Autor prof. Oktawia Milne Wydawnictwo OMEGA VI 2014 Wydanie III
Kurs dla początkujących i średniozaawansowanych
Spis treści:
Rozdział I - Podstawowe informacji Rozdział II - Historia astrologii Rozdział III - Rodzaje astrologii Rozdział IV - Znaki zodiaku Rozdział V – Ascendent Rozdział VI - Planety, domy oraz aspekty planetarne Rozdział VII – Solariusz Rozdział VIII - Płaszczyzny astrologiczne
Słowo wstępne Oddaję Wam w ręce drugą edycję podręcznika do astrologii - jednej z najbardziej zapomnianych dziedzin magii, chodź posługujemy się nią na co dzień - ot, czytając w gazecie, w Internecie lub innym źródle, horoskop czy też jakąś przepowiednię. Mam nadzieję, że poniższe rozdziały są jasno skonstruowane i wyniesiecie z ich lektury jak najwięcej wiadomości Autorka, profesor Oktawia Milne
Rozdział I - Podstawowe informacje Należy sobie odpowiedzieć na pytanie czym jest astrologia? Skąd się ona zabrała? Po co ona człowiekowi tak naprawdę w życiu? Bardzo trudno jednoznacznie odpowiedź na tak postawione pytania. Astrologia była, jest i z pewnością będzie obecna w życiu każdego człowieka. Pewnie każdy z Nas miał kiedyś w ręku gazetę z horoskopem. W 90% przypadkach, ów horoskop był stawiany na bazie astrologii. Dzięki tej nauce, choć przez wielu nazywanych pseudonauką, możemy nie tylko dowiedzieć się o czekającej Nas przyszłości, ale również i o sobie. Układ planet zdradza bardzo często jakie cechy są u nas dominujące, a jakie recesywne. Nim jednak zgłębimy się w wiedzę praktyczną, musimy omówić kwestię najistotniejszą – a mianowicie termin „astrologia”. Przez wiele lat pojęcie to się zacierało i w wielu różnych przypadkach było używane zamiennie z pojęciem „astronomia”. Jednak nie jest to ten sam termin! Bardzo często mylono również z „astrolatrią” oraz „astralistyką” w związku z tym, że wszystkie te wyrazy zaczynają się od wspólnego członu – „astron” czyli gwiazda.
Najlepszym wyjaśnieniem terminu astrologia ( z greckiego astron - gwiazda, logos nauka) jest ujęcie powszechnie przyjęte jako 'nauka o gwiazdach'. Jednak dla bardziej szczegółowego ujęcia, badacze stworzyli pełniejszą definicję: Astrologia to nauka próbującą wyjaśnić związek pomiędzy położeniem ciał astronomicznych, a losem człowieka na Ziemi przy założeniu że zachodzą pomiędzy nimi jakieś korelacje. Nie należy tego pojęcia mylić z astrolatrią, czyli kultem gwiazd i planet, jednakże uważanych za demony, bóstwa i ich siedziby. Natomiast astralistyka to nauka postulująca, że we wszystkich kulturach świata zjawiska meteorologiczne, astralne, kosmiczne wywierają na ludzi przemożny wpływ, człowiek uważa je za znaczące lub decydujące o jego losie - najczęściej objawiające się w postaci zabobonów. To ostatnie pojęcie – astralistyka – jest ściśle powiązana z astrologią i astronomią, co można zauważyć na poniższym grafie:
Astrologia
Astronomia
Astralistyka
ZAPAMIĘTAJ
Astrologia to nauka próbującą wyjaśnić związek pomiędzy położeniem ciał astronomicznych, a losem człowieka na Ziemi przy założeniu że zachodzą pomiędzy nimi jakieś korelacje. Astrologii nie należy mylić z astrolatrią (kultem gwiazd i planet, które są uważane za demony, bóstwa i ich siedziby) oraz z astralistyką. Astralistyka to połączenie astrologii i astronomii, które rozumie się jako naukę, w której wszystkie zjawiska meteorologiczne, astralne czy kosmiczne mają wpływ na życie ludzi. Astrologia uważana jest za pseudonaukę z powodu braku potwierdzonych badań naukowych. Astrologia mimo utożsamiania tego pojęcia we wczesnym okresie z astronomią nie oznacza już tego samego.
Rozdział II - Historia astrologii Rozwój astrologii został zapoczątkowany już w starożytności. Jednakże, antyczni ludzie nie rozgraniczyli dwóch pojęć - astronomii i astrologii. Dla nich oba terminy były jednolite. Astrologia była ówcześnie pojmowana jako bardzo wysoko ceniona nauka, a astronomia jako jej nauka pomocnicza.
Największy rozwój w dziedzinie astrologii mieli Sumerowie, zamieszkujący wówczas tereny Żyznego Półksiężyca. Ok. 2. tysiąclecia p.n.e., bazując na obserwacjach Ciekawostka astronomicznych, stworzyli świątynię schodkową wykorzystując budowlę wieżową Sumerowie wyznawali tzw. zikkurat (zigurat) w Ur (Uruk). Jej geocentryczną teorię siedem kondygnacji symbolizowało 7 wszechświata, co spowodowało, wówczas znanych ciał niebieskich, wędrujących na tle – nazwano je gwiazdami że Ziemia nie była brana przez stałymi. Są to: Księżyc, Słońce, Wenus, nich pod uwagę jako obiekt Merkury, Mars, Jowisz i Saturn. Taka astronomiczny. świątynia miała umożliwiać kapłanom kontakt z siłami nadprzyrodzonymi. Co ważne również i gwiazdozbiory zostały wyodrębnione i nazwane, a niebo podzielono na trzy sfery. Określono również syderalny księżycowy pas zodiakalny. Wierzono, że ruch ciał niebieskich odbywa się pod wpływem bóstw. Prognozy astrologiczne dotyczyły królów, władców, a więc były związane z losami narodów.
Uważano również, że ciała niebieskie reprezentują na niebie władców ziemskich. W pierwszym tysiącleciu p.n.e. ugruntował się pogląd związany z wróżbiarstwem, że indywidualne losy władców mogą być odczytane z położenia ciał niebieskich. Tak też bowiem powstał zodiak, bowiem wróżbici odczytywali przyszłość na podstawie układów gwiazd i wzajemnych relacji pomiędzy gwiazdozbiorami. Drugim miejscem, gdzie wpływy astrologii były najsilniejsze stała się Babilonia, gdzie określenie Chaldejczyk w odniesieniu do Babilończyków stało się synonimem astrologa. Dzięki nim możemy zinterpretować podstawowe rodzaje układów międzyplanetarnych. Od Chaldejczyków skomplikowana wiedza astrologiczna dotarła do kapłanów Thota, który był uważany za bóstwo Księżyca. Trzecim przystankiem – równie ważnym w dziejach astrologii był Egipt. Od 2778 roku p.n.e. posługiwano się kalendarzem najdokładniejszym w starożytności. Na jego podstawie rozpoznano powiązanie spodziewanego przyboru Nilu ze wschodem gwiazdy Syriusz. Wiele prognoz politycznych starano się wyprowadzić z położenia tej gwiazdy. Azja stanowiła zupełnie inny punkt patrzenia. Zarówno w Chinach jak i Indiach powstały nowe odłamy astrologii, które nie miały wspólnych założeń z astrologią europejską. W Chinach – cesarz był czczony jako przedstawiciel nieba. Astrologia chińska stworzyła 28-dniowy kalendarz księżycowy oraz wyodrębniła nowy pas zodiakalny. Chińscy astrolodzy obserwowali już p.n.e. kometę Halleya, a od 28 roku p.n.e. plamy na Słońcu. Powstał również wtedy zodiak chiński.
W trzecim tysiącleciu p.n.e. miała miejsce bitwa na polu Kurukszetra (tereny Indii), którą opisuje Mahabharata. Już w tym czasie w zaawansowanym stopniu powszechne były rytuały religijne związane ściśle z pozycją planet w Zodiaku. Pisma te zawierają także opisy powiązań obserwacji astronomicznych z systemem filozoficznym i obrzędami religijnymi, w tym również z reinkarnacją. Astrologia wedyjska, zwana w języku hinduskim dźjotisz, była uważana za najwyższy stopień wiedzy. Kanony dźjotisz mówią o tym, że Wisznu wcielił się w każdą z planet aby nagrodzić lub ukarać ludzi żyjących we wszechświecie za ich pobożne lub grzeszne czynności, czyli zgodnie z ich karmą. W przeciwieństwie do astrologii zachodniej, która jest oparta na tropikalnym zodiaku, wedyjski system astrologiczny bierze pod uwagę gwiezdną (rzeczywistą) pozycję grahas (planet). Różnica w wartości położenia planet w tych dwóch odniesieniach do Zodiaku to Ayanamsa, spowodowana jest precesją, zmianą położenia osi Ziemi w ruchu obrotowym. W Indiach większą rolę przypisuje się położeniu Księżyca w Nakszatrach, niż Słońca w znakach Zodiaku. W Europie – około 2000 p.n.e. powszechnie znana potężna budowla megalityczna (kromlech) Stonehenge była prawdopodobnie miejscem kultu, związanym z obserwacjami ciał niebieskich, przede wszystkim Słońca i Księżyca. Powstał odrębny zodiak celtycki. W Starożytnej Grecji dopiero Simplikios wprowadził rozróżnienie pomiędzy astrologią ('dawniejszą'), a astronomią. Grecy przejęli od Babilończyków pojęcie planet, jednak Słońce traktowali jako najważniejsze. Po włączeniu Grecji do cesarstwa rzymskiego astrologia znajduje odbicie m.in. w alchemii. Z okresu średniowiecza zachowały się nieliczne księgi astrologiczne, na przykład rękopis nr 3731 z 1431 roku z kolekcji Harleian – jest to zbiór rękopisów w Muzeum Brytyjskim zgromadzony przez Roberta Harleya i jego syna Edwarda w początku XVIII wieku. Wraz z rozwojem nauki związek tych dwóch pojęć był dalej nierozerwalny. Jednym z dowodów na to są słowa, jakie możemy przeczytać we wstępie do "O obrotach sfer niebieskich" Mikołaja Kopernika: "Nauce, którzy jedni zowią astrologią, inni astronomią, a wielu spośród starożytnych szczytem matematyki". W renesansie nastąpił ponowny rozwój astrologii jako kontynuacja tradycji hellenistycznych. Wielcy astronomowie często zajmowali się astrologią (Kopernik, Tycho de Brahe, Galileusz, Johannes Kepler), uważali jednak taką działalność za niegodną astronoma. Aż do XIX w. astrologia zachowuje swe znaczenie w najwyższych warstwach społecznych. Astrologia nazywana jest czasem "wiedzą królewską". Królewskość jej bierze się jednak nie od wyższości nad innymi dziedzinami, lecz z historycznych zaszłości. Od początku bowiem nielicznych wówczas astrologów można było znaleźć tylko na dworach królów i władców.
ZAPAMIĘTAJ
W początkowych latach astrologia była utożsamiana z astronomią, gdyż sądzono, że astrologia to główna dziedzina nauki, a astronomia to nauka pomocnicza. Rozwój astrologii został zapoczątkowany już w starożytności. Prawdopodobnie największe zasługi w rozwoju Wiekmieli XVIII przyniósł astrologii upadek. Została zdeklasowana i pousuwano ją astrologii Sumerowie, żyjący na terenach Żyznego Półksiężyca. Do tego czasumianem uważana była za ukoronowanie wiedzy studenckiej. z uniwersytetów. Babilończyków często określano „Chaldejczyków” co stało się później synonimem astrologa. używano przede wszystkim do prognozowania wyznaczania Astrologii Egipcjanie również przyczynili się do rozwoju astrologii – od 2778pogody r. p.n.e.,oraz gdy zaczęto posługiwać się najdokładniejszym kalendarzem w starożytności, rozpoczęto obliczać różnego rodzaju gwiazd czy szczęśliwych dni. Większe przepowiednie, jeśli były trafne, przynosiły sławęprzejścia i wylewy Nilu. bogactwo. Nietrafione niejednokrotnie kończyły się śmiercią astrologa. Stąd astrolodzy Chiny oraz Indieostanowią źródło nowych rodzajów astrologii. dbali to by były dostatecznie niejasne i pozostawiające jak największą możliwość Simplikiosinterpretacji był pierwszym- greckim uczonym, który dokonał rozdziału pomiędzy astrologią astronomią. w tym miejscu powinna przypomnieć się Wam Pytia iajej Podział ten nie przetrwał jednak zbyt długo. Pojęcia na powrót zostały scalone. mętne odpowiedzi. Astrologią zajmowali się wybitni astronomowie jak np. Mikołaj Kopernik, Tycho de Brahe, Galileusz. Astrologia zwana jest „wiedzą królewską”, ponieważ przez wiele lat astrolodzy byli wyłącznie na dworach królewskich. Astrologia była jednym z przedmiotów uniwersyteckich i dopiero w okresie renesansu została pozbawiona tego statusu.
Rozdział III - Rodzaje astrologii Wraz z rozwojem nauk powstawały co raz to różniejsze odłamy astrologii. Trudno również określić liczbę rodzajów astrologii. Nikt nie był w stanie uporządkować owej wiedzy w jeden duży zbiór. Powstały więc pewne odłamy, rodzaje. Zdarza się tak, że jeden rodzaj zaprzecza innemu rodzajowi. Wywodzi się to z tego, że dany rodzaj powstał na innych ziemiach, wśród innej kultury. Mówi się wtedy o konflikcie astrologiczny. Do znanych nam rodzajów należy jednak zaliczyć: a) astrologię klasyczną (tzw. astrologia zachodnia) b) astrologia wedyjska c) astrologia chińska d) astrologia współczesna e) astrologia medyczna Wśród znanych przykładów konfliktów astrologicznych możemy odnaleźć:
astrologia klasyczna
astrologia chińska
astrologia wedyjska
astrologia klasyczna
astrologia medyczna
astrologia współczesna
astrologia chińska
astrologia wedyjska
Wartym omówienia rodzajem astrologii jest astrologia wedyjska. Swym zasięgiem obejmują ona wiedzę o wpływie planet na ludzkie życie w postaci bezpośredniej. Co to oznacza? Że w dużej mierze planety podpowiadają co należy uczynić w danej sytuacji życiowej. Astrologia wedyjska opiera się na wytłumaczonych w Wedzie procesach zachodzących zarówno w ciele człowieka jak i we Wszechświecie. Ważną grupę tekstów tworzących dźjotisza śastry stanowią astronomiczne sidhanty. Obejmują one prace znanych z historii astronomów indyjskich, między innymi Arjabhaty, Brahmagupty czy też Wiraha Mihiry. Są też nimi starożytne teksty sanskryckie, np Surja siddhanta, która według tradycji pochodzi od dewów i riszich (mędrców, wyższych istot). Pierwszymi riszi, którzy zaczęli przekaz wiedzy o astronomii i astrologii byli Wisznu, Brahma, Śiwa itd. W horoskopie indyjskim znaki zodiaku nie będą takie same jak w zachodnim. Urodzony w pierwszej bądź drugiej dekadzie Bliźniąt według europejskiej astrologii zostanie we wschodniej Bykiem. Z Wodnika pierwszej dekady powstaje Koziorożec itd. Wiąże się z tym również inna interpretacja znaków. Lew w zodiaku zwrotnikowym nie jest tym samym, co Lew w gwiazdowym. Podczas gdy interpretacja znaków we wschodnim horoskopie pozostaje niezmienna od tysięcy lat, to astrologia zachodnia w swych interpretacjach musi podążać za zmieniającym się pasem zodiakalnym. Baran w zodiaku zwrotnikowym jest mieszaniną Byka i Barana w zodiaku gwiazdowym. Zodiak zwrotnikowy jest matematyczną konstrukcją pomocniczą, która służy łatwiejszemu obliczaniu stanowisk gwiazd. We wszystkich starych systemach astrologicznych, nie tylko indyjskim, ale chińskim, babilońskim i egipskim stosowano zmienny zodiak. Nakszatra 00° 00' Barana - 13°19' Barana 13°20' Barana - 26°39' Barana 26°40' Barana - 09°59' Byka 10°00' Byka - 23°19' Byka 23°20' Byka' - 06°39' Bliźniąt 06°40' Bliźniąt - 19°59' Bliźniąt 20°00' Bliźniąt - 03°19' Raka 03°20' Raka - 16°39' Raka
Aśvinī Bharaṇī Kṛttikā Rohinṇī Migaśīrṣa Ārdrā Punarvasu Puṣya
16°40' Raka - 29°59' Raka 00°00' Lwa- 13°19' Lwa 13°20' Lwa - 26°39' Lwa 26°40' Lwa - 09°59' Panny 10°00' Panny - 23°19' Panny 23°40' Panny - 06°39' Wagi 06°40' Wagi - 19°59' Wagi 20°00' Wagi - 03°19' Skorpiona
Āśleṣā Maghā Pūrva Phalguṇī Uttara Phalguṇī Hasta Citrā Svātī Viśākhā
03°20' Skorpiona - 16°39' Skorpiona 16°40' Skorpiona - 29°59' Skorpiona 00°00' Strzelca- 13°19' Strzelca 13°20' Strzelca - 26°39' Strzelca 26°40' Strzelca - 09°59' Koziorożca 10°00' Koziorożca - 23°19' Koziorożca
Anurādhā Jyeṣṭha Mūla Pūrva Aṣāḍhā Uttara Aṣāḍhā Śravaṇa
23°20' Koziorożca - 06°39' Wodnika 06°40' Wodnika - 19°59' Wodnika 20°00' Wodnika - 03°19' Ryb 03°20' Ryb - 16°39' Ryb 16°40' Ryb - 29°59' Ryb pośrodku Uttarashada i Sravana
Dhaniṣhṭhā Śatabhiṣaj Pūrva Bhādra Uttara Bhādra Revati Abhijit
Główne różnice pomiędzy astrologią zachodnią (inaczej: astrologią klasyczną) a astrologią wedyjską:
Ajanamsa Na zachodzie astrolodzy stosują system sajana, czyli zodiaku słonecznego. Astrolodzy indyjscy używają systemu nirajana, czyli zodiaku syderycznego. Różnia położenia planet i domów w Zodiaku spowodowana jest precesją i zwana jest właśnie ajanamsą.
Planety (nawagraha) Planety braje pod uwagę przez dźjotisz to: Słońce, Księżyc, Merkury, Wenus, Mars, Jowisz, Saturn i dwa węzły księżycowe. Nie uwzględnia się za to Urana, Neptuna i Plutona.
Nakszatra Nakszatra to podział Zodiaku na 27 części. Naksza oznacza osiągać, zbliżać się. Natomiast tra oznacza chronić, strzec. Całe słowo oznacza również gwiazdę. Nakszatry odnoszą się ściśle do najjaśniejszych gwiazd w różnych konselacjach.
ZAPAMIĘTAJ
Astrologia nie jest jednolitą nauką. Przez lata wykształciły się różne rodzaje astrologii np. astrologia klasyczna (inaczej zwana astrologią zachodnioeuropejską bądź zachodnią), astrologia chińska, astrologia wedyjska i etc. Pomiędzy różnymi rodzajami astrologii może dojść do tzw. konfliktu astrologicznego – oznacza to, że założenia jednego rodzaju są sprzeczne z założeniami drugiej. Wynika to z różnicy kulturowej terenów na których dany rodzaj powstał. Przykładami konfliktu astrologicznego są np. astrologia klasyczna i astrologia chińska. Astrologia wedyjska jest unikalna w skali wszystkich rodzajów astrologii ze względu na zmianę wszelkich zasad astronomicznych i wprowadzenie nowego typu podziału nieba. Główne różnice między astrologią zachodnią a wedyjską to: ajanamsa, nawagraha inakszatra. W astrologii wedyjskiej wyróżniono zodiak zwrotnikowy i zodiak podzwrotnikowy.
Rozdział IV - Znaki zodiaku Zodiak to sfera, która rozciąga się nad naszymi głowami na niebie, wykreślona przez starożytnych astrologów i astronomów, po obu stronach ekliptyki i jest podzielona na dwanaście gwiazdozbiorów. Gwiazdozbiory te z czasem nazwano znakami zodiaku, a odpowiadające kiedyś znakom zodiaku gwiazdozbiory przesunęły się z biegiem wieków na skutek ruchu ziemi wokół własnej osi, tak, że obecnie znaki zodiaku i gwiazdozbiory nie pokrywają się ze sobą. Dawni astrologowie podporządkowali poszczególne znaki różnym formom życia i typom charakterów ludzkich. Zodiak jest więc systemem znaków, który
odzwierciedla to, co jest kosmiczne i uniwersalne w człowieku i w innych formach życia na ziemi. Zodiak jest przedstawiamy w formie koła i składa się z 12 znaków zodiaku, które przyporządkowane są czterem żywiołom (zwanych czasem elementami) i trzem jakościom. Cztery żywioły to ogień, ziemia, powietrze i woda. Starożytni uznali je za główne składniki wszechświata. Z koncepcji tej korzystali także średniowieczni magowie i alchemicy. Dziś od określenia jakości i żywiołów rozpoczynamy interpretację horoskopu. Ogień jest żywiołem, który pobudza i działa. Znaki ogniste to Baran, Lew i Strzelec. Osoby te są zmienne, wesołe i bardzo inteligentne. Uwielbiają podróże, sporty, przygody i wesołe towarzystwo. Łatwo przystosowują się do nowych warunków, nie są przesadnie wymagające czy wybredne. Nie mają do nikogo pretensji i nie przywiązują nadmiernej wagi do materialnej strony życia. Sprawdzają się nie tylko jako kochankowie, ale i jako przyjaciele. Są bardzo ciekawi świata i ludzi, dlatego często ich partnerzy są o nich zazdrośni.
Byk
Ziemia Koziorożec
Panna
Baran
Ogień Strzelec
Lew
Ziemia jest fundamentem, na którym powstają trwałe dokonania. Znaki ziemskie to Byk, Panna i Koziorożec. Osoby te są bardzo praktyczne i przewidujące. Planują swoją przyszłość, dlatego chcą mieć absolutną pewność, co do uczuć i zamiarów partnera. Jako kochankowie są bardzo zmysłowi i wyrafinowani. Lubią proste przyjemności, takie jak dobra muzyka i jedzenie. Mają konserwatywne poglądy na temat rodziny i bardzo poważnie podchodzą do tego tematu. Dbają o bezpieczeństwo i materialne zabezpieczenie swoich bliskich. Nieraz są bardzo uparte i trudno je przekonać do zmiany zdania.
Bliźnięta
Powietrze
Waga
Wodnik
Woda to uczucia, emocje, sny i sprawy ukryte w podświadomości. Znaki wodne to Rak, Skorpion i Ryby. Osoby te kierują się w życiu emocjami, są wrażliwe na swoim punkcie i łatwo je urazić. Mają bardzo silną intuicję, interesują się psychologią, ezoteryką i niewyjaśnionymi zjawiskami. Trudno je oszukać i wprowadzić w błąd, bo przejrzą na wylot twoje ukryte intencje. Jako kochankowie są bardzo czuli, wrażliwi i namiętni. Są bardzo podatni na wpływy otoczenia, wyjątkowo przejmują się krytycznymi uwagami na swój temat. Są skryte i mało mówią o swoich uczuciach i przeżyciach. Często poświęcają się dla dobra innych.
Powietrze inspiruje i pozwala rozprzestrzeniać się informacjom. Znaki powietrzne to Bliźnięta, Waga i Wodnik. Osoby te są bardzo energiczne, ruchliwe i skore do zabawy. Lubią życie towarzyskie, częste wyjazdy i przyjęcia. Przeważnie uprawiają oryginalne, niebezpieczne sporty. Lubią rządzić innymi, rzadko kiedy przyznają się do własnych błędów. Działają szybko i bez zastanowienia. Potrzebują osoby, która przypominać im będzie o ważnych terminach i rodzinnych rocznicach. Jako kochankowie są namiętni i bardzo pomysłowi. Ich entuzjazm i żarty poprawią humor w każdej sytuacji życiowej.
Rak
Woda Skorpion
Ryby
Te znaki zodiaku przypisane czterem żywiołom dzielą się też na trzy jakości: kardynalną, stałą i zmienną. Jakość kardynalna sprawia, że żywioł jest w ciągłym ruchu. Przyporządkowane są jej znaki: Baran, Rak, Waga, Koziorożec. Znaki kardynalne władają głową i rozumem. Są we wszechświecie inicjatorami i podejmują pewne działania, które potem rzadko i z dużym trudem kończą. Są siłą napędową wszechświata, ruchem, pragnieniem tworzenia i kosmiczną energią. Jakość stała sprawia, że żywioł pojawia się w swojej zwykłej postaci. Przyporządkowane są jej znaki: Byk, Lew, Skorpion i Wodnik. Znaki stałe rządzą duszą i wolą. Odpowiadają za podtrzymywanie i rozwój we wszechświecie, a podjęte sprawy zawsze doprowadzają do końca. Są wytrwałą, spokojną i zorganizowaną mocą wszechświata, która buduje i daje formę oraz solidne podstawy każdemu działaniu, które jest inicjowane przez jakość kardynalną. Jakość zmienna powoduje, że żywioł pragnie zmienić swój stan skupienia. Przyporządkowane są jej znaki: Bliźnięta, Panna, Strzelec i Ryby. Znaki zmienne rządzą ciałem i zmysłami. Odpowiadają one za zmiany we wszechświecie - pozytywne (transformacja) i negatywne (rozpad). Ich zadaniem jest osiągnięcie harmonii i mądrości we wszechświecie oraz połączenie w równowadze jakości kardynalnej i stałej. W ten sposób każdy znak zodiaku ma swój żywioł i swoją jakość. Dzięki temu tworzy niepowtarzalną kombinację tych elementów. Jest jeszcze piąty żywioł, który wprawia w ruch koło zodiaku. Ten piąty element to duch, którego miejsce jest w środku zodiakalnego koła.
Kardynalna
Stała
Zmienna
Baran
Byk
Bliźnięta
Rak
Lew
Panna
Waga
Skorpion
Strzelec
Koziorożec
Wodnik
Ryby
W Zodiaku występuje też podział na znaki męskie, tzw. pozytywne: Baran, Bliźnięta, Lew, Waga, Strzelec i Wodnik, oraz na znaki żeńskie, tzw. negatywne: Byk, Rak, Panna, Skorpion, Koziorożec i Ryby.
Znaki pozytywne
•Baran, •Bliźnięta, •Lew, •Waga, •Strzelec, •Wodnik
Znaki negatywne
•Byk, •Rak, •Panna, •Skorpion, •Koziorożec, •Ryby
Wedle znaków Zodiaku nazwano też ery w dziejach ludzkości. Teraz wkraczamy w Erę Wodnika, a poprzednio byliśmy przez sto lat w Erze Ryb. Wcześniejsze okresy to Era Barana, Byka itd. Widzimy więc, że Zodiak służy i do opisu człowieka, wszechświata, jak i całych er w życiu ludzkości. Jest uniwersalnym alfabetem, zbiorem przemyślnie ułożonych i powiązanych ze sobą symboli, które od wieków fascynują człowieka i opisują oraz wyjaśniają jego życie na ziemi. Poprawny opis znaku zodiaku wygląda więc następująco:
Wodnik - znak powietrzny, pozytywny, o jakości stałej. ZAPAMIĘTAJ
Zodiak to sfera, która rozciąga się nad naszymi głowami na niebie, wykreślona przez starożytnych astrologów i astronomów, po obu stronach ekliptyki i jest podzielona na dwanaście gwiazdozbiorów. Znaki sklasyfikowane są według żywiołów: ognia, ziemi, powietrza oraz wody. Do znaków ognistych zaliczamy: Barana, Lwa oraz Strzelca Do znaków ziemskich zaliczamy: Byka, Pannę oraz Koziorożca Do znaków powietrznych zaliczamy: Bliźnięta, Wagę oraz Wodnika Do znaków wodnych zaliczamy: Raka, Ryby oraz Skorpiona Każdy znak podpada również pod odpowiednią jakość zodiakalną. Wyróżniono trzy typy jakości: jakość kardynalną, stałą oraz zmienną. Znak może być również pozytywny, inaczej męski bądź negatywny, inaczej żeński. Od nazw znaku zodiaku bierze się również nazwy danych er. Jest to bardzo popularne w astrologii chińskiej, w której jednakże używa się innego zodiaku. Taki zwyczaj zanikł w astrologii klasycznej na początku XVII wieku. Poprawny opis znaku zodiaku jest trójelementowy: żywioł do którego dany znak zodiaku należy, charakter znaku oraz jego jakość.
Rozdział V - Ascendent Ascendent to najprościej mówiąc znak zodiaku, który wschodzi w momencie narodzin. Jak należy to rozumieć? Mianowicie, że jest to moment górowania Słońca w danym zodiaku. Jego położenie uzależnione jest od dokładnego czasu i miejsca narodzenia. Przeciętnie co około dwie godziny nad wschodnim horyzontem pojawia się nowy znak, możemy więc przyjąć, że co około dwie godziny zmienia się ascendent. Jest to jednak duże uproszczenie, gdyż nachylenie ekliptyki sprawia, że w naszej szerokości geograficznej najszybciej wschodzi znak Ryb (około godziny) a najwolniej znak Panny (około 3 godzin). Tradycyjne źródła astrologiczne głoszą, że ascendent jest jednym z najważniejszych i najbardziej czułych punktów w horoskopie, który opisuje nasz wygląd, osobowość, pierwsze wrażenie wywierane na innych, sposób w jaki wchodzimy w relacje z otoczeniem, a nawet nastrój, jaki panował podczas naszych narodzin.
ZAPAMIĘTAJ
Ascendentem nazywamy znak zodiaku, który wschodzi w momencie naszych narodzin. Jego dokładnie wyliczenie zależy od wyznaczenia dokładnego czasu naszych narodzin i miejsca narodzenia. Ascendent jest obliczany wyłącznie dla miejsca naszego urodzenia. Jakakolwiek zmiana mogłaby doprowadzić do zaburzenia w obliczeniach.
Rozdział VI - Planety, domy i aspekty planetarne Podobnie jak znaki zodiaku, planety lub inne obiekty astronomiczne służyły za podstawę klasyfikacji rzeczywistości. Oto przykład klasyfikacji typów psychicznych: Księżyc – uczciwość, towarzyskość, opiekuńczość, bogactwo wyobraźni, receptywność, zmienność, nieśmiałość, bałaganiarstwo, obżarstwo, niedorozwój psychiczny. Merkury – bystrość, obrotność, dobra pamięć i wymowa, spryt i sprawność działaniu, ruchliwość umysłowa, głód wiedzy, krytykanctwo, gadatliwość, przekora, przewrotność, lękliwość. Wenus – zainteresowania i uzdolnienia artystyczne, harmonijność, wykwint, delikatność, pieszczotliwość, zmysłowość, rozwiązłość erotyczna, kokieteria, lenistwo. Słońce – optymizm, życzliwość, uczynność, szczodrość, umiejętność kierowania ludźmi, samouwielbienie, zarozumiałość, despotyzm, rozrzutność, tchórzostwo.
Mars – dzielność, rycerskość, odwaga, bojowość, gwałtowność, popędliwość, kłótliwość, gburowatość. Jowisz – mądrość, wyrozumiałość, prawość i praworządność, rzetelność, uczciwość, dobroczynność, marnotrawstwo, chełpliwość, obojętność, roztargnienie. Saturn – solidność, dokładność, rozwaga, wytrwałość, metodyczność, obowiązkowość, ostrożność, gospodarność, oszczędność, pracowitość, wnikliwość, pesymizm, mizantropia, chciwość, niezadowolenie z życia i stałe poczucie niedosytu. Uran – oryginalność, wynalazczość, niezależność, nietypowość zainteresowań, ekscentryczność, dziwactwo, fanatyzm, ostrość w postępowaniu. Neptun – intuicyjność, wizjonerstwo, skłonność do mistyki, brak krytycyzmu, nieodpowiedzialność, skłonność do oszałamiania się. Pluton – dążenie do przekształcania własnej osobowości, dezintegracja osobowości. Domy astrologiczne, podobnie jak znaki zodiaku, są czynnikiem ukierunkowującym działanie planet. Przesuwanie się planet przez znaki zodiaku wiąże się z ich ruchem na tle ekliptyki, natomiast pozycja planet w domach związana jest z ruchem Ziemi wokół własnej osi. Ziemia dopełnia swój obrót w ciągu 24 godzin, a planety w tym samym czasie przesuwają się przez wszystkie domy. Jest to więc ten element astrologicznej mapy nieba, który zmienia się najszybciej. Planeta znajduje się w jednym z dwunastu domów około dwóch godzin, natomiast ze względu na jej ruch w paśmie ekliptyki pozostaje w jednym znaku zodiaku o wiele dłużej (Słońce przez miesiąc). Właśnie dlatego punkt, od którego rozpoczyna się rachubę domów, określono grecką nazwą horoskopos, czyli „pokazujący godzinę”. Określenie to dopiero później zaczęło obejmować całą astrologiczną mapę nieba, w której punkt ten pełnił chyba najbardziej istotną rolę. W dyskusjach na temat prawdziwości twierdzeń astrologii jej zwolennicy często powoływali się na fakt, że nawet drobna różnica w czasie urodzenia zmienia już kształt astrologicznej mapy nieba, powodując w ten sposób m.in. zróżnicowane losy bliźniąt. Punkt ten zwano również z łacińska ascendentem; wyznaczał on to miejsce na kole zodiaku, które ukazuje się właśnie nad horyzontem. Punkt ekliptyki znajdujący się w tym momencie najwyżej nad horyzontem nazwano medium coeli, czyli środek nieba. Oba te punkty wraz z ich symetrycznymi odpowiednikami – descendentem, czyli punktem zachodzącym, oraz immum coeli, czyli punktem ekliptyki znajdującym się najniżej „pod” horyzontem – stały się podstawą do najstarszego podziału na domy. W starożytności znany był jeszcze podział na osiem domów, obecnie zaś stosowany jest powszechnie system podziału na dwanaście. Co do samego sposobu podziału istnieją pewne rozbieżności poglądów. Najstarszym z tych sposobów jest prosty podział na dwanaście różnych części po trzydzieści stopni każda. Wraz z rozwojem trygonometrii sferycznej zaczęto proponować inne systemy podziału. Do dzisiaj nie ma w tej sprawie zgodności, choć na ogół używa się podziału na dwanaście
nierównych części. Nadal jednak najważniejsze są domy wyznaczane przez cztery omówione wyżej punkty horoskopowej mapy nieba. Te cztery spośród dwunastu domów horoskopu symbolizują najbardziej podstawowe sfery doświadczeń w życiu człowieka. Ascendent symbolizuje doświadczenia związane z ciałem jako fundamentem, na którym rozwija się osobowość; immum coeli (IV w kolejności dwunastu domów) – doświadczenia związane z okresem niesamodzielności i przebywania pod opieką rodziców; descendent (dom VII) – doświadczenia związane z równorzędnymi relacjami międzyludzkimi, a więc przede wszystkim z małżeństwem i wszelkimi związkami partnerskimi i kooperacyjnymi; medium coeli (dom X) – doświadczenia związane z miejscem w społeczeństwie i pozycją zawodową. Te cztery „naroża” horoskopu są zarazem miejscami, gdzie planety, a zwłaszcza planety wschodzące lub znajdujące się w zenicie, działają najsilniej. A oto podstawowy zestaw znaczeń związanych kolejno ze wszystkimi domami astrologicznymi: Dom I – Konstytucja fizyczna, temperament, budowa i wygląd ciała. Dom II – Sposób zarobkowania i jego efekty. Dom III – Rodzeństwo, środowisko szkolne i nawyki stamtąd wyniesione. Dom IV – Rodzice i to, co się po nich dziedziczy (nie tylko w sensie materialnym), mieszkanie i wszelkie inne nieruchomości. Dom V – Produktywność biologiczna (dzieci) i psychiczna (twórczość, dążenia, inicjatywa, przedsiębiorczość). Dom VI – Choroby i doświadczenia związane z pielęgnacją i posługą. Dom VII – Małżeństwo i wszelkie rodzaje równorzędnej współpracy z innymi ludźmi. Dom VIII – Śmierć oraz doświadczenia i przeświadczenia z nią związane. Dom IX – Podróże umysłowe (rozszerzanie horyzontów światopoglądowych) i fizyczne. Dom X – Stanowisko w społeczeństwie, kariera zawodowa, reputacja. Dom XI – Przyjaciele i mistrzowie. Dom XII – Ograniczenia, utrudnienia i wyrzeczenia z konieczności bądź wyboru. Aspekty planetarne Ostatnia grupa kategorii astrologicznych, którą tu przedstawimy, dotyczy jedynie wzajemnych relacji, w jakich pozostawać mogą opisane już elementy astrologicznej diagnozy. Odnosi się to szczególnie do planet, choć początkowo brano tu pod uwagę przede wszystkim znaki zodiaku. W kole znaków zodiaku niektóre z nich połączone są stosunkiem pokrewieństwa, inne zaś antagonizmu. Na przykład planety i znaki znajdujące się po przeciwległych częściach koła uważane były za antagonistyczne względem siebie, albowiem – jak pisał Manilius – gdy jeden wschodzi, drugi zachodzi. Znaki należące natomiast do tego samego żywiołu (np. znaki powietrzne – Bliźnięta, Waga, Wodnik) uważane były za pokrewne. W związku
z tym znakom połączonym stosunkiem pokrewieństwa przypisywano również podobne cechy psychiczne, natomiast znakom antagonistycznym cechy przeciwstawne. Z czasem tę relację między znakami przeniesiono również na planety, a za jej podstawę przyjęto określone odległości kątowe, jakie występują pomiędzy nimi na horoskopowej mapie nieba. Przeciwległe znaki zodiaku dzieli od siebie kąt 180 stopni. Stąd też każda planeta, która „spogląda” (łac. aspicere, aspectus – spoglądać, wygląd) na inną pod tym właśnie kątem, pozostaje względem niej w antagonistycznym i dysharmonijnym stosunku, natomiast planeta, którą dzieli od innej kąt 120 stopni (czyli taki, jaki dzieli znaki należące do tego samego żywiołu), pozostaje z nią w związku harmonijnym. Oprócz tych dwóch aspektów (właśnie od łacińskiego słowa aspectus) ustalono również inne zależności kątowe. Ich lista wydawała się przez długie wieki zamknięta, lecz już u schyłku swojej naukowej kariery astronom i astrolog Johannes Kepler (1571 –1630) wprowadził następne. Jednakże nawet i wtedy nie było ich tak wiele jak w astrologii hinduskiej, w której liczbę znaczących relacji kątowych można w zasadzie dowolnie mnożyć. A oto lista podstawowych aspektów używanych w astrologii europejskiej, obliczanych ze ścisłością do kilku stopni. I. Koniunkcja – 0° – działanie harmonijne lub dysharmonijne, zależnie od tego, jakie planety ulegają połączeniu.* II. Sekstyl – 60° – działanie harmonijne. III. Kwadrat – 90° – działanie dysharmonijne. IV. Trygon – 120° – działanie harmonijne. V. Opozycja – 180° – działanie dysharmonijne. * W około 90% połączeniach Marsa z jakąkolwiek inną planetą pod kątem 0 st. będzie ono miało działanie dysharmonijne. Analogiczna sytuacja jest z Wenus, z tym wyjątkiem że będzie ono miało wówczas działanie harmonijne.
Przykład:
Wzór:
[planeta1] będąc pod kątem [stopień] względem [planeta2] znajduje się w aspekcie [numer] o nazwie [nazwa aspektu] o działaniu [charakter].
Interpretacja: Jowisz będący pod kątek 120 st. względem Merkurego znajduje się w aspekcie IV o nazwie trygon o działaniu harmonijny. Przykładowe zadanie egzaminacyjne z zakresu horoskopu astrologicznego
Jak sobie z nim poradzić? W bardzo prosty sposób. Należy postępować według poniższych wskazań: Przeczytać dokładnie treść zadania i zastanowić się nad konstrukcją horoskopu, pamiętając jednocześnie, że wszystkie domy muszą być opisane w kolejności. Pamiętać o tym, że horoskop astrologiczny jest pisany w 2 osobie liczby pojedynczej (będziesz musiał, przeczytasz, pójdziesz i etc.) Każdy dom przeanalizować co oznacza i jaka planeta bądź obiekt astrologiczny został do niej dopisany. Stworzyć ciekawy opis horoskopu dla danej osoby, który będzie zawierał w/w wskazania. Przykładowe rozwiązanie dla podpunktu a. Musimy pamiętać, że Immum coeli to inaczej Dom IV, który mówi o tym co dziedziczymy po rodzicach (nie tylko pod względem materialnym). Natomiast wśród typów psychologicznych dla Jowisza odnajdziesz: „mądrość, wyrozumiałość, prawość i praworządność, rzetelność, uczciwość, dobroczynność, marnotrawstwo, chełpliwość, obojętność, roztargnienie”. Przykładowa prawidłowa odpowiedź: Po swoich rodzicach odziedziczyłeś wiele dobrego. Otrzymałeś po nich olbrzymią praworządność co również przekłada się na twoją uczciwość. Rodzice nauczyli Cię pomagać innym co widać w Twojej ogromnej dobroczynności wśród biednych.
ZAPAMIĘTAJ
Planety, domy i aspekty planetarne to 3 wyróżniki kategorii astrologicznych potrzebnych do stworzenia horoskopu astrologicznego. Każdemu obiektowi astronomicznemu przyporządkowano odpowiednią typologię charakterologiczną. Każdy dom, w zależności od przyporządkowanemu obiektowi może mieć inną interpretację. Nie należy stawiać dwukrotnie w ciągu jednego dnia tej samej osobie horoskopu astrologicznego. Musisz pamiętać o zasadach tworzenia horoskopu astrologicznego. Wyróżnia się 5 aspektów planetarnych o różnych działaniach.
Rozdział VII - Solariusz Solariusz jest to horoskop astralny wyliczany na moment powrotu Słońca na pozycję urodzeniową, czyli na pozycję ascendentu. Co roku w okolicach naszych urodzin (z pewnymi odchyleniami wynikającymi z niedokładności kalendarza) Słońce wraca dokładnie na tę samą pozycję, w jakiej przebywało w momencie narodzin. Na każdy taki moment możemy obliczyć nowy solariusz, który wskazuje nam ogólne perspektywy na nadchodzący rok. Obliczanie Wpisując dane do horoskopu, powinniśmy zwrócić uwagę na dwie istotne rzeczy: 1. Dokładny czas urodzenia Punktem wyjścia dla solariusza jest zawsze horoskop urodzeniowy, a konkretnie urodzeniowa pozycja Słońca. Powinna ona być ona określona z jak największą dokładnością. Nawet niewielkie odchylenie godziny urodzenia może spowodować znaczące przesunięcie domów solariusza. Zważywszy na to, że interpretacja solariusza opiera się w znacznym stopniu na położeniu planet w relacjach aspektów planetarnych i ich relacji do horoskopu urodzeniowego, solariusz bez wyznaczonych aspektów jest właściwie bezużyteczny. 2. Lokalizacja Większość autorów zaleca, by solariusz obliczać nie na miejsce urodzenia właściciela horoskopu, lecz na miejsce, w którym znajduje się on w momencie powrotu Słońca. Przykładowo: robimy solariusz dla kogoś urodzonego w Warszawie, kto kilka lat temu przeprowadził się do Krakowa i tam też spędza kolejne urodziny. Solariusz obliczamy więc na współrzędne Krakowa – innymi słowy, relokujemy go na Kraków. W związku z tym pojawia się pytanie – czy możemy celowo manipulować solariuszem, wyjeżdżając na urodziny w miejsce, które da nam jak najkorzystniejszy układ planet? Jak najbardziej jest to możliwe, ale należałoby się przemieścić o minimum kilkaset kilometrów, by różnica w solariuszu była dostrzegalna. Poza tym, w ten sposób możemy zmienić solariusz, natomiast nie zmienimy innych oddziaływań, takich jak tranzyty, progresje czy dyrekcje, które mogą okazać się dużo silniejsze niż wpływ solariusza. Interpretacja Patrząc na wykres solariusza zauważamy, że różni się on znacząco od naszego horoskopu urodzeniowego. Często jedynym punktem wspólnym między nimi jest pozycja Słońca – a i ono z reguły znajduje się w innym domu i tworzy inne aspekty. Przykładowo załóżmy, ze właściciel horoskopu astrologicznego ma Słońce w Domu I. Oznacza to, że ma skłonność do silnego podkreślania własnego "ja" i bardzo zależy mu, żeby go zauważano. Gdy w solariuszu Słońce przypadnie na Dom X, to zauważenie i podkreślenie "ja" w danym roku przejawi się na polu kariery zawodowej
i samorealizacji; na Dom V – w działalności twórczej lub jako podwyższenie samooceny, gdy ktoś się we właścicielu horoskopu zakocha itp. Kolejną rzeczą, na którą musimy zwrócić uwagę, są wszelkie podobieństwa między horoskopem astrologicznym a horoskopem astralnym. Czy ascendent solariusza znajduje się w tym samym miejscu, albo chociaż znaku, co jakikolwiek element horoskopu astrologicznego? Należy zwrócić na ten element szczególną uwagę, gdyż jego działanie bardzo zaznaczy się w danym roku. Czy jakaś planeta (poza Słońcem) jest w koniunkcji ze swoją urodzeniową pozycją lub przypada na ten sam dom, co w horoskopie astrologicznym? I znowu – znaczenie podkreślonych w ten sposób planet i/lub domów szczególnie w tym roku dojdzie do głosu. Mamy w horoskopie astrologicznym trudny aspekt między dwiema planetami, na przykład opozycję między Wenus i Marsem, a w solariuszu widać kwadraturę? Możemy się spodziewać, że teraz wyraźnie odczujemy dysharmonię miedzy tymi planetami – a zaznaczy się ona w tych domach, które Wenus i Mars zajmują w solariuszu. Jak już wcześniej zostało powiedziane, w solariuszu duże znaczenie mają pozycje planet w domach. Podkreślenie danego domu wskazuje, że sprawy z nim związane będą absorbowały naszą uwagę lub możemy w tej sferze spodziewać się zmian zgodnych z naturą danej planety. 1) Słońce wskazuje na kierunek realizacji naszej woli i możliwości twórczych, poczucia niezależności i skłonności przywódczych. W tej dziedzinie mamy potencjał rozwoju i możemy bardzo posunąć się do przodu. Okoliczności zewnętrzne skłaniają nas do szczególnego zainteresowania się sprawami tego domu. Będzie to prawdopodobnie obszar, którym w danym roku będziemy najbardziej zajęci. 2) Pozycja Księżyca wskazuje na sferę, która będzie nas najbardziej angażowała emocjonalnie, a także w której wyraźnie zaznaczą się zmiany. Według niektórych źródeł wskazuje także na sprawy domowe i rodzinne, np. Księżyc w Bliźniętach lub III Domu miałby wskazywać na zmianę miejsca naszego zamieszkania, podczas gdy Księżyc w Strzelcu lub IX Domu na podróż lub przeprowadzkę kogoś z rodziny (w praktyce zauważyłam, że Księżyc w IX Domu może oznaczać także naszą własną przeprowadzkę, niekoniecznie daleko, nawet w obrębie tego samego miasta). 3) Merkury – w tej sferze zaznaczy się akcent na komunikację, pisanie, czytanie, przekazywanie informacji i myślenie. 4) Wenus – tu podkreślone będą przyjemności, upodobania, zyski finansowe i szukanie harmonii; w domach związanych z partnerstwem może oznaczać zakochanie, choć inne czynniki wskazują, czy cokolwiek z niego wyjdzie. 5) Mars – tej sferze poświęcimy wiele energii, inicjatywy i pracy; tu będziemy niecierpliwi, a nawet możemy angażować się w konflikty. 6) Jowisz – tu doświadczymy ekspansji, rozrostu, w tej dziedzinie będziemy pewni
siebie, tematyki tego domu będzie w naszym życiu dużo. 7) Saturn – tu dotkną nas ograniczenia i opóźnienia, możemy przeżyć stratę lub rozczarowanie, a jednocześnie ta sfera będzie od nas wymagała samodyscypliny, odpowiedzialności i ciężkiej pracy. 8) Uran – tu sprawy mogą potoczyć się w sposób zaskakujący, niezgodnie z naszymi oczekiwaniami, czy to w dobrym, czy złym sensie; akcent na nowości i rewolucyjne zmiany. 9) Neptun – w tej dziedzinie możemy być oszukiwani lub sami się oszukujemy, dajemy się ponieść złudzeniom, możemy też paść ofiarą pomyłki lub niedoboru informacji; tu jesteśmy skłonni marzyć i poświęcać się. 10) Pluton – tu przeżyjemy transformację, zniszczenie czegoś, ale i nowy początek, eliminację czegoś z życia, by móc przyjąć coś innego; możemy też działać kierowani swoistym przymusem, instynktem, który zdaje się być silniejszy od nas samych. Czas działania solariusza Na początek należy zwrócić uwagę na bardzo istotną kwestię. Solariusz nie działa precyzyjnie od jednego powrotu do drugiego. Nie jest tak, że w okolicach naszych urodzin warunki naszego życia zmieniają się diametralni, tak jakbyśmy urodzili się na nowo. Niektóre układy z solariusza mogą zacząć działać już na długo przed powrotem Słońca na urodzeniową pozycję, zwłaszcza gdy są aktywizowane przez podobny tranzyt lub inny układ w lunariuszu. Astrolog Mary Fortier Shea twierdzi, że mogą to być nawet trzy miesiące przed. Według niej znaczący jest czas na ok. 3 miesiące i 1 miesiąc przed urodzinami – wyznaczają one początek przejścia do nowego solariusza i związanych z tym zmian. Czy można wyznaczyć dokładny czas wystąpienia zdarzenia tylko na podstawie solariusza? Mam wrażenie, że solariusz nie najlepiej się do tego nadaje. Owszem, istnieją techniki polegające np. na dzieleniu domów na odcinki odpowiadające poszczególnym miesiącom, ale podchodzę do nich z duża rezerwą. Po pierwsze, nie zauważyłam, żeby działały w praktyce, przynajmniej obserwując siebie i rodzinę. Po drugie, trzeba by znać bardzo dokładnie swój czas urodzenia – a ile osób może to o sobie powiedzieć? Po trzecie, astrolodzy do tej pory nie mogą dojść do porozumienia, który system domów jest najlepszy. W związku z tym trudno jest konkretnie wyznaczyć wierzchołek domu, który miałby być punktem wyjścia dla takich przeliczeń. Nie wspominając już o tym, że w praktyce nie ma jakichś wyraźnie zdefiniowanych granic między domami, przez co planeta będąca fizycznie pod koniec danego domu z reguły działa już na dom następny. Biorąc pod uwagę te wszystkie czynniki wydaje się, że lepiej jest skupić się na interpretacji samej pozycji planety w domu, a do dokładniejszej prognozy używać technik, które nadają się do tego dużo lepiej
Rozdział VIII - Płaszczyzny astrologiczne Astrologia powinna poruszać się w rzeczywistości. Czym jest więc rzeczywistość? Kusząc się o obiektywność w rozważaniach na temat astrologii, możemy odwołać się do nauki o czterech żywiołach, która głosi, że rzeczywistość dzieje się – inaczej mówiąc rozgrywa – na czterech płaszczyznach: Płaszczyzna materialna – to ta, którą najlepiej znamy, bo doświadczamy jej poprzez nasze ciało fizyczne. Tą część rzeczywistości symbolizuje żywioł ziemi. To tutaj rozgrywa się wszystko, co jest doświadczane przez nas za pomocą zmysłów: bogactwo, praca, pieniądze, choroby ciała, porządek, dojście na szczyt. Światem tym rządzą, Harmady, które za każdą pracę odmierzają odpowiednią stawkę. Płaszczyzna emocjonalna – tę płaszczyznę ponoć najlepiej znają kobiety – bo mają swoją intuicję emocjonalną, choć wielu mężczyzn również ją posiada. Tę część rzeczywistości symbolizuje żywioł wody. To tutaj rozgrywają się wszystkie doświadczenia związane z rodziną, troską, domem, głębią uczuć, pasją, zazdrością, miłością potrzebą poświęcenia się, oddania, nie zapominając o religii i poszukiwaniach duchowych. Światem tym rządzą Udiny, z którymi ponoć należy obchodzić się stanowczo. Płaszczyzna intelektualna – to ta płaszczyzna, którą potocznie nazywamy umysłem. Tę część rzeczywistości symbolizuje żywioł powietrza. To na tej płaszczyźnie mamy do czynienia z pisaniem, nauką, porozumiewaniem się, wchodzeniem w relacje z innymi ludźmi, czyli przyjaźń, spółki, anty-przyjaźń, czyli jawni wrogowie, organizacje, grupy towarzyskie, lecz również komputery, gazety, etc. Światem tym rządzą Sylphy, które można kontrolować dzięki stałości. Płaszczyzna wolicjonalna – to płaszczyzna oparta na naszej woli. Wola to energia, chęć działania. Tę część rzeczywistości symbolizuje żywioł ognia. To tutaj mamy sport, wojny, bójki, wojsko, inżynierię i majsterkowanie, które starają się przecież zaprząc energię do pracy na naszą korzyść, będzie tu też król, który ma taką, czy taką wolę, ale będzie również chęć podróży, zwiedzania, rozszerzania się, ta ostatni wydaje się najbezpieczniejsza. Światem tym rządzą Salamandry, które najlepiej kontrolować poprzez łagodność.
ZAPAMIĘTAJ
Astrologia podlega rzeczywistości. Rozgrywa się ona na 4 różnych płaszczyznach : płaszczyźnie materialnej (żywioł ziemi), płaszczyźnie emocjonalnej (żywioł wody), płaszczyźnie intelektualnej (żywioł powietrza) oraz płaszczyźnie wolicjonalnej (żywioł ognia). Każdej z płaszczyzn przyznano opiekuna, który rządzi daną płaszczyzną/światem.