Meester in keukens

Een meester in keukens

Onder de vele Nederlanders en Belgen die hun weg hebben gevonden naar de provincie Málaga zitten ook veel ondernemers. Zij zien hier kansen om diensten en producten te bieden aan een publiek dat specifieke eisen stelt aan materialen en service. Maar de Costa del Sol is ook populair bij ondernemers die hun zaak in Nederland hebben verkocht en van een rustig leven willen genieten. Jan Tieleman heeft de leiding van zijn zaak aan zijn zoons overgedragen en is op zijn zeventigste officieus met pensioen. We reserveerden een uurtje in zijn toch drukke agenda voor koffie en een goed gesprek over koken, ondernemen, golfen, de economie, rare ontwikkelingen in de maatschappij en zijn bewondering voor de Nederlandse ondernemers hier.

Tekst: Maria Kupers. Foto’s: Tieleman Keukens.

Tieleman Keukens is één van de grootste keukenzaken in Nederland en staat bovenaan het lijstje van trendsetters op gebied van design en innovatie. Jan werkt inmiddels vijftig jaar in de keukenbranche maar zegt tussen neus en lippen door dat hij helemaal geen verstand heeft van keukens, laat staan van koken. Een opvallende uitspraak voor iemand die keukens verkoopt en lid is van de kookclub ‘Echte mannen met pannen’.

Toch logisch

Dat “helemaal geen verstand hebben van keukens” is natuurlijk wat overdreven maar tijdens het gesprek wordt duidelijk waarom hij dit zegt. De medewerkers, het woord personeel gebruikt hij met opzet nooit, zijn volgens hem de daadwerkelijke specialisten. Hij is de ondernemer met een visie die min of meer toevallig in keukens handelt.

De uitspraak over koken lijkt wel helemaal waar te zijn. “We zijn een clubje van 5 mannen die samen koken. Nou ja, zij koken en ik kijk een beetje in de pannen. We bepalen samen het menu, gaan dan inkopen doen bij de Mercado Municipal in Marbella, drinken daar een cappuccino en gaan dan bij iemand van ons de keuken in. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ze mij erbij willen hebben maar ik vind het uitermate gezellig. Maar als het nodig is kan ik heus wel een ei bakken” lacht Jan.

Eénarmige bandiet

Terwijl we nog een koffie bestellen kijkt Jan enigszins weemoedig naar de golfbaan naast het terras. “Niet dat ik hier nu niet aangenaam zit, maar eigenlijk had ik wel daar willen staan. Wist je dat ik de bijnaam éénarmige bandiet heb gekregen?” vraagt hij. Dat verhaal wil ik natuurlijk graag horen. “Mijn vrouw golft en ik moest mee. Ik vond er eigenlijk niets aan en dat gedoe dat je met twee handen je club vast moet houden vind ik al helemaal onzin. En ik wil graag winnen, ook van mijn vrouw. Dus zocht ik een leraar die me met één hand kon leren golfen. En daar blijk ik toch talent voor te hebben, als ik in Spanje ben sta ik bijna elke dag om 8 uur op de baan en doe soms mee aan wedstrijden.

Niet alles is winnen

In zijn carrière heeft Jan met meerdere crisissen te maken gehad. “Die van 2008 was het ergst, toen had ik net miljoenen geïnvesteerd en stortte de markt in. We zijn er gezamenlijk bovenop gekomen, daarna kwam corona die een totaal andere crisis veroorzaakte. Iedereen wilde verbouwen en eerlijk gezegd konden we de vraag niet aan.”

Er ontstaat een levendig gesprek over de manipulatie van de bevolking, niet alleen over corona maar ook met verhalen over tekorten aan materialen, grondstoffen en personeel en wat daar allemaal de oorzaak van zou zijn. Jan neemt geen blad voor de mond. “De maatschappij, en dan heb ik het in eerste instantie over Nederland, zit tegenwoordig zo in elkaar dat je bij de minste of geringste afwijkende mening wordt weggezet als een wappie. Het volk is een kudde schapen geworden de afgelopen tijd, alles wordt geslikt onder het mom van ‘zij zullen het wel weten’. Ik maak me ernstig zorgen over de toekomst, van Nederland maar ook die van de wereld. Je kunt me noemen wat je wilt maar het dreigt de verkeerde kant uit te gaan en er worden, mijns inziens, vuile spelletjes op hoog niveau gespeeld” aldus Jan.

Neutraal terrein

We zijn het grondig met elkaar eens en vinden dat het tijd wordt voor wat te eten. Dat uurtje koffie is allang voorbij en we zijn nog niet uitgepraat. “Iedereen die me kent, of op zondag bij Harry Mens op de televisie heeft gezien, weet dat ik een uitgesproken mening heb” zegt Jan als ik voorstel terug te keren naar wat meer ‘koetjes en kalfjes’ onderwerpen die niemand tegen de haren kunnen instrijken en eventueel zijn reputatie kunnen schaden. Zijn keuze voor gambas al pil pil roept de vraag op wat hij van de Spaanse keuken vindt. “De vis is fantastisch. Ik ga graag uit eten, niet van die hele luxe tenten dat vind ik echt zonde van het geld. Een goed bereide maaltijd met verse producten en gezelligheid maken mijn avond fantastisch. Ik ga bij voorkeur naar restaurants waar het merendeel van de gasten Spaans is, dan weet je dat het goed zit.” Aangezien hij de lunchbestelling in het Engels deed, vraag ik me af wat hij dan zo leuk vindt aan Spanjaarden. Hij lacht “dat Spaans dat gaat me niet meer lukken maar de manier waarop men hier met elkaar omgaat, de relaxte sfeer, de kwaliteit van leven vind ik uitermate prettig.”

Jan en zijn zoons.

Het zit in het bloed

Het feit dat Tieleman de leiding van zijn zaak 2,5 jaar geleden heeft overgedragen aan zijn zoons betekent echter niet dat hij nu volledig met pensioen is. Ik heb nog elke dag telefonisch contact, lees mijn bedrijfsmail en als het nodig is stap ik op het vliegtuig om ter plekke de handen uit de mouwen te steken.

Ik ben lid van de Marbella Dutch Business Club en geniet van het contact met andere (ex) ondernemers, we zijn toch een slag apart. En waar het kan steun ik ondernemers hier. Zo steun ik achter de schermen Arabella Wessels, de nieuwe organisator van Marbella 4Days Walking, zij doet het echt fantastisch en ik ben benieuwd hoe dit fantastische evenement dit jaar gaat verlopen. Stilstaan is voor mij nooit een optie geweest en stilzitten al helemaal niet.”