Dossier
Hoe beoordeel ik de ondergrond en wat zet ik in qua product
CHECKLIJST IS GEEN OVERBODIGE LUXE KIES DE JUISTE PRODUCTEN VOOR DE VERBETERING VAN DE ONDERGROND Het succes van een mooie parketvloer staat of valt met de voorbereiding van de plaatsing. Cruciaal bij de installatie is hoe de ondergrond werd aangepakt. Dit betekent dat er op voorhand nauwgezet gecontroleerd wordt waarop de parketvloer geplaatst wordt en dat er een aantal stappen gerespecteerd worden. Het allerbelangrijkste om weten, is dat de beschikbare ondergronden bijzonder divers zijn en dat elk daarvan specifieke problemen kan hebben: opstijgend vocht, schotelen van planken, povere hechting,... Een bestaande tegelvloer, een nieuwe chape of anhydrietvloer, een oude plankenvloer,… ze vragen elk hun eigen aanpak. Opdat de juiste voorbehandeling kan volgen, moet een (niet exhaustieve) checklijst al zeker de volgende zaken bevatten: vlakheid en hoek, zuiverheid en verontreiniging, scheuren en barsten, stevigheid, poreusheid, droogte en vocht.
Vlakheid en hoek Een te grote afwijking van de vlakheid en de hoek van de ondergrond moet je absoluut vermijden. Dit betekent dat oneffenheden voor het egaliseren moeten weggewerkt worden. Zo moeten grote oneffenheden en sleuven opgevuld worden, haal je slecht hechtende delen weg en maak je het geheel stofvrij, voor de juiste primer wordt aangebracht.
De ondergrond moet verder voldoende stevig zijn. Dus moet de druksterkte 8 N/m² of meer en de treksterkte 0,5 N/m² of meer bedragen. Tegelijkertijd mag de ondervloer niet poederig of korrelig zijn, noch buigzaam of flexibel, bijvoorbeeld bij een oude plankenvloer. De stevigheid kan nagegaan worden met een krastest. Hiervoor wordt een raster van krassen aangebracht met een raster-scoreapparaat. Leidt dit tot afbrokkelen, dan is de ondervloer niet in orde. Met een staalborstel check je bovendien of de ondergrond geen al te hoog niveau van slijtage vertoont. Tot slot voer je een hamerinslagtest uit. Daarbij tik je met een hamer lichtjes zijwaarts op het oppervlak.
Poreusheid Is de vloer niet voldoende poreus, dan kan dat voor problemen zorgen bij de hechting. Poreusheid ga je na met een druppeltest. Laat een druppel water op de ondergrond vallen en als je vaststelt dat deze na minder dan 5 seconden verdwenen is, kan je concluderen dat de vloer zeer absorberend is. Duurt het 5 tot 30 seconden, dan is hij normaal absorberend. Duurt dit meer dan 30 seconden, dan is hij zwak tot niet-absorberend.
Droogte
Zaken als olie-, was-, verf-, vet-, mortel- of gipsresten moeten consequent verwijderd worden, waarna het oppervlak zorgvuldig schoongemaakt wordt. Oppassen is het als de ondergrond bestaat uit keramische tegels. Hier is niet enkel een stevige basisreiniging nodig, maar moet het hoogteverschil tussen de tegels en de voegen weggewerkt worden en mag nooit vergeten worden te ontvetten voor de plaatsing van parket. Ook lijmresten zijn absoluut uit den boze.
Heel belangrijk is dat de ondergrond voldoende droog is, zonder risico op opstijgend vocht. Pas op voor drukkend vocht bij plaatsing op vollegrond zonder een kruipkelder en op een oude tegelvloer. Een verse cement- of betonvloer bevat dan weer mogelijk te veel restvocht. Het vochtgehalte meet je eerst met een niet-destructieve meter. Is er twijfel, schakel dan ook een calciumcarbidemeter in. Hierdoor laat je een staal van de ondergrond chemisch reageren met calciumcarbide, waarbij gas wordt gevormd. Omdat dit in een drukfles gebeurt, wordt het vochtgehalte heel nauwkeurig gemeten. Boor dit staal niet uit de vloer, want de warmte die zich daarbij ontwikkelt, geeft een vertekend beeld.
Scheuren en barsten
Vocht
Scheuren en barsten kunnen al evenzeer roet in het eten gooien. Merk je dat de ondervloer statische microscheuren vertoont van minder dan 1 mm, dan volstaat het aanbrengen van een geschikte primer. Zijn de scheuren groter, dan moeten die gevuld worden. De scheuren worden eerst opengeschuurd, waarna ze stofvrij gemaakt worden en vervolgens volgegoten worden met een 2K epoxygiethars, afgezand met kwartszand, of met een silicaathars met twee componenten. Barsten worden opgevuld met een epoxyhars of een silicaathars met twee componenten. Vul ze evenwel nooit met een sneldrogende reparatiemortel omdat die na het opgieten een fijne haarscheur toelaat, net als horizontale beweging.
Overschrijdt het vochtgehalte de voorgeschreven vochtpercentages kan er een vochtscherm aangebracht worden. Opgepast: je kunt enkel een waterdichte ondergrond afsluiten. Een vochtscherm wordt meestal met de rol aangebracht, in meerdere lagen, en dit op een zuivere, nieuwe ondergrond zonder lijm-, primer- of egalisatieresten. Algemeen bestaan er twee types van vochtschermen. Allereerst zijn er de gebruiksklare dispersievochtschermen, die bestaan uit polymeerdispersie, additieven en water. Daarnaast zijn er ook epoxyvochtschermen beschikbaar, met een polyaminegehard epoxyhars en twee componenten.
Zuiverheid en verontreiniging
8
Stevigheid
Floor Forum 150
Bron: FloorTech
