b r çöl savaşcısı, Yaşarken kıvrılıyorum, akan b nehr n dansed ş ndek kav s m sal .

Ey g zeml aguları fısıldayan zaman, Gel otur, sana söyleyeceğ m b r bal türküsü var, adını, ç ngene kızın, neh rlere değen ayakucunda bulacağın.

Uyuyan Ç ngene, Henr Rousseau

EKİM DERGİ

|

9

SONBAHARA EKİLEN UMUT Gök ALOĞLU Bir sonbahar günü, kış aralık kapıdan ansızın gireceğini hissettiriyordu. Otobüs bozuk yollarda seğirtiyor, çocukların yüreklerine bilmedikleri bu coğrafyanın merakını salarak ilerliyordu. Varmaya yakın ulaşılması beklenen yere daha sus pus oluyorlardı. Aferinden çok azarlanmış bu çocuklar en ufak bir yaramazlıkta bozulacağına inanıyordu bu serüvenin. Ne kalmıştı varacakları yere bilmiyordu hiçbiri. Hissediyorlardı ama artık varmalıydılar bu yere.

Batıdan,

adını

duymadıkları

bir

yerden

gelmişti

Ümit

Öğretmen.

Bir

gezi

düzenleyecek köyden kasabaya gelmiş daha fazlasını hiç görmemiş bu çocuklara dünyanın ne kadar büyük olduğunu gösterecekti. Kendisi de köylüydü, belli bir yaşa kadar hiç şehir görmemişti. Kararlıydı. Yüreklerine yeni yerler görmenin heyecanını bu küçük yaşta salacaktı. Ama nasıl yapacaktı bu işi, köylü nasıl ikna olacaktı

buna.

Uzak

çetindi,

uzak

zordu

ve

gezmek

için

bir

yere

gitmek

bilinmiyordu. İnsan neden gezerdi? Her şeyden önce bunu mu anlatmak gerekti?

Nereden başlayacağını bilemiyordu Ümit Öğretmen.

***

Öğretmenler heyecanlı

buraya gayesi

büyük

umutlarla

içinde,

yıllardır

geliyor,

bu

içlerinde

çocuklara

dokunabilmenin

büyüttükleri

emellerine

ulaşabilecekleri kırçıl topraklara ilk ayak bastıklarında tam da olmak istedikleri yerde

olduklarını

içten

içe

beyan

edip,

şükrediyorlardı.

Ama

toprak

düşündüklerinden daha çetindi. Öyle basit bir sulamayla dalga dalga, çatlak çatlak boylu boyunca uzanmış, soğuktan taşlaşmış bu toprak çamurlaşmayacaktı.

EKİM DERGİ

|

10

Yer

yer

filizlenmeyecekti.

“Buranın anlar.”

dilinden,

demişti

Öğretmen

Ümit

yalnızca

Murat

geldikten

Öğretmen

buranın

Öğretmen.

yaklaşık

bir

çorak Çok

ay

ilk

değildi,

toprağından

bir

sonra

son

çıkan

muhabbetleri

gitmişti

da

Murat

olmayacaktı.

buğdayı

yiyen

olmamıştı.

Ümit

Öğretmen.

Bütün

öğrenciler Ümit Öğretmen’e kalmıştı.

Kasabada

ilkokul

yollamıyordu

beşe

kadar

çocuklarını.

eğitim

Tarlada,

vardı.

evde,

ağılda

Köylünün iş

çok

bir

kısmı

oluyordu.

okula

Bakılacak

hayvan çoktu. Ne kadar çetin olsa da toprağı, önünü heybetli bir dağ kesmedikçe uçsuz

bucaksızdı.

Murat

Öğretmen'in

gidişinin

ardından

bir

öğretmen

görevlendirileceği haberi verilmiş ama gelen giden olmamıştı. Ümit Öğretmen şehre inecek kaymakam ile görüşecekti ama kış bastırmıştı. Ümit Öğretmen şehre gidemediği gibi çoğu köy yolu da kapanmış çevre köylerden gelen öğrenciler gelemez olmuştu. Kasabada yaşayanlar ile derse devam ediyor, yolu kapanmayan köylerden gelenler geç de olsa derse ekleniyordu.

İlkbaharın gelmesi ile sayı artıyor Ümit Öğretmen her öğrenci artışında daha bir mutlu

oluyor,

çocuklarda

ki

ilgiyi

görünce

anlatma,

öğretmeye

olan

iştahı

kabarıyordu. Bu bir yıl kadar ki süreçte kasabanın ileri gelenleri ile de arayı iyi tutmuş, Murat Öğretmen'in verdiği öğüdü o an anlamadığını ama şimdi anladığını kendine söylüyordu. Kendisi çocuklar için bir şey istese kimse yanaşmıyor ama buranın buğdayını, ekmeğini yemiş; onunla büyümüş kasabanın ileri gelenleri dediği vakit kimse ikiletmiyordu.

Ahali

Öğretmen

Bey’e

her

türlü

saygıyı

gösteriyor,

hiçbir

kusurda

bulunmuyorlardı. Kahveye geldiği vakit herkes Öğretmen Bey diyerek halini hatırını soruyor, merhabalaşıyordu. "Baharın geldiği iyi oldu" diyordu içinden, "Herkes ile tanıştım, kaynaştım." diyerek seviniyordu. Kahvede çayını içip, hasbihal

ederken

katlanıyordu.

kısacık

"Böylece"

bir

diyordu

süre "Şu

göz

gezdiriyor,

aklımdaki

yüzündeki

fikirleri

daha

tebessüm

kolay

hayata

geçiririm, hepsi tanıyor beni."

EKİM DERGİ

|

11

Yaz gelmiş okulların tatil vakti gelip çatmıştı. Nasıl ayrılırdı şimdi? Burada bir yıldan az durmuştu ama sanki bir ömür buradaydı. Hem temelli gitmiyordu ya.

Tatildi bu adı üstünde. Ailesini görecek, arkadaşlarına buranın insanının güzelliğini anlatacak, hasret giderecek, gelecekti. Kendine “Hem yeni bir öğretmen daha gelecek; daha güçlü olacağız; iki koldan anlatmaya, öğretmeye başladık mı kim tutar bizi.” deyip mutlulukla gülüyordu. Öğrencileriyle vedalaştı. Kasabadakilerle vedalaştı. Bir istekleri olup olmadığını sordu.

Hepsi sağ salim gidip gelmesini diledi.

***

Okullar açılmış, yeni öğrencileri kayıt yapmıştı Ümit Öğretmen ama hala yeni bir öğretmen yoktu. “Geç kalmıştır, bürokrasinin engellerinden birine takılmıştır.” diye düşündü. Kış bastırmadan, karlar tam manasıyla erimişken aklındaki gezi işini gerçekleştirmek istiyordu. Denizleri, okyanusları anlatırken görmüştü çocukların yüzündeki o merakı. Burada deniz yoktu ama Van Gölü yakındı. Oraya götürecekti onları. Sodalı bir deniz sayılırdı Van Gölü. Hem içlerine bu merakı salması yeterdi. Onlara orada anlatırdı Ege'yi Akdeniz'i. Bu merak ile eğitimlerine sıkı sıkı sarılacaklarına, daha başarılı olacaklarına inanıyordu çocukların. Konuyu kasabanın ileri gelenlerine açtı. Bir an önce gitmek gerekti.

Mevsim zaten sonbahardı. Yoksa bu iş ilkbahara kalıp uzadıkça uzayacaktı.

Ama

düşündüğü

gibi

olmadı.

İyi

bakmadı

bu

işe

ahali.

Öğretmen

Bey’e

güveniyorlardı ama ne gerek vardı. Hele ki kız çocukları da gidecekmiş. Öğretmen Bey yalvar yakar olunca geçen yıl bir kaç kişi kız çocuklarını okula yollamıştı da, bu

iş

abartıydı.

Ümit

Öğretmen

çok

üstelemedi.

Daha

da

geri

tepmesinden,

kazandığı güvenin elinden gitmesinden korktu. Ama götürecekti çocukları, kendi kendine söz vermişti.

Okulun avlusunda dertli dertli bu konuyu düşünürken çıkageldi o. Siyah plakalı bir araç yanaştı önce okulun bahçe kapısına. Sonra o indi. Zeynep Öğretmen. Ümit Öğretmen

kim

olduğunu

anlayamadı.

Canı

sıkkındı

zaten

oturduğu

yerden

doğrulmadı da. Kendisine doğru gelindiğini fark etti. O an anladı onun beklediği öğretmen olduğunu. Kuş gibi oldu. Bir kanatlanıp uçmadığı kalmıştı.

EKİM DERGİ

|

12

Oturduğu yerden sekerek, zıplar gibi kalktı. Bu iş tamamdı. Kadın bir öğretmen de eşlik edecekti geziye. Kız çocuklarıyla o ilgilenecekti, erkeklerle kendisi. Gözlerini üstlerinden

hiç

ayırmayacaklardı.

İlk

bir

iki

hafta

köylüyle

tanıştırdı.

Bütün

ahalinin güvenini almasını bu gezi işini bahara bırakmadan halletmek istediğini dile getirdi. Zeynep Öğretmen böyle ideallerin ortasında hızlı bir hengameye girmenin verdiği mutlulukla koşturuyor, ahalinin her biriyle samimi sohbetler kuruyor,

onların

duramadığı

gibi

evlerinden köylüler,

biri

gibi

oluyordu.

kasabalılar

da

Azmin

duramamıştı.

sonunda Gerekli

hiçbir

bütün

şeyin

izinleri

halletmişler, gezi gününü belirlemişlerdi.

***

Hiç deniz görmemiş turuncu saçlı, ela gözlü bir kız çocuğuydu Selen. Altı ahır, üstü oda oda ev... Sobada tezek yanardı. Hayvan güderdi, bahçede çapa yapar, evde annesine yardım ederdi. Diğer kız çocuklarından farklı bir hayatı yoktu.

Köydeki kız çocuklarından. Ve otobüste bulunan diğer bütün çocuklardan farklı bir hayatı yoktu. Hepsi deniz görmemişti ve bu koca su birikintisini görmek hepsinin yüreğine aynı heyecanı salmıştı.

Sus pus otobüs, tıslamalar eşliğinde durdu. Zeynep Öğretmen kız grubunu aşağıya aldı önce, Ümit Öğretmen ile erkek grubu indi peşlerinden. Kol hizası alıp sıraya geçti hepsi. Dudaklarının kenarına ilişmiş utangaçlık, ayakkabılarının içinde alta katladıkları parmaklarıyla beraber. Başları hafif önde… Gözlerinin içinde, saklamak istedikleri bir gülümseme, bir ışık. Soğuk, buralara hiç gelmemiş sanki bu yürekleri sıcak çocuklara hiç ilişmek istememiş. Gri göğün altında hafif yeşil Van Gölü… Hiç deniz görmemiş bu çocuklar nasıl kucaklaşsınlar ıslanmadan kirpikleri?

EKİM DERGİ

|

13

Ç z m: Seda YILMAZ

EKİM DERGİ

|

14

CENAZE D lek VURAL Seçk n, ağırbaşlı yalnızlığımı Suda doğuruyorum.

Dönüş yok bundan böyle Geç d n ardında mezar taşları, Karanlık b r el ben boğdu.

Bulutlar toplanmış, İk nc rüya, beş nc senfon Dar gel yor maz ye, yuvalandığı ev Ruhunda ay ç çekler Gözler yıldız, gözler göksel.

-Duyuyorum Çünkü b r yerlerde cenazem kalkıyor.-

Chr st na's World, Andrey Wyeth EKİM DERGİ

|

15

KEK KOKULU ŞİİRLER Merve YETKİN Bir zamanlar köprünün üstündeki evde şair olduğuna inanan küçük bir kız yaşıyordu. Bu kız geceleri uykuya dalmadan önce şiir kitaplarını karga tulumba toplar, dışarıya doğru açılan beyaz panjurlu penceresinin önüne doğru koşardı. Şiir kitaplarının sayfalarını karıştırmadan önce pencereyi sonuna kadar açar daha sonra da ışıl ışıl parlayan gökyüzünden kendisine bir yıldız seçerdi. Ona göre bütün yıldızlar kendisini seçip şiir okuması için can atıp kavgaya tutuşurlardı, ama bu durum onu rahatsız ettiği için hepsini nizami birer sıraya girmeleri konusunda ikna etmişti. Bu yüzden her gün şiir okuyacağı yıldızı belirlemek eskisi kadar zor ve üzücü olmuyordu.

Babasının yapmış olduğu meslek yüzünden yaşadığı ülkede yaprak misali bir oraya bir buraya yalpalanıp duruyorlardı. Bu sebeple yaşadıkları yerler ya okula uzak ya da hiç okul olmayan yerler oluyordu, fakat o dört gözle bir sonraki gidecekleri yerin okula yakın olmasını umuyordu.

Bu düşünceleri besleyerek hayat onu ellerinde bir bebeği büyütürcesine büyüttü, büyüttü ve on beş yaşına kadar getirdi, bu yaştan sonra bile üniforma giyip okula gideceğinin hayalini sayıklayıp duruyordu. Fakat bu naif düşünceleri sadece kendisi düşünüyordu ailesi onunla bu konu hakkında hem fikir değildi hele ki babası asla değildi, bırakın okula gitmesini kitap dahi okumasını istemiyordu.

Babası kızının diğer yaşıtları kızlar gibi asıl işinin iyi bir koca bulup aile kurmak olduğuna inanıyordu. Kızının düşüncelerini kendi konuşmalarıyla sürekli bu doğrultuya

doğru

kaydırmaya

özen

gösteriyordu.

Kızlar

için

asıl

hayatın

evlenmek, geleceğe iyi birer miras olan çocuklar doğurmak olduğunu ancak bu şekilde

iyi

birer

insan

olunacağını

ve

bu

şekilde

cennete

girmeye

hak

kazanacağından bahsedip duruyordu.

EKİM DERGİ

|

16

Babasının

bu

söylemleri

kızının

kulağına

asla

ilişmiyordu,

çünkü

o

hala

yıldızlara şiirler okuyan kız çocuğuydu ve ilelebet de öyle kalacaktı.

16 yaşına girdiğinde kendisini âşık olduğuna inandırdığı bir erkekle evlenirken buldu. Üstünden eski bir perdeyi andıran gelinliği, elinde iğrenç böceklerle bezeli adına çiçek denmeye bin şahit isteyen çiçeği ve kolunda âşık olduğu erkeği vardı.

Vardı

ama

bir

şeyler

tersti

bu

masalda,

sanki

hayalleri

gibi

değildi

diye

düşünürken birden ilk çocuğunu aldı kucağına bir, iki, üç derken olaylar dörtte kadar

varmıştı.

Neler

oluyor

tanrım!

Demeye

bile

zamanı

olmadan

8

yılı

geçmişti, şu kısacık ömrünün 15 yılını zaten babasının evinde geçirmişti şimdi ise

8

yılını

daha

kaybetmişti.

Hangisine

yanacağını

bilemeden

şimdide

bir

eteğinden bir çocuğu öteki eteğinden ise öteki çocuğu çekiştiriyordu.

Zaman onun hayatından tıpkı bir saman alevi gibi gelip geçiyordu. Artık 60 yaşındaydı kocası ölmüş, elinde 6 çocukla kalmıştı bu medeniyet timsali denilen dünyanın tam ortasında, tek çaresi vardı o da köprünün üstündeki eve geri dönüp geride bıraktığı sahip çıkmaktı. Kalbini kalın kitapların arasında kurutan bir kadın

için

yaşadığı

ülkede

kadın

bile

olmak

zorken

hem

de

kendisi

bile

seçmemişken bunu, o kadın şair olmaya karar verdi. O kadar çok çabaladı ki gözaltı morlukları yeni çocuklara gebe kalmıştı.

Şiirlerini yazıyor çocuklarına bakıyordu fakat hala paraya ihtiyacı vardı. Onun gözünde hayatının önündeki tek engel sadece paraydı. Evini gözden geçirmeye başladı, paraya değer ne varsa hepsini satmayı gözden çıkartmıştı ama paraya değer hiçbir şey yoktu. Elinde sadece iki torba unu vardı aklına kek yapıp satmak geldi

geldi

gerektiğini

ama

‘kim

biliyor

ama

alır

ki’

cesaret

diye

de

düşünmeden

edemiyordu.

Neden,

edemedi. neden

Ne

diye

yapması

çok

sordu

kendine ama cevap veremedi o da daha fazla dayanamayıp ‘cevap veremiyorsam yaparım’ dedi ve yaptı. Ertesi gün tan yeri ağarmadan keklerini, ekmeklerini yaptı, küçük bir sehpa ile birlikte evinin önüne indi.

Artık hayalleri için yaşayan, yerdeki taşları kaldırıp çiçek dikerek yaşam dağını tırmanan kadın kendisiydi.

EKİM DERGİ

|

17

EVCİLLEŞMİŞ ACILAR Rıdvan YILDIZ Asgar ücret sermayeye b ç len don M llet n çoğu yarı çıplak Köşeler kaybetm ş kahpe duvarlar Yoksulluğun gözü kör olmuyor(yokluğun da)

Dert okumak faydasız her yüzde En y eş tl k b r n anlamaktır(bence) Hazzın çsel r tm atölyede Cam açmış olumsuz duygulara

D ktatörler tanrısı kurulmuş Cehalet duvarında büyüyen çatlağa Toroslarda tazelense ne yazar/ b l nd k havalar Bugün matemler gözlerde perde

Dört yanımız sendromlu köleler Evc lleşm ş acılar sosyal medyada Hem deoloj ler boyamış gözler Törpülenm ş b r geleceğ m z olab l r

EKİM DERGİ

|

18

Füzeler n karnı doymazsa kanlı sofralarda Matem yüzlerde büyür Korku k mden utanab l r Unutma özürlü kuşlar den z geçerken

İnsanlar uzar g der böyle Boşuna harcamam ben ter m Kuranda geç yor okulda geçm yor okumak

Isaac Soyer, Employment Agency, 1937

EKİM DERGİ

|

19

MECRUH Murat AKKOYUN Su ses durgun ve mahzun.

B r km ş heybes nde, yorgun.

Akmaz, sonu olmayan b r yol.

Kuru bütün havzalar.

Bütün bu arayış kervanları.

B r atın yükü kadar ağır.

Tükenm ş nal sesler .

Uzaktan duyulur haykırışları.

Dur duraksız tepeler.

Yol ç zer rehbers z.

Son durak bell d r.

Ses duyulmaz arayışlar.

Rahmete tövbe etm ş bulutlar.

Bahara ne hacet.

Son damla ne zaman düştü.

B r yağmur tanes ne hasret.

Dert bahçes n n ötmez bülbülü.

Ihlamur ç çeğ n n mt hanı.

Gülden gelen, güzde b ter.

Sararıp g der, kabre ne lüzum.

EKİM DERGİ

Fotoğraf: Ceren KILIÇ

|

20

YAKIN UZAKLIK Müslüm YILDIZ -Korkunç bir yok olma arzusu var bu aralar kafamda.

- Nasıl?

-Kimseyi

tanımamış

olmak.

Kimsede

kalmamış

olmak.

Tanıdıklarımı

belleğimden silmek.

Belki de... Belki de ölmek...

(Bir ara gözlerini karanlıktaki bir noktaya dikerek sustu. Sonra kısık bir sesle aynı noktaya bakarak devam etti) -İntihar günah Yaşamak pahalı Üstelik bu kış evlenmeyi planlıyorum. Öteki; bir eli telefonda ve duymamıştı bu söylenenleri. Zaten dinlemiyordu da.

Karşısında duran arkadaşının elindeki telefona dalmış ve kendisini dinlemediğini görünce gözlerini karanlığa sabitleyip sustu.

Susmak bir flaş gibi patladı hançeresinde.

EKİM DERGİ

Edvard Munch, Death In The S ckroom, 1895

|

21

ZİYAN Mehmet Al DÜNDAR

Sana varmak ç n hang zaman d l m n aşmalıyım Hang benzetme sen tar f eder Hang kutsal mekanda duam kabul olur Hang pusula ben sana get r r Kaç umman aşmalıyım Kaç mevs m yaşamalıyım Bu g tmek ger de kalan ç n ızdırap Yaşamak se bu stemem bırak

Dem tutan sevdan İç mde Bu bahar dalındayım gel nc ğ n Serde sevda yel B r kuş uçarılığı B r tüy haf fl ğ Ağzımda kucak kucak b r gülüş Yüreğ m el mde Aklım f rarda Gönlüm z yanda Bu kaçıncı kaçış

EKİM DERGİ

|

22

ÇOCUK Irmak ÇELİK

Yen doğan çocuk, 21.yy'dan habers z doğdu.

Bu yüzyılda yaşananlara ş md den ağladı, Ruhuna, düşünceler ne vurulacak prangadan Habers z doğdu çocuk.

Çocuğun umut dolu gözler Görmek sted ütopyayı, Gördüğünde kırıldı kalb çocuğun Koskoca d stopyayı.

Y ne de pes etmed çocuk, Sıcak merhamet n yaydı nsanlara. Çünkü b l yordu çocuk İnsanlığı ancak onun sevg s kurtarırdı.

EKİM DERGİ

|

23

SESSİZ TEBESSÜM Mukaddes Arzu KÖKLÜAĞAÇ Yağmurlu

bir

gündü.

Camdan

dışarıyı

seyretsem

de

aklım

içerideydi.

Gülüşmelerin, sesli sohbetlerin ardı arkası kesilmişti. Onca kalabalık pür dikkat ekrana

kilitlenmiş,

bazıları

hissettirmeden

gözyaşlarını

siliyordu.

Çoğunun

buğulanmış gözlerine bakılırsa film eskilerin tabiriyle acıklıydı. Küçüktüm o zamanlar, olaylardan çok gördüklerime anlam vermeye çalışıyordum.

Filmin bir sahnesinde, avucunda biriken damlaları savurarak çılgınca dans eden adamın coşkulu tavırları giderek artıyordu. O ana kadar yaşadıklarının dışa vurumu muydu duyguları emin değilim. Ancak yaşım ilerledikçe düşen her damlanın billurluğu beni de etkisi altına almayı başardı.

Bahar aylarını yağmurla karşılamaya değmişti doğrusu. Göğün delinmesine güllerin yaprakları da ışkın vererek karşılık verirken gönlümün değdiği her yer patlamaya hazır tomurcuk gibiydi. Yaprakların arasından küçücük kafasını uzatarak salınan tırtılın su damlaları arasındaki yolculuğu ise izlenmeye değerdi.

Yağsın yağmur, yağsın ya! Hayatın sulu sepken atıştırmalıkları bu kadar

yoğun

dokunurken

pencereme,

damlaların

yürek

atışını

duyacaktım

neredeyse. Günün erken saatinde yolda göletler oluşturan yağmur damlaları, yakamoz işlevini görürken damlalar eşliğinde durağa yaklaştığımda gideceğim yer o an belirmişti zihnimde.

Sokağın tenhalığına bakılırsa otobüsü kaçırmış olmalıydım. Gerçi kaçırsam da acelem yoktu. Aslına bakılırsa bu havalarda sokağa çıkmak için biraz daha ciddi gerekçeler olmalıydı. İşe veya okula gitmek gibi.

EKİM DERGİ

|

24

Benim gerekçem daha hoş geldi birden, öncelikli amacım yağmuru dinleyip, etrafı seyretmekti. Durakta birisinin daha otobüs beklediğini görünce nedensiz bir sevince kapıldım.

Yirmili yaşların coşkusunu bedenen de yansıtan genç bir kadındı duraktaki.

Buğday

benzi,

yağmurun

serinliğine

karışınca

yanakları

pembeleşmiş,

gençliğinin o masumane duruşu, sıcak tebessümüyle hayat bulmuştu. Nazende bedeni, ufak bir sarsıntıda dahi yıkılacak kadar çıtkırıldım görünüyordu. Yanına yaklaşarak otobüsün geçip geçmediğini sormak istedim. Saate bakılırsa kıl payı geçmişti ya da her an gelmek üzereydi. Genç kadın kendi dünyasıyla öyle iç içeydi

ki

onu

ürkütmek

istemedim.

Muhtemelen

güzel

şeyler

düşünüp

dış

dünyasına yansıtıyordu. Hayır, öyle de değildi. Bu kadının gülümsemesi bir anlık, bir sürelik değildi. Dudağına yapışmış tebessümünü ömür boyu koruyacak gibiydi.

Yağmurun dinmesine olanak yoktu. Meteorolojinin tahmini tutarsa en az üç gün aralıklı da olsa yağacaktı. İçten ve nazik bir tavırla, kadına doğru yaklaştım otobüsün geçip geçmediğini sordum. Birden yüzündeki o tebessüm soldu. Artık inceleme sırası ondaydı. Neredeyse tüm kelimelerimi tartacak kadar dikkatle ama endişeyle yüzüme bakıyordu. İlkin düşüncelerinden alıkoyup gerçek dünyaya taşıdığım için gayri ihtiyari bir tepki veriyor sandım. Bu sefer ses tonumu biraz daha yükselterek sorumu yineledim, bir kez daha, bir kez daha…

Sorularımın

askıda

kalmasının

rehavetiyle,

genç

kadının

sessiz

dünyasının

farkına ancak varabilmiştim. Biraz mahcubiyet, biraz da duygularımın yoğunluğu ve yorgunluğu hiç ummadığım anda kıskıvrak yakalamıştı. Sıcak tebessümlü kadının,

yağmurun

sesini

dinleyemeyecek

olması,

çocukluğumda

anlam

veremeden yorumladığım filmin etkisi gibi yüreğime çöreklenmişti. Yağmur, bu sessiz tanışmanın zihnimdeki izlerini kapatırcasına hızlı tınılarıyla darbelerini indiriyor, her damlada yaşamın farklı esintisini savuruyordu.

EKİM DERGİ

|

25

İSKAMBİL EVLER Işık Elç n YEĞEN Sabrımız b r okyanus.

Mutlu b r ezg yle yüzümüz güneşte Pamuk bulutlu mav gökler n hatırına Uçurtmalar saldık.

Hatırlamak zor!

Bu kaçıncı nşa ed ş m z İskamb l evler .

Kaç k br t yaktık ısınmak ç n.

B lemezs n!

Nerde saklı sen n yen lg ler n…

K m bey nler felç ett n belk ama, B z m kalb m z sökemed n.

Yavaş yavaş öğren yoruz değer n Ayak zler m z n özgürce bıraktığı z n.

Adres m z yok!

Tüm dünya b z m.

Hüsey n Avn L f j, Çalgıcı

EKİM DERGİ

|

26

SONBAHAR ÇOCUĞU Esat BAŞAK Biraz ateşi yanan mum biraz da sönmesine rağmen ısı veren köz. Ne dünyaya alıştım ne de insanlara...

Eski zamanlarda insanların gözleri maziye bakınca yaşarırdı. Şu anki çağımızın insanı herhalde sadece geçmişle değil gelecekle ilgili de ağlayacak gibi, Üstünkörü dünyamızı incelesek dahi birçok dünyevi sorunlarla karşılaşıyoruz: Çocuk işçiler, savaşlar, dram ve daha niceleri...

Bu sorunlardan biriyle ilgili bir yazım olacak: “Çocuk İşçiler”

Trafik ışıklarında, pazarlarda, toplumun çok bulunduğu yerlerde görüyoruz. Ben genelde mülteci olarak ülkemize gelen çocuklar olduğunu görüyorum. En çok içimi yakan durum( tabi hepsi içimi yakıyor) kış vakti

Ç z m: Seda YILMAZ

hava buz kesiyor insanlar eve gitmek yahut bir toplu taşımanın sıcak koltuklarına oturmak isterken o çocuklar köşebaşında bir yerde flüt çalıyordu. Peki bu çocuklar dünyada birçok ülkenin imzaladığı

“Çocuk

Hakları” sözleşmesinin neresinde bulunuyor?

EKİM DERGİ

|

27

En sevdiğim mevsim sonbahar. Sonbahar mevsimini hangi konuyla bağdaştırsam uyuyor ve o içimi üşüten rüzgarı insana bazen bazı şeyleri hissettiriyor. Çocukları ağaç dallarına olan yaprak olarak düşünüyorum. Bizleri ise sert esen bir rüzgar.

Ne kolay da dökülüp de uçtular değil mi?

Ağaçları rüzgara oranla düzenleyelim...

Sonbahar çocuğunun gözleri; Evrenin pembemsi rengine, Bir o kadar masum Bir o kadar aykırı geldi

Evrenin Kokusuyla sarhoş eden Rüzgarıyla serinleten Güneşiyle aydınlatan güz uykusuna Sonbahar çocuğu kanmadı

İnanamadı; Su depolayan kaktüslerin, Kuruyan fidanlara sarılmamasına İnanamadı

Zamanla birlikte; Beyazlayan saçların Evrenin tükenmeyen pembemsiliğine Atılmasını anlamadı

Sonbahar çocuğu şimdi; Pembemsi gözüken dünyaya ithafen, Simsiyah gözlük taktı Kör oluyordu

EKİM DERGİ

|

28

EKİM DERGİ

YAZI- ŞİİR- ÇİZİMFOTOĞRAF GÖNDERİMLERİNİZ İÇİN

ekimedebiyatvesanat@gmail.com @ekimdergi

GÖRÜŞ VE ÖNERİLERİNİZ İÇİN

ekimedebiyatvesanat@outlook.com

@ekimdergi