Η ΕΠΟΧΗ 13 Σεπτεμβρίου 2015
∆ΙΕΘΝΗ
“
19
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά στο σύνολό της επιχειρεί μετά τις εξελίξεις στην Ελλάδα να δώσει απαντήσεις, για να διαμορφώσει μια νέα στρατηγική. Συγκεκριμένα, θέτει το ερώτημα ποιο δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσει.
Το μέλλον Ελλάδας και Ευρώπης δεν έχει ακόμα γραφτεί ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ
Ο
ι εκλογές στην Ελλάδα στις 20 Σεπτεμβρίου, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η συνεχιζόμενη κρίση στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη έχουν αναζωπυρώσει τις συζητήσεις στους κόλπους της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής αριστεράς, ιδιαίτερα της γαλλικής, που έχει αντιταχθεί και συνεχίζει να παλεύει κατά των πολιτικών της λιτότητας. Μια πολιτική που εφαρμόζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι έχουν πυκνώσει τα ρεπορτάζ, τα σχόλια, τα άρθρα που επιχειρούν να ερμηνεύσουν και να δώσουν απαντήσεις για τις εξελίξεις στην Ελλάδα μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο και ιδιαίτερα μετά την επώδυνη για τη χώρα συμφωνία της 12ης Ιουλίου. Βέβαια δεν λείπουν και τα δημοσιεύματα που βλέπουν ότι, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης, τη διάσπασης του κόμματος που κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015 και την προκήρυξη των εκλογών, «τερματίζονται οι αυταπάτες που έχουν καλλιεργήσει οι ριζοσπαστικές δυνάμεις της αριστεράς για την αλλαγή της πολιτικής της λιτότητας». Καλούν δε τις δυνάμεις αυτές της ευρωπαϊκής Αριστεράς να προσαρμοστούν στη σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Χαρακτηριστικό από αυτή την άποψη είναι το κύριο άρθρο του διευθυντή της «Λιμπερασιόν» Λωράν Ζοφρέν με τον τίτλο «Όσοι έχουν ταχθεί κατά του ευρώ προσγγειώνονται». Άλλα δημοσιεύματα με βάση τις δημοσκοπήσεις προεξοφλούν τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τις συντηρητικές δυνάμεις, κάνοντας λόγο για την «αποτυχία ενός πειράματος». Έτσι καλλιεργούν τη σύγχυση και ταυτόχρονα κρύβουν το γεγονός ότι «η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμη από τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις», όπως αναφέρει ο αναλυτής του περιοδικού «Regards». Σύμφωνα με τον ίδιο ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως παραμένει κυρίαρχος στο πολιτικό παιχνίδι, αυτό
δείχνει η μεγάλη δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα». Η διαπίστωση αυτή δεν είναι και τόσο ευχάριστη σε ορισμένους κύκλους του Βερολίνου και των Βρυξελλών, σημειώνει ο αναλυτής. Ο Αλ. Τσίπρας έχει να αντιμετωπίσει, πράγματι, τεράστια προβλήματα που κληρονόμησε από το καθεστώς των μνημονίων, τα οποία μεταφέρονται και στο νέο. Η άποψη, όμως, που υποστηρίζουν ορισμένοι, ότι δεν έχει περιθώρια ν’ ανοίξει έστω και στενούς δρόμους για να ξεφύγει «από τη μέγγενη της συμφωνίας» είναι απόλυτη. Εξάλλου, το στοίχημα του Τσίπρα είναι αν θα μπορέσει να βάλει την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης», σημειώνει ο αρθρογράφος του περιοδικού «Regards» και συνεχίζει: «Η κατά γράμμα εφαρμογή της συμφωνίας οδηγεί ασφαλώς στην ύφεση και θα δημιουργήσει τεράστια κοινωνικά προβλήματα».
«Ούτε υποταγή ούτε παράδοση»
«Όμως, το κόμμα του και ο ίδιος δείχνουν έτοιμοι να κινηθούν σε πολλά επίπεδα για την αντιμετώπιση της εξαιρετική κρίσιμης κατάστασης. Να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν επιμέρους πολιτικές. Να ενεργοποιήσουν την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αντλώντας εμπειρίες από τις ευρωπαϊκές χώρες και ιδιαίτερα από τη Γαλλία. Ο Τσίπρας καλεί τους ψηφοφόρους να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει τη μάχη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς. Πρόκειται για τη μάχη των μαχών, για να γίνει πιο αποτελεσματική η κρατική μηχανή. Το πρόγραμμά του δεν είναι ένα πρόγραμμα υποταγής και παραίτησης», σημειώνει ο αρθρογράφος.
Το επεισόδιο ενός παγκόσμιου πολέμου
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ακόμα το άρθρο του Μασία Γκουστάβ με τίτλο
«Ελλάδα, ένα επεισόδιο ενός παγκοσμίου πολέμου που συνεχίζεται». Στο άρθρο αυτό αναφέρεται ότι η μάχη της Ελλάδας τελείωσε με την ήττα αυτών που αρνιόντουσαν τα προγράμματα σταθεροποίησης. Ωστόσο, συνεχίζεται ο πόλεμος, δεν τελείωσε ούτε στην Ελλάδα ούτε αλλού. Από τον πόλεμο αυτό ήρθαν στην επιφάνεια ο φόβος των κυρίαρχων δυνάμεων για μετάδοση του ιού της αντίστασης του ελληνικού λαού και στους άλλους. Οι αντιθέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών δυνάμεων, ανάμεσα στον Νότο και τον Βορρά που κυριαρχεί η Γερμανία. Ακόμα και τις αντιθέσεις μεταξύ των ευρωπα κών χωρών για το μέλλον της Ευρώπης. Τέλος, επισημαίνει η ελληνική κρίση είναι η αρχή μιας άλλης σε άλλο επίπεδο ευρωπαϊκής κρίσης, γιατί αποκάλυψε την πραγματική της φύση της ΕΕ. Τέλος να αναφέρουμε και το άρθρο του Φράνσις Βουρτς, ιστορικού στελέχους της Αριστεράς, που έζησε από κοντά τη σημερινή μετάλλαξη της ΕΕ, ως ευρωβουλευτής, ο οποίος αναφέρει: «Η ΕΕ διέρχεται σήμερα βαθιά κρίση νομιμότητας. Η στάση των σημερινών ηγετών απέναντι στην Ελλάδα εξοργίζει ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας και πέρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις της αριστεράς. Αυτό όμως δεν αρκεί, χρειάζεται μια ενωτική στρατηγική συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να απαιτήσουμε το ανάλογο πολιτικό βάρος σε αριθμητική δύναμη και πολιτικές ευαισθησίες. Οι άνθρωποι που επιθυμούν μια άλλη Ευρώπη, της αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι πολλοί». «Να γιατί το μέλλον της Ελλάδας (και της Ευρώπης) δεν έχει ακόμα γραφτεί», καταλήγει ο Φρ. Βουρτς.
Ευρωπαϊκή Αριστερά για μια νέα στρατηγική
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά στο σύνολό της επιχειρεί μετά τις εξελίξεις στην Ελλάδα να δώσει απαντήσεις, για να
διαμορφώσει μια νέα στρατηγική. Συγκεκριμένα, θέτει το ερώτημα ποιο δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσει. Υπήρχε δυνατότητα για μια άλλη πολιτική για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η Γαλλία είναι σε θέση για ν’ αντιμετωπίσει τη Γερμανία αν βρεθεί σε παρόμοια θέση με αυτή της Ελλάδας; Για όλες τις δυνάμεις αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι βρισκόμαστε σε μια ιστορική καμπή, που υποχρεώνει τη ριζοσπαστική μεταρρυθμιστική αριστερά να τροποποιήσει τις προτάσεις της και τη στρατηγική της για να κατορθώσει να δημιουργήσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα που θα έχει την ικανότητα να αντιπαρατεθεί με επιτυχία στις δυνάμεις του κεφαλαίου στην Ευρώπη. Πώς όμως μπορεί να επιτύχει αυτή την ενότητα όταν υπάρχουν σημαντικές διαφορές; Οι διαφορετικές απόψεις εκδηλώνονται ιδιαίτερα και στο ζήτημα της Ελλάδας. Ορισμένοι δεν αρνούνται ότι δόθηκε σκληρή μάχη, ασκούν κριτική, όπως για την έλλειψη ενός σχεδίου Β. Την άποψη αυτή υποστηρίζει το Αριστερό Κόμμα του Ζαν-Λικ Μελανσόν, που θεωρείται παρόμοια με αυτή του Όσκαρ Λαφοντέν, ο οποίος υποστήριξε την ανάγκη συντονισμού των δυνάμεων όλων των ευρωπαϊκών λαών, όταν μια χώρα βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα. Όμως ο ΖανΛικ Μελανσόν ερωτοτροπεί και με τη θέση που εκφράζεται από το νέο κόμμα στην Ελλάδα τη Λαϊκή Ενότητα. Η άποψη αυτή περί εξόδου από το ευρώ πάσχει γιατί θεωρεί πως οι ευρωπαϊκές ελίτ έδειξαν ότι είναι έτοιμες για κάθε ενδεχόμενο. Οι συζητήσεις αυτές βρέθηκαν στο επίκεντρο των εκδηλώσεων που έγιναν το τελευταίο τριήμερο στη γιορτή της «Ουμανιτέ», που έγιναν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μ. Κ.