Hoofdstuk 1 Het einde van een prachtige dag
B
arbara Leininger beschermde haar blauwe ogen tegen de zon, terwijl ze omhoogkeek naar de lange maisstengels die hoog boven haar uittorenden. Ze was lang voor een twaalfjarige. Toch voelde Barbara zich veel te kort toen ze op haar tenen stond om een laatste maiskolf te plukken. De zon stond al laag boven de horizon en wierp een gouden glans over haar haren. ‘Hier!’ zei ze tegen Regina, haar negen jaar oude zusje, die met een half gevulde schort naast haar stond. ‘Nu kunnen we naar huis gaan en mama helpen met het avondeten. En je mag zelfs deze sappige maiskolf dragen.’ Ze legde de geprezen kolf in de schort die haar moeder zelf genaaid had.
11