Trzy wcielenia Stalkera

Już pół wieku historie stalkerów, najemników-poszukiwaczy inspirują i wciągają fanów fantastyki naukowej na całym świecie. Głównym medium wejścia w tematykę jest trylogia gier stworzona przez ukraińskie studio GSC Game World. Ale zanim dostaliśmy kontrolę nad stalkerem, mogliśmy obserwować podróż przez Zonę na kinowym ekranie, a przed tym – czytać o świecie na stronach powieści rosyjskich braci. Przyjrzyjmy się zatem poszczególnym przedstawicielom z tej tematyki.

~Hefajstos

Zostań na chwilę i posłuchaj

Nie można mówić o uniwersum nie rozpoczynając od literackiego pierwowzoru. Napisana w 1971 roku, wydana w 1972 (w Polsce dwa lata później) powieść „Piknik na skraju drogi“ braci Arkadija i Borisa Strugackich to klasyka rosyjskiego science-fiction. Historia opowiada o sytuacji, w której kosmici przybywają, a następnie opuszczają Ziemię. Niewiele o przybyszach wiadomo, ale pozostawili po sobie sześć stref wypełnionych śladami i przedmiotami. Międzynarodowy Instytut Cywilizacji Pozaziemskich określił miejsca Strefami (Zony) i zabezpieczył je przed osobami postronnymi, ograniczając tym samym ruch. Nie brakuje jednak śmiałków, którzy dla profitu wynoszą przedmioty – są oni określani stalkerami i osiągają niemal kultowy status.

https://www.nexto.pl/ebooki/piknik_na_skraju_drogi_p1197586.xml

Głównym bohaterem książki jest Red Shoehart, który jako stalker odbył kilka wypraw do stref. I to właśnie te podróże i ich konsekwencje są główną osią fabuły (i w pewnym stopniu wstępem do gier). Po pięćdziesięciu latach czyta się to rewelacyjnie, z zapartym tchem śledząc historię Reda. Osobiście przyznam, że obok „Nocnego Patrolu“ Siergieja Łukjanienki był to mój wstęp do rosyjskiej literatury fantastycznej.

A oni idą, idą i idą

Andriej Tarkowski to niewątpliwie jeden z najważniejszych artystów w historii sztuki filmowej. Ten radziecki twórca wsławił się kilkoma świetnymi filmami, w tym ekranizacją „Solaris“ Stanisława Lema. Dziś jednak przyjrzymy się „Stalkerowi“ z 1979 roku, będącym ostatnim filmem reżysera w ZSRR.

Fabuła opowiada o stalkerze, który przeprowadza przez Zonę dwóch mężczyzn – Profesora i Pisarza. Ich cel? Komnata spełniająca życzenia. Niech Was nie zwiedzie banalność jaka wynika z tego lakonicznego opisu, albowiem film porusza ważne kwestie filozoficzne, duchowe i społeczne. I choć sam Tarkowski nie widział w nim zbyt wielu nawiązań do książki Strugackich (wskazywał jedynie na Zonę i stalkera), to znając papierowy pierwowzór dostrzec można sporo elementów wspólnych.

Zdecydowanie warto obejrzeć ten film nawet dziś, po ponad czterdziestu latach. Lepiej jednak przygotować się do seansu, bo ten slow-burner wymaga od nas cierpliwości i uwagi – co rzecz jasna wynagradza nam z nawiązką.

Ah nu cheeki breeki i v damké!

I tu docieramy do wydanych w latach 2007-2009 gier GSC Game World. Tym razem fabularnie odchodzimy od kosmicznych przybyszów na rzecz katastrofy w Czarnobylu. Jest rok 2006, dwadzieścia lat po wybuchu elektrowni następuje kolejna eksplozja (według plotek spowodowana tajemniczymi eksperymentami). W wyniku promieniowania jonizującego na sporym obszarze dochodzi do mutacji i anomalii. Wojsko zabezpiecza teren ok. 30 kilometrów kwadratowych tym samym tworząc grową Zonę – silne strzeżony obszar.

Po kilku latach do strefy docierają stalkerzy – poszukiwacze artefaktów i skarbów. Jako gracz wcielamy się w „Naznaczonego“ – człowieka bez pamięci, posiadającego tajemnicze znamię. Choć nie wiemy, kim jesteśmy i skąd przybyliśmy, znamy nasz cel – zabić Striełoka. Kim jest ów człowiek i dlaczego mamy go zabić? Tego musimy się dowiedzieć sami w trakcie trwania rozgrywki.

Mam nadzieję, że te lakoniczne opisy zachęciły Was do zagłębienia się w świat stalkerów i anomalii. Polecam również lekturę growych recenzji M.C. – nie pożałujecie. Ave!

https://lessaccurategrandmother.blogspot.com/2018/04/andrei-tarkovsky-stalker-film-review.html

Baner: https://knowyourmeme.com/memes/subcultures/stalker