Alles gaat anders

Zoals verwacht gaat alles anders

Vorig jaar rond deze tijd verlieten allebei onze kinderen binnen drie maanden na elkaar het nest. Naast dat ik er natuurlijk aan moest wennen genoot ik tegelijkertijd van de vrijheid die het opleverde. In hoefde geen rekening meer te houden met school- of werktijden, spontane taxiritjes, boodschappenkarren vol groeivoer of een enorme hoeveel was. Het betekende ook niet meer hoeven luisteren naar de door mij zo ‘geliefde’ Reggaeton-muziek of telefoongesprekken met vrienden in een voor mij soort geheimtaal (lees zwaar Spaans dialect). Niet meer wachten voor de douche of ‘s nachts wakker worden omdat iemand zijn sleutels is vergeten. Toen de laatste de deur achter zich dichttrok, bleven manlief en ik over met; heel veel mooie herinneringen, drie honden en niet te vergeten… elkaar! Wat een geluk dat we die extra tijd en aandacht voor elkaar geen vervelend alternatief vonden. Blijven investeren in de relatie heeft zo zijn voordelen.

Inmiddels zijn we een jaar verder en ziet de wereld er compleet anders uit. Ook voor ons stonden de afgelopen maanden in het teken van aanpassen aan een andere werkelijkheid. Mijn man en ik reisden een tijdje rond door Nederland om te luisteren naar jongeren en hun docenten. We dachten mee over oplossingen in het onderwijs dat natuurlijk in een keer merendeels online gegeven moest worden. Onze dochter had na lang wikken en wegen besloten niet verder te willen studeren in Nederland. We ruimden haar studentenkamer leeg en terwijl mijn man en ik doorgingen met onze tour, vloog zij alleen terug naar haar ouderlijk huis.

Niet veel later kregen we de vraag of onze zoon en zijn vriendin tijdelijk in ons gastenverblijf konden komen wonen. Vanuit Nederland stemden we in en naast hun spullen verhuisden ze ook hun hond mee. Ik riep al tijden dat onze ‘Arca Noah’ vol was maar maakte voor hen natuurlijk een uitzondering.

Op een ochtend vlak nadat we thuis zijn gekomen zit ik op onze veranda in het zonnetje van een kop koffie te genieten. Mijn dochter komt bij me zitten en samen zijn we even in gedachten verzonken. Totdat mijn dochter droogjes opmerkt ‘Nou mam, je hebt nu in ieder geval die Spaanse familie die je zo graag wilde’. ‘Be careful what you wish for!’, reageer ik net iets te snel. We schieten allebei in de lach.

Zoals verwacht gaat alles anders. Als er iets is wat ik geleerd heb van emigreren naar Spanje is het daarmee leren omgaan. Vandaag is wat telt en familie voor alles. Ik ben benieuwd wat de komende tijd brengt of moet ik zeggen wie? ;-)

Joyce van Ombergen-Jong Internship & personal coach www.jongleren.es / www.yourjourney.academy