4
Nadleśnictwo Rudnik Większa część wsi w klinie między Sanem i Wisłą, należała do pana marszałka i do jego krewnych. Owóż wszyscy chłopi, jak jeden mąż w nich powstali, pan marszałek bowiem, nie żałując własnej fortuny, ogłosił, iż ten, który za oręż chwyci, z poddaństwa zostanie uwolniony. Ledwie wieść o tem rozbiegła się po ziemiach, wszystkie kosy osadzono sztorcem i poczęto codzień znosić głowy szwedzkie do obozu, aż pan marszałek musiał tego zwyczaju, jako niechrześciańskiego, zakazać… Tak o tych
terenach napisał Henryk Sienkiewicz w Potopie tom V, rozdział VI.
N
iezmiennie historia kształtowała na przestrzeni dziejów te tereny i wywierała wpływ nie tylko na ich mieszkańców, ale także na okoliczną przyrodę i lasy. Lasy Nadleśnictwa Rudnik leżą w dorzeczu głównej rzeki jaką jest San, wraz ze swoimi dopływami jak Tanew, Rudnia i dorzeczu rzeki Łęg będącej dopływem Wisły. Nadleśnictwo Rudnik wchodzi w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie i obejmuje swoim zasięgiem północną cześć województwa Podkarpackiego tj. część powiatu niżańskiego z gminami; Jeżowe, Krzeszów, Nisko , Rudnik nad Sanem i Ulanów, część powiatu stalowowolskiego z gminą Bojanów, oraz część powiatu leżajskiego z gminą Nowa Sarzyna. Obszar działania nadleśnictwa to prawie 49 tyś. hektarów z czego lasy i inne grunty będące w zarządzie nadleśnictwa zajmują 16057 hektara. Stanowi to 32% powierzchni. Łącznie z lasami prywatnymi lesistość obszaru położonego w zasięgu nadleśnictwa wynosi 43%. Tak duży udział lasów w obszarze działania Nadleśnictwa Rudnik wynika z faktu, iż lasy te stanowią część dobrze zachowanego obszaru dawnej Puszczy Sandomierskiej zlokalizowanej w widłach rzeki Wisła i San. Rozciągała się ona od Sandomierza po Kraków, Tarnów, Rzeszów, Jarosław. Stanowiła ona dobra królewskie i była obszarem polowań królów Polskich. Najstarsze wzmianki znajdują się w kronikach Jana Długosza. Mówią o polowaniu Króla Władysława Jagiełły, który polował w tutejszych lasach i gromadził zapasy przed bitwą z Zakonem Krzyżackim pod Grunwaldem w 1410 roku. Miejscem pobytu królów
podczas pobytów łowów był nieistniejący już drewniany ufortyfikowany zamek w miejscowości Przyszów nad rzeką Łęg. Obecne zachowanie Puszczy w dużych zwartych obszarach leśnych jest nie tylko wynikiem wchodzenia w skład dóbr królewskich, ale także słabą jakością występujących tutaj ziem oraz dużym obszarem bagien i terenów podmokłych. Ograniczało to w dużym zakresie rolnicze wykorzystanie tych gruntów. W związku z powyższym zasiedlanie tych ziem zaczęło się stosunkowo późno. Początkowo ograniczało
Los nie oszczędzał także tych lasów podczas wkroczenia wojsk sowieckich w sierpniu 1944 roku. Wojska te stacjonowały w tutejszych ostępach leśnych czekając na rozpoczęcie dalszej ofensywy z nad Wisły w kierunku Berlina. Ofensywa ta ruszyła w styczniu 1945 roku. W tym krótkim czasie wojska te także znacznie zdewastowały lasy poprzez rabunkową wyrąb drewna na własne potrzeby. Nie były też rzadkością celowe podpalenia dużych połaci lasu. Po zakończeniu II wojny światowej administrowanie lasami i prowadzenie gospodarki leśnej przejęły Lasy
się do śródleśnych osad. Mieszkańcy trudnili się zbieractwem, bartnictwem, wyrobem smoły, dziegciu, wypalaniem węgla drzewnego. W ciągu wielu lat śródleśne osady powiększały się a głównym źródłem utrzymania zaczęło stawać się rolnictwo. Podczas I wojny światowej tutejsze lasy bardzo ucierpiały od pożarów i działań wojennych w wyniku przechodzącego tędy kilkukrotnie frontu. Także II wojna światowa nie oszczędziła lasów. Utworzony tutaj przez Niemców poligon Wermachtu Południe, był obszarem przygotowań i ćwiczeń wojsk wysyłanych na front. Wsie zostały wysiedlone i zniszczone, a lasy poddane rabunkowej gospodarce i przetrzebione.
Państwowe. Gospodarkę leśną oparto na szczegółowej inwentaryzacji zasobów leśnych, tak aby ilość wycinanego drewna nie przekraczała ilości drewna jaka przyrasta w lesie. Niemniej głównym celem gospodarki leśnej była produkcja drewna na potrzeby odbudowującego i rozwijającego się kraju, a w dalszej kolejności ochrona najcenniejszych walorów przyrodniczych. Późniejsze lata przynoszą odwrócenie priorytetów gospodarowania. Na pierwszy plan wysuwa się powszechna ochrona lasów, zachowanie trwałości, utrzymania i powiększania zasobów leśnych wraz ze zrównoważonym ich wykorzystaniem na potrzeby kraju.