FourFourTwo 1 Preview

VAN DER VAART: “WAS IK MAAR WAT SNELLER GEWEEST”

UITGAVE 1

ACTIEPRIJS € 5 ,9 9

€ 4,42

MR.

T C E F R E P DIRK KUIJT

DE 23 ULTIEME CULTCLUBS HET BEEST GATTUSO: “TOEN STAK IK EEN VORK IN ZIJN BEEN”

WIE STOPT MANCHESTER CITY? • MALLE MOMENTEN IN EUROPA

VAN KLOPP IN LIVERPOOL AP

€4,42

WWW.FOURFOURTWO.NL

KRUIP IN HET HOOFD VAN POGBA

KOERSWIJZIGING

THE BEa UTI FUL

GAM

E

PIROUETTE Aantijgingen over een verkrachting wierpen tijdens de interlandperiode een donkere schaduw over Cristiano Ronaldo. Eenmaal terug in het Juve-shirt, gaat de aandacht weer snel naar het voetbal. Met zijn goal tegen Genoa is CR7 een bijzonder record rijker: hij is de eerste voetballer met 400 goals in de vijf Europese topcompetities. Intussen wordt in Madrid het gemis met de week groter.

Foto Daniele Badolato/Juventus/Getty

36

INH 16

56

72

KICK-OFF

FEATURES

12

24

16 17 18 19 20 21

84

1-op-1: Rafael van der Vaart over zijn ruzie met Zlatan, kritiek van Cruijff en bliksemtransfer naar Tottenham De vier mijlpalen van Jerzy Dudek Quiz: Hoe heet de figurant?

Talentspotter: Timothy Weah Lothar Matthäus vertelt waarom Pogba geen goede aanvoerder is Interview: Michael Laudrup over het voetbal in Qatar Flashback: Archie Gemmill tegen Nederland

12

36

42

Dossier Liverpool: The Empire Strikes Back JĂźrgen Klopp zette zijn eigen principes op rij, om Liverpool aan die felgebeerde titel te helpen Malle Momenten in de Europa Cup Omkoping, vierkante doelpalen en afluisterpraktijken in Europa Wie is de echte Pogba?

Hij hielp Frankrijk aan de wereldtitel, maar drijft Mourinho en Manchester tot waanzin.

42

52

OUD FEATURES

PERFORMANCE

52

78 80 81 82

56 66 72

Wie stopt Manchester City?

Titelprolongatie is in Engeland een zeldzaamheid. Zo gaat Pep het wel flikken.

Mr. Perfect: Dirk Kuijt Van visserszoon tot vedette van het volk.

Noord en Zuid Korea United Vergeet Trump en Kim Jong-un; vrede begint op het veld.

Het beest Gennaro Gattuso “Toen stak ik een vork in zijn been.”

Masterclass: Frank Lampard DIY: Verbeter je voetenwerk Trainen als een pro De beste 11 van Mido

24

FEATURES 84 96

De ultieme Cult Clubs Clubs danken cultstatus óf aan bovenaards spel, óf juist niet.

Column James Worthy

20

78

Interview Martin Mazur, Illustratie Alexander Wells

TUSSEN DE LINIES

“TOEN VERLOOR IK MIJN ZELFBEHEERSING

Gennaro Gattuso vocht zijn hele carrière tegen het beest in zichzelf. Meestal wist hij het te temmen, soms werd de strijd voor club en land te hevig en wist hij het beest niet te beteugelen. Met pijnlijke gevolgen voor iedereen om hem heen.

73

“D

e eerste keer dat ik iemand zijn zelfbeheersing zag verliezen, was toen ik een jaar of acht of negen was. Het was mijn moeder. Ik had een poster van Salvatore Bagni, middenvelder van het Italiaanse elftal, boven mijn bed opgehangen. Het was een advertentie, hij droeg de nieuwste slippers van Dr. Martens. Hij was een held voor mij. Wat me vooral raakte was dat Bagni met zijn sokken op zijn enkels speelde, in plaats van tot de knieën opgetrokken. Misschien raar dat ik daar als kleine jongen op lette, maar ik vond het prachtig hoe hij onbeschermd zijn gedrongen benen blootgaf. Ik moest de poster van mijn moeder van de muur halen. Er kwam allemaal verf mee. Ze sloeg me.

Ik wil nooit verliezen, zelfs niet met kaarten met mijn vrienden. Dat vormt een belangrijk deel van mijn karakter en ik heb altijd de sterke wil gehad te slagen in alles wat ik doe. Deze eigenschap zit in mijn DNA, ik heb het van mijn vader geërfd. En van mijn ooms. Eigenlijk van iedereen in mijn familie – ze zijn allemaal hetzelfde.

Als speler deed ik alles op mijn manier. Ik luisterde niet altijd naar adviezen. Speelde op mijn manier. Woog mezelf elke dag en at elke dag hetzelfde: witte rijst met kipfilet. Raakte jarenlang geen glas wijn aan, dronk alleen water. Ging elke nacht in mijn eentje rennen en voor wedstrijden was ik helemaal bezeten. Dan keek ik de hele nacht televisie of films en sliep ik ‘s middags voor de aftrap.

Misschien is het de reden dat ik nooit een kamergenoot had; die zou mijn heftigheid niet verdragen. Toen we met Milan in 2003 in de halve finale van de Champions League tegen Inter speelden, heb ik twee weken op de bank geslapen. Totaal opgefokt.

Onlangs heb ik besloten niet meer met vrienden, collega’s bij Milan of voormalig teamgenoten te voetballen. Dat eindigt altijd in ruzie, om niks. Zodra ik mijn voetbalschoenen en shirt aan trek, zie ik geen gezichten meer. Dan weet ik niet waar ik mee bezig ben. Nadien besef ik dan wat ik gedaan en gezegd heb, en dan schaam ik me.

Daar kan ik beter niet meer aan beginnen, ik ga wel in mijn eentje rennen. Zodra er een bal in het spel is, komt het beest in me los.

Benzinetanks

Toen ik voor het eerst voor een elftal het veld in kwam, was ik twaalf.

Vanaf dat moment werd voetbal mijn uitlaatklep. Voor die tijd had ik alleen maar op het strand gespeeld: omringd door vissers, met schelpen als ondergrond en benzinetanks van boten als doelpalen.

Dat heeft zeker iets extra’s toegevoegd aan mijn spel. Het was een geweldige jeugd. Ik speelde elke dag in San Siro, Wembley, Maracanã en La Bombonera, want we vernoemden de stranden en straten naar de beroemdste stadions.

Tegenwoordig kunnen kinderen niet meer zoveel spelen als wij destijds. Ze moeten tot vijf uur op school blijven omdat hun ouders nog aan het werk zijn. In het noorden van Italië is het nog moeilijker op straat te voetballen. En als je je niet aanmeldt voor een voetbalschool, is er niet echt veel te doen.

Vorig jaar gebeurde er iets moois. Ik had Francesco, mijn zoon van tien, naar Calabrië gestuurd, waar ik vandaan kom. Zes weken later kwam hij terug, helemaal enthousiast. Hij vertelde over de dingen die hij had gedaan – dezelfde dingen die ik op zijn leeftijd deed. Het was alsof ik terug ging in de tijd, alles kwam weer boven.

Als ik in moeilijke tijden mijn ogen sluit, ben ik weer op die stranden, in die herinneringen. Tot mijn elfde leefde ik op straat. Niet omdat ik geen familie of huis had, maar omdat het de enige manier was om te sporten en vrienden te maken. We hadden niet veel bezittingen, mensen werkten hele dagen voor weinig geld. Voor kinderen was er weinig anders dan buiten spelen, voetballen en plezier maken. We hadden niets, maar dat deed er niet toe. Mijn grote honger naar succes is mede daar ontstaan, omdat ik als kind zo weinig had. Toen ik twaalf was, ging ik naar de voetbalacademie van Perugia, waar ik vijf jaar zou doorbrengen. De eerste paar maanden waren verschrikkelijk. Ik voelde me alleen, maar ik leed in stilte. Diep van binnen wist ik dat het voor mij de juiste plek was. We wonnen bijna elk jeugdtoernooi en ik voelde me als voetballer beter en beter worden. De honger naar succes groeide met de dag.

74

TUSSEN DE LINIES

“Ik heb besloten niet meer met mijn vrienden te voetballen. Dat wordt toch alleen maar ruzie, om niks.”

In die tijd schopten maar weinig jonge voetballers het tot de Serie A. Er waren trainers die vonden dat ik talent had en het in me zagen zitten.

Zelf was ik vooral bezig met hard werken: rennen, fietsen, fitnessen, strijden om profvoetballer te worden. Al snel werd ik geselecteerd voor Italië Onder 18. Ik speelde een toernooi in Frankrijk waar scouts van clubs uit heel Europa kwamen kijken. Een scout van Glasgow Rangers was onder de indruk. Het duurde niet lang voor ik naar Glasgow ging, net negentien.

Gascoigne

Boven Gattuso in een duel met Paul Lambert, in de Schotse derby Old Firm.

Links “Nog één woord Ronaldo, en ik pak mijn vork erbij!”

Linksonder Genarro viert de wereldtitel in zijn onderbroek.

In Glasgow leerde ik te denken als een prof. Bij Perugia dacht ik mentaal niet sterk genoeg te zijn om het veld op te gaan zonder de angst om fouten te maken. Mijn benen trilden en de emoties namen de overhand. In Schotland was alles anders. Ik begreep dat ik een heel hoog niveau kon halen en had het geluk op het veld te staan met een aantal geweldige spelers, zoals Brian Laudrup, Jonas Thern en Paul Gascoigne.

Gascoigne had qua gedrag niet echt een voorbeeldfunctie, maar hij gaf me wel vaak advies en hielp me om me snel thuis te voelen in Glasgow. Dat is typisch Gascoigne: hij is berucht om zijn streken – zo verwelkomde hij mij bij Rangers met een ‘grote boodschap’ in mijn sokken – maar over de vele warme gebaren hoor je niemand. Er was een regel bij Rangers, die nog stamde uit de jaren vijftig, dat spelers zich voor elke trainingssessie moesten melden in pak met stropdas.

Ik was een tiener. Zelfs op zondag trof je mij niet in een colbert, het was gewoon niet mijn stijl. Paul nam me mee naar een van de duurste kleermakers van Glasgow en gaf me de opdracht zeven of acht pakken te kiezen. Hij vertelde dat de kleermaker een deal had met de club, dat spelers alle pakken konden kiezen die ze wilden en dat de kosten dan gedurende het seizoen in maandelijkse termijnen van ons loon zouden worden ingehouden. Ik koos de pakken uit, met overhemden en dassen, en bij de kassa bleek het totaal ruim elfduizend euro te kosten. Een tijdje later ontdekte ik dat er helemaal geen deal was tussen de kleermaker en de club. Paul had me erin geluisd, om me te helpen. Dat deed hij uit zichzelf en hij had de pakken ook betaald. Dat is de Paul Gascoigne die maar weinig mensen kennen.

Nu gaat het niet zo goed met hem. Hij heeft problemen met alcohol gehad, maar we spreken elkaar nog steeds regelmatig. Die herinneringen koester ik en deel ik, zodat mensen ook zijn grote hart leren kennen. Hij dacht altijd out of the box en kreeg in de kleedkamer vaak iedereen aan het lachen.

Waar ik in Glasgow het meest last van had, was dat de manager, Dick Advocaat, mij rechtsback zette. Daar wilde ik niet spelen en dat was knap frustrerend. Maar verder was mijn tijd bij Rangers geweldig.

De passie en intensiteit van The Old Firm waren mij op het lijf geschreven. Die derby’s tussen Rangers en Celtic gingen over zo veel meer dan voetbal. Voor de spelers uit Glasgow en omgeving, Ally McCoist in het bijzonder, was het veel meer dan een spel. Ik weet nog dat manager Walter Smith, die me naar Glasgow had gehaald, me een paar weken voor zo’n derby persoonlijk aansprak. Elke dag weer drukte hij me op het hart: “Alsjeblieft, Rino, wees geen beest, pak niet te snel een kaart!” Na de aftrap had ik binnen ongeveer twintig seconden een gele kaart te pakken … In de rust stierde ik de kleedkamer in.

In razernij trapte ik tegen een kastje en dat leverde me een diepe snee boven mijn oog op. Ik kon nog amper wat zien en vroeg om een wissel, maar Smith zei dat ik moest worden gehecht en het veld weer op moest. Zo beleven ze die derby bij Rangers.

Toen ik tekende bij Rangers droeg ik een kruisje dat mijn moeder mij had gegeven. Iedereen staarde me heel vreemd aan. Ik vroeg me af wat verdomme hun probleem was. Ik was naïef en had geen idee hoe diep de strijd tussen protestanten (Rangers) en katolieken (Celtic) zat geworteld. Later wel, maar nooit heeft iemand me gevraagd dat kruisje af te doen.

Papa Ancelotti

Toen ik nog speelde, keek ik nooit beelden terug. Nooit. Nu ik ben gestopt, zie ik momenten voorbijkomen waarbij ik mijn zelfbeheersing verloor. Dan vraag ik mezelf af: was ik dat echt? Heb ik dat echt gedaan? Alsof ik het niet zelf ben. Als ik de foto zie waarop ik Joe Jordan bij de strot pak, terwijl ik de aanvoerdersband met het woord ‘Respect’ draag, moet ik lachen om niet te huilen. Het duurde misschien een seconde, maar het was een slecht voorbeeld. Net als de foto’s waarop ik tegen Ronaldo, toen de beste speler ter wereld, sta te grommen in de Milaanse derby. Of met Zlatan Ibrahimovic, in een wedstrijd tegen Ajax. Zo kan ik nog wel even doorgaan …

Toen Ibrahimovic naar Milaan kwam, was één blik voldoende om de lucht te klaren. Alleen al door elkaar aan te kijken, begrepen we dat we hetzelfde over voetbal denken. We waren heel verschillende spelers, maar onze houding en winnaarsmentaliteit waren precies hetzelfde. Wij begrepen elkaar. Als voetballer weet je of iemand zijn tegenstander opzettelijk pijn wil doen, of dat de agressie in zijn spel opgesloten zit. Ik ben nooit het veld opgelopen met de bedoeling een andere speler te blesseren. Ik ging altijd voor de bal, die moest en zou ik veroveren, ongeacht hoe. Zo stond ik in het veld. Altijd.

Bij Milan heb ik zeven jaar lang Carlo Ancelotti als trainer gehad.

Hij was als een vader voor mij. Als ik niet lekker in een wedstrijd zat, bedacht ik hoe ik het goed kon maken voor hem. Het was gewoon onmogelijk niet van hem te houden, vanwege zijn persoonlijkheid en vanwege zijn stijl in de kleedkamer. Hij was met niemand te vergelijken. Uniek. Als hij sprak, was hij beknopt en nooit boos. Het geheim van ons succes was dat we zo lang bij elkaar waren, elkaar daardoor zo goed kenden en als familie met elkaar omgingen.

Een van zijn grote verdiensten was de samenwerking tussen mijzelf en Andrea Pirlo. We hadden al jaren samen voor het nationale team gespeeld, in alle verschillende jeugdelftallen. Pirlo was een mezzapunta, een aanvallende middenvelder, maar Ancelotti liet hem dieper spelen, waardoor hij dichter bij mij kwam te staan. Andrea was van een andere planeet en in staat overal te spelen. Omdat hij zo ontzettend vaardig en technisch was, vergeten veel mensen dat hij ook een hele dag kon rennen. In atletisch opzicht was Pirlo een beest. Hij kon een hele wedstrijd blijven rennen zonder moe te worden, al hielp het denk ik ook dat ik hem de nodige kilometers bespaarde. Het was een zegen om naast hem te spelen, want als ik in de problemen kwam, hoefde ik hem de bal maar te geven. Het moge duidelijk zijn dat ik zonder hem meer had geleden, dan hij zonder mij.

Mensen die Andrea niet kennen, denken dat hij koud en stil is, of persoonlijkheid mist. Maar geloof me, zo is hij helemaal niet. Hij is een geweldig goede klootzak die altijd lol heeft en veel grappen maakt. Het was prachtig om hem als ploeggenoot te hebben, hij was altijd een belangrijk onderdeel van de groep. Het was elke keer een bijzonder genoegen om na het eten tijd met hem door te brengen.

75

LIVERPOOL

24

THESTRIKESEMPIRE BACK LIVERPOOL

Liverpool lijkt definitief teruggekeerd aan de top van het Engelse voetbal, nu Jürgen Klopp wonderen verricht en zijn bazen hem steunen op de transfermarkt. Pas op, Pep …

Tekst Andrew Murray Artwork The Sporting Press

LIVERPOOL

“D Beneden De Champions League-finale was een brug te ver voor Klopp & Co.

26

E DAG IS OP ZIJN DONKERST VOOR ZONSOPKOMST.”

Engelse theoloog Thomas Fuller, 1650

Het is één uur ’s nachts, diep in de catacomben van het Olympisch Stadion in Kiev. Liverpool-trainer Jürgen Klopp heeft zojuist tijdens de persconferentie de 3-1 nederlaag in de finale van de Champions League geanalyseerd. “Ik deed wat ik kon, maar het was niet goed genoeg en dat moet ik accepteren”, zegt de Duitse coach. “That’s it.

Sorry.” Zo had het niet moeten gaan. Niet weer. Niet weer in een belangrijke Europese finale. Klopp wilde dat de verschrikkelijke avond voorbij was, een nachtmerrie waarin Mohamed Salah zijn schouder ernstig blesseerde, keeper Loris Karius blunderde en Gareth Bale een loopje nam met de wetten van de zwaartekracht.

“Eén compliment nog”, begint een journalist. “Ik hoef geen schouderklopjes meer. I’m fine. Thank you very much”, valt Klopp hem in de rede. “Succes volgend seizoen”, besluit de reporter.

“Yeah”, verzucht Klopp. Zonder om te kijken verlaat hij de perszaal, terwijl dat ene woord, zo droevig uitgesproken, nagalmt. Van het

geestdriftige brok positivisme dat de afgelopen 2,5 jaar in de dugout van Anfield zat, is weinig over. De terugvlucht van 4,5 uur naar Engeland zal een lange worden.

Klopp zit in gedachten verzonken in het vliegtuig. Hij heeft twee opties: opgeven of doorvechten zonder concessies te doen. Hij kiest geen van beide. Hij breekt een belofte. Die beslissing tovert Liverpool om tot de grootste bedreiging voor Manchester City.

T-E-R-R-I-B-L-E

Het begon allemaal in oktober 2015, met het ontslag van Brendan Rodgers. De Noord-Ier groef zijn eigen graf, door zichzelf wijs te maken dat niet Luis Suárez maar de tactiek van Magic Brendan Liverpool zo dicht bij de Premier League-titel had gebracht. Een 6-1 nederlaag bij Stoke City werkte niet in zijn voordeel.

Jürgen Klopp is zijn natuurlijke opvolger. Bij zijn presentatie roept hij zichzelf uit tot The Normal One, een knipoog naar de bombastische geuzentitel van José Mourinho, The Special One. Klopp belooft het beschadigde Liverpool te repareren met Spartaanse trainingen en plezier als gereedschap. Hij gaat de ploeg die onder Rodgers op zijn lauweren rustte wakker schudden. De gegenpress, waarmee Klopp Borussia Dortmund omtoverde tot tweevoudige winnaar van de dubbel en (verliezend) Champions League-finalist, werkt alleen als je bereid bent de boel flink op de schop te gooien.

Op Dag 1 onder Klopp zien de spelers op een flipover de letters: T-E-R-R-I-B-L-E. “Zo voelen jullie tegenstanders zich na negentig minuten voetballen”, verduidelijkt Klopp. En “terrible” is precies hoe het team zich de eerste weken voelt na elke training.

Het belangrijkste aspect van trainingen is namelijk het exact nabootsten van wedstrijdsituaties. Wat voor zin heeft het om een

LIVERPOOL

Q&A JAMES MILnER De tweevoudig kampioen vertelt FFT hoe het huidige Liverpool Manchester City kan evenaren.

Als speler van Manchester City droeg je bij aan de eerste landstitel in 44 jaar. Help je The Reds aan de eerste titel sinds 1990?

Liverpool heeft een geweldige historie. Dat was de belangrijkste reden voor mij om hiernaartoe te komen. De club heeft zo veel prijzen gewonnen, maar de laatste tijd niet zoveel als we allemaal hadden gehoopt. Een titel is eigenlijk het enige wat nog ontbreekt. En ik wil helpen een einde aan de droogte te maken.

Liverpool greep afgelopen seizoen net naast de Champions League – een prijs is alweer zes jaar geleden. Wat heb je geleerd bij Manchester City dat nu van waarde kan zijn?

De winst van de FA Cup (2011) was van onschatbare waarde. Het werkte als een springplank, het gaf ons vertrouwen. Na die finale wonnen we twee keer de Premier League en de League Cup. Liverpool heeft ook een paar uitstekende kansen gehad: twee Europese finales en de eindstrijd van de League Cup. Win je in de League Cup dan krijg je het vertrouwen om door te pakken en meer prijzen te winnen. Dat is exact wat we bij City deden na het winnen van de FA Cup. Je ziet hoe dicht we er tegenaan schurken. Als je elftal niet heel goed is, plaats je je echt niet voor twee Europese finales. En iedereen heeft intussen gezien wat we kunnen en welke tegenstanders we hebben verslagen. We zijn zo dichtbij. We hoeven alleen nog een finale naar onze hand te zetten, zodat we die winnaarsmentaliteit krijgen.

Zijn er nog meer overeenkomsten tussen City en Liverpool?

We hebben een heel jonge ploeg. Ik ben met mijn 32 jaar ongeveer de oudste. Hoe langer we als ploeg bij elkaar blijven, hoe beter de toekomst eruitziet. Kijk naar het succes van Manchester City. Kijk naar de kern van de ploeg die er jaren stond: Harty (Joe Hart), Vinny (Vincent Kompany), David Silva, (Sergio) Agüero. Die kern speelde jaren samen. Zoiets zie ik hier ook ontstaan. Hendo (Jordan Henderson) zit hier als aanvoerder al heel lang. Het elftal is om hem heen gebouwd. De trainer zit hier inmiddels ook alweer een paar jaar. We moeten de opgedane ervaring en de ‘close calls’ gebruiken om te oogsten en eindelijk een prijs te pakken. Om de Premier League te winnen moet je halverwege het seizoen door de buitenwacht worden gezien als een serieuze kandidaat. En dan begint het echte werk.

27

Interview Chris Flanagan

afwerkoefening te doen als spelers met de handen in de zakken op hun beurt staan te wachten? Veel beter is het om spelers over een hindernissenbaan te jagen, zodat ze met het hart in de keel en de spieren vermoeid op doel schieten. Precies wat ze ondervinden in een wedstrijd. Klopp laat zelfs muurtjes en pylonnen neerzetten zodat de bal in een onverwachte richting terugstuitert. Net zoals een schot onderweg van richting kan veranderen door een been van een verdediger of de hand van een keeper. Toeval wordt op Melwood Park normaal.

Assistent en rechterhand Zeljko Buvac kreeg in Dortmund de bijnaam Chucky, vanwege zijn stokpaardje: de zogeheten Chucky Runs. Ze waren berucht bij BVB en Mainz en hij introduceert ze ook in Merseyside. Elf sprints, met en zonder bal, langs hindernissen, gevolgd door een schot op de lat vanaf de middenlijn. Mis en je moet een twaalfde keer.

Klopp komt midden in het seizoen en heeft geen blanco cheque om nieuwe spelers te halen. Alleen de negentienjarige Marko Grujic komt, en, gek genoeg, Steven Caulker (QPR) op huurbasis. Om die reden wordt “improvement” het stokpaardje. Klopp wilde altijd al mensen beter maken: als slungelig kind, opgegroeid in het Zwarte Woud, wilde hij dokter worden, geen voetballer. Matige cijfers zetten een streep door zijn wens om Medicijnen te studeren.

Gaandeweg versterkt Klopp zijn team door talent te kopen of uit de opleiding over te hevelen. Verder borduurt hij voort op de erfenis van Rodgers. Met Jordan Henderson, Adam Lallana en James Milner behoudt het team zijn Engelse kern, iets waar Klopp veel belang aan hecht. Maar de ontwikkeling van Roberto Firmino springt het meest in het oog. Rodgers haalt hem als buitenspeler, maar inmiddels kan de Braziliaan op elke voorhoedepositie uit

LIVERPOOL

Maar de rek door marginal gains bij aanwezige spelers en de sporadische grote aankoop in de zomer (Mané in 2016, Salah in 2017) is niet oneindig. Onder Klopp eindigt Liverpool in de competitie achtereenvolgens als achtste en tweemaal vierde, de finales van de Europa League en de Champions League worden bereikt – en verloren. De cruciale vraag, die Klopp & co zich stellen op de terugvlucht vanuit Kiev: wanneer komt die langverwachte eerste prijs?

Ommezwaai

“Coutinho vertrok, Firmino vulde de leegte. Hij is de belangrijkste schakel in het team.”

Boven Firmino werd door Rodgers gehaald als buitenspeler, maar excelleert onder Klopp als valse nummer 9.

28

de voeten. “Toen Klopp voor de derde wedstrijd, tegen Chelsea, de opstelling bekendmaakte, krabden we achter onze oren”, vertelt oud-Liverpool verdediger Mark Lawrenson aan FourFourTwo. “We probeerden uit te vogelen wie in de punt van de aanval stond. Het was de eerste keer dat Firmino als valse spits opereerde – sindsdien staat er geen maat op hem.” De 3-1 overwinning op Stamford Bridge markeert het begin van constante vooruitgang, en Firmino staat daar symbool voor. Na het vertrek van Philippe Coutinho naar Barcelona in januari, neemt hij het stokje van hem over. “Ik rekende op een terugslag, vanwege hun sterke onderlinge band”, zegt Lawrenson. “Maar Firmino is alleen maar beter geworden. Hoe goed Sadio Mané en Mo Salah ook zijn, Firmino vormt de belangrijkste schakel in dit team. Hij is zo’n intelligente voetballer.”

“Anders clubs kunnen ongelimiteerd geld uitgeven”, zegt Klopp als Manchester United in 2016 Paul Pogba voor bijna 100 miljoen euro overneemt van Juventus. “Ik wil het anders doen. Al had ik zoveel geld tot mijn beschikking, dan nog zou ik het anders doen.” In 2018, nog geen 48 uur na de nederlaag in de Champions Leaguefinale, breekt de Duitser die belofte. Klopp geeft € 45 miljoen uit aan Fabinho (Monaco), niet veel later wordt voor middenvelder Naby Keita € 60 miljoen overmaakt aan RB Leipzig . Zes weken later wordt Allison met € 62,5 miljoen de duurste doelman ooit – totdat Chelsea een paar weken later Kepa Arizzabalaga aantrekt. Opgeteld bij het koopje van Xherdan Shaqiri, voor slechts € 14,7 miljoen opgevist bij Stoke City, komen de totale uitgaven in de zomer op € 182,2 miljoen.

En in januari brak de club al het record voor een verdediger: € 78,8 miljoen voor Virgil van Dijk.

“Het is vrij normaal dat we op een gegeven moment iets meer geld uitgeven dan normaal”, zegt Klopp. Hij geeft toe “van mening te zijn veranderd” omdat “de wereld niet meer hetzelfde is”.

Door deze ommezwaai is Liverpool in het derde volledige seizoen van Klopp meer dan ooit zíjn team. “Van de selectie die hij bij zijn komst aantrof, zouden alleen Dejan Lovren en Firmino nog de basis halen. En beiden hebben een andere rol dan destijds”, vertelt Matt Ladson van de fansite This Is Anfield aan FFT. “Dit jaar voelt de wijze waarop Liverpool te werk gaat als een militaire operatie. Met heldere transferdoelen voor specifieke posities. De scouts deden hun werk in een vroeg stadium en alleen de hoofddoelwitten zijn vastgelegd. Deze transferperiode nadert perfectie.”

Keeperstrainer John Achterberg wees zijn bazen twee jaar geleden al op Alisson van het Braziliaanse Internacional, ruim voor Loris Karius aan het blunderen sloeg. De Nederlander zag in de doelman een toekomstige superster, die toen nog niet in aanmerking kwam voor een werkvergunning in Groot-Brittannië. Afgelopen zomer lag dat anders. Alisson kwam inmiddels uit voor AS Roma en was eerste keeper van de Seleção. Vorig seizoen keerden in de vijf Europese topcompetities alleen David de Gea en Jan Oblak meer schoten op doel dan hij.

Door de afwezigheid van Alex Oxlade-Chamberlain, net als nu langdurig uitgeschakeld, miste Liverpool vorig seizoen alternatieven op het middenveld. Dus werden Naby Keita en Fabinho gekocht.

Dynamiek in die linie, aangevuld met de snelheid van Salah, Mané en Firmino, is wat Klopp, net als Guardiola bij Manchester City, verlangt van zijn ploeg om gesloten defensies van tegenstanders open te breken. De transferbedragen zijn hoog, maar marktconform. Zelfs van het prijskaartje van Naby Keita (€ 60 miljoen) – Liverpool betaalde veel meer dan de gelimiteerde som in zijn contract én liet hem nog een jaar bij RB Leipzig spelen – kijkt in het post-Neymartijdperk niemand meer gek van op.

“Klopp moest pragmatischer zijn om de aanval op City te openen, en de markt is drastisch veranderd sinds hij zich daar twee jaar geleden over uitliet”, legt Ladson uit. “Het zal lastig worden om jaarlijks betere vervangers te halen voor de spelers die ze laten gaan. Daarom gaan de prijzen omhoog. Zijn aankopen passen perfect in het team.”

Lawrenson is het eens met deze analyse. “Afgelopen zomer heeft Klopp de laatste wensen op zijn verlanglijst afgestreept”, vertelt de voormalig centrale verdediger van Liverpool. “Hij nam 2,5 jaar de tijd om zijn selectie te doorgronden, bracht de sterke en de zwakke punten in kaart, en trok spelers van de buitencategorie aan. Liverpool wilde dolgraag dat Karius zou slagen, maar na zijn optreden in de finale van de Champions League moest de club naar een oplossing zoeken. Alisson zou zomaar het laatste puzzelstukje kunnen zijn.”

LIVERPOOL

Q&A RHIAn BREWSTER

Je won de Gouden Schoen, bij het jeugd-WK. Hoe was dat?

Geweldig. Tot ik in de kwartfinale mijn eerste hattrick maakte, had ik nooit gedacht aanspraak te maken op de Gouden Schoen. Je moest met een zaklamp naar me zoeken op de topscorerslijst. Om dan twee hattricks te maken, in de finale nog een keer te scoren en vervolgens het toernooi te winnen – dat was geweldig.

Feliciteerde Jürgen Klopp je?

Hij stuurde me tijdens het toernooi continu berichtjes. Na de finale belde hij op om me te feliciteren. De eerste keer dat hij een appje stuurde, dacht ik: wie is dit? Ik ken maar één JK en dat is Jürgen. Dat kan niet! Hij zei: “Dit is de boss”, en vroeg me zijn nummer op te slaan. Ik dacht: wauw, hij is oprecht geïnteresseerd.

Verwacht je dit seizoen je debuut te maken voor Liverpool?

Ik hoop te debuteren en veel minuten te maken, maar ik ben sinds januari geblesseerd. Dat is zwaar. Alex Oxlade-Chamberlain heeft me geholpen, toen we samen revalideerden. De manager heeft me naar het eerste elftal overgeheveld, ondanks mijn blessure.

Nam je dat mee toen je voor vijf jaar tekende?? Er was belangstelling van Arsenal, Spurs en clubs uit de Bundesliga.

Ja, zeker. Ik wil in de hoofdmacht spelen. Als dat hier niet kon, was ik vertrokken. Ik had het gevoel bij Liverpool op de juiste plek te zitten en wilde bewijzen goed genoeg te zijn voor het eerste elftal.

Waarom verhuisde je als veertienjarige van Londen naar Liverpool?

Ik won veel prijzen bij Chelsea, weggaan was moeilijk. Maar ik moest het doen. Ik zag daar geen route naar het eerste elftal zoals bij Liverpool. Toen ik verkaste, speelde Raheem Sterling in het eerste. Ik heb gevoetbald met Trent Alexander-Arnold. En moet je hem nu eens zien. Hij ging met Engeland naar het WK in Rusland. Er lopen een paar fantastische spelers rond in de jeugdopleiding van Chelsea, maar geen van hen krijgt een serieuze kans in de hoofdmacht.

Hoe was Steven Gerrard bij Liverpool Onder-18?

Hij was een geweldige coach die zijn spelers veel vertrouwen gaf. Hij deed ook graag mee tijdens de training – hij verspeelde zelden de bal, en als dat wel gebeurde werd hij kwaad! Ik moest mezelf af en toe in mijn arm knijpen. Met hém trainen. Maar je kan niet te lang starstruck blijven. Nu zit hij bij Glasgow Rangers, maar ik denk dat hij wel hoopt ooit terug te keren bij Liverpool. Hopelijk kan ik tegen die tijd zijn eerste spits zijn. Je weet maar nooit!

Klopp stuurde een brief aan de Football Writers’ Association om voor te lezen tijdens de Voetballer van het Jaar-verkiezingen.

Hierin prees hij je moed, omdat je in een interview had aanaan gegeven door tegenstanders racistisch te zijn bejegend. Wat betekende dat voor je?

Heel veel. Tijdens het gala zat ik naast de King, Mo Salah. Het was een fantastische avond. Ik werkte mee aan dat interview, omdat ik zo vaak dingen naar mijn hoofd kreeg geslingerd. Ik was het zat. Als ik een racistische speler een klap voor zijn kop had gegeven, zou ik zwaarder zijn gestraft dan hij. Je wilt hem slaan, maar weet dat je je moet inhouden. Het is achterlijk dat het nog steeds voorkomt.

Is uitkomen voor Engeland een belangrijk doel van je?

Ja. Tijdens het gala kwam Gareth Southgate een praatje met me maken. Het kan nooit kwaad dat hij weet wie ik ben. Uitkomen voor mijn land zou fantastisch zijn. Afgelopen zomer bereikten ze de halve finale. Ik hoop dat in 2022 een flink aantal spelers van het WK Onder-17 dan het A-toernooi winnen. Tegen die tijd ben ik 22, en hopelijk een vaste waarde voor Liverpool.

29

Interview Chris Flanagan

Hij schoot Engeland naar winst op het WK Onder-17 en kan uitgroeien tot het boegbeeld van Liverpool …

LIVERPOOL

Boven Niet alle goals waren de schuld van Karius – de fantastische omhaal van Gareth Bale zet Real Madrid op voorsprongin Kiev.

Rechtsonder Het exponent van de Liverpoolopleiding, Trent Alexander-Arnold zat in de selectie van England voor het WK.

30

“De Amerikaanse eigenaars hebben Jürgen geen strobreed in de weggelegd – ze vertrouwen hem volledig”, vervolgt Lawrenson.

“Als iemand zich met een grote zak geld meldt voor een superster als Coutinho, dan is hun eerste gedachte: verkopen. Maar ze geven Klopp de middelen om het elftal te versterken op andere posities.

Als je een goede manager in huis hebt – en dat geldt niet alleen in het voetbal – dan moet je die zijn gang laten gaan.”

Scouse heartbeat

Niet alleen het handjevol aanwinsten zorgt voor enthousiasme op Anfield. Klopp wil dat zijn ploeg een “Scouse heartbeat” heeft.

Daarom hevelt hij consequent talenten uit de opleiding over naar het eerste elftal. “Hij slaat een arm om je heen en begeleidt je elke training”, vertelt Trent Alexander-Arnold, het uithangbord van de academie, aan FFT. “Hij zegt je wat goed gaat, wat je verkeerd deed en waaraan je moet werken. Die hand op je schouder, het besef dat hij je vertrouwt, is voor een speler uit de opleiding fantastisch. Heel speciaal.”

Alexander-Arnold maakte aan het einde van vorig seizoen veel indruk. Hij stal de show in de halve eindstrijd van de Champions League tegen Manchester City en kreeg een basisplaats in de finale. Het leverde hem een plek in de WK-selectie op. De rechtsback, net twintig, werd zelfs een paar keer doorgeschoven naar het middenveld. Zoveel vertrouwen heeft Klopp in hem. “Heerlijk om te zien. Er zijn meer voorbeelden, zoals Joe Gomez en Ben Woodburn”, zegt Lawrenson.

“Steven Gerrard gaf hoog op van de verrichtingen van de jonge middenvelder Curtis Jones bij Liverpool Onder-18. In de voorbereiding maakte hij in oefenduels (met het eerste) een goede indruk.

Liverpool kan niet zonder spelers uit de buurt.”

“Het mooie is dat Klopp bij een blessuregolf meteen afstapt op hoofd opleidingen Alex Inglethorphe voor een vervanger. Over het algemeen zijn de jongens die de overstap van The Academy naar Melwood maken blijvertjes. Ze beseffen dat ze mogen blijven als ze goed presteren. De doorstroming zal alleen maar groter worden als de uitbreiding van het jeugdcomplex is voltooid en het eerste elftal er gaat trainen in plaats van aan de andere kant van de stad. “Klopp begrijpt de club”, gaat Lawrenson enthousiast verder. “Hij begrijpt de fans en zelfs ons, de oud-spelers. Dat deden in het verleden niet alle managers. Hij omarmt de cultuur en snapt waarom Liverpool zo’n rijk verleden heeft.”

Gegenpress

Niettemin moet Liverpool enkele problemen aanpakken om dit seizoen serieus de strijd met Manchester City aan te gaan. Het lukt niet om Klopps gegenpress negentig minuten lang vol te houden. Spelers raken uitgeput, zeker tegen tegenstanders van het kaliber van City. Om de kans op succes te vergroten, moeten zulke ploegen vroeg in de wedstrijd worden weggeblazen. Liverpool kwam in januari op Anfield tegen City soepel op 4-1, met nog tien minuten te spelen.

Toch werd het nog bloedstollend, toen City nog twee keer scoorde.

Hetzelfde overkwam Liverpool in het thuisduel met AS Roma, in de halve finale van

LIVERPOOL

KLOPP’S BIG SHOP

ALISSOn

nABY KEITA

FABInHO

XHERDAn SHAQIRI

Gigi Buffon mocht zich zeventien jaar lang de duurste keeper ter wereld noemen. Totdat twee transfers in een tijdsbestek van drie weken zijn transfersom verpulverden: Chelsea’s Kepa Arrizabalaga (€ 80 miljoen) en Alisson.

Liverpool betaalde AS Roma liefst € 62,5 miljoen, bijna een miljoen voor elk optreden voor de Romeinen. Hoewel The Reds dringend een betrouwbare sluitpost nodig hadden, laat het bedrag zien dat clubs keepers eindelijk net zo belangrijk vinden als veldspelers. Het zijn geen eenlingen meer die de tactische besprekingen mogen overslaan. Ze kunnen het verschil maken.

Expected goals-statistieken laten zien dat Liverpool vorig seizoen met een capabele doelman tweede had kunnen eindigen. Volgens diezelfde berekeningen zou Manchester United zonder David Gea op de zesde plek zijn uitgekomen. De Braziliaan is snel en staat meestal op de goede plek. Handig.

Jürgen Klopp: “Hij kan als nummer 10 uit de voeten en in de toekomst misschien op 6 spelen. Bij Leipzig stond hij op de vleugel, niet zijn beste positie, maar door zijn snelheid en intelligentie kan hij het aan. Wij zien in hem een creatieve 8, een passer en loper met de bal.” Op 8 liet Keita bij zijn debuut West Ham alle hoeken van het veld zien. De 23-jarige – zelfverzekerd, kalm aan de bal en de regie voerend – speelde alle ballen vooruit en bereidde de openingstreffer voor met een versnelling en een afgemeten pass. Keita scoorde in de Bundesliga 26 keer en gaf 58 assists en verdedigde fel mee. Iets te fel wellicht. Hij kreeg vorig seizoen liefst vier rode kaarten, opmerkelijk gezien zijn geringe lengte (1,73m). Klopp kijkt verlekkerd als Keita dribbelt.

“Hij is even snel zonder bal als met bal. Dat is cool.” Heel cool.

Waar Keita pas een jaar na zijn contract te hebben ondertekend in Liverpool aankwam, kregen fans bij Fabinho minder voorpret. De geruchtenstroom, de presentatie en de fotosessie namen in totaal nog geen 24 uur in beslag. Toch kan de Braziliaan in principe net zo’n impact maken in Merseyside als Keita.

AS Monaco schoof Fabinho van rechtsback door naar het middenveld.

Fabinho zoekt graag de aanval, leunend op zijn technische kwaliteiten en passing. Zoals het een voormalig back betaamt, heeft hij tevens het loopvermogen om continu over het veld te razen. Hij zal hoofdzakelijk als controleur opereren. Wat helpt, is dat tackelen zijn grootste kwaliteit is.

Penalty’s nemen doet hij ook. Salah en Milner misten vorig seizoen beiden één keer, Firmino schoot slechts vier keer raak uit acht pogingen. Fabinho’s statistieken (19 uit 20) zijn welkom.

Als je scoort met een vliegende omhaal tegen Manchester United, mag je terugkijken op een aardig debuut – ook al is het maar een oefenwedstrijd. Het was een combinatie van perfecte timing, techniek en lenigheid.

Wisselvallig? Zeker. Maar die plotselinge inspiratie, zijn dynamische loopacties en neusje voor goals, maken hem tot een ideale supersub in een elftal dat behoefte heeft aan een extra game changer.

Shaqiri is meer dan een spotgoedkope bankzitter voor Liverpool, dat maar € 14,7 miljoen voor hem betaalde. Vorig seizoen had Shaqiri bij Stoke City een aandeel in 17 doelpunten. Slechts zes spelers in de Premier League creëerden meer kansen dan hij.

En hij eindigde als vierde op de ranglijst van speler met de ‘meest geslaagde voorzetten’. Hij was, cijfermatig gezien, zelfs creatiever dan de aanvalslinie van Liverpool.

31

Tekst Huw Davies

Terwijl de concurrentie koortsachtig last-minute deals probeerde rond te krijgen (wat meestal mislukte), kon Klopp achteroverleunen. Liverpool had drie weken voor de start van het nieuwe seizoen de zaakjes al op orde.

42

G O P

?

A B G ij al b a n ome Fen leus, bij B r Les chtbaa ils. i v z e on ed D reld R e Th s een rom we a (25) b i Het sel waa aul Pog Manj d P raa pioen lden bi ert. En e e kam orm z ed etal osĂŠ v t J i zijn ter Un ie met t s che ijn rela et snel i z als rinho n t een g u Mo etert, li de r verb ek voo r vert . d han gan a Flan hris age anti, st C to S Tek report , Alber e a f f r tcli anelli Ext li n Ra Aliso uele Giu n Ema

PAUL POGBA

“W

e gaan nog niet naar huis! We gaan ze afmaken, die Argentijnen! Messi of geen Messi, het maakt me geen moer uit! Wij gaan die f*cking World Cup winnen!”

Paul Pogba is op 30 juli in Kazan als hij zojuist de belangrijkste speech uit zijn loopbaan heeft gehouden. Frankrijk neemt het in zijn eerste wedstrijd in de knock-outfase van het WK op tegen Argentinië. Bondscoach Didier Deschamps heeft net zijn tactische bespreking afgerond. Voor Pogba is dit het moment om zijn ploegmakkers aan een staaltje empowerment te onderwerpen. Een hartstochtelijk pleidooi volgt, zoals Arjen Robben vier jaar eerder bij Oranje deed.

“Ik wil nog niet naar huis vanavond”, brult de middenvelder van Manchester United tegen mannen als Griezmann, Mbappé, Varane en Giroud. “Vanavond wil ik dat we een feestje kunnen vieren. Nu gaan we het veld op en geven alles, tot we erbij neervallen! Niemand zal de ander laten stikken. Op het veld zijn we één!”

Dat gezegd hebbende slaat Pogba hard met zijn vuist op de tafel om zich vervolgens richting de spelerstunnel te begeven. “Allez!” schreeuwen zijn kompanen en zij volgen hun captain. Op weg naar de clash met Argentinië, met Messi, Agüero en Mascherano.

Vijftien dagen later is de tweede wereldtitel van Frankrijk een feit.

Met terugwerkende kracht is de 4-3 zege op La Albiceleste het omslagpunt. Na een weinig imponerende groepsfase speelt Frankrijk in de achtste finale zijn beste wedstrijd van het toernooi. Met dank aan de peptalk van Pogba. De rest is geschiedenis.

De aanvoerdersband draagt keeper Hugo Lloris, maar in het veld is er maar één die Les Bleus aanjaagt en aanstuurt. “Paul is een echte leider”, weet ook Lloris. Iedere counteraanval wordt opgezet door de Mancunian, die met splijtende passes Mbappé of Griezmann weet te bereiken. Op het WK ziet iedereen Paul Pogba, de superster die in 2016 de duurste voetballer aller tijden werd. Iedereen ziet de Pogba waarvoor Manchester United destijds 105 miljoen euro betaalde. En iedereen ziet dat Pogba dit WK in topvorm verkeert, een vorm die hij nog maar zelden op Old Trafford heeft laten zien.

Het leven in Poghouse

Tijdens het WK groeit Pogba uit tot nationale volksheld. Zo is het niet altijd geweest. Tien maanden daarvoor is hij nog de zondebok voor het blamerende gelijkspel in de WK-kwalificatie tegen het nietige Luxemburg (0-0). Het is dat Gerson Rodrigues, toenmalig aanvaller van Telstar, in de slotfase zijn schot op de paal ziet belanden, anders had het Franse drama compleet geweest. Maar toch, uit een poll van France Football komt nadien naar voren dat 65 procent van de stemmers in Paul Pogba geen basisspeler van Les Bleus ziet.

Volgens menigeen is de Fransman met Guinese roots niet volledig gefocust. Het onderbuikgevoel wordt versterkt als hij voor de driedelige PogSerie voor Canal+ de achterban een inkijkje in zijn leven geeft. In een aflevering wordt er bij hem thuis in Manchester, PogHouse, gefilmd. De kijker ziet onder meer Pogba’s projectorruimte PogCinema en een indoor minivoetbalveld (de PP Arena). “Mensen die dit zien, zullen denken: hij zit in de Floyd Mayweather-modus,” reageert Pogba, “maar toen ik klein was, woonden we met z’n vijven in een appartement met één slaapkamer. Ik verwen mezelf. I’m living the dream.”

Niet iedereen is even enthousiast bij de confrontatie met Pogba’s enerverende leven, ook niet na diens toelichting. Zeker niet omdat het eerste deel van de serie – een gesprek met Antoine Griezmann – in maart wordt uitgezonden, vlak na de 3-2 oefennederlaag van Les Bleus tegen Colombia. “Je hebt net verloren en je zendt dit programma uit!?” zegt een woedende Christophe Dugarry, lid van de gouden Franse WK-selectie 1998. “Wat voor waanzin is dit? Dit geeft aan dat je niet echt met voetbal bezig bent.”

Zelfs twee weken voor de start van de WK wordt Pogba nog keihard uitgefloten door zijn eigen fans als hij na een matig optreden tegen Italië wordt gewisseld. Even daarvoor beproeft de 1 meter 90 lange middenvelder zijn geluk met een afstandsschot; het blijkt een afzwaaier die bij de cornervlag belandt …

44

“Paul heeft een hoop kritiek gehad, ook van mij”, vertelt Louis Saha, twintigvoudig Frans international en voormalig aanvaller van onder meer Manchester United. “Omdat hij veel naast het voetbal doet, ga je kijken hoe hij beter op het veld kan presteren. Dat is iets wat Paul moet accepteren. Maar op het WK was ik zeer onder de indruk van hem. Op het allergrootste podium ter wereld liet hij zien dat hij de beste was.”

“Zonder Pogba was Frankrijk geen wereldkampioen geworden”

Vooral het Franse journaille heeft het op de superster gemunt. Zoals veel vedetten van nationale ploegen het, al dan niet vanwege het irreële verwachtingspatroon, moeten ontgelden. “Tot het WK zat er een enorm verschil tussen zijn potentieel en wat hij liet zien”, zegt Pierre-Etienne Minonzio, journalist van L’Équipe. “Paul was als een schooljongen die zo intelligent is dat hij nooit voor het maximale ging. Zelfs als Paul goed presteerde dacht je: hij kan nog steeds zoveel beter. Voor aanvang van het WK sprak ik met collega’s en één iemand zei: ‘Pogba gaat Frankrijk de wereldtitel bezorgen óf Frankrijk gaat de titel door Pogba mislopen.’ Hij is te zelfverzekerd, zoals ook Zlatan Ibrahimovic is. Met als verschil dat Paul het vertrouwen van zijn trainers nodig heeft.”

“Voor het toernooi vroegen we ons af wat nu zijn beste wedstrijd voor de Franse ploeg was geweest. Dat bleek lastig, er was geen enkele interland die we konden benoemen. Maar op het WK was het makkelijker voor Paul om in een relatief korte periode te pieken. In Rusland was hij in verdedigend opzicht veel efficiënter en veel feller.

Tel daarbij op zijn motivatiespeech en zijn impact op de ploeg, dan kun je stellen dat Les Bleus zonder Pogba geen wereldkampioen waren geworden.”

Het duel met Argentinië geldt in Frankrijk alom beschouwd als het hoogtepunt in Pogba’s interlandloopbaan. “Die wedstrijd was hij gewoon super”, meent ook Saha. “Natuurlijk stonden er genoeg andere geweldige spelers op het veld, maar Pogba vormde de sleutel tot het succes. Hij en N’Golo Kanté vulden elkaar fantastisch aan: Kanté als simpele maar effectieve waterdrager en Pogba als de middenvelder die tussen de linies opduikt en ruimtes opentrekt voor jon-

PAUL POGBA

“Toen ik klein was, woonden we met z’n vijven in een appartement met één slaapkamer. Ik verwen mezelf.

I’m living the dream.” gens als Mbappé. Hij en Kanté waren een ideale combinatie.”

Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij Pogba. Heel het WK, van de eerste groepswedstrijd tegen Bert van Marwijks Australië (2-1 winst) tot de grote finale tegen Kroatië (4-2), stelt hij openlijk te hebben geleerd van Euro 2016. De verrassend verloren finale tegen Portugal was eens maar nóóit meer. “In 2016 hebben we de fout gemaakt door te veel zelfvertrouwen te hebben”, zegt Pogba. “Voor de wedstrijd tegen Portugal dachten we dat we hem al hadden gewonnen. We moeten beseffen dat we slechts negentig minuten verwijderd zijn van een plekje in de geschiedenisboeken.”

Hij volgt de adviezen op van zijn wijze voorganger Patrick Vieira, die bij hem erop aandringt om binnen het team verbaal aanweziger te zijn. Tegen Kroatië speelt Pogba, onder het toeziend oog van zijn broers Mathias – nog een blauwe maandag actief voor Sparta – en Florentin, een puike partij. Hij neemt de derde Franse treffer voor zijn rekening en bewijst, zoals het hele toernooi, de man voor de big occasion te zijn. Op de momenten dat de druk immens is, kwam het voorheen nog wel eens voor dat Pogba’s geloof in eigen kunnen tegen hem werkte. Nu blijkt dit een machtig wapen. Niets kan Paul Pogba afstoppen, zelfs een WK-finale niet.

Dabben met de premier

Uiteraard is hij de grote gangmaker tijdens het kampioensfeest, met als andere blikvangers Vladimir Putin, Emmanuel Macron, Pamela Anderson en een opvallende sombrero. De festiviteiten op het veld zijn net achter de rug als een trotse Putin en uitzinnige Macron de kleedkamer van de Franse ploeg betreden. “Het is jullie

Boven Pogba wordt bedolven onder zijn teamgenoten, als hij Frankrijk in de WK-finale naar 3-1 up schiet …

Above right …terwijl Kroatië lijdzaam toeziet.

gelukt”, spreekt de Franse premier de selectie van bondscoach Deschamps toe.

“Ja, meneer”, antwoordt Paul Pogba.

“Ik heb jou en de bondscoach gezegd voor die tweede ster te zorgen; het is jullie gelukt!”

“Ja, meneer!”

“Jullie hebben zestig miljoen Fransen blij gemaakt.”

“Ja, meneer!”

Macron is een fan van Pogba’s uitbundige karakter en ontkomt er voor vertrek niet aan met zijn sterspelers te dabben. Hoofd laten zakken, armen en elleboog omhoog. Een dansende Paul Pogba, Benjamin Mendy, Emmanuel Macron; het is een mooi gezelschap.

Vervolgens, na een laatste verplichte persconferentie met bondscoach Didier Deschamps, zijn 28 miljoen Instagram-volgers getuige van een 25 minuten durende live-stream van feestende internationals in de kleedkamer. Pogba valt op met een opvallende sombrero, die reserve-linksback Mendy na de finale van een groepje feestende Mexicaanse supporters heeft gekregen.

“Moet ik hem afdoen?” vraagt Pogba aan de fotograaf.

“Nee, nee, houd maar op”, is het antwoord.

“Goed, ik houd hem op”, zegt Pogba, om vervolgens met de wereldbeker verder te dabben.

Een dag later is het opnieuw Pogba die alle aandacht trekt, als de Franse selectie wordt ontvangen op het Élysée-paleis in Parijs, de officiële residentie van premier Macron, bijna thuis voor de in de nabijgelegen gemeente Lagny-sur-Marne opgegroeide voetballer. “Ik hoor dat wij wereldkampioen zijn, klopt dat?”, zweept Pogba de massaal toegestroomde fans nog wat op. Om hen vervolgens te vermaken door een aparte versie van het volkslied La Marseillaise ten gehore te brengen. On a tout cassé, on a tout cassé!

Paul Pogba spreekt de fans toe met de allure van een rockster. Het is moeilijk voor te stellen dat Cristiano Ronaldo, laat staan Lionel Messi, zo uitbundig de microfoon ter hand neemt. Merci la France, galmt Pogba’s stem nog even door de speakers. Frankrijk eet werkelijk uit zijn hand. Eindelijk, voetbalminnend Frankrijk houdt weer van Paul Pogba.

45

PAUL POGBA “Hopelijk begrijpt Pogba waarom hij zo goed was”

Welgeteld zeven weken na alle festiviteiten ziet de wereld er heel anders uit. Na twee nederlagen in de eerste drie speelronden, staat Manchester United voor de uitwedstrijd tegen Burnley. Fans zijn niet gelukkig met het spel van The Red Devils, in het bijzonder Paul Pogba.

“Hij mag dan wel het WK hebben gewonnen, maar in de eerste duels komt hij niet eens in de buurt van Uniteds standaard”, zo klinkt het uit de mond van supporter Rich Jones. “Manchester United heeft een leider nodig. Bij Frankrijk is hij dat, maar niet bij ons. Interesseert United hem soms niet? Hij kan hier zomaar wat aanklooien, hij is niet groter dan de club. Als hij wil vertrekken, ben ik er niet rouwig om.”

Eigenlijk wordt de toon al drie dagen na het WK gezet. José Mourinho heeft zijn pupil meteen na afloop van de finale een tekstbericht met felicitaties gestuurd, maar bij de eerste persconferentie van het nieuwe voetbalseizoen is The Special One weer zichzelf. “Ik hoop dat hij begrijpt waarom hij zo goed was.” Mourinho graaft alvast de loopgraven voor de onvermijdelijke veldslag die komen gaat.

Toen Pogba vorig seizoen niet al te best speelde, lag dat volgens de critici nog voor vijftig procent aan de trainer en vijftig procent aan de speler. De wereldtitel voor Frankrijk werd een game-changer, één die niet gunstig voor Mourinho heeft uitgepakt. Want bij de nationale ploeg presteert Pogba, onder een andere coach, op zijn best. Slaagt hij er niet in zijn WK-niveau door te trekken naar Manchester, dan worden er vraagtekens geplaatst bij Mourinho’s werkwijze.

Met zijn boute uitspraak zegt Mourinho feitelijk dat Pogba vorig seizoen niet goed presteerde omdat hij het allemaal niet zo goed begreep; met de coach had het níéts te maken. Op een warm onthaal op Old Trafford hoefde de kersverse wereldkampioen dus niet te rekenen, het klinkt eerder als een waarschuwingsschot. Onder Mourinho zal het voor Pogba niet zo veel beter worden bij Manchester United.

“Zelfs als Paul goed presteerde, dacht je: hij kan nog zoveel beter.”

Plotseling niet meer onmisbaar

In de eerste competitiewedstrijd van het huidige seizoen, thuis tegen Leicester City (2-1 zege), draagt hij bij absentie van de geblesseerde rechtsback Antonio Valencia de aanvoerdersband. Opvallend aangezien tijdens de voorbereiding vijf andere spelers zijn aangewezen als alternatief. Maar zelfs een goed optreden (en doelpunt) tegen Leicester, kan niet alle onvrede maskeren.

“Als je het vertrouwen voelt, gaan de dingen makkelijker”, aldus Pogba na afloop. “Een gelukkige speler zit beter in zijn vel dan een speler die dat niet is. Sommige dingen kan ik niet zeggen, anders krijg ik een boete.” Hij had genoeg gezegd. In het Ferguson-tijdperk zou je daar niet mee zijn weggekomen.

Samuel Luckhurst, verslaggever van de Manchester Evening News, wijst op de veranderingen in januari van dit jaar. “In de eerste helft van vorig seizoen was United volledig afhankelijk van Pogba. Tot het duel bij Tottenham Hotspur (2-0) hadden ze sinds oktober 2016 geen competitiewedstrijd meer verloren waarin Pogba meespeelde. De komst van Alexis Sánchez in januari leidde bij enkele spelers tot onrust. Ik denk dat Pogba en zijn zaakwaarnemer Mino Raiola vonden dat hij minimaal hetzelfde salaris hoorde te krijgen als Sánchez. Voor Neymar is het twee keer zo veel betaald als voor Pogba. Maar ook Pogba is 222 miljoen euro waard.”

“In die wedstrijd tegen Tottenham liet Mourino het team heel open spelen, met Pogba en Matic als enige middenvelders”, blikt Luckhurst terug. “Spurs liep ze van alle kanten voorbij en hij moest Pogba wisselen om meer controle te krijgen. Sinds die wedstrijd kun je stellen dat hij niet meer onmisbaar voor Manchester United is. Het lijkt erop dat Mourinho hierop uit was. Het was al zover dat hij openlijk twijfels had bij Pogba’s toewijding aan het team en zijn ploeggenoten. Dus dat er wat problemen waren, is een understatement.”

Van Jaap Stam tot Roy Keane en Usain Bolt

Het blijft een tikkeltje pijnlijk. In 2012 vertrekt Pogba bij Manchester, na slechts drie duels in de hoofdmacht, vanwege een gebrek aan uitzichten op speeltijd, geduld, druk vanuit zijn omgeving of een combinatie daarvan. Bij Juventus groeit hij uit tot heuse alleskunner. Alex Ferguson betuigde ooit spijt dat hij Jaap Stam de deur wees en Edwin

46

van der Sar jaren te laat vastlegde. Maar ook het laten gaan van Pogba blijkt een dure misrekening te zijn geweest. Voor het supertalent dat ooit gratis de deur uitwandelde, legt Manchester United vier jaar na dato ruim honderd miljoen euro op tafel.

Maar waarom haalt Pogba bij zijn club zelden het niveau als bij de Franse ploeg in Rusland? “Heel simpel, omdat United niet zo goed is als Frankrijk”, stelt Saha. “Ook je medespelers kunnen je soms beter laten presteren. Dat laatste moet Pogba bij United te vaak doen, het team heeft nogal wat zwakke schakels. Het doet pijn om hem te zien spelen. Ik heb Roy Keane bij United meegemaakt en die scoorde op de schaal van 10 altijd wel een 8 of 9. Paul Pogba kan dingen die Keane niet kan, maar te vaak is het bij hem een zeventje. En terwijl Pogba de enige is die in een wedstrijd een 11 zou kunnen scoren.”

“In mijn periode bij United wonnen we het nodige. Maar Ferguson maakte duidelijk dat een prijs in het nieuwe seizoen niets meer waard was. We moesten opnieuw keihard ons best doen om nieuwe titels te veroveren. Voor Pogba is het fantastisch dat hij het WK heeft gewonnen, maar dat hij wereldkampioen is moet hij gewoon elke dag bewijzen. Hij moet iedere wedstrijd minimaal een 8 scoren, die druk moet Pogba zichzelf opleggen. Een toernooi is als een sprint, maar een hele competitie is als een marathon; je moet constant blijven presteren.”

Die marathon moet Pogba bij Manchester United nog afleggen.

De ene dag rent hij met de joie de vivre van Usain Bolt, de andere dag wordt hij sjokkend ingehaald door de zestigjarige buurman.

Pogba blijft een beetje een raadsel, een mysterie. Kennelijk was het onvermijdelijk dat zijn beste vorm in Rusland zou komen. In een uitwedstrijd vroeg in het seizoen tegen pakweg Brighton & Hove Albion is de focus toch net even wat anders dan in de knock-outfase van het WK.

Boven Mourinho geeft Pogba instructies, in de wedstrijd tegen Tottenham, voordat hij hem wisselt voor Juan Mata.

Rechts “Is het mogelijk om te dabben met de Wereldbeker in je handen?”

PAUL POGBA

ing Profiteer van een mooie kort t.o.v. de winkelprijs Mis geen enkele editie In huis nog voordat hij in de winkel ligt Inclusief gratis digitale editie

NEEM NU EEN ABONNEMENT!

10 NUMMERS

VOOR â‚Ź 35,Bestel n

u

www.fourfourtwo.nl

Je abonneert tot wederopzegging en voor ten minste de actieperiode van 10 nummers.

Na de actieperiode wordt het abonnement automatisch verlengd tegen het dan geldende standaardtarief.