jUni-jUli-aUgUstUs 2016
! n e n n i d n e vri
Extra d nummeik r met uitn
Bekende vriendinnen: Fleur van Groningen en Nikkie Van Lierop:
‘Nikkie en ik maken elkaar sterker’
Tijdschrift – 1099 Brussel X BC 6433 – maandblad, verschijnt niet in juli en augustus – P 106 334 – Urbain Britsierslaan 5 – 1030 Brussel
zomersepembare ecial
DE WErElD van tekst: Celia ledoux – foto’s: Koen van buggenhout
Cornelia (Nikkie) van Lierop en Fleur Van Groningen zijn al jaren vriendinnen. Ze werkten samen aan ‘Glijmiddel’, een bestseller over menopauzale perikelen. Ik spreek Nikkie en Fleur apart. Toepasselijk, want zo schrijven ze ook. Even virtuoos vullen ze in het interview elkaar aan. Steeds weer hoor ik ze over elkaar dezelfde woorden gebruiken: sterk, assertief, diepe ziel. Twee gevoelige vrouwen die zich allebei kwetsbaar noemen – wat ze eerder als een sterkte zien. Er schemert door dat dat mede aan hun vriendschap ligt. Zelfs het niet evidente woord ‘taboedoorbrekend’ valt wederzijds. Geen wonder dat ze benadrukken hoe makkelijk het werk loopt. Een verhaal over een bijzondere vriendschap en het werk dat ze voortbrengt. Fleur: ‘Ik ken Nikkie sinds het begin van mijn carrière. Of we elkaar via Facebook leerden kennen, herinner ik me zelfs niet meer. We hebben wel eens een ‘break’ gehad. Toen we elkaar weer tegenkwamen, bleken we nog beter bij mekaar te passen. Los van elkaar waren we geëvolueerd. Nikkie facebookte een tijdje geleden over haar menopauze. Ik vond dat heel geestig. Zelf had ik toen net getekend bij uitgeverij Horizon. Over menopauze wordt nauwelijks geschreven, en Nikkie heeft een taboedoorbrekende, humoristische stijl. Ik stelde haar voor aan mijn uitgever, en die zag het meteen zitten. Zo ontstond Glijmiddel. Nikkie schreef, ik illustreerde. We stonden een week na het verschijnen al op 2 in de lijst van bestverkopende non-fictieboeken en de tweede druk komt er nu aan. Veel vrouwen lijken nood te hebben aan een persoonlijk verslag van de menopauze.’
hebben, en indien mogelijk werk ik graag met hen samen. Hun zelfexpressie ontroert me.’ Ook Nikkie vermeldt haar rijk geschakeerde vriendenkring: ‘Ik heb vrienden van arm tot rijk. In een betoging, een soepbedeling, word je deel van een geheel.’ Je kiest altijd je familie, vindt ze, en dat doe je ook met wie je je omringt. ‘Ik vind graag evenwicht en omring me met allerlei soorten mensen. Er zijn bomen, planten, gras ... Als in een natuurlijke biotoop …’ Zoals vaak voegt ze tegelijk serieus – als tongue in cheek – toe: ‘En net als in de natuur moet je uitkijken dat je je niet omringt met giftige mensen.’ Nikkie praat beeldrijk, en toch met weinig poespas en veel humor. ‘Ik zie de puzzelstukken nu liggen, en er lijken er niet veel meer te ontbreken.’
Een understatement. Verschillende boekvoorstellingen waren razend succesvol, op Facebook posten vrouwen hilarische filmpjes over hun boek. Bij elk van de vele commentaren één rode draad: herkenning, bevrijding, humor.
GLIJMIDDEL - Over vapeurs en andere ongemakken in de menopauze Cornelia van Lierop kijkt diep in de ogen van de draak geheten Menopauze. Onversaagd gaat ze het monster te lijf met humor, wijsheid en zelfrelativering. Fleur van Groningen illustreert op haar onnavolgbare wijze met, jawel, humor, wijsheid en zelfrelativering.
Nikkie en Fleur werken op afstand, en dat gaat hen goed af. Fleur: ‘Ik heb een lief, een plusdochter, werk ... Mijn vriendschappen lopen vaak op afstand. Met Nikkie is het vriendschap plus werk, dan kan je samen iets maken en je werk combineren met sociaal contact. Liefst omring ik me met mensen die een uitgesproken talent
[7]
24 uur met...
TEKST: JADE YORKS
Carrièrevrouwen
uw’. Dit zijn geen vrouwen met Vergis je niet in het begrip ‘carrièrevro erstoten om hogerop te komen. uitstekende ellenbogen die alles omv en werken hard, wat zeg ik: keihard. Deze vrouwen hebben een drukke job n meer biedt dan werken alleen. Maar allemaal weten ze dat het leve eruit … Nieuwsgierig naar hun dag? Zo ziet die
‘Een flexibele job en een gezin vragen veel organisatietalent’ 6.00: Ik moet altijd even onder de douche staan om helemaal wakker te worden. Dan dek ik de tafel, smeer boterhammen en zorg dat zowel mijn werktas als de schooltassen van de kinderen zijn ingepakt. Ik wil altijd volledig klaar zijn voordat ik de kinderen wakker maak zodat ik enkel met hen kan bezig zijn. 7.45 (ten laatste): Ik zet mijn kinderen af bij twee verschillende scholen en vertrek dan naar mijn werk. Het is dan nog zeker een uur. Mijn job bestaat uit veel overlegmomentjes. Met collega’s, met externen, maar ook met onze leden en vrijwilligers. Ik zit gemiddeld twee dagen op kantoor. De overige dagen ben ik op de baan. Door de drukte van het verkeer kom ik wel eens te laat en dat is natuurlijk voor niemand aangenaam. 12:00: Ik heb nog niks gegeten. Vaak schiet de lunch erbij in. Ik eet dan snel iets in de auto of achter mijn bureau. Ik weet dat het niet goed is. Ik heb mijzelf daarom voorgenomen om, als ik op kantoor ben, zeker een half uur naar buiten te gaan om wat frisse lucht binnen te krijgen.
17:30: Ik vertrek richting huis om de kinderen op te pikken bij de opvang. Ik kies bewust voor een thuisopvang omdat ik de massale opvang van de school weinig creatief vind voor mijn kinderen. Bovendien hebben ze al zo lang in een schoolomgeving gezeten dat ik ze de rust van thuis en individuele aandacht gun. Ik kook elke avond vers. Als mij dat – om wat voor reden dan ook – niet lukt, weet ik dat altijd een dag op voorhand en kook dan extra veel. Zo’n flexibele job vraagt veel organisatietalent. 20.00: Als de jongste in bed ligt, vertrek ik soms nog naar overlegjes of vrijwilligersengagementen. Mijn kinderen voelen soms dat hun mama het druk heeft en dat ze op sommige momenten minder tijd heeft. Lukt het vanavond niet, dan maak ik zeker morgen tijd. De woensdag is bij mij heilig. Door ouderschapsverlof werk ik vier vijfde en probeer ik niet alleen aanwezig te zijn in de wereld van mijn kinderen, maar er ook actief aan deel te nemen. Mijn vriend is ook een steun in de organisatie van werk en gezin. Samen koken we, leggen we de kinderen in bed, begeleiden we ze met huiswerk. De papa vangt de kinderen op als hij kan. 23:30: Soms werk ik nog wat door aan een nota die af moet of ga ik aan de slag in huis en doe ik wat poetswerk. Ik slaap niet veel. Soms voel ik dat wel. In het weekend probeer ik we wat bij te slapen.
Jamila Hamddan Lachkar (43), Femmalid van Femma Mechelen Sint-Jan-Berchmans • Is verantwoordelijke zone Zuid bij vakbond ACV. Dat wil zeggen verantwoordelijk voor de werking in heel de provincie Antwerpen. Ze overlegt, sensibiliseert en begeleidt. Daarnaast spitst ze zich inhoudelijk toe op vraagstukken die te maken hebben met arbeid en inkomen. • Woont samen met haar vriend en haar drie zonen (15, 11 en 4)
Benedicte heeft niemand om mee af te spreken
‘waarom lukt het Zoveel mensen wel om vrienden te heBBen, maar miJ niet?’ Ze heeft een fijne, flexibele baan, een toffe nieuwe vriend en twee dochters waarmee ze een hechte band heeft. Toch ontbreekt er iets belangrijks in Benedictes* (49) leven. Ze heeft niemand die ze een vriend kan noemen. ‘Het is ongelooflijk hoe snel een mens een ander kan vergeten.’
[ 12 ]
Vriendschap 2.0 Ik leg de laatste hand aan dit artikel in Park Spoor Noord. Het is een zonnige Moederdag en je ziet meer bloot dan gras. Naast een paar families zijn hier vooral groepen. Waar mama’s, papa’s, vrienden en kennissen eindigen of beginnen, weet je niet precies. Zondag was vroeger toch familiedag, niet? Wij gingen naar oma en opa – zeker op Moederdag. Wanneer ze
meer dan vr
ienden wo
rden
Tegenwoordig spelen vrienden vaak familie, en meer. Ook mijn netwerken lopen van vriendschap in werk over, en in gesprekken komen zaak, liefde en kinderen allemaal aan bod. Ons hokjesdenken lijkt op te lossen in ‘het leven’. Dit is vriendschap 2.0. Woongemeenschap Evelyn Wymeersch zag op Facebook reclame voor het cohousingproject Waasland en was al snel verkocht: ‘Na de eerste vergadering voelden we al: dit is iets voor ons.’ Cohousing hercreëert het buurtgevoel. Dat spreekt Evelyn aan. ‘De kinderen spelen op straat met elkaar, jongeren doen klusjes voor senioren, en die passen op de kleintjes.’ Het gebouw faciliteert dat met gemeenschappelijke logeerkamers, ruimte voor familiefeesten, een grote keuken en gemeenschappelijke tuin. ‘We hebben elk een kleine keuken, tuin of terras. Je kan dus je eigen leven leiden mét veel interactie.’ Evelyn benadrukt het engagement: ‘Als één partner niet enthousiast is, gaat het niet goed.’ Anderzijds zijn er ook kansen: ‘We hebben singles van in de dertig die op deze manier niet ‘alleen’ zijn, koppels die hier een sociaal vangnet vinden.’ Samenleven bouwen ze bewust uit. Dat moet ook. Je begint immers aan een levensproject met vreemden.
‘Intussen zijn we vrienden.’ Maar dat kostte tijd: ze maakten een visietekst, gaan weekends samen weg, komen samen in werkgroepen. Consensus is belangrijk: ‘Statutair werken we met een tweederdemeerderheidssysteem, maar we streven altijd naar compromissen. Dat soort mensen trekken we duidelijk aan.’ Nu begint de inspanning te culmineren: ‘We zijn vier jaar bezig, na 5 jaar is het project af. Wanneer de bouwvergunning er is, gaan we bouwen …’ Er zijn nog 4 eenheden vrij in www.cohousingwaasland.be.
[ 22 ]
CULINAIR
DESSERTJES MET MINDER CALORIEËN Ga jij deze zomer ook helemaal voor een gezonde en evenwichtige levensstijl, maar wil je wel af en toe genieten van een overheerlijk dessertje zonder je hierover schuldig te voelen? Met een alternatief voor suiker kan je caloriearm koken en toch gezond genieten met het hele gezin! Femma schotelt jullie 4 overheerlijke dessertjes met minder calorieën voor. Geniet!
Frambozen-yoghurtijs 2 personen Ingrediënten: 300 g bevroren frambozen 200 g Griekse yoghurt 30 g Canderel Kristalkorrel Bereiding: Doe de frambozen, de Griekse yoghurt en de Canderel Kristalkorrel in een blender en mix gedurende 20 seconden tot je een roomijsachtige textuur krijgt. Heb je geen blender, doe dan alle ingrediënten in een kom en gebruik een staafmixer. Schep het ijs in kommetjes en serveer meteen.
[ 28 ]
ZELFGEMAAKT Stap-voor
-stap-pro
ject
Gekalligrafeerde tafelschikking Een feestje met vrienden en vriendinnen deze zomer? Gebruik kraftpapier als tafelkleed en creĂŤer een vrolijk en leuk alternatief voor ouderwetse naamkaartjes. Probeer dit unieke, mooie en goedkope tafelkleed de volgende keer dat je een feestje of etentje geeft. Wat heb je nodig? Kraftpapier Potlood Liniaal Schaar Penseel Zwarte acrylverf Zwarte stift Dunne witte markeerstift Dikke witte markeerstift Dinerbord
1 Rol het kraftpapier uit en snijd het af op de gewenste lengte. Bepaal de plaats van elk bord en meet en markeer waar het bord zich zal bevinden. Gebruik dan een dinerbord als sjabloon en teken met een zwarte stift een cirkel op plaatsen waar de borden komen.
2 Schilder de cirkel zorgvuldig in met zwarte acrylverf en laat de verf helemaal drogen.
[ 32 ]
Liever
een go ede bu Kenni ur dan smake een ve n met rre vr je bur iend en in 3 stappe n
‘Of ik misschien twee eieren mag lenen?’ ‘Geen tijd’, ‘ik ben verlegen’ of ‘we hebben toch niets gemeen’. Het is de top 3 van meest gebruikte excuses waarom mensen tegenwoordig hun buren niet meer leren kennen. Ook onze journaliste Jade maakte zich er schuldig aan. Tot ze er eindelijk werk van maakte en erachter kwam hoe fijn het is om de buren te leren kennen.
Dat je soms liever een goede buur dan een verre vriend hebt, had ik al eerder ondervonden. Ik moet een jaar of tien geweest zijn toen ik samen met mijn moeder bij onze thuiskomst een open deur en een spoor van inbraak aantrof. Het waren geen vrienden of familieleden die ons als eerste bijstonden, maar de buren. Nog geen drie minuten later stonden ze daar met een gevulde theepot en een schouder om op te leunen. Dat een hechte band met de buren niet vanzelfsprekend is, weet ik ondertussen. Ik presteerde het om drie jaar lang in een appartement te wonen en van alle buren er maar één bij naam te kennen. Dat kan en moet anders, dacht ik, toen ik onlangs verhuisde naar een nieuwe stad. Ik deed moeite en ondervond al snel dat achter al die onbekende gezichten heel warme mensen schuilen. Uitnodigingen voor de koffie en een wandeling door de wijk heb ik ondertussen al op zak. Zo pakte ik het aan:
STAP 1
Groet elkaar Het is onvoorstelbaar wat zo’n simpel gebaar als een glimlach, gevolgd door een goedendag, teweeg kan brengen. Het vergt wat moed, want afgaand op de haast waarmee iedereen zich op straat voortbeweegt, zou je bijna denken dat niemand op jouw vriendelijkheid zit te wachten. Ook de angst om geen goedendag terug te krijgen, werkt heel remmend. ‘s Ochtends onderweg naar de tram zoek ik tegenwoordig bij iedereen die ik passeer naar oogcontact. Krijg ik dat, dan volgt er een ‘goedendag’. Niet iedereen voelt de behoefte om mijn
groet te beantwoorden of realiseert zich op tijd dat de groet daadwerkelijk aan hem of haar is gericht. Maar dat maakt niet uit. Ik blijf groeten, want een glimlach van je medemens, speciaal aan jou gericht, geeft een onbeschrijfelijk fijn gevoel. Zo leerde ik laatst Mustafa kennen. Hij woont schuin tegenover mij. Hij zou net naar binnen gaan toen hij mij enthousiast ‘hallo’ hoorde zeggen. Hij moest eerst eens om zich heen kijken voor hij zich realiseerde dat ik het tegen hem had. Ik kreeg een hallo terug en we raakten aan de praat over de sauna (die bezoeken we blijkbaar allebei heel graag), over de buurt (waar hij al tien jaar graag woont) en over mijn renovatiewerkzaamheden. Hij blijkt een zelfstandige schilder te zijn die graag mijn plafond wil witten. Waar een simpele ‘hallo’ en een lach al niet goed voor zijn …
STAP 2
Wees behulpzaam Vanuit het raam zag ze ons sukkelen met onze vriezer. De buurvrouw van de overkant twijfelde geen moment toen ze ons al vloekend dat zware gevaarte zag uitladen. ‘Hallo, hebben jullie misschien hulp nodig?’ Dankbaar maakte we gebruik van de spierballen van haar man. Sindsdien groeten we elkaar en vragen we naar elkaars dag als we elkaar tegenkomen.
[ 48 ]
met de mensen die ‘Online communiceer je het meest vrienden aanwijst’ je in het echte leven ook als echte
vriendinnen dankZiJ internet:
eCht of fake?
Vroeger hingen we uren aan de telefoon met onze schoolvriendinnen, vandaag chatten we tot een kot in de nacht met een vriendin die we nog nooit in het echte leven ontmoet hebben. Of toch? Hoe echt is een online vriendschap? Onze vrouw zoekt het uit.
f-verhalen
tekst en foto’s: jade Yorks
‘doe miJ maar wat
meer geliJkheid, alstuBlieft’
Meer gelijkheid, tijd en geluk voor iedereen. Doorheen heel Vlaanderen en Brussel strijden al meer dan 60.000 Femmavrouwen én mannen hiervoor. Allemaal bouwen ze op hun manier aan een wereld waarin iedereen dezelfde kansen krijgt om zich te ontplooien. Deze Femmavrijwilligers leggen uit waarom zij zich hiervoor inzetten.
Latifa (38) vrijwilliger Femma Brussel Quartier ‘Femma was voor mij een manier om naar buiten te komen. Ik doe nu vaak uitstapjes en volg verschillende workshops. Het belangrijkste vind ik dat ik door Femma veel andere vrouwen heb ontmoet. Ik probeer nu hetzelfde te betekenen voor anderen als wat Femma voor mij heeft betekend: ik probeer vrouwen te helpen. En dan met name vrouwen die niet veel naar buiten komen of die anders niet de mogelijkheid hebben om aan activiteiten deel te nemen zoals een culturele uitstap of het volgen van workshops.’
Nadia (52) vrijwilliger Femma d’Annekes Deerlijk ‘Ik zit bij Femma om uit de dagelijkse sleur te komen van werken, thuiskomen, boodschappen doen, huishouden … Anders dan vroeger vind ik onze samenleving tamelijk egoïstisch. Ik noem het een ik-wereld. Iedereen leeft voor zichzelf. Elkaar belangeloos helpen komt steeds minder voor. Hoe dat komt, weet ik niet. Het zijn verenigingen als Femma die dat veranderen. Bij de activiteiten ontmoet je vaak mensen die je anders niet zou tegenkomen. Ik zie het echt als een uitwaaimoment, maar ook als een manier om meer diepgang te krijgen in mijn leven.’
[ 58 ]
vrouwenreizen
tekst: Els seghers – foto’s: frieda verschueren
de sChatten van de rode Zee en het land van tut anCh amon Frieda gaat voor de vierde keer met Femma op reis naar Egypte
Heerlijke zon, hemelsblauwe zee, goudgekleurde stranden en adembenemende snorkelsessies. Dat zijn de hoofdingrediënten wanneer je aan reizen in Egypte denkt. Maar Egypte is meer dan een strand- en snorkelparadijs. Het prachtige land in Noord-Afrika heeft ook op het gebied van cultuur heel wat te bieden. Dat weet ook Frieda Verschueren (56) van Femma Bredene. Zij gaat voor de vierde keer mee met Femma op de tiendaagse rondtrip door Egypte.
Frieda: ‘Ik hou enorm van de landschappen die het land te bieden heeft, ook al bestaat het vooral uit zand (lacht). Het is voornamelijk de bevolking die maakt dat ik graag naar Egypte reis. Ze zijn heel gastvrij en veel moderner dan je zou denken.’
Tijdens elke reis wordt er ook een project bezocht dat het verdient om in de kijker te worden gezet. Deze keer hebben de reizigers de eer om de Nationale Vrouwenraad van Egypte te ontmoeten die ijvert voor de rechten van de vrouw. Frieda: ‘Dat maakt de reis nog unieker!’
De Egypte-rondreis met Femma is er eentje voor de actieve reiziger en biedt een gevarieerde mix van cultuur en ontdekking. Elke dag valt er wel wat te beleven en te bezichtigen. De beroemde graven van Bani Hassan, een wandeling naar El Gouna (het Venetië van Egypte), een bezoek aan de El Mezzena stam … het zijn slechts enkele activiteiten die je gedurende de reis niet onberoerd laten.
Als er iemand het recht heeft om de reizen van Femma ‘uniek’ te noemen, is het Frieda. De reis naar Egypte zal voor haar maar liefst de 38ste reis met Femma zijn! Frieda: ‘Het groepsgevoel dat je tijdens de Femmareizen ervaart, vind je nergens anders. Je bent één groep die elkaar steunt.’
Frieda: ‘Je zal Egypte nooit zo ervaren als tijdens de Femmareis. Je komt op plekken waar je als individuele reiziger niet komt en je doet activiteiten die je nooit uit jezelf zou ondernemen. Alles is voor jou geregeld en je krijgt waar voor je geld!’
OOK ZIN OM EGYPTE TE ONTDEKKEN? De schatten van de Rode Zee en het land van Tut Anch Amon - 10-daags programma - Reis in volpension Periode: van zaterdag 8 tot maandag 17 oktober 2016 Reisbegeleiding: Veerle Vlasselaer www.femma.be/reizen
Egypte kwam recentelijk nog in het nieuws met een mogelijke vliegtuigaanslag. Frieda: ‘Ik heb me nog niet onveilig gevoeld tijdens mijn reizen door Egypte. Op heel wat hoeken van de straat zie je politie, maar je moet maar denken dat het juist goed is dat zij daar staan. Het weerhoudt me in ieder geval niet om ’s avonds nog het hotel te verlaten en prachtige nachtfoto’s te nemen (lacht).’ Als je naar haar favoriete moment tijdens haar Egyptereizen vraagt, antwoordt Frieda: ‘Toen ik samen met mijn moeder een zonsondergang aan het bewonderen was in één van de Egyptische woestijnen, zei ze plots ‘Ik denk echt dat we helemaal alleen op de wereld zijn.’ En dat is een mooie samenvatting van de rust, de pracht en de intense stilte die je in Egypte kan ervaren.’
[ 62 ]
HEt laatstE WoorD ‘Vriendschap ontstaat vaak uit een ontmoeting waarvan niemand verwacht dat er een wonder zal gebeuren’ is een uitspraak van schrijver Henning Mankel. En daar zit zoveel waarheid in … Niet één vriendin die in mijn leven kwam, zocht ik bewust op. De ontmoetingen waren dikwijls toeval: een school waar ik toevallig terechtkwam, een werksituatie, de jeugdbeweging, een schoolpoort, een hobby … Ik was nooit echt de populairste van de klas of een tafelspringer. Mijn vriendschappen zijn niet op spetterende evenementen ontstaan, ze zijn meestal mijn leven binnengeslopen, en gebleven. Ik heb niet ‘één grote vriendinnengroep’ die samen op uitstap gaat. Mijn fijne vriendschappen zijn verspreid, en dikwijls kennen de dames in kwestie elkaar ook niet echt. Als ik erover nadenk, heb ik vriendinnen in allerlei vormen en gradaties. Vriendinnen van héééél lang geleden wiens vriendschap even een winterslaap heeft gehad en nu rustig verder kabbelt. Ik weet echter dat we elkaar 100% kunnen vertrouwen en dat we, in tijden dat we elkaar nodig hebben, echt op elkaar kunnen rekenen. Er zijn vriendschappen die iets later zijn ontstaan en waarbij een telefoontje af en toe een fijne binding levend houdt. Ook dames die veel recenter in mijn leven zijn gekomen en waarvan ik weet dat we elkaar een warm hart toedragen, spelen een belangrijke rol in mijn ‘vriendinnenbestand’. En eigenlijk beschouw ik alle Femmavrouwen ook wel als vriendinnen. Niet zo close dan, want ik ken jullie niet allemaal persoonlijk, maar het feit dat we dezelfde passie voor het ontmoeten van vrouwen delen, schept een band. Een warme band die ik verbind aan ‘vriendin zijn’. Je hoeft met vriendinnen niet alles te delen, met sommige wel, met anderen kan een warme band of samen af en toe leuke dingen doen voldoende zijn. Aristoteles deelde vriendschappen al op in drie soorten, het is dus niet zo verwonderlijk dat ik dat ook voel. Met de meeste van mijn Femmavriendinnen heb ik een ‘vriendschap voor het plezier’: samen leuke dingen doen en daarvan genieten. Er bestaat ook een ‘vriendschap voor het nut’, een soort ruilhandel eigenlijk: ik doe iets voor jou, jij iets voor mij. We proberen iets voor elkaar te betekenen. De derde en meest intense vriendschap is de ‘vriendschap zonder bijbedoelingen’: vriendinnen waarderen elkaar om wie ze zijn en hebben een diepe emotionele band. Je kan geven zonder iets terug te verwachten. Mijn vriendinnen uit de laatste categorie waren ooit ‘vriendin voor plezier’ of ‘voor nut’. Emotionele verbondenheid moet de kans krijgen om te groeien. Dat vraagt tijd. Ik ben alvast blij met veel Femmavriendinnen en ik hoop jullie ook. Greet De Ceukelaire, voorzitster Femma
[ 66 ]