ผู้มาเยือน

ผูม้ าเยือน มิรายญิ เขียน ภาพปก UFOs over Michigan by Farlane จัดพิมพ์ในรู ปแบบหนังสื ออิเล็กทรอนิกส์โดย MiRAYEBOOK (facebook.com/mirayebook) พิมพ์ครัDงแรก พฤษภาคม ๒๕๕๕ พิมพ์ครัDงทีI ๒ กันยายน ๒๕๕๕ (ปรับปรุ งใหม่) สงวนสิ ทธิ ตามพระราชบัญญัติลิขสิ ทธิ โดยละเว้นซึI งบางประการ ตามสั ญ ญาอนุ ญ าต ครี เ อที ฟ คอมมอนส์ ทีI CC BY-NC-ND 3.0 สามารถอ่านออนไลน์ หรื อดาวน์โหลดเพืIออ่านได้เป็ นการส่ วนตัว การเผยแพร่ ต่อทางอินเตอร์ เน็ตสามารถกระทําได้โดยแสดงทีIมา ห้า มคัด ลอกหรื อ ดัด แปลงส่ ว นหนึI ง ส่ ว นใดอัน เป็ นการละเมิ ด โดยเฉพาะอย่ า งยิI ง การตี พิ ม พ์เ พืI อ จัด จํา หน่ า ยในเชิ ง พาณิ ช ย์ จะต้องได้รับอนุญาตจากผูเ้ ขียนเป็ นลายลักษณ์อกั ษรก่อนเท่านัDน

อารัมภบทผูเ้ ขียน ผู้มาเยือน เป็ นเพียงเรืI องทีIแต่งขึDนเท่านัDน หากจะมีส่วนเกีIยวข้อง กับ บุ ค คล สมาคม หรื อ เหตุ ก ารณ์ จ ริ ง แต่ ป ระการใด ก็ นับ ว่ า อัศจรรย์ยงิI เพราะเดิมทีมิได้ตD งั ใจให้ขอ้ งเกีIยวใด ๆ ทัDงโดยตรงและ โดยอ้อม มิรายญิ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕

มิรายญิ

ความโกลาหลเกิดขึน หลังจากผู้นําพรรคฝ่ ายค้ านลุกขึน ประท้ วง การอภิปรายของท่านนายกรัฐมนตรี แต่ความโกลาหลนัDนมิได้มา จากการใส่ สูทผรุ สวาทหรื อกระชากเน็กไทมาวางมวยกัน เพราะ ความโกลาหลนัDนเกิดขึDนหลังจากทีIจู่ ๆ ชายชุ ดดํากลุ่มหนึI งได้พา กันบุกรุ กมายังทีIประชุมสภา และอุม้ ตัวท่านนายกรัฐมนตรี ไปต่อ หน้าต่อตา ไม่มีใครสามารถช่ วยเหลือท่านนายกรัฐมนตรี ได้ ทุก คนได้แต่ยืนแข็งทืIอเป็ นหิ น ไม่สามารถขยับเขยืDอนอวัยวะส่ วนใด ของร่ างกายได้ จะมีก็เพียงสายตาทีIกรอกมองกันไปมา ทุกคนต่าง คิดตรงกันว่าตนถูกวางยา อาจเป็ นยาชาชนิดรุ นแรงและเฉี ยบพลัน เพราะแม้แต่ลิDนก็ยงั แข็งขืน นํDาลายฝาดเฝืI อนเสี ยจนเหมือนอมก้อน สบู่ละลายในปากไม่ อาจกระดกลิDนปลดปล่ อยเสี ยงตะโกนหรื อ ร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าทีIรักษาความปลอดภัยทีIอยูด่ า้ น นอกได้แต่ อย่า งใด เมืI อ ไม่ มี ใครสามารถช่ ว ยอะไรได้ ก็จ าํ ต้อ ง ปล่อยให้กลุ่มชายชุดดําลงมือลงมือต่อไปอย่างอุกอาจ พวกมันไม่ ปกปิ ดใบหน้า มีเพียงแว่นดําเท่านัDนใช้อาํ พรางสายตา พวกมันใช้ ผ้าคาดตานายกรัฐมนตรี ไว้ ท่านจึงไม่รู้ว่าตนกําลังถูกลักพาตัวไป แห่ งหนไหน ไม่รู้แม้พวกมันประสงค์อะไร ท่านจึงได้แต่พูดขู่ไป แกน ๆ “ทําแบบนีD จบไม่สวยแน่ รี บปล่อยผมตอนนีDดีกว่า แล้วผม จะทําเป็ นว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึDน” ผูม้ าเยือน | 1 |

มิรายญิ

แต่ดูท่าคําของท่านนายกรัฐมนตรี จะมีค่าไม่มากไปกว่ากลิIนปาก ท่านยังรู ้สึกว่าตัวเองยังขโยกเขยกจากการแบกหาม และความรู ้สึก ต่อมาก็คือถูกโยนตัวลงบนเบาะนิIม ๆ “ขอยํDา อี ก ครัD ง ปล่ อ ยผม แล้ว ผมจะถื อ ว่ า ไม่ เ คยมี อ ะไร เกิ ด ขึD น เพราะป่ านนีD ตํา รวจคงปิ ดถนนทุ ก เส้ น ในละแวกนีD ไว้ หมดแล้ว พวกคุณไปไหนไม่รอดหรอกน่า...” ไม่มีเสี ยงตอบใด ๆ จากกลุ่มชุ ดดํา ไม่มีแม้กระทังI เสี ยงติด เครืI องรถยนต์อย่างทีIท่านคิด และไม่ว่าท่านจะขู่อะไรหรื อจะพูด ไปอย่างไรก็ไม่มีเสี ยงใด ๆ โต้ตอบกลับมาแม้แต่นอ้ ย แน่นอนว่า ท่านนายกรัฐมนตรี เองก็ไม่ รู้ว่าพวกมันเป็ นคนของใคร ขัDวไหน พรรคไหน ไม่รู้แม้กระทังI พวกมันกําลังลักตัวท่านไปแห่ งหนไหน พวกมันจะฆ่าท่านหรื อไม่ หรื อพวกมันแค่จะเรี ยกค่าไถ่ ท่านคิด ฟุ้ งซ่ านไปต่ าง ๆ นานา ทว่าความคิ ดเหล่ านัDน กระเส็ น กระสาย หายไปในความมืด สองตาของท่านถูกปิ ดสนิท มันทําให้ท่านรู ้สึก เหมื อนตัว เองถู กจองจํา ในห้ว งอัน ธกาลเคว้ง คว้า ง ขณะทีI เ วลา ภายนอกยังดําเนิ นต่อไป เวลาภายในใจท่านนายกรัฐมนตรี กลับ ค่อย ๆ ดําเนินไปอย่างเนิบบาบ เชืIองช้า และเนินนาน ซึI งก็นานเสี ย จนท่านไม่สามารถรับรู ้เวลาทีIแท้จริ งได้ ท่านได้แต่เงียบ เงียบกระ ท่านท่านเหมื อนตกอยู่ในภวังค์ แต่แล้วก็มีเสี ยงเสี ยงหนึI งสะกิ ด ท่านขึDนจากภวังค์อนั ดํามืดนัDน ผูม้ าเยือน | 2 |

มิรายญิ

“สวัสดี ท่านผูท้ รงเกียรติ...” เสี ยงนัDนกังวานแปลก ฟั งอย่างไรก็คล้ายเสี ยงก้องในโอ่ง เปล่ า หลัง จากเสี ย งนัDน เงี ย บไปได้สั ก พัก ท่ า นนายกรั ฐ มนตรี ก็ ได้รับการปลดผ้าคาดตาออก จึงพบว่ามีชายชุ ดดําห้าคนยืนห้อม ล้อมท่านในสถานทีIอนั แปลกตา เป็ นห้องรโหฐานปราศจากบาน ประตูหรื อหน้าต่าง มันอาจเป็ นสถานทีIลบั สักแห่ ง ผนังโดยรอบ เป็ นสี เงินยวงตียาวไร้รอยเชืIอมต่อ มองไปไม่มีการติดตัDงหลอดไฟ สักดวง แต่ภายในห้องกลับมีแสงขาวเรืI อนวลตา และท่านยังพบว่า ตัวเองนังI อยูบ่ นเก้าอีDทรงกรวยควํIา เบืDองหน้าเป็ นชายอีกคนนังI บน เก้าอีDตวั ใหญ่กว่า มีทีIพกั แขนและพนักพิงมลังเมลืองจนดูเสมือน หนึIงบัลลังก์ “นีI มนั เรืI องบ้าอะไรกัน พวกคุณเป็ นใคร อย่าบอกนะว่านีI เป็ นรายการเรี ยลลิตD ีลกั พาตัวนายก” ท่านนายกรัฐมนตรี พยายามไม่ แสดงให้เห็นถึงความตระหนก “ผมจะบอกให้ว่ากล้องวงจรปิ ดทีI สภาบัน ทึ ก ใบหน้า พวกคุ ณ ไว้ห มดแล้ว งานนีD รั บ รองไม่ ข าํ แน่ เพราะงัDนผมจะพูดอี กครัD งเดี ยว ผมจะทําเป็ นลื ม ๆ เรืI องนีD ซะถ้า ปล่อยผม...” พอได้ยนิ เข้าแบบนัDน ชายตรงหน้าจึงก้าวลงจากบังลังก์ เขา ยืIนหน้าเข้ามาใกล้ท่านนายกรัฐมนตรี เขาเอ่ยด้วยเสี ยงทุม้ ตํIา “ทีI บอกว่าบันทึกใบหน้าได้น่ะ ใช่หน้าข้าพเจ้าไหม...” ผูม้ าเยือน | 3 |

มิรายญิ

วินาที นD ันหนังหน้าเขาตึ งปริ ไม่ ช้าไม่ นานมันก็ขยายอู ม เหมือนลูกโป่ งพองลมจนกระทังI แตกโผละ! ท่านนายกรัฐมนตรี ตกใจถึงกับผงะเมืIอเห็นหัวอีกหัวกําลังงอกขึDนมาจากคอด้วนกุด พร้อมนัยน์ตาแดงสดและเขีDยวโง้งงุม้ “...ใช่หน้านีDหรื อเปล่า” ท่านนายกรัฐมนตรี ตวั สัIนเทา บัดนีD ชายอีกห้าคนทีIยนื ห้อม ล้อมก็พากันงอกหัวสยองออกมาให้เห็นเช่ นกัน มันคล้ายหัวของ ตักl แตนยักษ์แต่ดูน่ากลัวกว่ามากนัก “สะ...สัตว์ประหลาด พวกแกไม่ใช่คน!” ท่ า นนายกรั ฐ มนตรี ตระหนั ก แล้ว ว่ า ชายทีI ก ลับ ไปนัI ง บัลลังก์ รวมทัDงพวกชุดดําทีIลกั พาตัวท่านมา ล้วนหาใช่มนุษย์ไม่ “แก...พวกแกต้องการอะไร จะบุกโลกเหรอ! ทําไมไม่ไป บุกอเมริ กาก่อน!?” “ใจเย็น ๆ สิ ท่านผูท้ รงเกียรติ อย่าเพิIงลุกลน พวกเรามาจาก ดาวปาตังก้า ดาวของเราทีIมีอารยธรรมายาวนานกว่าท่านมากนัก ปกครองด้ว ยระบอบปาตัง ก้า ธิ ป ไตย และสมัย หน้ า จะมี ก าร เลือกตัDงสมาชิกสภาผูแ้ ทนปาตังก้า ซึIงข้าพเจ้าจะแพ้การเลือกตัDงใน ครัDงนีDไม่ได้ “แล้ว...แล้วทําไมต้องจับผมมาด้วย” “ข้าพเจ้าขาดองค์ความรู ้ในเกมการเมืองแบบลักลันI ” ผูม้ าเยือน | 4 |

มิรายญิ

“หมายความว่ายังไง ไอ้ทีIวา่ ขาด...” “ทีIดวงดาวของข้าพเจ้า เพิIงเปลีIยนผ่านการปกครองมาสู่ ระบอบใหม่ พูดไปแล้วปาตังก้าธิ ปไตยก็ดูจะคล้ายกับระบอบของ ท่าน และข้าพเจ้าต้องชนะการเลือกตัDงสมัยหน้าเท่านัDน พินิจแล้ว ข้าพเจ้าต้องการตัวท่าน หรื อจะพูดให้ถูกคือต้องการความรู ้ในด้าน การเมื อ งของท่ า น ดั ง นัD นขอได้ โ ปรด จงมาด้ ว ยกัน มาเป็ น มันสมองให้กบั ข้าพเจ้า” “เดีo ยว ๆ ผูน้ าํ ประเทศอืIนทีIเขาเจริ ญแล้วก็มีตD งั เยอะแยะทีI เป็ นประชาธิ ปไตย แต่ผมนีI ดูผมสิ ผมเป็ นแค่นายกของประเทศทีI หยุดพัฒนาแล้ว ทําไมคุณต้องจําเพาะว่าเป็ นผมด้วย!” “ข้าพเจ้าคอยเฝ้ าสังเกตพวกท่านมานาน โดยเฉพาะกับวาท กรรมของพวกท่านทีIว่า ‘...ทําอะไรไม่แพ้ชาติใดในโลก’ ซึI งหาก พูดถึงในด้านของความรู ้ความสามารถทีIขา้ พเจ้าต้องการพึIงพาท่าน มันก็น่าจะเป็ นเช่นนัDน ข้าพเจ้าหวังว่าท่านจะมีวิธีทีIแนบเนียนทีIสุด ในโลก หรื ออาจจะในจัก รวาล เพืIอ ช่ ว ยให้ข ้าพเจ้าได้ช นะการ เลือกตัDงสมัยต่อไป...” “ป่ วยการเปล่ า ๆ ถึ งเอาตัวผมไปก็ไม่ มีประโยชน์” ท่ าน นายกรัฐมนตรี เริI มผ่อนคลาย เมืIอรู ้ถึงจุดประสงค์การมาของเหล่าผู ้ มาเยือน “ทําไมท่านถึงว่าไม่มีประโยชน์?” เสี ยงถามมาจากบัลลังก์ ผูม้ าเยือน | 5 |

มิรายญิ

“บอกตามตรง ผมก็แค่หุ่นเชิ ดทีIแขวนป้ ายนายกไว้เท่านัDน พูดแค่นD ีคงเข้าใจ...” ผูน้ าํ ปาตังก้านิI งไปครู่ ใหญ่คล้ายกับไม่คาดคิดมาก่อน จน ทีIสุดแล้วเขาก็เอ่ยขึDน “งัDนท่านควรแนะนําคนอืIนให้ขา้ พเจ้า” “เอาแบบนัDนก็ได้...” จากนัDนท่านนายกรัฐมนตรี กไ็ ล่รายชืIอ ของพรรคฝ่ ายค้านไปทีละคน จนเป็ นหลายสิ บคน แล้วท่านก็นIิ ง ไปครู่ ใหญ่ก่อนจะพูดต่อ “จริ ง ๆ ยังมีอีกเยอะนะ เอาเป็ นว่าเดีoยว ผมจะเขียนรายชืIอให้แล้วกันว่ามีใครบ้าง สนใจคนไหนก็เอาตัวเขา ไปดาวคุณเลย เผือI แผ่นดินจะสู งขึDน” “แผ่นดินสู งขึDน?” “อ่อ ไม่มีอะไรหรอก ช่ างเถอะ ขอกระดาษกับปากกาให้ ผมดีกว่า” แต่พวกปาตังก้ามีแต่กระดาษอิเล็กทรอนิกส์ ลักษณะคล้าย แผ่ น ใสทีI ส ามารถใช้นิD ว จิD ม และลากเขี ย น ซึI งสามารถใช้แ ทน กระดาษกับปากกาทีIท่านนายกรัฐมนตรี ขอไปได้ ท่านจึงรับเอามา ลากนิDวขยุกขยิกอยู่นานสองนาน พยายามนึ กถึงหน้าแต่ละคนไป แล้วก็เขียนชืIอไปด้วย จนได้ครบตามทีIพึงพอใจ “เป็ นร้อยคนเชี ยว แบบนีD จะเลือกอย่างไรดี แต่อืม...” ผูน้ าํ ปาตัง ก้า พิ นิ จ รายชืI อ อยู่น านสองนานถึ ง ค่ อ ยสัI ง กับ ลู ก สมุ น ให้ ดําเนินการ ผูม้ าเยือน | 6 |

มิรายญิ

“ไปเอาตัวพวกนีD มาให้หมดทุกคน! อ่อ...อย่าลืมพาผูท้ รง เกียรติท่านนีDกลับไปยังสภาของเขาด้วย” “ครับท่าน!” “ข้าพเจ้าขอบคุณท่านมาก สหาย” ผูน้ าํ ปาตังก้ากล่าวอําลา ขณะทีI ช ายชุ ด ดําทัDง ห้าขดหัวเข้าไปในลําตัว หัว ใหม่ ทีI มี ลัก ษณะเหมื อ นศี ร ษะมนุ ษ ย์ส วมแว่ น ดํา ก็ผุ ด ขึD น มาจากลํา คอ จากนัDนชายชุดดําทัDงหมดได้นาํ ท่านนายกรัฐมนตรี กลับออกมาตาม เส้นทางเดิมโดยไม่ใช้ผา้ คาดปิ ดตา และจากการพูดคุยก็ทาํ ให้ท่าน นายกรั ฐ มนตรี รู้ ว่ า ตอนนีD กํา ลัง อยู่บ นอากาศยานสู ง เหนื อ ชัDน บรรยากาศ หนึI งในชายชุ ดดํานําท่านไปขึDนโดยสารยานลักษณะ คล้ายแค็ปซูลแนวนอนสี ขาวทึบ ขนาดพอ ๆ กับรถตูห้ นึI งคันแต่ ภายในไม่คบั แคบนัก ประเมินด้วยสายตาแล้วน่าจะออกแบบมาให้ นังI ได้ราวสิ บห้าถึงยีสI ิ บคน ประตูดา้ นข้างเลืIอนออก ท่านนายกรัฐมนตรี ขD ึนไปนังI ยังทีI นัIง หน้า สุ ด ของแค็ป ซู ล ชายชุ ด ดํา เข้า ประจํา ทีI นIัง นัก บิ น ซึI ง อยู่ ท้ า ยสุ ด ครัD นมองผ่ า นฝาครอบออกไปนอกแค็ ป ซู ล ท่ า น นายกรัฐมนตรี เห็นชายชุ ดดําคนอืIน ๆ กําลังแยกย้ายไปโดยสาร พาหนะแค็ปซูลกันคนละลําเช่ นกัน จากนัDนท่านเอีDยวหลังไปถาม นักบินทีIทา้ ยลํา “ไอ้นีIสินะ...ทีIพาผมขึDนมาทีแรก” ท่านจําสัมผัสนุ่ม ๆ ของ ผูม้ าเยือน | 7 |

มิรายญิ

เบาะนังI ได้ “ร่ อนลงไปกลางเมืองแล้วคนอืIนเขาจะไม่ตกใจเหรอ” ทว่านักบินตอบไม่ตรงคําถาม เขาว่า “ท่านจะถึงทีIหมายใน ไม่ชา้ ครับ” ท่ า นนายกรั ฐ มนตรี ย กั ไหล่ ทํา ท่ า เหมื อ นตนไม่ น่ า ถาม อะไรเปิI น ๆ เพราะดูจากเทคโนโลยีของพวกเขาแล้วก็เดาได้ไม่ยาก ว่าคงไม่แปลกถ้ายานแค็ปซูลลํานีDจะมีระบบพรางตัวติดตัDงมาด้วย ท่ า นคิ ดว่า ท่ า นเดาถูก จึ ง ละความสนใจแล้ว หันกลับ มาพิ ง พนัก ตามเดิม เมืIอยานแค็ปซูลถูกปล่อยออกจากยานแม่และเหาะไปด้วย ความเร็ ว สู ง ท่ า นแน่ ใ จว่ า ไม่ ไ ด้ยิน เสี ย งเครืI อ งยนต์ ไม่ รู้ สึ ก ถึ ง แม้กระทังI แรงต้าน ไม่มีแม้แต่แรงไหวใด ๆ ท่านรู ้สึกเหมือนนังI อยู่ บนเก้าอีDนIิ ง ๆ ไม่ช้าไม่นานยานแค็ปซู ลก็ลงมาจอดเหนื อดาดฟ้ า อาคารรั ฐ สภา หลัง จากชายชุ ด ดํา ซึI งทํา หน้า ทีI นักบิ น ได้แ จ้ง ให้ ทราบว่าถึงทีIหมายโดยสวัสดิภาพแล้ว ประตูยานด้านข้างจึงเลืIอน เปิ ดให้ท่านนายกรัฐมนตรี ได้กา้ วออกมารับไอระอุจากแสงแดด ท่ า นมองลงไปเบืD อ งล่ า งเห็ นรถแออัด เต็ม ถนน เสี ยงการจราจร เซ็งแซ่ฟังคุน้ หูและตึกรามบ้านช่องเรี ยงรายอย่างไร้ระเบียบก็ดูคุน้ ตา ก็ทาํ ให้มนIั ใจได้ว่ากลับมาถึงทีIหมายแล้วอย่างแน่ นอน โดยทีI ท่านไม่ได้ฝันไป “เอ่อ นีI ...” ท่านนายกรัฐมนตรี เหลียวกลับไปตัDงใจจะถาม อะไรบางอย่าง ทว่า ยานแค็ปซู ลนัDนหายไปแล้วอย่างเงี ยบเชี ย บ ผูม้ าเยือน | 8 |

มิรายญิ

ท่านได้แต่ยกั ไหล่พลางพูดกับตัวเอง “เอ่อ...ช่ างเถอะ สงสัยจะรี บ ไปตามพวกทีIอยูใ่ นรายชืIอ” ท่านนายกรัฐมนตรี ใช้เวลาเกือบทัDงวันอยู่บนดาดฟ้ า หยิบ บุหรีI จากกระเป๋ าในเสืD อสู ทออกมาสู บแบบมวนต่ อมวน กระทังI ดวงอาทิตย์ทาํ ท่าจะลับขอบฟ้ า ท่านจึงลงจากดาดฟ้ ากลับเข้าในตัว อาคารมุ่งตรงไปยังห้องประชุมสภา เมืIอเดินเข้าห้องประชุมมาแล้ว ท่านไปหยุดนิI งอยู่ทีIกลางห้อง ท่านหลับตา พลางสู ดหายใจลึก ๆ เวลานีDนอกจากท่านแล้วไม่มีใครอืIนอยูใ่ นห้องทรงโค้งอันโอ่โถงนีD และคงไม่มีไปอีกสักระยะ ท่านแทบจินตนาการไม่ออกเลยว่าเหล่า ผูท้ รงเกียรติในรายชืI อนัDนจะไปรับใช้พวกมนุษย์ปาตังก้าอีท่าไหน แต่นนIั ไม่สําคัญเท่ากับการทีIนักการเมืองหัวเก่าล้าสมัยในสายตา ท่ า น กํา ลัง จะถู ก เนรเทศออกจากโลกไปในชัIว ข้า มคื น ท่ า นยิDม อย่างพึงใจ ต่อไปจะเป็ นยุคสมัยทีIมีแต่นกั การเมืองหนุ่มสาวผูเ้ ป็ น ตัว แทนของคนรุ่ น ใหม่ และมัน คงจะเป็ นการเมื อ งในอุ ด มคติ ตามทีIท่านเคยวาดฝันไว้เหมือนครัDงแรกทีIได้กา้ วเข้าสู่ เส้นทางสาย นีD น่าขอบคุณสหายผูม้ าเยือน... เป็ นเวลากว่ า สิ บ ปี แล้ ว ที( ก ารเมื อ งของไทยก้ า วเข้ า สู่ ยุ ค ใหม่ การเมืองแบบหลังสมัยใหม่นิยม เปิ ดกว้างทางความคิด ทุกคนมี สิ ท ธิ เ สรี ภาพทีI จ ะพูด หรื อ แสดงความคิ ด เห็ น กัน อย่า งเท่ า เที ย ม ผูม้ าเยือน | 9 |

มิรายญิ

รวมถึงท่านนายกรัฐมนตรี เองก็ดาํ รงตําแหน่งมาติดต่อกันถึงสมัยทีI สาม ชนะการเลือกตัDงมาโดยตลอด ท่านพอใจกับภาพการเมืองทีI เป็ นอยู่ ทุ ก วัน นีD ทุ ก อย่ า งเป็ นประชาธิ ป ไตยเต็ ม ใบและภาค ประชาชนเองก็มีกระบวนการตรวจสอบนักการเมืองทีIเข็มแข็งขึDน การทุจริ ตลดลงอย่างเห็นได้ชดั ประเทศชาติกาํ ลังพัฒนาไปอย่าง พลวัต ท่านนายกรัฐมนตรี เองก็ตD งั ความหวังไว้วา่ ก่อนจะหมดวาระ สมัยนีD ท่านต้องผลักดันประเทศให้พน้ จากอันดับรัDงท้ายในกลุ่ ม ประชาคมอาเซียน ในยามทีIท่านต้องการผ่อนคลาย ท่านจะหาเวลาขึDนมาสู บ บุหรีI ทีIดาดฟ้ าตึกรัฐสภา วันนีDกเ็ ช่นกัน ท่านใช้เวลาระหว่างพักการ ประชุมสามสิ บนาทีขD ึนมาเหมือนเช่นเคย ใจนึกขอบคุณเหล่าผูม้ า เยือนเมืIอครัDงนัDน หากเป็ นไปได้ท่านอยากพบพวกเขาอีกสักครัDง อย่างไว้ไมตรี ขณะทีIท่านกําลังขบคิดไปเรืI อยเปืI อย ท่านแหงนหน้า มองท้องฟ้ าด้วยความฉงนฉงาย จู่ ๆ กลุ่มเมฆเบืDองบนพลันขมวด ม้วนเป็ นวงก้นหอย ชัวI ครู่ นD นั ท่านรู ้สึกถึงบรรยากาศบิดเบีDยว และ พริ บตาเดียวยานรู ปทรงแค็ปซูลก็พลันปรากฏต่อหน้า ท่านจําได้ดี สี ของมันขาวทึบ ท่านมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นลําอืIน คงมาแค่ลาํ เดียว กระทัIง ประตู ข ้า งเลืI อ นเปิ ดให้เ ห็ น ผูท้ ีI โ ดยสารมาด้า นใน ท่ า น นายกรั ฐมนตรี จึงรี บวิIงเข้าไปใกล้ ท่ านคลีI ยิDม ใช่ พวกเขาจริ ง ๆ พวกเขานังI มากันเต็มลํา และหนึIงในนัDนได้กา้ วออกมาทักทายท่าน ผูม้ าเยือน | 10 |

มิรายญิ

“สวัสดี ท่านผูท้ รงเกียรติ หวังว่าท่านยังจําข้าพเจ้าได้” ท่านนายกรัฐมนตรี สารภาพกับตัวเองว่าจําไม่ได้ เพราะเข้า ไปในยานแค็ปซู ลมี พวกเขาโดยสารกันมาเต็มลํา และดูอย่างไร พวกเขาก็ มี ใ บหน้ า ละม้า ยกับ ตัlก แตนทีI แ กะออกมาจากพิ ม พ์ เดี ยวกันทัDงหมด กระนัDนท่านก็สู้เดาไปว่าน่ าจะเป็ นผูน้ าํ ปาตังก้า ตนเดียวกับทีIเคยเห็นตอนนังI บนบัลลังก์ “เป็ นท่านนันI เอง” ท่านนายกรัฐมนตรี กล่าวทักแกน ๆ จากนัDนผูม้ าเยือนได้แจ้งจุดประสงค์ของการมาในครัDงนีD “ข้าพเจ้าถือท่านเป็ นสหายคนหนึI ง และข้าพเจ้ามายังโลก ด้วยความเร่ งด่วน” “เร่ งด่วน?” “ข้าพเจ้ามันI ใจว่าท่านยังจําเรืI องทีI ขา้ พเจ้าเคยมาขอความ ช่วยเหลือเมืIอราวสิ บปี ก่อนได้” “ใช่ ผมจําได้ดีเชียวล่ะ” “ข้าพเจ้าตืIนตาตืIนใจมาก เพราะแต่ละคนทีIท่านได้แนะนํา ให้นD ัน แต่ ล ะคนมี อ งค์ค วามรู ้ แ ละกลการเมื อ งแบบพลิ ก แพลง มากมาย จนทีIสุดก็ทาํ ให้พวกเราได้ชยั ในการจัดตัDงสภาปาตังก้า” ท่านนายกรัฐมนตรี ยมิD กว้าง “ผมยินดีกบั คุณด้วย สหาย” “แต่ขา้ พเจ้าก็ไม่นึกเลยว่าพวกนัDนจะเหนือความคาดหมาย” “เหนือความคาดหมาย...” ท่านนายกรัฐมนตรี ขมวดหัวคิDว ผูม้ าเยือน | 11 |

มิรายญิ

“มันหมายความว่ายังไงไอ้ทีIวา่ ....” “หมายถึง ในฉากหน้าพวกเขาแสร้งสนับสนุ นข้าพเจ้า แต่ ในทางลับหลังแล้ว พวกเขาแอบไปเข้าพวกกับฝ่ ายค้านและดึ ง กองทัพเข้ามามีส่วนในผลประโยชน์ บีบข้าพเจ้าด้วยเกมนอกสภา จนทีIสุดแล้วรัฐบาลของข้าพเจ้าถูกล้มล้าง ซึI งเป็ นเรืI องทีIไม่เคยเกิด ขึDนมาก่อนบนดาวของข้าพเจ้า ในภาษาของข้าพเจ้าไม่มีคาํ ศัพท์ นิ ย ามเหตุ ก ารณ์ ใ นลัก ษณะนีD จึ ง ไม่ รู้ จ ะอธิ บ ายแก่ ท่ า นอย่า งไร ตอนนีDขา้ พเจ้าและครอบครัวถูกเนรเทศ และกําลังอยูใ่ นระหว่างหา ดาวดวงใหม่สาํ หรับใช้เป็ นสถานลีDภยั ทางการเมือง” “งัDน พวกท่ า นก็ อ ยู่ ทีI โ ลกเลยสิ ด้ ว ยอํา นาจทีI ผ มมี ผม สามารถหาสถานทีIลบั ให้พวกท่านอยูก่ นั ได้สบาย ๆ ทัDงครอบครัว จะอยูน่ านแค่ไหนก็ได้” “ขอบคุณ แต่คงไม่ได้หรอกสหายผูท้ รงเกียรติ ข้าพเจ้าและ ครอบครัวของข้าพเจ้าเองก็เห็นทีจะต้องรี บไปยังดาวอืIน” “อ้าว” ท่ า นนายกรั ฐมนตรี ฉงนฉงาย พวกเขาไม่ ยอมรั บ ไมตรี ทีIหยิบยืนI ผูน้ าํ ปาตัง ก้ากล่ า วอําลาและเดิ นกลับ ไปขึD นยานแค็ปซู ล โดยก่ อ นประตู ย านจะเลืI อ นปิ ด เขาได้ บ อกกล่ า วแก่ ท่ า น นายกรัฐมนตรี “เวลานีD คนของท่านอยูเ่ บืDองหลังการผลักดันให้สภามีมติ ผูม้ าเยือน | 12 |

มิรายญิ

เห็นชอบกับนโยบายสงครามกาแล็กซีI ต่อไปจะเป็ นยุคล่าอาณา นิ คมอวกาศ” ซึI งในวินาทีสุดท้ายก่อนประตูจะปิ ดสนิ ท ผูน้ าํ ปา ตังก้าได้กล่าวเตือนอีกครัDงด้วยความจริ งใจ “บุคคลตามรายชืI อทีI ท่านเคยแนะนําเมืIอครัDงนัDน บัดนีDพวกเขาได้เคลืIอนกําลังและเตรี ยม จะบุกโลกอยูใ่ นไม่ชา้ ...สหาย ข้าพเจ้าขอให้ท่านโชคดี” ยานแค็ปซูลเหิ นขึDนสู่ ฟากฟ้ าเหนือชัDนบรรยากาศ บุหรีI ร่วง จากปากท่ า นนายกรั ฐมนตรี ท่ า นร้ อ งออกมาแทบไม่ เป็ นภาษา มนุษย์ “FU*K#!”

ผูม้ าเยือน | 13 |

р╕бр╕┤р╕гр╕▓р╕вр╕Нр╕┤

р╕Ьр╕╣р╕бр╣Й р╕▓р╣Ар╕вр╕╖р╕нр╕Щ | 14 |