Gescheiden slapen

Een gewone zaterdagochtend

Een prachtige bolide parkeert keurig op onze parkeerplaats voor de winkel. Langzaam zet de linkerschoen voet op aarde, daarna volgt de rest van het heerschap om vervolgens dienst te doen als verdienstelijk echtgenoot: flamboyant opent de smaakvol geklede en mooie gentleman van ergens in de 70 het rechterportier om vervolgens een prachtige mooie dame op leeftijd het hof te maken richting onze winkel. Ik vind het heerlijk om te zien en vind het tegelijk jammer dat ik geen rode loper heb liggen met aan beide zijden in koper geknoopte baleinen: ik had het ze van harte gegund. Het enige wat je op zo’n moment nog kunt doen is met al je elegantie de deur openen met een ‘van harte welkom’.

Koffie en consult

Na de koffie te hebben geserveerd is het tijd voor het consult: meneer slaapt prima, kan naar eigen zeggen ‘op de grond gaan liggen en in slaap vallen’. Mevrouw heeft helaas niet de gave om zomaar als een roos te slapen: eerst moet ze zich door het gesnurk van manlief worstelen en haar plekje veroveren. Manlief neemt driekwart van het bed in en neemt voortdurend een andere positie in waarnaar zijn vrouw zich maar dient te schikken. Als mij duidelijk wordt dat deze echtelieden de nacht doorbrengen op een oud tweepersoonsbed van Spaanse makelij, weet ik wat mij te doen staat: ik haal deze tortelduifjes uit elkaar...

Tortelduifjes op leeftijd

Zorgvuldig mijn woorden kiezend leg ik het nieuwe slaapsysteem voor: ‘u gaat los van elkaar slapen maar wel héél dicht bij elkaar’. Beiden kijken elkaar enigszins verschrikt aan. “U bedoelt meneer?” “Nou eh..ik bedoel dat ik u beiden een eigen bed adviseer, een eigen bodem en matras waarop u individueel heerlijk zult slapen, máár: ik zet ze superdicht naast elkaar en ik plaats er een mooi tweepersoons hoofdbord achter. En we maken ze gewoon op als een tweepersoonsbed.”

Epiloogje

Twee weken later dezelfde bolide op de oprit. Ritueel als daarvoor: koffie, nog wat extra bedtextiel, ditjes en datjes en dan dít: “Wat slapen wij nu lekker, enneh...die spreekwoordelijke stoute beschuitjes doen we niet meer in bed op onze leeftijd, ontbijten doen we op ons balkon in de zon, de reden waarom we ooit eens wilden verhuizen naar de Costa del Sol.” Tja, en ík? Ik besef me gewoon dat ik een mooi vak heb en er trots op ben dat ik dat aan diezelfde heerlijke Costa del Sol uit mag oefenen...

Kees Diks, slaapspecialist www.rogerslinnerie.com