Κυριακή 9-3-2014 by epohi

3341

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 9 Μαρτίου 2014 • Αρ. φ. 1193 • 2 €

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Γ. Μπαλάφας: Η κυβέρνηση έχει μπει σε αδιέξοδο δρόμο

Το μέλος της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ μιλά για την πολιτική λιτότητας, τις εκλογές και τη στάση του κόμματος απέναντι στη Χρυσή Αυγή. σελ. 7

... Γ. Τσιρώνης: Καμία ψήφος δεν πρέπει να πάει χαμένη

Ο συντονιστής των Οικόλογων Πράσινων για την Ευρώπη, την αυτοδιοίκηση, τις συμμαχίες. σελ. 9

... Μ. Ψημίτης: Η ηθική της αντίστασης κερδίζει έδαφος

Οι επικείμενες εκλογές, οι κίνδυνοι και οι δυνατότητες των κινημάτων σελ. 30-31

... Γ. Αγγέλης: Τρίτο μνημόνιο ενόψει

Ο οικονομικός αναλυτής μιλά για το Γιούρογκρουπ, τις τράπεζες, το δημοσιονομικό κενό. σελ. 10

... Ε. Φρεζούλη: Να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας

Η υποψήφια δήμαρχος Χίου με τη Χιακή Συμπολιτεία μιλά για το πρόγραμμα της παράταξης και τα προβλήματα του νησιού. σελ. 9

Ουκρανία: Η δύναμη της διπλωματίας ή η διπλωματία της δύναμης;

Γράφουν οι Μ. Ρένεσης, Β. Κεφαλά, Ρ. Χέλμπιγκ. Συνέντευξη από τον βουλευτή του ΚΚ Ουκρανίας Σεργκέι Τοπάλοφ. σελ. 16-18

Α. Κοντοθανάση: Η βία κατά των γυναικών στο νόμο και στο σπίτι Θεσμοί και δράσεις πρόληψης σωματικών και ψυχικών νοσημάτων λόγω συντροφικής βίας. σελ. 22

... Αυτοδιοίκηση: Η Ανοιχτή Πόλη συζητά στις γειτονιές

Ρεπορτάζ από τις συνελεύσεις σε όλα τα διαμερίσματα του δήμου Αθηναίων. σελ. 8

... Εργασία: ΜΕΣΑ για μια συνδικαλιστική ανατροπή

Μιλούν για το Μέτωπο Εργαζομένων για τη Συνδικαλιστική Αντεπίθεση οι Γ. Γαβρίλης, Λ. Φράγκου και Γ. Χαρίσης. σελ. 19

... Βενεζουέλα: Το αύριο πιο δύσκολο από το χθες

Η κυβέρνηση κάνει συμβιβασμούς, προκειμένου να αποφύγει τον εμφύλιο σελ. 11

ΣΤΟ ∆ΟΥΒΛΙΝΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ...

∆ύο δρόµοι για την Ευρώπη Στο ∆ουβλίνο, στην πρωτεύουσα μιας καθημαγμένης από το μνημόνιο χώρας, της Ιρλανδίας, αυτές τις μέρες παρουσιάστηκαν και αντιπαρατέθηκαν με μεγάλη καθαρότητα οι δύο δρόμοι για την Ευρώπη. Το δεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα όρισε τον υποψήφιό του για την προεδρία της επιτροπής της ΕΕ, τον κ. Γιούνγκερ, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα την αναβαθμισμένη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους. Ο κ. Σαμαράς, πήρε το

Είμαστε όλοι... αιώνιοι

λόγο και όχι μόνο ταυτίστηκε με όσους ορίζουν τη θανατηφόρα πολιτική για την Ελλάδα και τον Νότο, αλλά συνεισέφερε και από την πλευρά του με τον διμέτωπό του, που μετατρεπόταν γρήγορα σε μονομέτωπο κατά της Αριστεράς. Από την άλλη, οι δυνάμεις της πλουραλιστικής αριστεράς των χωρών που υποφέρουν από τα δεσμά του μνημονίου συζήτησαν εκτενώς τις τραγικές συνέπειες της λιτότητας και μελέτησαν το δρόμο της

ανατροπής της, της διεξόδου από την κρίση, τον εναλλακτικό δρόμο για την Ευρώπη. Ο Αλ. Τσίπρας στο ∆ουβλίνο θα μιλήσει για μια αριστερή εναλλακτική πολιτική για την επανίδρυση της Ευρώπης. «Αυτές οι εκλογές μπορούν να είναι το σημείο στροφής για την Ελλάδα, αλλά και το σημείο στροφής για την Ευρώπη», τόνισε μιλώντας την Παρασκευή σε σύσκεψη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ των οργανώσεων της Αττικής.

Επιτέλους! Κάποιος σε αυτή τη χώρα άρχισε να ασχολείται με τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας. Το υπουργείο Παιδείας και ∆ιά Βίου Μάθησης ανακοίνωσε ότι θα διαγράψει 180.000 «αιώνιους» φοιτητές μέχρι τον Ιούνιο. Οι φοιτητές, που μετά το έκτο έτος δεν δικαιούνται ούτε πάσο, ούτε μειωμένα εισιτήρια, ούτε σίτιση και στέγαση απαντούν ότι η μόνη επιβάρυνση είναι η κόλλα χαρτί που χρειάζεται προκειμένου να εξεταστούν. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωσή της, ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει την εγκαθίδρυση της νεοφιλελεύθερης λογικής στα πανεπιστήμια.

Εκδήλωση για το Κυπριακό

Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς και οι εφημερίδες ΑΥΓΗ και ΕΠΟΧΗ διοργανώνουν εκδήλωση με θέμα: « Οι εξελίξεις στο Κυπριακό», το Σάββατο 15 Μαρτίου 2014, ώρα 19.00 στη Νομική Σχολή, αμφιθέατρο Παπαρηγοπούλου, κτήριο Μ.Θ.Ε., Σόλωνος 57, 1ος όροφος. Ομιλητές: Αχμέτ Ινσέλ, καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας στη Σορβόννη και στο Πανεπιστήμιο Γαλατασαράι, ιδρυτής του περιοδικού Birikim, Νίκος Μούδουρος, τουρκολόγος, διδάσκων στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Σταύρος Τομπάζος, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Τουμάζος Τσιελεπής, διεθνολόγος, επικεφαλής διαπραγματευτικής ομάδας επί Χριστόφια και μέλος του Π.Γ του ΑΚΕΛ. Θα συντονίσει η Σία Αναγνωστοπούλου, καθηγήτρια του Παντείου και μέλος του ∆.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Η εκδήλωση γίνεται με την υποστήριξη του ∆ικτύου transform!europe.

Επίδειξη αναλγησίας Tης Ρόζας Κοβάνη*

ε την αμεσότητα της δικής τους φωνής, οι ασθενείς κρατούμενοι του Νοσοκομείου των Φυλακών Κορυδαλλού αποφάσισαν πριν από τρεις εβδομάδες να απευθυνθούν στην κοινωνία. Να μας πουν ότι ζουν σε ένα χώρο που μόνο κατ’ ευφημισμόν κάποιοι αποκαλούν νοσοκομείο. Να μας πουν ότι εκεί, στον Άγιο Παύλο –ή Άγιο Πέτρο όπως τον λένε οι ίδιοι για ευνόητους λόγους– μέσα στη βρόμα και στις ασθένειες, 210 άνθρωποι (οροθετικοί, καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς, διαβητικοί, ανάπηροι, παραπληγικοί) έχουν εγκαταλειφθεί να εκτίσουν μια ποινή που ισοδυναμεί με βασανισμό και σε πολλές περιπτώσεις με θάνατο. Κι ότι αυτοί, οι τρόφιμοι του Κολαστήριου Κορυδαλλού, θα σταματήσουν να παίρνουν το συσσίτιό τους, θα επιστρέψουν τα φάρμακά τους στους φύλακες και θα διεκδικήσουν με τη ζωή τους το αυτονόητο δικαίωμα στην υγεία και την αληθινή νοσηλεία. Αυτή η κραυγή –εικονογραφημένη σοκαριστικά με τις φωτογραφίες που έδωσαν οι ίδιοι στη δημοσιότητα μέσω κινητών τηλεφώνων– ήταν και η πρώτη τους νίκη. Υποχρέωσαν τους δημοσιογράφους να τους δώσουν μικρόφωνο. Κινητοποίησαν διεθνείς οργανισμούς. Μας ανάγκασαν όλους να κοιτάξουμε. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι οι εικόνες των φαγωμένων ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

ΘΕΜΑΤΑ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Mαρτίου 2014

Επίδειξη αναλγησίας ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

σωμάτων από την ψώρα, των ανθρώπων που κουλουριάζονται στο πάτωμα με τους ορούς στα χέρια, της τουαλέτας που ξεχειλίζει από λύματα παραπέμπουν σε κάποιου είδους freak show, προκαλούν απλώς τη λύπηση και πλήττουν την αξιοπρέπεια των φωτογραφιζόμενων. Μπορεί και να συμφωνούσα, αν τα ντοκουμέντα αυτά είχαν τραβηχτεί από την αδηφάγο κάμερα κάποιου ρεπόρτερ και επικαλούνταν τη φιλανθρωπική μας διάθεση απέναντι σε παιδιά ενός κατώτερου θεού. Όμως είναι και πάλι τα δικά τους λόγια που με κάνουν να σκεφτώ διαφορετικά. «Βοηθήστε μας. Η αλληλεγγύη σας είναι πιο δυνατή από την ελεημοσύνη του κράτους», λένε οι ασθενείς κρατούμενοι του Άγιου Παύλου κι εγώ μεταφράζω: Είμαστε αγωνιστές. Είμαστε αξιοπρεπείς μέχρι θανάτου. Είναι και κάτι επίσης πολύ σημαντικό που κέρδισε αυτή η κινητοποίηση. Ο κρατούμενος που πήρε την ευθύνη να δώσει τις φωτογραφίες στη δημοσιότητα, ενεργώντας πάντα εξ ονόματος όλων και χωρίς ποτέ να προβάλει την προσωπική του περίπτωση, είναι καθηγητής μαθηματικών και κρατείται για οικονομικό έγκλημα (και συγκεκριμένα για χρέη). Για ακόμη μία φορά, οι δημοσιογράφοι (και όχι μόνο) έπεσαν από τα σύννεφα, και τα στερεότυπα πήγαν περίπατο. Ίσως βέβαια –κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, πολίτες και κρατούντες– ο εν λόγω κρατούμενος ανήκει σε μια κατηγορία που ολοένα μεγαλώνει, αυτή των ξαφνικά και βίαια περιθωριοποιημένων ανθρώπων, που ποτέ δεν είχαν φανταστεί τον εαυτό τους ως κρατούμενο. Αυτοί δεν έχουν ενσωματώσει ακόμα το «σωφρονισμό» της φτώχειας, εντός και εκτός φυλακής, δεν μπορούν να δεχτούν με την ίδια ευκολία ότι στο εξής δεν θα έχουν δικαιώματα. Αύριο ∆ευτέρα ο άνθρωπος αυτός θα περάσει, κατά παραγγελία της εισαγγελέα της φυλακής, από πειθαρχικό συμβούλιο ακριβώς επειδή χρησιμοποίησε κινητό (παράνομο στη φυλακή) για να δημοσιοποίησει την κατάσταση που επικρατεί. Αν αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια εκφοβισμού των αγωνιζόμενων κρατουμένων του Άγιου Παύλου, η αλήθεια είναι ότι ακούγεται κάπως αστείο. Μιλάμε για καρκινοπαθείς και οροθετικούς που έχουν σταματήσει κοντά ένα μήνα τα φάρμακά τους και θα τους τρομάξει ένα πειθαρχικό; Αν πάλι είναι μία ακόμη επίδειξη της αναλγησίας και της απανθρωπιάς δικαστικών «λειτουργών» και υπουργών (∆ικαιοσύνης και Υγείας για να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για νοσοκομείο) επίσης δεν κάνει εντύπωση. Πώς νομίζετε ότι φτάσαμε ως εδώ; Όπως και να ’χει, η κοινωνία, στην οποία απευθύνθηκαν οι κρατούμενοι έχοντας χορτάσει και από εκφοβισμό και από αδιαφορία, θα πρέπει να το κάνει υπόθεσή της να μην τιμωρηθεί ο αγωνιστής Γιώργος Κ.

“

* Η Ρόζα Κοβάνη είναι μέλος της Πρωτοβουλίας για τα ∆ικαιώματα των Κρατουμένων.

Η κοινωνία, στην οποία απευθύνθηκαν οι κρατούμενοι έχοντας χορτάσει και από εκφοβισμό και από αδιαφορία, θα πρέπει να το κάνει υπόθεσή της να μην τιμωρηθεί ο αγωνιστής Γιώργος Κ.

«Aχ βρε Μαρκογιαννάκη εισαγγελέα με τη νοθεία την ωραία» Μπορεί η ρώσικη αρκούδα να δείχνει τα δόντια της στους δυτικούς, αλλά στο εσωτερικό της υπάρχει πέμπτη φάλαγγα. Άντε μετά να τα βάλει με επιτυχία με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Στη Ρωσία, στη Λευκορωσία και στο Καζακστάν ξέσπασε “η εξέγερση της κιλότας”. Τα κράτη αυτά αποφάσισαν να επιτρέψουν τη διάθεση της κιλότας, μόνο αν περιέχει τουλάχιστον 6% βαμβάκι. Στο Καζακστάν μάλιστα συνέλαβαν 30 γυναίκες, γιατί διαδήλωναν με το σύνθημα “Λευτεριά στις κιλότες”. Πώς δεν το πήρε χαμπάρι η CIA για να ρίξει τόνους κιλότες σατέν; Από τους αβράκωτους της Γαλλικής Επανάστασης στην εξέγερση της κιλότας. Ο Ομπάμα δεν είναι ακραίος σαν τον Μπους. Ο πρόεδρος το διατράνωσε στεντόρια: “Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στείλει στρατεύματα σε άλλη χώρα απρόσκλητα”. Έχει δίκιο, στη Λιβύη κάλεσε τους Αμερικάνους ένας φύλαρχος, ο Αλ Τζαρντάν, που έγινε αργότερα πρωθυπουργός. Τον προκάτοχό του στο Κόσοβο τον κάλεσε ο Θάτσι, ο οποίος κατηγορήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης, που βασίστηκε σε στοιχεία του FBI, ότι έκανε εμπόριο οργάνων από αιχμαλώτους πολέμου. Τι να κάνει ο Ομπάμα, τον αναγνώρισε ως πρόεδρο, φοβήθηκε μήπως του βγάλει κανένα νεφρό και δεν μπορεί να παίξει μπέιζ μπολ. Στην Ελλάδα πάντως είμαστε πιο διπλωμάτες. Η κ. Μαριέτα Γιαννάκου, καλεσμένη στο “Κόκκινο”, χαρακτήρισε τους φασίστες της Ουκρανίας “έντονα στοιχεία”. Χαμηλών τόνων έκφραση. Θα μπορούσε να πει υπερδιεγερμένα στοιχεία. Ο Βενιζέλος είναι καλός διπλωμάτης. Τον ανεβάζει η επιστημονική του επάρκεια ως συνταγματολόγου. Είπε στη νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη να προσφέρει τεχνογνωσία για την οικονομία της”. Ουαί και αλίμονο στους Ουκρανούς. Από τη μία οι ολιγάρχες, από την άλλη οι φασίστες και στη μέση η ελληνική τεχνογνωσία. Εμείς τουλάχιστον έχουμε ακόμα λίπος να κάψουμε, όπως είχε πει και ο Ευάγγελος. Οι Ουκρανοί τι θα κάψουν; Ούτε για να ζεσταθούν δεν έχουν, τώρα που θα κόψει το ∆ΝΤ την επιδότηση στην τιμή του αερίου, το οποίο θα ακριβύνει η Ρωσία.

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Ιδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών, Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Αν δεν κάνει την γκάφα να το κόψει τελείως, αφού τελικά θα το κόψει το ∆ΝΤ. Ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο», ολοένα και περισσότερο μου θυμίζει την Ισβέστια επί Σοβιετικής Ένωσης. Ενώ η Πράβντα ήταν η φωνή του ΚΚΣΕ, η Ισβέστια εξέφραζε τις επίσημες θέσεις της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει γίνει ακόμα κυβέρνηση, επομένως υπάρχει κενό καθοδηγητικής εξουσίας. Αντίθετα, η «Αυγή» θυμίζει Πράβντα. Όλοι οι συριζολόγοι, όπως λέγαμε σοβιετολόγοι, ανατρέχουν σ’ αυτήν για να καταλάβουν που το πάει το Πρεζίντιουμ. Πότε σε θέματα γραμμής, πότε σε συμμαχίες. Για παράδειγμα, ότι υπάρχει επιμονή για τον Βουδούρη, το καταλάβαμε από τη συνέντευξή του στην «Αυγή». Το ίδιο και με όσους θέλουν να προωθηθούν για διάφορα πόστα, όπως αντιπεριφερειάρχες. Γιατί επιλέχθηκε ο Σταύρος Θεοδωράκης για αρχηγός; Είναι νέος και ωραίος. Ο Πρετεντέρης και η Τρέμη επομένως κόβονται. Ο Τέλογλου παίζεται. Θα μπορούσε να ήταν αυτός στη θέση του Θεοδωράκη, έχει μάλιστα μεγαλύτερη φωτογένεια και πιο γλυκανάλατη φωνή. Κόπηκε όμως όταν λίγα 24ωρα πριν την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, έγραφε πως χρειάζεται κυβέρνηση με έκτακτες εξουσίες να αναστείλει άρθρα του συντάγματος, με σκοπό τον περιορισμό των απεργιών και των διαμαρτυριών. Θα υποστηρίζαμε περισσότερο τον Π. Τσίμα, τον οποίο προωθούσαν για διευθυντή της «Αυγής», αλλά δεν είναι σαφής, πάει σαν τραμπάλα σε παιδική χαρά, σε αντίθεση με τον Σταύρο, που είναι στρέιτ, σαφής, αποφασιστικός και προσηνής. Στην εναρκτήρια ομιλία του ως αρχηγός το είπε ξεκάθαρα: «Ποιο μνημόνιο; Φέρτε ένα εδώ να το σκίσουμε». Παρασύρθηκε κι έγινε λίγο υπερβολικός. «Οι υποψήφιοι για την προεδρεία της ΕΕ είναι άνθρωποι του χθες», είπε. Παρ’ όλα αυτά, μου αρέσει. Είναι καθαρόαιμα Ευρωπαίος. Ποιος άλλος θα τολμούσε να αναφέρει το νέο πρωθυπουργό της Ιταλίας Ρέντσι, με το μικρό του όνομα, Ματέο; Μάλλον θα είχαν γλεντήσει συντρώγοντας στο γκουρμέ

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος, Αθήνα 105 51 ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 3619514 • FAX: 3619610 Εκδότρια: Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ) • Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250 • Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250 Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών Αρ. Λογαριασμού: 72038528658 ΙΒΑΝ GR

εστιατόριό του, το «Αλάτσι». Επιπλέον, τα βάζει με το βαθύ κράτος. ∆ήλωσε ότι «ανάπτυξη δεν κάνεις με δανεικά». Γροθιά στο Μega, στον ∆ΟΛ και στον Πήγασο. Έχουν ξεσκιστεί στα δάνεια και δεν αναπτύσσονται, μόνο απολύσεις κάνουν. Το μόνο που δεν με ανησύχησε, ήταν η παραδοχή του ότι κλέβει ιδέες του νεοφιλελευθερισμού και της Αριστεράς. ∆εν ξέρω αν οι νεοφιλελεύθεροι ενοχληθούν, πάντως εμάς δεν μας νοιάζει. Μας έχουν ξεσκίσει στα ριφιφί, με κορυφαίο τον Αντρέα. Σε αντίθεση με τον Φώτη που του έκανε σκληρή, αν και ευγενική, κριτική, ο Ψαριανός μετά τον ενθουσιασμό του με τους «58», τώρα ξεσάλωσε με το Ποτάμι. «Να αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν, σε έναν ωραίο κήπο», είπε. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Καρότα, ντομάτες, αγγούρια. Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν μίλησε για αγγούρια, αλλά για σαλάμια. Ο κατά δήλωσή του πλέον μνημονιακός πολιτικός, βρήκε το θάρρος να πει στον μέντορά του Τόμσεν «θα πάρω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου να φύγουμε στην Αμερική. Έκανα τόσα πολλά για τα θέματα υγείας, που με βρίζουν οι μισοί Έλληνες». «Από σαλάμι ξέρεις, Πόουλ;», του είπε. «Γιατί αν φας το σαλάμι ολόκληρο, είναι πιθανόν να πεθάνεις. Αν όμως το τρως σιγά – σιγά, το απολαμβάνεις». Τον έσκισε. Καλύτερα, όμως, να του έλεγε τη φράση με το αγγούρι. «Άλλοι το τρώνε και δροσίζονται και άλλοι το τρώνε και ζορίζονται». Την πάτησε η «Ρόζα». Με τόση δόξα και μεγαλείο ήταν άστοχη η ενέργεια της να συγχωνευθεί με την ΑΚΟΑ. Θα έπαιρνε τουλάχιστον το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Γεράσιμος ο Αλιεύς alieys@hotmail.gr

3801107200000072038528658 ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση: epohigr@gmai.com www.epohi.gr Κωδικός εντύπου: 3341

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Πέτρου Ζερβού από την «Εφημερίδα των Συντακτών»

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

“

∆εν είναι, όμως, εύκολη η επίτευξη συμφωνίας, καθώς τα σημεία τριβής δεν αφορούν μόνο τα μεσαία και μικρά εισοδήματα [έμποροι, υπάλληλοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, κ.ά.] αλλά μέρος της αστικής τάξης που στηρίζει την κυβέρνηση. Η όποια συμφωνία αφορά φαρμακοβιομήχανους, τραπεζίτες, γαλακτοβιομήχανους, ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ, βιομήχανους [ενεργειακό κόστος], τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες.

Νέο success story

με “κόκκινες γραμμές” και έξοδο στις αγορές

υκνές από πολιτικές ζυμώσεις και εξελίξεις οι εβδομάδες που έρχονται –χωρίς να εξαιρείται αυτή που διανύσαμε. Αυτές αφορούν όλα τα κόμματα που αναγκαστικά επανατοποθετούνται σε αρκετά ζητήματα, έστω και ασαφώς, με στόχο είτε την παραμονή τους σε τροχιά εξουσίας [Ν∆], είτε στην αποφυγή της εξαέρωσής τους [ΠαΣοΚ, ∆ημΑρ]. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει την κοινωνία ότι διαπραγματεύεται σκληρά, και εφ’ όλης της ύλης, με την τρόικα! Ο συμβιβασμός -γεγονός που επιθυμούν τόσο η Αθήνα όσο και το Βερολίνο εν όψει των ευρωεκλογών- δεν θα αφορά οικονομικά ζητήματα [μέτρα, «κούρεμα» του χρέους, κ.ά.] αλλά πολιτική στήριξη και μετάθεση του χρόνου εφαρμογής του νέου, τρίτου μνημονίου, για το φθινόπωρο – είναι πολύ πιθανόν να υπάρξει επέκταση του ήδη υπάρχοντος μνημονίου.

∆ήθεν «κόκκινες γραμμές»

Το Μαξίμου προσπαθεί να κατασκευάσει ένα καινούργιο success story. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το όλο σχέδιο κινείται στο χώρο της φαντασίας και θα συναντήσει δυσκολίες στην εφαρμογή του. Εκτιμά, όμως, ότι αποτελεί τη μοναδική διέξοδό του. Οι πρώτες, μάλιστα, κινήσεις της κυβέρνησης -η «σύγκρουση», δηλαδή, με την τρόικα- χαρακτηρίζονται και από Ευρωπαίους «ύποπτες» και «στημένες», καθώς το Μαξίμου προσπαθεί να «χρησιμοποιήσει» την τρόικα ως «σάκο του μποξ», προκειμένου να εκτονώσει την κοινωνική ένταση. Στήνει ανύπαρκτες «κόκκινες γραμμές» τις οποίες δεν ξεπερνά. Παράλληλα, το Μαξίμου χαμηλώνει τον πήχη και αντί συμφωνίας –που είναι αδύνατον να επιτευχθεί μέχρι το Eurogroup της ∆ευτέρας- αναζητά από την τρόικα μια «δήλωση επαρκούς προόδου», ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορέσει να εισπράξει, έστω και τμηματικά, τη δόση με πολιτική απόφαση στο επόμενο Eurogroup. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι αδύνατον η τρόικα να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει μία μόλις εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές για ομόλογα και χρέη συνολικού ύψους 9,184 δισ. ευρώ στις 20 Μαΐου ωριμάζουν ομόλογα 4,1 δισ. ευρώ που κατέχει η ΕΚΤ, στις 21 Μαΐου λήγουν τα ομόλογα Αλογο-

σκούφη ύψους 4,4 δισ. ευρώ που είχαν διατεθεί στις ελληνικές τράπεζες το 2009, ενώ στις 30 Μαΐου θα πρέπει να καταβληθεί δόση 694 εκ. ευρώ προς το ∆ΝΤ. Παρακολουθούμε, δηλαδή, μια διελκυστίνδα μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, που βοηθά την κυβέρνηση να κερδίσει πολιτικό χρόνο, με τους δύο «αντιμαχόμενους» να γνωρίζουν ότι και μέτρα σε βάρος της κοινωνίας θα ληφθούν [αμέσως μετά τις ευρωεκλογές] και η κυβέρνηση Σαμαρά θα εκτελέσει επακριβώς όλες τις εντολές που θα τις δοθούν.

Πιέζεται η αστική τάξη

Η κυβέρνηση, λοιπόν, θα αναζητήσει πολιτική λύση σε επίπεδο Βερολίνου, παράλληλα με την επιδίωξη επίτευξης συμφωνίας για τα σημεία έντασης με την τρόικα –ήδη ο πρόεδρος της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση. H Ελλάδα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα χάρη στην ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά», με τον τελευταίο να δηλώνει ότι «η Ελλάδα δείχνει αξιοσημείωτη πρόοδο και σύντομα θα βγει από την κρίση» [Σύνοδος Κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στο ∆ουβλίνο]. ∆εν είναι, όμως, εύκολη η επίτευξη συμφωνίας, καθώς τα σημεία τριβής δεν αφορούν μόνο τα μεσαία και μικρά εισοδήματα [έμποροι, υπάλληλοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, κ.ά.] αλλά μέρος της αστικής τάξης που στηρίζει την κυβέρνηση. Η όποια συμφωνία αφορά φαρμακοβιομήχανους, τραπεζίτες, γαλακτοβιομήχανους, ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ, βιομήχανους [ενεργειακό κόστος], τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες. Όλοι αυτοί πιέζουν την κυβέρνηση, την οποία και στηρίζουν, όχι μόνο για να διατηρηθούν τα συμφέροντά τους, αλλά και να επεκταθούν, την ίδια στιγμή που η τρόικα πιέζει, σε αρκετές περιπτώσεις, προς την αντίθετη κατεύθυνση – σε «ανύποπτο» χρόνο ο Β. Σόιμπλε είχε δηλώσει ότι στην Ελλάδα «αυτό που έχει αποτύχει πλήρως, είναι η ίδια η ελληνική ελίτ» [03.12.12].

Αγεφύρωτο χάσμα

Σημεία τριβής η διάρκεια του φρέσκου γάλακτος, η απελευθέρωση των σημείων πώλησης των μη συνταγο-

γραφούμενων φαρμάκων, η ενιαία τιμολόγηση βιβλίων, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ειδικότερα με τις τράπεζες το χάσμα θεωρείται αγεφύρωτο, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να το αποσυνδέσει από την αξιολόγηση της τρόικας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ελέγχου της BlackRock οι ανάγκες σε κεφάλαια των τραπεζών ανέρχονται σε 6,4 δισ. ευρώ, ενώ με δυσμενές σενάριο οι ανάγκες των τραπεζών ανεβαίνουν στα 9,4 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση ζητά παράταση έως δύο χρόνια για να καλύψουν οι τράπεζες τις κεφαλαιακές τους ανάγκες, με την τρόικα να επιμένει ότι το περιθώριο είναι μέχρι το Νοέμβριο του 2014, μήνα που ολοκληρώνονται τα ευρωπαϊκά stress test. Προσέγγιση απόψεων τρόικα – κυβέρνησης υπάρχει για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών [από 1η Ιουλίου], ενώ στο θέμα των ομαδικών απολύσεων αναμένεται να υπάρξει συμβιβασμός. Ωστόσο, το μεγάλο αγκάθι είναι οι νέες απολύσεις στο δημόσιο για το 2015 που απαιτεί η τρόικα. Ως προς το δημοσιονομικό κενό, τώρα, το οικονομικό επιτελείο θεωρεί ότι αυτό δεν υπάρχει για το 2014, ενώ για το 2015 εκτιμά ότι είναι μηδενικό ή πολύ μικρό. Η τρόικα, βέβαια, το εκτιμά περίπου στα 2 δισ. ευρώ.

Έξοδος στις αγορές

Το σχέδιο διεξόδου της κυβέρνησης προσβλέπει στη δημιουργία success story με την ανακοίνωση του πρωτογενούς πλεονάσματος στις 23 Απριλίου [«ξεπερνά το 1,5 δισεκατομμύριο», δηλώνει ο Αντ. Σαμαράς στο Βήμα, 16.02.14]. Αμέσως μετά, τον Μάιο, θα ανακοινωθεί η έξοδος στις αγορές με την έκδοση ομολόγων και με το επιτόκιο να εκτιμάται ότι θα κυμανθεί από 4% έως 6%. Η JB Morgan θεωρείται βέβαιο ότι θα εκδηλώσει το ενδιαφέρον της, ενώ θα συμμετάσχουν και μια σειρά από πρωτοκλασάτους οίκους όπως η Blackrock, η UBS, η Deutsche Bank, η Citigroup και περίπου πενήντα μεγάλα funds. Ωστόσο, οι διεθνείς οίκοι διευκρινίζουν πως αν δεν υπάρξει [προεκλογική] έξοδος στις αγορές πριν τις ευρωεκλογές, τότε η έκδοση των ομολόγων θα καθυστερήσει και θα εξαρτηθεί από τα ποσοστά των κομμάτων και το πολιτικό κλίμα που θα διαμορ-

φωθεί. Ουσιαστικά εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι ο ΣυΡιζΑ θα είναι πρώτο κόμμα και προαναγγέλλουν ότι «ίσως θα πρέπει η έκδοση να μετατεθεί για μια καλύτερη χρονική συγκυρία».

Κλείσιμο της ψαλίδας

Αυτές οι κινήσεις της Ν∆, όπως και η προσπάθειά της να επανατοποθετηθεί απέναντι στη Χρυσή Αυγή, δεν έχει τον κοινωνικό αντίκτυπο που προσδοκούσε. Τα εκλογικά αποτελέσματα σε διάφορα σωματεία [δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, κ.ά.], όπου ο ΣυΡιζΑ δεν εμφανίζεται με ποσοστά αντίστοιχα της πανελλαδικής δύναμης, έχουν να κάνουν περισσότερο με κατεστημένα επαγγελματικά συμφέροντα και αγκυλώσεις και λιγότερο με λάθη των συνδυασμών του ΣυΡιζΑ. Όσο για την ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις, που εμφανίζεται να «κλείνει» [στο 0,9% σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Alco], σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις πριν από δύο – τρεις μήνες, εκτιμάται ότι δεν οφείλεται σε πτωτική τάση του ΣυΡιζΑ, αλλά πιθανότερο σε τρέχοντα ζητήματα που προκαλούν και τις δημοσκοπικές διακυμάνσεις. Είναι πρόωρο, πάντως, να απαντηθεί και το ερώτημα αν η βεβαιότητα που επικρατούσε στην κοινωνία, πριν ένα – δύο μήνες, ότι η Ν∆ θα είναι η ηττημένη των εκλογών, άλλαξε. Αν η κοινωνία δεν ολοκλήρωσε τη στροφή της υπέρ του ΣυΡιζΑ. Αν η Ν∆ έχει τη δυνατότητα να ξαναμπεί στο παιχνίδι ή, στην καλύτερη περίπτωση, να μπορέσει να διαχειριστεί το εύρος της ήττας της. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η μείωση της ψαλίδας συνέπεσε και με την «περίοδο» Καρυπίδη και Βουδούρη – τελείως διαφορετικές περιπτώσεις, αλλά και με πολλές κοινές συνέπειεςπου έκανε πιο έντονη την εσωστρέφεια που υπήρχε στον ΣυΡιζΑ. Ο ΣυΡιζΑ χρειάζεται να ξαναβγεί στην κοινωνία, έχει όλο τον απαραίτητο χρόνο χωρίς να ξεχάσει το πολιτικό πεδίο και να στραφεί στο κοινωνικό. Η περίοδος μέχρι τις κρίσιμες ευρωεκλογές, και πιθανόν και τις βουλευτικές, απαιτεί πολιτική συμφωνία στο εσωτερικό του ΣυΡιζΑ, που πρέπει να γίνει πάνω στο κοινωνικό έδαφος. Θόδωρος Μιχόπουλος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στην κυβέρνηση γίνεται της… Ουκρανίας! Του Νίκου Τσαγκρή

ίχα μια τυχαία συνάντηση με παλαιό συνεργάτη μου, γνωστό δημοσιογράφο που έγινε γνωστός βουλευτής και, αν δεν ήθελα να τον… αποκαλύψω, θα σας έλεγα ότι έγινε και γνωστός υπουργός: - Τι γίνεται στην κυβέρνηση συνάδελφε; τον ρώτησα μετά τα προκαταρκτικά. - Συνάδελφε, στην κυβέρνηση γίνεται της Ουκρανίας, μου απάντησε σιβυλλικά. «Τίποτε άλλο δεν θα σου πω», πρόσθεσε: «τα συμπεράσματα δικά σου»… Εύκολο. Γυρίζω τον «άτλαντα» στο ευρωασιατικό ημισφαίριο, βάζω στη θέση της διχασμένης Ουκρανίας τη διχασμένη (στους σαμαρικούς και στους «άλλους», ας πούμε χονδρικά) Νέα ∆ημοκρατία, ύστερα τοποθετώ στη θέση της Κριμαίας το ΠΑΣΟΚ και, αμέσως, οι συγκρούσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο παίρνουν… ουκρανικές διαστάσεις: σφοδρή επίθεση της πράσινης πολιτοφυλακής της Κριμαίας με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης κατά του Ουκρανού υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη για το πεντάευρο εισιτήριο στα Κέντρα Υγείας και στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων. Και αντεπίθεση του γενναίου υπουργού, με ψεκασμούς χημικών κραυγών κατά της πολιτικής ηγεσίας της Κριμαίας: είσθε απατεώνες! Το εισιτήριο είναι «καταπράσινο», θεσπίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, επί προεδρίας του αρχηγού σας, του Γιωργάκη Παπανδρέου!...

ΠΑΣΟΚ, η Κριμαία της Νέας ∆ημοκρατίας

Και αυτή δεν ήταν μόνο η αρχή. Ούτε το τέλος. Σημειώνουμε την… ενδοουκρανική διαμάχη Μιχελάκη – Κυριάκου Μητσοτάκη για την περιοχή σφαγής πέντε χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, την άλλη για τα γάλατα, την κόντρα… Κριμαίας - Ουκρανίας για τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου (αν δικαιούται το παράσημο της μείωσης το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.∆.), την ανταλλαγή πυρών για την τοποθέτηση του… Ουκρανού Παπαθανασίου στα ΕΛ.ΠΕ., τις πράσινες κροτίδες ενάντια στην… ουκρανική απόπειρα αλλαγής του «Καλλικράτη», την απόσυρση της τροπολογίας που έδινε ασυλία στους υπόδικους για διαφθορά δημάρχους. Με πρωτοβουλία της Κριμαίας. ∆ηλαδή του ΠΑΣΟΚ!.. Πέρα απ’ τα αστεία, το ΠΑΣΟΚ είναι η Κριμαία της Νέας ∆ημοκρατίας, έχει στρατηγική σημασία αντίστοιχη αυτής της Κριμαίας για την Ουκρανία: μεγαλώνει τον συρρικνωμένο ζωτικό χώρο της συντηρητικής παράταξης, συντηρεί την παρούσα συγκυβέρνηση και τρέφει τις ελπίδες του Σαμαρά για μια επόμενη, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πετύχει αυτοδυναμία και δυσκολευτεί να βρει κυβερνητικούς συμμάχους. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ, καθώς συνθλίβεται (οικειοθελώς) στην αγκαλιά του Σαμαρά και βλέπει ότι εξαφανίζεται (δικαίως) από τον πολιτικό χάρτη, πληθαίνει τις επικοινωνιακές οιμωγές… αντίστασης στην γαλάζια μνημονιακή ασυδοσία. Τότε επεμβαίνει ο Σαμαράς: «Respect!.. Μην πυροβολείτε την Κριμαία»!.. Και με επικοινωνιακές «εντολές πρωθυπουργού» αποκαθίσταται η στρατηγική σημασία του ΠΑΣΟΚ για το μέλλον της Ουκρανίας. Συγνώμη, για το μέλλον της συντηρητικής παράταξης ήθελα να πω. Και αποκαθίσταται και η μνημονιακή τάξη. Που είχε διαταραχτεί. Επικοινωνιακά…

Η συνήθης «μη εξωτερική πολιτική»

Το ουκρανικό ζήτημα ήταν το μόνο (μη επικοινωνιακό) ζήτημα που απείλησε τον έγγαμο πολιτικό βίο των Σαμαρά-Βενιζέλου. Έτσι φάνηκε δηλαδή, όταν ο δεύτερος έσπευσε να επισκεφτεί το Κίεβο και δεν αρκέστηκε να κινηθεί διπλωματικά στο ευρωατλαντικό πλαίσιο αλλά, επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο, τάχθηκε υπέρ της λήψης μέτρων κατά της Μόσχας! Εκεί, σύμφωνα με διαρρέουσες πληροφορίες, ο Σαμαράς «τα πήρε» με τον συνεταίρο του, δεδομένου ότι βαρύνεται ήδη με το λανθασμένο χειρισμό του στο θέμα του φυσικού αερίου και των ρωσικών επενδύσεων. Και, μη θέλοντας να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη σχέση με τη Μόσχα, επιθυμούσε (σύμφωνα με τις διαρροές πάντα) μια διπλωματικότερη στάση από τον Βενιζέλο: μια στάση που θα κρατούσε την Ελλάδα σε διακριτή απόσταση από αυτήν των Ευρωπαίων εταίρων της. Είναι άραγε και αυτή η «κόντρα» επικοινωνιακή; Στο πλαίσιο της σκηνοθεσίας ενός προεκλογικού φιλμ «αντιμνημονιακών» διαφοροποιήσεων με γενικό τίτλο «στην κυβέρνηση γίνεται της Ουκρανίας»; Πιθανότατα… Στην πραγματικότητα, και στην εξωτερική πολιτική, η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου ακολουθεί το δόγμα του «ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού της χώρας, όπως το δίδαξε ο Κώστας Σημίτης: πολιτική σιωπή, διπλωματική απραξία. Πλήρης ανταπόκριση στις επιταγές της Κομισιόν. ∆ιότι «η αποτελεσματικότητα της εθνικής πολιτικής εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό ανταπόκρισής της στους κανόνες του υπερεθνικού συστήματος στο οποίο εκάστοτε ανήκει»! Και εμείς ανήκομεν εις το υπερεθνικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Με τη συνήθη (παθητική, ενοχική, ανυπόστατη) εξωτερική πολιτική, τη γνωστή «μη εξωτερική πολιτική» της Ε.Ε. Κατά τα λοιπά γίνεται της… Ουκρανίας ! Και στην Ουκρανία, και στην συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου…

Του Γιάννη Κακαρώνη

Καθαρίζουν για μας

Μαθήματα αγωνιστικότητας αλλά και αλληλεγγύης δίνουν οι 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Εδώ και 5 μήνες έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και τον Μάιο χάνουν οριστικά τη δουλειά τους. Εδώ και 5 μήνες βρίσκονται καθημερινά στο δρόμο του αγώνα, διεκδικώντας δουλειά, κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη. Εδώ και 5 μήνες κάνουν πράξη την αλληλεγγύη στηρίζοντας και έμπρακτα η μία την άλλη και τις οικογένειες εκείνες που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη. Εδώ και 5 μήνες …καθαρίζουν για μας.

Κοπτοραπτική

Τα πήρε κι από σεισμόπληκτους Οίκος ανοχής, χωρίς ανοχή άλος στο δημοτικό συμβού-

λιο Κεφαλονιάς όταν ο δήμαρχος έθεσε προς έγκριση το ποσό των 11.239,60 ευρώ, το οποίο αποτελεί το κόστος της επίσκεψης του Α. Σαμαρά και των ακολούθων του στο σεισμόπληκτο νησί. Και ο πρωθυπουργός φεύγοντας από το νησί άφησε -επειδή ζούμε σε περίοδο λιτότητας- το λογαριασμό για να τον πληρώσουν οι δημότες. Βέβαια, ο κ. Κεδίκογλου έσπευσε να δηλώσει ότι «εξυπακούεται πως τα έξοδα παραμονής κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων θα καλυφθούν από τους προϋπολογισμούς των υπηρεσιών τους». Όμως οι ξενοδόχοι ακόμα περιμένουν την εξόφληση...

Πολιτική ρύπανση

χι ένα, αλλά δύο πρόστιμα για αφισορύπανση (586,94 έκαστο) επέβαλε ο δήμος Θεσσαλονίκης στο ΚΚΕ. Το παράπτωμά του ήταν η προπαγανδιστική αφίσα του φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή. Θα είχαμε κάθε καλή πρόθεση να πιστέψουμε τον κ. Μπουτάρη για την οικολογική του ευσυνειδησία αν ξεχνάγαμε το πώς έχει διαχειριστεί ως δημοτική αρχή το θέμα της συγκομιδής απορριμάτων.

Αόμματος

ντί για γυαλιά φορούσε παραμορφωτικούς φακούς ο κ. Μαρκογιαννάκης την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς είδε παρόντες 126 βουλευτές της Νέας ∆ημοκρατίας να υπερψηφίζουν ένα άρθρο όταν σε ολόκληρη την αίθουσα ήταν μόλις 15 άνθρωποι. Και σαν να μην έφτανε αυτό έκανε λάθος και στην πρόσθεση, αφού ούτε έτσι πέρναγε το άρθρο. Αντί να ανακοινώσει ότι έλαβε 126 θετικές και 127 αρνητικές, ανακοίνωσε ότι έλαβε 126 θετικές και 125 αρνητικές. Ο κ. ∆ένδιας προσπάθησε να διαγράψει το πραξικόπημα του κ. Μαρκογιαννάκη εκδίδοντας ανακοίνωση ότι αποσύρει το άρθρο 30 από το νόμο. Και όλα μέλι γάλα.

«οίκος ανοχή σκέψης» όπως αυτοπροσδιορίζεται ο πολυχώρος Free Thinking Zone ανακοίνωσε ότι δεν θα πουλά ούτε θα δέχεται παραγγελίες για το βιβλίο του ∆ημήτρη Κουφοντίνα. Στην ανακοίνωσή του μάλιστα, μας ενημερώνει ότι: «Αγωνιζόμαστε για το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός στην ελευθερία. Αναφαίρετο όμως δικαίωμα είναι πρωταρχικά η ζωή. Το πρώτο χωρίς το δεύτερο δεν μπορεί να υπάρξει.» Προφανώς η ανοχή του συγκεκριμένου οίκου δεν φτάνει μέχρι την έκδοση βιβλίων καταδικασθέντων. Κανένα βιβλίο του Βολταίρου δεν υπάρχει στον χώρο της «ελεύθερης σκέψης»;

Το σκέφτονται οι Οικολόγοι

∆

εν έχουν καταλήξει ακόμα οι Οικολόγοι Πράσινοι για τον τρόπο με τον οποίο θα προσέλθουν στις δημοτικές εκλογές σε ότι αφορά τον δήμο Αθήνας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποκλείουν συνεργασία με τον Γιώργο Καμίνη στον οποίον προσάπτουν αθέτηση του προγράμματος και μη δημοκρατική λειτουργία της παράταξης. Αυτή τη στιγμή πάντως, στο κόμμα των Πρασίνων διαμορφώνονται δύο τάσεις. Η μία προκρίνει την υποψηφιότητα της Ιώαννα Κοντούλη ενώ η δεύτερη προτιμά την συνεργασία με την Ανοιχτή Πόλη και την στήριξη στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Και δεν χρειάζεται να διευκρινίσουμε εμείς με ποια άποψη είμαστε

Επιστροφή στις συνιστώσες;

πως όλοι θυμόμαστε το συνέδριο του Ιουλίου αποφάσισε την ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου την μη συμμετοχή σε όργανα εκπροσώπων συνιστωσών. Η απόφαση αυτή τηρήθηκε με ευλάβεια μέχρι σήμερα αλλά τον τελευταίο καιρό έχουν καταγραφεί δείγματα παραβίασής της. Συγκεκριμένα

στελέχη συμμετέχουν (χωρίς δικαίωμα ψήφου βέβαια) στις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας και το γεγονός αυτό έχει ήδη σχολιαστεί αρνητικά. Στέλεχος μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι αυτό συνιστά επιστροφή στην εποχή των συνιστωσών και όχι προχώρημα της ενοποίησης του κόμματος.

Μια ωραία ατμόσφαιρα

ρώτα ο Κώστας Σκανδαλίδης δήλωσε ότι το «ΠΑΣΟΚ πέθανε». Την επόμενη μέρα λίγο έλειψε το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος να μετατραπεί σε ρινκ. Αφορμή η επίθεση που εξαπέλυσε η Τ. Αντωνίου σε όσους, κατά την εκτίμησή της, υπονόμευσαν τον σχηματισμό της «Ελιάς». Σε εκείνο το σημείο προσπάθησε να παρέμβει ο κ. Σκανδαλίδης αλλά η κ. Αντωνίου του απάντησε: «Κώστα σε ξέρω καλά και σε διαβάζω». Από τα βέλη της κ. Αντωνίου δεν ξέφυγε ούτε ο κ.Ανδρουλάκης: «Εσύ γραμματέα υπονομεύεις τις προσπάθειες. Συμφωνήσαμε η Γκερέκου να είναι υποψήφια στο Ιόνιο και εσύ ζητάς ασυμβίβαστο βουλευτή και υποψηφίου». Είπαμε... μια ωραία ατμόσφαιρα. Μαρσέλ & Μισέλ

Ανάληψη ευθύνης από “Εποχή”

υχαριστούμε την κυρία Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου για τη δωρεάν διαφήμιση. ∆εν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο για τον κ. Μουρούτη, καθώς δεν πιστεύουμε όσα λένε οι Συριζαίοι ότι βρίσκεται πίσω από όλα. ∆εν έχει όμως όλα τα στοιχεία του κατηγορητηρίου. Ας σημειώσει λοιπόν: Η εφημερίδα «Εποχή» στα εικοσιπέντε χρόνια παρουσίας της, πέραν της φιλοξενίας άρθρων των Ν. Γιαννόπουλου και Κ. Φώλια, όπως μας κατηγορεί έχει να επιδείξει κι άλλα «παραπτώματα». Την προηγούμενη Κυριακή είχαμε «ψευδοσυνέντευξη» με τον «ψευδοπολιτικό» Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Απορούμε πως η οξυδερκής κυρία δεν το εντόπισε. Έχουμε πάρει συνέντευξη από τον ιταλό συγγραφέα, «παλαίμαχο τρομοκράτη» Αντριάνο Σόφρι. Έχουμε επίσης φιλοξενήσει κείμενα του Τόνι Νέγκρι και της αμετανόητης κομμουνίστριας Ροσάνα Ροσάντα. Μέλη της συντακτικής μας ομάδας είναι πλειάδα καταδικασμένων επί χούντας με την κατηγορία για ανατροπή του καθεστώτος. Επίσης, σε αυτήν συμμετέχει ο Πάνος Λάμπρου κουμπάρος σε γάμους ομοφύλων. Επιπλέον, φιλοξενήσαμε στην εφημερίδα μας ομιλία του Παύλου Σιατίστης επικριτική για την Χρυσή Αυγή και δήλωση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου εναντίον της εκτροπής του Αχελώου, για την οποία, άκουσον – άκουσον, αρθρογράφησαν και πλείστοι όσοι συνεργάτες μας. Ανακινήσαμε το ζήτημα των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στη Θράκη. Ήμασταν η πρώτη εφημερίδα που έβγαλε την είδηση για τα βασανιστήρια στην ΓΑ∆Α σε αντιφασίστες διαδηλωτές. ∆ημοσιεύσαμε σειρά άρθρων ενάντια στον ενδοσωματικό έλεγχο της κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη που βρέθηκε νεκρή κατά τη διάρκεια μεταγωγής. Πάντως για όλα αυτά ομολογούμε ότι δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Φταίει η γαλλική επανάσταση και η καταραμένη ελευθερία του τύπου. Υποσχόμαστε ότι κάθε Κυριακή στην «Εποχή» μπορείτε να βρίσκετε κι άλλα τέτοια φρικτά, ώσπου να καταργηθεί η κομμουνιστική ∆ιακήρυξη των ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ένας ΣΥΡΙΖΑ δύο ταχυτήτων

φιλολογία γύρω από το φαινομενικά παράδοξο ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά να προηγείται, οι δε παρατάξεις που υποστηρίζει στις επαγγελματικές οργανώσεις να μην πρωτεύουν, είναι ήδη πλούσια. Κατά κανόνα, όμως, δεν εισφέρει πειστικές απαντήσεις στο ερώτημα τι σημαίνει και πού οφείλεται αυτή η αναντιστοιχία. Οι πρόχειρες απαντήσεις που δίνουν τα κομματικά επικοινωνιακά γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη και της Συγγρού ή οι μιντιακές εκφράσεις τους, είναι γνωστές: η υστέρηση των παρατάξεων που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί απόδειξη της αδυναμίας του να ξεφύγει από μια στασιμότητα που χαρακτηρίζει τα δημοσκοπικά ποσοστά του και προοιωνίζεται το πέρασμά του, τελικά, στη δεύτερη θέση. Ειδικότερα από τους φίλα προσκείμενους στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ προπαγανδιστές προτείνεται μετ’ επιτάσεως η ακόλουθη ερμηνεία: η κεντροαριστερά, παρά τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά της, αντέχει μέσα στην κοινωνία, η οποία απαιτεί την ανασυγκρότησή της. Από επικοινωνιακή άποψη δεν είναι κακές αυτές οι προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης. ∆υστυχώς, όμως, δυσκολεύονται να εξηγήσουν γιατί το 40% ή το 50% στους μηχανικούς ή τους δικηγόρους μετατρέπεται με τη μέγιστη ευκολία σε 4% ή 5% όταν πρόκειται για τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και της ∆ΗΜΑΡ (παρότι δεν είναι το ίδιο πράγμα ούτε μπορούν να αθροιστούν τα ποσοστά τους).

Το «δείγμα» και το κοινωνικό σώμα

Θα μπορούσαμε να αρχίσουμε τη μετά λόγου γνώσεως προσέγγιση των πραγμάτων παραδεχόμενοι την απλή και καθαρή αλήθεια ότι καμία επαγγελματική ένωση επιστημόνων επαγγελματιών δεν μπορεί να αποτελεί κατά οποιοδήποτε τρόπο δειγματοληπτική υποδιαίρεση του εκλογικού σώματος. Αν μια δημοσκοπική εταιρία επιχειρούσε να διαμορφώσει μ’ αυτό τον τρόπο το δείγμα της, θα της αφαιρούσαν δίχως άλλο την άδεια άσκησης του επαγγέλματος. Οι επαγγελματικές ενώσεις αυτού του είδους, παρά τις μεταξύ τους διαφορές και τις διαστρωματώσεις στο εσωτερικό τους, κατά βάση αποτελούν ενώσεις τμημάτων μιας μεγάλης ειδικής κατηγορίας: των μεσοστρωμάτων. Σε περιόδους κρίσης η συμπεριφορά τους είναι χαρακτηριστική: ενώ εισπράττουν την πίεση προς τα κάτω και βιώνουν την κοινωνική και οικονομική υποβάθμιση, που τους ωθεί συχνά σε μια ιδιόμορφη φτωχοποίηση, η συνείδησή τους δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητά τους, παρουσιάζει υστέρηση. Κι αυτό μεταφράζεται σε διατήρηση της ελπίδας ότι, τελικά, υποβιβασμός δεν θα πραγματωθεί ή ότι η αναβάθμιση δεν θα αργήσει. Η μόνη κατηγορία που τείνει να απεμπλακεί από αυτό το διμορφισμό, είναι η κατηγορία των επαγγελματιών που έχουν ήδη με μονιμότερο τρόπο μετατραπεί σε μισθωτούς ή οιονεί μισθωτούς. Ένας από τους σκεπτόμενους αναλυτές που ασχολήθηκαν με το «πα-

Του ∆ημήτρη Πετσετίδη

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

ράδοξο», ο κ. ∆. Μητρόπουλος, παρατηρεί αμέσως μετά την παράθεση των αποτελεσμάτων στο ΤΕΕ και τον ∆ΣΑ: «Για να είμαστε σωστοί, οι συριζαίοι πάνε καλά μόνο στους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ (εφ. «Τα Νέα» 6/3). Αποδίδει, βέβαια, το γεγονός στον κ. Γεωργιάδη («ας όψεται ο Άδωνις»), αλλά είναι προφανές ότι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ είναι οι μόνοι γιατροί που έχουν συνειδητοποιήσει ότι τους ωθούν βίαια από τα μεσοστρώματα στις τάξεις των «μισθωτών δούλων» και δίνουν τον επαγγελματικό αγώνα τους με διαφορετική ή υπό διαφοροποίηση συνείδηση.

Η αναδίπλωση στην «κοινότητα»

Πιο κάτω, εξηγώντας με ειλικρίνεια τους λόγους της επιτυχίας του κ. Β. Αλεξανδρή στον ∆ΣΑ, σημειώνει: «Υπέρ Αλεξανδρή έκαναν διακριτική καμπάνια όλα τα μεγάλα σοβαρά δικηγορικά γραφεία, αστικά και ποινικά (…) Είχε την υποστήριξη των μεγαλοδικηγόρων, χωρίς να απωθεί τους μεσαίους ή τους βιοπαλαιστές των δικαστηρίων». Για να συμπεράνει, τελικά: «Η εκλογή Αλεξανδρή είναι έκφραση του κοινοτισμού (…) Η κοινωνία σπάει σε κοινότητες, κυριολεκτικές ή μεταφορικές όπως των επαγγελματιών, που παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους». Ας μας επιτραπεί να υποθέσουμε βάσιμα ότι, αν επρόκειτο για την εκλογή υποψηφίων με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, τότε τις λέξεις «κοινοτισμός» και «κοινότητες» θα είχαν αντικαταστήσει οι λέξεις «συντεχνιασμός» και «συντεχνίες».

Οι καθυστερήσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Όπως και να ‘χει, η λογική της ερμηνείας είναι ορθή. ∆υστυχώς ή ευτυχώς, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι μοιραία ή ότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ τα έχουν κάνει όλα σωστά. Θα μπορούσαν οι παρατάξεις που υποστήριξε να είχαν αισθητά καλύτερα αποτελέσματα υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Πρώτα απ’ όλα, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η απρόσμενη εκλογική επιτυχία που υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα κοινωνικών διεργασιών, ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική επιτυχία του δεν έτρεξε να την επενδύσει σε κοινωνική οργάνωση. ∆εν φρόντισε να ανταποδώσει στην κοινωνική

δράση αυτό που εκείνη του πρόσφερε απλόχερα στο πολιτικό επίπεδο. Κι αυτό δεν μπορούσε παρά να του κοστίσει στα επί μέρους μέτωπα (και στην κεντρική πολιτική μάχη πιθανότατα). Αυτό που τίθεται ως πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ στο «τοπικό» επίπεδο των επαγγελματικών ενώσεων, αποτελεί ταυτόχρονα και ζήτημα σχετικό με τη γενική πολιτική στρατηγική του. Η πρόχειρη προσέγγιση της επίλυσης του προβλήματος προτείνει το πολιτικό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτές τις ομάδες του εκλογικού σώματος, ώστε να νιώσουν ότι τις εκφράζει ικανοποιητικά. ∆υστυχώς, το θέμα είναι αρκετά πιο πολύπλοκο. Κανένα κόμμα, όσο κι αν «ανοίξει», δεν μπορεί να εκφράσει τους πάντες και τα πάντα. Ούτε το ΠΑΣΟΚ το μπόρεσε. Αν για μικρό χρονικό διάστημα ενομίσθη από κάποιους κάτι τέτοιο, η εντύπωση αυτή δεν κράτησε για πολύ. Και τότε, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και οι υπό την επιρροή του αναγκάστηκαν να επιλέξουν με ποιους θα πάνε και ποιους θ’ αφήσουν…

Σχέσεις εμπιστοσύνης με τα επιμέρους

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να επαναλάβει την ιστορία, πράγμα αδύνατον, άλλωστε, οφείλει να επεξεργαστεί πειστικές επιμέρους προγραμματικές θέσεις και την αντίστοιχη πολιτική συμμαχιών πάνω σ’ αυτή τη βάση. Έτσι θα μπορέσει να διευρύνει την επιρροή του και την υποστηρικτική βάση του μέσα στην κοινωνία με πιο σταθερό τρόπο, καλλιεργώντας τις απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης. Μπορεί, λοιπόν, η τεχνητή προβολή των εκλογικών αποτελεσμάτων στις επαγγελματικές ενώσεις κυρίως των μεσοστρωμάτων στο σύνολο του εκλογικού σώματος να είναι ουσιαστικά μια λαθροχειρία, ωστόσο αναδεικνύει ένα πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ Η λύση του βρίσκεται στον αντίποδα των υποδείξεων των καλοθελητών: από την ικανότητά του να κερδίσει την ηγεμονία στο μεγάλο κάδρο, ως εκφραστής της μεγάλης πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων, θα κριθεί και η δυνατότητά του να συμπαρασύρει και τη μεγαλύτερη μερίδα των διστακτικών στρωμάτων. Και όχι το αντίθετο.

Χ. Γεωργούλας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Ψηφίζουμε και φεύγουνε» ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Σύσκεψη στελεχών Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ

η σημασία των τριών εκλογικών μαχών και ιδιαίτερα των ευρωεκλογών επεσήμανε ο Αλ. Τσίπρας σε ομιλία του σε πλατιά σύσκεψη οργανώσεων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ Αττικής, το βράδυ της Παρασκευής. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωεκλογές είναι καθοριστικές για το μέλλον της Ευρώπης, ακόμα και για το αν θα υπάρξει η ίδια η Ευρώπη. Χαρακτηριστικά δήλωσε: «Η Ευρώπη καλείται σήμερα να πει όχι στη γερμανική ηγεμονία και στην επιβολή της απάνθρωπης λιτότητας. Γιατί η σημερινή πολιτική δεν είναι μόνο άδικη, αλλά και αναποτελεσματική. ∆ιασπά την Ευρώπη. Ευνοεί τον εθνικισμό και τον απομονωτισμό, τρέφει τον ευρωσκεπτικισμό, ανοίγει δρόμους για την ακροδεξιά και το φασισμό. Στρέφει το Βορρά ενάντια στο Νότο, τους πλούσιους ενάντια στους φτωχούς, τους ισχυρούς ενάντια στους αδύνατους, τους «πειθαρχημένους» ενάντια στους «απείθαρχους».»

Συνεχίζοντας, ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε ότι όλα τα κόμματα οφείλουν να πάρουν θέση σε τέσσερα κρίσιμα διλήμματα. Το πρώτο είναι αν πέτυχε ή αν απέτυχε το Μνημόνιο και αν υπάρχει success story ή τραγωδία στη χώρα μας. Το δεύτερο αν η Ελλάδα δικαιούται μιας διαφορετικής αντιμετώπισης από αυτήν της απάνθρωπης λιτότητας και το τρίτο αν η κάλπη της 25ης Μάη πρέπει να δικαιώσει την κ. Μέρκελ και την πολιτική της ή να στείλει μήνυμα απόρριψης και αντίστασης. Τέλος, ο Αλ. Τσίπρας έκανε αναφορά στο κατοχικό δάνειο, είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα το διεκδικήσει, και ζήτησε από τους Βενιζέλο και Σαμαρά να τοποθετηθούν καθαρά. Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι οι κυβερνώντες, ενόψει εκλογών, θα επιχειρήσουν να παρουσιάσουν μια «στημένη» έξοδο στις αγορές και να οργανώσουν ένα προεκλογικό θρίαμβο. «Θα λένε στον κόσμο: “Είδατε που σας τα λέγαμε. Τελειώνει το μνημόνιο. Μπορεί να μην έχετε νοσοκομεία, έχετε όμως έξοδο στις αγορές. Είδατε που σας τα λέγαμε. Τελειώνει το μνημόνιο. Μπορεί να μην έχετε φάρμακα, έχετε όμως χαμηλά spread. Τελειώνει το μνημόνιο, μπορεί να μην έχετε συντάξεις, μόνο 360 ευρώ, αλλά χαίρεται και πανηγυρίζει η Μέρκελ”.»

Υπέρ της άρσης ασυλίας των βουλευτών της ΧΑ

Εντωμεταξύ, υπερψήφιση της πρότασης για άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, προκειμένου η δικαστική εξουσία να μπορέσει να διερευνήσει τις κατηγορίες εναντίον τους, αποφάσισε να προτείνει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΚΟ θα συνεδριάσει για το θέμα την Τετάρτη 12 Μαρτίου. Στην κοινή συνεδρίαση του οργάνου με το προ-

εδρείο της ΚΟ, που έγινε την προηγούμενη Τρίτη, συμμετείχαν και νομικοί οι οποίοι έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες και γνωματεύσεις σχετικά με το πόρισμα των εισαγγελέων, βάσει του οποίου ζητείται η άρση ασυλίας του συνόλου της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής. Επιπλέον, εκφράστηκαν οι ανησυχίες του συνόλου των στελεχών για τους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, η οποία για τους δικούς της λόγους φαίνεται να επιθυμεί να τεθεί το νεοναζιστικό κόμμα εκτός νόμου. Παράλληλα, από πολλούς τονίστηκε ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση υιοθέτησε μέχρι σήμερα την ατζέντα της ΧΑ, αλλά και οι πρόσφατες χειραψίες του κ. Βενιζέλου με με Ουκρανούς νεοναζί. Η υπερψήφιση της άρσης της ασυλίας θα συνοδεύεται από πολιτική δήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα καταδεικνύει τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, τη σταθερή και αταλάντευτη μάχη κατά του ναζισμού, ενώ θα καταγράφονται και οι ανησυχίες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργεί η Βουλή έχοντας λιγότερους από 300 βουλευτές. Στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι με αυτήν την απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης, αλλά διευκολύνει το έργο της δικαιοσύνης η οποία θα αποφασίσει για την εξέλιξη της. Στη συνεδρίαση, πάντως, υπήρξαν και στελέχη που υποστήριξαν ότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για όλους τους βουλευτές και πως θα πρέπει η κάθε περίπτωση να εξεταστεί ξεχωριστά. Όσον αφορά τον κίνδυνο να υπερψηφίζονται νομοσχέδια με την παρουσία μόνο 282 βουλευτών, ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος σε δηλώσεις του στον Real Fm υποστήριξε ότι δεν μπορεί μια βουλή με 300 βουλευτές ξαφνικά να κατεβάζει τον πήχη της απόλυτης πλειοψηφίας στις 142 ψήφους. Αδάμος Ζαχαριάδης

Η «Ελιά» ποτίζεται από το «Ποτάμι»;

ο Ποτάμι την Τρίτη έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνισή του με πολλές - κάτι που είχε προαναγγείλει - προσδοκίες και εξαιτίας της θετικής τελευταίας αποτύπωσης δημοσκοπικής έρευνας, που του δίνει το 5,7%. Με τον αέρα μεγάλης δημοσιότητας που απολαμβάνει από τα ΜΜΕ, αλλά με ελάχιστες αναφορές σε σχέδια και προτάσεις, φιλοδοξεί το νέο σχήμα να καλύψει το κενό ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν∆. Η εμφάνισή του όμως δεν έκρυβε ιδιαίτερες εκπλήξεις ούτε σε ονόματα ούτε σε παρουσίες. Κανένας εν ενεργεία πολιτικός, άνθρωποι, κυρίως, από το καλλιτεχνικό στερέωμα, αρκετοί δημοσιογράφοι από το στενό συνάφι του Σ. Θεοδωράκη, ανάμεσά τους οι Τ. Τέλογλου, Α. Πετρουλάκης, Κ. Σπυρόπουλος και γενικώς πρόσωπα που δεν θα έλεγε κανείς ότι εμπνέουν ότι είναι σε θέση να δώσουν διέξοδο στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Ο ίδιος ο Σ. Θεοδωράκης άνετος στο λόγο, και κυρίως με ένα τηλεοπτικό, λάιφ στάιλ στυλ, χωρίς πολιτικές αιχμές και αναφορές: «το Ποτάμι είναι κίνημα που κλέβει ιδέες από την αριστερά και από τη φιλελεύθερη παράταξη», δήλωσε με περηφάνια. Ήδη πάντως δύο από τους τριάντα συνεργάτες που ανακοινώθηκαν, ο ιστορικός Χ. Φλάϊσερ και ο συγγραφέας Α. Κορτώ δήλωσαν ότι δεν θα συμμετάσχουν στο εγχείρημα. Το ερώτημα που τίθεται χωρίς ωστόσο να είναι εύκολο να απαντηθεί από τώρα είναι εάν το Ποτάμι ενδέχεται σύντομα να ξεφουσκώσει, όπως συνέβη με την άλλη πρόσφατη περίπτωση των «58». Το δεύτερο ερώτημα, που επίσης, δεν είναι ακόμα εύκολο να απαντηθεί - αν και από τις πρώτες ενδείξεις δείχνει να αναπτύσσεται σε βάρος κυρίως των υπολοίπων φορέων της κεντροαριστεράς, (έχοντας ωστόσο κέρδη και από τους ΑΝΕΛ και το ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερους από τη Ν∆)- αφορά τις σχέσεις του με τις υπόλοιπες κινήσεις που διεκδικούν ζωτικό χώρο στην κεντροαριστερά. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι το «Ποτάμι» έκανε την εμφάνισή του αμέσως μετά από την «αποτυχία» της Ελιάς.

αξία. Στο κείμενό τους επιχειρείται να κρατηθούν ίσες αποστάσεις από την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης και από το λόγο του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος «ενσωματώνει ανεδαφικές διεκδικήσεις». Ταυτόχρονα, με την εκδήλωση στις Βρυξέλλες και τη συμμετοχή εκτός του Φ. Κουβέλη, της Μ. Κοππά, του Χ. Μαχαίρα και του Θ. Παπαθεοδώρου η ∆ΗΜΑΡ πήρε επίσημα το χρίσμα από τους ευρωπαίους σοσιαλιστές.

Πρόσθετα προβλήματα στο ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ και η ∆ΗΜΑΡ μάχονται για την πρωτοκαθεδρία

Την ίδια περίοδο, δύο νέες παρεμβάσεις καταγράφονται από την πλευρά της ∆ΗΜΑΡ. Η μια στρέφεται στο εσωτερικό μέσα από την διακήρυξη του πολιτικού σχήματος της «∆ημοκρατικής Αριστεράς – Προοδευτική Συνεργασία» που υπογράφεται από 101 προσωπικότητες και η άλλη στο εξωτερικό με την τελική ένταξη της ∆ΗΜΑΡ στην «Ομάδα σοσιαλιστών και δημοκρατών», γεγονός που προκαλεί ακόμα περισσότερες τριβές της ∆ΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ. Στους υπογράφοντες το κείμενο της διακήρυξης περιλαμβάνονται στελέχη, βουλευτές και πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, οι Χ. Καστανίδης, Μ. Κοππά, Α. Λαφαζάνης, Π. Μπεγλίτης, Σ. Μανίκας, Θ. Οικονόμου, Γ. Παπαμανώλης, Μ. Σταυρακάκης, Α. Τριανταφυλλόπουλος, κ.α., όπως και ο πρώην βουλευτής Ροδόπης της Ν∆ Α. Ιλχάν. Βέβαια, στους 101 υπογράφοντες συμμετέχουν και πολλά στελέχη που ήδη βρίσκονται στη ∆ΗΜΑΡ, όπως οι Θ. Μαργαρίτης, Σ. Μαλλέλης, Π. Παναγιώτου, Σ. Παπαθανασίου κ.α. και επομένως η ανακοίνωσή των ονομάτων τους – σχολιάστηκε μάλιστα- δεν προσδίδει ιδιαίτερη

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ απαντώντας στις κινήσεις της ∆ΗΜΑΡ επιχειρεί τη δική του ρελάνς οργανώνοντας συνδιάσκεψη χθες Σάββατο και σήμερα με την παρουσία του υποψήφιου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για την προεδρία της Κομισιόν Μ. Σουλτς. Η συνδιάσκεψη συνδιοργανώνεται από το ΠΑΣΟΚ, τη Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, τους «58» (οι οποίοι πάντως δεν θα συμμετέχουν στο ευρωψηφοδέλτιο) και άλλες συνεργαζόμενες κινήσεις. Νέες τριβές, ωστόσο, προκάλεσε η τοποθέτηση του Κ. Σκανδαλίδη ότι «το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε πέθανε». Το στέλεχος που ανέλαβε να υπερασπιστεί το σημερινό ΠΑΣΟΚ στο Πολιτικό Συμβούλιο της Παρασκευής ήταν η Τ. Αντωνίου η οποία επιτέθηκε προσωπικά στον Κ. Σκανδαλίδη λέγοντας ότι: αυτοί που υπονόμευσαν το κόμμα τώρα λένε ότι έχει πεθάνει. Η όξυνση της αντιπαράθεσης ανάγκασε τον προεδρεύοντα Ε. Βενιζέλο να διακόψει τη συνεδρίαση υποστηρίζοντας ότι ένας τέτοιος διάλογος δεν είναι εποικοδομητικός. Η επιβίωση όμως, οποιασδήποτε φορέα σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής εκδοχής σήμερα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία εάν δεν συνοδευτεί από ένα νέο συμβόλαιο με την κοινωνία. Και έως τώρα, δεν είναι κανείς διατεθειμένος συγκρουόμενα με την πολιτική του μνημονίου να προχωρήσει. Στάθης Κουτρουβίδης

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η κυβέρνηση έχει μπει σε αδιέξοδο δρόμο Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Τη συνέντευξη πήρε ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Θα ήθελα ένα σχόλιο για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τη τρόικα και τη νέα αναδιάρθρωση των τραπεζών. Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση δεν κάνει ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους δανειστές. ∆ιαπραγματεύομαι σημαίνει ότι μπαίνω σε μια δυναμική διαδικασία, ελίσσομαι, βάζω κόκκινες γραμμές. Και να θέλει η κυβέρνηση να κάνει κάτι τέτοιο, δεν μπορεί εξ ορισμού. Έχουν αλυσοδεθεί με αυτές τις πολιτικές και μάλιστα οικεία βουλήσει. Επομένως όλο αυτό είναι εν πολλοίς ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Σε όλα τα ζητήματα της διαπραγμάτευσης υπάρχει η λογική του «yes man». ∆εν λέω ότι ορισμένα ζητήματα δεν προσπαθούν να τα αποφύγουν, λέω όμως ότι η συνολική λογική τους είναι μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο. Ο τραπεζικός τομέας ήταν από τις κύριες αιτίες της κρίσης και νοσεί παγκοσμίως. Αντί όμως να πούνε ότι κάποιες από αυτές τις τράπεζες είναι ιδιωτικές και θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν μόνες τους τις συνέπειες, έρχονται και τους δίνουν ξανά και ξανά λεφτά των φορολογουμένων, χωρίς μάλιστα να έχεις τη στοιχειώδη ευθύνη για την διοίκησή τους. Εμείς μιλάμε για την ανάγκη ενός κοινωνικού, δημόσιου ελέγχου των τραπεζών υπό μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, διότι αν το δημόσιο με τα λεφτά των φορολογουμένων πληρώνει για να κρατήσει τις τράπεζες, θα πρέπει να έχει και λόγο για τη διαχείριση. Αν ισχύει πάντως αυτό, θα πρέπει και να εξηγηθεί. Το λέω αυτό, γιατί όσο εφαρμόζεται η πολιτική λιτότητας, τόσο πλήττεται η προοπτική της παραμονής τους στην εξουσία. Με ποιον τρόπο ελπίζουν ότι μπορεί να ξανακερδίσουν τις εκλογές. Και αυτό δεν ενδιαφέρει τελικά την τρόικα; Κατά τη γνώμη μου, η κυβέρνηση έχει μπει σε ένα δρόμο από τον οποίο δεν υπάρχει επιστροφή. Και αυτό ο κόσμος το έχει καταλάβει. Κάθε μέρα πάμε από το κακό στο χειρότερο και η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πλέον πίσω. Και να ήθελε, που δεν θέλει, δεν μπορεί. Επομένως, όλο και περισσότερο μπαίνει στην ημερήσια διάταξη η λύση που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε, είναι να εξηγήσουμε τι προτείνουμε εμείς για μια σειρά ζητήματα. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ως προς την εξειδίκευση του προγράμματός μας, το οποίο πρέπει να είναι εύληπτο, άρτιο επιστημονικά και ταυτόχρονα λαϊκό. Υπάρχουν το τελευταίο διάστημα διεργασίες, είτε αυτές αφορούν το πολιτικό σκηνικό είτε ακόμα και συνταγματικές αλλαγές. Πώς αυτές πιστεύετε ότι επηρεάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ; Είναι λογικό μια σειρά κέντρα που εντάσσονται στο μνημονιακό μπλοκ, βλέποντας ένα ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθούν να ρίξουν τη μπάλα στην εξέδρα. Μια από αυτές τις προσπάθειες ήταν το αποτυχημένο τελικά ειδύλλιο του Βενιζέλου με τους «58» αλλά και η προσπάθεια του κ. Θεοδωράκη με το Ποτάμι η οποία δεν είναι τυχαίο ότι εκδηλώθηκε αμέσως μετά το ναυάγιο των «58». Από εκεί και πέρα, ο λαός θα μας κρίνει όλους. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι συζητήσεις για συνταγματική αναθεώρηση. Την ώρα που η κοινωνία βάλλεται τόσο έντονα και βάναυσα, κανένας δεν ενδιαφέρεται για το πόσους βουλευτές θα έχει η μεθεπόμενη βουλή. Το κίνητρο

“

Ειδικά στις περιπτώσεις της Αθήνας και της Αττικής αγωνιζόμαστε για να έχουμε δήμαρχο Σακελλαρίδη και περιφερειάρχη ∆ούρου. ∆εν λέω βέβαια ότι οι άλλες δεν μας ενδιαφέρουν. Στον Πειραιά ο ∆ρίτσας μπορεί να κερδίσει, το ίδιο ισχύει και για τον Μηταφίδη στη Θεσσαλονίκη. της κυβέρνησης είναι το ροκάνισμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα αυτά δείχνουν το τρομερό τους αδιέξοδο. Προσπαθούν ματαίως να καλύψουν ένα κενό που πιστεύουν ότι υπάρχει ανάμεσα στη Ν∆ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό το κενό το έχει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ήδη καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάει στις επόμενες εκλογές με το σύνθημα «τρεις κάλπες, ένα μήνυμα». Ποιος είναι ο στόχος και πώς θεωρείτε ότι μπορούν να δρομολογηθούν εξελίξεις μετά τις εκλογές; Είναι γεγονός ότι και οι τρεις κάλπες έχουν έντονη πολιτική διάσταση. Υπάρχουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές, στις οποίες δίνουμε βάρος. Ειδικά στις περιπτώσεις της Αθήνας και της Αττικής αγωνιζόμαστε για να έχουμε δήμαρχο Σακελλαρίδη και περιφερειάρχη ∆ούρου. ∆εν λέω βέβαια ότι οι άλλες δεν μας ενδιαφέρουν. Στον Πειραιά ο ∆ρίτσας μπορεί να κερδίσει, το ίδιο ισχύει και για τον Μηταφίδη στη Θεσσαλονίκη. Στο επίπεδο των ευρωεκλογών ο στόχος είναι φυσικά η πρωτιά. Και εκεί θα μετρηθούμε. Πρέπει να δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα. Με τα σημερινά δεδομένα η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως εφικτή και ρεαλιστική προοπτική. Αυτό θα έχει τεράστια πολιτική αλλά και ψυχολογική σημασία, και θα είναι ικανό να δρομολογήσει εξελίξεις σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση.

φιση της πρότασης. Θα ήθελα να εξηγήσετε την απόφαση, αλλά και το σκεπτικό της. Είναι σύνθετο θέμα. Από τη μια μεριά έχεις να κάνεις με ένα κόμμα – εγκληματική οργάνωση, που βαρύνεται για πολλές βίαιες και έκνομες ενέργειες. Από την άλλη, έχουμε την κυβέρνηση που αντιμετωπίζει το θέμα από την σκοπιά του μικροκομματικού συμφέροντος και της μεθόδευσης. Θα θυμάστε ότι για πολύ καιρό αποκαλύπταμε τις δολοφονικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής, τις διασυνδέσεις της με την αστυνομία και η κυβέρνηση όχι μόνο κώφευε, αλλά είχε αναπτύξει και τη θεωρία των δύο άκρων. Χρειάστηκε να δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας για να στείλει η κυβέρνηση τις δικογραφίες στη δικαιοσύνη. ∆εν τους έχει πιάσει ο πόνος για τη Χρυσή Αυγή. Θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα έχουν εκλογικό όφελος. Για εμάς όμως το βασικό είναι να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο, ακόμα και αυτόν που με μια λανθασμένη λογική σκέφτεται να ψηφίσει Χρυσή Αυγή, και να του εξηγήσουμε τη δολοφονική της δράση, το νεοναζιστικό της χαρακτήρα. Όμως για να μας ακούσει ο κόσμος, δεν μπορούμε να έχουμε μεσοβέζικη στάση. Γνωρίζουμε ότι το πόρισμα έχει πολλά κενά. Το μείζον όμως είναι ότι πρέπει να χτυπηθεί η εγκληματική αυτή οργάνωση. Συνεκτιμήσαμε πολύ σοβαρά απόψεις συντρόφων, που προέρχονται κυρίως από το νομικό κόσμο, οι οποίοι είχαν μια διαφοροποιημένη γνώμη, αλλά υπερίσχυσε το σκεπτικό που σας ανέλυσα.

Τις επόμενες μέρες θα τεθεί το ζήτημα της άρσης ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Ήδη η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να εισηγηθεί στην κοινοβουλευτική ομάδα την υπερψή-

Την επιδίωξη αυτή δεν θα την εξυπηρετούσατε καλύτερα αν ψηφίζατε υπέρ της άρσης ασυλίας για όσους βουλευτές της Χ.Α υπάρχουν κάποια στοιχεία και αρνητικά για όσους δεν υπάρχουν ενδείξεις; Η συζήτηση θα πήγαινε εντελώς αλλού και δεν θα μπορούσε να δοθεί ξεκάθαρο μήνυμα. •

Το στοίχημα των εκλογών

Καθαρή η στάση μας απέναντι στη Χρυσή Αυγή

Ούτε κολυμβήθρα του Σιλωάμ ούτε σύνδρομο του σκαντζόχοιρου

Σας ανησυχεί το γεγονός ότι η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να αποτυπώνεται σε κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους; Και πώς το εξηγείται; Το φαινόμενο είναι όπως ακριβώς το αναλύσατε. Η ερμηνεία που δίνω είναι η εξής: Πρώτον, έχουμε πολύ μεγάλη αποχή σε αυτές τις εκλογές. Τα πιο χτυπημένα από την κρίση αλλά και τα νεανικά τμήματα, κακώς, απέχουν. Υπάρχει όμως και μια πλευρά που αφορά εμάς και θέλω να είμαι σαφής για αυτό. Η βίαια ωρίμανση που ζήτησε ο σύντροφος ∆ραγασάκης πριν από ένα χρόνο, δεν έχει προχωρήσει ικανοποιητικά. Όσο και αν μας στεναχωρεί, δεν μπορούμε να πούμε ότι το κόμμα μας έχει πλήρως ξεφύγει από τη νοοτροπία του 5% και έχει αποκτήσει τη νοοτροπία ενός μεγάλου κόμματος, στο οποίο ο λαός εναποθέτει τις ελπίδες του. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη ευρύτητα πνεύματος και πιο κοντά στην κοινωνία. Κάποιοι λένε: «Εντάξει, να ανοίξουμε, αλλά μην γίνουμε και κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Από αυτό το σημείο όμως μέχρι το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου υπάρχει μεγάλος αριθμός ανθρώπων, που πρέπει να προσεγγίσουμε, προκειμένου να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της κοινωνίας.

Η Ανοιχτή Πόλη συζητά στις γειτονιές

ΑΥΤΟ∆ΙΟΙΚΗΣΗ

“

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Οι κάτοικοι των διαμερισμάτων εντοπίζουν τα προβλήματα της πόλης Ανοιχτές συνελεύσεις στις γειτονιές πραγματοποιεί η Ανοιχτή Πόλη, με τη συμμετοχή και του υποψήφιου δημάρχου Γαβριήλ Σακελλαρίδη, προκειμένου να συνδιαμορφωθεί το πρόγραμμα της δημοτικής κίνησης με τη συμμετοχή μελών και φίλων της Ανοιχτής Πόλης.

Θέλουμε τα 7 διαμερίσματα να λειτουργούν σαν μικροί δήμοι με αρμοδιότητες, προσωπικό και πόρους, ώστε να επιτευχθεί πραγματική αποκέντρωση και σύνδεση με τον πολίτη

«Ε

μείς αυτό που χρειαζόμαστε από τις συνελεύσεις αυτές είναι βοήθεια για την προγραμματική μας ενίσχυση, για την τεκμηρίωση των προβλημάτων της κάθε γειτονιάς και για τη διαμόρφωση μιας εξωστρεφούς δράσης που θα μας φέρνει σε επαφή με τον κόσμο» εξήγησε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης την περασμένη Τρίτη στον Πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης, κατά τη διάρκεια συνέλευσης του 1ου διαμερίσματος. Παρουσίασε, επίσης, τους κύριους άξονες στους οποίους πρέπει να εστιάσει η δημοτική αρχή, ενώ έθεσε ως πρωταρχικό ζήτημα την ενίσχυση των κοινωνικών δομών (υγεία, παιδεία, αθλητισμός, πολιτισμός κτλ) για όλους τους πολίτες και τη δημιουργία δομών κοινωνικής αλληλεγγύης για τους πολίτες που έχουν περάσει το κατώφλι της φτώχειας. Ακόμα αναφέρθηκε στην ανάγκη υποστήριξης της κατοικίας για όλους, στην αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση του νερού, δομών υγείας κτλ., στη διαμόρφωση ελεύθερων χώρων, ώστε να ξαναζωντανέψει η πόλη, στη δημιουργία ενός τουριστικού σχεδίου για όλη την πόλη. «Αν η Αριστερά νικήσει στο δήμο Αθηναίων θα είναι ένα μεγάλο συμβολικό μήνυμα», κατέληξε, «ένα μήνυμα ότι χτυπάμε το συντηρητισμό στο κάστρο του και ότι εμείς δεν θα γίνουμε διαχειριστές, αλλά θα αλλάξουμε παράδειγμα διοίκησης».

∆εν θέλουμε τάγματα εφόδου

«∆εν θέλουμε μαχαιροβγάλτες και τάγματα εφόδου στην πόλη μας» τονίστηκε στη συνέλευση του 1ου διαμερίσματος, μαζί με την αναγκαιότητα αντιφασιστικών δράσεων από τα κάτω. Άλλο κύριο ζήτημα που απασχόλησε, είναι αυτό των χιλιάδων άστεγων συνανθρώπων, προτείνοντας την αξιοποίηση των άδειων δημοτικών κτηρίων για τη στέγασή τους, αλλά και για τη διαμόρφωση πολιτιστικών χώρων για όλους τους κατοίκους. Στη ζωηρή κουβέντα που διαδραματίστηκε συζητήθηκαν από γενικά ζητήματα που αφορούν το δήμο Αθήνας, όπως η διαφθορά και το αίτημα για διαφάνεια, η λάθος συνταγή της ιδιωτικοποίησης της αστικής ανάπλασης, η καθαριότητα και η δυσκολία στη μετακίνηση των ΑΜΕΑ στην πόλη, μέχρι επιμέρους συνοικιακά ζητήματα, όπως οι παιδικές χαρές των Εξαρχείων και του Αγ. Παντελεήμονα, που παραμένουν κλειστές καθώς και η πρόσφατη απαγόρευση διέλευσης των κατοίκων από το Ζάππειο.

Κέντρα υγείας στις γειτονιές

«Σε ένα μεγάλο κομμάτι για τα προβλήματα και τις προτάσεις που συζητάμε, έχουμε δοκιμαστεί ήδη στην Ανοιχτή Πόλη. Μιλάμε για ζητήματα που ήδη έχουμε κάνει δράσεις και έχουμε υπάρξει μέσα στα κινήματα» εξηγεί στην «Εποχή» η Μίτση Βρασιβανοπούλου, κοινοτική σύμβουλος του 6ου διαμερίσματος. Το

κυριότερο ζητούμενο του 6ου διαμερίσματος, σύμφωνα με την ίδια, είναι αυτό της Υγείας, καθώς δεν υπάρχουν καθόλου κέντρα υγείας στην περιοχή, προτείνοντας έστω την οικονομική λύση των κινητών μονάδων υγείας, με βανάκια

Απογυμνώνοντας τον Καμίνη

ντονη είναι η κριτική που ασκείται σε όλες τις συνελεύσεις προς την απερχόμενη δημοτική αρχή του Γιώργου Καμίνη, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως «λίγος». Παραδείγματα που δόθηκαν για αυτήν την κατηγορία ήταν η αδράνεια ως προς τη λίστα των 42 παράνομων καταστημάτων του 1ου διαμερίσματος, που του δόθηκε από την Ανοιχτή Πόλη, και τα οποία είτε δεν ήλεγξε, είτε τα αδειοδότησε εκ των υστέρων και γενικότερα για το μη έλεγχο της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε όλες τις περιοχές. Άλλα ζητήματα είναι η καθυστέρηση μέριμνας για τους άστεγους ή ο μη έλεγχος του δημόσιου χρήματος που παραχωρείται στα σχολεία, καθώς και η έλλειψη οποιασδήποτε αντίστασης στις συγχωνεύσεις αυτών. Έντονη κριτική ασκείται και για την εγκατάλειψη της δημόσιας περιουσίας στα ιδιωτικά συμφέροντα, όπως τα 13 στρέμματα στον ∆ιόνυσο που τα εκμεταλλεύεται εταιρεία για parking, χωρίς να αποδίδει κανένα χρηματικό αντίτιμο. Ή η μη αξιοποίηση αυτής της περιουσίας, όπως τα δύο οικόπεδα στο 3ο διαμέρισμα, με 12ετές αίτημα των κατοίκων για τη δημιουργία σχολείων εκεί. «Ο Καμίνης δεν συγκρούστηκε ποτέ με τα μεγάλα συμφέροντα, ασχολήθηκε μόνο με τις καταλήψεις και γέμισε με ΜΑΤ τις γειτονιές», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά σε μία από τις συνελεύσεις.

που θα βρίσκονται συγκεκριμένες ώρες στις πλατείες και θα παρέχουν πρωτοβάθμια περίθαλψη. Άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περιοχές του 6ου είναι η έλλειψη σχολείων, πρασίνου, αθλητικών και πολιτιστικών χώρων. «Η φιλοσοφία μας είναι η ανακούφιση του πολίτη, δεν είμαστε υπέρ των φαραωνικών έργων, ποτέ δεν ήμασταν», συμπληρώνει.

Ανάγκη για χώρους πρασίνου

«Οι συνελεύσεις της Ανοιχτής Πόλης ήταν πάντα πολύ ζωντανές και συμμετείχαν κάτοικοι από διάφορους χώρους και κινήματα. Αυτή τη φορά όμως ξεπέρασε κάθε προσδοκία η προσέλευση του κόσμου και η εμπιστοσύνη που μας έδειξε στην παράθεση των προβλημάτων τους και τις λύσεις που εισακούστηκαν» περιγράφει ο Νίκος Μουμούρης, κοινοτικός σύμβουλος του 3ου διαμερίσματος. Οι κάτοικοι μίλησαν για τις περιοχές Μαρκόνι και Ασυρμάτου, που ακόμα δεν έχουν αποχετευτικό σύστημα, παρόλο που πληρώνουν τέλη στην ΕΥ∆ΑΠ, για τους χαλασμένους κάδους απορριμμάτων, το πρόβλημα στάθμευσης και της γενικότερης συμβίωσης των κατοίκων με τον υπερπληθυσμό καταστημάτων διασκέδασης. Προτάσεις διαμορφώθηκαν και για τους λατρευτικούς χώρους, υποστηρίζοντας την ύπαρξη μικρών τέτοιων χώρων για όλες τις θρησκευτικές ομάδες, όπου υπάρχει ανάγκη, αντίθετα στην γκετοποίηση των ανθρώπων, όπως θα έχει αποτέλεσμα η οικοδόμηση ενός μόνο μεγάλου τεμένους. «Βασικό ζήτημα αποτελεί και η συντήρηση και ανάπτυξη των χώρων πρασίνου, όπως στο Φιλοπάππου και στον Βοτανικό με παράλληλη διαμόρφωση δημοτικών πολιτιστικών και αθλητικών χώρων σε αυτούς».

Χώροι άθλησης για όλους

«Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι κάτοικοι του 7ου διαμερίσματος, έχουν άμεση σχέση με την οικονομική

κρίση» εξηγεί ο Μανώλης Αναστασιάδης, συντονιστής της Ανοιχτής Πόλης στην περιοχή. Οι προτάσεις που διαμορφώθηκαν στη αφορούν όμως και ζητήματα χρόνων που δεν βρήκαν ανταπόκριση από τις απελθούσες δημοτικές αρχές, όπως το γήπεδο του Παναθηναϊκού στην λεωφόρο Αλεξάνδρας. «Προτείνουμε το γήπεδο να μεταφερθεί και να διαμορφωθεί ένας δημοτικός χώρος άθλησης για όλους τους. ∆εν είναι δυνατόν να βρίσκεται ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό γήπεδο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό, δίπλα στο αντικαρκινικό νοσοκομείο». Ενώ προτείνεται η αξιοποίηση των, ερειπωμένων πια, προσφυγικών κατοικιών με αναπαλαίωσή τους για τη στέγαση κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων.

∆ομές αλληλεγγύης

«Θέλουμε τα 7 διαμερίσματα να λειτουργούν σαν μικροί δήμοι με αρμοδιότητες, προσωπικό και πόρους, ώστε να επιτευχθεί πραγματική αποκέντρωση και σύνδεση με τον πολίτη» επισημαίνει ο κοινοτικός σύμβουλος του 5ου διαμερίσματος, Μπάμπης Κόκλας. Βασικό ζήτημα για τους κατοίκους του 5ου είναι η υλοποίηση των ψηφισμένων αποφάσεων του δήμου για δημιουργία δημοτικών ιατρείων, που μετά και το κλείσιμο των νοσοκομείων στα Πατήσια όλο το διαμέρισμα δεν έχει καμία πρόσβαση στην Υγεία, αλλά και για την ανάπλαση της περιοχής. Σημαντική σκιαγραφήθηκε και η ανάγκη για σύνδεση των δομών αλληλεγγύης με τον δήμο, ώστε να ανακουφιστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Αγανάκτηση προκαλεί το γεγονός ότι το 139ο δημοτικό σχολείο στεγάζεται σε νοικιασμένη πολυκατοικία, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει διαθέσιμο δημοτικό οικόπεδο για την ανέργεση σχολικού κτηρίου.

Χωρίς αποχετεύσεις

Οι συνελεύσεις του 4ου και του 2ου διαμερίσματος θα λάβουν μέρος στις 12 και στις 19 Μαρτίου αντίστοιχα. «Εν έτη 2014 έχουμε ακόμα χωματόδρομους και περιοχή χωρίς αποχέτευση» μας λέει ο Κώστας Παπαλουκάς, κοινοτικός σύμβουλος του 2ου διαμερίσματος. Άλλα ζητήματα που απασχολούν τις συνοικίες του 2ου διαμερίσματος είναι η έλλειψη συγκοινωνιών μεταξύ των περιοχών, ο κίνδυνος οικοδόμησης των αλσών και η καταπάτηση του δημόσιου χώρου από τα καταστήματα. «Η αλήθεια είναι πως οι πόροι του δήμου είναι πενιχροί, και αυτοί που υπάρχουν όμως δεν διαθέτονται μέχρι τώρα στα πραγματικά προβλήματα των κατοίκων. Για παράδειγμα τα σχολεία στην Ακαδημία Πλάτωνος που δεν έχουν θέρμανση ή οι αποχετεύσεις που πλημμυρίζουν συνέχεια» εξηγεί η Λυδία Κεσίδου, κοινοτική σύμβουλος του 4ου διαμερίσματος. «Έχουμε προτάσεις για όλα αυτά, οι οποίες είναι και εφικτές από οικονομικής άποψης. Για παράδειγμα, λύση μπορεί να αποτελέσουν τα ανοικτά σχολεία. Υπάρχουν οι κτηριακές υποδομές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από όλη την κοινωνία ώστε να αναπτύξει πολιτιστικές δραστηριότητες και να αποτελέσει ένα χώρο συνάντησης και σύνδεσης των κατοίκων μεταξύ τους». Τζέλα Αλιπράντη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Καμία ψήφος δεν πρέπει να πάει χαμένη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΡΩΝΗ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Ποιο, κατά τη γνώμη σου, είναι το επίδικο των ευρωεκλογών; Η κρίση ανέδειξε όλες τις αδυναμίες της Ευρώπης, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, με τελευταίο παράδειγμα την Ουκρανία, όπου αποκαλύφθηκε η παντελής αδυναμία της Ευρώπης να παίξει ειρηνευτικό ρόλο στην περιοχή. Επομένως, η Ευρώπη βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, το οποίο είτε θα την οδηγήσει στη διάλυση είτε θα την οδηγήσει στην ολοκλήρωση και τον εκδημοκρατισμό. ∆υστυχώς, άφρονες κυβερνήσεις, κυρίως της Μέρκελ, του Ολάντ, αλλά και του Σαμαρά, χρεώνουν στην Ευρώπη την ευθύνη των κυβερνήσεων. Αυτή η οπισθοδρόμηση της Ευρώπης σ’ ένα εθνικιστικό επίπεδο έχει αυξήσει τις εθνικιστικές τάσεις. Πιστεύουμε ότι αν η Ευρώπη διαλυθεί θα είναι τεράστια ζημιά για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, και κυρίως τις αδύναμες οικονομίες. Γίνεται προσπάθεια να υποβιβαστούν οι ευρωεκλογές και να επικρατήσει η αποχή. Ποια η σημασία του ευρωκοινοβουλίου σήμερα; Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι στο ευρωκοινοβούλιο δίνονται και πολλές φορές κερδίζονται μάχες που αφορούν άμεσα τους πολίτες. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή δίνεται μια κρίσιμη μάχη για τους κανόνες εμπορίου με τις ΗΠΑ. Οι πολίτες, λοιπόν, πρέπει να καταλάβουν ότι χρειάζεται οι ευρωπαϊκές χώρες να παλεύουν μαζί για την αλλαγή των πολιτικών της Μέρκελ και του Ολάντ. Γι’ αυτό τονίζουμε ότι καμία ψήφος δεν πρέπει να πάει χαμένη. Γίνεται προσπάθεια να δοθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές χαρακτήρας εθνικών εκλογών. Τελικά η μάχη είναι μνημόνιο-αντιμνημόνιο; Ήδη από το 2010, είχαμε τονίσει ότι δεν αρκεί να είναι κάποιος αντιμνημονιακός για να είναι καλός δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Γι’ αυτό και δεν κατεβαίναμε

με μανιχαϊστικά διλήμματα, όπως μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Με αυτό τον τρόπο κερδίσαμε πολύ κόσμο. Στην τοπική αυτοδιοίκηση δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να εφαρμοστούν σε τοπικό επίπεδο οι ιδέες της κοινωνικής οικονομίας. Για παράδειγμα, στην Αττική υπάρχουν πολύ μεγάλες αδόμητες εκτάσεις που θα μπορούσαν να επενδυθούν στην αγροτική οικονομία. Ή θα έπρεπε να είχε συνδεθεί ο προαστιακός με όλες τις τοπικές γραμμές. Αυτά δεν τα έκανε ο κ. Σγουρός, ο οποίος διατείνεται ότι είναι πετυχημένος αττικάρχης. Οι Οικολόγοι Πράσινοι στήριξαν στις προηγούμενες εκλογές τον Γ. Καμίνη, κατά τη δημαρχία του οποίου εφαρμόστηκαν όλες οι μνημονιακές αποφάσεις της κυβέρνησης. Στη συνέχεια, αποχωρίσατε από την παράταξη. Σε αυτές τις εκλογές, τι θα κάνετε για το δήμο της Αθήνας; Ο Γ. Καμίνης δεν χρεώνεται αυτή τη στιγμή ότι ακολούθησε «μνημονιακές πολιτικές». ∆υστυχώς, εγκλωβίστηκε σ’ έναν αυταρχικό περίγυρο ανθρώπων, οι οποίοι προέρχονταν από τα κόμματα που τον στήριξαν. Κανείς δεν μπορεί να του χρεώσει ατασθαλίες, για τις οποίες εγκαλούσαμε τον Κακλαμάνη. Παρ’ όλα αυτά δεν έκανε όσα υποσχέθηκε στο πρόγραμμά του ούτε λειτούργησε δημοκρατικά στο εσωτερικό της παράταξής του. Αν το είχε κάνει πιθανότατα θα ήταν ένας πολύ καλός δήμαρχος. ∆εν θα ήθελα να απαντήσω ως προς το τι θα κάνουμε στο δήμο της Αθήνας γιατί το καταστατικό μας ορίζει ρητά ότι τις αυτόνομες καθόδους τις αποφασίζουν οι τοπικές συλλογικότητες και περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις στους Οικολόγους Πράσινους Αθήνας. Προσωπικά, όμως, δεν έχω ακούσει ότι θα στηριχτεί ο Γ. Καμίνης. Βλέπουμε ότι σε τοπικό επίπεδο γίνονται συμμαχίες με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς ή επιλέγεται η αυτόνομη κάθοδος. Με ποια κριτήρια γίνεται αυτή η επιλογή; Η λογική των Οικολόγων Πράσινων είναι να συνεργαζόμαστε. Ο Καλλικράτης, δυστυχώς, δεν ευνοεί αυτή την κουλτούρα. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει πρό-

ταση για αναβάθμιση των πράσινων ιδεών, ώστε να μπορούμε να τις εφαρμόσουμε σε διακυβέρνηση είναι προφανές ότι είμαστε θετικοί σε συνεργασίες. Αν η τοπική κοινωνία κρίνει ότι πρόκειται για ένωση μιας μειοψηφίας, ίσως δεν έχει νόημα και προτιμούμε την αυτόνομη κάθοδο. Το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν εντάσεις στο εσωτερικό του κόμματος με αποχωρήσεις μελών και στελεχών. Επίκειται συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων (15-16 Μαρτίου). Θα αντιμετωπιστούν οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις; Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα εσωτερικά μας προβλήματα και το συνέδριο είναι η τελευταία μας ευκαιρία για να το κάνουμε. Είμαστε αισιόδοξοι ότι την ύστατη στιγμή θα επικρατήσει η σύνεση γιατί είναι σαφές ότι δεν προκύπτει μια πραγματική πολιτική διαφορά, αλλά οι ενστάσεις είναι κυρίως διαδικαστικές. ∆εν είναι τυχαίο ότι όλες οι αποφάσεις του κόμματος, όπως η έγκριση του ευρωπαϊκού μανιφέστου, είναι ομόφωνες. Είμαι αισιόδοξος ότι θα ξεπεραστούν οι όποιες διαφορές.

“

Αν υπάρχει πρόταση για αναβάθμιση των πράσινων ιδεών, ώστε να μπορούμε να τις εφαρμόσουμε σε διακυβέρνηση είναι προφανές ότι είμαστε θετικοί σε συνεργασίες. Αν η τοπική κοινωνία κρίνει ότι πρόκειται για ένωση μιας μειοψηφίας, ίσως δεν έχει νόημα.

“

ΕΡΜΙΟΝΗ ΦΡΕΖΟΥΛΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΑ ∆ΗΜΑΡΧΟΣ ΧΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΧΙΑΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ

Να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας δηλώσεις με τη συμμετοχή φορέων και πολιτών ώστε να εμπλουτιστεί το πρόγραμμα πριν φτάσει στην καταληκτική του μορφή μετά το Πάσχα. Για μας είναι θέμα συνέπειας να ακουστεί δυνατά και να καταγραφεί καθαρά η φωνή της κοινωνίας, γιατί μόνο μαζί της μπορούμε να προχωρήσουμε σε καίριες τομές. Τη συνέντευξη πήρε ο Αλέξανδρος Μαυρογένης Η Χιακή Συμπολιτεία πραγματοποίησε την πρώτη ανοικτή συνέλευση της τον ∆εκέμβριο. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται σήμερα η συγκρότηση του προγράμματος της; Είστε ικανοποιημένη από τη μέχρι τώρα συμμετοχή των πολιτών; Στη Χιακή Συμπολιτεία αποφασίσαμε το πρόγραμμα να μην συνταχθεί από μια ομάδα ειδικών μέσα σε γραφεία, παρ’ ότι διαθέτουμε στελέχη ικανά και καταρτισμένα να το κάνουν. Στόχος μας είναι η κατάρτιση ενός προγράμματος με την κοινωνία και όχι για την κοινωνία. Για αυτό συγκροτήθηκαν ομάδες εργασίες που δουλεύουν τα θέματα που συναποφασίστηκε ότι αποτελούν τα κύρια ζητήματα για το νησί. Στις ομάδες συμμετέχουν ήδη περισσότερα από εξήντα άτομα και μεσα στην επόμενη εβδομάδα τα κείμενα θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα μας προκειμένου να τεθούν σε δημόσια διαβούλευση. Επιπρόσθετα, θα πραγματοποιηθούν και ανοιχτές θεματικές εκ-

Οι πυρκαγιές του 2012 αποτέλεσαν μεγάλο πλήγμα στον φυσικό πλούτο του νησιού. Πώς θα συμβάλλει η Χιακή Συμπολιτεία, ως δημοτική αρχή, στην αποκατάσταση των καμένων περιοχών και στην προστασία των δασικών εκτάσεων; Πώς μπορούν να ενισχυθούν οι μαστιχοπαραγωγοί οι οποίοι έχουν πληγεί από την πυρκαγιά; Εδώ και δυο χρόνια δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για την αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων. ∆εν έχει ελεγχθεί η βόσκηση και οι παραγωγοί δεν έχουν λάβει ενισχύσεις για την ανασυγκρότηση των καλλιεργειών και την απώλεια του εισοδήματος τους. Έχουμε ήδη συντάξει συγκροτημένο σχέδιο παρεμβάσεων το οποίο επαναπροσδιορίζει τις παραγωγικές δραστηριότητες με βάση τα νέα δεδομένα για την αναγέννηση των καμένων εκτάσεων και τη διαφύλαξη των απειλούμενων ειδών. Η προστασία των δασικών εκτάσεων είναι ζήτημα βασικών υποδομών, σχεδιασμού και διαχείρισης των δασών - σε αυτό θα δώσουμε έμφαση. Οι οκτώ μεγάλες εθελοντικές ομάδες δασοπροστασίας πρέπει να ενισχυθούν, διότι η συμβολή τους είναι

τώρα αναντικατάστατη. Ειδικότερα για τη μαστιχοκαλλιέργεια, πρέπει να δοθεί έμφαση στη προσπάθεια νέων παραγωγών οι οποίοι πρέπει να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Να δημιουργηθεί άμεσα φυτώριο από την Ε.Μ.Χ για να προμηθεύσει η ίδια τους συνεταίρους με νέα δενδρύλλια. Να γίνει προσπάθεια αναδιανομής της γης σε εθελοντική βάση (συμβόλαια χρήσης) ώστε να δημιουργηθούν νέοι μαστιχώνες. Να ληφθούν επιπλέον μέτρα προστασίας του προϊόντος, να ασκηθεί πίεση για αναπλήρωση της απώλειας εισοδήματος των παραγωγών και να καταβληθούν αποζημιώσεις σε όσους επλήγησαν. Έχετε δηλώσει ότι η Χίος δεν πρέπει να ακολουθήσει την πεπατημένη στο θέμα του τουρισμού αλλά να επιδιώξει την προσέλκυση τουριστών όλο τον χρόνο. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο φιλόδοξος στόχος; Ταυτόχρονα καταγράφεται ερήμωση της υπαίθρου και φυγή των νέων από το νησί. Πώς θα καταπολεμηθούν αποτελεσματικά αυτά τα δύο αρνητικά φαινόμενα; Το μοντέλο της τουριστικής ανάπτυξης που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου έχει ήδη δείξει τα όρια του. Καθώς θεωρούμε ότι η Χίος έχει μεγάλο φυσικό και πολιτιστικό πλούτο. Στόχος μας είναι μια τουριστική ανάπτυξη που δεν θα περιορίζεται στο χρόνο, θα αξιοποιεί αλλά και θα προστατεύει τον πλούτο αυτό. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το τουρι-

Καθώς θεωρούμε ότι η Χίος έχει μεγάλο φυσικό και πολιτιστικό πλούτο. Στόχος μας είναι μια τουριστική ανάπτυξη που δεν θα περιορίζεται στο χρόνο, θα αξιοποιεί αλλά και θα προστατεύει τον πλούτο αυτό. στικό προϊόν της Χίου, με συγκεκριμένες διαδρομές (πολιτιστικά, θρησκευτικά μνημεία, διαδρομές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους) που θα προβληθούν κατάλληλα σε συνδυασμό με νέες δραστηριότητες στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Έτσι θα αποφευχθεί η μονοκαλλιέργεια ενός είδους τουρισμού και θα δοθεί η δυνατότητα απόκτησης πρόσθετων εισοδημάτων που θα συμβάλλει σημαντικά στην ενδυνάμωση της υπαίθρου και τη συγκράτηση του νεαρότερου πληθυσμού, αφού θα εγκατασταθούν εκεί νέες δραστηριότητες. •

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

“

Τρίτο μνημόνιο ενόψει ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΝΑΛΥΤΗ

Αύριο, στο Γιούρογκρουπ, μάλλον δύσκολο να υπάρξει απόφαση… ∆εν ξέρουμε μέχρι τελευταία στιγμή τι θα μπορέσει να διαμορφωθεί. Για παράδειγμα, μια προσωρινή δήλωση στήριξης ή έστω ανοχής. Όμως, είναι σαφές ότι υπάρχει ένα dead line που έχει να κάνει με τις πληρωμές των δόσεων για τα ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ, τα οποία λήγουν τον Μάιο. Κατά συνέπεια, ναι μεν μέχρι την τελευταία στιγμή, είτε στο αυριανό Γιούρογκρουπ είτε σε κάποιο έκτακτο που θα ακολουθήσει, θα συζητηθεί το θέμα, αλλά είναι αδιέξοδο και από τις δύο πλευρές. ∆ιότι είναι αδύνατον να υποθέσει κανείς ότι θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει μη μπορώντας να αποπληρώσει τα ομόλογά της τον Μάιο. Μάλιστα, σε δανειστές στους οποίους θεσμικά είναι αδύνατον να δηλωθεί ότι δεν θα πληρωθούν το (∆ΝΤ, η ΕΚΤ). Αυτό πιέζει και την κυβέρνηση να αποδείξει ότι δεν θα τα τινάξει όλα στον αέρα, και τους υπουργούς Οικονομικών στο Γιούρογκρουπ να βρουν ένα τρόπο, ώστε, ακόμη και αν δεν είναι πλήρως συντονισμένη η κυβέρνηση με τις μνημονιακές της υποχρεώσεις, να δώσουν το πράσινο φως για την εκταμίευση. ∆εν είναι η πρώτη φορά που θα γίνει αυτό, αλλά είναι η πρώτη που γίνεται σε μια τόσο ευαίσθητη πολιτικά περίοδο για την Ευρωζώνη. Ποια είναι τα ζητήματα που τέθηκαν και δεν μπορούσαν να επιλυθούν; Αυτό που χοντρικά μπορούμε να πούμε, είναι τα θέματα των

απολύσεων. Η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, η οποία αφορά και τον ιδιωτικό τομέα αλλά, μέσω κινητικότητας, και τον δημόσιο, είναι, θα λέγαμε, το πιο πολιτικά φορτισμένο σημείο.

Προεκλογικοί ελιγμοί

Και εν όψει ευρωεκλογών αφόρητο. Και δημοτικών εκλογών, διότι οι απολύσεις αφορούν, σε μεγάλο βαθμό, τους ΟΤΑ. Το δεύτερο έχει να κάνει με την απελευθέρωση της αγοράς ορισμένων προϊόντων, όπως το γάλα, το ψωμί κ.τ.λ. που, ενώ φαίνεται να είναι επιμέρους ζητήματα, αφορά ζώνες εκλογικής επιρροής των δύο κυβερνητικών κομμάτων και επιχειρήσεις που κυριαρχούν στο χώρο αυτό οι οποίες δεν θα ήθελε η κυβέρνηση να θιχτούν. Φυσικά υπάρχει και το πρόβλημα με τις τράπεζες. Πριν περάσουμε στις τράπε-

ζες, τι έγινε με το δημοσιοοικονομικό κενό; Ξεχάστηκε κάπως… ∆εν λύθηκε. Απλώς έχει μετατεθεί η απόφαση για τις 23 Απριλίου, όταν η Eurostat θα βεβαιώσει την ύπαρξη του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος. Από το μέγεθός του διαπιστώνονται και οι αντίστοιχες ανάγκες για το 2014. Υπάρχει, όμως, και ένα δεύτερο στοιχείο, δηλαδή ότι δεν απαιτείται μόνο να υπάρξει πλεόνασμα, αλλά και να είναι διατηρήσιμο. Εδώ νομίζω είναι και το πρόβλημα… Ακριβώς. Γιατί όλες οι δεσμεύσεις με τις οποίες έχει «δεθεί» η κυβέρνηση, διαθλώνται. Αν ήταν το ποσοτικό ζήτημα μόνο, θα είχαν συμφωνήσει. Έχει σχέση με τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές στον τομέα της φορολογίας, υγείας, το δημόσιο κ.τ.λ. Οι προτάσεις του ΟΟΣΑ ίσως ήταν και ένα εύκολο εργαλείο πολιτικής διαχείρισης και από τις δύο πλευρές. Με τις τράπεζες, τι ακριβώς ανακύπτει; Είναι και το πιο ουσιαστικό αυτή τη στιγμή. Προχθές, με άλλη μια μονομερή κίνηση από την ελληνική πλευρά, κοινοποιήθηκαν οι κεφαλαιικές ανάγκες των τραπεζών ύψους 6,3 δισ. Το ∆ΝΤ εξακολουθεί να πιέζει για υιοθέτηση του ακραίου σεναρίου, το οποίο οδηγεί σε ανάγκες 9-9,5 δισ. Εδώ πρέπει να διακρίνουμε δύο αναγνώσεις στην επιμονή του ∆ΝΤ: πρώτον, ότι έχει να κάνει με την Ελλάδα και, δεύτερον, με το γεγονός ότι αν υιοθετούσε τη γραμμή της Τράπεζας της Ελλάδος, θα δημιουργούσε προηγούμενο και για τις άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες, κάτι που δεν επιθυμεί καθόλου το ∆ΝΤ. Το ότι ο κ. Προβόπουλος πήρε την ευθύνη να ανακοινώσει μονομερώς το συγκεκριμένο μέγεθος, προφανώς και έγινε σε συνεννόηση με την ΕΚΤ.

Ένα καινούργιο δάνειο από το USFC σημαίνει αυτονόητα και χωρίς δεύτερη κουβέντα –αυτό το διευκρίνισαν κοινοτικοί αξιωματούχοι– τρίτο μνημόνιο. Αυτό κανείς δεν θέλει να το συζητήσει προεκλογικά.

Τι θα γίνει με τις τράπεζες Ήταν αδύνατο να έχει τέτοια αίσθηση ισχύος η ελληνική πλευρά; Σε καμία περίπτωση. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει αρχίσει η μεταβατική περίοδος, που περνάει η εποπτεία των ελληνικών τραπεζών από την ΤτΕ. Τελειώνει τον ∆εκέμβριο. Άρα, θα ήταν αδύνατο η Τράπεζα της Ελλάδος να πάρει μια τέτοια απόφαση χωρίς πράσινο φως. Από τον περασμένο Νοέμβριο σχεδόν ο κ. Στουρνάρας βρίσκεται μπροστά στο πρόβλημα πώς θα περάσει από τη Βουλή ένα νέο νόμο για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), που θα επιτρέπει την πώληση της Eurobank σε τιμές μικρότερες από αυτές που αγοράστηκε. ∆εν μπορούσε να το κάνει αυτό πριν η ΤτΕ ανακοινώσει τα στοιχεία, ούτε να παραδεχθεί ότι θα την πωλήσει κάτω από την τιμή αγοράς, πριν περάσει ένα νόμο που να οδηγεί σ’ αυτό. Τώρα υποχρεώνεται και ο κ. Στουρνάρας να προχωρήσει στην απόφαση για το πώς θα πωληθεί η Eurobank. Αλλά αυτό είναι πολιτικό θέμα, πέρα από οικονομικό. Ως τώρα τα επενδυτικά funds που έχουν δηλώσει ενδιαφέρον και έχουνε δεσμευθεί ότι θα βάλουν κεφάλαια για την Eurobank, δεν δέχονται να αγοράσουν στην παλιά τιμή που πριν τόσο καιρό αγόρασε το ΤΧΣ. Εν τω μεταξύ, η Eurobank έχει απόλυτη ανάγκη αυτά τα κεφάλαια, να συγκεντρώσει τα 3 δισ. Ή θα τα βρει από επενδυτικά funds ή θα πρέπει να τα πληρώσει το ΤΧΣ. Και αυτό δεν είναι καθόλου απλό. Έχει γνώμη, προφανώς, και η

ΑΓΙΟΣ ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ

Το «ΜΕΤΕΧΩ» όρισε τον υποψήφιό του

Με τον Βασίλη Κουτσοβασίλη ως υποψήφιο ∆ήμαρχο παρεμβαίνει στον Άγιο ∆ημήτριο η Ριζοσπαστική – Οικολογική Κίνηση Πολιτών «ΜΕΤΕΧΩ». Ο Β. Κουτσοβασίλης πτυχιούχος, Πολιτικών Επιστημών και ∆ημόσιας ∆ιοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι δημοτικός σύμβουλος και εργάζεται στην Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) με πλούσια πείρα στην παροχή επιστημονικής και τεχνικής υποστήριξης στους ΟΤΑ.

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

τρόικα για το αν θα πάρει 3 δισ. η Eurobank. Ακριβώς, γιατί όπως έχει διευκρινισθεί από κοινοτικούς αξιωματούχους, αλλά νομίζω και από ανθρώπους του Γιούρογκρουπ, είναι ευθύνη της ΤτΕ να ορίσει πόσα κεφάλαια χρειάζεται για ανακεφαλαιοποίηση, αλλά είναι επίσης ευθύνη της τρόικας να δώσει ή να μη δώσει το πράσινο φως, ώστε να καλυφθούν αυτά τα χρήματα από το ΤΧΣ. Άρα, πρέπει να πωληθεί υποχρεωτικά η Eurobank και το θέμα είναι με ποιο τίμημα. Η κυβέρνηση θα επιθυμούσε να βάλει τα λεφτά το ΤΧΣ; Ναι, θα ήταν μια εύκολη λύση. Τουλάχιστον προεκλογικά, ώστε να μην υποβληθεί σ’ αυτή τη δοκιμασία και έτσι, αργότερα, μετά τις εκλογές, να αποφασίσει πότε και πόσο θα πωλήσει. Υποθέτω ότι μια τεχνική λύση, για να παρακάμψουν αυτό τον σκόπελο, ίσως μπορεί να βρεθεί. Αλλά και πάλι η τρόικα θα έχει τον τελευταίο λόγο. Να το επαναλάβω: κανένας αυτή τη στιγμή στο δίπολο κυβέρνησης τρόικας δεν θέλει ρήξη, γιατί οδηγεί σε εξελίξεις ανεπιθύμητες.

Προεκλογική «αντίσταση»

Η κυβέρνηση, όμως, εμφανίζεται, παριστάνει ότι ανθίσταται… Πρέπει να επισημάνουμε ότι τουλάχιστον τρεις μήνες είμαστε μάρτυρες των περιβόητων «μονομερών αποφάσεων»: ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς, ψήφιση του Προϋπολογισμού, τώρα με το μικρό φορολογικό, μια τέταρτη –πολύ σοβαρή– με τις ανακοινώσεις του κ. Προβόπουλου για τα stress test. Αυτή η καμπάνια μονομερών αποφάσεων επιχειρείται –και θα το δούμε να καταγράφεται– στο άμεσο μέλλον με κινήσεις χειραφέτησης της κυβέρνησης από το ισχύον μνημόνιο, κάτι που στο παρελθόν ούτε διανοείτο να κάνει. Επαναλαμβάνω ότι αυτή η καμπάνια έχει καθαρά προεκλογική στόχευση. Θα ξανάρθουν, δηλαδή, όλα αυτά στο τραπέζι; Ακριβώς, διότι μην ξεχνάμε κάτι απολύτως σαφές: το χρηματοδοτικό κενό, δηλαδή το ποσό που θα πληρώσει το ελληνικό δημόσιο το 1914, το 1915 και το 1916 για τις δόσεις των δανείων πού λήγουν, και οι οποίες στο μεγαλύτερο μέρος τους αφορούν πληρωμές σε κεντρικές τράπεζες και στο ∆ΝΤ. Είναι κάτι το οποίο το Γιούρογκρουπ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με ένα καινούργιο δάνειο. Όμως, ένα καινούργιο δάνειο από το EFSF σημαίνει αυτονόητα και χωρίς δεύτερη κουβέντα –αυτό το διευκρίνισαν κοινοτικοί αξιωματούχοι– τρίτο μνημόνιο. Αυτό κανείς δεν θέλει να το συζητήσει προεκλογικά. Ανεξάρτητα αν ονομασθεί έτσι ή κάπως αλλιώς, θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με το προηγούμενο. Είναι καταστατική υποχρέωση του USFC, προκειμένου να δώσει δάνειο έστω και ένα ευρώ.

∆ΙΕΘΝΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Ο γύρος τού

ΚΟΣΜΟΥ

Ιταλία: Η «Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα»

Ουκρανία: Η δύναμη της διπλωματίας ή η διπλωματία της δύναμης;

Παρά τις διαφωνίες συγκροτήθηκε το ψηφοδέλτιο της αριστεράς που θα δώσει την ώθηση της αλλαγής. σελ. 13

Το αύριο πιο δύσκολο από το χθες

Γράφουν: Μ. Ρένεσης, Β. Κεφαλά, Ρ. Χέλμπιγκ. Συνέντευξη από τον βουλευτή του ΚΚ Ουκρανίας Σεργκέι Τοπάλοφ. σελ. 16, 17, 18

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

ην περασμένη Τετάρτη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον πρόωρο χαμό του Ούγο Τσάβες. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους του Καράκας αλλά και άλλων πόλεων της Βενεζουέλας, μία επίδειξη δύναμης από όσους στηρίζουν τη μπολιβαριανή διαδικασία, η οποία ξεκίνησε το ∆εκέμβρη του 1998, όταν για πρώτη φορά εκλέχτηκε πρόεδρος ο Ούγο Τσάβες.

Εκδηλώσεις μνήμης εν μέσω κινητοποήσεων

«Ο Τσάβες ζει, ο αγώνας συνεχίζεται» και «αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει να υπάρχει» ήταν η απάντηση όσων συμμετείχαν στις επετειακές εκδηλώσεις, που ήταν η αυλαία του δεκαήμερου πολιτικού μνημόσυνου. Αυλαία και με την παρουσία των προέδρων της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, της Κούβας Ραούλ Κάστρο, της Νικαράγουας Ντανιέλ Ορτέγα, του αντιπροέδρου της Βραζιλίας, καθώς και ανώτατων αξιωματούχων του Εκουαδόρ, της Ουρουγουάης, της Αργεντινής, του Σουρινάμ και πολλών άλλων χωρών. Όσο για την απάντηση, επρόκειτο για μία οφειλή, προς τα συνθήματα που ακούγονται στις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης ότι «η κυβέρνηση θα πέσει»… Και κυρίως τα σχέδια ανατροπής που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και μήνες και στην τωρινή κορύφωσή τους έχουν ως αιχμή του δόρατος τις διαδηλώσεις με θέμα την «La Salida», την έξοδο ή αναχώρηση της κυβέρνησης του προέδρου Νικολάς Μαδούρο συνεχίζονταν και αυτές, με οδοφράγματα στους δρόμους, κατά κύριο λόγο στο ανατολικό Καράκας, όπου κατοικεί η εύπορη ελίτ. Ορισμένα μάλιστα οδοφράγματα στήθηκαν την Τετάρτη από τις πέντε το πρωί προκαλώντας ένα μίνι έμφραγμα σε κάποια σημεία της πρωτεύουσας. Ο στόχος ήταν η παρακώλυση των εκδηλώσεων μνήμης, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Όμως, ένας πολίτης και ένα μέλος της Εθνοφρουράς σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάλυσης των αποκλεισμών των δρόμων. Ανεβάζοντας σε 20, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, το συνολικό αριθμό των νεκρών από την έναρξη της «La Salida», στις 12 Φλεβάρη με αφορμή τον Εορτασμό της Εθνικής Ημέρας Νεολαίας. Στη κορύφωσή τους, στις διαδηλώσεις συμμετείχαν μερικές χιλιάδες φοιτητές, η πλειοψηφία αυτών δε, εάν δεν ήταν η κυβέρνηση Τσάβες. δεν θα είχαν το «προνόμιο», το κατοχυρωμένο δικαίωμα πλέον, της πρόσβασης στην πραγματικά δωρεάν Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ενδεικτικό είναι ότι το 1998 οι φοιτητές σε όλα τα Ανώτατα

Ιδρύματα της Βενεζουέλας αριθμούσαν τους 800.000 και σήμερα αριθμούν 2,6 εκατομμύρια.

∆ιαδηλώσεις «επί πληρωμής»

Η Εθνική Ημέρα της Νεολαίας ήταν η αφορμή για την εκδήλωση της δεύτερης φάσης, της βίαιης φάσης ενός σχεδίου που βρίσκεται σε εξέλιξη πριν καν αποβιώσει ο Ούγο Τσάβες. Τα περισσότερα πλέον είναι γνωστά. Η χρηματοδότηση προέρχεται κυρίως από τις ΗΠΑ, μέσω του Εθνικού Ιδρύματος για τη ∆ημοκρατία των ΗΠΑ- (NED), του ∆ιεθνούς Ρεπουμπλικανικού Ινστιτούτου-(IRI), της Υπηρεσίας ∆ιεθνούς Ανάπτυξης- (USAID) του Εθνικού ∆ημοκρατικού Ινστιτούτου-(NDI). Σύμφωνα με εκτιμήσεις από το 48ωρο πραξικόπημα του Απριλίου του 2002, που ανατράπηκε μετά από λαϊκό ξεσηκωμό, μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διαθέσει πάνω από 60 εκατομμύρια δολάρια μέσω επίσημων διαύλων, όπως οι προαναφερόμενοι. Μόνο για φέτος, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε τη διάθεση 5 εκατομμυρίων «για την προώθηση της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα». Προώθηση που ούτε μειδιά όταν φασιστικά στοιχεία –φασιστικές οργανώσεις με διασυνδέσεις με τους κολομβιανούς ακροδεξιούς παραστρατιωτικούς- βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αιματηρών επεισοδίων. Εξάλλου, όλα τα χρόνια η ροή των δολαρίων πάντα η ίδια. Σε ΜΚΟ όπως η Sumate της Μαρία Κορίνα Ματσάδο. Σε φοιτητικές οργανώσεις όπως η JAVU. Σε κόμματα όπως το συνασπισμό της αντιπολίτευσης, το MUD υπό τον Ενρίκε Καπρίλες, αλλά και τη δημιουργία του νέου κόμματος του Λεοπόλδο Λόπες. Το κόμμα Voluntad Popular (Λαϊκή Θέληση). «Από τη στιγμή που δεν είναι παράνομο, εάν κάποια άλλη χώρα θέλει να μας βοηθήσει, να κάνουμε πιο διαφανείς εκλογές και να ισχυροποιήσουμε το κόμμα μας, δεν βλέπω που είναι το κακό» θα δηλώσει ο 27χρονος Χουάν Αντρές Μεχία, ένα από τα στελέχη του κόμματος του Λόπες για να καταλήξει: «Εξάλλου οι Τσαβίστας έχουν

“

τους Κουβανούς και τους Ρώσους στο πλευρό τους».

Και τώρα, τι;

Οι ίδιοι πάντα πρωταγωνιστές, εγχώριοι και διεθνείς, πάνω από μία δεκαετία. Σε πραξικοπήματα και απόπειρες πραξικοπήματος, σε απεργίες-λοκ άουτ, σε προσπάθειες αποπομπής, σε αιματηρές διαδηλώσεις, όπως τους περασμένου Απριλίου όπου ο ηττημένος για άλλη μία φορά Ενρίκε Καπρίλες σάλπισε επίθεση με αποτέλεσμα το θάνατο 11 οπαδών της κυβέρνησης. Αν και αυτή τη φορά, στα βίαια επεισόδια μερίδα της αντιπολίτευσης, τυπικά απέχει και σε ορισμένες περιπτώσεις τα καταδικάζει… όπως ο δήμαρχος του πλούσιου προαστίου Τσακάο, Κάρλος Εδουάρδο Βέγκα. Ουσιαστικά πρόκειται για παρελκυστική τακτική. Εν μέρει ο σκοπός έχει επιτευχθεί. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας και ο πρόεδρος Μαδούρο, έχει υποστεί πλήγματα αφού κατόρθωσαν «να κάνουν την οικονομία να ουρλιάξει», όπως είχε ο ίδιος δηλώσει πριν από μήνες, κάνοντας τον παραλληλισμό με τη Χιλή του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Ο πληθωρισμός, σύμφωνα με τα υφιστάμενα στοιχεία κάλπαζε τον Ιανουάριο σε ετήσια βάση με 56,3% ενώ ο δείκτης ελλείψεων βασικών ειδών βρέθηκε στ επίπεδο ρεκόρ του 28%. Πληθωρισμός και ελλείψεις έχουν γονατίσει το βενεζουελάνικο λαό και τα μέσα παραγωγής εξακολουθούν να βρίσκονται σε λίγα χέρια. Τράπεζες, πολυεθνικές, μονοπώλια, μεγαλογαιοκτήμονες κλπ ελέγχουν απολύτως τα 2/3 της οικονομίας. Η κυβέρνηση μπροστά στην βίαιη αυτή επίθεση συνεχίζει να κάνει συμβιβασμούς αφού η άλλη επιλογή θα ήταν ο εμφύλιος πόλεμος. Κάλεσε σε διάσκεψη ειρήνης, γιατί όντως κινδυνεύει όχι μόνο η δημοκρατία αλλά τα πάντα στη Βενεζουέλα. Ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης μποϋκοτάρει. Αντιθέτως, το παρών στην πρώτη συνάντηση στο προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες, έδωσαν εκτός των βουλευτών, των δημάρχων (όχι όλων), συνδι-

Η κυβέρνηση μπροστά στη βίαιη αυτή επίθεση συνεχίζει να κάνει συμβιβασμούς αφού η άλλη επιλογή θα ήταν ο εμφύλιος πόλεμος. Κάλεσε σε διάσκεψη ειρήνης, όπου εκτός της κοινής διακήρυξης καταδίκης της βίας που υπογράφηκε, ο πρόεδρος Μαδούρο ανακοίνωσε και τη σύσταση “επιτροπής αληθείας για την οικονομία”. κάτων, φοιτητικών συλλόγων, και ο πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων (Fedecamaras), Χόρχε Ρόιγ, ο ιδιοκτήτης της εταιρίας τροφίμων Polar SA , που συνήθως πρωταγωνιστεί στα μποϋκοτάζ κλπ Ταυτόχρονα, εκτός της κοινής διακήρυξης καταδίκης της βίας που υπογράφηκε στο πλαίσιο της διάσκεψης, ο πρόεδρος Μαδούρο ανακοίνωσε και τη σύσταση «επιτροπής αληθείας για την οικονομία».

Έντονος προβληματισμός

Πάντως, τίποτα ακόμη δεν έχει κριθεί. Παράλληλα, οι προσπάθειες για να σφίξει ο κλοιός, και διεθνώς, συνεχίζονται. Είτε με τον πόλεμο προπαγάνδας στα διεθνή ΜΜΕ είτε μέσω «προθύμων» χωρών, όπως του Παναμά, που κάλεσε σε διάσκεψη του Οργανισμού Αμερικανικών ΚρατώνOAS με αποτέλεσμα η Βενεζουέλα να ανακοινώσει τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ενώ ο πρόεδρος Μαδούρο κάλεσε εσπευσμένα Σύνοδο των ηγετών των χωρών της Ένωσης του Νότου-(UNASUR). Τη στήριξη των υπολοίπων ηγετών της Λατινικής Αμερικής την έχει. Ο προβληματισμός ωστόσο είναι έντονος αφού δεν διακυβεύονται πολλά μόνο στη Βενεζουέλα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Η διάχυση της έντασης, ενδεχομένως αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, μίας συντονισμένης επίθεσης με πολιορκητικό κριό τις πιο ακραία αντιδραστικές και φασίζουσες δυνάμεις, όχι μόνο στη Λατινική Αμερική. Χριστίνα Μαυροπούλου

∆ΙΕΘΝΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Οι ευρωεκλογές ως πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα κατά της λιτότητας Τη συνέντευξη πήρε ο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Πώς μπορούν στις ευρωεκλογές οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας να δώσουν στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα; H πολιτική ηγεσία σε αυτές τις χώρες έχει συνθηκολογήσει με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλοντας άγρια ??λιτότητα στους λαούς, για να σώσει τα συστήματα των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών αγορών. Η εργατική τάξη θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις ευρωεκλογές για να τους τιμωρήσει. Και το μήνυμα πρέπει να είναι: τέλος στην λιτότητα τώρα, πάρτε πίσω τις περικοπές, επενδύστε στον τομέα της απασχόλησης. Ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι φυσικά να εκλέξουν υποψηφίους από τα γνήσια κόμματα της Αριστεράς, που εκπροσωπούν αλλά και αγωνίζονται στο πλευρό των εργαζομένων, των φτωχών, των νέων, των ανέργων και των συνταξιούχων, και όχι αυτούς που προστατεύουν τις τοξικές τράπεζες και τα συμφέροντά τους. Οι ευρωεκλογές πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως ένα πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα κατά της λιτότητας. Όσο συνεχίζεται η κρίση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες παρατηρούμε μεγάλη αύξηση του ευρωσκεπτικισμού. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για αυτό το

ΚΥΠΡΟΣ

Με αφορμή τις διαδηλώσεις που έγιναν την Πέμπτη και την Παρασκευή στο ∆ουβλίνο λόγω του συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μιλάμε με τον Τζο Χίγκινς. Ο βουλευτής του ιρλανδικού Σοσιαλιστικού Κόμματος αναφέρεται στο ισχυρό μήνυμα που πρέπει να δοθεί ενάντια στην πολιτική της λιτότητας, σχολιάζει την συνεργασία της σοσιαλδημοκρατίας και της δεξιάς, και μιλά για την ανάγκη οργάνωσης της αντεπίθεσης των εργαζομένων. φαινόμενο; Τα ΜΜΕ, ειδικά στην Ιρλανδία, τελευταία είναι πολύ σιωπηλά στο θέμα της κρίσης στην Ευρωζώνη. Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να πιστεύουν ότι αν δεν μιλάνε για αυτό το θέμα, θα ξεχαστεί. ∆εν θα είναι έκπληξη αν η ακροδεξιά κερδίσει από την απογοήτευση των απλών ανθρώπων, επειδή τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τούς έχουν προδώσει και η ηγεσία των συνδικάτων δεν έχει βγει μπροστά αποτελεσματικά στην οργάνωση της αντεπίθεσης. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι η ΕΕ γίνεται όλο και περισσότερο αντιδημοκρατική. Πως θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος; Η ΕΕ είναι κυρίως μια λέσχη για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρή-

σεων. Καθορίζει τις οικονομικές πολιτικές που κάνουν την εργατική τάξη να πληρώσει το τίμημα μέσω της λιτότητας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους και να κινητοποιηθούν απέναντι στις επιθέσεις που δέχονται στις θέσεις εργασίας και το βιοτικό επίπεδο. Πρέπει, επίσης, να χτίσουν νέα μαζικά κόμματα της Αριστεράς που θα αγωνιστούν για μια σοσιαλιστική εναλλακτική λύση. Η ιρλανδική κοινωνία έχει δώσει πολλούς αγώνες ενάντια στην λιτότητα. Γιατί αυτή η κοινωνική δυναμική δεν αποτυπώνεται στις ευρωεκλογές με μια ευρύτερη αριστερή συμμαχία; Οι υποψηφιότητες για τις ευρωεκλογές απαιτούν πολύ μεγάλους πόρους λόγω του τεράστιου μεγέθους των εκλογικών περιφερειών. Η Αριστερά

στην Ιρλανδία δεν διαθέτει τέτοιους πόρους για να μπορέσει να διεκδικήσει έδρες και στις τρεις εκλογικές περιφέρειες. Ωστόσο, στο ∆ουβλίνο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα «κατεβάζει» τον ευρωβουλευτή μας Πολ Μέρφι. Όταν ο τελικός κατάλογος των υποψηφίων γίνει γνωστός για το ∆ουβλίνο, θα συζητήσουμε πώς εκείνοι που έχουν σοβαρά δεσμευτεί για την καταπολέμηση της λιτότητας μπορούν να συνεργαστούν. Πώς προετοιμάζεται το Σοσιαλιστικό Κόμμα για τις τοπικές εκλογές του Μαΐου; Για τις τοπικές εκλογές στις 23 Μαΐου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει σχηματίσει συμμαχία με ανθρώπους της εργατικής τάξης που έχουν δραστηριοποιηθεί κατά της λιτότητας στους χώρους τους κατά τα τελευταία χρόνια. Η «Συμμαχία Ενάντια στην Λιτότητα» θα έχει πάνω από 40 υποψήφιους σε όλη τη χώρα. Μια πολύ δραστήρια και ισχυρή καμπάνια βρίσκεται σε εξέλιξη, και πιστεύουμε ότι θα υπάρξει πολύ καλή ανταπόκριση και υποστήριξη. Ένα καλό αποτέλεσμα θα είναι μια ισχυρή πλατφόρμα από την οποία μπορεί να ξεκινήσει μεγάλη εκστρατεία των εργαζομένων εναντία στο νέο φόρο στο νερό, που θα ξεκινήσει να επιβάλλεται από τον Οκτώβριο. •

Πέρασαν οι ιδιωτικοποιήσεις Μ

ε τις ψήφους ∆ΗΣΥ-∆ΗΚΟ και των βουλευτών Ν. Συλλούρη και Ζ. Κουλία το κυβερνητικό νομοσχέδιο που ανοίγει τον δρόμο για την πώληση των ημικρατικών οργανισμών σε τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμό και λιμάνια εξασφάλισε την πλειοψηφία στην κυπριακή βουλή και έγινε από την προηγούμενη Τρίτη νόμος του κράτους. Το ΑΚΕΛ δεν κατάφερε να σταματήσει την παράτυπη διαδικασία (αφού το νομοσχέδιο είχε απορριφθεί μόλις την προηγούμενη βδομάδα και σύμφωνα με τους κανονισμούς της βουλής δεν μπορούσε να επανέλθει στην ολομέλεια άμεσα), η εισήγηση της Ε∆ΕΚ για μετοχοποίηση και διατήρηση του 51% στο κράτος απορρίφθηκε ξανά και αυτή τη φορά, όλοι οι βουλευτές του ∆ΗΚΟ ψήφισαν το νομοσχέδιο παρά το ότι η βασική τροπολογία που κατέθεσαν για την κατοχύρωση των εργαζομένων απορρίφθηκε ξανά. Πρόκειται για ένα νόμο - πλαίσιο μέσα από τον οποίο ξεκινά η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων της ΑΤΗΚ, της ΑΗΚ και της Αρχής Λιμένων και ο οποίος προβλέπει τους όρους και τις ρυθμίσεις σε θεσμικό, διοικητικό, οργανωτικό και λειτουργικό επίπεδο, καθώς και συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα που θα οδηγήσουν μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια στην αποξένωση των οργανισμών από το κυπριακό δημόσιο. Οι ιδιωτικοποιήσεις των ημικρατικών οργανισμών ήταν πάγια θέση του ∆ΗΣΥ, ο οποίος είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να τις προωθήσει και την προηγούμενη φορά που κυβέρνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Σήμερα, εντός του μνημονιακού πλαισίου, το έργο του έγινε αρκετά πιο εύκολο. Το ΑΚΕΛ τοποθετείται διαχρονικά ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και έτσι και τώρα αρνήθηκε να συζητήσει λεπτομέρειες, καταψήφισε το νομοσχέδιο και τήρησε αποχή σε όλες τις τροπολογίες που προτάθηκαν. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι με το μνημόνιο που διαπραγματεύτηκε και στο οποίο κατέληξε η κυβέρνηση Χριστόφια οι ιδιωτικοποιήσεις, αν και δεν προβλέπονταν ρητά, καταγράφονταν ως ενδεχόμενο σε συνάρτηση με την αύξηση και την εκτίμηση περί βιω-

“

Το ΑΚΕΛ τοποθετείται διαχρονικά ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και έτσι και τώρα αρνήθηκε να συζητήσει λεπτομέρειες, καταψήφισε το νομοσχέδιο και τήρησε αποχή σε όλες τις τροπολογίες που προτάθηκαν.

σιμότητας του δημόσιου χρέους. Η Ε∆ΕΚ και οι άλλοι δυο βουλευτές που καταψήφισαν (Περδίκης των Οικολόγων και Κουτσού της Συμμαχίας Πολιτών) αντιτάχθηκαν στην μορφή, το εύρος και την λογική του νομοσχεδίου και όχι γενικά ενάντια στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των οργανισμών δημόσιας ωφέλειας.

Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή του ∆ΗΚΟ, ο ρόλος του οποίου υπήρξε καθοριστικός τόσο στην απόρριψη την περασμένη βδομάδα, όσο και στην έγκριση του νομοσχεδίου αυτή τη βδομάδα.

Η στροφή του ∆ΗΚΟ

Το ∆ΗΚΟ είναι το κόμμα ενός πολιτικού χώρου διαχρονικά ταυτισμένου με το κυπριακό «μακαριακό» κράτος, το οποίο στελέχωσε, διαμόρφωσε και κυβέρνησε για πολλές δεκαετίες. Μια σημαντική μερίδα, που ίσως να είναι και η πλειοψηφία, των υπαλλήλων των ημικρατικών οργανισμών πρόσκεινται σε αυτόν το χώρο, ενώ ο συνδικαλιστής ηγέτης των εργαζομένων της ΑΤΗΚ είναι και πρόεδρος της επαρχιακής επιτροπής του ∆ΗΚΟ Λευκωσίας. Το γεγονός ότι η νέα ηγεσία του ∆ΗΚΟ υπό τον νεοφιλελεύθερο Νικόλα Παπαδόπουλο κατάφερε να οδηγήσει το κόμμα στη μεταβολή της στάσης του στο συγκεκριμένο ζήτημα και μάλιστα παραβιάζοντας τα συμφέροντα των μελών και των ψηφοφόρων του στους ημικρατικούς αναμένεται να έχει συνέπειες στο προσεχές μέλλον. Οι εργαζόμενοι στους ημι-κρατικούς καθυστέρησαν να καταλάβουν το παιχνίδι που παίχτηκε και καθυστέρησαν να αντιδράσουν. Πρέπει επίσης να λεχθεί ότι τα συνδικάτα τους έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για αυτό, τόσο τα τελευταία χρόνια όσο και σήμερα. Βέβαια, έστω και αργά έδωσαν την μάχη με στάσεις εργασίας, απεργίες και μαχητικές διαδηλώσεις και μάλιστα σε πολύ αντίξοες συνθήκες ενάντια σε μια ενορχηστρωμένη επίθεση δυσφήμισης, απειλών, λάσπης και απαξίωσης από το κυβερνητικό μπλοκ αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ. Οι εργαζόμενοι στους ημικρατικούς έχασαν όπως και η κοινωνία ολόκληρη μια μεγάλη μάχη – ο αγώνας όμως θα συνεχιστεί. Ήδη έχουν εξαγγείλει ότι θα προσφύγουν στο Ανώτατο ∆ικαστήριο για να αμφισβητήσουν τη συνταγματικότητα του νόμου. Γρηγόρης Ιωάννου

∆ΙΕΘΝΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Η «Άλλη Ευρώπη» στην Ιταλία συγκροτεί το ψηφοδέλτιό της

ΑΠΟ ΤΙΣ ∆ΙΑΦΩΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ

στην κυβέρνηση Ρέντσι ανοίγεται μια πάρα πολύ απαιτητική περίοδος. Αλλά ακριβώς με αυτές τις δυσκολίες πρέπει να αναμετρηθούμε».

Άλντο Νόβε: Να διατηρήσουμε τις αξίες της Αριστεράς

ην Τετάρτη, 5 Μαρτίου, παρουσιάστηκαν επίσημα στη Ρώμη οι 73 υποψηφιότητες του ψηφοδελτίου «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα», 37 άνδρες και 36 γυναίκες. Ανάμεσά τους η Μπάρμπαρα Σπινέλι, ο Αντριάνο Πρόσπερι και ο Μόνι Οβάντια. Από τα 73 ονόματα μόνο 14 υποδείχτηκαν από κόμματα, όπως η Αριστερά και Ελευθερία και η Κομμουνιστική Επανίδρυση, ενώ 59 ήταν από τα κινήματα και από την κοινωνία των πολιτών. Ωστόσο, υπήρξαν και διαφωνίες για την υποψηφιότητα της Σόνια Αλφάνο, ευρωβουλευτίνας με την Ιταλία των Αξιών, η οποία σήμερα συμμετέχει στην ευρωβουλή στην ομάδα των Φιλελευθέρων, για την υποψηφιότητα του Λούκα Καζαρίνι, κινηματικού πρώην εκπροσώπου των Κοινωνικών Κέντρων και επιλογή του κόμματος Αριστερά και Ελευθερία, και τη συμμετοχή των Ιταλών Κομμουνιστών.

Ροντοτά: Το ∆Κ και ο Ρέντσι δεν έχουν μέλλον

Ο Στέφανο Ροντοτά, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα La Stampa, δηλώνει ότι θεωρεί πως ο Ρέντσι και το σημερινό ∆ημοκρατικό Κόμμα δεν έχουν μέλλον και εκφράζει τις ελπίδες του για το ψηφοδέλτιο της Άλλης Ευρώπης. Με πολύ σκληρά λόγια διατυπώνει την άποψη ότι « ο Ρέντσι έγινε γραμματέας του κόμματος μόνο επειδή το ∆ημοκρατικό Κόμμα δεν υπήρχε εδώ και πολύν καιρό. Νίκησε χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσει. Πήρε ό, τι μπορούσε από μια νεκρή πόλη. Όμως, δεν θα του είναι εξίσου απλό να κυβερνήσει». Για τον Στέφανο Ροντοτά «η Ευρώπη περιγράφηκε από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις σαν τη μητριά που ζητά θυσίες. Φαντάζομαι μια προεκλογική εκστρατεία, όπου θα έχουμε ως σύνθημα να ξαναγράψουμε το ευρωπαϊκό σύνταγμα». Στην ερώτηση αν είναι δυνατή μια διαφορετική πλειοψηφία, ο Ροντοτά απαντά «ναι, εάν απελευθερω-

θούμε από τη δυσοίωνη εμπειρία των μεγάλων και των μικρών συναινέσεων». Και συνεχίζει: «Η Αριστερά και Ελευθερία είχε ένα δύσκολο συνέδριο και υπάρχει ένα κομμάτι του ∆Κ που αναφέρεται στον Τζουζέπε Τσιβάτι (ΣτΜ αριστερή πτέρυγα του ∆Κ, σε διαφωνία με τον συνομήλικό του Ρέντσι), το οποίο θα μπορούσε να διευρυνθεί μέχρι τη διασπορά του Κινήματος 5 Αστέρων. Χρειάζεται όμως χρόνος». Κατά τη γνώμη του Ροντοτά, το δημοσκοπικό 7% του ψηφοδελτίου «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» δεν θα έχει άμεσο αποτέλεσμα στην ιταλική πολιτική ζωή. Θα μπορούσε όμως να επιταχύνει μια υπάρχουσα διαδικασία. Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν θα έκανε πίσω σε μια τέτοια προοπτική και ότι προτίθεται να ψηφίσει την Άλλη Ευρώπη. Στην ερώτηση «∆εν φοβάστε μήπως αυτή σας η επιλογή προκαλέσει διάσπαση του ∆ημοκρατικού Κόμματος;» απαντά: «Α, δεν ξέρω. Στην ηλικία μου δεν μπορώ καθόλου να καθίσω ήσυχος». Σε ένα άρθρο του στη Repubblica της 6ης Μαρτίου, ο Ροντοτά, αναφερόμενος και πάλι στο ψηφοδέλτιο «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» και στον Σύριζα, λέει τα εξής: «Από το παρελθόν μάς έρχονται παραδείγματα που μας εφιστούν την προσοχή για τον κίνδυνο που συνδέεται με αυτοαναφορικές λογικές (όπως η αποτυχία των τελευταίων δύο εκλογικών αναμετρήσεων της Αριστεράς Ουράνιο Τόξο και του ψηφοδελτίου Ινγκρόια). Από το παρόν έρχεται η υποχρέωση να σκεφτούμε τι σημαίνει, πέρα από το συμβολικό γεγονός, η αναφορά στον Τσίπρα και στο κόμμα του, τον Σύριζα. Πρόκειται για μια εμπειρία που ωρίμασε μέσα από μια μακρά πολιτική δουλειά και η οποία παγιώθηκε χάρη σε μια έντονη κοινωνική παρουσία. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν βρίσκουν αντιστοιχία με το ιταλικό ψηφοδέλτιο και με την πολυποίκιλη συμμαχία που το στηρίζει. Για όλους αυτούς που θέλουν να πάνε πέρα από την απλή κριτική

Αισιόδοξος εμφανίζεται ο διάσημος αριστερός συγγραφέας και ποιητής Άλντο Νόβε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Micromega (ΣτΜ ένα από τα γνωστότερα βιβλία του αφηγείται την επισφάλεια και έχει τον τίτλο «Με λένε Ρομπέρτα, είμαι 40 χρόνων και κερδίζω 250 ευρώ το μήνα»): «Είμαστε μια χώρα πολιτιστικά κουρασμένη και γερασμένη. Σε φάση παρακμής. Ενώ η Ελλάδα, με όλα τα μαρτύρια που έχει περάσει από τις πολιτικές λιτότητας και ενώ έχει χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωο από την τρόικα, είχε τη δύναμη να γεννήσει νέα ενέργεια και να οργανωθεί. Εξάλλου, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σε ευρωπαϊκή και όχι εθνικιστική βάση. Ο Τσίπρας είναι ευρωπαίος σαν κι εμάς, δεν είναι «ξένος». Ιταλός σημαίνει και Έλληνας, και Έλληνας σημαίνει Ευρωπαίος». Ο Άλντο Νόβε ελπίζει ότι το ψηφοδέλτιο «Η Άλλη Ευρώπη» θα δώσει και στην Ιταλία την ώθηση της αλλαγής: «Βρισκόμαστε σε έναν μεταλλαγμένο κόσμο και πρέπει να διατηρήσουμε τις αξίες της αριστεράς και να τις αποδεσμεύσουμε από τις δύο τελευταίες αποτυχημένες εκλογικές αναμετρήσεις της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Να ξαναρχίσουμε πάλι. Με νέα, συμμετοχική μορφή, όπου θα δίνεται αποφασιστική εξουσία στους ανθρώπους. Ας αναλογιστούμε τι εκπροσώπησε η κυβέρνηση Μόντι και πόσο ενίσχυσε την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα πάνω στην πολιτική. Ήταν ένας εφιάλτης. Οι πολίτες πρέπει να ξαναπάρουν την εξουσία με ενεργό τρόπο».

Και διαφωνίες

Όπως σημειώσαμε, προέκυψαν και διαφωνίες. Η Σόνια Αλφάνο δεν πληρούσε τα κριτήρια των «εγγυητών» του ψηφοδελτίου, δηλαδή οι υποψήφιοι να μην έχουν αναλάβει πολιτικά αξιώματα τα τελευταία 10 χρόνια. Η υποψηφιότητά της δεν έγινε αποδεκτή. Για τον Καζαρίνι δεν υπήρχε θέμα όσον αφορά τα κριτήρια των «εγγυητών», αλλά, λέγεται ότι ο Πάολο Φλόρες ντ’ Αρκάις θεώρησε ότι συνδέεται υπερβολικά με ένα κινηματικό παρελθόν. Το ζήτημα συζητήθηκε επί μέρες μεταξύ των «εγγυητών» και επιλύθηκε κατά πλειοψηφία, με την ψήφο του Αλέξη Τσίπρα, της Μπάρμπαρα Σπινέλι, του Μάρκο Ρεβέλι και του Γκουίντο Βιάλε. Μυστήριο καλύπτει και την αρχική ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Αντρέα Καμιλέρι, που αποσύρθηκε και διαψεύσθηκε στο σάιτ

του Micromega. Ο Λούκα Καζαρίνι, αναφερόμενος στις αντιρρήσεις για την υποψηφιότητά του, λέει τα εξής: «Πιστεύω ότι η αναγνώριση των κοινωνικών συγκρούσεων θα έπρεπε να είναι πλέον ένα αποδεκτό πολιτιστικό γεγονός». Ο Λούκα Καζαρίνι εντάχθηκε τελικά στο ψηφοδέλτιο της Κεντρικής Ιταλίας, ενώ η υποψηφιότητα της Αλφάνο δεν έγινε αποδεκτή. ∆ιαμαρτυρίες υπήρξαν και εκ μέρους του Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών για τη μη ένταξη μελών του στο ψηφοδέλτιο. Ο γραμματέας του κόμματος, Τσέζαρε Προκατσίνι, σε μια επιστολή του που δημοσιεύτηκε στο σάιτ των Ιταλών Κομμουνιστών, απευθυνόμενος και προς τον Αλ. Τσίπρα στις 5.3.2014, ζητά «αλληλεγγύη και ανάληψη ευθυνών από τις δυνάμεις τις αριστεράς που συνθέτουν το ψηφοδέλτιο γι’ αυτή την απαράδεκτη διάκριση» και ισχυρίζεται ότι τα μέλη του κόμματος δεν θα «ταπεινωθούν στο ρόλο του “νεροκουβαλητή”». Ο γνωστός δημοσιογράφος, πρώην μέλος της Εργατικής Αυτονομίας, Κάρλο Φορμέντι, θεωρεί ότι η επιλογή των υποψηφίων δεν έγινε από τα κάτω, όπως ειπώθηκε αρχικά, και αμφισβητεί τη συμμετοχή του κόμματος Αριστερά και Ελευθερία, λέγοντας ότι δεν στηρίζει ρητά την υποψηφιότητα Τσίπρα για την Κομισιόν, ενώ διατυπώνει τις αντιρρήσεις του για την πρόθεση διαλόγου με τα στελέχη του ∆ημοκρατικού Κόμματος Τσιβάτι και Φασίνα και για τον «τρίτο δρόμο» που σχεδιάζεται από αυτούς και από τη Μπάρμπαρα Σπινέλι και τον Αλφόνσο Τζιάνι. Ο Μάρκο Μπασέτα, από τις σελίδες του Manifesto, απαντά σε όλους αυτούς τους φόβους, εξηγώντας ότι υπάρχει μια βασική επικίνδυνη παρανόηση. Το ψηφοδέλτιο Τσίπρα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ένα σχέδιο, έστω και ανοιχτό, ανασύστασης της ιταλικής αριστεράς. «Μια παρόμοια ενέργεια δεν θα είχε λόγο να μιλάει ελληνικά», λέει ο Μπασέτα. Προς το παρόν, όμως, παρά τις διαφορετικές απόψεις, πλην κάποιων εξαιρέσεων, υπάρχει συνολική διάθεση σύνθεσης και συνένωσης των εμπειριών, κομματικών και μη. Το πρώτο στοιχείο από τις δημοσκοπήσεις, περίπου 7%, θεωρείται πολύ καλό ξεκίνημα. Στην Ιταλία, παρά τις δυσκολίες, έχει ξαναρχίσει ένας διάλογος, ίσως και υπερβολικά ζωηρός και πολεμικός κάποιες φορές, στους κόλπους της αριστεράς. Αυτό το γεγονός, και από μόνο του, ανοίγει αισιόδοξες προοπτικές για το μέλλον. ∆ε μένει παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία στους ιταλούς συντρόφους και ιδιαίτερα στο σύντροφο Αργύρη Παναγόπουλο, συνεργάτη της «Εποχής», υποψήφιο στην Ιταλία για τη Βορειοδυτική εκλογική περιφέρεια. Τόνια Τσίτσοβιτς

“

∆ΙΕΘΝΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Ο Α. Σαμαράς παρακαλούσε στο ∆ουβλίνο για δύο καλά λόγια της Μέρκελ και μια αναμνηστική φωτογραφία δίπλα της. Όμως το έργο είναι γνωστό και πολυπαιγμένο και το έχουν καταλάβει και στο Βερολίνο.

Αντί για λύσεις, συλλέγουν φωτογραφίες Του ∆ημήτρη Σμυρναίου, Βερολίνο

Γιόακιμ Γκάουκ ήρθε στην Ελλάδα, μοίρασε συμπάθειες αλλά και υποδείξεις προς τους Ελληνες να δείξουν περισσότερη αληλλεγγύη στον εαυτό τους... Φυσικά και απέφυγε, όπως άλλωστε και αναμενόταν, την οποιαδήποτε δέσμευση για το θέμα των αποζημιώσεων, ενώ έδειξε να στηρίζει και τη λουθηρανική λογική της Μέρκελ περί εγκράτειας και προσευχής των εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντων Νοτίων, οι οποίοι θα πρέπει να συνεχίσουν στο διηνεκές την αυστηρή τους... δίαιτα. Την ίδια περίπου ώρα, ο Αντώνης Σαμαράς παρακαλούσε στο ∆ουβλίνο για δυό καλά λόγια της Μέρκελ και μια αναμνηστική φωτογραφία δίπλα της. Το έργο είναι γνωστό και πολυπαιγμένο και το έχουν καταλάβει και στο Βερολίνο. Το αντιμετωπίζουν πλέον με μειδιάματα και κουνώντας το κεφάλι, όταν ακούν για τη στάση των ελλήνων

κυβερνώντων, που με επικοινωνιακά τρικ προσπαθούν να διασώσουν την τιμή τους. «Αντιστασιακοί» στις διαρροές απέναντι στην τρόικα στο εσωτερικό και υποτακτικοί όταν περνούν τα σύνορα για να συναντήσουν τους καθοδηγητές τους. Αλλά η συμπάθεια και η εμπιστοσύνη για τον σημερινό έλληνα πρωθυπουργό δείχνουν να εξατμίζονται καθώς η άνοιξη πλησιάζει (μαζί με τις ευρωεκλογές) και οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ ο ελληνικός Τύπος προσπάθησε να παρουσιάσει ως σημαντική την ολιγόλεπτη συνάντηση, στο γερμανικό Τύπο, όσο και να έψαξε κανείς δεν υπήρχε καμιά αναφορά. Ανάλογες «φωτογραφίσεις» του κ. Σαμαρά προετοίμαζαν τα επιτελεία του για το Σαββατοκύριακο και με τον Ζοζέ Μπαρόζο, αν και γνωρίζουν ότι αφενός οι τελικές αποφάσεις για το χρέος της Ελλάδας πάλι μετατίθενται για αργότερα, ενώ και ο πρόεδρος της Κομισιόν στην παρούσα φάση δεν έχει και πολλά περιθώρια να

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΙΝΑΣ ΙΣΡΑΗΛ

επιβάλει κάποια άλλη στάση στην τρόικα, που γνωρίζει ότι ο χρόνος τρέχει μάλλον σε βάρος της Αθήνας. ∆εν είναι λοιπόν τυχαία η αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να αποσπάσει μια «ηχηρή» χειρονομία υποστήριξης από τους ομοϊδεάτες της στην Ευρώπη πέραν των συνεχών παραινέσεων να μη σταματήσει να πορεύεται στο δρόμο της λιτότητας. Αντίθετα, οι παραινέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τη Γερμανία να σταματήσει να αποσταθεροποιεί με την επεκτατική της πολιτική την ευρωπαϊκή οικονομία, πέρασαν μάλλον ξώφαλτσα και δεν αποτέλεσαν ιδιαίτερο αντικείμενο συζήτησης στο ∆ουβλίνο. Πρόκειται ουσιαστικά για το αποτέλεσμα της έρευνας που είχε παραγγείλει τον περασμένο Νοέμβριο η Κομισιόν για τη στρατηγική του Βερολίνου να δημιουργεί σταθερά εμπορικά πλεονάσματα χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο κάτι που επίσης αντιβαίνει το πνεύμα του περιβόητου συμφώνου

σταθερότητας. Είναι αμφίβολο αν το συμπέρασμα στο οποίο οδήγησαν οι σχετικές έρευνες θα οδηγήσει τελικά και σε κάποιες κυρώσεις για αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στο Βερολίνο. Αφενός τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται και αφετέρου κανείς δεν δείχνει διάθεση να το συζητήσει. Το Βερολίνο απάντησε ήδη αλαζονικά με το επιχείρημα ότι τα συσσωρευμένα πλεονάσματα, σε αντίθεση με τα ελλείμματα δεν αποτελούν τις ισορροπίες της Ευρωζώνης ή της Ευρώπης συνολικά. Ετσι κι αλλιώς, οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι πολύ αδύναμοι για να επιδιώξουν οποιοδήποτε μέτρο συμμόρφωσης της Γερμανίας, ενώ και η ίδια η Κομισιόν βρίσκεται σε φάση αποχώρησης με τους περισσότερους επιτρόπους να σκέφτονται το πολιτικό ή επαγγελματικό τους μέλλον και να μην θέλουν να ανοίγουν τώρα νέα ζητήματα. Ειδικά τέτοια που προκαλούν εκνευρισμό στο Βερολίνο. •

Για μια θέση στην υψηλή τεχνολογία

α παγιώσει τη θέση της στην επενδυτική και επιχειρηματική αγορά της χώρας προσπαθεί η Κίνα. Την ίδια στιγμή, στο παγκόσμιο κίνημα BDS (Μποϋκοτάζ, Αποεπενδύσεις, Κυρώσεις) προσχωρούν εταιρίες, επενδυτές, τράπεζες, οργανισμοί και διεθνείς προσωπικότητες και διοργανώνονται παγκοσμίως Εβδομάδες Ισραηλινού Απαρτχάιντ (IAW), με σκοπό την άσκηση πιέσεων για την παύση των εποικισμών και την υπεράσπιση των εδαφικών δικαιωμάτων των παλαιστινίων, ενώ το Ισραήλ σε μυστικές συναντήσεις, με αποκλεισμό των ΜΜΕ και με την συμμετοχή της Μοσάντ, μελετά σχέδια αντιμετώπισης του κινήματος.

Επενδύσεις και σύσφιξη σχέσεων

Μέσω συμμετοχικού χαρτοφυλακίου, εμπορικών επενδύσεων και εξαγορών εταιριών, η Κίνα «αγοράζει την θέση της στο τομέα της υψηλής τεχνολογίας του Ισραήλ», σχολιάζει το Bloomberg. Παράλληλα, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, δελεασμένος οικονομικά από την τεράστια κινεζική αγορά και διπλωματικά από την έδρα της χώρας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχει θέσει ως προτεραιότητα την επέκταση των δεσμών με το Πεκίνο, σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες του αμερικανικού Defense News. Στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον κινέζο υπουργό Εξωτερικών Ουάνγκ Γι στην Ιερουσαλήμ τον ∆εκέμβριο, ο Νετανιάχου δήλωνε: «Τα ισχυρά μας σημεία αλληλοσυμπληρώνονται. Η Κίνα διαθέτει τεράστια βιομηχανία και παγκόσμια πρόσβαση. Το Ισραήλ διαθέτει τεχνογνωσία σε κάθε τομέα υψηλής τεχνολογίας». Το στρατηγικό άνοιγμα της Κίνας συνδέεται άμεσα με τον κυβερνητικό στόχο της διατήρησης του ρυθμού ανάπτυξης στο 7,5%, τη βελτίωση των πολιτικών για τις επενδύσεις στο εξωτερικό και την έγκριση κυβερνητικών κεφαλαίων ύψους περίπου 100 δισ. δολαρίων. Με την υποστήριξη της ισραηλινής κυβέρνησης, θε-

σμικοί και ιδιώτες επενδυτές αποκτούν τον έλεγχο νευραλγικής σημασίας βιομηχανιών και ενισχυμένη πρόσβαση στην ισραηλινή τεχνολογία, καινοτομία και τεχνογνωσία. Εξάλλου, όπως αναφέρει το ισραηλινό Ινστιτούτο Σπουδών Εθνικής Ασφάλειας (INSS), ο διάλογος με το κινεζικό Ινστιτούτο ∆ιεθνών Στρατηγικών Σπουδών (CIISS) για την «προώθηση των αμοιβαίων συμφερόντων», είχε ξεκινήσει από το 1994. Η Κίνα επιδιώκει απτά αποτελέσματα στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας, της περιβαλλοντικής προστασίας και της ενέργειας. Ταυτοχρόνως, επεκτείνει την συμμετοχή της στις εθνικές υποδομές και στην βασική τεχνολογία και βιομηχανία.

Και με τις ΗΠΑ και με την Κίνα το Ισραήλ

Το Ισραήλ, μέσα στο 2014 αναμένεται να αποφασίσει την ανάθεση της κατασκευής της διπλής σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας Red-Med (ΕρυθράΜεσόγειος) που θα συνδέει, με ένα δίκτυο από σήραγγες και γέφυρες, τα μεσογειακά παράλια με την Ερυθρά Θάλασσα. Το έργο, του οποίου η Κίνα είναι κορυ-

φαίος διεκδικητής, φιλοδοξεί να αποτελέσει εναλλακτική οδό της διώρυγας του Σουέζ. Το κόστος του εκτιμάται σε περισσότερα από 8 δισ. δολάρια και αποτελεί για τον Νετανιάχου τρόπο ενίσχυσης των σινοισραηλινών δεσμών, δεδομένης της κινεζικής εξάρτησης από τις θαλάσσιες μεταφορές. Σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια, το Πεκίνο έχει εμπλακεί στην αγροχημική βιομηχανία με επενδύσεις 2,4 δισ. δολαρίων και έχει αποκτήσει πρόσβαση στην ισραηλινή νανοτεχνολογία μέσω κοινού ερευνητικού κέντρου πανεπιστημίων της Τσινχουά και του Τελ Αβίβ. Εμπόριο, επενδύσεις, κυβερνητική και επιστημονική συνεργασία πραγματοποιούνται επίσης στον τομέα των τροφίμων και των γαλακτοκομικών προϊόντων. «Αναμένουμε ότι σύντομα η Κίνα θα είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εταίρος μας σε κοινά προγράμματα που διαχειρίζεται η υπηρεσία μας», δήλωσε ο διευθυντής του τμήματος έρευνας και ανάπτυξης Ασίας-Ειρηνικού, του Ανώτερου Επιστημονικού Γραφείου του Ισραήλ. Οι ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, τοποθετούν την Κίνα πολύ κοντά στις ΗΠΑ σε αριθμό έργων και, με ταχείς ρυθμούς, στην θέση της Ευρώπης σε κεφαλαιακή συμμετοχή. Ως εκ τούτου αποτελεί δυνητικό «αντίβαρο» στις πιέσεις των δύο συμμάχων προς το Ισραήλ για το παλαιστινιακό ζήτημα. Η σύσφιξη των σχέσεων δεν είναι γνωστό ακόμα αν θα περιλαμβάνει την αποκατάσταση των αμυντικών εξαγωγών στην Κίνα, που τερματίστηκαν το 2000 με παρέμβαση των ΗΠΑ. Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Εφρέμ Σνεχ, τόνισε την περασμένη εβδομάδα: «Η στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για το Ισραήλ. Το ίδιο ισχύει για την συμφωνία εξαγωγών στην Κίνα», κάτι που ερμηνεύεται ως επανάληψη της «πρότασης» του ισραηλινού πρωθυπουργού για αναθεώρηση των εξαγωγικών περιορισμών. Ελισάβετ Πετρίδου

στα δίκτυα του κόσµου

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

www.facebook.com/nsnwa

∆ικάστε τους δολοφόνους

Χιλιάδες αυτόχθονες γυναίκες συμμετείχαν  στην ολονύχτια διαμαρτυρία

που έγινε έξω από το κοινοβούλιο του Καναδά, ζητώντας από την κυβέρνηση να ανοίξει η έρευνα για τους 800 νεκρούς και τους 50 αγνοούμενους αυτόχθονες τα τελευταία χρόνια. Αφορμή της κινητοποίησης ήταν η δολοφονία της 26χρονης Loretta Sanders, που εξαφανίστηκε και το πτώμα της βρέθηκε άγρια κακοποιημένο, ενώ οι αυτόχθονες καταγγέλλουν ότι πίσω από όλες αυτές τις δολοφονίες βρίσκονται διάφορες συμμορίες λευκών και η αστυνομία. www.stopdenss.nl

Στο δρόμο για την Χάγη

Με το σύνθημα «σταματήστε την πυρηνική ενέργεια, εξαλείψτε την φτώχεια», ξεκίνησαν οι προετοιμασίες ακτιβιστών και οργανώσεων του αντιπυρηνικού κινήματος για τις μεγάλες διαδηλώσεις της 23ης Μαρτίου στη Χάγη και στο Άμστερνταμ. Αφορμή για τις κινητοποιήσεις είναι η ονομαζόμενη σύνοδο κορυφής για την πυρηνική ασφάλεια που θα πραγματοποιηθεί στις δύο πόλεις στις 24 και 25 του μήνα, και στην οποία θα συμμετέχουν περισσότεροι από 50 αρχηγοί κρατών με στόχο να κλείσουν νέες κερδοφόρες συμφωνίες πυρηνικής τρομοκρατίας.



www.xldissent.org

Ενάντια στον Keystone XL

Περισσότερες από 400  συλλήψεις διαδηλωτών έγιναν την Κυριακή στην

Ουάσιγκτον, όταν σε μια πρωτοβουλία πολιτικής ανυπακοής εκατοντάδες άνθρωποι αλυσοδέθηκαν πάνω στα κάγκελα του Λευκού Οίκου. Η κινητοποίηση οργανώθηκε κυρίως μέσα από το διαδίκτυο με στόχο να πιεστεί ο Ομπάμα για να απορρίψει την αδειοδότηση του αγωγού πετρελαίου Keystone XL, που όπως έχει σχεδιαστεί θα ξεκινάει από τον Καναδά, και θα μολύνει με χιλιάδες τόνους πίσσας και τοξικών την ενδοχώρα των ΗΠΑ.

∆ημήτρης Γκιβίσης givisisdim@yahoo.gr

∆ΙΕΘΝΗ

Το ερώτημα των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία

Του Νίκου Μούδουρου

ι δημοτικές εκλογές στις 30 Μαρτίου 2014 σηματοδοτούν την έναρξη ενός ιδιαίτερα κρίσιμου έτους για την Τουρκία. Τον Αύγουστο του 2014 θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές, ενώ το 2015 κανονικά θα πραγματοποιηθούν οι γενικές εκλογές. Υπό αυτή την έννοια, η εκλογική αναμέτρηση για την τοπική αυτοδιοίκηση στις σημερινές συγκυρίες, αποτελεί το πρώτο μεγάλο «δημοψήφισμα» μέσα από το οποίο θα εκτιμηθούν οι πολιτικές ισορροπίες στη χώρα, αλλά και το μέλλον του Έρντογαν. Με δεδομένο τον στόχο του Έρντογαν για ανάληψη της προεδρίας της χώρας, αλλά και με φόντο το πολιτικό πρόγραμμα του Κόμματος ∆ικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) που φτάνει μέχρι και το 2023, οι δημοτικές εκλογές του Μαρτίου συνιστούν σημείο καμπής για τις αντοχές των κοινωνικών δυνάμεων-φορέων του μετασχηματισμού της Τουρκίας τουλάχιστον κατά την τελευταία δεκαετία. Το ΑΚΡ κυβερνά την Τουρκία από το Νοέμβριο του 2002 και έχει ήδη καταγράψει τη μεγαλύτερη διάρκεια μονοκομματικής κυβέρνησης από την εποχή σταθεροποίησης του πολυκομματικού συστήματος. Παράλληλα, ο Έρντογαν είναι ο πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία από οποιοδήποτε άλλο δημοκρατικά εκλεγμένο Τούρκο ηγέτη. Οι εκλογές του Μαρτίου λοιπόν, τοποθετούμενες μέσα στο πλαίσιο των σημερινών αντιπαραθέσεων, μετατρέπονται σε κριτήριο για τη συνέχιση ή όχι της παντοδυναμίας του Ισλάμ και για τους επόμενους προσανατολισμούς της χώρας.

Οι τρεις «εποχές» της εξουσίας Έρντογαν

Μέχρι και τις γενικές εκλογές του 2015 (και αν αυτές δεν πραγματοποιηθούν πρόωρα), η Τουρκία φαίνεται να αφήνει πίσω της μια σημαντική περίοδο μετάβασης, τα χαρακτηριστικά της οποίας επηρεάστηκαν κυρίως από την ηγεμονία του ΑΚΡ. Από το 2002 μέχρι και το 2008, το κυβερνών κόμμα αναζήτησε και πέτυχε τη διεύρυνση της πολιτικής και κοινωνικής του νομιμοποίησης είτε μέσα από εξωτερικούς άξονες που δημιουργούσαν πιέσεις (π.χ ευρωπαϊκή προοπτική), είτε μέσα από εσωτερικούς παράγοντες που συγκροτούσαν ένα δημοκρατικότερο περιβάλλον ενάντια στην αρχαϊκή κεμαλική αυταρχικότητα. Από το 2008 με την αποκάλυψη του παρακρατικού δικτύου Εργκενεκόν μέχρι και το 2010, το ΑΚΡ προσανατολίστηκε περισσότερο στο θρυμματισμό του κεμαλικού κατεστημένου με την ενίσχυση της συνεργασίας με την κοινότητα Γκιουλέν. Μετά το δημοψήφισμα του 2010 μέχρι και σήμερα, η Τουρκία πέρασε στην περίοδο της ενδοϊσλαμικής σύγκρουσης, η οποία φαίνεται ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχιστεί μέχρι και την ολοκλήρωση όλων των επερχόμενων εκλογικών διαδικασιών. Τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της δεύτερης θητείας του ΑΚΡ, που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα συνταγματικών αλλαγών το 2010 και με το συντριπτικό 49.9% στις εκλογές του 2011, το κυβερνών κόμμα κατάφερνε να διευρύνει την κοινωνική του συμμαχία. Το σημείο αυτό ήταν τελικά καθοριστικής σημασίας: Ο Έρντογαν και το κόμμα του συγκρότησαν μια ολοκληρωμένη στρατηγική εξουδετέρωσης της παλιάς ελίτ, μέσα από την απόλυτη κυριαρχία στην υπόθεση του εκδημοκρατισμού. Το ΑΚΡ καθιερώθηκε ως ο μοναδικός φορέας του «νέου» και κατάφερε να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας πέραν από τον παραδοσιακό ισλαμικό χώρο. Ένας μεγάλος συνασπισμός δημοκρατών, φιλελεύθερων, αριστερών και Κούρδων συνεργάστηκε με το Ισλάμ για την «αποκεμαλοποίηση» της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Τουρκίας.

Η «αποκεμαλοποίηση» και η πρώτη ρήξη

Όμως τα κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της διαδικασίας σε μεγάλο βαθμό είχαν ταυτίσει την «αποκεμαλοποίηση» με τη δημοκρατία, ενώ σε συνδυασμό με τη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση της Τουρκίας έθεταν φραγμούς στην υπόθεση ενός ολοκληρωτικού εκδημοκρατισμού. Η σταδιακή επικράτηση του πολιτικού Ισλάμ σε όλα τα πεδία, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την αντικατάσταση του «κεμαλικού ρεπουμπλικανισμού» από ένα νέο, αλλά εξίσου συντηρητικό «θρησκευτικό ρεπουμπλικανισμό». Στο επίκεντρο της οικοδόμησης αυτής της νέας κατάστασης πραγμάτων ήταν η βαθμιαία συγκέντρωση των εξουσιών στο πρωθυπουργικό γραφείο και

η ένταση του πατριαρχικού τρόπου άσκησης τους από τον Έρντογαν. Το πρώτο σημείο ρήξης στην ισλαμική ηγεμονία των τελευταίων χρόνων σημειώθηκε με τις κινητοποιήσεις του καλοκαιριού 2013. Η «αντίσταση του Γκεζί» ήταν η πρώτη εκκωφαντικά μαζική «δημοκρατική αντιπολίτευση». Υπό αυτή την έννοια, σε μεγάλο βαθμό το πάρκο Γκεζί, συνιστά την πρώτη και ουσιαστική αμφισβήτηση της τελευταίας δεκαετίας για το ποιος εκπροσωπεί το «νέο» στην Τουρκία. Σε ένα άλλο επίπεδο, οι δυναμικές που απελευθερώθηκαν από το Γκεζί συνέβαλαν στο να υποχωρήσει το ΑΚΡ έστω και μερικώς από το στόχο του για υιοθέτηση του προεδρικού συστήματος μέσα από συνταγματικές αλλαγές. Επιπρόσθετα, ο τρόπος αντιμετώπισης των κινητοποιήσεων και των αιτημάτων τους από την τουρκική κυβέρνηση, ενίσχυσε την κριτική ενάντια στον Έρντογαν από το εξωτερικό. Συνεπώς η πολιτική κληρονομιά της τελευταίας περιόδου η οποία συμπληρώθηκε από την αποκάλυψη της διαφθοράς και των σκανδάλων, έχει προσθέσει στη γενικότερη φθορά του κυβερνώντος κόμματος.

Οι δημοτικές εκλογές ως σταθμός του νέου καθεστώτος

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, η σημαντικότητα των δημοτικών εκλογών της 30ης Μαρτίου επεκτείνεται στους σχεδιασμούς των πολιτικών κομμάτων και ιδιαίτερα της κυβέρνησης για τις προεδρικές εκλογές. Η εκλογή του επόμενου προέδρου της χώρας απευθείας από το λαό, μετατρέπει τη συγκεκριμένη αναμέτρηση σε μια «ντε φάκτο» μετακίνηση της χώρας προς ένα ακόμα πιο ενδυναμωμένο προεδρικό αξίωμα. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που τελικά θέσει υποψηφιότητα και κερδίσει ο Έρντογαν. Επομένως, το ποσοστό του ΑΚΡ στις δημοτικές θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για την αξιολόγηση της προεδρικής υποψηφιότητας του ηγέτη του, ενώ μοιραία κάθε μονάδα κάτω από το 49.9% του 2011 θα αξιολογείται αρνητικά. Όμως είναι γεγονός ότι το ΑΚΡ παρά τη φθορά που αντιμετωπίζει συνεχίζει να παρουσιάζεται σε πολλές δημοσκοπήσεις με ποσοστά μεταξύ του 42% και 45%. Συνεπώς μια πιθανή μείωση 3-4 ποσοστιαίων μονάδων από την εκλογική δύναμη του Έρντογαν θα αποτελέσει ένα επιπρόσθετο αρνητικό στην πορεία του για τις προεδρικές, χωρίς ωστόσο να την καταργεί πλήρως. Με αυτό το σκεπτικό, βασικό κριτήριο επιτυχίας της κυβέρνησης θα είναι η ικανότητά της ή όχι, να κρατήσει την ηγεμονία της στο χώρο της παραδοσιακής τουρκικής κεντροδεξιάς. Εάν επιτύχει να κρατήσει συσπειρωμένο το μεγάλο συνασπισμό των ισλαμικών επιχειρηματικών κύκλων, της θρησκευόμενης περιφέρειας και της συντηρητικής κεντροδεξιάς των μεγάλων πόλεων της Ανατολίας, μπορεί να διατηρήσει καλές πιθανότητες και για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Η μεταβατική περίοδος που ξεκίνησε με την κορύφωση της ενδοϊσλαμικής αντιπαράθεσης και αναμένεται να ξεκαθαρίσει στο επίπεδο των πολιτικών ισορροπιών με τις επερχόμενες τρεις εκλογές, φαίνεται να καθορίζει παράλληλα τις βασικές ιδεολογικές αρχές του νέου τουρκικού καθεστώτος. Με λίγα λόγια τα εκλογικά αποτελέσματα στην Τουρκία θα πρέπει να αναλυθούν με τρόπο που να αποκωδικοποιούν τους κυριότερους φορείς της «νέας» τάξης πραγμάτων και τους προσανατολισμούς της. *Ο Νίκος Μούδουρος είναι τουρκολόγος

∆ΙΕΘΝΗ

“

Η νέα κυβέρνηση του Κιέβου προσπαθεί με κάθε τρόπο να συσφίξει τις σχέσεις της με τη Βορειοανατολική Συμμαχία. Οι ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, διευρύνουν τη στρατιωτική συνεργασία με την Πολωνία και τις χώρες της βαλτικής, ακυρώνοντας τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τη Ρωσία.

ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

κρίση της Ουκρανίας περνάει σε νέα φάση. Στο εσωτερικό της παγιώνονται ορισμένα χαρακτηριστικά στη μετα-πλατεία εποχή. Η νέα κυβέρνηση, στις τάξεις της οποίας κυριαρχούν ακροδεξιά και νεοναζιστικά στοιχεία, ασχολείται περισσότερο με το πώς θα μοιράσει τα πόστα και τις καρέκλες, παρά με τα ουσιαστικά προβλήματα του κόσμου. Η ∆υτική Ουκρανία έχει ησυχάσει και τώρα οι ειδήσεις βγαίνουν από τις Νοτιοανατολικές περιοχές. Η Κριμαία απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από την Ουκρανία. Στο Χάρκοβο και το Ντονιέτσκ, οι πλατείες γέμισαν από υποστηριχτές της προσέγγισης με τη Ρωσία. Οι ολιγάρχες που υποστήριζαν τα γεγονότα της κεντρικής πλατείας του Κιέβου ανταμείφθηκαν από τη νέα κυβέρνηση και πήραν θέσεις-κλειδιά. Στο κοινοβούλιο έρχονται σχέδια νόμου για την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας και του Κόμματος των Περιφερειών, για το γλωσσικό ζήτημα και την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Οι ξένες δυνάμεις διαγκωνίζονται για το ποιος θα κυριαρχήσει. Ο καθείς και τα όπλα του. Η Ρωσία είτε με το πρόσχημα της στρατιωτικής άσκησης κάνει επίδειξη

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μα

Η δύναμη της διπλω

ισχύος, είτε με ανθρώπους της χωρίς διακριτικά συμμετέχει στην ανακατάληψη των ανατολικών περιοχών. Με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει ότι η νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι παράνομη. Οι ΗΠΑ πιέζουν τη Ρωσία είτε με κυρώσεις είτε στέλνοντας αεροπλανοφόρα, αντιτορπιλικά και υποβρύχια στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ε.Ε., από την άλλη, ενώ μέχρι πρότινος δεν έδινε δεκάρα για την Ουκρανία, τώρα προτείνει οικονομική βοήθεια και κατάργηση των εισαγωγικών δασμών για τα ουκρανικά προϊόντα. Όλα αυτά υπόσχονται ότι θα γίνουν, αρκεί να υπογραφεί άμεσα η Συμφωνία Σύνδεσης.

∆ημοψήφισμα για την ένωση της Χερσονήσου με τη Ρωσική Ομοσπονδία

Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας το κοινοβούλιο της Κριμαίας αντικατέστησε τον πρωθυπουργό Ανατόλι Μογκιλιόφ επειδή έκανε δηλώσεις φιλικές προς το Κίεβο. Νέος πρωθυπουργός αναδείχτηκε ο ηγέτης του κόμματος «Ρώσικη Ενότητα» Σεργκέι Αξιόνοφ. Με βάση το Σύνταγμα της Ουκρανίας ο πρωθυπουργός της Κριμαίας εκλέγεται από το τοπικό κοινοβούλιο και εγκρίνεται από τον πρόεδρο της Ουκρανίας. Όταν ρωτήθηκε η εκπρόσωπος της Βουλής της Κριμαίας, αν ο νέος πρωθυπουργός εγκρίθηκε από τον πρόεδρο της Ουκρανίας, απάντησε «ναι», υπονοώντας ότι εγκρίθηκε από τον Γιανουκόβιτς. Εν τω μεταξύ, το κοινοβούλιο της Κριμαίας πήρε απόφαση για την ένωση της Χερσονήσου με τη Ρώσικη Ομοσπονδία, ενώ προσδιόρισε ότι το δημοψήφισμα για την επικύρωση ή μη της απόφασης θα διεξαχθεί την Κυριακή 16 Μάρτη και όχι στις 30 Μάρτη, όπως είχε ανακοινωθεί το

προηγούμενο διάστημα. Το δημοψήφισμα θα έχει δύο ερωτήματα, αν θέλουν οι πολίτες να ενωθεί η Κριμαία με τη Ρωσία ή αν επιθυμούν η Κριμαία να παραμείνει στην επικράτεια της Ουκρανίας, σύμφωνα με το σύνταγμα του 1992. Ο υπουργός ∆ικαιοσύνης της Ουκρανίας Πάβελ Πετρένκο δήλωσε ότι η προκήρυξη δημοψηφίσματος στην Κριμαία είναι παράνομη και αντισυνταγματική και ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να αποφασιστεί από τοπικό, αλλά από πανουκρανικό δημοψήφισμα. Παρόμοια δήλωση έκανε και ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ε.Ε. στην Ουκρανία, Γιάν Τομπίνσκι. Ο εκτελών χρέη προέδρου της Ουκρανίας και πρόεδρος του κοινοβουλίου Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ δήλωσε ότι ο νέος πρωθυπουργός της Κριμαίας δεν νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις και απείλησε ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα προχωρήσει στη διάλυση του κοινοβουλίου της Κριμαίας. Η επιτροπή Ασφάλειας της Ουκρανίας διέταξε προκαταρκτική εξέταση για την απόφαση που πήραν οι βουλευτές του Κοινοβουλίου της Κριμαίας. Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης «Μετζλίς» των Τατάρων της Κριμαίας, οι οποίοι αποτελούν το 12% του πληθυσμού, δήλωσε ότι οι Τατάροι της Χερσονήσου θεωρούν ότι είναι ουκρανοί πολίτες και δεν σκοπεύουν να συνεργαστούν με τη νέα κυβέρνηση του Σεργκει Αξιόνοφ. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σόιγκου ανέφεραν ότι στην Κριμαία δεν έγινε επέμβαση, αλλά μια άσκηση και εξέδωσαν διαταγή να επιστρέψουν τα στρατεύματα στα στρατόπεδα μέχρι τις 7 Μάρτη.

«Ειρηνική εξέγερση» είδε η Μόσχα

Την περασμένη Τετάρτη ο υπουργός

Ε σ τ ε ε δ τ τ ο φ ρ τ π π χ γ α ή ν τ ο

Το βάρος της ιστορίας και της γεω Α

φορμή για το ξέσπασμα της εσωτερικής κρίσης που σοβούσε εδώ και καιρό στην Ουκρανία ήταν η απόφαση του προέδρου της χώρας Βίκτορ Γιανουκόβιτς να σταματήσει τον Νοέμβριο του 2013 τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τη σύναψη πολιτικών και εμπορικών συμφωνιών στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ανοίγματος στις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού. Η απόφαση αυτή εξόργισε τη φιλοδυτική ουκρανική αντιπολίτευση, η οποία κατηγόρησε τον πρόεδρο της χώρας ότι υπέκυψε στις ρωσικές πιέσεις, αποδεχόμενος την πρόταση της Μόσχας για την υπογραφή τελωνειακής ένωσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Ακόμα χειρότερα, η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς ότι μετατρέπει την Ουκρανία σε όμηρο της Ρωσίας, απεμπολώντας την ανεξαρτησία της χώρας. Έτσι, η απόφαση του ουκρανού προέδρου πήρε διαστάσεις ιδεολογικής αντιπαράθεσης, καθώς η μεν Τιμόσενκο θεωρήθηκε ως εκείνη που εκφράζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ενώ ο αντίπαλός της εκφράζει την οπισθοδρόμηση και την πλήρη πρόσδεση της χώρας στο άρμα της Μόσχας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η δημιουργία πολιτικής πόλωσης ήταν θέμα χρόνου και δεν άργησε να οδηγήσει σε εσωτερική κρίση, την οποία φρόντισαν να εκμεταλλευθούν φασιστικά στοιχεία. Έκτοτε, οι διαδηλώσεις στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της χώρας, ήταν συνεχείς και ογδόντα άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, κυρίως εξ αιτίας της δράσης φασιστών και ελεύθερων σκοπευτών. Εν τω μεταξύ, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, με τη μεσολάβηση των υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας, υπέγραψε συμφωνία με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, η οποία προέβλεπε το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, την αλλαγή του εκλογικού νόμου, καθώς και συνταγματικές μεταρρυθμίσεις με στόχο τον περιορισμό των προεδρικών αρμοδιοτήτων. Ωστόσο,

η συμφωνία όχι μόνο δεν τηρήθηκε αλλά η πολιτική σύγκρουση εκτροχιάστηκε: αμέσως μετά την υπογραφή της, οι οπαδοί της ηγέτιδας της αντιπολίτευσης Γιούλια Τιμόσενκο, κήρυξαν έκπτωτο τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς και προκήρυξαν προεδρικές εκλογές για τις 25 Μαΐου. Ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς, από την πλευρά του, δήλωσε ότι εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Κίεβο φοβούμενος για την ζωή του, εξ αιτίας των απειλών που διατυπώθηκαν εναντίον του, ότι παραμένει ο νόμιμος πρόεδρος της χώρας και ότι δεν αναγνωρίζει την προσωρινή κυβέρνηση που κατέλαβε την εξουσία στο Κίεβο.

Με ανασταλτικό χαρακτήρα οι κυρώσεις

Την ίδια ώρα, μαίνεται ο διπλωματικός πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ -ΕΕ από τη μία πλευρά και την Ομοσπονδία της Ρωσίας από την άλλη, καθώς και οι δύο πλευρές έχουν αποδυθεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα για να προσεταιριστούν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, την Ουκρανία. Οι δυτικοί κατηγορούν τη Ρωσία για αυταρχισμό και εκφοβισμό των Ουκρανών, για ανάμειξη στα εσωτερικά ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους και για παραβίαση των διεθνών νομίμων με τη μεταφορά μεγάλου όγκου στρατιωτικών δυνάμεων στη Χερσόνησο της Κριμαίας και δηλώνουν ότι το σχεδιαζόμενο δημοψήφισμα για την απόσχιση της Κριμαίας είναι παράνομο. Παράλληλα, ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν οικονομικές και διπλωματικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, το βασικότερο μέρος των οποίων όμως είναι σε αναστολή, εν αναμονή των αποτελεσμάτων του διαλόγου για την ουκρανική κρίση ανάμεσα σε Μόσχα και Ουάσιγκτον. Επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει, τα επόμενα χρόνια, 11 δισ. ευρώ για τη στήριξη της Ουκρανίας, όχι βεβαίως δωρεάν, υπό τον όρο ότι η χώρα θα προσφύγει στο ∆ιεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πολλοί αναλυτές, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τη σύγκρουση αυτή ως αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου, κατηγορώντας τη Ρωσία για επεκτατική πολιτική, η οποία όχι μόνο παραβιάζει το διεθνές δίκαιο αλλά και δημιουργεί κινδύνους για την ασφάλεια της ∆ύσης. Άλλοι επιχαίρουν για την πολιτική πυγμής του προέδρου Πούτιν και τα ηχηρά ραπίσματα που δίνει στη ∆ύση ο ρώσος πρόεδρος, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την υποκρισία και τον όψιμο ανθρωπισμό των δυτικών. Ωστόσο, η κατάσταση δεν μπορεί να αναλυθεί με αυτούς τους μάλλον απλοϊκούς και ισοπεδωτικούς όρους, δεδομένου ότι από την μία πλευρά δεν μπορεί σήμερα να γίνεται πλέον λόγος για Ψυχρό Πόλεμο, αφού οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί δραματικά, ενώ από την άλλη πλευρά το ζήτημα των σχέσεων της Ρωσίας με την Ουκρανία κάθε άλλο παρά απλό είναι.

π σ Μ τ π μ 1 ο π χ λ 1 σ σ τ σ Ο 1 ν ν κ δ

σ η μ σ σ ρ τ Ε

∆ΙΕΘΝΗ

9 Μαρτίου 2014

λωματίας ή η διπλωματία της δύναμης; ΝΑΤΟ: ενισχύει τον εναέριο έλεγχο

α οή ει μ-

αοα αι εί ηαι ς

αες οίη οάρυ ς

εοι ύ, υ αι η

ς έμαα

Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ συναντήθηκε στο Παρίσι με τον ομότιμό του από τις ΗΠΑ Τζων Κέρι και με άλλους ευρωπαίους διπλωμάτες. Ο Σ. Λαβρόφ είπε στον αμερικανό ομόλογό του ότι έχει διαρρεύσει τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της Κάθριν Άστον και του υπουργού Εξωτερικών της Εσθονίας Ούρμας Πάετ, στην οποία ο τελευταίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι οι ίδιοι ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούσαν κατά των διαδηλωτών και των αστυνομικών και ακόμα ότι είναι πολύ ανησυχητικό ότι η νέα πλειοψηφία που ήρθε στην εξουσία δε θέλει την εξιχνίαση αυτών των γεγονότων και πλέον γίνεται όλο και πιο φανερό, ότι πίσω από αυτούς τους ελεύθερους σκοπευτές δεν ήταν ο Γιανουκόβιτς αλλά κάποιος από τη νέα πλειοψηφία. Αν αυτό μαθευτεί τότε τα κόμματα που σχημάτισαν τη νέα πλειοψηφία θα απαξιωθούν άμεσα.

Κατά τη συνάντηση ο Σ. Λαβρόφ δήλωσε ότι η Μόσχα θεωρεί ότι η συμφωνία που υπογράφτηκε στις 21 Φλεβάρη μεταξύ του Β. Γιανουκόβιτς και της αντιπολίτευσης παραβιάστηκε από την αντιπολίτευση, η οποία προχώρησε σε αντισυνταγματικό πραξικόπημα, ενώ ο Τζ. Κέρρι είπε ότι ήταν ειρηνική εξέγερση για τη δημοκρατία. Σε συνέντευξη που έδωσε ο ρώσος πρέσβης στην Ε.Ε. Βλαντίμιρ Τσιζόφ υποστήριξε ότι οι εξελίξεις στις 22 Φλεβάρη ήταν αντισυνταγματικό πραξικόπημα και ένοπλη κατάληψη της εξουσίας. Επίσης δήλωσε ότι η Ρωσία επιφυλάσσεται του δικαιώματος να χρησιμοποιήσει όλες τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της για την προστασία των ρώσων πολιτών που ζουν σε «καθεστώς τρόμου» στην Ουκρανία, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο προς το παρόν.

Η νέα κυβέρνηση του Κιέβου προσπαθεί με κάθε τρόπο να συσφίξει τις σχέσεις της με τη Βορειοανατολική Συμμαχία. Ο πρωθυπουργός Αρσένι Γιατσενιούκ συναντήθηκε στις Βρυξέλλες με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Άντερς Φον Ράσμουσεν, ο οποίος δήλωσε ότι το 2008 στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι είχε ληφθεί απόφαση για την είσοδο της Ουκρανίας, η οποία είναι ακόμη σε ισχύ. Στη συνέχεια, το 2010, η Ουκρανία δήλωσε ότι θα ακολουθήσει αδέσμευτη πολιτική. Ήδη κατατέθηκε στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας σχέδιο νόμου από τρεις βουλευτές του κόμματος «Μπατκίβσινα» (Γιούλια Τιμοσένκο) για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ, εν τω μεταξύ, διευρύνουν τη στρατιωτική συνεργασία με την Πολωνία και τις χώρες της βαλτικής, ακυρώνοντας τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τη Ρωσία. Επίσης, δήλωσαν ότι θα βοηθήσουν το ΝΑΤΟ στην ενίσχυση του ελέγχου στον εναέριο χώρο πάνω από τις Χώρες της Βαλτικής. Οι ΗΠΑ στις 3 Μάρτη έστειλαν στη Μαύρη θάλασσα το αεροπλανοφόρο «George HW Bush», το οποίο συνοδεύεται από 17 πολεμικά πλοία και 3 υποβρύχια. Επίσης, στις 6 Μάρτη τα ∆αρδανέλια πέρασε το αμερικανικό αντιτορπιλικό «Traxton», το οποίο απέπλευσε από τα ελληνικά παράλια με 300 ναύτες και θα ενωθεί με τα πλοία του Πολεμικού ναυτικού της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Ο πρεσβευτής της Ουκρανίας στη Λευκορωσία Μιχαήλ Έξελ δήλωσε ότι η χώρα του συζητάει ως αντάλλαγμα της οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ να τοποθετήσει στην Ουκρανία την αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα. Την ίδια ώρα, το υπουργείο Εξωτερικών της Ουκρανίας

ωπολιτικής

ύηόριν ς α αν αν αο ε

Στρατηγικό διακύβευμα το ουκρανικό έδαφος Πράγματι, οι ρωσο-ουκρανικές σχέσεις έχουν μακρά παράδοση και το ουκρανικό έδαφος είχε διαχρονικά -και συνεχίζει να έχει και σήμερα- ιδιαίτερη σημασία για τη Μόσχα: σε ουκρανικό έδαφος έγινε η μάχη της Πολτάβα το 1709 μεταξύ Σουηδίας και Ρωσίας, η έκβαση της οποίας έκανε εκείνη την εποχή την Ρωσία κυρίαρχη δύναμη της Βόρειας Ευρώπης. Στην Κριμαία διεξήχθη από το 1853 έως το 1856 ο ομώνυμος πόλεμος, στο πλαίσιο του οποίου η Ρωσία αντιμετώπισε τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις για τον έλεγχο των ανατολικών περιοχών της παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τέλος, στην Κριμαία αντιμετώπισαν οι μπολσεβίκοι από το 1918 έως το 1919 τις γαλλικές, κυρίως, δυνάμεις (Εκστρατεία της Κριμαίας) που ήθελαν να αποσπάσουν την σημαντική αυτήν γεωστρατηγική θέση από την επιρροή της νεαρής, τότε, ΕΣΣ∆. Το 1939, η δυτική Ουκρανία ενσωματώθηκε στην ΕΣΣ∆, ενώ η Κριμαία αποδόθηκε στην Ουκρανία μόλις το 1954. Η διάλυση της ΕΣΣ∆ όμως το 1991, δεν σήμανε και το τέλος των στενών ρωσο-ουκρανικών σχέσεων, καθώς η Ουκρανία έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών, μιας χαλαρής διακρατικής ένωσης, που δημιουργήθηκε μετά το τέλος του διπολισμού. Όπως ήταν αναμενόμενο, επομένως, η ουκρανική κρίση προκάλεσε την αντίδραση της Ρωσίας, για την οποία η χερσόνησος της Κριμαίας, η οποία έχει παραχωρηθεί με ανανεούμενη διμερή συμφωνία στη Ρωσία, αποτελεί ιστορικά, τεράστιο στρατηγικό διακύβευμα για την Μόσχα, αφού αποτελεί αναγκαία στρατιωτική βάση για το ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, η οποία του επιτρέπει την ταχύτερη δυνατή κάθοδο προς την Μεσόγειο. Επιπλέον, η Ρωσία έχει καταγγείλει πολλές φορές ως ά-

μεση απειλή για την ασφάλειά της την εγκατάσταση νατοϊκών πυραυλικών συστημάτων σε χώρες που βρίσκονται στην άμεση περιφέρειά της και οι οποίες υπήρξαν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Προφανώς, οι διαβεβαιώσεις του ΝΑΤΟ ότι στόχος του δεν είναι η Ρωσία αλλά η αποσόβηση απειλών κατά της ασφάλειας της ∆ύσης που μπορεί να προέλθουν από εχθρικά κράτη όπως το Ιράν, δεν ήταν αρκετές για να καθησυχάσουν τις ανησυχίες της Μόσχας, που βλέπει να δημιουργείται ένας ασφυκτικός κλοιός γύρω της.

Γεωοικονομικό διακύβευμα

Πέραν όμως της ιστορικής και γωστρατηγικής της σημασίας, η Ουκρανία αποτελεί σημαντικό γεωοικονομικό χώρο αφού το 70% των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου προς την Ευρώπη διέρχονται από το ουκρανικό έδαφος. Κατά συνέπεια, στη στρατηγική ασφυξία από την οποία απειλείται η Μόσχα, προστίθεται και ο κίνδυνος και του οικονομικού της στραγγαλισμού. Τέλος, η ρωσική αντίδραση στην ουκρανική κρίση ήταν αναμενόμενη όχι μόνο λόγω της εγγύτητας των δύο χωρών αλλά και λόγω των ιδιαίτερων δεσμών που υπάρχουν μεταξύ τους: το 60% των κατοίκων της Κριμαίας είναι Ρώσοι, ενώ ο πληθυσμός ολόκληρης της ανατολικής Ουκρανίας είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και μιλούν ρωσικά, σε αντίθεση με τους κατοίκους της δυτικής Ουκρανίας που είναι καθολικοί και μιλούν ουκρανικά. Η ουκρανική κρίση, λοιπόν, αποτελεί ένα

διαψεύδει ότι συζητείται κάτι τέτοιο. Εν τω μεταξύ, προτείνεται από κύκλους της Ουκρανικής κυβέρνησης να αποκτήσει η Ουκρανία πυρηνικά όπλα επειδή θεωρούν ότι η Ρωσία ως μια από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της ασφάλειας της Ουκρανίας παραβιάζει τη συμφωνία της Βουδαπέστης. Στη Συμφωνία αυτή, η οποία υπογράφτηκε στις 5 ∆εκέμβρη 1994, είχε αποφασιστεί ο πυρηνικός αφοπλισμός της Ουκρανίας και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της ασφάλειάς της ήταν η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία.

Και η ΕΕ δανείζει...

Η Ε.Ε. σκοπεύει να υπογράψει το πολιτικό τμήμα της Συμφωνίας Σύνδεσης με την Ουκρανία πριν από τις 25 Μάη. Επίσης, στα σχέδιά της είναι η υπογραφή συμφωνίας για ζώνη ελευθέρου εμπορίου. Ο Ε. Μπαρόζο δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προετοιμάζει πακέτο οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία ύψους 11 δισ. ευρώ. Σ’ αυτή περιλαμβάνονται 1,6 δισ. ευρώ για τη σταθεροποίηση των μακροοικονομικών δεικτών, 1,4 δισ. ευρώ οικονομικές επιχορηγήσεις, 5 δισ. ευρώ δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης και 3 δισ. ευρώ δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Η Ουκρανία ήδη υπέγραψε συμφωνία για άμεση χορήγηση δανείου από την Ε.Ε. προς αυτήν ύψους 610 εκατ. ευρώ. Επίσης γίνονται συζητήσεις για χορήγηση δανείων από τις ΗΠΑ ύψους 1 δισ. δολάρια και από το ∆ΝΤ 15 δισ. δολάρια. Τα ποσά αυτά θα δοθούν υπό όρους οι οποίοι είναι ακόμη αδιευκρίνιστοι.

“

Μιχάλης Ρένεσης

Η κατάσταση δεν μπορεί να αναλυθεί με απλοϊκούς και ισοπεδωτικούς όρους, δεδομένου ότι δεν μπορεί σήμερα να γίνεται πλέον λόγος για Ψυχρό Πόλεμο, ενώ το ζήτημα των σχέσεων της Ρωσίας με την Ουκρανία κάθε άλλο παρά απλό είναι. ιδιαίτερα σημαντικό διακύβευμα το οποίο αφορά το μέλλον της ίδιας της χώρας, η οποία κινδυνεύει να μπεί στον φαύλο κύκλο ενός αιματηρού εμφυλίου, αν το ζητούμενο δεν είναι η ανασυγκρότηση και η πρόοδος της αλλά η κυριαρχία της μίας περιοχής πάνω στην άλλη. Ο κίνδυνος αυτός είναι περισσότερο από υπαρκτός, μια και η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε πεδίο στρατηγικής αναμέτρησης ανάμεσα στην Μόσχα και την Ουάσιγκτον, παροξύνοντας τις υπάρχουσες αντιθέσεις και να απομακρύνοντας ακόμα πιο πολύ τις πιθανότητες συνεργασίας, πράγμα που θα έχει αρνητικά αποτελέσματα για όλους, κυρίως όμως για την Ουκρανία. Βιβή Κεφαλά

∆ΙΕΘΝΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

O μαύρος ήλιος ανατέλλει

Οι ουκρανοί ακροδεξιοί και οι γερμανοί ομόλογοί τους

υτή την περίοδο στοιχειώνουν το διαδίκτυο κάθε είδους φιλμάκια για τους νικητές της επανάστασης. Ο επονομαζόμενος «∆εξιός Τομέας» («Prawy Sektor») αντιπροσωπεύεται με σφοδρότητα. Κατά κυριολεξία! Η συνένωση ακροδεξιών και φασιστικών ομαδώσεων βρίσκεται επίσης στο facebook και το twitter. Παρουσιάζουν οργανωτικές ομοιότητες με τις ακροδεξιές οργανώσεις στη Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Συχνά επιδεικνύεται πάνω σε κράνη και ασπίδες το έμβλημα του μαύρου ήλιου. Κάθε γερμανός αξιωματικός θα όφειλε τη στιγμή της εμφάνισής του να προβεί σε συλλήψεις, καθώς στη Γερμανία απαγορεύονται τέτοιου είδους διακριτικά. Ωστόσο, στην Ουκρανία φέρονται από τους εγγυητές της και-

νούργιας τάξης. Οι παραστρατιωτικοί των λεγόμενων δυνάμεων αυτοάμυνας στρατολογούν μεταξύ εξτρεμιστών, οι οποίοι εδώ και χρόνια δεν αναστατώνουν μόνο τα γήπεδα της Ουκρανίας. Παρουσιάζονται κάτω από κοκκινόμαυρες σημαίες και αυτοπροσδιορίζονται στην παράδοση της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και του Ουκρανικού Εξεγερτικού Στρατού (UPA), που μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’50 διεξήγαγαν ένοπλο αγώνα εναντίον της ΕΣΣ∆. Οι νέοι «αντάρτες» και η τρίτη μεγαλύτερη δύναμη της αντιπολίτευσης, το «Κόμμα της Ελευθερίας» («Swoboda»), αλληλοσυμπληρώνονται στην εντέλεια. Το «Swoboda», που ιδρύθηκε το 1991 και καταγράφηκε επισήμως το 1995, είναι άκρως εθνικιστικό, υπο-

ΚΟΜΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Υπάρχει χρόνος για να αποφευχθεί ο πόλεμος

ο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) εκφράζει τη μεγάλη ανησυχία του για την κατάσταση στην Ουκρανία. Κάθε πράξη επιθετικότητας ή ενθάρρυνσης μιας στρατιωτικής διαμάχης θα αποσταθεροποιούσε ολόκληρη την περιοχή. Υπάρχει ακόμη χρόνος για να αποφευχθεί ο πόλεμος. Η δημοκρατία και η ειρηνική λύση παραμένει ο μοναδικός σωστός δρόμος. Αυτό που επείγει είναι ο πολιτικός διάλογος μεταξύ όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων – ουκρανικών και ξένων- υπό την εποπτεία του ΟΗΕ, για να σταματήσει το στρατιωτικό σπιράλ και η ανάμειξη των ξένων δυνάμεων. Μια τέτοια σύνοδος θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό. Το ΝΑΤΟ πρέπει να παραμείνει εκτός της διαδικασίας. Ο διάλογος με τη Ρωσία είναι αναγκαίος για την ειρήνη και την πολιτική λύση από τη μια πλευρά, και για κάθε πολιτική της Ε.Ε. στην περιοχή, από την άλλη. Η συνεργασία πρέπει να πάρει τη θέση του ανταγωνισμού επιρροής. Πρέπει τώρα να διασφαλίσουμε ότι ο ουκρανικός λαός θα πάρει τον έλεγχο του μέλλοντός του μέσω κοινοβουλευτικών εκλογών, για την εγκαθίδρυση νόμιμης εξουσίας σε ένα ενδυναμωμένο δημοκρατικό πλαίσιο. Ο έλεγχος των φυσικών πηγών της χώρας και οι βασικές επιλογές για διεθνείς συνεργασίες πρέπει να ανήκουν στους Ουκρανούς. Ο διαμελισμός της χώρας μπορεί να αποφευχθεί. Ο κυρίαρχος λαός μπορεί να αποφασίσει, να κάνει την Ουκρανία μια ανεξάρτητη χώρα, απαλλαγμένη από τη διαφθορά, τις ολιγαρχίες και τη βία της ακροδεξιάς. Το ΚΕΑ καταδικάζει απερίφραστα κάθε προσπάθεια απαγόρευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος, καθώς και τις επιθέσεις των φασιστών και των ακροδεξιών εξτρεμιστών εναντίον των μελών και των γραφείων του. Οι αρχές πρέπει να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να αποτρέψουν τέτοιες επιθέσεις και να οδηγήσουν τους υπευθύνους στη δικαιοσύνη.

δαυλίζει το μίσος εναντίον των Εβραίων και θεωρεί τους Ρώσους ως κατακτητές. Το κόμμα έχει οπαδούς σε διάφορα κράτη της Ευρώπης και στη Βόρεια Αμερική. Από το 2008 υπάρχουν επαφές με το γερμανικό κόμμα NPD. Τον περασμένο Μάϊο, μια αντιπροσωπεία του «Swoboda», με επικεφαλής τον βουλευτή MikhailHolowko, επισκέφθηκε την κοινοβουλευτική ομάδα του NPD στο κρατιδιακό κοινοβούλιο της Σαξωνίας. Ο τότε επικεφαλής του NPD, Holger Apfel, είδε καλές προϋποθέσεις για «να επεκταθεί περαιτέρω η συνεργασία μεταξύ των εθνικών δημοκρατών και του Swoboda, ενόψει της κοινής μας επιδίωξης για μια Ευρώπη των πατρίδων ως αντιπρότυπο στη δικτατορία της Ε.Ε.». Λίγο νωρίτερα, το επίσημο όργανο του κόμ-

ματος NPD, «Γερμανική Φωνή» («Deutsche Stimme»), είχε πάρει συνέντευξη από τον Sergij Nadal, δήμαρχο του Τέρνοπιλ, μιας πόλης 215.000 κατοίκων. Εκείνος τόνισε ότι έπρεπε «να προχωρήσει η επέκταση ευρωπαϊκών συμφερόντων με τη βοήθεια της Ουκρανίας μέχρι τα σύνορα με τη Ρωσία». Παρά τις επιμέρους διαφορές στην υπόθεση, οι Γερμανοί και οι Ουκρανοί ακροδεξιοί συναντιούνται πάνω σε κοινή βάση. Επίσης, με ομολόγους τους στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, τη Σουηδία, την Ελλάδα. Ρενέ Χέλμπιγκ, εφημερίδα «Neues Deutschland» Μετάφραση: Νίκος Σκοπλάκης

Αδιαπράγμευτη η διευρυμένη αυτονομία

Τι υποστηρίζει ο Σεργκέι Τοπάλοφ, βουλευτής του Ουκρανίας Ποια η ανάλυσή σας για την κατάσταση στην Κριμαία; Η κυβέρνηση του Κιέβου φέρνει την ευθύνη για τα γεγονότα στην Κριμαία, γιατί αρνήθηκε το βασικότερο, την αναγνώριση των περιφερειακών γλωσσών. Εδώ στη χερσόνησο στηρίχθηκε στους τάταρους ηγέτες. Ένας από αυτούς είναι ο Ρεφάλ Τσουμπάροφ, ο οποίος έριξε λάδι, στη φωτιά στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου στη Σιμφερόπολη, για τη στήριξη της πλατείας Μεϊντάν, την στήριξε των ομάδων Μεντάν, ζητώντας να παραδοθεί το τοπικό κοινοβούλιο στους Τατάρους… Αυτό το γεγονός, που αποδοκίμασαν ακόμα και οι ίδιοι οι Τάταροι, ήταν η αφορμή για να αρχίσουν οι κινητοποιήσεις. Μετά από αυτά τα γεγονότα δεν υπάρχει καμία δυνατότητα επιστροφής στο παρελθόν. Με τις διπλωματικές συζητήσεις δεν θα αλλάξει τίποτα. Η Κριμαία θέλει την ανεξαρτησία της. Στο δημοψήφισμα στις 30 Μαρτίου θα τεθεί το ζήτημα της διεύρυνσης της – αυτονομίας μας. Γιατί ζητάτε τώρα με πιεστικό τρόπο την ανεξαρτησία σας; Σήμερα οι πολιτικές συνθήκες μας ωθούν να ζητήσουμε περισσότερη αυτονομία. Οι αποφάσεις που παίρνει αυτή η μεταβατική κυβέρνηση ενισχύουν την αποφασιστικότητά μας. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε μια κυβέρνηση που δεν έχει εκλεγεί. Αυτή λοιπόν η νέα κυβέρνηση προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, χωρίς να ενημερώνει και χωρίς κανένα διάλογο. Οι βουλευτές βρίσκονται υπό απειλή και ορισμένοι ψηφίζουν τους νόμους, χωρίς να είναι παρόντες. Πώς μπορεί να ερμηνευθεί ότι σε κάθε ψηφοφορία 350 βουλευτές ψηφίζουν τις μεταρρυθμίσεις σαν ένας άνθρωπος, όταν είναι γνωστό ότι το Κόμμα των Επαρχιών διαθέτει 200 έδρες και εμείς, το ΚΚ Ουκρανίας 30; ∆ηλαδή 230 έδρες από τις 450. Η ιδέα για την ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας ακούγεται αρκετά συχνά στη χώρα σας. Ποιος είναι ο δικός σας προβληματισμός; Σήμερα το πολιτικό πλαίσιο συνηγορεί όλο και περισσότερο στο να προβάλουμε το αίτημα της αυτονομίας. Έτσι θα διασφαλίσουμε την ενότητα της χώρας μας. Οι ΗΠΑ, η Γερμανία είναι τα μοντέλα που λειτουργούν και κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει για τον πατριωτισμό των Αμερικανών και των Γερμανών. Στη χώρα μας οι διάφορες κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν η μία την άλλη, τα τελευταία χρόνια, δεν άλλαξαν τίποτα. Αντίθετα, η χώρα μας βυθίζεται στην κρίση και σε μια αρρωστημένη κατάσταση που σκιάζει την ταυτότητά της. Μια κατάσταση που ευνοεί τις ακροδεξιές δυνάμεις.

ΕΡΓΑΣΙΑ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

ΜΕΣΑ για μια συνδικαλιστική ανατροπή Μίλουν για το Μέτωπο Εργαζομένων για τη Συνδικαλιστική Αντεπίθεση οι: Γιώργος Γαβρίλης, Λία Φράγκου και Γιώργος Χαρίσης

τη σύγχρονη ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος αρκετές φορές επιχειρήθηκαν προσπάθειες αναμόρφωσης και απεγκλωβισμού του από τις κατεστημένες νοοτροπίες και συμφέροντα που απομάκρυναν τα συνδικάτα από την κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, εκ του αποτελέσματος καμιά δεν καρποφόρησε. Το συνδικαλιστικό κίνημα εξακολούθησε -και συνεχίζει- να παραμένει «άβατο» για έναν πολύ μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Την ανατροπή στο συνδικαλιστικό κίνημα, τον πολυπόθητο απεγκλωβισμό του από τις κατεστημένες νοοτροπίες που το απομάκρυναν από την κοινωνία, φιλοδοξούν να φέρουν μέσα από ένα ισχυρό σοκ ανασύνταξης υγιών δυνάμεων -εντός και εκτός των θεσμοθετημένων ορίων- οι πρώτοι 81 που είναι… «Μ.Ε.Σ.Α.» σε μια νέα συλλογική προσπάθεια η οποία πρόκειται να λάβει επίσημη μορφή το επόμενο Σαββατοκύριακο, 15 και 16 Μαρτίου, (στο σινέ «Κεραμεικός», στην Αθήνα). Όπως ανέφεραν στα μέσα της εβδομάδας οι άνθρωποι που μπαίνουν μπροστά

«Πρόκληση να φέρουμε νέο «αίμα»» Γιώργος Γαβρίλης, αντιπρόεδρος ΙΝΕ – ΓΣΕΕ

πρόκληση για όλους όσοι συμμετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια είναι μεγάλη. Η κυριότερη αφορά στο εξής ζητούμενο: να φέρουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα νέο «αίμα» και να ξεπεράσουμε κατεστημένες νοοτροπίες. Για αυτό και στην προσπάθεια συμμετέχουμε άνθρωποι από το χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και όχι μόνο. Στην πρωτοβουλία είναι εξωκοινοβουλευτικοί, ανένταχτοι και άτομα από τον κεντροαριστερό χώρο που εξαρχής δήλωσαν την αντίθεση τους με το μνημόνιο. Το συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται επειγόντως ένα συνεκτικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Απαιτείται ένα ισχυρό σοκ ανασύνταξης. Η συγκρότηση της νέας συλλογικότητας είναι ένας κρίσιμος μεν, ενδιάμεσος δε, κόμβος στην προσπάθεια αυτή, είναι η αρχή του δρόμου που έχουμε να διανύσουμε. Πραγματική αφετηρία αυτής της προσπάθειας είναι οι κοινοί αγώνες του λαού. Η ιδέα για τη συγκρότηση της νέας παράταξης, διαμορφώθηκε μέσα στους σκληρούς και δύσκολους κοινωνικούς αγώνες των πέτρινων μνημονιακών χρόνων. Επιθυμούμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα αυτόνομο, με βαθιά ταξική συνείδηση. Θέλουμε συνδικάτα μαζικά, κοινωνικά γειωμένα που θα ασχολούνται με το σύνολο των συμφερόντων και των αναγκών της εργατικής τάξης. Συνδικάτα μπολιασμένα με το όραμα και τη φρεσκάδα των νέων ανθρωπων, ικανά να αξιοποιούν την πείρα των παλαιότερων εργαζομένων.

σε αυτό το εγχείρημα, το Μέτωπο Εργαζομένων για τη Συνδικαλιστική Αντεπίθεση (ΜΕΣΑ) αποτελεί μια πρωτοβουλία συναγωνιστών και συνδικαλιστών από διαφορετικές παρατάξεις, με διαφορετικές διαδρομές και προέλευση, οι οποίοι, όμως, δοκίμασαν τις αντιστάσεις τους και τη στράτευση τους με ριζοσπαστισμό και ταξικό προσανατολισμό, χωρίς ιδιοτέλεια, στο στόχο της ανατροπής των πολιτικών λιτότητας τα τελευταία πέτρινα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας.

Τα παράσιτα αλλά και το γόνιμο έδαφος

Φυσικά, το μεγάλο στοίχημα για αυτή τη νέα φιλόδοξη προσπάθεια είναι κατά πόσο θα καταφέρει να ξεπεράσει τον «κακό εαυτό» του συνδικαλισμού, όπως αυτός οριοθετήθηκε την τελευταία τριακονταετία μέσα από κομματικούς διεμβολισμούς και παρεμβάσεις που κατέστησαν τους θεσμοθετημένους φορείς σε «κλειστά λόμπι». Το θετικό είναι ότι οι πρώτοι 81 που είναι ΜΕΣΑ σε αυτή την

προσπάθεια έχουν επίγνωση των προβλημάτων τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν για να φτάσουν στον επιθυμητό στόχο. «Το ξέσπασμα της κρίσης βρήκε τα συνδικάτα να εγκλωβίζονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των μνημονίων από τη μια και των χρόνιων παθογενειών τους από την άλλη» ανέφεραν χαρακτηριστικά κατά την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου οι εκπρόσωποι της πρωτοβουλίας για τη δημιουργία του νέου, ευρύ συνδικαλιστικού φορέα επισημαίνοντας ότι «το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε κρίση διαπραγματευτικής και πολιτικής ικανότητας, κύρους και εμπιστοσύνης». Μεταξύ άλλων, συνόψισαν ορισμένα από τα αρνητικά του συνδικαλιστικού κινήματος μέχρι σήμερα στα εξής: - Τα συνδικάτα έχουν δυσκολίες να κινητοποιούν τα μέλη τους, τους εργαζόμενους ευρύτερα. - Παρουσιάζουν χαμηλή συνδικαλιστική πυκνότητα, με ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα στον ιδιωτικό τομέα. - Είναι αναποτελεσματικά στη διεκδίκηση των αιτημάτων τους, στην αντιμε-

τώπιση καθημερινών προβλημάτων. - Εχουν αδυναμίες να καθορίσουν την ατζέντα των αιτημάτων και να συγχρονιστούν με τις σημερινές ανάγκες των μισθωτών και είναι - Αδύναμα να αντισταθούν στην προσπάθεια θεσμικής τους απονομιμοποίησης. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της πρωτοβουλίας του ΜΕΣΑ, σημαντικό στοιχείο στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος αποτελεί το γεγονός ότι τα συνδικάτα, παρά τα προβλήματα και την κρίση τους, παρέμειναν «δυνατοί παίχτες» και συνέβαλαν με καθοριστική συμβολή στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Σε αρκετές περιπτώσεις κατάφεραν και κινητοποίησαν μαζικά τους εργαζόμενους, δημιούργησαν τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις και, εν τέλει, ήταν αυτά που κατά διαστήματα κατάφεραν να απειλήσουν το μνημονιακό καθεστώς. Νάσος Χατζητσάκος

«Τα συνδικάτα ισχυρός πόλος διεκδίκησης»

Λία Φράγκου, οργανωτική γραμματέας Εργατικού Κέντρου Πειραιά

Η πρωτοβουλία για νέα συνδικαλιστική παράταξη στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, δεν είναι κίνηση της στιγμής, είναι μια προσπάθεια, μια καταστάλαξη προβληματισμών και αγωνίας για το ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας. Ο χρόνος έχει αντιστραφεί και βρισκόμαστε ξανά στην εποχή του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, η βαρβαρότητα του καπιταλισμού γκρεμίζει τα πάντα και χρειαζόμαστε επειγόντως συλλογικά εργαλεία που θα οργανώσουν τις αντιστάσεις όσων πλήττονται από τις μνημονιακές πολιτικές. Τα συνδικάτα μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο, είναι οι φορείς των εργαζομένων που κυρίως πλήττονται από τη βαρβαρότητα αυτή, είναι οι οργανώσεις που έχουν εμπειρία συλλογικών αντιστάσεων και κατακτήσεων, χρειάζεται όμως να ανακτήσουν την χαμένη τους αξιοπιστία, να ξαναγίνουν ο φάρος καταφυγής των εργαζομένων. Αυτή την ανάγκη θέλει να υπηρετήσει η πρωτοβουλία μας, να ξαναγίνουν δηλαδή τα συνδικάτα ισχυρός πόλος διεκδίκησης και βασική δύναμη μέσα σε ένα μαζικό λαϊκό ρεύμα ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών

«Είμαστε έτοιμοι για τις μεγάλες αλλαγές»

Γιώργος Χαρίσης, οργανωτικός γραμματέας Αυτόνομης Παρέμβασης

πρωτοβουλία για τη συγκρότηση του ΜΕΣΑ επιδιώκει και αποτελεί την απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος (σ.κ.) απέναντι στην απάθεια και την απαξίωση των συνδικάτων που έγινε με ευθύνη των πλειοψηφιών τους, της ΠΑΣΚΕ και της ∆ΑΚΕ, και που είχαν ως αποτέλεσμα το νεο-μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις που έφεραν οι δανειστές και το Κεφάλαιο, με την πλήρη και αγαστή συνεργασία των κυβερνώντων. Είναι η απάντηση απέναντι στην κρίση και στην εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας που έφερε η μνημονιακή επιδρομή, είναι ένα μεγάλο και ισχυρό ρεύμα αλλαγών μέσα στα συνδικάτα, ένα ισχυρό σοκ ανασύνταξης, ένα μεγάλο κύμα ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, που θα τα φέρει στο προσκήνιο των αγώνων και πάλι τους εργαζομένους για τη μεγάλη λαϊκή και εργατική αντεπίθεση εναντίον του κεφαλαίου και όλων όσοι το υπηρετούν. Φιλοδοξεί να «φωτίσει» και πάλι τις αξίες του εργατικού κινήματος και στοχεύει στη συνεργασία όλων των ταξικών δυνάμεων. Είναι μια συλλογικότητα απέναντι στον κυβερνητικό και στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Θέλει να καταστήσει το σ.κ. βασικό πυλώνα στη ραχοκοκαλιά ενός μεγάλου, ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος, στη μάχη για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας, με τις ανάγκες της εργατικής τάξης στο επίκεντρο. Φιλοδοξούμε το ΜΕΣΑ να αποτελέσει τη θρυαλλίδα των μεγάλων αλλαγών και ανατροπών στο σ.κ που θα φέρει τα πάνω κάτω και τους εργαζόμενους στο προσκήνιο. •

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το «success story» στο σχολείο των Φούρνων

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Χωρίς οι μαθητές να έχουν διδαχτεί τα μαθήματα απαιτείται να δώσουν πανελλήνιες

Πειραματόζωα κάνει τους μαθητές το υπουργείο Παιδείας

Συνέντευξη Τύπου της ΕΕΚΕ Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ

υνέντευξη Τύπου για τα μεγάλα προβλήματα του δημοσίου σχολείου παραχώρησε η Επιτροπή Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, την περασμένη Πέμπτη 6 Μάρτη, με τους βουλευτές Τάσο Κουράκη, Γιάννη Αμανατίδη, την υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας Έφη Καλαμαρά και τα μέλη της ΕΕΚΕ Νικόλα Κουντούρη και Γιώργο Μπουγελέκα. Βασικά σημεία της συνέντευξης αποτέλεσαν η διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών, τα μεγάλα προβλήματα που σχετίζονται με τις πανελλαδικές εξετάσεις και την τράπεζα θεμάτων, καθώς και ο εντεινόμενος αυταρχισμός της κυβέρνησης απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα. Ο Συντονιστής της ΕΕΚΕ Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, υπογράμμισε ότι ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων οφείλει να επανατοποθετήσει άμεσα όλους τους εκπαιδευτικούς που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα τον Ιούλιο, όπως ο ίδιος έχει δεσμευτεί κατά τη διάρκεια επίκαιρης ερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ, στις 6/2/2014. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί παρά τις υποσχέσεις του υπουργού αντιμετωπίζουν την απόλυση μέσα στο Μάρτιο. Καυτηρίασε δε και τη γενικότερη πολιτική τρομοκράτησης της κυβέρνησης απέναντι στο εκπαιδευτικό κίνημα, η οποία εκφράζεται με διώξεις μαθητών, με παραπομπές εκπαιδευτικών σε πειθαρχικά συμβούλια, με ποινικοποίηση και καταστολή των εκπαιδευτικών κινητοποιήσεων. Η ΕΕΚΕ Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε ιδιαίτερα και στους πειραματισμούς του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων σε σχέση με τις πανελλαδικές εξετάσεις της A’ Λυκείου, οι οποίες κανείς δεν γνωρίζει τελικά με ποιο τρόπο θα διεξαχθούν. Χιλιάδες μαθητές βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα, ενώ ούτε το ίδιο το υπουργείο είναι σε θέση να απαντήσει αν τελικά τα θέματα θα αντληθούν από τράπεζα θεμάτων και πότε αυτή θα είναι έτοιμη. Η ΕΚΚΕ Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε το υπουργείο να «παγώσει» αυτές τις ρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της οριστικής κατάργησης τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε σε όλους τους τόνους την αντίθεσή του στην τράπεζα θεμάτων και συνολικά στο νέο σύστημα εισαγωγής με τα 40 και πλέον εξεταζόμενα μαθήματα. Υπογραμμίστηκε ότι πάγια θέση του αποτελεί η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με ταυτόχρονη ριζική αναδιοργάνωση όλου του φάσματος της δημόσιας παιδείας και γενναία αύξηση των δαπανών για αυτή. Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε για άλλη μια φορά, για την επαναφορά όλων των διαθεσίμων και όλων όσων εργάζονται στη δημόσια παιδεία.

•

“

ι πρόλογο να βάλεις σε αυτήν την ιστορία που για κάποιους είναι βιωμένη πραγματικότητα; Παραθέτουμε από το δελτίου Τύπου του Συλλόγου Καθηγητών Γυμνασίου – Λυκειακών Τάξεων Φούρνων: «Το Γυμνάσιο και Λύκειο Φούρνων, ως σχολείο μικρού ακριτικού νησιού σχεδόν ποτέ δεν είχε ειδικότητες Καλλιτεχνικών, Οικιακής Οικονομίας, Κοινωνιολόγο ή Νομικό, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια αντιμετωπίζει μεγάλη καθυστέρηση στην πρόσληψη αναπληρωτών και σε ειδικότητες όπως Φιλολόγων, Χημικών, Μαθηματικών, Τεχνολόγων, Οικονομολόγων. Πέρσι καλύφθηκαν κάποιες θέσεις μέχρι και τις 17 Νοέμβρη, χημικός όμως δεν ήρθε ποτέ και το μάθημα της χημείας δεν διδάχτηκε σε καμία τάξη του σχολείου. Φέτος, καθώς κάποιοι συνάδελφοι πήραν μετάθεση, το πρόβλημα οξύνθηκε και η σχολική χρονιά ξεκίνησε με επτά καθηγητές: μία φιλόλογο (πέρσι ήταν τέσσερις), μία μαθηματικό, η οποία είναι και η διευθύντρια (πέρσι είχαμε δύο μαθηματικούς), έναν φυσικό, μία καθηγήτρια αγγλικών, έναν γυμναστή, μία θεολόγο και μία μουσικό. Η ∆ιεύθυνση ∆ευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σάμου και το υπουργείο Παιδείας γνώριζαν πως με την έναρξη της παρούσας σχολικής χρονιάς το σχολείο θα είχε βασικές ελλείψεις, καθώς τα κενά που αναφέρουμε δεν προέκυψαν ξαφνικά, στο μέσο της χρονιάς από ασθένεια ή οποιαδήποτε άδεια εκπαιδευτικού. Παρ’ όλα αυτά, στην πρώτη φάση πρόσληψης αναπληρωτών δεν πήραν κανένα αναπληρωτή. Στις 23 Σεπτέμβρη 2013 ήρθε πληροφορικός, στις 29 Σεπτέμβρη 2013 καθηγήτρια γερμανικών, στις 15 Οκτώβρη 2013, μαθηματικός, στις 24 Οκτώβρη 2013 ήρθε

Eπτά μαθητές επέλεξαν φέτος να εγκαταλείψουν τους Φούρνους με προορισμό την Σάμο ή τον Πειραιά και τα παιδιά της Γ’ Λυκείου οδηγήθηκαν ουσιαστικά στην απόφαση να μη δώσουν πανελλήνιες, αφού δεν είχαν καθηγητές για όλα τα μαθήματα των πανελληνίων.

η πρώτη αναπληρώτρια φιλόλογος (για να καλύψει τις 23 από τις 46 ώρες κενό φιλολογικών μαθημάτων), στις 5 ∆εκέμβρη 2013 προσλήφθηκε φιλόλογος ειδικής αγωγής για παράλληλη στήριξη, στις 14 Ιανουαρίου 2014 προσλήφθηκε άλλη μία φιλόλογος (για τις 23 ώρες φιλολογικών μαθημάτων που απέμεναν σε Γυμνάσιο/Λύκειο), στις 18 Φεβρουαρίου 2014 προσλήφθηκε χημικός και μόλις στις 6 Μαρτίου προσλήφθηκε oικονομολόγος, να διδάξει πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. (...) Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει το σχολείο, και σύντομα και το νησί, σε μαρασμό». Ως συνέπεια των παραπάνω, επτά μαθητές επέλεξαν φέτος να αλλάξουν σχολείο, να εγκαταλείψουν, δηλαδή, τους Φούρνους με προορισμό την Σάμο ή τον Πειραιά και τα παιδιά της Γ’ Λυκείου οδηγήθηκαν ουσιαστικά στην απόφαση να μη δώσουν πανελλήνιες, αφού δεν είχαν καθηγητές για όλα τα μαθήματα των πανελληνίων. Όπως επισημαίνει ο γραμματέας της ΕΛΜΕ Σάμου, Νίκος Παπαβασιλείου, «όλη αυτή η ιστορία δεν αποτελεί μια κατάρα που για κάποιους ανεξήγητους λόγους ενέσκηψε πάνω από το νησί των Φούρνων, είναι αποτέλεσμα της συνολικότερης κυβερνητικής πολιτικής στην παιδεία, που προβλέπει απολύσεις καθηγητών, παύση των διορισμών και επιβάρυνση των μαθητών με διαρκείς εξετάσεις». Την περασμένη Πέμπτη, στο πλαίσιο της 3ωρης πανελλαδικής στάσης που είχε προκηρύξει η ΟΛΜΕ, η ΕΛΜΕ Ικαρίας - Φούρνων μαζί με την ΕΛΜΕ Σάμου πραγματοποίησαν κοινή συγκέντρωση, με τη συμμετοχή γονεών, μαθητών και εκπαιδευτικών και από τα τρία νησιά, έξω από τα γραφεία της Β/βάθμιας Σάμου, με αίτημα, μεταξύ άλλων, να αποδεσμευτούν οι μαθητές της Α’ Λυκείου Φούρνων από τις πανελλαδικές εξετάσεις και να εξεταστούν με ενδοσχολικές, καθώς και να ισχύσει ειδική ρύθμιση για τις μαθήτριες της Γ’ Λυκείου. Πραγματοποιήθηκε, επίσης, συνάντηση με τον διευθυντή της Β/βάθμιας Σάμου παρουσία της σχολικής συμβούλου. Ο μεν διευθυντής δήλωσε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε και όταν κλήθηκε να πάρει θέση, αρνήθηκε. Η δε σχολική σύμβουλος εξέφρασε την εκτίμηση ότι για τα μαθήματα τα οποία ξεκίνησαν να διδάσκονται μόλις πριν 15 μέρες, οι μαθητές μπορούν να εξεταστούν κανονικά. Για να λάβει την απάντηση από τους εκπαιδευτικούς, ότι αν είναι έτσι ας περικόψουμε και το σχολικό έτος... Ζ.Γ.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

«∆ιαιωνίζεται» το τεράστιο έλλειμμα διδασκόντων στα ΤΕΙ Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Η απώλεια συμβασιούχων, οι “αιώνιοι” φοιτητές και η αξιολόγηση, όλα μπερδεύονται... πικρά Εαρινό εξάμηνο ξεκινά για τα ΤΕΙ της χώρας, αλλά άνοιξη στη λειτουργία τους δεν πρόκειται να βιώσουν φοιτητές και διδάσκοντες. Το έλλειμμα έκτακτου διδακτικού προσωπικού, ή αλλιώς συμβασιούχων διδασκόντων, βυθίζει σε χειμώνα διαρκείας την παιδεία. Κενές υποσχέσεις άκουσαν οι πρόεδροι των ΤΕΙ σε συνάντησή τους με τον υπουργό Παιδείας, αφού έχουν περάσει ήδη τρεις εβδομάδες και προκηρύξεις θέσεων δεν υλοποιήθηκαν. Εν τω μεταξύ, το πρόβλημα αποδεικνύεται χρονίζον και επιχειρείται με τεχνάσματα από την πλευρά του υπουργείου να φορτωθεί στις πλάτες των φοιτητών, που από το καλοκαίρι θα χαρακτηρίζονται «αιώνιοι» και θα διαγράφονται από τις σχολές τους, σε μια προσπάθεια να συγκαλυφθεί το έλλειμμα διδασκόντων και αποφοίτων.

πως εξηγεί στην «Εποχή» ο διδάσκων στο ΤΕΙ Πειραιά και στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, ∆ημήτρης Καλλέργης, «τα προγράμματα σπουδών των ΤΕΙ, από την εποχή της δημιουργίας τους το 1984, απαιτούν πολλούς συμβασιούχους διδάσκοντες, οι οποίοι καλύπτουν περίπου το 70% του εκπαιδευτικού έργου. Αυτοί, λοιπόν, οι συμβασιούχοι, με αυτή τη συμμετοχή στη λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση και την τρόικα όπως όλοι οι συμβασιούχοι, με απόλυση. Με την έλλειψη αυτών, όμως, έχει καταρρεύσει το διδακτικό έργο στα ΤΕΙ. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της απώλειας συμβασιούχων, ας δούμε το παράδειγμα του ΤΕΙ Πειραιά: το 2010 στο ίδρυμα δίδασκαν 800 συμβασιούχοι, σήμερα δεν ξεπερνούν τους 150». Όσον αφορά τους -έτσι κι αλλιώς λίγουςεκλεγμένους καθηγητές στα ΤΕΙ, δημιουργείται πρόσθετη επιβάρυνση διότι πλέον γίνονται ακόμα λιγότεροι, αφού παρότι υπάρχει ρεύμα συνταξιοδοτήσεων δεν προκυρήσσονται νέες θέσεις. Επιπλέον, υπάρχουν και περίπου 300 καθηγητές για όλη την Ελλάδα που, ενώ είναι εκλεγμένοι, δεν τοποθετούνται. Βέβαια, πρόκειται για «αιώνιο» πρόβλημα, το οποίο ακόμα κι αν λυνόταν επιτέλους, δεν θα βοηθούσε σημαντικά στο συνολικό τεράστιο έλλειμμα διδακτικού προσωπικού που βιώνουν τα ΤΕΙ, «διότι δεν είναι όλοι οι καθηγητές εκλεγμένοι στην κατώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα, ώστε να έχουν πολλές ώρες διδακτικού έργου» τονίζει ο ∆. Καλλέργης. «Παράλληλα, υπάρχει αύξηση του φοιτητικού πληθυσμού των

ΤΕΙ, λόγω της αλλαγής πολιτικής του υπουργείου, το οποίο με δική του απόφαση καθορίζει το πλήθος των εισακτέων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ». Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά στο γεγονός να υπάρχουν όλο και λιγότεροι καθηγητές, οι συμβασιούχοι να απολύονται σε συντριπτικό βαθμό και οι φοιτητές να αυξάνονται. Ο καθένας θα αντιλαμβανόταν τις συνέπειες για τους φοιτητές και το εκπαιδευτικό έργο. Όμως, φαίνεται ότι ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος όχι μόνο δεν θέλει να το αντιληφθεί, αλλά σχεδιάζει να ρίξει κι άλλα βάρη στις πλάτες των φοιτητών.

«Αιώνια» λίστα αναμονής

Ο υπουργός Παιδείας απειλεί ότι το καλοκαίρι θα θέσει σε λειτουργία τη διαγραφή «αιώνιων» φοιτητών, για την ακρίβεια θα αναγκάσει τα ιδρύματα να το κάνουν, αφού ο ίδιος δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα. Ας δούμε από πιο κοντά αυτήν την απειλή – εξαγγελία με τη βοήθεια του ∆. Καλλέργη: Τα μαθήματα των ΤΕΙ είναι μοιρασμένα σε δύο ισότιμα και εξίσου απαραίτητα μέρη, το θεωρητικό και το εργαστηριακό. Ο φοιτητής απαιτείται να ολοκληρώσει με επιτυχία και τα δύο μέρη για να έχει περάσει το μάθημα. Τα εργαστήρια έχουν συγκεκριμένη δυνατότητα φιλοξενίας φοιτητών, αφού υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός θέσεων και εργαστηριακών μηχανημάτων. Έστω, λοιπόν, ότι ένα μάθημα κάποιου ΤΕΙ το έχουν δηλώσει 100 φοιτητές. Με βάσει τη δυναμική των εργαστηρίων απαιτείται να μοιραστούν σε τουλάχιστον 5 τμήματα των 20 μαθητών, άρα απαιτούνται και 5 διδάσκοντες. Όταν οι διδάσκοντες είναι 2, ποια νομίζετε ότι είναι η συνέπεια; Οι υπολειπόμενοι φοιτητές δεν φοιτούν. Ναι, καλά διαβάσατε, περιμένουν να ανοίξει θέση για το μάθημα. Αυτοί οι φοιτητές χαρακτηρίζονται «αιώνιοι» και απειλούνται με διαγραφή. Επιπλέον, από την περίοδο που ήταν ειδικός γραμματέας ανώτατης εκπαίδευσης

του υπουργείου Παιδείας ο Β. Παπάζογλου, επί υπουργείας Α. ∆ιαμαντοπούλου, αφαιρέθηκε η δυνατότητα από τους φοιτητές των ΤΕΙ να δηλώνουν το ίδιο μάθημα και στο χειμερινό και στο εαρινό εξάμηνο. Γεγονός που σημαίνει ότι για ένα εργαστήριο, το οποίο ο φοιτητής δήλωσε το χειμερινό εξάμηνο αλλά δεν βρήκε θέση, απαιτείται να περιμένει ένα ακαδημαϊκό έτος για να το ξαναδηλώσει αντί ενός εξαμήνου. Η «αιωνιότητα» επιτείνεται και από ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο: όπως επισημαίνει ο ∆. Καλλέργης, «σημαντικός αριθμός των φοιτητών στα ΤΕΙ αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, γεγονός που επιβραδύνει την απόκτηση πτυχίου».

Συγκάλυψη για τα μάτια της... Μπολόνια

Μη θέλοντας, λοιπόν, να αντιμετωπίσει το σημαντικότατο πρόβλημα ελλείμματος διδασκόντων στα ΤΕΙ, ο υπουργός Παιδείας καταφεύγει σε επικίνδυνα για την παιδεία και την κοινωνία τεχνάσματα. Αποφάσισε να εξαλείψει ότι του θυμίζει το πρόβλημα μειώνοντας τη βαρύτητα των εργαστηρίων για την επιτυχή ολοκλήρωση των μαθημάτων. Από φέτος, όποιο ίδρυμα θέλει, μεταβάλει την ισορροπία θεωρίας – εργαστηρίου από 50 – 50 σε 80 – 20. ∆ηλαδή, ένας φοιτητής μπορεί να βαθμολογηθεί με 10 στη θεωρία και 1 στο εργαστήριο και να περάσει το μάθημα με βαθμό 8. Γεγονός που σημαίνει κατάλυση της φυσιογνωμίας των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και υπονόμευση της ποιότητας του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Σε αυτό το σημείο, υπεισέρχεται και η αξιολόγηση. «Ένα κριτήριο αξιολόγησης τμημάτων και σχολών, σύμφωνα με τη συνθήκη της Μπολόνια, είναι η παραγωγή αποφοίτων», επισημαίνει ο ∆. Καλλέργης. «Όταν δεν έχεις διδάσκοντες για να παράξεις αποφοίτους και παράλληλα οι φοιτητές αυξάνονται, η παραγωγή φοιτητών παρουσιάζεται ιδιαίτερα χαμηλή». Καθώς, λοιπόν, ο στόχος δεν φαίνεται να είναι η λύση του προβλήματος, αλλά η συγκάλυψή του, «επιλέγεται η μείωση των φοιτητών, διαγράφοντάς τους ως «αιώνιους», ώστε να παρουσιάζεται μεγαλύτερος ο αριθμός των αποφοίτων». Κάπως έτσι, τα ΤΕΙ υπολειτουργούν, οι επιστήμονες βρίσκονται σε ανεργία, η κυβέρνηση διαφημίζει το «success story» της εξάλειψης των «αιώνιων», τα προβλήματα στην παιδεία διαιωνίζονται και ο δημόσιος χαρακτήρας της υπονομεύεται. Ζωή Γεωργούλα

Παγκρήτια συγκέντρωση ενάντια στα χημικά του πολέμου

Παγκρήτια κινητοποίηση ενάντια στην επιχείρηση καταστροφής του χημικού οπλοστασίου της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου, δυτικά της Κρήτης, πραγματοποιείται σήμερα, Κυριακή 9 Μαρτίου, στις 12 το μεσημέρι στο εμπορικό λιμάνι της Σούδας. Το κάλεσμα απευθύνουν δεκάδες κοινωνικοί φορείς, περιβαλλοντικές οργανώσεις, συνελεύσεις, κινήματα, συνδικαλιστικά σωματεία, ∆ήμοι, κόμματα, σύλλογοι, εκπαιδευτικοί φορείς, φοιτητές κ.ά. από ολόκληρη την Κρήτη, ενώ το «παρών» στη συγκέντρωση αναμένεται να δώσουν πολίτες και εκπρόσωποι από ολόκληρο το νησί που θα καταφθάσουν στη Σούδα με λεωφορεία. Στις 11 το πρωί θα ξεκινήσει από το κέντρο των Χανίων ποδηλατοπορεία από τους «Ποδηλάτρεις» με προορισμό τη Σούδα και ο σύλλογος φουσκωτών θα κάνει μια συμβολική δράση με φούσκωτα στη θάλασσα. Στη συγκέντρωση εξειδικευμένοι επιστήμονες θα αναφερθούν τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που ενέχει η επιχείρηση καταστροφής των χημικών του πολέμου στη θάλασσα της Μεσογείου. Παράλληλα, καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Ψαραντώνης, ο Αβυσσινός και τοπικά μουσικά σχήματα θα δώσουν συναυλία, ενώ θα συμμετέχουν και χορευτικοί σύλλογοι από τα Ανώγεια και την Αργυρούπολη.

Η «καθημερινή» αναλήθεια

Με αφορμή τις διαδικασίες εκλογής νεάς κοσμητείας στο ΕΚΠΑ

ην Τετάρτη 26.2.2014, στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» δημοσιεύτηκε ένα παραπλανητικό και συκοφαντικό άρθρο, για τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στο οικονομικό τμήμα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, την προηγούμενη εβδομάδα στη διαδικασία εκλογής νέας Κοσμητείας καθώς και στην αξιολόγηση των καθηγητών. Στο δημοσίευμα οι φοιτητές που παραβρέθηκαν στις παραπάνω διαδικασίες χαρακτηρίζονται ως «ομάδα ελάχιστων φοιτητών». Όμως ο δημοσιογράφος «ξεχνάει», ή μάλλον σκόπιμα δεν αναφέρει, ότι με την υλοποίηση του σχεδίου Αθηνά η ενεργή συμμετοχή και η ουσιαστική εκπροσώπηση των φοιτητών στις πανεπιστημιακές διαδικασίες καταργείται. Πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι οι φοιτητές που παραβρέθηκαν εκεί, ενημερώθηκαν άτυπα και έξω από διαδικασίες δεδομένου ότι οι αναδιαρθρώσεις στη παιδεία με τους νόμους Γιαννάκου ∆ιαμαντοπούλου Αρβανιτόπουλου αποκλείει από τα όργανα λήψης αποφάσεων τη σημαντικότερη συνιστώσα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τους φοιτητές. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί η αναλήθεια του παρακάτω αποσπάσματος από το εν λόγω άρθρο: «Ακόμη και στο ξενοδοχείο όπου κατέφυγαν οι καθηγητές του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, τους ακολούθησαν οι φοιτητές που διέκοψαν τη διαδικασία αξιολόγησης». Το ∆ιοικητικό Συμβούλιο του Φοιτητικού Συλλόγου Οικονομικού αποφάσισε ομόφωνα ότι το εν λόγω δημοσίευμα δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. «Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι ο δημοσιογράφος αποφεύγει να παρουσιάσει τις πηγές του, όπως επιβάλλει η δημοσιογραφική δεοντολογία, και προβάλλει αναξιόπιστες φωτογραφίες που δεν έχουν σχέση με τα γεγονότα. ∆εν γνωρίζουμε από πού προέρχονται οι πληροφορίες του, αφού και ο ίδιος ο δημοσιογράφος δεν παραβρισκόταν στη διαδικασία» (απόσπασμα από το ψήφισμα που κατατέθηκε στο ∆.Σ., την Πέμπτη 27.2.2014).

Ίρις Νικολοπούλου

“

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ένα ιδιωτικό γεγονός, αλλά μία σοβαρή κοινωνική παθολογία, που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα των γυναικών, που πλήττονται ιδιαίτερα από το φαινόμενο.

Η βία κατά των γυναικών στο νόμο και στο σπίτι

Θεσμοί και δράσεις πρόληψης σωματικών και ψυχικών νοσημάτων λόγω συντροφικής βίας Πλήθος λόγων, ψυχολογικοί, κοινωνικοί, θεσμικοί, οικονομικοί, ακρωτηριάζουν τόσο την αίσθηση του εγώ μας όσο και τα κίνητρα των σχέσεών μας με το άλλο φύλο και διαμορφώνουν τις σχέσεις μας σε κατάσταση κάποιες φορές ανισοτιμίας. Ας δούμε τους θεσμικούς εκείνους φραγμούς, που σε συνάρτηση με τους άλλους δυσκολεύουν τόσο την απόδραση από τις βίαιες σχέσεις όσο και την αυτόνομη ύπαρξη και επιβίωσή μας.

κόμη και μετά την τυπικά ισότιμη οικογένεια του νέου οικογενειακού δικαίου, δηλαδή μετά το 1983, οπότε και ψηφίστηκε ο νόμος που κύρωνε τη ∆ιεθνή Σύμβαση για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω φύλου, ακόμη και μετά την συνταγματική αναθεώρηση του 2001, οπότε και ψηφίστηκε το άρθρο 116 παρ. 2, που προβλέπει τις θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών, για την επίτευξη της ουσιαστικής ισό-

τητας, υπάρχουν θεσμικές προβλέψεις που ευνοούν την εσωτερίκευση της βίας του ανωτέρου θεωρώντας τη μάλιστα ως ψυχικά επωφελή. Έτσι, παρατηρούμε στον Ποινικό Κώδικα, στο άρθρο 344, που αφορά στη δίωξη του αδικήματος του άρθρου 336, για το βιασμό, ότι δύναται να σταματήσει η ποινική δίωξη που αρχίζει αυτεπάγγελτα, εφόσον δηλώσει η γυναίκαθύμα ότι θα τραυματιστεί ψυχικά από τη διαδικασία. Αυτή η περίπτωση του ψυχικού τραυματισμού κρύβει από πίσω απειλές, πιέσεις, εξαγορές χρηματικές και σε κάθε περίπτωση είναι έωλη, καθώς: Με δεδομένο ότι όπως προκύπτει από τη βιβλιογραφία, το μετατραυματικό σύνδρομο του βιασμού είναι έντονο μεν, ιάσιμο όμως, εφόσον παρασχεθεί εντατική ψυχολογική φροντίδα στο θύμα, υποχρέωση της πολιτείας είναι η δίωξη του δράστη και όχι η παροχή δυνατότητας στο δράστη να απειλήσει ή με άλλο τρόπο επηρεάσει το θύμα να υπαναχωρήσει από την καταγγελία.

Εξάλλου, σημαντική πρόοδο στη θεραπεία του θύματος αποτελεί η καταγγελία και η τιμωρία του βιαστή, όπως παρατηρούν οι ψυχολόγοι και εγκληματολόγοι, όχι η αποσιώπηση της πράξης. Επιπλέον, αποτελεί ανεπίτρεπτη ρύθμιση η δυνατότητα της δικαιοσύνης να απέχει από αυτεπαγγέλτως διωκόμενο έγκλημα, καθώς αυτά ιδίως αφορούν όλη την κοινωνία και δεν αποτελούν δικαίωμα διάθεσης του θύματος, πολλώ δε μάλλον που, όπως έχει αποδειχθεί, το θύμα επιθυμεί την τιμωρία του δράστη και την άρση της αυτοενοχοποίησης που συχνά αισθάνεται συνεπεία του μετατραυματικού συνδρόμου. Άλλες περιπτώσεις εσωτερίκευσης της βίας έχουν να κάνουν με τη στάση της αστυνομίας, τη στάση των εισαγγελέων και δικαστών κ.λπ.

Ενδοικογενειακή βία

Η βία κατά των γυναικών ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα υψίστης προτεραιότητας για την Ελλάδα. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση του ΟΗΕ στο Πεκίνο για την εξάλειψη κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών το 1983. Όμως, πρώτη φορά που ασχολήθηκε το κράτος ήταν το 1988, οπότε άνοιξε και το πρώτο καταφύγιο για γυναίκες θύματα κακοποίησης, χωρίς να υπάρξει καμία αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο. Η ψυχική βία στο ζευγάρι δεν θεωρείτο αδίκημα, ούτε ο βιασμός της συντρόφου-συζύγου. Αλλά και λίγες περιπτώσεις καταγγέλλονταν, ακόμη και σε σοβαρά ζητήματα σωματικής βίας. Το 2006 και μετά πολλές προσπάθειες των μελών του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς, ψηφίστηκε ο νόμος 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. Παρόλο, που προβλέπει την κατάργηση της λέξης «εξώγαμη» συνουσία στο αδίκημα του βιασμού, δηλαδή δέχεται και το βιασμό μέσα στο γάμο, παρόλο που προβλέπει επαύξηση των ποινών των βασικών εγκλημάτων όταν γίνονται μέσα στο ζευγάρι, παρόλο που προβλέπει αναμόρφωση του δράστη και συμβουλευτική του από ειδικούς, στα χαμηλά πλημμε-

λήματα, παρόλα αυτά, δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη όπως πρέπει και αυτό διότι, όπως αναφέρεται και στην εισηγητική του έκθεση: «Ο νόμος προτίθεται να προστατεύψει, εκτός των γυναικών, και ένα ευρύτερο κύκλο προσώπων, όπως τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, τα ΑΜΕΑ κ.λπ.), χωρίς να επεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή των προσώπων της οικογένειας και χωρίς να θίγει τα ήθη, τις αξίες και τις αρχές της ελληνικής κοινωνίας. Την ίδια στιγμή, μολα ταύτα, αναγνωρίζει ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ένα ιδιωτικό γεγονός, αλλά μία σοβαρή κοινωνική παθολογία, που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα των γυναικών, που πλήττονται ιδιαίτερα από το φαινόμενο».

Η ελληνική κοινωνία

Παρακολουθούμε την αγωνία του νομοθέτη να μη θιγούν οι αρχές, οι αξίες και τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και η προσωπικότητα των μελών της οικογένειας και τη συμπλήρωσή της με μία ρητορική περί δικαιωμάτων της γυναίκας. Είναι εύκολο επομένως και έτσι έχει γίνει, να σκεφτεί κάθε φορά οι αστυνομικοί, οι εισαγγελείς, οι δικαστές, τα ήθη, τις αξίες, τις αρχές της ελληνικής κοινωνίας και να θεωρήσει ορισμένες καταγγελίες ως ήσσονος σημασίας. Αναφορικά μάλιστα με την ποινική διαμεσολάβηση, που προβλέπει ο νόμος αυτός, δηλαδή την παύση της ποινικής δίωξης αν ζητήσει συγγνώμη ο δράστης και υποσχεθεί να μην το ξανακάνει, καθώς και να μπει σε κατάλληλο θεραπευτικό μέτρο, ο τότε υπουργός κ. Παπαληγούρας είχε πει στη συζήτηση του νομοσχεδίου, στα πρακτικά της βουλής, ότι από αυτό το μέτρο δεν θα ωφεληθεί κανείς, είναι θέμα δημόσιας τάξης και αποσυμφόρησης των προσωρινών κρατήσεων. Ο δε κ. Κοσμίδης, βουλευτής της Ν∆, είχε πει ότι ο βιασμός στο γάμο δεν είναι ίσης βαρύτητας με το βιασμό εκτός γάμου. Ακόμη και η θετική παραδοχή του νομοθετήματος ότι υπάρχει ψυχολογική βία στο γάμο που πρέπει να καταγγέλλεται, δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αξιοση-

μείωτες αποφάσεις για βιασμό μέσα στο γάμο και για προσβολές της προσωπικότητας αναφορικά με το διαζύγιο, στη διαδικασία δηλαδή των πολιτικών δικαστηρίων.

∆ομές στήριξης των γυναικών

Το 2011, με πρωτοβουλία της τότε ΓΓΙ Μαρίας Στρατηγάκη, συστάθηκε νομοπαρασκευαστική επιτροπή, προκειμένου να προσαρμοστεί η νομοθεσία μας στη νομοθεσία της Ισπανίας, στον νόμο 35/2004, που σύμφωνα με όλες τις γυναικείες οργανώσεις είναι ο πληρέστερος στην προστασία των γυναικών. Μάλιστα ο νόμος αυτός προβλέπει αφενός ειδικά δικαστήρια για τις υποθέσεις βίας κατά των γυναικών, τα οικογενειακά δικαστήρια, καθώς και εκπαίδευση στην ισότητα των δύο φύλων σε όλες τις φάσεις της εκπαίδευσης και στα ΑΕΙ, στους ειδικούς γιατρούς, δικαστές, εισαγγελείς, αστυνομικούς, εκπαιδευτικούς που εμπλέκονται στο ζήτημα, καθώς και συντονισμό όλων των υπηρεσιών μεταξύ τους για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Όμως, το νομοθέτημα δεν προχώρησε ποτέ λόγω έλλειψης χρημάτων, όπως επικαλέστηκε η τότε κυβέρνηση. Σήμερα, υπάρχουν 12 δομές ημερήσια κέντρα συμβουλευτικής γυναικών, ενώ βρίσκονται υπό δημιουργία 19 ξενώνες φιλοξενίας γυναικών και ήδη υπάρχουν 2 ξενώνες του ΕΚΚΑ ένας στην Αθήνα και ένας στη Θεσσαλονίκη. Λειτουργεί ακόμη το 15900, συμβουλευτική γραμμή τηλεφώνου, όμως μόνο στα ελληνικά και αγγλικά. ΄Ετσι, μεγάλος αριθμός γυναικών που δεν μιλούν αυτές τις γλώσσες μένει χωρίς συμβουλές, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις γυναίκες ρομά και τις πομάκες και μουσουλμάνες της Θράκης, που πέραν των άλλων προβλημάτων έχουν και το νόμο της σαρία, που αν και αντισυνταγματικός και εναντίον της ΕΣ∆Α συνεχίζει να ισχύει, ενώ έχει καταργηθεί από το τουρκικό κράτος. Άννα Κοντοθανάση, νομικός - εγκληματολόγος

ΜΝΗΜΗ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Πολυκαιρισμένος μύθος ο πατριωτισμός της χούντας Χρήσιμη υπενθύμιση για τους σύγχρονους νοσταλγούς Του Σωτήρη Γ. Σιώκου

ι σύγχρονοι νοσταλγοί της χούντας δεν είναι μόνο νοσταλγοί, αλλά και οι ωφελημένοι μιας εποχής όπως και οι φορείς του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού. Ας θυμηθούμε: Τον Σεπτέμβριο του 1984 ο Μιχαλολιάκος διορίστηκε από τον έγκλειστο στον Κορυδαλλό τέως δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο στη θέση του αρχηγού της νεολαίας του κόμματός του, της ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ένωσις). Την εποχή αυτή ήταν γνωστή η δράση του Μιχαλολιάκου, καθώς και το γεγονός ότι είχε ιδρύσει μια ναζιστική οργάνωση με περίπου 100 οπαδούς. Η προσωπική γνωριμία του Ν. Μιχαλολιάκου με τον Γ. Παπαδόπουλο συνέβη βέβαια την περίοδο που ο νέος εθνικοσοσιαλιστής ήταν κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού. Αλλά ας έλθω στο μείζον θέμα του πατριωτισμού των δικτατόρων, το Κυπριακό. Ο Γ. Παπαδόπουλος δηλώνει απροκάλυπτα στον Σπ. Κυπριανού (μετέπειτα πρόεδρο της Κυπριακής ∆ημοκρατίας) ότι ήταν μεγάλο σφάλμα η αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο. Η άποψη αυτή υποστηρίζεται και σήμερα από χουντικούς στρατιωτικούς, διότι αποτελούσε εμπόδιο στα σχέδιά τους. Με την αποχώρηση της μεραρχίας στέλνονται 600 χουντικοί αξιωματικοί, οι οποίοι στελεχώνουν την εθνοφρουρά και οργανώνεται τον Μάρτη του 1969 το Εθνικό Μέτωπο, πολιτική έκφραση της ΕΟΚΑ Β’ (Η ΕΟΚΑ της περιόδου 1955-1959 που ανέλαβε τη στρατιωτική αντίσταση κατά της αγγλοκρατίας με πολιτικό υπεύθυνο. τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και στρατιωτικό υπεύθυνο τον Γεώργιο Γρίβα, είχε συνδετικό κρίκο τον Γ. Γρίβα). Το 1969 γίνονται τρεις απόπειρες δολοφονίας κατά του Μακαρίου και ιδιαίτερα κατά του ελικοπτέρου, η οποία παρά λίγο να επιτύχει. Ταυτόχρονα επιστρέφει ο Γ. Γρίβας, τον Σεπτέμβρη του 1971. Στις 18/6/1071 ο Γ. Παπαδόπουλος αξιώνει από τον Μακάριο να

“

Οι σύγχρονοι νοσταλγοί της χούντας δεν είναι μόνο νοσταλγοί, αλλά και οι ωφελημένοι μιας εποχής όπως και οι φορείς του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού.

συμμορφωθεί με τη γραμμή της Αθήνας που έχει υιοθετήσει τις τουρκικές προτάσεις, διαφορετικά η ελληνική κυβέρνηση θα λάβει εκείνα τα μέτρα που επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Το 1972 ο υφυπουργός εξωτερικών της χούντας Παναγιωτάκος αξιώνει δημόσια σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας στην Κύπρο, διότι ο Μακάριος δεν αντιπροσωπεύει την ολότητα του εθνικόφρονα κόσμου της Κύπρου! Με βάση τα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων, την επιστολή Μακαρίου προς Γκιζίκη, την επιστολή του δικτάτορα ∆ημ. Ιωαννίδη, συμπεραίνουμε ότι: α) Βάσει της Συμφωνίας του Έβρου οι Γ. Παπαδόπουλος και Σ. Ντεμιρέλ συμφώνησαν την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο, την οποία έστειλε ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου το 1964. Η απόσυρσή της προκάλεσε την αμυντική αποδυνάμωση της Κύπρου που διευκόλυνε την τουρκική εισβολή. β) Η Ιωαννιδική χούντα: 1) οργάνωσε και πραγματοποίησε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, 2) συνιστούσε αυτοσυγκράτηση στις κυπριακές στρατιωτικές δυνάμεις, τη στιγμή που ο «Αττίλας» καταλάμβανε την Κύπρο και δεν έστειλε βοήθεια από την Ελλάδα. γ) Το πραξικόπημα κατά του προέδρου της Κυπριακής ∆ημοκρατίας αποφάσισαν: ∆. Ιωαννίδης, Φ. Γκιζίκης, Γ. Μπονάνος, Α. Ανδρουτσόπουλος. Ο αρχηγός των Ε.∆. Γ. Μπονάνος στις διαβεβαιώσεις του μέχρι σήμερα λέγει ότι ο ∆. Ιωαννίδης και ο αρχηγός της ΚΥΠ Σταθόπουλος του είχαν μεταφέρει την άποψη του αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Χ. Τάσκα ότι είχε φτάσει η ώρα να φύγει ο Μακάριος (Φιντέλ Κάστρο της Μεσογείου τον αποκαλούσαν) και ότι οι ΗΠΑ θα εξασφάλιζαν τη μη επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο. Θα κλείσω αυτό το κεφάλαιο με τα λόγια των δύο πρωταγωνιστών της κυπριακής τραγωδίας, ∆. Ιωαννίδη, Χ. Κίσιντζερ, για να εμπεδώσετε ότι τις τραγωδίες συνο-

δεύει ο κυνισμός. Με βάση τηλεγράφημα από την πρεσβεία της Αθήνας στον Χένρι Κίσιντζερ 16 Ιουλίου 1974 ο ∆. Ιωαννίδης «κηρύσσει» ότι και αυτός είχε Θεό, δεν ήταν καθόλου αντιαμερικανός, «ακόμα και ένας γάιδαρος χρειαζόταν ένα πόστο για να δεθεί» και στη δική του περίπτωση αυτό ήταν οι ΗΠΑ. Η απερίσκεπτη απόφασή του της 13ης Ιουλίου μπορεί να ήταν βλακώδης. Αντί να εγκαταλείψει την Κύπρο και να αφήσει τις ΗΠΑ να ανησυχούν για τη μοίρα της, είχε επιτρέψει η αγάπη για την πατρίδα, η ηθική υποχρέωση προς τους Ελληνοκύπριους εθνικιστές και το δικό του «φιλότιμο» να κυριαρχήσουν της λογικής και να βοηθήσει τους Ελληνοκυπρίους. Ο Χ. Κίσιντζερ είπε στους συνεργάτες του: «Το 1974 χάρη στη βλακεία της ελληνικής χούντας, στους Τούρκους έπεσε ο πρώτος αριθμός του λαχείου. ∆εν υπήρχε κυβέρνηση στην Κύπρο που να αναγνωρίζεται από οποιονδήποτε, έτσι δεν έκαναν επίθεση σε νόμιμη κυβέρνηση, αλλά υπήρχε ένας άντρας που θεωρούνταν διεθνώς φονιάς και υπήρχε μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που ήταν διεθνώς απόβλητη, που κανένας δεν την υποστήριζε. Υπό αυτές τις συνθήκες, κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει την τουρκική επέμβαση, και αυτή ακριβώς ήταν η ευκαιρία. Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων, αυτό αφορά την ταχύτητά της, διότι νομίζω πως επιταχύνθηκε εξαιτίας των εσωτερικών δυσκολιών του Μπ. Ετσεβίτ, ο οποίος ήθελε να τεθεί επικεφαλής της εθνοσυνέλευσής του. Πιστεύω ότι, εάν είχε την πλειοψηφία, εμείς θα μπορούσαμε, να είχαμε είκοσι τέσσερις έως σαράντα οχτώ ώρες περισσότερες, παρόλο που η έκβαση, εκτός του ελληνικού πραξικοπήματος πριν από την τουρκική επέμβαση, θα ήταν σε γενικές γραμμές η ίδια. Κι αλλού ο Χ. Κίσιντζερ αναφέρει: «Όταν άρχισε η τουρκική επέμβαση, ήταν σαφές ότι το αποτέλεσμα του ελληνικού τυχοδιωκτισμού στην Κύπρο θα είχε διάρκεια μιας ημέρας». Τα συμπεράσματα δικά σας

∆ιακοπή αποστολής

φίλος μας, ο σύντροφος, ο παλιός συνεργάτης της εφημερίδας μας Σωτήρης Σιώκος την Τετάρτη διέκοψε, ξαφνικά, την αποστολή που του είχε ανατεθεί από το κόμμα, να μιλήσει στον ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων για την κρίση του βιβλίου. Ταξίδευε με το τραίνο, προς την πόλη, όταν η καρδιά του σταμάτησε για πάντα. Και εμείς εδώ που γνωρίζουμε τα χειρόγραφά του, με τα τεράστια παιδικά καλλιτεχνικά γράμματα, ψάχνουμε στις τσέπες του μην και τα βρούμε, να τα διαβάσουμε. Να μάθουμε τι θα έλεγε. Με τον Σωτήρη, από κάποια περίεργη τύχη, βρεθήκαμε συχνά να μιλάμε από κοινού σε εκδηλώσεις και συσκέψεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε διάφορα μέρη και στη γειτονιά του. ∆εν θυμήθηκα να αντιμιλήσαμε ακόμα και να διαφωνήσουμε ποτέ, αλλά με αναφορές ο ένας στην ομιλία του άλλου προσπαθούσαμε να διαμορφώνουμε ένα κλίμα ενωτικό, διαλόγου και σε δύσκολες ακόμη εποχές, όταν ο στόχος του ενιαίου κόμματος ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα ζητούμενο. Η τελευταία συνάντηση ήταν στην Καλαμάτα, στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ήξερα για τον Σωτήρη ότι ήταν συνδικαλιστικός στέλεχος του ΚΚΕ στις τράπεζες ΙΩΝΙΚΗ-ΛΑΙΚΗ και ΟΤΟΕ, μετά στον Συνασπισμό, η ψυχή της οργάνωσης του Συνασπισμού στα Βριλήσσια, μετά του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί έμαθα και την αντιδικτατορική του δράση, όταν πολύ νέος ανέπτυξε δραστηριότητα, μέσα από τις οργανώσεις του ΚΚΕ, στις τράπεζες. Και σε αυτή την εκδήλωση, ως σύντροφοι, κάναμε καταμερισμό. Εγώ, για τη μετάβαση από τη νομιμότητα στην αντίσταση, τον βαρύ πρώτο καιρό της δικτατορίας. Εκείνος, για τη συνέχεια της αντίστασης, για τους μύθους της χούντας που τώρα εμφανίζονται ανακαινισμένοι από τους πρώτους «σύγχρονους νοσταλγούς της και όχι μόνο» όπως υποστήριξε. Η ομιλία ήταν ενδιαφέρουσα, του το’ πα μετά στην ταβέρνα. Στα μέσα ∆εκεμβρίου μάς την έστειλε δακτυλογραφημένη. Με αυτόν το γνώριμο διακριτικό του τρόπο, σε μια συγκέντρωση που συναντηθήκαμε αφού πρώτα με «ενημέρωσε» για την υποψηφιότητα δημάρχου στο δήμο τους , μου λέει «όποτε έχετε χώρο, αν θέλετε…» Την κρατούσαμε για την 21η πρώτη Απριλίου. Τώρα όμως θα επισπεύσουμε τη δημοσίευσή της. Ένα μέρος της στην έντυπη, ολόκληρη στην ηλεκτρονική εποχή. Στο καλό Σωτήρη. Αφήνεις μια ζεστή, ευγενική, συντροφική- στα αλήθεια- αίσθηση, φαντάζομαι σε όσους σε γνώρισα, σε μένα , σίγουρα. Η «Εποχή» εκφράζει τα θερμά της συλληπτήρια στη αγαπημένη συντρόφισσα Γιώγα και τα παιδιά του Γιώργο και Άσπα.

Π. Κλαυδιανός

φός, μεγάλος αδερ Ο Θάνατος, ο μας ώ παντοτινά που με μιας εν ς τους χωρίζει, όλου ρες ώνει.. ∆υο μέ εν ς ανθρώπου μιλούσα μαζί πριν πεθάνει ξίδι ή μάλλον του.... Καλό τα α σύντροφε. Θ καλή πατρίδα ού αλ μυ υ νιά το ‘σαι σε μια γω στο ες Μ ς. μα νων και των αγώ ς... ρη λέει ο Σωτή τραίνο έφυγε Ελένη Καρασσ

αβίδου

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ποινικοποιείται ο αγώνας των εργαζομένων στην Coca Cola

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Σ’ αυτό το ταξίδι δεν υπάρχει «εμείς», αλλά όλοι μαζί!

ναβολή για τον Σεπτέμβριο πήρε η προσφυγή του υπεύθυνου ασφαλείας (εταιρεία σεκιούριτι) της Coca Cola εναντίον δύο εργαζομένων τους οποίους κατηγορεί ότι τον προπηλάκισαν. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι πρόκειται για μεθοδεύσεις της εταιρείας που στόχο έχει την ποινικοποίηση του αγώνα των εργαζομένων, οι οποίοι βρίσκονται 5 μήνες σε απεργία. Χαρακτηριστικό της μεθόδευσης της εταιρείας να κρατά ομήρους τους εργαζομένους είναι το γεγονός της προσαγωγής, με αυτόφωρη διαδικασία, δύο εργαζομένων μετά τη μήνυση της εταιρείας σεκιούριτι. Η δίκη πήρε αναβολή, εξαιτίας της μη προσκόμισης της ιατρικής γνωμάτευσης που θα αποδείκνυε τον προπηλακισμό του υπευθύνου ασφαλείας της εταιρείας σεκιούριτι της Coca Cola. Τρεις μήνες μετά πραγματοποιήθηκε η ίδια διαδικασία, δηλαδή οι εκπρόσωποι της εταιρείας ζήτησαν αναβολή γιατί πάλι δεν είχαν το εν λόγω ιατρικό έγγραφο. Έτσι, είναι άξιο απορίας πως τόσους μήνες μετά θα υπάρξει μία ιατρική γνωμάτευση που να αποδεικνύει τον προπηλακισμό του καταγγέλλοντα από τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι της Coca Cola συγκεντρώθηκαν έξω από το δικαστικό Μέγαρο πραγματοποιώντας διαμαρτυρία ενάντια στις μεθοδεύσεις ποινικοποίησης του αγώνα τους. Το ∆Σ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά κήρυξε για το λόγο αυτό 4ωρη στάση εργασίας σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου. Στο πλευρό τους βρέθηκαν εκπρόσωποι όλων των σωματείων του κλάδου στα εμφιαλωμένα ποτά Βόλου και ∆ωδεκανήσου καθώς και οι σχολικοί φύλακες, εκφράζοντας συμπαράσταση στον αγώνα τους.

’ αυτό το ταξίδι δεν υπάρχει «εμείς» αλλά όλοι μαζί, γιατί αν και ο δρόμος είναι μακρύς, πρέπει να φτάσουμε στον προορισμό μας: την «άλλη Θεσσαλονίκη». Την Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ανατροπής προς όφελος των ανθρώπων της που στενάζουν από τη φτώχεια και την ανεργία, που δεν μπορούν να κάνουν όνειρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους, αλλά ζουν με τον εφιάλτη της μετανάστευσης αντικρίζοντας το θυμωμένο χρώμα του Θερμαϊκού. Την πόλη που δεν θα φοβάται να φορά τα προικιά των 2.300 χρόνων ιστορίας της και δεν θα αναμασά την κοινωνική και πολιτιστική φτώχεια της. Ο δρόμος είναι γεμάτος περιπέτειες, αφού τώρα πρέπει να τους σταματήσουμε, πριν διαλύσουν εντελώς όχι μόνο την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά την κοινωνία, τη χώρα την ίδια. Και εδώ είναι που η απροθυμία και η αβελτηρία της σημερινής δημοτικής αρχής «ήρθε και έδεσε» με τις κυβερνητικές συνταγές των μνημονίων, οι οποίες αφήνουν πίσω τους ανθρώπους χωρίς δουλειά, χωρίς βασικά αγαθά, κλειδωμένους σε μια πόληφυλακή. Η Θεσσαλονίκη θα γίνει Ανοιχτή Πόλη όταν γίνει πόλη Αξιοπρέπειας, Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης. Τη στενεύει την πόλη το φόρεμα της Φτωχομάνας. Η «Θεσσαλονίκη – Ανοιχτή Πόλη» δεν αρκείται στα φκιασίδια: δεσμεύεται

για τη θέσπιση δημοτικής πολιτικής και την άμεση εφαρμογή 12 μέτρων ανακούφισης των πολιτών που πλήττονται από τη φτώχεια. ∆εσμεύεται να μην υπάρξει κάτοικος της Θεσσαλονίκης χωρίς στέγη, ρεύμα, νερό, θέρμανση, τροφή και πρόσβαση στην Υγεία. Αυτή η στόχευση δεν μας αποπροσανατολίζει από εκείνα που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για να τα απολαμβάνει κάθε κάτοικος αυτής της πόλης και να έχει μερίδιο στην ευτυχία: σύγχρονα, «πράσινα» σχολεία, αξιόπιστες και πολύμορφες συγκοινωνίες -δημόσιες αστικές αλλά και διαδημοτικές μητροπολιτικής εμβέλειας-, άνετη προσπέλαση και πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, εναλλακτικές διαδρομές και βιώσιμη κινητικότητα για ποδήλατα, πεζοπορία, skating, θαλάσσια συγκοινωνία, μέσα σταθερής τροχιάς. Από την άλλη, τα απλά και καθημερινά δεν μπορούν να υπάρξουν αν δεν νικήσουμε τη μάχη που δίνουμε υπερασπιζόμενοι το δημόσιο χαρακτήρα των βασικών κοινωνικών αγαθών και υποδομών της πόλης: το νερό, την ενέργεια, το λιμάνι. Σ’ αυτό το ταξίδι το «εγώ» και το «εμείς» γίνεται όλοι μαζί, γιατί οι αποσκευές μας πρέπει να είναι γεμάτες όχι μόνο με γνώση, βιωμένη εμπειρία από τη συμμετοχή στα κοινά, τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες αυτού του τόπου, αλλά και από τα όνειρα και τον αυθορμητισμό των νέων ανθρώπων που δεν «βολεύονται με λιγότερο ουρανό». Γι’ αυτό αντιτάσσουμε το συλλογικό απέναντι στον δημαρχοκεντρισμό. Ο δήμος πρέπει να είναι θεσμός λαϊκής έκφρασης και όχι «του πρώτου ανδρός αρχή». Προτεραιότητα για μας είναι η συμμετοχή των πολιτών στις στρατηγικές επιλογές της πόλης. Πρόθεσή μας είναι να δημιουργηθεί ένα όργανο ανοιχτό στο σύνολο του πληθυσμού, που θα έχει όχι μόνο συμβουλευτικό αλλά και αποφασιστικό χαρακτήρα. Είναι καιρός οι πολίτες να παρεμβαίνουν άμεσα στα θέματα της πόλης. Οχι μόνο να ελέγχουν τη ∆ημοτική Αρχή αλλά και να έχουν αποφασιστικό λόγο. Καλούμε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης να δουλέψουμε μαζί, με πάθος και αγάπη για την πόλη μας, για την επίλυση των προβλημάτων της. Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης

Πρέπει η αριστερά να διατηρεί το ηθικό της πλεονέκτημα; ∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

ι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές συνήθως παίρνουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα, πόσο μάλλον σε εποχές σαν τη σημερινή που η ελληνική κοινωνία ζει οριακές καταστάσεις κι αποζητά εναγωνίως κάποια εναλλακτική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο μοναδικός φορέας αριστερής εναλλακτικής λύσης, ήταν αναμενόμενο να προσδώσει έντονο πολιτικό κλίμα στις επερχόμενες αναμετρήσεις των τοπικών εκλογών. Όσον αφορά, όμως, τη διαχείριση των υποψηφιοτήτων έγιναν μεγάλα λάθη αλλά και επιλογές προσώπων που απηχούν από τη μια χρόνιες παθογένειες του χώρου κι από την άλλη συγκεκριμένους πολιτικούς προσανατολισμούς και στρατηγικές κατευθύνσεις. Αν πάρουμε μία-μία της υποψηφιότητες των περιφερειαρχών μπορούμε να διακρίνουμε σαφώς τις πολιτικές επιλογές που τις προέκριναν και πολύ λιγότερο τα αυτοδιοικητικά κριτήρια που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχα κι ευδιάκριτα.

Υπάρχουν υποψήφιοι περιφερειάρχες που είναι κεντρικά κομματικά στελέχη της πλειοψηφίας εντός του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη τάσεων που συνεργάζονται και στηρίζονται από την πλειοψηφία, στελέχη της μειοψηφίας, ώστε να κρατηθούν οι ισορροπίες, μια υποψηφιότητα με διεισδυτικότητα προς το ΚΚΕ κι οι γνωστές υποψηφιότητες που παραπέμπουν σε αμφιλεγόμενα μεγάλα ακροατήρια κι ανανήψαντες πρώην πασόκους. Στην περιφέρεια ∆υτικής Μακεδονίας δεν έχει κατακαθίσει ακόμα ο κουρνιαχτός της υποψηφιότητας Καρυπίδη. Οι δικαιολογίες περί άγνοιας και η αντιμετάθεση ευθυνών μεταξύ τοπικών επιλογών και κεντρικής γραμμής δεν πείθουν πλέον κανέναν. Ένας καλός τρόπος για να ξανακερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ «τη χαμένη του αριστερή τιμή» στην περιοχή είναι να στηρίξει την υποψηφιότητα του εργαζόμενου της ∆ΕΗ που έχει επιλεγεί από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι, θα δείξει την ωριμότητα που δηλώνει η στήριξη ενός υπο-

ψηφίου μικρότερης εμβέλειας που διαθέτει όμως ταξικά χαρακτηριστικά, θα φρενάρει τη σεχταριστική στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τελευταία έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και θα αποδείξει ότι οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν στρέφονται μόνο προς τα δεξιά αλλά και προς τα αριστερά. Η υποψηφιότητα Βουδούρη στην Πελοπόννησο φαίνεται να περνάει «στο ντούκου» παρά τις αντιδράσεις και σε τοπικό επίπεδο αλλά και από μεγάλα τμήματα της βάσης του κόμματος. Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να επιμένει στις εκ των άνω επιλογές και να προσδοκά αμφιλεγόμενες εκλογικές επιτυχίες, ανεξάρτητα αν αυτές επιφέρουν καίρια πλήγματα στην αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος. Είναι πολύ σημαντικό, στις εκλογές της αυτοδιοίκησης, ο ΣΥΡΙΖΑ να ανακτήσει και να διατηρήσει το ηθικό πλεονέκτημα που απαιτεί ο κόσμος από την αριστερά. Ένας σημαντικός παράγοντας

που θα εκτιμηθεί από τις τοπικές κοινωνίες είναι η παραμονή των εκλεγμένων, είτε είναι νικητές είτε όχι, στα αυτοδιοικητικά πράγματα και μετά τις εκλογές. Υπάρχουν, δυστυχώς, παραδείγματα εκλεγμένων στις περασμένες τοπικές εκλογές που εγκατέλειψαν την αυτοδιοικητική τους θέση κι επέλεξαν τη βουλευτική έδρα και τώρα ξανακατεβαίνουν υποψήφιοι. Με άλλα λόγια, «όλα τα σφάζω-όλα τα μαχαιρώνω». Αυτή η γνωστή τακτική που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα στελέχη των φθαρμένων αστικών κομμάτων εξουσίας δεν πρέπει να ακολουθείται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να πάψει να είναι εφαλτήριο πολιτικής καριέρας για την κεντρική πολιτική σκηνή. Και να μην ξεχνάμε: όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ περιμένοντας από αυτόν κάτι το διαφορετικό. Ο δικηγόρος του διαβόλου

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

«ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ»

Η ανεπαίσθητη χειραγώγηση

Του Στράτου Κερσανίδη

πάρχουν πολλοί τρόποι ελέγχου και χειραγώγησης των ανθρώπων. Συνήθως είναι εμφανείς οι μηχανισμοί τους και προφανείς οι αντιστάσεις. Τι γίνεται, όμως, όταν η ανθρώπινη επιθυμία επιβάλλεται ως τέτοια και ελέγχεται μέσα από μηχανισμούς ανεπαίσθητους, ύπουλους που εμφανίζονται με το προσωπείο της φροντίδας, της στοργής, της αγάπης; Ένα πραγματικό περιστατικό το οποίο συνέβη στο Βέλγιο το 2007 είναι η βάση του σεναρίου της ταινίας «Πέρα από τη λογική» ( perdre la raison / Our children)

“

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

του Γιοακίμ Λαφός. Τρεις πρωταγωνιστές μια ιστορίας που αρχίζει με τις καλύτερες προοπτικές για να τελειώσει ως τραγωδία. Ο Μουνίρ κατάγεται από το Μαρόκο. Ζει στο σπίτι του γιατρού Αντρέ Πινζέ, ο οποίος τον υιοθέτησε και έτσι του έδωσε την ευκαιρία να πάρει άδεια παραμονής στο Βέλγιο. Το ίδιο συνέβη και με την αδελφή του Μουνίρ, με την οποία ο γιατρός έκανε λευκό γάμο για να καταφέρει η κοπέλα να μεταναστεύσει νόμιμα. Η Μιριέλ είναι μια όμορφη νεαρή δασκάλα. Ο Μουνίρ την ερωτεύεται και αποφασίζει να την παντρευτεί. Ο Αντρέ προσφέρει δουλειά στο θετό του γιο, τον βοηθά στο γάμο του, του πλη-

Ειδοί του Μαρτίου Ε

Η πατριαρχία δεν έχει πάντα τη μορφή του άντρα - νταή του εξουσιάζει την οικογένειά και δέρνει τη γυναίκα και τα παιδιά του. Μπορεί να εμφανίζεται με πρόσωπο πατρικό, στοργικό, που νοιάζεται.

ρώνει το ταξίδι του μέλιτος. Το ζευγάρι και ο γιατρός ζουν στο ίδιο σπίτι και ο τελευταίος αναλαμβάνει το ρόλο του φύλακα-αγγέλου τους. Όλοι φαίνονται ευτυχισμένοι και την ευτυχία τους έρχεται να συμπληρώσει η γέννηση της πρώτης κόρης του ζευγαριού. Ο καιρός περνά, η Μιριέλ έχει αποκτήσει σύντομα τρεις κόρες και φαίνεται πως αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα. Όταν ο Μουνίρ λέει στον Αντρέ πως σκέφτονται να φύγουν από το σπίτι και να πάνε στο Μαρόκο, εκείνος θυμώνει, του λέει πως είναι αχάριστος και αγνώμων παρά τα όσα έχει κάνει γι’ αυτόν. Τελικά μετακομίζουν όλοι σε μεγαλύτερο σπίτι, η Μιριέλ αποκτά το τέταρτο της παιδί, ένα αγόρι, αλλά η ψυχολογική της κατάσταση χειροτερεύει. Η σχέση του ζευγαριού βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί, ο Αντρέ κανονίζει να πάρει άδεια η Μιριέλ από τη δουλειά της και φροντίζει να επισκεφθεί ψυχολόγο. Η κατάσταση της γυναίκας δεν βελτιώνεται, μοιάζει παραιτημένη, αδιάφορη. Το ξέσπασμά της θα είναι ήρεμο, χωρίς υστερίες και φωνές. Ήρεμα θα καλέσει τα παιδιά της ένα-ένα κοντά της και ως νέα Μήδεια θα αναζητήσει τη λύτρωση από μια ζωή που φαινόταν αλλά δεν ήταν ευτυχισμένη. Ο Γιοακίμ Λαφός σκηνοθετεί μια τραγωδία. Η Μήδεια – Μιριέλ φτάνει στο αποτρόπαιο έγκλημά της μέσα από διαδρομές αλλοπρόσαλλες, από περίεργους λαβύρινθους στοργής και φροντίδας. Κάπως έτσι «χάθηκε» μέσα στη δίνη μιας αγάπης αγορασμένης, που απαιτούσε ανταπόδοση, αν και όχι με τόσο εμφανή τρόπο. Η ίδια γυναίκα έχασε το νήμα της

16ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ιδοί του Μαρτίου παρά μία ημέρα, δίδεται η εκκίνηση του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης «Εικόνες του 21ου αιώνα». Μία ημέρα η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα που έγινε το 44 π.Χ., στις 15 Μαρτίου. Παρά μία ημέρα, λοιπόν, δηλαδή στις 14 Μαρτίου, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ υποδέχεται τις ταινίες, τους δημιουργούς και το κοινό, σε μια κινηματογραφική γιορτή που αγαπούν ιδιαίτερα οι Θεσσαλονικείς και που θα διαρκέσει έως τις 23 Μαρτίου. Η ταινία έναρξης του φετινού φεστιβάλ, που θα προβληθεί την ερχόμενη Παρασκευή στο Ολύμπιο, ονομάζεται «Λινάρ» και την έχει σκηνοθετήσει η Νάστια Ταράσοβα από τη Ρωσία. Πρόκειται για μια ανθρώπινη, συγκινητική ιστορία με πρωταγωνιστή τον Λινάρ, ένα αγόρι που ταξιδεύει από την πατρίδα του τη Ρωσία μέχρι την Ιταλία για να υποβληθεί σε εγχείριση μεταμόσχευσης καρδιάς. Με ιδιαίτερη ευαισθησία η σκηνοθέτιδα εστιάζει στην περιπέτεια του Λινάρ αλλά και στο θάρρος του, αφού είναι αυτός που δίνει κουράγιο στους ανθρώπους που στέκονται στο πλευρό του. Παράλληλα, το Σάββατο 15 Μαρτίου, εγκαινιάζεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ η έκθεση φωτογραφίας «Ενρί Τσανάι: Στην κόψη του κάδρου». Αφοπλιστικές ανθρώπινες ιστορίες περνούν μπροστά από το φωτογραφικό φακό του Τσανάι, σχηματίζοντας μια όψη του σύγχρονου κόσμου που κινείται ανάμεσα στο περιθώριο και τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, με την υποστήριξη του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Εξήντα ελληνικά ντοκιμαντέρ θα προβληθούν τόσο στο διεθνές πρόγραμμα όσο και στο ελληνικό πανόραμα του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Οι ταινίες αυτές συνθέτουν ένα γοητευτικό μωσαϊκό της ανθρώπινης πραγματικότητας και πραγματεύονται μια σειρά από επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα. Θα δούμε σύγχρονες εικόνες της κρίσης διαδρομές στην ιστορία, τη μνήμη και την πολιτική, αλλά και ταινίες με έμφαση στην καλλιτεχνική δημιουργία και σε πορτρέτα ξεχωριστών ανθρώπων. Αυτοί οι άξονες επάνω στις οποίες κινούνται οι θεματικές που κυριαρχούν στα ελληνικά ντοκιμαντέρ.

ίδιας της ζωής και της επιθυμίας της και εγκλωβίστηκε μέσα στο γάμο και τη μητρότητα αφήνοντας τον εαυτό της χωρίς στηρίγματα. Κι όταν χρειάστηκε κάποια στηρίγματα, απλώς τέτοια δεν υπήρχαν. Η πατριαρχία δεν έχει πάντα τη μορφή του άντρα - νταή του εξουσιάζει την οικογένειά και δέρνει τη γυναίκα και τα παιδιά του. Μπορεί να εμφανίζεται με πρόσωπο πατρικό, στοργικό, που νοιάζεται. Μπορεί να «δηλητηριάσει» ακόμη και τον αγνό έρωτα της Μίριελ και του Μουνίρ. Γιατί δεν είναι απλά μια αντίληψη που μπαινοβγαίνει στα μυαλά των ανθρώπων, αλλά μια κοινωνική κατάσταση βαθιά ριζωμένη στην καθημερινότητά μας. Ο πατέρας-αφέντης Αντρέ, είναι η προσωποποίηση της εξουσίας, ο σύζυγος Μουνίρ ο άβουλος γιος που διαιωνίζει την εξουσία, η σύζυγος - θύμα που μετατρέπεται σε θύτη με τελικά θύματα, τα παιδιά, που αποτελούν και τους πλέον αδύναμους κρίκους αυτής της σχέσης εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου. Και αν πάμε λίγο παραπέρα βλέπουμε πως ο Λαφός θίγει και το ζήτημα της μετανάστευσης, με τις σχέσεις εξάρτησης που δημιουργούνται ανάμεσα στον Αντρέ και την οικογένεια του Μουνίρ. Κυρίες και κύριοι, ιδού ο καπιταλισμός και όχι απλά μια δραματική ταινία. Εξαιρετικό φιλμ σκηνοθετημένο με ρεαλιστικό συναίσθημα και πολύ, μα πάρα πολύ, υπευθυνότητα και αντίληψη της πραγματικότητας strakersan@gmail.com, kersanidis.wordpress.com

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Προβάλλονται επίσης οι ταινίες:

 «Ξενοδοχείο Grand Budapest» (The Grand Budapest Hotel) του Γουές Άντερσον: Με το ιδιότυπο χιούμορ και την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Άντερσον, η ταινία αποκτά τη δική της ομορφιά. Ο Γκουστάβ Χ, κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, εργάζεται ως θυρωρός σε ένα διάσημο ευρωπαϊκό ξενοδοχείο. Όταν πιάνει δουλειά στο ίδιο ξενοδοχείο ο νεαρός Ζίρο Μουσταφά, ο Γκουστάβ τον παίρνει υπό την προστασία του. Σύντομα οι δύο άνδρες δένονται με δυνατή φιλία. Οι δυο τους θα βρεθούν στο επίκεντρο μιας ιστορίας, κατά την οποία θα κλαπεί και θα ανακτηθεί ένας ανεκτίμητος πίνακας της Αναγέννησης, και μιας μάχης για μια τεράστια οικογενειακή περιουσία. Ίντριγκες και κλοπές, κόλπα και δολοπλοκίες και όλα αυτά σε ένα ιστορικό πλαίσιο τεράστιων και δραματικών αλλαγών στη Γηραιά Ήπειρο.  «Φως μετά το σκοτάδι» (Post tenebras lux) του Φερνάτο Ρεϊγάδας: Στο Μεξικό, ο Χουάν και η οικογένειά του εγκαταλείπουν την πόλη και εγκαθίστανται στην εξοχή. Από τη μια μεριά, χαίρονται τη ζωή κοντά στη φύση αλλά παράλληλα υποφέρουν καθώς έρχονται σε επαφή με έναν κόσμο που αντιμετωπίζει τη ζωή διαφορετικά. Ο Χουάν αρχίζει να αναρωτιέται εάν αυτοί οι κόσμοι αλληλοσυμπληρώνονται ή πολεμούν μεταξύ τους.

 «300: Η άνοδος της αυτοκρατορίας» (300: Rise of an empire)

του Νόαμ Μούρο: Μπορεί το επιτυχημένο κόμικς του Φρανκ Μίλερ να μεταφέρεται με άψογο τρόπο στον κινηματογράφο, αλλά η ταινία βασίζεται στο θέαμα. Όχι βέβαια, πως αυτό είναι κατ’ ανάγκη κακό. Ο έλληνας στρατηγός Θεμιστοκλής πολεμά με το στόλο του το στρατό του Ξέρξη και της Αρτεμισίας.

Σινεφίλ

26 ΜΟΥΣ

Σ ΠΡΟΤΑ ΚΕ

δρενιώτη ιάνα Μαλαν Επιµέλεια: Λam@otenet.gr lian

 Ευανθία Ρεμπούτσικα, «Τι λέει η αλεπού;»

Haig Yazdjian, «Τα λουλούδια της ερήμου»

υνεχίζονται οι επιτυχημένες εμφανίσεις του Αρμενοσύριου σολίστα στο ούτι Haig Yazdjian. Mαζί του οι εξαίρετοι βιρτουόζοι μουσικοί: Θοδωρής Κοτονιάς - τραγουδοποιός, νέι, γιουκαλίλι, κρουστά και Μακρινός Ξάδερφος, Μάρθα Μαυροειδή - τραγουδοποιός, σάζι, ηλεκτρική λάφτα, Βαγγέλης Καρίπης - συνθέτης, κρουστός κάθε λογής, κροταλιστής, Πέτρος Βαρθακούρης - ενορχηστρωτής, όρθιο μπάσο, πλαγιαστό μπάσο, κιθάρα και Αστέριος Παπασταματάκης – πιάνο, keyboards. Στο άνυδρο κοινωνικά και πολιτιστικά τοπίο, έρχονται με τις μουσικές τους να ποτίσουν τις καλύτερες στιγμές του τραγουδιού με αρμένικα, εργένικα, ιδιωτικά, οικογενειακά, λαϊκά, δημοτικά, χαρούμενα και λυπημένα, στωικά και στροβιλιστικά, εξωστρεφή και μυστικά τραγούδια. Τραγούδια της δραχμής και του ευρώ, της Ανατολής και της ∆ύσης. Τα Σάββατα του Μάρτη, στις 11μ.μ., στο Γυάλινο Up Stage (Λεωφόρος Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη, τηλ.: 210 9316101). Τιμές: 12 ευρώ, είσοδος με ποτό στο bar, 20 ευρώ, είσοδος με ποτό στο τραπέζι.

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

«Στην κόψη του ξυραφιού»

ΙΣ ΣΕ

MOYΣΙΚΗ

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα συνεχίζει την Κυριακάτικη Παιδική Γιορτή, για 4 Κυριακές ακόμα. Παρέα, πάντα, με τους αγαπημένους της μικρούς φίλους και 5 σολίστες μουσικούς παρουσιάζουν την παιδική συναυλία με τίτλο από το ομώνυμο cd «Τι λέει η αλεπού;». Τη μουσική υπογράφει η Ευανθία Ρεμπούτσικα και τους στίχους η Ελένη Ζιώγα και είναι εμπνευσμένο από τους Μύθους του Αισώπου. Μέσα από την μουσική και τις παιδικές φωνές ζωντανεύουν αγαπημένοι ήρωες και χιλιοειπωμένες ιστορίες όπως η Αλεπού, η Χελώνα, ο Τζίτζηκας & ο Μέρμηγκας αλλά και ο ξεχωριστός Κόρακας. Στην παράσταση συμμετέχουν οι μουσικοί: Ανδρέας Συμβουλόπουλος - πιάνο, Θάνος Σταυρίδης ακορντεόν, Τζίμ Σταρίδας - τρομπόνι, Άγγελος Παπαδάτος - κοντραμπάσο, Νίκος Παπαβρανούσης - τύμπανα. Η παιδική χορωδία αποτελείται από τους: Χρήστο Γόρδιο, Γιώργο Κανελλόπουλο, Μιχαήλ Πρωτονοτάριο, Βασίλη Τσιρκινίδη, Ηρώ Κανελλοπούλου, ∆έσποινα Πέτσιου, Κάτια Σαρατσή, Μιρέλλα Αγιοπούλου και Ειρήνη Φραγκή. Τις Κυριακές του Μάρτη, στις 11π.μ. και στις 2μ.μ. (δύο παραστάσεις), στον Ιανό (Σταδίου 24, τηλ.: 210 3217810. Γενική Είσοδος: 10 ευρώ.

Νάνσυ Μπινιαδάκη εμπνεύστηκε και σκηνοθετεί μια εντυπωσιακή παράσταση μουσικού θεάτρου. «Στην κόψη του ξυραφιού» συλλαμβάνει το στίγμα του σημερινού κόσμου και το εκφράζει με εξπρεσιονιστικά στοιχεία και με τη συνεργασία όλων των τεχνών για να φτιάξει ένα σύμπαν που δεν καταφεύγει στη νοσταλγία, αλλά δεν μπορεί να διακρίνει και τίποτα μέσα στην ομίχλη των γεγονότων. Η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου επιλέγει και ερμηνεύει τα μουσικά κομμάτια του ανησυχητικού συνόρου ανάμεσα σε αυτό που ξέραμε και σε αυτό που δεν αναγνωρίζουμε. Η διακεκριμένη πιανίστα ερμηνεύει απαιτητικά μουσικά κομμάτια από την εποχή του μπαρόκ μέχρι τον 21ο αιώνα: Μπαχ, Ραμό, Μπάρτοκ, Σκριάμπιν, Ραχμάνινοφ, Σούμπερτ, Λιστ, Λίγκετι, Κραμπ, αλλά και δικές της συνθέσεις. Η ηθοποιός Άννα Καλαϊτζίδου συνθέτει έναν οργισμένο μονόλογο με κείμενα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, λογοτεχνικά, ποιητικά, ακόμα και ειδησεογραφικά. Από τον Ηράκλειτο και τον Όμηρο, μέχρι τον Ιονέσκο και τον Καμί, αλλά και τον Καρούζο και τον Λειβαδίτη και τον Φίλιπ Ντικ. Η ακροβάτης Μυρτώ Πετροχείλου αιωρείται χωρίς δίχτυ ασφαλείας, αναζητώντας ένα σταθερό σημείο για να πιαστεί και από εκεί να αρχίσει πάλι την αδιάκοπη αιώρησή της. Το βίντεο του Αλέξανδρου Λεωνίδου ενώνει με εικόνες και αισθήσεις τα στοιχεία της παράστασης που είναι κι αυτή μετέωρη ανάμεσα στα είδη, αλλά και φιλόξενη στη συνύπαρξή τους.Οι φωτισμοί της παράστασης είναι του ∆ιονύση Ευθυμιόπουλου, τα κοστούμια της Τριάδας Παπαδάκη και τα σκηνικά της Κυριακής Τσίτσα. Εικόνα, κίνηση, μουσική και λόγος βεβαιώνουν έναν κόσμο σε υπαρξιακή κρίση. Η παράσταση ανήκει στη Σειρά Σύγχρονο Μουσικό Θέατρο. Την Πέμπτη 13 και την Παρασκευή 14 Μαρτίου, στις 9μ.μ., στην αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής. Τιμές εισιτηρίων: 17 και 28 ευρώ. Ειδικές τιμές: 6 (φοιτητές, νέοι, άνεργοι και Α.Μ.Ε.Α.) και 11ευρώ (65+ και πολύτεκνοι).

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ήταν κάποτε ένα Μέγαρο; Ο

κτώ μήνες μετά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για οριστική λύση, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών πνέει τα λοίσθια… Το Μέγαρο Μουσικής δεν είναι επιχείρηση, σκοπός του δεν είναι το κέρδος, είναι ο πολιτισμός −και γι’ αυτό επιχορηγείται. Εξαρχής ήταν γνωστό στο κράτος ότι τα δάνεια για την ανέγερση του νέου κτιρίου δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να εξυπηρετηθούν από το ίδιο το Μέγαρο. Ως εκ τούτου, το ελληνικό ∆ημόσιο ανέλαβε, από την πρώτη στιγμή, ως εγγυητής, να αποπληρώνει τις δόσεις του δανείου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η λειτουργική επιχορήγηση του Μεγάρου Μουσικής χρησιμοποιείται για την αποπληρωμή των δόσεων του δανείου. Έτσι πλέον το Μέγαρο αδυνατεί να καλύψει τις λειτουργικές του δαπάνες, καθώς και

τη μισθοδοσία των εργαζομένων. Να υπενθυμίσουμε εδώ για άλλη μια φορά ότι, ακόμη κι αν το Μέγαρο πάψει να λειτουργεί, το ελληνικό ∆ημόσιο θα συνεχίσει, ως εγγυητής, την αποπληρωμή των δανείων. Όλο αυτόν τον καιρό το Μέγαρο συνέχισε την υποδειγματική λειτουργία του στηριζόμενο εν πολλοίς στην ευσυνειδησία των υπαλλήλων του, και παρά τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Μεταξύ άλλων εκδηλώσεων, και η πολύ σημαντική τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματοποιήθηκε άψογα, χάρη στον επαγγελματισμό των εργαζομένων. Κανείς δεν έχει καταλάβει πως το Μέγαρο καταρρέει. Πως, αν δεν αλλάξει κάτι γρήγορα, το Μέγαρο κλείνει! Η κυβέρνηση έχει δηλώσει πως θέλει το Μέγαρο ανοιχτό, αλλά οι λύσεις αργούν. Και εμείς, οι εργαζόμενοι του Μεγάρου, κρούουμε κώδωνα κινδύνου σε μια περίοδο που ο δεσμός του Μεγάρου με την κοινωνία ολοένα και ενδυναμώνεται. Ζητάμε την οριστική λύση που θα διασφαλίζει όχι μόνο το αύριο του Οργανισμού και τις θέσεις εργασίας μας, αλλά κυρίως την ίδια και καλύτερη ακόμη ποιότητα λειτουργίας και παροχής υπηρεσιών για το κοινό.

Το πρόβλημα με το Μέγαρο δεν είναι απλώς αν θα χάσουν τη θέση τους άλλοι 195 εργαζόμενοι, αλλά αν αντέχει μια ολόκληρη κοινωνία να χάσει την πρόσβασή της σ’ αυτό το παράθυρο που ανοίγει για όλους μας η Τέχνη. Όπως έγραψε πρόσφατα ο μουσικός και μέλος του ∆.Σ. του ΟΜΜΑ Αλκίνοος Ιωαννίδης: «Αν έλεγε κανείς στους κατοίκους της Γλασκόβης, της Σεούλ, του Καράκας, του Σικάγο, της Στοκχόλμης, της Αβάνας, του Παρισιού ή της Μόσχας πως το δικό τους Μέγαρο πρέπει να κλείσει, θα τον έπαιρναν με τις πέτρες αριστεροί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, αναρχικοί και λογιστές… Ο χώρος αυτός ανήκει σε όλους τους κατοίκους του τόπου. Ανήκει εξίσου στον χορηγό και στον άνεργο ή στον φοιτητή, που μπορεί να παρακολουθήσει δωρεάν ή με ελάχιστο εισιτήριο σπουδαίες συναυλίες κλασικής και άλλης μουσικής, έχοντας επίσης ελεύθερη πρόσβαση σε μια ανοιχτή, σύγχρονη Μουσική Βιβλιοθήκη». Ιδιοκτήτης του Μεγάρου είναι ο κάθε έλληνας πολίτης. Το μέλλον του Μεγάρου μας αφορά όλους. Γιατί είναι το μέλλον που πρέπει να οραματιζόμαστε για τον εαυτό μας και για τις γενιές που έρχονται. •

1043

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

ΒΙΒΛΙΟ

Οι έντιμοι της δημοσιογραφίας

το Ex Libris της 16ης ∆εκ. 2012, σχολιάζαμε πως ο ∆ημήτριος Γρηγορίου Καμπούρογλου, ο ιστορικός των Αθηναίων, δεν έχει πάρει τη θέση που του αντιστοιχεί στην Ιστορία. Φέραμε ως ένδειξη τη μη μνημόνευση κατά τη διάρκεια του έτους της διπλής επετείου του, με τη συμπλήρωση 160 χρόνων από τη γέννησή του και 70 από τον θάνατό του. Πιθανώς και λίγο ρομαντικά, αναμέναμε να θυμηθούν αυτόν τον αμετανόητο αθηναιολάτρη τα πνευματικά Ιδρύματα, στων οποίων την ίδρυση πρωτοστάτησε. Όπως η Ακαδημία Αθηνών, η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία, η Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία, αλλά και η ΕΣΗΕΑ, που τα τελευταία χρόνια εορτάζει επετείους επιφανών μελών της. ∆ημοσιογράφος ο Καμπούρογλου, από τα 23 του χρόνια μέχρι τον τελευταίο Πόλεμο. Και θα συνέχιζε μέχρι τέλους – απεβίωσε στις 21 Φεβ. 1942 – αν δεν ερχόταν η Κατοχή. Στο περιοδικό της ιταλικής προπαγάνδας, «Κουαδρίβιο», αρνήθηκε να δώσει συνεργασία, ακόμη και να επιτρέψει αναδημοσίευση κειμένου του. Σύμφωνα με μαρτυρία, πιεζόμενος από Ιταλό υπεύθυνο και θέλοντας να τον ξεφορτωθεί, του πρότεινε κυνικά την αναδημοσίευση παλαιότερου κειμένου του με τίτλο «Πώς ο Μοροζίνης ανατίναξε τον Παρθενώνα». Εκτός από δημοσιογράφος και επιφυλλιδογράφος με κατά καιρούς μόνιμη στήλη, ο Καμπούρογλου υπήρξε εκδότης δυο περιοδικών. Το πρώτο, η «Εβδομάς», ξεκίνησε Μάρ. 1884, που σημαίνει μία τριακονταετία προ της ιδρύσεως της ΕΣΗΕΑ. Ένα χρόνο μικρότερος του Παπαδιαμάντη, ο οποίος δεν πρόλαβε να γραφτεί μέλος, ο Καμπούρογλου ήταν ο πρώτος εγγραφείς. Ήταν, δηλαδή, κάτοχος δημοσιογραφικής ταυτότητας με αύξοντα αριθμό ένα. Ο ∆ιονύσιος Τροβάς, που τον γνώρισε λίγο πριν από τον Πόλεμο και αποτέλεσε τη φιλική συντροφιά του στα τελευταία χρόνια της ζωής του, θυμάται να του δείχνει με καμάρι την ταυτότητά του. Το αναφέρει στη βιογραφία του Καμπούρογλου, που εξέδωσε τέλη του 1981, ώστε να είναι έτοιμη κατά το επόμενο, επετειακό έτος. Τότε ακόμη, η Ακαδημία Αθηνών τιμούσε τον Καμπούρογλου, που ήταν το πρώτο αιρετό μέλος της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών, το 1927, με συνυποψήφιους τους Νιρβάνα και Ξενόπουλο. Οι προηγηθέντες τρεις πρώτοι Ακαδημαϊκοί (Σίμος Μενάρδος, Παλαμάς, ∆ροσίνης) είχαν διοριστεί το προηγούμενο έτος κατά την ίδρυσή της. Σε εκείνο το δημοσίευμα, είχαμε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να τον θυμηθεί το 2014 τουλάχιστον η ΕΣΗΕΑ, κατά τον εορτασμό της πρώτης εκατονταετηρίδας της. Βεβαίως, η ημέρα της επετείου, η 14η ∆εκ., αργεί ακόμη, ωστόσο εκδόθηκε το Ημερολόγιο 2014, με εορταστικό χαρακτήρα. Όπως πάντα με μικρή καθυστέρηση, ήδη με τον τίτλο του υπογραμμίζει τα «Εκατό χρόνια ΕΣΗΕΑ». ∆εν είναι ωστόσο αποκλειστικά αφιερωμένο στην επέτειο, όπως θα αναμενόταν, αλλά συμπληρώνεται με «Αφιέρωμα στον Βλάση Γαβριηλίδη». Σύμφωνα με το εισαγωγικό σημείωμα του ∆.Σ. του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ, στο Ημερολόγιο “περιγράφεται διεξοδικά η διαδρομή της”, αλλά τόσο αυτή όσο και το Μορφωτικό Ίδρυμά της “αποφάσισαν να εστιάσουν στον Βλάση Γαβριηλίδη”. Με το σκεπτικό, πως, “μολονότι εκδότης-επιχειρηματίας, υπήρξε πρωτοπόρος, καινοτόμος, αναμορφωτής και δάσκαλος της δημοσιογραφίας”. Μάλιστα, προστίθεται, ως “ενδεικτικό της εντιμότητας και της αδέκαστης δημοσιογραφικής του διαδρομής, το γεγονός ότι έφυγε από τη ζωή πάμφτωχος.” Τέλος, στο εισαγωγικό, αναγγέλλεται “εκτενής αναφορά στη ζωή και το έργο του”.

Οι παραπάνω διατυπώσεις δεν είναι μνεία του ρόλου της σε περιόδους εθνιπαρά μεγάλα λόγια, που τα υπαγορεύουν κών δοκιμασιών. Ως προς τα πρόσωπα, οι τρέχουσες νοοτροπίες. Οι απαραίτη- οι αναφορές είναι γενικόλογες. ∆ίνεται τες επαγγελματικές ιδιότητες ενός δημο- μόνο η πληροφορία πως μετρά σε 100 σιογράφου, σύμφωνα και με τις βασικές χρόνια 30 προέδρους, όπου και κατααρχές δημοσιογραφικής δεοντολογίας, γράφονται 30 ονόματα. Απορία προκατο να είναι έντιμος και αδέκαστος, ανα- λεί η σειρά με την οποία παρατίθενται, γορεύονται σήμερα σε ύψιστες αρετές. καθώς μένει μετέωρο το πότε προήδρευΌσο για εκείνο το “πάμφτωχος”, έχει σε έκαστος. Για παράδειγμα, μετά τον καταντήσει δημοσιογραφικό κλισέ, που πρώτο πρόεδρο Ιωάννη Κονδυλάκη, αναχρησιμοποιείται αδιακρίτως για όποιον φέρεται ο Σπύρος Μελάς, που ανέλαβε δεν έκανε περιουσία ως δημοσιογράφος, πρόεδρος το 1958, ενώ ο 14ος στη σειρά, ως πολιτικός ή οτιδήποτε άλλο. Αν άρ- ο Τίμος Μωραϊτίνης, ανέλαβε καθήκοντα ρωστος ο Γαβριηλίδης ζήτησε να μετα- το 1938. Ίσως, λεπτομέρειες. Όσα, όφέρουν το κρεβάτι του στα γραφεία της μως, στοιχεία δίνονται, υπάρχουν στο «Ακρόπολης», ας μην νομίσει κάποιος λήμμα της οποιασδήποτε εγκυκλοπαίσημερινός ότι του είχαν κατασχέσει την δειας. Η προσφυγή σε Εργαστήριο Τεκοικία. Πάμφτωχος δεν θα χαρακτηριζό- μηρίωσης και Μελέτης του Ελληνικού ταν, παρά τα οικονομικά προβλήματα Τύπου άφηνε ελπίδες για κάτι περισσότερο. της εφημερίδας Παρεμπιπτότου. Το εργασιοντως, αφού, στις μανής ή το αφοόλες κι όλες επτά σιωμένος μέχρις σελίδες, που αεσχάτων και παρά φιερώθηκαν στην τον καρκίνο του ΕΣΗΕΑ, αξιολοήπατος στο έργο γήθηκε δισέλιδο του, θα απέδιδε ασαλόνι στον Πακριβέστερα αυτόν ναγιώτη Πατρίτον “εκδότη-επικιο (αριστερά, χειρηματία”. Παφωτογραφία, όρεμπιπτόντως, ο που εικονίζεται χαρακτηρισμός να ξεναγεί Κ. Καεκδότης-επιχειρηραμανλή και Απ. ματίας, καίτοι αΚακλαμάνη στα κριβής για τη σηΑρχεία της Εμερινή πραγματιΣΗΕΑ και δεξιά, κότητα, ηχεί στη “μία μαρτυρία δική του περίπτωτου”), δεν θα ση παράταιρος, χρειαζόταν και αν όχι και μειωτικάποια αναφορά κός. στο πρόσωπο, εΌπως και να Η προτομή του Βλάση Γαβριηλίδη στην έχει, φρούδες α- πλατεία Καλυθμώνος. Έχει δεχθεί συντήρηση, κτός από το επιγραμματικό και ποδείχτηκαν οι μάλλον πρόχειρη, ύστερα από βανδαλισμό. Οι ελλιπές, “δημιοελπίδες μας πε- γκραφιτάδες, όμως, παντού παρόντες, την υργός της βιρί μνημόνευσης περιποιήθηκαν εκ νέου. βλιοθήκης της Ετου Καμπούρογλου. Ακόμη και πριν από το Εισαγωγικό ΣΗΕΑ”; Αλλά και η φωτογραφία είναι του Ημερολογίου, θα έπρεπε να μας εί- χωρίς χρονολογία. Βεβαίως, προσδιορίχαν προϊδεάσει οι ευχαριστίες του Μορ- ζεται πως αμφότεροι οι εικονιζόμενοι είφωτικού προς την ιστορικό Γιούλα Κου- ναι Πρόεδροι, της ∆ημοκρατίας και της τσοπανάγου, για τη συμβολή της. Σε ε- Βουλής αντίστοιχα. Σαν τεστ μοιάζει. κείνο το παλαιότερο δημοσίευμά μας, α- Μόνο που η λύση του δίνει κοντά τριεναφέραμε ως μία πρώτη ένδειξη της α- τία. Τελείως αθετήθηκε και η έτερη υπόφάνειας, στην οποία έχει περιπέσει ο δημοσιογράφος Καμπούρογλου, ο Αναδρο- σχεση για “εκτενή αναφορά στη ζωή και μάρης, όπως ήταν το ψευδώνυμο της μα- το έργο του Γαβριηλίδη”. Μετά βίας κροβιότερης στήλης του, την απουσία τρεις σελίδες. Οι δυο για την εφημερίδα σχετικού λήμματος στην τετράτομη «Εγ- «Ακρόπολις», με καταλόγους των συνεκκυκλοπαίδεια του ελληνικού Τύπου διδόμενων περιοδικών εντύπων και των 1784-1974», που εκδόθηκε το 2008. Σε συνεργατών τους. Όπου, σε πρόσθετη αυτήν, “υπεύθυνη έργου”, ως αναγράφε- σελίδα, παρατίθενται εικονίδια εννέα εξ ται, ήταν η Κουτσοπανάγου, που είναι η αυτών, με τη λεζάντα να αναφέρει τον “επιστημονική υπεύθυνη” και στο Εργα- δεύτερο στη ῾῾σειρά Αλέξανδρο Μωραϊστήριο Τεκμηρίωσης και Μελέτης του τίδη ως Αλέξανδρο Μωραΐτη. ΠαροΕλληνικού Τύπου του Πάντειου Πανεπι- μοίως, ως έτος γεννήσεως του Γαβριηλίστημίου. Ο Καμπούρογλου εμφανίζεται δη αναφέρεται το 1849 αντί του 1848. αδικημένος ακόμη και στα λήμματα των Βεβαίως, πρόκειται για τυπογραφικά λάεντύπων, στα οποία ήταν για χρόνια συ- θη, αφού γράφονται ορθά σε άλλα σηνεργάτης. ∆εν αναφέρεται ονομαστικά, μεία του Ημερολογίου. ∆εν έχουν θέση, απομένοντας στο καταληκτικό “και άλ- ωστόσο, σε ένα τόσο μικρό σε έκταση έρλοι”. Μόνο στη «∆ιάπλαση των Παίδων» γο, με τόσους φροντιστές. Κατά τα άλλα, υπάρχει αναφορά, αλλά και εκεί δεν του καθώς πρόκειται για συμπιεσμένα εγκυαποδίδεται η τιμή του ευρέτη του τίτλου κλοπαιδικά λήμματα, σε ορισμένα σηκαι συνεργάτη από ιδρύσεως του γνω- μεία καταλήγουν δυσνόητα. στού νεανικού περιοδικού. Αναφέρεται, Μεγαλύτερη σύγχυση προκαλεί η δηβεβαίως, στο λήμμα του περιοδικού μοσιογραφική δραστηριότητα του Γα«Εβδομάς», ως ο πρώτος εκδότης του, βριηλίδη στην Κωνσταντινούπολη από αλλά τα χαρακτηριστικά του περιοδικού το 1868, που επιστρέφει από τις σπουσε αυτήν την πρώτη περίοδο σχολιάζο- δές του στην Λειψία, μέχρι το 1877, που νται μάλλον σαν αδυναμίες παρά ως α- διωκόμενος καταφεύγει στην Ελλάδα. ρετές. Για το δεύτερο περιοδικό που εξέ- Αναφέρεται ότι “συμβάλλει φιλολογικά δωσε, το «∆ίπυλον», δεν υπάρχει λήμμα, στο περιοδικό «Επτάλοφος». Συντάκτης της εφημερίδας «Ομόνοια / Ομόνοια και ούτε καν αναφορά. Αλλά και πέρα από τον Καμπούρο- Νεολόγος» (1862-1870) της Πόλης και αγλου, μάταιες αποδείχθηκαν οι υποσχέ- πό το 1870 διευθυντής της.” Αν συμβουσεις για “διεξοδική περιγραφή της δια- λεύονταν την Εγκυκλοπαίδεια Τύπου, θα δρομής της ΕΣΗΕΑ”. Μόλις μερικές σε- είχαν μία καθαρότερη εικόνα, αν και όχι λίδες, που μάλλον προκαλούν παρά λύ- ορθή: “Πρωτοεμφανίζεται ... με φιλολονουν απορίες. Η περιγραφή φαίνεται να γικές μελέτες στο π. «Επτάλοφος». Συεξαντλείται με την αναφορά νόμων, προ- νεκδότης της εφ. «Κωνσταντινούπολις» εδρικών διαταγμάτων και έτερων δημο- (1867), αναλαμβάνει αργότερα, το 1871, σιογραφικών ενώσεων, με επιλεκτική τη διεύθυνση της εφ. «Ομόνοια» και εκ-

δίδει την εφ. «Μεταρρύθμισις».” Σύμφωνα με το λήμμα της εφ. «Ομόνοια», αναλαμβάνει τη διεύθυνσή της το 1870, ενώ “το 1871 σταματά οριστικά η έκδοσή της”. Η ασυμβατότητα των πληροφοριών, που δίνονται στα διάφορα λήμματα, συνιστά βασική αδυναμία της εν λόγω Εγκυκλοπαίδειας. Φαίνεται ότι ο αντίστοιχος έλεγχος κρίθηκε περιττός. Όσο για τις επιμέρους πληροφορίες, την αναφορά στο 1867 και τη συνένωση της «Ομόνοιας» και του «Νεολόγου» του Σταύρου Βουτυρά, το μεν 1867 είναι το έτος που το π. «Επτάλοφος», αφού εκδόθηκε ως εφημερίδα με την ίδια ονομασία, μετονομάστηκε σε «Κωνσταντινούπολις», η δε συνένωση των δυο εφημερίδων κράτησε μόλις τρεις μήνες του ιδίου έτους. Πριν, όμως, δοθούν όλες αυτές οι δημοσιογραφικές μετακινήσεις του Γαβριηλίδη, θα ήταν απαραίτητη κάποια υπενθύμιση πως ο Τύπος της Κωνσταντινούπολης βρισκόταν τότε μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Από τη μία υπήρχαν οι Οθωμανοί και από την άλλη το Πατριαρχείο, τότε αντιμέτωπο με το Σχίσμα της Βουλγαρικής Εκκλησίας. Όπως και να έχει, ο Γαβριηλίδης ήταν στο επιτελείο του π. Επτάλοφος, μετά στην ομώνυμη εφημερίδα και στη συνέχεια, στην εφημερίδα «Κωνσταντούπολις» μέχρι το 1870, που ανέλαβε την «Ομόνοια». Επέστρεψε, με το κλείσιμο της δεύτερης, στην «Κωνσταντινούπολις», που το 1873 μετονομάστηκε σε «Θράκη». Έφυγε οριστικά το 1876, που ξεκίνησε τη δική του εφημερίδα, «Μεταρρύθμισις». Αυτά, περί Γαβριηλίδη στην Κωνσταντινούπολη. Στο Ημερολόγιο αναφέρεται πως προτομή του Γαβριηλίδη “φιλοτέχνησε και δώρισε στην ΕΣΗΕΑ ο γλύπτης Μιχαήλ Τόμπρος”. Επ’ αυτού καμία άλλη διευκρίνιση. Προτομή του, πάντως, βρίσκεται στην πλατεία Κλαυθμώνος, ακριβώς απέναντι από τα παράθυρα της εφημερίδας του. Έργο του Τόμπρου, του 1935, στήθηκε ένα χρόνο αργότερα με πρωτοβουλία των Αχέπα. Και βεβαίως, δεν είναι η μοναδική προτομή δημοσιογράφου στην Αθήνα, όπως διατείνονται όψιμοι αθηναιογράφοι. Υπάρχουν, αν όχι και άλλων, τουλάχιστον πολλών από εκείνους που φέρουν τη διπλή ιδιότητα δημοσιογράφου-λογοτέχνη. Μεταξύ αυτών, ο Καμπούρογλου. Η προτομή στήθηκε επίσης το 1936, μόνο που ο τιμώμενος ήταν παρών. Έργο του γλύπτη Νικολάου Γεωργαντή, δεν υστερεί μόνο αισθητικά, αλλά και ως προς τη θέση που στήθηκε, στην πλατεία της Πλάκας. Ωστόσο αφανής, εν μέσω τραπεζοκαθισμάτων, γλίτωσε τον βανδαλισμό του γκράφιτι. Άτσαλα μουτζουρωμένη η προτομή του Γαβριηλίδη, όπως παραπάνω ο Παλαμάς του Φαληρέα, στη γωνία Ακαδημίας και Ασκληπειού, κοντά και εκείνος στα αλλοτινά παράθυρα της οικίας του. Συνοψίζοντας τις εντυπώσεις μας από το φυλλομέτρημα, θα αναμέναμε από ένα Ημερολόγιο εστιασμένο θεματικά, αντίστοιχα επικεντρωμένη εικονογράφηση. Αντί αυτού, εικονογραφείται με ποικίλα θέματα, κυρίως με φωτογραφικά στιγμιότυπα ανώνυμων αναγνωστών εφημερίδων, ορισμένα επιφανών φωτογράφων, όπως ∆. Χαρισιάδη, Β. Παπαϊωάννου κ. α. Πάντως, πρωτότυπες εικόνες, όπως και κείμενα με πρωτοφανέρωτες λεπτομέρειες, αντλημένες από τους αρχειακούς θησαυρούς, απουσιάζουν. Όπως και να το δούμε, από μία ένωση δημοσιογράφων, που έχει στο δυναμικό της, όχι μόνο την αφρόκρεμα της δημοσιογραφίας, αλλά και μεγάλο μερίδιο από τους επιφανείς της λογοτεχνίας, οι απαιτήσεις είναι υψηλές. Μ. Θεοδοσοπούλου

Έκθεση έργων ζωγραφικής της Ηρώς Νικοπούλου

Εγκαινιάζεται στις 13 Μαρτίου, στην αίθουσα Περίτεχνον (Ηροδότου 5, Κολωνάκι), η νέα έκθεση ζωγραφικής της Ηρώς Νικοπούλου που θα διαρκέσει ώς τις 5 Απριλίου. Παρουσιάζονται έργα δουλεμένα με λάδι σε μουσαμά μικρών, μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων. «Η ζωγραφική της Ηρώς Νικοπούλου ισορροπεί ανάμεσα στην αφήγηση και την εξομολόγηση, στην τρυφερότητα και τον ενδιάθετο τρόμο, στις προσωπικές αναφορές και στον απρόσωπο χρόνο που άλλοτε ευλογεί κι άλλοτε καταριέται τις πράξεις των ανθρώπων. Κι η ζωγραφική γενικότερα; Αυτή παραμένει μαρτυρία και μαρτύριο η πρώτη γραφή και η πιο αρχέγονη καταγραφή […] ως σκεπτόμενη δημιουργός επιχειρεί μια φόρμα που αρδεύεται από χθόνια χρώματα, που οργανώνεται μέσα από σκιάσεις και γαιώδεις ποιότητες ώστε το φως, όποτε κι αν εκπέμπει, να εμφανίζεται και ως λύτρωση και ως τιμωρία. Γνωρίζει πως αυτό που επιδιώκει με τα ζωγραφικά της μέσα δεν είναι εύκολο, όσο κι αν το διεκδικεί με επιμονή και με συνέπεια. ∆ηλαδή το να καταβυθιστεί στην παιδική Εδέμ και να συμφιλιωθεί σήμερα, στην ωριμότητά της, με τους τότε αγγέλους και τα τότε φαντάσματα» γράφει για τα έργα της ο Μάνος Στεφανίδης. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11π.μ. 10μ.μ., Τετάρτη και Σάββατο 11π.μ. - 2.30μ.μ.

“

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

εκδηλώσεων Κυριακή 9 Μαρτίου

* Συλλογικό περίπατο με τίτλο «Αναζητώντας τα ίχνη της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα» διοργανώνει ο ραδιοσταθμός «Στο Κόκκινο» στις 11 π.μ. με αφετηρία τα Προπύλαια. Η ξενάγηση στους δρόμους της Αθήνας θα γίνει από τον ιστορικό Μ. Χαραλαμπίδη. Ακολουθεί συζήτηση στο Πολυτεχνείο (αμφιθέατρο Γκίνη) με τους Μ. Κασσιμάτη και Μ. Χαραλαμπίδη. * Παρουσίαση του υποψήφιου δημάρχου Ιλίου, Κώστα Κάβουρα, με την «Αλληλέγγυα Πόλη-Συνεργασία Ριζοσπαστικής Αυτοδιοίκησης», στις 11 π.μ. στην αίθουσα «Σκηνικό» (Ελένης 2 και Αχιλλέως 69). * Εκδήλωση με θέμα «Τα προβλήματα της παιδείας στον Βύρωνα και οι προτάσεις της παράταξης μας» διοργανώνει στις 11 π.μ. η «Στάση Βύρωνα» στο 3ο Γυμνάσιο Λύκειο (Ταταούλων 2). * Προβολή της ταινίας του Κ. Βάκκα «Ταξισυνειδησία: η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικάνικου ριζοσπαστισμού» διοργανώνει η κινηματογραφική λέσχη Ηλιούπολης, στις 8 μ.μ., στην αίθουσα του Οργανισμού προώθησης εξαγωγών (Μ. Αντύπα 86). Μιλούν οι Κ. Βάκκας, Στ. Κυμιωνής, Θ. Τσακίρης. * Εκδήλωση με θέμα «Γυναίκες στα πρόθυρα… οικονομικής κρίσης» διοργανώνουν οι ΣΥΡΙΖΑ Αλίμου, Γλυφάδας, Αργυρούπολης, Ελληνικού και η νεολαία Γλυφάδας-

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΝΕΑ

«∆ωμάτια Ένοικοι Ανοίγματα+»

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

«Στον ίσκιο της θυγατέρας»

από την ομάδα “Ονειρόδραμα”

άγνωστος και σκοτεινός κόσμος της ενηλικίωσης, η λαγνεία, η βία, ο έρωτας, η ζήλια, η εξουσία, η ματαιοδοξία, το ταξίδι της αυτογνωσίας, οι ανθρώπινες σχέσεις και οι μύχιες σκέψεις, είναι ο τόπος συνάντησης επτά παραμυθιών που, όπως όλα τα παραμύθια, πατούν στο χθες κι ερμηνεύουν το σήμερα μέσα από τη θεατρική παράσταση «Στον ίσκιο της θυγατέρας». Με πρωταγωνιστές και ήρωες που εκπροσωπούν κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά, σε σκηνοθεσία της ομάδας «Ονειρόδραμα», η παράσταση ζωντανεύει και εξελίσσεται σε πολλαπλούς χώρους του ∆ημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Παίζουν οι ηθοποιοί: Πέννυ Καλαφατάκη, Γιώργος Μενεδιάτης, Χριστίνα Μουδάτσου και Βασίλης Παπαλαζάρου. Η παράσταση απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά άνω των 12 ετών. Κάθε ∆ευτέρα και Τρίτη από 10 έως και 25 Μαρτίου, στις 9μ.μ. Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ και 8 το φοιτητικό.

«Τρεις αδερφές μόνο...» της Μαρίας Κυριάκη

ομάδα Theater can kill παρουσιάζει την παράσταση «Τρεις αδελφές μόνο…» εμπνευσμένη από το έργο του Τσέχοφ. «Η Όλια, η Μάσα κι η Ειρήνα, δισεγγονές των ομώνυμων ηρωίδων του Τσέχοφ, έχουν ενηλικιωθεί στη διάρκεια των μετεπαναστατικών χρόνων, έχουν βιώσει την εσωτερική φθορά του υπαρκτού σοσιαλισμού και την πτώση του κι είναι σήμερα μετανάστριες στην Ελλάδα της κρίσης». Κείμενο και σκηνοθεσία της Μαρίας Κυριάκη. Παίζουν οι ηθοποιοί: ∆ώρα Γιαγτζίδου, Μικαέλλα Θεοδουλίδου και Κορνέλια Κυριάκη. Για τις Κυριακές 16, 23 και 30 Μαρτίου, στις 6μ.μ., στον πολυχώρο VAULT (Μελενίκου 26, Γκάζι, τηλ. 213 0356472 / 6945 993870).

«Tρόμος και αθλιότητα του 3ου Ράιχ» του Μπρέχτ

ο βιβλίο «Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ» περιλαμβάνει εικοσιτέσσερις (24) σκηνές που ο Μπρεχτ έγραψε εξόριστος (1935-1939). Όταν ο Μπρεχτ έγραφε αυτά τα μονόπρακτα, δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί όλη η φρίκη της φασιστι-

Βούλας, στις 6.30 μ.μ. στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Αργυρούπολης (Κύπρου και Πολεμιστών). Μιλούν οι Κ. Παρδάλη, Ε. Μπελιά, Ν. Βαλαβάνη και ∆. Τοσονίδου. Ακολουθεί πολιτικό τραγούδι με τους Φ. Γεωργιάδου, ∆. Καρούσος, ∆. Κλαυδιανός, Ν. Γεωργιάδου. * Σεμινάριο αυτομόρφωσης του Σωματείου Μεταφραστών Επιμελητών ∆ιορθωτών (Μαυρικίου 8 και Μαυρομιχάλη) με θέμα «Η διαδικασία της γραφής» στις 6 μ.μ. Μιλούν οι Ι. Καρυστιάνη και Στ. Τσάμου. * Εκδήλωση με θέμα «Ώρα Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη» διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Πετρούπολης, στις 6.30 μ.μ. στο πολιτιστικό κέντρο Πετρούπολης. Μιλά ο Ν. Χουντής

∆ευτέρα 10 Μαρτίου

* Γενική συνέλευση της δημοτικής παράταξης ΣπάτωνΑρτέμιδος στις 7 μ.μ., στο πνευματικό κέντρο Αρτέμιδος. * Συζήτηση με αφορμή το βιλίο του Γ. Μηλιού «Από την κρίση στην κυβέρνηση της Αριστεράς, Η στρατηγική των αναγκών» στις 7 μ.μ. στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης. Μιλούν οι: Β. Χατζηλάμπρου, Κ. Κυριακόπουλος, Λ. Μαρούδας. Συντονίζει ο Γ. Γιαννόπουλος. * Εκδήλωση με θέμα «Τρεις κάλπες-ένας στόχος: Ανατροπή σε δήμους, περιφέρειες, Ελλάδα και Ευρώπη» διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, στις 7 μ.μ., στο ΕΚΘ. Μιλούν οι Ζ. Κωνσταντοπούλου, Τ. Μηταφίδης, ∆. Χαραλαμπίδου. * ∆ιάλεξη με θέμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ: Η ζωή και το έργο της» διοργανώνει το στέκι φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής (Ούλωφ Πάλμε και Συβρισσαρίου 58) στις 8 μ.μ. Μιλούν οι Α. Ρήγος και Κ. Κοροντζής. * Εκδήλωση με θέμα «Ανθρωπιστική κρίση και πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Η διάλυση του ΕΟΠΥΥ» διοργα-

«Ευαίσθητη δημοκρατία» της Αναστασίας Παπαθεοδώρου

κής εξουσίας. ‘Ήταν όμως αισθητή στη βαριά ατμόσφαιρα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, με την καταπίεση, τη δυσπιστία και την υποκρισία, που κάποτε στάθηκαν πιο καταλυτικές κι από την ίδια την ωμή τρομοκρατία. Ο Μπρεχτ μας δείχνει σ’ αυτές τις σκηνές, με διαύγεια που φτάνει ως τη φρίκη, πως «πολύ πριν φανούν από πάνω μας τα βομβαρδιστικά», οι γερμανικές πόλεις δεν ήταν κατοικήσιμες. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Καποδίστρια, η μετάφραση της Όλγας Βερυκοκάκη ενώ σκηνικά και κοστούμια επιμελήθηκε η Ειρήνη Παγώνη. Παίζουν οι: Βαγγέλης Ανδρέου, Εύα Ανδρονικίδου, Γιώργος Βούτος, Αρτέμης Γαβριλούκ, Χρυσή Γεράρδη, Τάκης ∆εληγιάννης, Τόνια Μασέρα, Νίκος Σκουλάς, Ελένη Σταυράκη, Πένυ Χαλκιά. Κάθε ∆ευτέρα και Τρίτη, στις 9μ.μ., στο θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής (Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Κεραμεικός, τηλ. 210 3425637).

solo performance της ηθοποιού, περφόρμερ και σκηνοθέτιδας Αναστασίας Παπαθεοδώρου αναζητά στον καθένα μας το άλλο φύλο που ζει μέσα του. Αναμειγνύοντας πρόζα, μουσική και βίντεο, πλέκοντας το ατομικό και το πολιτικό, διερευνά την αμφιφυλόφιλη συμπεριφορά των φύλων. «Με ποιον τρόπο» αναρωτιέται η Παπαθεοδώρου «εμπεριέχουμε -ο καθένας μας- το άλλο φύλο, με ποιον τρόπο απαντάμε σ’ αυτό το άλλο»; Μια πρώτη μορφή αυτής της solo performance έχει παρουσιαστεί στην Νέα Υόρκη, υπό τον τίτλο «The F from Female». Μουσική: Rui Lima, Sergio Gomes, Hior Chronik, Έκτορας Τσολάκης, ∆ιονύσης Κουμιτζέλης. Κάθε Κυριακή και ∆ευτέρα έως τις 14 Απρίλη, στις 9μ.μ., στον Πολυχώρο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α και Σικίνου 35Α, Κυψέλη, τηλ. 213 0040496 και 6945348445).

νώνει το «Πάμε Αλλιώς», στις 7 μ.μ., στο πνευματικό κέντρο Κορυδαλλού. Μιλούν οι Μ. Μαντάς, Μ. Καλαμάρη, Π. Καλογιάννης και Ρ. ∆ούρου.

Τρίτη 11 Μαρτίου

* Ημερίδα με θέμα «Το κράτος ως εργοδότης ύστατης καταφυγής: Αναπτυξιακές και δημοσιονομικές επιπτώσεις» διοργανώνει το Παρατηρητήριο Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, στις 12 το μεσημέρι, στο ξενοδοχείο Park (Λ. Αλεξάνδρας 10). Για την πρότασης της εγγυημένης απασχόλησης για την Ελλάδα μιλούν οι Γ. Παναγόπουλος, ∆. Παπαδημητρίου, Ρ. Αντωνοπούλου και Σ. Αδάμ. Για την απασχόληση, την ανάπτυξη και βιωσιμότητα του χρέους μιλούν οι Ρ. Αντωνοπούλου, Π. Λιαργκόβας, Ε. Τσακαλώτος, Ν. Χριστοδουλάκης, Γ. Αργείτης. * Συζήτηση με θέμα «Κοινωνικά κινήματα στην Τουρκία και την Βοσνία» διοργανώνει το Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας, στις 8 μ.μ. στο Πάντειο. Μιλούν ο Σακίρ Ντιντσαχίν, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Γεντιτεπέ της Τουρκία και ο Β. Ρόγγας. * Εκδήλωση με θέμα «Η κοινωνική και λαϊκή αυτοοργάνωση, η κρίση, η κυβέρνηση της αριστεράς και το ζήτημα της εξουσίας», στις 8 μ.μ., στο Κοινωνικό ΚέντροΣτέκι Μεταναστών (Ερμού 23, Θεσσαλονίκη). * Προβολή της ταινίας «Anything Can Happen» του M. Kozinski, στις 8.30 μ.μ. στο Booze (Κολοκοτρώνη 57) από την ομάδα Docutrance.

Τετάρτη 12 Μαρτίου

* Ιδρυτική συνέλευση της αντιφασιστικής επιτροπής Πατησίων-Λαμπρινής, στις 6.30 μ.μ. στο ΕΚΣΤΑΝ (Καυτα-

“

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια «Νταλαροποίηση» του πολιτικού λόγου. Ο εκφορέας δεν γνωρίζει για τι ακριβώς μιλάει, γενικολογεί συναισθηματολογώντας, μοιράζοντας το ευχολόγιο ενός εξωτερικού παρατηρητή.

Oscar Wild: Η αγριότητα των Όσκαρ και ο χαζούλης Τζάρεντ Λέτο Του Θωμά Τσαλαπάτη

«Κ

υρίες και κύριοι, απολαύστε τον δωρικό, υπέροχο και πλέον οσκαρικό Jared Leto». Κάπως έτσι αποφάσισε να προλογίσει η Lifo το λόγο που ακολούθησε τη βράβευση με Όσκαρ β ανδρικού ρόλου, σε άρθρο της με τίτλο «πιθανόν ο καλύτερος λόγος της βραδιάς των Όσκαρ». Με τον τρόπο αυτό, η εφημερίδα δεν περιέγραψε μόνο την πρότασή της, αλλά ταυτόχρονα και τη μετάδοση του συγκεκριμένου λόγου, τη σημασία και το χειροκρότημα που απέσπασε, σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα, σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και σε κουβέντες. Με τον τρόπο αυτό, ο λόγος του Jared Leto έπαψε να αποτελεί απλά μια στιγμή σε μια –έτσι κι αλλιώς – αφελή διαδικασία. Πήρε τη λειτουργία της πρότασης, του προτύπου, της στάσης απέναντι σε πράγματα και γεγονότα.

Ο λόγος του βασιλιά (του Σαββατόβραδου)

Ο Jared Leto βραβεύτηκε με Όσκαρ β αντρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Dallas Buyers Club. Αφού παρέλαβε το αγαλματίδιο, ευχαρίστησε τη μαμά του και τους συντελεστές της ταινίας και αποφάσισε να δώσει πολι-

τική χροιά στο λόγο του. Έτσι αφιέρωσε το βραβείο σε όλους τους ονειροπόλους εκεί έξω (to all the dreamers, man). Μίλησε για τους ανθρώπους που μάχονται στη Βενεζουέλα και την Ουκρανία. «Είμαστε εδώ, ενώ παλεύετε να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα, να ζήσετε το αδύνατο, σας σκεφτόμαστε τώρα». Η εξισωτική αφέλεια με την επιθυμία προοδευτικού πρόσημου, καταγράφει όχι απλά την αστοχία μιας βραδιάς, αλλά την ίδια την αφέλεια ως κυρίαρχη πολιτική στάση.

Ο θείος Όσκαρ και ο θείος Σαμ

Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, η πολιτική δεν υπήρξε ποτέ ξένη με την τελετή απονομής των Όσκαρ. Με τον ίδιο τρόπο που το θέαμα πάντοτε ήταν στοιχείο την αμερικανικής πολιτικής. Έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη η περσινή σύζευξη των δύο, όταν η πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα, ως σταρ του δημοσίου λόγου, ανακοίνωσε το βραβείο καλύτερης ταινίας σε ζωντανή σύνδεση με τον Λευκό Οίκο. Παρ όλα αυτά υπήρξαν περιπτώσεις που η πολιτική των βραβευμένων απείχε κατά πολύ από την ευχάριστη σύμπλευση με τον κυρίαρχο λόγο. Το 1973, ο Μάρλον Μπράντο κερδίζει το δεύτερο Όσκαρ του για τη μνημειώδη ερμηνεία του στον «Νονό». Στη θέση του εμφανίζεται η ινδιάνα ακτιβίστρια Sach-

ντζόγλου 5 και Λ.Πατησίων). * ∆ιήμερη εκδήλωση με θέμα διοργανώνουν ο Μαρξιστικός Χώρος Μελέτης και Έρευνας και ο ραδιοσταθμός «Στο Κόκκινο» στις 6.30 μ.μ. στο ίδρυμα Μ. Κακογιάννης (Πειραιώς 206). Την Τετάρτη η συζήτηση έχει τον τίτλο «Παραγωγική ανασυγκρότηση: απασχόληση, φορείς, κλάδοι, εργασιακές σχέσεις» και μιλούν οι Γ. Τόλιος, Η. Νικολόπουλος, Ν. Γιωργακάκης, Σ. Ρομπόλης, ∆. Κοδέλας, Ν. Σκορίνης, Μ. Μπούργος και Β. Τουργκέλης. Συντονίζει ο Κ. Αρβανίτης. Την Πέμπτη η συζήτηση έχει τον τίτλο «Οικονομικοί πόροι ανασυγκρότησης, ΟΝΕ, διεθνείς σχέσεις». Μιλούν οι Γ. Κουτσούκος, Π. ∆ερμενάκης, Σπ. Λαβδιώτης, Κ. Μακαρώνας, Γ. Θεωνάς, Θ. Σταθούλια, Θ. Πετράκος και Ν. Μανιός. Συντονίζει ο Κ. ∆ημουλάς. * Εκδήλωση με θέμα «Συζητάμε για την παιδεία» διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Ηλιούπολης στις 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο του ειδικού σχολείου (Ύδρας και Μνησικλέους). Μιλά ο Α. Ρήγος. * Εκδήλωση με θέμα «Ξεκινάμε για την ανατροπή σε Ελλάδα και Ευρώπη» διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Νίκαιας στις 7 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου Νίκαιας. Μιλά ο Ν. Βούτσης.

Πέμπτη 13 Μαρτίου

* Προβολή ντοκιμαντέρ της Ν. Ψαρρού «Σταγώνες», στις 7 μ.μ., στο καφέ «Σείριος» από τους φορείς που αντιτίθενται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο Βέρμιο.

een Littlefeather ντυμένη με παραδοσιακή στολή των Απάτσι. Η Littlefeather αρνείται το Όσκαρ εκ μέρους του ηθοποιού. Με τον τρόπο αυτό ο Μπράντο θέλησε να αποδοκιμάσει τον τρόπο με τον οποίο ο κυρίαρχος αμερικανικός κινηματογράφος απεικόνισε τους ινδιάνους, ενώ ταυτόχρονα συνδέθηκε με το τότε κίνημα για τα δικαιώματα των ινδιάνικων μειονοτήτων. Το 1978 η Βανέσσα Ρεντγκρέηβ μίλησε κατά του μακαρθισμού, του κράτους του Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστινίων. «Θα συνεχίσω να μάχομαι τον αντισημιτισμό και τον φασισμό» κατέληγε ο λόγος της μπροστά σε ένα έντονα διχασμένο κοινό. Το 2003, εν μέσω του πολέμου στο Ιράκ, πολλοί από τους παρευρισκόμενους εμφανίστηκαν με κονκάρδες ειρήνης, ενώ στον πιο φορτισμένο λόγο της βραδιάς, ο Μάικλ Μουρ τόνιζε: «Ντροπή σας κύριε πρόεδρε». Το 2009, ο Σον Πεν χρησιμοποίησε τη βράβευσή του ώστε να μιλήσει για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

Για τους ονειροπόλους

Η διαφορά όλων αυτών των περιπτώσεων με τις δηλώσεις του Τζάρεντ Λέτο, είναι πως οι δηλώσεις γειώνονταν με συγκεκριμένες περιπτώσεις και έπαιρναν μια συγκεκριμένη θέση. Η διαδικασία αυτή περιέγραφε το λόγο ύπαρξή τους άρα και την αναγκαιότητα των δη-

Παρασκευή 14 Μαρτίου

* Εκδήλωση με θέμα «Ο νόμος 187 - 187α και τα κινήματα αντίστασης» διοργανώνει η ΑΚ Θεσσαλονίκης, στις 8 μ.μ. στον Κοινωνικό Χώρο για την Ελευθερία, Μικρόπολις (Βασ. Ηρακλείου 18). Μιλούν οι Ι. Κούρτοβικ και Γ. Κατρούγκαλος. * Εκδήλωση με θέμα «Να οργανωθούμε ρε παιδιά... Παραγωγοί και καταναλωτές στις γειτονιές» διοργανώνει το δίκτυο αλληλεγγύης «Το μυρμήγκι» (Επτανήσου και Τενέδου, Κυψέλη), στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Ν. Αρβανίτης, εκπρόσωπος από τον καταναλωτικό συντεταιρσμό Ζωγράφου και ο Π. Λινάρδος Ρυλμόν. * Συζήτηση για το παράδειγμα της ανάπτυξης συλλογικών δράσεων των κατοίκων κατά τη διάρκεια του λιμού του 1941-1942 στην Αθήνα της γερμανικής Κατοχής διοργανώνει το δίκτυο αλληλεγγύης Καλλιθέας στο «Βιβλιοπωλείο» (Σκρα 99), στις 7 μ.μ. Μιλούν οι Μ. Χαραλαμπίδης και Τ. Βερβενιώτη.

Σάββατο 15 Μαρτίου

* Εκδήλωση με θέμα «Η ψυχική υγεία στον καιρό της κρίσης» διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Λυκόβρυσης Πεύκης, στις 7 μ.μ., στο δημαρχείο Πεύκης. Μιλούν οι Μ. ∆ιαλλινά και Κ. Μπαζαρίδης. •

λώσεων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε μια «Νταλαροποίηση» του πολιτικού λόγου. Ο εκφορέας δεν γνωρίζει για τι ακριβώς μιλάει, γενικολογεί συναισθηματολογώντας, μοιράζοντας το ευχολόγιο ενός εξωτερικού παρατηρητή. Η αφέλεια που πολλαπλασιάζεται και κατοχυρώνεται μέσω των μέσων, γίνεται παγκόσμιος νόμος, κουβαλά ολυμπιακές δάδες, στήνει μπίζνες φιλανθρωπίας στο όνομα μιας μακρινής ηπείρου. Η απουσία άποψης γίνεται κυρίαρχη άποψη, ακκισμός φιλόζωης ευαισθησίας που ταιριάζει τέλεια με το κούρεμά μας. Η προσπάθεια αποσταθεροποίησης από εθνικιστές και αμερικανοκινούμενες μονάδες στην Βενεζουέλα, ταυτίζονται με το σύνθετο μωσαϊκό του Ουκρανικού ηφαιστείου. Ονειροπόλοι λοιπόν και οι πραξικοπηματίες του Λεοπόλδο Λόπεζ, ονειροπόλοι και οι ναζί Ουκρανοί του ∆εξιού τομέα μαζί και η Ουκρανική κυβέρνηση που σαν πρώτο της μέλημα είχε την απαγόρευση του κομουνιστικού κόμματος και την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων. Γιατί αντίθετα με όσα μας λένε τα χολιγουντιανά σαξές στόρυ, δικαίωμα στο όνειρο έχουν όλοι, ακόμη και αυτοί που ονειρεύονται να κάνουν πραγματικότητα τους εφιάλτες μας. http://tsalapatis.blogspot.gr/

ΘΕΩΡΙΑ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

«Η ηθική της αντίστασης ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟ ΜΙΧΑΛΗ ΨΗΜΙΤΗ

Ο γνωστός στους αναγνώστες της Εποχής πανεπιστημιακός κοινωνιολόγος Μ. Ψημίτης, μελετά ειδικότερα τις σχέσεις της πολιτικής με τα κοινωνικά κινήματα, της κεντρικής πολιτικής σκηνής με τις τοπικές “αντιθέσεις” και συνθέσεις. Συζητήσαμε μαζί του με αφορμή τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές τους κινδύνους και τις δυνατότητες των επιμέρους κινημάτων να επηρεάσουν και να επηρεαστούν από τα σημερινά πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Τη συνέντευξη πήραν οι Στάθης Κουτρουβίδης, Βασίλης Ρόγγας

Έλεγες σε προηγούμενη συνέντευξή σου ότι η πολιτική όπως την ξέραμε «έφαγε τα ψωμιά της». Πώς αντιμετωπίζεις σήμερα μια παρόμοια σκέψη; Η κρίση της δημοκρατίας είναι ένα δεδομένο που επισημαίνεται όλο και συχνότερα. Πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί στοχαστές μιλούν σήμερα για την υποχώρηση της πολιτικής προς χάριν της οικονομίας, για την πλήρη κυριαρχία των αγορών πάνω σε κάθε μορφή λαϊκής εκπροσώπησης και για την συνακόλουθη υπονόμευση των πολιτικών θεσμών. Τα συμπτώματα της υπονόμευσης αυτής είναι γνωστά: πολιτικός κυνισμός και αποξένωση, αποχή από τις πολιτικές διαδικασίες, μηδενισμός. Πιστεύω ότι η κρίση της αστικής δημοκρατίας και των εργαλείων της είναι η ιστορική κρίση της αστικής εκδοχής της πολιτικής (την οποία όμως ασπάστηκαν και ενίσχυσαν και αριστερά κόμματα προσανατολισμένα στον κρατισμό). Τα συμπτώματα αυτά είναι εντέλει οι συνέπειες μιας κρίσης, που αφορά ένα ιστορικό πολιτικό μοντέλο συγκεντρωτικής πολιτικής ρύθμισης και διαχείρισης των κοινωνικών προβλημάτων που βασιζόταν στον απόλυτο ρόλο του κράτους και κατ’ επέκταση του κόμματος. Η κρίση της πολιτικής σήμερα προσεγγίζεται πρακτικά με τρεις τρόπους. Ο ένας είναι η απόπειρα των θεσμών εξουσίας να υπονομευτούν πλήρως, κυρίως στο ηθικό πεδίο, τα βαθύτερα δεδομένα της πολιτικής συμμετοχής (εμπιστοσύνη, αφοσίωση, αλληλεγγύη, στοιχειώδης ισότητα), ακολουθώντας τη σύγχρονη πολιτισμική τάση της απίσχνανσης κάθε σοβαρής υποκειμενικής δέσμευσης στη ζωή. Εδώ έχουμε μια απογείωση της μιντιακής πολιτικής, έτσι ώστε μέσα από την πανσπερμία των πληροφορικών ροών οι όποιες πολιτικές δεσμεύσεις των σύγχρονων ελίτ να λησμονούνται από τους μεταμοντέρνους λωτοφάγους καταναλωτές της πολιτικής της αντιπροσώπευσης πριν ακόμη ξημερώσει η επόμενη μέρα. Ο δεύτερος είναι μια σοφτ αριστερή εκδοχή προσαρμογής στην κρίση, με τρόπο ώστε η ρητορική της ελευθερίας και της κοινωνικής χειραφέτησης να «διορθώνεται» περνώντας αναγκαστικά από τα φίλτρα ενός «πολιτικού ρεαλισμού», που σε συναντήσεις κομματικής καμαρίλας ομολογεί ότι οι μάζες δεν είναι ακόμη έτοιμες για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ο τρίτος τρόπος είναι η άμεση παραδοχή ότι η άμεση δημοκρατία δεν είναι θέμα παραχώρησης προνομίων σε αναρμόδιους, αλλά μοναδική λύση επανασύνδεσης των λαϊκών μαζών με

“

Μπορεί να μην έχουμε τη μαζική παρουσία κινημάτων στους δρόμους και στις πλατείες, έχουμε όμως πολλές μικρές ή μεγαλύτερες κινήσεις και πρωτοβουλίες που είναι πιο θεματικά εστιασμένες και εκδηλώνονται στα πεδία της μετανάστευσης και των πολλαπλών δικτύων αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, δίκτυα χωρίς μεσάζοντες, ανταλλακτικά δίκτυα, σχολεία αλληλεγγύης, στέκια εναλλακτικής ψυχαγωγίας, ομάδες αποτροπής δημεύσεων σπιτιών κοκ.).

την έγνοια για τα κοινά. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν ένα πολιτικό στοίχημα για την αριστερά κεντρικής σημασίας ή έχει και άλλου τύπου χαρακτηριστικά, που άπτονται της καθημερινότητας των πολιτών; Προφανώς αναφέρεσαι στη σημασία της πολιτικής επιρροής της αριστεράς, που προκύπτει χονδρικά από τα ποσοστά της λαϊκής ετυμηγορίας που αυτή που μπορεί να πιστωθεί. Όμως, εγώ θα το συνδέσω με την προηγούμενη ερώτηση για την κρίση της πολιτικής. Για να απαντήσω, αντί για το διαζευκτικό «ή» θα έβαζα ένα συνδετικό «και» στην ερώτησή σου. Από τη φύση της η αυτοδιοίκηση, ή καλύτερα η τοπική αυτοκυβέρνηση, είναι μορφή ενασχόλησης με τα κοινά που προσφέρεται σε αμεσοδημοκρατικούς πειραματισμούς του τρίτου τρόπου που ανέφερα προηγούμενα. Επομένως, η μορφή διακυβέρνησης του δήμου αφενός έχει να κάνει με χαρακτηριστικά καθημερινότητας των πολιτών, αφετέρου αποτελεί

στοίχημα κεντρικής σημασίας για την αριστερά.

Πιο κοντά στην άμεση δημοκρατία

Υπό την έννοια αυτή η φιλοσοφία της αριστεράς για τις τοπικές εκλογές θα μπορούσε κάλλιστα να ανάγει την τοπική άμεση δημοκρατία (από το χωριό, τη γειτονιά, τη συνοικία, την περιοχή, την πόλη και την περιφέρεια) σε πυρήνα μιας ανανεωμένης πολιτικής συμμετοχής για τη διαμόρφωση του συλλογικού μας γίγνεσθαι. Θα τολμούσα να πω ότι σε ένα τέτοιο πλαίσιο η, ας πούμε, «κρατική διακυβέρνηση» θα προέκυπτε ως μια ευρύτερη σε εθνικό επίπεδο ομοσπονδία τοπικών αυτοκυβερνήσεων. Το στοίχημα για την αριστερά θα έπρεπε να είναι ότι πριν απ’ όλα οι άνθρωποι πρέπει να πιστέψουν στη δύναμη που έχουν να αλλάζουν τη ζωή τους στα «μικρά» καθημερινά πράγματα. Μετά μπορούν να επεκτείνουν αυτές τις «δεξιότητες της συνεργασίας», όπως

τις αποκαλεί ο Richard Sennett, από τα μικρά στα ευρύτερα ζητήματα της ζωής. Υπάρχει, ωστόσο ο κίνδυνος να λειτουργήσει αυτές οι εκλογές σαν πεδίο αναζωογόνησης των πελατειακών σχέσεων… Στις αυτοδιοικητικές εκλογές υπάρχει στοίχημα για την αριστερά. Μια «πονηρία» του συστήματος που πρέπει να προσέξουμε, είναι ότι οι εκλογές αυτές αποτελούν για το σύστημα πρώτης τάξεως ευκαιρία για να επιχειρηθεί η «από τα μετόπισθεν» θεσμική πελατειοποίηση της πολιτικής. Είμαι σίγουρος ότι οι εκλογικές πελατείες της κεντροδεξιάς αναμένουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές σαν λύση μερικής υπέρβασης των στενών περιθωρίων στις προσλήψεις και στα βολέματα ημετέρων στο στενότερο δημόσιο τομέα. Όχι ότι αυτές οι πρακτικές καταργήθηκαν ποτέ, αλλά οπωσδήποτε ο μνημονιακός στόχος της υποχρεωτικής αποψίλωσης του δημόσιου τομέα κατά κάποιο τρόπο αφαίρεσε από το παραδοσιακό σύστημα εξουσίας ένα βασικό εργαλείο άσκησης μαζικής πολιτικής πατρωνίας. Τώρα, οι δήμοι και οι περιφέρειες εμφανίζονται σαν ευκαιρία να αναπληρώσει η κεντροδεξιά αυτή τη δυνατότητα, τουλάχιστον εν μέρει, έστω και με το καθεστώς της ολιγόμηνης εργασίας. Κινητοποιούν, επομένως (πάντα στο όνομα του κοινού καλού και «χωρίς κομματικές προμετωπίδες»), παλαιοκομματικούς μηχανισμούς υποσχεσιολογίας, ευνοιοκρατίας και παροχολογίας, ξεσκονίζουν παλιούς τοπικούς κομματάρχες και εγκάθετους για το σκοπό αυτό. Βέβαια, το πώς θα κερδηθούν αυτά τα στοιχήματα από την αριστερά, εξαρτάται από το πόσο προσηλωμένη θα παραμείνει σε θεμελιωδώς εναλλακτικά πρότυπα συνεννόησης, συνεργασίας και αυτοοργάνωσης των τοπικών κοινοτήτων, θυσιάζοντας ακόμη και τα βραχυπρόθεσμα οφέλη που υπόσχεται η σοφτ αριστερή εκδοχή που είπαμε παραπάνω. Παρόλο που διαφαίνεται μια επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, σε κοινωνικό επίπεδο αυτό δεν ισχύει. Ο συνδικαλιστικός ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε προνομιακούς επαγγελματικούς κλάδους, είναι ισχνός (π.χ. αποτελέσματα μηχανικών, δικηγόρων). Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι δομικό το αίτιο (μεταδημοκρατική συνθήκη) ή ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κάτι λάθος; Η παγκόσμια ιστορία των συνδικαλιστικών δράσεων μας διδάσκει ότι συνήθως οι πιο συνδικαλιστικά ενεργοί εργαζόμενοι είναι εκείνοι που αισθάνονται να απειλούνται με επαγγελματική και ταξική υποβάθμιση, με κίνδυνο να απωλέσουν κάποια από τα επαγγελματικά τους προνόμια. Όντως, ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ να ενισχύσει την παρουσία του σε τέτοιες ε-

ΘΕΩΡΙΑ

Η ΕΠΟΧΗ 9 Μαρτίου 2014

κερδίζει συνεχώς έδαφος» παγγελματικές ομάδες δεν δείχνει να επιτυγχάνεται. Ωστόσο, προσωπικά, δεν θα ανησυχούσα τόσο για την ισχνότητα της παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε μηχανικούς και δικηγόρους. Η απάντηση στην ερώτησή σου είναι συνάρτηση του πώς ορίζεται σήμερα το επίμαχο «κοινωνικό επίπεδο». Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς χρειάζεται σίγουρα να ενισχυθούν σε ένα μεσοταξικό επίπεδο, που περιλαμβάνει επαγγελματικούς κλάδους των οποίων τα μέλη κινδυνεύουν με ταξική υποβάθμιση. Αλλά, περισσότερο από αυτό, επείγονται να κερδίσουν συνεκτική παρουσία και ιδιότητα συνομιλητή στις «απασχολήσιμες» κοινωνικές ομάδες (νέοι, άνεργοι, επισφαλώς και υπό το φάσμα της απόλυσης εργαζόμενοι, φτωχοί εργαζόμενοι, κάτοχοι πτυχίου χωρίς αντίκρισμα, κοκ.) και στους χαμηλοσυνταξιούχους. Όλοι αυτοί βρίσκονται ήδη στα όρια (αν δεν τα έχουν ξεπεράσει) μιας κοινωνικά μη αξιοπρεπούς επιβίωσης, επομένως έχουν χάσει κάθε περιθώριο ελπίδας σε ενδεχόμενες μεταρρυθμίσεις του νεοφιλελεύθερου συστήματος. Συνεπώς, επείγει να ξαναγεννηθεί η ελπίδα σε αυτούς που τώρα δεν την έχουν.

Η κινητοποίηση της κοινωνίας

Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Ακολουθώντας μια σύγχρονη θεωρία που συνδέει τη συναισθηματική ευφυΐα με την πολιτική συμπεριφορά, την οποία επικαλείται τελευταία και ο Manuel Castells, η κοινωνική κινητοποίηση γίνεται όλο και πιο απίθανη όσο κυριαρχούν τα αρνητικά συναισθήματα του άγχους και του φόβου και όλο και πιο πιθανή όσο στη θέση τους υπεισέρχονται τα θετικά συναισθήματα του ενθουσιασμού και της ελπίδας. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο αποφασιστικός κρίκος της αλυσίδας των αρνητικών συναισθημάτων, που πρέπει να σπάσει για να προκύψει δράση και κινητοποίηση, είναι το άγχος. Το άγχος για να μην εκβάλλει στο φόβο πρέπει να μετουσιωθεί σε θυμό. Ο θυμός είναι ένα κρίσιμο συστατικό στον εσωτερικό κόσμο του υποκειμένου, ένα «μεταβατικό» αρνητικό συναίσθημα που απενεργοποιεί το φόβο και ενεργοποιεί τα θετικά συναισθήματα του ενθουσιασμού και της ελπίδας. Όμως, για να υπάρξει θυμός, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί στο έπακρο εντός του ατομικού υποκειμένου τόσο η βιωμένη αντίληψη μιας σειράς άδικων πράξεων και ενεργειών όσο και η σαφής αναγνώριση των υπευθύνων αυτών των πράξεων και ενεργειών. Εδώ ακριβώς μπαίνει στο παιχνίδι η συμβολή της ριζοσπαστικής αριστεράς. Θα πρέπει να πείσει κυριολεκτικά ότι η αδικία είναι το βασικό συστατικό του νεοφιλελευθερισμού και ότι ο θυμός είναι η μοναδική λύση για την ανατροπή της αδικίας. Να αποφύγει τις παγίδες του θεσμικού και μιντιακού συστήματος, που προσπαθούν να την καθηλώσουν σε μια συνένοχη «πολιτική ορθότητα» της απονευρωμένης νηφαλιότητας, της απολογητικής αυτοκριτικής και της συλλογικής ενοχής, που σταθερά χαρακτηρίζει την κεντροαριστερά. Ο θυμός πρέπει να ξεχειλίσει στους χώρους δουλειάς (κυριολεκτικά δουλείας, πλέον) και εκπαίδευσης, στις γειτονιές και στους χώρους συνεύρεσης των απλών ανθρώπων. Πρέπει να επικοινω-

Τι σημαίνει για τα κινήματα μια πιθανή εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ;

Το να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική εξουσία είναι εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρος για τη μορφή που θα προσλάβουν τα κινήματα στο μέλλον. Έχουμε πει ότι για μια σε βάθος μεταβολή των σχέσεων εξουσίας είναι απαραίτητη μια ισότιμη πολιτικο-κοινωνική συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων της πολιτικής αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Πρακτικά, σε περίοδο που η πρώτη ασκεί την πολιτική εξουσία, οφείλει να διευρύνει και θεσμικά τις δυνατότητες δράσης των δεύτερων. ∆ηλαδή, πρέπει να δημιουργήσει θεσμικά ρυθμιστικά πλαίσια, εντός των οποίων οι συλλογικοί δρώντες να βρίσκουν ευνοϊκές ευκαιρίες δράσης. Πρέπει απαραίτητα να μεταβληθεί ριζικά η θεσμική δομή των ευκαιριών που αφορούν π.χ.: εργοστάσια και επιχειρήσεις που έχουν οδηγηθεί σε χρεωκοπία από τα αφεντικά τους, ώστε να διευκολύνονται και να καθίστανται εφικτά εγχειρήματα εργατικής αυτοδιαχείρισης. Επίσης, ανταλλακτικά δίκτυα και τράπεζες χρόνου, που αγωνίζονται να εγκαθιδρύσουν σχέσεις μη εγχρήματης συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων, καμία φορά μάλιστα ως οικονομικό πρότυπο εναλλακτικό στον καπιταλισμό. Ακόμα, καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, γυναικείες κολεκτίβες, κοινωνικά εστιατόρια, αλληλέγγυο εμπόριο, ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους, δίκτυα χωρίς μεσάζοντες κλπ. Τα οφέλη μιας τέτοιας συμμαχίας θα ήταν ανεκτίμητα. Όσο τα κινήματα θα παίρνουν ευνοϊκές ευκαιρίες για να δρουν ανοιχτά και αποτελεσματικά, τόσο θα εκπαιδεύουν βιωματικά τα μέλη τους να σκέφτονται αλτρουιστικά και να πράττουν μαχητικά με πίστη στη συνεργασία, αλληλεγγύη και έγνοια για τον συνάνθρωπο. ∆ηλαδή θα οικοδομούν την κοινωνία της συλλογικής ευθύνης, της αφοσίωσης στο κοινό καλό και του σεβασμού της διαφοράς. Ελευθερία και ισότητα μαζί. Τι περισσότερο θα μπορούσε να περιμένει σε αντάλλαγμα μια κυβερνώσα πολιτική αριστερά; νήσουμε απευθείας με τα γνωστικά πλαίσια και τον συναισθηματικό κόσμο των ατομικών υποκειμένων και, για να γίνει αυτό δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μοιάσουμε έστω και στο ελάχιστο με αυτούς που κατηγορούμε ως υπεύθυνους της αδικίας. Τέρμα, λοιπόν, στον κυνισμό, στις «ρεαλιστικές» στρατηγικές των δεύτερων σκέψεων, στο λοξοκοίταγμα σε πρακτικές που αποκαρδιώνουν αυτούς που είναι ήδη θυμωμένοι ή είναι έτοιμοι να θυμώσουν.

Η «αφανής παρουσία» των κινημάτων

∆ιαπιστώνεται από παντού μεγάλη κινηματική ύφεση από τις εκλογές του 2012 και μετά. Πώς θα μπορούσε να αλλάξει η αίσθηση αυτών που αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια του μνημονίου (ή και πιο πριν) και να δουν ή ότι δεν είναι μάταιος ο αγώνας ξανά; Έχουμε επισημάνει και παλιότερα ότι τα κοινωνικά κινήματα ποτέ δεν κά-

νουν τη διαδρομή τους στο χρόνο με ομοιόμορφο τρόπο, με την ίδια ταχύτητα και ορμή. Στο χρονικό ορίζοντα της ζωής του ένα κίνημα άλλοτε εμφανίζεται σε κατάσταση διαμόρφωσης και ισχυροποίησης, άλλοτε σε φάση πυκνών κινητοποιήσεων και διαρκούς παρουσίας στη δημόσια σφαίρα και άλλοτε σε στάδιο προσωρινής αναδίπλωσης και «υπόγειας παρουσίας» μέσα στα δίκτυα σχέσεων της καθημερινότητας. Εξάλλου, μια «κινηματική κατάσταση» εκτείνεται πολύ πέραν μιας άμεσης εμπειρικής σύλληψης των δεδομένων δράσης του συγκεκριμένου κινήματος, υπό την έννοια ότι ο ακτιβισμός του κινήματος, τα ρεπερτόρια δράσης του, ο τρόπος νοηματοδότησης των όρων της σύγκρουσης που επιζητεί και των στόχων που θέλει να πετύχει, όλα αυτά προοπτικά επηρεάζουν ποικίλα περιβάλλοντα (θεσμούς, κόμματα, καθημερινές σχέσεις, υποκειμενικές αντιλήψεις) στο μέτρο που διαχέονται αναπόφευκτα σε πολλαπλά επίπεδα προσδιορισμού των στάσεων και των συμπερι-

φορών, δηλαδή σε κίνητρα, αντιλήψεις, νοηματικά πλαίσια, συναισθήματα, γνώσεις. Επομένως, θα έπρεπε να μη συνδέουμε την «κινηματική κατάσταση» με τη δημόσια παρουσία του κινήματος και μόνο. Η μη δημόσια και αφανής παρουσία ενός κινήματος (με την έννοια του «συμβολικού πολλαπλασιαστή των γραμματικών της αλλαγής», που υποστηρίζει ο Alberto Melucci) είναι πολλές φορές εντελώς απαραίτητο στάδιο για μια διαφοροποιημένη και ωριμότερη ανάδυση του κινήματος στη δημόσια ζωή. Έχω την αίσθηση ότι αυτό συμβαίνει σήμερα. Μπορεί να μην έχουμε τη μαζική παρουσία κινημάτων στους δρόμους και στις πλατείες, έχουμε όμως πολλές μικρές ή μεγαλύτερες κινήσεις και πρωτοβουλίες, που είναι πιο θεματικά εστιασμένες και εκδηλώνονται στα πεδία της μετανάστευσης και των πολλαπλών δικτύων αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, δίκτυα χωρίς μεσάζοντες, ανταλλακτικά δίκτυα, σχολεία αλληλεγγύης, στέκια εναλλακτικής ψυχαγωγίας, ομάδες αποτροπής δημεύσεων σπιτιών κοκ.). Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε τις προσπάθειες να οικοδομηθούν και να στεριώσουν συλλογικές αντιστάσεις από τα κάτω στο πεδίο της εργασίας και της εργασιακής εκμετάλλευσης, μακριά από τις κατεστημένες δομές του εργοδοτικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού (συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων, πειράματα αυτοδιαχείρισης, αυτοοργάνωση ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων κ.ά.). Όλα αυτά δείχνουν ότι οι αγώνες κυκλοφορούν και οι αντιστάσεις διαχέονται. Το αν και πώς αυτή η πολλαπλότητα των αγώνων θα εκφραστεί ως ενωμένη δύναμη ανατροπής, είναι κάτι που εξαρτάται και από τις συγκυρίες και τις πολιτικές ευκαιρίες, όπως και από τυχαίες περιστάσεις. Το σημαντικό είναι πως η ηθική της αντίστασης κερδίζει συνεχώς έδαφος στο επίπεδο του καθημερινού βίου και εδώ ο ρόλος της αριστεράς είναι σημαντικός, όπως σημείωσα προηγουμένως, στο να εμβάλλει τον «πολιτικό θυμό» και την ελπίδα στο παιχνίδι της σύγκρουσης με τις εξουσίες του πολιτικο-οικονομικο-μιντιακού πλέγματος που μας καταδυναστεύει. •

Πρωτοφανής έκπτωση δικαιωμάτων στην Ελλάδα ∆ΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

Οι φετινές παγκόσμιες μέρες για την ελευθερία της πληροφορίας και την προστασία των δημοσιογράφων αφιερωμένες στη χώρα μας Την προηγούμενη βδομάδα (28/2-1/3) διοργανώθηκε στη Βιέννη από το Πανεπιστήμιο της πόλης, το transform!at και το σύλλογο Κριτικών Βιβλιοθηκονόμων (KRIBIBI), ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον διεθνές συνέδριο υπό τον τίτλο «Ελευθερία της πληροφόρησης υπό πίεση. Έλεγχος - Κρίση - Πολιτισμός». Στόχος των διοργανωτών ήταν να δοθεί έμφαση σε τρεις άξονες που έχουν να κάνουν με την ψηφιακή εποχή και τις κοινωνικές συγκρούσεις που προκύπτουν σχετικά με τη διαχείρισή της: α. Τα μέσα ενημέρωσης και η δημοσιογραφία υπό πίεση, β. Παρακολούθηση και πληροφοριοδότηση, γ. Το δικαίωμα πρόσβασης στην πληροφόρηση και τη δημόσια γνώση.

το συνέδριο συμμετείχαν περισσότεροι από 30 ομιλητές (ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, βιβλιοθηκονόμοι, ειδικοί σε θέματα ανοιχτής κουλτούρας, ακτιβιστές και νομοθέτες) από πολλές διαφορετικές χώρες. Ως στόχος από την πλευρά των διοργανωτών είχε τεθεί η έναρξη δημόσιου διαλόγου σχετικά με τις προκλήσεις που δέχεται η ελευθερία της πληροφόρησης υπό το πρίσμα των πρόσφατων αποκαλύψεων για τις μαζικές ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, την αύξηση της λογοκρισίας και των διώξεων εναντίον των μέσων ενημέρωσης, του Τύπου, των δημοσιογράφων και των ανθρώπων που αποκαλύπτουν πληροφορίες με σκοπό την προστασία του δημόσιου συμφέροντος, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι ακόμα και ομιλητές που εκπροσωπούν ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως ο κ. J. Barata Mir ως αντιπρόσωπος του ΟΑΣΕ σε ζητήματα ελευθερίας των ΜΜΕ, διαπιστώνουν ότι «ενώ η ΕΕ δηλώνει την πρόθεσή της να ενισχύσει τους θεσμούς που υποστηρίζουν την ελεύθερη επικοινωνία, οι πολυεθνικές εταιρείες προσπαθούν με κάθε τρόπο να ελέγξουν το διαδίκτυο». Αναφέρθηκε στη διαφορετική αντίληψη περί ελεύθερης επικοινωνίας μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ και επεσήμανε ως μεγαλύτερο πρόβλημα την απόσταση που προκύπτει ανάμεσα σε όσα οι πολίτες στην ΕΕ πιστεύουν ότι συνιστούν δικαιώματά τους και σε όσα πράττουν οι κυβερνήσεις τους στο όνομα της ασφάλειας, εφαρμόζοντας καθολικές πολιτικές παρακολούθησης. Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του ΟΑΣΕ, η περίοδος που διανύουμε έχει ως χαρακτηριστικό την έντονη σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών υποκειμένων και πόλων εξουσίας στο πεδίο της ενημέρωσης και της διαχείρισης της πληροφορίας: μεγάλες

“

Ως κοινός προβληματισμός και σημείο σύγκλισης των εργασιών αναδείχθηκε η πολιτική ασυμμετρία που προκύπτει από το γεγονός ότι με τη δικαιολογία της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας οι κυβερνήσεις διεκδικούν καθεστώς αδιαφάνειας και όλο και περισσότερο περιορισμένης λογοδοσίας ενώπιον των πολιτών τους.

πολυεθνικές επιχειρήσεις, νέες μορφές ακτιβισμού και πλήθος τοπικών και διεθνών οργανισμών ασκούν πίεση προκειμένου να δημιουργηθούν νέες ταυτότητες και κοινότητες, που υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα και παρακάμπτουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, το πλεόνασμα του εθνικού ελέγχου.

Προσωπικά δεδομένα σε κρατικό έλεγχο

Ο H. Scholz, με την ιδιότητά του ως μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (GUE/NLG), επεσήμανε την κατάχρηση συλλογής προσωπικών δεδομένων είτε από κρατικούς, είτε από εταιρικούς φορείς, καθώς και την επείγουσα ανάγκη να διερευνηθεί επαρκώς ο τεράστιος όγκος πληροφορίας που έχει διαρρεύσει από τον E. Snowden και τα Wikileaks (υπολογίζεται ότι πρόκειται για 400.000 χιλιάδες έγγραφα). Η ανάγκη ρύθμισης προκειμένου να προστατευθεί η ελευθερία της πληροφορίας και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών συνιστά κατεπείγουσα προτεραιότητα, σημείωσε. Η νομική εκπρόσωπος της βρετανικής «Guardian», G. Phillips -εφημερίδα που δημοσίευσε τις αποκαλύψεις Snowden, ενώ στη συνέχεια ο εκδότης της αρνήθηκε να παραχωρήσει τα σχετικά έγγραφα στην κυβέρνηση με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε δίκη- επεσήμανε ότι η δυνατότητα επιτήρησης στην ψηφιακή εποχή είναι πρωτοφανής. Την ίδια στιγμή όμως, η δυνατότητα του κάθε system administrator, όπως ο Ε. Snowden, να έχει πρόσβαση σε τεράστιο όγκο πληροφοριών που πολύ εύκολα αποθηκεύονται και μεταφέρονται, καθιστά το σύστημα ευάλωτο σε αποκαλύψεις. Επεσήμανε, δε, ότι από νομική άποψη το σύστημα παρακολούθησης έχει υπερβεί τη θεσμική εξουσιοδότηση που του αντιστοιχεί. Ως κοινός προβληματισμός και σημείο σύγκλισης των εργασιών αναδείχθηκε η πολιτική ασυμμετρία που προκύπτει από το γεγονός ότι με τη δικαιολογία της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας οι κυβερνήσεις διεκδικούν καθεστώς αδιαφάνειας και όλο και περισσότερο περιορισμένης λογοδοσίας ενώπιον των πολιτών τους, ενώ την ίδια στιγμή αξιώνουν τον έλεγχο ακόμη και των προσωπικών τους δεδομένων. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, από την άλλη πλευρά, απολαμβάνουν καθε-

στώς οικονομικού απορρήτου με αποτέλεσμα να πληρώνουν ελάχιστούς φόρους μεταφέροντας τα κεφάλαια τους σε φορολογικούς παραδείσους και παράλληλα εκμεταλλεύονται ως εμπορικό προϊόν τα προσωπικά μας δεδομένα στα οποία έχουν πλήρη πρόσβαση.

Η περίπτωση της Ελλάδας

Έχει ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον ότι η έμφαση των εργασιών του συνεδρίου δόθηκε στην ελληνική περίπτωση εξαιτίας του πλήθους περιπτώσεων δίωξης και καταστολής εναντίον δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ, την πραξικοπηματική παύση λειτουργίας της ΕΡΤ και το διαπλεκόμενο ρόλο των κυρίαρχων ΜΜΕ στη χώρα, υπό το πρίσμα των συνεπειών της κρίσης, της λιτότητας και του κρατικού αυταρχισμού που τα συνοδεύει. Εισηγήσεις έγιναν και από την πλευρά ελλήνων δημοσιογράφων από το περιοδικό «Unfollow», το ραδιοφωνικό σταθμό «Στο κόκκινο» και το «The press project», που αναφέρθηκαν στις παθογένειες στη λειτουργία της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και τις συνέπειες για τη δημοκρατία. Οι διαπιστώσεις ότι δεν έχει συζητηθεί σε επίπεδο ευρωπαϊκών θεσμών, ως όφειλε, η πρωτοφανής έκπτωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών στην Ελλάδα, καθώς και η καταστολή που αυτά συνεπάγονται, όπως και το ότι η κατάσταση στο πεδίο στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες θυμίζει την Ελλάδα προ-μνημονίου, επανέρχονταν κατά τη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου. Η γλαφυρή παρουσίαση συγκεκριμένων περιστατικών διώξεων εναντίον δημοσιογράφων, καθώς και περιπτώσεις πέραν κάθε δεοντολογίας όπως η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών το 2012, σε συνδυασμό με το σύστημα σκανδαλωδώς προνομιακών τραπεζικών δανείων που στηρίζουν τα αποτυχημένα επιχειρηματικά κατεστημένα ΜΜΕ, με το αζημίωτο, οδήγησαν στην πρόταση οι φετινές σχετικές παγκόσμιες μέρες για την ελευθερία της πληροφορίας και την προστασία των δημοσιογράφων να είναι αφιερωμένες στην Ελλάδα. ∆ώρα Κοτσακά