Nadleśnictwo Mińsk zostało utworzone w 1945 roku, jest jednym z 14 nadleśnictw Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie. Powierzchnia gruntów zarządzanych przez Nadleśnictwo Mińsk wynosi 9510 ha, swoim zasięgiem administracyjnym obejmuje obszar około 1280 km2. Nadleśnictwo Mińsk, poza gruntami zarządzanymi, sprawuje zlecony przez starostów nadzór nad lasami prywatnymi na powierzchni 17260 ha. Głównymi gatunkami tworzącymi drzewostany w Nadleśnictwie Mińsk są: sosna, która stanowi 71,78% powierzchni leśnej, dąb to 10,30%, brzoza – 9,32%, olcha – 7,01%. Lasy Nadleśnictwa Mińsk są lasami wielofunkcyjnymi – obok funkcji gospodarczych spełniają funkcje: ochronne, dydaktyczne, rekreacyjno-turystyczne, historyczne, ekologiczne, krajobrazowe i kulturowe. Udział lasów gospodarczych – 56,67%, natomiast lasy ochronne stanowią 34,93%, a rezerwaty 8,40% powierzchni wszystkich lasów. Obecnie w Nadleśnictwie Mińsk jest siedem rezerwatów przyrody: „JEDLINA” o pow. 70.47 ha, powołany 16.08.1952 r. (r. leśny) w celu ochrony wielogatunkowego lasu z udziałem jodły występującej na północno – wschodniej granicy swego zasięgu; „BAGNO POGORZEL” o pow. 48.64 ha, powołany 11.12.1995 r. w celu ochrony zbiornika retencyjnego oraz występujących w jego otoczeniu roślin całkowicie i częściowo chronionych; „FLORIANÓW” o pow. 405,63 ha, (r. przyrody nieożywionej) powołany 08.07.1991 r. w celu ochrony dobrze zachowanych form geomorfologicznych pochodzenia lodowcowego – ozu i moreny czołowej oraz wydmy parabolicznej; „RUDKA SANATORYJNA” o pow. 125.72 ha, (r. leśny) powołany 10.04.1978 r. w celu ochrony wielogatunkowego lasu z udziałem Jd występującej na północno – wschodniej granicy swego zasięgu; „PRZEŁOM WITÓWKI” o pow. 92.55 ha, (r. leśny) powołany 11.12.1995 r. w celu ochrony dobrze zachowanych zespołów roślinnych z licznymi gatunkami chronionymi oraz bogatej awifauny;
Lasy Nadleśnictwa Płońsk są typowe w mazowieckim krajobrazie. Znaczne rozproszenie kompleksów leśnych oraz duża liczba fragmentów o małej powierzchni, nie stwarzają puszczańskiego klimatu knieji. Ich podstawową rolą w krajobrazie i środowisku naturalnym jest więc łączenie, obfitujących w lasy, obszarów północy i południa Polski. Funkcja tego typu korytarzy ekologicznych jest nie do przecenienia. Pomimo, iż nie są typowymi matecznikami przyrody, to umożliwiają kontakt rozdzielonych przez wpływy człowieka, populacji zwierząt i roślin. Gdybyśmy skupili całe lasy Nadleśnictwa Płońsk w jednym miejscu, to zajęłyby jedną piątą powierzchni Warszawy. Jest to areał wynoszący ponad 10 tys ha. Drzewostany rozrzucone są na znacznej przestrzeni – 1350 km2, odpowiadającej
„WÓLCZAŃSKA GÓRA” o pow. 5.01 ha, (r. przyrody nieożywionej) powołany 16.01.1997 r. w celu ochrony ozu. Jest to jedna z najlepiej zachowanych form ozowych w Polsce Środkowej; „ROGOŹNICA” o pow. 77.89 ha, (r. leśny) powołany 21.12.1998 r. w celu ochrony kompleksu olsów położonych w dolinie rzeki Kostrzyń oraz śródleśnego torfowiska stanowiącego naturalny rezerwat wodny. Innymi formami ochrony przyrody na terenie nadleśnictwa są: obszary Natura 2000, liczne pomniki przyrody – w tym najstarsza sosna w Polsce, ochrona strefowa gniazda bielika, park krajobrazowy, obszary chronionego krajobrazu. Ochroną prawną objęte są również tereny i obiekty zabytkowe tj: Park Dworski w Kuflewie, Park leśny w Rudce Sanatoryjnej, figura św. Antoniego w Parku w Kuflewie, „Biały Słup” w rezerwacie „Florianów”.
wielkością półtorej powierzchni przeciętnego powiatue. Na terenie Nadleśnictwa Płońsk dominują siedliska lasowe – lasów i lasów mieszanych. Ich łączny udział wynosi blisko 63%. Siedliska borowe zajmują 37 % powierzchni leśnej. Na siedliskach borów, borów mieszanych i lasów mieszanych gatunkiem panującym w drzewostanach jest sosna. Wysoki udział sosny w siedliskach lasowych jest wynikiem intensywnych zalesień i odnowień zdewastowanych w czasie II wojny światowej lasów. Stopniowo zmienia się skład gatunkowy tych drzewostanów poprzez wymianę starego pokolenia lasu na młodsze, składające się z gatunków liściastych, lepiej dostosowanych do rodzaju siedliska. Do najciekawszych obiektów powierzchniowych należą dwa rezerwaty przyrody. Pierwszy z nich to rezerwat Dziektarzewo powołano jeszcze w latach 60-tych ubiegłego wieku. Rezerwat położony jest na skarpie rzeki Wkry, niedaleko miejscowości o tej samej nazwie. Walorem tego obiektu jest właśnie sama nadrzeczna skarpa porośnięta lasem łęgowym. Nieco większym obiektem przyrodniczym jest rezerwat Nosko-
wo, chroniący stare jesionowo-olszowe łęgi u źródeł nienazwanej strugi, wpadającej do Naruszewki. W rezerwacie Noskowo odnotowano obecność rzadkiego chrząszcza Pachnicy Dębowej, której biotopem są wiekowe, próchniejące drzewa liściaste. Płońskie lasy skrywają także rzadkie i chronione gatunki flory i fauny. Ogólnie odnotowano 39 gatunków roślin i grzybów oraz 78 gatunków zwierząt podlegających ochronie. Spośród nich wyróżniają się takie gatunki jak: kruszczyk szerokolistny, wawrzynek wilczełyko, szmaciak gałęzisty, brodaczka kępkowa, traszka grzebieniasta, kumak nizinny, bóbr europejski, bocian czarny.