Hoofdstuk 1 Claire McCall zette het pistool op scherp en legde haar vinger om de trekker. Ze staarde in het duister. Het was aardedonker in haar slaapkamer. Het enige vage licht kwam van de groene letters op haar radiowekker: 03.00. De cijfertjes waren het irritante bewijs dat het haar voor de zoveelste nacht op rij niet lukte om in slaap te vallen. Haar hart bonsde in haar keel terwijl ze gespannen met het pistool in het duister mikte, wachtend op een nieuw geluid in de stilte van de nacht. Ze f luisterde zijn naam: ‘Tyler.’ Het was nu zes weken geleden dat hij geprobeerd had haar te verkrachten, zes weken na die plotselinge, nachtelijke agressie in deze slaapkamer door de man van wie ze nu wist dat hij Tyler Crutchfield heette, maar die zij gekend had als Cyrus Hensley, de klusjesman in haar praktijk. Ze staarde naar het dunne spleetje licht dat onder de slaapkamerdeur door scheen. Opnieuw kraakten de oude vloerplanken. Er was iemand! Zittend op de rand van haar bed knikte ze langzaam, maar resoluut. Ze voelde het gewicht van het pistool in haar hand en dacht terug aan de laatste keer dat ze ermee had geschoten. Dat was hier, in deze slaapkamer bij het voeteneind van haar bed, toen ze zich tegen hem verdedigde. Claire hief langzaam haar hand met het pistool op. Ze verzamelde moed voor de sprong naar de deur. Deze keer gebruik ik dit geweer niet slechts om je te verwonden. Buiten hulde het afgelegen bergdorpje Stoney Creek zich behaaglijk in de nacht die als een deken over het dorp en de Appelvallei lag uitgespreid. Rondom het huis hoorde ze de vertrouwde geluiden van de nacht: een blaffende hond van verre buren, het geruis van de pijnboomtakken die door de wind tegen de dakrand van de kleine bungalow van haar ouders schuurden, de tjirpende cicaden en een koor van kikkers op zoek naar voedsel, liefde of beide. Maar Claire had ook iets anders gehoord. Binnen. Eerst iets in de gang en daarna in de keuken. Voetstappen. Behoedzaam, om de boxspring
7