FEEST IN BRUSSEL
HET LENTEFEEST VAN ELS AMPE
Els Ampe is liberaal volksvertegenwoordiger in het Brussels Parlement. Ze groeide op in Oostende, maar na de humaniora Latijn-Wiskunde in Oostende en Brugge trok Els naar Brussel. Aan de Vrije Universiteit Brussel studeerde ze in 2002 af als bouwkundig ingenieur. Toen besloot ze om in Brussel te blijven. Els woont samen met haar man Filip en hun vier kinderen in Laken. Elke dag ervaren ze wat het betekent kinderen op te voeden in de grootstad.
E
Ben jij zelf vrijzinnig opgevoed? ls Ampe: Mijn vader was vrijzinnig en mijn moeder kwam uit een katholiek gezin, maar ik ben wel naar het Rijksonderwijs geweest. Daar heb ik toen ik twaalf was mijn Lentefeest gedaan, want dat bestond nog niet toen ik zes was. Ik herinner me wel dat alle kinderen die toen in zedenleer zaten voor de cadeaus hun communie wilden doen: de klassieker. De familie van mijn moeder is heel katholiek, ze gingen erg regelmatig naar de kerk. Langs de kant van mijn vader was men eerder ongelovig. Mijn vaders vader was vrijzinnig, maar zijn moeder geloofde in ‘iets’. Je kunt dat niet katholiek noemen, maar het ‘ietsisme’. Voor de rest kwam geloof daar niet veel aan bod. Er wordt nu veel gesproken over gemengde gezinnen, bijvoorbeeld iemand die uit de islamcultuur komt en iemand uit een katholiek, vrijzinnig of ander nest. Waar eigenlijk weinig over gesproken wordt, is een katholiek-vrijzinnig gezin. Toen ik klein was, vond ik dat een groot cultuurverschil.
CULTUURVERSCHIL Een cultuurverschil binnen jullie gezin? Niet zozeer binnen het gezin zelf, maar eerder naar de familie toe. De grootouders hadden een compleet andere cultuur. Jij mocht dan toch een vrijzinnig feest doen. Hoe reageerde die fami-
28
HET VRIJE WOORD
lie daarop? Die stonden daar heel open tegenover. Ze waren verdraagzaam. Maar het is een cultuurverschil op veel andere vlakken.
Alle kinderen die toen in zedenleer zaten, wilden hun communie doen voor de cadeaus Zoals? Een voorbeeld: toen ik klein was, at ik niet zo graag boterhammen. Ik smeerde er dus erg veel beleg op om zo de boterham niet echt te proeven. Iets wat kinderen nu kennelijk continu doen, maar toen ik dat deed, was mijn katholieke grootmoeder bijna gechoqueerd. ‘Dat doe je toch niet, je moet bescheiden zijn.’ Dat hele punt van de bescheidenheid en soberheid zit daar veel meer in, zoals ze nu zeggen dat de mensen die een hoofddoek dragen dat doen uit bescheidenheid ten opzichte van Allah. Ik was niet katholiek opgevoed, dus vond dat allemaal heel vreemd. Aan de kant van de vrijzinnige familie werd daar zelfs niet naar gekeken. En ook het voorrecht dat je mocht afzien, dat lijden. Aan de ene kant wordt niet verwacht dat je moet afzien en aan de andere kant wel. Dat is heel raar. Dat zijn zo van die kleine dingen
die niks te maken hebben met wel of niet verdraagzaam zijn, maar eerder met de cultuur waarin je opgroeit. Ik vond dat een groot verschil. Echt twee verschillende werelden? Ja. De ene echt heel vasthoudend en de andere niet. Maar mijn Lentefeest, of ik daar nog herinneringen aan heb? Ja, dat was in het Casino in Oostende. Ik herinner me daar gewoon van dat het een feest was. Ik denk niet dat ik er symboliek in gezien heb. Wat herinner je je er wel van? Wat gebeurde er die dag? EJe moest twee seconden op het podium gaan staan in het Casino en dan zaten we in de zaal om naar de toneelvoorstelling te kijken. Ik denk niet dat het veel meer was dan dat. Het was nog niet zo goed uitgewerkt. Kreeg je daarna nog een etentje? Ja, ik deed het Lentefeest samen met mijn neef, en mijn nicht deed haar communie. We hebben het familiefeest samen gedaan. Maar wat georganiseerd werd, was alleen een woordje op het podium en een toneeltje.
VRIJZINNIG GEBOORTEFEEST In welk jaar was dat? In 1990 moet dat geweest zijn. Voor mijn kinderen heb ik een geboortefeest gedaan. Bij mijn jongste zoon heb ik het helemaal uitgewerkt met gedichtjes, teksten en muziek. Ik had het scenario zelf gemaakt. De consulenten van het huisvandeMens hebben ook nog iets verteld. Filip en ik vonden
