22 wonen zaterdag 20 en zondag 21 april 2013
Verliefd op een monument Hendrik nelde wil brouwerij Feys laten Herleven
ll TeksT: Leen De moor / foTo’s: YesphoTo
“Kijk nu toch eens!” Met glinsterende ogen wijst Hendrik Nelde naar een donker gebouwencomplex dat opdoemt uit de nevelige verten van de Westhoek. Dit zijn de overblijfselen van brouwerij Feys. Voor de argeloze voorbijganger net geen ruïne, voor Hendrik de verwezenlijking van een droom. Dode IJzer heet de rivierarm die op de grens van Roesbrugge en Beveren aan de IJzer stroomt. Een wat trieste naam, en op een grijze dag oogt ook het fabriekscomplex met de metershoge schouwpijp en de bloktorens met kantelenrand aan de oevers van de afgedankte rivierarm wat triest. Vergane glorie zou je denken, hopeloos verloren. “In augustus 1965 werd hier voor het laatst gebrouwen. En net in die maand ben ik geboren”, zegt Hendrik Nelde. “Dat kan nauwelijks toeval zijn.” Hij kocht dit beschermd monument en wil er opnieuw gaan brouwen. De buren verklaarden hem gek, maar hij is gewoon verliefd. Op een brouwerij. Rousbrugge stond op de flesjes van Brouwerij Feys, maar de brouwerij ligt op het grondgebied van Beveren. “Waarom dan Rousbrugge? Omdat in die aangrenzende gemeente een postkantoor was, en in Beveren niet. Het was gewoon handiger.” Het complex kwam bijna toevallig in zijn handen. Hendrik is vastgoedexpert en -coach. Eind 2011 aanvaardde hij een coachingopdracht van de toenmalige eigenaar van de totaal verkommerde brouwerij, een investeerder. Hij moest nagaan wat de mogelijkheden waren om de site te commercialiseren. “De deuren van de brouwerij waren afgesloten en ik belde de eigenaar om de sleutels te vragen, want ik wilde de gebouwen uiteraard binnen bekijken. “Trap de deur maar in”, zei de eigenaar. Ik was geschokt door zijn gebrek aan respect. Ik forceerde één deur en inspecteerde de brouwerij grondig. Ik praatte een hele dag met buren en andere mensen in het dorp, en ik viel als een blok voor het gebouw. De site is enorm groot en onberekenbaar, en ik had maar een fractie van het benodigde geld, maar ik ben creatief en het is een rijke regio. Op dat moment werd ik van coach voor een eigenaar zelf kandidaat-koper.” Hendrik heeft een grondige kennis van ruimtelijke ordening, is jarenlang actief in de vastgoedsector en heeft ook nog een diploma van tuin-architect. Hij heeft dus voldoende achtergrond om zo’n project te beoordelen, maar informeerde zich toch eerst uitgebreid voor hij tot de koop overging.
Hendrik Nelde.
“Ik ging te rade bij Monumentenzorg omdat de site beschermd is, en ik wilde het project alleen aanpakken als de uitbating uiteindelijk economisch haalbaar zou zijn. Er bleken voldoende mogelijkheden te zijn, en ik hakte de knoop door.” Het hele dorp aan de Dode IJzer verklaarde de nieuwe eigenaar gek. “Ze hebben me samen met vrienden en familieleden twee maanden lang keihard zien werken om de eerste doelstellingen te bereiken: het gebouw waterdicht maken en zor-
gen dat het veilig toegankelijk was. Zover zijn we nu bijna. De buren zien het vooruitgaan en worden nu mee enthousiast. Zelf heb ik maar één keer getwijfeld. Na een heel lange dag werken was ik als enige in het gebouw overgebleven. Ik wilde de energie van de brouwerij voelen. Ik wandelde er doorheen, en het was een regenachtige dag. Ik besefte dat ik binnen even nat werd als buiten. Ik was doodmoe, ik zag het erg traag vooruitgaan en ik dacht: ben ik even gek als de buren denken? Het is 3.000 m² over twee en een halve verdieping. Zal dat wel lukken?” Intussen is het weer lente, de nevelslier-